librodeorohuiskamer2015 Pagina 1 van 52 - Santiago...van alle dozen en inrichten van de huiskamer...

librodeorohuiskamer2015 Pagina 1 van 52


ot op heden zijn we niet toegekomen om een verslag per dag te maken. Druk met het uitpakken van alle dozen en inrichten van de huiskamer zodat het een gezellig geheel wordt.

Ondertussen komen er toch wel wat pelgrims binnen die de laatste dagen in de druipende regen hebben gelopen. Tussen de bedrijven door geven we ze een kop koffie/thee en bieden we ze een luisterend oor. Dit wordt allemaal zeer gewaardeerd.

De computer kunnen we pas de volgende dag ophalen bij Hotel Mexico. Bij die zending zitten nog wat meer spulletjes.

Op zondagmiddag gaat toch nog de zon schijnen, Dan ziet het er wat leuker uit. Na sluiting drinken we zelfs wat op een terrasje. Een goed leven dus.

Inmiddels is de computer ook geïnstalleerd en aangesloten op de Wi-Fi van het pelgrimsbureau. Af en toe is er een storing wegens de vochtige dikke muren. Ook hebben we de andere klusjes geklaard. Even langs de Ferreteria en met behulp van hamer, spijkers en ductape worden de muren ook wat aangekleed.

De reacties van de pelgrims zijn zonder uitzondering heel leuk. Van goed initiatief, even lekker weer Hollands praten, waar is het VVV, kan ik met mijn korte broek de kathedraal in tot hulp voor welke maat moet ik voor een T-shirt voor mijn kleinkind kopen.

4 mei

De pelgrims druppelen binnen. Omdat het meivakantie is in Nederland zijn er relatief veel mensen die de Camino Portugues lopen. We ontvangen een oma met haar kleinkind die uit Tui is komen lopen, Stoere Storm is pas 13 jaar.

5 mei

Vandaag een drukke en gezellige dag. Alweer een grootouder met kleinkind. Ditmaal opa, die werd opgezweept door zijn kleinzoon van 13. Ook vermeldenswaard is de komst van 2 jonge pelgrims (studenten) die even tussen de tentamens door hun hoofd willen leegmaken.

6 mei

Het regent niet meer al is het wel koud. De pelgrims die binnen komen waarderen onze huiskamer allemaal en genieten van de koffie/thee/koekje en praatje. Er zijn zeer geanimeerde gesprekken. Ook zijn er nog een paar mensen die gedag komen zeggen voordat ze weer op huis aangaan.

Ondanks dat het bij het Pelgrimsbureau niet zo heel druk is hebben we flink wat aanloop, Het was met 26 pelgrims zelfs een topdag. We gingen om half 7 de deur uit. We dienen ook als vraagbaak voor fiets en treinvervoer en er was zelfs een bijzonder verzoek of we de zegen vertaald in het Nederlands konden laten bezorgen in St. Juan de Ortega. Pater Francisco wilde die graag hebben om de Nederlandse pelgrims in hun eigen taal de zegen te geven.

T

2 mei – 17 mei

José en Ad Laney – van Dijk


8 mei

Al 2 dagen geen internet!!! Dat is echt balen. We hebben verschillende pogingen via het Pelgrimsbureau gedaan, om het te laten oplossen. Eindelijk was het rond 13 uur zover.

Wel hebben we gister de lampen laten vervangen. Er waren maar liefst 5 stuks kapot.

Verder was het een erg rustige dag (slechts 5 pelgrims en een paar terugkomers).Toch konden we pas om 17.30 afsluiten.

We zijn ook op pad geweest om wat overnachtingsmogelijkheden, die wat onduidelijk waren, te checken. Ook info gehaald bij het postkantoor.

In de huiskamer moeten we nog steeds wegens de kou onze jas aanhouden. Morgen wordt het hopelijk warmer nu het warmere weer zich aandient.

9 mei

Vandaag de 100e pelgrim verwelkomt! Dat is toch wel een mijlpaal. De eerste.

Buiten schijnt de zon en er druppelen in de loop van de ochtend een aantal pelgrims binnen uit Sevilla. Mooie verhalen en ook een vrouw welke wel erg diep gegaan is. Grote wonden op haar voet gehad, die vandaag dicht zijn ! Ook bezocht ons een Australische Nederlander die in 1990 zijn Australische vrouw in Belorado had ontmoet. Ook zij was emotioneel bij het bereiken van Santiago.

Van de pelgrims uit Sevilla hoorden we dat de "Huiskamer" een begrip is. Wat we ook hoorden van de Sevilla-gangers dat er diefstallen plaats vinden.

Er volgden mooie gesprekken.

We hebben ook weer aan het pelgrimsbureau gevraagd om te attenderen op ons bestaan.

Vandaag het verhaal gehoord van Francien. Zij heeft bijna de gehele weg vanaf Sevilla een Canadese vrouw verzorgd, welke fysiek en mentaal aan de grond zat, op sleeptouw genomen, waardoor de camino veel ,langer duurde dan ze gepland had. Ook zij was helemaal stuk en had heimwee naar huis. Ze was al aangekondigd door andere pelgrims die vonden dat ze een lintje verdiend had.

Hoe zwaar kan iemand het hebben. De opgelopen blaren waren ontstoken en zorgden voor gaten in de voeten. Met goede verzorging, rust en andere schoenen toch op haar tandvlees Santiago bereikt.

Twee pelgrims komen binnen met een vlaggenstok waaraan een heleboel linten zijn bevestigd. Op elk lint staat een tekst van deelnemers aan de tocht naar Santiago. De deelnemers worden begeleid en komen ieder op eigen wijze naar Santiago. De vlaggenstok hebben we bevestigd aan onze balustrade en die wordt over 2 maanden door Twan Jansen (komt per fiets) weer opgehaald.

10 mei

Vandaag was het een vrij rustige dag. 8 nieuwe pelgrims, waaronder 2 Belgen, bezochten ons en we hadden 7 terugkomers. De camino van Dani, een van de Belgische pelgrims was bijzonder. Hij was met zijn camper naar zijn aanvangsplaats gereden, liep een stukje van de Camino en liep dezelfde route ook weer terug en haalde zijn camper op. Hiermee reed hij naar de plaats waar hij eerder die dag naar toe was gelopen en herhaalde dit elke dag weer. Hij liep dus gewoon twee Camino's in één tocht.

Ze bestaan, akelige pelgrims. We skippen ze maar gelijk uit ons geheugen.

De pelgrimszegen in het Hollands hebben we per email verzonden naar Pater Francisco van St. Juan de Ortega. Dit op verzoek van een Pelgrim die dit aan hem beloofd had.

11 mei

Een mooie, drukke dag. 21 nieuwe pelgrims en 8 terugkomers. Er wordt geanimeerd gepraat en genoten van "het Holland-huis".

Ook verdriet komt aan de orde. Zo kwam Jacqueline binnen, blij lachend, maar leven later kwamen de tranen in stromen. Zij liep de Camino voor haar zoon. Hij had 5 jaar geleden zelfmoord gepleegd uit


liefde voor zijn ouders/familie omdat hij hen zoveel verdriet deed. Hij kon niet met drugsgebruik stoppen. Om kippenvel van te krijgen.

12 mei

Vandaag was Ursula een van onze bezoekers. Zij was in 2009 van huis uit begonnen aan haar pelgrimstocht om haar leven te gedenken. Onderweg werd ze vaak door haar overleden (zelfmoord) vader op de schouder geklopt. Goed zo meisje, je kunt het ! Haar gevoel bij het binnenkomen van Santiago was alsof Pasen en Kerst op één dag vallen.

Ook kwam er een vrouw op de e-bike. Had wegens gezondheidsproblemen deze manier gekozen. Wilde eigenlijk Santiago helemaal niet bereiken en zo weer terug om opnieuw te beginnen.

De hele dag door komen er pelgrims of terugkomers binnen. Al met al een intensieve dag.

13 mei

Vandaag is een van onze bezoekers een opa met een kleinzoon welke op de dag dat hij in Santiago aangekomen is, is geopereerd aan zijn hart. Geslaagde operatie.! Vermeldenswaardig detail is dat dit kind verwekt is toen de opa met hartproblemen in het ziekenhuis lag.

Ook was een jonge man een van onze bezoekers, wist niet wat hij met z'n leven wilde en dacht dat hij de Camino niet kon volbrengen. Dit lukt toch, hetgeen hem veel zelfvertrouwen heeft gegeven. Tijdens zijn tocht constateerde hij dat er veel verwaarloosde huisdieren waren en wilde zich daarvoor in gaan zetten. Heeft inmiddels in Spanje een adres waar hij dat als vrijwilliger kan gaan doen.

14 mei

Eén van de pelgrims die vandaag ons een bezoek bracht had al 18 jaar de wens om de Camino te gaan lopen. Elke keer gooide de slechte gezondheid roet in het eten. Ook moest hij daardoor een paar keer onderweg terugkeren.

Nu was de tocht volbracht!

Ook zijn er tegenstellingen: Een stel vindt een wandelmaatje via "het zoekertje" waarbij de een de ander het leven wel heel zuur maakt en is er een ander stel waarbij ze samen terugkijken op een wondermooie tocht.

Vandaag weer een drukke, maar mooie dag, met veel voldoening.

15 mei

De datum van vandaag lijkt een bijzondere te zijn. We hebben een topdag, de drukste tot op heden. Vanaf 9 uur tot 18.30 uur zijn we doorlopend in touw. In Santiago zijn festiviteiten, dansgroepen en muziekoptredens.

De verhalen die we aanhoren zijn weer heel divers.

16 mei

Vandaag onze laatste dag.

We verwelkomen Mieke en Leo, onze opvolgers en werken hen vanmiddag in. Hopen dat zij ook een fijne tijd hier zullen hebben.

Ook vandaag nog een paar mooie verhalen. Een man, moest hem nu lopen en niet wachten totdat hij met pensioen ging. Vanuit Den Helder, lopend van zee, tot zee. Onderweg veel pijn geleden op lichamelijk en mentaal vlak. Onderweg zat hij er zo erg doorheen dat hij steeds een stem hoorde, naar huis, naar huis, naar huis. ….. Kwam een vrouw tegen en liep er mee op en zij vertelde dat zij onderweg steeds de witte veer zag die haar de weg wees. Op het moment dat hij op het punt stond daadwerkelijk naar huis te keren zag hij een witte veer …. en ging verder.

Nog een Belgisch echtpaar die zich hebben laten sponsoren voor een tehuis voor geestelijk gehandicapten. Het was onze laatste dag. Met pijn in het hart nemen we afscheid.

"Onze" vlag


Vandaag onze eerste werkdag en we zijn erg benieuwd hoe het gaat.

Nu we hebben onze vuurdoop gehad het is erg druk geweest en we hebben vele verhalen aangehoord, waaronder het verhaal van een moeder die hem heeft gelopen voor haar zoon die vier jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd. Wat een emotioneel verhaal we waren er allebei van onder de indruk en zijn benieuwd wat de dag van morgen ons weer brengt.

18 mei

Vandaag heel veel fietsers ontvangen. Wat een drukte, het leek wel een kleuterschool zo uitgelaten waren de mannen. En zulke sterke verhalen dat ze de vrouwen helemaal niet gemist hadden en zo maar naar een tijdje gesproken te hebben met ze kwamen bij 2 van hun toch de waterlanders als vanzelf en dat ze toch wel heel erg blij waren dat ze weer naar moeder de vrouw mochten. Voor Leo was het ook heel leuk, de mannen kwamen allemaal uit Brabant vandaan en dat schept toch een band. We hebben ook nog een fles likeur gekregen van Bertha v Marle. De T-shirts zijn aangekomen en we zijn gelijk door de plaatselijke krant op de foto gezet en zijn daarom reuze benieuwd in welke krant we morgen komen. Chris is vandaag ook nog langs geweest en daar waren we ook heel blij mee want de computer lag er uit en naar even overleg met het ACC doet hij het weer gelukkig maar anders is het wel heel lastig om alles bij te houden. Laat in de middag is het jongste lid van het NGSJ aangekomen Lotteke. Wat was ze trots en wat had ze veel surrogaat ouders onderweg. Nu die komt er wel in haar verdere leven.

19 mei

Vandaag niet zo veel emotionele ontmoetingen gehad dat was na twee zware dagen ook wel fijn. Wel veel fietsers gehad die gewoon voor de uitdaging mee deden. We hebben dus ook gezellige gesprekken met ze gehad over wat ze allemaal onder weg mee gemaakt hadden. Van stoere afdalingen tot snurkende mensen in de slaapzalen. Op de valreep van sluiten, nog 3 fietsers die om kwart over 6 de deur uitgingen. Even later kwamen we ze in de stad tegen en hebben daar nog gezellig een pilsje met ze gedronken.

20 mei

Vanochtend zijn de drie fietsers nog even langs geweest om te vertellen dat we hier goed werk verrichten, nu dat doet ons goed. Want voor mij Mieke was het best een lastige dag want mijn kleinzoon was jarig en die moest erg huilen toen ik hem aan de telefoon had omdat wij niet thuis

17 mei – 2 juni

Mieke Rust en Leo Heijmans

Lotteke, Het jongste lid?


waren. Nadat ik hem had beloofd als we thuis zijn iets leuks gaan doen was het weer goed. Kinderen vergeten snel maar ik heb er toch wel de hele dag aan moeten denken.

21 mei

De dag is druk begonnen met Pelgrims die voor de tweede keer een bakje kwamen doen en die voor de eerste keer aan kwamen. Met daarbij best wel een bijzonder vrouw. We konden geen hoogte van haar krijgen alleen dat ze het geweldig heeft gehad. En dat ze het ontvangst in de huiskamer ook geweldig vond. Nadat ze haar koffie op had vroegen wij aan haar of ze zich in het boek bij wilde schrijven, maar daar kon ze niet aan beginnen. Na wat door vragen waarom niet zei ze, dat de engelen die ze onder weg was tegen gekomen dat niet goed zouden vinden. Ze is dan ook weg gegaan zonder dat ze zich had ingeschreven maar wel een donatie in de pot heeft gedaan.

Vanmiddag is Theo al aan gekomen, dus hebben we gelijk kennis kunnen maken, want morgen gaat hij naar Finistère en zien hem volgende week weer om ons af te lossen. Verder is de middag redelijk rustig verlopen.

23 mei

Gisteren geen tijd gehad om te schrijven. Wat een dag en om half vier pas aan onze lunch kunnen beginnen. 3 vrouwen zijn vandaag aangekomen te paard en met een hond. Nou dat is toch ook bijzonder. De hond kon gelijk niet meer kapot bij ons wat een lief beest. Nadat hij de afwasbak, gevuld met water, bijna helemaal leeg gedronken had, ging hij liggen en was niet meer bij ons vandaan te slaan. En ja je leest het goed uit de afwasbak, maar het kon niet anders en een goede pelgrim kan dat dan begrijpen en doen we de afwas gewoon weer in het zelfde bakje vandaag. Leo en ik hebben ook de Rioja wijn ontdekt gisteren avond die was wel heel erg lekker en het was maar goed dat we in de buurt van ons appartement waren.

24 mei

De ochtend begon al gelijk heel druk met al weer heel veel emotionele verhalen en wij waren daarom dan ook heel blij dat er op eens een vrolijke meid van 23 jaar binnen kwam gelopen en zo spontaan uit haar dak ging dat ze het gehaald had. Gisteren heeft ze een afstand van 41 kilometer gelopen en kwam er achter dat het best wel een beetje te veel was. Ze was ook een week te vroeg aangekomen want haar ouders zijn onder weg met de fiets en hun aankomst dag was zo rond 6 juni. Dus ze gaat morgen nog maar even door lopen naar Finistère anders weet ze niet wat ze hier moet doen want iedere dag in de kerk zitten vind ze wel wat te veel van het goede.

We moesten vandaag op zoek naar een nieuwe waterkoker want afwassen in koud water is niet fijn en de wandelaars die binnen komen willen ook wel graag een bakje warme thee. Maar voor we wisten dat het aan de waterkoker lag, waren we al 2 uur verder. De Spaanse mensen van het ACC wisten het ook niet totdat er 3 fietsers binnen kwamen en een er van verstand had van elektro. Toen was het zo opgeknapt. We hebben een nieuwe water koker gekocht en Leo kan weer aan de afwas. Vandaag ook zo maar een man uit België op de koffie gehad. Hij was wel bij het Genootschap aangesloten maar niet aan de wandel dus dat was ook wel gezellig iemand zijn vakantie verhalen aan horen.

26 mei

De dag is heel druk begonnen met 2 mensen van het Vlaams genoot schap. Man en Vrouw, de vrouw was zwaar geëmotioneerd toen ze binnenkwam en vond de hele tocht niks aan puur omdat ze onder weg geen contact met mede Belgen kreeg. Naar het advies van ons om op hun rug zak een vlag van België te stikken zo dat mede lopers kunnen zien waar ze vandaan komen, over wegen ze toch maar om het nog een keer te proberen en ze zijn dan ook met een gelukkig gevoel bij ons vandaan gegaan. Dat doet ons ook erg goed. Dan weten we waar we het voor doen. Vandaag nog meer goede daden verricht. Een man uit Korea maar in Duitsland wonend, had zijn rugtas met alles er in inclusief paspoort, was een eindje gaan wandelen met alleen zijn sleutel van het hotel, maar naar een uurtje wist hij niet meer in welk hotel hij moest zijn en vroeg aan ons hulp wij konden hem ook niet verder helpen. Maar nadat 2 jongen mensen hem herkenden en in het zelfde hotel sliepen als hij konden wij met een gerust hart naar het appartement gaan.

27 mei

Veel terugkomers vandaag. Dat doet goed, ze vinden het fijn om nog even bij te kletsen. Het is in het centrum heel druk met school kinderen en er is denk ik een soort feest. De rijen van de pelgrims duren


van ‘s morgens 8 tot ‘s avonds 8 en ook zij beginnen zo maar in eens te feesten en te zingen blij dat ze het gehaald hebben.

28 mei

Heel slecht geslapen vannacht en veel aan thuis moeten denken. Ik weet ook niet hoe het komt. Wij vinden 17 dagen ook wel erg lang, maar we zijn nu aan het aftellen en het komt denk ik ook om dat we een beetje moe zijn. Want het is best wel vermoeiend en in het appartement kun je ook niet goed ontspannen, dus we gebruiken het alleen maar voor te slapen. Nou genoeg geklaagd, het is ook wel heel leuk om te doen en al die lovende woorden over het Huis te horen, daar doen we het tenslotte voor. Vanmiddag is Ricky Rieter aan gekomen met haar zus Diny. Wat een prachtige mensen en kranig 77 en 80 jaar en dan nog zo sportief. Wij hopen dat als wij op die leeftijd zijn ook nog zo gezond en sportief zijn, want je lichaam moet natuurlijk wel mee werken. Laat in de middag nog een vervelende man binnen gehad. Hij wilde zijn rugtas hier stallen voor 5 dagen maar nadat wij 3 keer moesten zeggen dat het niet kon en er een plaats is waar je je tas voor 2 euro 24 uur achter kan laten, is hij boos weggelopen en hebben we hem niet meer terug gezien.

30 mei

Gisteren niet kunnen schrijven de mensen stonden om kwart voor negen al te wachten voor de koffie en voor 10 uur had ik al 6 kannen koffie gezet. Wat een gekkenhuis. Vandaag hopen we onze 500 honderdste in te schrijven dus zijn we heel erg benieuw of dat gaat lukken.

15 uur 15. Yes, onze 5 honderdste bezoeker net binnen gehad op naar de 1000? Laat in de middag iemand binnen gekregen die haar telefoon verloren was en daar helemaal van in paniek was geraakt. Wij hebben haar naar het politie buro gestuurd in de hoop dat ze haar daar verder kunnen helpen.

31 mei

Al vroeg in de morgen, we hebben net koffie gezet, staat de vrouw van haar verloren telefoon weer bij ons. Hij is weer terecht. Nadat ze naar de politie was geweest en naar de kerk waar ze de ingeving kreeg, waar ze

voor het laats onderweg geplast had is ze haar route van die dag 20 kilometer terug gelopen. Als een geschenk uit de hemel lag hij nog steeds op de plaats waar zij haar behoefte had gedaan. Dus het bestaat toch nog, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Even later weer een jonge vrouw van 36 jaar. Susanna Nell komt hevig huilend naar boven. Nadat ze wat gekalmeerd was vertelde ze dat ze de trouwring van haar overleden vader is verloren. Ze weet wel dat hij door 2 Fransmannen is gevonden, door verhalen die ze onder weg gehoord had van 2 Duitsers waar zij haar verhaal weer aan vertelden. We hebben haar geadviseerd om een brief te schrijven met haar verhaal er op en beneden neer te hangen en het Frans genoot schap via de mail te laten weten of ze misschien iets bij het Frans genootschap af hebben gegeven. We hebben haar een beetje hoop gegeven dat het misschien allemaal wel goedkomt en ze is daar naar rustig weg gegaan met de mededeling dat ze vandaag nog terug komt om een bakje thee te drinken.

1 juni

Gisteren Theo en Alexander aan gekomen allebei een dag te vroeg. Theo wist ervan, maar Alexander niet. Hij dacht dat hij gisteren ingewerkt moest worden dus er was een klein meningsverschil. Maar we hebben goede afspraken gemaakt dus we geven het een dag eerder over dan hebben wij een dag om uit te rusten. Theo heeft nog een hotel kunnen vinden dus dat is ook weer opgelost. Vanmiddag ook weer de vrouw binnen gehad van de trouwring maar hij was nog niet terug gevonden. Ze was wel beter op gewekt dan gisteren en was er ook wel zeker van dat hij terug komt want ze had er over gedroomd afgelopen nacht. Theo en Alexander helemaal ingewerkt en best wel druk geweest. Wij willen ook nog even laten weten dat we het heel erg naar ons zin hebben gehad maar ook heel blij zijn dat we weer naar huis gaan, lekker in onze eigen bed en naar de kinderen en kleinkinderen, groetjes Mieke en Leo.

De 500ste; Bart Struijken


Als team opererend, is het alsof Theo & Alexander elkaar al jaren kennen. Theo is een wandelaar. Alexander een fietser. Wij vullen elkaar naadloos aan. Wij kunnen dan ook de meeste Nederlandstalige en anderstalige bezoekers (pelgrims) verder op (de) weg helpen.

In "onze" periode van 2 - 17 Juni hebben we 380 bezoek(st)ers ontvangen, waarvan 75 % wandelaars en 20 % fietsers, naast 5 % anders. De jongste is 16 jr., de oudste 94 jr..

Conclusie:

Onze Huiskamer is 'n Ontmoetingsplaats, Informatiecentrum & Ontboezemings-plek

De binnenkomende pelgrims blijken namelijk ook geïnteresseerd in elkaar. Zij gaan dus onderling in gesprek. Zij informeren elkaar over hun beste herberg of route. Men geeft elkaar tips, adviezen en meest recente, nuttige informatie. Ook komen zij enkele malen terug om even de rust op te zoeken, koffie te drinken, bij te praten of om extra informatie. Ook komt het voor, dat wij getrakteerd worden op een Tarta de almenda, tradicion repostera.

Pelgrims willen graag hun verhaal kwijt. Zij vinden het heerlijk om na een maand of langer Camino weer eens rustig Nederlands te kunnen spreken. Zij praten in een groepje of soms één op één. Emotie is daarbij een apart fenomeen. Dit wordt vaak onderschat. Er zitten heel veel opgekropte gevoelens bij pelgrims. Die komen dan eindelijk boven drijven...

