7e jaargang - nummer 3van 13 april t/m 24 mei 2013

Locaties Oldenzaal:

Antoniuskerk

Drieëenheidkerk

Emmauskerk

Mariakerk

Plechelmusbasiliek

Kerktijd

Vliegveldstraat 2 | Deurningen | T. 074-2761010 | www.tuincentrumborghuis.nl

Een belevenis voorjong en oud!ieder seizoen

springlevendieder seizoenspringlevendieder seizoenspringlevend

Kleibultweg 107 Oldenzaal, tel. 0541 - 57 20 72, www.kipautoschade.nl

AUTORUITSCHADE?

Ook zonder afspraak

Tel. 0541 516 716

Grondmanstraat 107572 PB OldenzaalT. 0541 - 533 989

WWW.TUINTOTAALOLDENZAAL.NL

Ootmarsumsestraat 104

7573 GN Oldenzaal

0541 513210

www.lansinkkeukens.nl

Steenstraat 108

7571 BH Oldenzaal

T 0541-522051

M 06-12218483

E jphoveling@home.nl

Jan HovelingK a s t e l e i n

www.markt-media.nl

T. 0541 - 510777 OLDENZAALWWW.SCHOPMAN.NL

De volgende Kerktijd zal verschijnen op 25 mei en loopt tot 28 juni. Kopij moet voor vrijdag 26 april, 12.00 uur binnen zijn bij de redactie, p/a Kruisstraat 9, 7573 GJ Oldenzaal, bij voorkeur per mail (als bijlage in Word!) kerktijd@live.nl. Als u beeldmateriaal geplaatst wilt hebben, deze in jpg bestand (niet in Word) aanleveren. De redactie houdt zich het recht voor om aangeleverde stukken in te korten.

Een succesvolle ondernemer uit mijn geboortedorp, een schoenenfabrikant, ging met pensioen. Een zoon was bereid om het bedrijf - zoals hij zei, helemaal in de geest van zijn vader - over te nemen. Inmiddels hee� die zoon wereldwijd meer dan 3000 winkels en behoort tot de rijksten, maar vanuit zijn christelijke visie deelt hij ook ontzettend veel met de armen en ondersteunt hij sociale

projecten in Afrika en India. In mijn geboortedorp stond onmiddellijk naast de kerk ook een Dom-café met een bak-kerij en een kleine levensmiddelenzaak. Kerk en kroeg horen dicht bij elkaar, zoals je weet. De dorpsbewoners deden hun boodschappen vooral in die kleine zaak om een praatje te kunnen maken, maar toen de eigenaars kwa-men te overlijden, was geen van de drie zoons bereid om het bedrijf ‘in de geest van de oude bakker’ over te nemen. De winkels werden tot woningen verbouwd en in het café zit tegenwoordig een kapsalon. De oude, vertrouwde sfeer is helemaal verdwenen. Leven ‘In Zijn Geest’ of juist niet, hee� dus grote consequenties. Dat mogen we ook zeggen met betrekking tot de Heilige Geest, die met Pinksteren weer een cen-trale rol in onze liturgie zal spelen. Leven wij, jij en ik, bewust vanuit Gods Heilige Geest? Wie is deze Geest dan eigenlijk? Niet alleen onze vormelingen hebben er moeite mee deze vraag te beantwoorden. Vorig jaar heb ik de duif als symbool van de Heilige Geest in verschillende barok-ke kerken gezien, zelfs helemaal boven in de lantaarn, dus in het uiterste topje van geweldige koepels: in Oostenrijk in de dom van Salzburg, in Duitsland in de ab-dijkerk van klooster Ettal en in België in de St. Albanuskathedraal in Namen/Na-mur. Heel ver weg was hij dus, zo ver dat je hem nauwelijks nog kon zien. En dit aspect past waarschijnlijk ook uitstekend bij ons leven. De Geest is er misschien, maar als hij er is, dan is hij heel ver weg!

Ik ben altijd weer onder de indruk van de christelijke cabaretier Arno Backhaus die met zijn gekke acties de passanten

op straat uitdaagt om over hun leven en hun geloof na te denken. Onlangs stond hij met een vier meter lange stang in een voetgangerszone en helemaal boven aan die stang had hij een bordje bevestigd dat voor de mensen niet leesbaar was. Hij gaf aan de nieuwsgierige voorbijgan-gers een verrekijker, zodat ze konden zien wat er op het bordje stond: “God is niet hierboven!” En daarover ging hij dan met de mensen in gesprek: “Als je God wilt zoeken, kijk niet allereerst naar de hemel, maar kijk om je heen!” God en Zijn Heilige Geest zijn dus veel dichterbij dan wij verwachten.

Maar hoe kan ik de Geest dan vinden en hoe kom ik erachter welke bood-schap Hij voor me hee� ? Mijn antwoord is: “Geef de Geest ruimte!” Hoe meer ruimte ik Hem geef, hoe voelbaarder Hij in mij wordt en hoe duidelijker het voor mij wordt wat Hij me zeggen wil. En dit gebeurt op verschillende manieren. De belangrijkste rol speelt hier natuurlijk

de Bijbel. Ik moet elke dag even de nodige tijd nemen voor Gods Woord. Natuurlijk kan ik niet verwachten, dat Hij mijn leven met de lezing van drie bijbelverzen veran-dert; veel belangrijker is dat ik de gelezen teksten op mezelf laat inwerken

en probeer om er in mijn alledaags leven ook iets mee te doen. Misschien hee� ieder van ons een plek waar hij of zij veel meer rust ervaart om God te ontmoeten dan thuis in de eigen woonkamer? Het zou buiten in de natuur kunnen, op een bank bij een rivier, of in een van onze kerken? Soms spreekt de Geest overigens ook door het eigen geweten. Als ik dan naar mijn binnenste stem luister, krijgt Hij opeens ruimte in mijn leven! Maar raakt deze Geest nooit uitgekeken op mij, omdat ik toch zoveel verkeerde din-gen doe en omdat ik altijd weer dezelfde fouten maak? Gods Geest, dat is nu het bevrijdende, werkt niet volgens menselij-ke normen en overwegingen. Jezus zegt in Joh 14,17: “Jullie kennen Hem (dus de Geest) wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven.” Is dat geen mooie gedachte? Zijn Geest blij� voor altijd bij ons. De vormheren noemen hem daarom ook een onuitwisbaar zegel van God: de Geest die met een wind verge-leken kan worden, misschien niet overal voelbaar, maar wel altijd diep in mij!

Pastor Martin Grote pw.

Maar waar staat de vis dan voor? Vissen leven vrolijk in het water en ze zwem-men ook in de Jordaan, waarin Jezus ooit is gedoopt. Het doopwater dat we in de Paaswake weer hebben gewijd, staat juist voor het leven dat God ons hee� geschonken, doordat Zijn Zoon uit de dood is opgestaan. Als we de kerkdeur openen met een vis, wor-den we eraan herinnerd, dat we kinderen van God zijn, leden van de wereldwijde

Kerk, en dat Jezus ons door Zijn dood en verrijzenis van al onze schuld hee� bevrijd, zodat we zelfs de dood niet meer hoeven te vrezen. Wat voor een gewel-

dige uitnodiging is het toch door dit portaal naar binnen te mogen gaan! God hee� ons ontzettend rijk

bedacht. Jezus hee� twee vissen zo vaak vermenigvuldigd dat duizenden honge-rige mensen verzadigd werden (Mc 6,30-44). Maar Hij wil niet dat we Zijn liefde

en vergeving alleen maar consumeren, zonder dat we ook zelf actief worden. We hebben namelijk een opdracht, dat kunnen we in het evangelie van Mat-teüs nalezen. Jezus zei tegen Petrus en Andreas: “Kom, volg mij, ik zal van jullie vissers van mensen maken!” (Mt 4,19). En zij lieten meteen hun netten achter en volgden Jezus. Hoeveel netten gebruiken wij eigenlijk in ons dagelijks leven? We hebben Smartphones, Notebooks, i-pads, Facebook, Twitter, stroomnetten, water-leidingnetten, wegennetten… In hoeveel netten raken wij niet verstrikt? Al deze netten zijn vergankelijk. Slechts één net kan ons werkelijk dragen: het vissersnet van Jezus Christus. In Zijn net raken wij niet verstrikt, maar worden we opgevangen, en Hij vraagt ook ons om mensenvissers te worden. Hoe gedragen wij ons, nadat we de kerkdeur hebben geopend? Bezoeken we de viering alleen om onze zondagsplicht te vervullen? Of zijn wij getuigen die echt gaan vissen en die anderen iets over de grote liefde van onze machtige God vertellen? Bij het verlaten van de kerk nemen we de deurklink ook weer in de hand. Zo roept Jezus ons duidelijk toe: “Als je de wereld weer in gaat, praat dan over Mij en deel met je medemensen het

evangelie!” Pas in de 17e eeuw is men overigens begon-nen om de letters van ‘Ichthus’ als een geloofs-belijdenis te duiden: I = Jezus, ch = Christus, th = ®eou, van God, u = Yios, zoon, en s = Soter, verlosser. Als we ons leven aan Hem geven en Hem kunnen belijden als Jezus Christus, de Zoon van God en onze Redder, gaan inderdaad deuren voor ons open. Maar dan worden we er ook toe uitgedaagd dit te laten zien: misschien door een visje op de achterkant van onze auto, maar beter nog door onze persoonlijke levenswandel.

