zaterdag 19 mei 10:00 u - 17:00 uur zondag 20 mei 12:00 u - 17:00 uur

“Het Verhaal”

Overzichtstentoonstelling 2012

Wat ik geprobeerd heb te schilderen.Dat is:Een onmetelijke ruimteEen altijd durende draaiingEen onuitputtelijke lichtbronZo groot, dat zelfs deze drie tulpenHun kopjes oprichtennaar “Het Licht”

Een onmetelijke ruimteWim Demmer

3

impact

de muziekuitvoering wordt glorieus uitgevoerdlangzaam zweeft de compositie naar binnen en kleurt mijn gehoorgeluidloos zing ik de vertrouwde klanken meeals ik mijn ogen sluit kan ik dansende blijde noten verzwelgen mijn weemoed en ontroeringen de melodie klinkt plezierig licht en dynamischik geloof dat ik mee ga

(gedicht van Leonique Hermans)

Music was my first loveBep Hermans

4

Het schilderij “Vreugde over Vrucht” vertelt twee verhalen. Een concreet, zichtbaar verhaal en een symbolisch. Mijn man jogde jarenlang regelmatig langs de “Weinstrasse”, zuidelijk van Wenen. We Wandelden er samen of reden erdoor, vooral in de herfst was het buitengewoon mooi. De impressie van de Weinstrasse vormt de achtergrond voor het tweede verhaal, niet in Oostenrijk, maar is Israël, dichtbij Jeruzalem. Daar stond meer dan 2000 jaar geleden, Jezus van Nazaret stil bij een wijnstok, samen met zijn leerlingen. Hij sprak over zijn Vader als wijnbouwer, over zichzelf als wijnstok. Over ranken die vrucht dragen en gesnoeid worden en andere die losgeraakt zijn van de wijnstok en verdorren.Op het schilderij zijn de druiven de vrucht van de verbondenheid aan de wijnstok. In het verhaal van Jezus gaat het over de verbondenheid met hem, waardoor vrucht groeit in het leven van mensen. Die vrucht bestaat uit liefde in al zijn verschijningsvormen.De handen die van boven komen staan symbool voor de handen van God die zich verheugt over die vrucht waarover Jezus van Nazaret spreekt met zijn leerlingen.Vandaar de naam “Vreugde over Vrucht”.

Vreugde over VruchtBaukje Doornenbal

5

Berlijn 2010.Deze keer ben ik er, mede ten behoeve van een optreden van de band Tangerin Dream op de Citadel in Berlijn. Een van de gespeelde nummers is aangeduid als “Salley Garden”, instrumental en gespeeld op saxofoon. Het nummer heet in zijn oorspronkelijk vorm “Down by the Salley Gardens”. De schrijver van de tekst is Wiliam Butler Yeats een Iers Dichter en is op muziek gezet door Herbert Hughes. De tekst is als volgt:

Down by the salley garden my love and I did meetShe passed the salley gardens with little snow-wite feetShe bid me take love easy, as the leaves grow on the tree;But I being young and foolisch, with her did not agree.

In a field by the river my love and I did standAnd on my leaning shoulder she laid her snow –wite handShe bid my take life easy, as the grass grow on the weips,But I was young and foolisch, and now am full of tears.

Bovenstaand gedicht is voor mijn werk een verdieping van tot nu toe gehanteerd thema t.w. “de mens in het landschap”. Getoonde werken zijn gebaseerd op omschreven gedicht en hebben geen nader aangeduide titels. Ik benoem ze als “gedicht in beeld”.

Gedicht in beeldAdri Langbroek

6

Een spel of toch niet? Gezellig of niet? Spannend of niet? Avond of dag? Vrolijk of somber?

Kijk en creëer uw eigen verhaal.

The gameMinie Schreurs-Schreurs

7

Het boeiende verhaal van de tulp

Nederland is een echt tulpenland en ook beroemd om zijn tulpen. In de 17de eeuw van 1630 tot begin 1637 ontstond er in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden een tulpenmanie. Plotseling werden tulpenbollen handelswaar en de prijzen liepen op tot ongekende hoogte.De tulpenbol werd zelfs zijn gewicht in goud waard.Even snel als de gekte opkwam was het ook weer over. Na het hoogtepunt in 1636 tot februari 1637 zakte de bollenmarkt plotseling in.Speculanten bleven berooid achter.

De tulp blijft mij boeien.Elk voorjaar zijn ze er opeens, de tulpen op lange krachtige stelen en in de meest vrolijke kleuren.

TulpTruus van Valkengoed

7

Ons levensverhaal wordt altijd verteld vanuit de rode lijn die wij vanaf onze geboorte met ons meedragen. Ons leven heeft een lijn die wij geheel naar eigen inzicht kunnen inrichten en doorlopen. De belangrijkste punten in ons leven zijn díe waarin wij een gedurfde keuze maken en afwijken van ons veilige plan. Het keuzepunt wordt in ons beeld weergegeven. Het moment van beslissen en de vlucht die wij in de tijd gaan maken. Een vlucht die niet zonder slag of stoten zal gaan en waarbij wij onze littekens oplopen. Die punten geven ons de mogelijkheid om ons leven opnieuw in te zien en in te richten. Een nieuwe start, een nieuwe manier van leven of slechts een andere manier van denken. Hierdoor maken wij het mogelijk ons leven te verrijken en nieuwe mensen te ontmoeten en zonder spijt terug te kijken.

