In de tijd dat ik niet meer met dit dagboek heb gespeeld heb ik nieuwe skins gedownload. Ik heb daarom de hoofdrolspelers van dit verhaal aangepast met de nieuwe skins en eventueel nieuw haar. De vader, moeder en bodyguards zijn hetzelfde gebleven.

Een diepe zucht luidt en ik sla mijn handen om zijn middel. ‘Zijn we er nou bijna?’ vraag ik met slaperige ogen. ‘Het is nog twee uur rijden dus dat lijkt me niet’ en hij geeft meer gas. Slaperig hang ik mijn tas weer goed om mijn schouder. We zaten nu al zeker twee uur te rijden en ik had geen enkel idee dat het opschoot.

‘Je vindt het toch wel goed als ik meega naar Italië?’ zegt hij en kijkt in zijn zijspiegel naar mij. ‘Natuurlijk vind ik dat goed. Volgens mij hebben we mijn bodyguards, ik bedoel stalkers achtergelaten daar’ zeg ik en wrijf in mijn ogen. Hij lacht ‘Inderdaad. Gelukkig zitten jou stalkers niet meer achter ons’ en hij rijdt de bocht om.

‘Zullen we anders ergens overnachten. Nog twee uur rijden lijkt me niks’ en er verschijnt een klein hotel om de hoek. ‘Goed plan’ zeg ik. Hij rijdt naar de parkeerplaats – die nogal leeg was – zet zijn brommer neer en tilt me voorzichtig van de achterkant af. Vervolgens doet die hem op slot en loopt het hotel binnen.

Binnen in het hotel zit achter de receptie – eigenlijk een klein bureautje – een blonde man druk te typen achter zijn laptop. ‘We willen graag een kamer’. De man kijkt verschrikt op als die de stem hoort. ‘Echt? Voor hoelang?’ zegt die met een grote glimlach. ‘Een nacht. Zou dat kunnen?’ de glimlach verschijnt alweer van het gezicht. Hij wijst naar een kamer. ‘Geef me morgen maar het geld’ en hij typt weer verder.

‘Nou het ziet nog best redelijk uit toch’ zegt Max en hij kijkt me aan. ‘Waar is het bed?’ en ik kijk de kamer rond. Max begint meteen te lachen en loopt naar een soort kast dat tegen de muur aanstaat. ‘Je komt uit een rijk gezin, he?’ Ik knik.Hij moest is weten dat zij de dochter van de president was..

Max loopt naar de kast toe en pakt twee soort handvaten vast en trekt dan het bed naar beneden. ‘Daar is het bed’ zeg ik lachend terwijl ik naar hem kijk. ‘Ik slaap wel op de bank, dan kan jij in het tweepersoonsbed. Een ringtone luidt. Max pakt zijn mobiel en kijkt erop ‘ik moet deze even opnemen’ zegt die. Ik knik begrijpend.

Ik loop de badkamer in en pak mijn nachtcrème. Ik smeer hem over heel mijn gezicht en kijk dan naar de spiegel. Ik pak uit de tas die naast haar ligt en doosje en maak mijn haar nat. Een kwastje pak ik uit het kastje en dip hem in de verf. ‘Zo kunnen ze me tenminste niet herkennen’ zeg ik met een grijns. Ook pak ik een lange blouse, die moest ik maar tot die tijd tot pyjama gebruiken.

Ik loop de badkamer uit. Ondertussen had Max een deken gehaald en die over de bank gelegd en zijn pyjama ook aangetrokken. Zijn mond gaat open als die mij ziet. ‘Staat je goed’ zegt die met een grote glimlach en hij maakt een gebaar dat ik naast hem moet zitten.

Zachtjes laat ik me op de bank vallen naast hem. ‘Is er iets?’ zeg ik met een glimlach. ‘Mischien moeten we niet naar Italië gaan maar gewoon hier blijven?’ zegt Max hoopvol. Ik begin te lachen ‘Hier blijven? Natuurlijk niet. ‘Ik heb een goedkoper idee’ zegt ze lachend. Morgen rijden we weer terug waar je me vond, oké?’Hij begint te grijnsen. ‘Oké. Laten we dan nu maar gaan slapen he.

‘Bedankt dat je me geholpen hebt’ zeg ik met een lach en ik sta op. Hij gaat naast me staan ‘Geen dank, ik kon zo’n leuke meid toch niet afwijzen?’ en hij lacht. Voorzichtig sla ik mijn armen om hem heen en geef hem een knuffel. ‘Slaap lekker’ fluister ik in zijn oor. ‘Slaap lekker’

Ik stap mijn bed in en trek de deken over me lichaam heen. Ik kijk nog even naar Max –die meteen al in slaap was gevallen – en sluit dan mijn ogen. Morgen zou ze hier weg zijn en een lekkere vakantie hebben. Met dat idee val ik in slaap.

De volgende ochtend ben ik er al vroeg uit. Ik kijk op de klok en merk dan op dat Max weer weg is. Voorzichtig stap ik uit mijn bed en loop naar het raam. Ik sla het gordijn iets opzij en zie Max weer bellen. Zou die een vriendin hebben? Die vraag schiet door me heen. Ik open het raam voorzichtig en probeer zo goed mogelijk mee te luisteren.

‘Ik kom zo snel mogelijk weer. Ik beloof het je. Ik weet dat je me gaat missen en dat ga ik jou ook doen. Hou ook van jou’ en Max hangt op. Verschrikt sta ik voor het raam. Hij had een vriendin, ze wist het wel. Hij kon niet wegblijven bij haar.

Max draait zich om richting het raam en ze springt weg. Snel loopt ze naar haar tas en trekt iets anders aan. Haar bed tilt ze omhoog – dat bed was nog best zwaar – en ze ging zitten. ‘Croissantjes’ zegt Max – hij was ondertussen binnengekomen – en houdt een plastic tasje omhoog. ‘Lekker’ zeg ik en hij komt tegenover me zitten.

‘Kun jij wel op vakantie?’ zeg ik en kijk hem vragend aan. ‘Waarom zou ik niet op vakantie kunnen? Ik was toch van plan om op vakantie te gaan dus dan kan ik meteen met je mee. Hij legt een bord neer en doet er croissantjes op. ‘Goed eten’ zegt Max en hij kijkt mij aan. Ik draai mijn hoofd weg richting de muur.

‘Ook al zou ik niet meekunnen. Ik zou het toch voor jou doen, ik kan je toch niet alleen laten met die stalkers?’ zegt die en hij pakt mijn hand vast. Hij had een geheim en hij loog, dat voelde ze gewoon. Maar wat was er aan de hand, dat wist ze niet. Ze zou er nog wel achterkomen. Ze keek hem aan met een glimlach en hij glimlachte terug.