Ook spreken pelgrims in de Huiskamer weer af met vrienden of kijken in het grote boek naar namen of hij of zij al gearriveerd is en wanneer? Of men heeft gewoon behoefte aan een praatje. Ook de 2 stempels van de Huiskamer vinden gretig aftrek. Er is dus duidelijk behoefte aan zo'n Huiskamer van de Lage Landen.

Onze indrukken van ons werk zijn onder te verdelen in volgende clusters.

Introductie ACC d.d. 10 juni

Na een week - gepland op 3 juni - volgt de ACC Voorlichtingsdag voor circa 10 vrijwilligers uit Frankrijk (3), VS, Ierland, VK en Nederland (2) door Priester Jaime.

Deze houdt een lange Preek over de Apostel San Jago (ook als Matamoro), de Biecht, de Kathedraal, de Christelijke Naastenliefde, het Doel van de Camino en de Weg van de Pelgrim: de persoonlijke drijfveer in tijden van crises.

Na een bezoek aan de Deken van Santiago (inclusief cadeau) is de excursie naar het dak van de Kathedraal fascinerend, ook voor het overzicht over de stad. Daarna volgt een rondgang door Santiago d Compostela door een professionele gids.

Een copieus diner met de gehele groep betrokken vrijwilligers besluit de dag.

Diverse Camino's:

Camino Primitivo: bevat weinig cultuur. Deze is prachtig met veel bergachtige natuur. Is wel behoorlijk pittig. Deze route moet je goed plannen, want

2 juni – 17 juni

Alexander Heydendael en Theo de Jongste


slaapplaatsen liggen soms 38 km van elkaar. Stadjes op deze route lopen leeg. Diverse Feesten worden daarom in deze dorpen georganiseerd om de bewoners daar te houden. Mensen van buiten brengen dan eten naar de achtergeblevenen.

Camino Portugués Interior: vanaf Coimbra/Viseu recht naar het Noorden. Hier bestaat geen gids van. Ab ( 71.jr.) wandelt deze route als 9de Camino. Wel de eerste keer zonder regen.

Camino Portugués

van Porto, langs zee op een nieuw houten wandel/rijwielpad van circa 20 km. Dan verder langs het strand of kiezen tussen twee routes in het binnenland. Deze leiden door prachtige stadjes als Rates, Barcelos, Valenca, Ponte de Lima, Pontevedra en Padron met veel bloemen, eucalyptus-bossen, goedkope Albergues, prachtige moderne architectuur, evenals vriendelijke gastvrijheid.

Camino Francés: laatste 100 km is druk, precies de Kalverstraat. Hoe dichter bij Santiago, hoe vager de bewegwijzering. Deze is helemaal afwezig bij binnenkomst stad.

Fisterra, Finistère (Finis Terrae= het einde van de wereld): velen wandelen door naar Finistère en Muxia, Met mooi weer laat een zonsondergang (-opgang) een unieke indruk achter..

Caminos switchen: Enkelen beginnen op de Francés, gaan dan over naar de Camino del Norte om uiteindelijk via de Camino Primitivo Santiago te bereiken.

Grande Randonnée (GR) 65 blijkt de mooiste route in Frankrijk.

Motivatie:

Religieuze tint: "zoals jij God ziet, zo kijkt God ook naar jou". Hier praten 2 pelgrims onderweg over en zien dan even later deze tekst als graffiti in het Spaans op een tunnelwand.

Een ongelovige Ier legt wel zijn handen op iedere kerkmuur, die hij tegen komt, om even verbinding met zijn dochter te hebben.

Nieuwsgierigheid en dankbaarheid, boetedoening of gewoon avontuur blijken ook vaak motieven. Het contact met allerlei verschillende mensen van andere culturen is verrassend en verrijkend. Bezinning, berusting, veiligheid, vertrouwen krijgen, evenals doorzettingsvermogen kweken zijn onderliggende redenen. Het gemeenschappelijke doel verbindt.

Alleen? Je bent eigenlijk nooit alleen. Het is maar hoe je het bekijkt. Je ontmoet altijd wel iemand. Iedereen probeert weer een eigen netwerk op te bouwen. Al wandelend leg je zoveel contacten als je wilt. Of je wilt gewoon even alleen lopen.

De levensloop-regeling wordt ook enkele malen toegepast om de Camino te ondernemen. Daar zijn de Nederlandse Autoriteiten overigens nog weinig mee bekend.

Karakters:

Blonde Mariska ((41 jr.) + Arie (55 jr.) lopen vanuit Alkmaar van 15 Februari tot 1 Juni naar Santiago en komen 2 mannen tegen, die constant ruzie lopen te maken. Eén van hen beëindigt de Camino voortijdig.

Jac (71jr.) met mondharmonica geniet van muziek maken op de Camino met een Ier of Fransman, want muziek breekt open, muziek verbindt van hart tot hart...

Vader Rick (60 jr.) en zoon Jeroen ( 27 jr.) lopen samen de Camino del Norte: Pa delegeert en zoon navigeert perfect. Als een Kapitein en zijn stuurman. Pa noemt het een rijkdom om met zijn zoon te mogen lopen...! Rick is overigens Kapitein op schepen (Ferry's) naar de VK.

Ad (60 jr.) & Gonnie (58 jr.) op de fiets, worden 25 km op de route begeleid door een politie-escorte, eentje voor en eentje achter tot aan de Herberg, waar ze moeten zijn.

Job & Cid (18 jaar) wandelen na hun eindexamen VWO van Santiago naar Finistère om andere culturen en vreemde talen te leren. Daarna keren ze gauw huiswaarts om hun diploma op te halen! Zij hebben wel groot respect voor een pelgrim van 71, die zijn 18de Camino loopt. Hij ziet er uit alsof ie 50 is! Hoe heet die ook al weer?

Vader Wim ( 70 jr.) & hyperactieve dochter Linda ( 43 jr.) lopen samen de Camino del Norte, maar zijn niet te spreken over hun Gids. Een vertaling uit 2012! Dit wordt wel 5 X luidruchtig herhaald...Zij hebben blijkbaar wel heel veel moeten zoeken...


Jippe (19 jr.) volgt na zijn eindexamen de Vrije Hogeschool om te onderzoeken welke richting hij op wil ? Meer de Alfa-kant, terwijl hij eerder Bèta georiënteerd was.

Rob (64 jr.) fietst met Cor (60 jr.) en wil zijn 60ste verjaardag in Chartres vieren. Hun vrouwen komen daar speciaal voor over. Daar krijgt Rob dan wel te horen, dat zijn zoon Hodgkin heeft...Dus de verjaardag gaat niet door. In goed overleg, met zoon en vrouw, besluit Rob wel door te fietsen.

Twee jonge Denen (22 jr.) van 2 meter lang beginnen rond 09.00u. al met 2 halve liters bier!

Een Zuid-Afrikaans gezin ( 44 & 43 jr.) vindt de Nederlanders de plezierigste pelgrims. De Fransen zijn het meest gesloten. De Duitsers te overheersend. Veel Amerikanen overigens ook. Koreanen zijn bescheiden. Italianen behoorlijk luidruchtig, ook na tienen 's avonds.

Werkeloze organist Jaques ( 55 jr.) uit Groningen loopt de Camino met zijn hond. Zijn hond loopt altijd achter hem aan, maar gaat op 100 km afstand van Santiago vóór de pelgrims uit lopen. Hij ruikt Santiago dus al ruim van te voren.

Jacques vraagt in ieder dorp, waar hij langs komt of hij het orgel mag bespelen. In een Duits stadje heeft hij zo'n succes, dat de priester hem vraagt om ook a.s. zaterdag te komen spelen op zijn vijfentwintigjarige Priesterfeest. Na maanden na terugkeer wordt hij door de pastoor gebeld en gevraagd om de vaste organist te worden van drie bij elkaar liggende Kerkjes, een vaste baan dus.

Mieke ( 62 jr.) neemt een vriend - die op sterven ligt - mee in haar rugzak en zendt hem iedere dag een kort verslag. Zij weet, dat zij in Santiago zal aankomen. Maar hij weet niet wanneer hij ergens anders gaat aankomen, in casu gaat sterven. Als ze in Santiago aankomt, hoort ze dat hij snel achteruit gaat. Zij boekt dus snel een vliegreis terug i.p.v. een busreis.

Romi ( 22 jr.) vindt haar werk niet meer interessant. Dus wil ze even rust om na te kunnen denken. Haar tante raadt haar aan de Camino te gaan lopen. Haar vader zei toen: dat lukt je nooit. Maar ze haalt Santiago wel met het gevolg, dat haar moeder volgend jaar ook de Camino gaat lopen.

Ton ( 66 jr.) heeft A.L.S. en loopt vanaf 2 maart voor zijn overleden broertje. Als hij wandelt heeft hij geen last van zijn ziekte. Zijn moeder is ook al hieraan overleden. A.L.S. is erfelijk...

Piet ( 65 jr.) nodigt al zijn vrienden uit in een feesttent in Bloemendaal en loopt vervolgens de hele kustlijn langs door naar Santiago...!

Hans ( 55 jr.) heeft een fiets van € 2.200 met een Rohlof naaf met 14 versnellingen, dus geen klassiek derailleur-systeem van 3 x 9. Dit werkt perfect. Iedere dag kiest hij een gedachte uitgeschreven op een klein papiertje om over na te denken.

Yolanda (73 jr.) zoekt een lijstje met musea. Ik verwijs haar eerst naar het Museo de la Catedral, het mooiste museum van Santiago en vervolgens naar het Oficina del Turismo. Daar ben ik al geweest, zegt ze. Zo'n lijstje hebben ze daar niet. Een uurtje later haal ik daar zelf wél zo'n lijstje. Volgende dag bezoekt Yolanda de Huiskamer weer en geef ik haar het Lijstje met álle Musea. Vraag dan hoe het Museo de la Catedral geweest is? Zegt ze: dat kostte € 4,- , dus daar ben ik niet geweest...

Floortje (19 jr.) studeerde Chemie in Utrecht. Dat bleek niet haar ding. Toen is ze in Valencia een spoedcursus Spaans gaan volgen. Omdat ze tijd over heeft, is ze vervolgens delen van de Camino vanaf Leon gaan lopen. Nu weet ze wel wat ze wil, en wel Bewegingswetenschappen gaan studeren in Groningen. Door de Camino voelt ze zichzelf zekerder, toont ze nu echt doorzettingsvermogen en heeft zij het volste vertrouwen in de toekomst.

David ( 27 jr.), afgestudeerd in Geschiedenis, Filosofie en Internationaal Recht, loopt en heeft kiespijn. Moet 3X naar de tandarts. Beveelt Albergue Verde aan in Hospital de Órbigo. Je kunt daar mee helpen in de tuin en daarin ook Yoga beoefenen. Hij ziet wel wat voor baan hij gaat kiezen. Liefst wil hij beginnen in het buitenland.

Harry ( 61 jr.) is als wandelaar bij Valencia begonnen en wandelt door de Sierra Nevada, via Cordoba, Granada naar Gibraltar en toen omhoog via de Ruta de la Plata. Dan vervolgt hij zijn weg via de Camino de Primitivo, de Camino del Norte weer richting Pyreneeën om uiteindelijk voor 5 Oktober weer in Valencia aan te komen. Want zijn vrouw vindt alles goed, maar eist wel, dat hij op hun trouwdag d.d. 5 Oktober a.s. weer terug is.

Nel (59 jr.) heeft 22 jaar altijd voor iedereen (gezin & verpleging) gezorgd. Zij is in haar leven nooit alleen geweest. Nu wil ze eindelijk wél weer eens even alleen zijn. Gelopen vanuit St Jean, komt ze huilend de Huiskamer binnen vallen in de armen van Joost Bol, voorzitter NGSJ. "Ik heb het gehaald", roept ze uit!

Beide Voorzitters van het NGSJ & het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela komen op bezoek. Zij wonen hier in SdC een Congres in het Spaans met simultaan vertaling bij van alle Jacobsgenootschappen.

Bestuurslid Monique geeft allerlei aanwijzingen & adviezen. Heeft een goed contact met Maria van ACC. Als vrouw let zij op allerlei zaken waar mannen vaak over heen zien...


Een Amerikaanse groep studenten o.l.v. 2 professoren, laten hun mobieltjes thuis. Eindelijk leren ze elkaar nu eens écht kennen.

Rus Ivor (27 jr.) komt 5000 km lopen, maar spreekt geen woord anders... Hij is wel behoorlijk bot in zijn optreden.

Stagiaire Joke ( 61 jr.) biedt haar diensten aan en ondersteunt ons, zodanig dat wij eindelijk ook eens kunnen gaan lunchen.

Anita & Fred, ( 53 + 57 jr.) fietsen vanuit Harmelen en komen ergens in een stil Spaans dorpje een oud, zielig, in elkaar gedoken Spaans vrouwtje tegen. Fred raakt met haar aan de praat. Na enige tijd komt het hoge woord eruit: haar gescheiden zoon heeft 4 maanden geleden zelfmoord gepleegd. Nu staat zij er alleen voor met 3 kleinkinderen...

Mariese ( 33 jr.) doet gedeeltes alleen of met haar vriendin, dan weer op de fiets dan weer te voet. Ik stel haar voor volgende keer te paard te gaan. Dan antwoord ze: maar ik heb hoogtevrees...!

Dominicus (Molukker) (65 jr.) zit in de cultuurspecifieke zorg in Lunteren. Hij loopt met een goed georganiseerde groep (vnl. Molukkers) vanuit Sarria. Vlakbij Sarria ligt er in een herberg, een gitaar, waarop staat:"please play with me!" Dat doet hij en haalt zo'n € 25,- op...!

Schotse Liz (69 jr.) heeft lopend Santiago gehaald en is doorgelopen naar Muxia. Daar heeft ze de as van haar moeder uitgestrooid in zee. Teruggekomen in haar hotel ligt er op haar bed een briefje: "Isabella heeft je bed schoon gemaakt!" Laat haar moeder nu Isabella heten...!

Irene Nater (94 jaar) is de oudste bezoekster van de Huiskamer. Zij komt met haar dochter Johanna (60 jr.) langs om kennis te maken. Zij heeft via Theo's Facebook gehoord van deze Huiskamer. Zij wonen al jaren aan de kust.

Tim (16 jaar) is de jongste. Heeft samen met moeder Eline (43 jr.) de Camino Portugués gelopen. Heeft nu besloten na zijn HAVO toch door te gaan met VWO.

Een aantal Polen (22 jr.) lopen zo'n 4000 km en slapen in de open lucht zónder tentje...

Een Amerikaanse (35 jr.) is al drie jaar onderweg. Om geld bij te verdienen werkt ze soms.

Stef & Henk ( 60 + 59 jr.) zijn hun stempelpas ergens vergeten. Gelukkig heeft Stef een foto ervan gemaakt. Via via stuurt hij die rond én zodoende worden hun passen gevonden én doorgestuurd naar Estella.

De Belg Luciano/Luuk ( 68 jr.) van Scherpenheuvel loopt van plek naar plek, doorgebeld door de verschillende Dekens (een kerkelijke rang onder Bisschop), waar hij iedere keer voortreffelijk te eten krijgt en overnachting krijgt aangeboden. Daarna komt hij bij een Spaanse moeder met 5 zonen, allemaal werkzaam bij de vrijwillige brandweer. Haar huis zit die nacht dus hartstikke vol. Maar ondanks alle drukte regelt zij toch onderdak voor Luuk. De volgende dag komt ze hem zelfs ook nog hollend achterna met twee hard gekookte eitjes...

De Belg Jean (55 jr.) is na de Camino Francés terug op zijn gewicht van 20 jaar geleden, maar het velleke past niet meer...

Tineke ( 63 jr.) heeft ondanks alle pijn aan haar voeten van begin af aan de 800 km vanaf St Jean volbracht. Ze sponsort de club www.paardinnoodspanje.nl . Twee Nederlandse dierenartsen hebben in Valencia een praktijk om verwaarloosde paarden op te kalefateren.

Koreanen blijken behoorlijk preuts. Zij verkleden zich namelijk in hun slaapzak. Ook mogen zij niet bruin worden, want dat is een teken van armoede. Dus lopen ze met handschoenen en bedekte gezichten, ondanks de felle zon.

Diewerke (61 jr) loopt de Camino Portugués voor de eerste keer. Zij krijgt deze Camino aangeboden door haar dochter. Ze vindt alles prachtig. Dus volgend jaar weer.

Jeanette (51 jr), moeder van 4 kinderen met baan, loopt in 6 weken vanuit Reims naar Santiago. Zij wil weer even helemaal alleen zijn om zichzelf te hervinden.

Joke (63 jr.) leidt "de Werkplaats voor de ziel" in Zeist en is hier met een groep van 16 personen,

Jacob (72 jr.) en Wilhelmina (62 jr.) lopen vanaf Roncesvalles. Per vliegtuig naar Bilbao en 2X bus. De Camino inspireert hen het Pieterpad, dat ze ooit begonnen zijn, af te maken.

Frans ( 76 jr.) ziet het plantje bijvoet langs de weg groeien. Dit kruid vermindert de pijn aan de voet. Je moet wel een ijkpunt hebben om te testen of het werkt. Dus 1 voet wel en de andere voet niet insmeren.

De Duitse Maria ( 80 jr.) komt niet graag thuis, dus loopt ze van SdC weer terug naar huis naar Keulen in drie-en-een-halve maand.

De Vlaming Johan ( 38 jr.) beveelt de Albergue Privée Hogar Monjardin (Villamayor de Monjardín (Navarra) aan van de Fondation Hollandaise Crétienne Oasis Trails: [email protected]

http://www.paardinnoodspanje.nl/


Johan maakt drie dagen ruzie met zijn vader, maar dan wel in zijn dromen. Thuis spreken ze elkaar eigenlijk nooit...Maar als hij terug is, neemt hij z'n vader mee op fietstocht.

Ballet-danser Rocco ( 33 jr.) loopt vanaf 10.04.2015 vanaf Vézelay. Hij krijgt echter last van z'n been in Cahors. Neemt dan een week rust, maar dat helpt niet echt. Hij koopt daarom vervolgens een fiets en weet SdC toch te bereiken en wel op 09.06.2015.

Pien & Sjaak ( 66 + 59 jr.) zijn op weg naar hun camping, maar komen onverwachts dan terecht bij een prachtige, oude Watermolen. Daar blijken ze te kunnen slapen. De waardin prepareert ook nog een heerlijke maaltijd voor ze en wel met 8 gangen & alle plaatselijke likeurtjes.

Ansje ( 52 jr.) loopt de Camino Portugués. Deze begint voor haar eigenlijk pas echt in Casa Fernanda, want daar heerst warmte en alles daar is perfect met ook nog een prachtige tuin vol bloemen.

Theo ( 50 jr.) komt te laat in zijn Albergue na een avondje stappen. Dus vindt hij de deur op slot. Daarom niet getreurd. Hij klimt over het dak, maar valt, zodanig op z'n kop, dat het bloed eruit spuit. De Waardin schrikt zich rot en belt onmiddellijk 112. Hij scheurt met de Ambulance naar het Ziekenhuis. Twee krammen maken alles weer goed.

Heidi (49 jr.) zingt alleen solo het Ave Maria van Schubert in een mooi kerkje onderweg op de Camino Portugues, zodanig mooi, dat de hele kerk vol stroomt

Bernard (65 jr.) fietst vanaf Roermond naar Santiago. Gaat daarna door na Finistère om dan zijn weg te vervolgen via de Camino del Norte naar Santander, waar hij de boot pakt naar het VK om in Zuid-Engeland verder te fietsen.

Een Iers echtpaar (55 + 49 jr.) fietsen op een tandem + karretje de Camino Portugues. Zij heeft A.L.S. en kan eigenlijk niets meer. Hij doet echt alles voor haar. Ze gaan door vanaf Santiago naar Rome, waar zij hoopt te sterven. Haar toestand verslechtert met de dag. .

Oud-Commando Peter (53 jr.): loopt van St Jean de Frances eigenlijk met als enig doel bij de Cruz de Ferro een steentje achter te laten met de naam van zijn dochter (Esmée). Zij is 10 jr. geleden overleden. Maar hij verliest zijn steentje... Laat nu een wandelaar dát steentje oprapen. Via via komt dát steentje weer terug bij Peter. Nu kan hij het achterlaten bij de Cruz de Ferro! Peter heeft zijn doel bereikt!

Om even bij stil te staan:

De weg is wijzer, dan de wegwijzer...

Los laten, niet zeuren, niet klagen, het komt wel goed, accepteren, leren incasseren, doorzetten

Ook: stijgen & dalen., letterlijk & figuurlijk. Je bent bezig met je lichaam, soms is er geen tijd voor reflectie! Soms ook wel of je maakt hier gewoon tijd voor...!

Het unieke van de Camino is, dat er geen leeftijdsverschil bestaat. De afstand tussen jong en oud valt weg. Iedereen praat met iedereen. Ook het verschil tussen rang & stand!

Oudste pelgrims kiezen vaak de kortste route. Deze begint vaak bij de voordeur.

Op zo'n Camino kun je van alles leren, zoals: "Gij zult niet oordelen!" Probeer dat in de praktijk maar eens toe te passen......

Alleen lopen is open, met z'n tweeën geslotener.

Maar zegt Broeder Fons uit Vessem wijs: "Als je met z'n tweeën bent, moet de wind er wel tussen door kunnen waaien". En vier ogen zien meer als twee...!

"Minds are like parachutes, they only function, when open.."

Wandelaars vertellen over hun pijntjes: als je pijn lijdt, dan leef je pas...!

Mooiste ervaring is het vertrouwen. Ik vind altijd wel een slaapplaats of eten...Je groeit in je zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen.

Een vaak gehoorde vraag bij binnenkomst van de Herberg: is er ook WIFI?

Ook Koningsrijksgenoten zijn welkom. Ook op Aruba en de andere eilanden mag best meer reclame over de Camino gemaakt worden.

De Belgische Camino is niet het doel, óók Santiago niet. Santiago is het begin of voortzetting van een hele lange reis.

Leren luisteren naar je lichaam. Het is zoals het is, toeval bestaat niet.

Er zijn kilometers die lang en kort zijn...


Vooral de ontmoetingen & contacten zijn heel speciaal. De bescheidenheid van mensen valt op. Je hebt allemaal hetzelfde doel. Je accepteert ook veel meer dan normaal.

Je onderneemt een Camino vaak op het kruispunt van je leven. Eens even rustig de tijd nemen om na te denken over je toekomst: hoe gaan we verder?

Een Amerikaanse (66 jr.) drukt haar ervaring als volgt uit: "I need to find my new skin!"

Michael (35 jr.): "I need to find my old skin...!" Hij verloor zijn verloofde 10 jaar geleden in een vreselijk ongeluk, maar heeft nu zijn leven weer op de rails, dankzij de camino!

De weg is eindig, maar de weg van de Camino eindigt nooit...!

Je spreekt elkaars taal niet, maar je begrijpt elkaars taal wel. Nog sterker: je wilt elkaars taal begrijpen & verstaan.

Je komt in discussie met jezelf. Dan gaat het over en weer. Ik kan... Jij zou... ik wil... Jij moet! Als het zover, is,ga je eens rustig ergens zitten en vraag je je af: wie heeft er nu gelijk? Ikke natuurlijk...

Betreurenswaardig:

In Portugal en Frankrijk zijn veel kerkjes gesloten, in Spanje vaak open. Veel dorpjes zijn ook nauwelijks meer bevolkt. De jeugd trekt weg, ouderen blijven achter.

Kaarsjes branden onderweg is een prachtige gewoonte. Maar echt jammer is het feit, dat deze kaarsjes tegenwoordig vaak door elektrische worden vervangen.

