KEIKRANT2010 #2 www.keiweek.nl

KEIKRANT2010 #2 www.keiweek.nl

Undercover KEI-kids / pag.4De nachtelijke honger stillen in Groningen / pag.8Sportplaza: “Hoeveel leden? Louter leden!” / pag.9 Night of the Songs / pag.11contact: hoofdredactie@studentenkrant.org

foto: Ewoud Rooks

We spreken ‘ons’ KEI-kindje Marieke in de Hoppe waar

ze een drankje doet met haar groepje. “Hey! Kijk dit

is mijn groepje!”. Marieke loopt de KEI-week zoals die

bedoeld is. Haar KEI-groepje bevalt haar prima. De

dames zijn net in de meerderheid, ook doordat haar

KEI-ouders bestaat uit een drietal KEI-mama’s. Ze zit

samen met haar beste vriendin Carlotte in het zelfde

groepje.

Ze is met haar groepje, net als bijna iedereen, iets later

naar de opening gegaan omdat het regende. “De witte

wijn was trouwens niet te drinken daar, ik ga wel over

op bier en fris bij Night of the Songs”, vertelt Mariek

lachend. Verder viel de opening trouwens geweldig in

de smaak. “Ze hadden erg leuke acts allemaal vonden

we, het was echt super.”

Hoewel Marieke in Haren woont en dus Groningen al

goed kende blijft de KEI-week speciaal. “Het is toch

leuk dat je nu naar allemaal nieuwe dingen gaat, dat

komt ook door dat bonnenboekje. Normaal zou ik niet

snel naar Het Kasteel gaan maar als je iets gratis kan

krijgen doe je dat dan toch maar.”

Natuurlijk is Marieke ook op de Sportplaza geweest.

“Maar niet te lang hoor. Omdat ik een jaar niet kan

sporten vanwege een blessure heb ik geen zin om

te enthousiast te worden over het lid worden van

een sportvereniging.” “De regen deed het wel een

beetje in het water vallen, maar het was wel leuk en

nuttig.” Hoewel Marieke eigenlijk van plan was na

haar revalidatiejaar weer te gaan basketballen was

het windsurfen ook heel aantrekkelijk. “Maar eerst

ga ik heel erg m’n best doen te revalideren voor de

wintersport. Ik wil weer snowboarden!”

“We waren heel vroeg bij de inschrijving omdat ik

gehoord had dat er erg lange rijen konden komen later.”

Nu bleek dat Marieke wel even had kunnen uitslapen

want het was de technische vooruitgang die de rijen

deed verdwijnen. Inschrijvers kregen namelijk niet meer

een ouderwetse brief uit een map maar gewoon een

email plus sms. “Maar daardoor hadden we wel ruim

de tijd om over de informatiemarkt te wandelen.” Het

viel Marieke wel op dat je bij iedere club en vereniging

‘vrienden voor het leven ging maken’. Maar het kan

natuurlijk gewoon overal waar zijn.

We blijven Marieke nog even volgen tijdens haar KEI-

week.Volgende krant kan je weer over haar avonturen

lezen.

02

Meet the KEI-kid(s)KEI-kindje Marieke de Jong

De inschrijving van alle duizenden KEI-lopers die

maandag arriveerden ging ongekend snel. Back-

in-the-day moest er nog van alles geklungeld

worden met papier maar ook bij de KEI staat de

techniek niet stil. De KEI-lopers krijgen belangrijke

info over het eten bij hun KEI-ouders gewoon

via mail en sms zodat die stap overgeslagen kan

worden op het Broerplein. Er waren zo weinig

rijen dat mensen uit verwarring maar in de

langste rij gingen staan omdat ze dachten dat de

andere loketten dicht waren. KEI-bestuurlid John

van Belkum: “Vroeger moesten er nog allerlei

papieren op alfabetische volgorde uit mappen

komen. Dat ging natuurlijk vaak mis waardoor het

toen veel langer duurde. Nu krijgt iedereen die

informatie gewoon digitaal.”

Het gaat er om spannen of het record wordt

gebroken. Vorige editie van de KEI waren er een

recordaantal van 4233 KEI-lopers. Bestuurslid

John: “Waarschijnlijk weten we pas tijdens

de week zelf of het record gebroken wordt, er

schrijven zich namelijk altijd nog wel iets van 50

lopers later in.” Het aantal voorinschrijvingen ligt

zo dicht bij het aantal van vorig jaar dat deze late

inschrijvers waarschijnlijk gaan bepalen of het

record gebroken wordt.

Bij de bestuursleden op het Broerplein voor het

Academiegebouw bezorgde gezichten over het

weer. “We kijken nog vaker op buienradar dan

naar het aantal inschrijvingen nu.” Uiteindelijk

werd de magische grens van 4300 KEI-lopers

rond vier uur doorbroken en sneuvelde het record

van vorig jaar, terwijl het nog steeds droog was.

De inschrijvings-crew heeft de weddenschap

afgesloten dat diegene die ene Dark Henk

inschrijft een fles prosecco krijgt. Crewlid Jurjen

Heegen: “Tijdens de training werd namelijk

willekeurig een inschrijving eruit getrokken

door de cursusgever en die KEI-loper had het

fantastische emailadres Dark Henk.” Het is niet

bekend wie uiteindelijk Dark Henk heeft mogen

inschrijven.

INSCHRIJVING soepel en vlot

foto: Ewoud Rooks

Randy Martens

Randy Martens

foto: Ewoud Rooks

Gisteravond op de Grote Markt was het

moment daar. Volgens het programmaboekje

van de KEI zou het openingsfeest een

spetterend begin worden van de KEI-week.

Helaas regende het te hard waardoor er

om 20:00 welgeteld twee KEI-mama’s met

acht KEI-kinderen in doorzichtige poncho’s

stonden te kijken naar de eenzame dj, een

hitje draaiend hoog en droog op een podium.

