Laatste actuele nieuwtjes van Celebraties en non celebraties

uit de indische gemeenschap

Indo Privé is een onafhankelijk niet politiek georiēnteerd blad, dient uitsluitend het wel en wee

van de Indische gemeenschap en zijn sympathisanten.

De redactie neemt geen enkele verantwoording voor de ingezonden stukken maar zal zo nodig de

reacties naar de verantwoordelijke personen toe sturen.

Het is niet toegestaan om zonder schriftelijke toestemming van de rechtmatige eigenaar of webmaster artikelen

en/of publicaties van deze website te dupliceren, of te verspreiden

88e editie: okt 2015

Indorock: On the origins of Rock music

Emke der Vries,

Contributor, Amsterdam | Entertainment | Fri, September 11 2015,

4:06 PM

Entertainment News

Rock „n‟ roll, the infamous music style inspired by black rhythm and blues music that originated in the 1950s in the

US, has a surprisingly Indonesian touch in the Netherlands and Germany.

Rock and roll music — also known for its rhythmic, sexual dance moves such as the jive — was believed to have

been introduced into the Netherlands by Indonesians who, upon their arrival in the country, showed themselves to

be skilled musicians and performers. Their music became known as Indorock.

“Indorock was introduced by Indonesian, Dutch, Moluccans and also a view Surinam musicians, who

were part of this migrant group from the Dutch Kingdom. They played American rock music and halfway

into the 1950s they became quite known in the Netherlands,Scandinavia and especially in West-

Germany,” says Frides Steijlen, a researcher at the Royal Netherlands Institute of Southeast Asian and

Caribbean Studies (KITLV).

Steijlen, who studied Indonesian integration in the Netherlands and Moluccan nationalism, also conducted

research on Indorock. He explained the rock „n‟ roll scene in West- Germany was bigger because it

spread with the American military zones when it was present.

“Indorock was so appealing by collectors like Leon Donnars and Piet Muys, because they played a bit

different and the music had a different sound and rhythm than American bands,” Steijlen said. “There

were many Indorock bands, such as the legendary Crazy Rockers and especially the Tielman Brothers,

who were famous because of their show; it was very acrobatic, they were juggling with their guitars and it

was impressive. That‟s why they were most influential, but also widely known.”

Researcher Lutgard Mutsaers even wrote in her book Rockin’ Ramona that Indorock bands maybe

could have inspired the Beatles, who met The Crazy Rockers in Hamburg.

“Were we so different to other rock „n‟ roll? Maybe yes, but rock „n‟ roll music is different everywhere all

over the world, even in the USA. Rock from Chicaco sounds different like rock‟n‟roll from the Bayou or

West Coast is‟nt it? We were mostly inspired by Chuck Berry and Elvis Presley, Cliff Richards, the

Shadows and in the last last years by the Ventures,” explained Woody Brunings, the lead singer,

guitarist and percussionist of The Crazy Rockers, one of the biggest bands of the genre. He mastered

the German Language, Literature and Culture at the University of Groningen and researched the

interaction between German Youth Cultures and their music (from1945-1970).

The “Last Survivors”: The Crazy Rockers perform at the Tong Tong Fair this year in Den Haag/The Hague.

The Crazy Rockers who were active between 1959 and 1965 — changed their members frequently over the years and

started playing again in 1981. Now they are one of the last remaining Indorock bands from the era. “We just played rock „n‟

roll, and we had great success with that, especially in Germany. The German youth barely spoke English because during the

Second World War they weren‟t allowed to speak English and it was forbidden to listen to English spoken music, so they

didn‟t have a lot of rock „n‟ roll or Jazz experience. Then there came the Indonesians from The Netherlands with their wild

American rock‟n‟roll and live shows and they became immediately successful,” Brunings said. We were at the right time at

the right spot.That “German xenophobia was made up for by Indorock”, one of the band‟s roadies‟ jokes.

Eddy Chatelin — the staccato-riff guitarist/ singer of the Crazy Rockers, who grew up in the

West Java capital Bandung and also played in the late Tielman Brothers for a short while — said

the style originated by coincidence, from a bunch of musicians who were experimenting and

playing together and developed the style.

„„ As already said, the name Indorock was given by collectors. In the fifties the music in little clubs

in The Hague was dominated by Indonesian and musicians from other parts of The Kingdom. But

the Dutchies named everything Indorock and every brown skinned guy was an Indonesian. It was

only later that they started to differentiate different music styles,” Eddy said.

