Its all in your shadow

Dit is alweer mijn vierde verhaal, wat ergens toch moeilijk te bevatten is... Ik moet zeggen dat ik zonder jullie nooit zover zou zijn gekomen. Jullie voelen het denk ik wel weer aankomen Bedankt!! Jullie weten inmiddels dat ik het niet genoeg kan zeggen.

We hebben How do I live without you? Ill never find someone like you en Till the end of time gehad, nu is het tijd voor Its all in your shadow. En natuurlijk hoop ik dat ook dit verhaal zal bevallen.

InleidingIn hun jeugd zijn Yasser Radni en Eya Charif de beste vrienden. Hier komt echter verandering in en beiden gaan hun eigen weg op. Yasser weet zich in de zakenwereld te redden. Hij wordt een harde maar succesvolle zakenman. Eya geniet intussen met volle teugen van haar baan als stewardess. Na jaren ontmoeten ze elkaar weer. Al snel wordt het beiden duidelijk dat hun levens enorm van elkaar verschillen en dat ze niet langer meer de personen van vroeger zijn.

Met dit stuk als inleiding is natuurlijk niet alles gezegd. Het vormt een belangrijke basis van het verhaal over de levens van Yasser Radni en Eya Charif.

Proloog

Een vlammenzee Voor mijn ogen zag ik het huis dat ik maar tot kort mijn thuis kon noemen in vlammen opgaan. Verslagen verstopte ik me achter mijn moeder en bleef met grote ogen naar het huis kijken. De hele buurt had zich om ons heen verzameld. Net alsof er sprake van een grote tentoonstelling is! De schreeuw die duidelijk moet maken dat ik ze weg wil hebben liet op zich wachten. Ik kan het ze niet kwalijk nemen dat ze nieuwsgierig zijn. Het is elf uur in de avond en n van de huizen staat in brand. Het liefst verstop ik me, daar, ergens, waar ik niet wordt geconfronteerd met de harde waarheid. Mijn blik gleed voor de zoveelste keer naar het huis af. De brandweer is druk bezig met het blussen, maar voor iedere toeschouwer is het duidelijk dat het een verloren zaak is. Ik verborg mijn hoofd tegen mijn moeder aan. Toen ik weer opkeek stonden mijn vader en mijn broer Brahim naast ons. Mijn vader bukte en streek door mijn haar. Alles komt goed Yasser, probeerde hij me te troosten. De blik van wanhoop die hij en mijn moeder met elkaar deelde ontging me echter niet. Waar gaan we vandaag slapen? hoorde ik mezelf met een piepstemmetje vragen. En weer konden ze hun zorgen niet voor me verborgen houden. Ook Brahim had dit door. Ongerust keken we elkaar aan. We weten allemaal dat we niet genoeg geld hebben om in een hotel te overnachten. En familie waar we terecht kunnen hebben we niet. We waren juist zo blij met dit huis geweest. De huur is niet hoog en de buurt mag er ook wel wezen. Dit hebben Brahim en ik ze tegen elkaar horen zeggen. Nu is er niks meer over van al deze vreugde. Het komt allemaal goed. Hier probeerde ze mij en Brahim van te overtuigen, maar de onzekerheid in hun stem was niet te missen. Nee, schreeuwde ik waardoor ik de aandacht van de buurtbewoners trok. Nee, herhaalde ik zachter. Brahim en ik hebben jullie horen praten. We redden het financieel gezien niet, herhaalde Brahim, die twee jaar ouder dan mij is, hun woorden. En weer wisselde ze een blik van verstandshouding. Ik voelde hoe de angst zich door mijn lichaam verspreidde. Wat als we nergens kunnen overnachten? Een rilling liep langs mijn ruggengraat. Op het moment dat deze vraag zich bij me opdeed kwam de buurman naar ons toe. Een eenzaam, maar gelukkig man, heb ik mijn ouders over hem horen zeggen. Wat ze precies met deze woorden bedoelen begrijp ik niet helemaal. Hoe kan iemand die eenzaam is toch gelukkig zijn? Mijn ogen namen de man nieuwsgierig op. De man schraapte zijn keel. Het spijt me heel erg van jullie huis. Kan ik iets doen om te helpen? Beiden mijn ouders schudde de hoofd. Ik kon het niet geloven. Zijn ze gek geworden? We kunnen nergens naar toe. Dat is niet waar! We kunnen nergens slapen. Met grote ogen keek hij me aan. Mijn excuses voor mijn zoon, zei mijn vader met gebogen schouders. De man legde een hand op zijn schouder. Het is niet nodig je te schamen. We kennen allemaal wel tijden waarin we het moeilijk hebben. En dat is het moment voor anderen om hun hulp aan te bieden, dus bij deze. Jullie kunnen bij mij komen logeren. Mijn ouders protesteerden. Dit is niet de tijd voor trots, onderbrak hij hen. Jullie kunnen zolang jullie willen bij mij blijven. Denk aan jullie kinderen. Dat laatste gaf de doorslag. Ik weet niet hoe we je kunnen bedanken, zei mijn vader zacht. Door mijn aanbod aan te nemen, zei hij lachend. Er viel een stilte die door een meisjesstem werd verbroken. Een klein meisje kwam het huis van de buurman uit gerend. Pappa, pappa! klonk het enthousiast. De man bukte en spreidde zijn armen. Had ik jou niet gezegd binnen te blijven, zei hij bestraffend. Schuldig boog ze haar hoofd om vervolgens met grote vrolijke ogen op te kijken. Dat is waar pappa, maar ik wilde bij jou zijn. Haar vader was gelijk milder gestemd. Nadat ze haar kleine armpjes om zijn nek had geslagen had ze hem helemaal om haar vinger gewonden. Haar grote grijze ogen straalde van plezier. Zeg eens gedag tegen onze loges Eya. Nieuwsgierig keek ze ons aan en glimlachte toen. Ik vind het heel erg van jullie huis, zei ze zacht. Wie wil er bij mij slapen? vroeg ze daarna vrolijk waarop mijn ouders en haar vader in de lach schoten. Ik heb een hele grote kamer. Ik slaap niet bij meisjes, zei Brahim. Ze zond hem een vernietigende blik toe. Waarom niet? Zijn we meisjes stom ofzo? Haar ogen keken Brahim uitdagend aan. Eya, zei haar vader waarschuwend. Sorry pappa. Ze keek ons vervolgens aan en stelde zichzelf voor. Ik ben Eya. Brahim stelde zichzelf ook voor. Hoe groot is je kamer eigenlijk? vroeg ik. Ze keek mijn kant op. Heel groot. Wil je het zien? Ik knikte. Haar vader legde haar neer. Vrolijk huppelde ze weg. Ik bleef staan. Ze kwam weer terug en ging tegenover me staan. Kom je nog? Ze stak haar hand uit. Aarzelend nam ik deze in ontvangst. Wat is je naam eigenlijk? vroeg ze terwijl we naar het huis liepen. Yasser. En hoe oud ben je? Tien en jij? Zeven. Inmiddels waren we bij haar kamer aangekomen. Mijn ogen namen de kamer aandachtig op. En, vindt je het mooi? Jawel, het is een echte meisjeskamer, maar wel erg mooi. Ze grinnikte. Ik ben toch ook een meisje. Ik moest lachen. Wil je hier slapen? Het mag van mij. Ja, dat wil ik wel. Ze lachte en haalde een spelletje tevoorschijn. Eya, klonk de stem van haar vader. Ze rolde met haar ogen. Nu gaat hij zeggen dat ik moet slappen, wacht maar af. Haar vader, samen met mijn ouders en Brahim, verschenen in de deuropening. Dat moet maar tot morgen wachten engel. Want ik moet gaan slapen, maakte ze de zin voor hem af. Hij lachte en streek door haar haar. Je weet het heel goed. Ze glimlachte en wees naar mij. Yasser komt hier slapen. Haar vader knikte. Als jij dat wil mag dat van mij Yasser. Ik knikte. Dat wil ik wel meneer. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Wat als je me nu gewoon Youssef noemt, in plaats van meneer. Ik knikte. Het volgende moment werden de plekken waar iedereen ging slapen klaar gemaakt. Mijn ouders en Brahim konden in logeerkamer terecht. Voor mij werd er een opklapbaar bed in Eyas kamer klaar gemaakt. Nadat iedereen zich had genstalleerd kwam haar vader bij haar kijken. Slaap lekker zonneschijn, zei hij, en drukte een kus op haar voorhoofd. Doe alsof je thuis bent Yasser. Dank je mene Youssef. Hij lachte en deed het licht uit. Eya begon gelijk te praten. Was je bang? Nee, loog ik. Leugenaar, zei ze giechelend. Natuurlijk was je bang. Het was hartstikke eng! Je hoeft je echt niet stoer te gedragen. Even wist ik niet wat ik daarop moest zeggen. Een slimme meid ging het door me heen. Ok, je hebt gelijk. Ik was bang. Dat is veel beter, de waarheid. Ik hoorde haar gapen. Waar is je mamma eigenlijk? Het bleef een lange tijd stil. Mijn mamma is weg. Waar naar toe? Is ze dood? Nee, ze wilde me niet. Ik schrok van haar woorden. Huil je Eya? Nee. Niet liegen weet je nog. Ik hoorde haar snikken. Ik ben verdrietig, maar ik ben er nu wel gewend aan geraakt. Waarom zeg je dat je mamma je niet wilde? Heeft je vader dat gezegd? Nee, die zegt juist dat ik mijn mamma niet moet haten. Hoe weet je dat ze je niet wilde? Ik heb een keer een film gezien waar de mamma haar kinderen in de steek liet. Ik was twee toen mijn mamma mij in de steek liet, dus ik herinner me helemaal niks. Ik vind je mamma erg dom Eya. Je bent erg lief. Ze lachte. Dank je. Ik vind je ook erg lief Yasser. We gaan morgen een spelletje doen, en ik ga winnen. Ze geeuwde. Ik moest lachen om haar woorden. Dat gaan we dan morgen zien. Nog een geeuw. Het volgende moment hoorde ik haar regelmatige ademhaling en wist ik dat ze in slaap was gevallen. Ik bleef naar het plafond staren. Haar moeder heeft haar in de steek gelaten ging het door me heen Wat een domme moeder toch ook. Al snel viel ik zelf ook in slaap.