Martin Grote

Beeldmeditatie

Als je de St.-Mauritiuskerk in mijn geboortedorp Hattingen-Niederwenigern be-treedt, vallen je allereerst de bronzen deurklinken van dit gebouw op. Zoiets vind je in de hele omgeving en ook hier in Twente niet. Door welk portaal je ook naar binnen wilt, je moet allereerst een vis naar beneden drukken. “Wat origineel” of “Wat leuk,” hoor je bezoekers zeggen, hoewel die zich daar vaak helemaal niets bij kunnen voorstellen. Protestanten hebben nog vaker dan katholieken het idee dat zo´n visje iets met het geloof te maken hee�. Tenslotte zie je dit motief ook geregeld als sticker op de auto´s van mensen die lid zijn van de een of andere christelijke gemeente. De vis is dan ook een van de oudste symbolen die de aanhangers van Jezus Christus ooit hebben gebruikt. Het Oudgriekse woord “Ichthus” dat “vis” betekent werd al in de catacomben, de ondergrondse begraafplaatsen voor christenen in het Romeinse Rijk, op de muren geschreven.

• Op 10 februari, Carnavalszondag, nam pastor Grote ‘s middags in Nord-horn deel aan de intrededienst van ds. Simon de Vries en feliciteerde hem met zijn benoeming, ook namens onze parochie.

• Op 13 februari kwamen de pastores, zoals gewoonlijk om de zes weken, bijeen voor een teamdag bij de zusters in Denekamp. ‘s Morgens was er uitgebreid tijd voor het wel en wee van de pastores individueel en ‘s mid-dags werd het nieuwe contourenplan besproken.

• De pastores Reerink, Zeinstra, Grote en Jans-sen waren op 14 februari aanwezig in de kapel van de Antoniuskerk voor een bijzondere Valentijnsviering. Alle aanstaande bruidsparen voor dit jaar waren uitgenodigd en zes van hen zijn ook gekomen. Het werd een sfeervolle viering met muziek, gebed en een zegening van de bruidsparen. Elk paar kreeg een mooie kaars en een roos mee naar huis. Na a²oop werd ko³e gedronken, met natuurlijk een chocolaatje in de vorm van een hartje erbij.

• Pastor Janssen hee� bij verschillende scholen met groep 4 gesproken over hun komende Eerste Heilige Com-munie. Samen met de kinderen hee� zij nagedacht over vragen als wat de Eucharistie is en wat die voor ons kan betekenen.

• Op 17 februari verzorgde pastor Reerink in de parochiekerk van het H. Hart van Jezus te Grashoek de zes-wekenmis voor z’n broer, die eind vorig jaar overleed. Een prachtig gebruik in Limburg om na veertig dagen van eerste rouwperiode als fa-milie weer samen te komen, te bidden en te gedenken ter afsluitng van de eerste rouwperiode. Dit kennen we in Twente niet.

• In de geloofsgemeenschap H. Paulus te Enschede hee� pastor Grote op 19 februari aan een Alpha-avond deelge-nomen o.l.v. diaken Paul van Blijswijk, die zich bereid hee� vrklaard om ook voor de Alpha-cursus in Oldenzaal een introductie te houden.

• Pastor Janssen ging op 24 februari samen met dominee Bos voor in een oecumenische viering in de Antonius-kerk. De viering was aangepast voor mensen met een verstandelijke beper-king. Het thema was: ‘Op zoek naar de parel’. Samen met de mensen in de

kerk werd nagedacht over de vraag wat nou zó belangrijk in het leven is, dat je er echt alles voor zou willen verkopen. De viering werd afgesloten met een kopje ko³e en een zelfgebak-ken koekje.

• Op 26/27 februari en op 1 maart ver-zorgden de pastores Reerink, Zeinstra en Grote kerkrondleidingen voor de communicantjes van de locatie H. Drieëenheid. Terwijl koster Arnold Roelofs hen in het kerkgebouw rondleidde, lieten de pastores diverse

liturgische spullen zien die in de sacris-tie worden bewaard.• Op 27 febru-ari bezocht pastor Reerink een over-

leg van de PCI (Parochiele Caritas Instelling) met vertegenwoordigers van de geloofsgemeenschappen. Dit overleg beoogt de locale activiteiten en aanwezigheid van de PCI in de plaatselijke geloofsgemeenschappen te verstevigen.

• Pastor Reerink bezocht op 28 februari een overleg tussen Kevelaerbede-vaartorgani-saties die jaarlijks dit pelgrimsoord bezoeken. Hun overleg ging vooral over samen-werking en afstemming van activiteiten.

• Van 3 tot 10 maart woonde pastor Grote op vijf verschillende plekken een avond van het evangelisatiepro-ject “ProChrist” bij (Zie ook pag. ….).

• Op 5 maart bezocht pastor Reerink een overleg, dat het bestuur van de parochie H. Plechelmus had georga-

niseerd voor kosters, werkzaam in de negen geloofsgemeen- schappen.van de parochie. Dit overleg had als doel: kennismaking, uitwisseling van ervaring en eventueel ondersteuning van elkaar.

• Het pastoresteam overlegde op 7 maart met de heer Eddy Oude Wes-selink, vertegen-woordiger van de KCWO (Katholiek Centrum Welzijn Overijssel). Dit overleg poogt een marktplein op te zetten rond diaconie en maatschappij.

• Op 10 maart is pastor Janssen voor-gegaan tijdens een duiµesviering in Weerselo. Een aantal kinderen die afgelopen jaar gedoopt waren, kwa-men het duiµe ophalen, dat al die tijd achterin de kerk had gehangen.

• Pastor Grote hee� op 11 maart deel-genomen aan het jeugdwerkersoverleg Overijssel in Bathmen, waar Henry Schutte het thema belichtte: “Veran-derende geloofsgemeenschappen – Hoe durf jij mee te veranderen?”

• Op 16 maart vond de presentatie plaats van de ‘’Contourennota”. Deze nota wil een brede discussie in alle geloofsgemeenschappen op gang hel-pen, over de toekomst van de locale geloofsgemeenschappen en de ont-wikkeling van de ene grote parochie H.Plechelmus.

Gezegende Pinksterdagen en altijd de inspiratie door Gods Heilige Geest wenst van harte namens het pastoresteam, Pastor Martin Grote pw.

N zundag is t wier moderdag,En hej al prakkezeerdde een of aandre oarigheid, deej moder dan vereert?Het hoof gen ding van völle geald,gen groot present te wean,as t ear met leefde gevven wödt,is z’ umsgelieks tevrean.As moder n meujlijk leaven hefen völle zöarg’ alleen,aj dan óp dissen dag veur ear is good oew beste deen.Zi’j vaak nich oar’g veur ear ewes,veraandert dat dan noewóp dissen dag en deankt is anwat zee wal dee veur oew.Dooj klean nog waarn, kój aait biej earterechte met oew zeer.

Noej groot zint, och, noew is t wat aans,noew zeg iej t zo nich meer.Mer ook, al wödt t ‘r nich zo zegd,oew moder veult en weet:alwat de wichter lien mött isveur moo nog meer verdreet.t Kan wean daj, wied van moder ofwoaraj nich heurt, woar ziten oonder dee bedrieven nogoew moder veur oew bidt.Maakt allemoal óp dissen dag,en aandre ók, ear bliej.En nich met ’n present alleen.de leefde heurt d‘rbiej.En meuglijk hej gen moder meer?Is ze misschien al dood?Dan deankt den dag mer völ an ear,dan ’s moderdag ók good.

Johanna van Buren

(N.B.: De redactie hee� de spelling wat aangepast.)

