kroniekvan de stichting

geslacht Mees

NUMMER 63 � JUNI 2014

1

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

Voor U ligt nummer 63 van de Mezenkroniek. Mijn voorganger Ludo Mees hadde goede gewoonte om enkele hoogte - en dieptepunten van het jaar in hetredactioneel op te nemen. Dat geeft een tijdsbeeld van wat er in dat specifiekejaar gebeurd is. Ik zet die traditie voort.

Dit jaar, gerekend van zomer 2013 tot zomer 2014, was vooral internationaal gezieneen erg roerig jaar. Het Midden-Oosten staat al enkele jaren in brand. Nu is Syrië ineen trieste burgeroorlog verwikkeld, na de opstand tegen president Assad in 2011.Ongeveer twee-en-een-half miljoen(!) Syriërs hebben hun eigen land al ontvlucht.Opzienbarend was ook de inlijving van de Krim door Russische troepen en dedreiging van een inval in Oost-Oekraïne. Uniek voor Nederland was de NuclearSecurity Summit in Den Haag. Onder leiding van minister president Rutte.Initiatiefnemer president Obama, deed voor de Top begon, het Rijksmuseum aanvoor een bliksembezoek. Ook de Olympische Winter Spelen van Sotsji waren eengroot sportief succes. Nederland won maar liefst 24 medailles, vooral voor hetschaatsen. De propaganda machine van president Poetin kan over de Spelen ooktevreden zijn. De Nederlandse economie trok weer wat aan met een groei van 0,75%.Het begrotingstekort blijft onder de vereiste 3%.Op 26 april tenslotte was er voorhet eerst in de geschiedenis sinds Willem III (1817-1890) weer een Koningsdag metkoning Willem Alexander.

In het Mezenbestuur zijn er ook flinke veranderingen. Voorzitter Madeline nam na22 jaar in het bestuur te hebben gezeten afscheid. Voorzitter was zij sinds 2003. Eenheuse aderlating voor de familie, want zij heeft zich met tomeloze energie en grotebetrokkenheid al die jaren voor de familie ingezet. Haar terugblik kunt U lezen indeze Kroniek. Ook Ludo houdt na 10 jaar hoofdredactioneel werk op met deKroniek. Gelukkig blijft hij nog regelmatig schrijven voor dit blad.

Enkele andere artikelendieUkunt lezen indit nummer: Een goed gedocumenteerdstuk van Marten Mees over de perikelen rond Heleen Mees, die eigenlijk HeleenNijkamp heet. Een artikel van Machteld van Limburg- Stirum over beeldengroepVeerhaven inRotterdam. Een interviewmet kinderrechter RenéeMees in de rubriekKrasse Tachtigers. Twee stukken van jonge Mezen. Anna Mees over haar eerstestappen in de journalistiek opleiding in Rotterdam en Lene Høst Mees over haarmuziek reis in Brazilië. En een bijdrage van LudoMees over mijn documentaire Hetlicht van Tabor, over de psychische en spirituele verwerking van kanker.

Het is mijn grote droomom in de toekomst een CultureleMezendag te organiseren.Op die dag maken Reinild, Antoinette, Madeline en Nathalie muziek. Er zijnschilderijen en tekeningen te zien van Hermance Mees en Ems Teychine-Mees. Kande familie de prachtige foto’s bekijken vanmijn neef DavidMees en fragmenten vanmijn eigen films. De artdirectiondie dagwordt verzorgd door een andereDavidMees,de zoon van Joris en Amanda. Andere artistieke Mezen sluiten zich aan.

Tot slot namens de hele Mezenfamilie hartelijk dank voor al het werk, de tijd en detoewijding die Madeline in de Stichting Geslacht Mees gestoken heeft. En ook veeldank aan Ludo voor tien jaar grote en loyale inzet voor de Mezenkroniek.

Blijf uw berichten goed en slecht, vrolijk en treurig, opsturen. Want alleen met uwhoog gewaardeerde bijdrages, blijft dezeKroniek een lezenswaardig familieblad. Veelleesplezier.

Jaap Meesjaapmees@online nl �

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

colofonBESTUUR EN COMMISSIES

secretarisBarbara MeesOud Over 1243632 VG Loenen aan de Vechttel. 0294 230364b.mees@kpnplanet.nl

penningmeesterBarend Mees(tijdelijk in Australië)bmemees@hotmail.com

lidAlexander MeesParklaan 363972 JZ Driebergen – Rijsenburgtel. 0343-521455amees@xs4all.nl

lid schilderijenJoost MeesTerbregse Rechter Rottekade 2503055 XJ Rotterdamtel. 06 20628657joost.mees@mdhi.nl

lid adressenbestand/genealogieHans MeesNeherpark 1362264 ZC Leidschendamtel. 070 3866304jr.mees@hetnet.nl

Redactieadres KroniekJaap MeesWesthaven 24b2801 PJ Goudatelefoon 0182-603701mobiel 06-48863305jaapmees@online.nl

Stichting Geslacht MeesBank Mees Pierson nr. 255050593ABN Amro nummer 255050593IBAN-nummer: NL82ABNA0255050593BIC-nummer: ABNANL2A

WebsiteHans Meesjr.mees@hetnet.nlAlexander Meesamees@xs4all.nlBarend Meesbmemees@hotmail.com

www.familiemees.com

Van de Redactie

Op dinsdag 24 november 1992 kwam ik voorhet eerst op de vergadering van onzefamiliestichting, het lijkt een eeuwigheid geleden.De reeds zittende bestuursleden waren: Henk(voorzitter), Peter (secretaris), Hans (DorhoutMees) (penningmeester), Bert Joist, Ellen, Lucas;Roland trad die dag ook toe. Mans was juistafgetreden, Rudolf en Philip even daarvóór. Hetwas een bestuurscultuur met lange vergaderingen,(eens per jaar) alle agenda’s en notulen per post,de rest per telefoon, soms per fax. Niet zo langdaarna deden de computers en e-mailadressenhun intrede, waardoor de communicatie wel heelveel gemakkelijker en vooral sneller ging.

Op maandag 24 maart 2014, tijdens onze laatstgehouden vergadering, vond de lang van tevorenaangekondigde bestuurswissel plaats: Ludo Meesnam afscheid als hoofdredacteur van de Kronieken ondergetekende trad af als voorzitter van hetbestuur. Eigenlijk klopt de term bestuurswisselniet, het is meer een verschuiving, want er is noggeen aanvulling gevonden voor de Kroniek-redactie, noch voor het bestuur. Voorlopigworden de taken verdeeld over de bestaandeleden. Zij zullen daarover zeker zelf berichten.

Deze laatste bestuursbijdrage voor de Kroniek vanmijn hand is de aanleiding voor mijn terugblikover de jaren van de Stichting die ik kan overzien.Vooral de ontwikkelingen en veranderingen zal ikhier noemen.

De digitalisering heeft -denk ik- een enormeinvloed gehad op het bestuurswerk. De heelgezellige, maar eindeloze telefonades die ik meherinner tussen mijn vader Philip en zijn opvolgerHenk werden vervangen door korte e-mailtjes diehandig naar iedereen tegelijk gestuurd kondenworden, waardoor je meteen van iedereen eenreactie had. Hoe snel wen je aan die efficiëntie!

Digitale techniek heeft er ook voor gezorgd dat degenealogie niet meer in de losbladige, blauweringband hoefde te worden bijgehouden, maar ineen computer. Toch is het invoeren van alle totdan bekende gegevens in een digitaal systeem,een ‘mega-klus’ geweest waar we onze genealoogHans blijvend dankbaar voor moeten zijn. En nietminder voor het up-to-date houden van defamilie-berichten, o.a. op de usb-stick waar je in

een handomdraai je hele stamboom kuntterugvinden en die nog steeds bij hem te bestellenis jr.mees@hetnet.nl).

Minder technisch, maar even tijdrovend was hetuitzoeken en in zuurvrije dozen opslaan van deenorme fotocollectie die bij Henk lag te wachtenop aandacht. Ik citeer hier mijn bestuursbijdragein de kroniek van 2006:Het werk aan het fotoarchief beschouw ik maar als destatutenterm ‘het verrichten van daden van piëteitjegens vroegere leden van het geslacht’. De fotocollectiedie door Henk en Philip is verzameld, heeft geleid tot eenwaar monnikenwerk, want het Gemeente Archief inRotterdam heeft strenge regels voor het opslaan vanfoto’s. Medebestuurslid Joost en ik hebben ze allemaaluitgezocht en op genealogisch nummer geordend,geregistreerd op lijsten en tussen zuurvrije velletjespapier in de speciale dozen gedaan.

Soms voelt dit als een overdreven soort plichtsgevoel,tegelijkertijd mag zo’n collectie van ca 1000 foto’s (eenuit de hand gelopen ideaal?) niet verloren gaan doorverwaarlozing. Maar al bladerende in degenealogieboeken heb ik ook gemerkt dat zo’n archiefeigenlijk een soort collectief Mezengeheugen is. Al diegezichten met àl die namen en jaartallen, delevensbeschrijvingen die er vaak bijgeschreven staan, àldie vroeg gestorven kinderen, ze geven een korte,persoonlijke blik in een grote hoeveelheid Mezenlevens.

Ook het “papieren archief” waarvan neef Piet Hein en ikde aanvullingen het afgelopen jaar hebben geordend,geeft een enorm overzicht van onze familiegeschiedenis.

In het najaar van 2005 is ons contract met hetgemeentearchief in Rotterdam vernieuwd, waarbij hetembargo is opgeheven. Het archief is nu openbaartoegankelijk geworden met uitzondering vandocumenten jonger dan 30 jaar. Onze catalogus is nu tevinden op de site van het Gemeentearchief:www.gemeentearchief.rotterdam.nl. Als U deze site openten klikt op “archieven” en daarna invult “familieMees”, gaat de Mezenwereld ook voor U open! Om dedocumenten daadwerkelijk in te zien is een reisje naarRotterdam nodig.

Inmiddels heeft Hans alle foto’s ook gescand(wederom hulde voor zo’n klus!), zodat we zekunnen gebruiken zonder naar Rotterdam tehoeven. In de loop van de jaren na 2006 zijn er

Van het BestuurAFSCHEID EN TERUGBLIK OP DE PERIODE 1992-2014

Foto voorzijde: Madeline ter Horst-Mees

3

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

2

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

de laatste jaren herhaaldelijk geschreven, naaraanleiding van het weghalen van de schilderijenuit de Mees-Pierson depots en het onderbrengenervan bij een professionele kunstopslag. Joostheeft de zorg ervoor en Hans is bezig met eentoegankelijk boekje met foto’s en beschrijvingenvan elk schilderij.

Het contact met familieleden ging ook per e-mail,vaak over familieberichten, over onbekendeadressen (teruggestuurde Kronieken…) die we bijouders of broers en zusters probeerden teachterhalen. Na een paar keer te hebben gemaild,ontstond er over en weer een soort ‘kennen’, ookal was het tussen verre continenten en tussen zeerverre verwanten.

Contact houden is geven en nemen. Eigenlijkvinden we het allemaal leuk dat onze genealogievanaf eind 16e eeuw is bijgehouden, maar wehebben de stichting maar nauwelijks inhet bewustzijn als het gaat om het doorgevenvan adreswijzigingen, familieberichten ofvermeldenswaardigheden. De generatiebestuurders die daar actief achterheen gaat, isflink uitgedund. Geef dus de familiegegevens vanjezelf en jou bekende familieleden door.

Het blijft een klus om iedereen ‘vast te houden’.Heel jammer is bijvoorbeeld dat dat niet is geluktmet de Mexicaanse Mezen. Yolanda en haar manJacobo Tarrab-Mees, beiden overleden in 2012,waren trouwe bezoekers van de groteFamiliedagen. Helaas heeft niemand van haarfamilieleden meer gereageerd op e-mails, noch opandere pogingen ze te bereiken, wellicht deelsdoor taalproblemen. Wij hopen dat het contactmet bijvoorbeeld Yolanda’s broer Frederico enzijn drie zoons, toch nog ooit hersteld kanworden, misschien via Facebook?