Het komt steeds vaker voor, dat je niet kunt of mag reserveren. Hele groepen - ook die met de bus komen - reserveren wél en dan zo vroeg, dat de échte pelgrim bot vangt, en geen plaats kan krijgen.

De Camino Portugués gaat langs de dorpen, de Francés door de dorpen.

De bedwants komt in enkele Albergues voor. Er bestaat een zalf tegen. Wel onmiddellijk alle kleren & rugzak wassen op 70 graden C.

Windmolens vervuilen soms het uitzicht. Zonne-energie zou de oplossing moeten zijn. Soms zijn hele akkers volgebouwd met zonnepanelen.

Watertekorten vormen een toenemend probleem. De landbouw gebruikt veel water. Het waterpeil van sommige stuwmeren staat op een derde van het normale niveau.

Er zijn ook slechte ervaringen in Albergues van 80 man in 1 ruimte met 1 douche en 1 WC.

De bewegwijzering is op sommige plaatsen ook niet wat het moet zijn.

Unieke momenten:

De Vespers beluisteren in de Ste Madeleine in Vézelay, begeleid door één violiste

Op de Camino Primitivo in het donker starten en dan langzaam de zon zien opkomen al wandelend tegen de achtergrond van het ruige berglandschap.

Op de Camino Francés: mooie contacten, fijne gesprekken over geloof & spiritualiteit, de camino en de oorsprong daarvan. Ook wordt er ondertussen veel gelachen.

Een echtpaar vanaf Haarlem in een maand gefietst zijn vandaag op 6Juni ( D-Day!) precies 40 jaar geleden getrouwd.

Elke dag gebeurt er wel iets bijzonders. Ineens zit er een flesje water in m'n rugzak. Dacht dat ie leeg was...

Twee ooievaars voeren een uitgebreid dans-ritueel uit boven op een kerktoren, alsof ze tomeloos verliefd zijn...

Vertrouwen hebben. Het komt goed. Je vindt altijd plaats.

Tijdens zonsopgang in de bergen met nevel op een kruispunt stil staan bij een prachtig kruisbeeld.


Alexander en Theo, hebben ons goed ingewerkt.

Al zal de computer, voor mij Marlies, wel even door de zure appel heen bijten worden .

De werkwijze is ons al inwerkend wel duidelijk geworden.

‘s Avons eten wij heerlijk Spaans en horen hun verhalen aan.

Alexander blijft nog even in Santiago en die komt nog wel langs, en Theo vertrekt naar Porto.

17 juni

Onze start in de Huiskamer van de Lage Landen begon met een huilende Engelse dame.

Ze viel letterlijk en figuurlijk in Riek haar armen.

Een onsamenhangend triest verhaal, onverstaanbaar door gesnotter en emoties. Later werd het wat duidelijker na koffie en een koekje, kwam de rust weer terug. Ze was de vorige dag aangekomen per MO-Pet uit Kent, en loste een belofte in voor haar man die in 1989 was overleden. Hij had de camino met motor willen doen.

Bij aankomst was ze zo eenzaam en was er niemand die haar taal sprak. Bij het ophalen van haar Compostela zag ze Riek en kwam naar boven. Een mooi begin voor ons.

Rond 12 uur 23 gasten binnen gehad, dus vuurdoop aan de start.

18 juni

Bij Riek kwamen twee mannen. Een van de mannen vertelde dat hij 4 dagen voor Santiago gevallen was met de fiets. Gewond aan hoofd, neus, elleboog en knieën. Niks aan de hand, gewoon doorrijden was zijn idee.

Kort na het ongeval, kwam er een andere pelgrims, die arts bleek te zijn, hem achterop en had een heel medisch zetje bij zich. Op een terras heeft hij eerst de steentjes verwijderd, toen gedesinfecteerd en daarna gehecht. Deze pelgrim is bewaard gebleven van ontstekingen en alle gevolgen van dien ....en de volgende dag weer door gereden.

Behalve de gewone pelgrims hadden wij ook markante voorvallen.

17 juni - 2 juli

Riek van Koevorden en Marlies vd Bijl


Wij kregen in de ochtend bezoek van twee Portugese jongetjes 11 jaar en 14 jaar. Vader stond in de rij bij het pelgrims office, deze knaapjes dachten dat dit een wachtkamer was en vleide zich in de makkelijke stoelen.

Riek had een leuk gesprekje met ze en hoorde dat vader 5 dagen met zijn zonen gelopen had om te laten ervaren hoe het was om met niets toch gelukkig te kunnen zijn in het leven.

Na twee dagen denken we een modes te hebben gevonden om binnen ons hectische werk en moment van vrijheid te vinden.

20 juni

Riek, juist een pot koffie gezet toen er een snikkende man de trap opkwam. Hij viel letterlijk en figuurlijk, huilend in haar armen. Heb hem eerst uit laten huilen wat zo’n dik kwartier duurde.

Wat bleek hij was jurist en had ook asielzoekers onder zijn klanten. En het Nederlands beleid daaromtrent, daar kon hij gevoelsmatig en met zijn geweten niet mee overeenkomen. Hij had deze camino gelopen voor een vrouw, die hoogst waarschijnlijk uitgezet ging worden naar een onveilig land. Heel triest.

21 juni

Twee giebelende meiden uit Dubai wat een contrast met gister....

22 juni

Dag begint duf .... Tot 11 uur . Eerst is Ivonne geweest om afscheid te nemen. Is Hellemaal klaar met de camino 4 x gelopen maar nu gewoon over, eerst vriend en toekomst. Daar na een man die gister

was geweest en nu zijn laatste rondje liep richting bus om naar het vliegveld te gaan. Was gelukkig dat hij het weer gelopen had, maar nu terug naar zijn zomerhuis waar vrouw op hem wachtte. Had een beenmerg ziekte waardoor het toch steeds spannend werd te lopen en te vertrouwen dat het goed zou gaan, maar was zeer blij.

Loper die een heel verhaal had, was van de Belgische grens gelopen. Hij bleek jarig te zijn. Riek had een St Jacques taartje voor ons gekocht, ik had taartkaarsjes ‘s morgens in mijn tas gedaan en die kwamen direct van pas. Bij de toilet vond ik een bloemetje op de grond en met een stukje venkel uit het veld boeket, had hij ook nog een klein fleur-op boeketje op zijn verjaardag.

Hij was zeer verrast met dit onthaal.

Twee van zijn meelopers hadden zich gister verloofd. Zij waren al 6 jaar samen waren maar 5 dagen niet bij elkaar geweest in die jaren en nu verloofd op de camino. Zij kregen een speciale oorkonde bij het pelgrims office.

Mooie verhalen. 's Morgens was er een klein briefje op het hek met zijn waardering voor onze geste.

Riek had in de middag een mijnheer die iets met computers heeft en bij Fontys gewerkt heeft, hij neemt misschien nog contact op met het Genootschap. (mijn probleem is meer met het programma Excel als met de computer, maar we zien wel)

23 juni

Hebben wij met de internationale groep vrijwilligers, een middag programma gedaan. Eerst een introductie van een pater over de pelgrims en pelgrimage, daarna het dak van de kathedraal op met een gids en samen als afsluiting Spaans gegeten.

Alles was gezellig. De pater bleek vanaf Mallorca te zijn komen lopen met gevangenen, die hiervoor tijdsverkorting van hun straf krijgen als zij deze camino lopen. Best bijzonder.

24 juni

Rustige start maar was stilte voor de storm.

Riek was wat laat en had weer een taartje de St Jacques meegenomen.

.... Maar weer een jarige. We worden er heel goed in. Ik Marlies, had de nood lucifers uit mijn rugzak en gelukkig kon Riek er een aankrijgen.

De twee 1000ste: Calar Lauwa en Netty Verleg


Weer zingen en hoera, ik had nog een slinger en toen was het feest compleet. Ze vonden het geweldig.

Kwart voor vijf dachten wij het te hebben gehad maar liep het storm in eens.

Voldane mensen rond de tafel. Fietsers en lopers ploften neer.

Van het pelgrims bureau kwam de vrijwilliger met een Franse dame naar boven. Zij had net de Compostela voor haar zoon opgehaald, die maandag gestorven was, vlak voor Leon op de camino.

Wij hebben haar opgevangen en later is zij met zuster Kathleen van de Engelse Huiskamer meegegaan. Die haar hebben opgevangen.

Het voelde heel heftig om zijn stempelkaart en persoonsbewijs te zien.

Ook dit is de Huiskamer, en het werd zeer gewaardeerd dat we deze ruimte boden (donderdag is zij met haar zoon kunnen terug vliegen naar Frankrijk). Zijn broer, waar mee hij gestart was liep naar Finisterra waar hij zijn broers hoed naar toe zou brengen.

26 juni

Een groepje van vier Nederlanders, komen ons gedag zeggen. Twee lopen door, de mannen moeten terug.

Als ze weg zijn ziet Riek dat het tasje van een van de twee nog naast de stoel ligt. Wat is goede raad. Riek kijkt er even in en ziet allerlei papieren dus denkt zou heel goed ook een vlieg ticket bij kunnen zitten. Daar komt een van de dames aan. Ze is met een taxi zo snel als ze konden terug gegaan, en gelukkig kwam ze nog op tijd voor de vlucht van haar man, met de papieren.

28 juni

Man met grijze snor komt trap op.

Guus: goede morgen en stelt zich voor

Riek: goede morgen Guus, welkom is dit je eerste camino?

Guus: nee, ik heb in 2008 de Frances gelopen en nu de Portugees route.

Riek: in welke periode in 2008?

Guus: in mei / juni

Riek: en heb je toen je wonden van je billen laten verzorgen door een medepelgrim?

Toen viel het kwartje en herkende hij mij, dikke knuffel, taart en koffie, foto's en sterke verhalen.

Hij ging naar zijn rugzak en haalde er een zelfopblaasbaar kussentje uit, dat hij van Ria, de nicht van Riek gekregen had. Hij had er veel plezier aan gehad en als "eerbetoon” van de geefster nam hij het mee op iedere reis. Heb ik altijd bij mij als mascotte. Hij had geprobeerd om die twee dames te achterhalen, toen hij terug was in Nederland, maar dat was niet gelukt. Nu in de Huiskamer stond hij oog in oog met zijn B.N.V’ster (bilnaad verzorgster, helper in een pijnlijk moment).

Hij was zeer dankbaar dat dit wonder gebeurde.

15 ingeschrevene terug geweest vandaag.

29 juni

Een terugkomer die jarig was. Weer zingen en taart. En de slinger deed de rest.

Op de foto met ze allen en blij ging ze op weg naar Finisterra met de bus, want haar blessure was te erg aan haar enkel.

Fietsers en terugkomers om ons te bedanken voor het gastvrije onthaal dat de Huiskamer bied

een fietser die via Coruña met de boot over wil en zo terug naar Nederland.

30 juni

In de ochtend veel terugkomers, veel lachen.

Er kwam en Spaans jongetje met een verstandelijke beperking, die in de lekkere groene stoel ging zitten. Riek vroeg of hij iets wilde drinken. Hij schudde nee. Misschien een koekje en dat was goed.

Zat lekker om zich heen te kijken en genoot, tot zijn vader hem riep. Hij stond op, nog even een koekje pakkend en verdween weer uit onze Huiskamer.

Onze opvolgers Herman en Maarten begroet, samen gegeten en wetenswaardigheden uitgewisseld. Morgen inwerken en wisselen van slaapplaats. Wij naar San Martin Pinario zij naar het appartement.


Vandaag de dingen gedaan om Herman en Maarten de eerste kneepjes van de aankomende weken te laten proeven. Zij gaan zeker een modes vinden en wij wensen ze een inspirerende tijd toe. Tot ziens op de terugkomst dag.

Samenvattend :

Twee weken met veel prachtige ontmoetingen veel emoties en .....veel blijde emoties, 5 verjaardagen, sterfgeval, twee camino liefdes. Twee wandelaars van eind zestig ...... Mooi om te zien. Computer trubbels, lachen en verhalen uitwisselen van de kamergasten onderling, wat ons weer tijd gaf om de kopjes te wassen voor de volgende groep. Een heerlijke ervaring voor mij , Marlies in mijn camino ervaringen. Riek voelde zich als een vis in het water, het was een beetje thuiskomen zei zij voor haar hier in de huiskamer .

Voorstel vertaling RICKY RIETER KAARTJE in 3 talen te vertalen. Frans is er al heeft Riek als er belangstelling voor is.


Na een prettige overdracht waarbij vele facetten en weetjes de revue passeerden zijn wij op het punt beland waarbij wij op eigen benen staan voor het ontvangen van onze gasten.

Het is hier prettig vertoeven en het appartement voldoet aan de verwachtingen. Wij gaan er wat van maken..............

2 juli

Uit de vele gasten en 'terugkomers' een paar impressies.

De twee paters van Don Bosco vielen op door hun positieve uitstraling en humor.

Een loopster van 19 jaar viel op doordat ze vanuit Pamplona hierheen was gekomen. Doel van haar tocht was om zelfstandig haar beslissingen te nemen voor haar volgende levensfase. Haar studie in Amsterdam was daar debet aan.

Om 18.15 kwamen onverwacht drie jonge Israëlische meiden langs om hun verhaal te vertellen en hun te bedienen van informatie over hun vervolgtocht naar Porto. Dat moest ook wel wat ze wisten absoluut net als Moses in de woestijn welke richting op.

3 juli

We zijn wij weer met frisse moed begonnen..........

Wij werden blij verrast met de komst van twee 'originele' Belgische pelgrims met Geloofsbrieven (uitgereikt en gezegend in Mechelen) uit Rijckevorsel. Qua insteek zouden deze de 'Modelpelgrim' kunnen vertegenwoordigen.

Een zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput echtpaar uit Eersel die wij zeer goed verder konden helpen. Mooi dat soms ,als er even tijd voor is, individueel maatwerk geleverd kan worden!!!

De uitsmijter van de dag/week was de binnenkomst van een fietser uit Haarlem. Deze had in 24 dagen op een stadsfiets met drie versnellingen de route via de Camino Frances volbracht. Een gemiddelde van meer dan honderd kilometer voor de 'Pietje Pelle op zijn Gazelle'. Wil nu via Fisterra de Camino del Norte in 14 dagen terugfietsen om op 17 juli a.s. in St Emillion (Frankrijk) te arriveren.

Tevens zijn wij begonnen met een opzet om ditjes en datjes naar aanleiding van de vele vragen in kaart te brengen van hoe en wat.

Er is behoefte aan een format waarin wij kunnen zien per rubriek hoe een vraag te beantwoorden dan wel richting te geven voor beantwoording.

Bijvoorbeeld ( vele vragen daarover): fietsvervoer, fietsverpakking, fiets per luchtvracht, etc.

Rustige dag waarin de gasten verspreidt over de dag binnen kwamen. Relatief veel terugkomers en toch wel meer Belgen!!!! Het wordt tijd voor een friteskot.

2 juli - 17 juli

Herman Velvis en Maarten van Ditmarsch


4 juli

Geen 'stormloop' zoals gisteren maar in de loop van de dag kwamen er toch nog bezoekers waaronder een vader met dochter die zeer snel hierheen waren gelopen vanuit Elst (Ut).

Het viel ons thans op dat er meer Belgen komen dan vorig jaar.

5 juli

Kennelijk wordt de zondagsrust, althans in de ochtend, hier door de pelgrims nageleefd.

Eind van de ochtend koffietijd kwamen er 10-12 bezoekers tegelijk. Leuke gesprekken met de beheerder/bestuurder van Kafarnaum/Vessem met zijn vrouw.

Ook nu weer meerdere Belgen waaronder drie vrolijke vrienden uit Kasterlee. Een daarvan fietste als voor de vijfde keer naar Santiago. Ook bijzonder was een Brabantse pelgrim die in Sint Jacobi Parochi gestart was en via het Duits grensgebied 2441 kilometer gelopen had.

6 juli

Een intensieve bemiddeling voor een pelgrim uit NL die zijn portemonnee met pasjes onderweg in Spanje verloren had. Een andere pelgrim vond deze en bracht dit naar politiebureau in Tinea ( op 238 km van Santiago) Met hulp van de jongens het postkantoortje bij de Oficina do Peregrino contact gelegd met de politiebureaus van daar en hier.

Wij hopen dat de pasjes weer in handen komt van de rechtmatige eigenaar a.s. vrijdag. Wederom maatwerk waar weer tijd voor was.

Een leuke (fiets)vrouw gevolgd door haar echtgenoot in zijn camper/bezemwagen ontmoet in Frankrijk een oudere fietsende pelgrim. Er ontstaat een vriendschap (?) die tot SdC levend bleef.

Joh-eun achim betekent goedemorgen op zijn Zuid Koreaans. Twee jonge dames en een heer kwamen langs om te kijken wat dat hier nu was. Zeer amusant en leuk om andere culturen in de Huiskamer te ontmoeten.

7 juli

En dan wordt je ineens geconfronteerd met de jongste pelgrim van dit seizoen. Slechts 1 jaar en in een hangzak bij de moeder vanuit St Jean. Ze werd vergezeld door een Zwitserse en Duitse vrouw die uit Zurich respectievelijk Parijs kwamen lopen. Uitgeput en hongerig kregen wij bijna een herbergfunctie.

Tevens kwamen wij een MKB stel tegen die na de verkoop van hun winkel het vrije (fiets)pad kozen om hier belanden in een zeer rustig tempo met vele verhalen.

Deze dag ook veel service geleverd aan verschillende pelgrims.

8 juli

Vandaag een zeer rustige dag. Het leek wel zondag. Weinig nieuwe bezoekers maar wel terugkomers!!

Aangenaam verrast werden wij door het onverwacht bezoek van Monique Walrave. Des avonds een heerlijke dis met zijn allen. Tevens bezat zij ook veel gastronomische kennis over SdC.

9 juli

Vandaag weinig aanloop maar Monique nam de honneurs waar gedurende de excursie naar het dak van de kathedraal met een bijzondere goede gids. Ze sprak prima Engels en was open voor meerdere vragen. Het was warm op het dak.

‘s Avonds waren wij ook uitgenodigd in de kathedraal voor een concert met oude Gallische instrumenten en zang.

10 juli

Een aantal zeer vermoeide pelgrims die wij verder op weg hebben geholpen met raad en daad.

Vandaag ook bezoek van de Gallische televisie en de directeur van de provinciale VVV(Xacobea).

De pelgrim die zijn pasjes op kwam halen bij de GNR : De pasjes waren nog niet aangekomen en was erg teleurgesteld ondanks alle toezeggingen en hulp onzerzijds.


Tot onze zeer aangename verrassing kregen wij de beste plaatsen in de kathedraal voor de avondmis. Aansluitend werd de botafumeiro geslingerd op drie meter afstand van onze zitplaats. Tevens werden wij door de plaatsvervangende deken bedankt voor onze inzet.

11 juli

Vandaag gelukkig druk in de huiskamer. Ook de tissues kwamen van pas door een luisterend oor van een pelgrima. Drie jonge Libanese pelgrima (Druzen) kwamen al vroeg op de koffie en kregen natuurlijk ook de Huiskamer aandacht .

De stofzuiger is ook ingewijd …......iedereen blij!!

Een Hongaarse pelgrima beschreef haar motivatie in symbolen.

12 juli

Een zeer bijzondere gast was een geestelijke uit Nijmegen. Na het overlijden van zijn vrouw heeft hij theologie gestudeerd en is nu priester. Maarten heeft hem in kathedraal geïntroduceerd om te assisteren in de grote mis van 12.00 uur. Vele (buitenlandse) priesters die hun tocht hebben volbracht stellen erop prijs om aan de mis deel te nemen als hulppriester.

Deze zondag komt in de top drie. Zeker toen een aardige pelgrim uit Groenland binnenkwam. Een 'native Inuit' uit Nuuk. Deze zondag aardig wat lange Huiskamerplakkers die ons verblijden met vele verhalen. Een jonge student uit Leeuwarden die zonder geld zat verder op weg geholpen.

13 juli

Onze pastoor kwam nog even langs om te bedanken?? Ook nu weer een jonge Belgische studente die wel heeeeeel veel te vertellen had ; met bedwants ervaring. Door al dat gepraat van haar miste ze de bus.....

Wij krijgen best veel buitenlandse gasten binnen. Opmerkelijk daar wij 'gespecialiseerd 'zijn in de Lage Landen.

Vandaag ook nog een Australisch echtpaar dat op zoek was naar een wasserette. Tevens nog een aardige Duitser uit Bielefeld.

14 juli

Na een zeer rustige ochtend toch nog wat aanloop waaronder een fietsend echtpaar die voor de vierde keer SdC aandeden. Hun route was complex en na vele omwegen stond de kilometerteller op 5000. Nu via de Primitivo en de Del Norte naar Willemstad. Let wel met een grote tent, ieder 23 kilogram bagage! Elke dag om 20.00 uur slapen.

15 juli

Enige aanloop waaronder aardige wandelaarsters uit Delft en Nürnberg.

Verder een verse pensionado uit Veldhoven die in Vessem was gestart.

Wij gaan morgen overdragen. Onze tijd zit erop. Beiden kunnen terugkijken op een geslaagde bemanning van de Huiskamer. Vele ontmoetingen en daar waar nodig maatwerk toegepast.

Onze dank gaat ook uit naar de samenwerking/gastvrijheid van de collega's van het ACC!!

Wij hopen dat de nieuwe locatie verfrissende impulsen zal brengen voor de toekomst van de Huiskamer!!!!

Maarten en Herman.


Op 16 juli prima ingewerkt door Maarten en Herman, ’s avonds gezamenlijk gegeten en appartement overgedragen. Ook nog advies op maat gegeven aan een zeer vermoeide vrouw uit Groningen die nog geen idee had hoe ze terug naar Groningen zou komen en waar ze zou logeren.

17 juli

Eerste werkdag. Helaas wat getob met de printer die niet wilde printen uit One Note. Oplossing voor gezocht en gevonden.

Mooi verhaal van een echtpaar uit Waalre over 2 generaties pelgrims waarvan de vader al in 1980 op de fiets naar Santiago ging, dochter met haar man ook en kleindochter haar huidige echtgenoot, een Argentijn ontmoette. Het echtpaar vertelde dat ze opdracht hadden gekregen om het mes, wat hun Argentijnse schoonzoon had begraven bij ‘paal 16’, op te halen. En zowaar, het mes lag er nog.

Verder kregen we bezoek van een jongeman die vanuit Oviedo was komen lopen en nu gezellig vakantie ging vieren in Porto.

Een interessant bezoek was van de Vrouwenvereniging Markant uit Brugge in België. Zij deden een alternatieve Camino met bus, maar legden ook etappes van 23 km per dag af. Zij hadden een zeer fraai uitgevoerde reisgids bij zich, met etappebeschrijvingen en profielkaartjes en een eigen pelgrimspaspoort. Zij waren enthousiast over de huiskamer.

Ook mochten we nog een Oostenrijkse Nederlander ontmoeten; hij woont daar al meer dan 30 jaar. Hij liep van Wenen naar Santiago en tekende alle gastenboeken met “Je suis Charlie”, Bert uit Wien.

Een enthousiaste Amerikaanse jonge vrouw kwam iedereen vragen om in de eigen taal een verjaardagswens op te nemen voor haar vriend Ryan; daar hebben we aan voldaan, in het Nederlands, Vlaams, Noors en Engels.

18 juli

Hulp verleend aan iemand die niet wist hoe hij naar Porto kon komen op de fiets. Verwezen naar het Oficina de Turismo de Portugal en Galicia.

19 juli

Kregen bezoek van een pater die min of meer op pad gestuurd was door zijn meerdere. Liep vanaf Lourdes, later samen met een Duitse vrouw. Ze konden het samen goed vinden. Terugkeerder kwam vertellen dat het advies voor Portugal prima was bevallen. Had een mooie kaart met pelgrimspaspoort gekregen.