In juli 2011 hebben de locatieraad van de Emmaus, het parochiebestuur H. Plechelmus en WBO-wonen over-eenstemming bereikt over de verkoop van het kerkgebouw van de geloofs-gemeenschap aan WBO-wonen. In samenspraak met de locatieraad is een stappenplan opgesteld, dat moest leiden tot het verzoek aan het bisdom om het kerkgebouw aan de eredienst te onttrekken. De wijze waarop het stappenplan werd uitgevoerd, hee� tot een con²ict tussen het parochie-bestuur en de toenmalige locatieraad geleid. Ondanks diverse gesprekken en de inschakeling van een mediator is het niet gelukt het con²ict op te lossen. Hierop hee� het parochiebe-stuur besloten Dick Bosma, de voor-zitter van de locatieraad, en Diana Posthumus, de secretaris, te schorsen. Het verwachtte daarmee een duide-lijk signaal af te geven van zijn over-tuiging, dat de ontstane situatie - een geloofsgemeenschap in een belang-rijke fase zonder adequate aansturing - een oplossing eiste. Het middel schorsing bleek echter statutair niet mogelijk, maar het signaal zelf hee� de desbetre·ende personen diep gekrenkt. Het parochiebestuur hee� de schorsing toen herroepen. Het con²ict was daarmee niet opgelost. De heer Bosma en mevrouw Posthu-mus hebben de zaak aan het bisdom voorgelegd. Namens het bisdom hee� Vicaris R. Cornelissen de partijen ge-hoord en geconcludeerd, dat er geen basis aanwezig is om weer tot een vruchtbare samenwerking te komen. In reactie hierop hee� mevrouw Posthumus haar ontslag aangeboden. Dit zal haar eervol worden verleend. De heer Bosma hee� zijn plaats in de locatieraad ter beschikking gesteld. Het bestuur betreurt het, dat het onmachtig is geweest het geschil op te lossen op een wijze die aan alle partijen recht gedaan zou hebben.

Het parochiebestuur H.Plechelmus

Paus Benedictus XVI hee� per 28 febru-ari om 19.30 uur zijn ambt neergelegd om zich voor de rest van zijn leven terug te trekken binnen Vaticaanse klooster-muren en zich te wijden aan meditatie en gebed, aan wetenschappelijke studie en – wellicht – aan de publicatie daar-van. Hij voelde zich te zwak om nog langer ten volle als paus te functioneren en verkoos een leven in de luwte van de hitte der Vaticaanse verplichtingen en… kuiperijen. Deze pauselijke stap was zo uitzonderlijk, dat hij lang ‘hot’ was in de o³ciële media’, en gaf het sein voor de kardinalen van heel de wereldkerk om zich naar Rome te spoeden en zich te beraden op een opvolger op de stoel van Petrus. Op maandag 4 februari werden de eerste verkenningen in gang gezet waaraan kardinalen van alle lee�ijden konden deelnemen in de voorbereidin-gen op het Conclaaf, dat zou aanvangen op maandag 11 maart jl. Daartoe hebben kardinalen van boven de tachtig jaar geen toegang. Zo schreden na de viering van de Eucharistie 115 kardinalen in processie de Sixtijnse kapel binnen (waar voor het eerst in 1492, maar pas sinds 1878 alle conclaven gehouden zijn) om met de hand op de H. Schri� geheimhouding te beloven (op stra·e van excommunicatie) en in een of meer stemmingen uit hun midden de nieuwe paus aan te wijzen. Het woord ‘conclaaf ’ betekent letterlijk: ‘samen opgesloten’. Om de keuzeheren te vrijwaren van mo-gelijke beïnvloeding van buitenaf worden ze van de buitenwereld afgesloten tot het moment dat ze erin geslaagd zijn om de kandidaat van hun voorkeur (met twee-derde deel plus één van de stemmen) verkozen te krijgen. Als dat gelukt is, wordt dat met witte rook en klokgebeier aan de wereld bekend gemaakt; zo niet, dan krijgt die wereld alleen maar zwarte rook te zien. Als er met vier stemrondes per dag na vierendertig stemronden geen beslissing is gevallen, wordt er een laatste stemming gehouden tussen twee

kandidaten met tot dan toe de meeste stemmen. De winnaar behoe� nog maar een meerderheid van stemmen. De kandidaat die het vereiste aantal stemmen op zich verenigt, krijgt dan van de Kardinaal-Camerlengo de vraag voorgelegd of hij zijn verkiezing aan-vaardt. Stemt hij er niet mee in, dan worden de stemmingen voortgezet: de rook uit de schoorsteenpijp op het zadel-dak van de Sixtijnse kapel zal dan zwart zijn. Of dit ooit is voorgevallen, behoort tot de geheimen van een conclaaf. Is zijn antwoord positief, dan begee� hij zich naar de Kamer der Tranen om zich te hullen in het pauselijke wit. Die eer viel nu te beurt aan de Argentijnse kardinaal Jorge Mario Bergoglio, die zich als paus Franciscus I, der gewoonte getrouw, even later terug in de kapel begaf om de trouw- en aanhankelijkheidsbetuigingen van zijn voormalige collega-kardinalen in ontvangst te nemen. Daarna begaf hij zich met de zijnen naar het balkon van de St. Pieter om zich aan het intussen sa-mengestroomde volk op het St.-Pieters-plein te presenteren na de aankondiging van de Camerlengo: “Habemus Papam!” en de bekendmaking van de naam van de nieuwe paus. Met zijn rechterhand wuivend naar de menigte trad de eerste niet-Europese paus naar voren om met een simpel “Buona sera!” (goedenavond) aller harten te stelen. En in plaats van zelf eerst de eerste pauselijke zegen te geven, vroeg hij de aanwezige massa om voor hem te bidden. Zelf bad hij voor, het gebed van eenvoudige gelovigen: het Onze Vader en het Wees Gegroet. Nog nooit vertoond! Dat vervulde menigeen met hoge verwachtingen betre·ende de uitoefening van het hoge en heilige Petrusambt door deze Jezuïet. Hier is geschiedenis geschreven en wij waren daarvan getuigen. Moge paus Franciscus van de Heer van alle goeds overvloedige zegen ontvangen.

Ton Agterbos

In het eerste hoofdstuk van de Handelingen van de apostelen staat ver-meld (Hand. 1:14) dat de apostelen na de hemel-vaart van Jezus vanaf de Olij»erg terugkeerden naar de stad (Jeruzalem) en daar naar een boven-zaal gingen, waar ze sa-men met Maria en andere getrouwen eensgezind in gebed bij elkaar bleven. Tien dagen later gebeurde het wonder van Pinkste-ren, waarover Handelin-gen 2 uitvoerig bericht: ‘Toen de dag van Pink-steren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak en vulde heel het huis waar zij waren, er verschenen tongen als van vuur, die uiteen waaierden en zich op ieder van hen neerzetten.

Zij raakten allen vol van heilige geest en begonnen te spreken in vreemde talen alnaargelang de geest hun ingaf.’De Maastrichtse schilder Jon Collette schilderde in 1924 het Pinstertafereel van Maria en de apostelen op een muur in het klooster

Cenakel van de Aanbid-dingszusters Dienaressen van de H.Geest in Soes-terberg. In de naast het klooster gebouwde kapel verfraaide de schilder de ab-sis met een voorstelling van de H.Geest in de gedaante van een duif, terwijl een zevental engelen de zeven

gaven van de H.Geest elk op een soort sjerp vertonen. (Zie pag. 3) De kapel van het Cenakel werd jarenlang gebruikt voor de tv-uitzen-ding van de zondagse H.Mis van het mediapastoraat RKK.

Wim Everink

In 1993, na een optreden van de Ameri-kaanse predikant Billy Graham in Essen, ontstond ‘ProChrist’, een reeks van acht evangelisatieavonden onder leiding van Ulrich Parzany, een uitstekend redenaar, ook bekend als de algemeen secretaris van de “Chris-te-lijke Vereniging voor Jonge Mensen”. Twintig jaar geleden begon hij met de ‘ProChrist’-week, die om de vier jaar wordt aangeboden. Het succes is bijna onvoorstelbaar. Dit jaar werd de evangelisatieweek (van 3 tot 10 maart) vanuit Stuttgart via satel-liet naar drieduizend plekken in zestien Europese landen uitgezonden. Ze was te volgen in protestantse gemeenten, rooms-katholieke parochies, Baptisten-kerken, scholen, cafés en op stations. Dat deden meer dan 1,5 miljoen mensen. In bijna heel Europa kon je de uitzendingen ontvangen, alleen in Nederland zocht je tevergeefs naar ‘ProChrist’. Gewoon een gemiste kans! “Twijfelen en je verwonderen”, zo luidde het motto van de avonden. “Twijfe-len mag altijd”, vertelde de inmiddels 72-jarige dominee Parzany, “maar je moet wel bereid zijn om te zoeken naar antwoorden op je vragen. Over de ant-woorden die de Bijbel je dan gee�, zul je alleen maar verbaasd staan. Geen andere wereldreligie hee� je zo’n boodschap te bieden: een God die zo diep neerdaalt, dat Hij Zijn zoon, Jezus Christus, aan het kruis laat sterven, opdat onze zonden worden vergeven!. Zo’n God is uniek!” Aan zes van de acht avonden heb ik deel-genomen en ik vond het echt de moeite waard om de preken te vertalen in het Nederlands en op Facebook te plaatsen. Ze gingen immers over de grote thema´s van ons leven: “Waar vinden wij het geluk? Hoeveel netwerken hee� de mens nodig? Wat hee� geld met geloof te maken? of “Verspelen wij de toekomst?”. Dat waren zo enkele van de onderwer-pen. Elke avond was er een boeiende preek, maar je kon ook naar geweldige muziek luisteren. En er waren interes-sante gasten: bijvoorbeeld de drieënveer-tig-jarige Anja Bielenberg, die als kind werd misbruikt en die als zestienjarige onder een trein kwam en daarbij beide benen verloor. Nu zat zij in een rolstoel

