WOORDhier.greatplacetolive.nl/archief/GPTL_1-3.pdf · houden. God’s Pracht is voor iedereen...
16
Transcript of WOORDhier.greatplacetolive.nl/archief/GPTL_1-3.pdf · houden. God’s Pracht is voor iedereen...
Verwarrende wezensDe radertjes in Tom’s hoofd werken namelijk een beetje anders dan in het gemiddelde mensenhoofd. Tom heeft namelijk PDD-NOS, een aan autisme verwante stoornis. Die stoornis zorgt er voor dat hij informatie anders verwerkt. Als wij, ‘normale’ mensen, naar de wereld kijken, zien we eerst de wereld en dan alles wat er in die wereld gebeurt. Als mensen met (een soort) autisme naar de wereld kijken, zien ze eerst a-l-l-e-s wat er gebeurt en vervolgens trekken ze pas de conclusie dat het de wereld is. Daarom zijn ‘normale’ mensen vaak ook heel verwarrende wezens voor mensen met autisme; mensen veranderen namelijk continue.
Tafels door elkaarEen paar weken geleden ben ik met Tom begonnen met het oefenen van de tafels. Ik had de tafels van 1, 2 en 5 opgeschreven en met een papiertje de antwoorden bedekt. Na twee keer oefenen kon hij ze al opnoemen! Wat knap! Vervolgens wilde ik het hem zelf laten schrijven, dat ging niet. Tom staarde naar het papier met het potlood in zijn hand, maar er kwamen geen antwoorden. Ineens ging hij weer optellen in plaats van vermenigvuldigen... Een week later viel ik bijna van mijn stoel van verbazing. We gingen een computerspel doen, waarin je de tafels kunt oefenen. De tafel van 1 en 2 gingen prima. Toen we die twee keer hadden gedaan, zei Tom: “Zal ik nu de tafel van 1 tot en met 9 door elkaar doen?” Tot mijn verbazing maakte hij bijna alle sommen foutloos. Tot slot gingen we opnieuw op papier oefenen. Tom gaat weer vrolijk verder met optellen, al mijn inspanningen ten spijt, ik kreeg hem niet aan het vermenigvuldigen...
SchrijftoverstokTijd voor wat magie. Tom zit weer tegenover mij. Uit mijn tas haal ik een zacht, paars, langwerpig hoesje. Tom kijkt nieuwsgierig in mijn richting. Als ik langzaam het hoesje naar beneden
NOORWOORD
Heel lang geleden toen de mensen nog leefden in het bos en praatten met de bomen, leek de wijsheid
dichtbij en gemakkelijk toegankelijk. De mensen hadden tijd te spreken, te verwonderen, te niksen
en te vergeten. Inzichten kwamen zomaar, als de tijd er rijp voor was.
Dichtbij elkaar, die mensen. In vertrouwen, samen het leven makend, jong en oud, gek en wijs. Nu leven
mensen met de mensen voor wie zij kiezen. De hockeyclub, de bedrijfsborrel, het culturele circuit, het
wetenschappelijk discours, the underground... Soms weten mensen niet meer waar ze elkaar nu kunnen
ontmoeten, en waarom, en waar ze dan over praten.
Great Place to Live is een platform dat deze mensen samen brengt. Ongedwongen, met plezier en een zuivere
intentie om de wereld mooier te maken. Heel gemakkelijk kan dat. Er is sinds lang aangetoond dat teams met
een diverse samenstelling succesvoller zijn, en bijzondere projecten ontwikkelen. Diversiteit leidt tot inzicht
en nieuwe perspectieven.
Great Place to Live organiseert daarom bijeenkomsten, soms rond een thema, soms zomaar. Boven het
maaiveld kun je zover kijken!! En, ontmoet je de mensen die dat ook doen.
Deze editie van de krant heeft als thema Homo Ludens. De mens die speelt met zijn omgeving en daarmee
zijn toekomst maakt. Een hommage aan de pioniers, het onverwachte ogenblik en weidse vergezichten. We
hebben erg veel plezier gehad met de voorbereidingen en bedachten uiteindelijk : wat kan de Homo Ludens
bijdragen aan een Great Place to Live?
Weet u het?
Het volgende nummer heeft als thema Sociaal Ondernemen. Wilt u een bijdrage leveren of kent u mensen die
dat graag willen doen? Mail dan naar [email protected]
Voor me zit Tom. Tom is 8 jaar oud, heel grappig, lief, eerlijk en met een heel goed geheugen. Eén ochtend in de week kom ik bij hem op school en dan heeft hij me helemaal voor zich alleen (of andersom natuurlijk). Regelmatig komt hij met feitjes aanzetten die we weken, of soms zelfs maanden, geleden hebben besproken. Terwijl we aan het rekenen zijn zegt hij dan bijvoorbeeld uit het niks: ‘Jouw lievelingsdieren zijn chimpansees hè?’
FANNYKOERTS.NLHet Twinkelbats Eff ect
duw, komt er een doorzichtig staafj e te voorschijn. Als ik vervolgens het staafj e op de kop houd, dwarrelen er allemaal gekleurde sterretjes en glitters in een spiraal naar beneden. Ik vertel Tom dat dit een toverstok is. Maar niet zo maar een toverstok, een speciale schrijftoverstok. Er zijn een paar speciale spreuken, die er met een paar bijzondere gebaren voor kunnen zorgen dat kinderen ineens - op hun allerbest en allermooist - kunnen schrijven en hele moeilijke vragen kunnen oplossen. Met glinsterende ogen kijkt Tom me aan en vraagt of hij hem vast mag houden. Dat mag, op voorwaarde dat hij nog geen toverspreuken gaat zeggen, want dan zou het misschien wel eens verkeerd kunnen afl open!
Magie van vertrouwenOndertussen denk ik hard na; wat was de spreuk ook al weer? Als ik de toverstok weer terug heb, zwaai ik er sierlijk mee in Tom zijn richting en zeg: “Stippels en lijnen, magie en geluk, met pen of met potlood. Tom schrijft een meesterstuk!” Vervolgens draai ik het blad met de tafel sommen om, ik geef hem een potlood en zeg dat hij nu de sommen kan maken. Zonder te stoppen maakt hij alle sommen. Ik heb hem nog nooit zo netjes zien schrijven, alle sommen zijn foutloos. De kracht van de toverstok is de magie van vertrouwen...
De kracht van de
Illus
trat
ie: J
acky
-O
Spelenderwijs
Toekomstverwachting Een Nederland waar mensen meer op elkaar gaan vertrouwen, meer vanuit zichzelf durven en meer vanuit een uiterste leven. Het is nu een beetje middelmatig, maar je bent God’s Pracht! Dus waarom zou je het niet durven?
Ikzelf Ik wil mijzelf vinden en dit ten volle uitdragen.
Ik wil muziek maken. Mijn gedachten delen met de medemens en ik wil graag de politiek in. Ik wil spreken over mijn wens voor de maatschappij en hoe we dit kunnen maken. Ik wil natuurlijk de politiek veranderen! Want dat is nu een beetje treurig met weinig sterke politici die een positieve visie uitdragen.
Ook wil ik graag jong talent een kans geven. Door een plek te creëren waar jongeren naartoe kunnen en waarvan ze weten ‘als ik daar naartoe ga word ik gesteund in het realiseren van mijn dromen, ongeacht of iemand anders dat nu persé mooi vindt of niet’. Ik heb zelf deze plek bij mijn moeder gevonden. Th uis is beschermd en veilig. Dit gevoel van thuis zou ik graag de wereld in brengen, een plaats waar mensen naar elkaar luisteren, respect voor elkaar hebben en vanuit vertrouwen en positiviteit handelen. Daar kun je je ontwikkelen!
God’s Pracht God’s Pracht is wat mensen zich daarbij voorstellen. Ik wil niet vanuit God spreken, maar tot de verbeelding spreken. En mensen tot denken zetten. Ik probeer God’s Pracht in de wereld te brengen door mijn handen. Daarmee maak ik muziek, teksten en wil ik een redevoering
houden. God’s Pracht is voor iedereen anders. Dit deel van de tatoeage was er eerst om mijzelf te herinneren aan wat ik aan het doen ben op aarde.
Het tweede deel ‘Vergeten kinderen’ heb ik een jaar later laten zetten. Het staat voor de mensen die de kracht in zichzelf vergeten zijn. En vergeten dat je je eigen kind bent en je allereerst voor jezelf moet zorgen. Veel mensen zoeken de zekerheden buiten zichzelf, maar het ligt binnenin. Wij zijn God’s Pracht! Durf dit te zien en uit te dragen.
Verantwoordelijkheid ligt in jezelf. Veel mensen geloven in de openbaring of de zondvloed. Ik denk dat de werkelijke openbaring is dat mensen gaan inzien dat ze voor zichzelf moeten zorgen en hun eigen leven vorm-geven. De kracht van het hier en nu is hierin belangrijk. Een gevoel van wakker zijn, alle wegen kunnen bewandelen en zelf je leven leven. Met lef en liefde.
Mensen reageren bijzonder. Of het schrikt ze af of ze willen heel veel meer weten. Dan heb je contact en
wordt je boodschap gehoord. Ik denk dat het mensen dan altijd verrijkt. Uren en uren kan ik erover spreken met heel veel verschillende mensen. Het zijn onderwerpen waar mensen niet zomaar over spreken, maar als ze het op mijn handen zien breekt het ijs en leid ik de mensen naar het onderwerp. Daarom staat het er ook zo duidelijk.
Wat vond je moeder ervan? Zij wilde er meteen ook een, op haar voorhoofd! Zij wilde een symbool voor een derde oog. Mijn moeder is heel spiritueel. Ik zet een tatoeage omdat ik ‘m eigenlijk al voel zitten. Zij heeft datzelfde met haar derde oog. Dat gaat ze nog doen.
Mijn vader vond het niet zo tof. Hij vond het niet mooi, hij wilde de boodschap wel begrijpen, maar gelooft niet in God. Ik heb het maar geaccepteerd. Het zij zo.
Bijzondere reactie ‘Zeg ben jij een kannibaal?’ (‘kind’, ‘eten’ en ‘eren’), maarja dat was een dronkelap bij de Albert Heijn. Waar ik het liefst aan terugdenk is als je voelt dat mensen openstaan voor de boodschap en we erover spreken. De communicatie hierover is wat de wereld nodig heeft.Jij bent God
NOOR [email protected]
Fotografi e: Ingmar Swalue
www.solar.nl
naam: Milan Fortuinleeftijd: 19 jaar, 28 januari 1987
e-mail: [email protected]
Hé, hoe Great Place to Live ben jij nu eigenlijk?
