september 2013

magazine van De Haagse HogescHool

35

2 LINK • 35

BACKPACKING AROUND

THE WORLD CHANGED MY LIFE– CARLIJN

WERELDTICKETS

VOOR STUDENTEN

AL VANAF

€ 1.395,-

Slim studeren? Wat dacht je van:� Handige werkplekken met grote

schermen om samen te werken� Stiltecabines om ongestoord

te studeren� Werkplekken met stopcontacten

voor laptopgebruik

De bibliotheek. Waar anders?

b i b l i o t h e e k

hhs.nl/bibliotheek

35 • LINK 3

BACKPACKING AROUND

THE WORLD CHANGED MY LIFE– CARLIJN

WERELDTICKETS

VOOR STUDENTEN

AL VANAF

€ 1.395,-

4 LINK • 35

Passie

‘Op mijn vijfde wist ik: dit wil ik’

Fleurine Menijn (21, vierdejaars Voeding en Diëtetiek) droomde jarenlang van een eerste plek op het Nederlands Kampioenschap ritmische gymnastiek. tekst Youri van Vliet • beeld Lee Menijn

‘Op mijn vijfde ontdekte ik ritmische gym-

nastiek. Mijn zus deed het en toen ik haar

een keer met mijn ouders ophaalde, wist

ik gelijk: dit wil ik ook! Het mooie van rit-

mische gymnastiek is de veelzijdigheid. Je

werkt met verschillende elementen (knots,

lint, hoepel en bal, red.) en je voert een oefe-

ning uit op muziek waar je enthousiast van

wordt. Rond mijn tiende kreeg ik een doel

voor ogen: Nederland kampioen worden in

de hoogste klasse. Om dat te bereiken heb

ik jarenlang intensief getraind, vaak zeven

dagen per week; lenigheid, ballet, kracht,

uithoudingsvermogen en de elementen in

combinatie met de muziek. Dat moet alle-

maal samenkomen in die ene oefening.

Op vier NK’s haalde ik de afgelopen jaren

telkens het podium, maar steeds net niet

die hoogste trede. Tot afgelopen zomer.

In Ahoy wist ik mijn concurrente – en

jarenlang idool – te verslaan. Bloedstollend

was het, want we waren enorm aan elkaar

gewaagd! Een mooier afscheid van het

wedstrijdcircuit kan ik me niet voorstellen.

Na zestien jaar keihard trainen ga ik mij nu

namelijk toeleggen op het trainerschap.’ •

35 • LINK 5

RedactioneelInhoud

link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst communicatie & marketing van De Haagse Hogeschool.

Redactieadres locatie: ovaal 0.82 • Postadres Postbus 13336, 2501 eH Den Haag e: link@hhs.nl f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl • Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), martine seijffert (070 445 8814), Youri van vliet (070 445 8796) studentredacteuren Yvonne Bal, anjani Bhairosingh, ilse van Beest, esther Bliek, martin cok, Patty elbersen, can guneyli, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, stefan van Klink, martina Koleva, laura van langen, Paul van leeuwen, Danielle Peterson, Darren Power, Yvonne Rijff Beeld mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet gurwara, Bas Kijzers, anke nobel, mireille schaap • strip margreet de Heer • vormgeving mustafa Özbek, Josean de Pie Druk oBT bv, Den Haag • advertenties Bureau nassau, achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 Hc Hoorn e: info@bureaunassau.nl t: 020 – 623 0905 f: 020 – 639 0846 i: bureaunassau.nl issn 2210-7983 copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Het volgende nederlandse nummer komt uit op 3 oktober. Het volgende engelse nummer op 14 november.

oVer Link

12 Fraude Hoe kun je inventief vals spelen tijdens je studie? Plus: de straf die je riskeert als je gesnapt wordt.

16 Studeren met een rommelig hoofd Jerry Talboom legt uit hoe ontwikkelingsstoornis dyspraxie zijn leven en studie beïnvloedt.

20 De grote verhuizing Honderden verhuisdozen zijn deze zomer van hot naar her gesleept. Drie medewerkers vertellen over hun nieuwe werkplek.

8 Zo ziet de wereld eruit in 2030

10 Handvatten voor omgaan met diversiteit

24 Hoe verkoop je een apparaat van miljoenen euro’s?

Rubrieken

6 in beeld: jouw vakantie

7 Column Jacco van Uden nieUW

16 onder de hamer

19 Stijlfiguur nieUW

23 Column Cheryl Porcelijn nieUW

26 Juweeltjes: uitgaanstips en lezersactie

28 Melting Pot: indonesische bami

Joris heeft gelijk

Het is alweer zeven jaar geleden dat Joris Luyendijk zijn boek

‘Het zijn net mensen’ schreef. Nee, Luyendijk is niet alleen

maar tafelgast die samen met Marc Marie DWDD bestiert, hij

is ook (en vooral!) een journalist. Hij was vijf jaar lang Midden-

Oostencorrespondent, en in een tijd dat het Midden-Oosten

vooral in Irak, Libanon, Israël en Palestina onrustig was, was

zijn standplaats Caïro. De laatste tijd is Caïro natuurlijk een

prima uitvalbasis voor een verslaggever, want dan zit je er dicht

op, maar toen was Caïro net zo ver weg van de brandhaard als

Istanbul of Athene.

Wat heb ik vaak aan Joris gedacht, deze zomer. Sinds juli werkt

de redactie van Link vanuit het Poseidongebouw (zie ook pagina

20). Dat is dat typische witte-schimmel-gebouw, als je de water-

zebra oversteekt aan de rechterkant. Het schijnt dat de dienst

Communicatie & Marketing, waar we organisatorisch bij horen,

de mooiste verdieping van het hele gebouw heeft gecreëerd.

Het is op zich prachtig, maar het is wel Caïro. En een groot deel

van de mensen voor wie je schrijft, woont toch echt in Bagdad –

ik noem maar een of andere dwarsstraat.

Het vervelende eraan is dat je dat niet kunt uitleggen. Van

directeur tot docent – wie in Bagdad we ook vertelden dat we

tegenwoordig toch echt in Caïro gestationeerd zijn om over de

Irakese nooit gevonden kernwapens te schrijven – positiever en

begripvoller dan ‘bespottelijk’ en ‘Jezus, jullie hebben maar één

kamer nodig’ werd het niet. Hartverwarmend natuurlijk, al die

afkeuring, maar je kunt er geen fluit mee.

Inmiddels is het maken van media over de hogeschool een

net zo ingewikkelde zaak geworden als Luyendijk beschrijft.

‘De redactie in Amsterdam wist vaak eerder dat er ergens

iets gebeurde dan ik,’ schrijft hij ergens. En vervolgens hekelt

Luyendijk in zijn boek dat hij op die manier zijn werk moet doen.

De Link-redactie heeft inmiddels de boel verdeeld: een stukje

redactie is gevestigd in Ovaal 0.82. Kun je nog steeds binnenlo-

pen met nieuws, zodat we net als Joris kunnen zeggen dat we

wel degelijk in de regio zijn. Maar Joris heeft gelijk: om nou te

zeggen dat het ergens op slaat… nee.

René Rector

Hoofdredacteur Link

r.rector@hhs.nl

6 LINK • 33

In beeld

De ene inzender was nog actiever dan de ander: zo liet Voeding

& Diëtetiek (V&D)-studente Alouette Strik [1] in Thailand

een schorpioen over haar gezicht lopen. Net zo gek is student

Technische Bedrijfskunde Benjamin Buijs, maar dan van

zweefvliegen [2]. Lars Taffijn [4] van MER reed met een vriend

over het Timmelsjoch en vond deze boodschap over vriendschap.

Ook thuisblijvers zijn actief: IPO-studente Ilse den Besten [5] klust

in haar nieuwe stekje. Iets rustiger op een bankje in Griekenland

zitten drie generaties Aspros: de opa en vader van V&D-studente

Gina Aspros [6] en zijzelf. Communicatiestudent Linda Markus [7]snorkelde in de Caraïbische zee en ontdekte een murene. Beduidend

minder water troffen studente Sociaal Pedagogische Hulpverlening

studente Jip Huisman [8] en haar vriendin aan in de woestijn van

Marokko. Wel een prachtige sterrenhemel. Law-student Salim

Shawar [9] zag een vakantielandschap alleen als achtergrond op

de computer van zijn stageadres. Het kiekje van het strand op het

Griekse eiland Thassos van IBMS-studente Neliya Zlatanska [10] is

daarentegen hartstikke echt. Van zon naar sneeuw in Oostenrijk:

managementassistente Vera Kram [11] van de dienst Onderwijs- &

studentzaken zakte tot haar schrik mega diep weg. Zonnig weer:

senior medewerker van het International Office Jeroen Bal [12], in de woestijn van Jordanië. IPO-student Sjors van Os [13] hield

het wel hoog, maar waarschijnlijk niet droog toen hij deze belly

flop deed in een zwembadje in Polen. Een andere prestatie werd

ingezonden door SPH-student Timo Staalduinen [14]. Hij haalde

met veertien Westlanders 14.000 euro sponsorgeld op voor een

ziekenhuis in Oeganda. Maar de meest bijzondere inzending kwam

van SPH-studente Lotte Meijer [3]. Haar vriend Frank Schakel

crowdsurft in zijn rolstoel op het festival Sziget. Met deze inzending

verwelkomt ze Frank op De Haagse, waar hij Communication&

Multimedia Design gaat studeren. Zo’n warm welkom verdient de

voucher van 50 euro. •

[3]

[1] [2]

[12]

[8][7]

[6]

[5]

[10] [11]

Een actieve vakantieWie denkt dat studenten passieve, luie wezens zijn die zodra het laatste college is afgelopen niks doen tot een kunst verheffen, heeft het mis. Tenminste, als we onze In Beeld-inzenders mogen geloven.

35 • LINK 7

[4]

[9]

[13]

[14]

Beter dan dit

Het heeft ontegenzeglijk iets geruststellends: onze montere premier die na

weer een reeks teleurstellende cijfers van het CPB Nederland een hart onder

de riem steekt. Ja, het dal is net wat dieper dan we dachten, maar deze beproe-

ving komen we te boven. Heus. Nu het zuur, straks het zoet. Eerst afslanken,

zodat we straks soepeler kunnen bewegen. Wie niet van stinkende wonden

houdt, zal begrijpen dat de ingrepen diep en pijnlijk moeten zijn. En het mooie

is: hoe langer het herstel uitblijft, hoe zekerder we ervan kunnen zijn dat de

moeilijkste periode achter ons ligt.