Brunings disliked the name Indorock in the beginning, but can understand today, that collectors

had to give this kind of rock‟n‟roll a name. Nobody ever came up with another name.

“The name Indorock was not realy right because it was not only Indonesians, who joined

the bands. There were also Dutch, German, Moluccans and even very importand West

Indian guys from the former Dutch Kingdom playing in “The Indonesian Showbands’’.

But in those days the Dutch people ( and the German) didn‟t know too much about their

colonies so everything that was colored was called Indo.”

The four Tielman Brothers are from East Timor even.

According to him, the unique thing about Indorock is the play of the guitars. And especially

the characteristic staccato riffs played by Eddy Chatelin and Reggy Tielman. They give

more rhythm to the music. The guitars were tuned different, what gives the music an extra

dimension. We had three guitars and not one guitar is playing the same,” Brunings said.

At the Tong Tong Fair, the biggest annual event in the Netherlands that showcases

Indonesian culture, there is an Indorock café where Indorock bands play their music.

Crazy Rockers (Germany 1961): Sydney, Eddy, Harry, Woody and Pim.

They performed at the café, as well as on the big stage at the fair. The band — currently also

comprising drummer Boyd Brostowski, who was born in The Hague; lead guitarist Chris Latul

(former Massada) born in the Moluccas; and bass player Louis Drabe, from the East Java city of

Surabaya — entered the stage as enthusiastic and lively as they were back in the days, having fun

and joking with the audience. The area quickly filled up with fans, old and young, both Indonesian

and Dutch.

“I’ve always been a fan of The Crazy Rockers; the music is amazing. They will

always remain the number one for me,” said Pupy, one of the fans in the audience.

She got choked up when old memories came back to her. “It brings me back to the

times when I was still healthy and so happy and when I could still dance. It makes

me so happy to remember those crazy times.”

Younger generations also watched the Crazy Rockers performance. Audience

member Vanessa attended with her mom, who was born in Jakarta. “It is nice to

hear all these old songs again, not just because of the music but also to see the older

generation that is here to enjoy the music with an Indonesian touch. It’s a great

atmosphere, And… The Crazy Rockers sound very up to date” she said.”

Just like the Beatles, Indorock bands like The Crazy Rockers and The Tieman Brothers

have never been forgotten in the Netherlands. But did they truly inspire world‟s most

famous pop band? “No, I don‟t believe so. It was the other way around. We were an

example for Nederpop [Dutch pop music], that‟s true.

They saw us coming from abroad, with suits and big amplifiers, expensive guitars. We

were an example but no founders, like some will make us believe. We didn’t invent

rock’n’roll did we? We were just the first ones to play it in The Netherlands and in

Germany. Just for the big money, the girls and adventures. ” Brunings smiled.

Paper Edition | Page: 21

HET FENOMEEN INDO ROCK

Het artikel HOGE BOMEN van Woody Bruinings, wat ik volmondig onderschrijf zette mij aan het denken

hetgeen leidde tot onderstaande mijmering over,

HET FENOMEEN INDO ROCK

DE MUZIEK VAN VROEGER WAS VROEGER, DE MUZIEK VAN NU IS NU.

JE KAN EN MAG NIET VERWACHTEN DAT HET BLIJFT OF OOIT WEER WORDT ZOALS HET

VROEGER WAS.

DE CONTEXT VAN VROEGER IS NIET VERPLAATSBAAR NAAR HET HEDEN ZODAT HOE

BRILJANT ER NU OOK WORDT GESPEELD, DEZE FACTOR BLIJFT ONTBREKEN.

GELIJK EEN PIZZA MET ALLE GEIJKTE INGREDIËNTEN ZOALS OLIJVEN, UIEN,

TOMATENSAUS, ANSJOVIS,MOZZARELLA, MAAR DIE BODEM......JA, DIE BODEM

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

OOK ZOU DE TOEKOMST EN HET NU MOCHTEN WILLEN DAT ZE MET MUZIKANTEN VAN

WELEER ZOUDEN KUNNEN WERKEN. HET WAS VAAK NIET HUN MUZIKALE VIRTUOSITEIT

MAAR HUN COMBINATIE VAN MUZIKAAL ZELFBEWUSTZIJN EN OOG VOOR

ENTERTAINMENT DIE AAN HUN SUCCESSEN TEN GRONDSLAG LAG.

HUN PLAATS ZAL NIMMER WORDEN INGENOMEN EN BLIJFT DUS LEEG, ...... DE MYTHE IS

GEBOREN. NIEUWE STROMINGEN EN STIJLEN VULLEN DE ETHER, MAAR DE HERINNERING

BLIJFT......................

