Ken mij!

#1 • 2018

Hoe jongeren worstelen om bij de kerk te horenEn wat jij daaraan kunt doen!

INHOUD

Zet ons niet in de wacht

14Jongeren aan zet in Vianen

10Het gesprek

04Jongeren willen erbij horen, ook in de kerk. Waarom lukt dat vaak niet?

Hoe een klein groepje een grote stem kreeg

Samen in de kerk, nooit gesproken

Jong Protestant2

EN VERDER:

8 10 tips12 Overhoop: nieuwe

catechesemethode17 Sirkelslag18 Kliederkerk in Vlaardingen21 Geloof in de keet22 Tot slot23 Ik ben geliefd24 De vraag

INSPIR ATIEVOORWOORD

Welkom bij Jong Protestant, welkom bij JOP.Aangenaam kennis te maken, want je ziet me voor het eerst. In dit nieuwe magazine laten we je ken-nismaken met jonge protestanten: kinderen, jongeren, en regelmatig ook hun leiders vanuit de kerk.Zij laten zichzelf zien in Jong Protestant, want zij horen bij de gemeente. Daar willen ze ook graag bij horen, maar luisteren we wel naar hen? Of moeten ze daarvoor eerst 18+ of zelfs 25+ worden? Jong Protestant laat je zien hoe kinderen en jongeren denken over kerkzijn, wat zij ervaren en wat zij willen. Positief, opbouwend en in-spirerend! Doe er je voordeel mee… Enne: wat in dit magazine kan, kan natuurlijk ook in jouw gemeente! Zegen gewenst daarbij!VINCENZA LA PORTA, JOP

‘Zonder jou kunnen we het niet.’

Jeugdouderling Ruud Krijnen uit Willemstad ziet jongeren in de kerk als partners (zie pagina 8).

Jong Protestant 3

Zet ons niet in de

wacht

Jong, protestant, maar niet op hun plek in de kerk. Nee,

het gaat hier niet over tieners die op zondagochtend liever in bed blijven. Aan het woord zijn jongeren die juist graag

bij de kerk willen horen. Maar het lukt niet.

JONGEREN OVER DE KERKTekst: Astrid Damstra Beeld: Qroost Beeldmakers

Jong Protestant4

Jong Protestant 5

Job: ‘Ik mis

erkenning en

herkenning’

Floris: ‘We willen

geen extraatje’

gestimuleerd en voor een groot deel gesponsord. Dat vinden we heel tof.” JOB: “Iets anders is vieren. Toen er ooit een bandje kwam spelen in de dienst, dacht ik: ‘Yes!’ Met iets pit-tigere muziek vind ik het prettiger zingen en aanbidden dan met een Psalm in de oude berijming. Daar voel ik moeilijker iets bij. En het zijn echt niet alleen de tieners die een band prettig vinden.”FLORIS: “Achteraf bleek er gemor te zijn geweest: sommigen vonden het drumstel te hard. Sindsdien heeft er nooit meer een bandje in de kerk gestaan. De negatieve stemmen wogen zwaarder dan alle stemmen van mensen die het wél waarderen. Dat doet pijn.”“Ik wil graag dat we de inhoud cen-traal stellen in plaats van de vorm. Laten we met elkaar - met jonge-ren, de middengroep en ouderen - in gesprek gaan over de essentie van geloof. Dan kunnen we delen wat geloof betekent voor ons.”

FLORIS: “Ik heb grote behoefte om met de hele gemeenschap naar God toe te groeien. Bij ons in de kerk ervaar ik dat onvoldoen-de. Daardoor was mijn geloof de afgelopen jaren een beetje gedoofd. Ik geloof wel dat mensen in subgroepen groeien, maar ik wil

dat we met zijn allen worden meegenomen in het grote verhaal van God.” JOB: “Ik kom al jaren in deze gemeente. Op zich heb ik het er goed. Ik ontmoet dezelfde mensen, mijn vrienden zijn daar. Maar in de dienst voel ik me niet altijd thuis, ik mis erkenning en herkenning. Als ik zit te luisteren, doet het niets met me. Ik kan er niet veel mee, ook de liederen raken me niet.”

Met elkaarFLORIS: “Sinds een tijdje hebben we jeugdkerk. We ko-men regelmatig samen in een schoolgebouw tegenover de kerk. Best fijn om dat met leeftijdgenoten te doen, maar we willen niet altijd apart met jongeren.” JOB: “Er is nu vier keer per jaar een jeugddienst in de middag. Maar we zouden zo graag een ochtenddienst hebben die geschikt is voor 0 tot 100, want dat is het ‘echte’ tijdstip van de dienst. We willen geen extraatje voor de jeugd. In de middag zit er maar een enkeling in de dienst, dan voelt het weer niet als samen.” FLORIS (nadenkend): “Aan de andere kant, we erva-ren we ook steun. We zijn met een groep jongeren op werkvakantie geweest. De oudere garde heeft ons

Jong Protestant6

Gerlinde:

‘Jongeren

moeten

zelf kunnen

bepalen’

Floris (17), Job (18) en Gerlinde (22) zijn alledrie lid van een protestantse gemeente. Al als kind gingen ze met hun ouders mee naar de kerk. Ze vinden er veel, maar voelen zich er soms ook eenzaam. Het kost hen moeite om volwaardig deel te nemen aan de ge-meenschap. Voor alledrie voelt het daardoor alsof ze er niet bijhoren. Floris en Job ho-ren nog steeds bij dezelfde gemeen-te, Gerlinde heeft zich inmiddels aangesloten bij een interkerkelijke organisatie.