Dit beeld kon niet doen vermoeden dat de

Grote Markt rond 22:00 bomvol zou staan en

iedereen totaal uit zijn dak zou gaan onder een

heldere hemel.

Roze bandjes in overvloed. Het nieuwe en jonge

volk dat Groningen overspoelt brengt een frisse

wind met zich mee. Bij het ontdekken van een

nieuwe stad, zijn hulpmiddelen geboden. Zoals

een navigatiesysteem dat twee meiden kon

vertellen dat over 200 meter de Martinitoren aan

de rechterhand zou staan.

Deze nieuwe aankomende studenten hebben er

maandagavond voor gezorgd dat de KEI-week

haar eigen deelnemersrecord dit jaar heeft

verbroken en daarmee de grootste introweek

van Nederland blijft. In 2009 deden er nog 4.233

aanstormende studenten mee aan de KEI, dit jaar

zijn dat er 4.312. Hulde.

Niet alleen maakte gisteravond het KEI-bestuur

dit record bekend, ook lanceerde burgemeester

Rehwinkel de vernieuwde website www.

cityoftalent.nl. Hiermee moet Groningen zich

als kennis- en talentenstad profileren. Een

spectaculaire lancering was het helaas niet; er

werd een filmpje gedraaid en de Martinitoren in

de spotlight gezet, maar dat was het dan ook.

Maar dat gaf allemaal niet, want Rehwinkel

begreep ook wel dat het publiek niet voor hem

was gekomen.

Het publiek was eerder gekomen voor namen als

Valerius, Dio en Joris Voorn. En veel vrouwen voor

Dennis Storm. De jongeman was de showmaster

van de avond en praatte de lege minuutjes

vol. Valerius beet het spits af en stond voor de

moeilijke taak een stilstaand publiek te laten

rocken.

Dit klinkt lastig en dan was het ook voor Valerius,

maar de band bracht het er goed van af. De mooie

mannen genoten er zelf zeker van en ze klonken

echt goed live. Ze waren moedig genoeg om

de bekende hitjes als ‘She Doesn’t Know’ en

‘Green Light’ met minder bekende nummers af te

wisselen.

Na Valerius presenteerde het KEI-bestuur zichzelf

en opende voorzitter van het KEI-bestuur Freek

Jorna officieel de KEI-week. Met hun voorkomen

veroorzaakten ze een enorme explosie van

energie. Het bestuur liet ‘Het Gras van het

Noorderplantsoen’ door de boxen klinken. Ook

al hadden de eerstejaars beduidend veel moeite

met het überhaupt herkennen van dit prachtige

nummer, het gevoel was goed op de Grote Markt.

Zelfs een beetje emotioneel.

Daarna kon alle energie losgelaten worden op de

knallende beats van Dio. Samen met zijn MC zette

Dio een classic feestje neer. Hij liet het publiek

dansen, schreeuwen en zingen op zijn nummers

‘Baby’, ‘Aye’ en ‘Tijdmachine.’

Maar ook de andere singles kwamen voorbij, zoals

‘Dom, Lomp en Famous’ en ‘Stuk.’ Dio mag dan

zelf uit Amsterdam komen, hij wist precies wat

Groningen nodig had: veel ritme, bass en vooral

springen. De Grote Markt trilde maar bleef trouw

stevig onder de voeten van de studenten liggen.

De performance van Dio was afgelopen en DJ

Oldschool Dekker draaide een aantal plaatjes.

Vervolgens was het de eer aan Dennis Storm om

het KEI-lied van 2010 bekend te maken. Op de

website www.keiweek.nl kon gestemd worden.

Uiteindelijk is het nummer ‘One’ van Swedish

House Mafia ft. Pharell verkozen tot het KEI-lied.

Dit nummer zal niet te missen zijn komende

week.

Dennis draaide onder andere muziek van zijn

lievelingsband Oasis maar heel lang duurde zijn

optreden niet, want het was tijd voor iets anders.

De lichten van het podium op de Grote Markt

werden gedoofd en het balkon van Vindicat stond

spectaculair in de spotlight.

DJ Joris Voorn was de man die vanaf deze mooie

plek het publiek mocht vermaken met zijn platen.

De house en techno van deze DJ werden goed

ontvangen. Het feest was met deze afsluitende

act een groot succes.

Langzamerhand liep de Grote Markt leeg en

verplaatste iedereen zich naar een kroeg of

twee. Sommige KEI-lopers hebben helaas het

openingsfeest moeten missen. Zo stonden

een meisje en een jongen samen met een

weekendtas en een grote kaart te discussiëren in

de buurt van de hoeren bij de Muurstraat. Of het

meisje mij een brutale vraag mocht stellen: “Waar

is de Grote Markt?”

Misschien was een navigatiesysteem op dat

moment handig geweest. Of misschien ook niet.

Want het antwoord is best simpel: “Daar bij die

toren!”

03

KEI opent grandioos!

foto: Ewoud Rooks

Liesbeth Kauw

04

Verzonken in gedachten liep ik over de A-weg, te

bedenken hoe ik mijn echte identiteit het beste

kon verhullen. Mijn voornaam was niet moeilijk te

verzinnen, aangezien de KEI voor de grap een gro-

epje had samengesteld met mensen die allemaal

iets met ‘Jan’ in hun naam hadden. Vol goede

moed stapte ik het huis van één van de KEI-papa’s

binnen. Ik was ‘Jan Koster’ en ik ging undercover.