KeuzeFamilie Buitink

8

Er is geen enkele uitvoering van welke kunstrichting dan ook zonder verhaal. Vaak is het ontstaan door een rationele emotie die start bij een schilderij met de eerste streep op het doek naar een vorm van herken-ning.Een landschap is vaak een weergave van wat de natuur laat zien, een meer fotografische vorm in een getekend of geschilderd verhaal.Figuratief geeft aan: het trachten een meer natuurlijker beeld te schet-sen dan de zogenaamde platte fotografie, dus een vorm van beeldverhaal in zijn of haar omgeving aangekleed met achtergronden.Abstracte kunst verbeeld een kunst in een emotie weergegeven in een verscheidenheid van vormen, beelden en streken, vaak alleen herken-baar bij de producent, maar door een ieder te vertalen naar een eigen verhaal.ARIE zijn schilderijen zijn niet onder te brengen in een van bo-vengenoemde kunstvormen, maar geven emoties in lijnen, figuren en kleuren weer. Zij laten zien dat elk stuk zijn eigen verhaal weer-geeft.Zo ziet men er zijn veel stromin-gen in de kunst, intellectuele, emotionele en verstandelijke weergaven.Elke kunstvorm blijft altijd esthe-tisch mooier of lelijker, maar heeft wel altijd haar eigen verhaal.

Drankzucht en verwonderingArie

9

Gedicht

VerhaalVerbaalOp doek gebrachte kleurenZo moet het gebeurenSoms als ingeving spontaanDus snel gedaanMaar vaak een gevechtWel of niet terechtMaar aan het eind van de strijdIs het tijd het te vertalen verbaalIn het verhaal.

Hoogtevrees. Je zult het als vogel maar hebben…

HoogtevreesB.Art 4art

10

Later - als ik groot ben - draag ik altijd hoge hakken. Net als Barbie heb ik mooie lange haren die ik in een hoge paardenstaart draag. Later - als ik groot ben - kan ik heel goed en heel hard fietsen. Iedereen vindt me leuk. En ik trouw met Ken…

Als ik groot ben...BeeldSchoon

10

Hallo, mijn naam is natuurlijk Lara. Ik heb net een nieuwe woning aan de Callenbachstraat. Dit is vlak bij de Postkamer. Ik ben 21 jaar. Ik werk hier gezellig met de mensen. Dit vind ik leuker dan waar we eerst werkten, want daar was het heel druk en hier valt het gelukkig mee. Mijn nieuwe kamer, waar ik woon, is heel mooi geworden. Ik maak vazen mooi, ik verf, ik maak tasjes voor mobieltjes, ik haak pannenlappen, beschilder servies en nog veel meer. Armbanden maak ik ook weleens, heel veel he?! Ik ben ook heel goed in verjaardagen onthouden, ik ben net een kalender haha! Ik wilde graag poezen schilderen. En heb deze van een plaatje nagetekend en beschilderd. Tadaaaaa!!!

De poezenbendeLara Visser (De Postkamer)

11

Ik ben Carolien Kraamer en ik ben 39 jaar. Ik woon in Nijkerk, dus lekker dicht bij de Postkamer en ik heb al heel lang een vriend. Ik werk in de bediening, in het atelier en af en toe in de winkel. De bediening vind ik het allerleukste. Soms zijn de gasten niet zo vriendelijk, maar gelukkig veel gasten wel! In het atelier maak ik mooie schilderijen. Af en toe werk ik met papier-maché of ga ik mozaïeken. Ik vind het leuk als ik mijn werk in de winkel zie staan, dan ben ik wel een beetje trots.Ik heb 3 dames geschilderd, die zijn lekker thee aan het drinken. De dames vinden elkaar lief en ze kijken naar elkaar. Ik heb roze en paarse kleuren gebruikt, omdat dat vrolijke kleuren zijn. Het servies vind ik mooi, daar zou ik wel een kopje thee uit willen drinken!

TheetantesCarolien Kraamer (De Postkamer)

11

Mijn verhaal is dat mijn vader mij als klein meisje mee nam naar een keramist/pottenbakker in Duitsland en hij tegen mij zei dat hij het ooit ook zou gaan leren. Het is er nooit van gekomen. Jaren later werd hij ziek en overleed aan de gevolgen hiervan.In een kleine advertentie, 20 jaar geleden, stond dat er plaats was binnen de cursus pottenbakken bij Miriam van Eijken. Nog steeds kom ik om te leren en de gezelligheid bij haar.Toen dacht ik, mijn vader heeft het nooit kunnen doen, laat ik de cursus gaan volgen. Het begint met een kleine hoeveelheid klei. Je leert draaien. Maar goed na één cursus kan je nog niet echt draaien. Plezier had ik wel in. Dan nog maar een cursus en nog maar één. De potjes werden schalen etc. Het werd een hobby en daarna een passie.Met klei werken is heerlijk. Ik ervaar het als zeer prettig materiaal. Draaien, boetseren. Ik vind het allemaal even leuk. Iedere fase van het object is belangrijk. Het maken, laten drogen, biscuit bakken, de glazuren uitzoeken, de tweede maal in de oven en dan het eindresultaat.Variabel bezig zijn. Een betaalbaar cadeautje of een werkstuk in opdracht. Geweldig.De laatste jaren zoek ik ook vreemde stronken/takken en ga deze na bewerking combineren met klei. Op deze manier krijg je spannende, unieke objecten.Creëren ervaar ik als iets moois. Het was niets en ineens is het iets geworden waar een ander ook van kan genieten.

Wat een klein zinnetje van meer dan 45 jaren geleden al niet met een mens kan doen.

zonder titelCarla van de Heuvel

12

Doornroosje wordt na 100 jaar geslapen te hebben weer wakker. De hele wereld om haar heen is veranderd. De mensen, de techniek, de natuur, het klimaat en natuurlijk ook de mode. Ze staat op en loopt naar haar linnenkast, wat zal ze nu eens na 100 jaar aantrekken? Voldoet hetgeen in haar kast nog wel aan de wensen van vandaag ? Ze twijfelt, en besluit de kleermaakster te laten komen om een nieuwe outfit te laten aanmeten. Na wat maten te hebben genomen gaat de kleermaakster meteen aan de slag om het één en ander te ontwerpen. Het moet iets veelzijdigs zijn, modern en van natuurlijke materialen.Iets waarmee je écht voor de dag kan komen na 100 jaar!!!