Tot slot: Waarom ben ik zólang in dit bestuurgebleven, terwijl ik er écht niet in wilde in 1992,maar het deed omdat mijn vader het zo graagwilde en op voorwaarde dat ik niets hoefde tedoen? Hoe belangrijk of leuk is eenfamiliestichting?Als antwoord kan ik alleen zeggen dat de dingensoms gaan zoals ze gaan, dat je klussen voor jevoeten vindt die je oppakt en die al doende eeneigen kleur en intensiteit krijgen.

Soms ging het om contact met bekende enonbekende familieleden, (in het begin was bijnaiedereen onbekend voor mij) wat eenverbondenheid en daardoor enthousiasme teweeg

bracht. Een voorbeeld is dat gekke verhaal overde oude Humber van Anna Hendrina Mees uit1924, dat ineens mijn e-mail binnenrolde. Somswas het puur doorploeteren zoals bij hetarchiefwerk, dan weer heel veel gezelligheidrondom vergaderingen en familiedagen.

Het heeft niet altijd zin om je steeds af te vragenof je iets leuk vindt of niet. Dat remt en maakt hetzwaarder dan het is. Gaandeweg wordt het leuk ofboeiend door de energie die je er in steekt.Althans zo is het mij vergaan en zo is onzefamiliestichting een deel van mijn levengeworden.

De acht Mezenstaken zijn al lang geleden verdervertakt, maar voor mij horen we bij elkaar en ikdank jullie als mede-Mezen voor dat gevoel vanverbondenheid.

Madeline ter Horst-Meesmadelineterhorst@hetnet.nl �

nog allerlei documenten en aanvullingenbijgekomen, nu ook gecatalogiseerd en bij mij opzolder wachtend op aflevering in Rotterdam.Wie nog interessante familiepapieren of –boekenheeft voor het archief, kan die nog net bij mijaanleveren, dan gaan ze nog mee.

In het laatste decennium van de 20e eeuw hieldenwe onze eerste Grote Familiedag, een echtegezinsdag met voor alle leeftijden een passendprogramma, beginnend en eindigend met eenvaartocht tussen Spakenburg en Harderwijk(1999). Nog 3 van die dagen waren er, in deWesterbouwing (2003) en in de IJsselhoeve inDoesburg, in 2008 en in 2011, t.g.v. het 75jrbestaan van onze Stichting Geslacht Mees.

Vorig najaar hadden de jongeren een primeur:een Mezen Jongeren Borrel, in Café Tabac op dePrinsengracht in Amsterdam. Zie verderop indeze kroniek.

Dit najaar, op zondag 5 oktober in Oegstgeest(zie bericht), is het weer tijd voor een zg KleineFamiliedag, met een rustiger programma, gerichtop het terugzien van familieleden, het bijpratenen het aanhalen van de contacten, met een kleinconcertje halverwege, verzorgd door onzezingende Mees: de sopraan Nathalie Mees,begeleid door pianist Wim Voogd waarmee zij aljaren een duo vormt. Wij zijn blij dat Nathaliebereid is voor haar vaak verre familieleden op tetreden! De uitnodigingen naar de doelgroep vanfamilieleden geboren voor ca 1950, volgen in deloop van de zomer, evenals nadere informatie.(De vorige Kleine Familiedag was in 2005, in deZweedse Kerk, Parklaan 5, Rotterdam).

In de structuur van de twee familiestichtingen iseen grote wijziging aangebracht door devereniging in Personele Unie van onsfamiliefonds de Stichting van der Dussen vanBeeftingh Fonds met de Stichting Geslacht Mees,waardoor beide stichtingen nu bestuurd wordendoor één en hetzelfde bestuur. Dit gebeurde narijp beraad en overleg met het vorige bestuur vanhet Fonds en een zoektocht naar een nieuweformulering van doelgroepen, die naar ons ideeeer zou (blijven) doen aan de intenties van deerflaatster Sara Anna Barbara van de Dussen vanBeeftingh-Mees.

In de aanloop naar die samenvoeging vond ikenkele documenten met historische gegevensover het fonds. Ik citeer nu uit de aankondigingen toelichting tijdens de Familiedag 2011:

Ik vond een ‘Memorie van aangifte’ voor het recht vansuccessie, verschuldigd op de in het leven roeping derStichting “Fonds van der Dussen van Beeftingh” van22 juli 1898, door Rudolf Mees, Parklaan 9,Rotterdam 1815-1899.Hij en zijn broer Jan Mees 1822-1896 waren voor eenklein deel erfgenaam van Sara Anna Barbara van derDussen van Beeftingh-Mees, kinderloos. Hetafgezonderd kapitaal bedroeg F 22.270,13.Testamentnummer van Sara A.B. was 1974, zij stierfin 1880. Haar man Pieter in 1875. (Sara 1797-1880,Pieter vdDvB 1794-1875).In de memorie staat dat het op te richten fonds ten doelheeft: ‘Het verlenen van ondersteuning aanminvermogende leden van de familie Mees.’ Eenmemorie van aangifte voor successie is niet hetzelfde alsstatuten. Gek genoeg staat in de statuten alleen als doelvermeld: ‘het steunen van leden van de familie Mees,met enige voorkeur voor die tak van de familie Meeswaartoe de oprichtster behoorde.’ Er is dus een grotemate van vrijheid in de bestemming van het geld.

In de nieuwe opzet zijn drie soorten doelenbeschreven:1- het geven van steun bij primaire financiële

problemen,2- hulp bij (extra) studie of opleiding,3- een ‘Jonge-Mezen-Project’.

(Half april is hierover naar alle familieleden peremail een informatiebericht verstuurd.) In deKroniek hebben al diverse keren enthousiasteverslagen gestaan van familieleden die door hetfonds een steuntje in de rug hebben gekregen.Het beleid wordt door het hele bestuur bepaald,het praktische werk van beoordeling doen Joost,Barbara en ik (tot nader te bepalen overdracht).

Over de schilderijencollectie van de Stichting is

Madeline, Michiel en Philip

5

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

4

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

DE PUBLICITEIT OVER HELEEN ‘MEES’ SINDSBEGIN JULI 2013Sinds de berichtgeving over Heleen ‘Mees’ begin juli2013 hebben veel familieleden de vraag gekregen ofdeze econoom en ‘powerfeministe’, bekend vanpraatprogramma’s op de televisie, discussiefora encolumns, familie van ons is. Sommigen – niet alleen delater te noemen echte Heleen Mees – worden ook welgeplaagd, soms zelfs gejend met onze vermeendenicht. Haar arrestatie en voorlopige hechtenis in NewYork wegens stalking van haar ex-lover Willem Buiter,chief economist van Citicorp (Citibank), zijn in enkelemedia, waaronder De Telegraaf en Quote, breeduitgemeten. Daarbij werden allerlei details over deinhoud van e mailberichten, amoureus en/ofrancuneus, en over meegestuurde foto’s en filmpjesvermeld. Andere kranten hielden hun lezers op dehoogte in kleine artikeltjes. Een bloemlezing uit dekrantenkoppen: ‘Mees stuurde zeker 1000 mailtjes’,‘Mees aangekomen bij rechtbank in New York’, ‘Meeshoort uitspraak op 24 oktober’, ‘Mees wijst schikkingaf’. Columnisten vulden er hun ruimte mee enbekende Nederlanders leverden discussiebijdragen.Youp van ’t Hek deed in zijn column in de NRC eenduit in het zakje met de uitdrukking‘Meesturbationtime’ doelend op een meegestuurdfilmpje. Op internet veel honende commentaren van‘reaguurders’. Telkens wanneer Nijkamp, wat haarechte naam is, voor de strafrechter in New York moestverschijnen – augustus en oktober 2013 en in januari2014 − kwam er een nieuwe golf publiciteit.Ongetwijfeld is het onderwerp gretig benut incabaretvoorstellingen en satirische televisie-programma’s.

Ook vóór de contacten van Nijkamp met de politie,cipiers, medegevangenen en strafrechter in New Yorkwerd ons van tijd tot tijd gevraagd of zij familie van onsis. Een oud-kantoorgenoot durfde het mij niet tevragen, jaren geleden al, omdat hij dat gênant vond;Nijkamp roept namelijk in brede kring ergernis enafkeer op. Een van onze oudere en bekendefamilieleden vroeg mij eens of ik als advocaat niet ietskon doen tegen het gebruik van onze naam. Die vraagis in 2013 natuurlijk teruggekomen.

Het antwoord op de vraag naar de verwantschap is datHeleen juridisch niet Mees heet, dat in haar paspoortnog steeds Nijkamp staat en dat voor haar Mees nietmeer is dan een pseudoniem, om niet te zeggen een

valse naam. Een door haar in 2012 bij de RechtbankAlmelo ingediend verzoek tot erkenning van haar inNew York ‘gekochte’ naam, is afgewezen. Bij mijnweten hebben alleen De Telegraaf en Quote over deverloren rechtszaak geschreven.

WAAROM DE NAAMSWIJZIGING IN NEW YORK? –DE KEUZE VAN DE NAAM MEESNijkamp heeft laten weten dat zij in 2002 voor 50 dollarhaar familienaam in New York heeft laten verandereninMees. Dat is te lezen in een interviewmet haar in VrijNederland in 2009. Haar nieuwe naam heeft zeontleend, zegt ze, aan de Haagse kledingzaak waar zehaar Helmut Lang-mantelpakken kocht. De naam‘Nijkamp’ was in het Engels niet uit te spreken enbovendien was ‘Heleen Mees’ met al die e's 'esthetischver¬antwoord', zei ze. Propria Cures schrijft in juli 2013over de naamswijziging in zijn artikel ‘Meesmuilen’:‘De prestaties van Heleen Mees zorgden ervoor dat zeeen persoonlijkheid werd. Dat gebeurde overigens niettegen wil en dank, maar was zorgvuldig georkestreerd.Heleen Mees verhuisde aan het begin van ditmillennium naar New York om het daar te maken alsde powervrouw die ze is. Toen Heleen voet aan walzette in de land of the free was haar achternaam trouwensnog Nijkamp. Bij een nieuw begin hoort een nieuwenaam. De keuze viel op Mees, de naam van de Haagsewinkel waar Heleen Mees voorheen Nijkamp haarmantelpakjes kocht. Mees is ook de naam van eeninvloedrijk Rotterdams bankiersgeslacht (die vanMeesPierson), maar dat is natuurlijk toeval.’

Nijkamp had in 2008 in de wekelijkse interviewrubriek‘Tien geboden’ van de ochtendkrant Trouw al watgezegd over haar naamswijziging. Naar aanleiding vanhet achtste gebod, ‘Gij zult tegen uw naaste niet valsgetuigen’, zei ze daar: ‘Je zult maar ’Joke’ heten ennaar Amerika emigreren. Niemand zal ervan opkijkenals je dan een andere naam kiest, maar als ik vertel datik mijn achternaam heb veranderd, vinden ze dat heelraar. Of in ieder geval aanstellerij. Heleen Nijkamp isin het Nederlands nog wel mooi, maar in Amerikazeggen ze nietsjkèèèmp. Dat gaat me door merg en been.Het is een esthetische kwestie, het heeft niets metidentiteit te maken. Als ik een bepaalde kracht wiluitstralen, had ik voor een andere naam moetenkiezen. Een mees is toch een lief klein vogeltje? Nee,het is puur gemak. Ik wil me makkelijk kunnenvoortbewegen in de Amerikaanse samenleving. Datgaat nu eenmaal beter als je Heleen Mees heet.’

