LANG ZAL JE LEREN - Centrum voor Basiseducatie€¦ · Maar we hebben er al een veel langer traject...

LANG ZAL JE LEREN25 KEER GELETTERDHEID IN WOORD EN BEELD

De Centra voor Basiseducatie vieren hun 25ste verjaardag. Enkele hoofdrolspelers van

de afgelopen 25 jaar vertellen hun verhaal.

Jimmy Kets brengt hen in beeld.

COLOFON

Fotografie : Jimmy KetsVormgeving : Karakters, GentRedactie : Joke Dejaeghere, Lin Jaspers, Marianne Rentmeesters, Sara Mertens, Steven Van Den Eynde

V.U.: Steven Van Den Eynde, Marcel Broodthaersplein 8/5, 1060 Brussel

www.basiseducatie.be

grafisch ontwerpen communicatie

INHOUD

7 VOORWOORD

8 ALGEMEEN

15 25 KEER GELETTERDHEID IN WOORD EN BEELD

15 TENZIN

17 RITA

19 RONNY

21 HASSANATOU

23 TAMARA

25 MONICA

27 SAMIRA EN AMANUEL

29 ANONIEME CURSISTE

31 LIZE

33 VIVIANE

35 LILIANA

37 ANNE & ‘DE DIAMANTJES’

39 MANU

41 CHANTAL

43 GHAIDA

45 BART

47 ANTONIO

49 KATIA

51 KHALED

53 JOLIEN

55 KHALIL

57 DANIËL

59 FATIMA

61 HERMAN EN MARC

63 PIETER

Geletterdheid heeft een invloed op het zelfbeeld van mensen, hun interactie met anderen, hun welbevinden en hun inzetbaarheid. De mate van geletterdheid geeft aan in welke mate een samenleving klaar is voor de uitdagingen van de toekomst.

OVER DE FOTOGRAAF

Jimmy Kets is 37 jaar en woont in Gent. Hij werkt als persfotograaf bij De Standaard. Daarnaast doet hij heel wat artistiek werk. De fotografie van Kets kenmerkt zich door een vleugje surrealisme en humor, een sterk gevoel voor kleur en aandacht voor betekenisvolle details. Zijn werk was al te zien op fotofestivals en solotentoonstellingen in binnen- en buitenland. Jimmy Kets won ook al enkele prijzen (Nikon Promising Young Photographer Award, Sabam Awards, Photo Press Award). Hij beperkt zich niet tot fotografie: in 2013 ging Kets’ eerste documentaire film OdysSea in première. Meer info: www.jimmykets.be

BEDANKT !

Een grote dankjewel aan de 25 hoofdrolspelers van deze publicatie. Niet alleen om te poseren voor de lens van fotograaf Jimmy Kets, maar ook voor hun mooie en vaak moedige verhalen. Daarnaast ook bedankt aan iedereen die op een andere manier mee geholpen heeft.

25 KEER GELETTERDHEID IN WOORD EN BEELD | 7

Beste lezer,

Je hoort en leest het overal: onze maatschappij wordt alsmaar complexer en is voortdurend in verandering. Om volwaardig te kunnen deelnemen aan deze samenleving moet je heel wat basiscompetenties beheersen.

Want er wordt dagelijks heel wat van ons verwacht: cursussen volgen op het werk, facturen van gas en elektriciteit controleren, solliciteren voor een job, informatie zoeken op het internet, de kinderen helpen met hun huiswerk, je administratie doen via digitale applicaties, … Dit is pas mogelijk als je goed om kan met taal, cijfers, grafische gegevens, computers en multimedia. Met andere woorden: als je voldoende geletterd bent. Daarnaast verlangt men van ons ook dat we als actieve burgers aan de samenleving participeren, flexibel zijn, keuzes kunnen maken en aan zelfontplooiing doen. Ook dit vraagt heel wat competenties. Aan al deze basiscompetenties werken we al meer dan 25 jaar in de 13 Centra voor Basiseducatie.

Inzetten op geletterdheid loont: letterlijk én figuurlijkVerschillende nationale en internationale onderzoeken tonen aan dat geletterd zijn een grote invloed heeft op ons leven. Denk aan welzijn, tewerkstelling, deelname aan socio-culturele netwerken, levenslang leren, participatie als burger aan onze democratie, …

Willen we een maatschappij waarin iedereen kansen krijgt, dan moeten we blijven inzetten op geletterdheid. Dat is dan ook de missie van de Centra voor Basiseducatie.

25 jaar Centra voor BasiseducatieDit jaar vieren de Centra voor Basiseducatie hun 25ste verjaardag binnen het volwassenenonderwijs. Maar we hebben er al een veel langer traject op zitten. De wortels van de Basiseducatie liggen al in de jaren ’70. Verderop in dit magazine lees je er meer over.

25 jaar passie en engagement in woord en beeldMedewerkers van de Centra voor Basiseducatie zetten zich al meer dan 25 jaar in met veel passie en engagement. Maar ook de cursisten werken dagelijks met dezelfde gedrevenheid aan hun geletterdheids-competenties.

In dit magazine laten we 25 hoofdrolspelers van Basiseducatie aan het woord. Fotograaf Jimmy Kets maakte de portretten naast hun verhalen. Je zal merken: voor al deze mensen is werken aan geletterdheid geen loos begrip. Inzetten op geletterdheid maakt wel degelijk het verschil. Want als je leert, sta je sterker !

We wensen je veel lees- en kijkplezier.

VOORWOORD

8 | LANG ZAL JE LEREN

Basiseducatie: een lange geschiedenis

In het schooljaar 2015-2016 vieren de Centra voor Basiseducatie hun 25ste verjaardag binnen het volwassenen onderwijs. Maar we hebben er al een veel langer traject op zitten:

• Jaren ’70: Vrijwilligers startten met alfabetiserings-werk binnen het sociaal-cultureel werk en de welzijnssector.

• Jaren ’80: Het Ministerie van Cultuur financierde enkele alfabetiseringscentra in pilootprojecten binnen het Volksontwikkelingswerk. In 1985 werden voor het eerst Vlaamse Centra voor Volksontwikkeling opgericht bij een Vlaams decreet.

• 1990: 29 Centra voor Basiseducatie deden voor het eerst hun intrede in het officiële volwassenenonderwijs.

• 2007: Ze fusioneerden tot de 13 Centra voor Basiseducatie in Vlaanderen en Brussel, zoals we ze nu kennen.

De missie van Basiseducatie

• Geletterdheid in Vlaanderen verhogen is de missie van de 13 Centra voor Basiseducatie.

• Geletterdheid is de competentie om informatie op te nemen, te verwerken en te gebruiken. Dit betekent vlot met taal, cijfers en grafische gegevens kunnen omgaan en gebruik kunnen maken van computers en multimedia.

• 1 op 7 volwassenen in Vlaanderen is laaggeletterd. • Geletterd zijn is belangrijk om:

- zelfstandig te functioneren, - deel uit te maken van de samenleving, - je persoonlijk te kunnen ontwikkelen.

• Geletterdheid heeft een invloed op: - je zelfbeeld, - je omgang met anderen, - hoe je je voelt, - je flexibiliteit, bijvoorbeeld op het werk.

• De mate van geletterdheid geeft aan in hoeverre een samenleving klaar is voor de uitdagingen van de toekomst.

De doelgroep

• Basiseducatie is er voor alle laaggeletterde volwassenen. Nederlandstalig of anderstalig.

• Cursus volgen kan om verschillende redenen: - basisvaardigheden opfrissen - beter integreren in de maatschappij - zelfontplooiing - vlot meekunnen op het werk of in een opleiding - voorbereiden op een examen - de kinderen helpen met huiswerk - ‘mee’ zijn

• Bij Basiseducatie kan je je kennis en vaardigheden opfrissen, opnieuw inoefenen en versterken. Stap voor stap en in je eigen tempo.