Van onze politici verwachten we een boodschap van hoop. We eisen zicht op

vooruitgang. Mark Rutte begrijpt dat prima en vertelt graag over wat achter

de wolken schijnt. Unilever en de VVD, dan red je het niet zonder blije can do-

mentaliteit.

Maar wat als?

‘Sorry mensen, wen er maar aan.’

‘Waaraan precies, premier Rutte?’

‘Aan dit. De krimp, de werkloosheid, het feit dat we als kenniseconomie op

geen enkel lijstje meer voorkomen. Aan alles.’

‘U bedoelt tot we een slimme manier hebben gevonden om de economie te

hervormen?’

‘Nee, nee. Wennen aan dit. De crisis, maar dan zonder hoop.’

‘What if this is as good as it gets?’ Dat vraagt de neurotische hoofdpersoon

Melvin Udall zich hardop af in de wachtruimte van zijn psychiater in de bijna

gelijknamige film, de andere patiënten in ontzetting achterlatend. Briljante film,

de enige geslaagde romantische komedie voor zover ik weet – maar dit terzijde.

Ik zou het wel verfrissend vinden. Uitgedaagd worden een situatie voor te stel-

len waarin het allemaal wat minder is. Of zelfs veel minder. Uitgebeende zorg,

slecht en onbetaalbaar hoger onderwijs, blijvende gaten in het wegdek en een

guur cultureel klimaat. Nederland zesjesland.

Als na de regen toch wel zonneschijn komt, is het makkelijk praten. Het wen-

kend perspectief van een hersteld Nederland is funest voor alles wat riekt naar

ideologie, wezenlijke discussies of zelfs maar een uitgesproken mening. ‘Ach

weet u, wat écht belangrijk is, is dat we dit land er weer bovenop helpen.’

Van Rutte wordt gezegd dat hij een CEO is, geen staatsman. Het premierschap

als carrièrestap: nu de BV Nederland, straks een andere leuke toko. Maar zou

het vuur van echt leiderschap toch niet ergens in hem branden? Doe eens gek,

Mark, en houd ons een land voor waar het niet veel beter wordt dan dit. Zet

ons aan het denken.

Jacco van Uden is lector Verandermanagement aan De Haagse Hogeschool

Jacco

Ook 50 euro?Een eerdere oproep gaat in de herhaling: Kom

jij ze ook tegen? Post-its en andere briefjes die je herinneren aan de corrigerende vinger van je ouders? Een voorbeeld: ‘Wil iedereen zijn haren uit het doucheputje halen na het douchen’. Of: ‘Zet je naam op je eten in de

koelkast, anders wordt het weggegooid!’ De opdracht van deze maand luidt dan ook: stuur een foto in van een (bemoederend) briefje met

een boodschap.

Stuur je foto voor 21 september naar hlink@hhs.nl. Je maakt kans op een

tegoedbon van vijftig euro.

8 LINK • 35

Het was een beetje een gekke zomer. Het nieuws

bewoog heen en weer tussen Syrië en Egypte. En

passant kwam Israël ook weer even voorbij, omdat de

Israëli’s en de Palestijnen voor het eerst in drie jaar

weer over vrede praten. Je zou bijna denken dat alle

wereldpolitiek geclusterd is in het Midden-Oosten.

Maar lector Jos Walenkamp wil dat beeld wel even

bijstellen. ‘Natuurlijk, dat zijn de brandhaarden. Maar

er is iets anders aan de hand, en daar gaan we veel

meer van merken.’

Dat andere, dat is de voortdurende toename van de

wereldbevolking en van de welvaart. Dat de wereld-

bevolking toeneemt, is helemaal geen nieuws.

Sterker nog: de wereldbevolking neemt minder hard

toe dan de afgelopen halve eeuw. Het nieuwe is dat

de welvaartsgroei zich met een snelheid voltrekt die

we nog nooit gezien hebben. ‘De komende acht jaar

neemt het aantal mensen met een middeninkomen

alleen al in Azië toe van een half miljard tot twee

miljard. Die mensen gaan allemaal veel meer eten,

spullen kopen, consumeren. Het tempo waarmee

we steeds meer een beroep doen op onze grondstof-

fen hebben we nooit eerder gezien.’ Dat leidt tot

schaarste aan van alles. En aangezien schaarste kan

leiden tot conflicten, is het niet een ontwikkeling die

je met louter applaus kunt ontvangen. ‘De wereld

verandert, en zoals het er nu uitziet rijden we als

wereld met hoge snelheid af op een betonnen muur.

Hoe eerder je dan bijstuurt, hoe minder je straks op

de rem hoeft te staan.’

Het is niet toevallig dat juist op De Haagse

Hogeschool deze ontwikkelingen leiden tot de

Masterclass ‘De wereld in 2030’. Sinds vorig

jaar is één van de inhoudelijke zwaartepunten

van de hogeschool: ‘Een goed bestuur voor

een veilige wereld’. Daar komt bij dat de

school veel waarde hecht aan internationale

competenties, en die ontwikkelen studenten

pas goed als docenten en leidinggevenden

ze ook in de vingers hebben. De lectoren

verwachten dat de kennis en inzichten via de

collegereeks ook bij studenten belanden. ‘Als je

lesgeeft, moet je weten in welke context je ken-

nis gebruikt gaat worden,’ vindt Walenkamp.

De masterclasses nemen de deelnemers mee langs

een aantal mondiale problemen en verkennen oplos-

singen voor die problemen. Soms is dat verrassend.

De Europese Unie, die in Nederland toch dikwijls

wordt afgeserveerd als geldverslindende, besluite-

loze en bemoeizuchtige organisatie, wordt in een van

de colleges door lector Jaap de Zwaan juist naar voren

geschoven als voorbeeld van hoe het zou kunnen. ‘Je

kunt zeggen wat je wilt, maar we leven in Europa al

meer dan zestig jaar zonder oorlog. Dan doe je toch

iets goed,’ memoreert Walenkamp.

‘De centrale vraag is natuurlijk: hoe bestuur je zo’n

wereld, zodat je die de problemen van over tien of

vijftien jaar de baas blijft? En welke problemen komen

er op dat bestuur af? Nieuw is bijvoorbeeld dat bij

Leren over de tOekOmSt

Hoe ziet de wereld eruit in 2030? Die vraag staat centraal in een collegereeks die deze maand van start gaat. Het bijzondere: de reeks is er niet voor studenten, maar voor docenten. ‘Als je lesgeeft, moet je weten in welke context je kennis gebruikt gaat worden.’ tekst rené rector • beeld Bas kijzers

Futurologie

35 • LINK 9

toenemende welvaart via internet ook de toegang tot

informatie en onderling contact steeds makkelijker

wordt. ‘Die vier miljard wereldbewoners die straks

een middeninkomen hebben, zijn twee muiskliks van

elkaar verwijderd. Dat hebben we nog nooit mee-

gemaakt. Niemand kan precies uittekenen wat dat

betekent voor bijvoorbeeld de Chinese politiek of het

gedrag van multinationale ondernemingen.’ Maar in-

ternet brengt wel een heel nieuw soort misdaad met

zich mee. Vandaar dat één van de zeven colleges, dat

van Marcel Spruit, is gewijd aan cybercrime. •

De organisatie van de masterclass ligt in handen van lectoren Jos Walenkamp (Internationale Samenwer-king), Joris Voorhoeve (Internationale Vrede, Recht en Veiligheid) en Jaap de Zwaan (European Integra-tion). Meer informatie bij Mirjam Schoenmaeckers. Inschrijven voor de reeks kan tot 10 september via m.schoenmaeckers@hhs.nl. De masterclass is ook open voor studenten, maar medewerkers krijgen voorrang.

10 LINK • 35

S tel je voor: je bent docent en tijdens een klas-

senexcursie wil je een teambuildingsoefening

doen. De bedoeling is dat studenten een groep

vormen en elkaar vasthouden. Een studente met

Marokkaanse wortels geeft echter aan dat ze zich niet

prettig voelt bij fysiek contact, en daarom niet mee

wil doen. De docent twijfelt: moet hij nu voor deze

student de oefening aanpassen en voor haar een uit-

zondering maken? Of gaat hij uit van de meerderheid

die de oefening wil uitvoeren, en sluit hij daarmee het

meisje uit van het groepsproces?

Bovenstaande casus is een van de acht – waarge-

beurde – voorbeelden die in het Handelingskader

voorbij komen. ‘Sinds we als hogeschool bezig zijn met

diversiteitsgevoelige thema’s, kwamen er ook steeds

meer dilemma’s uit de (onderwijs)praktijk aan de op-

pervlakte,’ vertelt Simten Goren, beleidsmedewerker

Diversiteit bij de dienst Human Resource Management

(HRM) en initiatiefnemer van het Handelingskader. ‘In

veel situaties bleek dat er geen eenduidige antwoor-

den of principes voorhanden waren; medewerkers

moesten zelf maar een inschatting maken.’

Daarom werkte Goren anderhalf jaar lang aan een

visie op het omgaan met diversiteit en de vertaling

daarvan naar het Handelingskader. De casuïstiek

die in die periode verzameld is, is nu op de portal te

vinden in de ‘dilemmabank’. Wat doe je bijvoorbeeld

als docent als studenten zeggen dat iets ‘stom en gay’

Diversiteit

‘elkaar begrijpen is echt een kunst’

Wel of niet een hand geven, gezichtsbedekking, discriminatie en racisme… het zijn kwesties waarvan medewerkers niet altijd weten hoe ze ermee moeten omgaan. Voor hen is er nu een Handelingskader met daarin handvatten voor nijpende diversiteitskwesties. tekst Youri van Vliet • beeld Mireille Schaap

Voor €10,- naar het theater!

za 21 sept

Orquesta Color Tango Het wereldberoemde tango orkest is sinds 1999 weer terug in NL. Heerlijke meeslepende muziek. Met een Argentijnse afterparty met DJ Ferdinand.

do 26 sept

Frommermann - FrommerFranzDe Frommermannen doen waar ze goed in zijn en brengen een elegante mix van humor en melancholie, chamante klasse en ontwapenende eenvoud op vocaal en muzikaal topniveau.

do 26 - zo 28 sept

Nederlands Dans Theater – An evening with KylianDe opening van het seizoen van het NDT staat in het teken van de grootmeester van de modern dans: Jiri Kylian. Voor de laatste keer te zien!

za 5 okt

Holland Baroque Society – Grand TourEen muzikale reis door Italië, met verteller Porgy Franssen. Werken van Vivaldi, Lotti en Sammartini.

zo 13 okt

Camerata RCO- CocktailconcertSluit je weekend af met een heerlijke middag licht klassieke muziek! De muzikanten van het Koninklijk Concertgebouw orkest brengen een avontuurlijk programma. Geniet na afloop van een heerlijke cocktail en gesprek met de muzikanten.

ma 28 - wo 30 okt

Het Volksoperahuis – Tambu, a freedom songDit jaar wordt gevierd dat 150 jaar gelden de slavernij werd afgeschaft. Het Volksoperahuis maakt een ontroerend en kritisch verhaal over het verleden.