OntwaaktSjapka

12

De vrouw is moe.Ze wil zitten en lezen.Maar het liefst kijkt ze plaatjes.Toch maar eerst een sigaretje....

Vrouw met sigaretCarolien Kraamer, Polderhuis groep

13

Een bezoeker van de galerie maakte mij er op attent dat ik een zwartkopje in de tuin had.“Dat is wel bijzonder,“ zei hij “want zo’n vogeltje zie je niet vaak, maar ze zingen prachtig’.Samen gingen we kijken, maar ik vond hem niet in de boom.Een paar dagen later vond ik hem, naast het huis.Hij was tegen het raam gevlogen, dood.Nu kon ik hem goed bekijken, en zag zijn zwarte kopje, maar wat triest, zingen kon hij niet meer...Toen heb ik hem geschilderd (een studie) en later begraven.Daarna heb ik hem nog een keer in het grote schilderij, ”Meisje met dode zwartkopje” geschilderd.Zo is het verhaal, de één zijn dood is de ander zijn brood, dat hoop ik dan maar.

Zwartkopje Janny van Steeg, Polderhuis groep

13

Mijn werkstuk is geïnspireerd op een lang geleden, waar gebeurd verhaal… Een verhaal dat ook een deel van mijn eigen verhaal is geworden.Dat dit verhaal moest gebeuren, was noodzakelijk, maar werd door de mensen in die tijd niet doorzien. Het was al honderden jaren tevoren voorzegd, maar men herkende het niet. Wat een tragische gebeurtenis was, kreeg echter een glorieus einde.Dit verhaal vindt zijn oorsprong in pure Goddelijke Liefde voor verloren mensen.Dit verhaal is primair gericht is op Herstel.Door wat gebeurde in dit verhaal werd Vergeving geschonken, werd Redding gebracht, werd Genezing bewerkt, was Bevrijding mogelijk.Een verhaal met een Belofte voor nu en voor de eeuwigheid. Een verhaal van Hoop, voor nu en straks.Een verhaal, beschikbaar voor iedereen! Het verhaal van het Kruis is het verhaal van Jezus die zich overgaf in de dood voor mij...en voor jou !Maar dat was niet einde verhaal!Jezus overwon de dood en stond op uit het graf. Hij leeft vandaag en zal weer terugkomen om hen op te halen die bij Hem horen.Jezus is de weg naar God.Hij geeft nieuw leven, nu! Eeuwig!

Een verhaal ‘op schaal’Magda Kleinleugenmors, De Pottenbakkerij

14

Bewerkte vaas met aflopend glazuurEsther Scholte van Mast, Keramiekboetiek Ietsie Anders

14

Aanleiding voor dit schilderij was een staaroperatie aan beide ogen, die ik eind 2005 moest ondergaan. Ik zag n.l. bijzonder slecht.Er na stond ik zo versteld van het resultaat dat ik de drang voelde dit schilderij te maken.Vooral de kleuren blauw en groen waren een openbaring.Het linkergedeelte laat de situatie zien voor de operatie: grijs en dof.Rechts ziet u heldere kleuren en een verbeelding van het oog met zijn “netvlies”.Ook ziet u links de contouren van de plastic kapjes, waarmee de ogen na de operatie afgedekt worden.

NastaarElly Wateler-Cieremans

15

Wie wil dit niet, heerlijk weg dromen in een boek, zeker als je nog jong bent .Er zijn boeken die je mee neemt in een wereld vol van sprookjes, en bijzondere verhalen.Lekker wegdromen in een stoel, op een dag in je vakantie.Je hebt de zeeën van tijd, en zomaar kruip je in je boek, en alle dingen kunnen.Je opent deuren zonder sleutel, vliegt door de lucht, er is geen school en alles mag.Blijf heel lang in sprookjes geloven, en laat een deel van je altijd kind blijven.Dan kun je blijven dromen, en het kind in je zal je daar in helpen.Dag lieve droomprinses .Als je later je dromen vergeet kijk dan nog eens naar dit schilderij, en pak je droom weer op.

Een spannend verhaalJoke Feenstra-Keijzer

16

Als jong meisje ben ik naar de expositie “Wat is werkelijkheid” in Den Haag geweest.Heeft grote indruk achtergelaten…Niet alles wat je ogen zien is de werkelijkheid…

Verhalen lees ik graag…Boeiend,spannend,romantisch en drama maar het is al geschreven…Sta je voor een schilderij ( liefst zonder titel) dan fantaseer ik graag mijn eigen verhaal…B.v. mijn schilderijtje…- wie zijn deze mensen?- horen ze bij elkaar?- ziek of gezond?- wat hebben ze meegemaakt in het leven?- hebben ze kinderen?- waar wonen zij?- zijn ze gelukkig?

….en als ieder apart zijn indruk op papier zou schrijven….krijg je de mooiste verschillende verhalen…en dat maakt de wereld mooi en boeiend…“Ieder zijn eigen verhaal”

zomaar een dagAgeeth van den Dop-Engels

17

de notenkrakerPieter Brons

18

In juni, onze vakantiemaand, maakte ik per dag aantekeningen op stof en maakte er zo labels van. Op iedere label staan de feiten vermeld. Zo kwam er een hele stapel labels met feitelijke herinneringen aan wat we die dag ondernomen hadden. Op de papieren labels schreef ik net iets meer, waardoor de bezigheden iets meer inhoud kregen.