16 jaar laterEya

Cassie zuchtte diep. Ik benijd je Eya, laat dit duidelijk zijn. Ik schoot in de lach bij het horen van haar woorden. Je hebt eindelijk de kans om vakantie te houden. Zelf ben ik er ook helemaal blij mee. Het is alweer jaren geleden dat ik echt op vakantie ben geweest. Gelukkig dat je niet vergeten bent hoe je een vlucht moet boeken, grinnikte Cassie. Ik moest lachen. Nee, dat nooit. Met onze baan als stewardess zou dat wel erg schandalig zijn. Cassie grijnsde. Ik ben trots op je Eya. Doe dit voor jezelf meisje. Ik ben anders ook erg trots op mezelf. Glimlachend keken we elkaar en wilde weer aan het werk gaan toen een bleke Claudia de ruimte binnen kwam. Wat is er? vroeg ik gealarmeerd. Doe wat Eya! Aan wat? We hebben wel vaker te maken met moeilijke passagiers, maar deze slaat als. Hij slaat alles! Ik hield mijn lach in. Claudia heeft de talent de dingen te overdrijven. Wat is er dan? O, hij is zo onbeleefd. Ik kan en wil hem niet langer bedienen. Ze richtte haar smekende blik op mij. Alsjeblieft, wil je het van mij overnemen. Alsjeblieft. Ik glimlachte en knikte. Jij kunt met zulke types omgaan Eya, ik niet. Ik lachte en liep weg. Rustig keek ik het vliegtuig rond en zuchtte diep. Nog een paar uur te gaan Eya en dan kun je vakantie houden. Nog altijd voel ik zoveel triomf door me heen gaan als ik hieraan denk. Werken om dan vervolgens bij de plek van je dromen te worden afgezet. Ik schudde de gedachte van me af en concentreerde me op mijn taak. Ok, lastige meneer, waarom is Claudia als de dood voor je? Ik liep op de man af. Wat kan ik voor u halen? vroeg ik in het engels. Hij richtte even zijn blik op me om weer aan het werk te gaan. Ik begreep Claudia gelijk. Hij is inderdaad onbeleefd! Ik stelde de vraag nogmaals. Net toen ik dacht dat hij geen antwoord zou geven deed hij dit toch. Doe maar een cola, en laat me veder met rust. Die collega van je heeft me al een paar keer de verkeerde bestelling gebracht. Ik moest mijn geduld bewaren. Dat kan gebeuren meneer. Nee, niet als jullie je werk goed doen. Diep ademhalen Eya. Een cola dus. En tussen haakjes, ik wil daarna niet meer gestoord worden. Natuurlijk meneer. Met personen als hij is het moeilijk beleefd te blijven. Snob, mompelde ik in het Nederlands. Zei je wat? Nee, hoor. Uw cola komt er zo aan. Ik liep weg. En? vroeg Claudia. Je hebt helemaal gelijk. Het is een onbeleefde hond. Cassie lachte zacht. Dank je Eya. Ik knipoogde. Na een paar minuten keerde ik met zijn cola terug. Ik legde de glas neer en liep weg. Die cola in zijn gezicht gooien zou de ultieme voldoening zijn geweest. Terwijl ik hierover fantaseerde hielp ik de andere passagiers. Mijn gedachtes waren er dit keer niet helemaal bij. Itali dacht ik. Na al die keren mijn eindbestemming als stewardess te hebben bereikt, doe ik het dit keer ook als vakantieganger. Heerlijk dacht ik. In die vrolijke bui ervoer ik de rest van de reis. Een gevoel van opwinding ging door me heen toen er een uur later werd aangekondigd dat we zouden gaan landen. In het hotel kon ik maar moeilijk geloven dat ik er eindelijk was. Na al die jaren ben ik dan eindelijk bij de plek waar ik zo graag wilde zijn. Ik ging bij het raam staan en genoot van het uitzicht. Na een tijdje dwong ik mezelf daar weg te lopen en een douche te nemen. Na het nemen van een douche voelde ik me als herboren. Met een glimlach op het gezicht nam ik de hoorn van de haak en belde naar mijn vader. Eya, lieverd, klonk zijn stem vrolijk. Hoe is het met je lieverd? Goed, heel goed. Ik hoorde hem lachen. Hoe was je reis zonneschijn? Ach, het ging, maar ik ben er eindelijk. Ik kon de tedere blik in zijn ogen voor me zien. Ja lieverd, je bent er. De plek waar je altijd al wilde zijn. Zijn woorden brachten een glimlach op mijn gezicht. Dank je voor al de aanmoedigingen pappa. Het was niks. Na het telefoongesprek met mijn vader ging ik op het bed liggen met de bedoeling in slaap te vallen. Het verbaasde me toen ik een paar uur later wakker werd. Ik had niet verwacht te kunnen slapen na zoveel opwinding. Ik rekte me uit en stond langzaam op. Ik ga van elke minuut genieten nam ik mezelf voor. Op mijn gemak friste ik me op en deed iets gemakkelijks aan. Mijn haar liet ik los hangen. In die ontspannen sfeer ging ik naar buiten. In mijn eentje liep ik door prachtige straten van Rome. Mijn maag die begon te knorren herinnerde me eraan dat ik nog niks had gegeten. Ik koos voor een huiselijk restaurant die de reputaties heeft n van de beste pizzas van Itali te reserveren. Met volle teugen genoot ik van het gevoel n te zijn met het land waar ik zoveel van houdt. Het eten smaakte inderdaad voortreffelijk. Behaaglijk leunde ik achterover. Ik pakte mijn glas op en nam een slok van mijn cola. De ober kwam naar me toe met de vraag of alles naar wens was. Glimlachend keek ik naar hem op. Het was heerlijk, dank je. Met een stralende glimlach ging hij weg. Ik moest heimelijk om hem lachen en richtte mijn blik weer naar buiten. Dromerig staarde ik voor me uit. Wat is het hier toch ook mooi. Morgen ga ik meer van de stad bekijken nam ik mezelf voor. Ik wil de pracht van dit land in me opnemen om het nooit meer te vergeten. Ik wil zijn geschiedenis en al zijn charmes leren kennen. Ik stond op en liep naar buiten. Daar hield ik een taxi aan. De taxi chauffeur knoopte een gesprek aan. Is dit u eerste keer in Itali mevrouw? Ja, en het bevalt me prima! Hij lachte. Wij Italianen zijn inderdaad erg trots op onze land. En dat recht hebben jullie! Het is hier prachtig. Het compliment deed hem gloeien van trots. Voor het hotel parkeerde hij. Ik betaalde hem en gaf hem ook een fooi. Dat is erg aardig van u. Ik wens u een fijn verblijf in Itali. Mogen hier al u dromen uitkomen. Zijn ongeknutselde manier van doen is een verademing om naar te kijken. Dank je. Ik stapte uit en liep het hotel binnen. Het uitzicht terug te keren naar mijn kamer trok me niet aan. Ik besloot een drankje aan de bar te bestelen. Ik genoot ervan naar de mensen te kijken. Iedereen lijkt vrolijk te zijn. Verliefde paartjes zijn er in overvloed. Nadat ik mijn drankje had opgedronken bleef ik nog even zitten. Daarna zocht ik het gezelschap van mijn kamer op. Ik schopte mijn schoenen uit en begaf me naar de badkamer. Ik nam een heet bad en installeerde me daarna met een boek in bed. Na een paar bladzijdes voelde ik mijn ogen zwaar worden. Ik legde het boek op het nachtkastje en deed het nachtlampje uit. Ik gaapte en viel al snel in slaap.

De volgende ochtend was het de felle zonlicht die mij wekte. Glimlachend keek ik de kamer rond. Ik ben er, ik ben er echt. Ik bleef even liggen om van het vredige gevoel dat in me heerste te genieten. Starend naar het plafond bedacht ik dat het me toch is gelukt. Eindelijk heb ik iets voor mezelf gedaan. Eindelijk heb ik een keer mijn eigen geluk gevolgd. Zonder mijn vader zou ik hier niet zijn. Hij heeft me altijd aangemoedigd. De gedachte aan hem liet een golf van liefde door me heen gaan. Het is zon goede man. Ik begon de dag met een glimlach op het gezicht. Mijn ontbijt besloot ik in het restaurant van het hotel te nuttigen. Na het ontbijt besloot ik een duik in het zwembad te nemen. Wel meer hadden dit zelfde idee, maar dit stoorde me niet. Niks zal me storen in deze vakantie. Ik liet me op een ligstoel zakken en sloot mijn ogen. Op het moment dat ik mijn ogen weer opende was het water te aanlokkelijk. Ik stond op en nam een duik. Heerlijk dacht ik. Ik zwom een paar baantjes en liet me daarna op mijn rug drijven. Een hele tijd bleef ik in het water. Een waterrat noemt mijn vader me altijd. Als ik er eenmaal in ben krijg je me er maar moeilijk uit. Ik klom het zwembad uit en wikkelde een handdoek om me heen. Terwijl ik naar mijn ligstoel terug liep voelde ik een paar ogen op me gericht. De blik brandde in mijn rug. Langzaam draaide ik me om. Het was hij, diezelfde man uit het vliegtuig. Die onbeleefde zwijn. Zijn ogen namen me achterdochtig op. Wat een eikel dacht ik. Zijn schaamteloze blikken maakten me woest. Ik heb hem eerder gezien, ging het door me heen. En dan niet van het vliegtuig, ergens anders. Onzin zei ik mezelf en liep weg. Ik ging weer liggen en vergat het hele gebeuren. In de dagen die volgde had ik het reuze naar mijn zin. Ik deed al datgene waar ik zin in had. Het land waar ik zoveel van hield sloot ik nog meer in mijn hart. Het leren over zijn cultuur en al zijn gewoontes is zo interessant. Elke dag neem ik een duik in het zwembad. Het is een vast routine geworden die ik niet kan overslaan. Daar, in het water, voel ik me vrij. Vrij van al mijn zorgen, een heerlijk gevoel is dat. Ook vandaag sloeg ik een bezoek aan het zwembad niet over. Vandaag was het aanzienlijk minder druk dan de vorige dagen. Mij hoor je niet klagen. Het voordeel is dat het zwembad alleen maar leger is. Met deze dwaze gedachte in mijn hoofd nam ik een duik. Zoals gewoonlijk ging ik pas uit het water toen het me helemaal verveelde. Ik draaide me om en zag hem weer. De tweede keer dat ik hem nu tegenkom. Van alle personen op aarde kom je juist diegene tegen die je mateloos hebben gerriteerd. En gerriteerd heeft hij me zeker. Zijn hooghartige manier van doen in het vliegtuig staat me nog helder voor de geest. Hij had weer die achterdochtige blik in zijn ogen. En weer had ik het gevoel dat ik hem ergens van ken. Ik sloeg deze gedachte van me af en wierp hem een uitdagende blik toe. Het moet maar eens een keer afgelopen zijn met dat onbeleefde staren van hem. Dat hij onbeleefd is heb ik in het vliegtuig mogen ervaren. Zonder hem nog een blik te gunnen liep ik weg.