De speciale actieprijs is alleen te boeken via de kassa, tel 070- 88 00 333, onder vermelding van de jongerenprijs. Bij afhalen van de kaarten wel even je ID laten zien.

www.ldt.nl

070 88 00 333

@TheaterDenHaag

aanhetspuiplein

Veel voorstellingen in het Lucent danstheater en de Dr Anton Philipszaal kosten maar een tientje (als je jonger bent dan 27) Een greep uit het aanbod dit najaar:

35 • LINK 11

is en je weet dat er een homo in de klas zit die dat

niet leuk vindt? Goren benadrukt dat het Hande-

lingskader niet een lijst is met do’s and don’ts die het

gewenste gedrag tot in detail voorschrijven, maar

eerder een richtlijn is om gevoelige diversiteitskwes-

ties te herkennen én op te lossen. De dilemmabank

bevat nu een bescheiden acht casussen, maar de

bedoeling is dat hij steeds geactualiseerd wordt.

Goren legt uit dat het Topoi-model dat als basis ge-

bruikt wordt in de dilemmabank een goed hulpmid-

del is voor een analyse van een situatie. ‘Het helpt

je bewust te worden van wat ieders aandeel is in de

betreffende kwestie. Bij het meisje bijvoorbeeld dat

niet aan de teambuildingsoefening wil meedoen, ont-

staat vaak de neiging om de zaak te culturaliseren, te

focussen op de Marokkaanse achtergrond, terwijl er

ook allerlei andere factoren kunnen spelen. Bijvoor-

beeld dat ze zich niet prettig voelt in de groep.’

Overigens komt het Handelingskader niet uit de lucht

vallen. De directe aanleiding vormt het rapport van

de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) uit mei

2009. De CGB concludeerde toen dat er op De HHs

sprake was van ‘verboden onderscheid op basis van

ras’. Hierop startte het Programma Diversiteit en

Anti-Discriminatie (PDAD) met als doel discriminatie

bespreekbaar maken en voorkomen (zie ook Link 5

waarin een aantal medewerkers aangeeft de nood-

zaak van het PDAD niet te zien). Begin 2011 stopte

het PDAD en sindsdien is er – samen met de acade-

mies – gewerkt aan een structureel diversiteitsbeleid.

‘Als je een instelling wil zijn waarin iedereen tot zijn

recht komt, mag een thema als diversiteit nooit van

de agenda verdwijnen,’ stelt Goren. ‘Het is onze taak

om de participatie en ontplooiing van álle studenten

in goede banen te leiden.’

Maar hoe zorg je dat medewerkers zich aangespro-

ken voelen, en dat het geen vrijblijvend kader blijft?

‘Ik wil allereerst zichtbaar zijn voor docententeams

en advies geven als ze dat nodig hebben. Maar je

hebt gelijk: zichtbaarheid alleen is niet genoeg,’

vertelt Goren. ‘De komende tijd ga ik mij hard maken

om het kader zoveel mogelijk te integreren in beleids-

kaders en activiteiten (bijvoorbeeld trainingen) om te

zorgen dat er echt een attitudeverandering ontstaat.

Het is namelijk goed er bij stil te staan dat vrijheid

met verantwoordelijkheid komt en dat elkaar echt

begrijpen een hele kunst is.’ •

De Dilemmabank en het Handelingskader zijn te vinden op medewerkersnet via de ABC Index. HRM onderzoekt samen met de dienst Onderwijs- en Studentzaken hoe ook studenten de materie zich het beste eigen kunnen maken, bijvoorbeeld tijdens een gesprek met een slb’er.

1

23

12 LINK • 35

Fraude

9 x frauderen(plus de straf die je riskeert als het mis gaat)

Net nog wat puntjes nodig? Of wil dat ene vak niet? Je kúnt natuurlijk valsspelen. Maar reken je niet rijk: docenten zijn ook niet achterlijk en de straffen zijn hoog. tekst Dieuwke de Boer • beeld Thirjeet Gurwara

De kunst van het spiekeneen klassieker: het spiekbriefje. beschrijf je waterflesje bijvoorbeeld. of iets subtieler: de boeken die je bij je tenta-men op tafel mag houden. Niet zomaar vol kalken! een lege pagina eruit halen, in vergelijkbaar lettertype je benodigde kennis printen en terug plakken is een stuk subtieler. of onderstreep letters die samen een sleutelwoord vormen.

gesnapt! Docenten en surveillanten zijn alert op deze vorm van spieken. Zij controleren (vaak steekproefsgewijs) de boeken die gebruikt worden.

sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.

copyright: het recht om te kopiëren? even geen tijd of zin? Gebruik dan verslagen van anderen of wees dankbaar voor de oneindige bron van inspiratie die internet heet. Schaaf eventueel hier en daar een beetje om het meer ‘eigen’ te maken.

gesnapt! Plagiaatscanner ephorus haalt overeenkom-

sten met andere werkstukken en teksten op internet er makkelijk uit. Maar je kunt ook betrapt worden als je klak-keloos een dankwoord overneemt en een docent noemt die jou niet heeft begeleid.

sanctie Je werk wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing. ook de stu-dent wiens werk is overgenomen krijgt een waarschuwing. Zijn cijfer kan ongeldig verklaard worden.

vertaal je scriptie uit het engelsonlangs leverde een student een prachtige scriptie in, die plagiaatscanner ephorus goedkeurde. De digitale waakhond blijkt niet te checken of je misschien teksten vertaald hebt.

gesnapt! De begeleidend docent wilde meer weten over het onderwerp en tikte het in op Google. De eerste hit was de betreffende engelstalige scriptie. inclusief zelfde hoofdstukindeling.

sanctie Je scriptie wordt ongeldig verklaard en je wordt een jaar geschorst.

‘Het is net als met echte

misdaad: studenten zijn ons

altijd een paar stappen voor,’

denkt Bert van Midden. Waar

hij het over heeft? Fraude. Het

uitbannen ervan staat hoog

op de prioriteitenlijst van de

hogeschool, maar studenten

worden steeds inventiever in

het omzeilen van de regels.

‘Ik ben ervan overtuigd dat vijf

tot tien procent van de studenten

fraudeert,’ stelt Bert van Midden,

voorzitter van de examencom-

missie bij de Academie voor

European Studies and Commu-

nication Management. Aan zijn

academie studeren circa 2.300

studenten: dat zou betekenen

dat tussen de 115 en 230 studen-

ten weleens zou sjoemelen met

studiewerk. Vertaal je dit naar de

hogeschool dan gaat het – met

een marge – over 1.000 tot 2.500

studenten. De fraudezaken die

examencommissies onder ogen

krijgen, vormen slechts ‘het topje

van de ijsberg,’ vermoeden com-

missieleden.

Het opsporen van fraude is

een soort detectivewerk. Als

een toets ineens uitzonderlijk

goed gemaakt wordt door een

klas, dan is dat verdacht. De

examencommissie probeert

dan te achterhalen of de toets

is uitgelekt. ‘Dan ga je met

studenten in gesprek of er

komen signalen dat er iets niet

klopt’, vertelt Jos van Helvoort

van de examencommissie voor

ICT & Media. ‘Soms is er een

klokkenluider. Studenten die

er goed en eerlijk voor gewerkt

hebben, voelen zich toch

benadeeld en zijn bereid te

vertellen wat ze weten.’ Niet

alles komt examencommissies

tijdig ten gehore. ‘Soms hoor ik

van studenten dingen waarvan

ik denk: dat had ik eerder wil-

len weten.’

GevolgenEn toch horen en zien examen-

commissies al best wat. Ange-

lique Plugge van de examen-

commissie Bestuur, Recht en

Veiligheid (BRV) heeft het over

Schoolse misdaad bestrijden

35 • LINK 13

twee à drie zaken per week,

waarbij een vermoeden van

fraude is. ‘In tijdnood denken

studenten: “Dan kopieer ik het

van internet of van een mede-

student”, maar als uit Ephorus

(een plagiaatscanner, red.) blijkt

dat bijvoorbeeld 58 procent

gekopieerd is, wordt je werk

ongeldig verklaard en word je

uitgesloten van de eerste her-

kansing.’ Dat is binnen de hoge-

school de meest gebruikelijke

sanctie bij een eerste misstap.

Één keer naast de pot piesen

kan al verstrekkende gevolgen

hebben. ‘Studenten heb-

ben het vaak niet door, maar

het kan een nbsa (negatief

bindend studieadvies, red.)

betekenen, als je zonder dat

vak niet meer voldoende pun-

ten kunt halen,’ waarschuwt

Plugge. Dat fraude juist bij

hbo-Rechten veel voorkomt,

baart haar zorgen. ‘Dit kun je

niet doen als juridisch profes-

sional. Daarom zijn we streng.

Aan waarschuwingen doen we

niet meer.’

DoorschietenNiet alleen BRV houdt de

morele rug recht. Hogeschool-

breed zijn de teugels aange-

trokken als het om fraude gaat,

zeker sinds het hoger onderwijs

dankzij de Inholland-affaire

onder de kwaliteitsloep ligt.

Sancties variëren van uitgeslo-

ten worden voor het eerstvol-

gende herkansing tot voor altijd

de school moeten verlaten.

