HET BEGON MET EEN KUS - WordPress.com...Dan: Ik denk dat ik het beetje dat ik nog over heb ga...

HET BEGON MET EEN KUS

(It started with a kiss)

Van

JOHN GODBER (vertaling: Gie Beullens)

Dit werk mag slechts worden opgevoerd

na voorafgaande schriftelijke toelating van

AUTEURSBUREAU ALMO bvba

Jan Van Rijswijcklaan 282

B - 2O2O ANTWERPEN

Tel : 03/260.68.16

Fax : 03/216.95.32

E-mail: [email protected]

www.almo.be

waar de nodige teksten kunnen worden aangekocht.

mailto:[email protected]

http://www.almo.be/

HET BEGON MET EEN KUS –John Godber (Vertaling Gie Beullens)

1

Personages:

Rijkaard (Student 20-er) …………………………………………………….............

Dan (Student 20-er) …………………………………………………….............

Barb (Prof, 40-er) …………………………………………………….............

Charlotte (Student 20-er) …………………………………………………….............

Helen (Student 20-er) …………………………………………………….............

Tina (Student 20-er) …………………………………………………….............

Tijd en plaats:

1970 - De universiteit van Gent – de theater afdeling


2

Eerste bedrijf:

(Een studentenkamer. De kamer is heel smal. Het heeft twee bedden, twee bureautjes,

een kleerkast en een smalle zetel. Dan, een volwassen student, zit wat kleding en dingen

uit te pakken en legt ze op een bed/stoel. Hij draagt buitenlandse kleding van de jaren

zeventig. Rijk komt binnen met een koffer.)

Dan : Zit jij hier ook?

Rijk : Hm-hm.

Dan: Dit overleven we niet, man. We zitten hier op de universiteit, maar elke morgen om half

vijf moeten we gymnastiek doen en daarna schuiven ze een bordje melk onder de deur!

Rijk: Hm-hm.

Dan: Drie jaar in een plaats als deze en ik maak me van kant. Je vindt zelfs meer meubels in

de woestijn. ‘Niets stelen’ zeiden ze, maar wat is er hier dan dat gestolen kan worden?

Rijk: Niets.

Dan: Ze tonen geen foto’s van de kamers in de folder, is je dat al opgevallen? Ze tonen je het

meer, de bossen en de tuin en een onnozelaar in een gympakje, maar ze tonen je nooit

de kamers. Nu weten we waarom.

Rijk: Hm-hm.

Dan: Oh, wat ben jij spraakzaam. Ik deel mijn kamer met iemand die niet kan spreken! Dit is

zeker de eerste keer dat je van huis weg bent?

Rijk: En dan?

Dan: Meester in het understatement, hé man?

Rijk: (kijkt rond en neemt zijn nieuwe wereld op) Dus dit is het ?

Dan: Dit is de nieuwe wereld van de dapperen, kerel.

Rijk: Ik ben nu echt weg van huis.

Dan: Rook jij ?

Rijk: Nee.

Dan: Super, de kamer is niet alleen zo groot als een toilet, maar ik zit hier ook opgescheept

met een niet-roker. Je gelooft toch niet in God, hé?

Rijk: Nee, niet echt. Ik pas als het over religieuze dingen gaat.

Dan: Wat is je ding dan?

Rijk: (stapt naar het raam. Hij is moe) Ik? Komedie.

Dan: Oh.

Rijk: Hm-hm.

Dan: Dus je denkt dat je grappig bent ?

Rijk : Oh ja.

Dan: Dan zal het hier een grappen-oorlog worden, kerel. Want jij kijkt immers naar een heel

grappig iemand. Jij ziet hier de moppenkoning, de meester in de poetsenbakkerij, de

clown van het circus. Je zal je doodlachen met mij.

Rijk: Euh?


3

Dan: Met wie deel ik mijn kamer, met een zeehond? Euh euh! (als het geluid van een

zeehond)

Rijk: Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn.

Dan: Wat had je dan verwacht? Bloemen en een kamermeisje?

Rijk: Ik weet niet. Ik weet niet wat ik verwachtte.

Dan: Ik ben Francis, maar, weet je, jij mag me Dan noemen.

Rijk: Ik ben Rijk, je mag me Rijk noemen.

Dan: Dus dat is komedie?

Rijk: Ja. (Een stilte) Is dit voor jou ook de eerste keer dat je van huis bent?

Dan: Helemaal niet, man, dit is al mijn derde universiteit.

Rijk: Hoe komt dat ?

Dan: Ik ga alle universiteiten van het land af, tot ik er eentje vind dat me aanstaat. Ik ben

begonnen in Leuven, maar daar zakte ik voor aardrijkskunde. Maar ik vond het daar toch

niet zo goed. Geen drugs om te beginnen. En vorig jaar werd ik buitengegooid uit

Diepenbeek op artistieke gronden. Enfin, dat zeiden zij. Dus, ik heb dat blad omgeslagen.

Ik wil nu optreden. Dus heb ik besloten om toneelleraar te worden.

Rijk: Ik ook.

Dan: Het probleem is echter dat het systeem me niet helemaal de baas kan, Rijk. Ik ben een

echte kunstenaar.

Rijk: Is het daarom dat je bent buitengegooid in Diepenbeek?

Dan: Gedeeltelijk. We hadden die cursus over surrealisme. Ik kreeg les van een kinkel met een

baard en een das. En ik dacht: surrealisme? Ik zal hen wat surrealisme laten zien, zie.

Waar het op neerkomt, is dat ik op het einde van het semester geen enkel werk meer

afleverde. Dat vond ik zelf wel heel erg Dada. En voor mijn eindwerk nagelde ik een

konijn aan een boom. Ze konden er niet mee lachen, kerel.

Rijk: Ach zo...

Dan: Jij hebt dus een beurs gekregen?

Rijk: Ja. Vijfhonderd euro per semester.

Dan: Ze beweren dat ze Palm van het vat hebben in de Mephisto. Dat is één van de drie

redenen waarom ik naar hier gekomen ben.

Rijk: Wat zijn de twee andere dan?

Dan: Je moet echt waardeloos zijn om hier buitengegooid te worden want de proffen zijn echte

alternatievelingen, en ten tweede, de drugs zijn goed en makkelijk te verkrijgen.

Rijk: Niet slecht dus.

Dan: Met die drie criteria is dit de beste universiteit voor Muziek, Kunst en Dramaturgie in het

hele universum.

Rijk: Ze zeiden dat ik geen posters of zo mocht ophangen. Hebben ze jou dat ook gezegd?

Dan: We gaan ons brein voeden, kerel. Dus geen afleidingen. Niets aan de muur, geen luxe,

het is een deel van de richtlijnen van de socialisten “strengheid voor iedereen”.


4

(Opeens komt een sjieke en sprankelende Charlotte de kamer binnen. Ze is heel fris en

straalt zelfvertrouwen uit.)

Charlotte: Hoi, ik zit hier een beetje verder. Ik dacht: ik wip gewoon even binnen. Dit is klaarblijkelijk

de mannenverdieping, dus jullie moeten mannen zijn. Ik logeer in ‘de Begijnen’, denk

daar maar bij wat je wil. Ik dacht : ik ga daar even een kijkje nemen, het heeft toch geen

zin om in je kamer te blijven zitten, hé? Tina is nog boven. Ik denk dat ze een beetje

onder de indruk is.

Dan: Toch niet van het interieur, hoop ik?

Charlotte: Zitten jullie hier maar met twee?

Dan: Maar met twee? Vind je dat grappig? Er is zelfs geen plaats genoeg voor één.

Charlotte: Onze kamer is veel groter dan deze.

Dan: Wil je ruilen?

Charlotte: Ik ben Charlotte en wie ben jij?

Dan: Ik ben Dan.

Charlotte: En wie is de andere?

Rijk: Euh? “Wie is die andere”? Wat denk je dat ik ben? Een etalagepop?

Charlotte: Wat heeft hij gezegd?

Dan: Hij is Rijk.

Charlotte: Sorry, ik had het niet verstaan.

Dan: Heel rijk, denk ik.

Charlotte: Zei hij dat?

Dan: Dat is zijn naam. Niet zijn status.

Charlotte: Waar komt hij vandaan?

Rijk: Van zo’n 40 km van hier.

Charlotte: Sorry, maar ik begrijp echt niet wat je zegt

Rijk: Nonsens, snob.

Dan: Heb je dat verstaan?

Charlotte: Zo ongeveer, ja.

Dan: Hij doet aan comedy.

Charlotte: Och ja. Ik denk dat we niet kunnen verwachten dat iedereen hier beschaafd is. Wat ga jij

doen?

Dan: Zo weinig mogelijk.

Charlotte: Ik doe toneel als hoofdvak en muziek als tweede vak.

Dan: Ik zit ook in de toneelopleiding.

Charlotte: Mijn kamergenote doet toneel en kunst en het meisje van de kamer naast ons doet

muziek en kunst, dus dit moet wel het gebouw zijn voor de kunstenaars. Wat doet hij?

Dan: Mompelen.

Rijk: Dat is een nieuwe cursus...

Charlotte: Wel, ik denk dat wij de keuken delen, dus als je mee wil doen met de pot, kunnen we

koekjes en koffie delen, laat dan maar iets weten oké. We logeren in ‘de Begijnen’ 13.


5

Dan: Ik zal het laten weten, oké.

Charlotte: Als je dat zou willen doen. Mijn kamergenote is best vriendelijk, maar ik denk dat ze met

God verloofd is.

Dan: Ja, Jezus wilde me ook bij zijn schaapjes, maar...

Charlotte: Oké, we zullen wel zien hoe het afloopt. Ik zie jullie nog wel. (gaat af)

Dan: Ik zie zo dat je een ‘wow’-effect hebt op vrouwen, Rijk.

Rijk: Ik hoop dat ze niet allemaal zo zijn.

Dan: Ik denk dat je nog zal verschieten. Mooie meisjes doen toneel, meisjes die klaar zijn met

school, Alma mater meisjes.

Rijk: Niet echt mijn type.

Dan: Je bent toch geen maagd meer, hé?

Rijk: Nee, niet echt.

Dan: Niet echt?

Rijk: Ach, weet je...

Dan: Ofwel ben je het, ofwel ben je het niet.

Rijk: Ik heb er nog niet echt tijd voor gehad.

Dan: Heb je een grietje, thuis?

Rijk: Had ik. Ik heb het afgemaakt om naar hier te komen. Maar ik heb enkel haar bovenste

helft gezien.

Dan: Had ze dan geen benen?

Rijk: Maar twee.

Dan: Wel... ik denk niet dat je veel indruk op Charlotte ‘de belleman’ gemaakt hebt. Heb je

Lady Chatterley’s Lover gezien? Jij zou haar Oliver Mellors kunnen zijn.

Rijk: Een omhooggevallen trut!

Dan: Wat nu? Heeft ze je bang gemaakt?

Rijk: Wat ?

Dan: Je kan er maar best aan wennen. Jij komt nu in de middenklasse, vriend.

Rijk: Ja?

Dan: Tuurlijk, kerel.

Rijk: Ik kan zo’n mensen niet uitstaan. Ze denken dat ze het zijn.

Dan: Sommigen van hen zijn dat ook wel.

Rijk: Ze zouden het niet overleven in de echte wereld.

Dan: Jouw echte wereld is niet hun echte wereld, kerel, vergeet dat niet.

Rijk: Ik hoop dat er hier ook wat normale mensen zullen zijn.

Dan: Ja.. als ik naar jou kijk, hoop ik dat ook.

(Een stilte)

Rijk: En.. wat nu?

Dan: Wat bedoel je?

Rijk: Wanneer beginnen de lessen? Komt iemand ons halen of wat?


6

Dan: Ja ja, ze sturen een privéleraar naar je en die zal de hele dag voor jou zorgen,

privélessen, seminaries en zo.

Rijk: Oh, goed.

Dan: En ’s avonds leest hij je voor uit ‘Pluk van de petteflet’, maakt je een kopje chocolademelk

en stopt je lekker in.

Rijk: Zeg, ik ben nog nooit naar de unief geweest.

Dan: Ga je niet uitpakken?

Rijk: Neen. Ik pak het er wel uit als ik het wil dragen.

Dan: En ik dacht dat ik een rebel was.

(Een stilte)

Rijk: En wat doen we dan nu? Hier gewoon wachten?

Dan: Ik denk dat ik het beetje dat ik nog over heb ga oproken, en dan ga ik proberen om het

café te vinden om uit te zoeken wie de dealer is. Neem jij drugs?

Rijk: Nee

Dan: Goed voor je hoofd.

Rijk: Mijn hoofd is oké.

Dan: Ik weet het niet, joh, het lijkt me wat vierkant. Het zal je kalmeren... je bent echt veel te

gespannen. Neem een trekje, relax een beetje.

Rijk: Neen, ik voel me al vreemd genoeg. Ik heb geen kunstmatige middelen nodig.

Dan: Wacht maar tot je zo oud bent als ik. (Hij neemt zijn Rizla papiertjes)

Rijk: Wat ben je aan het doen?

Dan: Wat dacht je?

Rijk: Wow... dit is niet goed. Wat als er iemand binnenkomt?

Dan: En dan?

Rijk: Oh jee, dit is goed mis.

Dan: De helft van de hele studentenpopulatie rookt wiet tegenwoordig, maat.

Rijk: Maar het is toch illegaal.

Dan: Het staat niet op de leeslijst, dat klopt.

Rijk: Dit is echt goed mis.

Dan: Je bent misschien de enige student in het hele universum die dit spul nog niet gerookt

heeft.

Rijk: Typisch. Voor de eerste keer weg van huis en ze sluiten me al op in een cel met een

verdomde drugverslaafde.

Dan: Ach kerel. Kalmeer toch;

Rijk: Oh ja. Dat is veel gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Dan: Ga dan uit de kamer en ga wat rond het meer wandelen. Schrijf een essay, schrijf een

sonnet.

Rijk: Dit is gewoon te gek.

Dan: Denk eens aan die goeie ouwe Charlotte, ze zit hierboven, gewoon de trappen op.

Rijk: Hola.


7

Dan: Ik denk dat ze je wel zag zitten.

Rijk: Grappig

Dan: Je bent een gelukzak, Rijk.

Rijk: Oh ja?

Dan: Je eerste dag op de unief en je hebt al kennis gemaakt met sex en drugs. Al wat we nu

nog nodig hebben is rock and roll, man, en dan kunnen we nog eens lachen...

(Muzikale verandering. Een stukje rock and roll speelt luid. De hele cast komt de scene

op. Tijdens het volgende wordt de set afgebroken. Wat tevoren de kamer was, wordt nu

omgebouwd tot een grote toneelworkshop. Barb leidt het gebeuren.)

Barb: Juist, breek het af en verschuif de bedden. Helemaal uit de weg. Breng de praktikabels

op de scene, komaan, snel, snel, dat is een derdejaarsproject, we zetten het opzij, we

hebben het nu niet nodig. Goed, krui alles op de scène, voorzichtig met het opheffen en

zo is het goed. Oké, stop iedereen, blijf staan! En hou het zo. Hou het vast. Hoofd

omhoog en adem in, buikspieren strak, voel de zuurstof helemaal door je heen gaan. En

laat het nu van je wegdrijven. Kom uit je positie, heel langzaam, en voel welke klank je

bent, weet welke klankkleur je bent, en schud nu, heel langzaam, je klank van je af. Gooi

het van je af en rust op het dingetje. Heel goed. Oké, nu voelen we ons beter, heel wat

meer dinges, we hebben alle hoeken uitgeschud, alle plooien uitgestreken. Oké,

aandacht, snel. Dingske, naam? (ze wijst naar Charlotte)

Charlotte: Charlotte Bertels.

Barb: Naam? (ze wijst naar Helen)

Helen: Helen Kennis.

Barb: Naam? (ze wijst naar Tina)

Tina: Tina Schurmans.

Barb: Naam? (ze wijst naar Dan)

Dan: Dan de man.

Barb: Naam? (ze wijst naar Rijk)

Rijk: (verlegen) Rijk.

Barb: Wat?

Rijk: Rijkaard.

Barb: Oké, een kort dingske, een CV van jezelf, begin maar... (ze wijst naar Charlotte)

Charlotte: Oh.. wel... Ik ben euh... hmm...

Barb: Sneller, snel, snel, komaan... snel en bewegen en rompompom! Energie en start en weg..