Hans de Wekker

Lezersrubriek

Indorock Vrienden voor het leven

Terugblik op de geslaagde finale van Generations, 13/sept/20`15 ,Evenementen Hal Rijswijk

40 jr. Pasar organisator Fred Lammers

Zaterdag 3 okt vierde Afred Lammers zijn jubileum als 40 jaar organisatie van zijn overbekende en

gewaardeerde pasars op diverse plaatsen in het land met o.a de Crazy Rockers op zijn jublileum pasar in

Enschede.

Het begon allemaal in 1978, samen met zijn zwager Frank Provoost organiseerde hij voor de toenmalige

Evenementenhal in Borne zijn eerste Pasar Malam. Daar wij goede jeugdvrienden waren en ik op decor gebied

genoeg ervaring bij de N.O.B had opgebouwd voelde het als een uitdaging

hieraan mee te werken. Met twee door wol geverfde zakenlieden Jan Hagedoorn en Willem Polak was het van

dikhout zaagt met planken. Fred die toen al manager was van diverse bands, wist wel welke bands hij moest

nemen voor de pasar op muziek gebied.

De toenmalige Pasar Malam Besar den Haag deed meer op het culturele vlak en moest het van sponsors

hebben. De andere waren meestal particuliere pasars of stichtingen die allemaal op hun centjes moesten letten

dus wat let je met zo'n sterke achterban.

Fred overtuigde zijn de mijn "bazen" dat een goed programma èn aan kleding de oplossing is om publiek te

trekken en een voortreffelijke omroepster in de persoon van Cherie Kelderman.

Den Haag was dé pasar, waar iedereen naar toe leefde, als ontmoeting centrum voor Indo's uit het hele land.

daar kon je nooit qua aantal bezoekers en grote aan tippen. Den Helder, Leeuwarden, Alkmaar waren voor de

rest van het land bijna "buitenland" .

Borne maar 25 km van de Duitse grens zou ook tot die categorie behoren, waar het niet dat Fred meteen

artisten van de bovenste plank liet opdraven zoals the Platters, Andy Tielman, toen nog in goede bezetting met

onder meer Rob Lauperisa, Hans Bax en Rick van Eldik, verder de Dolly Dots, Sandra Reemer, The Blue

Diamonds, Rob de Nijs en de Lords, Masada en talrijke andere bekenden uit de Nederlandse muziekwereld .

Helaas soms tot onvrede van de standhouders , daar velen hoofdzakelijk voor de shows kwamen, maar wel

goed voor de kaartverkoop.

In 1994 werd verhuisd naar de ExpoCenter Hengelo. een groot fantastische hal met alles er op en er aan. Voor

mij als decor man de kans om me te profileren. Mocht meteen een Boroboudoer- achtig decor maken van 14

bij ruim 5 meter hoog met 78 ornamenten die elk bestaande pasar dekor

in de schaduw zette. Nu na meer dan 20 jaar word het nog steeds gebruik door andere pasarorganisatoren, zoals

pas nog op de jaarlijkse huishoudbeurs in de Rai.

Helaas nog minder dan de helft aan ornamenten die nog zijn overgebleven en lang niet kan tippen aan het

originele uit'94.

40 jr. Pasar organisator Fred Lammers (2)

In 1996 nam Fred Pasar Arnhem over van dhr,Yoenoes en begon hij FlamProductions en nam diens omroepster

Sylvia mee. Flam betekent niets ander als F.Lam(mers). Ook daar mocht ik een groot Balinees dekor voor maken.

Fred Pasar blinken vooral uit op aankleding gebied. Zo hebben als zijn pasars een velum vanaf het plafond over de

gehele terras gedeelte, met meer dan 20 stroken batik van 25 meter lengte.

( zie foto) Ook daar kwam hij met een uitstekende bühne programma zoals James Intveld uit de U.S.A 2x zelfs op

veler verzoek.

In 2010 is hij met Management Expo Almelo Pasar Malam Assen begonnen in de TT-hal, om de pasar gebeuren in

de drie noordelijke provincies weer een nieuw leven in te blazen en met groot succes tot ongenoegen van andere

organisatoren die het met lede ogen moesten toezien. Eerst met de Boroboudoer en nu met het Bali dekor.

In 2013 werd Expohal Hengelo verkocht en moest de pasar verhuizen naar Enschede.