GERLINDE: “Vroeger ging ik altijd met mijn ouders naar de kerk. Daar voelde ik mij op den duur niet meer thuis. De dienst raakte niet, ik kon er geen voeding voor mezelf meer uit halen. Ik ben toen op zoek gegaan naar een

plek waar ik me beter thuis zou voelen. Mijn ouders steunden me, dat was fijn. Ik vond een interkerkelijke tienergroep met als leiding jonge mensen die passie hadden voor God en voor tieners. Ik voelde me al snel thuis, de tienergroep werd als het ware mijn nieuwe kerkgemeenschap. Na de tienergroep kwam de jonge-rengroep, daar ben ik nu zelf leiding.Bij de tienergoep vond ik passie en liefde, en dat miste ik in de kerk. Boodschappen als ‘God houdt van je’ en ‘Je mag er zijn zoals je bent’ zijn enorm belangrijk voor tieners. Natuurlijk is het mooi dat je een diepgaande preek krijgt. Maar als 13-jarige was ik onzeker, zoekend. Ik had het nodig om te horen dat ik dat ik erbij hoorde, dat ik mocht zijn wie ik was, dat ik een geliefd kind van God ben. Bij de tienergroep voelde ik dat.”

Regel het maarIk kreeg veel kansen en verantwoordelijkheden, daardoor kon ik mijn talenten ontwikkelen. Ik leerde bijvoorbeeld om een kamp te organiseren en in een band te spelen. Als ik een idee had, zeiden ze: ‘Leuk, regel het maar!’ Daar was in mijn ouderlijke gemeente geen ruimte voor.Laatst hoorde ik tijdens een conferentie een spreker uit Jamaica. Hij zei dat jongeren in de kerk het nodig hebben om te kunnen bepalen, om zelf enige regie te hebben. Aansturing is nodig, maar ze moeten hun ideeën kunnen uitvoeren. Hij zei ook: ‘Geef jongeren vertrouwen, laat ze weten dat ze gewaardeerd worden. Nu, ook al zijn ze nog niet volwassen.’ Ik herkende dat.

ToekomstHelaas lopen jongeren regelmatig aan tegen de geves-tigde orde. Jongeren zijn de toekomst, wordt er dan

gezegd, maar ondertussen moeten ze wel even in de wacht. Maar wanneer jongeren dit merken, haken ze af. De moed zinkt hen in de schoenen of hun zelfvertrouwen wordt gekrenkt.

OntwikkelenAls je jongeren wél de kans biedt om hun ideeën uit te voeren, ont-wikkelen ze zich, in hun kwalitei-ten en in hun geloof. Dan voelen ze zich ook niet meer achtergesteld. Ze zullen juist het gevoel krijgen: ‘Ik kan in mijn eigen gemeente op-gebouwd worden.’ Het liefste wil ik één gemeente, een plek waar jong en oud ertoe doet en iedereen zijn kwaliteiten kan inzetten.” •

Jong Protestant 7

Hoe doe je dat, jongeren en de kerk dichter bij elkaar brengen? Tien tips voor nieuw elan.

Jongeren helpen graag om ideeën te verbeteren of plannen

te maken. Leg ze reële opties voor en laat ze meebeslissen. Belangrijk: voer die plannen vervolgens ook uit. Jongeren

zijn volwaardige leden van de kerk.

10 tips

Zo lopen

kerk en

jongeren

warm voor

elkaar

2. Geef ze verantwoordelijkheid

De protestantse gemeente Willemstad ziet jongeren als partners en geeft ze verant­

woordelijkheid. Jeugdouderling Ruud Krijnen vraagt jongeren

bijvoorbeeld voor allerlei taken en laat ze meedenken over jeugddien­sten. “We moeten ze laten voelen: zonder jou kunnen we het niet.”

Veel kerkelijke activiteiten voor jongeren zijn gericht op praten

over geloof. De meeste jongeren willen liever dingen ondernemen en vrienden ontmoeten. Ontdek

daarom wat hun interesses en talenten zijn en leg de link met kerk en geloven. Zo gaat jeugd-ouderling Erik Tabor uit Eerbeek regelmatig mountainbiken met

jongeren.

Bijna elke kerk noemt jongeren in het beleidsplan als aparte doelgroep. Zo lijken ze een probleem. Zie je ze als mensen met eigen interesses, vragen en

gevoel voor humor, dan is het veel makkelijker om

contact te leggen.

1Behandel ze niet als probleem

7Leg reële

opties voor

TIPSTekst: Dirk-Jan Bierenbroodspot, special ist JOP Beeld: Wijtze Valkema

LEES OOK: WWW.JOP.NL/THUISPLEK

6 LEER ZE KENNEN

Jong Protestant8

Stel geen grote vragen, zoals: “Wat wil len jul lie?” Houd het zo concreet mogelijk. Bijvoorbeeld: “Wat vond

je de afgelopen tijd wel en niet leuk aan de kerkdienst, club, catechese? Wat is voor

herhaling vatbaar?”