Onze opleidingen

Er wordt dagelijks heel wat van ons verwacht: cursussen volgen op het werk, facturen van gas en elektriciteit controleren, solliciteren voor een job, informatie zoeken op het internet, de kinderen helpen met hun huiswerk, … Het is leuk als je dit allemaal zelfstandig kan, zonder hulp van anderen.


Bovendien verandert alles zo snel de dag van vandaag. Het is dan ook belangrijk om mee te zijn en te kunnen volgen: de actualiteit, de opvoeding van je kinderen, nieuwe apparaten, sociale media, …

Basiseducatie heeft verschillende cursussen en opleidingen. Alle cursussen zijn op het niveau lagere school en eerste graad secundair onderwijs.

• Taal: Nederlands De krant, een brief of een handleiding vlot lezen en begrijpen. Formulieren begrijpen en invullen. Zonder fouten schrijven. Een brief, e-mail of verslag schrijven.

• Taal: Nederlands voor anderstaligen Nederlands begrijpen, spreken, lezen en schrijven. Nederlands gebruiken in dagelijkse situaties.

• Rekenen Rekenen met geld. Vlot hoofdrekenen. Oppervlakte, inhoud en volume berekenen. Werken met breuken en procenten. Grafieken en tabellen lezen.

• ICT Digitale toestellen bedienen. Werken met digitale informatie en digitaal communiceren. De computer als leermiddel gebruiken.

• Maatschappijoriëntatie Communicatie thuis en op het werk. De actualiteit volgen. Je rechten en plichten kennen. De weg zoeken en vinden. Hoe kan ik mijn kinderen het best opvoeden ?

• Opstap talen: Frans en Engels Basiskennis als voorbereiding op een cursus Frans of Engels in een Centrum voor Volwassenen-onderwijs (CVO).

“Bij Basiseducatie kan je je kennis en vaardigheden

opfrissen, opnieuw inoefenen en versterken.

Stap voor stap en in je eigen tempo.


13 Centra voor Basiseducatie

Er zijn 13 Centra voor Basiseducatie. Sommige hebben als roepnaam Open School of Leerpunt. Ze zijn verspreid over Vlaanderen en Brussel. Elk Centrum heeft een aanbod op verschillende lesplaatsen in de regio.

Er is ook een Federatie Centra voor Basiseducatie. Die ondersteunt de 13 Centra en verdedigt hun belangen. Je kan er terecht met alle vragen over de sector Basiseducatie.

Samenwerking met partners

Elk Centrum heeft een uitgebreid cursusaanbod, dat open staat voor alle volwassenen die willen werken aan hun basisvaardigheden. Daarnaast organiseren we ook veel cursussen op vraag van of in samenwerking met organisaties of bedrijven. Die cursussen spelen dan in op de noden van medewerkers en/of cliënten van die partners. Een paar voorbeelden: gemeente- en stadsdiensten, OCMW, VDAB, privébedrijven, …

Provincie West-Vlaanderen

• open-school Brugge-Oostende-Westhoek• Open School Kortrijk-Roeselare

Provincie Oost-Vlaanderen

• Leerpunt Gent-Meetjesland-Leieland• Leerpunt Zuid-Oost-Vlaanderen• Leerpunt Waas & Dender

Provincie Antwerpen

• Open School Antwerpen• CBE Open School regio Mechelen• Centrum voor Basiseducatie Kempen

Provincie Vlaams-Brabant

• Open School Halle-Vilvoorde• CBE Open School Leuven-Hageland

Brussels Gewest

• Centrum voor Basiseducatie Brusselleer

Provincie Limburg

• Open School Limburg Zuid• Centrum voor Basiseducatie

Limburg-Midden-Noord


Basiseducatie in cijfers

Hoeveel cursisten volgen les bij Basiseducatie ? In het schooljaar 2014 -2015 volgden ongeveer 40.000 volwassenen les in de Centra voor Basiseducatie. 41 % daarvan waren mannen, 59 % vrouwen.

Herkomst van de cursistenIn 2014 - 2015 kwamen de cursisten van Basiseducatie uit maar liefst 195 verschillende landen.

De top 10 van geboortelanden :

1 België ⊲ 32,81 %

2 Marokko ⊲ 14,48 %

3 Afghanistan ⊲ 5,52 %

4 Turkije ⊲ 4,63 %

5 Irak ⊲ 2,42 %

6 Bulgarije ⊲ 2,22 %

7 Voormalig Joegoslavië ⊲ 2,15 %

8 Voormalige USSR ⊲ 2,14 %

9 Ghana ⊲ 2,07 %

10 Guinee ⊲ 1,96 %

59 % vrouwen

41 % mannen


Waar volgen ze les ?

CBE Antwerpen ⊲ 22,10 %

CBE Gent-Meetjesland-Leieland ⊲ 9,79 %

CBE Limburg-Midden-Noord ⊲ 8,95 %

CBE Brugge-Oostende-Westhoek ⊲ 8,76 %

CBE Leuven-Hageland ⊲ 8,13 %

CBE Halle-Vilvoorde ⊲ 7,62 %

CBE Mechelen ⊲ 7,32 %

CBE Brussel ⊲ 5,52 %

CBE Zuid-Oost-Vlaanderen ⊲ 4,80 %

CBE Kortrijk-Roeselare ⊲ 4,40 %

CBE Limburg-Zuid ⊲ 4,30 %

CBE Kempen ⊲ 4,18 %

CBE Waas & Dender ⊲ 4,13 %

CBE = Centrum voor Basiseducatie

Welke cursussen volgen ze ?*

aantal personen percentage

Nederlands tweede taal (NT2) ⊲ 14550 ⊲ 35,03 %

Alfabetisering Nederlands tweede taal (alfa NT2) ⊲ 9515 ⊲ 22,91 %

Informatica-en communicatietechnologie (ICT) ⊲ 8925 ⊲ 21,49 %

Maatschappijoriëntatie ⊲ 8848 ⊲ 21,30 %

Rekenen ⊲ 3726 ⊲ 8,97 %

Nederlands ⊲ 3061 ⊲ 7,37 %

Aanbod op maat ⊲ 2679 ⊲ 6,45 %

Talen (Frans en Engels) ⊲ 1161 ⊲ 2,80 %

* Eén cursist kan in meerdere cursussen tegelijk zitten.


Meer info

Op onze website vind je heel wat informatie: - contactgegevens van de 13 Centra en van

de Federatie - het cursusaanbod van elk centrum: inhoud,

startmomenten, lesplaatsen - informatie over geletterdheid: cijfers, studies, … - informatie over ons project Toolbox geletterdheid

op de werkvloer

- voorbeelden van samenwerkingen met partners - tips om een gesprek aan te knopen met iemand

die laaggeletterd is - info over onze sensibiliseringsacties:

ambassadeurs, Week van de geletterdheid, …

Heb je een vraag waar je nergens een antwoord op vindt ? Laat ze ons gerust weten via [email protected]



40 jaar, woont in Oostende.Droomt ervan om ooit

de Dalai Lama te ontmoeten.

“In België mag ik foto’s ophangen in mijn living.

TENZIN

Als een boeddhist in Tibet een foto van Dalai Lama ophangt, gaat hij naar de gevangenis. Je mag ook niet over hem spreken. In Tibet zijn de mensen niet vrij. China controleert alles. Daarom ben ik in ’97 uit Tibet gevlucht naar Kathmandu in Nepal. In mijn zak zaten kleren, twee paar schoenen en mijn muts. We waren met 32 mensen, jong en oud. Vijf weken hebben we door de bergen van de Himalaya gestapt. Het was koud en gevaarlijk. Aan de grens werden we door de politie beschoten, we mochten Nepal niet binnen. Na onderhandelingen met de agenten mochten we onze tocht verder zetten. Bij aankomst in Kathmandu was het warm en wisselden we al onze kleren voor eten.