17 juli – 2 augustus

Marjan Blümer en Willem Leidekker


Jongeman wil vanuit Ferrol lopen, aan adres voor credencial in Ferrol geholpen. Komt nog langs als hij weer terug is.

Dame uit Alphen ad Rijn; op de fiets gekomen, was beretrots. Zeer tevreden over boekje van Clemens Sweerman.

De kers op de taart vandaag werd gevormd door 2 neven (<30). Van oorsprong Chinees, 1 woont in St. Willebrord, de ander in Madrid. De 1 spreekt Nederlands en geen Spaans, de ander Spaans, geen Engels. Beiden spreken Mandarijn met elkaar. De jongeman uit Nederland was zeer onder de indruk van de sfeer op de Camino. Hij vond de huiskamer fantastisch, om weer Nederlands te kunnen spreken.

20 juli

Vandaag kregen we ook weer mensen die het zo gezellig vonden om Nederlands te spreken. Onderwerp van gesprek was dan vooral het belopen van andere pelgrimswegen waar we voldoende info over konden geven.

Grote prestatie was geleverd door een dame die uit Bilbao was komen lopen en en-passant even een stukje door de Picos de Europa had meegenomen.

Voorts nog een Duitse dame bijgestaan die dringend op zoek was naar een goedkoop onderkomen in Porto (de Portugese VVV was dicht en de andere wilde niet helpen).

Ook een Australisch echtpaar op weg geholpen naar het busstation om de bus naar Finistère te nemen.

Een wat rustiger dag, maar door terugkomers en avontuurlijke reizigers toch heel aangenaam.

21 juli

Dit was een bijzondere dag waar we konden zien hoe vasthoudendheid tot resultaat leidt. Nederlands echtpaar kwam om te vragen of we konden helpen met het online betalen van hun terugvlucht. De webpagina van Ryanair was niet bepaald behulpzaam. Steeds opnieuw inloggen gaf geen resultaat. Ten slotte geprobeerd de Spaanse vestiging te bellen, Ryanair had een verkeerd telefoonnummer op zijn website. Na veel geduld en heen en weer gebel naar Ierland, toch uiteindelijk resultaat: een mooie afdruk van de boarding pass.

Ook een ander advies uit de huiskamer bracht resultaat: goedkope terugvlucht naar Nederland.

Verder deze dag niet veel spectaculairs, maar wel tevredenheid van 5 terugkomers.

22 juli

Visite van oma met kleindochter. Mevrouw had de tocht een paar jaar geleden gemaakt en wilde Santiago aan haar kleindochter laten zien als cadeau voor het slagen voor haar eindexamen. Allerlei info gegeven over wat er te doen was in de stad en in Finistère.

Een echtpaar uit Papendrecht had gehoord van de Huiskamer en wilde die met eigen ogen zien. Waren niet komen lopen maar met de auto. Waren onder de indruk van de werkzaamheden van de gastheren en -vrouwen.

Dame uit Limburg waarvan wij vonden dat ze wat gespannen was, was er zeer op gebrand haar vliegticket te regelen. Lukte niet bij ons omdat ze geen eigen creditcard had. Mevrouw wilde ook nog graag doorlopen naar Finisterra maar niet in herbergen overnachten. Voor haar naar de VVV gerend en van alles gehaald. Mevrouw kwam later terug en had prima haar ticket geregeld via een reisbureau (VIAJES VILORIA, C/ Senra, 28 Santiago de Compostela (A Coruña), Tlf:981587911) in de buurt. Kwam toen nog een poosje uitpuffen.

In de stad wordt het steeds drukker, filmpjes gemaakt van festiviteiten.

23 juli

Vandaag kregen we een donatie die niet in de pot paste. Een tafelventilator. De gulle gever was Tom, een Amerikaanse vrijwilliger die als begeleider bij het pelgrimsbureau werkt. Hij komt regelmatig even een beetje pauze nemen bij ons en we kunnen het allemaal goed vinden samen. De ventilator is in dank aanvaard.

Nog iemand met een lage bloeddruk die graag een glas water met suiker en zout wilde. Gegeven en doorverwezen naar de apotheek voor zakjes ORS.


Een leuke ontmoeting was het echtpaar dat van Santiago naar Rome wilde met de trein en hun 2 fietsen. Wel een puzzel, maar de man kwam zelf op het idee om de boot te nemen van Barcelona naar Rome. Naar reisbureau Viloria gestuurd en het is helemaal goed gekomen, hoorden we later, overigens niet via Soetens, maar met Correos.

We hoorden ook van dames die vanwege het incident bij Rabanal, waar de Amerikaanse Denise vermist raakte, toch liever met elkaar opliepen.

Half uurtje bezig geweest met een jongeman uit Dallas, Texas die vanuit Santiago naar Finistère wilde lopen en maar niet kon begrijpen dat alle wegen naar Santiago leiden en niet andersom. Hij loopt nu naar Finistère, Muxia naar Ferrol en vandaar terug naar Santiago. Adres van het bisschoppelijk paleis in Ferrol voor hem opgezocht.

Als laatste nog onderdak gezocht en gevonden voor 3 fietsers uit Brabant. Onderdak in Santiago is niet meer te vinden, dus Negreira als alternatief. Vonden ze prima.

24 juli

Voor de deur van het pelgrimsbureau is het een heksenketel. Geen logies meer te vinden. Toch nog een Nederlandse man kunnen helpen die vanuit Nederland (Rosmalen) het advies had gekregen om een pension te zoeken buiten de oude stad. Niet zo handig, man heeft geen internet, spreekt geen Spaans en kan dat dus niet goed zelf. Wilde niet terug naar Monte do Gozo, dus ook maar Negreira verwezen omdat hij toch al naar Finistère wilde. Nog 1 bed voor hem vrij in een particuliere herberg.

Iemand had een prachtige overzichtskaart bij zich, in St. Jean Pied de Port gekocht, met alle etappeplaatsen erop. Je kon er ook je stempel op laten zetten. Verkrijgbaar bij het pelgrimsbureau aldaar. www.rutadelasemociones.es Zie foto, alternatief pelgrimspaspoort.

Moeder met kind, mooie tekening gemaakt terwijl ze hier waren. Hangt aan de kast, foto gemaakt.

Firma Soetens kwam langs om zich te beklagen over het feit dat iemand een paar weken geleden UPS zou hebben gepromoot. Hij vond dat dat eigenlijk niet kon omdat Soetens voor al het transport naar de Huiskamer had gezorgd van meubilair, computer etc. Met hem gepraat en gezegd dat hier niets gepromoot wordt, maar dat sommige mensen ook wel graag een alternatief willen omdat ze Soetens te duur vinden. Het leek erop of Soetens meende dat hij een beetje een monopolie positie had. Al met al was het bezoek van Soetens een beetje intimiderend en bereikte hij het tegendeel van wat hij had willen bereiken.

Een bijzondere bezoeker was B. die zo ontspannen was dat hij besloot om nog maar terug te gaan lopen over de Camino Primitivo en in Melide wilde beginnen. Dus nog even de bus voor hem gezocht op de computer en B. kon weer op stap. Ook veel terugkomers in de huiskamer waaronder moeder met baby die al eerder op de foto waren gezet. Zij wist dat niet, foto doorgestuurd naar haar huismail.

Echtpaar uit provincie Groningen die nog wat info gaven over de najaar bijeenkomst en de vorderingen van een onderkomen in Friesland voor degenen die daar willen starten.

Grootvader en kleinzoon die vanuit Ferrol zouden gaan lopen over de Camino Inglés.

Nog een gezin van 4 uit België, waarvan vader gelopen had en moeder met 2 kinderen gedurig elk weekend naar Frankrijk en ook Spanje reed met de camper om pa te bezoeken. Moeder dus ook gecomplimenteerd.

26 juli

Het werd het al iets minder druk. Terugkomer met kapot telefoonscherm geholpen met printen van boarding pass. Hij had zich zeer geamuseerd in Finistère.

Ook een aardige ontmoeting was de zeer ontspannen jongeman van net 24 die thuis alles verkocht had en met motor door Europa zwierf. Hij had zijn motor in Ponferrada gestald en was vandaar gelopen naar Santiago. Hij zou op zijn gemak weer terug naar Ponferrada en weer verder zwerven met motor door de Picos de Europa. Overnachtingen zeer goedkoop door Airbnb en Couchsurfing. Ook een manier dus.

Van de laatste aankomer vandaag kwamen we te weten dat er een nieuw onderkomen is bij Samos, een gerenoveerd kasteeltje waar een bed maar € 6 kost. Terug te vinden in het laatste nieuwe Outdoor gidsje Camino Francés.

http://www.rutadelasemociones.es/


Vandaag 27 juli hebben we de 1500e bezoeker ontvangen. Dit uitgebreid gevierd met taart, door Willem ontworpen oorkonde en foto's. Voor de balans in vieringen was deze keer een dame uit België de gelukkige.

27 juli

Het was een beetje een 'Belgische' dag. In totaal 10 dames en heren met de Belgische nationaliteit en 8 Nederlanders, waarbij de fietsers in de meerderheid waren.

Voor één van hen was het ook wat emotioneel. Hij vertrok nadat net een paar dagen daarvoor zijn schoonvader was overleden, in Pau moest hij zijn zoon achterlaten wegens problemen met gevoelloze vingers en zelf zag hij

het af en toe niet meer zitten. Hij gaat het nog een keer doen, maar dan met zoon.

Voorts hadden we nog een dame die ons weer een tip gaf over een leuke alternatieve wandeling: De Camino dos Faros, lopen van Finistère naar de noordelijke kust van Galicië.

Ook mochten wij vandaag nog iemand naar de tandarts verwijzen met goed resultaat.

28 juli

Ook vandaag was wat je noemt een 'Vlaamse' dag: maar liefst 18 Vlamingen kwamen ons bezoeken, waaronder een echtpaar van ruim in de 60 (man 71). Zij liepen de Via de la Plata en waren dit keer vanaf Zamora komen lopen. Ze waren er zeer enthousiast over ondanks het feit dat er soms lange afstanden tussen de herbergen waren en de temperatuur boven de 34 graden.

Om 14.00 uur kwam een groep van 16 jongeren op de koffie en thee. Zij maakten deel uit van 'Jongerenpastoraal Vlaanderen' IJD, waren met een bus naar Ponferrada gereden en kampeerden onderweg meestal bij een herberg. Twee reden een kleiner busje met kookgerei omdat ze ook zelf kookten. Allen liepen van Ponferrada naar Santiago. Ze waren zeer te spreken over de Huiskamer. Getipt over de mogelijkheid om in Noorwegen te pelgrimeren met een groep.

Bedrag aan giften vandaag: € 33,47

Nog een tip: als het Genootschap geen jeugdlidmaatschap kent, valt misschien te overwegen om dat in te voeren. Studenten zijn nogal armlastig.

29 juli

In Hotel Mexico krijgen fietsers die gebruik maken van Soetens terugkeerservice korting ter waarde van 10%. Staat inderdaad op de website van Soetens maar niet op hun folder. Leuk bezoek van 2 heren uit Alkmaar met een fraai T-shirt.

Een vervelende gebeurtenis van een jongeman die vanuit Porto was komen lopen. De tocht was hem al tegengevallen omdat hij daar niet de sfeer van de Camino Francés had ervaren. Na de mis was hij ook, hoewel niet katholiek, ter communie gegaan. Hij had de hostie in de hand ontvangen maar niet meteen geconsumeerd en was er mee weggelopen waarna bij priester en omstanders rumoer ontstond. Ze pakten hem de hostie af en hij werd min of meer de deur uit gebonjourd. Hij was daarvan zeer ontdaan, want hij wilde zich alleen even terugtrekken en hem in de kathedraal toch consumeren. Met hem gesproken over wat de reden van de commotie zou kunnen zijn en hoe hij dit zou kunnen verwerken. Hij zou nog naar Finistère, dus advies gegeven om onderweg nogmaals een rustige kerk te bezoeken en alleen maar te mediteren. De man was duidelijk op zoek naar verbinding en voelde zich geweldig schuldig. Wellicht ontstond de commotie omdat men in hem misschien een aanhanger van het satanisme zag die de hostie voor hun eigen rituelen willen misbruiken.

Voorts haalden we het mooie bedrag van € 42,95 aan donaties.

30 juli

Onze opvolgers hebben zich al per mail gemeld. Zij komen vandaag aan in Santiago en melden zich morgen in de huiskamer. We spreken dan verder af.

Verder een mengeling van terugkomers en nieuwe bezoekers, waaronder een echtpaar dat vanuit Porto was komen lopen en een variant van de Camino Portugués had gedaan, de Ruta Espiritual,

De 1500ste pelgrim: Hilde Geyser uit België


waarbij ze op een vissersbootje werden vervoerd door de Ría de Arousa. Deze route bestaat sinds 2012 en is nog maar door weinigen ontdekt.

We kregen ook bezoek van de Ierse priester die de Engelse mis leidt. Hij wist van alles te vertellen over zijn vaderland, de taal en ook anekdotes uit zijn priesterleven. Dit alles naar aanleiding van het feit dat we spraken over het beroep van psychiatrisch verpleegkundige van één van onze gasten.

Op de valreep klopten nog 5 jongeren uit Vlaanderen bij ons aan die op de fiets uit Oostende waren gekomen en nog diezelfde avond door wilden fietsen naar Finistère waar één van hen zijn vriendin ten huwelijk zou vragen. Zij was lopend onderweg en hij wilde daar zijn voor zij aankwam. Hoe dat alles is afgelopen horen onze opvolgers wellicht nog.

31 juli

Een gewone gezellige dag met weinig spectaculairs. Theo en Marianne Willems kwamen langs om kennis te maken, was heel prettig omdat ze ook al wat mee konden maken van hoe het hier aan toe gaat.


Vandaag, zaterdag 1 augustus worden we ingewerkt door Marjan en Willem.

Ze hebben ons een goede uiteenzetting van de gang van zaken gegeven een we hopen dat voor ons de komende 2 weken goed zullen verlopen, hebben er alle vertrouwen en zin in.

Het is niet zo druk geweest met pelgrims en op zich is dit voor ons niet zo'n probleem, eerlijk gezegd wel lekker zo de eerste dag.

's Middags komt er een man binnen met linkerarm in mitella, is vanuit Nederland met de fiets onderweg naar Santiago en in Pamplona is hij door een vrachtwagen van de weg gereden en gevallen op linkerschouder. Naar het ziekenhuis en daar bleek zijn schouder flink geblesseerd te zijn, in ieder geval zodanig dat hij niet meer verder kon. Wilde zelf naar huis maar op advies van zijn zoon (thuis) toch verder gegaan en kwam met openbaar vervoer toch aan in Santiago. Was erg te spreken over de goede verzorging in de Spaanse ziekenhuizen en blij dat hij het advies van zijn zoon heeft opgevolgd.

2 augustus

Onze eerste werkdag in de huiskamer.

De dag begon erg rustig en dat was geen straf, we konden zo langzaam warm draaien.

Een jong stel uit Slowakije kwam als eerste binnen, ze hebben gelopen van St. Jean P de P naar Finistère en Muxia. Op het strand van Muxia zijn ze verloofd en vol trots liet ze haar ring zien.

Man uit België op de fiets van huis gekomen, 33 dagen onderweg geweest. Overmorgen komt zijn vrouw en zoon in Santiago en toen hij daar over sprak raakte hij erg geëmotioneerd, verlangt hevig naar ze.

Even later kwam er een jongeman binnen, hij had gefietst vanuit Nederland. Hij was erg opgewekt en blij dat hij klaar was, ging nog wel naar Finistère maar wist nog niet hoe hij dat ging doen, of per fiets of met de bus. Heeft wel verschillende opties met ons door gesproken, ook mbt de terugreis. Hij had de afgelopen jaren al 2 maal kanker overwonnen en voelde zich door deze tocht dan ook niet anders in het leven staan, de grote verandering had hij al meegemaakt. Het vertrouwen in zijn lichaam is wel sterker geworden en hij weet dat hij nergens meer voor terug hoeft te deinzen. Hoezo geen verandering??

's Middags kwam een jongedame uit Polen op bezoek, na een tijdje kwamen de waterlanders. Ze was erg van streek door de manier waarop ze door het pelgrimsburo was behandeld. De hele camino was grandioos verlopen, alleen maar positieve dingen meegemaakt en in het pelgrimsburo werd ze erg naar behandeld. Haar wens was dat men haar doopnaam op de Compostela schreef ipv haar naam in het latijn en dat laatste werd bruusk geweigerd. Jammer dat voor haar de camino zo eindigde met dit negatieve gevoel.

2 augustus – 17 augustus

Marianne en Theo Willems


3 augustus.

Een bijzonder verhaal....we krijgen bezoek van een man die de Primitivo heeft gelopen en is blij en trots in Santiago te zijn. We hoorden aan zijn tongval dat hij net als wij uit Brabant komt en wat blijkt, hij woont in Vught en wij in Rosmalen. Vorig jaar had hij gelopen van Porto en wij vertelde hem ook in 2013 deze camino te hebben gelopen. We vertelde onze belevenissen op de Portugese camino, dat het zo ontstellend warm was, 40-42 graden en ook dat we een jongedame uit Vught hadden ontmoet die in Amsterdam geneeskunde studeerde. Hij vroeg toen of dat meisje Celine heette en wij konden dat beamen. Nou zei hij toen dat is mijn dochter en zei heeft me geadviseerd om de camino te gaan lopen. Celine is klaar met haar studie en uitgerekend vandaag begint ze te werken als arts. Je kunt begrijpen dat we allebei kippenvel kregen van dit verhaal. Toeval bestaat niet....

Twee echtparen, een uit België ander uit Nederland, hebben bijna vanaf het begin samen gefietst naar hier. Veel plezier samen gehad maar ook samen gehuild om het verlies van zoon (België) en schoondochter (Nederland). Voor hen was dit een heel goede manier om hun verdriet te verwerken.

Een stel kwamen aan na 2800 km vanuit München te hebben gelopen, hebben daar bijna 4 maanden over gedaan. In Pamplona is mevrouw ongelukkig ten val gekomen en naar ziekenhuis gebracht. Na onderzoek bleek dat ze een wervel had gebroken, na 2 dagen ziekenhuis werd ze ontslagen en dacht toen wat te doen?

Met pijnstillers niet veel pijn en toch besloten na enige dagen rust verder te lopen, rugzak zo licht mogelijk gemaakt en wonder boven wonder zonder problemen gisteren aangekomen. Petje af...

Door de dag heen hebben we veel aanloop, leuke verhalen en vriendelijke mensen.

Men vind de Nederlandse Huiskamer een fantastisch initiatief. Het valt ons wel op dat er relatief veel mensen uit andere landen op bezoek komen, dus men weet de Huiskamer wel te vinden.

4 augustus.

Moeder en zoontje van 9 jaar hebben gelopen vanuit Astorga. Bram was erg blij en uitgelaten dat hij de tocht volbracht had, natuurlijk was moeder ook gelukkig om samen te hebben kunnen lopen. Bij binnenkomst in de huiskamer was ze flink geëmotioneerd, het was toch wel zwaar geweest, vooral de verantwoording voor haar zoontje. Bram vertelde dat ze om 12 uur papa en broertje zouden zien op het plein en hij zou erg blij zijn om papa weer in de armen te kunnen sluiten. 's Middags kwamen ze met 4en nog even terug, was erg leuk.

Twee Russische dames wilden bij ons de rugzak neerzetten, ze spraken geen woord Engels maar met een vertaalmachine (iPad) zijn we eruit gekomen en ze hebben de rugzakken naar het pelgrimshouse gebracht.

Twee Nederlandse vriendinnen waren van plan om 10 dagen te lopen, maar het ging zo goed dat ze al na 7 dagen in Santiago aankwamen. Bij binnenkomst zagen we toch wel verschil, een was nog topfit en de andere zag er dodelijk vermoeid uit en het huilen stond haar nader dan het lachen.

's Middags kregen we nog bezoek van een Japanner, een Belg en een Nederlandse. Ze hadden elkaar de laatste dagen leren kennen en het was net een hechte vrienden groep, mooi om te zien.

Opvallend veel terugkomers, ze komen op de lekkere koffie en even rustig te zitten en te praten. De aandacht doet wonderen.

5 augustus.

Vanmorgen vroeg al bezoek van een Spaanse dame, zij kon alleen Spaans, geen Engels. Ze wilde alleen maar even wachten tot het buro van Alsa open ging. Gezellig even "gekletst" met een kopje thee. Had gelopen van St. Jean P de P en wilde graag naar huis.

Een Nederlandse vrouw had 4 maanden gelopen van huis uit en was compleet op, uitgeput en zeer geëmotioneerd. Kon alleen maar fluisterend uitbrengen dat ze graag een kopje koffie had. Is gaan zitten en na enkele koppen koffie begon ze te vertellen wat ze had meegemaakt op de camino. Het was haar 11de camino.....ja....geen schrijffout, echt de elfde keer en ze wilde deze perse van huis uit lopen. In Frankrijk in ziekenhuis geweest, zat onder de bulten (bedbugs) daar antibiotica gekregen en verder naar de volgende herberg. Hier alles in wasmachine gedaan (kookwas) en 4 dagen gebleven. Toen verder gelopen en uiteindelijk gearriveerd in Santiago. Ze heeft enkele uren bij ons gezeten, gerust en koffie gedronken. Bij het invullen van het schrift gaf ze aan onder "motivatie" …..verslaafd....verslaafd aan de camino. Ging uiteindelijk lachend en opgewekt weg. De volgende dag kwam ze terug met een grote doos gebak van Santiago voor ons......en begon zich steeds weer mens te voelen. Fijn om dit zo te ervaren.


Twee jonge mensen uit Antwerpen, allebei 18 jaar, hebben gelopen van Porto. Vorig jaar wilde ze ook graag maar toen mochten ze nog niet van hun ouders, te jong. Het is erg mooi om te luisteren naar hun verhaal en ook de positieve energie van die jonge mensen te voelen.

6 augustus.

"Niet in de afzondering zullen we onszelf ontdekken, maar onderweg, in de stad, in de menigte, als ding onder de dingen, als mens onder de mensen." ..Jean Paul Sartre..

Vanmorgen een Duitse man die zijn paspoort verloren was. Hij was de terugreis aan het plannen, met vliegtuig zonder paspoort niet mogelijk dus toen dacht hij aan de trein en de bus. Toen ik hem vertelde dat hij met de bus direct naar Duitsland kan was het prima.

Een fietser uit Boxtel was erg blij hier te zijn, was onderweg weinig Nederlanders tegen gekomen en vond het heerlijk om even Nederlands te kunnen kletsen. 'n Kop koffie en een praatje deden wonderen.

Een jonge vrouw uit Duitsland had een probleem met haar creditcard, deze was stuk en ze kon geen geld pinnen. Ook had ze geen cent meer op zak. Gelukkig had ze wel de terugreis geboekt maar moest de boardingpas nog uitprinten en ook de treinticket. Uiteraard kon ze dat bij ons doen. We hebben ervoor gezorgd dat ze wat geld kon lenen en via PayPal kon ze dat terugboeken. Dankbaar en gelukkig ging ze weg en stopte uiteindelijk nog € 10 in het donativo potje.

's Middags kwam een jongeman binnen, blij en opgewekt. Dankbaar dat hij het had gehaald heeft vanaf Nederland gefietst en voor hem was de tocht verbonden aan een goed doel. Hij had € 4000 opgehaald voor Xenia Hospice, een hospice voor jongeren en jong volwassenen. Super....tevens had hij de camino gedaan voor zijn overleden moeder, zij had zo graag de camino willen doen maar is er door ziekte en overlijden niet van gekomen. Volgende week komt zijn vader hem hier ophalen. Eerst gaat hij nog even naar Finistère.