4.Vraag

kritische feedback

3GEEN

GE-JA-MAAR

Nieuwsgierigheid levert soms confronterende antwoorden op. Slik de woorden ‘ja, maar’ duizend keer in. Stel in plaats

daarvan een vraag, bijvoorbeeld hoe het komt dat ze die mening hebben. Leren begint niet met je eigen gelijk halen, maar met ontdekken waarom de ander

misschien een punt heeft.

Als jeugdwerk niet loopt, is men vaak al snel van mening dat het niet goed genoeg zou zijn. Maar misschien bereik je in een kleine groep wel meer dan in een grote

groep. Daar ervaren jongeren eerder veiligheid en oprechte aandacht. Kijk naar wie er is,

niet naar wie er niet is. Zorg dat je met elkaar een waardevolle tijd hebt - zelfs als er maar één

jongere op afkomt.

Haken jongeren af, ga dan niet raden, maar vraag waarom ze niet

meer komen. Maak duidelijk dat jij van hen wilt leren en roep ze niet ter verantwoording. Bijvoorbeeld:

“Je hebt vast goede redenen om niet meer te komen, maar ik mis je. Ik wil graag begrijpen hoe het komt. Kun je me dat uitleggen?”

Jongeren denken bij de kerk al snel dat ze móeten geloven. Dat werpt juist een drempel op. Bied ze de ruimte om te verkennen, experi­

menteren en twijfelen. Benoem dat ook in gesprekken met hen. Geef

jongeren het vertrouwen dat ze zelf de goede keuzes maken. Juist door niet te hóeven geloven, bestaat de

kans dat ze het wel gaan doen.

5. Stel behapbare vragen

98. Zet ze aan het werk

Stel, jongeren in je gemeente maken zich zorgen over het

milieu en je weet dat ze graag video’s maken. Combineer dat

dan. Zeg bijvoorbeeld: “Als we nou een korte, interactieve viering organiseren waarin het

veranderende klimaat terugkomt. Wil jij dan helpen met het

produceren van een video?”

10. Laat ze vrij om niet te

gelovenWaardeer wat er is

Jong Protestant 9

Wim Dekker (65) en Caspar Stremler (13) zouden elkaar

elke zondag tegen kunnen komen in de Jacobikerk in

Utrecht, maar ze hebben elkaar niet eerder gesproken.

Daar komt nu verandering met behulp van het rad.

Draaien… en samen in gesprek gaan.

Samen onderweg

HET GESPREKTekst: Marian Timmermans Beeld: Wendy Bos

Jong Protestant10

GELD

Het eerste onderwerp is geld. Wat vind je veel geld? “Stel dat ik een miljoen euro zou winnen of erven”, begint Caspar, “dan zou ik een groot deel uitgeven, een deel weggeven aan een goed doel en een deel sparen.” Caspar komt nu aan zijn geld door zakgeld en een krantenwijk. Wim geeft aan dat hij honderd­duizend euro al veel vindt. “Je bent dan geen miljonair, maar je kunt wel veel wensen realiseren. Bovendien heb je dat bedrag sneller bij elkaar!” Caspar peinst even: “Daar zit wel wat in!” Wim vindt het mooi dat Caspar zich bezighoudt met goede doelen en het feit dat het niet goed gaat met de aarde. Hij realiseerde zich dat zo’n twintig jaar geleden. Het stemt hem tot nadenken. “Waar ga je wonen bijvoorbeeld? Er zijn plekken waar de luchtvervuiling enorm is. Wil je dat dagelijks inademen?”Samen met zijn vrouw woont hij in Hilversum, bijna in het bos. “Heerlijk, even wandelen, dat houdt je gezond! We lopen soms delen van het Pieterpad en we wandelen veel in het buitenland.”

Ook zo’n gesprek organiseren? Kijk op www.jop.nl/hetgesprek.

Caspar veert op: “Hé, dat doen wij ook!” Sinds een paar jaar loopt hij stukjes van het Pieterpad, vertelt hij met lichtjes in zijn ogen. Soms wandelen ze met een ander gezin. “Ik ontdek nu heel Nederland.“ Opeens is er een gezamenlijke passie gevonden. Dat ze ruim

vijftig jaar verschillen in leef­tijd, maakt niet uit. Ze

praten over saaie en eindeloze

wegen in het noorden. Waar je helemaal NIETS tegen­

komt. En dat lopen is

leuk, maar hoe kom je weer bij

het startpunt? Soms is er geen bus te bekennen.

Caspar vertelt dat zij soms liften. “We doen het om de beurt. De lifters halen de auto en vervolgens de rest van de groep.” Wim vindt het geweldig: “Nog nooit aan gedacht!”

LIEFDE

Het rad stopt bij een spannend volgend thema: liefde. Kun je je een samenleving voorstellen zon­der liefde? Wim noemt direct: “De Islamitische Staat, dat is een soort hel. Een heel donkere omgeving.”