In Nepal werkte ik als kunstenaar en ook in een boeddhistische tempel. In 2006 ben ik getrouwd, mijn vrouw is ook Tibetaanse. Twee jaar later zijn we naar België gekomen. We hebben veel problemen gehad met onze papieren. Onze dochters werden hier geboren. Ondertussen zijn ze al vijf en zeven jaar.

Bij Basiseducatie heb ik het alfabet leren schrijven. Nederlands spreken, schrijven en lezen is belangrijk voor werk en voor de school van de kinderen. Zelf iets uitleggen is nog moeilijk, maar luisteren lukt. Ik volgde ook een cursus Rekenen bij Basiseducatie. Dat was nodig voor mijn VDAB-opleiding. Daar moest ik bijvoorbeeld kleuren mengen, maar dat deed ik vroeger op mijn gevoel. Het gaat nu veel vlotter. Ik kan mijn kinderen soms helpen met schoolwerk.

Ik werk in een rusthuis en in de nachtopvang voor daklozen. Daarnaast werk ik ook in een hotel als afwasser. Nederlands spreken lukt daar redelijk goed. Maar het blijft een moeilijke taal. Helemaal anders dan Tibetaans. ●


60 jaar, woont in Leuven.Droomt ervan nog lang vrijwilligerswerk te kunnen blijven doen.

RITA

“Misschien is lesgeven iets voor een volgend leven !

Ik was altijd al sociaal ingesteld. Ik zet mij graag in voor anderen en voor projecten die ik zelf uitgekozen heb. Toen ik op brugpensioen ging, was vrijwilligers-werk dus een logische keuze. Het moest iets worden met mensen. Ik doe nog allerlei ander vrijwilligerswerk. Maar mijn job bij Basiseducatie in Leuven is toch iets speciaals.

In het project Kom binnen help ik anderstalige mensen beter Nederlands spreken en begrijpen. We werken met spelletjes en in verschillende thema’s. Ik heb trouwens ontdekt dat lesgeven me zeer goed bevalt. Misschien iets voor een volgend leven! Deze job geeft me ook een ongelofelijk goed gevoel. Het is een wisselwerking waar ik mij als mens supergoed bij voel. Ik probeer die mensen te helpen en hen ook iets te leren. Maar daarnaast ontdek ik ook hoe leuk ze zijn en maak ik nieuwe vrienden. Hun verhalen leren me nieuwe dingen en doen me ook nadenken over mistoestanden in verschillende landen. Deze mensen zijn vaak heel open en gul met hun vriendschap. Daar kunnen westerlingen absoluut nog iets van leren. Zo ontdek ik meer en meer dat materiële dingen niet altijd het belangrijkste zijn. Elkaar met kleine dingetjes helpen, kan veel meer deugd doen.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook de minder leuke dingen. Soms zitten mensen echt in hopeloze situaties. Werk vinden is voor hen heel belangrijk. Jammer genoeg is dat voor weinigen weggelegd. Ze voelen zich soms zo uitzichtloos. Dat moet toch afschuwelijk zijn! Ik ben er dan ook zeker van dat die enkele uurtjes sociaal contact op vrijdagnamiddag heel belangrijk zijn. Zowel voor hen als voor mij. Je goed voelen bij elkaar, daar gaat het toch voor een groot stuk over in het leven ! ●


RONNY *

Ik ben tot mijn 14 jaar naar school geweest. Mijn ouders waren zelfstandig en ik moest meehelpen in hun zaak. Naar school gaan en leren vonden ze niet echt belangrijk. Ook op school kreeg ik geen extra aandacht. Ik werd achteraan gezet en moest mijn plan maar trekken. Korte woordjes leren lezen en schrijven was al voldoende.

Daar droeg ik als volwassene lang de gevolgen van. Ik raakte in paniek als ik ergens papieren moest invullen. Ik had schrik om fouten te maken. Vragen stellen durfde ik niet. Ik was bang dat mensen me dan zouden uitlachen. Daarom liet ik mijn vrouw alles invullen. Ook op mijn werk wisten ze niet dat ik moeite had met lezen en schrijven. Maar ik had mezelf goed getraind. Als ik iets één keer op papier gezien had, onthield ik het. Zo heb ik het al die jaren kunnen verstoppen.

Dan kwam er een nieuwe periode in mijn leven: ik moest naar de gevangenis. In de nieuwe gevangenis van Beveren verloopt alle communicatie via een computer die je in je cel hebt. Ik moest dus wel met een computer leren werken. Ik volgde een cursus van Basiseducatie in de gevangenis. Toen ik op het einde mijn eerste certificaat kreeg, was ik zo fier op mezelf !

“Mijn tijd in de gevangenis is nuttig besteed.

De lesgeefster kon me overtuigen om ook de lessen Lezen en schrijven te volgen. Ik twijfelde eerst, ik durfde niet goed. Het was een hele grote stap voor mij. In de gevangenis toegeven dat je niet goed kan lezen en schrijven, is niet evident. Ik kreeg veel aandacht en na een tijdje voelde ik dat het steeds beter ging. Dat gaf me vertrouwen. Op den duur keek ik echt uit naar de lessen en had ik plezier in huiswerk maken. Het deed me even vergeten dat ik in de gevangenis zat.

Op een dag zette ik een nog grotere stap: ik deed mee aan een voorleesproject voor papa’s. Met hulp van mijn lerares schreef ik voor elk van mijn kinderen een aangepaste tekst. Een soort gedicht waarin ik hen vertelde hoe ik me voelde. Na veel oefenen heb ik die voorgelezen voor de camera. Mijn kinderen wisten van niets toen ze de dvd zagen. Het was een enorme verrassing voor hen. Ze wisten dat papa niet kon lezen en nu kon ik hen plots iets voorlezen. Ik was enorm fier dat ik dit had kunnen doen.

Nu ben ik terug thuis. Ik lees meer en meer, ik verdiep me in Facebook, lees zelf de post en durf nu zelfs papieren in te vullen. Ik denk ook al aan een volgende cursus. Dat zou ik vroeger nooit gedaan hebben. Had ik niet in de gevangenis gezeten, dan was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Mijn tijd in de gevangenis is dus nuttig besteed. ●* Ronny is een fictieve naam.

Veertiger, woont in Oost-Vlaanderen.Droomt ervan om zijn leven weer op de rails te krijgen.


32 jaar, woont in Hasselt.Is zot van haar man en kinderen.

HASSANATOU

Na mijn aankomst in België begon ik met de Nederlandse les bij Basiseducatie. Nederlands lezen, schrijven, begrijpen en praten is een hele klus als je geen Latijns schrift kent. Ondertussen kan ik al veel woorden lezen en schrijven en praat ik vlot met andere mensen. Het moeilijkste vind ik mooie zinnen maken. Ik volg nu ook de module Rekenen en ga naar het Open Leercentrum.

Mijn volgende stap is leren autorijden. Maar het theoretisch examen is niet evident. Ik zou zo graag werk vinden en daarom wil ik ook mijn rijbewijs. Werk zoeken lukt voorlopig niet echt, maar ik doe mijn best en blijf positief: de aanhouder wint. Hopelijk kan ik binnenkort starten met de poetsopleiding die Basiseducatie samen met VDAB gaat organiseren. Zes maanden opleiding met stages, Nederlandse les en sollicitatietraining. Zo hoop ik toch werk te vinden. Ik wil hard werken om mijn doelen te bereiken. Ik wil een inkomen en dat zal me lukken ! ●

“Basiseducatie hielp bij mijn eerste

stappen in België. Maar ik heb nog veel

meer in mijn mars !