en getuigde ervan, hoe vast zij in het geloof stond en hoe dankbaar ze ervoor was, dat ze nog leefde en voor ande-ren iets mocht betekenen. Soms kon je je inderdaad

alleen maar ver-

wonderen, maar voor mij was er deze keer nog een extra grote zegen: behalve dat ik Ulrich Parzany zo gepassioneerd urenlang en zonder conceptpapier over de Bijbelse Boodschap had horen spreken, werd er op internet een parallelle actie aangeboden. Op de website van ‘ProChrist’ kon je op-schrijven waarvoor je wilde bidden en wat jouw wens was aan God. Uit tweedui-zend vrijwilligers kon je iemand kiezen die voor je intentie zou gaan bidden. Nadat je je gebed had ver-zonden, verscheen een link op de site, en via deze link ontving je enkele dagen later een persoonlijk antwoord van je gebedspeten. Som-mige mensen schreven maar enkele zinnen terug, maar van verschillende chris-tenen heb ik hartverwar-mende mailtjes ontvangen. Er waren er die zich diep met mijn intentie hadden bezig gehouden en die zo vol liefde terugschreven, dat hun geloof in Jezus Christus goed voelbaar was. Soms vond ik het jammer dat deze actie anoniem was, want er is lang niet meer zo veel gebeden als via internet, en met diverse mensen was ik hartstikke graag in contact gebleven. Overal waar ik dit jaar ProChrist heb meegemaakt, was het weer anders: aantal en lee�ijd van de deelnemers varieerden sterk, zoals ook het onthaal. Maar overal was je welkom, je kwam met heel veel christenen in gesprek. Ik weet niet hoe vaak ik vragen over het katholieke geloof heb beant-woord. Misschien hebben de avonden ook tot een verdere uitwisseling geleid? Wie weet? In Stuttgart hebben aan het

einde van de week 42.000 mensen een nieuw begin gemaakt met Jezus. Dat is al een heel groot wonder! ‘ProChrist’ gaat natuurlijk door: o³cieel in 2017, maar nu vooral in onze christelijke gemeen-schappen, in huiskringen en Alpha-cur-sussen, om het mottolied van 2013 waar te maken: “God hee� ons niet vergeten!”

Martin Grote pw.

Twijfelen en je verwonderen

Graag wil ik u ken-nis laten maken met een oude, maar ook vrij nieuwe manier van samen kerk-zijn. Tijdens mijn stagetijd kwam ik in contact met de werkgroep Ko³ecatechese in Saasveld. Deze groep bestaat uit een aantal enthousiaste men-sen, die elkaar goed kennen. Al jaren lang komen ze één keer per maand bij elkaar in het locatiecentrum in Saasveld. Onder het genot van een heerlijk kopje ko³e praten ze met elkaar over onderwerpen die met zingeving of geloof te maken hebben. De deelnemers kiezen zelf hun onderwerpen en stellen een program-ma samen. De ene keer staat een boek cen-traal, de andere keer een ¾lm, een natuurwandeling, een excursie of een (bijbel)lezing. Na a²oop praten ze hierover met elkaar en wisselen gevoelens en ervaringen uit. De deelnemers zijn meer of minder kerkbetrokken en hebben ver-schillende geloofsopvattingen. De bijeenkomsten ervaren ze als inspi-rerend en verrijkend. Vanuit een vragende houding gaan ze samen op zoek naar wat voor hen in het leven belangrijk is.Samen kerk-zijn begint met enkele

mensen die bij elkaar komen om op zoek te gaan naar het geheim van God en dat met elkaar willen delen. Zo zijn ook de allereerste christelijke gemeen-tes begonnen. Iets van dat “geheim” heb ik in Saasveld zelf als zeer verrij-kend mogen ervaren. Misschien ook iets voor u of voor uw geloofsgemeen-schap? Bel of vraag mij gerust.

Dianne Nijhuis, stagiaire H. PlechelmusparochieE-mail: dianne-nijhuis@hotmail.comMobiel: 06-29319918

- Komt de pastoor vrolijk over, dan heet hij naïef. Kijkt hij serieus, dan noemt men hem een nurks.

- Als hij een knappe vent is, vraagt men terstond waarom hij dan niet getrouwd is. Is hij lelijk, dan hee� hij vast geen vrouw kunnen vinden.

- Hee� hij een dikke buik, dan zeggen ‘ze’, dat hij niets kan laten staan. Is hij mager, dan vinden ze hem een fanaticus!

- Rijdt hij in een dure auto rond, dan wordt hij een materialist genoemd. Hee� hij geen rijbe-wijs, dan gaat hij weer niet met de tijd mee.

- Zit hij op Facebook en Twitter, dan neemt hij te weinig tijd voor Bijbellezing. Vind je hem op geen van de sociale media, dan is hij erg ouder-wets.

- Drinkt hij hier en daar een pilsje mee, dan lee� hij ongezond. Hee� hij geen borrel in huis, dan is hij geen gezelschapsmens.

- Gaat hij vaak op huisbezoek, dan bemoeit hij zich overal mee. Bezoekt hij niemand, dan laat hij zijn schaapjes in de steek.

- Doet hij alles zelf, dan vindt men hem hyperac-tief. Laat hij alles aan de pastoraal werker over, dan is hij een luiaard.

- Preekt hij lang, dan vindt men hem vervelend. Preekt hij kort, dan heet hij niet goed voorbe-reid.

- Spreekt hij alleen maar over de hemel, dan noemt men hem vooruitstrevend. Hee� hij het vaak over de hel, dan geldt hij als fundamenta-listisch.

- Organiseert hij parochiefeesten, dan verkwist hij geld. Organiseert hij niets, dan zorgt hij voor een op sterven na dode geloofsgemeen-schap.

- Laat hij de kerk renoveren, dan gee� hij te wei-nig aan de armen. Blij� de kerk donker en grijs, dan verwaarloost hij alles.

- Begint de viering vijf minuten te laat, dan roo� hij de gelovigen hun kostbare tijd. Begint hij om klokke tien, dan loopt zijn horloge voor.

- Staat hij na de viering mensen een hand te geven, dan lijkt hij te protestants. Blij� hij in de sacristie, dan tre� hem het verwijt dat hij moeilijk contact maakt met mensen.

- Betekent hij veel voor de jeugd, dan jaagt hij al-leen maar geestelijke roepingen na. Besteedt hij veel aandacht aan bruidsparen, dan doet hij te weinig voor de aanwas van het aantal priesters in het bisdom.

- Is hij oud, dan wordt het tijd voor hem om met emeritaat te gaan. Is hij jong, dan hee� hij nog niet genoeg ervaring.

- Wat hij ook doet, hij doet het altijd verkeerd. - Zou de bisschop niet langzaam maar zeker over

zijn verplaatsing willen nadenken? Maar als de pastoor er inderdaad niet meer is, wie moet hem dan vervangen?

De maand mei is net als oktober in de volksdevotie een Mariamaand gewor-den. Hoe is dat zo gekomen? Als we op die vraag een antwoord willen geven, moeten we bedenken, dat veel kerkelijke feesten feitelijk gekerstende heidense feesten zijn. De mensen die zich tot het christendom bekeerden, konden zich, zo lijkt het, maar moeilijk losmaken van de eenmaal ingeslepen heidense zeden en gewoonten, hun feesten incluis. Geen wonder dat de Kerk meestal haar best deed om hun die feesten niet rigoureus af te nemen, maar er wel een andere inhoud aan te geven.Zo hebben de Romeinen rond 1 mei de Floralia gevierd, een bloemenfeest waar-van de eerste dag gewijd was aan de aardgodin Bona Dea ( = goede godin), die later met de Griekse moedergodin Maia versmolten raakte, naar wie op een gegeven ogenblik de maand mei ver-noemd werd. Vanaf de tweede tot de zesde eeuw ont-stonden er allerlei vrome verhalen om de ¾guur van Maria, over wier leven de evangeliën niet zoveel vertellen. Volgens een van die verhalen zou zij haar laatste levensjaren hebben doorgebracht in Efese, de heidense bedevaartplaats van de oud-Griekse moedergodin Arte-mis, en zou ze daar ook gestorven zijn. Zij zou daarheen verhuisd zijn met de apostel Johannes, de oogappel van Jezus

de Gekruisigde, die hem als zoon had toegewezen aan Zijn moeder. Al tijdens de verbreiding van het geloof werd de moe-der van Jezus ook vereerd als de Moeder van God. Niet zo verwonderlijk dus, dat op het Concilie van datzelfde Efese in 431 het leerstuk van Maria als ®eótokos (zij die God gebaard hee�) o³cieel werd afgekondigd. Goed een jaar later werd te Rome door paus Sixtus V de basiliek van Santa Maria Maggiore gebouwd. Ongeveer van toen af ook werd Maria als moeder veelvuldig afgebeeld met het kindje Jezus op haar arm. Vooral in het mid-deleeuwse Italië werd deze Mariadevotie heel populair