Caspar knikt: “Ze strijden en wil­len mensen vermoorden. Een deel van de strijders wil misschien wel vertrekken, maar kan niet meer terug. Ze zitten in de val.”Beiden geloven dat je niet meer kunt liefhebben als je in staat bent om je bij IS aan te sluiten. Op de vraag of er nog een weg terug is, reageert Caspar: “Het zal niet gemakkelijk zijn met al die haat, maar je kunt om vergeving vragen. Daarna zou de liefde weer kunnen komen en respect.” Kijkend in hun eigen omgeving zien zowel Caspar als Wim liefde vaak in kleine dingen. Een vracht­wagen die stopt bij het zebrapad, een klasgenoot die iets voor je opraapt, iemand die je helpt. “Wellevendheid” zegt Wim, “heeft alles met liefde te maken.” Voor Wim heeft de liefde van God alles te maken met onvoorwaardelijke liefde bieden aan zijn kinderen. “Deze liefde moet je blijven erva­ren om te weten of het echt is.” Caspar denkt bij God aan liefde en gerechtigheid. “Je bent niet direct vergeven, je moet willen verge­ven. Dat vind ik positief. Gaat het makkelijker, dan is het niet eerlijk. Maar het is mooi dat God ver­geeft. Je kunt naar Hem toe met problemen, Hij waakt over je.” Ze nemen afscheid met een hartelijke groet. Tja, wanneer spreken ze elkaar weer? Misschien zondag in de Jacobikerk of wellicht onverwacht, struinend op het Pieterpad. •

‘Hé, wij lopen ook het

Pieterpad’

Levenstipaan elkaar: Caspar: “Geniet van het leven!” Wim: “Ik vind dat je heel goed over dingen nadenkt. Ga zo door. Kijk en luister ook naar dingen buiten je omgeving. Als je alleen naar je eigen soort-genoten kijkt, krijg je minder wijsheid.”

Jong Protestant 11

AAN DE SLAGTekst: Jedidja Harthoorn Beeld: Wendy Bos

Die passage leidt meteen tot de eerste opdracht van vanavond. “Wij gaan net als Abraham op weg naar een onbekende bestemming. Je krijgt van mij coördinaten mee. Hebben jullie je bergschoenen aan...?”

ZEGEN VAN BOVENVijf minuten later arriveert de groep zonder kleer-scheuren bij de eerste bestemming: het huis van Marjon, de jeugdouderling. Als iedereen een plekje heeft gevonden, wordt opnieuw de Bijbel openge-slagen, ditmaal bij een tekst over Isaäk. De jongeren horen hoe Isaäk rijk gezegend werd door God. “Waar voel jíj je mee gezegend?” is ver-volgens de vraag. Marjon geeft een voorbeeld uit haar eigen leven: “Ik voel me heel erg gezegend met alle lieve mensen om me heen. Dat besef ik extra nu mijn moeder een tijd in het ziekenhuis heeft ge-legen.” Er komen post-its en pennen tevoorschijn. Het is eerst even stil, maar dan wordt er druk ge-krabbeld. “Mag ik meer dan één ding opschrijven?”“We hebben dit natuurlijk niet voor niets op post-its geschreven”, onthult Marjon dan. “Deze zege-

In de voetsporen van Abraham“Gaan we naar de Mac?” Enthousiast verdringen de jongeren zich om de telefoon met GPS-coördinaten. Ze gaan op pad, hebben ze net gehoord - net als Abraham, die ook met een onbekende bestemming op weg ging.

De drie aartsva-ders, daar draait het om tijdens deze bijzondere catechisatie-avond. De term

‘aartsvaders’ doet niet meteen een belletje rinkelen bij de zeven jon-geren die zich verzameld hebben in het huis van jeugdleiders Remy en Jennefien. Daarom leest Remy Genesis 12 voor. Daarin krijgt Abra-ham van God de opdracht om weg te gaan uit zijn eigen land.

Jong Protestant12

ningen komen van God, of zoals je ook wel zegt: ‘Alle zegen komt van boven’. Jullie mogen de post-its nu ‘boven’ je plakken, op het plafond. Maar let op: je mag alleen elkáár gebruiken, geen stoelen en tafels.” Er volgt een strijd in twee kampen, de jongens en de meisjes. Verschil-lende tactieken worden ingezet: de jongeren klimmen op elkaar, sprin-gen naar het plafond en vouwen de post-its zó dat ze beter blijven plakken. De opdracht blijkt nog niet zo makkelijk: de meeste papiertjes dwarrelen al snel weer vanaf het ruwe plafond naar beneden. Maar beide kampen geven niet op, en vijf minuten later prijken er verschil-lende zegeningen aan het plafond.

TROTSTijd voor nieuwe coördinaten. Via een omweg belandt de groep opnieuw bij het huis van Remy en Jennefien, waar de cola al klaar-staat. Jennefien vertelt over Jakob, de derde aartsvader. “Hij kreeg een

NIEUW! Gratis catechesemethode OVERHOOP online!

Overhoop biedt creatief catechesemateriaal voor jongeren van 12-16 jaar. Met korte, pakkende en actieve werk-vormen komen de basics van het christelijk geloof aan de orde. Steeds legt Overhoop de link met het dagelijks leven. Boven-dien ontmoeten de jongeren regelmatig andere generaties uit hun gemeente. Per thema zijn er werkvormen voor twee bijeen-komsten. Per bijeenkomst kun je kiezen welke werkvorm het beste past bij jou en de jongeren. Kijk op www.jop.nl/overhoop.