Charlotte: Ik ben Charlotte Bertels, ik ben negentien. Ik heb vijf A-attesten. Graad zes voor viool. Ik

woon in Latem, ik heb een eerste prijs dictie...

Rijk: Jezus..

Barb: Goed en nu dingske..

Tina: Wel.. euh... Ik, oh wel… Hallo!

Allen: Hallo.

Barb: Sneller.


8

Tina: Ik ben Tina Schurmans, ik kom uit Bornem. Ik hou van dansen en zingen. Euh. Ik heb vier

A-attesten, ik hou van Jezus en van de musicals van Andrew Lloyd Webber.

Dan: We zijn ten dode opgeschreven.

Barb: En de volgende.

Helen: Helen Kennis. Ik kom uit Zelzate. Ik heb drie A-attesten. Ik hou van dansen, soul, drinken

en seks, en niet noodzakelijkerwijs in die volgorde.

Dan: (handenwringend) Ik hou nu al van haar.

Helen: En ik ben heel direct en totaal niet moeilijk.

Dan: Oh vreselijk.

Barb: En de volgende graag. Dingske.

Dan: (met een Hollans accent) Ik heet Daniël Maaskant, ik ben geboren in de Jordaan, de

enige echte wijk van Amsterdam. Mijn vader was een maffia-verrader, mijn moeder bakte

wafels in het pannekoekenhuis op de Prinsengracht. Ik heb twee broers Gerrit en Kees.

Gerrit verkoopt beenwarmers aan de jongens van het Nationaal ballet. We vinden hem

een tamme homo. Kees is linkerback bij Ajax.

(Iedereen applaudisseert)

Barb: Heel goed, nu wie ben je echt?

Dan: Goeie vraag. Ik weet het de helft van de tijd zelf niet. Ik ben Dan Maes uit Brugge. Ik heb

geen A-attest, ik speel gitaar en ik ben goed in bed. Dat vertellen ze me tenminste.

Helen : All right !

(Iedereen lacht)

Barb: En de volgende.

Rijk: Ja. Oké. Ik ben Rijkaard Nols. Eén A-attest, maar ik moet kunstgeschiedenis herdoen. Ik

heb net bij de ruimingdienst gewerkt om geld bijeen te krijgen om hierheen te komen.

Maar maak je geen zorgen, ik heb gedoucht. Euhm, wat nog? Ik denk dat ik grappig ben.

Dan: Maar je moet niet alles geloven wat hij zegt.

Rijk: En euh... verder niets.

Dan: Van niets komt niets.

Barb: Oké. Goed zo. Ik wil jullie hier elke morgen om negen uur stipt zien, voor de

dansworkshop, dat zal jullie klaarstomen voor de dag. Dan kunnen we écht beginnen

werken. Oké. Zoals jullie waarschijnlijk weten geloven we in de filosofie om al doende te

leren. We zouden niet willen dat jullie dingen zouden aanleren die jullie zelf niet hebben

ervaren. Er zal ook een examen zijn over theatergeschiedenis, toneellessen, filosofie,

sociologie, psychologie en wiskunde.

Helen: Wiskunde?

Dan: Ja, zo kan je je salaris uitrekenen.

Barb: En we hebben ook de filosofie om dicht bij huis te starten met opvoedkundige

onderwerpen en daarom starten we met locale schrijvers. Iemand een idee?

Dan: Rijkaard?

Rijk: Oh ja!


9

Charlotte: Karel Van de Woestijne?

Barb: Neen. Geen van beiden. Felix Timmermans.

Helen: Wie?

Barb: We gaan zijn toneelstukken bekijken en heel speciaal het ‘Waar de ster bleef stille staan’

dinges, wat een rudimentair dinges, stuk is in zijn vorm en zijn komisch dinges, heu...

structuur, ethiek, blabla, inhoud.

Dan: Dus geknipt voor jou, Rijk. Bij jou is er ook wat stil blijven staan.

Rijk: Oh ja, kristelijke komedie is mijn specialisatie.

Barb: Niettegenstaande de taal vinden jullie de thema’s van tweeledigheid en illusie zeker heel

specifiek euhm...!

Dan: Specifiek euhm... Dat is interessant.

Barb: …Streekgebonden. Charlotte, kan jij ons door de eerste tekst loodsen, en dan zullen we

dat een beetje uitwerken. We hebben net voldoende tijd om de eerste pagina te

behandelen. Scène 1, “in het café van Polien Pap.”

Charlotte: (staat recht en leest, ze doet het erg goed) ‘Heer, wat zijn deze weders koud. En ik ben

armelijk gekleed. Ik heb in ene eeuwigheid noch geslaapt. Mijn benen zijn gevouwd, mijn

vingers zijnde geradbraakt. Het is niet als gewenst, want ik ben gekraakt.

Barb: Goed, euh dingske, kan jij verder gaan?

Rijk: Ik?

Barb: 2de lijn. ’Maar wij domme herderkens’

Rijk: (staat langzaam recht. Hij is een vreselijk slecht voorlezer) ‘Maar wij domme herderkens

die lope te velde. In alle eerlijkheden maken nimmer ons hulpe te gelde. Geen wonder wij

zijne zo arme, arm. Wat is dat. Voor onzere deure ligt strooi, ocharme. Als ie kanne, wij

zwinder

Helen: Zijnder… (ze voelt medelijden met hem)

(De rest van de groep kan zich niet inhouden en lacht zachtjes. Het is moordend voor

Rijk)

Rijk: Sorry.

Barb: Oké. Goed. We houden het hier bij.

Rijk: Sorry, ik kon er gewoon geen greep op krijgen...

Dan: Dat is niet verwonderlijk, hé, het is niet in het Nederlands geschreven.

Barb: Het is een dialectische vorm.

Charlotte: Ik dacht dat hij dat sowieso sprak.

Barb: Oké. ik zie jullie morgen, ik kan jullie maar best naar professor Dillis laten gaan.

Charlotte: Fantastisch, dank je wel.

Helen: Ik ben nu klaar voor zes pinten en een chinees.

Dan: Als we dit elke morgen doen, kan ik mezelf wel opvouwen en zal ik goed slapen.

Tina: Ik wed dat ik morgen al stijf zal zijn.

Charlotte: Ik voel het nu al.


10

(Alle studenten staan recht en vertrekken behalve Rijk. Rijk voelt zich nog steeds vreselijk

vernederd. Barb spreekt hem aan)

Barb: Alles goed?

Rijk: Ja, ja, ik ben niet echt een goed voorlezer, ik kon er kop noch staart aan krijgen.

Barb: Grappig genoeg moet het zo gezegd worden.

Rijk: Dat zal wel.

Barb: Luister, wil je me een plezier doen? Kom mij eens opzoeken in mijn kantoor. Ik laat een

berichtje achter in je locker wanneer ik vrij ben. Ik denk dat we aan jouw taal moeten

werken.

Rijk: Euh?

Barb: Alleen maar een spraakding, da’s alles.

Rijk: Een spraakding? Schitterend, wat moet dat betekenen? Wat ga je doen? Me opnieuw

leren spreken?

Barb: Wel.. we hebben er de technologie voor.

Rijk: Ja, daar ben ik zeker van.

(Muziek. De kamer wordt teruggezet zoals we die tevoren zagen. De eerste lesweek is

voorbij. Als de set in orde is, zit Dan daar met een gitaar. Rijk komt binnen overladen met

boeken) Jij moet die allemaal niet lezen, zeker.

Dan: Jij ook niet, je zal hier een eeuwigheid zitten.

Rijk: Ik hou niet van onvoorbereid voorlezen, da’s alles. En ik kan echt niet begrijpen waarom

ik logopedie moet volgen. Zij komt zelf van Kortrijk en ze klinkt alsof ze iets in haar mond

heeft.

Dan: Ik zou wel iets in haar mond willen stoppen.

Rijk: Ik ook, mijn vuist.

Dan: Dat denk ik niet.

Rijk: Ik ga toch maar gewoon lesgeven. Het is toch niet zo dat ik een job bij de taalunie ga

krijgen, of zo?

Dan: En al die vrouwen dan, man? Er zijn vijf vrouwen voor elke man. Hé, ik ben gek op Tina,

ze is wild.

Rijk: Ja, maar ze houdt niet van jou. Ze houdt van Jezus.

Dan: En Barb dan? Alsjeblief.

Rijk: Nee bedankt.

Dan: Ik wed dat ze wel een en ander weet over wat je met je benen moet doen.

Rijk: God, jij houdt nooit op hé.

Dan: Ze zou je kunnen helpen om je maagdelijkheid te verliezen, Rijk.

Rijk: Ik zou haar zelfs niet aanraken met die van jou.

Dan: Ik zou je dat ook niet laten. (Hij staat op het punt om een joint te rollen) Wil jij eens

trekken?

Rijk: Nee, ik ga even rond het meer wandelen en wat eendenstront over mijn gezicht wrijven.

Dan: Ik denk dat ik de kamer deel met Franciscus van Assisi.


11

Rijk: En ik deel er één met Beëlzebub!

Charlotte: (verschijnt in de kamer) Hoi.

Rijk: Dag.

Dan: Hier is ze, man, Miss Kerstspel 1974. Doe het stemmetje!

Charlotte: Welk stemmetje?

Dan: ‘Heer, wat weders is dit’. Je weet wel, dat acteursstemmetje.

Charlotte: Dat is gewoon mijn stem.

Dan: Daar hou ik van. Jij niet?

Rijk: Euh.

Charlotte: Maak jij dat werk over ‘De Schepping’?

Dan: Ja, ik ben op dit moment een joint aan het scheppen, wil jij ook eens trekken?

Charlotte: Ja, ik wil wel een paar trekjes voor ik terugga. Moet hij...?

Dan: Neen, hij gaat buiten wat eendenstront door zijn haar wrijven of iets dergelijks. Het is een

gewoonte uit Hoboken. Naar het schijnt doet het hen hallucineren.

Rijk: Ik heb geen drugs nodig.

Dan: Niet het soort dat wij hebben, dat is waar.

Charlotte: Paf jij dan niet?

Rijk: Nee, ik heb het eens geprobeerd, maar ik raakte zo bedwelmd dat ik me als een geest

gedroeg.

Dan: Hij denkt dat hij geestig is.

Charlotte: Oh ja?

Rijk: Ik had zoveel hasj op dat mijn hoofd als het ware een voetbalveld leek.

Dan: Wel… dat is zo slecht nog niet.

Helen: (komt de kamer binnen) Mag ik hier een poosje blijven? Mijn idiote kamergenote is

verdwenen, ik denk dat ze ergens in de bosjes seks heeft of zo.

Dan: Ben jij een drugverslaafde?

Helen: Neen, maar ik wil het wel eens proberen.

Dan: Wil jij dan eens trekken?

Helen: Wat is dat?

Dan: Alleen maar een beetje-gelukkig-makende peuk?

(Helen gaat bij Dan en Charlotte zitten. Rijk hangt wat rond. Dan geeft de joint aan

Charlotte en Helen. Charlotte neemt een trek en heeft het duidelijk al eerder gedaan)

Rijk: Bekijk jezelf eens. Gewoon pathetisch.

Dan: Bathetisch, man, van het Griekse “bathos”.

Helen: Wat moet ik doen?

Charlotte: Gewoon inhaleren en hou het in je longen, geef het maar een serieuze trek.

Helen: Hé?

Dan: Zo doe je dat.

Rijk: Jij bent klinisch ziek, man.

Charlotte: Dit is goed spul, zeg!


12

Dan: Zou het toch moeten zijn. Het zou met een verdovend middel voor paarden behandeld

zijn.

Charlotte: Echt waar? Wow.

Rijk: Ja, binnen een uurtje draven jullie allemaal rond het meer.

Helen: Ik heb de indruk dat het me niets doet.

Dan: Nee?

Rijk: Toch wel, hoor Helen, je bent ineens menselijk geworden.

Dan: Wow, er komen twee dingen uit jouw borst.

Helen: Het doet mij helemaal niets.

Dan: Geef het wat tijd.

Helen: Ik denk dat het niet straf genoeg is.

Dan: Da’s wel een beetje vreemd.

Helen: Misschien ben ik er immuun voor. Ik kan namelijk negen glazen Duvel drinken en nog

altijd blijven rechtstaan.

Rijk: Jullie zijn allemaal maniakken.

Dan: Je moet het eens proberen.

Helen: Neen, het raakt me niet.

Dan: Ben je zeker dat je niet een keertje wil trekken, Rijk?

Rijk: Neen, ik voel me goed zo, ik word al high van emulsie. Zo’n rook die de verf van de

muren haalt. Daar hou ik van, ik krijg daar een goed gevoel bij.

Dan: Hoe voel je je nu?

Helen: Neen. Ik denk dat het me niet beïnvloed. Ik heb het altijd wel eens willen proberen, maar

nu het zover is, denk ik dat het geen effect op mij heeft. Ik voel me vooral heel rustig,

maar ik voelde me al rustig voor ik naar hier kwam. Om eerlijk te zijn, wil ik eigenlijk

gewoon gaan slapen. Zijn hier wat koekjes? Ik heb zin in wat kaas, heeft iemand dat? Ik

denk dat ik maar beter even ga kijken of mijn kamergenote al terug is, want ik kwam

alleen maar een kopje halen uit jullie keuken omdat iemand al die van ons heeft

weggenomen. Tot later.

(Helen zwalpt de kamer uit... niet helemaal zwalpen... eerder zweven. Dan en Charlotte

lachen naar haar met een vertwijfelde blik. Dan begint op zijn gitaar te spelen.)

Rijk: Alweer een streepje op je drugzakje, Dan.

Dan: (speelt op zijn gitaar en zingt) Waar is de liefde heen

Dat zou ik willen weten

Wanneer is ze gestorven

Wie heeft ze doodgebeten

Ik dacht dat ze voor altijd zou duren

Ik dacht: ze helpt er ons doorheen

dat die banden ons samen zouden brengen

Ik dacht ik hou altijd van jou alleen

Charlotte: Wow, da’s mooi. Wie heeft dat geschreven?


13

Dan: Ik.

Rijk: Nonsens.

Dan: Ik ben bang van wel.

Charlotte: Het is echt heel mooi. Een soort liefdesliedje.

Dan: Ja, ja ja, dat is het ook. Een liefdesliedje.

Rijk: Ja, het is een soort liefdesliedje, alleen erger.

Charlotte: Ik denk dat ik maar ga. Ik ben helemaal weg van de wereld. Dat is echt goed spul. Ik

moet nog naar Jeanne Delhomme.

Rijk: Eh?

Charlotte: Delhomme, de psychologe.

Rijk: Shit.

Charlotte: Wat is er?

Rijk: Ik noem haar al de hele dag Jean-De-homo.

Charlotte: Spreek jij dan geen Frans?

Dan: Hij spreekt zelfs amper Nederlands.

Charlotte: Ik zie jullie later wel. Ik moet nu echt gaan. (gaat buiten)

Rijk: Wel... dat is een verrassing.

Dan: Wat?

Rijk: Ik dacht niet dat mensen zoals zij zouden paffen.

Dan: Jij denkt dat ze daar allemaal boven staat, hé? Waarschijnlijk gaat ze ook niet naar het

toilet.

Rijk: Nee, ze woont daar.

Dan: Wat is er? Val je op haar?

Rijk: Nee.

Dan: Jawel, hé?

Rijk: Ja.

Dan: Ja?

Rijk: Ze is te doen.

Dan: Ik wist dat je voor haar viel. Het is zo’n klasseding. Het is het lot, man. Het is een van de

grote universele dingen. Yin en Yang. Tegenpolen trekken elkaar aan.

Rijk: Zo erg val ik nu ook niet op haar.

Dan: Wel in dat geval moet je nog gekker zijn dan ik dacht. Ze is een engel. Een engel naar

beneden gestuurd om jou en mij vreugde te brengen tijdens de volgende drie jaren. Vier,

met wat geluk en wat spieken bij de examens. Ja, ze is een geschenk van de Heer.

Allelujah!

Rijk: Jij bent stoned, Dan.

Dan: (gespeeld, als Hugo Claus) Ja, ik denk echt dat ik stoned ben, Rikske, en ik bedank je

niet omdat je dit naar boven brengt in de beschaafde maatschappij. Ik ben immers

gelukkig genoeg in mijn cortex, terwijl ik uitkijk naar een ménage à trois met jou en de


14

onvoorstelbaar duizelingwekkende Charlotte. Dan zullen we naar Rotterdam gaan, de

Bijenkorf veroveren en de meest wonderlijke Grolsch Herfstbok drinken.