De naam Nijkamp vraagt inderdaad om die akeligeuitspraak, maar als ze zich voorstelt als 'Naaikemp'(gepeld ‘Nighcamp’) is dat helemáál niet zo moeilijkuit te spreken. Wat geeft het eigenlijk als je naam ietsanders klinkt dan in het Nederlands? Dat hebbentalloze mensen als ze in een ander taalgebiedverkeren. Er zijn in Amerika veel moeilijker namenom uit te spreken, bijvoorbeeld die van haar ex-loverBuiter. Als Nijkamp in Amerika de Nederlandseuitspraak had gewild ‘met al die e's’ die ze esthetischverantwoord vond, had ze de spelling ‘Mace’ moetenkiezen. Dit is een indicatie dat ze om Nederlandseredenen gekozen heeft voor de spelling ‘Mees’. InAmerika is gebruikelijk dat je, als je ergens je naamopgeeft, deze moet spellen en dat is in mijn eigenervaring bij onze naam ook zo. Amerikanen willen ooknogal eens een tweede, fonetische spellingopschrijven, op een blocnote of op de achterkant vaneen visitekaartje. Ook onze naam vraagt om eengeheugensteuntje. Dan zal er ‘Meese’ dan wel ‘Mace’bijgeschreven worden, afhankelijk ervan of je deze zelfEngels-achtig of Nederlands uitspreekt. Bij Nijkampzal men er ‘Nighcamp’ bijschrijven. Haar voornaammoet trouwens ook uitgespeld worden (in het Engelsfonetisch: Heylane). Nijkamp was met haarnaamswijziging nog lang niet van het probleem af; hetwerd hooguit iets kleiner. Ze is in 2000 in New Yorkgaan wonen en dan is het nauwelijks voorstelbaar datze dat eind 2002 niet in de gaten had, toen ze haarnaamswijziging aanvroeg.

De naamswijziging is toegestaan bij beschikking van deCivil Court of the City of New York van 6 januari 2003.Die beschikking is een Order Granting Leave to ChangeName en luidt als volgt: ’The individual currently knownas Heleen Nijkamp who was born on November 21, 1968 atHengelo, The Netherlands (with Netherlands passport#NB7169694 as proof of birth, since no birth certificate isavailable) is hereby authorized to assume the name of HeleenMees’. Op het met de hand ingevuldeaanvraagformulier – zo gemakkelijk gaat dat daar −had Nijkamp als grounds for this application hetvolgende ingevuld: ‘Nijkamp is difficult to pronounce/spellin english/spanish’. Ik kreeg het aanvraagformulierongevraagd meegestuurd met bijlagen en al(fotokopieën van paspoort en verblijfs-vergunning).

ALLEEN EEN KLEDINGZAAK IN DEN HAAG?Propria Cures schrijft, zoals we zagen, dat hetnatuurlijk toeval is dat Mees ook de naam is van eeninvloedrijk Rotterdams bankiersgeslacht. Vanaf 1720zijn in totaal 27 Mezen uit acht generaties lid geweestvan de firma R. Mees & Zoonen en in de jaren 1962-1969 van de firma Mees & Hope. De firmanten warenmet hun hele privé-vermogen hoofdelijk aansprakelijk

voor alle schulden van de bank en deassurantiemakelaardij. Zij waren betrouwbarebankiers, geen komende en gaande bankdirecteurendie hun eigenbelang vooropstelden. Zij hadden veelnevenfuncties in het maatschappelijk leven. Daarnawaren de achtereenvolgende namen van de bankBank Mees & Hope N.V. (vanaf 1969; in 1975overgenomen door ABN), MeesPierson N.V. (vanaf1993), Fortis MeesPierson (vanaf 2005) en ABN AmroMeesPierson (vanaf 2010). De laatste is de naam vande divisie private banking van ABN Amro, waarvan hetRotterdamse kantoor toevallig is gevestigd aanParklaan 11, waar het huis ‘Rozenlust’ stond vanRudolf Mees (1880-1951), firmant van R. Mees &Zoonen. Een andere Rudolf Mees (1931-2010), oud-voorzitter van de Stichting Geslacht Mees is lid geweestvan de raad van bestuur van de NederlandscheMiddenstandsbank (opgegaan NMB-Postbank, lateromgedoopt in ING Bank) en mede-oprichter vanTriodos Bank.

Dan zijn er nog Willem Cornelis Mees (1813-1884),ook econoom en jurist, die in de jaren 1863-1884president van De Nederlandsche Bank was, en zijngelijknamige kleinzoon (1882-1976), die oprichter-directeur was van de Rotterdamsche Scheeps-hypotheekbank en in 1913 mede-oprichter van deNederlandsche Handels-Hoogeschool. Deze is via deNederlandse Economische Hogeschool uiteindelijkopgegaan in de economische faculteit van de ErasmusUniversiteit Rotterdam (EUR), die Nijkamp in 2012heeft laten promoveren op een onder haarpseudoniem gepubliceerd proefschrift. Dat hadjuridisch niet gemogen. Een studiezaal in het gebouwvan de EUR, ‘Mees Zaal’, is genoemd naar haarmedeoprichter, die trouwens in 1936 ookmedeoprichter van onze stichting was.

Naast de bankiers sinds 1720 hebben veel anderen

Naamswijziging van Heleen ‘Mees’juridisch mislukt

Heleen Nijkamp 'Mees'

6

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

7

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

door werk elders in het bedrijfsleven, als arts, domineeof wetenschapper en in andere rollen in desamenleving eraan bijgedragen dat door de eeuwenheen voldaan werd aan het criterium van Nederland’sPatriciaat. Dat neemt in zijn jaarlijkse ‘Blauwe Boekje’families op die ‘ten minste gedurende de laatste 150jaar onafgebroken een vooraanstaande rol in deNederlandse samenleving hebben gespeeld en die totop de huidige dag op de voorgrond treden metprominente bestuurders, wetenschappers, officierenof zakenlieden.’ Rechters, dominees en vrijeberoepers als notarissen, artsen, architecten enadvocaten zullen ook wel meetellen. De familie Meesis opgenomen in de uitgaven van 1911, 1917, 1951 en1983.

Maar voor de meervoudig afgestudeerde HeleenNijkamp was ‘Mees’ alleen een kledingzaak in DenHaag. Moeten we dat geloven? Ik ben overigensbenieuwd of familieleden deze niet meer bestaandewinkel gekend hebben. Zou de econoom en jurist diein de jaren negentig als woordvoerder op hetministerie van Financiën beroepshalve naar buitentrad, echt niet gedacht hebben aan Bank Mees &Hope en MeesPierson? Zou een aan de wegtimmerende musicus of componist zich niet heel ergbelachelijk maken als die zich met een of andersmoesje opeens Andriessen ging noemen?

ERKENNING NAAMSWIJZIGING AFGEWEZEN –HANDELT NIJKAMP ONRECHTMATIG?

In Nederland had Nijkamp haar geslachtsnaam ‒ datis de juridische term voor familienaam ‒ niet kunnenlaten veranderen in Mees. De geslachtsnaam vanNederlanders kan alleen gewijzigd worden door deKoning op een beperkt aantal gronden, bijvoorbeelddat de naam bespottelijk is. Geen daarvan doet zichvoor. Nijkamp heeft in december 2011 geprobeerdhaar New Yorkse naamswijziging te laten doorvoerenin het geboortenregister van de gemeente Hengelo.Na weigering heeft ze in maart 2012 een verzoekingediend bij de Rechtbank Almelo om te bepalen dathaar naamswijziging moet worden erkend.

De rechtbank heeft dat verzoek afgewezen inmeervoudige kamer op 26 september 2012met een uitvoerige juridische motivering(www.rechtspraak.nl, LJN BX8810, geanonimiseerdgepubliceerd). De motivering eindigt ermee dat derechtbank begrip ervoor heeft dat Nijkamp niet mettwee namen geregistreerd wenst te staan, maar merktop dat deze discrepantie door haarzelf is veroorzaaktdoor welbewust en op eigen verzoek haargeslachtsnaam in de Verenigde Staten te latenwijzigen.

Mág Nijkamp zich wel Mees noemen? Het BurgerlijkWetboek bepaalt dat hij die de naam van een andervoert zonder diens toestemming, jegens die persoononrechtmatig handelt, wanneer hij daardoor de schijnwekt die ander te zijn of tot diens geslacht of gezin tebehoren. Voor deze civielrechtelijkeonrechtmatigheid is niet nodig dat de schijn metopzet wordt gewekt. Uit de frequente vragen naaronze verwantschap, ook vóór 2013, blijkt wel datNijkamp al dan niet opzettelijk de schijn wekt tot onsgeslacht te behoren. Die schijn wordt nietweggenomen door de omstandigheid dat er ookmensen zijn met die naam die niet afstammen van deomstreeks 1594 van Aken naar Rotterdam gevluchteJoris Mees.

Degene wiens naam onrechtmatig wordt gevoerd, kanvorderen dat de rechter dit verbiedt, zonder dat hijschade heeft geleden, maar hij moet wel voldoendebelang hebben bij een verbod. Degene met hetgrootste belang is de echte Heleen Mees (1964; G 13-20-1). Zij is promovendus aan de Universiteit Utrechten publiceert in het Engels. Zij heeft er last van dat zewordt aangezien voor Nijkamp, bijvoorbeeld bij hetgeven van lezingen, en dat men haar publicaties aanNijkamp toeschrijft. Bij googelen wordt ze vermengdmet Nijkamp of ze verschijnt pas op de zoveelstepagina van het zoekresultaat. Toen zij op hetschoolplein met andere, niet buitenshuis werkendemoeders kennismaakte, werd haar gevraagd of zij dievrouw was die in de kranten zulke nare stukjes overhen schreef!

Amsterdam, maart 2014Marten Mees

(1946; R 12-17; advocaat-belastingkundige teAmsterdam, verbonden aan Loyens & Loeff teAmsterdam; sinds 1993 tevens raadsheer-plaatsvervanger in het Gerechtshof Den Haag;m.mees@gmail.com �

huis kent drie soorten activiteiten, meditatie,ontspanningsoefeningen en gesprekstherapie.

In de documentaire komen een drietal ex-kankerpatienten aan het woord die spreken overhun ervaringen over de impact van het hebben vankanker op hun leven, nadat zij (voorlopig)genezen zijn verklaard. Een vierde patient uit dedocumentaire heeft de strijd verloren en isinmiddels overleden. Hiernaast komen ook eeninternist, een geestelijk verzorger, een psychologeen uiteraard Willam Yang zelf aan het word.

Jaap vertelt gepassioneerd over het idee achter hetTabor huis zoals dat door William Yang en zijn stafwordt uitgedragen. Kerngedachte is dat je er alsmens vollediger uit kan komen en het leven eenpositieve draai krijgt, als het je gegeven is deziekte te overwinnen. Gedreven door een mix vanverlichting en verlossing, gevoed door de diepeverbondenheid ,zoals Willam Yang die voelt, tussenBoeddhisme en Christendom, worden Tabor huisbezoekers begeleidt in hun zoektocht naarantwoorden en hun pogingen tot aanvaarding.

Voor Jaap is het bijna een therapeutische filmgeworden vertelt hij. Het maken van dezedocumentaire heeft ook hem geholpen anders tekijken naar zijn ziekte, die eigenlijk al 35 jaar methem meereist (zij het nu gelukkig op afstand).Hoe ga je met de dood om als je in eenlevensbedreigende situatie verzeild raakt? Datroept vele vragen op, waarbij spiritualiteit vangrote waarde kan zijn. Hierin ligt de grotebetrokkenheid van Jaap met het onderwerp vanzijn documentaire.

De documentaire wordt voorlopig uitsluitendvertoond in kleine kring, waaronder met enig

Onze kersverse eindredacteur van de Kroniek,Jaap Mees (30 mei 1959, Rotterdam) is al geruimetijd actief als filmmaker. Eerst in London, nuvanuit Nederland. Hij heeft diversedocumentaires op zijn naam staan waaronder“Taize in Rotterdam’, ‘Inside The Circle’ en “Offthe Beaten Track”. Jaap studeerde journalistiekin Tilburg en vervolgens regie & scenario aan deLondon International Film School. Hij schrijftvoor diverse websites en bladen, o.afilmtijdschrift Skrien, Talking Pictures. LudoMees sprak met Jaap over zijn laatste project dathij samen met Paul Simons (camera, montage)heeft uitgebracht.

Het licht van Tabor betreft een persoonlijkedocumentaire over de psychologische en spiritueleverwerking van kanker. Een ontroerend enindrukwekkend filmisch document waarin centraalstaat wat er met mensen gebeurt wanneer zij dediagnose kanker krijgen. De levensvragen die opdat moment rijzen, ongeacht of je gelooft of niet,zijn zeer fundamenteel en ingrijpend voor demensen die deze boodschap hebben ontvangen enhun naasten.