andere naam van God, namelijk de naam Israël. Die naam had een veel positievere betekenis dan zijn oor-spronkelijke naam, die ‘verdringer’ betekende. Kennen jullie eigenlijk de betekenis van je eigen naam?” Er wordt driftig gegoogled. Niet iedereen kan evenveel met de bete-kenis van zijn naam. “Beschermer van de mensheid”, haalt Xander zijn schouders op. Bente is wel erg blij met haar naam. “‘De gezegen-de’, dat ervaar ik op dit moment wel echt alsof het zo moet zijn.” Er komen stiften, papier en zelfs echte kalligrafiepennen tevoorschijn: de jongeren mogen hun naam zo mooi mogelijk opschrijven. “Je naam is iets om trots op te zijn”, verklaart Jennefien.Met moeite trekken Remy en Jenne-fien de groep even later los van hun werk. Het is tijd om af te sluiten. Remy spreekt een gebed uit en laat de jongeren - onder luid kabaal - in groepjes uit. Weer op weg, maar nu naar een bekende bestemming. •

‘Mag ik meer dan één ding opschrijven?’

Jong Protestant 13

GEMEENTE IN BEELDTekst: Nelleke Plomp, JOP Beeld: Wijtze Valkema

Jong Protestant14

Zelf een liturgie samenstellen, de muziek uitzoeken en dat elke maand. Jongeren in de protestantse gemeente Vianen voelen zich serieus genomen. Dat merken ze ook in het alledaagse. “In gesprek gaan kan ook prima als ik op zondag napraat over de dienst.”

Ze vormen een klein clubje, de jonge mensen die actief zijn binnen de Protestantse Gemeente Vianen. Procen-tueel gezien zijn ze bovendien sterk in de minderheid, maar ze krijgen binnen de gemeente ruimte om mee te denken én te doen. Zo helpt de 23-jarige Angelique Steijsiger mee met het organise-ren van Mottodiensten, bijzon-dere kerkdiensten voor jong en oud die elke maand een andere invulling hebben. Ze is ook lid van de Christelijke Jongeren Vereniging, kortweg de soos - een behoorlijk hechte groep jon-geren waarvan de meesten maar weinig in de kerkdienst komen. Daarnaast is ze lid van de discussie-groep en leidt ze de kindernevendienst. De Mottodiensten organiseert Angelique onder andere samen met Janneke Hogendorf, een zesti-ger met hart voor de jongere generatie. “Serieus nemen

begint met het opbouwen van een relatie”, is haar overtuiging. “Als je elkaar kent, kun je de diepte in en ontstaan er vanzelf goede ideeën.”

MUZIEKTijdens het voorbereiden van een Mottodienst met jongeren van de soos ontstond bijvoorbeeld het plan om een dienst te organiseren rond het thema muziek. Het idee

kwam voort uit twee belangrijke thema’s

in de gemeente: muziek en ver-

binding. Mu-ziek speelt een centrale rol in de geloofsbele-ving van ge-

meenteleden. Veel mensen

zingen in een koor of spelen een

muziekinstrument. Daarnaast klonk al langer de

wens naar meer verbinding tussen jong en oud.

Hoe een klein groepje een grote stem kreeg

Er klonk al langer de wens

naar meer verbinding

tussen jong en oud.

Jongeren in Vianen organiseren eigen dienst

Jong Protestant 15

De twee thema’s kwamen samen tij-dens een avond in het soosgebouw met jongeren en gemeenteleden van een of twee generaties ouder. Iedereen had zijn of haar favoriete lied meegenomen en vertelde wat dat voor hem of haar betekende. Toen ze met elkaar nadachten over ‘samen kerkzijn’, ontstond het verlangen om met jongeren een Mottodienst rondom muziek te organi-seren. Samen met onder andere Janneke, een van de predikanten en Nelleke Plomp van JOP stelde een groep jonge twin-tigers een liturgie samen. Angelique was tevreden met de dienst: “Ik vond het heel mooi dat er muziek werd gespeeld die we zelf hadden uitgezocht. De preek was niet zo lang en de predikant refereerde aan dagelijkse dingen. Daardoor was de preek voor mij concreter dan anders. Mede hierdoor wist ik dat mijn inbreng serieus genomen is.”

VREEMDE OGENJanneke vond het mooi om te zien hoe jongeren in deze kerkdiensten “hun eigen kracht konden inzet-ten.” Nu is het zoeken naar hoe de gemeente dit kan blijven doen. “We kunnen jongeren bijvoorbeeld betrekken door samen te eten op dinsdagavond of te lunchen na de kerkdienst op zondagochtend.”

Niet alles lukt, erkent ze. “Soms ben ik best moe

van het zoeken naar vrijwilli-

gers en van het benadrukken hoe belangrijk nieuwe initia-tieven zijn voor

jongeren.” Maar het hielp al dat

er een deskundige en betrokken ‘bui-

tenstaander’ meedacht. “Dat droeg er absoluut aan bij

dat jongeren meer aandacht kregen van de kerkenraad en predikanten. Vreemde ogen dwingen toch. Ik hoop dat er in de gemeente steeds vaker naar de talenten van jongvolwasse-nen gekeken wordt en dat ze meer verantwoordelijkheid krijgen. Dan nemen we ze écht serieus!” •

Ik wist dat mijn inbreng

serieus genomen

was

Brainstorm met jongeren over de toekomst van de kerk. www.jop.nl/werkvormen/

kerken-in-de-toekomst

Aan de slagWil je jongeren serieus nemen, dan moet je eerst hun ideeën boven water krijgen. Maar hoe? En hoe maak je je er werk van? Deze werkvormen helpen daarbij.