7 augustus.

Opvallend veel pelgrims die te voet zijn gekomen vanuit Nederland, wat ook wel weer begrijpelijk is dat ze dan nu in augustus aankomen. Na 3 tot 4 maanden gelopen te hebben zijn ze dan in het voorjaar in Nederland vertrokken. Twee vriendinnen hebben gelopen vanaf Maastricht en ze hebben er bijna 5 maanden over gedaan, dus rustig kunnen lopen niet zo'n grote afstanden per dag. Geen problemen gehad onderweg. Een hele prestatie voor deze twee dames van 67 en 69 jaar. Petje af maar dat geldt natuurlijk voor iedere pelgrim, iedereen loopt zijn eigen camino, lang of kort, moeilijk of minder moeilijk.

8 augustus.

Vader en dochter op de fiets uit Vessem en vonden het een grandioze ervaring. Het plan was om dagelijks ongeveer 100 km te fietsen, zeker niet meer, maar de eerste dag, door omstandigheden, toch nog 180 km gefietst, terwijl de dochter zo af en toe eens 100 km wegtrapte. Vader was in 2014 ook al naar Santiago gefietst en eenmaal thuis, met al zijn verhalen, stelde zijn dochter voor om dat ook eens samen te gaan doen. Nou, hier heb ik geen seconde over na hoeven te denken, zei Pa. Gisteren samen aangekomen in Santiago.

Opvallend veel fietsers vandaag en ze genieten dan ook van onze aandacht en natuurlijk de koffie of thee, niet te vergeten het Hollandse koekje erbij.....

Een man uit België, 77 jaar en hij werkte in een klooster bij Ourense als hospitalero. Was nu al 20 maal in Santiago aangekomen, dikwijls vanuit Ourense. Voor hem was dit de mooiste camino.

In het donativo potje zat gisteren een Tsjechische munt van 20 Kz, een vergissing of.......toch niet.....

9 augustus.

Vandaag mogelijk het record verbroken, er is slechts 1 bezoeker geweest.....wij hebben toch liever dat het lekker druk is, hopelijk morgen beter....

10 augustus.

Vanmorgen kregen we bezoek van een Française 25 jaar, was komen lopen vanuit Perigueux (1500 km) en vertelde dat ze op deze camino altijd buiten in tentje sliep, was nooit bang geweest en/of lastig gevallen. Straalde een en al blijdschap uit. Afgelopen nacht de eerste keer in herberg (Monte Gozo) geslapen en dat was haar ontzettend slecht bevallen. Gaat verder naar Finistère en is absoluut zeker dat ze buiten blijft slapen.


Vader en dochter, gelopen vanuit St. Jean P de P en voor hem was het dit jaar al zijn tweede camino. Ze lieten hier de compostela zien en op die van haar stond de naam niet in het latijn en alleen haar roepnaam. Ze was erg teleurgesteld, ben even teruggegaan naar het office en een nieuwe compostela geregeld. Vader blij en dochter gelukkig.

Een stel, man en vrouw, ook gelopen vanuit St. Jean P de P, zij maakte zich erg zorgen of ze niet zou vallen en/of haar enkel zou verzwikken. Is steeds goed gegaan en enkele kilometers voor Santiago kwam ze zowaar ten val. Knie kapot en enkel verzwikt. Is dit een vraag stellen aan het universum om het te laten gebeuren.

11 augustus.

Meteen om 9 uur kwamen de eerste 4 Belgische pelgrims binnen, vader, dochter en 2 vrienden van hem. Ze hebben gelopen vanuit Astorga en iedere nacht buiten geslapen, niet in een tentje maar echt buiten...Het was een grandioze ervaring, ze hebben wel geluk gehad met het weer.

We kregen nog bezoek van een terugkomer en vroegen hem hoe hij geslapen had. Nou, niet zo goed, last van bedbugs gehad. Zat onder de jeukende bulten, naar een farmacia gestuurd en hij had het wel doorgegeven in de herberg. Had eenpersoonskamer in het Seminario menor. Brrrr....

's Middags kwam een echte peregrino binnen, grote ruige baard, had gelopen vanuit Vaassen, 4 maanden onderweg geweest. Alleen maar positieve ervaringen. Ging nu naar Burgos om daar zijn vrouw met haar vriendin te ontmoeten, ze is met auto en caravan naar Burgos gereden. Erg leuk om al die verhalen te horen.

Om 5 uur komen er nog 2 Surinaamse dames binnen, moeder en dochter, en hebben gefietst vanuit Eindhoven. Heel positieve vrouwen en gaan nog met de bus naar Finistère, vinden zelf dat ze wel genoeg gefietst hebben, 2400 km...vinden wij ook wel.

12 augustus.

Een rustige dag, eigenlijk niets bijzonders te vermelden. 's Morgens hebben we 3 pelgrims op bezoek gehad en in de loop van de middag nog enkele terugkomers. Het weer is wel veranderd, af en toe een bui en wat lagere temperatuur, zo tegen de 20 graden. Morgen weer een dag.....

13 augustus.

Vandaag zijn er verschillende "terugkomers" geweest en wat natuurlijk ons wel goed doet is dat ze met chocolade en koekjes aankomen voor ons. Hieruit blijkt wel hoezeer ze de Nederlandse Huiskamer waarderen.

Op straat zag ik een pelgrim lopen met op haar rugzak 2 kleine klompjes, 100% zeker dat ze uit Nederland kwam. Haar aangesproken en een uurtje later kwam ze op bezoek. Was al ruim 4 maanden aan het lopen vanuit Amersfoort, had haar baan opgezegd en vertrokken. De bodem van de bankrekening kwam al in zicht dus naar huis en een baan zoeken. Geweldig toch om zoveel los te durven laten en vertrouwen te hebben dat het goed komt, tegen alle adviezen van familie en vrienden in.

Vandaag hoorden we dat een journalist van de Volkskrant ons gaat bellen om een interview af te nemen, hij wil een verslag schrijven over de Huiskamer van de Lage Landen. We wachten maar af wanneer en of hij belt, wel erg leuk om ook via die hoek aandacht te geven aan de Huiskamer.

De 2 Surinaamse dames hadden hun 3 persoons tent over, wilde die niet mee naar huis nemen. De vraag was of wij er wat mee konden? Geïnformeerd bij het pelgrimshouse en zij zijn er blij mee. Twee partijen blij gemaakt. Super toch....

Om 5 uur kwam er nog een vrouw binnen, ze had het erg koud en verlangde naar een kop warme thee en een warme ontvangst. Ze was 8 weken onderweg geweest, eerst 3 weken samen met haar man naar Hendaye gefietst en toen alleen via de camino del norte naar Santiago gelopen. Een mooie maar ook zware en moeilijke tocht, vooral veel alleen gelopen, weinig andere pelgrims tegen gekomen.

Met de groep vrijwilligers een rondleiding op het dak van de kathedraal gehad, interessant om te zien en 's avonds is aan de vrijwilligers een diner aangeboden. Het was erg goed en vooral gezellig om zo samen te eten en te praten. Na een mooie avond rolden we om 12 uur in bed.

14 augustus.

Een peregrina uit Nederland had gelopen vanuit Porto en tijdens haar voorlaatste etappe een vervelende gebeurtenis meegemaakt. Ze liep alleen door een bos en werd tot 3 maal toe


geconfronteerd met 3 verschillende naakte mannen. Ze bleef op zich wel rustig toen maar we merkten wel aan haar dat ze toch nog wel van streek was, ze was erg onrustig en nerveus. Ze wilde nog naar Finistère lopen en vroeg natuurlijk of de route wel veilig was om alleen te lopen. Haar geadviseerd dat ze haar gevoel moet volgen en als ze zich ergens niet safe voelt dan samen met een andere pelgrim moet lopen. Jammer dat ze zo haar camino gaat beëindigen.

We hebben een lekkere drukke dag gehad, veel aanloop en mooie verhalen gehoord. Fijn om te doen.

15 augustus

Maria Hemelvaart.

Niet erg druk geweest in de Huiskamer, een man gelopen vanuit Amsterdam, hij wilde graag de camino lopen en zou, indien nodig, ontslag hebben genomen. Voor zichzelf was hij hier al uit, zijn baas gaf hem toch nog 7 maanden onbetaald verlof. Hij gaat naar Irun, daar komt zijn vrouw en samen gaan ze dan de camino del Norte lopen.

Kennis gemaakt met Anneke en Dick, onze opvolgers, zij waren in de loop van de middag in Santiago. Morgen gaan we ze inwerken en dan zijn de twee weken voor ons voorbij.

16 augustus.

Onze laatste werkdag in de Huiskamer.

Terugkijkend op deze weken zijn we blij dat we het hebben kunnen doen, de tijd is snel voorbij gegaan. Veel pelgrims ontmoet, mooie en ontroerende verhalen gehoord. Er wordt wel eens gevraagd: "Zijn er ook vervelende pelgrims?" Het zal vast wel, alleen wij hebben ze hier NIET ontmoet !!!...We hebben ervaren dat de Huiskamer een belangrijke functie heeft voor veel pelgrims, een belangrijk rustpunt na een korte of langere camino, men kan hier letterlijk op verhaal komen. Ook niet Nederlands sprekende pelgrims weten ons te vinden en uiteraard zijn ook zij van harte welkom geweest.

Vanmorgen kwam Jeff, een Amerikaanse vrijwilliger van het pelgrimsbureau, een taart brengen als afscheid, voor hem is het ook zijn laatste dag, hij kwam iedere dag koffie bij ons drinken. Straks met zijn allen koffie met taart....mmmm... lekker....

We wensen Anneke en Dick ook een mooie tijd toe in de Huiskamer van de Lage Landen en hopen voor hen dat het weer wat beter en warmer gaat worden.

Morgen nog een dagje in Santiago en dan dinsdag fijn naar huis, naar de kinderen en kleinkinderen en natuurlijk ook onze hond Tuan.

Groetjes van Marianne en Theo.


15 augustus

De vliegreis verloopt voorspoedig. Dick en ik lopen, na de busreis, Santiago in en zijn voor we het weten bij het Bureau voor het afhalen van de compostela. We lopen naar binnen en ontmoeten Marian en Theo. We spreken af om later terug te komen.

16 augustus

Vandaag draaien we in de Huiskamer mee met Marian en Theo. 's Morgens is het druk, zegt Marian er zijn veel koffie drinkers. Ik schrik van de rij die er staat. Soms zijn er wachttijden van twee uur.

17 augustus

Vandaag is onze eerste werkdag. Er komen verschillende mensen naar boven. Aarnoud, (67 jaar) heeft heel veel te vertellen. Hij heeft al 15 camino's gelopen. Hij weet daar zo veel over te vertellen en hij weet alles zo goed dat we hem echt af moeten remmen. Hetty en Frans uit Maastricht komen langs. Ze hebben twee weken een refugio gedraaid in Ocebreiro. Het is hun heel goed bevallen om eens hospitaleren. Dan komt ook Riet (61) uit Groesbeek langs. Ze heeft de Del Norte gelopen vanaf Irun. In het begin viel ze en kneusde haar enkel en een dag of wat later viel ze weer en brak haar neus en lag haar knie open. Ze was alleen en heeft haar neus zelf recht gezet. Daarna brachten mensen haar naar het ziekenhuis en is haar gezicht gehecht. Ze is wel door gelopen maar we konden heel goed zien dat haar gezicht beschadigd was. Verder had ze aan de zijkanten in haar taille twee veiligheidsspelden om haar broek op te houden. Zo leren we meteen dat dit ook kan gebeuren. Marian en Theo komen ook nog even langs. Morgen vertrekken ze naar huis.

17 augustus – 2 september

Anneke Jacobsen en Dick Luijten


18 augustus

We hebben al veel leuke ontmoetingen gehad. Het was leuk dat we de eerste dag de Belgische Frieda tegen kwamen. Ze sprak ons aan en vertelde dat ze haar zoon Hans, kleindochter Lauren en kleinzoon Nikolas op kwam halen. De volgende dag kwam ze weer langs en nu dinsdag fietsen zoon en kleinkinderen nog 60 km. Frieda is er al om tien uur en heeft een vlag van België bij zich waar ze de namen van Hans, Lauren en Nikolas op heeft genaaid. De vlag hangen we aan de balustrade van de Huiskamer. Dat Frieda in Santiago is, moet een verrassing blijven dus is het afwachten wanneer Frieda haar(klein)kinderen gaat zien. De hele dag staat Frieda te wachten en af-en-toe komt ze even naar boven. Ze wil niet weg gaan en we mogen niet opbellen want het moet een verrassing blijven. En dan om drie uur krijgt ze een telefoontje van zoon Hans. Ze zijn nog drie km vanaf Santiago. Om ongeveer half vier zijn ze in de huiskamer. De kinderen zijn nog fit en vertellen over hun camino. Twee jaar eerder fietsten ze de eerste helft en nu dit jaar maakten ze het af. De eerste helft was Lauren, tien jaar en fietste ze nog op een klein fietsje. Wat een leuke prestaties voor Hans, Lauren en Nikolas en een grote verrassing dat hun "moeke" in Santiago was.

19 augustus

Saskia, Annelies en Jan hebben elkaar ontmoet op de Camino Portugues. We horen veel over bedwantsen. Het schijnen kleine diertjes zoals mieren te zijn. Wanneer je ze hebt krijg je jeuk en irritatie. Je moet dan alle kleren wassen en dekens en bedden moeten ontsmet worden. We horen ook dat er refugios gesloten zijn vanwege de bedwantsen. Merel (28) uit Amersfoort heeft ons gemaild. Ze is gestrand in Astorga en vroeg ons digitaal om raad. Ze heeft enkele dagen rust gehouden en nu is ze in Santiago en vliegt ze morgen terug naar huis.

20 augustus

Meteen 's morgens stappen de zussen Lianne en Debby uit Goor binnen. Ze worden deze dag 50 jaar en hebben de Del Norte vanuit Irun gelopen. Een van de zussen heeft de ring van hun overleden vader zo laten vermaken dat ze nu allebei een ring als verjaarscadeau hebben. De achterban van Lianne en Debby, hun mannen en kinderen willen nu Lianne en Debby wel graag persoonlijk weer zien maar wat een mooie manier om zo als tweeling je 50

e verjaardag te vieren. Later stappen Sanne,

Corry, Guliete, Klien, Sevim binnen. Het zijn twee zussen en een dochter en collega's. Ze zijn op de fiets vanuit St. Jean Pied de Port gekomen. Op het zelfde moment stapt ook Guliette en Marcel van de Berg uit Tilburg binnen. Ze zijn komen lopen uit Sarria. Juliette is niet blij want in het bureau hebben ze haar naam verkeerd geschreven. We kunnen haar gelukkig helpen omdat Marie-Louise, vrijwilligsters uit Nederland op het bureau werkt vandaag. Zij kan er voor zorgen dat Guliette een goed geschreven Credencial krijgt. Joke van Erp (59) uit Rosmalen stapt binnen met haar vriend Nicolaas(64). Joke heeft in 2012 haar camino, in een half jaar, vanuit huis gelopen. Ze heeft hier het boek "Pad over de horizon" over geschreven. De opbrengst van het boek is voor het hospice "De Duinsche hoeve" waar haar moeder de laatste weken van haar leven woonde.

21 augustus

Al vroeg zijn Chelsey (23) en Kirsten (49) uit Zaandam in de huiskamer. Ze hebben gelopen van St. Jean Pied de Port. We krijgen een Canadees Daniel(50) uit Lakefield Carnmen op bezoek. Dan komt Henk(74) uit Nijkerk de Huiskamer binnen stappen. Hij is komen fietsen vanuit zijn woonplaats en fietste de route " Over oude wegen". Het is al de tweede keer dat hij vanuit Nijkerk naar Santiago fietst. Hij is heel blij dat hij weer Nederlands kan praten. Hij drinkt twee koppen koffie, vertrekt dan naar zijn onderdak adres maar komt 's middags nog een paar uur terug. Opa Sjak(72) en kleinzoon Julius (14) uit Boxtel zijn op de fiets uit Nederland gekomen. Sjak heeft al meer een camino gefietst maar nu met zijn kleinzoon is deze camino voor hem heel speciaal. Dan komt Gert (71)met zijn vrouw uit Ria binnen. Gert heeft gefietst en Ria reed met de camper. Ook Joke en Nicolaas komen nog even buurten. Joke is een echte Brabantse en buurt graag.


22 augustus

Bert(65) en Mirjam(42) uit Vleuten zijn gisteren aan gekomen maar halen nu hun Credencial op. Ze zijn vertrokken uit Porto. We horen ook van hun dat het zo ontzettend druk is op de camino in Spanje. Al om elf uur liggen de pelgrims voor de refugios en is er geen plaats meer. Ze zagen bussen met mensen die afgezet werden 5 km voor de plaats van bestemming. Dit is niet leuk voor pelgrims die gewoon lopen. Ook horen we dat dit op de camino Frances aan de orde van de dag is. Augustus, de vakantiemaand van de Spanjaarden en Italianen is daarom voor echte pelgrims zwaar. Niko (65) en Loes (68) arriveren vanuit Nederland. Loes heeft af moeten haken bij de Belgische-Franse grens en liep in Spanje het laatste stuk mee. Niko liep de camino Del Norte.

23 augustus

Vandaag is het geen lekker weer het regent en het is vijftien graden kouder dan de dagen hier voor. ' s Morgens komen er niet veel nieuwe pelgrims. Wel hebben we veel terugkomers. Ook Joke van Erp en vriend Nicolaas komen nadat ze naar Finisterre zijn geweest weer buurten. Later 's middags komt er een familie met twee kinderen, jongen Gustav (12) en meisje Aidan (10) uit Napier USA, die Joke onderweg vanuit Porto heeft gezien. Ze zijn nat en hebben het koud. Met warme thee komen ook deze familie weer op verhaal. De vrijwilligster Marie-Jose die op het bureau werkt heeft nu een collega uit Nederland gekregen Mieke. Het is gezellig dat zij ook in de Huiskamer haar pauze komt houden.

24 augustus

's Morgens al vroeg komt Hans(64) uit Drachten aan in de Huiskamer. Hij is op de fiets vanuit Limoges vertrokken. Dick helpt hem met een vliegticket. Hij is heel blij dat hij weer Nederlands kan praten en blijft een hele morgen. Dan komen Damian uit Schotland en Seamus uit Ierland. Ze hebben de camino Frances gelopen. We krijgen de broers Sebastiaan(24) en Vincent (22) Berger op bezoek die ook de Frances gelopen hebben. Alleen met Vincent, die in Middelburg vlak bij mij blijkt te wonen is het niet goed gegaan. Hij heeft waarschijnlijk een ontsteking aan zijn knie. Morgen gaan ze naar huis en snel naar de dokter. Vandaag regent het gelukkig niet zo als gisteren maar de temperatuur is wel 15 graden minder dan de dagen hier voor.

25 augustus

Wouter (32) uit Eindhoven heeft Stefanie (23 uit Dachberg, Duitsland op de camino Frances ontmoet. Ze liepen samen met Judith(27) uit Utrecht. Leuk om te horen dat mensen elkaar ontmoeten en steeds samen wandelen.

26 augustus

Vandaag weer opnieuw motregen in Santiago en omstreken. De temperatuur valt een beetje tegen. Het is slechts 19 graden een beetje fris voor deze tijd van het jaar. Omstreeks 12 uur kwam Tineke (63) uit Bleiswijk opnieuw langs en vroeg waar ze een ticket voor de bus van Santiago naar Porto kon kopen. Ik heb haar op de Alsa balie beneden onze Huiskamer gewezen. Daarna heeft ze hier lekker geluncht en haar broodje opgegeten en hebben we gezellig zitten kletsen. Omstreeks 13 uur loop ik eens naar buiten om eens te kijken hoe lang de rij is en of er nog Nederlanders bij staan. Ik word aangesproken door Rene (65) uit Schiedam, die aan mij vraagt of ik een blikje Cola voor hem uit de automaat wil trekken omdat hij zo'n dorst heeft en niet uit de rij wil stappen die toch weer tot ver in de straat rijkt. Na een klein uurtje komt Rene gezellig boven in de huiskamer. Hem is de Huiskamer zeer bekend want hij heeft in 2013 toen de huiskamer ergens anders was gevestigd er 5 dagen met Joop als "toevallige" vrijwilliger gefunctioneerd. In de middag komt er nog een Duits stel van midden veertig uit Kassel op bezoek die ik goed heb kunnen helpen met het boeken van een directe vlucht vanuit Santiago naar Amsterdam en treinen naar Dortmund.

27 augustus

Vandaag ga ik met Marie-Louise en Mieke, die allebei op het bureau als Nederlandse vrijwilligers compostelas schrijven naar A Coruña. A Coruña is een grote stad die gebouwd is op een schiereiland. We wandelen naar het oude centrum en daarna naar de haven. Het is ongeveer tien km naar de oudste Romeinse vuurtoren. Ook daar wandelen we naar toe. Daarna gaan we eten en begint het te stortregenen. Daarom gaan we met de bus naar het station terug. Het is heel leuk om een dag niet in de Huiskamer te zijn en een dag een andere stad te bezoeken.


27 augustus

Vandaag weer een regendag. ’s Morgens zijn er twee jongens, met een hond die drijfnat zijn en buiten hebben geslapen. Rene Burger die gisteren al is geweest komt ook weer koffie drinken. Dan komen Piet en 72) uit Hoevelaken en Mathijs (68) Soest langs. Ze fietsten van Gibraltar tot Salamanca en dan naar Porto. Een compostela gaan ze niet ophalen want ze hebben er al drie. Het zijn collega’s van het Baarns Lyceum en ze hadden onze koning in de klas. Nee dat was niets bijzonders, hij was een leerling als de anderen. Ook de koningin kwam gewoon op het tien minutengesprek. Dan komt Dimphy (59) Sande-Kessels uit Rosmalen. ’s Middags komen de broers Jan (58) en Theo (54)Vink. Jan is woont in Biggekerke en is een dorpsgenoot van mij. Ze fietsten vanuit Haarlem. Jan heeft pech want zijn fiets is gestolen en hij heeft onderweg een nieuwe moeten kopen. Ook zijn knie is niet in orde. Ze hebben geld opgehaald voor ALS en ieder die de broers heeft gesponsord sturen ze nu vanuit Santiago een kaart. Een grote verrassing is dat hun zus voor de Huiskamer staat die samen met de vrouw en dochter van Theo de broers komen verwelkomen. Met de familie Vink wordt het een gezellige boel in de huiskamer.

28 augustus

Al vroeg komen de kletsnatte Peter uit België met een Amerikaanse vriend binnen. Peter heeft zijn hond bij zich dus daarom mocht hij niet in een herberg slapen. Ze wachten nu tot er een herberg of wasserij open is waar ze hun kleren in de droger kunnen stoppen. Maddy (52) uit Arnhem heeft de Frances gelopen vanaf St. Jean Pied d Port. Andries (61) en Marieke (60) uit Wageningen liepen de Portugese. Ze zijn ook nat maar gaan snel op zoek naar een goed en droog onderkomen. Heel even komt Elize (22) uit Deventer even aan. Ze liep vanaf haar woonplaats naar hier en haar medewandelaars wachten op haar en hebben haast. Ook deze dag af en toe erg harde regen. Gelukkig wordt het om vier uur droog en stijgt ook meteen de temperatuur. Dan ziet het er ook meteen leuker uit in de rij voor het bureau. In de rij moeten de pelgrims gemiddeld anderhalf uur wachten. Er komen iedere dag 1600 a 1700 pelgrims aan.