Ik wil vooruit in het leven. In mijn thuisland Guinee heb ik, buiten de Koranschool, geen onderwijs gevolgd. Ik leerde alleen wat een vrouw in het dagelijkse leven moet kunnen. Via mijn man kwam ik in België terecht. Door problemen in Liberia, zijn land, vluchtte hij naar België. Hij vond hier opvang en werk. Ik kwam later met onze dochter naar België. Mijn man is mijn Superman: hij respecteert me en steunt me op elk vlak.Ondertussen hebben we nog een tweede kindje. Het bruisende, solidaire leven in mijn Afrikaanse familie mis ik hier het meest. Maar in België krijg ik wel de kans om te leren. Daarvoor ben ik zo dankbaar.


Ik had in mijn jeugd problemen met lezen, schrijven en rekenen. Ik kreeg alle kansen van thuis, maar dat hielp niet. Op mijn 18de stopte ik met school. Door de jaren vergat ik veel. Toen mijn man en ik een huis kochten, moesten we bij de notaris veel papieren lezen. Ik voelde me dom. Toen de notaris zei “teken maar”, was iedereen klaar met lezen, behalve ik. Later, bij de invoering van de euro had ik problemen om juist te betalen. Ik wist ook nooit of ik genoeg terug kreeg. Optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen kon ik. Maar met grote moeite !

Ik leerde Basiseducatie kennen en schreef me in voor de cursus Rekenen. Daar hoorde ik voor het eerst over vierkante en kubieke meter. Ik leerde ook met maten en gewichten werken. Ondertussen was ik ook gestart in de Lees- en schrijfgroep. Ik leerde er instructies beter begrijpen. Zo ging het vlotter op mijn werk en maakte ik zelfs promotie. Ik mocht in de keuken werken, mijn droom.

Mijn leven is veranderd door opnieuw te leren. Dankzij Basiseducatie ben ik slimmer en rijker geworden. Figuurlijk, maar ook letterlijk: door de promotie verdien ik meer. Met de steun en hulp van Basiseducatie haalde ik zelfs mijn diploma Hulpkok. Daar ben ik zo trots op ! Ik raad iedereen aan om de stap naar Basiseducatie te zetten. Je bent nooit te oud om te leren. Dat is mijn motto. ●

“Ik ben slimmer en rijker geworden.

TAMARA

40 jaar, woont in Wevelgem.Houdt van lezen.


MONICA

“Cursus volgen heeft ook een sociale meerwaarde.

Wat hebben wij een superfijne klas! Iedereen gaat om met iedereen. Het maakt niet uit welke nationaliteit. Ook onze lerares is super en helpt iedereen.

Ik had nul computerkennis toen ik het Centrum voor Basiseducatie leerde kennen. Ik dacht dat ik hier weinig kon komen doen. Maar niets is minder waar. Ik ben op zoek naar werk. Dat is niet gemakkelijk als 50-plusser. Ik hoop dan ook dat de computerlessen mij meer kansen geven in mijn zoektocht. Zo heb ik nu andere mogelijkheden om mensen te contacteren. Ik stuur makkelijker een e-mail dan een sms. En ik kan opzoeken wat ik nodig heb.

Ik ben blij dat ik de stap heb gezet om cursus te volgen. Het heeft ook een sociale meerwaarde. Je leert andere mensen en culturen kennen. Mijn raad voor anderen: denk niet dat je dingen niet kan. Zo’n gedachten moet je van je afzetten. In een groep helpen cursisten elkaar ook verder en ondersteunen elkaar. Daarom wil ik mijn medestudenten bedanken voor deze mooie ervaring. En aan alle twijfelaars zeg ik: zet de stap naar Basiseducatie ! ●

53 jaar, woont in Houthalen.Is graag onder de mensen.


46 en 51 jaar, wonen in Mechelen.Dromen allebei van vrede in Syrië.

SAMIRA EN AMANUEL

We volgden eerst les Nederlands bij een Centrum voor Volwassenen onderwijs. Maar dat ging te snel voor ons. Bij Basiseducatie gaat het trager en ‘beetje beetje’. De lesgevers zijn ook heel vriendelijk. Tot hiertoe volgen we samen les, als koppel. Dat is heel fijn. We hopen dat we dat zo kunnen houden. We zijn al 25 jaar getrouwd en doen echt alles samen.

Onze drie jongste kinderen volgen Nederlands op school en in het volwassenenonderwijs. De oudste dochter woont in Nederland. Binnenkort worden we ‘djadda’ en ‘djad’, ofwel oma en opa. ●

We hadden allebei een goede job in Syrië. Ik werkte in een school: ik moest de leerlingen opvolgen. Hebben ze propere kleren aan, zijn ze braaf, hebben ze hulp nodig? Amanuel was reparateur van diepvriezers. Hij teelde ook katoen en graan.

Iets meer dan een jaar geleden kwamen we naar België. Samen met onze vier kinderen. Veel familie woont ook in België. Daarnaast hebben we familie in Nederland, Zweden en Duitsland. Jammer genoeg zijn mijn ouders en zus nog in Syrië en geraken ze daar niet weg. We voelen ons goed in België en willen hier graag blijven. Ook als de oorlog in Syrië gedaan is.

“We doen echt alles samen. Ook naar de les gaan.


Na een tijd ben ik computerles gaan volgen. Eerst durfde ik niet door mijn problemen met schrijven. Maar voor mijn kleinkinderen wilde ik het absoluut leren. De lerares van Basiseducatie zei me dat er ook een cursus Lezen en schrijven bestaat. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik schaam me wel tegenover mijn kinderen. Ze weten niet dat ik die cursus volg. Ik zeg dat ik op donderdag naar de computerles ga. De laatste tijd durf ik al eens zeggen dat ik problemen heb met schrijven. Mijn iPad helpt me om mijn plan te trekken. Maar op Facebook gaan durf ik nog niet. Ik ben bang dat ik fouten maak en dat iedereen ze kan lezen.

Bij Basiseducatie hebben ze zo veel geduld. Ze leggen iets uit tot je het begrijpt. Jammer dat de cursus zo weinig gekend is. Veel mensen weten niet dat Basiseducatie anders is, dat het trager gaat. Ik wist het ook niet. Anders was ik er veel vroeger aan begonnen. Mijn tip ? Zet de stap naar Basiseducatie, het is een verrijking. ●

ANONIEME CURSISTE

60 jaar, woont in West-Vlaanderen.Is zot van dansen.

“Ik schaam me tegenover mijn kinderen.

Misschien leg ik dit magazine wel op mijn salontafel. Wie weet lezen mijn kinderen deze getuigenis dan en herkennen ze mij erin. Hopelijk durf ik dan zeggen: “Dit is van mama, dit is mijn verhaal.”

Mijn ouders hebben zich nooit gemoeid met mijn studies. Ze controleerden nooit of ik mijn huiswerk maakte. Mijn moeder schreef trouwens ook fouten. Ik wilde graag kinderverzorgster worden, maar dat mocht niet. “Een vrouw moet kunnen koken en naaien”, was hun mening.

Toen ik mijn man leerde kennen, zat hij in het leger. Soms stuurde hij me een brief en ik stuurde er dan eentje terug. Met fouten. Hij heeft er nooit iets over gezegd. Verjaardagskaartjes schrijven, dat vroeg ik altijd aan hem. Ik durfde dat niet. Toen mijn man gestorven is, kreeg ik een black-out. Ik was zoveel vergeten en ik stond er alleen voor.


LIZE

30 jaar, woont in Reet.Droomt van een wereld waarin iedereen de kans krijgt om zijn dromen te realiseren.

Sinds vijf jaar werk ik bij het OCMW van Boom als coördinator lokaal sociaal beleid. Een deel van mijn job is allerlei projecten en acties organiseren voor onze cliënten. We kunnen heel wat realiseren in samenwerking met andere organisaties en diensten. Basiseducatie is één van die partners. We hebben de voorbije jaren al vaak samengewerkt.

De samenwerking met Basiseducatie verloopt altijd goed. Wij signaleren een nood en zij werken een concreet project uit. Samen denken we na over de inhoud en hoe we onze cliënten nog beter kunnen helpen. We vullen elkaar goed aan. Wij hebben de contacten met de cliënten en ontdekken heel wat vragen. Basiseducatie heeft dan weer de ervaring in huis om daarvoor een mooi aanbod te ontwikkelen.