Jaap praat vanuit eigen ervaring aangezien hijzelfsinds 1979 drie maal de diagnose kanker heeftontvangen (ziekte van Hodgkin) maar daargelukkkig van genezen is verklaard, sinds 2004.Een bezielde en ontroerende lezing in 2009 vantherapeut William Yang in het UMC was deaanleiding voor Jaap om dit onderwerp nader teonderzoeken hetgeen heeft geleid tot dezedocumentaire. William Yang is een Nederlandsetheoloog/therapeut (Chinese vader enNederlandse moeder) die al 30 jaar werkzaam isals therapeut. Hij is de grondlegger van de WillamYang Foundation. Over zichzelf zegt Willam Yangop zijn eigen website: ”In mijn jonge jarenstudeerde ik theologie en menswetenschappen enlater interreligieuze spiritualiteits studies. Maarhet meest leerde ik in mijn opleiding totziekenverzorgende. In plaats van een dr. titel tehalen koos ik ervoor om broeder te worden aan debasis in onze gezondheidszorg. Broeder zijn is nogsteeds mijn basis in mijn werk als therapeut op hetTaborhuis, maar ook als yoga- en meditatie leraar”.

Het Tabor huis ligt in Nijmegen en is inmiddelsonderdeel van het Helen Dowling Instituut. Het

Interview met Jaap Mees over zijn documentaire

Het licht van Tabor

9

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

8

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

shape of capoeristas challenging each other, on thebar corner where people are jamming their favouritesamba hits, or in the clubs where men invite womento dance the beautiful couple’s dance of forró. In thestreets I often heard children jamming Brazilianrhythms on whatever hard surface they could find tobeat upon.It is this inclusive factor that is the reason for mycuriosity and admiration for Brazilian music culture.Therefore I am returning there next year tohopefully get more out of the seeds I planted therethis year. I can’t wait!

As I said, my trip didn’t turn out completely asexpected. Obviously I was not too happy about this.I ended up having to return from Brazil sooner thanI planned, and during the two months I was there, Icouldn’t dance much. I did join a class of forró, andI made sure to get all the new movements on videoso that I can study them when my feet are back tonormal again. I also took some percussion classeswhere I got an introduction to samba-reggae. I didthree weeks of language school, which I think wastime well spent. Hardly any people speak English inSalvador, and I didn’t manage to find any teacherswho did. I’ve always wanted to learn more languages,so I’m very happy to say, that I now can communicatein Portuguese.

I was worried about taking dancing classes since I wasnot sure whether my feet would soon be better, andwhether it would be best to return home to getproper treatment. Instead, a friend, who also studiesfolk music, and I started our own little project,making a repertoire of our own tradition, andpresenting our songs and music to people who hadnever heard of Scandinavian music. It turned out tobe a great success. We gave concerts in some schoolswhere we used our new Portuguese skills to give ashort introduction to the pupils. Later the teacherstold us that none of them had ever seen a violinbefore. I know it sounds unbelievable, because surelythey must have a symphony orchestra in Salvador, butmany of the students in the local schools are not soprivileged that they can go there. And of course noone knew where Denmark is. A tiny country. Youshould have seen their faces when they heard amelancholic song about the winter and we tried toexplain what the Danish winter was like with snowand ice. It was hard for them to imagine. I have tomention that Salvador is located just below theequator, and the whole time I was there thetemperature never dropped below 25C. In oneschool they had a group of deaf students. Strangelyenough they turned out to be the most grateful ofour audiences. I think some of them could hear a

little, and therefore they sat at the front, as close tous as possible. Of course we didn’t have anyamplification to our music. But one of the teachersstood next to us and translated everything we saidinto sign language. That was cool!

The week before I returned to Denmark, mytravelling companion and I went to the national park“Chapada Diamantina”. Here we experienced someof the amazing nature reserves Brazil has to offer. Inthe beautiful village Capão, we played some moreconcerts and met some very interesting people.

I bring back with me many wonderful memories andexperiences that will last a life time. Not only aboutmusic, but also about life. For example, I remindmyself that things don’t always turn out the way Iwant them to. You can plan all you want, but life outthere in the big world has its own way of doingthings, and we Scandinavians certainly have verycomfortable lives. I can use all my experiences whenI return. Now I know how to be safe in a city likeSalvador, when to take the bus or the taxi, where tobuy food, and which teachers I’d like to contact whenI get back. I will keep working on my Portugueselanguage skills, and in spring I’m starting a class of“forró” here in my home town. I’m working onBrazilian songs to put into my repertoire, and I alsobought a beautiful, handmade pandeiro (Braziliandrum) that I’m practising every day.

Thank you Mees Foundation, and thank you allmembers of the Mees family out there, for giving methe support to realise this project.

Lene �

If you like, there are more pictures to be found onmy blog: www.lenehoest.blogspot.comI’m sorry it’s all in Danish.

South America forthis? And why do weneed to learn aboutdancing? Here aremy reflections onthis.I first felt the Africangroove as a healingpower. Once myparents took me to aconcert with Africanmusicians. I felt the music moving my feet so I starteddancing. The following years I started to do moreAfrican dance, and since then dance for me hasbecome the optimal way to work out the body andrelease tensions in the muscles. Especially Africanmusic with the many rhythms in 6/8 has a swing thatno one can resist. Even psychologically the dance hasan effect: it makes you happy!I can to some extent recognise these feelings whendancing to Scandinavian music, but the style of danceis stiffer and more controlled and frankly speakingdoes not give you the same physical work out. Butthere is another difference between the cultures ofNorthern Europe and Africa. Somehow music anddance seem to be a much more natural part ofeveryday life in Africa. Earlier my curiosity hadalready taken me to countries like Ghana andTanzania, but it is also true of Brazil. Most BraziliansI met were at least able to dance a few steps of samba,capoeira and forró, three of the most popular dancestyles in Brazil. Many people even played some kindof instrument. Music is found on the beach in the

In September 2013 I left my home in Odense,Denmark, to start my long awaited journey to Brazil.For almost a year I had been planning this trip, savingup the money, talking to people who had been there,trying to learn Portuguese and searching the web forinteresting schools and teachers. My plan was to studythe Brazilian music and dance culture as asupplement to my studies in Denmark. The tripdidn’t turn out exactly as I planned, because I gotserious tendonitis, a kind of muscular inflammation,in my feet so that I ended up not being able to dance.But I’m already planning a new trip for next year.More about all of that later.

I’ve always been interested in music from othercultures, especially ones with African roots. Four yearsago, I enrolled as a student at the Academy of MusicSouthern Denmark, focusing on Scandinavian folkmusic. This became a new way of working withtraditional music, namely with the traditions of myown country.This year I received my bachelor degree.My ambition is to continue with a different mastersdegree, specialising in a more “rhythmic” kind ofmusic and movement, called “Sang, Dans og Spil”(Singing, Dancing and Playing). Building on thetraditions from Africa and South America, thisrelatively new approach to teaching music aims atincluding large groups of people in music, whatevertheir background, and strengthening the sense ofrhythm and musicality, social abilities, body awarenessand much more.

But why do we only draw on music from Africa and

Living through music - playing throughlife…

regelmaat in cultureel centrum de Appel inNijmegen. Belangstellenden kunnen een DVD metde documentaire bestellen bij Jaap(jaapmees@online.nl). Ik kan hem zeeraanbevelen. Hieronder volgt een korte weergavevan een reactie die Jaap ontving op zijn film enwaarmee eigenlijk alles gezegd wordt:

Zie trailer op: http://youtu.be/da3xGv9jXvO

Ludo Mees �

…ik heb gisteren de dvd met mijn dochter van 22bekeken. Het was wederom zeer indrukwekkend tezien. Er wordt ontzettend veel waars in gezegd envoelbaar overgebracht. Ook mijn dochter werd geraakten zei dat het eigenlijk een film is over het leven, eenboodschap om het leven ten volle te leven. Er zit eenhele mooie switch in de film van donker naar licht, dieecht voelbaar is. Ik hoop dat hij door veel lmensengezien wordt, het is geen film over kanker maar over(de bron van) het leven en dat gaat ons allemaal aan.

11

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

10

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

In de vorige Mezenkroniek werd in de serie KrasseTachtigers Groninger Bert Joist Mees geïnterviewd.Dit jaar is zijn zuster Renée Mees (1934) aan debeurt. Zij was onder meer jurist en kinderechter.Als ik arriveer in Gorssel onder de rook vanDeventer, ontvangt zij mij gastvrij in haar gezelligehuis in een bosrijke buitenwijk.

“Ik ben geboren in Groningen. Mijn vader wasopgegroeid in die stad en ik kom uit een gezin vandrie kinderen. Toen ik in de zesde klas van hetgymnasium zat kon ik een studiebeurs voorAmerika krijgen. In Georgia kwam ik terecht op deGirls College for Liberal Arts. Algemeneontwikkeling. Er woonden veel zwarten. Ik had nognooit een ‘neger’ gezien. Toen ik daar zat was desegregatie opgeheven, maar niet in de praktijk.Overal stonden borden met ‘Whites Only’. Demensen keken gestoord op, als je een zwarte obermet “Sir” aansprak. Vorige week zag ik de film‘Twelve Years A Slave’ (winnaar 3 Oscars, J.M) vanSteve Mc Queen. Ik vond hem zeerindrukwekkend, en was erg geschokt te zien hoe deslaven werden behandeld. De ene mens is de anderzijn bezit, je kunt doen wat je wilt met hen. Als jeals zwarte iets deed wat je eigenaar niet beviel,kreeg je klappen met de zweep. Echt lijfstraffen. Deslaven werden vaak slechter behandeld danhuisdieren. Ook werden families uit elkaargescheurd, de vader werd gekocht door de eneplantagehouder en de moeder weer door eenander. Ik denk dat het zinvol is voor mensen van nuom zich te realiseren waartoe wij mensen in staatzijn.

Na dit jaar in de Verenigde Staten ben ik naarLeiden gegaan om rechten te gaan studeren.Waarom? Ik vermoed dat ik die keuze gemaakt hebomdat de vader van een vriendin van mijhoogleraar burgerlijk recht was. Ik herinner me dathij een juridisch probleem in gewone, begrijpelijketaal kon uitleggen. Dat heeft mij erg aangesproken.Toen ik klaar was ben ik naar Amsterdam gegaan.Via via kwam ik aan een baan, dat ging toen nog zo.Ik kwam terecht in het bedrijfsleven. Bij de RubberCultuur Maatschappij Amsterdam, waar ik de enigejurist was. Ik werd juffrouw Mees of de JuridischeAfdeling genoemd. Het bedrijf had plantages inAfrika en Midden-en Zuid-Amerika. Ik moestbijvoorbeeld internationale arbeidscontractenopstellen. En ik heb de pensioensystemen

gemoderniseerd. Ik heb er zes jaar gewerkt. Daarnaben ik getrouwd met een huisarts in Zeeland, datwas niet meer te combineren met een baan inAmsterdam. Hij had een praktijk in Middelburg. Ikwerd de vrouw van de dokter, er waren daar toenslechts een stuk of zes huisartsen. De Zeeuwenstaan stevig op de kleigrond net als de Groningers.Ze zijn niet makkelijk toegankelijk, je moet zeveroveren. Maar zodra je dat gedaan hebt zijn hetgeweldige mensen. Of het geïsoleerd is in Zeeland?In het begin niet, maar na een aantal jaren kregenwe grote problemen. Als je het moeilijk hebt kun jeje wel erg afgesloten voelen op een eiland. Later inmijn leven ben ik gescheiden. Wij verhuisden naarDeventer toen mijn man daar een baan kreeg, onzedrie kinderen gingen daar naar de basisschool.Janine de oudste ging econometrie doen, Bram deoudste zoon heeft in Delft scheikunde gestudeerden de jongste zoon Alexander heeftwerktuigbouwkunde gedaan.

WAT ZIJN DE DUIDELIJKE KEERPUNTEN INUW LEVEN?Alle grote keerpunten vielen samen met hetverhuizen naar een andere plaats. Na de scheidingben ik verhuisd naar Schalkhaar. Toen Alexandereindexamen had gedaan, ben ik gaan wonen inGorssel vlakbij Deventer. Het heeft lang geduurdvoordat ik ben gaan scheiden. Ik heb moeite gehadom onder de binding met mijn man uit te komenen daarom wilde ik mij daarna niet meer binden.