Ga langs bij een jeugdgroep en ga in tweetallen in gesprek. Laat elk tweetal drie concrete acties bedenken om het mooie te versterken en/of het moeilijke weg te nemen. www.jop.nl/werkvormen/

kerkenraadopbezoek

Omzien, afsluiten en opnieuw beginnen: kijk terug en vooruit, bijvoorbeeld aan het begin van het nieuwe jaar. Laat jongeren op luchtige, humorvolle wijze vertellen wat ze mooi en moeilijk vonden en hoe dat anders kan.www.jop.nl/werkvormen/omzien-

afsluiten-omzien-en-beginnen

Kijk voor nog meer werkvormen op

www.jop.nl/werkvormen

Jong Protestant16

AAN DE SLAG

Sirkelslag YOUNG

Doe mee!

2 februari 2018

Het is vrijdagavond 2 februari, je zit met de jeugdgroep bij elkaar. Niemand weet wat er vanavond precies gaat gebeuren. Het enige wat jullie wél weten, is dat jullie vanavond de strijd aangaan met duizenden andere jongeren ergens in Nederland. Sirkelslag YOUNG heeft ieder jaar een diaconaal thema. Deze keer is het thema ‘Onvoorwaardelijke liefde’.

De spannendste online wedstrijd voor jeugdgroepen (12-16 jaar)!

Powered by

Doe ook mee met je jeugdgroep! Aanmelden kan op www.sirkelslag.nl/young.

Jong Protestant 17

GEMEENTE IN BEELDTekst: Nelleke Plomp, JOP Beeld: Gerard Suk

Samen met oma

praten over

vergeving

Jong Protestant18

Zand strooien, bidden in een vissentent en samen eten. In de Kliederkerk in Vlaardingen komen bijbelverhalen tot leven door te spelen, zingen en dansen. Jong en oud doet mee.

“Bij Kliederkerk heb ik qualitytime met mijn dochter. En eigenlijk vind ik het zelf ook leuk om creatief bezig te zijn”, lacht Rob. Een stukje verderop strooit oma Wilma met haar kleindochter zand over een papier. Hierop staan dingen waar ze spijt van hebben. “Mijn kinderen doen weinig aan geloofsopvoeding. Hier krijgen ze op een leuke manier toch de bijbelverhalen mee.” Kliederkerk Vlaardingen vindt maandelijks plaats en trekt naast een vaste groep mensen ook elke keer nieuwe mensen aan. “We willen open en relaxed zijn, zodat mensen zich snel thuis voelen”, vertelt coördinator Hans van der Vaart. “Voor de meeste Kliederkerkers is dit hun kerk.”

Buiten is het guur, binnen in

De Windwijzer in Vlaardingen

is het lekker warm. De eerste mensen zijn al binnen.

Jong Protestant 19

Even uitrazen, na al dat geconcentreerde gekleur en geknip! Laten we een storm maken met hoge golven!

Het licht van Jezus is in ons

midden. Samen steken we de

kaars aan, als begin van de

viering.

Wat is Kliederkerk?

Kliederkerk is een missionaire vorm van kerkzijn waarin jong en oud op een creatieve manier de betekenis van bijbelverhalen ontdekken. Samen vieren, eten en al kliederend ontdekken wat geloven in God en het navolgen van Jezus betekent in het dagelijks leven. Meer weten of zelf een Kliederkerk starten? Kijk op www.kliederkerk.nl en download gratis de handleiding.

Jong Protestant20

Tekst: Nelleke Quist, JOP Beeld: Reggestreekfotografie/Bert Kamp

PR ATEN OVER GELOOF

Investeer in de relatieAls je eenmalig een event

organiseert, ontstaat er geen binding. Ik ken de families van de jongeren en heb een goed netwerk in het dorp. Dat helpt allemaal. Maar ik investeer er ook in. Ik houd contact met de jongeren via de app en de mail. Soms best een gedoe, maar dat hoort er allemaal bij.

Stem af op juiste golflengteHolten is een plattelandsge­

meenschap met veel boeren. Ik pro­beer hun leefwereld te verbinden aan geloof. Voor de verkiezingen vorig jaar had ik bijvoorbeeld een spelletje ge­maakt met ethische vragen. Dan blijkt dat ze precies weten welke partijen goed zijn voor boeren en welke niet.

Relevantie voor ‘hier en nu’Het thema moet actueel zijn,

ik bereid altijd iets nieuws voor. Zijn er aanslagen geweest, dan hebben we het erover hoe iemand ertoe komt om zoiets te doen. Of we hebben als thema ‘40 dagen geen alcohol’. Dat triggert, hoewel dit geen typische zuipketen zijn. Maar er wordt zeker wel gedronken.

Praten over geloof kan overal. In de keet, bijvoorbeeld. Dominee Siebe Roozenboom, predikant in het Overijsselse Holten en organisator

van de maandelijkse ‘keetkerk’, geeft zes tips.

Bereid je goed voorGoed beslagen ten ijs komen

is heel belangrijk. Als het niet goed is, ben ik hun aandacht zo kwijt. Ze moeten het gevoel hebben: hij weet er echt iets van. En het moet ze boeien. Ik steek veel tijd in de opzet. Ik maak bijvoorbeeld vaak spelletjes en gebruik filmpjes. Het blijft ook een kwestie van uitpro­beren.

