Klein mannetje heeft Klein mannetje heeft geen huisgeen huis

getekend door groep 2getekend door groep 2

Klein Mannetje was een heel klein mannetje. Hij woonde in een oude schoenendoos. Klein Mannetje was gelukkig en tevreden.

Op een dag begon het te regenen. ‘’Regen is goed voor mijn tuintje’’, zei het Kleine Mannetje verheugd.

Maar het regende 3 dagen en 3 nachten lang. Helaas is dat voor een schoenendoos wat al teveel. Op de 3e dag zakte hij langzaam in elkaar.

Klein Mannetje pakte zijn spullen in een rode zakdoek en ging er vandoor. Onder een dikke boom bleef hij staan. “Nu heb ik geen huisje meer’’, dacht hij treurig.

Er zat een vogel in de boom die riep:” Kom toch boven, bij ons is het droog en gezellig!”

Klein mannetje klom in de boom, al hoger en hoger en ……

viel naar beneden.”Dat komt ervan”, dacht hij,”als je geen vogel bent, kun je maar beter op de grond blijven.”

Inmiddels regende het niet meer. Hij ging zitten en droogde zijn kleren in de warme zon. “Nu ga ik op mijn gemak een nieuw huisje zoeken”, dacht Klein Mannetje.

Maar toen het donker werd had hij nog steeds geen huis gevonden. Klein Mannetje was moe. Hij ging in het gras liggen en viel in slaap onder de blote hemel.

De volgende dag kwam hij een kikker tegen. “Goedemorgen Klein Mannetje! Ik weet een mooi huisje voor je.” En de kikker nam hem mee naar een lege jampot.

Klein Mannetje klom naar binnen. “Oh wat een prachtig uitzicht”, riep hij. “En droog is het hier ook!” Maar al gauw kreeg hij het verschrikkelijk benauwd in die glazen pot.

Klein mannetje ging weer verder. Ginds op een heuvel stond een grote koffiepot. “Daar wil ik wel in wonen”, dacht hij verrukt. Maar plotseling kwam er een zwerm wespen uit de tuit. “Maak dat je wegkomt”, zoemden ze nijdig. “Hier wonen wij!

Klein Mannetje zette het op een lopen….

Toen ontmoette hij een konijn. “Kom toch bij ons wonen, Klein Mannetje. Bij ons is het gezellig en we hebben plaats genoeg.”

Klein Mannetje ging met hem mee.

‘s Avonds speelden ze een partijtje schaak en dronken worteltjesthee. Het was een fijne tijd.

Maar op een ochtend waren er plotseling 13 kindertjes bij. Nu was er geen plaats meer voor Klein Mannetje. Hij bedankte ze allemaal hartelijk voor de gastvrijheid en vertrok.

Buiten zag hij een slak. “Makkelijk hoor, die heeft zijn huisje altijd bij zich”, dacht hij terwijl hij verder liep.

Daar zag hij een klein vrouwtje, dat appels plukte. “Kan ik helpen?” vroeg Klein Mannetje, en het vrouwtje zei:”Ja graag.”

Toen de mand vol was, droeg hij hem naar haar huisje.

In het huisje kookten ze samen een grote pan soep. En Klein Mannetje bleef er voorgoed.

Die was zo langzaam… Hij kwam pas aan toen het feest allang voorbij was. Gelukkig hadden Klein Mannetje en Klein Vrouwtje nog een heleboel sla voor hem bewaard.