Het begon al goed. ‘Jij heet toch niet ook Jan,

hè?’, vroeg iemand me meteen bij binnenkomst

al. De sfeer zat er blijkbaar goed in, want na mijn

bevestigend antwoord barstte iedereen in lachen

uit. Tijdens het voorstellen kreeg ik namen als

Jan-Willem, Wouter-Jan, Wiebe-Jan, Jantine en

Janita te horen. In ieder geval, de grote leugen

was begonnen. Het werd nog erger, want na een

aantal minuten stapte onze fotograaf Ewoud bin-

nen om een paar mooie kiekjes te maken van het

gezelschap. Uiteraard deden we net of we elkaar

niet kenden, wat hondstrouw geloofd werd. Ik

merkte dat er veel mensen geïnteresseerd waren

in elkaar, en binnen een korte tijd was aan vrijwel

iedereen gevraagd waar ze vandaan kwamen en

wat ze gingen studeren. Nadat ik een lulverhaal

had opgehangen dat ik 2 jaar in Amsterdam had

gestudeerd, vroeg één van de ‘Sjannies’ waarom

ik nou juist in Groningen wilde studeren. Ik im-

proviseerde maar, en vertelde dat mijn komende

studie, Technologiemanagement, hoog aang-

eschreven stond in Ne-derland. ‘Oh dat ga ik ook

studeren’, hoorde ik aan de andere kant van de

tafel. Kut… ‘Maar dat kun je toch ook alleen aan

de RuG studeren?’ voegde hij er aan toe. Yes! ‘Eh,

ja dat klopt.’ De undercover-actie ging door.

De KEI-papa’s Jan-Ruerd en Jan-Eise hadden een

goede studentenmaaltijd voorgeschoteld. Tijdens

de heerlijke pasta bolo werd er stevig bier ge-

dronken. Zelfs het ietwat verlegen Duitse meisje

was er niet vies van. De heren waren duidelijk

gecharmeerd van het 18-jarig meisje (ik vond dit

zeker niet verwonderlijk, zo’n mooie schone dame

met goed gestyled haar, gebruinde huid, een uit-

dagende blik, een lieve glimlach en ogen waar je

in kunt verzinken) en zongen het Wilhelmus voor

haar. Tijdens het eten gingen de gesprekken over

wie lid wilden worden van een studentenverenig-

ing en/of een sportvereniging. Ik merkte op dat

veel KEI-kids ‘het allemaal nog maar even moes-

ten zien deze week’, afgezien van die ene gozer

die zeker lid ging worden van Vindicat. Er hing een

sfeervolle ambiance en bijna iedereen voelde zich

wel op zijn gemak. Zelfs de mensen die van KEI-

groepje hadden gewisseld. Want inderdaad, niet

iedereen behoorde tot de ‘Sjannies’. Een aantal lui

vond het blijkbaar toch te spannend om helemaal

alleen te gaan socializen deze week, terwijl dat

natuurlijk het leukste is! Na een mooi showtje van

Jan-Ruerd op de basgitaar, besloten we de stad in

te gaan. Het bier was immers ook op…

De Grand Opening was nog niet begonnen, dus

bezochten we eerst de twee na grootste studen-

tenvereniging van Groningen, Dizkartes. Onder-

weg scheet ik zeven kleuren, omdat ik een aantal

bekenden tegenkwam, die ik natuurlijk zoveel mo-

gelijk probeerde te vermijden. De mensen zouden

me herkennen als ‘Roy’ en niet als eendagsvlieg

‘Jan’. Door middel van stiekem achter mensen

te verschuilen, lukte me het gelukkig undercover

te blijven. Een korte rondleiding, een paar goede

gesprekken en enkele biertjes later vervolgden

we onze weg naar de Grote Markt, waar Valerius

menig meisjeshart liet smelten. Ewoud en ik

gingen nog even goed met de voetjes van de

vloer, en na een tijdje vrolijk mee doen besloten

we onze eigen weg te gaan. De volgende dag

belde ik de KEI-papa op met de mededeling dat

Jan Koster niet bestond. Het werd gelukkig ont-

vangen als een goede grap. We waren het eens

over hoe mooi de avond was en daarom wil ik de

KEI-papa’s en KEI-kids hartelijk bedanken voor alle

gezelligheid!

Undercover KEI-kids

foto: Ewoud Rooks

Roy de Vries

05

Roeien, zuipen en gadgets scoren, het kon allemaal

maandagmiddag op de Vismarkt. Iedereen die iemand is in

Groningen was daar vertegenwoordigd met een standje,

van christelijke studentenverenigingen tot de GGD waar je

kon leren een condoom om te doen. Bepakt met hun nieuw

verworven KEI-tasje liepen veel KEI-lopers rond op zoek naar

manieren om komende jaren hun studentenleven in te vullen.

KEI-lopers Nienke, Corine en Claartje hebben zich al flink

in het zweet gewerkt bij roeivereniging Gyas waar Nienke

bijna van de roeimachine afviel. Minder leuk was de man in

Mozartpak die de meisjes maar bleef aanspreken. “Hij vroeg

of ik mijn innerlijke nachtegaal wilde ontdekken,” zegt Corine

giechelend, “maar ik kan helemaal niet zingen.” Nu staan

ze te wachten bij de stand van de UK om zich daar te laten

vereeuwigen door de huistekenaar van de krant.

Terwijl de meisjes staan te wachten ontstaat even verderop

een grote opstopping. Een verklaring is snel gevonden:

Vindicat. Meisjes in rood en groen en jongens in ‘chille’

trainingsbroeken staan daar (helaas) dezelfde kekke gadgets

als vorig jaar uit te delen. Terwijl de Vindicaters bier zitten

te drinken hebben de drommen eerstejaars vragen over

inschrijving, ontgroening en of je als eerstejaars echt alles

voor ouderejaars moet betalen. Een vrouwelijke Vindicater

die ons te woord staat, maar niet met haar naam in de krant

wil, laat weten dat dat onzin is en dat de vereniging dit jaar

juist een verantwoordelijk pad inslaat met meer aandacht voor

studie naast het verenigingsleven. Zij is dan nu ook vooral

benieuwd of er dit jaar weer net zoveel aanmeldingen zijn als

vorig jaar toen er zelfs zeven mensen werden uitgeloot.