Wat vroeger nooit lukte, lukte Fred wonderbaarlijk wel om ook daar de mensen warm doen lopen om de pasar te

bezoeken in de "Go Planet Hall"

Fred Lammers staat bekend als een betrouwbare Pasar organisator die voor zijn werk staat en de bezoekers

tegemoetkomt met een goedverzorgde programma en vooral in een dito entourage.

Waar velen de aankleding overbodig luxe vinden beschouwd Fred het als zijn visite kaartje.

Vele organisatoren hebben veel van hem geleerd. Maar ook hij heeft het een en ander geleerd.

Een paar jaar geleden werd hij gevraagd voor een samenwerking in een hele bekende organisator die de

aangeboden financieel niet aan kon.

Op de laatste avond, na gebleken succes van de pasar, kreeg hij van zijn "partner" nota bene

per e-mail, ja U leest het goed, de mededeling, dat hij het van nu wel alléén af kon!!

Ja zulke dingen gebeuren helaas ook in de pasarwereld .

Fred gaat hret vanaf nu een beetje rustiger aan doen door als adviseur op te treden voor verschillende soortgelijke

evenementen als de pasars, zoals op 17 en 18 oktober Pasar in Harderwijk.

40 jr. Pasar organisator Fred Lammers (3)Laatst zag ik een foto met allemaal pasar organisatoren, gemaakt tijdens een pasar gebeuren.

Helaas....Fred stond als enige Indo erop. Zal de Indisch sfeer op de Pasar bijven in de lande op behalve op de

TonTongFair na.

Pasar Malam, veel kleine pasars vinden reeds overdag plaats, dus "Malam" zou er af kunnen.

Als ik dan de foto waar Fred met de medeorganisatoren bekijk zou Pasar Buleh beter staan......

niet te verwisselen met "boleh"

Fred het gaat je goed, bedankt voor de 40 jaren van mooie goedverzorgde pasars.

Armand namens IndoPrivé.

Energie reïncarneert

[ Daar geloof ik in : Boy Jonathans]

In de indo privé_85 las ik een stuk van W.R. Brunings , De grens van het leven, waarin de wet van

“Behoud van energie” werd aangehaald. Ik vind het een bijzonder goed stuk. Onze ziel is energie die

altijd behouden blijft. Daar ben echt ik van overtuigd en daar schrijf ik in dit stukje over.

In 2013 werd een nichtje geboren en mijn vrouw en ik gingen bij het kleinkind van mijn jongere broer op

kraamvisite . Toen ik mijn nichtje in mijn handen hield, begon ik ineens spontaan over mijn moeder te

praten. Mijn moeder was een jaar daarvoor overleden en op het moment dat ik mijn nichtje vasthield,

kreeg ik het gevoel dat mijn nichtje de incarnatie van mijn moeder was. Het voelde gewoon zo en ik

kreeg de gedachte niet meer uit mijn hoofd.

Thuis gekomen was ik nog steeds met die gedachte bezig , maar kon geen verklaring vinden voor wat mij

was overkomen. In situaties, waarbij ik niet direct de antwoorden voorhanden heb, laat ik gewoonlijk de

gedachte los en geef het een plaatsje in mijn onderbewuste .

Hoewel ik er wel mee bezig ben, maak ik nooit echt een punt van onopgeloste of onverklaarbare zaken.

Onbewust droom ik ervan en de volgende ochtend heb ik meestal een verklaring of idee gevonden. In dit

geval gebeurde er echter niets, totdat ik enkele dagen later in het fotoalbum van mijn moeders begrafenis

bladerde. Ik kwam een losse foto tegen, gemaakt van het graf van mijn moeder en ik begon het te

bestuderen.

Zelf ben ik van overtuig, dat de Kosmos op eenzelfde manier communiceert, zoals wij met elkaar

communiceren: doormiddel van zenden en ontvangen via trillingen zoals geluiden, gedachten, wensen of

gebeden.

Foto: Familiegraf van

mijn moeder.

Energie reïncarneert2

Wat mij na bestudering van de foto opviel was, dat er een aantal overeenkomsten waren tussen de

data van mijn moeder en haar ouders. Het getal zes blijkt een onderlinge relatie met mijn moeder en

haar ouders te hebben. Mijn moeder was op de 10-5-1924 geboren en op 16-2-2012 gestorven. Tel je

het getal 6 op bij de geboortedatum (10) van mijn moeder dan blijkt de uitkomst overeen te komen

met de datum van haar overlijden (16): 10+6=16. Dit is ook het geval bij haar vader n.l.

geboortedatum (17)+6=23, datum van overlijden 23. Eveneens is dit het geval bij haar moeder n.l.

geboortedatum (24)+6=30, datum van overlijden 30. Toeval?