Yasser

Nadat ik een belangrijk telefoontje had afgehandeld besloot ik een duik in het zwembad te nemen. Ik was niet de enige zag ik. Zij was er ook. Dit is nu al de derde keer dat ik haar zie. Waar ken ik haar van? Ik heb haar eerder gezien, maar waar? Het vliegtuig ging het door me heen. Deze wetenschap was echter niet genoeg. Waar ken ik haar van? En terwijl ik dit probeerde te bedenken zag ik dat een ober haar benaderde en haar een telefoon overhandigde. Haar gezichtsuitdrukking vertelde dat ze niet blij is met datgene dat ze te horen kreeg. Ik ving een paar woorden op. Nee, dit keer echt niet. Vraag iemand anders Mark. Dit is mijn eerste vakantie sinds jaren. Ik ben niet van plan deze te onderbreken om eerder aan het werk te gaan. Het spijt me je teleur te moeten stellen. Ze was even stil. Toen ze weer begon te spreken had ze een glimlach op haar gezicht. Dank je voor je begrip Mark, dat betekent veel voor me. Ze lachte en hing daarna op. Het koste me even tijd om te beseffen dat haar telefoon gesprek in het Nederlands was geweest. Ze liep langs me heen en trok haar wenkbrauw op. Haar houding toonde pit. Zonder zich nog om te draaien liep ze weg. Ik keek haar na. Ok, waar ken ik dat mens van? Ik besloot ook naar binnen te gaan. De zaken wachten. Na een verhit gesprek had ik eindelijk datgene bereikt wat ik wilde hebben. Met dat voldane gevoel keerde ik terug naar mijn kamer. Vijf minuten later werd er aangeklopt. Binnen. En? vroeg Brahim. We zullen over een paar dagen met een gerust hart terug kunnen keren naar Nederland. De zaak is zo goed als rond. Hij knikte. Ik had niet anders van je verwacht Yasser. Je zou en moest dit bereiken. Natuurlijk, succes is mijn drijfveer, dat weet je. Ja, dat weet ik inderdaad. Vroeger had je ook andere prioriteiten. Ik vernauwde mijn ogen. Wat probeer je me te zeggen Brahim? Niks dat je niet al weet. Je bent veranderd Yasser. Je bent hard geworden. Ik haalde mijn schouders op. Niet harder dan nodig is Brahim. Hij schudde zijn hoofd. Er zijn veel momenten waarin ik wens dat Eya nog in je leven is. Het horen van haar naam maakte me razend. Noem haar naam nooit meer, zei ik koel. Waarom? Wat is er jaren geleden tussen jullie gebeurd? Waarom ben je nu zo verbitterd? Niks bijzonders Brahim, het is niks. Hou er over op. Ik hief mijn hand op ten teken dat hij zijn mond moest houden. Het is alweer jaren geleden Brahims stem deed me opkijken. Vandaag is dat feest hier. Ja, ik weet het. Ik heb helemaal geen zin in dat gedoe, maar het moet nu eenmaal. Ik zal zorgen dat ik er ben. Alle hotelgasten zijn uitgenodigd, is het niet? Brahim knikte. Ik zie je straks, zei hij en liep de kamer uit. Ik staarde naar de dichte deur. Brahim en ik zijn meer dan alleen broers: we ze zijn ook zakenpartners. Dit heeft zijn voor en nadelen. Maar inmiddels hebben we er beiden mee leren leven. Het was mijn idee geweest een eigen bedrijf te beginnen. En het is dan ook ik die het meeste werk heeft gedaan en die de meeste aandelen bezit. Vaak heb ik me zorgen gemaakt of Brahim zich niet achtergesteld voelde, maar nee, hij heeft me altijd alles van harte gegund. Het is wel wennen dat mijn kleine broertje de grote baas is, maar zo is het altijd geweest Yasser. Jij bent altijd de vechter geweest. Dat waren zijn woorden geweest toen ik hem ernaar had gevraagd. Het feit dat hij volkomen achter mij staat en er geen sprake van jaloezie tussen ons is, vervult mij met een intense blijdschap. Ik heb het altijd als mijn taak gezien voor ons gezin te zorgen. In het verleden hebben we vaak met financile problemen te kampen gehad, maar nu niet, nooit meer. Jaren hebben mijn ouders voor mij en Brahim gezorgd, nu is het aan mij de beurt. Ik zorg ervoor, samen met Brahim, dat het hen aan niks ontbreekt. Al die jaren dat we met weinig geld hebben geleefd zijn dagen die nu voorgoed voorbij zijn. Inmiddels bezit ik meer geld dan ik ooit zal kunnen opmaken, en dit allemaal heb ik zelf weten te bereiken. Ik besloot een douche te nemen. Daarna kleedde ik me aan voor dat feest. Toen ik de ruimte betrad was het feest al in volle gang. Ik maakte hier en daar een praatje. Ik heb een hekel aan deze poppenkast, maar goed, het hoort er nu eenmaal. Nadat ik een aantrekkelijke blondine van me had afgeschud liep ik de ruimte uit. Om het terras te bereiken moest ik langs de grote trap, en op dat moment zag ik haar. Als een soort prinses die uit een sprookjesverhaal is ontstaan kwam ze van de trap afgelopen, langzaam, zich van niks en niemand bewust. Haar natuurlijke elegantie straalde van haar af. In haar prachtige zwarte japon zag ze er oogverblindend uit. En voor het eerst viel het me op hoe mooi ze was. Een schoonheid dat een man tot waanzin kan brengen. Als een idioot stond ik naar haar te kijken. Toen ze halverwege de trap was ontmoette onze ogen elkaar. Het was alsof een elektrisch schok door me heen ging. Wauw! Ik bleef haar strak aankijken. Ze stak haar kin de lucht in. Dat ik haar irriteer met mijn blikken is me al duidelijk geworden, maar ik kan het niet helpen. Er is iets aan haar, iets dat mijn aandacht blijft trekken. Inmiddels was ze beneden. Zonder een woord te zeggen liep ze weg. Ik keek haar na, nog steeds in schok over het effect dat ze op me had. Ja, wat frisse lucht zal me zeker goed doen. Ik liep het terras op, blij dat ik even van mijn verplichtingen kon ontspannen. Ik liep van het terras af en liep de tuin binnen. Een opgelucht gevoel ging door me heen toen ik zag dat er hier maar weinig mensen waren. Ik liep de tuin veder in en genoot van de schoonheid die het uitstraalt. Diep in gedachte verzonken kwam ik bij het fonteintje terecht. Toen ik opkeek zag ik haar weer. Ze leek ver weg met haar gedachtes te zijn. Met haar hand raakte ze het water aan en keer er dromerig naar. En weer kon ik mijn ogen niet van haar afhouden. Verdomme, wat is dit effect dat ze op me heeft. Ik ken haar niet eens. De enige die me ooit zo van stuk heeft weten te brengen is Eya Op het moment dat ze opkeek was het alsof de bliksem insloeg. Eya!Nee, dit kan niet waar zijn. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik bleef haar aankijken, en op dat moment zag ik ook een blik van herkenning bij haar. Haar grijze ogen werden groot van verbazing. Als in trance stonden we elkaar aan te kijken. Eya, fluisterde ik. Ze knipperde met haar ogen. Yasser, zei ze zacht. Er viel een stilte. Ik liep naar haar toe. Met een bonkend hart stak ik haar mijn hand toe. Aarzelend legde ze haar kleine hand in de mijne. Maar een handdruk alleen was niet genoeg. Niet wanneer het Eya is die tegenover me staat. Ik trok haar omhoog en sloeg mijn armen om haar heen. Ik heb gezworen dat nooit meer te doen, maar ik was het vergeten. Ik was het effect dat zij op mij heeft vergeten. Ik voelde zoveel blijdschap door me heen gaan toen ik haar handen op mijn rug voelde. Ik bleef haar vasthouden en kon niet geloven dat zij het was. Na zoveel jaar ontmoet ik haar dan weer, Eya Charif, het meisje dat me vanaf het prille begin haar vriendschap had geboden. Langzaam lieten we elkaar los. Nog steeds had ze die blik van ongeloof in haar ogen. Yasser, jij bent het echt. In eigen persoon. Er viel een stilte. De wereld is klein zonneschijn. Met een ruk keek ze op. Ook mij schokte het dat ik haar oude koosnaampje gebruikte. Hoe is het met je? Ze streek een lok haar uit haar gezicht. Mijn ogen volgde dit gebaar. Goed, met jou? Ach, het gaat zijn gangetje. En weer viel er een ongemakkelijke stilte. Vroeger was dit niet zo. Vroeger konden we uren praten. Ik kan het niet geloven, verbrak ze de stilte. Ik kan niet geloven dat ik jou weer tegenkom. Dat maakt twee van ons. Ik had niet gedacht de kleine Eya ooit nog eens te zien. Ze trok haar wenkbrauw op. Ik ben geen kind meer Yasser. Dat heb ik gemerkt. Deze woorden liet ik echter voor mezelf. Jaren gelden, hebben we hier juist ruzie om gehad. Een ruzie die op een ramp was uitgelopen Ik negeerde haar woorden. Wat brengt jou naar Itali Eya? Vakantie houden, net als alle andere vakantiegangers. En jij Yasser, wat brengt jou hier? Zaken. Ze knikte. Van alle plekken kom ik haar juist hier tegen. De plek waar ze me zovaak over vertelde. De plek waar ze altijd al naar toe wilde komen. De plek waar we het met zn tweetjes zovaak over hebben gehad. We hadden zulke plannen. Plannen om hier samen te komenJe hebt hier altijd al willen komen. Inderdaad. Het gesprek verliep stijfjes. Hoe is het met je vader? Bij deze vraag verscheen er een glimlach op haar gezicht. Goed, erg goed zelfs. Ik ben blij dat te horen. Ik heb je vader altijd gemogen. Dat weet ik. Onze ogen ontmoetten elkaar. Als je me wilt excuseren, ik ga maar weer naar binnen. Het irriteerde me dat ze zo snel van me af wilde. Wat is er Eya? Wil je niet met een oude vriend wat bijkletsen? Vuil keek ze me aan. Wij zijn geen vrienden meer Yasser, al jaren niet meer. Die omhelzing van net Die omhelzing van net was een reactie op wat wij jaren gelden wel hadden, meer niet, onderbrak ze me. Ze wilde weglopen. Ik pakte haar bij haar arm vast. Ze keek ernaar en zei me met haar ogen haar los te laten. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik moet haar inderdaad loslaten, en dit deed ik. Nog een prettig verblijf in Itali Eya. Zonder om te kijken beende ik weg. Wat is er? vroeg Brahim toen ik weer binnen was. Niks bijzonders, antwoordde ik ontwijkend en liep weg.