Maak jij werk van je dromen? Nu, deze week, komende maand...
Peter Darbo heeft een mooie lijfspreuk: een doel is een droom met
een deadline. Eenvoudig, puur en praktisch.
Wat heb je aan een droom zonder doel? Niks, die vervliegt.
Wat is een doel zonder droom? Weinig, zo’n doel geeft geen bezieling.
Hoe zit dat met jou? Weet jij waar jouw werkzaamheden toe leiden?
Brengt jouw werk je dichterbij je eigen doelen of die van je bedrijf?
Ik hoop het. Want dan weet je waarom je elke morgen wakker wordt.
Welke droom wil jij het liefst realiseren?
(om het je makkelijk te maken, een multiple choice lijstje)
En, heb jij een heldere droom voor ogen?
Ik hoop het. Mensen met dromen leven langer en gelukkiger.
Wanneer ga je hem realiseren? Deze maand? Dit jaar? Komend jaar?
Ik zeg maar zo: pak ‘m die droom. Hij is van jou.
Viva la vita. Ofwel: Get A Life - from 9 to 5.
o veel geld verdienen
o zelfstandig ondernemer zijn
o harmonieus gezinsleven
o mensen begeleiden bij hun groei en su
cces
o wereldreis maken
o toppositie op mijn werk
o mooie bezittingen (huis, kleding, au
to)
o sportprestatie neerzetten
o vaste baan met fi jne coll
ega’s
o nieuw product ontwikkelen
o volksvertegenwoordiger worden (de po
litiek in)
o specialist zijn met veel vakke
nnis
o creatief werk maken
(zoals: kunst, fotografi e, boek)
o bekende Nederlander worden
o vrede op aarde
o een ‘thuis’ zijn voor vrienden en f
amilie
HAROLD SMITS
www.a-life.nl
Illustratie: ‘Lou’ Th omas Gué[email protected] www.viadea.nl
Ik h
ad la
atst
een
wor
ksho
p ov
er le
ider
scha
p.
Ik w
erd
uitg
enod
igd
na te
den
ken
over
wie
nu
leid
ers v
an b
etek
enis
war
en in
mijn
leve
n.
Eige
nlijk
kw
am ik
al v
rij s
nel t
ot d
e co
nclu
sie
dat d
e gr
oots
te le
ider
s op
dit m
omen
t mijn
ei
gen
kind
eren
zijn
. Goe
de le
ider
s zijn
bij
uits
tek
in st
aat o
m je
uit
te d
agen
en
te
conf
ront
eren
. Uitd
agen
en
conf
ront
eren
, da
ar z
ijn z
e he
er e
n m
eest
er in
! Met
gro
te
fasc
inat
ie k
ijk ik
naa
r mijn
eig
en e
n an
dere
ki
nder
en e
n na
ar d
e w
ijze
waa
rop
ze m
et
elka
ar sp
elen
. Wau
w, w
at k
an ik
en
wat
ku
nnen
wij,
gro
te m
ense
n, d
aar v
eel v
an le
ren.
H
oe g
aat d
at b
ij ki
nder
en?
Ze ‘s
nuff
elen
’ ev
en a
an e
lkaa
r, ie
man
d ro
ept d
at z
e ve
rsto
pper
tje
gaan
spe
len,
een
and
er ro
ept
nog
een
extr
a re
gel w
aara
an z
e zi
ch m
oete
n ho
uden
en
het s
pel i
s be
gonn
en. V
olle
dig
auth
enti
ek g
even
ze
zich
onv
oorw
aard
elijk
ov
er a
an h
et s
pel.
De
spel
rege
ls w
orde
n al
sp
elen
d aa
ngep
ast e
n ie
dere
en h
eeft
een
ge
wel
dige
tijd
. Het
mee
st g
efas
cine
erd
ben
ik n
og w
el d
oor
de v
olle
ove
rgav
e w
aarm
ee
kind
eren
zic
h in
hun
spe
l kun
nen
stor
ten.
Ze
zijn
in s
taat
om
zic
h vo
lledi
g te
focu
ssen
en
in e
en s
taat
van
‘fl o
w’ t
e ko
men
.
‘Flo
w’ i
s da
t hee
rlijk
e ge
voel
dat
je z
o ge
conc
entr
eerd
bez
ig b
ent m
et ie
ts u
it-
dage
nds,
dat
je v
erge
et te
ete
n en
te
drin
ken
en m
et e
en s
chok
tot d
e co
nclu
sie
kom
t dat
het
alla
ng ti
jd is
om
naa
r hu
is
te g
aan.
Een
oud
er ro
ept d
at je
nu
toch
ec
ht m
oet k
omen
ete
n of
de
man
van
de
bew
akin
g m
eldt
dri
ngen
d da
t hij
nu to
ch
echt
gaa
t afs
luit
en. ‘
Flow
’ is
een
ulti
eme
com
bina
tie
van
je ta
lent
en b
enut
ten,
le
kker
bez
ig z
ijn e
n oo
k no
g ee
ns e
norm
pr
oduc
tief
zijn
. Als
kin
d he
b je
der
gelij
ke
erva
ring
en v
eelv
uldi
g, m
aar
als
je e
enm
aal
volw
asse
n be
nt, l
ijkt h
et w
el a
lsof
dez
e er
vari
ngen
ste
eds
zeld
zam
er w
orde
n.
We
zijn
voo
ral b
ezig
met
het
zet
ten
van
‘vin
ken’
: lijs
tjes
afw
erke
n m
et d
inge
n di
e w
e m
oete
n do
en v
an h
et m
anag
emen
tsys
teem
, va
n de
baa
s, v
an d
e ov
erhe
id, v
an je
zelf.
A
l dat
‘vin
ken’
is g
eest
dode
nd e
n ko
st
alle
en m
aar
ener
gie.
Pas
sie,
ple
zier
, lol
en
trot
s zi
jn v
aak
ver
te z
oeke
n. Z
ou h
et n
iet
gew
eldi
g zi
jn a
ls w
e w
eer
stee
ds v
aker
dat
ge
voel
van
‘fl o
w’,
dat g
evoe
l van
lekk
er
spel
en e
n da
t de
wer
eld
aan
je v
oete
n lig
t,
kunn
en o
proe
pen?
Blo
sjes
op
je w
ange
n en
sc
hitt
erin
g in
je o
gen.
Dan
maa
kt ‘v
inke
n’
plaa
ts v
oor ‘
vonk
en’:
die
zake
n op
pakk
en
waa
r je
goed
in b
ent,
die
je le
uk v
indt
en
die
je u
itda
gen,
alle
en o
f met
and
eren
. Daa
r kr
ijg je
ene
rgie
van
en
dat l
ever
t ook
nog
ee
ns e
en o
ngel
oofl i
jk h
oge
prod
ucti
vite
it o
p.
In e
en s
taat
van
‘fl o
w’,
alle
en o
f met
een
te
am, k
om je
nie
t zom
aar.
Dat
hee
ft a
lles
te m
aken
met
tale
nten
, per
soon
lijke
dr
ijfve
ren
en v
oldo
ende
uit
dagi
ng.
Alle
en in
geze
t wor
den
op je
tale
nten
is
niet
vol
doen
de. B
elan
grijk
is d
at je
je
tale
nten
kan
inze
tten
voo
r ee
n za
ak d
ie
jij n
astr
even
swaa
rdig
vin
dt. E
en z
aak
die
in li
jn li
gt m
et je
per
soon
lijke
dri
jfver
en.
Jouw
dri
jfver
en b
epal
en m
ede
waa
r jij
je
op
rich
t en
wat
jij b
elan
grijk
vin
dt.
Dri
jfver
en k
unne
n on
der
mee
r vo
ortk
omen
ui
t per
soon
lijke
waa
rden
, erv
arin
g, v
isie
of
idea
len.
Voo
r de
een
is z
ovee
l mog
elijk
ge
ld v
erdi
enen
een
dri
jfvee
r, b
ijvoo
rbee
ld
om te
voo
rkom
en d
at e
lk d
ubbe
ltje
moe
t w
orde
n om
gedr
aaid
zoa
ls v
roeg
er th
uis
het
geva
l was
. Voo
r de
and
er is
een
bijd
rage
le
vere
n aa
n ee
n be
tere
wer
eld
een
drijf
veer
. A
lleen
inge
zet w
orde
n op
je ta
lent
en v
oor
iets
wat
je n
iet n
astr
even
swaa
rdig
vin
dt z
al
Heb je je ooit afgevraagd wanneer tikkertje is afgelopen? Niet als de bel gaat. Althans niet voor degene die als laatste was aangetikt. dus. Jullie zijn de school in gegaan, afgestudeerd en verhuisd. En ik ben hem nog steeds.
JOGCHEM NIEMANDSVERDRIETwww.nobodyhere.com
op d
en d
uur
voel
en a
ls u
itbu
itin
g. J
e m
ag
het ‘
truc
je’ d
oen
waa
r jij
zo
goed
in b
ent,
te
lken
s op
nieu
w. O
p ee
n ge
geve
n m
omen
t ga
je d
enke
n: ‘I
k ka
n di
t wel
, maa
r w
il ik
het
no
g w
el?’
. Als
je d
aare
nteg
en in
sta
at b
ent
om je
tale
nten
in te
zet
ten
in li
jn m
et je
dr
ijfve
ren
dan
kom
je in
die
hee
rlijk
e st
aat
van
‘fl ow
’, ee
n st
aat d
ie b
ijdra
agt a
an je
ge
voel
van
gel
uk.
De
staa
t van
‘fl o
w’ i
s ni
et ie
ts d
at
auto
mat
isch
voo
rtdu
urt.
Om
telk
ens
opni
euw
dat
gev
oel v
an ‘fl
ow
’ op
te k
unne
n ro
epen
zul
je je
zelf
moe
ten
uitd
agen
of
uitg
edaa
gd m
oete
n w
orde
n. In
het
spe
l va
n ki
nder
en z
ie je
dat
ook
hee
l dui
delij
k te
rugk
omen
. Voo
r ki
nder
en is
het
hee
l na
tuur
lijk
om a
l spe
lend
e ee
n ni
euw
e va
rian
t of e
en a
nder
spe
l te
roep
en e
n zo
nder
vee
l dis
cuss
ie g
eeft
de
rest
zic
h hi
eraa
n ov
er. E
en n
ieuw
e ui
tdag
ing
of
een
nieu
w s
pel o
ntvo
uwt z
ich.