Ons bestuur vindt Nederlands leren heel belangrijk. Daarom organiseerden we vorig jaar een eerste Taalbad voor sociale huurders. Zo kunnen anderstalige nieuwkomers in Boom zich beter integreren. Ze hebben nu ook meer contact met hun stadsgenoten.

Binnenkort geeft Basiseducatie nog een cursus Rechten en plichten aan een deel van onze medewerkers. En in verschillende diensten komt een lesgever de anderstalige medewerkers ondersteunen. Ze leren nieuwe woorden en begrijpen de instructies over veiligheid op het werk beter.

Nog een mooi voorbeeld is de cursus Smakelijk eten:

gezond koken voor baby en peuter. Kind en Gezin liet ons weten dat veel jonge ouders vragen hadden over voeding voor baby’s en peuters. Wij vroegen aan Basiseducatie om hier een cursus over te geven.

Niet alleen wij zijn heel tevreden over de samenwerking met Basiseducatie. Ook onze cliënten. De cursisten van Smakelijk eten gaan altijd naar huis met een hele hoop kennis en een enorme motivatie. De laatste keer maakten ze samen appelmoes. Lekker en ook gezonder dan een potje uit de winkel. Een mama zei achteraf dat ze nooit meer appelmoes in de winkel zou kopen. Van een succes gesproken ! ●

“Basiseducatie en OCMW Boom : een mooi duo.


Op mijn 52ste kon ik stoppen met werken. Na enkele maanden thuis zag ik een artikel in de krant over Basiseducatie. Ik vroeg aan mijn man om een e-mail te sturen. Na een telefoontje van de school ging ik op intakegesprek. Ik ben gestart in de cursus Lezen

en schrijven. Later volgde ook computerles. Nu kan ik mailen en iets opzoeken op internet. Mijn minderwaardigheidsgevoel verminderde. En ik ging zelfs les Engels volgen.

Ondertussen ben ik Ambassadeur in geletterdheid voor Basiseducatie. Ik vertel mijn verhaal aan zoveel mogelijk mensen. Zo hoop ik iedereen met dezelfde problemen de moed te geven om ook de stap naar leren te zetten. Mijn boodschap: laat je niet afschrikken, het kan je leven veranderen !

Na jaren les volgen ben ik fier op alles wat ik bereikt heb. Van vrienden krijg ik soms complimenten en dat doet deugd. Ik heb veel te danken aan Basiseducatie. Maar ook aan mezelf ! ●

64 jaar, woont in Lauwe.Is dol op haar vier kleinkinderen.

VIVIANE

“Als ambassadeur vertel ik mijn verhaal aan zoveel mogelijk

mensen.

Het vroeg veel moed en inzet om weer naar school te gaan. Het was niet evident om die stap te zetten. Maar bij Basiseducatie begrepen ze dat. Ze hebben me goed opgevangen en begeleid. De zelfzekerheid groeide.

Tot mijn veertiende heb ik school gelopen. Het was niet altijd even leuk, want ik had veel moeite met lezen, schrijven en rekenen. Later op de werkvloer was dat opnieuw zo. Iets opschrijven voor een collega of papieren invullen op het werk was moeilijk. Gelukkig kon ik rekenen op een goede vriendin. Voor anderen wilde ik mijn probleem zoveel mogelijk verbergen. Ik bedacht trucjes om geen gezichtsverlies te lijden. Zo maakte ik spiekbriefjes en bewaarde die in mijn tas.


LILIANA

Het EK voetbal 2000: Roemenië-België. Het was met een toeristenvisum dat ik als supporter voor de eerste keer naar België kwam. Ik was onmiddellijk verliefd, vooral op al die mooie, propere voortuintjes vol met bloemen. Door de moeilijke economische situatie in Roemenië besloot ik naar België te verhuizen. Ik nam mijn 2 dochters met me mee.

In België kwam ik in contact met een Roemeense vrijwilligersorganisatie. Die verzamelde kleren en eten om op te sturen naar Roemenië. Ik leerde hier veel mensen kennen. Ik zal nooit vergeten toen ik de hoofdprijs van een tombola gewonnen had: een fles champagne. Ik moest op het podium komen en iedereen applaudisseerde. Dat was voor mij een heel mooi moment.

In juli kwam ik toe in België en in september zat ik al op de schoolbanken om Nederlands te leren. Ik volgde ook cursussen Computer, Tablet, Huishoudbudget en Rekenen. Dit doe ik om mijn Nederlands te blijven oefenen en om bij te blijven. Ik wil graag een opleiding volgen als secretariaatsmedewerker. Ik ben jong getrouwd en heb snel kinderen gekregen. Nu wil ik mijn leven inhalen. Het is mijn beurt !

Bij Basiseducatie heb ik veel mensen leren kennen. Al voor ik naar België kwam, droomde ik ervan om in Costa Rica te gaan wonen. In mijn klas kwam ik Costa Ricanen tegen. Zij vertelden mij hun echte verhalen, niet van in de boeken of van op televisie. Hierdoor is mijn droom nog sterker geworden. Eerst wil ik nog een goede job doen tot aan mijn pensioen. Daarna ga ik mijn droom achterna. ●

51 jaar, woont in Kruibeke.Houdt van tuinieren, planten verzorgen

en de tuin zien veranderen doorheen de seizoenen.

“Ik wil mijn leven

inhalen. Het is mijn

beurt !


‘De diamantjes’, zo noemen wij onszelf. Eén man en elf vrouwen. Ofwel Patrick en ‘zijn’ diamantjes. Hoe we aan onze naam komen? In Brussel bezochten we eens een moskee. De imam vertelde ons dat alle vrouwen diamanten zijn. De naam van onze groep was geboren.

Onze vriendschap begon toen we samen zaten in allerlei cursussen bij Basiseducatie. Na de cursussen bleven we elke dinsdag samenkomen. En dat doen we nog steeds. We bezoeken tentoonstellingen en steden, of we gaan iets eten. Eén keer per jaar gaan we zelfs samen op reis.

Anekdotes hebben we genoeg. Zo waren we eens met de trein op de terugweg van een tentoonstelling. Druk aan het napraten en aan het lachen, zoals gewoonlijk. De vrouw naast ons sprak ons aan. Ze bleek stadsgids te zijn in Brugge. Omdat ze onze groep zo sympathiek vond, regelde ze een gratis rondleiding. Een andere keer vroegen we al lachend korting in het museum van Tervuren. We vertelden dat we vroeger les volgden in het Centrum voor Basiseducatie. Bleek de vrouw aan het loket ook een ex-cursiste te zijn. Die korting was geen enkel probleem !

De lessen van Basiseducatie maakten ons zelfstandiger. We leerden treinuren opzoeken en een uitstap plannen. Ook onze interesse voor kunst en cultuur hebben we eraan te danken. We noemen onszelf al lachend ‘een kleine vzw’. Ik ben de directeur: ik leid de uitstappen in goede banen. Nicole is secretaris: zij zorgt dat de kas klopt. En Patrick is de harde schijf, die alles onthoudt.

Er ontstond een speciale vriendschap. We delen lief en leed, klein en groot verdriet. De interesse voor cultuur bracht ons samen, maar de vriendschap is wat ons bijeen houdt. Dinsdag is heilig. Onze kinderen, kleinkinderen, echtgenoot of ouders moeten dan wijken. Hopelijk mag dat nog vele jaren duren ! ●

ANNE & ‘DE DIAMANTJES’

Wonen in de buurt van Leuven.Zijn dol op elkaar en hun uitstapjes.

“Dinsdagen zijn heilig, dan gaan we

op stap met De diamantjes.


61 jaar, woont in Antwerpen.Is zot van mooie steden met speciale gebouwen

en een boeiende geschiedenis.