Rijk: Dat was goed, zeg.

Dan: Da’s gewoon een talent, lieverd.

Rijk: Wie moet dat voorstellen?

Dan: Hugo Claus, jij idioot.

Rijk: Jij rookt teveel wiet, kerel.

Dan: Zeg ventje, waarom ga jij niet naar boven om Charlotte te helpen met haar Jean-de-

homo. Ik weet dat je dat wel zou willen.

Rijk: Hé, pas maar op, Dan. Je rookt niet alleen shit, maar je begint het nog te spreken ook.

(Licht. Muziek. We zijn de in de kamer later op het jaar. Dan zit op zijn bed te lezen. Rijk

zit aan zijn bureau. Charlotte is bij hen)

Charlotte: Zou je me kunnen helpen om deze tekst te overlopen, alsjeblief?

Rijk: Ik dacht je hem kende.

Charlotte: Dit is voor de showcase van het Paul Dillis theater. Hij stelt een bloemlezing samen en

heeft me gevraagd om er deel van uit te maken. Ik ben de enige eerstejaars.

Dan: Ik heb geen idee waarom hij jou gevraagd zou hebben. Jij Rijk?

Rijk: Nee, hij had mij kunnen vragen. Ik had er mijn Lear kunnen geven.

Dan: Zei je jouw Lear?

Charlotte: Toe komaan, Rijk, alleen een half uurtje en dan kan ik verder met mijn ander werk.

Dan: Waar is Tina?

Charlotte: Ze is op de repetitie van de musical Godspel.

Dan: Ik had het kunnen weten.

Rijk: Wil jij soms wat helpen, Dan?

Dan: Neen hoor. Ik ga gewoon wat dampen in het café. Ik denk dat Barb iets interessants voor

me heeft.

Rijk: Je hoeft echt niet weg te gaan, hoor Dan.

Dan: Tuurlijk wel, kerel, ik moet echt. Ik moet iemand opzoeken in verband met wat drugs.

(gaat naar buiten)

Rijk: Wat is het dan?

Charlotte: De rivalen.

Rijk: En niet lachen met mijn miskleunen.

Charlotte: Je doet Mevrouw Malaprop. Niemand zou er ook maar iets van merken.

Rijk: Oké dan. Licht, camera, actie.

Charlotte: (gaat over naar een uitvoering die ze met veel stijl brengt) “Let maar op, Sir Anthony. Ik

zou in geen geval wensen dat een dochter van mij een beleerd nageslacht wordt, ik denk

niet dat zo veel leren goed is voor een jonge vrouw, bijvoorbeeld ...”

Rijk: ”Ik zou haar nooit…”


15

Charlotte: “Ik zou haar nooit Grieks laten studeren, of Hebreeuws, of Algebra, Of Simonis of Fluxion

of paradoxen, of een andere van die opruiende takken van de studie – Zo zou ze zich

ook nooit moeten bezig houden met…” shit, ik weet het.. Iets met…

Rijk: Iets met cijfers…

Charlotte: Getallen?

Rijk: Optellen, sommen. Rekenen.

Charlotte: Zeg me gewoon de zin, Rijk!

Rijk: Wiskunde.

Charlotte: “Met uw wiskunde.”

Rijk: Goed.

Charlotte: Fenomenaal?

Rijk: Ja.

Charlotte: Shit.

Rijk: Je kent het, buiten een paar kleine stukjes op het eind, maar dat is toch allemaal maar

onzin, en zoals je zegt, niemand zal het verschil horen.

Charlotte: Wel, het is al wat hij kan krijgen.

Rijk: Het is goed genoeg.

Charlotte: Bedankt!

Rijk: Ik bedoel: ik ben natuurlijk ook geen expert wat Richard Sheridan betreft, maar ..

Charlotte: Bedankt.

Rijk: Het is echt heel goed.

Charlotte: Hoe loopt het straattheaterproject?

Rijk: Goed. Ik ben er wel bang voor. Ik kom uit die streek. Ik wed dat ik iemand zal zien die ik

ken.

Charlotte: Heb je dat al ooit gedaan?

Rijk: Toen ik in het vijfde leerjaar zat nam onze toneellerares ons mee naar Westende om daar

het zomerfestival mee te doen. Daar stonden we dan op het strand liedjes uit ‘Cabaret’ te

zingen. We moesten wedijveren met de strandspelletjes van Unox. Dat was pas

Dadaïsme. Ik weet niet wie het gekst was, ik of die presentator. En we werden ook nog

aangevallen door twintig skinhead meisjes.

Charlotte: Waarom? Hielden ze niet van jullie liedjes?

Rijk: En toen deden we een optreden terwijl er in de kamer ernaast een darts-wedstrijd bezig

was voor doofstommen, dat was pas amusement. Je kon jezelf niet horen praten tijdens

het grootste deel van het toneelstuk, maar als ze honderdtachtig gooiden gingen ze

helemaal door het dak

Charlotte: Ik besefte niet dat je al zoveel toneel had gedaan.

Rijk: Als er een luizig evenement was met een debiel idee, dan had mijn lerares dat

georganiseerd. Waarom denk je dat ik hier ben? Niet om te leren onderwijzen, het is

therapeutisch. En dan had ze ook nog het idee om toneel te gaan spelen voor oude

mensen.


16

Charlotte: Daar is toch niets mis mee.

Rijk: Ja, maar sommigen van hen geraakten nogal meegesleept. We deden scènes uit ‘Oh

what a lovely War’. Ik zit in een loopgraaf te rillen en die oude dame staat op, komt het

toneel op en zegt tegen de cast dat we er verkleumd uitzien en dat ze ons een warm

kopje Cecemel zal maken.

(Een stilte. Rust)

Charlotte: Jij bent spiritueel.

Rijk: Ja? Maar dan in de zin van in contact met de geesten, niet als grappig.

Charlotte: Hou je nooit eens op?

Rijk: Neen, ik droom zelf in humor.

Charlotte: Heb jij iemand thuis?

Rijk: Mijn moeder en vader, een hamster. Ik had ook een Action Man, maar we zijn enkel

goede vrienden.

Charlotte: Ik bedoelde vriendinnen.

Rijk: Vriendinnen, ho wow, rustig!

Charlotte: Jij bent echt gek!

Rijk: Als een achterdeur. Ik ben ook de eerste in de familie die iets vaags opvoedkundigs doet.

Mijn vader denkt dat ik Einstein ben.

Charlotte: Ik vind het echt fantastisch wat je gedaan hebt.

Rijk: Je moet me niet zo beschermen, weet je. Ik red me zelf wel.

Charlotte: Waarom ben je zo agressief?

Rijk: Sorry.

Charlotte: Onzekerheid.

Rijk: Neen, het heet ‘overleven’.

Charlotte: Wat het ook moge wezen…

Rijk: Ja, ja. (Een stilte) En jij, heb jij iemand thuis?

Charlotte: Wel ik heb vriendjes gehad, maar...

Rijk: Zeg het niet: het waren allemaal surfers van 1m80, die naar ‘Axe’ ruikten?

Charlotte: Niet allemaal.

Rijk: Er zijn dus enkel je moeder en je vader?

Charlotte: Enkel ik en mijn moeder.

Rijk: Ach zo.

Charlotte: Mijn vader stierf vier jaar geleden.

Rijk: Ach zo. Sorry.

Charlotte: Kan geen kwaad.

(Stilte)

Rijk: Zo, gaan we dit nog eens doen, of niet?

Charlotte: Nee, ik denk dat de vogel van droefenis net over me heen gevlogen is.

Rijk: Ibsen.

Charlotte: Chekhov.


17

Rijk: Da’s hetzelfde.

(Een stilte)

Charlotte: Ik kan maar beter gaan.

Rijk: Ja, ik moet nog een paar dingen doen… die ik moet doen… eummm...

Charlotte: Ik vermoed dat Dan wel snel terug zal komen zeker?

Rijk: Ja, hij denkt dat Barb de dealer is van de unief.

Charlotte: Ze moet zeker wat hebben, want het kan niet dat ze van nature zo is.

Rijk: (hij doet Barb na) Oké en dingske, stop de er dinges in en zwaai met je dinges, Rijkaard,

en rompompom... en energie en schijt wat dinges en was ze dan en hang ze op aan je

dinges!

(Charlotte lacht)

Charlotte: Wel.. bedankt voor…

Rijk: Het miezerige souffleren?

Charlotte: Neen, ik denk dat je een hele goeie Mevrouw Malaprop zou zijn!

Rijk: Ja, maar mijn decolleté is wel niet wat het zou moeten zijn.

Charlotte: Ik zal nog moeten zien hoe ik het er vanaf breng.

Rijk: Je zal schitterend zijn.

Charlotte: We zullen wel zien. Het kan mijn grote kans zijn. Jan Fabre zou komen.

(Een stilte)

Rijk: Dus je wil geen lesgeven?

Charlotte: Kijk, ik kom uit een nest van onderwijzers en ik heb gezien wat dat doet met de mensen.

Rijk: Dit wordt wel verondersteld een goeie unief te zijn.

Charlotte: Oh ja hoor, mijn neef is hier geweest en hij heeft het hier heel goed gehad. “De gelukkige

vallei” noemde hij het. Hij zei dat het fantastisch was, maar lesgeven is klote, vrees ik.

(Een stilte)

Rijk: Ja, ik ga nog wat lezen. Ik ben hier immers omringd door al die intellectuelen van de

bourgeoisie. Ik heb echt wat in te halen.

Charlotte: Oh ja, wij zijn angstaanjagend, hé?

Rijk: Als je dat maar weet!

Charlotte: Ach, maak me dat niet wijs.

Rijk: Ik zit op het trage baanvak, met alles. Kijk naar Dan, die is voortdurend stoned en toch

haalt hij nog betere punten dan ik voor zijn essays. Mijn beste resultaat tot nu toe was

een zes.

Charlotte: Maar jij leest toch veel?

Rijk: Ik moet wel. Vanavond is het de goeie ouwe Jean Genet. Hij is een charmant auteur:

homoseksuele verkrachting, sodomie, diefstal; allemaal heerlijke dingen.

Charlotte: Wat is er mis met ‘de Grote Vijf’?

Rijk: Nooit iets van gelezen. Ik trok op met skinheads en gabbers.

Charlotte: In elk geval, bedankt voor het dingske. Goeie nacht.

Rijk: Goeie nacht.


18

Charlotte: Nacht.

(Charlotte kust Rijk. Hij maakt een beweging om verder te gaan, maar hij weet niet goed

hoe. Charlotte gaat naar buiten)

Rijk: Shit, shit, shit, ze stond daar gewoon, ze verlangde ernaar om gekust te worden. Och laat

maar. Fantastisch. Wat zegt mijn vader dan: “Hij die twijfelt, verliest”. Wel, je hebt

verloren, maat, je bent ze kwijt.

(Muziek. Rijk gaat naar buiten. Barb komt binnen. Ze wordt gevangen in een spotlight)

Barb: De bus naar Ledeberg staat klaar om te vertrekken buiten aan de hoofdgebouw, komaan,

snel snel. Half negen stipt. En alle kostuums die we van Mevrouw Tilly’s dingske

gekregen hebben moeten daarna terugbezorgd worden. En je wordt verondersteld om ze

te wassen vooraleer je dat doet. En dat houdt ook in de leggings, boezeroens, kappen,

kragen en dinges. Mijn groep komt samen buiten aan de kloosterkerk. Bij aankomst

zullen we ‘De Schepping’ en ‘De Kruisiging’ spelen en vervolgens zullen we over heel de

stad middeleeuwse madrigalen gaan zingen. Het weer zou mooi moeten zijn, dus

verwachten we heel wat volk. Stel me dus niet teleur.

(Er speelt muziek terwijl Dan binnenkomt. Hij draagt een legging, de kledij van een clown.

Hij drinkt uit een blikje en gaat dan op het bed zitten. Rijk komt binnen met een grote

cape en een legging.)

Rijk: Wat een flop!

Dan: Helemaal niet, kerel!

Rijk: Een ware nachtmerrie. Kijk naar ons? Waar zijn we mee bezig? We lijken op smurfen.

Dan: Spreek voor jezelf, hé.

Rijk: Ik heb me nog nooit zo geschaamd.

Dan: Ik was echt in vorm, ik vond het echt steengoed. Hé, waar is Charlotte naartoe?

Rijk: Ze is iets gaan drinken met Paul Dillis.

Dan: Ah tuurlijk, man.

Rijk: Kan je dat geloven?

Dan: Da’s toch niet erg?

Rijk: Ik kan niet geloven dat ze iets is gaan drinken met Paul Dillis. Enkel en alleen omdat hij

het hoofd van de toneelafdeling is. Ik wist dat ik een stap had moeten zetten. Ik ben altijd

traag geweest met vrouwen.

Dan: Ik dacht dat je haar niet graag mocht?

Rijk: Fuck you, man.

Dan: Ik dacht dat ze te sjiek voor je was?

Rijk: Paul Dillis? Hij is maar een meter vijftig.

Dan: Je had met hen mee moeten gaan, man.

Rijk: Ik haat Paul Dillis, het is een dwerg.

Dan: Ja, maar hij heeft misschien wel ander troeven. Zijn dingske is waarschijnlijk reusachtig.

Rijk: Hij denkt dat hij het is omdat één hoorspel op radio één gedaan heeft.

Dan: Dat is er één meer dan jij.


19

Rijk: Wat een fiasco!

Dan: Het publiek was best tof.

Rijk: Tof? Ik zag mjn tante Eileen, nonkel Tom en drie van mijn neven. Die komen altijd

shoppen in Ledeberg.

Dan: Ik denk dat ze er van genoten hebben.

Rijk: Ja, behalve van het feit dat ik God probeer te spelen en dat onze Steven altijd maar bleef

roepen, “Rijk zwaai eens naar ons. Kijk naar onze Rijkaard, in zijn legging, kijk maar naar

zijn o-benen, daar kan een varken doorlopen.

(Een stilte)

Dan: Hoe dan ook, jullie hebben toch niets met elkaar, of toch?

Rijk: Neen, dat niet.

Dan: Wel, toch niet officieel, hé.

Rijk: Nee, dat is waar.

Dan: Natuurlijk weet iedereen wel dat jullie vrienden zijn en zo, maar je hebt nog nooit echt....

Rijk: Ik heb haar gekust, Dan.

Dan: Dat weet ik, dat heb je me verteld, en nu wacht je nog altijd op de grote kans!

Rijk: Ik heb nog niet veel mogelijkheden gehad, vermits wij allebei deze kamer delen, als je

begrijpt wat ik bedoel?

Dan: Tuurlijk joh.

Rijk: Maar Paul Dillis ?

Dan: Maar je bent toch ook nog niet zeker dat ze hetzelfde voor jou voelt, of wel?

Rijk: Wel nee, ik weet het niet echt. Al wat ik doe, is haar doen lachen. Ik weet niet of ze me

echt graag ziet of dat ze me gewoon leuk vindt omdat ik haar aan het lachen maak.

Dan: Wat mij betreft heb ik liever een goeie lachbui dan een vrijpartij.

Rijk: Waarom?

Dan: Lachen mag je ook in de Sarma.

Rijk: Daar heb je een punt.

Dan: Ach, eender hoe, ze zullen het toch alleen maar hebben over het Gents theater-gedoe.

Rijk: Ja, dat kan best.

Dan: Ofwel zit hij haar nu lam te neuken, kerel.

Rijk: Dank je, Dan.

Dan: Hij staat waarschijnlijk op een krukje om haar alles eens goed te laten zien.

Rijk: En wie heeft haar altijd geholpen met haar teksten?

Dan: Ach man, ga eens verder met je leven.

Rijk: Shit

Dan: Jij bent klaarblijkelijk gewoon slecht met vrouwen kerel.

Rijk: Hoor wie dat zegt. We zijn hier nu al negen maanden en het is zeker niet zo dat jij

overstelpt bent geweest met vrouwen.


20

Dan: Ik ben aan het zaaien. Ik plant kleine eikenbomen. Ik ben hier voor drie jaar. Ik wil mijn

piek niet te vroeg bereiken, maat. Ik hou een bepaald tempo aan. Maar ik denk dat er wel

iets aan het groeien is tussen Barb en mij.

Charlotte: (komt binnen) Wat is er met jou gebeurd? Ik dacht dat je iets kwam meedrinken?