Iede
reen
is
van
jong
s af
aan
van
nat
ure
intr
insi
ek
gem
otiv
eerd
om
op
zoek
te g
aan
naar
ni
euw
e ui
tdag
inge
n om
tale
nten
te
benu
tten
, din
gen
te o
nder
zoek
en e
n te
le
ren.
Van
af d
e ge
boor
te z
ijn k
inde
ren
acti
ef, n
ieuw
sgie
rig,
ond
erzo
eken
d en
sp
eels
zon
der
dat d
aar
een
belo
ning
tege
n-ov
er s
taat
. Int
rins
ieke
mot
ivat
ie h
eeft
alle
s te
mak
en m
et o
nze
natu
urlij
ke n
eigi
ng v
an
spon
tane
inte
ress
e en
een
ond
erzo
eken
de
houd
ing
en v
orm
t hie
rmee
een
pri
mai
re
bron
van
gen
ot e
n le
vens
gelu
k. H
elaa
s la
ten
we
onze
intr
insi
eke
mot
ivat
ie te
genw
oord
ig
vaak
ove
rsch
aduw
en d
oor
extr
insi
eke
mot
ivat
ie in
de
vorm
van
gel
d, s
tatu
s en
an
dere
em
olum
ente
n. Ie
dere
en h
eeft
wel
ie
man
d in
zijn
om
gevi
ng d
ie k
laag
t ove
r zi
jn w
erk
en d
ie z
ich
met
tege
nzin
dag
elijk
s na
ar z
ijn w
erk
slee
pt, t
erw
ijl d
ie p
erso
on
vaak
nie
t het
bes
ef h
eeft
om
and
er w
erk
te
gaan
zoe
ken
dat m
eer
in li
jn li
gt m
et z
ijn
drijf
vere
n en
tale
nten
.O
ndan
ks h
et fe
it d
at je
als
indi
vidu
een
gr
ote
vera
ntw
oord
elijk
heid
heb
t om
je
eig
en u
itda
ging
te z
oeke
n, k
unne
n or
gani
sati
es o
nder
steu
nend
e co
ndit
ies
bied
en o
m d
e m
otiv
atie
en
de u
itda
ging
te
ver
hoge
n. H
et g
aat h
ierb
ij bi
jvoo
rbee
ld
om h
et b
iede
n va
n ui
tdag
ende
take
n w
aarv
oor
je je
iets
moe
t ‘st
retc
hen’
om
de
beoo
gde
uitk
omst
en te
hal
en, h
et b
iede
n va
n ru
imte
voo
r au
tono
mie
en
voor
het
aa
ngaa
n va
n re
lati
es. D
at m
aakt
dat
je h
et
alle
rbes
te u
it je
zelf
wilt
hal
en. D
aarv
an z
ul
je g
roei
en a
ls in
divi
du e
n al
s or
gani
sati
e al
s ge
heel
. In
een
orga
nisa
tie
waa
r al
les
erop
ge
rich
t is
deze
ond
erst
eune
nde
cond
itie
s te
cr
eëre
n, z
al c
olle
ctie
ve ‘fl
ow
’ ont
staa
n. O
f zo
als
Mat
hieu
Weg
gem
an h
et v
erw
oord
t in
het
boe
k Sc
hitt
eren
d O
rgan
iser
en: ‘
Als
je
pro
fess
iona
ls a
ls h
omin
es lu
dent
es
besc
houw
t, m
oet j
e ee
ns z
ien
hoe
lekk
er
ze d
an a
an h
et k
nuts
elen
gaa
n.’ J
e zu
lt
vers
teld
sta
an v
an d
e re
sult
aten
die
dat
op
leve
rt. D
an is
een
org
anis
atie
gee
n fr
uitm
achi
ne m
eer,
maa
r ee
n sp
eelt
uin
voor
men
sen
die
sam
en w
at w
illen
voo
rt-
bren
gen
en d
at is
zel
den
geld
alle
en.
Bren
g vo
or m
eer
insp
irat
ie e
en b
ezoe
kje
aan
ww
w.s
chit
tere
ndor
gani
sere
n.nl
.
BRIG
ITTE
HO
OG
END
OO
RN
ho
ogen
door
n@pe
ntas
cope
.nl
Wer
kt b
ij Pe
ntas
cope
als
seni
or a
dvis
eur
op h
et g
ebie
d va
n im
plem
enta
tie-
en
vera
nder
man
agem
ent e
n is
teve
ns a
uteu
r van
he
t boe
k Sc
hitt
eren
d O
rgan
iser
en.
De
orga
nisa
tie
als s
peel
tuin
voo
r he
t gro
te k
ind
Blo
sjes
op
je w
ange
n en
sc
hitt
erin
g in
je o
gen
Great Place to Live volgens Valeria, 8 jaar
Speelruimte veroverenDe kunst is om speelruimte te zien en te veroveren. Ruimte om creatief te denken en andere wegen te bewandelen om te kunnen innoveren. Ruimte om keer op keer onbevangen de werkelijkheid te zien en vragen te stellen. En daardoor niet in de valkuil te trappen van weer een nieuwe nota met weer een nieuw idee. ‘De mens’ blijft centraal staan door consequent te kijken door de ogen van de weggebruiker, de dementerende oudere, de ondernemer, het kind. Dat is een spel op zich in een omgeving die vaak gedomineerd wordt door strakke procedures en structuren. Maar de stelselmatige toets van ideeën en voornemens aan ‘de burger’ bevordert creativiteit.
Lef verzamelenVóór alles gaat het om het verzamelen van een portie lef. Lef om trouw te blijven aan je eigen overtuiging. Lef om niet ten koste van alles mee te gaan in de (vaak ongeschreven) regels van het spel die maken dat ambtenaren worden beloond voor hun notaproductie, voor processen die de dienst, of de bestuurder uit de wind houden. Lef om transparant te zijn en motieven expliciet te maken. Inspiratie uitstralen is het geheim, op basis van een persoonlijke agenda, gekoppeld aan een agenda voor de samenleving. De kunst is authentiek te blijven en te beseff en dat er altijd kritiek zal komen. Dan kan iedere ambtenaar invloed hebben, op iedere plek, ongeacht de drukte en complexiteit van bestuurlijk Nederland.
Gewoon doen!Omarm het motto van een presterende overheid: ‘het resultaat in de samenleving centraal’. En doe het gewoon! Sluit je aan bij gelijkgestemden die net als jij hun hoge ambities voor de samenleving willen waarmaken.
JESSICA VAN KOERTNamens Andere Overheid:
Hans Leefl ang, Gerda Deekens, Marja Boll, Bertine Steenbergen.
De spelende ambtenaar In ieder mens schuilt een kind. Een kind dat frank en vrij de wereld inkijkt, zonder vooroordelen. Een kind dat natuurlijk speelt en in dat spel moeiteloos een wereld maakt waarin alles mogelijk is. Volwassenen vergeten soms hoe belangrijk het is om het kind in zichzelf op te roepen en daardoor telkens opnieuw te kijken, te ervaren en te durven. Ook
voor ambtenaren is dat essentieel. Want inspelen op wensen van de samenleving en merkbare resultaten boeken, vergen samenspel, een onbevangen blik en lef. Andere Overheid staat voor een cultuur en werkwijze die daarop inzet. De roep uit de maatschappij om als overheid nog beter te presteren is groot. Dat kan alleen als ambtenaren speelruimte krijgen van
Ken jij dat kind
ken jij dat kindgenadeloos oprechtkwetsbaar hartverwarmendzorgeloos en echtken jij dat kind
ken jij dat kindondoordacht veranderlijkeindeloos gretigongeremd aanhankelijkken jij dat kind
vandaagzal het allemaal anders gaanieder dag bloeit steeds opnieuwken jij dat kind
grenzeloos nieuwsgierigonaards verliefdtomeloos zwierigken jij dat kind
vandaagzal het allemaal anders gaanieder dag bloeit steeds opnieuw
KOMMER [email protected]
Great Place to Live volgens Sam, 8,5 jaar
Burgers en ambtenarenNederland heeft tal van gezichten. De overheid ook. Dé burger bestaat niet. Dé ambtenaar evenmin. Rode draad is dat burgers zo goed mogelijk willen en kunnen deelnemen aan de samenleving. Meedoen op alle terreinen van het leven: naar school gaan, studeren, wonen, werken, ontspannen én spelen. En dat ambtenaren er zijn voor de spelregels. Ambtenaren die natuurlijk ook zélf burger zijn!Het merendeel van de mensen in overheidsdienst zit er écht voor de samenleving. Zij hebben passie voor de publieke zaak. Jammer genoeg houdt niet iedereen die instelling vol. Het is niet iedere ambtenaar gegeven om zijn, of haar gedrevenheid levend te houden, geïnspireerd te blijven, recht te blijven doen aan de eigen norm die stelt dat de samenleving de meetlat is voor succes.
Foto: Maria Ikonomopoulou Project: ‘Being Yourself ’
Great Place to Live zoekt talent:
fotografen, illustratoren, schrijvers,
pioniers en aanstormend talent.
Meld je aan via [email protected]
Hip ondergoed verkopen in Dubai of een onzitbare stoel verkopen aan het MoMa is gebruik maken van dezelfde energieën als gifgasingrediënten verkopen aan Irak of XTC aan de jeugd van Europa: creatieve handigheid voortgestuwd door een nietsontziende geldingsdrang. Naast winst is er maar een doel: jezelf als stralend middelpunt.Beleidsmakers moeten zich nog maar eens goed bedenken voordat ze een voorwaardenscheppende omgeving maken waar creativiteit goed kan gedijen. Voordat je het weet staat de stad vol met gekke lantarenpalen en zit je gefrituurde geitenkaas te eten tussen lawaaiige jongens gekleed in slechts een roze boa, terwijl de restaurateur protectiegeld betaald aan criminelen die de infrastructuur bepalen en omleggen wie er in de weg loopt. In een stad, bedrijf of gezin waar vrijheid, blijheid het motto van onvermogen is en creativiteit zonder inzicht wordt gestimuleerd, leggen uiteindelijk negatieve krachten de positieve altijd lam. Creativiteit zonder doel is uiteindelijk altijd destructief.