“25 jaar geleden had ik elf collega’s. Nu heb ik er 300.

MANU

In de loop der jaren kwamen er cursisten bij uit alle hoeken van de wereld: Afghanistan, ex-Joegoslavië, Tsjetsjenië, Nigeria en heel recent Eritrea en Syrië. Het cursusaanbod was ook beperkter en meer verspreid in de verschillende wijken van de stad. Om cursisten te werven deden we soms korte toneelstukjes op plaatselijke markten. Nu hebben we een website, een Facebookpagina en folders op maat. We bieden een enorme diversiteit aan cursussen op verschillende lesplaatsen. Ondertussen hebben we ook een fusie met een ander Centrum voor Basiseducatie achter de rug. We werken vanuit meerdere bureauplaatsen. Op 25 jaar tijd heb ik bijna alle niveaus Nederlands voor anderstaligen gegeven op een tiental locaties. Ook de enorme diversiteit aan medewerkers met hun kwaliteiten is inspirerend.

De job blijft me boeien. Omdat ik mijn cursisten een plaats kan geven waar ze gewaardeerd worden en waar ze zich veilig voelen. Dat is belangrijk in een heel complexe en vaak vijandige samenleving. Samen met mijn collega’s help ik hen om een nieuw leven op te bouwen. ●

Als jonge kerel werkte ik als vrijwilliger mee aan taallessen voor migranten in buurthuis ‘’t Dokske’. Een paar maanden daarna vertrok ik naar het West-Afrikaanse Gabon. Zeven jaar lang gaf ik er Engelse les in een plaatselijke middelbare school.

Toen ik in de zomer van 1990 terugkwam, moest ik werk zoeken in Antwerpen. Dat ging vlot. Via vrienden kwam ik te weten dat er in Vlaanderen verschillende Centra voor Basiseducatie opgericht waren. Die zochten allerlei medewerkers. Ik kon er meteen aan de slag als lesgever.

25 jaar geleden was alles anders. Zo waren we in het begin met twaalf medewerkers. Naast onze educatieve en administratieve taken, zetten we ons in voor vanalles en nog wat. We hielpen bijvoorbeeld kantoormeubelen verhuizen of bureaus schilderen. Ondertussen zijn we uitgegroeid tot een supergrote organisatie. Alleen al in Antwerpen zijn we met 300 personeelsleden.

Onze anderstalige cursisten kwamen vroeger vooral uit Marokko en Turkije. Velen onder hen woonden hier al jaren, maar hadden nooit lessen Nederlands gevolgd.


“Ik ben heel trots dat ik in mijn

situatie zo zelfstandig

kan zijn.

CHANTAL

65 jaar, woont in Erpe-Mere.Droomt van een prins op een wit paard.

Mijn moeder leerde me al wat lezen nog voor ik naar school ging. Ik was en ben nog altijd leergierig. Toch maakte ik mijn schoolloopbaan niet af: op mijn zeventiende ben ik gaan werken. Dat was jammer, want ik wilde eigenlijk wel graag talen studeren. Maar ik vond de moed niet meer om verder te doen. Later ging ik wel naar de avondschool. Zo kon ik mijn droom om talen te leren toch nog waarmaken. Ik leerde Engels en Duits: handig in mijn job als marktkramer.

Op een dag kwam ik bij Basiseducatie terecht, omdat ik computerles wilde volgen. Na de eerste cursus had ik de smaak te pakken en volgde nog andere computercursussen. De cursus Praten met apparaten is me bijgebleven. Daar leerde ik goed werken met mijn gsm. De drempel om opnieuw te gaan leren was niet zo groot. Ik leer graag nieuwe dingen en heb altijd graag huiswerk gemaakt. Nu kan ik mijn computer zelfstandig gebruiken en ik leerde ook berichten opstellen op het internet. Daar ben ik erg trots op.

Ik volgde ook de cursus Zeker van jezelf. Het heeft me een pak mondiger gemaakt. Nu durf ik eens iemand aanspreken die ik niet ken. Momenteel volg ik Gezond zijn en gezond blijven. En de volgende cursus op mijn programma is Doe meer met je portemonnee. Ik kom net uit een echtscheiding. Er verandert financieel dus veel voor mij.

Ik ben heel trots dat ik in mijn situatie zo zelfstandig kan zijn en niet bij de pakken blijf zitten. Basiseducatie voelt niet schools aan. Ik vind het fijn dat we zelf kunnen kiezen welke cursus we volgen. Het is ook tof dat alle lesgevers rekening houden met wat we willen leren. ●


“Ik wil vrij zijn als een dolfijn.

26 jaar, woont in Wetteren.Droomt ervan om niet gebonden

te zijn aan grenzen.

GHAIDA

Sinds ik de cursussen Gezond Leven en Omgaan met stress gevolgd heb, voel ik me veel beter. Ik eet elke dag fruit, drink twee liter water en tel mijn stappen met een stappenteller. Ik ben maar liefst acht kilo afgevallen en ik heb veel minder stress.

Mijn ouders komen uit Syrië, ik ben geboren in Spanje. Drie jaar geleden kwam ik alleen naar België om een eigen leven te beginnen. Op zes maanden tijd heb ik Nederlands geleerd. Daarna ben ik gaan werken. Via een vriend leerde ik Basiseducatie kennen. Ik schreef me in voor de cursus Opstap Frans. Ik maakte hier veel vrienden. En ondertussen oefende ik ook nog mijn Nederlands. Wat ik zo goed vind aan Basiseducatie? Ik kan er ’s avonds les volgen, het is niet duur en de lesgevers spreken duidelijk Nederlands.

Ik ben trots op mijn leven in België. Ik ben goed geïntegreerd, heb een eigen appartement en een job. Maar ik heb ook een droom. Ik wil vrij zijn als een dolfijn. Die moet zich niet aan wetten houden en heeft geeft paspoort nodig. Een dolfijn doet ook van nature uit goede dingen. Jammer genoeg kan ik geen dolfijn zijn. Mijn alternatief: op een eiland wonen met mijn partner. Dan zouden we onze eigen groenten en fruit kweken en dieren houden voor melk en eieren. ●


42 jaar, woont in Bertem.Droomt van een nieuwe job.

BART

“Basiseducatie heeft mij al een aardig stukje op weg

geholpen.

22 jaar geleden kwam ik voor de eerste keer naar Basiseducatie. Ik wilde mijn theoretisch rijbewijs halen. Ik had het al verschillende keren geprobeerd, maar zonder succes. Als schoolverlater zonder werkervaring was het niet gemakkelijk om een job te vinden. Een rijbewijs zou helpen. Ik schreef me in voor de cursus Theorie van het rijbewijs. Ik zie het boek met de donkerblauwe kaft en gele letters nog voor me. Wees wegwijs, heette het. Op het einde van de lessenreeks gingen we met de klas naar het examencentrum. Lerares Els ging ook mee. Ik was bang, maar gelukkig was ik geslaagd.

Ik vond een job bij De Post, nu heet dat bpost. In het begin bezorgde ik de post met de fiets. Later haalde ik de post overal op met een bestelwagen. Na 16 jaar wil ik iets anders. Dus ben ik nu op zoek naar een nieuwe job. Ik las iets over computerlessen bij Basiseducatie. Dat kan ik goed gebruiken bij het solliciteren. Want tegenwoordig gaat dat allemaal via de computer. Je moet bijvoorbeeld je cv en diploma per e-mail doorsturen.

Els was opnieuw mijn lerares. Ze heeft veel geduld met me en ik zal haar nooit vergeten. Door de lessen te volgen voel ik een soort van vrijheid. Ik durf veel meer uitproberen en heb daarbij minder hulp nodig dan vroeger. Dat is zeker een troef voor een nieuwe job. Bij Basiseducatie leer je enorm veel bij en er is een toffe sfeer. Ook lachen en plezier maken horen daarbij. ●


30 jaar, woont in Antwerpen.Is zot van computers.