29 augustus

Vandaag neemt Dick een vrije dag. Al vroeg komen de Belgen Antoon (55) en Ronny (60) koffie drinken. Ze zijn gisteren in de regen op de fiets aan gekomen en gestart in Blankenberge. Martin (43) is lopend vanaf St. Jean Pied d Port gekomen. Benjamin (19) student is gestart in Limoges en is al onderweg van 11-07-2015. Dan komen nog Harrie (66) en Hein (63) die in Porto zijn gestart. Elona (40) uit Oss is gestart in Lissabon en ook al van 23-07 onderweg. Ze heeft al meerder camino’s gelopen en ik hoef haar niets te vertellen want ze weet alles te vinden. Bovendien heeft ze, zegt ze, nooit een probleem want het gaat lichamelijk goed met haar, maar ze belt zo een taxi en laat zich vervoeren. Later komen Marjolijn (33) en Susanne (29) die vanuit Sarria gelopen hebben. Ze vertellen dat ze niet sportief zijn en nooit lopen en ze dit een mooie ervaring vinden. Ze koppelen er nog een busreis naar Porto aan toe waar ze echt een paar dagen vakantie gaan vieren. Het is leuk om te horen dat iedereen zijn of haar camino maakt.

30 augustus

Jeanine Colette komt ons bezoeken. Jeanine zou ons opvolgen in de huiskamer maar is ziek geworden en heeft daarom af moeten zeggen. Ze heeft wel twee weken gewerkt in de herberg van Roncesvalles. En ze vindt het nu leuk om te kijken hoe het hier is. Deze morgen komt er een groep van 24 fietsers bij ons in de huiskamer. Ze zijn vanuit Den Bosch met de bedevaartvereniging eerst naar Lourdes gefietst en toen naar Santiago. Er zijn mensen bij die vooruit reizen en voor eten onderweg zorgen. Het is een gezellige groep in de Huiskamer. Voor mij lijkt het op een verjaardag bij mij thuis wanneer mijn grote familie op bezoek is. Het reisverslag van de VNB staat op de site www.vnb.nl staat op de site. Ieder jaar organiseert de vereniging een fietsreis. Ze drinken koffie bij ons en ook dan blijft er om de beurt een buiten staan bij de fietsen. Na het koffie drinken gaan ze naar de kerk en morgen vertrekken ze weer naar huis.

http://www.vnb.nl/


31 augustus

Jan (67) komt de voet uit Burgos. Onderweg heeft hij Louise(66) Uit Ellekom die gelopen heeft vanuit Chartres (F) en Ingrid (50) uit Cadzand die gelopen heeft van St. Jean Pied de Port. Ingrid en Jan nemen alle tijd om koffie/thee te drinken maar Ingrid heeft haast want ze willen naar de kathedraal. Dan komen Helen en Jan die ons morgen af gaan lossen. Ze blijven tot dat de Huiskamer sluit. ’s Avonds gaan we eten met de vrijwilligster Mieke van het compostella bureau. In Sant Martin Pinairio. Ik wordt daar heel ziek en val in de gang flauw. Zonder dat ik bij ben wordt de ambulance gebeld. Ik moet overgeven. Daarna is de ambulance er maar voel ik me ook beter. Ik ga niet mee naar het gezondheidscentrum maar moet wel mijn handtekening zetten voor mijn verantwoordelijkheid daar voor. Die avond ga ik samen met Dick met de taxi naar huis.

1 september

Vandaag wassen we onze overtrekken en lakens maken we het appartement schoon. Helen en Jan draaien deze dag mee. We laten alles zien in de Huiskamer en we gaan om de beurt mee naar het appartement. Het is leuk om nu de Huiskamer over te dragen. Ik heb heel veel verhalen van pelgrims gehoord in de huiskamer. Nu vind ik het nu fijn om mijn eigen camino te gaan lopen en over drie weken weer in de Huiskamer als pelgrim terug te komen.


31 augustus

Na onze aankomst in Santiago zijn Jan en ik gelijk naar de Huiskamer gegaan. We werden hartelijk ontvangen door Anneke en Dick. We hebben een beetje mee gekeken hoe alles in zijn werk gaat.

1 september

Vandaag zijn we door Anneke en Dick ingewerkt. Het was een vrij rustige dag met leuke bezoekjes van twee jonge jongens uit België. Jorre, 18 jaar. was alleen vanuit Lille ( Lulle op zijn Vlaams) vertrokken. Zijn vriend Mathias is hem in Zuid-Frankrijk tegemoet gelopen. Ook nog bezoek van een plaatselijke landloper die dacht dat je hier wel gratis koffie kon drinken. Netjes meegedeeld dat dat toch niet de bedoeling was. Was wel blij dat er een pelgrim uit België aanwezig was toen hij begon te schelden.

Jan en ik zijn ons beneden gaan voorstellen bij de Spanjaarden op het bureau van de Compostelas. Ze waren allervriendelijks en volgende week is er een bijeenkomst voor de vrijwilligers waar we voor uitgenodigd zouden worden. We zijn benieuwd of dat gaat gebeuren want Dick en Anneke vertelden ons dat ze totaal geen contact hadden gehad met de mensen van het bureau. Ik weet natuurlijk niet of het iets makkelijker is als je wel Spaans spreekt.

2 september

Onze eerste dag zonder Anneke en Dick. Dick kon het toch niet laten om even langs te komen. Een gezellige drukke dag met veel pelgrims.

Onze allereerste pelgrim was Dolf uit Rijsdorp. Fantastisch hoe hij op zijn 78ste zijn eerste Camino heeft gelopen vanuit St. Jean Pied de Port. Mooi om te zien hoe blij hij was en ook nog zo fit. Een Duitse pelgrim, die gisteren al even hier was, verblijde ons met een bezoekje en gaf ons nog wat filosofische overpeinzingen mee. "Je kunt alles kopen, behalve tijd". Er kwam nog een pelgrim uit Rusland, die in Tilburg studeert. Ze was zeer onder de indruk van de Huiskamer. William en Amta kwamen uit Porto gelopen. William had vorig jaar als hospitalero in Roncevalles gewerkt.

3 september

Een heerlijke drukke dag vandaag met wel 15 pelgrims. Vandaag veel fietsers. Het eerste pelgrims duo kwam uit Berkel-Enschot gefietst. De volgende uit Maassluis en deze gingen nog door naar Finistère. Nog twee leuke zussen die in Sarria waren gestart en er nog niet samen uit waren of ze nu met de bus of lopend naar Finistère zouden gaan. Voor een van de zussen had het bezoek aan de Huiskamer goed gemaakt wat ze in Utrecht gemist had. Misschien werd ze nu toch lid van het Genootschap. Dik en Addie waren met de tandem, met karretje erachter, vanuit Haarlem gefietst. Ze hadden veel bekijks gehad onderweg. Nog een groep van 5 pelgrims die allemaal in Porto waren gestart en elkaar onderweg hadden leren kennen.

We kregen ook nog bezoek van de plaatselijke landloper op blote voeten en Jan heeft hem netjes naar beneden kunnen praten.

2 september – 17 september

Helen Erhardt en Jan Tünnissen


De hele dag hadden we geen verbinding met internet. Jan is om 5 uur naar het bureau gegaan om het te melden. Ze zouden morgenvroeg wel even langs komen om er naar te kijken.

4 september

Hele rustige ochtend. Gelukkig kreeg Jan de computer weer aan de praat, want degene die ons beloofd had dat hij langs zou komen was de hele ochtend niet te vinden.

En....... wat een verrassing! Opeens staan Ariana uit Brazilië met haar Nederlandse echtgenoot boven! Door haar enthousiasme was ze toch gaan lopen. In Utrecht had Jan haar en haar man Eric geïnformeerd over de Camino Frances. Eric had zo zijn bedenkingen over het voornemen van Ariana om te gaan lopen. Het was niets voor een Braziliaanse vrouw om de camino alleen te lopen. Dan maar het voorstel van Jan om vanaf Burgos te gaan overwegen. En daar stonden ze dan. Ariana genoot met volle teugen van de gezellige ontvangst en haalde vanuit enthousiasme haar credencial uit haar tas. Moet je zien wat een stempels en nog één hokje vrij voor de Huiskamer. Erik haalde zijn mobiel tevoorschijn en Ariana staat met haar credencial breeduit, geflankeerd door Helen en Jan op de foto. En toen waren ze weg...!! Jan heeft het adres van Eric en zal er voor zorgen om de foto te krijgen.

Het was bijna 5 uur toen er nog twee pelgrims binnen kwamen wippen. Een fietser helemaal uit Lelystad die zo blij was dat hij de tocht had volbracht. Hem kunnen helpen met te wijzen op de kaart waar de camping lag aan de rand van Santiago. Voor de andere pelgrim waren wij een luisterend oor. Vorig jaar had hij op de camino Frances een vrouw uit Frankrijk ontmoet en waren ze na 2 dagen straalverliefd geworden. Hij had zijn relatie van 40 jaar er voor opgegeven. Alles achtergelaten in Nederland en woont nu in Frankrijk. Hij had het er nog steeds heel moeilijk mee dat het zo was gelopen in zijn leven. Ook hij kwam hier om zijn hart te luchten.

5 september

Wat kwam ze blij boven met haar fietshelm en Compostela in de hand. De jonge pelgrim helemaal gefietst uit Nijmegen. Ze stond op een tweesprong in haar leven. Ze was haar baan kwijt geraakt en wilde bezinning. Ze zag op tegen de eenzaamheid in Frankrijk, maar ze had er juist van genoten. In Pamplona had ze een Duitse pelgrim ontmoet en samen waren ze doorgefietst tot Santiago. Ineens kwamen de tranen los toen ze aan de thee zat. Was het de emotie dat ze in Santiago was aangekomen of omdat zij snel door wilde fietsen naar Finistère en hij juist nog de tijd had om het rustig aan te doen? We zullen het niet weten. De Duitse pelgrim nodigde haar nog uit om haar vliegticket te veranderen, zodat ze rustig met hem naar Finistère kon fietsen en wat kon relaxen aan het strand. Nee ze had haast en wilde nu naar Finistère! We hebben de Duitse pelgrim nog wel kunnen helpen op het bureau met een nieuwe Compostela. Zijn naam was verkeerd en slordig geschreven. Dat is ook een voordeel als je Spaans spreekt misschien.

Goed te merken dat we echt iets kunnen betekenen met een luisterend oor voor de pelgrims. We hadden een zeer emotioneel gesprek met een pelgrim, die al een paar dagen geleden aangekomen was en gisteren ook reeds bij ons binnen was komen lopen voor een kopje koffie. Hij voelde zich alleen en had behoefte aan een gesprek. Fijn om voor iemand een veilige plek te kunnen bieden in de vorm van de Huiskamer.

Rond het middaguur kwam nog een opgewekte vrouw uit Brabant. Ze was voor de tweede keer aangekomen, zei ze. Van huis vetrokken met een laag HB-gehalte en haar tas vol met ijzer! Ze vertrok uit Holland met een goede conditie! Een vriend die 3 dagen in de week aan de nierdialyse lag achtergelaten omdat ze terug wilde keren naar de camino om de nodige energie op te doen. Lachend ging ze nog even naar Valencia om daarna terug te gaan en haar taak weer op zich te nemen. Blij weer even Nederlands te kunnen spreken en haar hart te luchten, ging ze na een lekkere bak koffie weer verder.

Een opgewekte Peter uit Heerlen kwam na een lange en ingespannen tocht in de voor hem bekende Huiskamer aan. Emotioneel vertelde hij dat zijn vrienden hem bewogen hadden om het toch te doen. Marleen had al enkele caminos met manlief gelopen. Maar nu was het voorbij. Zijn vrienden kregen Peter zover dat hij op weg ging. In zijn hart wist hij dat zijn overleden vrouw het met zijn vrienden eens was. De drie vrienden spraken af om ieder een stuk met Peter op te trekken. Niet een stukje maar door heel Frankrijk; zigzaggend van ene naar het andere heiligdom. Hij dankbaar voor deze vriendschap; nog eens extra bevestigd door de Camino.

6 september

Het is vanochtend echt een gezellige Huiskamer. We zitten met 2 terugkomers en even later komen 3 fietsers binnen. Een Brabander en een jong stel uit België. Het jonge stel was door hun ouders in


Parijs met hun fietsen afgezet en waren verrukt dat ze in Santiago gearriveerd waren. Hun ouders zitten op vakantie in Porto en ze zullen ze ontmoeten. Pa en Ma nemen de fietsen op de auto weer mee naar België en zij kunnen nog enkele dagen in Santiago blijven om daarna terug naar huis te vliegen.

"Vreselijk, wat een drukte, nee heel wat anders dan 10 jaar geleden", zei Aaltje. Ze was voor de tweede keer de Camino gaan lopen. Tien jaar geleden kon ze zo de kathedraal in en nu moest zij vanwege de drukte in de rij staan en kon zij niet via de andere ingang de kerk binnen. Deze religieuze plek is voor haar belangrijk. Thuis had ze op de hometrainer maanden geoefend vanwege haar ziekte (2 jaar kanker) moest ze trainen om over de Ocebreiro te komen. Ze was trots dat het haar gelukt was. Na twee koppen koffie stond ze op met de opmerking: het gaat prima zo en bij de opmerking van een goede gezondheid antwoordde ze dat zij hier niet mee bezig was.

Om 14.00 uur werden we verrast door de komst van Steven Adolf, correspondent voor de Volkskrant in Spanje, Portugal en Marokko. Hij was niet goed bekend met de caminos en in het bijzonder met het NGSJ. De bekende vragen kwamen vanzelf; zo van:" Wat doen jullie, hoe lang zitten jullie hier, hoe lang bestaat jullie organisatie, hoe oud zijn jullie? Na een korte informatie over de motivatie van pelgrims konden we hem wijzen op de poster van de Gastheren en Gastvrouwen van 2014. Hem nog even gewezen op de site van ons Genootschap. Hij viel met "de neus in de boter". Onze Brabander, lid van ons genootschap, fietsend vanuit Gemert via Santiago naar Sevilla en Malaga kon direct worden geïnterviewd. Na de genezing van een ernstige ziekte besloot Geert uit religieuze motivatie met de fiets op bedevaart te gaan naar Santiago. De tocht naar Santiago ging véél te snel omdat hij enerzijds veel kilometers per dag wilde maken en anderzijds thuis wilde zijn op de laatste schooldag van zijn jongste zoon. Kwam 's avonds laat in de refugios aan en vertrok 's ochtends vroeg. Nu nam hij meer tijd voor zichzelf d.w.z. veel minder kilometers per dag en veel meer gesprekken in de refugios met de pelgrims. Hij had er een goed gevoel over en zal morgen naar Finistère gaan en dan de Via de la Plata in tegengestelde richting te gaan.

7 september

Vandaag een hele internationale dag. Een Japanner, een Zwitser en een Zuid-Koreaans meisje kwamen naar boven om de kaart te bekijken aan de muur. Toen Jan hoorde dat er een pelgrim uit Japan was stond hij gelijk op van achter de computer en begon hij hem welkom te heten in het Japans, met alle knikbewegingen van hoofd en lichaam die er bij horen. De Japanner keek verbaasd op want dat had hij natuurlijk niet verwacht. We lagen met z'n allen in een lachstuip.

De Zwitser Luco,(21) was vanuit huis vertrokken. In september begint hij met een studie. Hij had daarvoor enige tijd in het Zwitserse leger gediend maar dat beviel hem niet. Hij wist even niet wat hij nu verder moest met zijn leven, en aangezien hij enige maanden vrij had stelden zijn ouders voor om de camino te gaan lopen. In Le Puy en Velay was hij de Japanner Hiroki,(35) tegengekomen. Ze hebben veel samen gelopen maar Luco was een snelle loper dus verloren ze elkaar toch uit het oog. Nu in Santiago kwamen ze elkaar weer tegen. Luco was al terug uit Finistère en Hiroki moest er nog naar toe. Luco had 24 uur achterelkaar naar Finistère gelopen onder de Melkweg. Hij had alleen door vermoeidheid 3 uur tegen de muur van een kerk geslapen.

De Japanner Hiroki had al veel over de wereld gereisd maar hij zei "I have fallen in love with the camino". Die zien we wel weer terug volgend jaar.

Vervolgens kwamen er twee jonge pelgrims uit Litouwen. Zij waren vanuit Litouwen, via Calais, naar St. Jean Pied de Port gaan liften. Ze waren wat gehaast en het bleek dat ze morgenavond weer in Calais moesten zijn om weer terug te kunnen reizen naar Litouwen met dezelfde auto van de heenreis. De chauffeur vervoert steeds mensen vanuit Polen naar Calais en ik vroeg natuurlijk zijn het geen vluchtelingen. Nee dat waren ze echt niet volgens deze jongens mensen.

8 september

Onze Zuiderburen weten echt de Huiskamer te vinden. Een jong stel, had een georganiseerde reis geboekt vanuit Valenca. Beide met een drukke baan thuis, wilden ze 10 dagen geen zorgen aan hun hoofd hebben over een slaapplaats. Ook Jorre en Mathias, die hier al eens langs waren gekomen op 1 september, kwamen weer langs met hun verhalen over Finistère en Muxia. Veel jonge mensen geven blijk het fijn te vinden hier weer even Nederlands te kunnen praten en hun verhaal kwijt te kunnen: zoals Jente zegt: "Het voelt net zoals thuiskomen; eens een luisterend oor te hebben". Wat bijzonder veel indruk op mij maakte was dat een Japanner van 72 jaar die voor de 6e maal de Camino liep. Leuk dat ik hem enkele keren ontmoette? Het leek wel of zijn motivatie het lekkere eten was.

Nico uit Winterwijk, vorig jaar vetrokken en uitgegleden in Mechelen met als resultaat 2 gebroken ribben wat hem al ras deed besluiten zijn fietscamino te beëindigen, kwam opgelucht binnen. Dit jaar heeft zijn vrouw hem naar Mechelen gebracht waar hij zijn camino vervolgde. Beneden ontmoeten we


Nico, waar hij zijn fiets parkeerde. Ook Nico viel het op dat het een groot circus is. Al die mensen met een klein rugzakje en vooraf in de herbergen hun plaatsje reserveren zodat je nog wel eens verder moet. Dat is natuurlijk wel de camino; zowel de fysieke als de psychische problemen overwinnen. Het valt ons, vrijwilligers, op dat de Belgen die in Santiago zijn aangekomen elkaar over de Huiskamer informeren.

Kregen nog bezoek van de Duitse- en Franse collega's die hun locatie in "Pinario" hebben.

9 september

In het begin van de ochtend was het rustig. Ineens kwamen er 2 terugkomers en 3 nieuwe pelgrims tegelijk de Huiskamer binnen. Twee van de terugkomers waren vrouwen die beide hun tocht hadden opgegeven. Een was op weg naar Finistère maar had de tocht niet kunnen afmaken omdat ze erg vermoeid was. De andere vrouw was vanuit Porto op weg naar Santiago. Ze had de kust route genomen en vond het zoals ze zei net Zandvoort en Scheveningen. Ze had bovendien last van haar rug en oog. Ze besloot onmiddellijk de bus naar Santiago te nemen. Ze kwam hier met de vraag of we een arts wisten en we hebben haar doorgestuurd, in overleg met het bureau beneden, naar een kliniek.

Een jong vrouw, Simone, met een mooi open gezicht kwam naar boven gelopen. Ze was in gezelschap van een vriendin, die hier gisteren naar toe gevlogen was om haar te verwelkomen. Simone was de tocht in St. Jean Pied de Port begonnen met het idee Spanje te leren kennen. Hoe langer ze liep hoe meer ze er achter kwam dat ze niet alleen méér over Spanje kwam te weten en andere culturen maar vooral véél meer over zichzelf. Ze had genoten en straalde deze vreugde uit.

Betty kwam met haar buurvrouw enigszins gehavend boven. Op de via de la Plata was ze voorover gevallen en kon niet meer. Haar motivatie was dat haar Spaanse man vroeger als jongen aan de Camino woonde en 5 jaar geleden, ten gevolge van MS was overleden. Emotioneel vertelde ze dat ze zijn pet aan haar rugzak had bevestigd en onderweg was deze ineens verdwenen. Haar buurvrouw zei: "Het is goed zo. Het lijkt net alsof haar man stilletje zei: Betty ga jij maar alleen verder. Het is niet anders.

Even later komen Herman en Elly voor de 10e keer boven. Herman bedoelde dat hij nu voor de 10e maal een camino had gelopen, waarvan 3 keer de Via de la Plata. Hij en zijn vrouw Elly waren eigenlijk té moe om wat te drinken en moesten echt even bij komen. Na een kwartiertje gingen ze naar hun Albergue. Bedankte voor de ontvangst en de koffie. Hij wilde niet langer blijven.

10 september

Twee Duitse dames kwamen boven voor informatie over de bus. Jan hoorde aan hun Duits dat dat ze ergens uit het oosten kwamen. Ze waren in Rusland geboren en eind jaren 6o met de hele familie naar het Westen gevlucht. Op 4 plaatsen waren ze neergestreken voor ze zich eindelijk een plaats in het Westen echt konden vestigen. Ze waren er sterker uitgekomen vonden ze.

Kylie, uit Nieuw-Zeeland kwam naar boven gerend. Ze sprak goed Nederlands, want ze woont in Amsterdam. Ze had echt maar een minuutje maar vond het leuk ons even gedag te zeggen.

Vervolgens kwamen er vier enthousiaste pelgrims uit Porto. Eindelijk een positief verhaal over de Camino Portugues. De laatste dagen veel klachten over de drukte, te veel asfalt en drukke steden van deze camino.

Pijtsje kwam helemaal uit Amsterdam gefietst. Haar vriend had haar vanaf Pamplona vergezeld. Alles was goed gegaan de hele tocht maar nu had ze overal rare bulten en vroeg ze of wij wisten wat dat was. De bekende bed-bugs! Ze had geen moment gedacht dat ze dat zou hebben. Ze had er erg veel last van. Meerdere mensen de laatste dagen in de Huiskamer die bed-bugs hebben opgelopen onderweg.

11 september

Nadat we ons hadden voorgesteld aan de medewerkers van het "Officina do Peregrino" kregen we enkele dagen later de diverse uitnodigingen waarop we met plezier zijn ingegaan. Hoewel de foto niet al te scherp is, spreekt zij voor zichzelf. Het etentje duurde tot 23.30 en we kijken er met genoegen op terug.


Onze eerste bezoeker kwam uit Polen schuchter kwam hij in onze huiskamer en.... genoot van de Hollandse koffie. Even later een familie uit Houten. Voor de eerste keer een camino vanuit Sarría. Hij heeft van zijn arts te horen gekregen dat hij "terminaal" is. Hoewel hij weet wat hem te wachten staat, is hij blij verrast wat hem onderweg is overkomen. Als het mogelijk is wil hij nog een mooie wandeling maken, want het is goed de tijd die gegeven wordt goed te besteden. Prachtig is het om de mens te mogen ontmoeten. Het maakt hem diep in zijn hart gelukkig, dit nog te mogen meemaken. Als het mogelijk is wil hij zich nog dienstbaar maken. Ik laat me door het bericht van de artsen niet uit balans brengen maar eerder bemoedigen en de dagen die mij gegeven zijn bewust en met volle energie door te brengen.