Richard Florida en in zijn zog tientallen andere beleid-aaiers, trekken langs stad en land om hun ideeën voor de economische impuls van deze nieuwe eeuw te verkondigen; de ongekende belofte van de ‘Creative Class’. Hij houd beleidsmakers en managers voor ogen dat na de pausen en monarchen, industriëlen en techneuten nu de tijd is aangebroken voor de creatieve. Dat is goed voor de stad en goed voor je bedrijf. Natuurlijk mag iedereen wel eens in het zonnetje gezet mag worden, dus ook de creatieve, vooral omdat het overgrote deel een inkomen heeft onder bijstandsniveau, dat verdient inderdaad aandacht. Maar om die groep gaat het niet, tijdens de presentaties van Floria en consorten. Het gaat om creatieve die succes hebben, die een bedrijf hebben, die grens overstijgende ambities hebben, waar creativiteit gekoppeld is aan succes en winst. Dat is de ‘class’ waar Florida zijn hoop
op de toekomst vandaan haalt en met hem inmiddels elke gemeente en elk bedrijf met enig gevoel voor tijd.
Creativiteit is een sprankelende, vluchtige, activerende kracht. Iedereen kan in meer of mindere maten gebruik maken van die kracht, net zoals iedereen in meer of mindere mate gebruik kan maken van lichaamskracht of intellectuele kracht. Maar net zoals bij lichaams- of gedachten kracht moet creativiteit gestuurd worden, het moet in dienst gesteld worden aan een doel, liefst een zo hoog mogelijk doel, een ideaal. Als je bij een kind zomaar creativiteit ont-wikkeld, zomaar ontwikkeld dat het goed is van de gebaande paden af te wijken, om gedachtesprongen te stimuleren tussen verschillende denkniveaus, om de fantasie de vrij loop te laten, moet je er later niet van op kijken als dat kind het niet zo nauw neemt met afspraken. Dat puberangsten, vergroot door de gestimuleerde fantasie zeer destructief kunnen zijn en grote eenzaamheid als gevolg kan hebben. Als je creativiteit binnen een bedrijf zomaar stimuleert kun je rare clubjes krijgen met een status apart, die vals en onbetrouwbaar blijken als ze ter verantwoording worden geroepen, die stelen op elk niveau en de kantjes ervan afl open. Als je creativiteit zomaar stimuleert in een stad of land, zorg dan voor een groot sociaal vangnet want discipline, verantwoordelijkheid en realiteitszin is bij deze ‘class’ die Florida zo hoog heeft zitten, ondergeschikt aan leuk doen. Zorg ook voor een dikke huid want uitgescholden word je als beleidsmaker elke dag door columnisten, cabaretiers en andere stuurloze creatieve betweters.
Van MindZap naar MindMapTer voorbereiding van deze uitgave van Great Place to Live hebben we een jaren zeventig spelletje gedaan. In het midden van een groot papier werd het woord Homo Ludens, de spelende mens, geschreven. De zeven aanwezige werden uitgenodigd om, direct rond Homo Ludens, de eerste associaties te schrijven nadat we, voor de overheerlijk maaltijd, al geoefend hadden met beeldende woordassociatie.Vervolgens moesten we deze lijn woorden voorzetten, creatief reageren op, steeds de volgende woorden tot het hele papier vol was. Het resultaat was voorspelbaar; een brij van leuke, serieuze maar vooral richtingloze woorden, kort weg een chaos.
Het was een Mind Zap, alle mooie en lelijke gedachte van zeven volwassen op een tafel-kleed van woorden. Een onbevredigend creatief resultaat, maar een mooie voor-ronde. Daarna keerde we het proces om. In het midden kwam het Great Place to Live logo te staan als hoogste, voor ons alle anders en voorlopig nog onbereikbaar ideaal. Langs de hele rand werd Homo Ludens, Homo Ludens geschreven, niet het midden was het startpunt maar de zijkant, daar werden de eerste worden geschreven.Eerst vrijblijvend als begin, daarna creatief, associatief, via super geconcerteerd naar serieus. We bundelden onze kracht om samen te werken met woorden en ideeën van elkaar om eerst voorzichtig en daarna steeds meer uitgesproken het ideaal een Great Place to Live te benaderen. Creativiteit gebundeld en richting gegeven. Creativiteit als middel om een ideaal te bereiken. Creativiteit als hulpmiddel om elkaar te helpen. Het resultaat was een MindMap; een open kaart om samen het creatieve proces te sturen.
Als je een gezin hebt met een lage moraal, een laag ethische besef, zonder hoge abstracte ideale kun je creativiteit en ook vrijheid maar beter buiten de deur houden, voor je het door hebt zit je met ettertjes die al het geluk verstoren. Met je bedrijf is dat precies hetzelfde, als je niet de hoogste ethische ideaal nastreeft, met grote verant-woordelijk voor alle betrokken laat dan creativiteit maar buiten de deur want het doet je de das om, voor je het door hebt. Voor de stad of een land is een dergelijke houding nog belangrijker. Als de leiding niet constant de hoogst mogelijk idealen nastreeft op het gebied van wereldvrede, milieu, gelijken rechten en eerlijk verdeling hou dan de creatieve ver van het beleid. Voordat je het weet moet je oorlog, een vredesmissie noemen, moet je niet waar te maken Kyoto afspraken naar China verplaatsen, worden mensenhandel en jaarlijkse miljoenen bonussen goed gepraat en bescherm je weer de rijken tegen de armen.
Op de MindMap waren mijn eerste woorden; hard werken, één van de beste woorden die vlak bij het ideaal; Great Place to Live stond was ‘dankbaarheid’. Voordat we als Homo Ludens de keus maken de ‘creative class’ als redders van de economische nood te verwelkomen moeten we eerst een doel omschrijven waar we de creatieve voor inzetten. We moeten de creativiteit ontdoen van persoonlijk gewin en egocentriciteit pas dan is de ‘creative class’ bruikbaar om mee te bouwen aan Great place to Live.
van mindzap naar mindmap
De mindmapsessie werd gehouden onder leiding van Irene Bakker ([email protected]).Voor meer informatie over mindmappen zie: www.mind-mapping.co.uk.
Hoe kan de Homo Ludens bijdragen aan een Great Place to Live? Deze woorden zijn een associatie van zeven mensen op elkaars woorden. De woordenstroom begint bij het begrip ‘Homo Ludens’ en leidt
t naar het hoogste ideaal: ‘Great Place to Live’!
GelijkheidMensen zijn op twee momenten in het leven volstrekt gelijk. Allen op gelijke wijze het gevolg van een intieme conceptie en geboorte, een geheel afhankelijk kind. Bij de dood allen helemaal losgelaten om in het volstrekt onbekende over te gaan, als een geheel afhankelijk kind. Het verschil voor en tussen mensen, man/vrouw, zwart/wit, rijk/arm, machtig/hulpeloos, ligt tussen deze momenten in. Afhankelijk van het spel dat het leven met ze zal spelen.
Het leven: van play naar gameHet pasgeboren kind weet te huilen en lachen, wanneer en hoe, het weet hoe het moet. De eerste regels in de communicatie met ‘de ander’. Peuter en kleuter leren van vuur af te blijven, onderzoeken alles wat los en vast zit, met geluk beschermd door de ouders en de familie. Op de lagere school moet je stil zitten en bij ‘topo’ leer je de grotere plaatsen van je land kennen. Verder groeiend, ontstaat een toenemend bewustzijn van de organisaties om je heen die op de middelbare school duidelijk maken wat er van je verwacht wordt: keuzes maken en examens halen. Jezelf worden mag ook, als het mee zit. En bij de volwassenen begint de voorbereiding op de herhaling van de cyclus. Het vrije spel
van het kind is omgezet in de wereld van regels van de grote mensen. Verder gaan we in een wereld waar de kinderen zich vaak moeten gedragen als volwassenen en de volwassenen zich graag gedragen als kinderen. Wat is het verschil?
Kansen voor Kinderen zijn Kansen voor IedereenOm de samenleving van mensen beheersbaar te houden hebben we regels nodig. En er zijn manieren bedacht om die regels op te stellen. Als het fout gaat breekt er oorlog uit en wint de sterkste. Soms is er geen belang om aan een oorlog een einde te brengen en sleept het bloedende confl ict in stilte voort. Vaak is er geen belang om aan onrecht een einde te maken en verandert er niets aan honger en armoede. De mensheid worstelt zich door de geschiedenis. En soms, heel soms, lukt het regels en verdragen op te stellen die door heel veel mensen worden erkend. Wie immers, bijvoorbeeld, gunt een kind geen kansen. Maar toch, zelfs een internationale overeenkomst als het Verdrag Inzake de Rechten van het Kind (VIRK) wordt nog lang niet wereldwijd gedragen. Het VIRK regelt in 54 artikelen dat waar een liberaal zich niet van een socialist en christen-democraat kan
onderscheiden: het belang van kinderen.De vraag op de bodem is: ‘Zou het kunnen lukken de wereld in te richten als het doel is dat besluiten worden bepaald door dat wat goed is voor de kinderen van de kinderen van nu?’. Een ‘Great Place to Live’? Met z’n allen een gelijke missie, slechts de visie die nog onderscheidt, waarbij de visies relativerend zijn en voortdurend aan belang inboeten. Immers, als met de slinger van een klok wisselen links, midden en rechts de meerderheid aan elkaar uit.
De Partij van de KinderenDe PvdK is in 2006 opgericht met het oogmerk om bij de verkiezingen van mei 2007 een prominente invloed te laten gelden. In de statuten is opgenomen dat de PvdK zich kan laten vertegenwoordigen in alle mogelijke publieke en maatschappelijke organisaties, waaronder ook politieke organen als alle bestaande politieke partijen. Elk kandidaat kamerlid zal dan ook gevraagd worden de uitgangspunten van de PvdK te onderschrijven. Het is u bekend dat door de eerdere val van het kabinet de verkiezingen al plaats zullen vinden in november van dit jaar. Wij schrijven nu hard aan ons partijprogramma onder de naam MISSIE 2010, zoals we dat straks in ons eerste partijblad ‘Jong geleerd, Oud gedaan’ zullen publiceren. De PvdK heeft zeer aardige en bekwame mensen bereid gevonden lesmateriaal in projectvormen te ontwikkelen, waarmee op scholen en in het bedrijfsleven gewerkt gaat worden en waarmee voorstellen aan politiek en bestuur gedaan kunnen worden. Met behulp van de website www.nationale-enquete.nl doet de PvdK zelf haar maatschappelijk betrokken onderzoek. Het wetenschappelijk bureau van de PvdK, de ‘Human Rights Academy’, zal het nodige gewicht in de schaal leggen.