ANTONIO

“De cursisten geloofden hun ogen

niet : ben jij echt José Ramirez ?

In mei 2005 volgde ik les in Leuven. Daar ontmoette ik toevallig een fotograaf. Hij vertelde me over een boek, waar hij foto’s voor maakte. Nieuwe Spreekrecht, een boek voor anderstalige volwassenen die Nederlands leren. Ik was zo blij toen hij mij vroeg om mee te werken als model. Tien jaar later werkte ik bij het Sociaal Verhuurkantoor. Ik leerde er een lerares van Basiseducatie kennen. Ze herkende mij als José Ramirez, een personage uit het boek dat zij gebruikte in haar lessen.

Onlangs nodigde Basiseducatie mij uit voor een feestje. Ik heb er cursisten en lesgevers ontmoet. Het was gezellig. Ik kreeg een cadeau en kaartjes, maar ik was al zo blij dat ik op dat feestje was. Cursisten keken mij aan. Denkend dat ze mij van ergens kenden, maar niet goed wisten van waar. Tot ik mijn uitleg deed in de klas. Niemand kon geloven dat ik het personage uit hun boek ben. Hun nieuwsgierigheid en vragen waren echt grappig. Ze vroegen bijvoorbeeld hoe het nu ging met de andere personages. Zo mooi dat de cursisten het verhaal volgen.

Sindsdien werk ik als vrijwilliger in de lessen Nederlands bij Basiseducatie. Met veel enthousiasme ! Ik vind het leuk dat cursisten vragen stellen, dat ik iets kan uitleggen of kan helpen met voorbeelden. Ik heb al een boek gelezen, taaloefeningen gemaakt, werkwoorden herhaald en gewerkt met breuken. Het is fijn dat de lesgevers me die verantwoordelijkheid geven. De cursisten werken hard om Nederlands te leren. Daarom doe ik het zo graag. ●


31 jaar, woont in Eeklo.Droomt ervan om bij haar tweelingzus

in Brazilië te zijn.

KATIA

“Ik dacht dat ik het nooit zou leren.

Oorspronkelijk wou ik niet naar België komen. Ik dacht dat het hier altijd koud was en sneeuwde, en dat er geen zomer was. Ik leerde mijn man kennen in mijn geboorteland, Brazilië. Hij werkte daar als ‘expat’. Dat is een Belg, die in het buitenland woont en werkt. Toen we trouwden, moest hij terug naar België voor zijn werk.

Ik ging mee, maar het deed pijn om mijn familie achter te laten. In een vreemd land is het niet gemakkelijk. Zeker het eerste jaar niet. De taal was een groot probleem. Ik wilde Nederlands leren en mijn rijbewijs halen. Zo kwam ik bij Basiseducatie terecht.

Ondertussen heb ik mijn theoretisch rijbewijs. En ik heb ook al veel Nederlands geleerd. Maar de grootste moeilijkheid blijft schrijven. Ik ben trots dat ik al veel beter Nederlands spreek en begrijp. Ik dacht dat ik het nooit zou leren. Recent ben ik gestart met een cursus bij VDAB om in een kledingwinkel te werken. Ik wil een job vinden die ik graag doe en waar ik gelukkig van word. ●


44 jaar. Komt uit Syrië, woont in Drogenbos.Is gek van fietsen en won er in Syrië

zelfs een prijs mee.

KHALED

“Door de cursus zie ik een mooiere

toekomst.

Tien jaar geleden kwam ik, helemaal alleen, in België aan. Het OCMW stuurde me naar een Centrum voor Basiseducatie om Nederlands te leren. Vooral het lezen en schrijven was in het begin moeilijk. Ik volgde al verschillende modules en nu gaat alles goed. Ik kom heel graag naar de les en heb al veel geleerd. Samen met de andere cursisten voel ik me thuis in de klas.

Ik ben heel gemotiveerd. Zo neem ik mijn cursus altijd mee naar huis en oefen elke dag. Door de cursus zie ik een mooiere toekomst. Ik wil beter Nederlands leren om hier dan te kunnen werken. Eerst het Nederlands onder de knie krijgen, daarna heb ik veel mogelijkheden! ●

In Syrië ging ik naar school tot ik 12 jaar was. Door de oorlog waren de scholen er twee jaar lang gesloten. Op mijn veertiende ging ik werken als automechanieker. Het werd niet goed betaald, maar ik deed het werk graag.

Na een tijdje vertrok ik naar Griekenland om werk te vinden. Ik had er samen met mijn broers een restaurant. Ik spreek goed Grieks. Maar dan kwamen ook daar problemen met werk en ben ik naar Spanje getrokken. Mijn broers gingen naar Zwitserland en Duitsland.


De Centra voor Basiseducatie bestaan 25 jaar en ik ook. Sinds vijf jaar werk ik er met veel plezier als onthaalmedewerker.

Tijdens mijn werk kom ik veel in contact met cursisten. Ik vind het fijn dat ik hen kan helpen. En het is onbeschrijfelijk hoe dankbaar ze zijn. Als onthaalmedewerker heb ik verschillende taken. Ik start de dag met e-mails lezen. Als er een lesgever ziek is, bel ik de cursisten op. Ze hebben dan geen les. Ook cursisten die bellen dat ze niet in de les geraken, komen bij mij terecht. Ik geef dan de boodschap door aan de juiste collega. Ik telefoneer veel. Als er een nieuwe cursus start, stuur ik een brief naar de cursisten. Daarnaast doe ik administratief werk. Soms is het niet evident: administratie doen, ondertussen de telefoon beantwoorden en cursisten helpen aan de balie. Het kan heel druk zijn. Maar als ik een glimlach krijg van iemand die ik geholpen heb, dan vergeet ik die stress snel !

Dit jaar mag ik ook meewerken aan de organisatie van het cursistenfeest in onze regio. Omdat we 25 jaar bestaan, willen we iets speciaals doen. In ons werkgroepje zitten verschillende collega’s. Dat levert hele leuke ideeën op. Ik weet zeker dat het eindresultaat super zal zijn. Het wordt een verjaardagsfeest waar de cursisten nog lang over zullen praten.

Elke dag opnieuw ga ik moe maar voldaan naar huis. Ik heb geluk dat ik bij Basiseducatie werk. Ik durf zelfs zeggen dat dit mijn droomjob is. ●

“Als ik een glimlach krijg van iemand

die ik geholpen heb, verdwijnt alle stress.

JOLIEN

25 jaar, woont in Menen.Droomt van een wereld zonder ruzie en geweld.


23 jaar, woont in Gent.Droomt van een rijbewijs

en zijn eigen auto.

KHALIL

“Mijn tip voor vluchtelingen die aankomen in België : praat met veel mensen.

Ik werk als logistiek medewerker in een bejaardentehuis in Gent. Ik animeer de ouderen, breng ze hun eten en ververs de lakens. Ik spreek veel Nederlands op mijn werk. Maar ook in de fitness, met mijn buren en met mensen die ik op straat tegenkom.

Eerst was ik in een asielcentrum in Charleroi. Daar had ik het moeilijk, ik voelde me er heel slecht, want er waren geen zekerheden. Mocht ik in België blijven ? Wanneer kon ik daar weg ?

Na twee jaar mocht ik vertrekken uit het asielcentrum. Vanaf toen ging het beter met me. Ik startte met Nederlandse les bij Basiseducatie. Na een tijdje ook met de cursus Rijbewijs. Nu volg ik verder Nederlands in een Centrum voor Volwassenenonderwijs.