Rijk: Wat? Met jou en Dillisje? Wat denk je dat ik ben ? Een onnozelaar?

Charlotte: Waar heb je het over?

Rijk: Wel, ik dacht...

Charlotte: Ik en Dillis?

Rijk: Wel... ik…

Charlotte: Rijk?

Rijk: Ja….

Charlotte: Allé, kom je dan mee naar het café of niet?

Rijk: Ja, ja.

Charlotte: Ga je je niet omkleden?

Rijk: Neen. Ik hou wel van dit kostuum, ik vind dat het me goed staat.

Charlotte: Komaan dan. (gaat naar buiten)

Dan: Het lijkt alsof het binnen is.

Rijk: ’t Komt waarschijnlijk door de legging.

Dan: Ik denk dat het door je hoed komt.

Rijk: Ik ga uit de bol gaan man, uit de bol

Dan: En je essay dan, en de lesplannen? We hebben examens binnen twee weken, en nadien

de horror van stage.

Rijk: Kan me niet meer schelen, man, Charlotte heeft me net meegevraagd naar het café. Hier

wacht ik al heel mijn leven op. (gaat buiten)

Dan: (gaat zitten) Zo’n stageles, shit, dat is pas zwaar!

(Muziek. Barb komt binnen. Een spotlicht licht haar op)

Barb: De bus die jullie naar de stage brengt zal vertrekken buiten de fietsstalling om half zeven

’s morgens. Hij zal jullie afzetten bij jullie respectievelijke dinges en jullie nadien ophalen

na jullie -hoe heet het ook alweer- en jullie onmiddellijk terugbrengen naar hier. Zorg er

dus voor dat al je stagedossiers op dinges gehouden worden, en dat je een duidelijke en

precieze les, doe-dinges en besluiten hebt. Deze eerste stage duurt maar acht weken, en

hoewel jullie opgeleid worden om les te geven in het secundair gaan jullie nu lesgeven in

lagere scholen, dus zorg ervoor dat jullie lessen bestemd zijn voor het vijfde of zesde -

wat is het ook weer-. En maak je vooral absoluut geen zorgen. Het is niet het einde van

de wereld. Ik weet dat jullie er veel plezier aan zullen beleven!

(Barb gaat naar buiten. Lichten. We zijn opnieuw in de kamer van Rijk en Dan. Charlotte

komt binnen. Ze is heel knap gekleed en ziet er helemaal uitgeblust uit. Tina komt

binnen.)

Tina: Ik dacht al dat je hier was. Jij hebt de enige sleutel. Ik heb de mijne op de bus laten

liggen. Doen ze deze kamer nooit op slot?


21

Charlotte: Neen. Het is hier een open-deurdag. Sorry. (geeft Tina de sleutel van de kamer)

Tina: Alles oké met jou?

Charlotte: Ongeveer.

Tina: Ik ga al door en ik maak je een kop koffie, oké?

Charlotte: Zou je dat willen doen? (Tina gaat buiten en Rijk komt binnen. Charlotte leunt achterover)

Oh, ‘t was vreselijk!

Rijk: Het was toch niet zo slecht ? Of toch?

Charlotte: Jawel, toch wel. Ik kan het niet. Ik kan het gewoon niet aan. Ik ben totaal nutteloos.

Lesgeven? God, daar zou je een medaille moeten voor krijgen! Sommige van die ettertjes

zijn zo verschrikkelijk dom.

Rijk: Komaan zeg?

Charlotte: Echt, Rijk, sommigen van hen maken gewoon geen kans.

Rijk: Ik dacht net dat wij er daarvoor waren.

Charlotte: En ze bleven maar zeggen dat ik een snob was…

Rijk: Ach, het zijn maar kleine kinderen.

Charlotte: Maar ze hebben gelijk, ik ben een snob. Als dat de toekomst van onze natie is, dan zij we

verdoemd.

Rijk: Maar wij zijn de enige kans die sommige van die kinderen hebben.

Charlotte: Niet bij mij, vergeet het. Niet te verwonderen dat mijn moeder pillen slikt.

Rijk: Ik vond het niet erg. Ik ben gewoon dat mensen roepen. Ik heb dat twintig jaar

meegemaakt. Thuis.

Charlotte: Dat is gewoon afschuwelijk. Ik voelde me ongeveer zo groot!

Rijk: Ach, vergeet het. Het is voorbij.

Charlotte: Ja maar het komt terug, net als een boze droom.

Rijk: Het zal je beter afgaan met oudere kinderen, dat weet ik zeker.

Charlotte: Ik hoop het.

(Een stilte)

Rijk: Zo, dat is dat. Een jaar voorbij. Zo snel al!

Charlotte: Ja. Heb je gemerkt hoe ze alle leuke dingen tot op het einde bewaard hebben?

Rijk: Ja, maar als we in het begin van het jaar op stage zouden geweest zijn, zou iedereen al

opgestapt zijn.

(Een stilte)

Charlotte: En wat ga jij doen tijdens de vakantie?

Rijk: Ik ga proberen om opnieuw bij de vuilkar aan de slag te kunnen. Ik moet iets doen, want

ik heb het geld nodig.

Charlotte: Ik had gehoopt dat je misschien eens iets anders zou willen. Ik dacht dat je misschien wel

voor een paar weken naar me toe wilde komen.

Rijk: Wel, ik...

Charlotte: Als je niet wil, is dat oké hoor, het was alleen maar een idee.

Rijk: Heb je een logeerkamer?


22

Charlotte: Maar je zou toch geen logeerkamer nodig hebben?

Rijk: Neen?

Charlotte: Neen, je zou bij mij slapen.

Rijk: Oh… oké.

Charlotte: Als je wil?

Rijk: Nu ja...

Charlotte: Ik denk dat we lang genoeg gewacht hebben, vind je ook niet?

Rijk: Sorry. Ik ben altijd een beetje traag geweest.

Charlotte: Weet ik. Ik begon me al af te vragen of er niet iets was tussen jou en Dan.

Rijk: Nee, we zjin gewoon goeie vrienden.

Charlotte: We zouden elkaar hoe dan ook kunnen helpen met onze teksten voor volgend jaar en

dan kan je me helpen om het accent te begrijpen.

Rijk: En je moeder, zal ze niets zeggen over het feit dat we samen slapen?

Charlotte: Neen. Da’s geen probleem.

Rijk: Is ze het gewend?

Charlotte: Nee, niet echt, het is maar één of twee keer gebeurd.

Rijk: Dank je wel, maar ik vroeg geen details. Ik ben niet zo breeddenkend.

Charlotte: Dus ... zou je dat willen?

Rijk: Wel… ja!

Charlotte: Ja?

Helen: (komt binnen en laat zich op een stoel vallen) Mag ik binnenkomen?

Rijk: Ja, breng het hele college maar mee, waarom niet?

Helen: Ik ben volledig uitgeput. Wat een vreselijke nachtmerrie!

Charlotte: Maar nu is het helemaal voorbij.

Helen: Nog twee jaar te gaan.

Charlotte: Oh, goed gedaan. (omhelst Helen)

Helen: Helemaal voorbij.

Charlotte: Ik haatte het.

Helen: Ik wil me gewoon lazarus drinken.

Dan: (komt binnen. Hij staat op springen) Het is gedaan. Ik wil geen kinderen meer zien voor

de rest van mijn leven. Wiens domme idee was het om me in een klas te zetten met

vijfjarigen? Ik ben een kunstenaar en ik lees Repelsteeltje voor en leer hen kleuren en

vormpjes herkennen!

Rijk: Da’s toch heel Dada, Dan.

Dan: Ik ben een idioot. Ik ben een hersenloos wezen.

Charlotte: Net als de helft van de kinderen.

Dan: Een nachtmerrie van het begin tot het einde.

Helen: Ik heb de indruk dat ik van het kastje naar de muur ben gestuurd.

Charlotte: Gelukzak.

Helen: Was het maar waar.


23

Rijk: Zeg dat wel!

Dan: Ik heb stimulerende middelen nodig. Ik ruik nog steeds naar pis. Ik wed dat het erger is

dan in het leger. Niet dat ik dat wil proberen, dit is al erg genoeg.

Tina: (komt binnen, uitgelaten, met koffie) Koffie?

Dan: (neemt een kopje koffie) Godzijdank.

Tina: (begint te huilen) Oh sorry, ik kan er niets aan doen.

Dan: Zo voel ik me ook. Ik zou wel kunnen huilen, echt waar.

Tina: Ik ga hen missen. Ze waren zo fantastisch. Die kinderen waren schitterend, vinden jullie

ook niet? Het personeel liet wel wat te wensen over, maar de kinderen zelf waren

fantastisch.

Dan: Het enige dat hier schitterend aan is, is dat het voorbij is. En ik zal nooit meer in een

toilet voor kleiner dan vijfjarigen gaan, ongeacht welke seksuele obsessie mij ook tot

zoiets zou kunnen verlagen.

Tina: Oh, ik heb honderden cadeautjes van hen gekregen. Toen ik weg ging, zijn ze

meegelopen met mij.

Helen: Ze hadden medelijden met haar.

Dan: Die vrouw is ziek.

Charlotte: Wanneer hangen ze onze resultaten uit?

Dan: Wie trekt zich dat aan? We zijn allemaal gebuisd. Als er een God in de hemel is, bid ik

dat ik gebuisd ben en buiten gegooid word. Als ik niet gebuisd ben zal ik van het dak

springen. Ik zal zelfmoord plegen als ik er door ben, eerlijk waar. Ik zal mijn keel

oversnijden.

Helen: Ik denk dat ik sowieso gebuisd ben, ik kon me niet aan mijn lesvoorbereidingen houden.

Charlotte: Ik denk dat ik hier niet geknipt voor ben, niet voor kleintjes in elk geval.

Dan: Juist, je kan niet sarcastisch tegen hen zijn. Je kan er zelfs niet tegen praten.

Charlotte: Ik kon de helft van hen niet verstaan.

Rijk; Ik weet niet waarom jullie allemaal zo moe zijn, ik vond het best te doen.

Dan: Leugenaar.

Rijk: Zo erg was het niet.

Dan: Hij krijgt waarschijnlijk een 9. En hij heeft het hele jaar niets gedaan.

Rijk: Wat zeg je nu? Ik heb harder gewerkt dan jij.

Barb: (komt binnen, ze ziet er uitgeput uit) Wat doen jullie hier nog?

Dan: We verstoppen ons.

Barb: Al de anderen zijn in het café, komen jullie niet?

Dan: Neen, we plannen een collectieve zelfmoord.

Barb: Ik dacht dat jullie allemaal weg waren. En ik hier nog was met de eindejaars-dinges.

Dan: Net wat we allemaal willen, een beetje dinges.

Barb: Ik ben aan het werken aan Caesar voor volgend jaar, het sloopt me gewoon. Maar het zal

prachtig zijn. Heel erg Brecht.

Dan: Heel erg slecht.


24

Rijk: Dat is hij ook.

Dan: Dat is ook de enige manier dat ik het zal halen.

Helen: Stoppen jullie nooit?

Charlotte: Als ze geen les gaan geven, kunnen ze nog altijd touren als standup-comedians.

Dan: Ik ga niet op tournee met hem, zijn voeten stinken.

Rijk: (tegen Charlotte) Sorry!

Barb: Goed. Oké, de exames en proeven. Over het algemeen gezien heel goed, een paar

twijfelgevallen en teleurstellingen, maar dat is normaal voor het verloop van deze groep.

Allen: Dat is niet fair. Dat klopt niet. Absoluut niet.

Barb: De resultaten.

Helen: Hoe kunnen ze je eigenlijk beoordelen voor je stage teneinde is?

Dan: Ze hadden mij de eerste dag al kunnen beoordelen. Ik ben er niet op vooruitgegaan.

Barb: De punten voor de stage is slechts een ruwe beoordeling, het is de rest van het jaar waar

je je zorgen om moet maken. Luister en vergeet niet dat ik jullie volgend jaar terug wil om

je om de eerstejaars te bekommeren en om aan Shakespeare te beginnen.

(Ze deelt de dossiers en de eindresultaten uit. De studenten kijken vol verwachting naar

hun punten)

Helen: 61%.

Barb: Dat is goed.

Helen: 61%? Wat moet je hier dan doen om 70 te krijgen?

Charlotte: 61 is goed, ik verwacht niet meer dan 60.

Dan: Shit.

Rijk: Wat?

Dan: O, shit.

Barb: Wat is er?

Dan: Dit is helemaal niet eerlijk.

Rijk: Wat is er?

Dan: Dit is fout, het kan niet anders.

Tina: Ben je gebuisd?

Dan: Een 74%. Shit, dit is geschift. Het moet een fout zijn. Ik wil hier niet blijven, Barb, leidt me

niet naar de elektrische stoel. Dit is gewoon idioot.

Helen: Wat heb jij Tina?

Tina: Een 72. Ik wilde graag 90%.

Helen: We wilden allemaal wel 90%.

Dan: 74%? Ik denk dat ik het jouwe heb, Rijk. Er moet een fout gebeurd zijn. Ik eis een

hertelling.

Helen: En jij Charlotte?

Charlotte: Een 71%. (Iedereen zaagt) En jij, Rijk?

Rijk: 55%.


25

Dan: 55? Jij hebt haast niets gedaan het hele jaar en jij krijgt 55? Hij kan amper lezen en hij

krijgt 55%. Ben je wel zeker, kerel? Ik ben een klote leraar en ik krijg 74%, jij houdt van

die kleine opdondertjes en jij krijgt 55%? Er is geen rechtvaardigheid. Ik trek dit voor het

gerecht. Ik ga mezelf verdrinken, wie komt mee? Tina, kom, laten we samen gaan en ons

lazarus drinken.

Tina: Ik drink niet.

Dan: Het is een goed moment om te beginnen.

Helen: Hé, wacht op mij!

(Dan, Barb, Helen en Tina maken aanstalten om weg te gaan)

Barb Ik zie jullie straks daar.

Dan: 74%, niettegenstaande alles?

(Ze gaan naar buiten. Een stilte)

Charlotte: 55% is oké, vind je ook niet? Het betekent tenminste geslaagd. (Rijk geeft zijn resultaten

aan Charlotte) 55%, met twee onvoldoendes?

Rijk: Ik ben erdoor voor de stage, maar niet voor de rest!

Charlotte: Je zal gewoon moeten herkansen.

Rijk: Mijn vader vermoordt me.

Charlotte: Mijn neef buisde in zijn eerste jaar, maar je kan opnieuw beginnen. Gaan we iets

drinken?

Rijk: Super, nu kan ik Kortrijk wel vergeten?

Charlotte: Kijk, wat is het belangrijkste, naar Kortrijk komen of opnieuw in de unief binnen geraken?

(gaat buiten)

Rijk: Dat is nu eens een goeie vraag, zie!

(Muziek. Fade out)

EINDE BEDRIJF


26

TWEEDE BEDRIJF

(Je kan horen drummen in het donker. Ineens is de scène vol acteurs. Dan, Charlotte,

Helen, Tina, Barb en Rijkaard. Wat tevoren een lege scène was, wordt nu de drukke

setting voor de universiteitsvoorstelling van Julius Caesar. Romeinse pilaren, vlaggen,

wimpels en dia’s tonen dictators doorheen de jaren. In een paar seconden wordt de

scène herzet. We horen een bandje met Romeins klinkende muziek. Een rookmachine

blaast rook op de scène. We zien een moderne versie van ‘Caesar’ van Shakespeare dat

gespeeld wordt met maskers in de stijl van Berthold Brecht. Charlotte, Helen en Tina

komen vooraan op de scene en spreken tot de toeschouwers. Ze dragen zwarte overalls)

Allen: “Romeinse vrienden, vertel me eens? Waarin verheugen jullie je? Waarom verlof nemen

om Caesar in triomf te zien? Welke verovering brengt hij naar huis? Welke

eerbetuigingen volgen hem naar Rome? Jullie idioten, jullie vormloze massa’s, jullie zijn

erger dan zinloze dingen. Heil Cassius, heil Cassius, heil Cassius!”

(Ze worden stil wanneer Dan/Caesar binnenkomt. Wanneer hij voorbij de groep komt,

sissen ze naar hem en vervolgens bevriezen ze)

Allen: “Let op voor de Idus van maart

Let op voor de Idus van maart”

(Dan staat onbeweeglijk stil. Een van de figuren toont dat hij een groot mes heeft en hij

sluipt achter Caesar en heft het mes, dan blijft hij onbeweeglijk stil staan)

Dan: “En jij Brutus!”