‘Maar je moet niet doorschie-

ten,’ vindt Van Midden. ‘Heeft

een student bijvoorbeeld

te veel geciteerd maar wel

correct geciteerd, dan is het

geen plagiaat maar gewoon

een onvoldoende en moet hij

herkansen. Of is hij slordig

geweest met bronvermelding,

maar heeft hij wel degelijk zelf

voldoende toegevoegd, dan kun

je het ook teruggeven om aan te

passen.’ •

7

9

84

5

6

&

14 LINK • 35

vervals je cijferlijstAls je niet zo tevreden bent met je resultaten, kun je gaan rommelen met je cijferlijst. Schuif een of meer lijsten over elkaar tot je het gewenste overzicht hebt en kopieer het tot een nieuwe cijferlijst. Stap hiermee naar de cijfercoördina-tor en vertel dat een paar cijfers uit osiris zijn verdwenen.

gesnapt! Cijfers verdwenen? Daar plaats je vraagtekens bij. De lijsten zijn onderzocht en er bleek een continuïteits-fout in te zitten. ook matchte het niet met het cijfer dat de vakdocent in zijn bestand had staan.

sanctie Definitieve schorsing van De haagse hoge-school door het College van bestuur.

steel een toetsinstalleer een keylogger (hardware of een programma dat alle toetsaanslagen vastlegt, red.) op de computer van je docent. Als je zo zijn inlognaam en wachtwoord achterhaald hebt, kun je op zijn harde schijf op zoek naar je tentamen.

gesnapt! Wauw, wat zijn daar opeens extreem hoge cij-fers gehaald! Daar lijkt iets niet te kloppen. toch maar eens wat studenten aan de tand voelen en goed doorvragen. Dan komt de aap wel uit de mouw. ook is hier kans op klokken-luiders: studenten met gewetenswroeging of studenten die wel hard gestudeerd hebben en zich benadeeld voelen.

sanctie Aangifte van diefstal van gegevens van perso-neel en volledige schorsing van een jaar.

laat iemanD anDers je tentamen makenhet is je laatste kans voor dat ene moeilijke tentamen en je moet het halen om je P te halen. Gelukkig is een studievriend erg goed in het vak. Je vraagt hem in jouw plaats te gaan.

gesnapt! Je docent blijkt je van gezicht te kennen en ziet dat iemand anders een toets onder jouw naam inle-vert. of de surveillant vraagt om legitimatie bij en ziet het verschil in naam of foto.

sanctie Aangifte wegens identiteitsfraude en beide betrokken studenten, de tentamenmaker en de tentamen-ontduiker, worden definitief geschorst van De haagse hogeschool.

gebruik je telefooneen multi-inzetbaar instrument: je smartphone. het is een alternatief spiekbriefje, je kunt ermee seinen naar je studiegenoot of contact met de buitenwereld voor overleg (wat is het antwoord op deze vraag?).

gesnapt! een nadeel: volgens het tentamenreglement moet je telefoon uit staan en mag hij niet binnen handbe-reik zijn. Dus ook als je ’m niet oneigenlijk hebt gebruikt,

kan de surveillant een aantekening maken als je mobieltje in zicht is.

sanctie Je tentamen wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten voor de eerstvolgende herkansing.

laat je helpen Door een profJe wilt natuurlijk prachtig en correct taalgebruik in je Franstalige portfolio of engelstalige boekverslag. Daarvoor kun je bijvoorbeeld een native speaker inzetten, betaald of onbetaald.

gesnapt! Als ‘native’ docenten zeggen; ‘zo goed kan ik het niet eens’, is er grote twijfel of een student een werk-stuk zelf heeft gemaakt. Je krijgt bij dit vermoeden van fraude de gelegenheid om onder gecontroleerde omstan-digheden zo’n tekst nog eens te maken. of de examen-commissie gaat je vragen stellen over je eigen tekst om te checken of je het zelf wel begrijpt. kom je niet opdagen op zo’n afspraak, dan concludeert de examencommissie dat het vermoeden juist is.

sanctie De opdracht wordt ongeldig verklaard en je wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.

kijk af bij je buurmanNog een oldschoolmethode: kijk wat je buurman ant-woordt. Werkt vooral goed bij multiplechoicetentamens. en maak gerust een deal dat je souffleur de antwoorden wat groter opschrijft ‘voor eigen gebruik’ na het tentamen. of spreek codes af voor vraagnummer en antwoord.

gesnapt! Schuin zitten kan al aangemerkt worden als spieken mogelijk maken. en de antwoorden met koeienlet-ters opschrijven en wat omhoog houden wordt makkelijk herkend als ‘voorzeggen’.

sanctie De handlanger en de spieker moeten zich beiden melden bij de examencommissie. De eerste gaf aanleiding tot spieken en krijgt op zijn minst de waar-schuwing (‘er hangt een schorsing boven je hoofd’). het tentamen van de spieker wordt ongeldig verklaard en hij wordt uitgesloten van de eerstvolgende herkansing.

probeer het nog een keer Je had gewoon pech toen je docent die ene keer ontdekte dat je een tekst overnam zonder bronvermelding. of toen je op een andere manier op fraude betrapt werd. Probeer gewoon nog eens de regels te omzeilen.

sanctie bij recidive worden de sancties pittiger. De exa-mencommissie kan besluiten dat je een heel blok of zelfs een jaar niet mag deelnemen aan toetsen.

Kijk op internet voor acht tips voor opleidingen om fraude te bestrijden.

Marina aziz, eerstejaars Bestuurskunde Erasmus Universiteit (in augustus propedeuse gehaald op De haagse)‘ik studeer voor mezelf en doe dat serieus. Soms hoor ik wel dat anderen hun telefoon gebruiken om af te kijken. het is je eigen keuze en als je gepakt wordt eigen schuld. ik geloof in karma: je wordt wel een keer geboet.’

Talitha Bentvelsen, tweedejaars Bewegingstechnologie‘tweedejaars tutoren geven hun ver-slag wel als voorbeeld aan eerstejaars. Sommige groepen hadden precies hetzelfde verslag ingeleverd, met ook dezelfde fouten. Die hebben een één gekregen.’

Vicky Champion, vierdejaars Verpleegkunde‘op de havo heb ik gespiekt bij Duits, zodat ik over kon gaan naar de vierde en het vak kon laten vallen. bij hbo-v ben ik serieus geworden. in je beroep kun je niet spieken, dat is zelfs gevaarlijk voor je patiënt.’

35 • LINK 15

rudy van der aar, vierdejaars Culturele en Maatschap-pelijke Vorming‘het is weleens gebeurd dat iemand op Facebook vroeg: “Wie wil de toets hebben?” Dat heb ik wel gebruikt om het soort vragen over de stof te zien, niet om specifiek die vragen te gaan leren. eigenlijk wel stom dat ik dat niet gemeld heb. Dat is uit gemakzucht.’

Lisa Verbeek, vierdejaars Culturele en Maatschappelijke Vorming‘op de middelbare school heb ik weleens mijn gemaakte toets aan een klasgenootje gegeven dat niet geleerd had. toen de leraar mijn lege vel zag, moesten we blijven. Dat ik het deed, was voor mij meer straf dan dat ik gepakt ben.’

Kevin Kerkhoven, tweedejaars Informatica‘bij een informaticaproject op de havo moesten we een html-websiteje maken. ik had een simpel design gemaakt en een klasgenoot maakte het af. hij had een de-sign van internet gehaald en was vergeten de credits uit de bron te halen. ik word nog kevin Plagiaat genoemd, terwijl ik het niet had gedaan.’

16 LINK • 35

Onder de hamer

Op tijd studiepunten halen

Student W. hangt een negatief bindend studieadvies (nbsa) boven het hoofd, omdat hij te weinig studiepunten heeft. De student krijgt uitstel, houdt zich niet aan de gemaakte afspraak en krijgt alsnog een nbsa. W. denkt echter recht te hebben op nóg een poging. tekst Youri van Vliet • beeld Shutterstock

De feitenIn februari 2011 start student W. met de opleiding Industrieel Product Ont-

werpen. Aan het eind van het daaropvolgende studiejaar (2011-2012) kondigt

de examencommissie aan dat hij een nbsa krijgt, aangezien hij de voor de

propedeuse vereiste zestig studiepunten niet op tijd haalt. Er wordt echter een

schikking getroffen. W. krijgt nog tot en met blok 2 (8 februari) van het studie-

jaar 2012-2013 de tijd om de zestig punten van het eerste studiejaar te halen.

Op 6 maart neemt de examencommissie een nieuw besluit. W. faalt wederom

en krijgt alsnog een nbsa. De student gaat tegen deze beslissing in beroep.

De argumentenW. levert de vakken op 6 maart in, dus nog net binnen de termijn die afliep op

6 maart 2013. Bovendien hebben zijn persoonlijke omstandigheden (onder

andere faalangst) een rol gespeeld bij het oplopen van de studievertraging. W.

meent daarom recht te hebben op uitstel van het nbsa.

De tegenargumentenIn de schikking stond duidelijk dat de vakken aan het einde van blok 2 (dus 8

februari) binnen moesten zijn. Ook heeft de examencommissie W. geadviseerd

om hulp te zoeken voor zijn persoonlijke omstandigheden, maar de student

heeft dat niet gedaan.

De uitspraakHet college van beroep voor de examens vindt dat het niet voor de hand ligt

om 6 maart 2013 als uiterste inleverdatum te zien, omdat de examencommissie

dan een beslissing moet nemen over het nbsa terwijl de opdrachten nog niet

beoordeeld zijn. Ook vind het college dat de student onvoldoende zijn persoon-

lijke omstandigheden kan onderbouwen. Het college verklaart het beroep van

W. ongegrond.

Let op: dit jaar moet je in je eerste jaar minimaal vijftig studiepunten halen, anders hangt je ook een nbsa boven het hoofd. Je propedeuse moet je binnen twee jaar halen.

Niet eens met een beslissing van de examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/loketrechtsbescherming.

‘k unnen jullie aandacht besteden aan dys-praxie?’ mailde Jerry eind vorig college-jaar naar de redactie. Want al kent bijna

niemand het, zeker twee procent van de bevolking heeft deze stoornis, waarbij de hersenen informatie niet goed verwerken. De diagnose is lastig, omdat niet iedereen alle symptomen heeft. Een dyspract kan on-der meer problemen hebben met zijn motoriek. Minder zichtbare symptomen zijn: moeilijkheden met plannen, organiseren en ordenen, een slecht kortetermijngeheu-gen, beperkte concentratie en leerproblemen. Hoewel Jerry zo normaal mogelijk probeert te functioneren, loopt hij toch tegen zijn beperkingen aan. Hij vertelt openhartig – en soms wat chaotisch – over zijn leven.

