Het temmen van de os

Het temmen van de os

Naar het Nederlands vertaald en uitgegeven door Stichting de 3

juwelen, Amsterdam,

8 Stichting de 3 juwelen, Amsterdam 2010, versie 1.0

1. Op zoek naar de os

In de wildernis van deze wereld

baan ik mij een weg door het hoge gras.

Zoekend naar de os.

Vasthoudend.

Volg ik naamloze stromen

en dwalende paden tot diep in de bergen.

Waar is de os?

De uitputting nabij en het zoeken moe

weet ik niet meer waarheen te gaan.

Ik hoor de krekels als het avond wordt.

2. De voetsporen ontdekt

Langs de oever, onder de bomen

ontdek ik voetsporen!

Zelfs in het geurige gras zie ik zijn afdrukken.

Tot in verre bergen zijn zij er nog.

Onmiskenbaar.

Als een neus gestoken in de wind.

3. Het zien van de os

De nachtegaal zingt.

Het zonlicht zindert, de wind is zoel,

groene wilgen langs de waterkant.

Geen plaats voor een os om zich te

verschuilen!

Welk een kunstenaar tekent dit machtige

hoofd, deze

prachtige horens?

4. Het vangen van de os

Ik grijp hem in een reusachtige worsteling.

Zijn wil en kracht zijn groots en onuitputtelijk.

Hij stormt naar de vlakte

ver boven het nevelig wolkendek.

Of verschanst zich in een ontoegankelijk ravijn.

5. Het temmen van de os

Zonder touw en zweep zal ik niet slagen

hem voor afdwalen naar stoffige paden te

hoeden.

Eenmaal getraind vindt hij zijn natuurlijke

zachtheid.

Om dan ongebonden zijn meester te volgen.

6. Naar huis toe

Op de rug van de os keer ik huiswaarts.

Langzaam.

Het geluid van mijn fluit weerklinkt in de

avond.

Ik klap de maat van vibrerende klanken

7. De os verdwenen, de man blijft

Schrijlings op de os

bereik ik mijn woning.

Sereen. Ook de os kan nu rusten.

De ochtend daagt. In zalige kalmte

laat ik onder mijn strooien dak

touw en zweep voor wat zij zijn.

8. Zowel os als ik verdwenen

Zweep, touw, mens en os – alle gaan zij op

in niets.

Een hemel zo groots, niemand kan hem

bevatten.

Hoe kan een sneeuwvlok bestaan

in een laaiend vuur?

Ziehier de voetsporen van onze oude

leermeesters.

9. Naar de bron

De reis naar de oorsprong en bron was te

lang.

Liever nog was ik blind geweest en doof vanaf

het begin!

Zittend in mijn hut

onbekommerd om wat niet is.

De rivier stroomt traag voort

en de bloesem bloeit rood.

10. In de wereld

Barrevoets en met ontbloot bovenlijf,

begeef ik mij onder de mensen.

ben voor altijd gelukzalig.

Voor mij geen wonderen om mijn dagen te

lengen.