(Een schreeuw)

Allen: “En doe jij nu je beste kleren aan? En roep jij nu een feestdag uit? En strooien jullie nu

bloemen op zijn weg? Kom je triomferen over het bloed van Pompeï?”

Dan: “Scheer je weg, gespuis!”

(De gemaskerde figuren verdwijnen. Rijk komt binnen. Hij draagt een kostuum en een

laurierkrans. Hij komt majestueus maar vreemd vooraan op de scene. Dan kijkt hem aan.

Stilte. Ze kijken naar elkaar, Rijk geeft aan dat het aan Dan is, Dan schudt zijn hoofd; hij

is het niet)

Rijk: (fluisterend) Jij bent het.

Dan: Euh?

Rijk: Jij bent het.

Dan: Nee, niet waar.

Rijk: Komaan.

Dan: Ga weg. Wat doe je?

Rijk: Euh?

Dan: Jij moet niet op zijn.

Rijk: Jawel.

Dan: Jij bent het niet.

Rijk: Toch wel.


27

Dan: Toch niet!

Rijk: Toch wel.

Dan: Neen dat ben je niet.

Rijk: Absoluut wel.

Dan: Ga weg.

Rijk: Waarom?

Dan: Omdat ik de tekst nog niet gezegd heb.

Rijk: Jawel.

Dan: Neen, ik heb hem nog niet gezegd.

Rijk: Toch wel.

Dan: Neen, dat heb ik niet.

Rijk: “En jij Brutus”, dan kom ik op “Caesar, mijn heer”.

Dan: We hebben het veranderd. Zij gaan af. En dan kom jij op.

Rijk: Wanneer dan.

Dan: Gisteravond, als je geluisterd had. We beslisten dat jij zou opkomen, nadat ik “Omring me

met stoere mannen” zou gezegd hebben.

Rijk: Wanneer is dat beslist?

Dan: Gisteravond. “Omring me met stoere mannen”

Rijk: Oké. Ik heb het al gehoord...

Barb: Concentreer je!

Dan: Hij is zelfs niet eens op.

Rijk: (fluisterend) Sorry, ik ben zelfs nog niet eens op.

Barb: We hebben het veranderd!

Rijk: Niemand heeft het me gezegd.

Barb: Je moet luisteren.

Rijk: Maar niemand heeft het me gezegd.

(Tina komt tevoorschijn uit de zijkant)

Tina: Ik dacht dat we dit veranderd hadden?

Dan: Heb ik net gezegd.

Tina: Hadden we het niet veranderd?

Dan: Van de scène, slaaf.

Rijk: Sorry, lieverd. (schuifelt van de scène)

Tina: Ik dacht dat we dit veranderd hadden?

Barb: Doe verder, en concentreer je, luister! Komaan, hop hop hop! Vooruit! Focus, attack,

energie en ja! En dinges en hup en ga verder! Met passie en seks en gevoelens en

hahaha! Laat ons verder doen!

(Helen komt aangeschreden met een masker op)

Dan: Wat doe jij hier?

Helen: Wat?

Dan: Wat ben je aan het doen?


28

Helen: Hij zei dat ik op moest.

Dan: Nog niet.

Barb: Concentratie.

Helen: Roep zo niet.

Dan: Grrrr.

Helen: Hij zei: je moet op.

Dan: Luister niet naar hem.

Barb: Concentreer jullie, alsjeblief.

Helen: Er is geen enkele reden om zo te roepen.

Barb: Nee, nee, nee.

Helen: Hij zei ‘je moet op’ en dus dacht ik dat ik op moest.

Dan: Ach, maak toch dat je wegkomt.

Helen: Waarom zei hij dan dat ik op moest komen?

Dan: Scheer je weg.

Helen: Waarom zei hij dan dat ik op moest?

Dan: Voor de grap, verdomme, hij vindt het grappig.

Rijk: (komt tevoorschijn) Ik dacht dat ze op moest komen. (gaat weer af)

Barb: Ga door en door… ga verder. Af dingske, alsjeblief! Te vroeg, Weg, weg, weg.

(Helen gaat af)

Dan: (tegen Barb) Wat doe je eraan?

Barb: Werk nooit met dieren, kinderen of academie-studenten.

Tina: (komt op) Ik wil gewoon even iets checken, Barb.

Barb: Wat moet er dan gecheckt worden?

Tina: Op welke pagina zitten we nu?

Barb: Op pagina één!

Tina: Is dat de oude pagina één of de herschreven pagina één?

Dan: De herschreven!

Tina: Is dat het roze of het groene blad?

Barb: Roze, kom laat ons verder gaan.

(Tina gaat af als Rijk op komt)

Rijk: Beginnen we terug van in het begin?

Barb: Kan je zover terug onthouden?

Charlotte: (komt op) Nu we toch gestopt zijn…

Barb: Dat zijn we niet.

Charlotte: Oh sorry, maar ik denk dat we achter het doek een lichtje gaan nodig hebben.

Barb: Ja, ja, ja!

Dan: (tegen Barb) Ja, dat is nodig, je kan daar geen fluit zien.

Charlotte: En het is daar om te bevriezen.


29

Barb: Zet de verwarming maar aan… en kunnen we dan nu verdergaan? Mag ik je eraan

herinneren dat we slechts 3 uur hebben om deze technische generale te doen, alvorens

de examinators binnenkomen?

Dan: Gaan we helemaal tot het einde of slechts tot het einde van het bedrijf.

Barb: Wat denk je ervan om al aan het einde van deze pagina te geraken?

Charlotte: Het is daar echt heel koud en erg donker, Barb.

Barb: We zullen er een lichtje zetten.

Charlotte: Iemand heeft zijn handen afgeveegd aan de voorkant van mijn kostuum.

Dan: Caesar is niet schuldig.

Helen: (komt op met een masker) Vanwaar beginnen we?

Barb: Van dezelfde plaats.

Dan: Heb je gezegd van een zelfde plaats of van dezelfde plaats?

Helen: Wat?

Barb: Van dezelfde plaats.

Helen: Euh?

Barb: Zet dat masker af!

Helen: Wat zegt ze?

Barb: Zet dat masker af.

Helen: Euh?

Dan: Doe dat verdomde masker af!

(Helen neemt haar masker af)

Helen: Vanwaar beginnen we?

Barb: Van als Caesar opkomt.

Helen: Ik kan niks horen met dat masker op, weet je?

Barb: Kunnen we beginnen vanaf dinges, alsjeblief?

Dan: Wat?

Rijk: Vanwaar?

Barb: Vanaf dinges… dinges!

Dan: Sorry.

Barb: Vanaf dinges. Rom Pom Pom.

Helen: Van het begin?

Barb: Nee nee, ik heb net gezegd dat we het kunnen oppakken van dinges. Ben ik gek?

Dinges, dinges, dinges!

Dan: "Et tu, Brute” ?

Barb: Nee, van dinges.

Dan: Als Caesars opkomt?

Barb: Dank u, in ieder geval iemand die luistert.

(Helen begint het masker weer op te zetten)

Charlotte: Vanwaar beginnen we?

Rijk: Van dinges.


30

Helen: (met het masker op) Vanwaar beginnen we?

Allen: Van als Caesar opkomt!

(De cast trekt zich terug naar hun posities. Dan wandelt naar voor op de scene)

Dan: (tot het publiek) “Omring me met stoere mannen. Brutus heeft die gemene en hongerige

blik.” (Niets. Stilte. Luider) “Brutus heeft die gemene en hongerige blik...” (Niets. Stilte.

Luider) “Brutus”.

Barb: (schreeuwt) Rijkaard!

Dan: “Heeft die gemene en hongerige blik...”

Rijk: (komt op) Sorry.

Dan: “Calphurnia!”

Rijk: (zeer luid) “O hemel, Caesar zoekt”.

Charlotte: (komt op) “Hier ben ik, mijn Heer”.

Dan: “Ga direct in de weg staan van Antonius als hij langs komt.”

Helen: (komt op) “Caesar, mijn Heer.”

Dan: “Vergeet niet, in je haast, Antonius, om Calphurnia aan te raken”.. (Hij worstelt in stilte)

Shit... Tekst. Tekst.

Helen: Wat?

Rijk: Tekst.

Helen: Wat mijn tekst is?

Rijk: Nee. Zijn tekst.

Helen: Ik weet zijn tekst niet.

Dan: Tina!

Tina: (komt op) Hallo, alles goed?

Dan: Tekst!

Tina: Welke tekst?

Dan: Als ik wist welke tekst, zou ik hem zeggen.

Tina: Oh ja. Waar zat je?

Rijk: Geef hem gewoon zijn tekst.

Dan: Geef me ineens maar een touw, dan hang ik mezelf op, terwijl ik hier toch ben.

Tina: (leest) " Omring me met stoere manen”

Dan: Mannen.

Tina: Sorry, vergissing... Ik dacht dat er “manen” stond.

Dan: Ik heb dat al gezegd.

Tina: Oh, sorry. "Vergeet niet in je haast"

Dan: Ook al!

Tina: "Om Calphurnia aan te raken, hier voor”

Dan: Om Calphurnia aan te raken.

Tina "Hier voor"...

Dan: Hier voor.

Tina: "Onze"...


31

Dan: Onze.

Tina: "Ouderen"...

Dan: Ouderen.

Tina: "De”...

Dan: De.

Tina: "kalen"...

Dan: Kalen.

Tina: "is ontroerd"...

Dan: is ontroerd.

Tina: "door"...

Barb: Zeg hem het hele ding. Zeg hem zijn tekst voor ik een dinges heb!

Tina: Sorry, ik probeerde hem aan zijn tekst te helpen.

Barb: Hij zou zijn tekst niet vinden, liefje, al hingen die aan zijn ballen!

Helen: Dat klinkt als een uitnodiging.

Tina: Sorry. "deze heilige achtervolging."

Dan: Door deze heilige achtervolging? Is dat de tekst? “Schudt die steriele vloek af.”

Rijk: Ik zal nooit vergeten hoe Caesar "doe dit " zegt, het is slecht gespeeld.

Barb: Alstublief!

Dan: “Ga nu en laat geen ceremonie na.”

Helen: “Caesar!”

Dan: “Ha! Wie roept daar?”

Helen: “Pas op voor de Idus van Maart.”

Dan: “Wie van de journalisten doet een beroep op mij? Ik…” shit… tekst.

Tina: (komt op) Wat?

Dan: Wat?

Tina: Waar ben je?

Dan: Ik ben hier, aan het sterven.

Tina: In dat geval hebben ze je te vroeg neergestoken.

Dan: Tekst, tekst, geef mij de hele tekst.

Tina: Ik weet niet waar je bent, ik kan niets horen door de centrale verwarming daar achter.

(Barb gaat naar het podium. Tina gaat af)

Barb: Goed, stop maar! Stop ermee! Stop allemaal! Ik heb nog nooit zo'n puinhoop gezien.

Ik heb een eerstejaarsklas die al veel verder staan dan jullie. Het ontbreekt jullie aan

discipline, het ontbreekt jullie aan betrokkenheid, er ontbreekt dinges, je mist euh,

gevoelens. Het is verschrikkelijk. Gewoon verschrikkelijk. Nu hebben we het wel gehad.

Helen: Je kan niets horen in het masker, Barb. We moesten ze al gehad hebben voor de

generale repetitie.

Barb: Zwijg maar!

Helen: Ik heb het toch gezegd!

Barb: Hou je wafel!


32

Helen: Ik zei nog: als we maskers gebruiken moeten we ze hebben voor de technische.

Barb: Wil je gewoon je mond gesloten houden gedurende één minuut?

Charlotte: Ze heeft dat wel gezegd.

Barb: Ik heb al de hele semester wel geweten dat er iets aan de hand was en ik heb daar

begrip voor. Allerlei grappen over dit hier en grappen over dinges. En wat jullie doen in

jullie eigen tijd is voor mij ook prima, maar laat niets mijn dinges verpesten. Oké. OKE!

Allen: Sorry, Barb. Oké.

Barb: Ik stel voor dat we even een pauze nemen. Zo’n pauze van tien minuten. En als we dan

terugkomen zullen we onszelf weer focussen en ons gedragen als de talentvolle

studenten, die ik weet dat jullie zijn. Hoe kunnen zo’n goede acteurs zo slecht zijn?

Tina: (komt op) Sorry, heb ik wat gemist, gaan we verder of stoppen we?

Barb: Een tien minuten dinges en dan zullen we het weer oppikken, van waar we waren

gebleven. We doen daarna de opening terug, we hebben blijkbaar een blokkage. Oké vijf

minuten. Pak een koffie, een sigaret, snij je polsen door of wat dan ook... (Helen, Dan, en

Tina gaan af. Barb is moedeloos) Waarom trek ik het me ook aan. Hé?

Rijk: Waarom?

Barb: Ik vraag het mij soms af. Ik had bij het Blauwe Maandag Compagnie kunnen gaan

werken in Antwerpen, maar nee, ik dinges, ik bleef. Het blijft me achtervolgen.

Professionele theater, kom terug, ik heb je nodig!

Rijk: Denk je niet dat deze productie een beetje te ambitieus is, Barb?

Barb: Wat zou je dan willen dat we doen, Jan Klaassen en Katrien?

Rijk: Nee, maar...

Barb: Ik probeer jullie ervan te laten proeven, gewoon even een klein voorsmaakje. Alleen de

geringste hint van wat het is om te werken in het professionele theater, voordat je hier

buiten komt en uw talloze shitty producties gaat doen van ‘Oklahoma’ of ‘de andere kant

van de maan’. Jullie krijgen nooit meer de kans om aan projecten als deze te werken als

jullie gaan onderwijzen. God, heb je enig idee wat daar de standaard is, dinges?

Rijk: Wel, ik denk dat...

Barb: Ik probeer alleen maar om het een betekenis te geven, een gevoel voor de structuur van

zoiets prachtigs, in de hoop dat een deel ervan zou kunnen dinges, bijblijven! God, ik

vraag me soms af waarom ik de moeite doe! Waarom doe ik zo’n moeite? (gaat af. Stilte)

Charlotte: Wat is het toch met jou en Dan, dat is nu al non-stop het hele jaar door?

Rijk: Hij begon, toen we pas waren aangekomen sloot hij mij poedelnaakt buiten.

Charlotte: En toen heb jij zakje met drugs begraven!

Rijk: Ja, en toen stuurde hij me een brief waar zijn schaamhaar in zat! En hing ik een dode rat

in zijn kledingkast.

Charlotte: Met wat voor iemand ga ik uit?

Rijk: Toen spoot hij me nat met de brandslang.

Charlotte: Dus het staat nu gelijk.

Rijk: Niet voor lang.


33

Charlotte: Waarom? Wat heb je deze keer gedaan?

Rijk: Deu...

Charlotte: Je wilt toch weer niet buiten gesmeten worden, hé? Want Dillis wilde je niet terug binnen

laten, weet je nog?

Rijk: Ja, dat kan ik me voorstellen. Hij denkt dat ik een idioot ben. Hoorde je zijn hoorspel op

BRT Eén? Ze hebben het opnieuw laten horen. Het was zo saai dat mijn oren ervan

ontstoken! Hoe dan ook. Ik ben hier nog, hé?

Charlotte: Nog juist.

Rijk: Geef me dan een kusje.

(Ze kussen. Rijk wil verder gaan)

Charlotte: Alleen een kusje.

Rijk: Weet je, soms zou ik willen dat ze me nooit meer hadden binnen gelaten.

Charlotte: Waarom?

Rijk: Het zou een stuk eenvoudiger geweest zijn.

Charlotte: Hoezo?

Rijk: Wel, ik zou niet verliefd geworden zijn.

Charlotte: Oh, is dat zo?

Rijk: Voor mij toch.

Charlotte: We zijn toch echt wel water en vuur.

Rijk: Ja, en nu daarom sta ik in vuur en vlam.

Charlotte: En aan uw zweetvoeten zit het water.

Rijk: Ik kan er nog steeds niet van over dat je moeder ons in de kamer naast haar liet neuken

en ons dan ontbijt op bed bracht.

Charlotte: Van welke planeet kom jij?

Rijk: Het is niet het neuken, dat is al erg genoeg. Ik bedoel mijn moeder zou nooit hebben

toegestaan dat we in bed ontbeten? Het is goed dat ik maar voor een paar dagen

kwam...