Eya

Met een bonkend hart ging ik weer zitten. Ik vervloek mezelf voor mijn zwakte. Dat doe je nooit meer Eya Charif. Nooit meer laat je je door hem leiden. Verdomme, ik had hem gelijk moeten herkennen. Hij, de jongen die mijn hele leven veranderde Ik had hem moeten herkennen. Op het moment dat hij tegenover me had gestaan, en ik in die ogen had gekeken, had ik het geweten: Yasser, mijn beste vriend, ooit dan. Mijn beste vriend die geen vriend bleek te zijn. Mijn gedachtes dwaalden naar vroeger af. Pijnlijke herinneringen kwamen naar boven. Ik stond op en dwong mezelf aan iets anders te denken. Dat heb je jaren gelden achter je gelaten Eya, je gaat dat hoofdstuk gesloten houden. Je gaat naar binnen en gaat er een leuke tijd van maken. Hij is veranderd ging het door me heen. Ach, hoe weet jij dat nou. Jij hebt hem nooit gekend. Je hebt nooit geweten wie de echte Yasser was. Ik haalde diep adem en ging weer naar binnen. Ondanks mijn goede voornemens vonden mijn ogen hem gelijk. Hij was met een aantrekkelijke blondine aan het dansen. Ik dwong mezelf de andere kant op te kijken. Met een drankje in mijn hand stond ik daar maar een beetje. Ja, jij bent het. De enige echte Eya! Ik draaide me om en stond oog in oog met Brahim. Brahim! riep ik uit. Eya, zei hij hartelijk. Hoe is het met je? Goed, met jou? Prima. Ik kan het niet geloven, mijn oude buurmeisje. Ik lachte. Zijn blijdschap mij terug te zien was oprecht. Hij pakte mijn hand vast en drukte hier een kus op. Ik grinnikte. Het is me een hele eer je terug te zien. Ik moest om hem lachen. Ik kan je zeggen dat het geheel wederzijds is. Grinnikend keken we elkaar aan. En, heb je dat broertje van mij al gezien? Ja, een paar minuten gelden. Aha, dat verklaart veel. Niet begrijpend keek ik hem aan. Hoe bedoel je? Nee, niks, maar vertel me eens iets meer over jou. Hoe is het leven? Het gaat zijn gangetje. Wat doe je tegenwoordig? Ik werk als stewardess. Met grote ogen keek hij me aan. Zo, dat klinkt erg interessant. Ik lachte. Dat is het ook. Het bevalt prima. Ik hoef niet te vragen wat jij tegenwoordig doet. Ik heb van mijn vader begrepen dat jij en Yasser een eigen zaak zijn begonnen. Dat klopt. En hoe lopen de zaken? Beter dan ooit. Dat is te verwachten dacht ik. Met Yasser Radni als directeur kan het ook niet anders. Mijn vader heeft ze op de voet gevolgd. Vaak had hij nieuwtjes, maar nooit wilde ik deze horen. En een krant openslaan waar iets over de grote Yasser stond las ik al helemaal niet. Ik had hem voorgoed uit mijn leven gebannen. Mijn vader had dit nooit begrijpen. De reden van onze breuk heb ik hem ook nooit gegeven. Dat is goed om te horen Brahim. Ik dwong mezelf bij het gesprek te blijven. Bij Brahim kan ik me wel geheel ontspannen, in tegenstelling tot zijn broertje. Het gesprek verliep gemakkelijk, zonder ongemakkelijke momenten. Brahim en ik hebben nooit problemen gehad. Het was wel Yasser met wie ik altijd optrok, maar met zijn broer kon ik het ook wel vinden. Maar dat was niks vergeleken met de band die Yasser en ik hadden. Ik sta erop dat je met me danst, zei hij op een gegeven moment. Ik lachte. Nou, als je erop staat. Lachend pakte hij mijn hand vast. Hand in hand baande we ons een weg naar de dansvloer. Tijdens het dansen had ik plezier. Brahim is leuk gezelschap. Toen ik zijn ogen op me voelde prikken verdween het gevoel van ontspanning. Ik draaide me om en ontdekte dat hij naar me stond te kijken. Zijn ogen namen me van top tot teen op. Brahim die mijn blik volgde pakte mijn hand vast en trok me mee, zijn richting op! Ik voelde paniek opkomen. Ik wil helemaal niet bij hem in de buurt zijn, nooit meer. Ik dwong mezelf kalm te blijven en liep mee, net alsof er niks aan de hand was, net alsof mijn hart niet als een gek tekeer ging. Ik heb begrepen dat jullie elkaar weer hebben gezien. Yasser knikte slechts. Ik deed hetzelfde. Onderzoekend keek Brahim van mij naar Yasser, en weer terug. Hmm, ik had gedacht dat jullie elkaar in de armen zouden vliegen, na zoveel jaren. Jullie waren vroeger niet bij elkaar weg te slaan! Arme Brahim, hij begrijpt er duidelijk niks van. Hij weet het dus niet. Hij weet dus niet dat al de warme gevoelens die we voor elkaar hadden in walging is veranderd. Dat zijn we ook broer. Brahim keek hem niet begrijpend aan. Elkaar in de armen vliegen, dat hebben we ook gedaan. De ellendeling! Hij doet dit duidelijk om mij dwars te zitten.Brahim lachte. Ik had ook niet anders van jullie verwacht. Hij klopte Yasser op de schouder en liep weg. Doe dat nooit meer. Wat niet? vroeg hij onschuldig. Dat weet je best. Wij zijn geen vrienden meer. Maar ik heb toch helemaal geen leugens verteld, of wel soms? Ik wilde hem een klap verkopen, maar hield me in. Ik heb die omhelzing al uitgelegd. Het was een reactie op vroeger, en trouwens, jij omhelsde mij, niet andersom! Hij had het lef om te lachen. Ach, jij zak! Dank je, dat is het aardigste scheldwoord die je ooit voor me hebt gebruikt. Ik kan me herinneren dat je me voor alles en nog wat hebt uitgemaakt. Hij doelt op het verleden dacht ik. Bedank me dan maar, zei ik sarcastisch. Heb ik het goed, of noemde je me nou in het vliegtuig een snob. Ik lachte liefjes. Inderdaad, en dat ben je ook. Een onbeleefde hond die alleen maar met zichzelf bezig is. Waarschuwend trok hij zijn wenkbrauw op. Let op wat je zegt Eya. Waarom, omdat je niks wilt horen over je o zo goede karakter. Ach, schei toch uit. Je bent een onbeleefde zak die alleen aan zichzelf denkt. Hij zei niks, maar staarde me alleen maar aan. Ik vervloek mezelf voor mijn zwakte. Ik moet dit niet doen. Ik moet mijn energie niet aan hem verspillen. Jaren geleden heeft hij me gekwetst op een manier die me nog altijd pijn doet wanneer ik eraan denk. Nu hij tegenover me staat kan ik de walging die ik voor hem voel niet voor mezelf houden. Zijn ogen namen me van top tot teen op. Ik voelde me kwetsbaar onder zijn blik. Je bent mooier dan ooit. Zijn woorden schokte me. Ik keek in zijn donkere ogen.Zeg zulke dingen niet. Waarom niet? Vrouwen vinden het toch leuk mooi te worden genoemd. Niet wanneer die woorden uit jouw mond komen. En daar heb je het nou mis. Er viel een stilte na zijn woorden. Natuurlijk praat ik onzin. Aan aandacht heeft het hem nooit ontbroken. Hij is verdomd knap, en genoeg die dit zien. Ach, kan het mij wat schelen. Je doet wat je niet laten kunt. Dat is altijd al zo geweest. Je hebt alleen aandacht voor jezelf. Zolang Yasser maar gelukkig is, daar draait het toch allemaal om? Je hebt geen idee, jij kleine duiveltje. Je praat onzin. Ik stak mijn kin de lucht in. Nee hoor, ik ben er achter gekomen wat voor een zak jij bent. Hij vernauwde zijn ogen. Let op je woorden Eya. Weet je, je hebt gelijk. Je bent het niet eens waard. Zijn ogen keken me dreigend aan. Doe geen moeite Yasser, ik ben al weg. Dat is altijd makkelijk voor je geweest, is het niet Eya? Weglopen is iets waar jij geen moeite hebt. Met een ruk draaide ik me om. Waag het niet. Het was jij die wegliep, niet ik. Het was jij die alles stuk maakte, weet je nog. We hebben duidelijk onze eigen versies van het verhaal. Ik voelde me opeens uitgeput. Deze ontmoeting vergt teveel van mijn energie. Dat blijkt inderdaad. Ik liep weg zonder nog een woord te zeggen. Wat een ellendeling is het toch ook! Hem terug te zien maakt me onrustig van binnen. Ik weet niet hoe ik me tegenover hem moet gedragen. Genieten van het feestje kon ik niet meer. Ik wachtte alleen maar op het moment dat ik terug kon naar de veiligheid van mijn kamer. Daar word ik niet keer op keer met hem geconfronteerd. Ik keek de ruimte door en ontdekte dat hij naar me stond te kijken. Zijn blik maakte me nerveus. Mijn ademhaling versnelde zich tegen mijn zin. Neem de benen Eya, maakt dat je weg komt! Maar het leek wel alsof mijn benen aan de grond waren vastgelijmd. Als in een droom zag ik hem naar me toe komen. Blinde paniek maakte zich van me meester. Toen hij tegenover me stond dwong ik mezelf mijn aandacht erbij te houden. Ik besef net dat we nog niet hebben gedanst. Ik kon niet geloven dat hij dat zei. Maar heeft hij ooit datgene gedaan dat van hem verwacht werd? Nee, hij ging altijd eigenwijs zijn eigen weg op. Zodra hij een doel voor ogen had, ging hij recht op dat doel af. En dat is dan maar goed ook. Maak dat je weg komt. Zijn ogen stonden geamuseerd. Eya toch. En voordat ik nog iets kon zeggen had hij me al mee getrokken. Laat me los, jij onbeleefde zwijn. Zo ken ik je weer. Je opmerkingen worden steeds onbeleefder. Blijkbaar niet onbeleefd genoeg, je luister namelijk niet. Je zult toch met iets beters moeten komen. Ik maakte mijn mond open om hem een hatelijk opmerking naar het hoofd te smijten, maar bedacht me weer. Daar is hij juist op uit. Hij is me juist aan het uitdagen. Ik liet me op de ritme van de muziek meevoeren en wierp hem een uitdagende blik toe. Hij lachte zacht en begon ook te dansen. Op het moment dat het nummer ten einde liep wilde ik weglopen. Hij greep me echter bij mijn arm vast en hield me op mijn plaats. Er werd een langzaam nummer gedraaid. Mijn hart ging als een razende tekeer. Laat me los, siste ik hem toe. Oude vrienden behoren elkaar toch niet zo te behandelen lieve Eya. Ik moest me inhouden om hem geen stomp te verkopen. Wij zijn helemaal geen vrienden, laat me gaan. Uitkijken, je bent een scne aan het schoppen. Ik keek om me heen en ontdekte dat we nieuwsgierig werden aangekeken. Jij irritante sukkel toch ook. Hij lachte en sloeg een arm om mijn middel heen. En gelijk voelde ik dat nerveuze gevoel. Terwijl hij me vasthield, en we werden meegevoerd door de muziek, probeerde ik me niet op hem te concentreren. Doe alsof het gewoon zomaar iemand is. Maar dat is gewoonweg onmogelijk. Bij ieder ander zou ik dat hebben gekund, maar niet bij Yasser. Niet de jongen die O, houd op! Je maakt jezelf gek op deze manier. Ik wilde bijna gaan gillen toen zijn hand strelend over mijn rug ging. Laat dat. Hij lachte zacht. O, de ellendeling! Ik had je niet gelijk herkend weet je. In mijn herinneringen was je nog altijd het jonge meisje dat me gek maakte, maar nu ben je een vrouw. Een waanzinnig aantrekkelijke vrouw, nee dat is zacht uitgedrukt, je bent bloedmooi. Ik beet op mijn lip. Waar is de lieve en rustige Eya gebleven? Zijn woorden maakte me razend. Vooral omdat ik weet waar hij op doelt. Ik ben niet veranderd Yasser, het is jij die niet langer meer de persoon van vroeger is. Dat is waar. Ik ben niet meer de Yasser van vroeger, en dat is niet uit eigen keuze. Bepaalde zaken hebben me daar toe gedwongen. Ik wist dat hij op het verleden doelde. Dat is geen excuus. Met een woedende blik keek hij op me neer. Begin niet Eya, je hebt geen idee. Nee, dat blijkt. Ik was blij dat het nummer eindigde en deed gelijk een stap naar achteren. Een spottende blik verscheen in zijn ogen. We zullen elkaar nog gegarandeerd tegen komen. Liever niet Yasser. Nog een fijne avond. En met deze woorden maakte ik me uit de voeten. Die nacht lukt het me niet gelijk in slaap te vallen. Ik lag nog uren te woelen. Nooit gedacht hem nog ooit weer te zien. Jaren geleden verdween hij uit mijn leven, nu word ik weer met hem geconfronteerd. Niks hoeft te veranderen probeerde ik mezelf wijs te maken. Maar diep van binnen wist ik dat het onzin was. Zijn laatste woorden waren niet voor niks geweest. Als er n ding is dat ik over Yasser Radni heb geleerd is het wel dat hij nooit bluft. Ontwijk hem, je hebt hier nog een paar dagen te gaan, ontwijk hem gewoon.De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik stond op en werd gelijk aan gisteren herinnerd. Blijf bij je plan Eya, niks kan dan mis gaan. Ontwijk hem gewoon. Ik beet op mijn lip. Ik weet als geen ander dat hij niet zo gemakkelijk valt te ontwijken. Nadat ik me had opgefrist bestelde ik mijn ontbijt. Voor het eerst besloot ik deze op mijn kamer te eten. Hoe minder kans ik loop hem tegen te komen, hoe beter. Met mijn ontbijt kreeg ik ook gelijk de krant van vandaag. Ik nam een slok van mijn thee en vouwde de krant op. Ik verslikte me bijna. Nee, dit kan niet waar zijn. Nee, nee, en nog eens nee. Op de voorpagina stond een foto van Yasser en mij. De foto was op het moment genomen dat hij me in zijn armen had genomen. Dat vervloekte nummer. De vervloekte kerel! O, ik had het moeten weten. Er waren gisteren genoegen journalisten aanwezig geweest. En met Yasser Radni als belangrijke hotelgast, de meedogenloze zakenman, had ik kunnen weten dat er op hem gelet zou worden. Wat automatisch betekend dat er gelet wordt op degene die in zijn gezelschap verkeren. Ik las de koptekst erbij en kreeg zin om met iets te gaan smijten. Yasser Radni met een oogverblindende dame aan zijn zijde. Zijn nieuwste verovering misschien? Terwijl ik naar de krant bleef staren werd ik steeds kwader. Nooit! Ik ga nooit voor hem in de rij staan. Ik ga hem nooit als een puppy achterna, nooit. Ik probeerde mijn aandacht op het andere nieuws te richten, maar dat lukte niet. Mijn ogen werden keer op keer naar de voorpagina getrokken. Ik had beter moeten weten gisteren. Heeft mijn vader me dan niet keer op keer gezegd dat Yasser overval wordt gevolgd door de pers? Na het behalen van zijn internationale succes laten ze hem niet meer met rust had mijn vader gezegd. Wat was hij trots op hem geweest. Ik daarin tegen had alleen maar gewild dat mijn vader ophield over de o zo geweldige Yasser. Ik nam een slok van mijn thee en ontdekte dat deze koud was geworden. Deze dag begint gelijk goed!

Yasser

Vanwaar deze verandering Yasser? Wat voer je in je schuld. Brahim keek me nerveus aan. Wat ben je van plan Yasser? Doe niks doms. Doe ik ooit iets zonder na te denken. Brahim moest tegen zijn zin knikken. Ik wil gewoon dat je een paar van mijn taken overneemt zodat ik deze paar dagen tijd voor anderen dingen heb. Zoals wat? Wat is er opeens zo belangrijk? Volgens mijn bronnen blijft Eya hier nog vier dagen. Deze ga ik gebruiken om mevrouw wat beter te leren kennen. Met grote ogen keek hij me aan. Ze vilt je, dat weet je. Ik moest lachen. Dat weet ik inderdaad. Brahim zuchtte. Ik begrijp het niet Yasser. Waarom? Wat probeer je te bewijzen? Dat ze niks meer voor me betekent, beantwoordde ik de vraag voor mezelf. Niks, doe je het nu wel of niet? Langzaam knikte hij. Doe niks doms Yasser. Doe geen dingen waar je spijt van gaat krijgen. Eya is een goed persoon. Ik weet niet wat er precies tussen jullie is gebeurd, maar doe haar geen pijn. Ik luisterde nauwelijks naar hem. Het enige waar ik aan kan denken is mezelf bewijzen dat ik me gisteravond maar heb verbeeld. Het effect dar ze op me had was maar een illusie. Ik zal dit hoe dan ook tegenover mezelf moeten bewijzen. Dat duiveltje zal nooit meer mijn leven beheersen! Heb je de krant van vandaag al gezien? Brahim hield me deze voor. Ik schoot in de lach. Daar zal onze Eya niet al te blij mee zijn. Je beseft toch wel dat je haar op deze manier alleen maar meer tegen je in het harnas jaagt? Natuurlijk, maar ik ben wel benieuwd hoe ze hierop reageert. Brahim zuchtte vermoeid. Wat ben je van plan nu te doen? Aan dat krantenknipsel bedoel je? Hij knikte. Niks, we zijn toch beiden gewend dat de pers het heerlijk vindt sappige verhaaltjes neer te zetten. Hier zullen ze echter niks belangrijks vinden. Brahim keek me ongelovig aan. En dat geloof jezelf? Je kunt veel over jou en Eya zeggen, maar onbelangrijk is het niet. Zonder een woord te zeggen staarde ik hem aan. Ok, wanneer ben je van plan te gaan beginnen met dit plan van jou? Doe niet zo ongerust broer, het is niks onwettigs. In feite ben ik niet veel bijzonders van plan. Eya en ik gaan wat tijd samen doorbrengen, dat is alles. En weet zij dit al? Nee, antwoordde ik vrolijk. Maar dat komt nog wel. Ik hoop dat je weet wat je doet broertje. Maak je geen zorgen Brahim. Met jou weet ik het nooit. Je houdt van risicos. Je houdt van het gevaar. Dat is altijd zo geweest. Ik hoop dat je weet wat je doet. Altijd Brahim. Hij gaf me een schouderklopje en ging weg. Nadat hij de deur achter zich had gesloten ging ik bij het raam staan. Nooit meer, ging het door me heen. Nooit meer zal Eya Charif mijn leven beheersen. Deze paar dagen zullen me alleen maar duidelijk maken dat ik het me allemaal heb verbeeld. Het effect dat ze op me heeft heb ik sterk overdreven. Het was het gevolg geweest van het feit dat we elkaar jaren niet hebben gezien, dat is alles. In gedachte schudde ik mijn hoofd en liep bij het raam vandaan. Een duik zal me goed doen.Bij het zwembad was ik diep in gedachten verzonken. Ik keek op toen ik geluid hoorde. Mijn ogen vlogen naar het water af. En ja hoor, daar had je mevrouw. Ze klom net het water uit. En net zoals al die andere momenten kon ik ook dit keer mijn ogen niet van haar afhouden. Mijn ademhaling versnelde zich vanzelf. Een prachtig lichaam, dat staat vast. De kleine Eya is niet langer meer de kleine Eya. Ze zag me staan en bleef stokstijf staan. Onze ogen hielden elkaar vast. Ze pakte haar handdoek vast en wikkelde deze om zich heen. Jammer, ik had wel wat langer willen genieten. Toen ze aanstalten maakte weg te lopen sprong ik op en greep haar bij haar arm vast.Wat is er dit keer? Je wilde toch niet weglopen zonder gedag te zeggen. Dat zou wel heel onbeleefd zijn, en van wat ik me kan herinneren ben jij nooit onbeleefd geweest. Met ogen die vuur spuwde keek ze me aan. Haal het verleden er niet elke keer bij. Hoe moet ik je dan anders beter begrijpen? Je hoeft me niet te begrijpen, zolang ik mezelf maar begrijp. Ik moest om haar woorden lachen. Ga met me lunchen vandaag. Ze keek me aan alsof ik gek was geworden. Je luistert echt niet. Nee, niet echt. Ik sta erop dat je met me gaat lunchen. En ik zeg nee. Ik neem met een nee geen genoegen als antwoord, dat weet je. Spottend keek ze me aan. Dat was ik even vergeten. Jij doet precies datgene waar je zin in hebt. Precies, ik had het zelf niet beter kunnen formuleren, dat betekent dat ik je straks zie. Woedend keek ze me aan. Ach, schei toch uit. Ze rukte zich los en liep weg. Ik keek haar na en kon een glimlach niet bedwingen. Veel dingen zijn veranderd, maar haar pit niet, die heeft ze nog altijd.

