Humor op de catwalk

1
Ik voer stilletjes een kruistocht tegen het stereotype van streetet leven van een modeontwer- per verschilt nogal van de gla- mour die je op de catwalk laat zien. In het atelier van multitalent An- toine Peters (27) is het een chaos. Zijn twee stagiaires zijn druk op zoek naar een patroon dat ergens rondslingert. Een drukke voorbereiding op onge- twijfeld weer een verpletterende col- lectie. Want Antoine Peters heeft sinds zijn overstap van de HEAO naar de kunstacademie in Arnhem heel wat gouden eieren gelegd. Zijn show op de Amsterdam International Fas- hion Week moet de volgende wor- den. Deze keer is het thema: Make an elephant out of a mosquito. Dat vind ik een leuke Engelse vertaling van ons spreekwoord, met genoeg beel- dende kracht om een sausje aan de collectie te geven. En daarnaast is het ook nog een tikkie maatschappijkri- tisch.Het project heeft me naamsbekendheid gegeven en het is de filosofie van mijn label. Daar- om staat het ook op het labeltje dat in mijn kleding zit. Voor mij zegt het veel, omdat het de wortels zijn van het merk dat er nu staat. En met het project zelf ga ik zeker door, ik wil het naar een ander level tillen. Zo denk ik aan een recordpoging in mijn ge- boortedorp Vorden. Vanaf daar moet de trui de hele wereld over reizen: hij gaat van persoon tot persoon, ieder- een kan elkaar erin stoppen en daar fotos van maken. Die fotos komen op mijn website. Ik moet de trui wel tracken, want de trui kwijtraken zou een beetje jammer zijn.Ik houd ervan te spelen met verhoudin- gen. Ik zoek altijd het uiterste in het silhouet en forceer daarmee elegan- tie. Verder werk ik vanuit drie basis- stukken: denim, sweater en T-shirt. Ik vind dat er een relaxedheid in die kle- ding zit. Mijn concepten brengen ook luchtigheid en humor, dan moet de kleding ook luchtig zijn en vol humor zitten. Een nieuwe elegantie, maar niet street.Nou waar denk jij aan bij street? Capuchons, printjes, gympen? Dat bedoel ik. Ik draag het zelf ook, maar wat betreft mijn ontwerpen voelt het denigrerend. Ik was vorige week in New York en daar begonnen ze over de make en de patronen van mijn werk. Niet over de kleur, de graphics of street. Het ontwerp! Dat is het beste compliment dat ze me kon- den geven. Ik voer stilletjes een kruis- tocht tegen het stereotype van street.Nou, ik zou het zelf niet zo snel doen. Ik draag zelden zwart, of zeg maar nooit eigenlijk. En in mijn col- lecties gebruik ik zwart dus ook niet, behalve wanneer het zo verdraaide sexy is. Je moet na mijn show met een smile weglopen. Dat kan met zwart, maar met kleur nog meer.Iedereen zei: Ideaal! Leren met andermans geld!Ik heb er natuurlijk wel serieus over nage- dacht, maar het voelde gewoon niet goed. Ik wilde mijn eigen ding doen, het ging ook gewoon té goed met mijn eigen label.Ik ervaar wel wat stress. Dat komt omdat ik achterloop op mijn schema. Om een degelijke collectie te presenteren moet je zeker twintig, 25 stuks hebben en dat dus twee keer per jaar. Afgelopen halfjaar heb ik iets minder tijd gehad, omdat ik een maand naar New York ben geweest. Daar heb ik even een promotour An- toine Peters gedaan. Genoeg enthou- siasme, alleen de economie is zo waardeloos dat een Nederlandse ont- werper daar niet bepaald prioriteit heeft. Maar de eerste stap is gezet.Allereerst omdat ik sowieso altijd al mijn eigen T- shirts droeg en vrienden ze ook wilden hebben. Daarnaast liep ik tegen een paar dingen op. Mijn showcollectie gaat publicitair gezien ontzettend goed. Mensen willen het eigenlijk best graag hebben. Alleen ik heb te weinig contacten aan de financieringskant en te weinig tijd om de showcollectie uit te breiden. Ik heb met stagiaires ge- probeerd om zelf een productie te draaien, want daar is minder geld voor nodig. Maar dat kost ontzettend veel tijd. De T-shirtlijn is dus een goed com- promis: mensen willen een Antoine Peters en ik hoef de winkels niet teleur te stellen. Een T-shirt is een relatief simpel product om in de markt te zet- ten, dat kan ik nog net zelf aan.Bij mijn eerste collectie wel, omda t ik me op alle fronten wilde be- wijzen. Het moest helemaal van mij zijn én een commercieel succes kun- nen worden. Het grappige is dat ik dit gevoel bij mijn laatste collectie heb losgelaten en die uiteindelijk alsnog redelijk commercieel is geworden. Omdat ik er met meer plezier aan heb gewerkt en dat werkt het beste.Af en toe denk ik wel eens: hoe lang moet het nog zo? Maar ik ben erg pragmatisch. Ik heb een dui- delijk doel voor ogen. Ik heb bij Viktor & Rolf stage gelopen en grappig ge- noeg hebben zij hetzelfde gehad. Ik heb ook erg veel bij ze geleerd. Mijn strategie is er een van de langzame groei. Zo heb ik bij de eerste keer dat ik door de Fashion Week werd bena- derd alleen een kleine voorexpositie gedaan in plaats van meteen het hoofdpodium. Ik wil langzaam in het modelandschap slijten.DG 22-07-08 katern 1 pagina 12