In die tijd leefde de vader van mijn man en mijn moeder nog. Beiden met een heel broze gezondheid, waardoor we er dat jaar voor kozen om in Nederland te blijven met onze vakantie.We logeerden in Breskens en reden door de Westerschelde tunnel naar Zeeuws Vlaanderen. Met Pinksteren was er heel veel regen tijdens de kerkdienst en de zo daalde de Geest op ons neer door een stormvloed van water over de buitenkant van het kerkgebouw.We bezochten de oude Baafse kerk uit 964 in Aardenburg. Via een route over binnenwegen en dijken reden we via de tunnel weer terug naar huis. Onderweg op zoek naar een mooie handige motorboot.Familie bezoeken combineren met visite bij de vader in het verpleeghuis in Hardenberg, een moeder in het verzorgingshuis in Nijkerk en een oudtante in een verzorgingshuis in Baarlo. Het reisdoel van een volgend vakantieadres aan de Maas was Stevensweerd. De sluisbak bij Maasbracht bezocht. In één zo’n sluisbak zit ongeveer 27.000 m3 water en die is voor 60% vol. Stel je dat maar eens voor.Opnieuw weer even naar huis en dan op doorreis naar weer een volgend vakantieadres namelijk in Radewijk. Van hieruit was het makkelijk om de vader en naaste familieleden te bezoeken. In Gramsbergen zien we in het museum een prachtige film over ‘de Vecht van bron tot monding’. Vanuit dit vakantieadres keren we weer huiswaarts en gaan baby schudden bij een achternichtje van 4 dagen oud en een achterneefje van 1 dag.Bij thuiskomst blijkt het terras door de buurvrouw (hovenier) al helemaal gelegd te zijn. Het is prachtig geworden. Behalve geboorte, kwam de dood ook voorbij in de vakantie en wij waren bij de kerkelijke uitvaart van een achternicht in Kampen. Voorbereidingen voor een groot feest, het bakken van hartige taarten. Diner op het terras met een vriendin die als gast meevaart met de zeilwedstrijd, te volgen vanaf het terras tijdens die avond. Een trouwplechtigheid in het Stoomgemaal van een dochter, schoonzoon en kleinkind van vrienden. Het feest van 50 jaar in de tuin met een band, akoestisch versterkt. Over het water klinken de klanken tot aan de jachthaven. Iedereen geniet mee. De volgende ochtend uitgebreid ontbijt met alle gasten die in de nabijheid bleven logeren en kamperen.Een wel bestede vakantie die 23 dagen duurde.

verhalen uit de oude doos Bea Berends - van de Weijer

19

Koning Nepteunis woont in de grote diepe zee,maar hij houdt niet van regeren.Hij staat liever in de keuken.Daar maakt hij koekjesvoor de zeesterren, taarten voorde inktvissen, gebakjes voorde schelpen, pudding voor een kwalen nog veel meer!Hij wil je graag laten zienhoe mooi zijn baksels eruitzien!En dat ze ook lekker zijn,dát weet hij heel zeker want:koning Nepteunis houdt zelf ookvan heel lekker eten...Hij noemt zijn baksels: Zeebanket!

Tekst: Henriëtte HofmanFoto’s/ontwerpen baksels: Inge de Vries-Dijk

Introtekst cadeauboekje “Het zeebanket van koning nepteunis”

Het zeebanket van koning nepteunisHenriëtte Hofman en Inge De Vries-Dijk, De KLuisterkamer

19

Golf

Zee,doe nog eens

een golf,zo’n hoge

weet je wel.Zo eentje die

daar aan komt rollenmet veelkabaal,

gedonderin m’n oren,gespetter

op m’n snoet.Zee,

doe nog eenszo’n golf,

al is ’t voorde miljoenste maal!

(Henriëtte Hofman)

uit de dichtbundel:ZEEKUSSEN van Henriëtte Hofman

Zee met golfbrekerMartha Hofman, De KLuisterkamer

19

Ze keek zo vaak in deze spiegel wanneer ze alleen was. Maar waarom toch kon ze zelf de schoonheid niet zien die anderen in haar zagen? Waarom zag ze de kracht en de waarde niet van zichzelf? Ze zag vervorming en iets dat schoonheid had kunnen zijn, als ze maar…als…als ze maar mooier was, beter was, beter haar best deed…dán zou ze er beter uitzien. Wat haatte ze dit beeld. Van kinds af aan al werd haar dit voorgehouden. Waardeloos ben je. Krachteloos verstopte ze haar spiegel en liep verdrietig naar huis, terwijl de zon haar een aureool van licht schonk, haar prachtige lichaam een eenheid vormde met de bloemen om haar heen en de vogels haar daden prezen met hun gezang.

The Moment We Look We Hate 01Izaak P. Slagt

19

Zoals meestal bij mijn abstracte werken was dit ook weer een verrassing tijdens het schilderen te ontdekken wat er ontstaat. Door op een gegeven moment het werk in horizontale richting te zetten werd het duidelijk: dit doet mij denken aan de zee, de zandbanken, altijd kleurende en fascinerende golven die komen en gaan. Vandaar de titel “The Ocean”.