Hij had problemen die niet op te lossen waren, wijhebben het meerdere malen geprobeerd. Ik hebgeen moment spijt gehad van het feit dat ikvertrokken ben. De kinderen zijn bij mij gaanwonen, daar hebben we nooit strijd over gevoerd.Zij hebben mij later verteld dat zij het als eenbevrijding ervoeren, omdat de spanning er af was.

BENT U TOEN WEER GAAN WERKEN?In de tijd kort na mijn scheiding kon ik het nogniet aan. Later overwoog ik weer bedrijfsjurist teworden, als voorheen. Een van mijn vrienden zei,waarom probeer je de rechtelijke macht niet. In dietijd waren ze op zoek naar buitenstaanders opjuridisch gebied. Dat zijn juristen die minstens zesjaar op juridisch gebied gewerkt hebben, en niet inde rechtelijke macht. Door de scheidingsperikelenwas ik mijn zelfvertrouwen verloren. Als rechterheb je juist wel een zekere stelligheid nodig. Ikmoest mezelf weer helemaal terugverdienen. Jemoet jezelf weer opbouwen. Eerst werd ik gerechtsauditeur, een soort assistent rechter. Dat was ergzinvol, want ik moest ook het procesrecht beterleren kennen. Daarna werd ik rechterplaatsvervanger en tenslotte rechter. In die tijdmoest je alle drie sectoren doorlopen enbeheersen: strafrecht, civiel recht en familierecht.

Er was mij enkele keren gevraagd of ik geenkinderrechter wilde worden. Ik aarzelde omdat ikeen geiten-wollen-sokken omgeving verwachtte. Ikben een jurist en houd van een strakke, heldererationele aanpak, niet van dat zweverige.Noodgedwongen was ik een tijdje kinderrechter endat vond ik hartstikke leuk. Vooral hetopvoedkundige aspect boeide me enorm. Hoe krijgje van een klein kind een goede volwassene, watheb je daarvoor nodig. Wat is van invloed op eenkind, wat kan je daar aan kneden, sturen.

IS UW MENSBEELD DOOR UW WERK ALSRECHTER VERANDERD?Jazeker. Je komt in contact met zoveel dramatischeomstandigheden. Als er één ding is wat mebijzonder duidelijk werd, is het grote belang van deplaats waar je wieg heeft gestaan. Zelf kom ik uiteen warm nest, goed verzorgd , in welstand, zondergeweld, met begrip. Dan heb je een goede basis,daar kan een mens evenwichtig opgroeien. Maarals je thuis bestaat uit een klein huisje achter eencafé waar veel dronkenschap heerst en ergehandeld wordt in drugs, dan is je jeugd nietveilig. Dat bepaalt voor een groot deel je verdereleven. De agressie en onrust vormen een kind, datkun je hem niet verwijten. Dat wil niet zeggen datje hen niet moet straffen, ze moeten hun leven

anders gaan inrichten. Maar velen kunnen dat nietmeer leren. Als je littekens van binnen hebt, gaatdat niet makkelijk weg.

Een andere factor is dat jonge criminelen vaak nieterg intelligent zijn, ze overzien niet de gevolgenvan hun daden. Ze handelen impulsief en hebbengeen controle over wat zij doen of gaan doen. Strafis in zoverre goed dat ze weten dat ze iets fouthebben gedaan, maar je moet vooral proberen zeiets aan te leren. Door gedragstherapie, als ze uitde gevangenis komen. Essentieel is dan of ze weerterugkomen in hun oude kring met dezelfdecriminele vrienden, of dat ze in een andereomgeving een nieuwe start kunnen maken. Als zemaar wat vastigheid hebben, een huis ofvriend(in), werk of een dagbesteding. Dan ben jeeen heel eind.

WAT ZIJN UW INTERESSES/HOBBY’S NAASTUW WERK?Ik ben momenteel bezig met filosofie, wij hebbeneen filosofieclubje met zes vrouwen. Om de beurtgeven wij een inleiding over een filosoof. Wij lezenboeken, ik doe research op internet of bezoek deAtheneum bibliotheek in Deventer. Wij zijn nubezig met de ethiek in de filosofie, we hebben hetover Aristoteles gehad en ik ga praten over deStoïcijnen. Die zijn erg met de Natuur bezig, diebepaalt hoe de dingen gaan, dus accepteer hetmaar. Ik houd van helder en analytisch denken.

Daarnaast houd ik veel van muziek. Ik heb aljarenlang een abonnement op het Concertgebouwin Amsterdam. Ik houd van Bach, ben jarenlangnaar de Mattheüs Passion gegaan. Mozart,Beethoven, Sjostakovich behoren ook tot mijnfavorieten. Ik heb ooit piano gespeeld. Wat sportbetreft heb ik een tijdje getennist en gegolfd.Daarnaast werk ik graag in de tuin. Ook ben ik lidvan een gemêleerde discussiegroep over actueleonderwerpen, die ons op dat momentbezighouden.Je vroeg eerder over keerpunten in mijn leven. Eenbelangrijk keerpunt was ook het krijgen van mijneerste kleinkind. Mijn zoon Bram zei later, ik wistniet dat het zoveel voor jou zou betekenen. Toen ikmet de baby in mijn armen stond zag hij deintimiteit, de warmte, alles was goed. Het ontroertme nog steeds als ik erover praat. Het was ook ergdierbaar te horen dat mijn dochter haar dochternaar mij genoemd heeft. Voor alle grootouders isdat fijn, maar voor mij door de scheiding heeft datextra veel betekenis.”

Jaap Mees �

Interview Renee Mees“Het is van groot belang waar je wieg heeft gestaan.”

volgde van gepuzzel, budgettering, gesprekken metde Gemeente, bouwcommissies, lerarencommissies,welstandscommissies, technisch adviseurs,vergunningen, berekeningen, aannemers,projectmanagers, enzovoort, enzovoort. Gaandewegkreeg het ontwerp zijn uiteindelijke vorm.Gaandeweg ontdekten we ook dat onder delaag vanschuine vormpjes, het bestaande gebouw eenongekende ruimtelijke variëteit en kwaliteit bezit,zeker vergeleken bij het gemiddelde Nederlandseschoolgebouw. Die fundamentele kwaliteiten willenwe graag terugzien in de nieuwbouw.

Het gegeven dat de nieuwe vleugel over eenbestaande gymzaal heen gebouwd moest worden,grepen we aan om het nieuwe volume als een brugop twee rijen V-vormige poten te zetten. Bij

gebrek aan ruimte voor een schoolplein wordteen luie trap naar de entreeverdieping zowelentreetrap als hangplek die bijna naadloosovergaat in een transparante kantine. De markantuitkragende kop van het gebouw wordtafgeschuind en biedt zo logischerwijs ruimte voortwee getrapt oplopende collegezaaltjes enoverdekt de entree. Klaslokalen voortekenen/schilderen plaatsen we op de bovensteverdiepingen in een ateliersetting met eenfabrieksdak en noorderlicht. De bovenste laagwordt aan twee kanten afgeschuind vanwege debezonning van de buren. De overgang van hetoude naar het nieuwe gebouw is aanleiding vooreen gefacetteerd dak met daaronder eenspectaculair tekenlokaal. Zo ontstaat er langzaammaar zeker een ontwerp met een eigenzinnigevorm dat via een paar hele rationele ingrepenaansluiting vindt bij de schuine lijnen en deruimtelijke kwaliteit van het oude gebouw.

2014: Bij de opening van het gebouw spreekt eenleerling mij aan: “Hé meneer, bent u de architect?Heeft u dit gebouw bedacht met die trap? Echtsuper vet!” Het compliment is leuk, moet ik evenwennen aan dat "vet" en “u” en ik realiseer me datik na 20 jaar echt geen leerling meer ben. Ik staphet schoolgebouw in, zonder drempelvrees.

Marijn Mees �

Marijn heeft een bureau in oprichting. Voor meerinformatie: marijn@bureau74.nl

13

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

1993: Op de laatste dag van mijn eindexamen namik me heilig voor, net als menig middelbarescholier, om nooit meer een voet over de drempelvan mijn school te zetten. Hoewel het VrijeSchoolonderwijs de laatste paar jaar van mijnmiddelbare schooltijd meer en meer op mijnbegrip kon rekenen, had ik me toen niet kunnenvoorstellen dat ik een kleine 17 jaar later weerintensief bij de school betrokken zou zijn, zij hetin een heel andere context.

2010: Ik fiets door het Vondelpark in Amsterdamde route die ik zo goed ken van vroeger:Emmalaan, Valeriusplein, onder het AmsterdamsLyceum door rechtsaf. Het is een beetje een triplangs memory lane. Ik kan me de laatste keer datik de route fietste niet meer goed herinneren,maar het gevoel dat ik had toen ik naar mijneindexamens op weg was komt wel weer terug. Despanning, de twijfel of je wel goed genoegvoorbereid bent, maar ook de wil om deconfrontatie aan te gaan met de opgave. Laatmaar komen! Dit keer sla ik niet af richting hetHygieaplein, maar ga rechtdoor naar de Fred.Roeskestraat waar in de jaren ’90 eennieuw gebouw voor het Geert GrooteCollege is neergezet, geheel in de welbekendeantroposofische stijl met afgeschuinde hoeken.Met enige aarzeling loop ik naar binnen, de weggewezen door de concierge naar het lokaal waarde bouwcommissie zit te wachten.Drie weken eerder kwam op het architectenbureau

waar ik werk (http://www.search.nl) een briefbinnen waarvan ik het logo op het briefpapiermeteen herkende. Samen met twee anderebureaus waren we uit een voorselectie gekomenom een voorstel te maken voor de uitbreiding vanhet gebouw aan de Fred Roeskestraat. We wareneigenlijk verbaasd dat we gevraagd werden voordeze selectie. Hoewel we gebouwen maken diezich op een vanzelfsprekende en natuurlijkemanier proberen te voegen in hun context en weregelmatig met hout werken, hebben we niets vandoen met antroposofie, laat staan met de in onzeogen nogal dogmatische opvattingen van deantroposofische architectuur met z’n bijnaneurotische neiging om alle hoeken schuin af tesnijden “omdat er in de natuur ook geen rechtehoeken voorkomen”.

We studeren twee weken op de uitbreiding. Geengemakkelijke opgave. Wat zet je tegenover eengebouw met zo’n sterke signatuur? Hoe doe jerecht aan een bestaand gebouw dat je bijna ingrootte verdubbelt? Hoe lossen we de logistiekeproblemen van het bestaande gebouw op? Hoebeantwoorden we de vraag van de school naar eengebouw met een meer eigentijds gezicht voorkinderen die middenin het moderne leven staan?

2012 Nadat we een reeks voorstellen aan de schoolpresenteerden kwamen we als winnaar van dearchitectenselectie uit de bus. Ik werd aangesteld alsverantwoordelijk projectarchitect. Een lang traject

12

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

“He meneer bent u de architect?”

15

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

14

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

De Humber werd voorzien van een kenteken H6609. Dit Zuid-Hollandse kenteken was al vóór1920 reeds in bezit van de heer J. Mees Mzn. In hethandboekje van de Humber staat achterin depersoonlijke gegevens van de eigenaar ingevuld endeze heb ik gescand en bijgevoegd.

De auto werd alleen voor lokale ritjes door Mej.Mees zelf gereden. De familie had ook een grotereauto (een Wolseley) met chauffeur, die beideauto’s onderhield. In 1936 kreeg de Humber eenNoord-Hollands kenteken G 69463.

Tijdens de oorlog is de auto samen met deMercedes ondergedoken zonder de wielen in eenstapel brandhout in de tuin van het landgoedINIMA. De chauffeur had echter NSB sympathieënen heeft de auto’s verraden. de Mercedes werdafgevoerd en werd in Groningen in afgezaagdevorm voor melktransport gebruikt. Na de oorlogwerd deze wel teruggevonden maar was nietbruikbaar meer. De Humber werd zonder wielente klein, te oud en niet bruikbaar gevonden en konop het landgoed blijven. Na de bevrijding werd dechauffeur ontslagen. Juffrouw Mees moest echtereen vergunning aanvragen om toestemming tehebben haar auto te rijden. Dit kenteken heb ik enhaar beroep staat ingevuld als Imker. Kennelijkheeft ze er bijen volken mee vervoerd naar debloesem bomen."