Houd rekening met korte spanningsboog

De spanningsboog van jongeren is kort. Filmpjes werken goed, maar acht minuten is al te lang. En na tien minuten praten is het tijd voor iets nieuws.

Zorg voor openheid en transparantie

In het kerkblad beschrijf ik waar wij het over hebben in de keet. Jon­geren zeggen daar thuis namelijk niks over. Ik vind het belangrijk dat het open en transparant blijft. Ouders en gemeenteleden vinden het bovendien leuk om te lezen.

Bootjes van meloen, vissen van banaan, chips, walviskoekjes en gezelligheid. ‘Oma’ Wilma geniet. “Heerlijk om zo met mijn kleinkinderen en geloof bezig te zijn. Ik ben heel blij dat ik samen met hen kan bijdragen aan Kliederkerk.”

NIEUW! Gratis Kliederkerkmateriaal online

Hoe zorg je voor boeiende en inhoudelijke activiteiten voor jong en oud? Wat zijn leuke ideeën voor een viering waar iedereen aan mee kan doen? Op jop.nl/kliederkerk vind je tien complete programma’s rond een bijbelverhaal of thema. Hierin staan uitge-werkte ontdekactiviteiten en suggesties voor een viering en creatieve maaltijd. Ideaal voor Kliederkerken, maar ook om in te grasduinen voor een kerkdienst voor jong en oud, kindernevendienst of missio-naire club. www.jop.nl/kliederkerk

6 tips uit de

keetkerk

Jong Protestant 21

TOT SLOTTekst: Astrid Damstra, verbindend special ist JOP, info@jop.nl

GOEDE BEDOELINGEN Er is veel onbegrip. In veel gevallen durven mensen het oude vertrouw-de niet los te laten, ze houden vast aan hun eigen gelijk. Jongeren erva-ren daardoor frustratie en pijn. Zij voelen zich niet serieus genomen. Vaak haken ze af, maar dat brengt de generaties ook niet dichter bij elkaar. Let wel, meestal is er geen sprake van onwil, maar hebben mensen juist goede bedoelingen. De oudere generatie wil de jongeren tegemoet komen. Met geld voor het kamp bij-voorbeeld, met jeugddiensten, een eigen honk of het af en toe zingen van andere liederen. Of ze zeggen: “We organiseren van alles, maar het enthousiasme en de betrokkenheid van de jeugd zelf is minimaal.”

WELLES-NIETES Voor alle partijen is dit touwtrekken heel frustrerend. Het gevaar is dat je blijft denken in termen van ‘winnen en verliezen’. Of je blijft steken in een welles-nietes over vormen, zo-als: orgel of drumstel. Meestal wint degene met de meeste beslissings-bevoegdheid, de grootste achterban of de hardste stem. Jongeren die tegen zulke weerstand aanlopen, haken meestal snel af. Ze blijven

achter met gebutste ego’s, gekrenkt zelfvertrouwen, en de moed in hun schoenen.

LUISTERENElk mens, jong of oud, heeft het nodig om gewaardeerd, gezien, gehoord te worden. Daarvoor is het nodig om te luisteren. Dat betekent niet: de mond laten snoeren. Maar wel: afstemmen, stil worden in een luisterende houding. Jongeren (en ook volwassenen) hebben het nodig om af en toe zelf te bepalen, uiteraard met enige aan-sturing. Ze moeten het vertrouwen, de kans en de steun krijgen om ideeën uit te voeren. En dan niet in hun eigen dienst of honk, waar niemand het ziet, maar tijdens de gezamenlijke vieringen en op ande-re momenten in het gemeenteleven.Ze hebben het nodig om nú te voelen dat ze gewenst, geliefd en ge-kend zijn. Niet pas als ze volwassen zijn. En ze willen, net als volwasse-nen, gevoed en bemoedigd worden in hun eigen gemeente.Wanneer dat gebeurt, zullen ze zich niet meer achtergesteld voelen en ervaren dat ze groeien binnen hun eigen gemeente. Dan zullen ze weten: ‘Ik ben gekend en geliefd en gewenst. Ik doe ertoe.’

In dit blad doen jongeren en volwassenen hun verhaal over geloven en gemeentezijn. Wat hen bindt: ze hebben behoefte om samen te vieren, samen te geloven. Maar soms worstelen ze daarmee. Waar lopen ze op vast er en wat is er nodig?

Geloven met alle

generaties

Jong Protestant22

COLOFON INSPIR ATIETekst: Marian Timmermans Beeld: Wendy Bos

Redactie

Johan Wondergem (hoofdredacteur),

Marusja Aangeenbrug (eindredacteur),

Astrid Damstra en Ronnie Zuidam.

Aan dit nummer werkten verder mee:

Dirk­Jan Bierenbroodspot, Wendy Bos,

Nelleke Plomp, Vincenza la Porta, Gerard Suk,

Marian Timmermans, Wijtze Valkema,

Nelleke Quist, Qroost Beeldmakers

Vormgeving:

Tineke Verhoeff, TinekeWerkt.nl

Druk: De Groot, Goudriaan

Redactieadres Tel. (030) 880 14 38

E­mail: info@jop.nl

Abonnementen

Jong Protestant is een blad voor iedereen die

hart heeft voor jongeren in de kerk. Aan een

abonnement zijn geen kosten verbonden.