description

interview met modeontwerper Antoine Peters

Transcript of Humor op de catwalk

Page 1: Humor op de catwalk

DI.DAG 2 2 .0 7. 20 0 8

Humor op deModetalent Antoine Peters: ‘Ik wil langzaam in

Kleur, design en humor kenmerken de collecties van modeontwerperAntoine Peters. Aanstaande zaterdag maakt hij van een mug een olifantén andersom, bij de Amsterdam International Fashion Week.Tekst Maud Dolhain Foto Peter Stigter

‘Ik voerstilletjeseen kruistochttegen hetstereotypevan street’

Het leven van een modeontwer-per verschilt nogal van de gla-mour die je op de catwalk laat

zien. In het atelier van multitalent An-toine Peters (27) is het een chaos. Zijntwee stagiaires zijn druk op zoek naareen patroon dat ergens rondslingert.Een drukke voorbereiding op onge-twijfeld weer een verpletterende col-lectie. Want Antoine Peters heeftsinds zijn overstap van de HEAO naarde kunstacademie in Arnhem heelwat gouden eieren gelegd. Zijn showop de Amsterdam International Fas-hion Week moet de volgende wor-den.

Vorig jaar liet je met de ‘Fat peopleare harder to kidnap’ collectie dicht-getapete modellen zien. Wat kun-nen we deze week verwachten?‘Deze keer is het thema: ‘Make anelephant out of a mosquito’. Dat vindik een leuke Engelse vertaling vanons spreekwoord, met genoeg beel-dende kracht om een sausje aan decollectie te geven. En daarnaast is hetook nog een tikkie maatschappijkri-tisch.’

Net zoals het knuffelproject ‘TheSweater of The World’ uit 2006. Eéntrui, waar de hele wereld in kan. Hoestaat het daarmee? ‘Het project heeftme naamsbekendheid gegeven enhet is de filosofie van mijn label. Daar-om staat het ook op het labeltje dat inmijn kleding zit. Voor mij zegt hetveel, omdat het de wortels zijn vanhet merk dat er nu staat. En met hetproject zelf ga ik zeker door, ik wil hetnaar een ander level tillen. Zo denk ikaan een recordpoging in mijn ge-boortedorp Vorden. Vanaf daar moetde trui de hele wereld over reizen: hijgaat van persoon tot persoon, ieder-een kan elkaar erin stoppen en daarfoto’s van maken. Die foto’s komen opmijn website. Ik moet de trui weltracken, want de trui kwijtraken zoueen beetje jammer zijn.’

Wat is de stijl van Antoine Peters? ‘Ikhoud ervan te spelen met verhoudin-gen. Ik zoek altijd het uiterste in hetsilhouet en forceer daarmee elegan-tie. Verder werk ik vanuit drie basis-stukken: denim, sweater en T-shirt. Ikvind dat er een relaxedheid in die kle-

ding zit. Mijn concepten brengen ookluchtigheid en humor, dan moet dekleding ook luchtig zijn en vol humorzitten. Een nieuwe elegantie, maarniet street.’

Waarom is ‘street’ z o’n vies woordvoor jou? ‘Nou waar denk jij aan bijstreet? Capuchons, printjes, gympen?Dat bedoel ik. Ik draag het zelf ook,maar wat betreft mijn ontwerpenvoelt het denigrerend. Ik was vorigeweek in New York en daar begonnenze over de make en de patronen vanmijn werk. Niet over de kleur, degraphics of street. Het ontwerp! Dat ishet beste compliment dat ze me kon-den geven. Ik voer stilletjes een kruis-tocht tegen het stereotype vanstreet.’