Dan mag Vindicat een oude bekende zijn, net zoals grote

verenigingen als Albertus en Dizkartes, maar er staat ook een

nieuwkomer op de markt: kersverse studentenvereniging

Zeus. Op hun flyers staat onder andere: “Ontgroeningen zijn

voor kleuters; wij gaan volwassen met elkaar om.” Piloot en

student technische bedrijfskunde Maarten Alberga richtte

de vereniging met de grootse naam nog maar twee weken

geleden op. “Wij zijn er voor de ambitieuze student, mensen

die al weten wat ze in hun leven willen en serieus studeren

maar daarnaast ook bij een vereniging willen.” Is dit een schop

tegen de zesjescultuur waar men in Den Haag wakker over

ligt? “Nee, iedereen moet zelf weten wat hij doet, maar wij

willen meer uit onze studie halen.” De naam van de oppergod

Zeus verwijst dan ook naar de toekomstige leden die het

hoogste nastreven.

Ook de christelijke verenigingen zijn goed vertegenwoordigd.

Relatief onbekend maar al wel veertig jaar oud is vereniging

Ad Tempus Vitae. Het is er niet zo druk als bij Vindicat, maar

de voorlichters nemen wel de tijd om rustig uit te leggen

waarom zij nou zoveel leuker zijn dan Ichtus of de Navigators.

“Wij zijn een beetje de feestvereniging van de christelijke

verenigingen,” vertelt lid Edwin. “Het geloof is belangrijk,

maar we houden wel van een biertje.”

Vlakbij staat de enige andere stand die qua drukte aan

Vindicat kon tippen, namelijk van een uitvaartmaatschappij.

Denken de KEI-lopers massaal dood te gaan tijdens de

introductieweek? Het verlossende antwoord komt van een

van de medewerkers: “We bieden KEI-lopers een bijbaantje

aan. Zeg, hebben jullie eigenlijk al werk?”

Wij zijn dan wel niet op zoek naar werk, maar Twentenaren

Bart en Niels wel. Zij staan ons vrolijk te woord terwijl twee

KEI-crewleden hen een poncho proberen aan te smeren, maar

“die zijn voor meisjes,” weet Bart. Beide studenten zijn erg blij

met de mogelijkheid een bijbaantje te kunnen vinden op de

markt. Ze hebben wel een kritieke noot over de verder nuttige

markt: “Waarom staan hier telefoon aanbieders? Iedereen

heeft toch al een telefoon?” Intussen gebaart een van hun

vrienden dat ze nu toch echt door moeten lopen, er is nog

zoveel te zien.

“Weet jij h oe je een condoom moet omdoen?”

Alles viel maandag te leren op de informatiemarkt

foto’s: Jan Luursema

Judith Katz & Carolien Lindeman

06 Naast het grote meezingevenement van de KEI,

Night of the songs, leek voor de verschillende

verenigingen de dinsdag de aangewezen dag om

de Karaokemachine aan te zwengelen. Hoewel,

iedere dag, de juiste dag is voor karaoke. Bij

Navigators, ESN en Kalliope konden KEI-lopers

naar hartelust hun X-Factor showen, zonder

vervelend commentaar van ‘die dikke uit de jury’.

In het nieuwe pand van Navigators is aan de

gouden combinatie van studenten, bier en

karaoke ook nog helium toegevoegd. Dit leidt

vanzelfsprekend tot veel hilariteit.

We komen eigenlijk wat te vroeg binnen. De

KEI-Parade is net afgelopen en de meeste

Navigatoren zijn nog onderweg. Het is dus nog

niet druk, maar de sfeer in de sociëteit was prima

te noemen. Dit is niet verwonderlijk. Dit is de

eerste KEI-week sinds de opening van het nieuwe

pand. Opvallend is wel dat er geen KEI-groepjes

rondliepen. Iemand in een belangrijk ogende polo

verklaart dit met het christelijke karakter van de

vereniging. Leden weten door mond op mond

reclame N.S.G. te vinden en op dinsdag stond de

teller al weer op 100 nieuwe leden. Dat zijn er al

bijna net zoveel als de 120 nieuwe leden van de

vorige twee jaren.

Rond het thema “Hemels Lekker” heeft de KEI-

commissie van Navigators voor elke dag een

aantal activiteiten bedacht die opvallend vaak

met de woorden Heavenly Good beginnen. Maar

het moet gezegd worden, voor vijf euro kun je

elke dag genieten van Heavenly Good Food, een

uitgeserveerd driegangendiner dat uitstekend

smaakt.

Dan de karaoke. Het voordeel van karaoke met

helium is dat je niet hoort dat noten die gezongen

worden knettervals zijn, helaas voor het publiek

bleek de ballon die elke zanger kreeg hooguit

genoeg voor twee zinnen en misten de meeste

‘artiesten’ een goede zangstem. Gelukkig is de

entertainmentwaarde van de meeste optredens

wel hoog. Zo krijst het dispuut Domanant Poker

Face van Lady Gaga en brengt de man op de foto

een prachtige versie van Edelweis uit the Sound

of Music

Dinsdagavond Karaokeavond

Jacob Roel Meijering

07

Honderden met fluorescerende verf

beschilderde KEI-lopers en rasechte vindicaters

spacen hem volledig op de beats van Michel de

Hey. Truckerpetten en haarbandjes domineren

de vloer. De kenmerkende kleurrijke vindi

kledingstijl is ook vanavond herkenbaar

aanwezig. Goed om te zien dat er ook veel

vindicaters hun eigen feest bezoeken, waardoor

je weet dat ze de KEI-lopers iets voorschotelen

wat ze zelf ook de moeite waard vinden.