‘Bij mij is tijdens mijn zevende levensjaar geconstateerd

dat ik waarschijnlijk dyspraxie heb. Het begon als een

‘het is een rommeltje in m’n hoofD’

‘Ik puzzel de hele dag in mijn hoofd. Het is te veel informatie en die kan ik niet verwerken,’ vertelt Jerry Talboom. Hij is eerstejaars Process and Food Technology, nadat hij vorig jaar onvoldoende studiepunten haalde voor zijn Verpleegkunde-propedeuse. Jerry heeft waarschijnlijk dyspraxie, een aandoening die moeilijkheden geeft bij onder meer de motoriek, planning en concentratie. tekst Dieuwke de Boer • beeld Bas kijzers

35 • LINK 17

grove motorische stoornis: ik heb bijvoorbeeld niet

gekropen en toen ik op mijn negende zonder zijwieltjes

ging fietsen, botste ik tegen de muur met een grote

blauwe plek bij mijn adamsappel als gevolg. Toen

mocht ik van mijn ouders niet meer fietsen. Het was

frustrerend om mijn twee jongere broers steeds voorbij

te zien komen. En omdat ik niet kon fietsen, werd ik ook

buitengesloten. Ik kon bijvoorbeeld niet mee naar het

zwembad. Als kind was ik altijd een beetje uitschot…

alleen in een hoekje. Zo ben ik opgegroeid.

Helaas zijn er bijna geen therapieën voor dyspraxie.

Ik ben vroeger wel bij een fysiotherapeut/psycholoog

geweest met m’n ouders, maar die vonden het te veel

een psycholoog en toen gingen we na twee keer niet

meer. Mijn ouders ontkennen de ziekte en hebben me

vroeger niet volledig laten testen. Daarom is er nooit een

definitieve diagnose geweest. Ik ben opgevoed met het

idee: er is niets aan de hand met jou. Maar ik heb er al

die tijd veel problemen van ondervonden.

Ik kan niet goed plannen en organiseren, heb vaak

moeite om op woorden te komen en kan lastig een

gesprek op gang houden. Soms slaat m’n hoofd op hol

en duwt er zoveel op de uitgang dat er niets uitkomt. Of

alles floept eruit, dan spring ik van de hak op de tak en

is het een brij aan informatie voor de toehoorder. Ik heb

extreem veel informatie in mijn hoofd en moet die kwijt.

Dan lijkt het alsof ik opschep.

Sociaal loop ik achter. Ik ben bang geworden de ver-

keerde dingen tegen mensen te zeggen en leg daarom

niet zo snel contact met anderen. Toen ik een jaar of zes-

tien was, was ik het zó zat! Ik dacht: ik ben zo en ik ga

‘het is een rommeltje in m’n hoofD’

Dyspraxie

18 LINK • 35

er tegenaan. Toen heb ik ook wat vrienden gekregen en

heb me eindelijk wat prettiger gevoeld. Het jaar tussen

de havo en de pabo werd een jaar ‘tussen vrienden in’.

Twee jaar geleden heb ik een fiets gekocht en mezelf

leren fietsen. De eerste keer ging ik van Wateringseveld

naar Loosduinen. Ik was doodsbang: bij alle zeven

drukke kruispunten ben ik afgestapt. De tweede keer bij

een kruising minder en na een jaar fietste ik door. Zo heb

ik het opgebouwd. Het voelde goed om iets te kunnen

wat normale mensen kunnen.

Dyspracten doen – zeker in de puberteit – vaak constant moeite om ‘normaal’ te lijken. Ook Jerry doet dat. September 2012 startte hij met de opleiding Verpleeg-kunde aan De Haagse. Hij is trots en kan op eigen kracht een boel bereiken, zoals het leren fietsen ook laat zien. Toch heeft hij afgelopen jaar de lat te hoog gelegd voor zichzelf. Hij heeft zijn dyspraxie niet gemeld bij zijn opleiding en is zoals ‘normale’ mensen gaan studeren zonder extra hulp.

Ik ben getest op universitair niveau, maar het is mijn

vloek dat ik vaak niet kan laten zien wat ik kan. Bij

toetsen heb ik vaak een black-out. Voor aanvang

weet ik bijna alles, maar tijdens het tentamen kan ik

het niet terughalen. In de praktijk gaat alles goed. Ik

kan handelingen zo uitvoeren, maar de theorie loopt

stroef. Hoewel aan andere uitleggen hoe iets werkt,

prima gaat. Als ze het me maar niet vragen om de

kennis, zoals tijdens een toets.

Ik heb uiteindelijk zeventien van de benodigde veertig

studiepunten behaald. Mijn stage – elf punten – heb

ik niet gehaald, omdat ik niet goed kan reflecteren.

Vroeger ben ik sociaal zo geïsoleerd geweest, dat ik

een muur heb gebouwd om mijn echte ik. Ik kan nu niet

goed zeggen wat ik voel of waarom ik iets doe. Hoewel

ik het idee had dat ik hier beter in was geworden,

kreeg ik aan het eind van mijn stage te horen, dat ik

niet geslaagd was. De rest van het gesprek drong niet

meer tot mij door.

Als hij aan deze domper terugdenkt, krijgt Jerry voch-tige ogen. Bij de volgende vraag valt hij stil. Zijn hoofd is op hol, legt hij uit, en er komt niets meer uit. Het lukt hem wel dit te benoemen. Waarom hij niet eerder aan de bel heeft getrokken bij school lijkt vooral te maken te hebben met het stigma dat hij verwacht als de buitenwereld weet van zijn beperking.

Dat ik dyspraxie heb, had ik eerst niet bij school

gemeld. Eind mei heb ik een blog geschreven over

mijn leven met dyspraxie. Die heb ik op Facebook

geplaatst en aan mijn klas gestuurd. Toen kreeg ik be-

richtjes van klasgenoten: ‘je doet het goed’ en ‘ga zo

door’. Ik ben dan heel nerveus… denk dat ik voor de

groep niet meer normaal ben. Ik ben bang dat mensen

vinden dat ik me aanstel als ik het vertel.

Nu ben ik in gesprek met een decaan. Al lukt het me

dan niet te verwoorden waar en hoe ik problemen

heb gehad. En als de decaan zegt dat het tentamen-

gebeuren voor één persoon omgegooid moet worden,

dan breng ik argumenten in waarom dat niet hoeft en

blokkeer ik de hulp daarmee onbedoeld. Haar advies

is om naar de huisarts te gaan voor een diagnose en

naar een psycholoog voor hulp.

Vragen om een diagnose vind ik moeilijker dan op

de fiets stappen. Ik heb zo lang mijn best gedaan

om normaal te zijn. Het is zo definitief als je een

diagnose krijgt. Nu zijn dyspraxie en de problemen

alleen voor mij en niet voor de buitenwereld. Maar ik

wil het wel. •

Dit artikel is gebaseerd op informatie van www.dys-praxie.nl, het blog van Jerry Talboom (jerrytalboom.wordpress.com) en een interview met hem voor de zomervakantie. Jerry heeft zijn nbsa bij de opleiding Verpleegkunde voor 1 juli aangevochten, maar geen gelijk gekregen. Hij is nog steeds van plan om naar de huisarts te gaan voor een diagnose. In september start hij in het eerste jaar van Process and Food Tech-nology, ook aan De Haagse Hogeschool.

kamp jij met een fysieke of psychische beperking, meld dit dan bij de decaan van je opleiding. Deze kan met je kijken of er passende afspraken met je opleiding gemaakt kunnen worden. Als je een negatief bindend studieadvies wilt aanvechten vanwege je beperking, dan moet de melding bekent zijn bij de decaan, anders worden de omstandigheden niet meegewogen.

Ik ben bang dat mensen vinden dat ik me aanstel

als ik het vertel

De rest van het gesprek drong niet meer

tot mij door

35 • LINK 19

Stijlfiguur

Zoals modeontwerper Yves

Saint Laurent al zei: mode

vervaagt, stijl is voor eeuwig.

Stijlfiguur zet HHs’ers in de

spotlight. Omdat je opvalt met

die roze dreadlocks, of juist

opgaat in de massa met je Uggs.

In deze eerste aflevering vragen

we Rewish Harnam, student

Commerciële economie, het

hemd van het lijf.

tekst Martine Seijffert

beeld Mieke Barendse

‘Mijn stijl laat zien dat ik lef heb’

Wat is typisch Rewish?‘Opvallend en apart. Vooral door

mijn keuze voor gadgets en acces-

soires probeer ik me te onder-

scheiden van de rest. Zo heb ik

een elastiek kralenarmbandje om

met doodskop, een coincase die

ik gekocht heb in Spanje en een

Louis Vuitton tas.’

Een échte Louis Vuitton tas?‘Ja. Ik vind het belangrijk dat wat

ik draag bijzonder is. Soms bereik

je dat door iets te kopen dat duur

is, maar dat betekent niet dat ik

altijd iets van een bekend merk

koop. Met deze tas val ik wel op in

Amsterdam: ze denken dat ik een

voetballer ben.’

Hoe betaal je als student een tas van 1600 euro?‘Ik werk er hard voor, heb ver-

schillende bijbaantjes. Zo werk ik

in het World Fashion Center, heb

ik een eigen T-shirtlijn op www.

pome-lifestyle.com en ben ik dj.’

Besteed je altijd zoveel aandacht aan je outfit?‘Ik zorg dat ik er altijd wel oké uit-

zie. Om de twee weken ga ik naar

de kapper en in mijn kast vind je

niks dat saai is. Mijn kledingstijl

laat zien dat ik lef heb en opensta

voor nieuwe dingen.’ •

20 LINK • 35

De medewerkers van ondersteunende diensten zitten de komende vijf jaar in het Poseidongebouw, aan de overkant van de waterzebra. En ook de meeste opleidingen krijgen binnenkort een andere (werk)plek binnen de hoofdvestiging. De reden: de komende vier jaar krijgt De Haagse een drastische metamorfose en daarvoor is ruimte nodig. Link sprak met drie nomaden. tekst Youri van Vliet • beeld Bas Kijzers

‘Ik maak geen deel meer uit van De HHs-familie’ ‘We zijn in de zomer van 2012 al overgegaan naar Poseidon. We wisten dat een dienst moest verhui-zen: dat wij het waren, sloeg toch in als een bom. Niemand vond het leuk. We zochten krampachtig naar argumenten waarom niet beter dienst X of Y zou moeten verhuizen. Wij zijn er als hRM toch voor de medewerkers? Dan moeten we toch intern gehuisvest zijn? Maar we konden praten als brugman, het hielp niet. het argument was dat we relatief veel vierkante meters hadden en dus de beste kandidaat waren om ruimte te maken. in Poseidon moesten we gaan flex-werken en daar zag ik ook tegenop. het loslaten van je vaste plek, je vaste collega’s. hoewel ik nu moet zeggen dat het wel z’n weg vindt. Je zoekt ’s ochtend een plekje, zet je pennenbakje neer en begint. en aan het einde van de dag ruim je je bureau weer leeg. er zijn wel een paar mindere plekken waar niemand wil zitten, maar als het druk is en je komt wat later bin-nen, dan ontkom je er niet aan om bijvoorbeeld met je rug naar de deur te zitten. Niet helemaal Feng Shui zeg maar. Maar de nieuwe werkomgeving heeft ook voordelen. Zo heb je minder last van inloop en door het flexwerken leer je je collega’s beter kennen, en je hoeft de toiletten niet meer te delen. Maar uiteinde-lijk is het wel een kantooromgeving en maak ik voor mijn gevoel niet meer deel uit van de hhs-familie. ik klaag niet, het is zoals het is, maar ik mis het wel. De muziek in het atrium, de levendigheid, het is als een kleine stad die in september weer volloopt. ik hou mij maar voor dat we uiteindelijk weer terugkeren, en dat we weer midden in de organisatie staan.’

