Folia 24 | 15

Wie derdejaars psychologie-student Frank Brasser (21) ontmoet, zal bijna niet kunnen geloven dat hij eens per week optreedt als stand-upcomedian, en anek-dotes vertelt in rechtstreeks contact met zijn publiek. Hij is vooral een nuchtere jongen, die in korte zinnen spreekt. Over zijn prestaties is hij bescheiden. ‘Ik vind zelf dat ik niet veel voorstel, maar andere mensen vin-den het blijkbaar wel leuk. En zolang zij lachen, ga ik door.’ Frank had zijn eerste stand-upshow toen hij

zestien was, voor het vak culturele en kunstzinnige vorming. ‘Ik luisterde veel naar stand-upcomedy, toen ik iets moest opvoeren was de keuze snel gemaakt. Iedereen vond me grappig en voor dat optreden kreeg ik een 10.’ N I E T G E N O E G G R A P P E N

De laatste jaren schrijft Frank zich in bij podia om op te treden. ‘Er zijn in Amsterdam drie comedyclubs die wekelijks een open podium houden en er zijn een paar cafés waar je je maandelijks voor in kan schrijven. Verder ga ik ook naar Utrecht, Delft en Leiden. Maar

ik zou zelf geen kaartje kopen voor mijn eigen show, daar vind ik het niet goed genoeg voor. Ik zou heel wat meer materiaal moeten hebben en ik moet er een wat meer logische volgorde in brengen. Gelukkig word ik al steeds beter, ik verdien er nu een zakcentje mee. En het staat goed op mijn cv.’ Dat geldt ook voor zijn finaleplaats in het Griffioen/Zuidplein Cabaretfestival, die hij net heeft gekregen. ‘Het Griffioen/Zuidplein heeft niet zoveel prestige als

het Leids Cabaret Festival, maar alles is meegenomen. Trouwens, voor een groter festival heb ik niet genoeg grappen.’ Zelf had Frank er niet aan gedacht zich in te schrijven voor dit festival. ‘Ik kreeg ineens een mail-tje binnen, waarin stond “Doe hier aan mee, ik denk dat je wel in de finale komt”. Omdat het mailtje van de organisator van het festival zelf kwam, besloot ik dat het de moeite waard was om te proberen.’ Nuch-ter haalt hij zijn schouders op. ‘Ik deed een auditie van vijf minuten en kwam in de halve finale terecht. Daar werd ik door het publiek gekozen voor een plekje in de finale. Ik ken toevallig de jury een beetje, ik hoorde later dat zij mij ook wilden doorlaten. Maar het publiek had me al gekozen, de jury kreeg niet eens de kans om me voor te trekken!’

B I J B A A N : C O M E D I A N

Frank heeft heel veel zin in de finale. ‘Wat ik vooral leuk vind aan dit festival is dat de mensen in de finale verschillende facetten van cabaret opvoeren. Er is naast mij nog een tweede stand-upcomedian, maar ook iemand die een liedje zingt in zijn stuk, iemand

die in vijftien minuten een theatraal stukje speelt en iemand die alleen maar spotliedjes ten gehore brengt. Er is op dit moment het meeste podium voor stand-up, dus het is wel mooi dat andere cabaretvormen ook een kans krijgen op het festival.’ Frank wil van stand-upcomedy zijn beroep maken, als hij mensen geïnteresseerd kan houden. ‘Maar dan wil ik wel het idee hebben dat ik iets knaps aan het maken ben. Dus eerst kijken of ik dit festival kan winnen. En of ik er genoeg mee kan verdienen. Er was een paar jaar geleden echt een markt voor cabaretiers, hoewel er heel veel waren, maar met de huidige situatie weet ik niet of cabaret een toekomst heeft. Ik denk dat de stand-upcomedians wel meer kans hebben om geld te blijven verdienen. De open podia zijn meer geschikt voor stand-up dan voor theatershows, omdat je voor stand-up niet zo’n lange spanningsboog nodig hebt. Theatershows hebben onvoorwaardelijke aandacht nodig van het publiek, die je in het café niet kan krij-gen.’Frank voelt zich geen cabaretier. ‘Op dit moment ben ik gewoon een student met een bijbaantje als come-dian.’ Toch is hij er wel serieus mee bezig. Naast zijn optredens en zijn plek in de finale van het festival doet Frank ook mee aan de Talent Night in Panama, waar-mee hij een jaarcontract kan winnen. Een filmpje daar-van is onlangs op YouTube verschenen. ‘Die grappen kan ik dus weggooien!’ zegt Frank. ‘Maar dat geeft niet, ik maak wel weer andere. Ik heb altijd een boekje bij me om het op te schrijven als ik iets nieuws bedenk. Het laatste wat ik heb opgeschreven is een vaag idee, nog niet getest op publiek. Het gaat over al die bak-ken kleding die we naar derdewereldlanden sturen. Ik zie het sterk voor me hoe we straks op het WK 2010 in Zuid-Afrika staan, en we op de achtergrond negertjes over de Savanne zien rennen, met onze oude Blokker-brulshirts aan. Daar móét ik gewoon een grap over maken.’ l

‘Ik zou zelf geen kaartje kopen’Door Anne Koeleman

Psychologiestudent Frank Brasser staat in de finale van het Griffioen/Zuidplein Cabaretfestival op 20 maart.

Frank staat bijna wekelijks op het podium. ‘Maar ik noem mezelf geen cabaretier, ik ben nog altijd een student.’

‘ Grappen die op YouTube zijn gezet, gooi ik weg’

G R I F F I O E N / Z U I D P L E I N C A B A R E T -

F E S T I V A L

Finale: vrijdag 20 maart 2009 in Theater Griffioen, aanvang 20.30 uur, toegang €9,-, €7,- met kor-ting. Slotact Roemer van der Steeg (winnaar Wim Sonneveldprijs 2008). Meer informatie: griffioen-zuidpleincabaretfestival.nl

Foto

’s: H

enk

Thom

as

Stand-upcomedian Frank Brasser