Overeenkomsten blijken ook te zijn met veelvouden van het getal 7. Mijn moeders geboortedatum

(10) verschilt 7 dagen mwt die van haar vader (17) en 14 dagen met die van haar moeder (24). Is dit

ook toeval ?

Voor mij is dit geen toeval, m.a.w. de verklaring voor mijn onbeantwoorde vraag wordt op deze

manier (zie de familiegrafsteen) gegeven. Vanuit de KOSMOS. Dat de kosmos via trillingen met ons

communiceert, daar ben ik van overtuigd. Een droom zie ik als een verbinding met de kosmos, alles

bestaat uit trillingen, frequenties of cirkels.(wiskunde)

In de wiskunde is Zeven voor mij een heilig getal. (zie het Enneagram uit indo privé_70). Wanneer

je één deelt door het getal zeven, komt het volgende uit : 0,142857142857142857 ..

De cijfers 142857 zijn repeterend. Het getal 666 zie ik dan ook als een repeterend getal 6.

In het bovenstaand geval betekent 6 ook nog eens de maand juni. En toeval of niet: mijn nichtje is in

2013 in de maand juni geboren. Als ik dit gegeven -een jaar na overlijden en de maand juni-

doortrekt naar de ouders van mijn moeder, dan moet de ziel van mijn opa in 1978 in de zesde maand

teruggekeerd zijn en die van mijn oma in juni 1961.

Wat blijkt de dochter van mijn tante is in juni 1961 geboren en de zoon van mijn andere tante, die in

Amerika woont, in juni 1978.

Ook denk ik ook, dat ons levenslot voor een groot gedeelte voor je is uitgestippeld en bepaald. Ik

durf te concluderen, dat de ziel de ziel van mijn moeder en mijn nichtje dezelfde zijn, alleen hun

brein is anders. Een hersenonderzoeker „Dick Swaab‟ stelt dat het verhaal van je leven het verhaal

van je brein is.

Wij zijn ons brein. (ISBN 978-90-254-3522-6)

Energie reïncarneert3

Nu kan je afvragen of er nog zo‟n toeval is op te noemen wat misschien geen toeval is.

De twin towers van 11 september 2001 bijvoorbeeld, met name de nummers van de

vliegtuigen zijn opeenvolgend. De nummers zijn 11, 93, 175 en 77 als je deze optelt.

1+1=2 ; 9+3=1+2=3; 1+7+5=1+3=4 ; 7+7=1+4=5. Is dit toeval ?

Probeer te luisteren naar je intuïtie.

Voorbeeld 2: van Gaal introduceerde het 5-3-2 systeem op het WK. In de poule won

Nederland eerst met 5-1, daarna met 3-2 en tenslotte met 2-0. Precies in volgorde van

het 5-3-2 systeem, werd door Nederland gescoord en nog gewonnen ook. Toeval ? Na

deze poule uitslagen had ik vanwege deze bijzonderheid, zo‟n vertrouwen in de aanpak

van de voetbalcoach, dat ik durfde te wedden dat Nederland wereldkampioen zou

worden. Jammer genoeg verloor ik de weddenschap. Achteraf had ik eigenlijk moeten

wedden dat Nederland in reguliere speeltijd niet kan verliezen. Als van Gaal van Persie

niet had vervangen, waardoor het 5-3-2 systeem werd los gelaten, maar zijn intuïtie

was blijven volgen, was Nederland met het 5-3-2 systeem kampioen geworden. Dit is

een hint van de kosmos dat Nederland 5-3-2 moet blijven spelen.

Ik geloof dat er meer is tussen Hemel en Aarde en dat we allemaal één zijn. Wij zijn

verantwoordelijk voor alles wat er gebeurd op deze aarde.

Boy Jonathans

Mijn eerste plaatje

Op mijn 15de kocht ik vol trots van mijn gespaarde zakgeld mijn eerste

plaatje, CARIOCA van THE TIELMAN BROTHERS, bij V&D in Oosterhout. Als

ik mij niet vergis op het ARIOLA-label (rood). Deze Braziliaanse evergreen

uit 1933 is door velen in verschillende stijlen, zowel vocaal als

instrumentaal vertolkt, maar de versie van THE TIELMAN BROTHERS is mij

het meest dierbaar.