Respect en IdentiteitEen veel gebruikt woord: respect. Wat opvalt is dat zo vaak wordt gezegd: ‘er is geen respect meer’. De infl atie van de betekenis is dat vaak wordt bedoeld ‘er is geen respect voor mij’. En hoe vaak wordt het ‘vroeger’ niet gememoreerd? De PvdK kan daar weinig mee. Artikelen van onze grondwet lijken elkaar
Nelson de MundoGeachte lezer, mag ik mij aan u voorstellen? Mijn naam is Nelson de Mundo, gevraagd als woordvoerder van een nieuwe partij in Nederland. Na lange en zorgvuldige overweging ben ik op het nadrukkelijke verzoek om deze bijna afschrikwekkende taak op mij te nemen ingegaan. Ik kan mij namelijk nauwelijks in de gewoonten van de politiek of het bestuur van ons land herkennen. Pas toen in essentie doordrong dat de uitgangspunten van de Partij van de Kinderen dermate eenvoudig zijn en zo radicaal duidelijk, kon de keuze niet meer worden ontweken.
tegen te spreken. De gewenste gelijkheid lijkt zich te verzetten tegen de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van godsdienst weer tegen die van de vrijheid van meningsuiting. Zoals hierboven gezegd, wanneer over het doel – het belang van de kinderen van de kinderen van nu – geen verschil van mening meer is betekent dat niet dat er geen verschil van meningen of werkwijzen zullen zijn. Een ander is een ander omdat hij of zij anders is. De PvdK zal dus in de eerste plaats staan voor ‘respect voor de ander’. Het streven is dat ieder kan worden wie en wat hij of zij wil zijn. Een kind krijgt een naam en dat betekent alles. De naam staat voor de persoon. De persoon voor de waarde en de liefde voor de eigen en andermans identiteit.
Liefde, Duidelijkheid en VertrouwenElke politieke partij heeft zijn motto voor de komende verkiezingen. De PvdK koestert zich met Liefde, Duidelijkheid en Vertrouwen. Aan mij, Nelson de Mundo, is gevraagd deze begrippen inhoud te geven ten behoeve van het beginselprogramma. Gezien de korte termijn tot de verkiezingen een enorme taak. Het is hard werken om het gedachtegoed van de PvdK op te schrijven. We hebben gezien dat de grote namen van de andere partijen dat allemaal ook doen in kleine boekjes. Aan deze regel van het spel wil de PvdK dan ook meedoen. Hulp is daarbij nodig. Daarom vragen wij om input. Help ons het verkiezingsprogramma voor de toekomst te schrijven. Op onze websites, www.partijvandekinderen.nl en www.nationale-enquete.nl, vindt u alle informatie. Vertel ons wat u denkt en wat de toekomstige parlementsleden moeten weten. Schrijf mee, alstublieft, aan het programma van de PvdK, MISSIE 2010. Ik ben Nelson de Mundo, een kind is Nelson de Mundo, grote mensen zijn Nelson de Mundo, ieder ander is Nelson de Mundo, U bent Nelson de Mundo. Iedereen kan de toekomst maken, toekomst is onze keuze.
Dank u wel,NELSON DE MUNDO
Great Place to Live volgens Floris, 8 jaarAldus Floris: “Als je goed kijkt zie je overal liefde èn mooie kleurtjes”
Foto: ‘Sanne’Jeroen Blok
In de tijd dat Camiel aan het proefzwemmen was voor zijn A-diploma, kwam hij een keer
thuis met een spijkerrokje in plaats van zijn eigen korte broek. Quinten, die toen 3 was,
was er helemaal weg van en trok het meteen aan. Ik had nog ergens een maillot, dus kon
hij er ook de straat mee op. Dat was het begin van een periode van twee jaar waarin hij
regelmatig jurken en rokken droeg. Toen hij vier werd en naar de basisschool ging, bleef
hij ze dragen. Inmiddels had hij schouderlang blond haar, maar hij bleef een jongen:
speldjes en andere typische ‘meisjes-fl iebeltjes’ hield hij niet van en onder zijn paars-
fl uwelen bloemenjurk droeg hij kaplaarzen, anders “was het zo onhandig in de zandbak.”
In die tijd kwamen diverse ouders naar mij toe om te zeggen dat ze het zo geweldig
vonden dat ik hem dat liet doen. De eerste keer was ik verbaasd: ja, natuurlijk, waarom
niet? Op die vraag kreeg ik nooit echt een antwoord. Het idee dat ik het niet toe zou
staan was voor mij ondenkbaar. Waarom zou ik in godsnaam?
We hebben allemaal onze beelden, verlangens, ideeen over hoe we graag willen dat
onze kinderen zijn of zullen worden. Daar is ook niks mis mee, want zonder verlangens
en idealen kun je denk ik niet leven. Het probleem is alleen dat we veel van die wensen
onbewust op onze kinderen plakken. En zonder dat we het in de gaten hebben, duwen
en sturen we onze kinderen dan in een richting die wij graag willen. Maar is dat ook
wat je kind wil?
De vraag is natuurlijk, waar ligt de grens tussen je kind laten doen wat hij wil en hem
opvoeden. Want enerzijds wil je dat ze zichzelf kunnen zijn, anderzijds heb je als
opvoeder ook de verantwoordelijkheid. Ik gebruik daarom als sleutel altijd de volgende
vraag: wie draait er op voor de consequenties? Dat blijkt in de praktijk goed te werken.
Als ze naar buiten willen zonder jas terwijl het bar koud is, dan verbied ik het. Want
als ze ziek worden zit ik met de gebakken peren. Maar naar school in een jurk? Prima.
Wil ik dat mijn kind bepaalde kleren niet aantrekt en andere juist wel? Hoezo? Voor
wie doe ik dat? Omdat ik mij schaam als hij er niet bij loopt volgens de heersende
kledingcode? Dan doe ik dat niet voor mijn kind, maar voor mijzelf. En geef ik mijn kind
de boodschap: wat jij wilt is niet goed. Dat is nogal wat.
Natuurlijk wil je graag dat je kind er leuk uitziet, dat ‘ie geaccepteerd wordt, dat ‘ie
erbij hoort. Maar als dat betekent dat ‘ie zichzelf niet kan zijn, wat leer je hem dan?
Dat hij niet op zichzelf kan vertrouwen. En zelfvertrouwen – er mogen zijn zoals je
bent – is toch wel een van de belangrijkste dingen die je je kind mee kunt geven.
Zoals Camiel, die in groep 5 eens naar school ging in een wollen legging met daarover
een trui. Hij werd uitgelachen door een jongen in zijn klas. Wat heb je gezegd toen
hij lachte, vroeg ik hem. “Het gaat niet om hoe het hoort, maar om wat je leuk vindt”
had hij geantwoord. En op mijn vraag wat hij nu ging doen zei hij: “morgen weer
aantrekken”. Ik was trots op hem. Zelfvertrouwen maakt dat je zelf durft te bepalen
wat je doet. Als je je oren naar anderen laat hangen wordt je gek: zoveel mensen, zoveel
meningen. En welke moet je dan kiezen?
LEONNE MEIRESONNE
www.leonnemeiresonne.blogspot.com
Opvoeding 5: wat bepaal je, wat niet?
De puzzel compleet...All Missing PiecesHier zie je onze drie kinderen Camiel, Wrister en Quinten. Zo scherp als op deze foto zag ik het niet bij hun eerste optreden. Op het straatfeest. Teveel tranen in m’n ogen. Zo trots op die jongens. Ze hebben met elkaar een band gevormd, All Missing Pieces. Ze spelen zoals ze zelf zeggen ‘optimistische punkpoprock’. Ze schrijven alle nummers zelf. Ze zitten zelf achter optredens aan. Ze sparen en werken om hun instrumenten en installaties te kunnen kopen. Het speelplezier spat er vanaf, ze hebben een aanstekelijk enthousiasme. Ze staan er voor, ze gaan er voor. Ze doen het op hun manier, in hun tempo, op hun voorwaarden. En ze worden van de weeromstuit van alle kanten geholpen door een groeiende kring van mensen die in hen gelooft - omdat ze for real zijn. Zoals een buurtgenoot - iemand die het weten kan, zelf popmuzikant en producer - bij hun eerste optreden zei: ‘Het ziet er niet alleen leuk uit... ze zijn écht goed!’. Get up! heet hun eerste demo-CD.
ANDRÉ MEIRESONNEwww.andremeiresonne.blogspot.com
Meer weten, horen en zien van All Missing Pieces? Ga dan naar: www.allmissingpieces.blogspot.com
“Kom op jongens, laten we vrede’tje spelen!”Hoe dat dan moest, vroegen mijn vriendjes zich af.“Eerst leggen we alle wapens op een hoop.”Ik gooide mijn tak op de grond. Jeroen volgde met zijn gele plastic buis en papieren pijltjes. Joost had een waterpistool. Een nieuwe, dus die legde hij heel voorzichtig neer. Armand had niks, maar vond toch een steen.“Zo, nu is het vrede.”“En dan?”“Dan laten we elkaar in vrede leven. Iedereen kan doen wat hij wil.”“Wàt dan?”“Wat je wil. Maakt niet uit.”“Maar jij zou wat verzinnen! Hier is toch geen bal aan.”Ik zag dat mijn idee niet aansloeg. Er was een groter gebaar voor nodig. Wat meer effect. Een vredesverklaring? Een optocht?
“We gaan de wapens verbranden en een vreugdevuur maken!”Daar hadden ze wel oren naar (behalve Joost, maar die wist ook nooit wat te verzinnen.) De rest van die middag hadden we een fi kkie gestookt. Met zonsondergang stonken we lekker naar rook en we waren allemaal te laat voor het eten. Behalve Joost dan. Die rende meteen al huilend naar z’n moeder. Een smeulend waterpistool in zijn handen. Met hem mocht ik een hele tijd niet meer spelen.