Adreswijzigingen svp doorgeven aan:

Abonnementenadministratie

Postbus 8504, 3503 RM utrecht

Telefoon: (030) 880 17 25

E­mail: abonnementen@protestantsekerk.nl

Online

Website JOP: www.jop.nl

Volg JOP op Twitter (@JOPpkn)

en Facebook (joppkn).

Celine: “Ik ben niet opgevoed met geloven, maar een poos terug kwam ik in aanraking met Youth Alpha en ik ben aangehaakt.”Elize: “Ik kom uit een christelijk ge­zin en zit op dezelfde club. Celine en ik hadden een bijzondere ervaring. Ik zat in mijn kamer en mijn oog viel op de Sportbijbel. Toen dacht ik aan Celine. Celine is topsporter, ze is Nederlands kampioen BMX­rijden. Ik pakte het bijbeltje in, deed er een briefje bij en gaf het aan haar bij Youth Alpha. Toen ze het had uitgepakt, zei ze niet veel. Ik twij­felde: ‘Oei, is dit wel een goed idee geweest?’Maar een dag later ontving ik een appje van Celine: ‘Hi! Ik wist gister niet zo goed hoe ik het moest zeg­gen, maar de laatste twee weken zat ik best na te denken over sport in combi met geloof. Ook omdat ik een paar keer niet naar Alpha kon omdat ik een wedstrijd had en het allebei zo leuk vind! Jouw cadeautje, de Sportbijbel, kwam als geroepen. Heel erg bedankt!’”

Celine: “Ik zat in een spagaat. Het leek wel of geloof en sport niet samen konden gaan in mijn leven. En toen kreeg ik deze Sportbijbel ineens. Die neem ik nu altijd mee. Hij bracht voor mij twee werelden samen. Het was een opluchting dat ik niet hoefde te kiezen.”Elize: “Soms blik je terug en realiseer je je: ‘Dát was iets moois, iets bijzon­ders, iets van God.’ En ons verhaal is zoiets voor ons.”

‘De Sportbijbel

kwam als geroepen’

Jong Protestant is een uitgave

van de Protestantse Kerk.

Ik ben geliefd!

GELOOFSVERHALEN VAN KINDEREN EN JONGEREN

GELO

OFS

VER

HALEN

VAN K

INDER

EN EN

JONGER

EN

Een boekje van JOP, vol geloofsverhalen van kinderen, jongeren en jeugdleiding uit de Protestantse Kerk.

Verhalen van mensen die geraakt zijn. Verhalen die raken.

En die jong en oud verbinden door ze te delen.

JOPgeloofsverhalenT.indd 73-75 31-08-17 18:17

Bestel gratis!

Ik ben geliefd is een

boekje vol geloofsverhalen

van jongeren en kinderen, mèt

tips voor een goed gesprek.

Kijk op www.jop.nl/geliefd.

Celine (15 rechts) en Elize (14)

Jong Protestant 23

Op www.jop.nl/samengeloven lees je tips, praktische suggesties en ervaringsverhalen. Heb je zelf een voorbeeld of een intergeneratief programma? Laat het weten via webredactie@jop.nl met als onderwerp ‘Samen Geloven’. Dan kunnen we die toevoegen aan de website.

DE VR AAGSamenstel l ing: Astrid Damstra, JOP Beeld: Qroost Beeldmakers

In elk nummer van Jong Protestant geven jongeren en professionals

antwoord op een vraag die betrekking heeft op het jeugdwerk.

Ook een vraag over jongeren en de kerk? Bel naar JOP, tel. 030 - 8801438, of mail naar info@jop.nl.

Gerlinde, 22 jaar,

tienerleider

“De oudere generatie bepaalt hoe de kerkdiensten eruit zien. De jongere generatie krijgt af en toe iets en moet daar maar tevreden mee zijn. Mijn ideaal is dat de oudere generatie openstaat voor verandering en dat jongeren vechten voor hun plek. Nu praten ze te weinig met elkaar. Misschien moet een bemiddelaar zo’n gesprek leiden. Je bent het vast niet meteen eens, maar dat geeft niet. Door contact kunnen we elkaar leren begrijpen en uiteindelijk tot een compromis komen.”

“Binnenkort willen we met jongeren uit de gemeente uitwisselen wat ons raakt en wat onze wensen zijn rond kerkzijn en vieren. Daarna nodigen we de kerkenraad en andere gemeenteleden uit om daarover in gesprek te gaan. We willen hen laten weten wat we belangrijk vinden. En omgekeerd willen wij ook van ouderen horen waarom ze doen wat ze doen. We zouden het fijn vinden als we serieus worden genomen. Want dat missen we nu.”

“Ik heb een keer doorgeefstenen uitgedeeld in de gemeente. Wie een steen kreeg, moest iemand van een andere generatie uitnodigen om een keer in gesprek te gaan. Bij de stenen hoorden drie vragen, als opstapje. Door te delen wat geloven voor hen betekent, richten mensen zich niet meer op vormen en verschillen, maar op de inhoud. Van daaruit ontstaat er misschien mildheid naar elkaar toe.”

Roelof de Wit, predikant

Hoe bouw jij in de kerk aan relaties tussen generaties ?

Job (l.) en Floris (r.), 18 en 17, wonen in het midden

van het land

Jong Protestant24