Helaas is de plaat niet meer in mijn bezit maar er staan

nog wel 2 kartonnen dozen vol LP's bij mij op zolder van ELECTRIC JOHNNY

tot THE VENTURES. ( 'n Walhalla voor de liefhebbers. ha, ha.)

THE TIELMAN BROTHERS hebben een grote stempel gedrukt op mijn

inmiddels meer dan 50-jarige muziekcarrière op de bühne. Naast het Soul

en Funkgenre ben ik ook altijd INDO Rock blijven spelen met THE

POETIRAY BROTHERS, THE ENTERTAINERS, THE HOT JUMPERS, THE

TIELMAN BROTHERS en met THE LEGENDS zelfs in de Verenigde Staten en

nu alweer geruime tijd bij JAVA GUITARS waar onze speelagenda ons overal

brengt tot zelfs in Spanje en Duitsland aan toe.

Onvergetelijk voor mij is de plaat ANYTHING THAT'S PART OF YOU van

ELVIS PRESLEY, welk nummer ten tijde van mijn allereerste afspraakje

populair was. Met de verkering is het niets geworden maar het plaatje zal

ik nooit vergeten.

Van de vele herinneringen in mijn muziekcarrière zijn de mooie momenten

met REGGY TIELMAN en het onvergetelijk optreden met NOKIE EDWARDS

(THE VENTURES) in Hoorn, als gouden momenten door mij ingelijst.

Benny Poetiray

Indische gewoontesIn mijn ogen is onze EETCULTUUR wel de meest Indische gewoonte

gebleven. Ik weet althans bijna niemand in mijn familie- en kennissenkring aan te wijzen die niet

meedoet aan die onuitroeibare gewoonte om voor bezoek, zeker als die van buiten de woonplaats

komt, eten klaar te maken. Steevast klinkt het dan: "Je blijft toch eten?" en soms na wat

"tegenstribbelen" blijft men, want het ruikt altijd zo lekker in het hele huis.

Loeren in de pannen en geuren opsnuiven, dat waren wij gewend bij Mams, de geschiedenis herhaalt

zich bij mij thuis.

Leuk toch, als mijn kleinzoon binnenkomt en vraagt: "Wat eten wij, Oma, ik rook bij de voordeur al

iets lekkers!" Mijn oer-Hollandse schoonzonen die vroeger alleen de degelijk-Hollandse pot met

dóórgekookte groenten op het bord geprakt kregen, zijn omgeturnd tot liefhebbers van Indisch eten.

Is het nu ook een echt Indische gewoonte, die BEWAAR- en VERZAMELWOEDE? Zo'n schattig

jampotje voor bumbu, een leuk gekleurd blikje, of een gebutste pan zonder deksel waar je zo aan

gehecht bent. Ondanks alle goede voornemens raakt mijn rommelkast in het berghok steeds overvol en

dan gaan eens in de zoveel tijd al die allang vergeten prullen de container in, om plaats te maken voor

de volgende verzameling.

VRIJHEID - BLIJHEID: kenmerk ook van onze rommelige Indische kumpulans waar niets moet en

alles mag. Waar onze gasten niet keurig hoeven op te zitten, netjes wachtend tot hun iets wordt

aangeboden en opstappend na het laatste kopje koffie.

Het moet alleen vreemd overkomen bij buitenstaanders als plotseling een van ons bij een ander vóór

hem/haar op de grond gaat zitten om zich de nek te laten pijetten.

Doen jullie dat ook, tot ver in de ochtend luiwammesen, in nachtpon, peignoir of pyjama?

Ik geneer me, als er plotseling wordt aangebeld of de buurvrouwen de was zie ophangen keurig

aangekleed met schoenen aan. Dan ik, met mijn afgetrapte, maar zo comfortabele slippers aan, in de

warme maanden zó uit bed met mijn beker kopi tubruk op mijn balkonnetje luisterend naar de vroege

vogeltjes.

Mijn schrikbeeld is een bejaardentehuis later, waar mijn ouders de laatste anderhalf jaar van hun leven

sleten en waar de oudjes zo nodig actief moeten blijven. Ik heb ze wel eens gezien, al vroeg van top tot

teen in de kleren, maar ze keken zo treurig. Ik hoop dat het dan een echt Indisch tehuis voor mij zal

worden waar men begrip heeft voor die rare Indische gewoonte om lang in negligé rond te lopen.

Trek in Durian ?