Eya

Trillend van woede stapte ik onder de douche vandaan en droogde mezelf met driftige gebaren af. Wat een lef! Wat een zwijn! Ik kleedde me aan en kwam sterk in de verleiding met iets te gaan smijten. Het liefst tegen die verwaande kop van hem. Je doet het weer Eya. Je laat hem je leven leiden. Heb je dan niet geleerd wat voor ellende dit met zich meebrengt? Heb je dan niet geleerd hoeveel ellende hij je kan brengen? Even liet ik het mezelf toe aan vroeger te denken. Wat was het toen anders geweest. Het was zo anders tussen ons. Maar die tijden zijn er niet meer. We leven nu in het heden. En nu kunnen we elkaar niet uitstaan. Dat weet hij, en dat weet ik. Ik keek in de spiegel. Mijn ogen staan onrustig. Ze tonen precies wat ik voel. Ik moet uit zijn buurt zien te blijven zei ik mezelf en liep mijn kamer uit. In de gang, nonchalant tegen de muur aan geleund, stond hij te wachten. Ik wilde langs hem heen lopen. Nu, doe je het weer. Je wilt weer weg gaan zonder gedag te zeggen. Ik draaide me naar hem om. Hallo Yasser, en doei Yasser. Dat hallo bevalt me wel, maar dat doei begrijp ik niet helemaal. Wij hebben een afspraak om te gaan lunchen. Ik kon mijn eigen oren niet geloven. Je bent knettergek. We hebben helemaal niks afgesproken. Dat is niet wat ik me herinner. Je bent onmogelijk! Dat zeggen wel meer, maar zal ik je daar eens wat over vertellen: het valt eigenlijk reuze mee. Laat mij daar maar de jury over zijn. Ik blijf erbij dat je een onmogelijke vent bent. Hij schoot in de lach. Echt Eya, je bent me er eentje. Kom, dan gaan we lunchen. Ik keek hem alsof hij gek was geworden. Je luistert gewoon niet. Je weet dat ik met een nee geen genoegen neem. Wij gaan samen lunchen. Of ben je soms bang voor me? Hij sloop mijn richting op. Nerveus deed ik een stap naar achteren. Natuurlijk ben ik niet bang voor je. Nooit. Bewijs dat door met me te gaan lunchen. Nee. Aha, dus je bent wel bang voor me. Woedend keek ik hem aan. Nee. Kom dan met me lunchen. Opeens kwam het besef bij me op dat ik hem maar zijn zin moest te geven om dan van hem af te komen. Ok, jij je zin. Ik ga met je lunchen. Er verscheen een trage glimlach op zijn gezicht. Je waagt het niet. Wat niet? Om te gaan lachen. Pretlichtjes verschenen in zijn ogen.Sukkel, zei ik en liep hem voor naar het restaurant. We namen beiden plaats. Al snel kwam de ober met het menu naar ons toe. We deden beiden onze bestelling. Er viel een stilte die hij al snel onderbrak. Dus je werkt tegenwoordig als stewardess. Dat klopt. Ik had altijd gedacht dat jij iets met kinderen wilde gaan doen. Ik voelde me gelijk gespannen. Dat is waar, maar ik heb me bedacht. Dit bevalt me prima. Dat geloof ik graag, maar waarom ben je van gedachten veranderd? Is hier er een speciale reden voor? Wat zenuwachtig nam ik een slok van mijn drankje. Nee, niet echt. Ik ben er gewoon achter gekomen dat dit veel beter bij mij past. Hmm, als jij het zegt. Maar vertel, je hebt het wel naar je zin. Jazeker. Voordat ik het wist vertelde ik hem van alles over mijn baan. Ik heb het helemaal naar mijn zin. Onderzoekend nam hij me op. Dat blijkt. En jij Yasser? Hoe bevalt het zakenleven? Prima, het is erg bevredigend. Ik heb van mijn vader begrepen dat je veel succes hebt. Ach, ik heb niks te klagen. Yasser die bescheiden is, dat ik deze dag nog meemaken. Hij vernauwde zijn ogen. Wat probeer je me duidelijk te maken? Niks meer dan dat ik zeg. Hmm. Ik had niet anders van je verwacht. Hoe bedoel je? Je droomde er vroeger altijd van succesvol te zijn, en nu is deze droom uit gekomen. Even viel er een stilte. Ik werd terug gevoerd naar de tijd dat we onze dromen samen bespraken. Samen hadden we zoveel plannen voor de toekomst. Samen droomde we ervan succesvol te zijn. Vooral hij. Hij was het zat dat zijn ouders zich altijd kapot moesten werken. Hij wilde iets terug doen voor alles wat ze voor hem en Brahim hadden gedaan. Er was een tijd dat jij mij altijd aanmoedigde. Recht in de ogen keken we elkaar aan. Begin daar alsjeblieft niet over. Laat het verleden rusten. Dat is misschien ook het beste. Zwijgend staarde ik hem aan. Hoe is het met je ouders? vroeg ik tenslotte. Er verscheen een warme glimlach op zijn gezicht. Goed, erg goed zelfs. Dat is goed om te horen. Ze zouden gek worden als ze wisten dat jij hier tegenover me zat. Ze mochten je graag Eya. Ik hen ook. Je ouders zijn geweldige mensen. Dank je, hetzelfde zeg ik ook altijd over jouw vader. Dank je. We lieten het gesprek in een wat luchtigere richting opgaan. Het praten met hem gaat niet meer zoals vroeger. Elke keer voel ik de spanning. Vroeger konden we uren met elkaar praten. En wanneer er momenten waren dat er stiltes vielen, waren het prettige stiltes. Nooit had ik het gevoel me bij hem te moeten bewijzen. Ik wist dat hij me mocht om de persoon die ik was, maar hier zitten we dan, met zaken die zo anders liggen dan toen. In de momenten dat ik nu met hem heb gesproken heb ik gezien dat hij niet langer meer dezelfde persoon van vroeger is. Hij is harder geworden. Ik stond op. Laten we elkaar maar gedag zeggen. Ik had iets anders in gedachte Eya. En niet zo achterdochtig kijken. Ik wil gewoon dat wij samen wat tijd doorbrengen. Het lijkt me beter van niet Yasser. Laten we geen oude koeien uit de sloot halen. De dingen zijn niet meer zoals vroeger. Wij zijn niet meer de personen van vroeger. Laten we niet proberen de geschiedenis na te spelen. Het zal alleen maar ellende met zich meebrengen. Laten we het zo houden. We gaan gewoon beiden onze eigen weg op. Dat is voor beiden partijen het best. Je hebt gelijk wanneer je zegt dat de dingen niet meer zoals vroeger zijn, maar dat neemt niet weg dat wij geen tijd samen kunnen doorbrengen. Waarom? Om elkaar beter te leren kennen. Jij hebt je eigen leven en ik het mijne Yasser. Laten we niet doen alsof onze neus bloed. We mogen elkaar niet, niet meer. Even was hij stil. Spreek voor jezelf Eya. Zijn woorden maakte me kwaad. Wil je zeggen dat jij geen walging voor mij voelt. Ik kan me anders heel goed herinneren dat jij mij niet meer kon uitstaan. Zijn ogen werden donker. Hij is kwaad ging het door me heen. Altijd wanneer zijn ogen die diepe kleur krijgen, wanneer zijn ogen net zwart lijken te zijn, weet ik dat hij kwaad is. Ben je de manier vergeten waarop wij met elkaar omgingen in dat laatste jaar? Ben je dat allerlaatste gesprek vergeten, dat verhelderende gesprek? Jij mag mij niet, net zo min als ik jou mag. Ik heb niks tegen je Eya. Ik wil gewoon tijd met je doorbrengen. Ik zie het nut er niet van in. Ik wel. Wat heb je te verliezen, niks. Hij zit er zo naast. De angst weer in de Yasser wereld te worden opgevangen is te diep. Ik wil nooit meer mijn leven door hem laten leiden, nooit meer. Je hebt niks te verliezen Eya. Waarom niet zei ik mezelf. Dit zal voor mezelf de ultieme test zijn. Hmm, ok. Er verscheen een tevreden blik in zijn ogen. Ik moet nu wat zaken afhandelen. Ik kom je straks ophalen. Tot dan. Zonder om te kijken liep ik weg. Waar laat je je mee in Eya? Dit zal me deze komende paar dagen duidelijk worden. Het zal Yasser duidelijk worden dat wij elkaar niks meer te zeggen hebben.

Yasser

Met een tevreden gevoel keek ik haar na. Het viel me op hoeveel aandacht ze trok. Peinzend nam ik een slok van mijn koffie. Ja, ze is zeker niet langer meer de kleine Eya. Maar was dit me jaren terug ook al niet duidelijk geworden? Zeven jaar terug Een lange tijd, en toch herinner ik me alles. Ik schudde de gedachte van me af en stond op. En? vroeg Brahim me later. Ze heeft toegezegd tijd met me door te brengen. Ongelovig staarde hij me aan. Gewoon zo. Het is voor jou moeilijk voor te stellen broer, maar er zijn mensen die me leuk gezelschap vinden. Hij lachte. Dat bedoel ik ook niet, maar dit is niet zomaar iemand, dit is Eya. Ja, dit is Eya, zei ik zacht.