The OceanTruus v. Polen-Wentzel

20

Deze pot heb ik een aantal jaren geleden gedraaid. Zoals je misschien weet, heb je bij het ‘draaien’ niet altijd in de hand hoe je werkstuk eruit gaat zien. Het werd al snel een heksenpot. Dat was prima, ikzelf vindt heksen leuk, grappig en een tikkie gemeen. Nou dat heb ik geweten, Al snel werd de pot beschreven met allerlei vreemde ‘heksenspinsels’ die niet veel moois voorspellen. Door wie? Door mij??!! Voor ik het wist vlogen mijn vingers over de pot en schreven de woorden erin met een pin om het vervolgens met zwarte majolica in te vullen. Ik stond versteld! In een mum was ie gebakken en hij wilde maar niet afkoelen…Nu na jaren voelt ie lauw aan, maar raak ‘m niet aan want dan gebeuren er vreemde dingen!! De pot staat op en veilig plekje in mijn atelier want we zijn er achter gekomen dat alles wat je er instopt, er zwart weer uit komt!Kortom bekijk de pot maar goed, hij vertelt verder zijn eigen verhaal…

HeksenspinselsLisa-Art door Annet Pongers

21

In de Griekse Mythologie is Demeter de godin van de vruchtbaarheid.Haar dochter Persephone wordt geschaakt door Hades, de heerser van de onderwereld.Demeter is ontroostbaar. Haar verdriet veroorzaakt een dorre winter op aarde. Zeus haalt zijn broer Hades over om Persephone terug te laten keren. Vlak voor haar vertrek eet ze zes granaatappelpitten. Zo is ze door elke pit gedwongen een maand in de duisternis te blijven.In de lente en de zomer mag ze terug naar de aarde, in het licht.

Dit schilderij ontstond naar aanleiding van een krantenfoto waarop tijdens een demonstratie een vrouw ten val komt. De houding intrigeerde mij. Ik plaatste haar onder aan het vlak en probeerde met zo min mogelijk kleur de vorm te laten ontstaan vanuit de verfstreek. Tijdens het schilderen veranderde die vorm en opeens zag ik: Persephone.

Omdat dit schilderij heel anders is dan mijn andere werk en het mij eigelijk ‘overkwam’, wist ik er niet goed raad mee. Ik zette het weg en ging verder.

Nu komt, vanwege HET VERHAAL, ‘Demeters dochter’ weer in het licht.

Demeters dochterHeleen Schaeffner

22

Na een spannende lange periode van ziekte en behandeling,was het weer tijd voor de nodige ontspanning..Ik mocht weer naar mijn klei-vriendinnen van de maandagavond,zo kwam ik tot het maken van deze schaal in het rond.Met de wisselende karikaturen wordt weergegeven,hoe mensen een dergelijke periode beleven.Wat ik met het op de rug liggen wil tonen,is door veel rusten weer “OP VERHAAL KOMEN”.

Op verhaal komenMart van de Blankevoort, de Charmotten

23

Over doorzettingsvermogen, volharding, inzicht in de ziel en kracht van een span paarden, en aan het eind vertrouwen in de paarden en in zichzelf.En dan de stilte die het landschap uitstraalt, hoorbaar in het geluid van de vogels en de snuivende, zwetende paarden.

StilteTera van Dijkhuizen

24

Tante Coba was een tante van mijn moeder en was wereld-beroemd binnen de familie en ver daarbuiten. Een oudtante dus. Ik heb haar niet persoonlijk gekend, maar wel de roem-ruchte geschiedenis van tante Coba. Ze was namelijk de keeper van het eerste nationale vrouwenelftal. En dan heb-ben we het over de dertiger jaren van de vorige eeuw. Ik was met dit beeld eigenlijk op weg naar een drinkschaal voor vogels in mijn tuin. maar ik bedacht me dat mijn beeldhouw-juf me ooit gezegd had dat gebruiksvoorwerpen absoluut uit den boze waren, daarvoor gingen we maar naar Blokker. Maar de holte was er al en wat te doen? Toen dacht ik aan de verhalen over tante Coba. Haar roem was gebaseerd op een fameuze redding in een wedstrijd tussen de dameself-tallen van Nederland en Engeland. Die wedstrijd eindigde in gelijkspel en zou beslist worden door penalty’s. Tante Coba in het Nederlandse doel. En ja hoor, bij de beslissende doeltrap wierp tante Coba zich als een leeuwin op de bal en besliste de wedstrijd in het voordeel van Nederland. Beroemd was ze, ontvangen door de koningin, rondritten in open landau-ers, enz. . Maar nu dat beeld, de kop van tante Coba. Na de wedstrijd was de bal nergens te vinden. Mijn moeder wist later met zekerheid te getuigen dat tante Coba de bal als trofee mee naar huis had genomen. Sindsdien schijnt ze de bal als hoofdkussen te hebben gebruikt. Op den duur heeft dat er toe geleid dat de linkerkant van haar hoofd een tref-fende gelijkenis kreeg met een drinkschaal voor vogels. Een portret is dit dus, naar het leven gehakt!

Tante Coba, adembenemend beroemd Aart Duijser

26

De erfenis

Jaren geleden kreeg ik een monumentale draaischijf van een kunstenares uit Blaricum.Zij vertelde mij, dat er maar drie van deze enorme draaistoelen waren in Nederland.Ze waren gemaakt door iemand van de Rietveldakademie en een van de schijven ging naar Marianne Franken.Zij ondervroeg mij, ja, ik werd serieus getest, op mijn resultaten, maar vooral op mijn doorzettingsvermogen. Was het geen bevlieging en was ik het wel waard?Inmiddels draai ik al meer dan 17 jaar met veel plezier en heb in de loop der tijd hier en daar geëxposeerd en regelmatig verkocht.De stapeling, die ik “verteldozen” noem, zijn een hommage aan haar.

De roofvogel en het gouden eiMariëtte Duijser

26

Verhaal, verhaal…?Ik teken doorgaans dieren,die praten niet zoveel.Zelfs apen spelden ons niets op de mouw:geen apekool, geen broodje aap.

Maar als je deze twee zo ziet,dan spreekt vanzelf:hier is een schuine mop verteld,of een ongehoord verhaal.