Arnoud Carp uit Hilversum �

"Mijn broer heeft toen hij de auto kocht van Mej.Mees een aantal verhalen van haar meegekregen.Een ervan is dat zij in 1924 met haar vader enzuster op vakantie was in Engeland en daar eenauto mocht uitzoeken in de showrooms, die inBondstreet waren gevestigd. Reden van eenvakantie in Engeland was de wens van haar vaderer even uit te willen zijn na het overlijden van zijnechtgenote. Dit moet onjuist zijn daar deze pas inseptember 1926 is overleden. Het feit, dat zij opdeze vakantie niet mee is gekomen doetvermoeden, dat zij mogelijk ziek was. Mej. A.H.Mees bekeek onder andere de Austin 7 maar dekeuze viel uiteindelijk op de Humber. Deze moestvoor de export worden klaargemaakt en wijkt omdie reden in een aantal belangrijke punten af vande standaarduitvoering. Onder andere werd deauto voorzien van een Duitse Boschmagneetontsteking en van bredere velgen metMichelin banden. Ook werd een Dashboard klokgemonteerd van hetzelfde merk als dekilometerteller. Uit de fabrieks registers, die inbezit zijn van de Engelse “Humber Register” blijkt,dat de auto rechtstreeks werd verkocht aan deheer J. Mees Mzn. uit Rotterdam en niet via eendealer zoals gebruikelijk was. Ik meen, dat de autopas na terugkomst van de familie werd uitgeleverden dat er bij het ontschepen iets is misgegaanwaardoor er direct al gerepareerd moest worden.Waaruit de schade bestond is mij niet bekend. Deauto was voorzien van een radiator mascotte in devorm van een ijsvogeltje. Deze ontbrak bij de koopin 1971 maar een identiek exemplaar werd doormij op een onderdelen beurs gevonden. Deleverancier van deze mascotte is de firma Aspreydie nog steeds op 167 New Bond Street gevestigdis.

Humber uit 1924Korte passage van de brief van Arnoud Carp

Rotterdam timmert aan de weg. Het centraal stationis totaal gerenoveerd en heeft een metamorfoseondergaan. Het is nu een in ultramoderne stijl uit de21ste eeuw opgetrokken station. Ruim opgezet meteen dubbele winkelgalerij in het hart van het gebouw.Het metrostation is nu geïntrigeerd in het gebouw. Ookbij station Blaak wordt er een indrukwekkende indoorMarkthal gebouwd met een gigantische indoor markt,vele winkeltjes en restaurants. Op de Kop van Zuidheeft het Rem Koolhaas bureau een ‘verticale stad’gebouwd De Rotterdam. De Maasstad wordt nu eenvan de meest vitale steden van Europa genoemd. Enstaat zelfs op de achtste plaats op de lijst van de top 10beste wereldsteden in een verkiezing van reisgids deRough Guide.

Naast al deze grootschalige verbouwingen viert ook hetauthentieke Tuindorp Vreewijk zijn 100 jarige bestaan.Op zaterdag 23 november 2013 werd dit heugelijke feitgevierd met een heerlijke high-tea op Brink 7 inVreewijk. Georganiseerd met verve door Netty van denEnde en Ria Schuiling. Ternauwernood gered van desloop, werden ruim 200 woningen in volkswijkVreewijk aangemerkt als Rijksmonument. De wijk is nubeschermd stadsgezicht. Tijdens de viering sprakenlandschapsarchitecten Anneke Nauta en Ank Bleekerover het opzetten van de Buitenruimte Vreewijk.

Columnist Jan Oudenaarden uit de regio las eencolumn voor over het behoud van het tuindorp. Hijschreef ook de tekst voor het fraaie boek TUINDORPVREEWIJK, een groene oase in de grote stad, dat werdgepresenteerd. Daarna stond er een bezoek aan demuseum woning aan de Lede 40 op het programma.De laatste bewoner uit het begin van de 20ste eeuw liethet huis in zijn oorspronkelijke staat achter, zondercentrale verwarming en met een kolenkachel. Ditbijzondere en unieke huis is zeker een bezoek waard.Zie ook www.leveninvreewijk.nl/museumwoning.Hoogtepunt van de dag was het planten van eenbijzondere Amberboom aan de Lede ( Brinkzijde) ende onthulling van een plaquette door nazaten van deindertijd betrokken roemruchte Rotterdamse families.Zoals Van der Mandele, Mees, Dutilh, van Ravesteyn enSchadee. En ook afstammelingen van de architectenGranpré-Molière en Berlage. Een ingekerfde tekst opeen monument in deze rustieke wijk herinnert aan dewoorden in 1913 uitgesproken door K.P van derMandele. Samen met mijn grootvader Jacob Mees,initiatiefnemer van het Rotterdamse Tuindorp. Op hetmonument staat: “Zo moge hier een tuinstad verrijzen,waarin een meer harmonisch leven voor de stedelingmogelijk is.”

Jaap Mees �

Amberboom voor 100 jarig TuindorpVreewijk in Rotterdam

De namen van links naar rechts zijn; Jaap Mees, Adrienne Vriesendorp-Dutilh, Nora Schadee, Tom Dutilh, Tota C. Kroner-Dutilh,Michiel van Ravesteyn, Gijsbrecht van der Mandele, Clara van Nederveen en Emmererique Molière.

17

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

16

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

Christiane Grietje Hélène Busulenga-Mees

Christiane Mees was de dochter van HermanFrederik Martinus Mees (Freddy) (G12-15) enEugenia Ana Dindel. Haar grootouders Frederik(Fritz)Herman Mees (1879-1950) en (deAmerikaanse) Rosy Jossy (1888-1930) woonden inBoekarest voor het werk van Fritz bij de firmaFenner en Co. Er waren drie kinderen: Freddy,Yolande en Pieter. Yolande overleed in 1926 op 15jarige leeftijd en in datzelfde jaar verhuisde hetgezin naar Mexico waar Fritz bij Shell Mexico gingwerken.

Freddy bleef in Boekarest om rechten te studeren.Daar ontmoette hij Eugenia Ana Dindel en trouwdemet haar in 1930. Op 9 augustus 1931 werd inBoekarest hun dochter Christiane geboren. Op eendag – Christiane was een kleuter – verdween Freddyuit het leven van Eugenia en Christiane. Hij ging zijnfamilie achterna naar Mexico, waar hij in 1939hertrouwde met Victoria Alonso di Galan en in 1941een dochter, Elizabeth, kreeg. Of hij ooit nogcontact heeft gezocht met zijn vrouw en kind inBoekarest blijft onduidelijk. Freddy kwam om bij eenauto-ongeluk in Mexico in 1946.

Christiane groeide op bij haar moeder in demoeilijke jaren voor en na de oorlog. Zij leerdevloeiend Frans spreken; Roemenië was in die tijd

sterk georiënteerd opFrankrijk. In 1954 trouwde zijmet Nicolas Busulenga, eeningenieur van Griekse origine.Het huwelijk bleef kinderloos.Nicolas overleed in 1991 op 69-jarige leeftijd.

Na de oorlog verdweenRoemenië achter het IJzerenGordijn. In 1967 kwam Ceausescu aan de macht, diehet land met zeer harde hand regeerde tot derevolutie in 1989. Hij werd samen met zijn vrouwElena standrechtelijk geëxecuteerd. Boekarest indie tijd was arm, chaotisch en geïsoleerd. Niemandwas te vertrouwen, het leven was er volstrektparanoïde. Christiane werkte in Boekarest bij deRoemeense PTT, waar ze vriendschap sloot metMarta, een vrouwelijke collega, haar man Michael en(peet)dochter Cristina. Dit gezin was een grotesteun voor Christiane toen zij weduwe werd, haargezondheid achteruit ging en zij moest rondkomenvan een bescheiden pensioentje van de PTT.

In 1977 probeerde Mexicaanse oom Pieter zijnRoemeense nichtje op te sporen. Via de StichtingGeslacht Mees, de Nederlandse ambassade inBoekarest en veel inspanningen van Philip A.J. kwam

1931 - 2014

Tubantia, het werd mijn eerste echte publicatie. Detweede was in De Telegraaf. Die ging over eenolietanker voor de kust van Aruba waarop een Indiasebemanning maandenlang heeft vastgezeten. Ik kwamerbij via hun Nederlandse advocaat.

ERASMUSJOURNALISTEN.NLMet mijn klasgenoten maak ik bijna dagelijks eenkrantje, de Randstad Vandaag. Dit is om ons voor tebereiden op de stages die we hierna bij kranten gaanlopen. 's Ochtends redactievergadering, dan iedereenop pad en schrijven en na de deadlinemiddagvergadering voor de meer lange-termijnstukken. Onze stukken plaatsen we op dewebsite erasmusjournalisten.nl. Iedere paar wekenwisselen de redacties. Ik begon bij Cultuur en Mediaen ging via de webredactie naar Binnenland. Nu doeik Stad en Regio en daarnaast ben ik met een paarlangere stukken bezig. We werken ook aan een'special' van weekblad De Groene Amsterdammer.Iedereen schrijft twee stukken, de beste daarvan

worden in juni geplaatst.

Ik vind het leuk om een tijdje in Rotterdam te wonen,een groot verschil met Amsterdam. Ik heb hierwoorden geleerd als 'stad maken': het creëren vandingen die de stad mooier maken. In Amsterdamgebeurt dat natuurlijk ook nog, maar daar is alles al zomooi en vol en voelt het grootste deel af. Hier kan ernog van alles gebeuren, wat ook gebeurt. De tijd gaatrazendsnel. De opleiding hier duurt nog maar even,vanaf juni ga ik drie maanden stage lopen bij DeFinanciële Telegraaf. Ga ik toch nog iets financieelsdoen dus, zoals al die oudere Mezen. En weer naarAmsterdam. Maar ik zal zeker van tijd tot tijdterugkomen in Rotterdam.

De PDOJ kan ik mede dankzij financiele ondersteuning hetVan der Dussen van Beeftingh Fonds volgen.

Anna Mees �

Als getogen Amsterdammer (vanaf mijn vijfde), woonik voor vijf maanden in Rotterdam. Na tweëntwintigjaren -met korte buitenlandse onderbrekingen- ging ikvan de Amstel naar de Maas, van nultwintig naarnultien en van 'Damsco' naar 'Roffa'. Aan de ErasmusUniversiteit volg ik een korte journalistiek-opleiding,de Postacademische Dagblad Opleiding Journalistiek(PDOJ). Naast het voordeel dat ik nu niet iedere dagop en neer reis, is het een kans om de stad waar hetgrootste deel van mijn familie vandaan komt, te lerenkennen. Welk Mezenspoor ben ik in de afgelopenmaanden in Rotterdam tegengekomen?

Het begon meteen. Op dag twee, toen ik de opdrachthad een filmrecensie te schrijven over de Iersemisdaadjournalist Veronica Guerin, kwam ik terecht inde bibliotheek van de universiteit. In de Tinbergenzaalzaten veel studenten te overleggen. Omdat ik me beterkan concentreren als het stil is (dat wordt wat straks opeen krantenredactie) liep ik door. De stilteruimte bleekin Zaal Mees te zitten – ik voelde me meteen thuis. Dezaal is genoemd naar mr. Willem Cornelis Mees (1882-1976), in 1913 een van de oprichters van deNederlandsche Handels-Hoogeschool, die later deErasmus Universiteit Rotterdam (EUR) werd. In 1936ook mede-oprichter van Stichting Geslacht Mees

“ZIJ IS OOK EEN MEES, VANDAAR”Op de eerste vrijdag kregen mijn twintig klasgenotenen ik een presentatie over de stadsontwikkeling, enerna een rondleiding over de Kop van Zuid en doorKatendrecht. Joep Boute van de gemeente leidde onsrond en vertelde over Lodewijk Pincoffs en MaartenMees. Van de tweede had ik nog nooit gehoord. Terwijlwe doorliepen, vroeg ik hem of hij er meer over wildevertellen. “Zij is ook een Mees,vandaar”, zei mijn docent HansMaas. Boute zei na afloop “Je magme altijd bellen als je meer overMees wil weten.” De Maarten overwie hij het had gehad bleekMartenMees te zijn (1828-1917), debankier naar wie mijn vadergenoemd is. Geen verrassing. Ikwerd wel verrast toen ik een paarweken later langs de Maas aan hethardlopen was en door deVeerhaven rende. Daar stonden vijfborstbeelden, waarvan één vanMarten Mees (vorig jaar geplaatst,in de vorige kroniek staat hier eenstukje over).