Wat ben je allemaal van plan? Niks om je zorgen om te maken Brahim, echt niet. Onderzoekend keek hij me aan. Laten we ons bezig houden met de zaken. Ja, de zaken. Dat is het enige waar jij nog mee bezig bent. Wat probeer je me te zeggen? Breng ik teveel tijd door op kantoor? Ja, zoiets. Je hele leven bestaat nog alleen maar uit zaken. Vroeger was je Vroeger was je vrijer. Vroeger was ik ook jonger en dommer. Ik weet nu dat je hard moet werken om succesvol te zijn. Aan de top komen is n, maar aan de top blijven is weer iets heel anders. Ik ben niet van plan weer van voor af aan te beginnen. De positie waar ik nu ben bevalt me meer dan goed, en ik laat me deze door niks of niemand afnemen. Dat bedoel ik ook helemaal niet. Je zou alleen maar kunnen proberen het beter te combineren. Je zou meer vrije tijd kunnen opnemen, opperde hij voorzichtig. Maar daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Het bevalt me prima zo. En trouwens, ik ben van plan deze paar dagen wat meer van mijn vrije tijd te genieten. Dat is omdat je iets van plan bent. Hij zuchtte diep en hield veder zijn mond. Bewust schakelde ik over op een ander onderwerp. Hoe staat het met dat voorstel van Richard? Heb je daar al meer over gehoord? We werkten de hele middag door. Toen ik weer van mijn werk opkeek begon het al te schemeren. Morgen hebben we die zakendiner, zei ik, en sloeg mijn map dicht. Ik wreef over de gespannen spieren in mijn nek en stond op. Ik houd het voor vandaag maar voor gezien. Ik heb plannen. Ja, dat was me al duidelijk geworden. Grote grijze ogen en een adembenemende glimlach. Ik lachte. Ik ben niet van plan onze kleine Eya kwaad te doen. Dat hoop ik maar, en klein is ze zeker niet meer. Ja, dat is me opgevallen. Zeg ik het vaak genoeg ga ik er misschien nog in geloven ook. Nadat Brahim de kamer verliet nam ik een douche en kleedde me om. Ik verliet de kamer en ging naar haar toe. Na twee keer te hebben geklopt maakte ze de deur open. Ik hoop niet dat ik je lang heb laten wachten. Nee. Ik nam haar verschijning in me op. Mijn blikken maakte haar nerveus. En, ben je uitgekeken? Ik moest lachen om haar bijtende commentaar. Bij jou nooit. Houd die flirtpraatjes maar voor je. Ik ben klaar wanneer jij dit ook bent. Ik ben helemaal tot jouw beschikking mevrouw. Ze vernauwde haar ogen bij het horen van de dubbelzinnige opmerking. Met opgeheven kin liep ze me voor. Ik moest in mezelf lachen. Ik hoopte dat het restaurant waar ik haar naar toe bracht haar zou bevallen. Toen ik haar blik zag wist ik genoeg. Haar ogen glinsterden. Het is hier prachtig, fluisterde ze. Ik hoopte al op die reactie. Glimlachend draaide ze zich naar om. Bewegingloos bleef ik naar haar kijken. In gedachte schudde ik mijn hoofd en dwong mezelf mijn hoofd erbij te houden. Het diner verliep vrij gemakkelijk. Beiden vermeden we het verleden. Na het diner besloten we een wandeling te maken. Ook hier zorgde we ervoor dat het gesprek een luchtige wending had. Op een gegeven moment bleef ik staan en keek op haar neer. Wat is er? Haar grote grijze ogen keken me vragend aan. Ik kon geen woord uitbrengen. Als versteend stond ik naar haar te kijken. Yasser, wat is er? De bezorgde toon in haar stem haalde me uit mijn trance. Nee, niks. O, als jij het zegt. Je leek mijlenver weg te zijn. Dat valt wel mee. Ik zat gewoon naar jou te kijken en was alles even vergeten, voegde ik er in gedachten aan toe. Het wordt al laat, laten we maar terug gaan. Probeer je van me af te komen Eya Charif? Nou, in feite Ze maakte haar zin niet af en glimlachte. Nee, het lijkt me gewoon beter dat we terug gaan. Waarom? Ben ik dan zo slecht gezelschap. Ze lachte. Dat valt mee, verbazingwekkend genoeg. Lachend liepen we terug en keerde terug naar het hotel. Ik bracht haar tot haar deur. Dank je voor vandaag Yasser. Het was me een hele eer. Zonder dat ik het echt in de gaten had hief ik mijn hand op en streek een lok haar uit haar gezicht. Haar ogen werden groot van verbazing. Ze deed een stap naar achteren. Welterusten Yasser. Fijne dromen zonneschijn. Pas toen ze de deur dicht had gedaan besefte ik dat ik haar bij haar oude koosnaampje had genoemd. Het koosnaampje houdt zoveel intimiteit in. Het doet me denken aan vroeger. Het doet me denken aan alles wat wij vroeger samen hadden. Is dit wel zon goede plan? Misschien moet ik het verleden maar gewoon laten rusten. Ze brengt teveel herinneringen terug, bitterzoete herinneringen.

Eya

Terwijl mijn hart langzaam zijn normale ritme vond stond ik tegen de deur aangeleund. Je doet het zelf idioot. Je laat hem zelf zo dichtbij komen. Heb je dan niks van het verleden geleerd? Heb je dan niks geleerd van al die pijn? Hij gaat je weer pijn doen, en dat is omdat jij het toelaat. Jij en hij zijn geen vrienden meer. Het heeft geen zin om het verleden op te rakelen. Het verleden moet je laten waar het hoort. Laat het los. Ik liep bij de deur vandaan en liet me op het bed vallen.

Laat het los Eya. Je hoeft geen tijd met hem door te brengen om te ontdekken of er nog iets van jullie vriendschap over is. Je kent het antwoord, het is je allemaal duidelijk. Hij en jij lijken nu vreemden voor elkaar. Accepteer het, en laat het los. De jongen die jij ooit hebt gekend bestaat niet meer. De Yasser die jij als klein meisje gelijk had geaccepteerd en waarmee je een innige vriendschap had gesloten, is nu een vreemde voor je. Hij is keihard geworden en deinst voor niks of niemand terug. De volgende dag toen hij me kwam ophalen om te lunchen zei ik hem binnen te komen. Wat is er? Dit, laten we er gewoon mee ophouden. Het is zo nep. Jij en ik zijn geen vrienden, laten we het verleden niet meer proberen terug te halen. Jaren geleden is het ons duidelijk geworden dat wij niet zo goed bevriend waren als wij dachten. Dat geldt misschien voor jou. Zijn ogen stonden opeens kil. Nee Yasser, het was jij die niks meer met mij te maken wilde hebben. Dat is niet waar. Jawel, laten we hier gewoon mee ophouden. Je kunt net als jaren terug niet wachten om van mij af te komen. Ik zuchtte vermoeid. Nogmaals Yasser, het was jij die een eind aan onze vriendschap maakte. Zijn ogen keken me woest aan. Het is jij die mij daartoe heeft gedwongen. Nu begon ik ook kwaad te worden. Dat is onzin, en dat weet jij ook. Maar weet je, ik heb geen zin om al mijn woorden van toen te herhalen. Laten we net als toen gewoon onze eigen weg opgaan. Zijn ogen stonden afstandelijk. Als dat is wat je wilt. Ja dat is wat ik wil. De woorden kwamen met moeite over mijn lippen. Het liefst wil ik onze vriendschap van toen terug, maar het is duidelijk dat dit nooit zal gebeuren. We zijn te verschillend, hij en ik. Hij knikte me toe en liep de kamer uit. Het is beter zo, zei ik mezelf.

Yasser

Ik voelde zoveel woede. Maar ergens was er het besef dat ze gelijk heeft. Het verleden dient inderdaad niet opgerakeld te worden, maar het is moeilijk te accepteren. Ooit was ze mijn steun en toeverlaat. Is hier nu helemaal niks van over? Hebben we dit zeven jaar geleden echt allemaal verwoest? Is er echt helemaal niks meer over van onze vriendschap van toen? Normaal ben ik nooit zo emotioneel, maar wanneer het op haar aankomt heb ik me nooit kunnen inhouden. Ze kon me altijd woest maken, maar ze was ook altijd de persoon die me aan het lachen kon maken. Ze was mijn enige echte vriendin. Zij was de persoon bij wie ik altijd terecht kon. We waren niet bij elkaar weg te slaan. Onze vriendschap was er vanaf het eerste moment geweest. Die brand vanwaar ik dacht dat het onze leven had geruneerd had me uiteindelijk Eya gebracht. Nog als de dag van vandaag herinner ik me haar energievolle en levenslustige karakter. Vanaf dat eerste moment waren we beste vrienden geweest. Nu is het maar moeilijk te bevatten dat hier niks meer van over is. Jaren heb ik met het idee geleefd dat zij en ik elkaar nu eenmaal toch niet zo goed kende. En jaren heb ik genoeg aan deze wetenschap gehad, maar nu vreet het me van binnen op. Nu is het niet meer genoeg, niet nu ik haar terug heb gezien. Jaren heb ik mezelf voor de gek kunnen houden, maar nu ze weer in mijn leven is word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Het wordt me duidelijk dat ik het nog lang niet heb los gelaten, iets wat ik wel zou moeten doen. Zij en ik zullen nooit meer de band van vroeger hebben.

Eya

De volgende dag probeerde ik extra te genieten. Morgen ga ik weg. Deze vakantie is inderdaad de vakantie van mijn leven geworden. Wie had ooit gedacht dat ik Yasser terug zou zie. Ik in ieder geval niet. Ik was alles behalve voorbereid geweest op het effect dat hij op me heeft. Hem terug zien heeft me dieper aangegrepen dan ik in de eerste instantie had willen toegegeven. Maar ik had beter moeten weten. Yasser is niet zomaar een oude bekende. Hij was mijn beste vriend, en De laatste gedachte verdrong ik.Het leven zit raar in elkaar dacht ik. Nog geen paar dagen geleden was ik in de veronderstelling dat ik het allemaal had losgelaten, maar nu Nu is het me duidelijk hoe vers de wond nog is. Het is me duidelijk geworden dat ik het nooit helemaal achter me heb gelaten. Die lange zeven jaar waren niet genoeg geweest. Ik stond op en verliet mijn kamer. Alleen met mijn eigen gedachtes maak ik mezelf gek. Beneden aan de bar bestelde ik een cola.

Hoi daar. Ik keek op. Het was Brahim die tegenover me stond. Glimlachend keek ik hem aan. Brahim, hoe is het ermee? Uitstekend, en met jou? Goed, ik ben alleen wat treurig dat mijn vakantie er alweer op zit. Hij lachte en ging zitten. Dat zijn we allemaal wanneer er een eind komt aan al de ontspanning. Ik moest lachen. Jazeker. Ik kan makkelijk met hem praten. Hij is makkelijk in de omgang. Bij hem heb ik ook niet het gevoel op mijn tellen te moeten passen. Bij Yasser daarin tegen Bij hem heb ik altijd het gevoel alert te moeten zijn. Je doet het weer Eya Charif. Je bent weer met hem bezig. Brahim en ik bleven een hele tijd praten. Met een spijtige blik stond hij op een gegeven moment op. Ik vind het jammer dit gesprek te moeten eindigen. Ik moet helaas weer aan het werk. Dat begrijp ik. Nog een prettig verblijf hier Eya, misschien komen we elkaar nog wel eens tegen. Ja, dat zou leuk zijn. Hij pakte mijn hand vast en drukte hier een kus op. Het was me een hele eer. Grinnikend keek ik hem aan. Dat vind ik nou ook. Ik keek hem na terwijl hij wegliep. De broederlijke houding van hem is n al charme. Ik stond op en liep richting de uitgang. Fijn dat je je bij hem geen zorgen hoeft te maken om het verleden. Met een ruk keek ik op. En daar stond een hele knappe en zelfverzekerde Yasser. O, jij bent het. Had je iemand anders dan verwacht? Ik wierp hem een vuile blik toe. Je hebt altijd wel je woordje klaar. Hij haalde slechts zijn schouders op. Ach, je zoekt het maar uit. Ik wilde net weglopen toen hij me bij de arm vastgreep. Sorry, dat was niet de bedoeling. Ik wil je niet op stang jagen. Ja, natuurlijk. Ok, een beetje dan. Zijn eerlijkheid stemde me milder. Je gaat dus morgen weer weg. Wat zijn je plannen? Mijn hart begon sneller te slaan bij zijn vraag. Wat zijn eigenlijk mijn plannen? Dat weet je heel goed zei mijn innerlijke stem. O, niks bijzonders. Ben je weer van plan aan het werk te gaan? Misschien, maar misschien besluit ik er even tussenuit te gaan. Ik mis mijn vader. Hij glimlachte. Ja, dat is begrijpelijk. In al die dagen was dit de eerste keer dat ik me bij hem een beetje kon ontspannen. Hij zal daar dolblij mee zijn Eya. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Strak keek hij me aan. Zijn blik was zo intens dat ik er nerveus van werd. Ik wende mijn blik naar de grond af. Het volgende moment klonk er een vrolijke vrouwenstem.Ik hoop dat je me een beetje hebt gemist. Met een ruk keek ik op. Van achteren had ze haar armen om Yasser heen geslagen. Met een stralende glimlach ging ze voor hem staan. Ze is erg mooi ging het door me heen. Seana, wat doe jij hier? Ze trok een pruillipje. Zo begroet je je verloofde toch niet. Het was net of de bliksem insloeg. Zijn verloofde... Ik wist niet wat ik hiervan moest denken. Het enige waar ik me bewust van ben is het feit dat mijn hart sneller is gaan slaan en dat ik me misselijk voel worden. Je had niet moeten komen. Mijn mond viel bijna open. Zo begroet je je verloofde inderdaad niet. Zielig keek ze hem aan en drukte een kus op zijn wang. Ik zal je slechte humeur maar zien als gevolg van al dat harde werken. Yasser mag dan veel veranderd zijn, maar niet genoeg dat ik niet zie wanneer hij gerriteerd is. Ze leek me toen voor het eerst te zien staan. Ze liet haar blik over me heen gaan en keek me vijandig aan. Ik voelde gelijk dat ze me de oorlog verklaarde. Deze dame mag me niet, dat is duidelijk. Wie is dit? vroeg ze scherp. Houdt je rustig, zei Yasser kalm, al was hij dit duidelijk niet. Dit is Eya, voegde hij er toen aan. Ze vernauwde haar ogen en keek me onvriendelijk aan. Eya, dit is Seana, mijnverloofde. Hij keek me aan. Ik had het gevoel alsof mijn benen me niet meer konden dragen. Zijn verloofde Ik knikte haar toe. Haar vijandige houding veranderde er niet door. Ze sloeg haar arm om Yasser heen en knipperde verleidelijk met haar wimpers. Hoe staan de zaken ervoor knapperd? Je gaat niet blijven Seana. Ik begreep niks van zijn humeurige bui. Je verloofde staat tegenover je, dan dien je toch wel enigszins enthousiast te zijn? Of loop ik zoveel achter wat betreft relaties dat ik er helemaal naast zit? Nee, dat is onzin. Bij een verloofde paar verwacht je toch twee dolgelukkige mensen. O, kom op. Ik wil blijven. Ik houd hier geen vakantie Seana. Ik heb geen tijd voor je. Boos keek ze hem aan. Ook ik kon mijn oren niet geloven. Natuurlijk wel. Niet nu Seana. Ik voelde me ongemakkelijk. Als jullie me willen excuseren. Zonder ze de kans te geven te antwoorden liep ik weg en besloot naar het strand te gaan. Ik liet me op het zand vallen en staarde voor me uit. Hij is verloofd ging het elke keer door me heen. Dat stukje informatie heeft hij maar voor het gemak achter gelaten. Ik voelde me in de maling genomen. Hij is gewoon verloofd ging het weer door me heen. Waarom heeft hij me dat niet gezegd? Zoiets vergeet je toch niet zomaar? Laat het gaan, zei ik mezelf voor de zoveelste keer.Yasser