Dat ik hier helemaal in het zwart zit, iseen smet voor jouw designershart,toch? ‘Nou, ik zou het zelf niet zo sneldoen. Ik draag zelden zwart, of zegmaar nooit eigenlijk. En in mijn col-lecties gebruik ik zwart dus ook niet,behalve wanneer het zo verdraaidesexy is. Je moet na mijn show met een

hebben

mo

de

smile weglopen. Dat kan met zwart,maar met kleur nog meer.’

Op de academie werd je al gevraagddoor grote namen als Diesel enH&M’s Margaretha van den Bosch.Waarom heb je toch gekozen vooreen eigen label? ‘Iedereen zei: ‘Ideaal!Leren met andermans geld!’ Ik heb ernatuurlijk wel serieus over nage-dacht, maar het voelde gewoon nietgoed. Ik wilde mijn eigen ding doen,het ging ook gewoon té goed metmijn eigen label.’

Voel je druk voor aanstaande zater-d a g? ‘Ik ervaar wel wat stress. Datkomt omdat ik achterloop op mijnschema. Om een degelijke collectie tepresenteren moet je zeker twintig, 25stuks hebben en dat dus twee keer perjaar. Afgelopen halfjaar heb ik ietsminder tijd gehad, omdat ik eenmaand naar New York ben geweest.Daar heb ik even een promotour An-toine Peters gedaan. Genoeg enthou-siasme, alleen de economie is zowaardeloos dat een Nederlandse ont-werper daar niet bepaald prioriteit

heeft. Maar de eerste stap is gezet.’

Naast je collectie heb je ook een T-shirtlijn, waarvoor jouw ‘m u z e’HannaVerboom zo lief was om model testaan. Waarom T-shirts? ‘Allereerstomdat ik sowieso altijd al mijn eigen T-shirts droeg en vrienden ze ook wildenhebben. Daarnaast liep ik tegen eenpaar dingen op. Mijn showcollectiegaat publicitair gezien ontzettendgoed. Mensen willen het eigenlijk bestgraag hebben. Alleen ik heb te weinigcontacten aan de financieringskanten te weinig tijd om de showcollectieuit te breiden. Ik heb met stagiaires ge-probeerd om zelf een productie tedraaien, want daar is minder geld voornodig. Maar dat kost ontzettend veeltijd. De T-shirtlijn is dus een goed com-promis: mensen willen een AntoinePeters en ik hoef de winkels niet teleurte stellen. Een T-shirt is een relatiefsimpel product om in de markt te zet-ten, dat kan ik nog net zelf aan.’

Zit je in een spagaat: commercieel ofcreatief ? ‘Bij mijn eerste collectie wel,omda t ik me op alle fronten wilde be-

wijzen. Het moest helemaal van mijzijn én een commercieel succes kun-nen worden. Het grappige is dat ik ditgevoel bij mijn laatste collectie heblosgelaten en die uiteindelijk alsnogredelijk commercieel is geworden.Omdat ik er met meer plezier aan hebgewerkt en dat werkt het beste.’

Wanneer zien we je op Bondstreet,De Rue des Gardes, of de Via de Na-p o l e o n e? ‘Af en toe denk ik wel eens:hoe lang moet het nog zo? Maar ikben erg pragmatisch. Ik heb een dui-delijk doel voor ogen. Ik heb bij Viktor& Rolf stage gelopen en grappig ge-noeg hebben zij hetzelfde gehad. Ikheb ook erg veel bij ze geleerd. Mijnstrategie is er een van de langzamegroei. Zo heb ik bij de eerste keer datik door de Fashion Week werd bena-derd alleen een kleine voorexpositiegedaan in plaats van meteen hethoofdpodium. Ik wil langzaam in hetmodelandschap slijten.’

WEB Ook een Antoine T-shirt?a n t o i n e p e t e r s .c o m

het modelandschap slijten’

catwalkCVAntoinePeters

Foto

: Mar

c Deu

rloo

2007 - heden gastdocentArtEZ Academie voor beelden-de kunsten Arnhem, mode-vormgeving / productdesign2006 - heden zelfstandig mo-deontwerper, Antoine Peters ‘Asweater for the world!’2006 - 2008 m e d e w e r ke rPUMA Concept store, Amster-dam2005 freelancer, Celebrity ma-gazine, Amsterdam

2005 assistent, ontwerper KimBekker, Nijmegen2004 persoonlijk assistent, sty-list Bastiaan van Schaick, Am-sterdam2004 – 2005 hoofdontwerperbaptize-design, Warnsveld2004 stage, Avantgarde, Am-sterdam2003 stage, assistent ontwer-per, Viktor & Rolf, Amster-d a m / Pa r i j s

DG

22-

07-0

8 ka

tern

1 p

agin

a 12