MEZENPOLDEROmdat ik er in de buurt woon, op de NieuweBinnenweg, gaf Joep Boute de tip om naar hetSchoonoordpark te gaan, het 'juweeltje' vanRotterdam. Een parkje naast het park dat 'Park' heet.Het was inderdaad heel mooi en bleek de achtertuinvan Jacob Mees geweest te zijn, de grootvader vanredacteur Jaap. Toen mijn vader even later inRotterdam was, toen zijn we er langs gelopen. En naarbinnen gegaan bij de Parklaan 5, het huis vanPhilippus waar hij met zijn vrouw en drie zoons(Bernard - de vader van de huisgenealoog -, Philip -mijn grootvader - en Marten) woonde. Er zit nu eenZweedse kerk, waar de domineesfamilie woont, eenkerkvrijwilliger, een student en nog een familie. Op deramen staan drie wapens, dat van de RotterdamseMees, van de familie van zijn vrouw Tonia Bouvin enertussen het groen-wit-groene wapen van Rotterdam.Het huis ligt in de Muizenpolder, volgens Wikipedia dekleinste polder van Nederland, die ook wel deMezenpolder wordt genoemd.

Ik doe hier gelukkig meer dan het opsporen vanMezensporen. Schrijven, schrijven, interviewen,schrijven, op reportage, schrijven, films kijken,schrijven. Ineens kan ik overal schrijven, en kom ikoveral binnen om erover te schrijven. Op het stadhuisbijvoorbeeld, na de verkiezingsavond bij LeefbaarRotterdam die hier de grootste partij werd. In deTweede Kamer, voor de overhandiging van hetjaarverslag van de Nationale ombudsman. Bij hetfilmfestival, een kunstbeurs en in een thaikickboksschool. Ik heb twee grote human interest-interviews gedaan, één met Rockanjenaar WimHoogenboom, die in De Kluut heeft gewoond, en één

met Rotterdammer AnnieVerdoold, die in Spangentweewekelijks voor een grotegroep oudere buurtbewonerskookt. Ik schreef een reportageover een gevangenis in Utrecht,sprak mariniers in de VanGhentkazerne en liep een dag mettwee stadswachten mee. Ik hebpremier Rutte en de rector van deEUR geïnterviewd bij de openingvan een verzamelgebouw voorjonge bedrijven en een jongen uitHellendoorn die al acht jaar insupermarkt C1000 wordt en eenC1000-museum op wil gaanrichten. Het laatste stuk bood ikaan aan de Twentse CourantAnna en Marten Mees

Amsterdamse Mees verkent Rotterdam

Misschien is het wel aardig om te weten hoe enwaarom in de Kroniek van 2013 op de voorpagina defoto is geplaatst van het borstbeeld van MartenMees, één van de bekendste leden van de velefamilies Mees die in de Muizenpolder in Rotterdamwoonden.

Als stiefdochter van Jacob Mees, die met mijnmoeder getrouwd was en die in 1926 de prachtigetuin van het voormalige buiten ‘Schoonoord’ hadgekocht, werd ik betrokken bij de Muizenpolder enzijn bewoners van vroeger en heden.

Eén en ander heeft geresulteerd in de opdracht dieik kreeg van het Historisch GenootschapRoterodamum, om onderzoek te doen en een boekte schrijven over de ‘Bewoners en hun Buitens in de18e en 19e eeuw in de Muizenpolder in Rotterdam’.

Na ruim 26 jaar bij de Archeologische Dienst inRotterdam opgravingen te hebben verricht in eengroot rayon rond Rotterdam, was ik al nieuwsgieriggeworden hoe deze oude polder toch was ontstaanen wie daar hebben gewoond.Daar er eigenlijk, naar bleek, niets bekend was inhet Stadsarchief (later wel), ben ik begonnen metmijn onderzoek in het Kadaster van Rotterdam,waar ik een jaar met een zeer behulpzameambtenaar interessante resultaten boekte. Ook inmenig depot van musea en andere archieven,ontdekte ik belangrijke gegevens, waaronderschilderijen, portretten en notariële akten. Mijndiepgaande onderzoek bracht aan het licht dat eengroot aantal leden van het geslacht Mees in deMuizenpolder en omgeving heeft gewoond, dichtbijhun geliefde rivier ‘de Maas’. Daardoor werd in devolksmond gesproken over ‘de Mezenpolder’, eentypisch Rotterdamse gewoonte, die bijnamen!

Hier volgen de namen van de betreffende leden vande familie Mees:

Johan Gregorius Mees J.Rzn, 1783-1849 (R8-1)gehuwd met A.M. vd WallenBewoonde Huis Westmaaslaan, terrein buiten Lusten Rust, ca 1809.Hij had drie dochters.--------------------------------------------------------------------------------------------Jacob Mees J.R.zn, 1790-1854 (R8-3), broer vanJohan Gregorius, ‘stamvader’ van één van de vier

Rotterdamse staken.gehuwd met 1e - A. van Baalen, 2e - H.A. KolffBewoonde Pakhuis 1850, Calandstraat, met zijnnaam in de gevel.--------------------------------------------------------------------------------------------Rudolf Adriaan Mees, Azn, 1789-1866 (R8-4) , volleneef van Johan Gr. en Jacob, stamvader van één vande vier Rotterdamse staken.gehuwd met 1e - M.E.A. Ackersdijk, 2e - Marg. VanMarken.Bewoonde ‘Maaslust’, Parklaan 9 van 1846-1866,zijn weduwe blijft er wonen tot 1870.Hij had 16 kinderen, waaronder:

Rudolf Mees, R.A.zn, 1825-1899 (R9-8)gehuwd met 1e- C.C. Mees, 2e - M.C.J. VinkBewoonde Maaslust van 1870-1899.Hij had 10 kinderen, waaronder:

Wijnand A. Mees, Rzn, 1859-1934 (R10-16)gehuwd met A.J.Hudig, geen kinderenBewoonde Maaslust van 1899-1934--------------------------------------------------------------------------------------------Marten Mees R.A.zn, 1828-1917 (R9-11), broer vanRudolf, gehuwd met A.H. van Teutem,Veerkade 7, Rotterdam--------------------------------------------------------------------------------------------Rudolf Adriaan Mees Rzn, 1845-1885 (R10-15),broer van Wijnand van Maaslust,gehuwd met A.M. Pijnappel (1853-1915)Bewoonde ‘Rozenlust’, Parklaan 11 van 1884-1885,zijn weduwe bleef er wonen tot 1906.

Hij had 2 dochters enRudolf R.A.zn, 1880-1951 (R11-16)gehuwd met Emilie Havelaar (1883-1985)Bewoonde ‘Rozenlust’ van 1906-1951, zijn weduwebleef er wonen tot 1972.In 1976 is het verkocht.

Over ‘Rozenlust’ wil ik hier nog iets melden:Nadat tante Emilie Mees-Havelaar op zeer hogeleeftijd ‘Rozenlust’ verliet, bleef het buiten 10 jaarleegstaan; zwervers en drugsgebruikers hielden zicher op.Het smeedijzeren hekwerk van het balkon boven devoordeur was in stukken naar beneden gegooid.Daar zag ik het liggen en nam het mee. Vervolgensliet ik het repareren en verfde het opnieuw. Dit hekuit eind 18e/begin 19e eeuw staat nu in ons

19

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

18

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

Mezen in de Muizenpolder enDe beeldengroep Veerhaven Rotterdam

er een levensteken van Christiane. Er ontstond eenintensieve briefwisseling tussen haar en de haartotaal onbekende familieleden in Mexico enNederland.

Pieter kon vanwege zijn zwakke gezondheid nietnaar Roemenië afreizen maar regelde voorChristiane een ticket naar Mexico, via Amsterdam.Pas in 1980 kreeg zij een visum. Zij ontmoette opSchiphol, waar ze vier uur overstaptijd had Philip,Madelaine, Hans en Dinie uit Drachten. Doorverlenging van het visum kon Christiane nog tweemaanden langer in Mexico blijven, bij haarhalfzuster Elisabeth en overige familieleden.

Christiane heeft daarna verschillende kerenNederland bezocht, ook op familiedagen. Ze maaktekennis met een groot aantal familieleden, die haarhartelijk ontvingen en haar van alles toestopten.Ook Peter Mees, bestuurslid van de Stichting Vander Dussen Van Beeftinghfonds was op de hoogtevan de armoedige omstandigheden waarinChristiane na haar pensionering leefde. Hij regeldevoor haar een regelmatige ondersteuning van hetfonds in U.S. dollars. Peter kocht ook een VW Polo,die hij eigenhandig naar Boekarest heeft gereden.Christiane had geen rijbewijs, maar Michael, Marta’sman, wel.

De bestuursleden van de Stichting Van der DussenVan Beeftingfonds en vele andere familieledenonderhielden trouw contact met Christiane doormiddel van het sturen van vooral nuttige cadeautjesen brieven. De correspondentie geschiedde perbrief en natuurlijk in het Frans. Met Kerst ontvingenveel familieleden een prachtige in het Fransgeschreven Kerstkaart met hartelijke en zeerbeleefde volzinnen.

In 2008 werden Mieke en Philippine, beiden toennog bestuurslid, opgehaald van Boekarest Airport,door Christiane en Michael. Om elkaar niet mis telopen op het vliegveld hadden wij haar gevraagd meteen bord(je) MEES klaar te staan. Zie foto.

Gedurende drie dagen maakten wij kennis met eenvloeiend Frans sprekende, charmante, zeerverzorgde dame met prachtig wit haar. Eenontroerende, enigszins gereserveerde vrouw, die onszeer dankbaar was op een prettige manier.De geschiedenis had bij haar diepe sporenachtergelaten. Gelukkig zagen wij dat haar vriendinMarta en haar man Michael en hun dochter haarmet liefde en zorg omringden.

In 2010 was Philippine nog een dagje bij Christianein Boekarest, na een prachtige tocht door deDonaudelta. Het was zondag, mooi weer en zij werdin de Polo, die nog steeds reed(!), opgehaald doorMichael voor de lunch bij hen thuis. Daar was ookdochter Cristina, haar man en twee kinderen.Voertaal Roemeens!

Maar hartelijkheid heeft geen vertaling nodig.Christiane was deel van het gezin.

Toen zij begin dit jaar steeds zieker werd, stondenMarta en Michael dag en nacht voor haar klaar. Zijhebben haar in huis genomen en tot haar doodverzorgd.

Peetdochter Cristina stuurde op 12 maart jl. Miekeeen e-mail met het droeve bericht dat Christiane wasgestorven.

Philippine, Mieke en Madeline �

21

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

20

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

gedeelte van de oude tuin Schoonoord te pronken!--------------------------------------------------------------------------------------------Joan Mees Mzn, 1861-1940 (R10-20)Gehuwd met Alida LoopuytBouwde in 1912 Parklaan 16 (dat werd later no 20)en bewoonde het tot 1936.(Het Belastingmuseum is er nu in gevestigd)Zij hadden vijf dochters--------------------------------------------------------------------------------------------Philippus Mees Bzn, 1874- 1944 (R10-21)gehuwd met Tonia BouvinBewoonde Koningin Emmaplein 5, vanaf ca 1908Bewoonde Parklaan 5 van 1925-1944.

Hun kinderen:Bernard (Ben) 1904-1978Philip (Phlip)1907-1993Marten (Mar) 1911-1996. Hij woonde op Parklaan 5tot 1947(Tegenwoordig Zweedse kerk)--------------------------------------------------------------------------------------------Jacob Mees P.R.zn, 1885-1970 (R11-2)gehuwd met 1e - E. van Stolk, 2e – S. JongbloedUnterhorst.Woonde op Westzeedijk 140 vanaf 1929, kocht detuin ‘Schoonoord’ in 1926.Hij was de laatste schout van de Muizenpolder.