Charlotte: Zit er maar niet teveel mee in.

Rijk: Het voelde zo decadent aan.

Charlotte: Mijn moeder is soms een beetje te breeddenkend dan goed voor haar is.

Rijk: Ja. Ik dacht dat ze met ons zou gaan meedoen.

Charlotte: Dat doet ze meestal.

Rijk: Wat?

Charlotte: Ah, ik heb je!

Rijk: Wel, het zou me niet verbazen; al die dingen uit de bourgeoisie zijn nieuw voor mij.

Charlotte: We krijgen dat toch niet weer. Uw plaat blijft steken, weet je? Je bent nu net als ik, een

intellectueel.

Rijk: Shit.

Charlotte: Precies.

Rijk Bedoel je dat ik nu niet meer de domme boerenzoon kan spelen?


34

Charlotte: Dat denk ik niet. Je leest meer dan wie ook in de groep.

Rijk: Ik heb me verraden, hé?

Charlotte: Absoluut.

Rijk: Ik dacht dat dat juist de reden was waarom je je voor mij interesseerde, voor mijn naïeve

charme?

Charlotte: Het was eigenlijk voor je humor. Grappig is sexy, wist dat je niet?

Rijk: Zeg me dat niet of ik ben nooit meer grappig!

Charlotte: Oh nee!

Rijk: Oh, ga weg, de ban is gebroken, ik ben mijn grappigheid kwijt. Ik ben plotseling vreselijk

ongrappig. Shit, ik ben Dan geworden.

Charlotte: Och zot.

Rijk: (zoals Dan) "Oh man, het was echt raar, want ik was echt grappig de ene dag en de

volgende was ik opeens in een totaal niet-grappige kosmos, kerel, alsof ik wat regels van

mijn tekst vergeten was, maat, maar ik was mijn regels van het stuk niet vergeten, kerel,

ik was de regels in mijn leven vergeten. "

Charlotte: Sterk.

Rijk: Zo sterk als ijzer, man. Als een enorme gewicht dat op mijn hoofd neerkomt, man.

Charlotte: Man...

Rijk: Man, vrouw, maat!

Tina: (komt op) Kun je me horen als ik jou souffleer?

Charlotte: Ja, waarom?

Tina: Omdat Dan zojuist naar me uithaalde. Hij zegt dat ik niet goed souffleer. Ik wilde al niet

soufleren, ik wilde het licht doen.

Rijk: Hij is waarschijnlijk nerveus.

Tina: Wie denkt hij wel dat hij is, Senne Rouffaer?

Charlotte: Ik denk dat hij denkt dat hij Frank Zappa is.

Tina: Jullie hebben het allemaal goed, jullie hebben de lichten om je warm te houden! Maar

ik zit verdomme te bevriezen achteraan in de coulissen. Hij mag van geluk spreken dat ik

nog kan spreken zonder dat mijn tanden klapperen. Ik zal hem de volgende keer eens

souffleren, ik zal zo luid schreeuwen dat hij er doof van wordt.

Charlotte: Komaan, we gaan een kopje koffie halen.

Tina: Dat kan ik gebruiken, hij zat echt op mijn kop!

(Een stilte. Charlotte en Tina vertrekken)

Charlotte: Wil jij er één?

Rijk: (zoals Dan) Oh man, nee, maat, er zit bromide in, kerel. Ik wil niet dat er iets mijn

prestaties kan beïnvloeden.

(Charlotte en Tina gaan naar de uitgang als Helen op komt)

Helen: Er is geen koffie in de gemeenschappelijke ruimte, je moet naar de refter!

Charlotte: Hé, die maskers werken geweldig!

Helen: Ja, het zou helpen als ik erin kon ademen.


35

(Charlotte en Tina af. Helen zit in de buurt van Rijk)

Rijk: Alles oke?

Helen: Dat zou ik zijn als mijn hoofd niet voor het laatste anderhalf uur in dat onnozel ding had

vast gezeten.

Rijk: Denk je dat we de generale repetitie gaan gedaan krijgen?

Helen: Deze week niet.

Rijk: Ik dacht dat Barb een dinges zou krijgen.

Helen: Ze zou zo niet mogen drinken.

Rijk: Kijk wie het zegt.

(een stilte)

Helen: Wat doe je in het weekend?

Rijk: Charlotte wil naar Antwerpen liften om naar de cinema te gaan.

Helen: O ja, het is dan serieus aan?

Rijk: Ik denk het wel, waarom?

Helen: Ik dacht niet dat het zou blijven duren, om eerlijk te zijn.

Rijk: Wat dan?

Helen: Jij en Charlotte.

Rijk: Ja, toch wel.

Helen: Oh, goed dan.

Rijk: Waarom, waar heb je het over?

Helen: Oh, komaan, Rijk, kan je het niet zien? Je bent zo anders.

Rijk: Tegenpolen trekken elkaar aan, Helen, heb je niets van de natuurkundeles opgestoken?

Helen: Ik dacht dat het een vlam in de pan was.

Rijk: Wat is er? Ben je jaloers?

Helen: Wat zou je doen als ik zei dat ik het was?

Rijk: Lachen.

Helen: Je kunt dan maar beter beginnen te lachen.

Rijk: Schei uit.

Helen: Heb je geen zin in iets vrijblijvend, Rijk?

Rijk: Vergeet het gewoon.

Helen: Nee, het is interessant dat je hebt besloten om je sociale klasse de rug toe te keren.

Rijk: Dat is pure nonsens.

Helen: Och, komaan, Rijk, over opklimmen op de sociale ladder gesproken?

Rijk: Schei uit!

Helen: Zo ziet het eruit, of misschien hou je haar aan het lijntje en zal je haar dumpen aan het

einde van de candidatuur.

Rijk: He, dit is de ware, dat kan ik je wel zeggen.

Helen: Ja?

Rijk: Ja!

Helen: Oh, een verrader, dus?


36

Rijk: Wat voor nonsens vertel je toch.

Helen: Och, ja, jij bent de Working Class Hero. Die slaan de chique meisje op de universiteit plat.

Ze kwam hier alleen omdat ze niet goed genoeg was voor Antwerpen. Ze slijmt, Rijk, en

je slikt elk woord dat ze zegt.

Rijk: Oh, brave Helen, verward en bitter tot het einde. Gewoon omdat je geen goede rol in het

stuk hebt gekregen.

Helen: Je lult uit je nek.

(Dan komt op, woedend)

Dan: Klootzak, jij absolute lul, klootzak. Nu is het genoeg geweest. Deze keer ben je echt te

ver gegaan.

Helen: Wat is er gebeurd?

Dan: Hij weet het wel.

Rijk: Je hebt het dan toch gevonden?

Dan: Man, man, waar stuur je het op aan?

Rijk: Wat, man, wat?

Dan: Waarom heb je hem in mijn bed gelegd?

Rijk: Ik moest het ergens leggen waar de schoonmakers hem niet zouden vinden.

Dan: Onder mijn kussen?

Rijk: Het was de enige plaats.

Dan: En je hebt hem ook nog afgemaakt, man?

Rijk: Helemaal niet.

Dan: Hoe komt het dan dat hij dood is?

Helen: Wat is dood, wie is het? Wie heeft hij vermoord?

Rijk: Ik heb hem niet dood gedaan.

Dan: Coconut.

Helen: De hond van de rector?

Dan: Oh, shit, man, je hebt de hond van de rector afgemaakt. Ze hangen je hiervoor op, man.

Helen: Oh God, Rijk, je bent compleet gek, man.

Dan: Zij sturen je naar de hel, man. Het zal straattheater zijn voor de rest van je leven.

Verdomme, verdomme, de werkelijkheid dringt nu pas tot me door.

Rijk: Praat eens wat zachter, man.

Dan: Nee, het spijt me. Jij hebt de hond van de rector vermoord, het enige wat hij nog heeft

sinds zijn vrouw overleed. Je hebt hem afgemaakt, man, en in mijn bed gelegd, voor de

grap. Je bent ernstig ziek. Ik was mijn handen in onschuld voor dit, kerel. Het spel is

voorbij, je wint, ik buig voor je superioriteit in het poetsenbakken.

Rijk: Ik heb hem niet dood gemaakt.

Dan: Hoe komt het dan onder mijn kussen? Je gaat me toch niet vertellen dat hij plotseling

eens in mijn kamer wou komen, onder de lakens kroop en toen besloot om de pijp aan

Maarten te geven!

Rijk: Nee, nee. Ik was van plan om hem te ontvoeren en te houden voor losgeld.


37

Dan: Jij hebt serieuze hulp nodig!

Rijk: Het was een manier om wat geld voor de filmclub te krijgen.

Dan: Door de collegehond te ontvoeren? Hoe origineel, man, maar volledig geflipt.

Rijk: Hij moet ziek geweest zijn, want zodra ik hem in de zak had, moet hij een hartaanval

gehad hebben of zoiets.

Helen: Je hebt Coconut in een zak gestoken? Hij moet bijna tachtig jaar oud zijn!

Rijk: Ik wist niet wat ermee te doen.

Dan: Dus je stak het onder mijn kussen?

Helen: Ze zullen je buiten smijten.

Dan: Dus wat ga je ermee doen?

Rijk: Ik weet niet. Gooi hem in het meer.

Dan: Je moet naar Baetens gaan en hem de waarheid vertellen.

Rijk: Ik bedenk wel iets.

Dan: Haal het gewoon uit mijn bed!

(Barb komt op, met Charlotte en Tina)

Barb: Oké, iedereen klaar?

Charlotte: Wat is er mis?

Rijk: Niets.

Barb: Ik denk dat we wat moeten overslaan. Doe de climax maar, want dat is waar we het

meest aan gewerkt hebben en dan gaan we terug naar dinges, de rest. Er is niemand die

zich het begin of het midden nog herinnert. Klaar, allemaal een caffeïne-kick gehad en nu

terug actief? Komaan, laten we beginnen, hop hop hop.

Tina: Vanwaar beginnen we?

Dan: De dood van de hond! Van Caesar, de dood van Caesar.

Tina: Ik hou van honden.

Dan: Is dat zo?

Tina: Heb je die van de rector gezien? Zo lief!

Dan: Nee, die heb ik niet gezien.

Tina: Ik zag hem gisteren buiten aan zijn bungalow zitten, denk ik.

Barb: En laten ons nu wat actie zien, Oké? Actie en hmmm en attack en dinges… tekst en

passie en vuur, en sexy energie en zo, en tempo en articulatie en zo, Oké?

Allen: Oké.

Barb: We beginnen bij "De Idus van Maart is gekomen" (tegen zichzelf) En volgens mij is die

hier nog altijd.

(Barb gaat naar de zaal. Dan gaat naar voor op descene. Helen, Tina, en Charlotte doen

hun maskers op. Rijk kijkt naar de actie)

Tina: Vanwaar beginnen we?

Allen: “De Idus van Maart is gekomen!”

Dan: “De Idus van Maart is gekomen!”

Allen: “Avé Caesar, maar hij is nog niet weg.”


38

(Het koor beweegt over het podium, kijkend naar Caesar)

Helen: “Caesar, pas op voor Brutus.”

Charlotte: “Ziet toe op Cassius.”

Tina: “Ga niet in de buurt van Casca.”

Dan: “Ga weg, waarzeggers. Uw voorspelling is geen waarheid.” Is dat juist?

Barb: Oh God…

Helen: (gaat naar Caesar en knielt) “Meest machtige Caesar, Metellus Cimber geeft, voor uw

stoel, zijn nederig hart.”

Barb: Goed.

Helen: “Mijn broer Publius Cimber wordt verbannen...”

Dan: “Ik moet dingen voorkomen, Cimber, uw broeder blijft verbannen bij verordening, als gij

niet buigt en voor hem smeekt…”

Barb: Zal ik u heden afwijzen.

Dan: “Zal ik u heden afwijzen.”

Barb Ik, Marcus Brutus, kus uw hand.

(Rijk komt naar voor en knielt)

Rijk: “Ik, Marcus Brutus, kus uw hand. Maar niet uit vleierij, Caesar. Maar geleid door de wens,

dat Publius Cimber uw onmiddellijke amnestie mag ondervinden.”

(Charlotte knielt)

Barb: Goed.

Charlotte: “Caesar, zo laag als uw voeten valt Cassius voor u, om vrijheid voor Publius Cimber te

smeken”.

Dan: “Ik ben onwrikbaar in emoties, ik laat het maar weinig zien, zelfs in deze, dat ik Cimber

eeuwig verbannen wil zien, en dat constant moet blijven doen.”

Barb: Oh Caesar.

Helen: “Oh Caesar...”

Barb: Zult gij daarom rijzen op de Olympus?

Dan: “Zult gij daarom rijzen op de Olympus?”

Barb: Spreek handen...

Charlotte: “Spreek handen, voor mij!”

Barb: Goed zo!

(Charlotte steekt Dan neer. De anderen steken Dan ook. Luide muziek speelt. Rook op

het podium. Dan valt. Rijk steekt hem ook.)

Dan: (vallend) “Et tu, Brute? Dan valt Caesar! Tirannie is dood.”

Allen: “Loop dan, verkondig, roep het in de straat, sommigen van op de preekgestoeltes. En

roep, Vrijheid, vrijheid en vrijheid" We deden het, het is ons gelukt!

(Er is een enorm gejuich op het podium. Barb staat ook op het podium te applaudisseren.

Ze omhelzen elkaar. Dan staat weer op en wordt omhelsd door de rest van de cast.

Muziek speelt. Fade out)

EINDE BEDRIJF


39

Derde bedrijf:

(De studentenkamer. Dan komt op. Hij is helemaal nat. Hij is, na de stage, blijkbaar terug

naar de school moeten wandelen. Zijn kleren en boeken zijn doornat. Hij gaat zitten en is

blijkbaar niet gelukkig)

Dan: Klootzakjes, allemaal.

Charlotte: (komt op, ze is al een hele tijd terug) Kom je nu pas aan?

Dan: Ze kunnen vanop een kilometer afstand ruiken dat je nog in opleiding bent. Zij moeten

wel in staat zijn om dat te doen. Ze vragen, "Ben je een stagaires?" "Nee," zeg je, maar

toch kunnen ze het aan je ruiken. Je staat voor een zee van gezichtjes die eruit zien alsof

ze stront hebben geroken.

Charlotte: Het uwe ziet er ook niet goed uit.

Dan: Ik ga zelfmoord plegen.

Charlotte: Ik probeerde binnen te geraken, maar de deur was op slot. Waar is Rijk?

Dan: Wie weet dat? Wie wil dat weten? Ik wil mijn mama! Ik wil alleen zijn!

Charlotte: Je bent goed nat.

Dan: Nee, ik ben absoluut kurkdroog. Ik moest dat hele eind teruggaan.

Charlotte: Waarom?

Dan: Door de rector.

Charlotte: Deed die je terug lopen?

Dan: Hij wilde me spreken.

Charlotte: Waarom?

Dan: Omdat ik iemand geslagen heb.

Charlotte: Toch niet de rector?

Dan: Dat zou pas een idee zijn.

Charlotte: Dan?

Dan: Ja, ik zou wel weten waarom.

Charlotte: Sommige van die jongens zijn wel vervelende onnozelaars, maar om ze daarvoor

daadwerkelijk te slaan?

Dan: Het was geen jongen.

Charlotte: Ach zo!

Dan: Ze bleef maar roepen dat ik een homo was, omdat ik aan toneel deed.

Charlotte: Nu, dat is nog geen reden om...

Dan: En elke keer als ik door de klas liep om de andere kinderen hun werk te controleren en

voorover boog, stak ze een lange kartonnen buis tussen mijn benen.

Charlotte: (lacht) Het spijt me.

Dan: Oh, dank u, zeer sympathiek.

Charlotte: Ik kan het niet helpen.

Dan: Oh, goed.

Charlotte: Sorry.


40

Dan: Het was grappig de eerste vijfhonderd keer.

Charlotte: Oh Dan, lach daar toch mee.

Dan: Ermee lachen? Ik kon haar wel afmaken. Ik heb haar naar voor laten komen en toen zei

ze “dat ze me een mietje zou kunnen noemen..'' en ik er niets kon aan doen.

Charlotte: Ze had gelijk.

Dan: Ik was verbaasd dat ze dat woord al kende.

Charlotte: En deed ze het?

Dan: Nog eens vijfhonderd keer. Ik zou ermee gelachen hebben, maar dat is toch al niet meer

grappig, of wel soms?