JOGCHEM NIEMANDSVERDRIETwww.nobodyhere.com
KOPEN?
www.greatplacetolive.nl
Foto’s: Ico Zonneveldwww.izfotografi e.nl
€ 20
Mogelijk gemaakt door:
“De mensen mogen allemaal over mij zeggen wat ze willen –ik weet namelijk best hoe slecht Dwaasheid bekend staat, zelfs bij de grootste dwazen- toch ben ík het en ik alleen die de macht bezit goden en mensen vrolijk te maken, en dat wordt alleen al afdoende bewezen doordat, zodra ik voor deze enorme menigte naar voren kwam om mijn rede te houden, op slag ieders gezicht opklaarde in haast ongekende, uitzonderlijke vrolijkheid, doordat u dadelijk de rimpels uit uw voorhoofd hebt gestreken, doordat u mij met zo’n blije, gulle lach hebt toegejuicht dat het wel lijkt of heel het toegestroomde publiek dat ik hier zie totaal beneveld is door de nectar der homerische goden gemengd met nepenthe, terwijl u er eerst zo verdrietig en gekweld bij zat alsof u regelrecht uit het hol van Trophonius kwam. Maar zoals geschiedt wanneer de ochtendzon de aarde zijn schone gouden gelaat toont, of wanneer er na een grimmige winter een nieuwe lente met zoele zefi ers zachtjes waait – alles ziet er dadelijk anders uit, krijgt een nieuwe kleur, ja, welhaast een nieuwe jeugd: zo heeft u bij mijn aanblik meteen een ander gezicht opgezet. Wat erkend grote redenaars pas met moeite na een uitvoerige, lang ingestudeerde redevoering kunnen bereiken, de mensen problemen uit hun hoofd praten, dat heb ik dus in één klap gepresteerd alleen door me te laten zien.”
Uit: De lof der Zotheidof De Dwaasheid gekroond
Een pronkrede
DESIDERIUS ERASMUSVertaald door Harm-Jan van Dam
Uitgegeven door Athenaeum-Polak & Van Gennep
SVN
Europe ontwikkelt daarom
samen m
et Great Place
to Live een serie ontmoetingen tussen haar leden en
jongeren: Gathering K
nowledge. M
et de climax in het
najaar 2007, een groots evenement:‘the R
ing of Fire’. De
beslissers van de toekomst ontm
oeten de beslissers van nu. Voor het gem
ak, wij gaan naar Europa! A
ltijd leuk om
over jezelf na te denken en over hoe interessant je bent voor het internationale bedrijfsleven ;-) En, hoe deze ontm
oeting voor iedereen nieuwe perspectieven brengt.
Informele ontm
oetingen geven vertrouw
en
Tijdens het Natural N
etworking Festival gaven w
e een m
asterclass en ontwikkelden het raam
werk, de
uitgangspunten, de waarden, én een aantal evenem
enten. Spelenderw
ijs, in twee uurtjes w
aarin iedereen ook heerlijk van de zon genoot en elkaar aan het einde een w
ens meegaf. M
ensen willen graag betrokken zijn, w
illen m
eedenken. De toekom
st samen m
aken.
Maar zijn de beslissers van de toekom
st wel zo w
ezenlijk anders dan de beslissers van nu? En ontm
oet je elkaar dan zakelijk of inform
eel? Het m
erendeel koos voor een ongedw
ongen setting, voor een echte ontmoeting m
et een focus op de toekom
st. Hoe w
il je deze samen vorm
geven? Pas daarna kun je concreet aan de slag en elkaar vinden in uiteenlopende toepassingen. H
et verschil is w
ellicht dat de nieuwe generatie een netw
erkgeneratie is en daarm
ee uitgaat van het uitwisselen van w
aarden, op basis van transparantie en gelijkw
aardigheid. Het liefst
in hun eigen tijd en belevingswereld.
MV
O: goed idee!
De basisgedachte van SV
N Europe is dat een onder-
nemer die rekening houdt m
et zijn omgeving, daar
niet alleen de omgeving m
aar ook zichzelf een plezier m
ee doet. In het kort vat SVN
dat samen m
et “People, Profi t en Planet”. W
instgevendheid is een basisvoorw
aarde voor een gezond bedrijf, maar dan
niet zonder oog voor de mensen en de planeet w
aarop de ondernem
ing actief is. Great Place to Live voegt hier
nog graag Pleasure aan toe....
In de defi nitie van MV
O N
ederland betekent het “ondernem
en gericht op zowel econom
ische prestaties (om
zet en winst) als op sociale en ecologische
resultaten”. Het Social Venture N
etwork staat aan de
basis van deze ontwikkeling. SV
N ontstond in de jaren
‘80 van de vorige eeuw in de Verenigde Staten en zette
in de jaren ‘90 voet aan wal op het Europese continent.
De leden van het SV
N zijn de pioniers van de huidige
‘MV
O-golf’.
Benieuw
d?
De uitkom
sten van deze masterclass w
orden gepubliceerd op de site van het festival en natuurlijk op de site van G
reat Place to Live. We houden je op de
hoogte! En, wil je m
eedoen? Mail ons dan.
LYKLE D
E VR
IES EN N
OO
R BO
NG
ERS
Links: w
ww
.svneurope.com, w
ww
.greatplacetolive.nl, w
ww
.mvonederland.nl, w
ww
.naturalnetworkingfestival.com
Great Place to Live m
eets
Social Venture N
etwork Europe
Gat
heri
ng k
now
ledg
e
R
ing
of F
ire
Een belangrijk aspect van maatschappelijk verantw
oord werken is dat je w
eet wie de
maatschappij vorm
en waar je rekening m
ee wilt houden. H
et thema van het Social Venture
Netw
ork Europe is komend jaar: jongeren. Zij zijn het die m
oeten leven met de resultaten
van het ondernemerschap van de bedrijven van nu.
Foto: Noor Bongers‘Kijkend naar spelende mensen’. Voorstelling 940 ml Caguama op het Oerol Festival 2003
If you can dream it, you
Waar een wil is…Th omas zat nog geen dag na de zomervakantie in groep 8 of hij moest zich al ziek melden. Zijn moeder: “Ik zie hem helemaal wit wegtrekken als ik zeg dat een journalist hem graag wil interviewen. Het wordt hem allemaal teveel. Behalve dat hij verder wil gaan met schrijven, wil hij op zoek naar een uitgeverij, kinderen helpen met het verwezenlijken van hun dromen en -niet onbelangrijk- hij zit nu in groep 8!” Een paar dagen later gaat het gelukkig weer beter met Th omas. Sterker nog: hij zit weer vol nieuwe plannen. Over de telefoon vertelt hij: “Ralph (zijn zakenpartner, TK) heeft gezegd dat hij mij wil helpen bij het opzetten van mijn eigen bedrijf. Ik heb ook al een naam bedacht: ‘If you can dream it, you Kandou it!’. Leuke woordspeling toch?”Of er een tweede druk komt weet hij nog niet. “Ik denk dat ik net zo lang op zoek ga naar een uitgeverij tot iemand mij een aantrekkelijk bod doet. Ik stop niet, anders is het allemaal voor niets geweest.” Wel is Th omas al begonnen aan zijn tweede boek. Over de inhoud kan hij nog niet zoveel zeggen: “Ik heb tijdens de vakantie pas één velletje geschreven. In ieder geval hoop ik dat mijn tweede boek beter wordt dan mijn eerste. Ik ga proberen nog mooier te schrijven.” Heeft George Parker nog een boodschap voor Th omas? “Jazeker, waar een wil is verschijnt een weg.” Parker heeft gelijk. Kijk maar naar de schrijfster Kathleen Rowling. Een stuk of acht uitgevers wezen haar af voordat eentje het aandurfde haar boek uit te geven. Inmiddels kent de hele wereld Harry Potter.
TESSA KOOPwww.ipmmedia.nl
De berg van Logstein
Het kinderboek dat Th omas heeft geschreven gaat over twee kinderen, Daniël en Marta, die allebei heel graag een mp3-speler willen hebben. Helaas hebben ze niet genoeg geld. De verkoper heeft een oplossing bedacht: ze mogen de mp3-speler meenemen als ze eerst de berg van Logstein beklimmen. Natuurlijk moet het duo onderweg allerlei gevaren trotseren. Zombies, levende skeletten en een levensgevaarlijke val uit een vliegtuig, niets kan hen ervan weerhouden de opdracht te volbrengen. Gelukkig krijgen ze onderweg nog wat hulp van een draak.
www.thomaskandou.nl
“Ik dacht in het begin: een boek schrijven lijkt me wel leuk, maar of ik het kan dat weet ik niet. Toen ben ik maar gewoon begonnen,” vertelt Th omas. Het heeft de jonge debutant geen windeieren gelegd. Inmiddels zijn er 1100 boeken van ‘De berg van Logstein’ verkocht en is het toe aan een tweede druk. Negen jaar en dan al een boek schrijven; Th omas zelf is er vrij nuchter onder. Zonder dat iemand het wist is hij tussen de middag, tijdens het overblijven op school, aan het verhaal begonnen. “Ik wist nog niet helemaal waar het boek over ging, een beetje maar. Tijdens het schrijven ging het vanzelf een kant op. Op een gegeven moment was ik bijna klaar, maar toen dacht ik: ‘als ik nu stop dan is het wel een heel erg kort boek’. Dus ben ik wat omweggetjes gaan verzinnen.”
Droom op de plank‘Een kind kan de was doen’, dat gevoel krijg je als Th omas vertelt over zijn pennenvrucht. Maar veel volwassenen hebben heel wat dromen – onder een dikke laag stof - op de plank liggen. Hoe komt het dat de één de daad bij het woord voegt en de ander niets uit zijn handen krijgt? “Gedachten worden altijd werkelijkheid,” zegt stand-up magician en zakelijk spreker George Parker (45). “Punt is alleen dat sommige mensen voor zichzelf met tegenwerkende gedachten een dam opleggen. Dan ontstaat plus en min met als uitkomst: min.” Kortom: geen boek.