Voorwaarde voor een geschikte avond bij een

vereniging waar je (nog) geen lid van bent.

Superieur is het woord wanneer we het

hebben over het draaien van De Hey. De Sfinx

kijkt uit over zijn dansende massa vindicaters

en studenten in spe. De viervoudig ‘Techno

DJ van het jaar’ winnaar verzorgde een netjes

programma in zijn kenmerkende stijl. Ondanks

erkend wereldwijd succes staat De Hey nog

altijd bekend als de bekendste underground

techno act van Nederland. De Rotterdammer

liet ook dinsdagnacht zien waarom hij talloze

awards en nominaties heeft mogen ontvangen.

Vindicat had het weer netjes voor elkaar

met deze internationale techno topact. De

corpsleden weten iedere KEI-week weer een

programma neer te zetten waar je u tegen zegt.

Noblesse oblige zouden ze zelf wellicht zeggen.

Veel Albertus Magnus petjes gezien deze KEI-

week overal, maar voor deze vindi act namen ze

blijkbaar hun petje af want de herkenbare petjes

waren niet te zien in de vindi’ mensa.

Dinsdagnacht is een topnacht bij Albertus

Magnus. Op het programma staan onder

anderen het bandje STEREO en het

Groningse DJ duo Housedieren. Direct

na de Night of the Songs trapt Stereo de

nacht af in de kroeg. STEREO is gevormd

in het televisieprogramma Rock Nation, een

zoektocht naar jong Nederlands rocktalent.

De band speelt compacte en eerlijke rock .

Eerder dit jaar won STEREO een 3FM-Award

voor de beste band en deze zomer touren ze

langs bijna alle grote Nederlandse festivals.

Het recept voor deze prijswinnnende

rockformatie is simpel: Snoeiharde gitaren en

een opzwepende leadzangeres. Dat werkt

erg goed in de de kroeg van Albertus want

iedereen op de dansvloer gaat uit z’n dak.

Jammer is dat de kroeg pas aan het einde

van het optreden echt goed vol loopt omdat

de show voordat het bekendere nummer

van de band ‘Last Forever’ wordt ingezet

ook al erg vet is. Keiharde rocksongs worden

afgewisseld met toegankelijkere radiohitjes

waardoor het optreden voor voor bijna alle

aanwezigen bleef boeien.

Na STEREO was het de beurt aan de

Housedieren. Deze Groningse DJ-act stond

vorig jaar al op het eindfeest van de KEI-

week. De housedieren bestaan uit twee

DJ’s, een violiste en een percussionist. Als

je de Housedieren inhuurt weet je zeker dat

het dak eraf gaat. En dat was bij Albertus

niet anders. Het vrolijke DJ-duo draait ruim

een uur lang en laat perfect zien dat voor

een goed feest niet alleen het binnenhalen

van groten namen belangrijk is, je moet ook

beschikken over een gezellige kroeg met

toffe mensen, en aan die voorwaarde is

ruimschoots voldaan.

Albertus rockt en danst!

Michel de Hey @ Vindicat

foto: Ewoud Rooks

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

Randy Martens

Jacob Roel Meijering

Sit & See door Groningen:

van hoeren tot UB

Niets kan het schuldgevoel van een

lichaamsbewust persoon zo aanspreken dan

wanneer de ochtendmeur uit je mond verraad

dat het de vorige nacht wéér niet gelukt is de

verleiding tot een vette hap na een avond stappen

te weerstaan. Het vergrijp aan alcohol was al

ingecalculeerd en daarmee de bijbehorende

extra’s als dreunende koppijn en het complete

inactiviteit gedurende de rest van de dag. De

3 cijferige caloriebommen zorgen ervoor dat

naast je hoofd ook je maag voelt alsof er een

kudde buffels doorheen dendert. Je neemt je

voor om niet meer te drinken, ziet gelijk het

onhaalbare karakter van je plan in en besluit in

ieder geval nooit meer iets vettigs meer naar

binnen te werken rond de klok van 05:00. Ook dit

voornemen valt net zo hard als de kaas uit een

soufflé bij een iets te enthousiaste hap. Eten na

het uitgaan, we kunnen het niet laten en kunnen

het daarom maar beter goed doen. Vandaar een

kleine en mega subjectieve beschrijving van de

eet mogelijkheden rond het uitgaanshart van

Groningen.

Voor het snel aanvullen van de vetreserves kan

gebruik worden gemaakt van de door toeristen

alom bewonderde ‘vreetvensters’. Kleine

raampjes in de muur die bediend kunnen worden

met een hendeltje. Na betaling van 2 euro kunnen

deze door de hongerlijdende in kwestie open

worden gedaan waarna de warme verassing in

de vorm van een hamburger, kroket of frikandel

uit de muur gehaald kan worden. Er zijn hiervoor

twee mogelijkheden: De Febo op de Grote Markt

en de Maxx in de Poelestraat en de Peperstraat.

Beide verkopen het bovenstaande, aangevuld met

variaties en uiteraard patat. (Voor de studenten

uit het zuiden des lands: Patat is wat de normaler

Nederlander verstaat onder hetgeen dat door jullie

aangeduid wordt als ‘friet’.) Beide zaken leveren

een goed gevulde bak met stevige patat en doen

niet lullig met saus. De patat van de Febo smaakt

beduidend zouter dan die van de Maxx. Hoewel

de eerste paar zoute patatten van de Febo goed

vallen door de sterke smaak begint het minder

plezierig te worden als je tong na een tijdje

voelt als een snelweg die ijsvrij gehouden moet

worden. De Maxx doet het iets rustiger en creëert

daarmee een langer blijvende smaaksensatie.