en bij de bekeerde volken nam de H. Maagd langzamerhand als de christelijke “oermoeder” de plaats in van hun oude heidense aardmoeder. De meimaand werd zo vrij algemeen tot Mariamaand. Het feest van Maria’s bezoek aan haar nicht Elisabeth, oorspronkelijk gevierd op 2 juni, werd in 1969 nog verplaatst naar 31 mei, zodat de maand ook met een Mariafeest kon worden afgesloten. En in de litanie van Maria, die in de vroege middeleeuwen vaste vorm krijgt, zien we die titel dan ook onmiddellijk genoemd, direct nadat dit gebed zich rechtstreeks tot Maria gericht hee�.De Moeder Gods is in de loop der tijden met vele an-dere titels geëerd. De meeste daarvan hebben een vaste plaats gekregen in de Litanie van de H. Maagd, zoals die eertijds steeds gebeden werd na het dagelijkse rozen-hoedje. Zo kennen de trouwe Kevelaergangers onder ons Maria als de Troosteres der Bedroefden (of Bedruk-ten), die daar (en in de stad Luxemburg!) in het bijzonder vereerd wordt. En in de vierde eeuw al

gaf Johannes Chrysostomus Maria de titel van ‘ Hulp’(of Bijstand). Vele oude Oost-Europese en Oosterse ikonen zijn gewijd aan de Moeder van God als ‘Maria van Altijddurende Bijstand’, maar de titel ‘Hulp der Christenen’, werd pas in 1571 in de eerder genoemde litanie opgenomen, toen de zeemacht van de katholieke westerse Heilige Liga had gezegevierd over de vloot van de Moren in de slag bij Lepanto. Die zege werd door paus Pius V toegeschreven aan de ijver waarmee de katholieken gereageerd hadden op zijn oproep om de rozen-krans te bidden en die zege af te smeken. En toen paus Pius VII op 24 mei 1814 uit Napoleontische gevangenschap terugkeerde in Rome, stelde hij het feest van Maria Hulp der Christenen in voor de hele Kerk op diezelfde datum. Don Bosco hee� in de negentiende eeuw aan deze devotie een grote vlucht gegeven en in 1868 te Turijn de basiliek van Maria Hulp der Christenen gebouwd, nu een druk bezocht pelgrimsoord. Behalve de Congregatie van de H. Franciscus van Sales (de Salesianen) stichtte hij ook een vrouwencongregatie: de Dochters van Maria Hulp der Christenen (1872).

Ton Agterbos

Maria Hulp der Christenen

Maria van Altijd durende Bijstand

In deze tijd van ver gevorderde en nog voortschrijdende ontkerkelijking zagen we geregeld kerkgebouwen aan de eredienst onttrokken, en gesloten worden. Vele werden zelfs afgebroken. Andere werden daarvoor behoed door er bibliotheken in onder te brengen of ze tot bedrijfsgebouwen of appartementencom-plexen om te toveren.

Bleven over: kerkgebouwen waarin nog wel ‘gekerkt’ kon worden. Enkele daar-van hadden het geluk tot hoofdkerk van een vergrote parochie te worden aange-wezen, waarin de Eucharistie altijd kan en vooral ’s zondags moet worden ge-vierd. Die grote parochies zijn ontstaan uit de samenvoeging van voormalig zelf-standige, die nu ‘geloofsgemeenschap-pen‘ worden genoemd. En de bedehuizen van die gemeenschappen zijn pastoraal-liturgische steunpunten geworden. In de meeste daarvan kan weliswaar altijd de H. Eucharistie gevierd worden, maar door het priestertekort gebeurt dat lang niet elk weekend meer. In een enkele kerk is zelfs de eucharis-tische weekendviering niet meer toegestaan, al geldt da verbod niet voor de doordeweekse dagen. In ieder geval leidt de manier waarop kerkelijke overheden, maar ook gelovigen, met hun kerken om-springen, dikwijls bij veel mensen van goede wil tot verwarring en verontwaar-diging. Maar wat betekent nu een kerk? Volgens teksten in de liturgie van het jaarfeest van elke kerk, het feest van de kerkwij-ding, is een kerk de materiële woning van God en van Zijn volk, een gebouw, waarin gelovigen samenkomen voor Zijn eredienst, een gebouw waar eensgezind-heid en vrede heerst (Introitus, Ps. 67,6 / Graduale, Ps. 121, 1,7), waar God zelf dus is (“Ubi caritas et amor, Deus ibi est”). Daartoe is het ge-bouw dan ook ingewijd (geconsa-creerd). Zo herinnert elk kerk-gebouw de voorbijgangers eraan dat God aanwezig is onder hen. Maar God woont ook in Zijn volk, dat daardoor evenzeer Zijn tempel wordt, immers: waar meer mensen zijn vergaderd in Zijn Naam, daar is Hij in hun midden. Bovendien is een kerk als gebouw tevens het zinnebeeld

van de H. Kerk als bruid van Christus. En daarom werden en worden derge-lijke gebouwen gewoonlijk ook in een onderscheidende en herkenbare stijl opgetrokken, hebben veel kunstenaars hun talenten dienstbaar gemaakt aan de lof en eer van de Allerhoogste en de prachtigste monumenten neergezet alom in de wereld. De schoonheid van die ge-bouwen is hartverhe·end, stichtelijk, om het wat ‘ouderwetser’ te zeggen. Een kerk is met haar vaak artistiek rijke exterieur en interieur geen museum of concert-huis, waar je komt om louter te genieten van al wat oog en oor streelt, waar je je zo wel bij kunt voelen, maar ze is een oord waar je hart wordt opgetild naar de Onzichtbare, die ook in jouw innerlijk woont. Dichterbij kan niet. De eigen welbevinding is dus niet direct het doel

van je kerkbezoek, maar die kan je wel als een toegi� toevallen in de ontmoe-ting met God, waarom het eigenlijk altijd gaat bij kerkbezoek.Als we van dit alles goed doordrongen zijn, zullen we ook ons eigen aandeel in de instandhouding van ons eigen kerkgebouw willen leveren, niet alleen ¾nancieel, maar juist door de ontmoe-ting met de Heer en met onze medegelo-vigen intensiever te zoeken en zo Gods aanwezigheid in de maatschappij mede te verwerkelijken. Ton Agterbos

Bron: Drs. J.C.M. de Jong “Wat is een kerk?”, Internet, http://www.latijnseliturgie.nl

NIEUWS

In de week voor Pinksteren wordt weer de landelijke actie gevoerd voor het welzijn van de Nederlandse missionaris-sen. Dat zijn mensen die weinig voor zichzelf vragen, maar wel hun onkosten hebben. De Week voor de Nederlandse Missionarissen (WNM) ondersteunt hen daarom en betaalt voor hen ook een welverdiende vakantie in het vaderland. Ze stelt ook jongeren in staat om in het voetspoor van de missionarissen ontwik-kelingswerk te verrichten. De opbrengst van deze actieweek komt dan ook geheel ten goede van de WNM. In de kerken van de geloofsgemeen-schappen van onze parochie H. Plechel-mus zal daarvoor dan ook een collecte gehouden worden. Wees op uw wijze missionair en bedenk die collecte met een gulle bijdrage. U kunt ook recht-streeks uw gi� storten op Pinksteractie Week voor de Nederlandse Missionaris, ING-bankrekeningnummer 676 t.n.v. Nederlandse Missionaris te Den Haag. Namens het parochiebestuur, de Olden-zaalse locatieraden en pastoraatsgroepen en het priesterteam van de Parochie H. Plechelmus, de redactie van ‘Kerktijd’.

Op 18 mei en 22 juni zijn er nog enkele plaatsen beschikbaar voor de doop van uw kindje.Vanaf 1 juli a.s. wordt het tarief ver-hoogd naar € 75,00 dus.... wees er snel bij! Mail naar: hdrieeenheid@hetnet.nl

De Locatieraad en de Pastoraatsgroep van de Geloofsgemeenschap Drieëenheid hebben het voornemen om in 2013 op een aantal vrijdagavonden een bijeenkomst in de kerk of in de multifunctionele ruimte ‘Het Kruispunt’ te organiseren.Vele vrijwilligers kunnen en mogen hier in meedenken. Vooral de koren zullen hierin een actieve rol spelen.Het doel is elke vrijdagavond een andere invulling te geven voor ver-schillende doelgroepen, zodat iedereen, jong en oud ,de bijeenkomsten inspirerend,interessant maar bovenal plezierig vinden. Het thema in 2013 is TIJD.De avonden beginnen om 18.30 uur en zullen om ongeveer 19.15 uur worden afgesloten onder het genot van een kopje ko³ e of thee.In de volgende Kerktijd komen we hier inhoudelijk op terug. We hopen op vele enthousiaste bezoekers.