’t Is toch niet waar?!Jan van der Mark

27

In de zomer van 2011 overleed mijn moeder... Een paar jaar geleden koos zij, toen ze iets van mijn hand mocht uitzoeken, deze dekselpot uit. Die gaf ze een mooi plaatsje in haar kamer.

Haar beste vriendin vertelde mij, dat ze, niet lang voor haar overlijden, tegen haar had gezegd: “ Daar wil ik in als ik dood ben”, wijzend op mijn pot.Ze was niet groot, maar die pot was te klein! Al snel na haar crematie begon ik een grotere urn te boetseren. De versiering ervan zou haar verhaal vertellen.Als pianiste en pianodocente vertelde zij graag een muzikaal verhaal. Ik vond een eenvoudig stukje pianomuziek van haar hand en speelde dit tijdens haar uitvaart.Als decoratie voor de urn kraste en stempelde ik aan de ene kant het begin van deze muziek en onderaan haar geboortedatum; aan de andere kant de laatste muziekmaten en de datum van haar overlijden.Voor op het deksel boetseerde ik een vogeltje dat ook kan fluiten, omdat haar liefde voor vogels, en vooral de liefde voor hun zang, waaraan ze er ongezien velen kon herkennen, enorm groot was. Dit heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat ik ook veel musiceer, van vogels houd en vogelbeelden- en fluitjes maak. ...En haar lievelingskleur was blauw…

(nb: de urn is een siervoorwerp gebleven, want de as is bijgezet in het graf van mijn vader. Ik wilde deze urn toch liever zichtbaar bewaren als oneindig verhaal)

De UrnMarlies van der Klugt

27

Dit schilderijtje staat eigenlijk niet voor één verhaal. Het doet een beroep op herinneringen. De kleuren en de voorstelling verwijzen naar een populaire vorm van vrienden(meestal vriendinnen-)boeken. Deze “poesiealbums” vertellen hun eigen verhaal en zijn daaroor in staat een vergeten tijd opnieuw te beleven.Al terugbladerend maak je aan de hand van de onbeholpen, maar juist daardoor vaak ontroerende versjes (die meestal met plaatjes of tekeningen zijn versierd), je eigen nieuwe verhalen.

“Poesie”-albumRia van Essen

28

Om een beeld te maken heb ik meestal een vaag idee wat of hoe het moet worden. Met dat idee in mijn hoofd zoek ik dan een steen uit. Maar eenmaal werkend aan die steen, blijft er meestal niet veel meer over van het oorspronkelijke idee. In dit geval ging het iets anders. Ik had ooit een foto gezien van een pinguïn die haar jong voedert. Dat leek met me wel een situatie die enigszins abstract kon worden weergegeven. Ik heb er vervolgens een stuk albast voor uitgezocht… Helaas bleek al heel snel dat de steen niet dik genoeg was om het beeld er in alle drie dimensies uit te krijgen. Er zou voor het oorspronkelijke idee dus een andere steen moeten komen of ik zou er heel iets anders uit moeten maken. Na wat passen, meten en nadenken, bleek het nog wel mogelijk er een soort van dwarsdoorsnede van te maken met een geheel gladde achterkant.Zo ben ik dus aan het werk gegaan en tenslotte heb ik het ontstane beeldje voor het contrast op een stukje hardsteen met ruwe kanten geplaatst. Voor het contrast moest dat wel zwart worden, maar je kunt er desondanks toch een schots in zien.

Moederschap Henk van Essen

28

Als je door Spakenburg loopt,En eens om je heen kijken zouwe,Zie je naast alle huisjes en boten,Het mooiste van al; dat zijn de vrouwen.

Twee oude vrouwen aan de waterkant,Een heel leven achter de rug,Trotseren weer en wind in hun klederdracht,En blikken gezamenlijk op het leven terug.

Want hoe mooi was Spakenburg,In de jaren van hun jeugd,Een dorp, bestaand van visserij,Familie en tradities, vlijtigheid was nog een deugd.

En nu, zoveel jaren verder,Klederdracht meer niet als wel,Veel verandert, maar het gevoel gebleven,Loopt daar nog steeds dat Spakenburgs stel.

(Geschreven door Michelle de Vries)

UitwaaienHennie de Vries-Goudsblom

29

Ik kwam een foto tegen in de krant van dit oude stelletje en werd gefascineerd door hun uitstraling. Van een heel leven samen, en veel gedeeld samen. Ik wilde het meteen schilderen. De foto is zwart/wit dus de kleuren heb ik zelf bedacht hoe het zou kunnen zijn. Ik heb geen idee wie het zijn, ik ken ze niet, maar nu toch een beetje.

Liefdevol Marian Goudsblom

29

De eerste geeft de route die wij van nature gaan: onze eigen weg.De andere is de weg die de Schepper van hemel en aarde heeft gebaand.Daar kom je niet ‘vanzelf’ op.Wie op die weg wil geraken moet over het prikkeldraad van de eigengerechtigheid heen stappen.Moeilijk?Uw hulp staat klaar om dat mogelijk te maken - dwars door alle belemmeringen heen!

Twee wegen (Brede weg - Smalle weg )Drago Pečenica

30

Dit schilderij is een detail uit een schilderij van Henk Helmantel.Henk Helmantel is een hedendaagse Nederlandse schilder die ik erg bewonder.Hij is een realistische fijnschilder met goed gevoel voor compositie en lichtval.De kleuren van dit schilderij zijn naar mijn eigen idee en ik heb een detail gekozen uit een groot schilderij van Henk Helmantel.Ik houd zelf van lezen en van voorwerpen met een verleden en daarom spraken deze oude boeken mij aan.Mooie boeken die verhalen vertellen uit een ver verleden.