Het verschil tussen de kroketten en frikadellen

is vrijwel niet te ontdekken. Ze zijn stevig, aardig

van smaak en de korst is droog genoeg voor een

goede grip. Op het gebied van de hamburgers

binden de Grillburger van de Febo en de

Maxxburger van Maxx de strijd met elkaar aan als

de Big Macs van het nachtleven. Beide hebben

een vergelijkbare stukken vlees en ongeveer

dezelfde broodjes. De saus van de Grillburger valt

op door een goede smaak die je niet meteen bij

een hamburger verwacht. Een tegenvaller is wel

dat de saus niet goed verspreid zit waardoor er

minstens 4 happen genomen moeten worden om

bij dit smakelijke middengedeelte aan te komen.

Op het gebied van het vlees doet de Maxxburger

het beduidend beter. Het heeft een krachtigere

bite en lijkt iets dikker dan zijn opponent.

Ook de sla proeft alsof het diezelfde middag

nog handmatig is geplukt op een eco-boerderij

in Friesland door blonde meisjes in korte rokjes.

Een goede scheut barbecuesaus en een plak

gesmolten kaas zou deze hamburger tot een waar

culinair hoogstandje kunnen promoveren.

De locaties van beide zaken zijn erg goed

waardoor het voedsel het laatste slokje bier nog

in de slokdarm naar beneden ziet zakken. Hoewel

de Maxx dichterbij de meeste kroegen ligt is de

locatie van de Febo een begrip in Groningen. In je

komende studententijd zul je nog vaak afspreken

‘voor de Febo’. De Maxx biedt wel als enige de

mogelijkheid om binnen te zitten wat het eten

een wat minder gehaaste bezigheid maakt en in

tijden van slecht weer is dit een duidelijk pluspunt.

Daarentegen is er voor de Febo wel meer ruimte

om buiten te staan.

Ook niet onbelangrijk zijn de prijzen. Na een

avond doorhalen is het toch vaak kleingeld uit de

portemonnee schrapen dus de gemiddelde klant

heeft geen Abu-Dabi-achtig budget. De prijzen

verschillen elkaar niet veel al lijkt de Maxx meer

aanbiedingen te hebben en over het algemeen

iets goedkoper te zijn. Zo kan hier voor 1 euro een

goede snack vandaan getrokken worden.

Gezien de staat van mijn eigen keuken voel ik

mijn niet gerechtigd uitspraken te doen over

de hygiëne in beide zaken. Dat laat ik over aan

slissende stickerplakkers met rood haar.

Kortom, wat kleingeld in de broekzak kan in

Groningen binnen luttele seconden worden

omgetoverd tot een warme vulling voor de maag.

In de volgende editie van de KEI-krant zullen de

mogelijkheden worden besproken voor mensen

met een iets grotere portemonnee én meer

eetlust.

De nachtelijke honger stillen in Groningen

Lang niet alle KEI-lopers stapten

maandagmiddag in de open bus bij

buschauffeur Hans (52 jaar, vrijgezel),

maar degenen die dat wél deden kregen

een opmerkelijke tour door de Groninger

binnenstad. In de meeste toeristensteden

kun je met de welbekende HOP-ON-HOP-

OFF bus, maar het niveau van de gidsen

op de KEI-bus lag echter stukken hoger, en

ontsteeg bij vlagen dat van een gemiddelde

VARA-cabaretier.

Tijdens het introductierondje van de gidsen

blijkt al snel dat ons een uurtje studentikoos

vermaak te wachten staat. De passagiers

wordt verteld dat de gidsen al vijf maanden

twee keer per week in training zijn om de

KEI-lopers een zo goed mogelijke bustour te

bezorgen. Daarnaast doet er één gids mee

als onderdeel van een assertiviteitstraining.

Hij waarschuwt voor het feit dat hij ieder

moment in huilen uit kan barsten, maar dat

blijft ons gelukkig bespaard.

Speciale aandacht wordt ook besteed

aan de introductie van de meegekomen

cameraman. Alle passagiers moeten er op

hun best uitzien omdat hij de beelden na

gebruik door de KEI gaat doorverkopen aan

TMF.

Dan de rondleiding zelf. Gezellige chaos

vat het verhaal het beste samen. De regel

is dat er pas wat over een gebouw wordt

verteld als we er al langs zijn gereden. “Oh

ja zonet reden we langs de Aa-Kerk, die is

drie keer door de bliksem getroffen.” Als we

langs het station rijden hebben de gidsen

even genoeg van het informatieve gepraat.

“Het station is bijzonder oninteressant, we

gaan even de wave oefenen zodat we die

straks voor het KEI-pand kunnen doen. Het

KEI-Bestuur heeft zo hard voor ons gewerkt

het afgelopen jaar.” Daarna moet onder luid

gezang/geschreeuw (“Hé buschauffeur we

gaan je busje slopen”) de bus nog even flink

van links naar rechts geschud worden.

Laura, reservegids, vertelt bij het passeren

van Pathé dat ze bij Christine le Duc werkt

en op vrijdag tijdens Fatal Attraction in

Pathé gratis condooms uit zal delen (mis het

niet). Daarna doen we nog even de Grote

Markt aan waar het helemaal los gaat deze

week. Zo’n beetje bij de Ossemarkt (waar

overigens de KEI-Parade is begonnen) wordt

de aandacht gevestigd op de Muurstraat, de

tweede hoerenbuurt van Groningen. Volgens

onze gidsen werken Emma, Veronique,

en Destiny hier en is het donderdagavond

piekuur.