Indische gewoontes

Ik werd ook groot gebracht met bijgeloof of liever geloof in mystiek. Al die enge

verhalen die babu, als ze op ons moest passen, wanneer mijn ouders elders op bezoek

of naar de film waren of ergens een receptie bijwoonden, ons vertelde bij het naar bed

gaan.

Misschien wordt er bij sommige op donderdagavond geen menyan meer gebrand voor

onze huisgoden, maar ik zie vaak als ik ergens bij Indischen op bezoek kom een

boeddhabeeld(je) met een dikke buik en diepe navel, het heet geluk te brengen als je

daar overheen strijkt.

Ik had een vriendin op Curaçao die padiehalmpjes boven de keukendeur had hangen

om nooit honger te hoeven lijden. Ze deed ook altijd 7 soorten bloemen in haar

waswater: voor geluk in de liefde? Een andere kennis vertikte het om in een bed te

liggen met de voeten richting deur.

Min of meer blijven wij behept evenals met nasi-kuning bij "selametans", ter ere van

wat ook maar.

Rare Indo's zijn wij gebleven, waar ook op deze wereldbol, met in elke navolgende

generatie spontaan terugkerende typische Indische gewoontes, zoals praten met de

handen en dan vaak over eten, het verbasteren van namen. Smeltkroes van evenzovele

culturen en we herkennen elkaar, altijd en overal.

Lilian Ashof. Ingezonden door Ronny Nilant

Een van mijn jeugdherinneringen1

Hier dan weer een verhaal van Lilian Ashof. Read and enjoy.

Nog een fijn weekend,

Ronny Nilant

Ik had een heerlijke onbezorgde jeugd. Mijn ouders waren erg streng, maar lief voor ons. Ik was de middelste, voor

mij kwam een broer en na mij een zusje. Ik scheelde met mijn broer een jaar en mijn zusje was 4 jaren jonger.

Een lieverdje zal ik niet geweest zijn, en af en toe kreeg ik een ouderwets pak slaag, maar altijd wel overdacht op de

bibs met de slof of mattenklopper!

Mijn jeugd speelde zich grotendeels af in een heerlijk groot, koel toch voor die tijd een modern huis. Wij woonden in

Tegal, vóór ons de spoorbaan en iets verder het station en daarvoor een groot plein. Iets verder een klein park met

veel bomen en wandelpaden.

Wij hebben hier het langst gewoond en mijn herinneringen zijn dan ook veelal van deze tijd.

In onze tuin stond een hoge mangaboom en als de manga's rijp waren, mocht ik ze er uit halen en dat vond ik altijd

spannend! Klimmen in de boom en dan voorzichtig de manga's in een mandje leggen. Na het eten schilde mijn

moeder ze voor ons en dan genoten wij van de manga's uit onze eigen tuin.

Achter ons huis was een groot veld, overdekt met hoge bomen en het was er daarom erg koel, na schooltijd speelde ik

er met de buurkinderen. Krijgertje, verstoppertje, gatrik, kastie, ach er viel altijd wel wat te spelen daar.

De school was weer achter dat veld gelegen en als we speelkwartier hadden, werd dat speelkwartier op dat koele veld

doorgebracht.

Daar werd ook tijdens sportles gesport, kastie, gymnastiek, hardlopen!

Als er een echte tropische regenbui was zonder donder en bliksem mocht ik in de regen baden en ik stoeide en

draafde met de buurkinderen door de straten rond in onze hansoppen. En lekker als varkentjes poedelen in de plassen

modder in de tuin. Als de bui flink genoeg op onze hoofden had geplensd werden we naar binnen geroepen, ik moest

dan de badkamer in, even al de modder van mijn lichaam afspoelen, droge kleren aan en dan.... oh zalig, stond er

voor me een kop heerlijke warme chocolademelk klaar, waar ik nog steeds dol op ben en vaak ook lekkere kolak

pisang en oebi. Of zomaar pisang goreng of oebi goreng.

In dit grote huis ging mijn droomwereld over in een wereld van "dat je bang was in het donker". Want af en toe

vertelde onze baboe een spookverhaal en ze vertelde ook altijd van krachten die om je heen waren. Ik vond dit in het

donker altijd eng, maar ik wachtte me wel dit te zeggen. De baboe vertelde ook dat er leven om me heen was, dat

voelde ik ook wel en ze verzekerde mij dat dood niet dood was, maar dat je er weer bent, alleen op een andere

manier. Hoewel ik die verhalen eng vond, luisterde ik er altijd vol spanning naar.