DIenSten veRHUIZen met fRISSe teGenZIn

Verhuizing

Jessica VisserAdviseur HRMDienst Human Resource Management

35 • LINK 21

‘D e Haagse kent de laatste vijf jaar een

groei van meer dan twintig procent en

ook komend jaar ziet het er naar uit dat

we zo’n tien procent nieuwe studenten ontvangen,’

vertelt Christiaan Wesselius, unithoofd huisvesting

van het Facilitair Bedrijf (FB). ‘Om die studenten

allemaal een plekje te kunnen geven, moet er ruimte

gecreëerd worden. Dat is de hoofdreden waarom de

diensten nu in Poseidon zitten: anders zou de hoofd-

vestiging helemaal overvol zijn.’

Klinkt logisch zou je zeggen, maar er is nog iets an-

ders aan de hand. Je herinnert je misschien nog wel

de studentenkrachten die het afgelopen jaar verschil-

lende weken met een PDA (handcomputer, red.) vier

keer per dag kwamen kijken of de werkplekken en

lokalen gebruikt werden. Na vijf jaar meten werd de

balans opgemaakt en wat bleek: het gebouw was

helemaal niet vol. Zo bleek dat gemiddeld geno-

men 35 procent van de onderwijsruimten leeg staat

(zo’n dertienduizend vierkante meter, oftewel twee

voetbalvelden). En van de 11.370 werkplekken die

er voor studenten zijn, worden er gemiddeld slechts

drieduizend gebruikt (26 procent). Uit de metingen

bleek bovendien dat er in slechts vijf procent van de

gevallen een match is tussen de werkelijke groeps-

grootte en de omvang van de ruimte. ‘Het lijkt erop

dat we eigenlijk wel voldoende onderwijsruimte

hebben, maar dat onderwijsruimten nu vaak te groot

zijn voor de groepen die er les krijgen,’ concludeerde

‘Dit kan mijn werk moeilijker maken’‘het bericht van de verhuizing heb ik gelaten over me mee heen laten komen. het is heel simpel: er zijn wettelijke kaders en zolang die niet met voeten getreden worden, heb je met mij geen probleem… We zijn verordonneerd om naar Poseidon te gaan en ik heb me een-voudig aan een zakelijk besluit te houden. Naarmate de verhuizing echter dichterbij kwam, ben ik er meer over gaan nadenken. Je staat buiten de gemeenschap waar je het allemaal voor doet, de studenten en docenten. is dat erg? Nee. is dat leuk of handig? Nee. het is in ons werk niet altijd makkelijk recht te doen aan de verschillende academies en opleidingen. iedere academie heeft specifieke wensen voor hun curriculum en internationalisering en ik heb gemerkt dat zolang we elkaar fysiek treffen, er ook echt partnerschappen ontstaan met goede ideeën. Maar de kloof die er sinds de zomer is ontstaan, kan het werk wel moeilijker maken. Zowel letterlijk – de afstand – als mentaal. Je wordt door sommigen al gezien als “de vervelende Dienst die lastige vragen stelt” – voor het gemak wordt dan vergeten dat “goede ideeën” ook wettelijk en organisatorisch haalbaar moeten zijn – en door de verhuizing word je gepercipieerd als ‘nog verder weg’. Daar moeten we als dienst nog meer rekenschap van geven. Die laagdrempeligheid, het deel dat niet te organiseren valt, moet je actief regelen. Dat wordt in Poseidon ook een opdracht aan onszelf.’

Lennart Nooij Senior adviseur Internationalisering Dienst Onderwijs- & studentzaken

22 LINK • 35

Maaike Barkema van het FB in januari 2012. Wesse-

lius vult aan: ‘De hoofdvestiging is in 1996 gebouwd

en was toen modern. Het voldeed aan de onderwijs-

vormen. Maar nu, bijna twintig jaar later, voldoet het

niet meer aan de eisen van deze tijd. Het is tijd voor

een make-over.’

En dus ontwikkelde het FB – in samenwerking met

een advies- en architectenbureau – in 2012 een nieuwe

huisvestingsplan. Op basis van de metingen bere-

kende het FB dat er zo’n twintigduizend vierkante

meter aan ruimte te winnen valt, zonder daarvoor extra

te hoeven bouwen. De truc is vooral om efficiënter om

te gaan met de ruimte. De meeste collegezalen zijn

namelijk geschikt voor zo’n tweeëndertig studenten,

terwijl in de praktijk de meeste lessen in kleinere

groepen plaatsvinden. Anders roosteren of snel dicht

te trekken scheidingswanden zijn dan goede opties om

de verstopte leegstand op te lossen.

Met een deel van de ruimte die vrijkomt wil De

Haagse een ‘Knowledgeplaza’ creëren. In 2016 moet

dit hét visitekaartje van de hogeschool worden. Een

plek waar ruimte komt voor ondernemerschap, inno-

vatie, onderzoek en kennisdeling. Daarnaast moeten

opleidingen herkenbaarder worden door zogehe-

ten ankerpunten - faciliteiten die specifiek voor de

opleiding bedoeld zijn. Verder komt er een Honours

College (waar talentvolle en gemotiveerde studenten

de kans krijgen meer uit zichzelf te halen), krijgen

Wil van den Heuvel Docent Facility Management

35 • LINK 23

Eerste keer

Mijn moeder en ik lopen station Hollands Spoor uit, op zoek naar onze reis-

bestemming. We kijken om ons heen maar zien geen school en we lopen iets

verder. Daar staat ze, De Haagse Hogeschool, een immens groot gebouw. Hoe

kunnen we dat nou over het hoofd zien?

We gaan naar binnen en ik blijf stilstaan. Wauw! Mijn mond valt letterlijk open

van verbazing: wat een enorme ruimte en wat een licht. Ik voel mij ineens heel

klein worden, alsof ik terug ben in Amerika, nu zeven jaar geleden. We sliepen

daar in hotel Disney’s Animal Kingdom Lodge dat te midden van een safaripark

gebouwd is. De dieren stelen de show, maar het hotel op zich is al zo groot dat

je je niet kunt voorstellen dat het door mensenhanden gebouwd is. Ik kijk het

Atrium rond, nog steeds vol verbazing, en zie overal ramen. Ramen waar licht

achter brandt en ramen waarachter mensen zitten te werken op hun computer.

We worden, zoals bij aankomst in een hotel, vriendelijk begroet door een

meisje. Zij geeft ons een informatieboekje en wijst ons de weg. We volgen haar

aanwijzingen en lopen langs een bibliotheek om vervolgens met de lift naar

CMD (Communicatie en Multimedia Design) te gaan.

We lopen de afdeling op. Mams probeert mij, met haar krukken, bij te houden.

Bij CMD staat een man in een zwart shirt. Hij valt mij meteen op. Hij is groot

en vrij stevig maar heeft een zachtaardig gezicht. Onze gastheer vertelt en-

thousiast over de opleiding en wat ik allemaal kan verwachten. Alles wat de

man in het zwarte shirt vertelt, klinkt als muziek in mijn oren. ‘Dit is het!,’ zeg

ik opgetogen tegen mijn moeder. We bedanken de man en gaan nog even de

afdeling verkennen.

Ik weet niet of iedereen zo overweldigd is als ie het Atrium voor het eerst bin-

nen komt lopen. Ik was het wel, een jaar geleden. Het was een prima eerste

keer. Misschien vond ik daarom meteen alles leuk. We kwamen een ‘local’

tegen, een meisje dat zelf hier studeerde. Zij vertelde ons van alles over wat ze

hier deed en hoe ze het op deze school vond. Ze zei het met zoveel passie dat

mijn glimlach steeds groter werd en ik steeds zekerder van mijn zaak werd dat

ik hier wilde gaan studeren.

En dat doe ik nu. Bijna een jaar later loop ik deze school binnen met nog steeds

evenveel verbazing als op de open dag. Zo groot, dat ik iedere keer weer ter-

ugdenk aan dat heerlijke hotel Kingdom Lodge. Ik heb mazzel: ik heb altijd een

beetje vakantie als ik hier ben.

Cheryl Porcelijn is tweedejaars CMD-studente.

Cheryl

‘Het is goed dat er iets gedaan wordt aan de ruimtes’‘in september werken de meeste medewerkers van FM tijdelijk in het ovaal terwijl het onderwijs in de Strip is. Dat lijkt me lastig, die afstand. een belangrijk aspect van mijn werk is namelijk het contact met studenten, dat je vindbaar en bereikbaar bent. en die korte lijn tussen docent en student verdwijnt nu. ik snap dat de verhuizing moet, dat we een gebrek aan ruimte heb-ben, maar ik vind het jammer dat alle ondersteunende diensten moeten verhuizen. ook daarmee creëer je afstand, terwijl het belangrijk is dat je elkaar kent. Dat je als ondersteunend personeel weet wat er in het onderwijs speelt en andersom. Voorheen liep ik nog wel eens bij een dienst naar binnen om een praatje te maken en en passant nog wat vragen te stellen. Maar onlangs was ik bij Poseidon en ik was echt geschokt: ik kwam überhaupt niet binnen. Die verhoogde drempel om met elkaar in contact te komen, vind ik een verar-ming. er is al vaak kritiek op de ondersteuning – “Wat doen ze nu eigenlijk allemaal bij diensten?!” – en met zo’n verhuizing vergroot je de kloof. But then again: als ik nu zie hoe inefficiënt we soms ruimtes gebruiken, dan is het goed dat er iets aan gedaan wordt. Na de verbouwing krijgt FM één grote ruimte in het voorma-lige café Dok75 (dat voorlopig naar de Rugzak verhuist, red.) met flexibele werkplekken en dat is een grote verandering. Zo’n grote werkvloer heeft als nadeel dat wanneer studenten mij iets vragen, zij andere collega’s storen. Gelukkig zijn we een pilot. Dat geeft de ruimte om dingen uit te proberen, maar we moeten ook met elkaar in gesprek blijven om te kijken wat dit betekent voor kwaliteit van het onderwijs en onze arbeidsom-standigheden.’