Dit is het laatste wat ik kan gebruiken dacht ik en duwde Seana van me af. Waarom ben je gekomen? Om bij jou te zijn natuurlijk. Ik dacht je in Nederland al duidelijk te hebben gemaakt dat ik geen tijd heb voor andere dingen. Daar zag het er net anders niet naar uit. Wie is dat eigenlijk? Dat is Eya, zoals ik al zei. Een oude kennis. Dat antwoord leek haar tevreden te stellen. Ik wil dat je terug gaat Seana. Ik heb hier geen tijd voor. Doe niet zo gek. Haar houding begon me op de zenuwen te werken. Ze lijkt nooit te begrijpen hoe belangrijk dit voor me is. Ze lijkt er nooit begrip voor te hebben. Ze is het typische verwend meisje. En juist daarom heb ik haar als mijn toekomstige vrouw uitgekozen. Types als zij weet ik tevreden te houden. Ik weet hoe ik haar met al het nodige moet voorzien. Ze wil niet dat ik teveel van mezelf blootstel. Ik hoef me bij haar niet emotioneel te binden, en dat bevalt me prima. In Nederland zal ik tijd voor je vrij maken, maar hier niet. En als ik het hier nou niet mee eens ben. Dat moet je wel. Ik zet je op de eerste beste vlucht terug naar Nederland. Volgens mijn moeder moeten we meer tijd met elkaar doorbrengen. Zeg maar tegen je moeder dat we dat wel in Nederland zullen doen. Met Seana valt nog te leven, maar haar moeder is niet om uit te staan. Ik mag dat mens niet zo. Je gaat niet blijven Seana, en daarmee uit. Ze zag in dat het geen zin had om me tegen te spreken en hield veder haar mond. Kom, dan kun je je in ieder geval opfrissen. Ik nam haar mee naar mijn kamer. Ze slaakte een verruk gilletje. Het is hier prachtig Yasser. Ja, dat is het inderdaad, zei ik, en toonde haar de badkamer. Toen ik alleen was slaakte ik een diepe zucht. Dit is teveel voor vandaag. De blik van ongeloof in haar ogen doemde voor mijn geestenoog op. Ze had niet kunnen geloven dat ik verloofd was. Net als mijn ouders en Brahim. Die kunnen zich maar moeilijk voorstellen dat ik in het huwelijksbootje stap. Ze waren des te meer geschrokken geweest toen het ze duidelijk was geworden dat ik huwelijk meer als een zakelijke overeenkomst zie. Maar dat kun je niet maken jongen, had mijn moeder geschokt gezegd. Zo gaat dat tegenwoordig niet meer. Vrouwen willen romantiek, ze willen het gevoel krijgen geliefd te zijn. Het zal Seana aan niks ontbreken, was mijn commentaar geweest. Natuurlijk niet jongen, maar weet zij het ook? Weet zij ook dat jij het huwelijk als een zakelijk overeenkomst ziet? Natuurlijk, Seana heeft net zo min behoefte aan al dat gedoe. Denk hier eens goed over na lieverd. Doe niks overhaast. Natuurlijk niet, ik weet waar ik mee bezig ben. Ze had toen diep gezucht. Dat hoop ik maar. Mijn moeder hoeft zich in inderdaad geen zorgen te maken. Ik zie het huwelijk als iets dat erbij hoort. Seana heb ik uitgekozen omdat ik me bij haar niet emotioneel hoef te binden. De klop op de deur haalde me uit mijn gedachte. Het was Brahim. Hij liep de kamer binnen en keek me met een frons aan. Wie is dat in de badkamer? Seana. Zijn mond viel open. Ze is je achterna gereisd? Inderdaad. Wat betekend die blik Brahim? Ik vraag me alleen maar af of je er zeker van bent dat Seana het huwelijk ook als iets zakelijk ziet. Ze is je achterna gereisd Yasser. Een ideetje van haar moeder. Brahim schudde ongelovig zijn hoofd. Ik hoop dat je weet wat je doet. Dat weet ik. Seana en ik weten wat we aan elkaar hebben. Hmm. Ze is verwend, heeft wat krengerige trekjes, maar is in feite wel ok. Als jij het zegt. Je weet dat mam en pap het niet zo van haar hebben. Dat weet ik, maar goed. Eya en zij hebben elkaar trouwens ontmoet. Zijn mond viel open. En? En wat? Hoe reageerde ze op elkaar? Seana was vijandig, en Eya was haar beleefde zelf. O, wow! Dit is wel erg extreem. Die twee verschillen als dag en nacht. Dat doen ze inderdaad. Was Seana niet nieuwsgierig naar haar? Natuurlijk wel. En wat heb je haar gezegd? Dat het een oude kennis is. Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij me aan. En dat geloofde ze? Ja, waarom zou ze dit niet geloven? Omdat jij en Eya een heel verleden delen. Jullie zijn alles behalve oude kennissen. Jullie waren beste vrienden. Inderdaad, waren. Eya en ik hebben besloten dat het verleden niet opgerakeld dient te worden. En jij bent het hier mee eens? Het is beter van wel. En hoe zit het met je plan meer tijd met haar door te brengen. Dat heb ik op zeker hoogte ook gedaan. Het is ons beiden alleen maar duidelijk geworden dat we het verleden los moeten laten. Wat er ooit tussen mij en Eya was is dood. Daar geloof ik helemaal niks van. Ze is nog altijd het enige meisje aan wie jij je ooit hebt blootgesteld. Zijn woorden brachten herinneringen terug die ik het liefst wil vergeten. Dat ligt in het verleden. Nee, jij en Eya hebben nog veel onuitgesproken zaken. Ik weet niet wat er zeven jaar geleden tussen jullie is gebeurd, maar ik weet wel dat jij en zij een soort band hadden waar sommige alleen maar van kunnen dromen. Eya was niet alleen jouw beste vriendin, ze was ook jouw steun en toeverlaat. Zijn woorden bezorgde me een brok in de keel. Dat ligt nu in het verleden. Brahim schudde zijn hoofd en verliet vervolgens de kamer. Ik maakte van dat moment gebruik om een vlucht voor Seana te boeken. Toen ze uit de badkamer kwam maakte ik haar duidelijk dat haar vlucht over een paar uur zou vertrekken. Ze knikte en ging op het bed zitten. Toch wel jammer dat ik niet kan blijven. Ik had graag meer van dit mooie land willen zien. Misschien een andere keer. Wanneer? vroeg ze scherp. Wanneer jij genoeg tijd voor me hebt. Ga niet de drama queen uithangen Seana. Ik heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ik geen tijd heb. Dat wist je in Nederland al. Daar leek het vanmiddag anders niet op. Ga je weer beginnen? Je vertrekt over een paar uur. Ik zou maar gebruik maken van de paar uurtjes die je nog resten. En houd vooral op met zeuren. Ik heb geen tijd voor jouw gemopper. Kwaad keek ze me aan en stond op. Weet je, je hebt gelijk. Ik wil toch nog wel iets van dit stad zien, nu het nog kan. Jij hebt zeker geen tijd om mee te gaan. Nee, inderdaad niet. Ik zal mijn chauffeur vragen je naar de mooiste plekken te brengen. En wanneer het tijd is brengt hij je ook naar het vliegveld. Dit is dus gedag. Inderdaad. Ik drukte een kus op haar wang en deed een stap naar achteren. Zeg gelijk tegen je moeder dat ze zich niet al teveel met ons moet bemoeien. En maak haar ook gelijk duidelijk dat ik niet de schoonzoon zal zijn die zich door haar laat commanderen, of weet je wat, dat doe ik zelf wel. Het wordt tijd dat het die moeder van jou duidelijk wordt zich niet al teveel met anderen te moeten bemoeien. Seana haalde slechts haar schouders op. Je doet maar, zei ze, en liep vervolgens de kamer uit. Ik bleef naar de dichte deur staren. Het laatste waar ik nu zin in heb is haar moeder die zich met mijn leven bemoeit. Ik ben geen fan van haar. Seanas vader daarin tegen is een aardige man. Bij hem kan ik me ontspannen en mezelf zijn. Als er iemand is bij wie ik me echt helemaal op mijn gemak voelde was het Eyas vader. Nooit zal ik zijn goedheid vergeten. Hij is de reden geweest dat we in het verleden niet op straat terecht zijn gekomen. Het was zijn goedheid geweest die ons van straat afhield. En het was zijn dochter die het leven zoveel mooier maakte. Haar vader noemde haar niet voor niks zijn zonneschijn. Al heel snel was ze ook mijn zonneschijn geworden. Ze heeft de gave je op te vrolijken, zelfs wanneer je je beroerd voelt. Eya, dacht ik met een diepe zucht.

Eya

Zijn verloofde ging het elke keer door me heen. Ik zou het me niet zo moeten aantrekken, maar het voelt raar aan. Yasser die verloofd is. Yasser die gaat trouwen. Dit is zon rare gedachte. Vroeger had ik altijd gedacht dat ik er helemaal betrokken bij zou zijn. Ik had altijd gedacht dat hij zulke nieuws met mij zou delen. De dingen zijn nu natuurlijk heel anders dan toen, maar dat neemt niet weg dat hij het me had kunnen vertellen. Hij had me moeten vertellen dat hij verloofd was. Het doet pijn ging het door me heen. Het doet verdomd pijn dat ik niet langer meer de persoon ben die hij vertrouwd. Ik liet het mezelf toe aan vroeger te denken. Langzaam kwamen de herinneringen terug. Het begon allemaal met die brand. Een brand die ook mijn leven voorgoed veranderde. Ik vond mijn beste vriend. Ik vond de persoon bij wie ik altijd terecht kon. Hij was mijn steun en toeverlaat. Hij was de persoon die voor me door het vuur ging. Bij hem wist ik dat ik veilig was. Bij hem kon ik geheel mezelf zijn. Bij hem voelde ik me altijd het prettigst: hij, Yasser Radni, die mijn beste vriend was. Een beste vriend die me later zo heeft gekwetst dat ik niks meer met hem te maken wilde hebben. Ik herinner me de dag dat alles veranderde nog heel goed. Die dag was het begin van vele veranderingen geweest. En uiteindelijk hebben deze veranderingen naar het einde van onze vriendschap geleid. De pijn is nog even vers. Het verdriet is nog even aanwezig. En het lege gevoel vanwaar ik dacht dat die was opgevuld is er nog altijd. Het is er nog allemaal. Ik sloot mijn ogen en ging terug na de dag die alles veranderde. We hadden een knallende ruzie gehad. Nog als de dag van vandaag begrijp ik niet waarom hij zo boos was geweest. Wat was het geweest dat hem zo kwaad had gemaakt? Wat had ik gedaan dat in zijn ogen zo erg was geweest? Ik sloot mijn ogen en ging terug naar die dag.