Charlotte: Dus dan heb je haar geslagen?

Dan: Nee, dat was wanneer ik haar bij haar haar pakte en haar in een kast opsloot.

Charlotte: Je hebt een kast in de klas, gelukzak!

Dan: Nee, ik moest vandaag les geven in een scheikundeklas, omdat in de sportzaal het dak

lekt en ze de zaal nu kunnen gebruiken om er zeeslag te spelen.

Charlotte: Waar gaf je les?

Dan: In de hel, het voorgeborchte van de hel, net buiten de Muide. De directeur is een lieve

man, hij was net uit de gevangenis ontslagen, waar hij voor doodslag vastzat.

Charlotte: Arme Dan!

Dan: Ik ben niet voor geweld, maar eerlijk gezegd, zelfs Moeder Teresa zou dit kind nog

vermoord hebben.

Charlotte: Ze heeft waarschijnlijk problemen, veel van hen hebben dat op die leeftijd.

Dan: Wel, nu heeft ze die zeker.

Charlotte: Ik dacht dat voor jou alles peis en vree was?

Dan: Oh, dat probeerde ik wel. Ik bood haar twee gram Rode Libanon aan, maar ze wist niet

wat het was.

Charlotte: Ze maken me soms ook gek, maar om nu...

Dan: Ze werkte echt op mijn zenuwen, en toen ik haar weer uit de kast liet, werd ze pas echt

kwaad en begon ze me te slaan.

Charlotte: Dus dan sloeg je terug?

Dan: Nee, toen duwde ik haar op de grond, ik sloeg haar pas toen ze opstond en me weer

'mietje' noemde.

Charlotte: Oh God!

Dan: Het was een goede mep.

Charlotte: Dan?

Dan: Het beste was dat mijn mentor erbij stond.

Charlotte: Wat zei hij?

Dan: Niets. Helemaal niets. Ik denk niet dat hij al ooit kinderen zoals deze gezien had; ze

maken de helft van het personeel doodsbang. Tijdens de middagpauze besloten ze alle

ramen van de docentenkamer kapot te gooien.

Charlotte: En wat doen de leraars dan?


41

Dan: Bevriezen.

Charlotte: Dat meen je niet?

Dan: Ik ga daar niet meer terug, het is een nachtmerrie. Het is erger dan een nachtmerrie, het

is echt. Het is een school!

Charlotte: Ik wilde je komen vertellen wat een rotdag ik gehad heb, maar in vergelijking met jou

denk ik dat het goed is meegevallen.

Dan: Het was alsof de frigo in de docentenkamer open stond. Over staan gesproken, de

afgelopen twee weken ben ik in de buurt van de koffiepot blijven rondhangen voor het

geval iets, dat op een stoel leek, beschikbaar kwam.

Charlotte: Dat is bij ons ook zo!

Dan: De dag dat ik daar begon kondigde de lerares wetenschappen, een mooie vrouw met een

baard, aan dat ik hun nieuwe 'hoe heet dat ook weer’ was. Het laagste van het lage, zeg

ik je. Het is oorlogsgebied.

Charlotte: Ik weet wat je bedoelt, gisteren had ik bijna iets voor met de leraar metaalbewerking.

Dan: Ze hebben blijkbaar nog nooit aan toneel gedaan. Ik kan wel zien waarom. Het is die

vrijheid, daar kunnen ze niet mee omgaan. Nu weet ik waarom het allemaal krijt en spijt

is. Haal ze uit hun bank en het is chaos!

Charlotte: Hij probeerde me te pakken beneden aan de collegezaal. Stond daar met zijn hand in zijn

broekzak, rammellend met zijn sleutels, die erin zaten. Hij vroeg of ik naar iets in het

bijzonder op zoek was.

Dan: Ik denk niet dat mijn zenuwen dit aankunnen.

Charlotte: Ik wist wel wat hij bedoelde. Hij zei dat hij het al altijd leuk gevonden had om de stagaires

te helpen.

Dan: Ik ben te gevoelig, ik ben er niet geknipt voor. Zij leiden je daarvoor niet op. Ze kunnen je

ervoor niet opleiden. Waar zal je ongewapend moeten vechten? Waar zijn de kogelvrije

vesten?

Charlotte: Twee vijfdejaars jongens toonde me wat ze in hun broek hadden zitten.

Dan: Niet doen. Ik wil dit niet horen!

Charlotte: Een van hen was behoorlijk indrukwekkend, moet ik wel zeggen.

Dan: Ik stap eruit. Ik spring van het zinkende schip. Als ik voor deze stage slaag, dan is de

gehele lerarenopleiding in dit land een farce. Ik heb er de maag niet voor. Ik denk eraan

om een open-hart-operatie te laten doen, dat is minder rommelig.

(Rijk is binnen gekomen, hij is al een tijdje terug)

Rijk: Ah. Hoi. (Hij kust Charlotte)

Charlotte: Waar heb jij gezeten?

Rijk: De bibliotheek.

Charlotte: Ik ben daar twee keer geweest.

Rijk: Dan zou je het geweten moeten hebben.

Dan: Sinds wanneer ben je terug?

Rijk: We hadden maar een halve dag les, vanwege het weer. Mijn mentor gaf me een lift terug.


42

Charlotte: Dan heeft een meisje geslagen.

Rijk: Oh, een mooi?

Dan: Gaf haar een tik, laten we wel zijn, gaf een meisje een tik.

Rijk: Oh man.

Dan: Begin niet of ik sla jou ook.

Charlotte: Het is een nachtmerrie, vind je ook niet? Ik bedoel maar, die kleuters waren al erg

genoeg, maar tieners...?

Rijk: Euh, oh... ‘k weet niet...

Dan: O, daar gaan we weer...

Rijk: Het is hard werken, ik heb het gevoel dat ik zes keer per dag een one-man-show geef.

Dan: Als hij weer gaat vertellen dat hij er van houdt, spring ik uit het raam.

Rijk: En ik verlies mijn stem, maar verder...

Dan: Ik geloof niet dat hij ervan geniet. Het is een dikke leugenaar.

Rijk: Toch wel...

Dan: Zeg me dat het een grap is?

Charlotte: Ik probeerde vandaag een aantal van Shakespeare's sonnetten te doen, maar ze wilden

om de duivel niet luisteren.

Rijk: Verbaast je dat?

Charlotte: Wat?

Rijk: Is het een wonder?

Charlotte: Wat moet ik dan volgens jou doen, ‘verbind de puntjes’ spelen?

Rijk: Ik zou daar ook niet in geïnteresseerd zijn. Je moet je in de plaats van de kinderen

zetten. Wie is je tutor?

Charlotte: Paul Dillis.

Rijk: Ja, die denkt dat iedereen op de planeet een diploma van Cambridge heeft.

Charlotte: Je moet ze opvoeden, Rijk.

Rijk: Je moet toch eerst een connectie met hen maken. Ik kan me voorstellen hoe Paul Dillis is

als hij een klaslokaal binnenstapt. Dat is de reden waarom hij hier is, in het echte leven

zou hij zich een aap schrikken. Als hij zo'n goede leraar is waarom is hij daar dan niet?

Dan: Ja, hij kan in mijn plaats gaan.

Rijk: Als je zestien bent en je weet niet wat philoprogenitief betekent, ben je volgens hem dom.

Charlotte: Dan zou ik nu ook niet durven zeggen.

Rijk: Ik zou eens willen zien hoe hij met deze kinderen zou omgaan. In feite zou ik ze allemaal

graag eens in een klas willen zien staan. Hoe zou Barb het doen, denk je? Dinges,

dinges, dinges...

Dan: Precies, precies. Ik ben het eens met Rijk, laten we de docenten terug in de scholen

tewerk stellen, laten we de rector naar de klas sturen, man! Ik wed dat hij een kind niet

weet te onderscheiden van een gat in de grond.

Charlotte: Wat doe jij met je kinderen dan?


43

Rijk: Sociale situaties. Rollenspel. Je moet van je hoge toren afkomen. Shakespeare's

sonnetten? Ik wed dat de helft van hen niet eens kan lezen, of wel soms?

Charlotte: Dat is mijn schuld toch niet.

Rijk: Niemand zegt dat dat zo is. Maar als ze de taal niet kunnen ontcijferen, zijn ze ten dode

opgeschreven. Je steekt iets als "Fortuin en de ogen van mannen" voor hen en ze lopen

voor altijd weg van Shakespeare. Het zou zelfs in het Russisch kunnen zijn. Ik ben zeker

dat je op het niveau van de kinderen moet beginnen.

Dan: Bij mij is het niveau de hel.

Charlotte: Ik probeerde de sonnetten te demystificeren, maar geen van hen wou luisteren.

Dan: Wat betekent philoprogenitals eigenlijk?

Rijk: Ik dacht dat je al verder stond, Dan?

Dan: Daar zie, hij las een paar boeken. En kreeg ook nog een A-attest en hij denkt nu dat hij

George Steiner is. Hij kon drie jaar geleden nog geen zin samenstellen.

Rijk: Gebrek aan moederliefde.

Dan: Ja, zo voel ik me ook. Geef me een knuffel. (Charlotte knuffelt Dan) Dit is wat ik de hele

dag nodig heb gehad.

Charlotte: Je had de rector er één moeten vragen.

Dan: Ik zal het hem morgen vragen.

(Een stilte)

Charlotte: Gaan we dan iets drinken?

Rijk: Euh, ik? Nee, ik moet...

Charlotte: Komaan, ik zal wel even wachten. Misschien heb je gelijk, misschien probeer ik te lopen

voordat ik kan gaan.

Rijk: Ik ben geen expert.

Dan: Wie wel?

Charlotte: Kom, ik wil graag naar het café gaan, ik moet wat eerstjaars zien in verband met mijn

examenstuk.

Rijk: Kijk, ga al maar, ik heb nog jaren nodig voor ik klaar zal zijn.

Charlotte: Nee, het is geen probleem.

Rijk: Nee, ik moet nog gaan kakken en zo. Ik ga nog even een worst draaien en dan kom ik

ook.

Charlotte: Ga jij mee, Dan?

Dan: Nee, absoluut niet. Ik ben niet van plan om te gaan zitten lullen over hoe slecht het

allemaal is, ik ben al depressief genoeg. Ik zou een peuk willen roken, maar dan heb ik

eerst een haardroger nodig.

Charlotte: Ik zie je daar, Ik zal al een pint voor je klaarzetten. (af)

Dan: Man, wil je me een plezier doen?

Rijk: Hangt er van af wat het is.

Dan: Leg straks een kussen over mijn gezicht en verstik me, wil je?

Rijk: Ja, natuurlijk.


44

(Een stilte)

Dan: Je moet met haar meegaan, man, ze zit er een beetje door.

Rijk: Zal ik doen.

Dan: Ik denk niet dat ze het aankan.

Rijk: Kijk, wie het zegt.

Dan: Gisteren in de bus heeft ze blijkbaar de hele weg terug gehuild.

Rijk: Ik zal seffens wel gaan.

Dan: Ik dacht dat je, hoe dan ook, al in het café zou geweest zijn?

Rijk: Ik kwam terug om wat onderzoek te doen.

Dan: Ik zeg je, man, deze hele zaak wordt te zwaar voor mij. Essays, stages, de hond van de

rector. Heb je al iets gehoord?

Rijk: Blijkbaar denken ze dat hij werd geraakt door een vuilniswagen.

Dan: Heb je zijn nek dan gebroken?

Rijk: Gewoon een poot.

Dan: Oh, shit.

Rijk: Stop er eens mee, wil je? Ik voel me er al slecht genoeg over. Ik had hem alleen ontvoerd

zodat we ons wat fatsoenlijke films konden aanschaffen.

Dan: Zeg me dat het een droom is, man, vertel me dat ik zal wakker worden en niet naar

school hoef terug te gaan! Sterker nog, dat ik zal sterven. Ik hoop dat ik een “onderwijzius

practicus longontsteking " zal krijgen, een zeldzame aandoening, waaraan ik zal sterven

en naar een speciale hemel zal gaan, waar er geen kinderen zijn.

Rijk: Als je niet stopt met paffen, zal dat nog gebeuren ook.

Dan: Wat heb je aan zo’n kinderen eigenlijk? Worden kinderen ooit eerste minister? Nee.

Tandarts? Nee. Hersenchirurg? Nee. Hoeveel kinderen hebben het al tot Paus gebracht.

Geen enkele. I rest my case.

Rijk: De jeugd wordt verspild aan de jongeren, kerel!

Dan: Oscar Wilde, man. Oscar Wilde wist dat dat waar was. Hij moet les gegeven hebben op

die plaats waar ik nu stage doen.

(Helen komt op. Ze is gekleed in een avondkleed)

Helen: Oh, hoi.

Dan: Hoi.

Rijk: Wat doe jij hier?

Helen: Shit, Rijk, ik wist niet dat je al uit bed was. Heb je soms een joint voor mij, Dan?

Dan: Ja. maar zij zijn doornat.

Helen: Oooh.

Dan: Terug gekomen om wat onderzoek te doen, hè?

Rijk: Ja, ja.

Dan: Wat voor onderzoek zou dat dan geweest zijn, man?

Helen: Kom je niet terug in bed, Rijk?

Rijk: Nee, ga maar terug naar je kamer, ik kom direct.


45

Helen: Oooh.

Rijk: Ik kom.

Helen: Oh... kom, we waren nog niet klaar.

Rijk: Ja, ga nu maar terug en als ik niet kom, begin dan al maar zonder mij.

Helen: O ja, krijgen we dat nu?

Rijk: Nee, ik kom, eerlijk.

(Helen gaat af. Dan en Rijk blijven achter in stilte)

Dan: Oh man!

Rijk: Ze kan me niet met rust laten, man.

Dan: Oh man?

Rijk: Ja!

Dan: Man, man, man?

Rijk: Hey, kerel, wat is er?

Dan: Oh nee, man.

Rijk: Wat!

Dan: Ja, man, proficiat, man!

Rijk: Ja man, wat kan ik zeggen?

Dan: Wat ben jij een leugenaar, zeg. Ik kan het niet geloven. Charlotte stond naast je.

Rijk: Schei uit, man. Ik voel me er al slecht genoeg bij!

Dan: Oh, dat zal wel.

Rijk: Wat kan ik eraan doen, man?

Dan: Hoe zit het met Charlotte?

Rijk: Ik hou van haar!

Dan: Ja, dat kan je zo zien, man!

Rijk: Het is gewoon seks, maat. Gewoon simpel rechttoe rechtaan seks.

Dan: Oh vreselijk. (een stilte) Is ze goed, maat?

Rijk: Ja, ja, man.

Dan: Oh, tof kerel.

Rijk: Begin er ook eens aan, man. Je hebt al die zaadjes gestrooid, maar nog geen heeft

wortel geschoten, hé.

Dan: Ja, drie letters storen mij aan haar.

Rijk: Ja?

Dan; Ja, de initialen van Sonia-Odette Avila, man.

Rijk; SOA? Nee, ze is safe, man.

Dan: Ze prikt meer dan een tweedehands dartpijltje, iedereen in het college weet dat.

Rijk: Ze is oké, man. Ik heb het haar gevraagd.

Dan: Ik weet niet hoe je dit Charlotte kunt aandoen, man?

Rijk: Dat is makkelijk genoeg, man!

(Rijkaard gaat af, Dan kijkt hem na)

Dan: Je zal recht naar de hel gaan, man! Recht naar de hel!


46

(Muziek. Lichten. Barb komt op. Ze wordt gevangen in een spotlight)

Barb: Zo, felicitaties zijn zeker op zijn plaats. Ik merk dat iedereen in deze groep op

wonderbaarlijke wijze geslaagd is in hun leraarsding dit laatste jaar. Zelfs Dan, goed die-

doet. Volgend jaar moeten we serieusere dinges gaan doen. Het is een dinges… graad

zeven, waarin alle aspecten van het onderwijs vervat zijn. Je moet een vijftien-duizend-

woorden dingetje schrijven. Zeven nooit vertoonde zelf geschreven dinges. En een

speciale lezing van die liefdesbriefjes, dat is een gezamenlijk ding, samen in zo’n hoe-

zullen-we-dat-noemen groep? En al deze wat-het-ook-zal-zijn is een continueel ding:

duidelijk voor iedereen?