Vervolgens een echtpaar dat op de fiets gestart was in Pamplona. In het voorjaar waren ze vanuit Nederland waren hun kinderen en kleinkinderen meegefietst tot de Franse grens. Vandaaruit gingen ze alleen verder. Helaas in Pamplona ging het mis met de "elektrische" fiets van de vrouw. Er was geen enkele fietsenmaker in Pamplona die de fiets kon repareren en er zat niets anders op dan de tocht te staken en het vliegtuig terug te nemen.

Ook Vera was uit Pamplona komen fietsen. Heel blij was ze dat ze nu eindelijk de tocht afgemaakt had. Een jaar eerder uit Nederland vertrokken voor het eerste gedeelte.

Jes en Peter waren naar Bordeaux gevlogen met vrienden die daar gingen hospitaliseren. Ze gingen vervolgens met de trein naar Irun om vandaaruit lopend en met de bus de camino del Norte te volgen. Het was deze keer geen camino voor hen maar meer, zoals ze zelf schreven uit nostalgie. Ze gingen dan ook niet voor een Compostela. Morgen met de bus naar Porto om langs de Duro te lopen.

12 september

Het was een echte Huiskamer vandaag. Het was een komen en gaan van pelgrims.

Een echtpaar, dat gisterenavond laat geen slaapplek meer kon vinden in Santiago was zo blij dat ze door het toeristenbureau naar Monte de Gozo waren gestuurd om daar te kunnen overnachten.

Een ander echtpaar, waarvan hij al 2 maal de camino Frances had gefietst en vorig jaar samen in Portugal hadden dit jaar besloten te gaan wandelen. Het was ze heel goed bevallen en zij hoeft echt niet meer met de fiets. Zij vond vooral het gedoe van het vervoer van de fiets een gedoe. Denk je thuis alles goed geregeld te hebben kom je in Porto en gaan ze op het vliegveld moeilijk doen zei ze. Het had ze veel stress gegeven.

Een Belgische moeder met dochter kwamen uit Santander gefietst. Moeder had een hybride fiets maar dochter kwam op haar stadfiets. De moeder had thuis gezegd "kind koop een goede fiets" maar dochter had gezegd " stel dat ik het fietsen niet leuk vind dat zit ik met zo'n dure fiets". Nu had ze spijt want ze had last van haar knieën maar ze gingen toch nog door naar Porto. Bij het inchecken van hun vlucht in de Huiskamer, kwam moeder er achter dat zij geen ID-kaart had. Terug naar de uitgifte van de "Compostelas" maar... er was niets te vinden en Pepe kwam pas om 17.00 uur terug. Geen Pepe en in het officina was niets te vinden. We zijn naar beneden gegaan en na lang aandringen ging men op zoek. Ja hoor het kwam te voor schijn. Het is goed dat we Spaans spreken en een uitstekende relatie met het bureau hebben.

Rond het middaguur zaten we met 8 man in de Huiskamer waar onderling veel informatie werd uitgewisseld. Huub, verbaal aanwezig, moest, als lid, naar de Huiskamer komen en voelde zich als een vis in het water. Hij legde het accent op de aanwezigheid van de Huiskamer naast het Officina maar........ begreep niet dat er bij de ingang in de rua de Vilar geen bord op de muur betreffende onze aanwezigheid is. Hij was bij vorige caminos steeds in de Huiskamer geweest; vindt het een uitstekend idee dat vrijwilligers, zoals hij, zich zo kunnen manifesteren. Zijn vrouw, Margriet, vertelde dat ze o.a. de camino liepen voor veel zieke mensen in hun omgeving. Een buurvrouw, die zelf de camino had willen lopen, is ernstig ziek. Margriet had de naam van de buurvrouw op haar schelp geschreven.


Huub stuurt, via zijn IPad, iedere dag een verslag van hun belevenissen op de camino en de buurvrouw heeft zo het gevoel dat ze de camino zelf loopt. Ergens op een mooi plekje hebben ze de schelp neergelegd en wat aarde meegenomen om dit thuis aan de buurvrouw te overhandigen.

13 september

Onze eerste pelgrim was de hospitalero Grijalba Demetrio van de alberque in Irun. Wij vonden het een hele eer dat hij gezellig bij ons kwam kletsen. Vorig jaar had Helen nog bij hem gelogeerd op haar camino del Norte.

Het pelgrimsechtpaar dat in Sarria was gestart was zo razend enthousiast dat ze nu al informatie wilde hebben over waar ze volgend jaar het beste konden beginnen. Duidelijk door het camino virus aangestoken, zoals wij steeds zeggen.

Weer een echtpaar, uit België, die voor de 10de keer een camino hebben gelopen. Ook in Nederland hadden zij het Jakobspad tot Hasselt gelopen uit het boekje van het Nederlands Genootschap. Zij loopt zo graag alleen en in Friesland was het zo heerlijk om in alle rust naar Hasselt te lopen en te genieten van het landschap. Ook dat is ene camino.

Maria, uit België liep ook al voor de 8ste keer een camino. Ze ging door tot de10. Ondanks dat haar echtgenoot ernstig ziek was, hopen beiden dat na de medische controle in november zij het bericht krijgen dat hij genezen wordt verklaard. Dan gaat Maria volgend jaar op bedevaart naar Roquemadour.. "Ja. ik heb dat onzene Marie beloofd" zei ze.

Even later kwam Edwin boven met de vraag of hij zijn vrienden mee naar boven mocht nemen. Natuurlijk! en even later kwamen een Japanner en een Italiaan naar boven. Het was nu een internationale Huiskamer gerund door Nederlanders. Edwin had de Japanner in St. Jean Pied de Port ontmoet, zoals de Japanner lachend zei. Onderweg ontmoetten zij nog een Italiaan. Zij hebben 's avonds ontzettend veel plezier gehad, maar...... voor het slapen gaan spraken ze af dat ze alleen wilden lopen. De ruimte die zij elkaar gaven verstevigden hun band. Morio nodigden zijn vrienden uit voor 2018 om de camino in Japan voort te zetten. De reis kost wel wat maar ze hebben dan tijd genoeg om de reis in € voor te bereiden.

14 september

Ze weten ons wel te vinden in de Huiskamer vandaag. Het was een komen en gaan van pelgrims uit Nederland, België en één uit Spanje. We hadden eigenlijk verwacht dat het vandaag wel rustig zou zijn, na het drukke weekend. We kwamen de Huiskamer binnen om alles klaar te zetten en toen kwamen er al gelijk 5 pelgrims bij ons boven.

Eddy kwam met zijn dochter Dianne moeizaam boven. Hij was emotioneel en had eigenlijk niet verwacht nog in zo goede conditie Santiago te bereiken. Hoewel; "God man ik heb onderweg wat moeten uitpuffen en stilstaan. Maar mijn dochter trok me er doorheen". Dat je als COPD-patiënt nog zo kan kunnen lopen. Je wordt door het geheel naar Santiago getrokken.

Antoon uit België vertelde ons van de Camino Religieus in Portugal. Hij was er verrukt over. Je vaart met een bootje van Vilanova de Arouse naar Padrón. Onderweg vertelt de kapitein over de Vikingen, die hier eigenlijk de "eerste pelgrims" waren. Er liggen ook replica's van deze schepen in het water.

Gerrit uit Den Haag, die al twee keer vanuit Nederland was komen fietsen, was vorig jaar aan de camino primitivo begonnen. Halverwege was hij erg ziek geworden en bleek hij de ziekte van Pfeiffer te hebben. Terug naar Nederland. Dit jaar kon hij gelukkig deze camino afmaken.

15 september

Twee doornatte pelgrims kwamen al vroeg bij ons, Wat een regen vandaag. Een Belgische pelgrim vanuit Bordeaux komen lopen.

Gerrit kwam vandaag nog even terug. Had een bijzondere ervaring in de kathedraal meegemaakt.. In 2012 had hij bij de Premonstratenzers in Sarrence met vele pelgrims overnacht. Een jaar later was er slechts 1 pater en deze ontmoette Gerrit nu tijdens de Franse mis in de kathedraal. Ze herkenden elkaar.


Wat is het toch een koud en regenachtig weer. De pelgrims staan in de stromende regen buiten. Het is koud!

Om half 2 komt onze 2000ste pelgrim boven. Berry Blommaert, lid van het Genootschap. Hij was met een vriend uit Salamanca komen lopen. Wat een verrassing! Jan had een mooie oorkonde gemaakt en we hadden een Santiagotaart voor hem van de plaatselijke bakker. Foto's werden er gemaakt voor de volgende Ultreia, maar ook voor het thuisfront.

16 september

Nog steeds regen en veel wind. Voor ons niet zo erg maar voor de pelgrims afzien. Vooral de fietsers, die we binnen krijgen hadden er veel last van gehad in Foncebadón. Een vrouw onderkoeling verschijnselen.

Bert, die gisteren even zijn neus had laten zien maar zo snel mogelijk een warm bad nodig had kwam nu terug met zijn vader voor een kop koffie en om zich in te laten schrijven. Bert woont in Singapore en heeft 3 jaar achter elkaar met zijn vader de etappes gefietst vanuit Nederland.

Een echtpaar, dat al enige camino's heeft gelopen verbaasde zich over de vele Amerikanen die alle herbergen van te voren hebben gereserveerd en zo de plekken innemen van de pelgrims die "echt lopen". De Amerikanen echter verbazen zich erover waarom de pelgrims niet van te voren reserveren. Je kunt toch altijd ergens slapen als je het niet haalt, zeiden ze. Helaas gebeurt dat te vaak zonder dat ze afbellen en dan blijven helaas de gereserveerde bedden leeg en de pelgrims hebben geen bed omdat de herberg zogenaamd vol is.

De laatste pelgrim kwam overstuur naar boven. Hans Schavemlen arriveerde om 16.50 en was ontzettend boos omdat hij geen compostela kreeg. Hij had in een kleine 3 weken de afstand vanaf St. Jean Pied de Port afgelegd en slechts de helft van de stempels/sellos op zijn credencial had. Ik ben naar Maria van het office gegaan en deze bevestigde dat hij aldaar voor veel onrust zorgde en slechts enkele stempels van het laatste traject op zijn compostela had. Na een kopje koffie en we nog eens duidelijk de voorwaarden voor het verkrijgen van een compostela uitgelegd te hebben, ging Hans met een kleine glimlach naar zijn overnachtingsplaats. Jammer.

Toen Jan en ik hier begonnen in de Huiskamer zagen wij een compostela liggen van een Belgische pelgrim, die op 29 augustus was aangekomen. Helaas zijn compostela laten liggen. Vandaag kwamen er 2 Belgische jongens. Een van de mannen bleek op 20 km van deze pelgrim te wonen en heeft de compostela meegenomen en zal hem afgeven. Wij hebben zijn naam en adres opgeschreven.

15 september 2015 de 2000ste pelgrim Berry Blommaert


16 september

We zijn heel prettig ingewerkt door Helen en Jan. In het begin wat worstelen met Exel. Verder liep alles op rolletjes. We hebben ons voorgesteld aan Cesar, die ons op ons verzoek voorstelde aan de medewerkers van het pelgrimsbureau en ons uitnodigde voor een excursie op het dak van de kathedraal s avonds. Dit was buitengewoon indrukwekkend.

17 september

We staan er nu alleen voor; ochtend erg stil maar in de loop van de middag werd het erg druk. We werden al snel geconfronteerd met de pelgrims, met hun verhalen en emoties. Ieder verhaal is uniek en universeel tegelijk. Dezelfde thema's keren steeds opnieuw terug.

De 2 dagen vreselijk slecht weer, dat op allerlei manieren en op allerlei plaatsen getrotseerd is.

Het vermoorde Amerikaanse meisje DENISE waarvan de stoffelijke resten waren gevonden toen de moordenaar was gearresteerd. In de Basiliek was ’s avonds een indrukwekkende plechtigheid aan haar gewijd in aanwezigheid van familieleden. Diverse camino gangers zijn getuigen geweest van de zoekactie van de politie tijdens hun camino. Bernard en Wim(fietsers) hadden een Ierse priester ontmoet in een refugio. De volgende dag waren ze gelijktijdig met de priester ter plekke, waar de priester de stoffelijke resten heeft gezegend (de laatste Sacramenten). De mannen waren er nog kapot van.

Allerlei 'toevalligheden' en 'toevallige ontmoetingen', eindconclusie van veel pelgrims: Toeval bestaat niet. Els vertelt dat ze onderweg een telefoon heeft gevonden. In een winkeltje hoort ze toevallig een man vragen of de telefoon gevonden was. Later op de dag kwam de man met zijn verhaal in de huiskamer.

René kwam langs en `s avonds kwamen we hem weer tegen op het koor van de kathedraal tijdens de pelgrims mis waar wij ook voor waren uitgenodigd. Luc kwam binnen, was vaak lang onderweg geweest en nu maar 2 weken en had voor het eerst heimwee. Miste zijn kleinkinderen. Luc en René kenden elkaar van het Vlaams genootschap.

Sandra, die de camino samen met haar vader zou lopen en nu door zijn dood alleen ging met zijn rugzak. Ze zag onderweg in een bos een eekhoorntje lopen. Haar vader had gezegd dat als er leven na de dood bestond, hij als eekhoorntje wilde terugkomen. Ze vond later, toen ze het erg moeilijk had, ook een band met in het Nederlands erop geschreven: ik zal altijd bij je blijven.

De moeilijke momenten waarbij ook bijzondere dingen gebeurden bij het Cruz de Ferro.

Verdere impressies:

17 september – 2 oktober

Marijke en Jos Pouw


Gert-Jan die al ieder jaar de Huiskamer bezocht heeft.

Chris met een blog over zijn camino vol met zijn realistische ervaringen. Hij ontdekt voor het eerst zijn schrijverstalent en heeft inmiddels 21000 volgers. Hij wil hier een boek over schrijven.

18 september

We werden uitgenodigd om in de pelgrims mis op het koor te zitten, 1e rang bij het zwaaiende wierookvat. Na de mis werden alle vrijwilligers van het pelgrimsbureau en ook wij getrakteerd op een etentje. Reuze gezellig.

19 september

Een echtpaar ging op weg naar Finistère om de as van hun overleden hond (15jaar) uit te strooien. Rob en dochter Nienke samen op pad. Hebben dit als heel speciaal ervaren. Helaas moest ze nu voor bedwantsen in het ziekenhuis behandeld worden.

20 september

Twee zussen gingen op pad naar Finistère en hun broer komt onverwacht overvliegen om mee te lopen. Rien vliegt naar Bilbao en mist zijn rugzak met al zijn spullen (is na een aantal weken nog thuisbezorgd). Man uit Limburg vertelt vol trots dat hij probleemloos loopt terwijl hij 6 omleidingen(hart) heeft. Ghislaine (27 jaar) alleen op pad. Haar droom was om met haar vader te lopen. Vader verongelukt, haar relatie van 7 jaar is afgelopen, geen werk. Veel emotie. Els verstapt zich na een paar dagen …einde camino. Ze had zich al 2 jaar voorbereid en er van alles voor geregeld.

21 september

Vandaag een aantal terugkomers. De eerste al om 9.00 uur op de koffie terug uit Finistère. Daarna kwam Elly die op adem wilde komen en die waarschijnlijk een zware voedselvergiftiging had opgelopen. Ben, een oude rot (79) die alles al gelopen had. Nel en Henk met grote zoon (letterlijk) die epilepsie heeft en onderweg een blessure had opgelopen. Ineke, een blinde dame met vriendin Magda die de route Portugese hadden gelopen (was al eens op TV te zien geweest op de camino Frances).

22 september

Cok heeft in Bilbao een elektrische fiets gehuurd en in Santiago achtergelaten. Zeer tevreden over service e.d. (urnban bike). Cees en Lidwien (al drie keer in de huiskamers geweest) hadden een meeloophondje dat onderweg voor hun ogen werd doodgereden. Leonard, waarvan de tablet was gestolen (alles weg foto's, tel nrs. alles over de route enz.) Gelukkig hadden ze zijn pas laten zitten. Henk Griffioen (NCRV) met zijn vooraf aangekondigde groep (9 personen).

23 september

Hanneke en Jan met hond (zwarte labrador) die al 4 maanden onderweg was. Was heel goed gegaan, maar nu hadden ze het probleem hoe terug te komen met de hond. Ben is zonder reden in herberg in Najera gearresteerd, geboeid , in de gevangenis gezet en moest voor de rechter verschijnen. Wilbert(75) was er met zijn Finse vriendin. Camino liefde van 5 jaar geleden. Hij woont nu in Finland en is erg gelukkig.

24 september

Anneke kwam terug van de camino del Norte. Ervaringen uitgewisseld over haar verblijf in de Huiskamer. Voor het eerst een rustige dag. Er kwam nog een Japanner langs (vanaf Sarria gelopen) om een foto te laten zien van de vrijwilligers van vorig jaar, toen hij ook in de huiskamer ontvangen was.


25 september

Een zeer drukke dag. In pelgrimsbureau waren er 1300 pelgrims geregistreerd. Ook veel terugkomers (na Finistere). Verder een bont gezelschap. Wilma en Leon gefietst vanuit Tilburg. Rita uit België en lid van Vlaams Genootschap. Veel dames die alleen liepen. Opmerkelijk is dat men zo weinig Nederlanders tegenkwam. Er waren mensen naar de Engelse mis geweest, en vonden dat een aanrader (intiem en heel persoonlijk). Colette, heel spiritueel, was blij zoveel mensen ontmoet te hebben, met wie ze over het geloof kon praten.

26 september

Alleen maar zestig plus te voet en op de fiets. Weer lange wachtrijen voor het pelgrimsbureau(1500).

27 september

Joanna, Nederlandse vrouw woont al 40 jaar in Engeland. Weer een aantal Vlamingen. Christoph (Belg) gestart in Canada om helemaal naar het zuiden te fietsen; na vijf dagen gestopt en de camino gaan fietsen met mountainbike. Er hebben 3 everzwijnen aan zijn tent gesnuffeld. Karel heeft met zijn kleinkinderen (10 en 12) de camino gelopen, een bijzondere ervaring. Voor een aantal pelgrims is de enorme drukte in Santiago bij aankomst een afknapper. Anderen hebben er geen last van.

28 september

Wat jonger volk vandaag. Roosmarijn (24) enthousiast op de fiets. Ze werkt aan een scriptie over Jacobus voor haar studie kunstgeschiedenis. Daan (19) loopt al vanaf mei om er achter te komen welke studie hij het beste kan volgen. Hij voorziet zich (ruimschoots) in zijn onderhoud door viool te spelen. Nancy die in de schoenen van haar overleden zus vanaf 2007 de camino in delen heeft gelopen. Ze hebben Santiago gehaald, wel versleten.

29 september

Sandra die uit eerbetoon aan haar recent overleden vader met vaders rugzak op de Camino heeft gelopen. Een grote bijdrage aan haar rouwproces.

30 september

Redelijk drukke afsluiting van september laatste dag van ALSA. Pelgrims moeten nu naar busstation.

1 oktober

In het teken van de overdracht aan Inez en Henk. Alles weer de revue gepasseerd en weer een beetje herbeleefd. Toch nog wat redelijk veel bezoek, voor ons een mooie afsluiting.


2 oktober Gisteren hebben Henk en ik elkaar voor het eerst ontmoet in de huskamer. Dat was een spannend moment want je moet het toch maar 14 dagen zien te rooien met zijn tweeën. Daar hoef ik me gelukkig geen zorgen over te maken. Het voelt goed. Jos en Marijke, onze voorgangers, hebben ons goed opgevangen en ingewerkt. 's Avonds hebben we gezellig met zijn vieren gegeten in Tarara. Het was zo goed en goedkoop dat wij meteen voor dezelfde avond hebben gereserveerd. We zijn vanochtend vol goede moed begonnen. Gelukkig hadden we even de tijd om het één en ander uit te zoeken. Daarna begonnen de pelgrims binnen te lopen. Germa was op zoek naar Johnny uit Limmerick, een Ierse man die ze had ontmoet in Roncevalles en Pamplona. Zij heeft zijn rozenkrans in haar bezit die hij heeft laten liggen in Roncevalles. Ze ging er vanuit dat ze hem wel weer zou tegenkomen maar dat was niet zo. Ze weet hoe hij aan die rozenkrans is gehecht en ze wil die graag aan hem teruggeven. Wij, de huiskamer, hebben de hospitaleros in Roncevalles om hulp gevraagd om deze man te achterhalen. Hopelijk kan de rozenkrans weer bij hem terecht komen. Er kwam een Belgische vrouw binnen die zei: “Als je niet geweend hebt op de camino, dan heb je hem niet gedaan”. Dat is een mooie uitdrukking. “Onze André Brouwer” is na ongeveer 2500 kilometers lopen vanuit Alkmaar aangekomen in Santiago. Wat een prestatie. Na bijna 2 weken omzwervingen waren Ineke, een blinde vrouw, en haar vriendin/begeleidster, weer terug in de huiskamer. Co, een dame uit Zwolle, kon er niet tegen dat haar man er niet bij was op de Camino. Toen zij thuis vertrok had ze bord met de letters ANGST op haar voorhoofd. Door haar man elke dag te bellen heeft zij de tocht volbracht. Navrant is het dan dat we haar 2 uur later bij in de huiskamer terugzien met de mededeling dat de telefoon – haar leeflijn met haar man- weg is. Zij is volledig de kluts kwijt.

2 oktober – 17 oktober

Inez Meerman en Henk van Elk


3 oktober Al vroeg in de ochtend stond er een Duitse man opeens bij ons in de Huiskamer. Hij kwam langs om uit te rusten en een kop koffie te krijgen. Hij had geen vaste woon- en verblijfplaats en hij kende de huiskamer al van vorig jaar. De camino was zijn woonadres. Nel, een gedistingeerd dametje van 73, afkomstig uit Seatle maar van origine Nederlandse heeft genoeglijk bij ons zitten vertellen over de Portugese camino die ze in haar eentje heeft gelopen. Rik en Ann, een Belgisch echtpaar, waren helemaal uit België komen lopen. Ze waren nog nooit zo lang 24 uur per dag bij elkaar geweest maar het is prima verlopen. Ze zijn nog steeds bij elkaar. 4 oktober Vanochtend stonden Hans en Ingrid al om 9 uur op de stoep. Ze hadden een geweldige reis gehad vanuit St. Jean. Het werd een hele drukke dag vol pelgrims. Rommelig en tegelijkertijd heel gezellig. Onze Duitse caminoganger kwam ook weer langs. Verder waren er veel pelgrims die voor de tweede of de derde keer langs kwamen. De Huiskamer heeft duidelijk aftrek. 5 oktober Al vroeg werd het druk. We hebben onze jongste pelgrim (15 maanden) ontvangen die samen met zijn Nederlandse vader en Italiaanse moeder was komen lopen vanuit Ocebreiro. Hij zat heerlijk in een stoeltje op de rug van zijn vader. Tegelijkertijd kwam er een Spanjaard binnen die al maanden aan het lopen was tot een totaal van 45000 kilometers. Er kwamen 4 Limburgers binnen die we natuurlijk hadden uitgenodigd voor een kop koffie. Het bleek een georganiseerde busreis vanuit Barcelona (Monserrat) door Stichting organisatie Limburgse Bedenvaarten. Ze waren zo blij met onze stempel dat gedurende de hele dag mensen kwamen die deelnamen aan de busreis vanuit Limburg die ook een stempel wilden. 6 oktober Vanochtend staat er maar één pelgrim te wachten om naar binnen te mogen gaan bij de oficina de peregrinos voor de gewilde compostela. Dat komt waarschijnlijk door het slechte weer dat we de laatste dagen hebben gehad. Jolanda kwam lopen vanuit Le Puy en toen ze zich bij ons “inschreef” gaf ze bij motivatie ”plezier” aan en dat geeft ook goed de sfeer weer. Jeroen, een pelgrim uit Michelsgestel, die hier na 4 weken op de fiets aankwam, straalde blijheid uit toen hij hier met de compostela in de hand naar boven kwam lopen. Een glimlach van oor tot oor. Later komen Jack en Jacky binnen. Ze hebben elkaar via schoolbank.nl gevonden en spraken af elkaar op de camino te ontmoeten. Ze vinden hun namen zo mooi bij elkaar passen. Jack heeft jaren een boerderij in Zweden gerund en is nu al lang aan het pelgrimeren. Een mooie uitspraak van hem: Iedereen gaat naar zijn eigen Santiago. 7 oktober Om 9 uur vanochtend kregen we al 4 dames binnen die vanuit Porto samen hadden gelopen. Gisteren aan het einde van de dag hadden Beppie en Elvira uit Oldenzaal zich al bij ons gemeld en vanochtend namen ze nog 2 vriendinnen mee. Maria had onderweg haar pols gebroken en met wat hulp heeft ze toch de tocht afgemaakt. Ze kon haar rugzak laten vervoeren van herberg naar herberg. De vierde pelgrim was een Zwitserse dame uit Bern die het groepje compleet maakte. Louise, 63 jaar, heeft de afgelopen weken 1100 km gelopen vanuit Limoges. Een paar jaar geleden was ze vanuit Waddinxveen gestart met haar schoonzuster. Tijdens deze laatste etappe is haar schoonzuster afgehaakt en is Louise alleen verder gelopen. In totaal heeft ze ruim 2300 kilometers gelopen. Als motivatie geeft ze sportief op. Ze wandelt veel en graag. Zelfs de Zwitsers kennen onze Huiskamer.