Een van mijn jeugdherinneringen2

Iedere avond zat ik gezellig met mijn ouders, broer en zus op de voorgalerij.

We zaten er dan tegen magrib en als het donker begon te worden wees mijn

moeder ons op de sterren en leerden wij enkele namen zoals de Grote Beer, de

Melkweg etc. etc. toen niet beseffend, nu eigenlijk nog niet, wat geweldig veel

schoons en groots verborgen is in het Heelal.

Zaterdags was het het gezelligst, dan mocht ik wat langer opblijven en op zo'n

avond kreeg ik te horen waarom mijn moeder zo boos was geweest op mij en

hoe of ze het bedoelde, ze sprak veel met mij, mijn broer en zus en wees ons

er op hoe we ons gedragen moesten. Ik begreep het wel, maar....

De verhalen over onze grootouders vond ik heel fijn, ook de verhalen over

mijn moeders jeugd, al waren dat geen prettige jaren geweest, want mijn

moeder was op haar twaalfde jaar al wees en werd grootgebracht in een heel

ander gezin en milieu. Dat waren eigenlijk een beetje trieste en verdrietige

jaren voor mijn moeder.

Zo mijmer ik vaak over mijn jeugdjaren, ik was een gelukkig kind en het is

fijn om aan die tijd terug te denken en ik koester steeds nog die herinneringen

en in een stil uurtje haal ik die weer naar boven.

Beste Mensen,

hier is die dan eindelijk de eerste spannende scène foto © Jan Versweyveld van de Stille Kracht van Toneel Groep

Amsterdam

Met o.a. Dewi Reijs, Mingus Dagelet, Otis Schwab en Rob Malasch.

16 September Internationale Premiere in RuHr Triienale Essen. Duitsland.

Jawohl Die Stille Kraft…..Dass ist doch aber Affengeil.

1 October Nederlandse Premiere in de Amsterdamse Stadsschouwburg.

Groet van Malasch

Lezersrubriek

TEAM ROCK AROUND THE SIXTIESELKE ZONDAGMIDDAG VAN 13U TOT 16U

Vincent, Arnold, Eddy C, Hans en Ron

Radiofewww.feelgoodrijswijk.nl

Indo Privé Top 20 video’s

1x klikken hieronder om de video’s te bekijken

1 Donau wellen / Carioca ….The Crazy Rockers en de Mariniers Kapel

2 Ajoh Den Haag .…Hans ( Antje Miemat ) en Jody ( HDSoundstudio)

3 Poco poco style ….Ricky Risolles

4 Just out of reach ….Eddy C

5 I‟m Comming home ….Woody Brunings, Pim Veeren en Eddy C

6 God dank ik ben een Indo Boy ….Ricky Risolles

7 Beautiful Hawai ….Stella Makadoero en Eddy C

8 I‟m in love again ….Jim Pownell and The Hot Jumpers

9 Ramona ….Blue Diamonds

10 In the still of the night ….Jack Jersey

11 Juanita ….Nick Mackenzie

12 18th century rock ….Andy en Reggy Tielman

13 Kasian Den Haag ….Wieteke van Dort

14 Waktu potong padi ….Edu Schalk op Bali

15 Shake rattle and roll ….The Black Dynamites

16 Sepanjang jalan ….Yuni Shara

17 What I say ….Eddy Chatelin

18 To soon to know ….Benny Poetiray

19 Indonesië ik hou van jou ….Anneke Grönloh

20 Waarom daarom ….Ed Brodie

21Afscheid van Indonesië …Eddy C

Sir Winston Leisure Center

Gen. Eisenhowerplein 27 • 2288 AH Rijswijk

TEL 070-3 192359 FAX 070-3192430

info@sirwinston.nl

Indo Privé word gesponsord door

Fred Lammers

Postbus 243• 7600 AE Almelo

TEL 0546- 865811 gsm 06-20582405

info@flamproductions.nl

uw gesprekspartner

voor al uw

feestelijke zaken en

zakelijke feesten

Specialist

in het organiseren

van evenementen

in de Indonesische sfeer

Pasar Malam

Assen/Hengelo/Arnhem

Indo PRIVÉ

tot ziens

Redactie medewerkers :

Drs. W. Brunings

Armand Filon

Indo Privé steunpunt : Edu Schalk

Directeur en supervisor: E. B. Chatelin

Heeft u nog interessante nieuwtjes die het waard zijn om gelezen te worden,

stuur ze dan naar onze redactie.

indoprive@gmail.com