Daarna draait de bus weer het centrum in

en laten we nog één keer heen en weer

schudden. Honderd meter te laat wordt nog

even gemeld dat we langs de UB en het

academiegebouw zijn gereden en de tour

is voorbij. Nu kennen we Groningen op ons

duimpje.

foto: Ewoud Rooks

Bart van der Leij

Jacob Roel Meijering

Sit & See door Groningen:

van hoeren tot UB

09

De koning van de ‘nuttige’ activiteiten!

Bijna alle studenten zijn op een zeker

moment wel lid van een sportvereniging

in een vaak ijdele poging er niet na vier

jaar uit te zien “als m’n vader” Het

was te merken. De bussen erheen

waren afgeladen vol met fris en fruitig

uitgeslapen KEI-lopers en hun KEI-

leiders, die allemaal keurig de witte

leider-polo’s nog dragen.

Er was een ‘voor’ en ‘na’ de regen

Sportplaza. Voor de regen verliep alles

perfect en was het binnen en buiten een

groot succes. Met tientallen lacrossende

KEI-lopers op de achtergrond liepen

honderden geïnteresseerde studenten

in spe de tientallen kraampjes af. De

verenigingen hadden allemaal hun

schoonste dames in de promotieteams

gezet en de nieuwe leden stroomden

binnen.

Toen de moesson losbarste werd het

binnen erg druk opeens tot tevredenheid

van de ‘binnenverenigingen’. Zo kan

het dat een regenbui de ledenlijst van

bijvoorbeeld een handbalvereniging

een flinke boost geven. Maar dat moet

allemaal nog blijken. De schrijver van dit

stuk was toen al zo natgeregend dat een

beetje gemiezer niet in de weg stond dat

ik me een lidmaatschap heb aan laten

praten van een hockeyclub.

Er was veel enthousiasme voor de

salsaworkshop waardoor een muur van

wiegende heupen te zien was. Veelal van

dames met een enkel duo van jongens

ertussen die zich duidelijk niet helemaal

op hun gemak voelden al wiegend met

hun man-heupen in een line-dance-

achtige opstelling. Op de tribune in de

sporthal was de man-vrouw verhouding

overigens tegenovergesteld.

En zo werden gelukkige matches

gemaakt tussen verenigingen die graag

leden willen en aankomende studenten

die lekker willen sporten. Lange lijsten

geinteresseerden werden gescoord door

de verenigingen. “Hoeveel leden? Louter

leden!” bij hockeyclub GHHC. “We

hebben ook burgerleden, maar daar heb

je geen last van”, aldus een prototype

hockeyer.

SPORTplaza:

“Hoeveel leden? Louter leden!”

Randy Martens

foto’s: Jan Luursema

flyerteams & feestwagensVoordat dat de parade van start gaat hebben

alle verenigingen zich verzameld op de

Ossenmarkt. Of de studenten bibberen van

de kou of de spanning, is niet duidelijk. Als de

eerste tractor met niemand minder dan het

KEI bestuur dan eindelijk vertrekt, ontploffen

alle wagens. De geluidsinstallaties worden

opengedraaid en de verenigingen beginnen

simultaan te springen. De KEI parade is toch

vooral een demonstratie van aantrekkelijke

leden die hun vereniging promoten door hun

ritmegevoel te demonstreren op housemuziek.

Toch opmerkelijk om te zien dat iedere

vereniging wel minstens tien leden kan

optrommelen die er bovengemiddeld goed

uitzien. Misschien moet er wel een grens

gesteld worden aan de hoeveelheid bloot

die sommige verenigingen op straat mogen

laten zien. Naakt verkoopt, maar soms is de

suggestie aantrekkelijker dan de realiteit.

Feestkarren met dezelfde playlist in de CD

speler worden afgewisseld door de kleinere

verenigingen die meer hun best hebben

gedaan zich te onderscheiden. AEGEE,

bijvoorbeeld, heeft lifters langs de weg gezet

die zogenaamd onderweg zijn naar Europese

steden om het internationale karakter te

benadrukken. Ook Dionysos houdt zich,

geslaagd, aan het eigen Dinsdag-50’s thema.

Gyas en AEGIR hebben er weer een strijd

van gemaakt wie de meeste roeispanen op

en door een kar kan krijgen. Tot slot zitten de

Bernleffers wederom op hun eigen bierfiets.

Met een aardig tempo trekt de stoet binnen

anderhalf uur door de binnenstad. Het gros

van de KEI-lopers heeft zich verzameld op

de Vismarkt en de Grote Markt. Terwijl ze

bescheiden heen en weer huppen op de

muziek die van de wagens komt, worden

ze constant aangesproken door studenten.

De meeste karren worden vergezeld door

dit kleine leger flyeraars. Op de vraag wat

ze verwachten te bereiken met hun actieve

promotie, antwoorden ze allemaal dat ze leden

aan het werven zijn. Voordat gevraagd kan

worden hoe ze zich denken te onderscheiden

van de andere verenigingen, zijn ze de

volgende KEI-groep al aan het bevliegen met

hun enthousiasme.

En het is juist het enthousiasme wat de

parade, ondanks het gebrek aan originaliteit,

zo aanstekelijk maakt. De promotieteams

blijven in beweging en lachen en zwaaien

naar iedereen die langs de kant staat. Het is

niet voor niks dat ook de Stadjers even van

hun fiets stappen of uit het raam van hun

huis leunen. In één keer komt het diverse

studentenleven van Groningen langs je huis

en dat blijkt voor velen een goede reden om,

ondanks het natte weer, toch het raam wijd

open te zetten. Indrukwekkend genoeg blijft

de blijdschap aanwezig tot het eind. Vooral

bij aankomst op de Grote Markt kunnen de

meesten nog ergens energie vandaan halen

om een laatste keer op en neer te springen op

het tempo dat de bas aangeeft.