Namens de Werkgroep een zeer vriendelijke groet,Mirjam oude Vrielink

Zoals elk jaar worden ook nu weer de voorbereidingen getro� en voor een avond van en voor de vrijwilligers in de locatie H. Drieëenheid.

Het programma is al voor een groot deel ingevuld, zodat U alvast de datum kunt noteren.Reserveer vrijdagavond 14 juni a.s. in uw agenda.Het beloo� een heel mooie avond te worden met een avondvullend en ontspannend programma. Ook een hapje en een drankje zullen niet ontbre-ken.Nadere berichten over de locatie en de tijden zullen nog volgen; wat het laatste betre� , reken er maar vast op: vanaf ongeveer 19.30 tot 22.30 uur. Coördinatie vrijwilligers H. Drieëenheid

Ook dit jaar zijn er weer Mariavie-ringen in het “Kruispunt" van onze Drieëenheidskerk. U bent van harte uitgenodigd op dinsdag 7, 14, 21 en 28 mei om 19.00 uur.

• Na jarenlang de ledenadministratie te hebben bijgehouden stoppen Evelien Bekker en Tonny Visscher hiermee. Van beiden wordt op passende wijze afscheid genomen. Vanaf deze plaats gaat voor beiden nogmaals onze grote dank.

• Op 26 maart wordt de door ons samen met de WBO belegde infor-matieavond gehouden. We hopen dat daaruit in elk geval duidelijk zal wor-den, dat we na de sluiting van onze kerk kunnen blijven beschikken over een indrukwekkend mooi pastoraal centrum voor onze bijeenkomsten en er een prachtige ontmoetingsruimte van de WBO zal komen waarvan wij de toiletgroepen, de keuken e.d. ook kunnen gebruiken. En dat we daar-naast, zo nodig, kunnen beschikken over de hele ontmoetingsruimte. In de

Van het Parochiebestuur ontvingen we het vol-gende schrijven:

Sinds medio februari hee� pastor Reerink het bisdom diverse keren verzocht om een gesprek. In dit gesprek wil het parochiebestuur het plan toelichten dat het hee� ontwikkeld rond de ver-koop en levering van het Kerkgebouw aan WBO Wonen. De algemene strekking van het plan is: de kerkruimte als litur-gisch steunpunt te blijven gebruiken gedurende een periode, waarbinnen alle

eventuele bezwaarter-mijnen doorlopen zijn en duidelijk is geworden, of het gebouw de nitief aan de eredienst kan worden onttrokken. Het kan en mag niet zo zijn, dat er een situatie ontstaat, waarin het kerkgebouw niet meer gebruikt mag worden en nog niet door WBO Wonen in gebruik kan worden genomen. Als enige reactie hee� het parochiebestuur van Mr. Zuijdwijk, de econoom van het bisdom, een zeer juridisch gestelde brief ontvangen, die de verwarring omtrent de

toekomst alleen maar groter maakt. De brief is op 6 maart in de verga-dering van het parochie-bestuur besproken en daar is besloten, dat het parochiebestuur bij het bisdom een bezoek aan-kondigt. De geloofsge-meenschap hee� recht op zekerheid en daar hee� het naar onze mening en de uwe door onduide-lijk optreden vanuit het bisdom lang genoeg aan ontbroken.

Met vriendelijke groet, het parochie bestuur

volgende ‘Kerktijd’ hoort u daarover meer.

• Ook willen we een mogelijk mis-verstand uit de wereld helpen: na de onttrekking van onze kerk aan de ere-dienst blij� onze geloofsgemeenschap gewoon een van de vijf Oldenzaalse geloofsgemeenschappen, met al onze Emmausgangers, pastoraatgroep, locatieraad en hopelijk al onze vrijwil-ligers. Weliswaar moeten we straks voor de eredienst naar de Plechelmus-basiliek, maar dat geldt op korte of langere termijn ook voor de andere geloofsgemeenschappen.

• Met uw eventuele vragen kunt u bel-len met Jan Wolbert(0541-519619)

voor de pastoraatsgroep, voor de locatieraad met Remke van Marle (0541-514781).

• Met terugkoppeling naar de werk-groep Pastorale Toekomst Emmaus wordt intensief nagedacht over vorm en inhoud van ons pastorale centrum. Ideeën van uw kant worden erg op prijs gesteld, gebruik daarvoor a.u.b. de ideeënbus in de kerk of bel.

• De gemeente Oldenzaal hee� een aantal jaren geleden samen met WBO Wonen een klankbordgroep in het le-ven geroepen, samengesteld uit wijk-bewoners, ondernemers, gemeente en vertegenwoordigers van de WBO; ook wij zijn daarin vertegenwoordigd. De klankbordgroep hee� als doel: inzicht te geven in de te ontwikkelen plan-nen, met betrekking totvoorzieningen zoals:

o Supermarkto Gezondheidscentrumo Ontmoetingsruimteo Publieke ruimte

Naar nu bekend is zal in maart de klankbordgroep worden bijgepraat over de actuele ontwikkelingen; in het volgende nummer van ‘Kerktijd’ hopen wij hierover meer te vertellen.

• De locatieraad is weer uitgebreid, dit-maal met de heer Gerard Kleinsmann.

• Ter versterking van de locatieraad zijn we nu nog dringend op zoek naar een penningmeester; nadere informatie bij Joop Schunselaar(0541-513743)

Met als motto: “Samen op weg” en met vriendelijke groeten,de locatieraad en de pastoraatsgroep

Marianne H.B. van Halewijn

Uit: De kunst van voorbij.

Gedoopt:- Imke Tanke Zilverschoon 51- Len Moredo Erve Maatman 11- Luuk Engbers Koetsier 39- Maurits Lammerink Ellen van Langenstraat 9- Juup Maseland Sicilialaan 17- Daan Niehuis Erve Engelboer 10- Isabel Niehuis J.J. van Deinsestraat 51 Overleden:9 februari Antoon Smithuis, 66 jaar Gronauerstrasse 1 Gildehaus11 februari Annie Wolbers-Steggink, 88 jaar Dr. Kuijperstraat 1616 februari Johan Postel, 68 jaar Dahliastraat 335 maart Truus Brand-Jeunink, 70 jaar Alleeweg 9510 maart Lies Jansen-Rauwers, 92 jaar Meijbreestraat 5211 maart Stien Siers, 90 jaar Meijbreestraat 40

Gedoopt:- Stan Bloemen Schapendijk 41- Fenne Beld Dellenbeekstraat 60- Wieb Koop Jan Steenstraat 27- Sepp Oude Roelink Leeuwebek 44

Overleden:8 maart Dinie Hakenberg-Lempsink, 86 jaar, Uiverstraat 159 maart Johan Nordkamp, 73 jaar Gruttostraat 26

Gedoopt:- Job van Bentheim Kastanjestraat 60- Lotte Huiskes Emmastraat 37- Tijn Grashof Kamille 63- Ties Grashof Veldweg 17, Noord Deurningen

Overleden:1 februari Annie Geerdink-Damink, 89 jaar, Monnikstraat 33-3304 februari Johan Ankone, 89 jaar Tulpstraat 68c15 februari Antoon Klieverik, 85 jaar De Walgaarden 3144 maart Hennie Egberink, 60 jaar Peterskamplaan 736 maart Tonnie Egbers, 92 jaar Lutterstraat 4, Losser8 maart Betsie Oude Bekke-Wissink, 91 jaar, Fonteinstraat 55

Overleden: 5 februari Gerharda Jonkman-Blenke, 92 jaar, Beatrixstraat 64-2520 februari Sientje Gortemaker-Huisstede, 95 jaar, Beatrixstraat 6424 februari Truus Leussink-Kroon, 92 jaar Beatrixstraat 60B26 februari Jo Beukers-Braakhuis, 89 jaar Fonteinstraat 55

MG: Monseigneur Kronenberg, nou bent u een echte Tukker, maar deson-danks hebben de meeste Twentena-ren uw naam nog nooit gehoord. Hoe komt dat?

HK: Het klopt, ik ben 78 jaar geleden in Enschede geboren, maar ik heb he-lemaal niet in deze regio gewerkt.

MG: Dan ben ik natuurlijk benieuwd naar uw levensverhaal! Kunt u daar een klein beetje over vertellen?

HK: Ja zeker! Ik hoor bij de paters Maristen, ben in 1961 in Lievelde tot priester gewijd, heb tot 1964 in Hulst als leraar gewerkt, en op 19 januari 1965 ben ik als missiona-ris naar Papoea-Nieuw-Guinea vertrokken. In Bougainville had ik allereerst een taak als parochie-priester, en in de jaren tachtig was ik verantwoordelijk voor de vorming van leken tot catechis-ten evenals voor de training van pastoraal werkers. Van 1990 tot 1994 heb ik les gegeven op een seminarie, van 1995 tot 1999 was ik secretaris van de bisschoppencon-ferentie en in juli 1999 ben ik zelf tot bisschop gewijd.