Macht over je gedachtenHet boek van Th omas staat in feite symbool voor veranderingen die wij als mens in ons leven of werk teweeg willen brengen. Veranderingen die jammergenoeg zelden van de grond komen. Parker reist de hele wereld over om de ‘toverformule’ voor creatie aan (zaken)mensen uit te leggen. “Zaak is macht te krijgen over je eigen gedachten. Alles wat in het leven op je weg komt, is een creatie van je eigen gedachten. Dus JIJ alleen bent bij machte om jouw werkelijkheid te veranderen. Simpelweg door je gedachten erover te veranderen.”Toen Th omas begin dit jaar opeens vijftig handgeschreven velletjes papier in zijn handen had, besloot hij een uitgever te zoeken voor zijn boek. “Ik dacht: ‘als ik nou eens probeer op televisie te komen. Misschien kan ik dan een oproep doen’.” Zo geschiedde. In april verscheen Th omas op televisie bij het programma de Club van 100 (Nederland 2). Daarna ging het balletje snel rollen.
Eigen bedrijf beginnenEr is alleen één probleem waardoor de nieuwe carrière van Th omas hem boven zijn hoofd groeit. De berg van Logstein is toe aan een tweede druk en hij heeft tot nu toe nog geen uitgever gevonden die naast de distributie de hele verkoop en marketing op zich wil nemen. “Kosmos, de uitgever van de eerste druk, geeft namelijk offi cieel geen kinderboeken uit,” legt Th omas’ moeder uit. “De uitgeverijen die wel interesse hebben in zijn boek willen het complete boek herschrijven, omdat de stijl te kinderlijk is. Maar het is natuurlijk ook door een kind geschreven!.” Th omas ziet dat helemaal niet zitten, net zoals hij het niet ziet zitten dat een uitgeverij 80 procent van de winst opstrijkt en hij maar tien procent krijgt.Th omas: “Tot nu toe heb ik alles zelf gedaan en heb ik veel meer winst.” Voor dat geld is Th omas niet van plan een nieuwe mp3-speler te kopen of ander leuk speelgoed. “Ik wil andere kinderen stimuleren hun dromen waar te maken,” zegt hij gedecideerd. “Daarom wil ik een bedrijf beginnen. Ik heb alleen een probleem: onder de 18 jaar mag ik zelf geen bedrijf opzetten.” Parker: “Nu komt het er echt op aan. Blijft het bij beginnersgeluk of lukt het Th omas door te zetten? Veel mensen komen namelijk in een spiraal van negatieve gedachten terecht als het tegenzit.”
9-jarige schrijver toe aan tweede druk
Wat kan je leren van kinderen? Ontzettend veel. Neem Th omas Kandou uit Arnhem. Waar circa twee miljoen Nederlanders ervan dromen ‘ooit eens’ een boek te schrijven, heeft de negenjarige Th omas in vier maanden tijd de klus geklaard. Hoe? Door het gewoon te doen. In de pauze.
MERRY-GO-ROUND
Michiel Reessink’s utopie is dat wapens omgebouwd worden tot kunst, architectuur en speelgoed. Al eerder bouwde hij een atoombom, die liggend op statieven een soort relikwie vormt. Het geheel is van beton met hierin een aantal kijkgaten waardoor men een fresco aan de binnenzijde van de bom kan aanschouwen.
Merry-go-round is een draaimolen bestaande uit onderdelen van een revolver. Het in beweging zetten van Merry-go-Round geschiedt puur door spierkracht. Het werk draait om de verschillende fasen tussen het volwassen en het kind zijn. De beleving tussen wat is goed en wat is kwaad speelt hierbij een rol: verleidingen waar we in ons leven mee te maken krijgen waar we vaak onbewust aan toegeven en die ons vervolgens op de proef stellen. Merry-go-Round is een fysiek werk waarbij de toeschouwer, vooral ouders met kinderen, direct betrokken worden bij een sculptuur. Aangetrokken door het bekende draaimolen principe zet de ouder het kind in het stoeltje en duwt het van zich af. Hoewel het kind één geworden is met een symbool dat staat voor dood en verderf, zal het slechts euforische prikkels ervaren.
Merry-go-round is mede mogelijk gemaakt d.m.v. een subsidie van de provincie Gelderland.
MICHIEL [email protected]
Kandou it!
Hoe gaat het met de kinderen in Japan? Moeten we ons zorgen maken? Zijn ze overwerkt, zijn ze gelukkig?
Van 14 juli tot en met 14 augustus 2006ben ik als verhalenverteller in Japangeweest. Ik heb daar vele vertelvoor-stellingen en cursussen gegeven. Bovendien heb ik uitvoerig met vele mensen gesproken, met name over de Japanse cultuur.
MetropolenWat mij het eerste opvalt zijn de zeeën van steden, beton, licht, reclames, auto’s, drukte en mensen. Loop ik het station uit hoor ik een vogeltje zingen. Waar is het beestje? Snel gevonden. Het is een elektronisch vogeltje uit een luidsprekertje bij de uitgang.‘Houd je van je werk?’ vraag ik aan een jongeman in pak met stropdas op een bankje in Nagasaki. ‘Nee’, zegt hij, ‘ik ben rekenaar bij een bouwbedrijf en zou graag wat anders willen doen. Maar ik kan niet. Ik heb een vrouw en twee kinderen
Sean Covey is de zoon van Stephen R. Covey, auteur van de bestseller De zeven eigenschappen van eff ectief leiderschap. Van dit boek zijn wereldwijd inmiddels 15 miljoen exemplaren verkocht en is daarmee het best verkochte en meest vertaalde managementboek ooit. Sean borduurt in zijn boek voort op de door zijn vader beschreven eigenschappen die ook van tieners succesvolle mensen kunnen maken. Hij schrijft in zijn inleiding dat hij dit boek geschreven heeft ‘omdat het leven van tieners niet zo gemakkelijk meer is’. Als tiener had hij het gevoel alsof hij continu in een achtbaan zat. Het boek is bedoeld als kompas om een weg te vinden in het leven.
De 7 eigenschappenIn het boek wordt helder omschreven welke eigenschappen gelukkige en succesvolle tieners wereldwijd gemeen hebben en hoe je die kunt ontwikkelen. Eigenschap 1 maakt je bewust dat je de hele dag door kunt kiezen of je reactief of pro-actief (vooruitziend) omgaat met allerlei situaties. Daarnaast is een mentale instelling dat ‘het lukt’ belangrijk is als je iets wilt bereiken; je neemt initiatief, bent creatief en volhardend. De volgende eigenschappen bouwen daar op voort. Eigenschap 2 stimuleert je om na te denken over je toekomst, en eigenschap 3 gaat over het stellen van prioriteiten en je tijd indelen. Er wordt ingegaan op angst en twijfel, sociale druk en ‘nee’ leren zeggen. Door deze eerste drie eigenschappen leer je jezelf beter kennen. Je krijgt meer zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld. Ze leiden tot een zekere persoonlijke autonomie; een overwinning op jezelf. Als die basis is gelegd ben je klaar voor overwinningen op je omgeving met behulp van de eigenschappen 4, 5 en 6. Respectievelijk: win-win-denken, echt luisteren (eerst begrijpen dan begrepen worden) en creatieve samenwerking met anderen (synergie). Eigenschap 7 tenslotte geeft aan dat het belangrijk is om jezelf steeds te vernieuwen en te versterken – zorgen voor je lichaam, je geest, je hart en je ziel creëert een opwaartse groeispiraal.
eigen verantwoordelijkheid
Waar kies je voor? Wil je slachtoff er zijn van je omgeving of de verantwoordelijkheid voor je leven op je nemen? Dat is het centrale thema in het boek ‘Zeven eigenschappen die jou succesvol maken’ van Sean Covey. Het is de Nederlandse vertaling van 7 Habits of Highly Eff ective Teens. Eind deze maand verschijnt het daarbij behorende werkboek om de eigenschappen in je levenshouding te leren integreren.
Kinderen
Tijdens een nachtelijke wandeling loop ik langs een basis-
school, waar in een van de lokalen het t.l.-licht knippert.
En plotseling zie ik het voor m
e: het ondeugende jongetje dat voor straf m
oest nablijven en door een verstrooide leraar is vergeten.Verlaten en teleurgesteld leeft hij zijn frustratie uit op het lichtknopje. A
an, uit, aan, uit, een zinloos signaal in de nacht. Terw
ijl ik verder loop, vraag ik me af w
at er van hem terecht
zal komen. Zal hij schrijver w
orden? Hopelijk niet.
JOG
CH
EM
NIE
MA
ND
SV
ER
DR
IET
ww
w.nobodyhere.com
Van slachtoff erschap naar
Tekening van Fuuko
die ik moet onderhouden. Bovendien zijn de kosten hoog.’ Hij was niet de enige die ik gevraagd heb. Velen kwamen met soortgelijke antwoorden.Er wordt veel geconsumeerd in Japan. Sprekend is dat je toch wel elke drie jaar een nieuwe auto koopt. Ik vraag me sterk af waar al die tweedehands auto’s blijven. O, ja, ze rijden daar links.
Met de kinderen gaat het goedHoe gaat het met de kinderen in een land als dit?Ik heb drie vertelvoorstellingen gegeven op een basisschool in de buurt van Nagoya. In elke klas zitten minstens veertig kinderen. De onderwijzers had ik vantevoren gevraagd om de kinderen een tekening te laten maken met als thema ‘Great Place to Live.’ Honderdtwintig tekeningen heb ik gekregen. En een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Kijk eens naar de tekening van Riona (8 jaar). Een lust om te zien. Twee kinderen, beide meisjes, spelen tennis. Het gras is groen, er is een regenboog en een rode zon. Er is een helder kleurgebruik. De kinderen in de tekening zijn warm omhuld, een glimlach op hun gezichtjes. De boom, het net en het meisje links staan in contact met de grond. Fuuko (8 jaar) laat eenzelfde soort beeld zien. Wat een ongelofelijke vrolijkheid straalt er van af.De tekening van Hunami mag er ook zijn. En weer zie je de omhulling, de veiligheid, het geborgen zijn. Van de vele tekeningen die ik van kinderen gekregen en bestudeerd heb zie ik hoe gezond en vrolijk deze kinderen zijn en hoe fi jn ze het maken. En zo heb ik de kinderen ook beleefd.En toch, als (jong) volwassene gaat er iets mis. De zelfmoord, en dat is heel erg
tragisch, onder jongeren is buitengewoon hoog. Eenzame vrijwillige opsluiting, totale vereenzaming komt veelvuldig voor. En ik maak het mee. Jongeren die midden in de kortdurende zomervakantie zeggen: ‘Nee, ik kan niet, ik moet leren voor mijn toelatingsexamen.’ Er is een gigantische maatschappelijke druk om hard te werken en te presteren. In Tokio zitten de treinen om elf uur ’s avonds vol. Stampvol. Tachtig procent forensen die van hun werk komen. Even slapen en de volgende dag weer naar hun werk.