Als de laatste kar van Navigators dan

eindelijk voorbij is getrokken is Suzan (18)

nog een beetje onder de indruk en niet echt

spraakzaam. “Hoe vond je het?” “Leuk.” “Wat

vond je er leuk aan dan?” “Weet ik niet.” “Wat

vond je het allerleukst?” “Gewoon. Alles.” Haar

vriendinnen zijn het met haar eens. Ze blijven

op straat staan en geven het goede voorbeeld

door, als één van de weinigen, de stapels

flyers te bekijken in plaats van op de grond te

gooien.

foto boven: Ewoud Rooks

foto onder: Jan Luursema

Mirre Terpstra

11

‘I gotta feeling that tonight’s gonna be a good night’, schalt

het over de Grote Markt op de tweede dag van de KEI-week.

Onder een soort reusachtige paraplu ontstaat een knusse

atmosfeer. Maaike van coverband Groove Departement zingt

de tekst, maar zij is zeker niet de enige. Bijna 6000 studenten

en studenten-in-spé helpen haar door uit volle borst mee te

zingen. Het is Night of the Songs, en aan de sfeer te merken

heeft iedereen inderdaad het gevoel dat het een mooie nacht

gaat worden.

Waar de stelletjes elkaar liefdevol omarmen bij het nummer

‘Use somebody’ van Laura Jansen, springen de vrijgezellen

in de lucht als Starkoo ‘Vrij zijn’ door de speakers laat horen.

Er worden weer heel wat stembandjes geofferd op het altaar

van de meezinger. Nu maar hopen dat de dames later op de

avond nog een beetje kunnen versieren met zo’n schorre

studentenstem. Hoewel zoiets natuurlijk eerder een pre is.

De sfeer zat er goed in maar bereikte pas echt het hoogtepunt

toen de koning van de meezinger zijn troon besteeg. Een

onbekende galmende stem kondigde de man aan die “niet

meer weg te denken was van de Nederlandse podia.” Er kwam

blijkbaar een setje nieuwe energie los bij het publiek want de

vlam sloeg meteen in de pan. Starkoo kwam onverwacht en

denderend op en bracht meteen ‘zijn’ grootste hit ten tonele: …

Eindeloze stromen biertjes vlogen de lucht in als er gesprongen

moest worden van de meester. Een doodnormaal uitziende

man die je misschien zo voorbij zou lopen op straat maakte het

mooiste feestje tot nu toe in deze KEI-week. Van Acda en de

Munnik tot Volumia, met een goede beat eronder wist deze

vrolijke snuiter de boel op zijn kop te zetten. Nat van bier en

zweet sprong het KEI-publiek de stenen van de Grote Markt.

Het was natuurlijk een grote teleurstelling toen Starkoo zijn

‘laatste’ nummer had gezongen, want wie kan zo’n eindbaas

nou overtreffen? Gelukkig kwam de koning terug op de bühne

om zijn formidabele hit nog één keer te zingen. Dus lieve lezers,

doe nog even één keer mee:

‘Ze likt aan d’r glas terwijl ze naar hem lacht.

Hij stapt op haar toe ze had het wel verwacht.

Morgen heeft ze spijt dat weet ze al te goed,

toch doet ze het opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw!

Wie kan het wat schelen, zo zijn er zovelen,

ik wil je, blijf bij me, hou van me, ga nooit meer weg.

Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ik word stapelgek

Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ga nooit meer weg.

Ik wil je, blijf bij me, hou van me, ik word stapelgek!’

Night of the Songs

foto’s: Ewoud Rooks

Roy de Vries

Vraag naar de voorwaarden in de winkel. © 2010 Specsavers Optical Group. All rights reserved.

CONTACTLENZEN VANAF €6,95 PER MAANDBij Specsavers werken wij uitsluitend met gediplomeerde optometristen en opticiens die u kunnen helpen bij het afnemen van een gratis uitgebreid oogonderzoek en het aanmeten van contactlenzen. Wij hebben altijd het juiste paar lenzen voor u, aangepast op uw levensstijl en eisen. En die zijn er al vanaf €6,95 per maand, met gratis lenzenvloeistof en nazorg! Ook hebben wij monturen vanaf 29.- inclusief gratis PENTAXstandaard enkelvoudige glazen. Ga toch meteen naar Specsavers.

ww

w.specsavers.nl

UW VESTIGING! Groningen Herestraat Herestraat 41 050 360 4550Groningen Paddepoel Dierenriemstraat 200F 050 5799 032

Lijkt het jou leuk om een jaar lang full time al jouw ambitie, enthousiasme en creativiteit te gebruik om de mooiste week uit je leven te organiseren?

Een bestuursjaar bij de KEI is een enorme ervaring. Je leert hoe een grote organisatie in elkaar zit en hoe deze draaiende wordt gehouden. Daarbij leer je hoe het is om in een team samen te werken aan de grootste introductieweek van Neder-land! Het is een jaar vol leerervaringen en veel nieuwe con-tacten. Tegenover het bestuursjaar staat een financiële compensatie in de vorm van een bestuursbeurs. Deze beurs staat garant voor een jaar aan studiefinanciering en collegegeld. Dus als jij eens een jaar geen studie wilt en juist een onmisbare ervaring wilt opdoen, ga dan voor het KEI-bestuur 2011! Stuur je motivatie en CV in voor 27 september naar sollicitatie@keiweek.nl.

Voor meer informatie kun je altijd terecht op www.ikkijkvooruit.nl. Vraag hier vrijblijvend het informatiepakket aan! Verder kun je je vragen mailen naar werving@keiweek.nl of bellen met 050-363 80 90.

GRATIS ZITZAK BIJ EEN STUDENTEN PAKKETDAT SLAAT ERGENS OP

ABNAMRO.NL/STUDENTEN