Wil van den Heuvel Docent Facility Management

studenten de ruimte om een bedrijf te starten en kan

het ondersteunend personeel weer terugkeren naar

het hoofdgebouw.

Maar voor het zover is, begint de verbouwing in

het klein. Het plan is om eerst de proef op de som te

nemen met een pilot bij Facility Management. FM

is inmiddels verhuisd vanuit de Strip naar de eerste

etage van het Ovaal, en in februari keert de hele

opleiding weer terug. De bevindingen van de pilot

worden meegenomen bij de verdere uitrol van het

huisvestingsplan.•

Het masterplan huisvesting is te vinden op de portal bij ‘projecten & ontwikkelingen’.

24 LINK • 35

ScriptieprijsWat is de beste afstudeerscriptie? Link nomineert iedere maand een afstudeerder die niet alleen uitmuntend presteerde, maar nog relevant is ook. Jaarlijks in april wint de beste 1.500 euro.

niels Davids

Studie technische bedrijfskundeScriptie Van pulp naar power. Marketingstrategie vergassing-plant van Royal Dahlman in italië Cijfer 8

r oyal Dahlman maakt onder andere vergas-

sers. Dat zijn gecompliceerde installaties

waarin een ‘brandstof’(Het is eigenlijk geen brandstof, maar een voedingsstof; afval of biomassa doet het prima in een vergasser.) met behulp van een

uitgekiende zuurstoftoevoer wordt omgezet in een

brandbaar gas. Als je dat gas vervolgens aansteekt

en een gasmotor of gasturbine aandrijft, dan kun je er

elektriciteit mee opwekken.

Vergassen is nog niet erg gangbaar. De technologie is

nog niet helemaal uitontwikkeld, maar Dahlman kan

verschillende vergassingsinstallaties produceren die

volgens alle berekeningen zichzelf binnen een paar jaar

terugverdienen. Maar klanten staan niet in de rij. ‘Dahl-

man vroeg me: hoe moeten we onze installaties aan de

man brengen? Ik houd van innovaties en ik vind duur-

zaamheid belangrijk. Vergassers draaien op afval. Voor

mij was die vraag een buitenkans,’ vindt Niels Davids.

Als technisch bedrijfskundige knaagt hij op vraagstuk-

ken waarin technische en bedrijfskundige problemen

met elkaar vervlochten zijn. En de kwestie van Dahlman

had het allebei.

Het onderzoek van Niels is als een berg rijstebrij, waar

hij zich maar al te graag doorheen at. Bij een willekeu-

rige afvalproducent aankloppen met een vlotte babbel

is net zo kansrijk als geblinddoekt van tien meter

afstand bull’s eye gooien met darten. Het kleinste type

vergassingsinstallatie van Dahlman kost elf miljoen. De

grootste gaat over de toonbank voor 61 miljoen euro. Dat

heeft niemand in z’n achterzak zitten. Dus Niels startte

zijn analyse op een andere manier. ‘Die installaties

kosten niet overal hetzelfde,’ zo ontdekte hij al snel. ‘En

het verschil zit in het subsidieklimaat. Vergassen is een

innovatietechnologie. Die zijn altijd kostbaar, dus geeft

de overheid vaak subsidie als je hem gebruikt.’ Vergelijk

het met zonnepanelen: die werden ook betaalbaar

omdat het rijk een subsidieregeling instelde.

Het subsidieklimaat was in Europa het gunstigst in

Italië, en pakte vreemd genoeg extra goed uit als de

productie van een vergasser niet al te hoog werd. Daar-

mee was de eerste hobbel in de marketingstrategie van

Niels genomen: Dahlman moest naar Italië. ‘Daarna ben

ik gaan kijken naar wat je het best kunt stoken in een

vergasser, uitgaande van de energieopbrengst, en voor

welke afvalstromen al een infrastructuur bestaat.’ Dat

lijken rare vragen voor de marketing, maar Niels was op

zoek naar afval of biomassa met een hoge energieop-

Dat is ook wat. Heb je een prachtig apparaat ontworpen, weet niemand waar je het voor kunt gebruiken. Niels Davids onderzocht voor zo’n apparaat bij wie, waar en hoe je het het best kunt verkopen. Zijn scriptie is een fraai stukje technische bedrijfskunde. Welkom in de wereld van druivenpulp. tekst rené rector • beeld Bas kijzers / Ankel nobel

beLLISSImO!’ ‘Pas als het over geld gaat, denkt zo’n boer:

35 • LINK 25

Link scriptieprijsben je (bijna) afgestudeerd en wil je ook kans maken op de hoofdprijs van € 1.500,-? kijk op www.dehaagsehogeschool.nl/linkscriptieprijs hoe je mee kunt doen. Scripties zijn terug te vinden in de hbo kennisbank. www.hbo-kennisbank.nl

brengst. Hoe hoger, hoe sneller iemand de aanschaf van

z’n vergasser terugverdient en dus hoe lager de drempel

om een vergasser aan te schaffen.

Druiventeelt en olijven hadden de beste papieren. Olij-

venpulp en pitten brengen een kwart meer energie op

per kilo dan graanafval. Na eindeloos getelefoneer met

Italië (mailen had geen zin – Engels is in Zuid-Italië geen

gemeengoed) bleek dat de provincies Apulië (de hak

van de laars) en Sicilië (de neus) enorme gebieden vol

druiven en olijven heeft staan. Dat levert grote bergen

restafval op, die kleine boertjes soms nog achter op het

erf staan te verbranden, maar waarvoor grotere bedrij-

ven flink moeten betalen om te laten afvoeren. ‘Nu had ik

mijn doelgroep: de druivensector in Zuid-Italië.’

De Italiaanse overheid is royaal met haar subsidies, maar

dan moet je niet een te grote installatie willen neerzet-

ten. Dahlman kon het best het Italiaanse platteland op

met een bescheiden vergasser. Kosten: 25 miljoen per

installatie. Na zeven jaar draai je er winst mee.

Maar dan: hoe breng je een installatie van 25 miljoen

aan de man bij die doelgroep? ‘Zuid Italië is heel traditio-

neel. Die boerderijen zijn overwegend familiebedrijven,

en ze moeten knokken voor ieder dubbeltje. Ze kunnen

op zich zo’n bedrag nog wel opbrengen. Het is een

beproefde methode om bij dit soort investeringen een

coöperatie op te richten en gezamenlijk in de buidel te

tasten. Zo verdienen één of twee dorpen geld aan hun

nu duur betaalde afval.’

Dan moet je ze alleen wel overtuigen dat ze nu geld

aan het verspillen zijn. Niels gooide daarom allerlei

moderne fancy marketingtechnieken aan de kant

en adviseerde Dahlman om de marketing voor deze

groep ook traditioneel te houden: vertegenwoor-

digers langs de deur, mond-tot-mondreclame en

aanwezig zijn op beurzen. In combinatie met een

website die in eenvoudige termen uitlegt wat een

vergasser doet (zie infographic) moest dat hem

wel zijn. ‘Die boeren zijn wel geïnteresseerd in

innovatie, dus een paar keer per jaar is er een

beurs waar bijvoorbeeld de nieuwste types olijvenpers

gedemonstreerd worden. Daar moet je gaan staan.

Allicht niet met een mooi verhaal over duurzaamheid,

want dat interesseert ze niet. Maar als je vertelt dat ze

geld kunnen verdienen met iets dat ze nu geld kost,

denken ze: bellissimo!’ •

1 Neem olijf- en druivenpulp als voedingsstof voor de vergasser.2 Verwarm de met stoom verdunde pulp op tot 900-1500 ºC. Moleculen vallen uit elkaar. Grote brokken koolstof zakken omlaag. De brandbare gassen gaan door.3 Eerst stuur je het gas door een soort centrifuge. Daarmee haal je ook de kleine brokjes koolstof uit het gas.4 Een uitgekiende set met filters is nodig om de kleinste deeltjes vervuiling te verwijderen. De vervuiling gaat opnieuw de vergasser in.5 Nog een laatste filter haalt ook alle fosfor en zwavel uit het gasmengsel. Beter voor het milieu.6 Klaar ben je! Opstoken in een elektriciteitscentrale dat gas.

stoominlaat luchtinlaat

Afval of biomassa (de ‘brandstof’, in dit geval olijvenpulp en pitten) wordt, met behulp van uitgekiende zuurstoftoevoer, omgezet in een brandbaar gas. Als je dat vervolgens aansteekt en een gasmotor of -turbine aandrijft, dan kun je er elektriciteit mee opwekken.

Zo werkt een vergassingsinstallatie

CO2

CO

H2

1

23 4 5

6

26 LINK • 35

Juweeltjes

Wolf slaat je knock-out

Er vallen rake klappen in de Nederlandse misdaadfilm Wolf. Kick-bokser Majid (Marwan Kenzari) – opgegroeid in een grauwe achter-standswijk vol flats – zet zijn voorwaardelijke vrijheid, zijn relatie met z’n Marokkaanse vader en zijn leven op het spel.

Na een gevangenisstraf gaat Majid aan de slag bij de bloemenvei-ling. Parallel daaraan pakt hij het criminele bestaan weer op met zijn vriend Adil. Majids opvliegende karakter geeft zijn rechtse directe een extra boost en daarmee maakt hij kans op een goedbetaalde en schimmige carrière in de boksring. Naast dit ‘professionele’ leven krijg je Majids familieleven te zien: een teleurgestelde vader, stille moeder, zijn doodzieke broer (een mooie rol van Gouden-Kalfwinnaar Nasrdin Dchar) en een broertje dat nog voor de keuze ‘school of stelen’ staat.