Doe niet alsof je neus bloedt, Eya. Je weet heel goed waarom. Nee, schreeuwde ik. Ik begrijp niet waarom je zo kwaad bent. Zeg het me. Zeg het me in vredesnaam! Zijn ogen stonden afstandelijk. Ik ga het niet voor je uitspellen. Woedend keken we elkaar aan. Op deze manier komen we nergens Yasser. Je moet me zeggen wat er precies aan de hand is. Hij greep me bij de armen vast en schudde me door elkaar. Hier geniet jij wel van, is het niet? Nee, helemaal niet! Ik werd bang door zijn manier van doen. Wat is er Yasser? Vertel het me alsjeblieft. De blik in zijn ogen was opeens veranderd. Zijn hele houding veranderde. Hij hief zijn hand op en streek over mijn gezicht. Je hebt geen idee, zei hij zacht. Je hebt geen idee van hoe mooi je bent. Zijn stem klonk als niks meer dan een gefluister. Je maakt me gek Eya. Ik lig nachten wakker, denkend aan jou. Mijn hart sloeg een slag over. Wat bedoel je? Dat weet je wel zonneschijn. Je maakt me gek van verlangens. Ik wist niet wat ik hoorde. Wat bedoel je? Hij lacht zacht. Precies zoals ik het zeg: je maakt me gek. Ik wist niet wat me overkwam. Dit was niet de Yasser die ik kende. Dit was niet Yasser, mijn beste vriend. Zenuwachtig deed ik een stap naar achteren. Instinctief voelde ik dat wat komen ging alles zou veranderen. Hij greep me vast en trok me tegen zich aan. Ik zei mezelf me terug te trekken, maar het was net alsof mijn hart een eigen weg leidde. Ik vond het prettig zo dicht tegen hem aan te staan. Je bent zo ontzettend mooi. Met grote ogen keek ik naar hem op en fluisterde zacht zijn naam. Wat gebeurd er Yasser? Ik weet het niet zo goed zonneschijn, ik weet alleen maar dat ik je dolgraag wil kussen. Mijn hart begon sneller te slaan. Dat is het enige waar ik nog aan kan denken deze paar dagen. Ik kan er alleen maar aan denken hoe prettig het zou zijn jou dicht tegen me aan te drukken en jou te kussen. Ik vrees dat ik me niet langer meer kan inhouden schoonheid. Duw hem weg nu het nog kan. Maar ik kon er niet om heen dat ik dit helemaal niet wilde. Hij sloeg zijn armen om me heen en trok me dichter tegen zich aan. Als in een droom keek ik naar hem op. Onze ogen hielden elkaar strak vast. Langzaam boog hij zijn hoofd. Onze lippen vonden elkaar eerst aarzelend. Langzaam voelde ik het verlegen gevoel verdwijnen en kwam ik hem meer tegemoet. Wat als een aarzelende kus was begonnen, veranderde in een vurige kus. Mijn eerste kus. Mijn eerste kus van Yasser

Na die kus veranderde alles. Elke keer wanneer we samen waren was er een soort van spanning geweest. Zijn woorden kon ik maar niet uit mijn hoofd zetten. Elke keer moest ik eraan denken dat hij me had verteld dat hij nachtenlang wakker lag, denkend aan mij. Na die kus had ik precies hetzelfde. Ik had wel vaker aan hem gedacht, maar nooit op die manier. Elke keer wanneer ik mijn ogen sloot kon ik als het ware zijn lippen op de mijne voelen. Die kus had alles veranderd, ook mijn gevoelens voor hem. Hij was niet alleen maar meer mijn beste vriend, hij was ook de jongen van wie ik mijn eerste kus had gehad. Hij werd zoveel meer voor me. Elke keer wanneer onze blikken elkaar ontmoette leek het vuur te branden. In mijn fantasie hadden we elkaar al duizenden keren gekust, en ik wist dat hij precies hetzelfde in gedachte had. Maar beiden hielden we onze afstand, bang voor de gevolgen. Hoe hard we ook onze best deden om weer als vroeger met elkaar om te gaan, lukte ons dit niet. Die kus had werkelijk alles veranderd. De blikken die tussen ons heerste waren niet langer meer van een vriend en vriendin. Het waren blikken van twee personen die bij elkaar wilde zijn, maar niet aan deze gevoelens durfde toe te geven, bang voor de gevolgen. Ook al was er zoveel veranderd, het feit dat we voor elkaar door het vuur zouden gaan niet, dat nooit, maar ook dit veranderde langzaam. Op een dag was hij woedend geweest. De pijnlijke dingen die hij tegen me had gezegd hadden alles verwoest. Ze hadden een eind aan onze vriendschap gemaakt. Het waren niet zozeer zijn woorden geweest die het mij onmogelijk hadden gemaakt nog langer bevriend met hem te zijn, maar de manier waarop hij deze woorden had uitgesproken, die blik in zijn ogen. En het feit dat ik nooit had gedacht dat hij zulke lage gedachtes over mij zou koesteren. Van hem had ik altijd gedacht dat hij me nooit zou kwetsen, maar dit deed hij wel.

Yasser

Woelend in mijn bed bedacht ik dat er van slapen niet veel meer terecht zou komen. Ik stond op en ging bij het raam staan. Zou ze het weten, ging het door me heen. Zou ze weten hoeveel ze voor me had betekend? Zou ze weten dat ik werkelijk helemaal gek op haar was? Eya Charif, het meisje dat mij had betoverd, want dit had ze gedaan, ze had me betoverd. Ze had het me onmogelijk gemaakt nog naar andere meisjes te kijken. Het was zij die ik wilde, maar zij was verliefd op een ander. Nog altijd voel ik pijn bij deze gedachte. Ik ging zitten en liet me terugvoeren naar het verleden. Eya en ik hadden het soort vriendschap gehad waar sommige alleen maar van konden dromen. We vertrouwden elkaar en stonden altijd voor elkaar klaar. We wisten wat we aan elkaar hadden. Ik was tien toen we bevriend raakte, zij zeven. Onze vriendschap heeft negen jaar lang geduurd. Toen ik negentien was en zij zestien, kregen we een knallende ruzie en veranderde alles. Maar voordat dit zover was hebben we samen zoveel leuke tijden gekend. Het was ik die ze om advies vroeg over kleding, over school, over alles eigenlijk. En andersom ook. En natuurlijk was er ook de leeftijd geweest dat ze me om advies vroeg over jongens. In het begin stoorde me dit niet. Ik gaf haar graag advies, ik wilde immers het beste voor haar. Niet dat dit veranderde, maar het stoorde me dat ze aandacht kreeg voor anderen jongens. In het begin voornamelijk omdat ik haar aandacht moest delen, maar later omdat ik er gewoonweg niet tegen kon. Ik kon het niet hebben dat al die jongens naar haar keken! Ze was bloedmooi. Hoe meer jongens op haar vielen, hoe meer ik me hier aan ergerde. Op een dag had ik naar haar gekeken en had ik ze begrepen. Het kleine mooie meisje dat ik had leren kennen, begon langzaam een vrouw te worden: een beeldschone vrouw. Niet alleen in haar gedrag, maar het was ook aan haar te zien. Ze werd steeds rijper. En ze werd steeds mooier. En hoe mooier ze werd, hoe meer ik me hier aan stoorde. Dit betekende immers dat al die jongens op haar gingen letten, en dat kon ik niet hebben! Ik wilde de enige zijn die van haar schoonheid kon genieten. Op haar vijftiende viel het me helemaal op hoe volwassen ze was geworden. Ze was inderdaad niet meer de kleine Eya. En mijn gevoelens ten opzicht van haar veranderde ook. Ook ik was niet blind voor haar schoonheid. Ik kreeg een zwak voor haar die niks met onze vriendschap te maken had. Ook viel ik steeds vaker tegen haar uit omdat ik het niet aan kon zien dat ze aandacht kreeg voor het ander geslacht. Zij had niks van mijn uitbarstingen begrepen. Elke keer had ik wel een opmerking over haar uiterlijk. Een opmerking die haar dan pijn deed. En elke keer had ik er spijt van. Het laatste wat ik wilde was haar kwetsen, maar me inhouden kon ik me niet. Elke keer hadden we ruzie, en elke keer legde we het weer bij. Maar op haar zestiende kregen we een ruzie die nooit meer goed zou komen. Ik heb pijnlijke dingen gezegd die me uiteindelijk haar hebben gekost. Er was een jongen geweest die ze leuk had gevonden, en natuurlijk had ik dit niet kunnen uitstaan. Een keer na schooltijd had ik haar met hem gezien en was ik bijna doorgedraaid. Ik was als een idioot tegen haar uitgevallen. Ze had er niks van begrepen. Ze had niet door gehad dat ik stik jaloers was geweest. De waarheid was er toen uit gekomen. Ik had haar gezegd dat ik nachtenlang wakker lig, denkend aan haar. Nog altijd zie ik die ongelovige blik voor me. Wat was ze toch ook onschuldig geweest. Die dag had ik me niet meer kunnen inhouden en had ik haar gekust. Het was haar eerste kus geweest, en wat was ik blij geweest! Het was ik die de eer had gehad haar als eerste te kussen. Het had zo goed gevoeld. Na die kus veranderde alles. We probeerde wel weer gewoon met elkaar om te gaan, maar veel kwam er niet van terecht. Niks zou nog hetzelfde zijn. Ik had er genoeg van gehad verstoppertje te spelen, en had met mijn echte gevoelens naar buiten willen komen. Ik had haar willen zeggen dat ik smoorverliefd op haar was geweest. Ik wilde niet langer meer alleen haar beste vriend zijn. Toen ik eindelijk genoeg moed had verzameld had ik haar met die jongen gezien, in een innige omhelzing. Ik was woedend geweest, nee dat is niet de juiste beschrijving, ik was werkelijk helemaal uit mijn doen. Ik had me verraden en gekwetst gevoeld. En ook was ik kwaad geweest. Hoe durft ze? Hoe durft ze met een ander intiem te zijn had ik gedacht. In een woedende bui heb ik dingen gezegd die ik later graag terug had willen nemen. Nooit zal ik die gekwetste blik in haar ogen vergeten. Nooit zal ik het gevoel van verlies vergeten. Na die dag wist ik dat ik haar kwijt was.

Zeg me dan wat er is. Ik begrijp het niet. Ik begrijp jou niet. Ik was woedend. Hoe durft ze ging het door me heen. Ik wilde haar net zo kwetsen, zoals zij mij had gekwetst. Je gedraagt je toch wel vaker als een s.let. Ze was doodstil. Haar gezichtje was lijkbleek geworden. Haar onderlip trilde. Neem dat terug, fluisterde ze. Maar ik luisterde helemaal niet. Ik was alleen maar met mezelf bezig. Waarom, het is toch zo. Eerst laat je je door mij kussen, om het vervolgens met hem aan te pappen. Dat is niet waar, en dat weet je. Zelfs de tranen in haar ogen hadden me niet kunnen stoppen. Nou, dat weet ik eigenlijk niet. Je gedraagt je als een goedkope s.let. Je laat je door iedereen aanraken. Eerst ik, dan hij, wie volgt Eya? Wie is je volgende slachtoffer? We weten beiden dat je het niet hierbij zult laten. Ik walg van je. Ik walg van je manier van doen. Je geniet er zeker van. Je geniet er van dit machtspelletje te spelen. Ik wed dat je het heerlijk vind je zo machtig te voelen, maar weet je, ik vind het smerig. Ik vind jou smerig. Je manier van doen maakt me misselijk. Je had niet lager kunnen zinken. Je had je niet goedkoper kunnen gedragen. Ze beet op haar lip.Nadat ik was uitgeraasd keek ik in haar ogen. Al de woorden van net wilde ik terug nemen. Die blik in haar ogen brak mijn hart. Hoe graag ik de dingen ook ongedaan wilde maken, ik wist dat het te laat was. Ze hief haar hand op en sloeg me hard in het gezicht. Jij hond! Jij verrader, jij Heb het lef niet ooit nog tegen mij te praten. Voor mij part zijn jij en ik uitgepraat, jij vuile klootzak. Ze veegde haar tranen weg. Haar ogen straalde zoveel strijdlijst uit.Jij kunt voor mij naar de maan lopen, het kan me niet meer schelen, zolang jij je niet meer met mij bemoeit zal ik een gelukkig mens zijn. Je had het erover dat ik niet lager had kunnen zinken, maar dit geldt voor jou, niet voor mij. Jij bent een gevoelloze bruut. Jij leeft niet meer voor mij. Verdwijn uit mijn leven. Ik hoef die kop van jou nooit meer te zien. Ze wierp me een laatste blik toe. Een blik die van zoveel verdriet getuigde dat mijn hart pijnlijk samentrok.

En dat was het einde geweest van een vriendschap die negen jaar lang heeft geduurd. En waarom kwam er een eind aan? Vanwege mij. Omdat ik al die pijnlijke dingen heb gezegd. Dingen die ik niet eens had gemeend. Ik betreur dit nu zo. Als ik nu terug kijk op die jongen van toen vervloek ik hem. Ik was zo blind geweest. Ik was zo jaloers geweest. Ik had die woorden nooit moeten zeggen. Geen van die woorden berustte op de waarheid. Het waren woorden geweest waarmee ik haar wilde kwetsen, en dat was me gelukt. Na Eya heb ik dat gevoel nooit meer ervaren. Nooit meer heb ik zoveel voor iemand gevoeld. Eya is nog altijd de enige. Eya is nog altijd de enige op wie ik verliefd ben geweest. Als ik nu terug kijk naar die jongen van toen, zie ik in hoe dom ik was. Hoe verdomd dom. Na die ruzie vermeden we elkaar als de dood. Niemand begreep er iets van. Iedereen was van ons gewend dat we altijd samen waren. We waren niet bij elkaar weg te slaan, maar dit was niet langer meer zo. Na die ruzie verhuisde we. Mijn ouders hadden al langer een ander huis op het oog gehad. Eya en ik hadden dit verschrikkelijk gevonden. We zouden niet langer meer naast elkaar wonen. Na die brand hebben we een paar weken bij haar en haar vader gewoond. Al snel hadden we een ander huis gevonden. Wat waren zij en ik blij geweest dat het een huis in dezelfde straat was. Jaren waren we buren en beste vrienden. Maar toen zouden we dus verhuizen. Beiden hadden we dit verschrikkelijk gevonden, maar we deden elkaar de belo