Boeken met een verhaalSophiene van Assenbergh

31

Het verhaal van mijn schilderij is over de laatste nacht in het paradijs. De inspiratie voor mijn werk is Adam en Eva. Volgens het eerste boek van het Oude Testament waren Adam en Eva de eerste mensen die God naar zijn eigen beeld schiep. God maakte de man van het stof der aarde en gaf hem leven door ‘de levensadem’ in zijn neus te blazen. Daar God een metgezel voor de man wilde, maakte Hij de vrouw uit een rib van de slapende Adam.Aangenomen wordt dat de naam Adam en Eva afgeleid zijn uit het Hebreeuws voor “aarde” vanwege de materie bij Adam’s geboorte en “leven” omdat Eva de moeder van alle mensen was.God plaatste Adam en Eva in de Hof van Eden (Hebreeuws voor ‘heerlijkheid’): een aards paradijs waar alleen de vruchten van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad, in het midden van de Hof, niet gegeten mochten worden.Eva werd verleid door een slang en at toch van de ‘verboden vruchten’. Daarna gaf ze de vrucht aan Adam. God strafte Adam en Eva door hun onsterfelijkheid weg te nemen en hen te verdrijven uit de Hof van Eden.Misschien is de kennis bij de mensen hierdoor wel toegenomen maar wordt nu veel voor verkeerde doeleinden gebruikt.

De laatste nacht in het ParadijsMagda Tomaszewska

32

Zomer 1993 reden wij in de auto terug van een vakantie en onze kindjes waren moe en vielen in slaap. Dat was zo’n heerlijk gezicht en wat voelden wij ons rijk met onze drie mooiste kindertjes. We reden op een saaie snelweg en de reis was nog lang. Als passagier had ik niet veel te doen, dus bedacht ik dat ik die lieve snoetjes wel eens kon gaan tekenen. Daar had ik nu mooi de tijd voor en zij lagen heerlijk rustig en hadden nergens last van. Schetsboek in de hand, op mijn knieën zittend heb ik toen van hun een tekening gemaakt. Toen zij na een uurtje de een na de ander wakker werden was de schets klaar. Zij waren lief verbaasd toen ze zagen wat ik had gemaakt.

Een jaar later schreef Textiel Plus (dat is een stichting die textiel in al zijn variaties bevordert) een wedstrijd uit met als thema: “Met de muziek mee”.Aangezien mijn kinderen muziek in mijn oren zijn, vond ik dit schilderij wel in het thema passen. De tekening heb ik omgezet in textiel. Door de toevoeging van alle verhaaltjes en het geboorte gedichtje van een van de kinderen werd het een heel persoonlijk werk. Een titel was snel verzonnen: Dream melodies.Uiteindelijk heb ik met dit werk toen de publieksprijs gewonnen en dat klonk mij weer als muziek in mijn oren.

Dream melodiesWilly Schut

33

Het Baken is een basisschool waar deze gedachte centraal staat. Iedereen binnen Het Baken brengt zijn eigenheid mee, mag zichzelf zijn en heeft eigen talenten. Talenten die hier ontdekt en ontplooid kunnen worden. Dit doen we met elkaar; door samen te werken, te spelen, te ontdekken, te leren en te zijn. Tijdens het kunstproject dat op 15 februari 2012 van start ging kwam deze gedachte ook weer sterk naar voren en laat zich zien in het hier tentoongestelde werk. Het werk is door alle leerlingen en beeldhouwster Inka Klinckhard gemaakt waarbij Inka en iedere leerling één penseelstreek heeft geschilderd en er zo een gezamenlijk werk ontstond.Ook het hele kunstproject stond in het teken van samenwerking. Zestien kunstenaars hebben de leerlingen van Het Baken op bijzonder enthousiaste wijze geholpen om meer kennis te krijgen van kunst en zelf actief bezig te zijn met kunst. De kunstenaars hebben hun ateliers voor de kinderen opengesteld en hebben workshops in hun vakgebied verzorgd. Er is getekend, geschilderd, gefotografeerd, geboetseerd, gewerkt met speksteen enz. Een zeer inspirerende ervaring voor iedereen!Tijdens de atelierroute zijn van alle kinderen (én ook van de betrokken kunstenaars) werkstukken te bezichtigen. De kinderen hopen op uw belangstelling en willen u laten zien dat kennis maken met kunst en het zelf beoefenen van kunstzinnige activiteiten voor elk kind zo vroeg mogelijk zou moeten beginnen. Dan zullen talenten eerder ontdekt en ontplooid kunnen worden en zal men nog meer van kunst kunnen genieten.

Iedereen is uniek, samen zijn we één!Het Baken – basisschool

34

Mijn schilderij of werk is gebaseerd op mijn levens motto.Dit jaar is het 10 jaar geleden dat ik ben behandeld tegen borstkanker.Zo’n boodschap is een dreun op je eigen leven maar ook dat van je gehele gezin, familieleden en vrienden.Na een behandeling van een 1/2 jaar ga je toch heel anders tegen het leven aankijken, je relativeert de dingen meer, geniet van kleine dingen waar je eerder langs heen liep,kortom het besef dat je nog verder mag leven is groot.Zo heeft bij mij de ziekte een positieve wending gekregen,vreemd dat er eerst altijd iets ergs moet gebeuren voordat men zich bewust wordt van de mooie dingen van het leven,het zal wel ergens goed voor geweest zijn, denk ik dan maar.Gelukkig kan ik na 10 jaar nog steeds zeggen “Carpe Diem” oftewel pluk de dag en geniet van het feit dat je er nog wezen mag.Duidelijk is dat dit werk van mij heel veel weer geeft van hoe ik nu leef en in het leven sta.