Op zaterdagavond, 9 maart, werd eigenlijk onze aartsbisschop Willem Kardinaal Eijk voor de Vormselviering in Deurningen verwacht, maar omdat hij voordat het conclaaf begon, al in Rome moest zijn, deelde zijn ceremoniarius Ben Lokate ons mee, dat er een vervanger zou komen en wel oud-bisschop Henk Kronenberg. Omdat de sympathieke geestelijke voor de parochianen helemaal een onbekende is, hee� pastor Martin Grote hem na a�oop van de plechtigheid om een interview gevraagd, dat de bisschop ook heel graag hee� gegeven.

MG: En nu bent u met pensioen! Hoe ziet dan het leven van de emeritus-bisschop Kronenberg eruit?

HK: In mei 2010 heb ik het bisdom Bougainville als laatste Europeaan verlaten en sindsdien woon ik bij de Maristen in Enschede. Heel vaak ben ik gevraagd als voorgan-ger en dat doe ik ontzettend graag, als de mensen me van thuis willen ophalen. Regelmatig ga ik naar de zorgcentra zoals Ariënsstaete in Enschede of Huize St. Joseph in Weerselo, en ik vind het gewoon hartstikke leuk om samen met de oude mensen de H. Mis te mogen vieren. Maar evenveel assisteer ik in de meest verschillende paro-chiekerken. Voor vanavond ben ik als Vormheer benaderd. Vorig jaar heb ik dit al een keer in Brabant gedaan, maar vandaag had ik hier in Deurningen mijn eerste Vormselviering in het Aartsbisdom Utrecht!

MG: Als u de Vormselvieringen in Pa-poea-Nieuw-Guinea met de toedie-ning van hetzelfde sacrament hier bij ons in Nederland vergelijkt, ziet

u dan grote verschillen of lijkt het allemaal een klein beetje op elkaar?HK (lacht): In Bougainville heb je na-tuurlijk met een heel an-dere cultuur te maken! Ik zal je vertel-len hoe het daar gaat. Voordat de kinderen

gevormd worden, zitten ze al-lemaal in een hut die grotendeels uit bladeren bestaat. En onder het Vormsel wordt deze hut verbrand. Dat betekent dat de kindertijd voor de vormelingen nu is afgelopen is en dat ze na het ontvangen van de Heilige Geest mondige christenen zijn geworden. Achter elke jongen die gevormd wordt, staat een man met een bijl in zijn handen. Deze bijl is een symbool voor het werk en voor de kracht die een jonge-man zou moeten hebben. En ach-ter elk meisje staat een dame met een waaier, die als symbool wordt beschouwd van de dans, maar ook voor de vrouwelijkheid.

MG: Als u naar uw missietijd terugkijkt en nu de situatie van onze kerk hier in Nederland meemaakt, zijn er dan dingen uit Papoea-Nieuw-Guinea die u heel erg mist?

HK (even nadenkend): Ja, dat zijn vooral de volle kerken! In Bougainville waren alle vieringen ontzettend druk bezocht, maar hier in onze Twentse parochiekerken zie ik in de banken bijna meer gaten dan gelovigen. Dat is heel erg jammer!

MG: Nu hebben de mensen hier in Deur-ningen al kennis met u gemaakt, en iedereen was enthousiast over uw mooie manier van vertellen. Mogen we u binnenkort misschien vaker in onze Plechelmusparochie begroeten, bijvoorbeeld een keer als celebrant bij Nightfever?

HK: Daar heb ik al van gehoord! Als ik de data weet, ga ik kijken of er in mijn agenda nog wat vrije plekken zijn!

MG: U bent altijd welkom! Monseigneur, heel hartelijk bedankt voor dit gesprek!

HK: Graag gedaan. Nu moeten we ook stoppen, want mijn chau·eur staat al op mij te wachten.....

Martin Grote

Op vrijdag 26 april hee� de vierde Taizéviering van dit seizoen plaats. Taizévieringen zijn gebaseerd op de vieringen van de oecumenische kloostergemeenschap van Taizé, een dorpje in Bourgondië (Frankrijk). Die staan bekend om de prachtige liede-ren die er gezongen worden. Ook in de viering van 26 april zingen we deze liederen in de HoÁerk. Iedereen is van harte welkom in deze meditatieve viering, waarin behalve Taizéliederen ook stiltemomenten zijn opgenomen en teksten worden (voor)gelezen. De viering begint om 19.30 uur en duurt tot ongeveer 20.15 uur.Namens de Oecumenisch-Liturgische Werkroep Oldenzaal,

Joke Flokstra

In 1950 vertrok ik naar Amsterdam om aan de gereformeerde Vrije Universi-teit theologie te studeren. Het was een mannenwereld; In het eerste jaar zaten we met drie meisjes tussen zo’n dertig jongemannen. De groep tweedejaars was vrouwloos, bij de derdejaars waren drie meiden, die onafscheidelijk waren; je zag nooit één of twee van hen, ze waren altijd met hun drieëen en werden in de wandeling de ‘drieëenheid’ genoemd. Ze waren aardig, maar zochten geen aansluiting. Van mijn beide jaargenoten was de één, een Hongaarse, die bij haar grootouders in Haarlem woonde, spoor-studente en woonde de ander samen met een vriendin van een andere faculteit. Er was nog een vierdejaars studente, die net als ik uit Gelderland kwam; haar kamer lag dicht bij de mijne. Wij werden vriendinnen. We brachten de zondagen samen door: eerst naar de kerk en voordat we gingen wandelen in het Amsterdamse bos een makkelijk potje koken op een oliepitje, want de ‘mensa’, waar V.U.-studenten goedkoop konden eten was op zondag gesloten.Alle docenten waren mannen; de oudste van hen was principieel tegen theologie-studie voor vrouwen.Over hem ging het verhaal dat, wanneer zoals gebruikelijk de studenten opston-den bij zijn binnenkomst in de college-zaal, hij placht te zeggen: ‘Goedemorgen heren’. Op een keer spraken de jongens af, allemaal weg te blijven, er zaten bij zijn binnenkomst alleen een paar meiden, waarop de prof vertrok met de woorden: ‘Ik zie dat er vandaag niemand is, het college gaat dus niet door’.Zijn collega’s waren gelukkig anders, het eerste tentamen dat ik deed toetste mijn kennis van het Oude Testament: Hebreeuws en geschiedenis en gods-dienst van het joodse volk. Het tweede ging over de kerkvaders; van wie vooral Augustinus mij aansprak. Ik legde beide tentamens met goed gevolg af en moest nu bij de ‘vrouwenhater’ nog aantonen dat ik voldoende wist over de oude joodse geschri�en, gevonden in Egypte en bij de Dode Zee. Hij liet niet zoals zijn collega’s elke student apart komen, maar met drie tegelijk. Mijn beurt was samen met twee mannelijke kandidaten. Er stonden drie stoelen klaar en het eerste wat de prof zei was : ‘De ju·rouw moet maar in het midden gaan zitten’. Daarop begon hij vragen te stellen en

wel van links naar rechts en onmiddellijk weer linksaf, zodat ik, die tussenin zat, de meeste vragen kreeg.En zoals de anderen later zeiden, ook de moeilijkste. Ik werd bang dat hij me wilde laten zakken, maar dat lukte niet, ook dit tentamen haalde ik. Nu nog het examen, dat het eerste studiejaar afsloot en waarbij de drie docenten hun pupillen weer moesten testen.Samen met een paar jongens wachtte ik buiten het examenlokaal op mijn beurt. Toen ik binnen mocht moest ik plaats nemen voor een grote tafel, waarachter de drie pro·en zaten met in het midden de vrouwenhater als oudste, die als zo-danig begon met het examen. Zijn eerste vraag begreep ik niet goed – van de zenuwen? – waarop hij een hatelijke op-merking maakte, die ik ook niet begreep. Vervolgens had hij op elk van mijn, naar mijn overtuiging goede antwoor-den een aÁeurend commentaar. Weer dacht ik: hij wil dat ik zak en ik kon het niet helpen, maar uit een van mijn ogen rolde een traan. Na een korte tijd die mij eindeloos lang toescheen en waarbij de twee anderen mij bij mijn antwoorden vaak bemoedigend toeknikten, krab-belde hij iets in een boekje, klapte het dicht, keek naar zijn collega’s en zei: ‘Ik weet genoeg, willen de heren misschien

nog iets vragen?’ Beide heren knikten nadrukkelijk en stelden zulke makkelijke vragen dat ik geen fout antwoord zou kunnen geven. Hierna mocht ik naar de gang, waar de andere kandidaten mij opwachtten. Zij zagen de tranen in mijn ogen en concludeerden dat het mis was gegaan. Een paar minuten later moest ik weer naar binnen en hoorde de uitslag: Ik was geslaagd!

Mies Westera-Franke,lid van de HoÁerkgemeente

Hoe kwam Mozes door de Rode Zee?Hoe kwam hij er doorheen?

Ging hij vliegen? Nee! Nee! Ging hij zwemmen? Nee! Nee! Ging hij varen? Nee! Nee! Nee! Nee! Over een brug? Nee! Nee! Door een tunnel? Nee! Nee! Hoe kwam hij er doorheen?