Zijn kinderen:Leonoor (1919-2000), zij woonde in hettuinmanshuis van Schoonoord.Jaap (1921-1999)David (1924-1945)Peter (1927-2007)--------------------------------------------------------------------------------------------

NU VERDER OVER DE BEELDENGROEPVEERHAVEN ROTTERDAM

Aan de telefoon komt Maarten Hudig, toen nogvoorzitter van de Erasmus Stichting, die tergelegenheid van het 100-jarig bestaan van dezestichting, een beeldengroep wil schenken vanbekende Rotterdammers uit de Muizenpolder enhet Scheepvaartkwartier. Rotterdammers die methun kennis op vele gebieden hebben bijgedragenaan de ontwikkeling van hun stad.Hij vraagt mij hoe ik daar over denk. Eerst heb ikenige aarzelingen, maar al spoedig vind ik het eenprachtig idee, echt iets voor Maarten, borstbeeldenop een sokkel! Oei!

De beeldhouwer wordt gevonden en een plek:Veerhaven (vroeger Pontegat geheten) met zicht opde rivier de Maas. Wat een prachtige locatie. Mijwordt gevraagd, gezien mijn studie over dit gebied,een selectie te maken van in aanmerking komendepersonen. Uit mijn selectie worden gekozen:Antony Van Hoboken (1756-1852), Marten Mees(1828-1917), Elie van Rijckevorsel (1845-1928),D.G. van Beuningen (1877-1955) en Louis Jamin(1881-1953).

Op vrijdag 31 mei 2013 was het momentaangebroken voor de feestelijke onthulling van de 5bonzen beelden. Vooraf werd een 80-talgenodigden op de Koninklijke Roei- enZeilvereniging ‘de Maas’ ontvangen waar Prof. Dr.Paul van de Laar een feestelijke speech hield die hij,tot mijn verbazing, eindigde door mij ‘Koningin vande Muizenpolder’ te noemen! Het zal je maargebeuren!Daarna liepen we gezamenlijk naar de Veerhaven,waar van elk beeld het doek verwijderd werd dooreen nazaat. Marten Mees werd onthuld door VitaMees, dochter van een naar hem vernoemdeMarten.

8 juli 2013

(Machteld van Limburg Stirumwoonde tijdens het schrijven vanbovenstaand artikel nog in de‘Schoonoord’-tuin, niet lang daarna iszij met haar man verhuisd naar ’sGravenwetering 94 in Kralingen.)

Machteld van Limburg Stirum �

Brief Haverkorn

23

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

22

KRONIE

KVAN

DESTIC

HTIN

GGESLACHT

MEES

GEBOREN

Utrecht, 5 maart 2012: Doortje Marie Mees,dochter van Mans Willem Wzn Mees en EefDore Anke van Egmond (G XIV-21-1-3)

’s Gravenhage, 14 april 2012: Ties WillemMees, zoon van Joris Wzn en Daniëlle Mees-van Diepen (G XIV-21-1-2)

Amsterdam, 12 juni 2012: Sophie JuliaSannino, dochter van Benjamin Sannino enAlexa Justine ter Horst, kleinzoon vanMadelaine PhAJdr ter Horst-Mees (R11-18).

Jupiter, Florida, 16 november 2012: JonathanAlexander Willis Dorhout Mees, zoon vanRoger en Marina Isabella ABdr Willis-Dorhout Mees (G 12-12).

Rotterdam, 6 april 2013: Willem Hugo Mees,zoon van Victor Wzn en Selma Marike Mees-van Gent (G XIV-21-1-1)

Amsterdam, 19 juni 2013: Lune Maria OkinoMees, dochter van Rijkhart Immanuel MOznen Elaine Mees-Triest (R XIV-20-3-1)

’s Gravenhage, 14 april 2012: Pelle AnthonieMees, zoon van Joris Wzn en Daniëlle Mees-van Diepen (G XIV-21-1-2)

Amsterdam, 14 october 2013: CatharinaJosephine Elisabeth Mees, dochter vanBastiaan Rudolf Everard Bzn en StephanieJaira Mees-Bolle (R 13-19-1)

Luxemburg, 20 november 2013: JackTheodoor Johannes Mees, zoon van JoostAnton JRzn en Jolein Marieke Mees-Hoorntje(R13-13-3).

Amsterdam, 1 januari 2014: Léo FlorianSannino, zoon van Benjamin Sannino enAlexa Justine ter Horst, kleinzoon vanMadelaine PhAJdr ter Horst-Mees (R11-18).

Familieberichten

VOOR WIE IS DE ONDERSTEUNING BEDOELD?

**11-- Voor mensen met financiële problemen in hetdagelijks leven. Dit is onze eerste focus. Behoefteaan financiële ondersteuning kan verschillendeoorzaken hebben en tijdelijk of structureel zijn.

**22-- Voor financiële hulp bij opleiding, cursus ofstudie(reis).

**33-- VVoooorr eeeenn zzooggeennaaaammdd ‘‘JJoonnggee--MMeezzeenn--PPrroojjeecctt’’..Hierbij kunnen jonge Mezen, of kinderen van‘Mees-Moeders’, tot 33 jaar, een bijdrage vragenvoor een speciaal project op het gebied vanbijvoorbeeld kunst en cultuur, wetenschap enextra studie, maatschappelijke projecten en sport. Wij willen jonge Mezen aanmoedigen om devleugels uit te slaan, de horizon te verbreden,levenservaring op te doen en om zich in te zettenvoor anderen.Wij denken dat Sara Anna Barbara van der Dussenvan Beeftingh - Mees, de ‘oermoeder’ van dit fonds(1797-1880), als ze nu leefde, zich zou verheugenals door haar schenking jonge mensen ervaringenopdoen waar ze hun verdere leven plezier vankunnen hebben.

Wie in aanmerking wil komen voor een bijdrage uit hetfonds, wordt gevraagd ons liefst per email een brief testuren met een beschrijving van de situatie en hetprobleem (in geval *1), de opleiding, cursus ofstudie(reis)(in geval *2) of het project (in geval*3),met een financiële toelichting en een motivatie.

Het bestuur kan hiervoor richtlijnen sturen, nadere informatie geven en eventuele vragenbeantwoorden.

Met hartelijke familiegroet

Het dagelijks bestuur: Madeline ter Horst-Mees, voorzitter,madelineterhorst@hetnet.nl, 020-6128126Barbara Mees, secretaris, b.mees@kpnplanet.nlJoost Mees, penningmeester, joost.mees@mdhi.nl

Stichting Van der Dussen van Beeftingh Fonds, Familiefonds vande familie Mees.

Doelstelling: Het ondersteunen van leden van de familie MeesSTICHTING VAN DER DUSSEN VAN BEEFTINGH FONDS, MEES FAMILY FOUNDATION

GOAL: TO SUPPORT MEMBERS OF THE MEES FAMILY

FOR WHOM IS THIS SUPPORT MEANT?

**11.. Our most important focus is those familymembers who have daily financial problems. The need for financial support can be for variousreasons and can be long or short term.

**22.. Financial help for education, a course or studies,study trip.

**33.. For our “Young Mees Project”. Young Meeses, orchildren of so-called Mees-mothers, up to 33 yearsof age, may ask for financial help for a specialproject in, for example, art, culture, the sciences,extra studies, social work projects or sport. We would like to encourage young Meeses tospread their wings and widen their horizons, learnmore about life and learn how to assist others.We believe that if Sara Anna Barbara van derDussen van Beeftingh - Mees, de ‘ancestress’ ofthis fund (1797-1880), were still alive, she wouldhave been pleased to see her gifts used to allowyoung people to gain experiences with which tobetter their lives and the lives of those aroundthem.

If you would like to ask for support from theFoundation, please send an email or letter explainingthe situation and the problem (in the event of *1),the education, course or study trip (in the event of *2)or the project (in the event of *3), and include afinancial statement and a letter of motivation.

If you need a further, more extensive explanation,more information or have specific questions, pleasedo not hesitate to contact one of the members of theboard.

Warmest ‘family’ regards,

The board: Madeline ter Horst-Mees, Chairman,madelineterhorst@hetnet.nl, 020-6128126Barbara Mees, Secretary, b.mees@kpnplanet.nlJoost Mees,Treasurer, joost.mees@mdhi.nl

Utrecht, 5 maart 2014: Wies Pleuntje Mees,dochter van Mans Willem Wzn Mees en EefDore Anke van Egmond (G XIV-21-1-3)

OVERLEDEN:Boekarest, 11 maart 2014: Christiane GrietjeHélène Busulenga-Mees (G 12-15), geboren9 augustus 1931, weduwe van NicolasBusulenga.

GETROUWDDora en Wouter 60 jaar getrouwd. �

Vooraankondiging: Kleine Familiedag op

zondag 5 oktober 2014

van 11.30 tot 16.00 uurin huiselijke kring in Oegstgeest,voor familieleden die geboren zijn

tot ca. 1950.

Uitnodigingen volgen in de loop van de zomer.

25

KRONIE

K VAN D

E STIC

HTIN

G G

ESLACHT M

EES

Financieel overzicht2013 s.g.m.

Beste Mezen,

Zondag 17 november 2013 was de eerste jongemezenborrel in Amsterdam. Aangezien wij uit eenvrij klein nestje komen was het leuk om de rest vande zwerm te ontmoeten en te zien hoe iedereenelkaar kent en met elkaar verbonden is.

Het leuke aan de borrel was dat nietalleen de jonge Mezen die inAmsterdam studeren of werkenaanwezig waren, maar dat vanuitmeerdere plaatsen de jongeren aankwamen vliegen. Naast de sfeervollelocatie en dat de avond zelf erg

gezellig was, heeft het ook nog tot leuke verderecontacten geleid.

Al met al een erg geslaagde avond, een om teherhalen!

Hugo - en Nora Mees �

InkomstenRente 615,00Contributies 4.451,00Verkoop familie-artikelen 10,00

Totaal Inkomsten 5.076,00

UitgavenAdministratiekosten 294,00Kroniek 2.391,00Stichting Behoud Vreewijk 185,00Schilderijen Opslag 1.959,00Jongerenborrel 160,00Reservering Mezendag 0,00

Totaal Uitgaven 4.989,00

Voordelig Saldo 2013 87,00

Banksaldi per 1.1.2013 46.716,70

Banksaldi per 31.12.2013 46.803,70

Barend Mees, penningmeester �

24

KRONIE

K VAN D

E STIC

HTIN

G G

ESLACHT M

EES

Jonge mezenborrel Marten Mees in de tv serie De Stalen Eeuw

De NTR, de omroeporganisatie voorinformatieve, educatieve en culturele radio- entelevisie-programma’s, is bezig met opnamenvoor een 13- delige tv-serie, voorlopig genaamdDe Stalen Eeuw. Deze gaat over de 19e eeuw. Hetis een vervolg op de serie De Gouden Eeuw eneen van de afleveringen zal gewijd zijn aan deopkomst van Rotterdam. De hoofdpersoondaarin is Lodewijk Pincoffs ( 1827-1911), die inRotterdam een belangrijke rol heeft gespeeld,maar na malversaties en een faillissement naarAmerika is gevlucht. Onvermijdelijk komt ookMarten Mees( 1828-1917), die Pincofffinancierde en aan hem een groot verlies heeftverleden, ruim aan bod. Verschillende boeken

over Nederlandse ondernemers bevatten eenhoofdstuk over hem en steeds wordt daarin dePincoffs affaire behandeld. Bijvoorbeeld ‘DeAartsvaders’ van Wim Wennekes en ‘Rotterdamsejuristen uit vijf eeuwen’ van G. Chr. Kok. In eenzoektocht naar een nakomeling die wat overMarten en de firma R. Mees & Zoonen zoukunnen vertellen, is de NTR terecht gekomen bijde naar hem genoemde Marten (1946), die zichna enige aarzeling daartoe bereid verklaardheeft. Hij is een achterkleinzoon van Martenshalfbroer Bernard (1835-1911), geen nakomelingdus. Er zijn geen nakomelingen die de naamMees dragen, zij heten onder andere Meertens,Dutilh, Nauta, Boon en van Weel.

Ikje Loulou

STICHTING GESLACHT MEESsecretariaat: Oud Over 124, 3632 VG Loenen aan de Vecht, the Netherlands