OntplooiingsremEen Engelse leerkracht die een cursus bij mij kwam volgen zei: ‘Ik kom de cursus verhalenverteller bij u doen, omdat ik niet getraind ben om les te geven in Engelse spraak. Ik ben alleen getraind om schrijvend en lezend Engels te doceren.’De overheid heeft besloten dat het goed voor de Japanners is om naast begrijpend lezen en schrijven ook Engels te kunnen spreken en verstaan. Vanaf het komende schooljaar wordt dit op de meeste scholen van kracht. Dat bevestigde bij mij het idee dat in de Japanse cultuur nauwelijks ruimte is voor eigen inbreng, voor eigen initiatief, voor eigen ontplooiing. Dat zie je ook op de scholen. De leerkracht wordt van bovenaf streng beoordeeld of hij zich wel aan de voorgeschreven lesstof houdt. Een jaar geleden zou ik niet eens op school hebben mogen optreden. De wetgeving maakt het nu mogelijk dat gezelschappen door de school zelf worden aangetrokken. Dat is een revolutie, daar.Als ik in mijn cursussen ‘verhalenvertellen’ een opdracht geef die enige ruimte overlaat aan eigen inbreng dan zie ik de blokkade bij de deelnemers op hun gezichten. Duidelijke, heldere, afgebakende opdrachten, daar gaan ze voor. Eigen inbreng, eigen initiatief schrikt af.
SpelJapan beleef ik als een serieus land. Hard werken en niet opvallen. Spelen, plezier beleven om het plezier dat doe je niet, want het dient geen doel. Het mooie aan spel, vind ik, is juist het doelloze. Een huppend kind dat een versje opzegt met nietszeggende woorden is het toppunt van spel. Het gaat om het plezier, meer hoeft niet. Als volwassene moet je daar een beetje gek voor zijn. In Nederland zijn dit soort mensen mij niet vreemd. Misschien val ik er zelf wel onder. In Japan is dit echter ondenkbaar. Een Japanse clown, dat zou ik nou wel eens willen zien.
ConclusieHet jonge kind heeft het doorgaans goed. Er is veel liefde, zorg en aandacht. Daar het kind in een omgeving omgroeit waar gehoor- en volgzaamheid belangrijke ingrediënten zijn, leert het niet vanuit zichzelf te ontplooien. Op latere leeftijd wreekt zich dat. Japan staat voor een buitengewone sociale uitdaging op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Omdat de oude verhalen gaan over de zich ontwikkelende mens en de vertel-kunst per defi nitie een sterke individuele tint heeft, kunnen beide een belangrijke bijdrage leveren.
WIM WOLBRINK Verteltheater Werder
7 Habits in het onderwijs Erik van Landewijk1 is een pionier in de toepassing van de zeven eigenschappen in het onderwijs. Hij is docent en mentor aan het Da Vinci College in Leiden (VMBO, HAVO, VWO). In 2000 kwam hij in aanraking met het gedachtengoed van Covey en begon materiaal te maken om de ‘habits’ uit te leggen aan kinderen. Stap voor stap verzamelde hij boeken, (speel)fi lms, documentaires e.d. om de methode te ondersteunen. Zoals hij zelf zegt: ‘Eigenlijk alles wat aanslaat bij de leerlingen.’ Hij past het sindsdien toe in de klassen waaraan hij les geeft.Collega’s en schoolleiding zagen al gauw dat zijn leerlingen op het VMBO betere resultaten behaalden en het gedragsmatig beter deden; huiswerk af, hogere cijfers, minder verzuim en minder brutaal. Na de nodige scepsis ontmoet te hebben, traint Van Landewijk inmiddels collega’s en leerlingen. Ook worden tijdens bijeenkomsten ouders ingewijd in de zeven eigenschappen. Voor het nieuwe schooljaar wordt eigenschap 1 ingeoefend tot december bij zowel de leerlingen als de leerkrachten. Pas als dat beklijft is, volgt de tweede eigenschap.
ZelfstandigheidOnderwijsontwikkelingen als het Studiehuis en het Nieuwe Leren gaan uit van zelfstandigheid en eigen verant-woordelijkheid van leerlingen, maar scholen worstelen met de vraag hoe dat te bewerkstelligen. Ondertussen is het aantal vroegtijdige schoolverlaters schrikbarend hoog. Per jaar verlaat gemiddeld 40% van de leerlingen op het ROC de school zonder diploma. Volgens Van Landewijk is het nog te vroeg om alle eff ecten te kunnen overzien, maar wel is duidelijk dat de zeven eigenschappen de zelfstandigheid en verantwoordelijkheid in samenwerking meetbaar verbeteren.Voor wie het boek van Stephen R. Covey ongelezen in de boekenkast heeft staan, zijn het boek en werkboek van Sean Covey wellicht een herkansing om de eigenschappen alsnog eigen te maken. Al was het alleen maar om jongeren, zoons en dochters, in hun groeiproces te begeleiden. In navolging van een aantal landen is ook in Nederland een aparte onderwijsgroep opgericht om de vertaling van de ‘7 Habits’ naar het onderwijs te maken2.
ANNEMIE WORTELBOER
Zeven eigenschappen van succesvolle tieners
in Japan
1 info: Erik van Landewijk, [email protected] info: FranklinCovey Onderwijsgroep, www.franklincovey.nl
Tekening van Hunami
Tekening van Riona
<<Laten we de kelner in dit café eens bezien. Zijn bewegingen zijn fl itsend en zorgvuldig, een beetje te precies, een beetje te vlug. Hij komt met een iets te kwieke stap op de klanten af. Hij buigt een beetje te gemakkelijk; zijn stem, zijn ogen drukken een iets te gretige belangstelling voor de bestelling van de klant uit. Tenslotte komt hij weer terug. In zijn loop probeert hij de stijve tred van een robot na te bootsen. Hij draagt zijn dienblad op de roekeloze manier van een koorddanser door het in een steeds weer verbroken wankel evenwicht te houden, dat hij steeds weer herstelt door een lichte beweging van arm en hand. Zijn hele gedrag maakt op ons de indruk van een spel. Hij doet zijn best om zijn bewegingen aan elkaar te koppelen alsof het mechanismen zijn waarvan het ene het andere in werking stelt; zijn gebaren en zelfs zijn stem lijken mechanismen te zijn; hij laat zichzelf functioneren als een kwiek, meedogenloos, snel werkend ding. Hij speelt, hij vermaakt zich. Maar wat speelt hij? We hoeven niet lang toe te kijken om dat te kunnen vertellen: hij speelt dat hij een kelner in een café is. Daar hoeven we ons niet over te verbazen. Het spel is een soort plaatsbepaling en een soort onderzoek. Een kind speelt met zijn lichaam om het te exploreren, er een inventaris van op te maken; de kelner in het café speelt met zijn situatie om deze te kunnen verwerkelijken. Alle mensen die iets verkopen staan voor deze taak. Hun situatie is van zuiver ceremoniële aard. Het publiek eist van hen dat zij deze situatie als ceremonie tot werkelijkheid brengen; zo is er de dans van de kruidenier, de kleermaker, de veilingmeester, de dans waarmee zijn hun cliëntèle ervan willen overtuigen dat zij niets dan kruidenier, kleermaker of veilingmeester zijn. Een kruidenier die staat te dromen kwetst de klant, omdat hij niet voor de volle honderd procent kruidenier is. De maatschappij eist van hem dat hij zich beperkt tot zijn functie als kruidenier, net zoals de soldaat die in de houding staat zichzelf tot een soldaat-ding maakt, met een blik recht vooruit die niets ziet, die niets hoeft te zien, omdat niet zijn belangstelling op dat moment maar de voorschriften bepalen op welk punt hij zijn ogen moet fi xeren (de blik ‘strak vooruit’). Er zijn inderdaad veel voorzorgsmaatregelen getroff en om een mens gevangen te houden in wat hij is, alsof we in de eeuwige vrees leven dat hij zich zou kunnen losmaken, dat hij zou kunnen uitbreken en plotseling aan zijn situatie zou weten te ontsnappen.>>
CITAAT UIT:Dramaturgie van het Dagelijks Leven
(Schijn en werkelijkheid in sociale interacties)
Geschreven door Erving Goff man Uitgegeven door Erven J. Bijleveld, Utrecht.
Colofon...Great Place to LiveJaargang 1 uitgave 3Oplage 20.000Verschijnt: 3x per jaar
Hoofdredactie Noor Bongers,[email protected]
Eindredactie Perry Oostrum, Pentascope. Marlies Eijsink, Nieuwe Garde. Tessa Koop, inspire people media. Janine Abbring, Nieuwe Garde
Traffi c en productie Willemijn Phielix, Pentascope
Grafi sch Ontwerp / IllustratiesDennis Happé, Denn’s werk. [email protected]
Drukkerij Hazewinkelpers, Groningen
Logo Hendrik Jan Grievinkwww.hendrikjangrievink.web-log.nl
Great Place to Live team Voor Pentascope: Engbert Breuker, Erik Mandersloot, Gregory Mehciz, Shanti Silos, Carien van den Hoek, Jeroen Blok, Leo Lamb, Rein de Vries, Dirk Schaafsma, Miriam Kuin, Cécile Schlangen.Voor Nieuwe Garde: Lykle de Vries, Jos den Daas, Simon Groen, Armand Verspeek.Voor Great Place to Work: Marcel van Marrewijk.Voor Elvenstone: Martijn Aslander, Fanny Koerts.Namens zichzelf… Jan Willem Wolff , Jacky-O, Steven van Vliet.
Speciale dank gaat uit naar alle mensen die zo nieuwsgierig zijn, dat ze iets met Great Place to Live willen!
Wil jij Great Place to Live voortaan in je brievenbus ontvangen? Stuur dan een email met je gegevens naar [email protected]
Illustratie: www.nobodycanglue.com
Illustraties ‘Foomps’: Mieke Driessen. Bekijk de avonturen van deze pluizige vriendjes op www.miekedriessen.nl.