Wolf is een zwartwitfilm – die soberheid geeft de meeste scènes extra intensiteit – en een knokfilm, een familiedrama, een crimi en een vriendenepos. Die laatste twee vallen grotendeels samen.

Majid en Adil stelen scooters en rollen de zwaardere criminaliteit in. De dialoog tussen de jongens heeft een flinke dosis humor. Doen wat niet mag als grap (en voor het geld), maar de harde realiteit van de straat is nooit ver weg. En de ‘hoofdact’ van de vrienden vliegt behoorlijk uit de bocht.

Dan dat knokken. Keihard. Dat vind je òf heel ruig, òf je duikt een

beetje weg in je bioscoopstoel. Hoewel het gevecht in de ring wat fragmentarisch is, komen de klap-pen die je niet te zien krijgt juist extra hard aan. Knap staaltje illusie van de makers. Wat doet dat slaan met een mens? Daar krijg je een summier antwoord op als Majids vriendinnetje Tessa (oh ja, er zit ook nog wat seks in de film) daar een vraag over stelt.

In de scènes met zijn familie komt de psychologische kant, de gespletenheid van Majid, mooi naar voren. De liefde voor zijn broer in mooie, stille scènes aan het ziekenhuisbed. De tragische relatie met zijn vader. De harde, maar goed bedoelde woorden voor zijn broertje. En dan rijst de vraag wat belangrij-ker is: eer en respect van je familie of van je criminele broeders?

Hoe het afloopt, mag je raden… Onbevredigend goed gedaan. • DdB

LezeRSactie

lllllWolfGenre: actieVanaf 19 september in de bioscoop

No Sweat Lucent Danstheater Den Haag presen-

teert No Sweat, een spectaculaire dans-

en acrobatiekshow van The Generating

Company. En als jij het volle pond

betaalt, is het tweede kaartje gratis.

Bij The Generating Company vervagen de grenzen tussen

circus, dans en theater. In No Sweat bewegen negen vrouwen

zich op onvoorstelbare wijze over het podium. Ze vliegen door

de lucht, zich vasthoudend aan palen, touwen en trapezes, en

tarten zo de zwaartekracht. In dans en acrobatiek vertellen

zij het verhaal van hun levens: hun kracht, hun passie en hun

kwetsbaarheid.

De vrouwen zijn topartiesten in hun verschillende vakgebieden,

met alle specialismen in acrobatiek en moderne dans. De voor-

stelling krijgt extra power door de muziek: stuk voor stuk num-

mers van vrouwelijke iconen uit de popmuziek. Een hilarische

vertolking van Aretha’s ‘Respect’, een verpletterende act met

muziek van Sinead O’Connor en Madonna: sexy en ijzersterk.

De voorstellingen zijn vrijdag 13 september om 20.15 uur, zater-

dag 14 september, 20.15 uur en zondag 15 september 14.30 uur.

De normale prijs is: 1e rang € 35, 2e rang € 30, 3e rang € 24,50.

Nodig je nieuwe vrienden / medestudenten uit, en krijg de

tweede kaart GRATIS. Deze actie is alleen te boeken via de

kassabalie of telefonisch 070 - 88 00 333, onder vermelding

van Link-introductieaanbieding No Sweat!

2ekaartje gratis

Welcome to O’Casey’s Irish Pub

Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl

O’Casey’s is the biggest international bar of The Hague Come in and enjoy a pint of

tm and

some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden

wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens

Come in and enjoy a pint of some of our traditional Irish food. We offer daily

MiJN DeN Haag

35 • LINK 27

Waar moet je zijn in Den Haag? En wat kun je beter vermijden? Herre Faber, docent Bewegingstechnologie en ruim twee jaar blogger op link.hhs.nl, is verstokt Zoetermeerder. Hoe ziet Den Haag er voor hem uit? ‘Ik kijk uit op een blinde muur, maar dat interesseert me geen zak.’ tekst rené rector

foto’s Quintin van der Blonk

Je favoriete plek in Den Haag...Ik heb tien jaar in Den Haag gewoond,

maar ben uiteindelijk teruggegaan

naar Zoetermeer, waar ik geboren ben.

Den Haag is me te druk. Maar ik vind

Kijkduin oké. Het strand is er mooi. Je

kunt er lekker eten en drinken… wandelen. Het wordt kleinschalig

gehouden. Beter dan Scheveningen.

Wat is je leukste manier om uit te gaan?Ik ga nooit uit. Hoewel… ik ga wel samen met een vriend van me

naar sciencefictionfilms in de bioscoop als er weer een nieuwe uit is.

Heb ik geen speciale bios voor hoor. Gewoon: die aan het Spui. Er is

trouwens weer een nieuwe Star trek film.

Beste restaurant?Ik ben een liefhebber van Indonesisch

eten. Bij Garoeda (Kneuterdijk 18a)

beheersen ze de bereiding ervan tot in

de puntjes. En de stijl doet denken aan

de koloniale tijd. Dat vind ik mooi.

Met pek en veren de stad uit?Den Haag is te druk, dus van mij mag het helemaal weg. Maar

dan zou je heel Den Haag moeten opdoeken en dat is geen optie.

Op de Kennedylaan, vlakbij het congresgebouw is een fietspad,

waarbij je voorrang hebt op afslaand autoverkeer. Maar niet de

auto’s, maar de fíétsers moeten daar over een drempel. Dat vind

ik echt stom.

Je mooiste plek op school?M’n eigen kamer. Daar ben ik het vaakst.

Zo zit ik in elkaar: wat vertrouwd is,

daar ben ik graag. Daarom ben ik ook

naar Zoetermeer teruggegaan. Op de

hogeschool kijk ik uit op een blinde

muur, maar dat interesseert me geen

zak. Het is een fijne kamer en ik heb een fijne kamergenoot.

Spanning ontbreekt in boek over vriendschap

Als Tess moeder wordt, besluit ze vier van haar vrienden te vragen als peetouder. De vier vrienden zijn, evenals Tess, vooral met hun eigen levens bezig. Met dat ze te weinig seks hebben (of juist te veel), met de

band met hun ouders (of het gebrek daaraan) en met hoe ze eruit zien. Elk personage heeft een eigen verhaallijn die voor de nodige spanning moet zorgen. Helaas komen de vrienden vaak in situaties die nogal vergezocht zijn. Zoals wanneer Sierra voor haar moeder een drugsdeal moet regelen of wanneer blijkt dat de echtgenoot van Lucy aan een depressie lijdt, en dat de reden is waarom hij haar niet meer ziet staan. Ook de rode draad, de baby van Tess, kan er alleen voor zorgen dat de vijf elkaar in nogal geforceerde dialogen ontmoeten. Een boek over groeiende vriendschap-pen kan zo lekker weglezen, maar daar blijft dit exemplaar te saai en oppervlakkig voor. • MS

goedkope thai is goed gekruid

In de zomer openden vader en zoon Turgut, Koerdische Turken, de deuren van Pad Thai. Wellicht een gekke com-binatie, maar een Thais duo bemant de keuken en het eten liegt er niet om.

Het voorgerecht van drie kip-loempiaatjes blijkt een prima begin. Door naar het hoofdgerecht. We be-stellen een groene curry met onder andere sperziebonen en bamboe en de klassieker Pad Thai: roergebakken rijstnoedels met pinda’s, taugé, prei, winterpeen en tofu in tamarinde-saus. Mijn buurman zie ik intussen beginnen aan het heetste gerecht: de Phad Grapouw met knoflook, basi-licum en (veel) verse pepers.

De Pad Thai voert me terug naar de Aziatische vakantiebestemming twaalf jaar eerder. En de groene curry is heerlijk op smaak, al heeft

ie in verhouding wel veel bamboe. Qua scherpte is het gerecht op het randje. Onhandig dat dit niet op de menukaart te zien is. Ook voor mijn buurman geldt: hoe leger zijn bord, des te roder zijn hoofd.

Conclusie: je kunt hier goedkoop – van € 2,50 voor een voor-/bijgerecht tot € 8,50 voor een hoofdgerecht - eten voor een prima kwaliteit. Ben jij minder van de pepers, vergeet dan niet de kok een seintje te geven! • YvV

lllllLater als we groot zijnChristina Hopkinson€ 18,95

lllllPad thai – Thai Wok ExpressStationsplein 5Den Haag

28 LINK • 35

Indonesische topper, of is het Surinaams?Een avondje eten bij Leroy Lotulung, laatstejaars halo-student, blijkt een avondje genieten. Leroy is van Indonesisch/Surinaamse afkomst, maar is in Nederland geboren. Hij serveert heerlijke bami met Indonesische bijgerechten. tekst Stefan van klink • beeld Quintin van der Blonk

Wat staat er op het menu vanavond?We eten vanavond bami goreng met kip, zoetzu-

re komkommer, zoete tomatensambal en pisang

goreng, beter bekend als gebakken banaan. De

bami maak ik met een saus waarin onder andere

laos (wortel uit Indonesië, red.) en gember zit.

Dat geeft het gerecht een beetje extra smaak.

Het makkelijke van dit gerecht is dat je het zo

pittig kan maken als je zelf wilt. Dat is altijd leuk

wanneer je Nederlanders op bezoek krijgt die

denken dat ze van pittig houden!

Is dit een typisch Indonesisch gerecht?Ja, dit is een echt Indonesisch gerecht. Alhoewel,

als het aan mijn moeder ligt dan eten we van-

avond Surinaams. We zijn er nog niet helemaal

over uit bij welke cultuur het nou echt hoort.

Surinamers zijn erg goed in het kopiëren van de

Indonesische cultuur en eetgewoontes. Dat komt

door de vele emigranten. Oorspronkelijk is het

gerecht Javaans en dus Indonesisch, maar zie dat

mijn moeder maar eens uit te leggen!

Wat heb je zelf nog met Indonesië en Suriname?Ik kom er niet erg vaak meer, alleen als we op

vakantie gaan. Ik heb familie wonen in beide

landen, maar ik ken alleen die uit Suriname. Lo-

tulung is in Suriname en Indonesië net zo’n zeld-

zame naam als in Nederland. Mijn opvoeding is

wel erg Surinaams geweest: met de harde hand.

Nu lach ik erom, want ik weet dat deze opvoe-

ding goed voor mij is geweest.

ReCePt OP LInk OnLInebekijk het recept van dit

gerecht en een filmpje over hoe het te bereiden op link.hhs.nl

Melting pot