Mijn tip voor vluchtelingen die aankomen in België: praat met veel mensen, vanaf het begin. Zo maak je vrienden waarbij je terecht kan. Leer ook zo snel mogelijk Nederlands. Dan kan je rap vooruit gaan en starten met werken. Als je werkt, heb je een beter inkomen. Je kan dan een mooier huis of appartement vinden. Door te werken verbetert je Nederlands ook enorm. Kortom: je krijgt meer mogelijkheden. Ik wil nog grote stappen zetten. Mijn rijbewijs halen en een auto kopen. Een opleiding Verzorgende volgen. En trouwen met mijn vriendin. We zijn tenslotte al drie jaar samen ! ●


Lezen en schrijven gaat moeilijk voor mij. Ik ben niet de enige met dat probleem. Daarom wil ik mijn verhaal brengen. Op de lagere school had ik al moeite met lezen en schrijven. Er werd toen weinig aan gedaan. Op de koer werd er met me gelachen. Ik vond het dus niet plezant op school. In het middelbaar bleven die lees- en schrijfproblemen. Gelukkig had ik veel praktijkvakken. Zo heb ik mijn diploma toch behaald.

Ik was blij dat ik van school af was en ben beginnen werken toen ik 16 jaar was. Na enkele jaren kwamen die schrijfproblemen weer naar boven. Met verschillende trucjes kon ik ze wegsteken, maar gemakkelijk was het niet. De computer kwam erbij en er moesten nog meer papieren ingevuld worden. Ik was het beu en had het gevoel dat ik nergens bij hoorde. Ik heb ander werk gevonden, maar daar was het niet beter. Na enkele maanden moest ik wéér op de computer werken en schrijven. Opnieuw zweten en trucjes verzinnen om het niet te moeten doen.

Ook thuis was het moeilijk: ik las alle brieven samen met mijn vrouw en zij deed het schrijfwerk. Totdat ik van mijn dochter het adres kreeg van een Centrum voor Basiseducatie. Ik ben er enkele keren voorbij gelopen voor ik de moed had om binnen te gaan. Ik heb les gevolgd en heb het me nog geen minuut beklaagd! Ik had het al veel vroeger moeten doen. En ik ben mijn dochter dankbaar dat zij me hielp om de eerste stap te zetten.

Dyslexie bleek de reden van mijn schrijfprobleem te zijn. Dat werd pas later vastgesteld. Het is een geruststelling om de oorzaak van mijn probleem te kennen. Nu sta ik erbij stil dat ik letters omdraai en probeer er aandacht voor te hebben. Door de Lees-

en schrijfcursus heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Ik ben nu in verschillende verenigingen actief. En op het werk gaat het nu ook veel beter. Ik heb nu wél het gevoel dat ik erbij hoor. Maar het belangrijkste voor mij is dat ik durf schrijven. ●

DANIËL

57 jaar, woont in Bekegem.Is dol op tafelen met de familie en ziet de kleinkinderen graag spelen in de tuin.

“Ik had de stap naar Basiseducatie al

veel eerder moeten zetten.


Het is ondertussen bijna 15 jaar geleden dat mijn jongste dochter naar school ging. Het Centrum voor Basiseducatie gaf er ook lessen Nederlands aan ouders. Zo volgde ik dus cursus in de school van mijn kinderen. Dankzij de lessen raakte ik heel betrokken bij de school en werd ik een aanspreekpunt voor andere ouders.

Ik heb zelf ervaren hoe Nederlands leren mij heeft geholpen in de communicatie met de school. Daarom vind ik het belangrijk om andere ouders te motiveren dat ook te doen. Ik ben de brug tussen de ouders en de school. De ene keer vraag ik een groepje mama’s om voor het schoolfeest te bakken. De andere keer motiveer ik hen om naar de Nederlandse les te gaan. Sinds vorig jaar ben ik voorzitster van het oudercomité.

Mijn kinderdroom was om juf te worden. Maar nu ben ik een trotse mama die zelf graag naar school gaat. De lessen van Basiseducatie zorgden ervoor dat ik in mezelf ging geloven. Dat was een grote stimulans om verder te gaan studeren. Ondertussen zit ik in het laatste jaar Cultureel bemiddelaar. Ik ben heel fier dat ik de moed heb gevonden om opnieuw te gaan studeren. ●

41 jaar, woont in Brussel.Zou graag opnieuw een kind zijn en naar

school gaan in ‘Klavertje Vier’.

FATIMA

“Ik ging in mezelf geloven.


Broers van 63 en 62 jaar, wonen in Leuven en Blanden.Dromen er allebei van zolang

mogelijk gezond te blijven.

HERMAN EN MARC

Herman: “We hadden evengoed een tweeling kunnen zijn. We werden allebei op 26 december geboren: mijn broer Marc exact 1 jaar na mij. Als kind ben ik een jaar lang ziek geweest. Daardoor moest ik het jaar opnieuw doen. En zo zat ik mijn hele schoolloopbaan samen met Marc in de klas. We volgden ook samen een opleiding Elektriciteit en deden samen toelatingsexamen bij de NMBS. Op dezelfde dag hoorden we dat we mochten beginnen. Ondertussen zijn we allebei met pensioen.”

Marc: “Vijf jaar geleden volgde ik een cursus Kennismaken met

de computer bij het Centrum voor Basiseducatie. Later ging ik ook naar de vervolgcursus en ik nam mijn broer mee. Samen volgden we al verschillende computercursussen: Digitale communicatie, Doe meer

met je pc en Tablets. Nu zijn we bezig aan een cursus Van informatie tot

presentatie. We leren in Powerpoint een presentatie maken over onze interesses. Herman koos voor de bijtjes, want in zijn vrije tijd is hij imker. Ik presenteer mijn favoriete vakantiebestemming, Turkije. Ik klasseerde thuis al mijn foto’s in mappen op de computer. Dat heb ik in de les geleerd.”

Wat we fijn vinden aan Basiseducatie is dat niets moet. En dat er geen examens zijn. Wat je niet (meer) kent, leggen ze opnieuw uit. En elke les herhaalt de lesgever een stukje van de vorige les, vooraleer er iets nieuws bijkomt. Dat vinden we super. We kunnen ook naar het Open leercentrum gaan om extra te oefenen. Dat geeft ons een goed gevoel. ●

“We kunnen nu veel dingen met de computer.

Dat geeft ons een goed gevoel !


33 jaar, woont in Turnhout.Is gek van muziek.

PIETER

“Flexibiliteit is heel belangrijk en is ook onze kracht.

Tijdens mijn studie deed ik stage bij een Centrum voor Basiseducatie. Ik wist dus wat me te wachten stond toen ik er begon te werken. Veel verschillende cursisten en lesplaatsen, maar ook variatie en nieuwe mogelijkheden.

In 2007 kreeg ik een job bij Basiseducatie. Ik gaf al lessen Nederlands en Computer. Nu geef ik Rekenen en Maatschappelijke oriëntatie. De groep Rekenen bestaat uit veel verschillende niveaus. Dat vraagt een speciale aanpak. Daarom werken we met contractwerk: zo kunnen we cursisten een persoonlijk traject aanbieden.

Ik werk ook samen met externe partners. In de gevangenis van Hoogstraten geef ik rekenles aan mensen in een beroepsopleiding. En bij VDAB geef ik Nederlands aan werkzoekenden.

Daarnaast begeleid ik ook de cursus Theoretisch rijbewijs en de voorbereiding op het VCA-examen. Momenteel kijk ik uit naar het project Samentuinen. Samen met onze cursisten en de stad Turnhout gaan we een moestuin onderhouden.

Samenwerken met externe partners is soms moeilijk. Gelukkig heeft Basiseducatie hier veel ervaring mee. Flexibiliteit is heel belangrijk en is ook onze kracht. Meegroeien met de maatschappij is een must! ●

Federatie Centra voor Basiseducatie vzwMarcel Broodthaersplein 8/51060 [email protected]


LANG ZAL JE LEREN - Centrum voor Basiseducatie€¦ · Maar we hebben er al een veel langer traject...

Documents

Transcript of LANG ZAL JE LEREN - Centrum voor Basiseducatie€¦ · Maar we hebben er al een veel langer traject...