Een Zwitserse blondine vertelt dat ze vorig jaar met een Nederlandse caminoganger hier is geweest. Een terugkomer dus. Andre Brouwer, oud-bestuurslid van Het Jacobsgenootschap en toekomstig hoofredacteur van de Jacobsstaf, komt met zijn uit Alkmaar overgekomen vriendin Annemieke bij ons op de koffie. Tijdens een excursie na vijven vertelt Andre achteloos over de betekenis van de Camino Primitivo. Het heeft niks met primitief, maar alles met eerste te maken. Het is de eerste camino door Alphonso II is gesticht. De gids leidt ons onder anderen naar de Pelgrimspoort, de markt, het smalste straatje en de straat met de beroemde handwerkers die daar eeuwenlang “azabache” (versteend hout) hebben bewerkt en verkocht. Het is een soort zwarte barnsteen. We eindigen op het pelgrimskerkhof vlak bij de parador Los Reyes Catholicos dat nu een labyrint is. 8 oktober Herman, een grote man met een bos krullen, is de eerste die die morgen binnen loopt. Hij heeft de Camino del Norte gelopen en hij heeft daarvan genoten. Hij heeft onderweg weinig Nederlandse pelgrims gezien maar contact voor het leven gemaakt met een andere Belgische pelgrim waarmee het heel goed klikte. Ook zien we dagelijks pelgrims bij ons in de Huiskamer die het zo gezellig vinden dat ze later nog een keer langskomen voor een praatje en een kop koffie en dat zijn de terugkomers. Na werktijd zijn Henk en ik op zoek gegaan naar de firma Soetens in hotel México. Na wat zoeken is dat gelukt, alleen was er niemand van de firma in het hotel. Aangezien wij de huiskamer over 10 dagen sluiten, moeten er wat spullen met Soetens worden teruggestuurd. Om een uur of half 7 was het nog steeds lekker weer buiten en hebben we een terrasje gepikt in de zon. Daar kwamen we in gesprek met een Limburgs echtpaar met wie we een paar uur pratend hebben doorgebracht. Ze hadden hun Compostela al opgehaald maar hadden niet gezien dat er een Huiskamer der Lage Landen was. De volgende dag zijn ze langs geweest. 9 oktober Het was zeer druk vanochtend. Er kwamen veel pelgrims tegelijkertijd. André Brouwer en Annemiek kwamen ook nog even langs. Die waren gisteren naar Fisterra gereden. Gerard en Egfried van het Belgisch Genootschap kwamen langs. Zij begeleidden (totaal 5 begeleiders) een groep van 10 lichamelijk gehandicapten vanuit Sarria. Er waren mensen met een rolstoel bij en iemand die op krukken liep. Per dag liepen ze 10 kilometers. Dat is pas een echte prestatie en een Compostela waard. Ook de twee Guido’s kwamen langs. Zij komen eveneens uit België. Co uit Zwolle heeft de tocht naar Finisterra ook nog volbracht. Blij. Morgen gaat ze terug naar Nederland met de trein via Irun. 10 oktober Vanochtend vroeg was er nog geen Nederlandse pelgrim te bekennen alhoewel buiten om 9 uur al een flinke rij stond te wachten voor de Compostela. Om 11 uur kwam de eerste pelgrim binnen in de Huiskamer: Cor uit Etten-Leur, 78 jaar oud. Hij was sinds 2011 weduwnaar en om een zinvolle tijdsbesteding te hebben, is hij lid geworden van een wandelclub. Geestelijk had hij het best zwaar gehad tijdens de tocht. Hij sprak naast Nederlands een paar woorden Engels maar hij vond het lastig om contacten te leggen vanwege zijn beperkte talenkennis. Als vertaalster ben ik met hem meegegaan naar het reisbureau om zijn bus-, vliegticket en hotel in Oporto te regelen. Daar was hij heel blij mee. Ook kwam er een yogaleraar binnen wandelen die op “schoenen” liep die eruit zien als handschoenen voor de voeten. Hij vertelde dat dat heerlijk liep en dat hij nergens last van had. Na een stel vrienden die op de fiets aankwam vanuit Maastricht, werden we verrast door Klaas, 24 jaar, die in navolging van zijn vader vanuit Roncevalles naar Santiago was komen lopen. Hij kwam binnen op blote voeten, hij vertelde dat zijn sandalen waar hij bijna de hele camino op had gelopen, versleten waren en hij ging nu geen nieuwe schoenen meer kopen. Op de camino is hij behoorlijk afgevallen. Daar had hij niet op gerekend want hij had geen riem bij zich en hij wilde er ook geen kopen. Hij vertelde opgetogen dat hij zijn Deense vriendin had ontmoet in Zubiri en dat ze nu onafscheidelijk zijn. Zijn vader was op 29 juli 2015 vanuit Noord-Scharwoude aangekomen in


Santiago. Tijdens die tocht was Klaas hem een keer komen opzoeken in Spanje. Zo is zijn idee ontstaan om ook de camino te gaan lopen. Hij is net afgestudeerd en wil graag geschiedenis leraar worden maar hij heeft nog geen baan. Vooral in de middag liep het storm met pelgrims die uit Oporto kwamen. Het was een groep onder leiding van Harry Weezeman en zijn vrouw georganiseerd door de Nierstichting. Zowel mensen met nierproblemen als partners van nierpatiënten. Er heerste een hele fijne sfeer in de groep, ze hebben elkaar gesteund onderweg. We kregen ontroerende verhalen te horen. Toni hadden we vorige week al ontmoet toen hij aankwam in Santiago. Hij had een hele zware tijd in Nederland achter de rug. Er werd vorig jaar bij hem endeldarmkanker geconstateerd. Van zijn kleinzoon van 4 jaar kreeg hij een beertje tijdens zijn ziekte. Ondertussen is hij genezen verklaard en is hij vanuit St. Jean gaan lopen naar Santiago waar hij 4 oktober is aangekomen. Zijn doel was Finisterra om daar het beertje in zee te gooien. Dat heeft hij gisteren gedaan. Dat had hem erg aangegrepen. Hij zat er helemaal doorheen. Hij heeft een hele tijd bij ons gezeten waar hij zijn verhaal kon delen met de pelgrims van de Nierstichting en met ons. Dat deed hem goed. Op het laatst kwam er nog een jong echtpaar uit Utrecht binnen wandelen. Hij was vanuit Frankrijk gelopen en zij heeft de laatste 20 weken met hem mee gelopen. Ik zag dat ze allemaal bulten in haar nek had en ik vertelde haar dat ik bang was dat het bedwantsen zijn. Zij dacht dat het beten waren van een mug maar dat ze wel erge last had van jeuk. We hebben haar aangeraden om naar de apotheek te gaan. Daar kunnen ze de beten herkennen en medicijnen voorschrijven. 11 oktober Omdat het vandaag zondag is hebben we ontbeten met een wit broodje zodat we het verschil merkten tussen de dag des heren en de andere dagen. Vandaag is het erg druk met pelgrims. Lange rijen voor het pelgrimsbureau en in de Huiskamer. Vanochtend stond Titus, 23 jaar, al om 9 uur bij ons op de stoep. Gelukkig vandaag ook een Vlaamse dame, Ann, die vanuit St. Jean was komen lopen. Ze zat nog vol adrenaline en kon niet rustig gaan zitten. Er komen hier maar weinig mensen uit België langs. Daarna kwam er een bijzonder koppel bestaande uit Nico uit Nisse (Zeeland) en Marie-Thérèse uit Nantes. Nico was al vanaf juli onderweg en hij had het heel zwaar. Hij voelde zich erg eenzaam. Tot zijn geluk vond hij 2 Franse vrouwen, zussen, en vanaf midden augustus zijn ze met zijn 3-en richting Santiago gelopen. Zij hebben er voor gezorgd dat hij in Santiago is aangekomen. Hij was zo blij om weer Nederlands te kunnen spreken toen hij aankwam in de Huiskamer. Een van de zussen was Marie-Therese en zij was samen met hem bij ons. Zij was psychologe en was blij dat ze met ons weer Frans kon praten. De relatie tussen de zussen liep niet altijd even soepel en daarom was de andere zus al naar het hotel gegaan. Er kwam een Friese jonge vrouw gehaast binnen. Ze wilde weten waar ze haar rugzak achter kon laten zodat ze naar de mis kon. We legden haar uit waar ze hem voor € 2,-- in consigne kon geven. Ze vertelde dat ze daarvoor geen geld had. Ze ging ook liftend terug naar Nederland. Na een tijdje kwam er een Nederlands echtpaar binnen en die vertelden we haar verhaal. Ze waren heel betrokken en wilden haar graag financieel ondersteunen. Ze zijn na afloop van de mis bij de uitgang gaan staan zodat ze haar konden “onderscheppen”. We waren benieuwd of dat was gelukt. Tot onze verrassing kwamen we het bewuste echtpaar tegen toen wij vanochtend “naar ons werk” liepen en zij richting Finisterra. Zij hadden haar niet gevonden. Ik vraag me af of zij misschien bewust besloten had om alles zonder geld te realiseren. Wij zullen het niet weten. Ellen, 66 jaar en woonachtig in Darwin (Australië), maar oorspronkelijk Nederlandse kwam heel enthousiast bij ons binnen. Ze had onze vlag gezien en ze vertelde vol trots dat ze opeens iets gelezen had in een andere taal dat ze begrepen had. Ze heeft een hele tijd gezellig zitten vertellen over van alles en nog wat. Xavier uit de USA en Lucas kwamen samen binnen. Ze hadden elkaar pas leren kennen in de herberg in Santiago. Ze hadden in de rij gestaan om gratis te mogen eten in de Parador en dat was gelukt. Jammer genoeg viel het eten een beetje tegen.


Lucas, 24 jaar, was in een opwelling op de boodschappenfiets (7 versnellingen) van zijn vader gestapt richting Santiago. De tocht is hem niet meegevallen maar in ruim 6 weken is hij hier toch aangekomen. Een vader en een zoon, beiden huisschilder, zijn vanuit Sarrìa, naar Santiago gelopen. Vader had de tocht al een keer op de fiets afgelegd. Zijn zoon had hem gevraagd om samen naar Santiago te lopen. Een bijzonder stel samen. Een tijdje geleden hadden kwam er een mail binnen van “een zoon” die graag een boodschap wilde achterlaten voor zijn moeder die in mei vertrokken was vanuit Haarlem richting Santiago. Gisteren kwam ze aan in Santiago en konden we haar een brief overhandigen van haar (klein)kinderen. De laatste pelgrim die binnenkwam was Gil die begonnen was in Bayonne. Hij was zo blij om ons te zien en hij werd zeer emotioneel. Hij had zijn vader en een hele goede vriendin (40 jaar) aan kanker verloren. Hierdoor kreeg hij, bijna, een burn-out. Op advies van de bedrijfsarts is hij op camino gegaan om een moeilijke periode te kunnen afsluiten. 12 oktober Vanochtend om 9 uur stond Geesje bij ons op de stoep om zich voor te stellen. Ze komt 3 weken werken in de Officina de Peregrinos. Zaterdag was ze al langs gekomen om te vertellen dat ze volgens afspraak maandag, vandaag, zou beginnen. Een kwartier later komt ze terug samen met iemand van het bureau. Ze hadden helemaal niet op haar gerekend en of ze “even” bij ons mocht wachten. Dat heeft een paar uur geduurd totdat ze haar weer kwamen ophalen. Titus die gisteren was aangekomen kwam vandaag weer langs om te vragen of we hem konden helpen met het uitprinten van een mail van zijn vader. Toen hij vanuit Nederland vertrok kon hij zijn paspoort niet vinden en is hij vertrokken met zijn rijbewijs als ID. Nu kwam hij tot de conclusie dat hij een paspoort nodig heeft om te vliegen. Zijn vader heeft zijn paspoort gescand en per mail opgestuurd. Hij hoopt nu dat dat voldoende is om morgen naar huis te vliegen. We zijn benieuwd. Er kwamen 2 broers uit de Achterhoek binnen. De oudste wilde een paar jaar geleden de Camino gaan lopen. Zijn broer heeft hem toen gevraagd om 3 jaar te wachten zodat ze samen konden lopen. Het werd een onvergetelijke Camino voor beiden. Op een gegeven ogenblijk kwam er een Koreaanse man binnen die op één van onze stoelen plofte en na een tijdje zijn schoenen uittrok. Hij sprak redelijk Engels zodat we een tijdje met hem hebben gesproken. Hij wilde graag enkele woorden, in het Koreaans in het Huiskamerboek schrijven. Een kwartier na hem kwam er weer een Koreaan binnen die geen Engels sprak. Hij was duidelijk gestuurd door zijn landgenoot en hij wilde ook graag wat in ons boek schrijven. Je ziet dat we erg gewild zijn. Een paar keer kwamen er Fransen binnen die gehoord hadden dat ze bij ons koffie konden drinken. Op dat moment zat de Huiskamer vol met Nederlanders en Belgen en hebben we ze doorgestuurd naar de Franse huiskamer. Er kwam een Limburgse man binnen vanuit Le Puy, samen met Natasha, een Zwitserse vrouw, die in Geneve was begonnen. Ze hadden elkaar op de Camino ontmoet en zijn samen verder gelopen. Op een gegeven moment scheiden hun wegen zich omdat Mark de Camino del Norte wilde volgen. Na 14 dagen had Mark het gezien zonder Natasha en heeft hij de bus genomen om zich weer bij haar te voegen. Onze dag werd afgesloten met 3 Belgen uit Hoogstraten. Het was een echtpaar en een vriendin. De man kon vanwege gezondheidsredenen niet meelopen maar hij heeft ze gevolgd met de auto vanuit Porto. Een jonge Friese pelgrim die we al eerder hadden ontmoet is een paar keer langsgekomen omdat haar rugzak, tijdens haar gang naar het toilet, was verdwenen/gestolen. Gelukkig zaten er geen belangrijke papieren in maar het is enorm balen. 13 oktober Onder een strak blauwe hemel zijn Henk en ik vanochtend naar “ons werk” gelopen. De verwachting is goed voor de rest van de week.


Vanochtend kregen we bezoek van Edward. Hij kwam terug van de camino primitivo. Hij had een mooi verhaal over zijn camino verleden. Hij is begonnen met het lopen van de camino frances terwijl hij nooit meer dan 5 kilometers achter elkaar had gelopen. Hij dacht dat hij wel zonder training kon gaan lopen. Dat was niet zo waardoor hij de camino niet heeft kunnen afmaken. Tijdens de camino heeft hij zijn Duitse vrouw ontmoet en nu zijn ze getrouwd. Dit jaar is hij teruggekomen om te kunnen eindigen in Santiago en met succes! Leida uit Voorburg (71 jaar) heeft vanochtend haar Compostela opgehaald. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Ze is vanuit Pamplona vertrokken met als doel om een moeilijke periode af te sluiten. Ze was een geoefende wandelaar maar desondanks heeft ze veel problemen met haar voeten gehad. Ze was heel blij dat ze gezond is aangekomen in Santiago. Vanavond om 7 uur krijgen we een excursie naar het dak van de kathedraal. Het was prachtig weer en een geweldige ervaring. Daarna werden wij, de vrijwilligers, uitgenodigd door de Officina de Pelegrinos. Wij hebben een heerlijke maaltijd gehad met allerlei soorten schelpdieren. 14 oktober Gisterenavond hadden we al gehoord dat er om 6 uur een Nederlandse pelgrim met hoed was langs gekomen bij ons. Vanochtend stond hij weer op de stoep. Hij was familie van de Belgische schrijver en dichter van Ostaijen. Hij vertelde dat hij meerdere malen had geprobeerd om iets van hem te lezen maar dat hij er niet doorheen kwam. Hij was van het zomer begonnen aan de camino Frances maar vanwege een beenontsteking moest hij voortijdig afbreken. Begin oktober is hij teruggekomen en heeft hij van Leon naar Ponferrada gelopen. Daarna kwam er een rijzige heer binnen met een bijzonder verhaal. Hij heeft begin dit jaar zijn vrouw verloren en met dat gegeven wilde hij tijdens de camino (fiets) aan de slag. Samen met zijn vrouw was hij vanaf huis begonnen met lopen. Ze waren tot Dax in Frankrijk gekomen. Daar heeft hij dit jaar de tocht op de fiets voortgezet. Vanwege zijn knieën ging het lopen niet meer zo goed. Hij had een blauw T-shirt aan met een foto van zijn vrouw en hij had hetzelfde T-shirt in de kleur geel bij zich zodat ze “samen” de camino hebben afgemaakt. Op zijn compostela stond ook de naam van zijn vrouw. Hij was met de auto naar Pamplona gereden en had hem daar bij het hotel geparkeerd om fietsend naar Santiago te rijden. Onderweg werd hij door het hotel gebeld dat hij zijn auto daar weg moest halen. In het begin had hij daar niet op gereageerd maar op een gegeven ogenblik zou zijn auto worden weggesleept en is hij per trein teruggegaan naar Pamplona om de auto ergens anders neer te zetten en daarna weer een stuk terug met de trein om verder te gaan op de fiets. Er kwam een Nederlandse pelgrim tijdens onze lunch binnen die vertelde dat hij bijna de hele camino met een groep Amerikanen had gelopen. Met één van hen kwam hij bij ons en samen hebben ze een kop koffie bij ons gedronken. Op een gegeven ogenblik kwamen er nog 3 Amerikaanse pelgrims bij ons naar boven en één van hen begon onze kaas op te eten. Ik was zo verbouwereerd dat ik er niks van heb gezegd. Gerard van Drecht was vanuit Pamplona komen lopen. Hij heeft al verschillende camino’s gelopen en komt in oktober 2016 in de Huiskamer werken. Tevens is hij al verscheidene keren hospitalero geweest en in 2016 gaat hij in het voorjaar weer naar Roncesvalles. Martine uit België ontmoetten wij op de Via Brabantica. Mijn vrouw ik zijn in juli begonnen vanuit Vessem tot Rocroy. Martine en haar dochter liepen samen tot aan Vezelay. Daarna zou Martine alleen verder gaan En nu is ze gister bij ons in de huiskamer verschenen. Hier volgt een stukje uit het verhaal dat ze in gastenboek schreef: “Mijn visie op het leven is kleurrijker geworden. Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. Ik neem heel wat dierbare herinneringen met me mee. Ik koester elk moment uit mijn camino.” Een van onze opvolgers voor de huiskamer van volgend jaar was vandaag hier. Gerard van Drecht schrijft dat de camino hem waarschijnlijk nooit meer zal loslaten. Hij heeft ook al een aantal jaren gewerkt als hospitalero in Roncesvalles. Ria uit Amsterdam geeft bij motivatie “verslaafd” aan. Zij heeft al heel wat camino’s met en zonder hond en man gelopen.


Danielle (33 jaar) kwam lopen uit Porto. Twee jaar geleden had ze het plan opgevat om in Barcelona te gaan wonen. Ze heeft daar nu een baan als telefoniste maar spreekt nog niet zo goed Spaans. 15 oktober Het is weer een stralende dag. Vandaag begonnen met het inpakken van de spullen. Aad was onze eerste pelgrim van deze ochtend. Hij kwam samen met een Frank, een Franse pelgrim waar hij stukken mee had gelopen. Frank reisde low-budget vanuit zijn woonplaats Biarritz naar Santiago waar hij vanochtend is aangekomen. Hij heeft even een pauze nodig omdat hij erg veel last heeft van zijn been. Regelmatig loopt hij 0 kilometer per dag. Overmorgen gaat hij naar Finisterra en Muxia en dan gaat hij via Santiago naar Barcelona lopen. Hij hoopt daarna lopend in Biarritz aan te komen. Sonja, onze fietser uit Enschede, kwam vanochtend voor de derde keer langs met Cor die hier nog niet was geweest. We merken dat sommige pelgrims hun tijd uitzitten voordat ze weer terug kunnen naar Nederland en dat komen ze in de huiskamer doen. Annie Roodenburg had gelopen vanuit Porto. Zij heeft in 2014 hier in de Huiskamer gezeten. Aan het einde van de middag kwam reisgezelschap Bolderman met 10 Nederlandse toeristen bij ons binnen voor een stempel. Een van de heren was een bestuurslid van Pelgrimshoeve Kafarnaum in Vessem. We hebben ze allemaal het kaartje van Ricky Rieter gegeven met het stempel van de huiskamer erop. 16 oktober Gisteren hadden we de rustigste dag van de afgelopen 2 weken. Vandaag verwachten we dan ook niet zoveel pelgrims maar niets is minder waar. Om 10 uur zaten we met 14 mensen in de huiskamer! Wat was dat gezellig. Een groep van 10 vrouwen die waren komen lopen vanuit Tui (Portugese grens) en een paar terugkomers die maar niet genoeg van ons krijgen. Een Deense vrouw kwam verkleumd bij ons binnen en we hebben haar opgewarmd met een kop koffie. Daar was ze heel blij mee. Een echtpaar uit Axel en een echtpaar uit den Bosch kwamen tegelijkertijd binnen. Voor beide echtparen geldt dat ze de camino dit jaar kwamen afmaken omdat de eerste poging door lichamelijke problemen was gestrand. Ik hoorde beneden een Nederlandse pelgrim huilen (van geluk). Ze was 7 weken onderweg en hier bij het Pelgrimsbureau werd ze opgewacht door een vriendin die speciaal voor haar naar Santiago was gekomen. Dat was een prachtig weerzien. Samen gaan ze nog naar Finesterra. Ter afsluiting hadden we vandaag 1 Nederlandse vrouw die al bijna haar hele leven in Amerika woont en die met haar Amerikaanse man (hij stelde zich voor als Jacob) en 2 vrienden was komen pelgrimeren. Ze vond het heerlijk om (perfect) Nederlands te kunnen spreken met ons.

De laatste pelgrim in 2015: Danielle de Graaff

librodeorohuiskamer2015 Pagina 1 van 52 - Santiago...van alle dozen en inrichten van de huiskamer...

Documents

Transcript of librodeorohuiskamer2015 Pagina 1 van 52 - Santiago...van alle dozen en inrichten van de huiskamer...