Carpe DiemAnnemieke Kramer

35

Mijn werkstuk is het begin van een groter verhaal. In 2013 bestaat Nijkerk 600 jaar. Ik wil dan van ongeveer vijftien oude fabrieken of bedrijven uit Nijkerk een werkstuk gemaakt hebben. Op elk werkstuk komt op en in de klei gedrukt afbeeldingen en teksten die wat vertellen over de functie en geschiedenis van het gebouw. Het gaat om bestaande en niet meer bestaande gebouwen. De watertoren is de eerste uit deze serie.

Watertoren vd2L-keramiek

36

Op creatief gebied ben ik van jongs af aan bezig geweest.Mijn eerste tekeningen staan in een lijntjes schrift.Als ik er nu naar kijk ontroert het me,en vind ik het leuk, om mijn eigen ontwikkeling daarin te zien staan.Ook herinner ik me het maken van tekeningen aan het bureau van mijn vader.Nu ik er aan terug denk,geeft het mij een blij gevoel.Ook op de scholen was het vak tekenen mijn favoriete vak.Op “de Brink”heb ik met veel plezier een pentekencursus bij Drago gevolgd.Ik ben en blijf verwonderd over mijn eigen””kleine”talent.

Steeds een treetje hogerMarianne

37

Mijn verhaal achter dit werkstuk is mijn kleinzoon Max.Hij is nu 2 ½ jaar.Hij houdt van beesten en maakt daar de allerliefste geluiden bij.Het schaap is van hem en mij favoriet. (meeeehhh)Het is zo persoonlijk en zo vertederend.Maar vergeet het paard, de kip en de koe niet.Hij neemt mij altijd mee naar mijn atelier en doet elk dier na.

Ik heb mijzelf steeds verbeterd en heb daarna nog een variatie van verschillende objectengeschilderd, waaronder harten, dikke vrolijke mensen en bloemen.

Vooral met het mes ben ik graag bezig.Maar ook de kwast heeft zo zijn openbaringenIk hou van ingetogen, maar ook van felle kleuren.Op het grote doek kan ik mij uitleven, maar ook op kleine doeken kan ik iets treffends schilderen. Van roodborstje tot vriendinnen met een drankje. (“Girlstalk In Paradise”).

Ik sta achter elk schilderij.

Het SchaapHuis in ’t Veld

38

Het verhaal van mijn beeld “Het Verhaal” gaat over de verwondering van het luisteren naar een verhaal en de ontdekking van het zelf kunnen lezen, waardoor er een hele nieuwe wereld open gaat.

Het VerhaalIneke Versteeg

39

De abstracte schilderkunst wordt in “Van Dale” omschreven als “schilderkunst geen verband houdend met de zichtbare werkelijkheid”. In een abstract schilderij hoeven geen zaken uit de reële wereld te zijn afgebeeld. Het gaat vooral om de vormen, kleuren en contrasten op het doek. Toch wordt vaak bij het bekijken van een abstract schilderij aan de schilder voorzichtig ( je wilt hem toch vooral niet kwetsen ) de vraag gesteld: “wat stelt het eigenlijk voor”. Dat was ook enkele keren ’t geval bij dit schilderij. De één zag er een vogel in, de ander een vis en weer een andere een vogel en een vis. Het is ook voor de maker van het schilderij soms verrassend welke opmerkelijke fantasieën er bij mensen opkomen als ze naar een abstract schilderij van je kijken. Vaak ongewild / onbewust legt het heel subtiel de eigen gedachtewereld van de vragensteller bloot. “Geen vis en geen vlees” is de uitdrukking die men gebruikt als men niet weet wat men aan iemand of iets heeft. De titel voor dit schilderij: “Geen vogel en geen vis”. Maar wat is het dan wel?

Geen vogel en geen visJan Warringa

40

Mijn naam is Jos Schoonderbeek, geboren (1953) en getogen te Nijkerk.Mijn geboortehuis is een boerderij aan de Olevoortseweg in Nijkerk die ligt in de polder Arkemheen, onder de rook van een uniek monument, het stoomgemaal Hertog Reijnout, tussen Nijkerk en Bunschoten-Spakenburg.Die polder blijft mij elke keer weer boeien, de ochtendnevel, de weidevogels, zwanen, ganzen, enz., mijn jeugdjaren werden met name gevuld met passie voor de natuur, en vooral de weidevogels. Ik was veel te vinden bij mijn vader in de polder, de koeien werden toen daar nog met de hand gemolken, en de melk werd in melkbussen gedaan.Al woon ik sinds 1977 niet meer in de polder, fiets ik met veel plezier van Nijkerk door deze polder naar mijn werk in Bunschoten-Spakenburg.

Polder Arkemheen NijkerkJos Schoonderbeek

41

Het thema van de atelierroute is: het verhaal. Voor ons is er maar één waar verhaal en dat is echt gebeurd: het verhaal dat verteld wordt in de Bijbel. Terugkijkend op ons eigen levensverhaal is er duidelijk een “rode draad” te zien en dat is ons geloof in Jezus.Gods woord is de Alpha en de Omega! Wat we ook doen in ons leven, Hij leidt ons in goede en slechte dagen. Die leiding ervaren we in ons leven en zien we duidelijk als we terug kijken.Hoewel geloof belangrijk is voor ons zijn we natuurlijk breder georiënteerd en is wat bij “atelier klein beekhoven” geëxposeerd wordt zeer gevarieerd. Alle werken met een christelijke achtergrond zijn met elkaar verbonden door middel van een rode draad en in volgorde zoals ze in de Bijbel voorkomen.

Alpha & OmegaHenk en Margreet Pothoven

42

De foto’s van de kunstwerken zijn gemaakt door Marinus Regelink.