God blies met Zijn wind (� � � �) God blies net genoeg, genoeg, genoeg, genoeg, genoeg. En door de zee kwam toen een pad. Zo kwam hij er doorheen!

In de kleuterviering van 17 februari, hadden we het over vertrouwen hebben in God. Het verhaal van “Mozes en de Rode Zee” werd voorgelezen en de kin-deren mochten zelf ook door de “Rode Zee” lopen, net als Mozes.

Onze volgende viering is zondag 21 april, om 10.30 in de Antoniuskerk. We hopen jullie dan allemaal weer te zien!

Werkgroep Kleuterviering Oldenzaal

Van links naar rechts ziet U:

1. de heer Addy Horsthuis, vice-voorzitter. Hij is op 8 juli 1947 geboren in Rossum en daar nog steeds woonach-tig. Na de HBS studeerde hij scheikunde en wiskunde te Utrecht, kwam in het onderwijs terecht, o.a. in het Middel-baar Middenstands- en Detailhandelsonderwijs, na diverse fusies aan het ROC van Twente. Op 63-jarige lee�ijd ging hij met de VUT. Behalve in zijn functie in het Parochiebe-stuur is hij actief als lid van de ledenraad van de RABO-bank Twente-Oost en als voorzitter van het Filmhuis Rossum Buitengewoon. Aan zijn hobby’s wandelen, ¾etsen en beeldhouwen komt hij nauwelijks toe, zegt hijzelf. De schaarse tijd die overblij� besteedt hij daarom aan leuke dingen met zijn vrouw en kleinkinderen.

2. De heer Ben Bruggink, sinds 2010 secretaris, is 54 jaar, gehuwd en vader van twee studerende kinderen. Beroeps-halve is hij verbonden aan het ROC van Twente te Hengelo als docent verpleegkunde. In de geloofsgemeenschap van zijn woonplaats Deurningen is hij als vrijwilliger actief als voorzitter van het herenkoor. Hij is een groot lieÂebber van het Gregoriaans in al zijn facetten: de ontwikkeling ervan in de loop der eeuwen, zijn plaats in de liturgie en de uitvoeringspractijk ervan.

3. Pastoor Bernard Reerink, de voorzitter, werd op 7 juli 1951 geboren te Steenwijkerwold, werd opgeleid tot onderwijzer en hee� ook enige jaren voor de klas gestaan. Ondertussen

ging hij theologie studeren en volgde de pastorale cursus aan de Katholieke ®eologische Hogeschool te Utrecht. In 1984 werd hij benoemd tot pastoraal werker te Deventer. In 1985 werd hij tot priester gewijd om van 1987 tot het jaar 2000 pastoor te worden te Didam. Vandaar werd hij overgeplaatst als pastoor te Losser en in 2008 volgde zijn pastoraat te Oldenzaal.

4. De heer Dick Tolsma, lid

5. Mevrouw Tiny Willemsen, al twee jaar lid, Oldenzaalse van geboorte en daar nog steeds met plezier woonachtig. Zij is haar hele werkzame leven onderwijzeres geweest aan de basisschool, en wel 41 jaar lang aan de Aloysiusschool te Weerselo. Daar was zij 30 jaar lang ook verantwoordelijk voor de voorbereiding van tweedeklassertjes op de Eerste H. Communie. Zij ging met de VUT, wat haar zeer goed is bevallen; ze kreeg nu meer tijd voor zichzelf en voor vrijwilligerswerk ten dienste van de Kerk.

6. De heer Hennie Goorhuis, penningmeester, woont in Weerselo, is getrouwd en hee� drie kinderen die alle drie het huis uit zijn. Tot juli vorig jaar was hij werkzaam als toezichthouder bij de Nederlandse Zorgautoriteit te Utrecht. Sindsdien is hij met pensioen. Voor hem betekent dat geenszins een dolce far niente; graag besteedt hij een gedeelte van zijn vrije tijd aan kerkewerk.

De redactie

Wij verrijken elkaar door te spreken over wat ons ten diepste beweegt.En er over zingen gee� woorden nóg meer klank.

Wij nodigen u uit, met elkaar te spreken en te zingen – neem uw liefste lied mee!

Wie wil daar bij horen?Pinksterzaterdag 18 mei 2013, 10.30-12.30 uur, ontvangst v.a. 10.00 uur.Na de lunch (zelf meenemen) bespreking programma 2014 Marienburg-Twente, afgesloten met Pinksterdienst.

Plaats van samenkomst: ®aborkerk, Gerrit Peuscherstraat 1, Hengelo.Deelname-bijdrage: (ochtend en mid-dag) € 7.50.

Aanmelding van deelname: J. Breukel – Bourgondiëlaan 17 – 7577 ML Oldenzaaltel. 0541-521 226; e-mail: breukelvan-ruijven@hotmail.com

Organisatie: Marienburgvereniging, afdeling Twente

In oktober en november van het vorige jaar hebben de vicarissen van het Aarts-bisdom Utrecht een ‘driejarenbedevaart-plan’ gepresenteerd. Twee bedevaarten daaruit brengen we graag onder uw aandacht. Het Aartsbisdom organiseert deze bedevaarten in samenwerking met de Vereniging van Nederlandse Bede-vaarten (VNB).

1. Een tweedaagse bedevaart naar Echternach ( met springprocessie) op 20 en 21 mei. a.s.. We gaan met de bisdomstaf naar het graf van St. Wil-librord, die het geloof in deze streken bracht, de eerste bisschop van Utrecht werd en patroon van de Nederlandse kerkprovincie. We maken op de heenreis een tussenstop in Luxem-burg. In de kathedraal aldaar staat het beroemde zeventiende-eeuwse beeld van Maria Troosteres der Bedroefden (in Kevelaer staat daarvan een re-plica). Na een eucharistieviering daar brengt ons de bus naar Echternach, waar (of in de omgeving waarvan) we in een hotel overnachten. De vol-gende dag, na het ontbijt, vieren we in de basiliek de ponti¾cale eucharis-

tieviering, waarna de springprocessie begint. Na het lof in de namiddag vertrekt de bus, een luxe touringcar, weer naar Nederland. Prijs: € 125,00 (Excl.:.reis- en annuleringsverzeke-ring, lunches en consumpties).

2. Een zesdaagse bedevaart naar Rome van 20 t/m 25 september a.s.. We vlie-gen naar de Heilige Stad en bezoeken o.a. de graven van de apostelen Petrus en Paulus, de catacomben, de St. Pieter. Dagelijks ondernemen we veel samen, zo vieren we samen dagelijks de Eucharistie. Maar kerken en Vati-caanse musea bezoeken we groeps-gewijs. Priesters zullen ons op reis begeleiden. Het is wel geraden goed ter been te zijn: we zullen wel vaker urenlang moeten lopen, maar dan wel met korte pauzes. De laatste dag heb-ben we ’s morgens een audiëntie bij de paus, ’s middags vliegen we terug naar Nederland.

Prijs: € 699,00 (Excl.: reis- en annule-ringsverzekering en lunches).

Voor meer informatie kunt u zich wenden tot de heer G.L.M. Lokate, tel.: 030-2361570 of E-mail: lokate@aartsbisdom.nl

Ellen Warmond

VERHAAGDrukkerij

Zutphenstraat 6a7575 EJ Oldenzaal

0541 531 0010541 531 138

info@verhaag.nlwww.verhaag.nl

Adres

Postcode en Plaats

Telefoon

Fax

E-mail

Website

De mooiste woonpromenade!

www.vangils.nl

Van Gils Woonpromenade: Kleibultweg 48, Oldenzaal | T 0541 850 100 | E info@vangils.nl Openingstijden: ma 13.00 - 18.00 | di, wo, en vr 10.00 - 18.00 do 10.00 - 21.00 (koopavond) | za 10.00 - 17.30

ontdek ‘t verschil

wonenslapenkeukensbadkamers

Goede zorg die vertrouwd voelt

www.zorgfederatieoldenzaal.nl 0541-513433

Wonen inMariahof en Scholtenhof

Beschutwonen in een

aanleunwoning

ThuisZorgen plusdiensten

Mmrk _pqs k qcqrp__r� 75350� ? ? � Mjbcl x__j

Rcjcdmml � . 32/+3/3514

Ootmarsumsestraat 97572 AA Oldenzaal

Telefoon 0541-515736ROB EN RAGONDA ROUWHORST

Kerktijd

Grootestraat 28 Oldenzaal Telefoon (0541) 51 21 76

JUWELIER GOUDSMIDPersoonlijk en gastvrij

Een persoonlijke uitvaart voor iedereen, ook voor niet-verzekerden.

Vestigingen in Oldenzaal en Hengelo. Meer info? Bel 0541 51 59 99 of mail inpace@dela.org.

Re

ali

sati

e: R

ecl

am

eb

ure

au

Ma

rkt

& M

ed

ia, O

lde

nza

al.