(Rijk zit in zijn kamer met een typemachine. Hij typt vrij langzaam. Alleen het geluid van

het typen)

Rijk: Shit. (Hij neemt een woordenboek)

(Dan komt binnen met een zeer grote joint, die zeker 30 cm lang is)

Dan: Oh, sorry, man, ben je bezig?

Rijk: Stoor me niet, man, ik ben aan mijn thesis aan het werken. Ik ben al de hele dag bezig en

ik moet alles nog herzien.

Dan: Sorry man, heb je een vuurtje?

Rijk: Stoor me niet!

Dan: Ik kom straks wel terug, man.

Rijk: Ga gewoon zitten en wacht, de doktor zal zo bij u komen!

(Dan gaat zitten)

Dan: Was ik weer stoned, afgelopen nacht?

Rijk: Ik weet het niet, was je het?

Dan: (met een accent) Ik was volkomen buiten westen gisternacht, ik kon geen dag meer op

deze safari blijven!

Rijk: De fuiven zijn tof, hier. Ze zijn één van de grootste pluspunten van deze universiteit, ze

moeten dat in de folder zetten.

Dan: Ja, de lessen trekken op niks, maar de fuiven zijn prachtig.

Rijk: Ik probeerde het grootste deel van de afgelopen nacht een eerstejaarse Franse Hoom-

speelster binnen te doen. Toen ik haar eindelijk zover kreeg dat ze toestemde om mee

naar hier te komen, kwam ik buiten in de frisse lucht en viel ik van zattigheid op de vloer

en ze ging door. Ik verlies het, zeg ik je. Vanmorgen heb ik het gevoel dat ik mijn geluk

verloren heb en een stekelvarken in mijn hoofd heb gewonnen.

Dan: Oh, man, ik heb in mijn bed geplast gisteravond, man.

Rijk: Oh man.

Dan: Kan er niet meer in slapen, man.

Rijk: Slaap dan op de vloer, man.

Dan: Oh man.

Rijk: Ga iemand halen om het te vernieuwen, man!

Dan: De kuisvrouwen kunnen me niet uitstaan, man!


47

Rijk: De kuisvrouwen kunnen niemand uitstaan, man!

Dan: De administratieve medewerkers haten me.

Rijk: De administratieve medewerkers haten me ook. Ik ben daar al meer in en uit geweest

dan de lul van een exibisionist.

Dan: De rector heeft een hekel aan me, man.

Rijk: Laten we de rector er gewoon buiten houden, die arme kerel heeft al genoeg geleden.

Dan: Iedereen haat me.

Rijk: Je bent paranoïde, man.

Dan: Dat ben ik niet, man.

Rijk: Toch wel, man.

Dan: Ik kan nergens meer slapen, man.

Rijk: Wacht even, man, ik probeer dit af te werken.

(Een stilte)

Dan: Zouden we het bed kunnen delen, man.

Rijk: Welk bed, man?

Dan: Jouw bed, man.

Rijk: Euh?

Dan: Ja, man.

Rijk: Ja, zouden we kunnen doen, man.

(Een stilte)

Dan: Of we kunnen er samen in slapen, man?

Rijk: Euh?

Dan: We zouden er samen in kunnen kruipen, als je wil, man?

Rijk: Wow, man.

Dan: Wat, man?

Rijk: Dat is toch een grapje, hé man?

Dan: Nee, man?

Rijk: Hé man!

Dan: Wat is er, is het niet chique genoeg voor je?

Rijk: Ho maar, man.

Dan: Ik kan het stemmetje doen.

Rijk: Rustig, man..

Dan: (als een vrouw) Hallo, Rijk, hoe gaat het ermee?

Rijk: Wat heb je nu toch, kerel?

Dan: Je hebt al met iedereen op de unief geslapen. Ik dacht dat dit ook moest kunnen?

Rijk: Heel grappig, man.

Dan: Het was maar een idee, man.

Rijk: Meen je dat nu echt, man?

Dan: Wat dacht je?

Rijk: Dan man?


48

Dan: Wat, man?

Rijk: Euh, sorry man, maar het staat niet op mijn CV. Begrijp je wat ik bedoel, man?

Dan: Wat, man?

Rijk: Ik ben een goede vriend, man, maar...

Dan: Laat maar..

Rijk: Oh man!

Dan: Ja, maak er nu maar geen scene van, oké?

Rijk: Ik heb een lange educatieve weg afgeleid, man, maar als het daar op aankomt ben ik nog

steeds in de ijstijd, man. Sorry.

Dan: Geen probleem, man.

Rijk: ’t Is niet dat ik niet graag zie, man.

Dan: Ja?

Rijk: Ja, man.

Dan: Maar...

Rijk: Maar ik ben nog steeds niet zo ‘hmm’ dat ik met jou naar bed wil gaan, man.

Dan: Ik dacht dat je het misschien eens zou willen proberen, man?

Rijk: Graag genoeg, man, maar...

Dan: Ja, ja.

Rijk: ’t Is niet dat ik niet graag zie, man.

Dan: Dat heb je al gezegd, man.

Rijk: Shit. Dan man.

(Een stilte)

Dan: Hoe dan ook, maak je geen zorgen, man, het was maar een grap.

Rijk: Ha ja?

Dan: Ja, zak.

Rijk: Zak?

Dan: Ja, zak! Absoluut.

Rijk: Weet je het zeker?

Dan: Absoluut!

Rijk: Weet je het heel zeker, man?

Dan: Ik kan het weten, hé man.

Rijk: Luister kerel, ik wil je niet beledigen, man, je bent echt mijn beste vriend.

Dan: Vergeet het maar, man, ik was je gewoon wat aan het pesten.

Rijk: Ja, natuurlijk. (Een stilte. Rijkaard begint terug te typen) Hé, ga jij je proefschrift niet

maken, Dan?

Dan: Nee, ik ga het in een petrischaaltje achter op mijn vensterbank zetten en kijken of het

zichzelf zal schrijven, man.

Rijk: Hey, man, ik heb de afgelopen drie jaar al verknoeit, man. Ik heb wat in te halen, man.

Dan: Ach man, jij bent een natuurtalent met kinderen.

Rijk: Denk je?


49

Dan: Ik haat die klootzakjes.

Rijk: Nee, man, je doet het goed.

Dan: Man, ze kunnen je niet leren hoe je een goede leraar moet zijn, het zit in de genen. Je

hebt het of je hebt niet, man.

Rijk: Ik denk dat je gewoon zotter moet zijn dan de kinderen, dan maak je een halve kans! Ik

bedoel maar, ik dacht altijd dat al mijn leraren vervelende oud zakken waren. Ze

bestonden niet buiten de school, ze hadden geen leven, ze waren gewoon grijze muizen.

Dan: Veel van hen zijn dat ook.

Rijk: Je moet zotter blijven, man, verras hen. Zorg dat ze weten dat je iemand bent, man.

Dan: Oh, filosofie!

Rijk: Is het niet waar, misschien?

Dan: Vier jaar en eindelijk gebeurt er iets met je, man. Sommige dingen blijven hangen, man,

dat is beangstigend. Ze zijn je 's nachts komen halen en hebben dingen in je hoofd

geplaatst?

Rijk: Nee man, de informatie zit in de muren, het sijpelt gewoon bij mij door, man, waar ik ook

ben. Osmose.

Dan: Toen ik je voor het eerst zag, dacht ik dat je een vijs miste, maar je bent er meer dan één

kwijt, man, je bent een hersenloze schim.

Rijk: Bedankt, man!

Dan: Ik dacht dat het doden van Coconut het hoogtepunt van de grappenmakerij was, man.

Maar toen je die eerstejaars ontvoerde in het schoolbusje was dat een vlaag van pure

waanzin!

Rijk: De goede oude tijd.

Dan: Wel, ik heb voor mezelf een leuk plannetje bedacht, man.

Rijk: Een leuk.

Dan: De acedemie.

Rijk: Uitstekend als je erin gelooft. Als leraar?

Dan: Nee, als student, man. Studio Herman Teirlinck. Ze doen een een cursus van één jaar.

Rijk: Oh, goed.

Dan: Ik kan dit hier niet aan, man. Ik ben er niet voor uit het goede hout gesneden. Ik wil

acteren, man, al altijd gewild. Ik stap uit deze leraren-kul, terwijl ik nog kan, voordat ik

gewend ben om geld te verdienen.

Rijk: Goed van je, man.

Dan: Hoe dan ook, hier is nog nooit iemand van enige waarde afgestudeerd.

Rijk: Toch wel, man, twee studenten vertrokken vorig jaar en ging naar de CIA.

Dan: Nee, man, ze gingen naar de C&A. (Een stilte) Wil je een joint? Probeer het eens voor

één keer in je leven, man.

Rijk: Ik ben al gek genoeg, man.

Dan: Dat is waar.

Rijk: Hoe dan ook, ik wil die kleine letters voor mijn naam schrijven.


50

Dan: Ze zouden je staan, Rijk.

Rijk: Ja, dat klopt, man, als ik met deze thesis klaar ben ga ik naar buiten om pantoffels en een

pijp te gaan kopen en om lid te worden van de jong socialisten.

(Een stilte)

Dan: Hey, man.

Rijk: Ja.

Dan: Sorry voor dat ding over het samen slapen, man. Het was als grap bedoeld.

Rijk: Ja, dat zei je al.

Dan: Het was gewoon een mop.

Rijk: Ja, ik weet het, man, je hebt het me nu al drie keer verteld.

Dan: Ja, natuurlijk, man.

Rijk: Ja, ’t is al goed!

(Muziek. Dan en Rijk af. De lichten vervagen en komen terug op. Er is een feestje. Tina

en Helen komen op. Muziek speelt vanuit een andere kamer)

Helen: Waarom zijn de docenten zo'n slechte dansers?

Tina: Oh, ik vond dat ze goed waren.

Helen: Ik denk dat Barb een cursus moet volgen… Als de slechtste danser van Vlaanderen.

Tina: Ik had niet verwacht dat een van de docenten zou komen, om eerlijk te zijn, ze gaan

meestal niet naar studentenfuiven.

Helen: Ja, maar het zijn Dan en Rijk, hé? Ze zijn legendes uit hun eigen lunchtijd!

Tina: Kan je je nog herinneren hoe we waren toen we hier voor het eerst aankwamen? Ik vind

dat iedereen zo veel veranderd is. Jij niet?

Helen: Sommigen wel.

Tina: Vind je niet dat ik veranderd ben?

Helen: Nee.

Tina: Oh.

Helen: Sommige dingen veranderen nooit, Tina, en jij bent er een van.

(Een stilte)

Tina: Heb je nog gepostuleerd voor werk?

Helen: Al drie keer en geen van hen heeft contact met mijn referenties opgenomen. Hoe zit het

met jou?

Tina: Een of twee keer.

Helen: Een of twee keer maar?

Tina: Ja.

Helen: Dat kan ik niet geloven. Jij bent wanhopig op zoek naar een baan. Bij hoeveel heb je echt

gesoliciteerd?

Tina: Vijfhonderd dertig.

Helen: Dat is obsessief.

Tina: Ik weet het en geen van hen heeft mijn referenties opgenomen. Ik denk dat het behoorlijk

moeilijk moet zijn om aan werk te geraken.


51

Helen: Vraag je je ook af of het allemaal wel de moeite waard was.

Tina: Ik denk dat ik meer geschikt ben voor lager onderwijs, om eerlijk te zijn, de middelbare

schrikken me af.

Helen: Die schrikken iedereen af, zit er maar niet mee in.

(Charlotte komt op)

Charlotte: Kijk uit voor Barb, ik denk dat ze helemaal gek is geworden.

Helen: Wat doet ze dan?

Charlotte: Ik denk dat ze probeert om seks te hebben met de hele theater-afdeling. Voor een

dansleraar is ze een strontdanser.

Helen: Dat is wat ik ook al zei.

Tina: Oh, ik heb medelijden met haar. Ik bedoel maar, hoe lang is ze hier al?

Charlotte: Te lang.

Tina: Ik bedoel, ze moet vanachter in de dertig zijn en ze is niet getrouwd. Wat is er mis met

haar?

Charlotte: Ze heeft geen ritme.

Helen: Ze heeft al haar dinges toch.

Tina: Ja, en haar rom pom poms... Vergeet die niet!

Charlotte: Oh, ja.

Tina: Heb jij voor iets gesoliciteerd, Charlotte?

Charlotte: Twee privé-scholen.

Helen: Oh, goed.

Charlotte: Een in Schoten en een in Ukkel.

Helen: Prive-scholen?

Charlotte: Ja, ze hebben allebei speciaal gebouwde theaterzalen. Baetens was blijkbaar in Brussel

met een van de directeurs.

Helen: Dus je hebt het zo goed als voor elkaar.

Charlotte: Dat zou ik nu ook niet zeggen.

Tina: Waar is Rijk?

Charlotte: Hij is naar het café, we hebben bijna geen Pernod meer. Hij heeft echt een hekel aan

fuiven, hij deed het alleen omdat het zijn beurt was. Op het moment haat hij alles. Hij

vertelde me gisteren dat hij aan iedereen op de cursus een hekel heeft.

Barb: (komt binnen. Heel dronken, maar gebruik makend van de muziek. Ze danst) En beweeg

en cha, en zwaai en cha, en ja. En beweeg en cha. Cha cha cha!

Helen: Zo’n mensen zouden eens naar een goede disco moeten gaan.

Barb: Goede fuif!

Charlotte: Ja, geweldig.

Barb: Het is daar dat het allemaal gebeurt.

Helen: Daarom zijn we hier!

Barb: Dillis heeft net zijn gal uitgespuwd.

Charlotte: Over wat?


52

Barb: Ach, ze kunnen allemaal de pot op!

Charlotte: Wat?

Barb: David Wouters, Doctor Raymond klootzak Janssens en Dillis de dwerg, hielden niet van

onze tweedejaars-show.

Helen: Wat, van ‘Caesar’?

Barb: Oh, ja, het is er allemaal uitgekomen. In die tijd wilde niemand iets zeggen. Maar nu wel,

als ze allemaal een paar whisky’s op hebben?

Charlotte: Trek het je niet aan! Ze zijn gewoon jaloers.

Barb: Hij vertelde me dat het slecht geregisseerd was en dinges.

Charlotte: Ach zo.

Barb: En kontlikker-Janssens vond, dat het zo genadig kort was, nog het beste eraan. En wat

dan nog.

Helen: Trek het je niet aan.

Barb: Dit kan ik je vertellen, ze zouden een stukje puur Brechtiaanse theater niet weten te

appreciëren, zelfs al zat het op hun collectief gezicht.

Charlotte: Hoeveel punten hebben we ervoor gekregen, zeiden ze dat?

Barb: Ik denk niet dat ze jou hebben geëvalueerd, schat, ze waren mij aan het evalueren.

Dan: (komt op met een teddybeer) Gewoon om u te laten weten dat we de drankjes naar

boven verhuizen naar Charlotte's en Tina's kamer.

Tina: Oh, nee!

Dan: O ja, en deze kleine pillenslikker had zijn buik al vol!

Tina: Nee, Dan.

Charlotte: Ik heb daar al mijn notities voor mijn thesis liggen.

Dan: Rijk is terug met de Pernod. Het enige probleem is dat hij het meeste al zelf heeft

uitgedronken. Komaan, iedereen naar boven!

Charlotte: (gaat naar de uitgang) Als een van die dingen verloren is, Dan…! (af)

Tina: Wanneer ga je eens volwassen worden?

Dan: Waarom, wat is er zo goed aan volwassen zijn?

(Tina gaat af)

Helen: Is daar nog wat bier?

Dan: Ja, we hebben literpinten. Dat zal waarschijnlijk nog te weinig voor je zijn, hé? (Helen

gaat af) Barb? Kom je voor een Rom Pom Pom?

Barb: Niet meer voor mij.

Dan: Wat dacht je van een snelle dinges?

Barb: Wat nog.

(Rijk verschijnt in de deur. Hij draagt een jurk en oogmake-up)

Rijk: He, Barb... Kom je voor een ding-mijn-Dinges-ding?

Dan: Ik kom, man.

Rijk: Hey, man, ik heb net mijn ingewanden in de pot achtergelaten. Agh!

(Dan gaat af. Rijk komt in de kamer)


53

Barb: Hoe laat is het?

Rijk: Half elf.

Barb: Ik zou hier niet meer mogen zijn, ik heb een dansles om half negen met de eerstejaars!

Rijk: Een dinges met dinges...

Barb: Absoluut. Weet je, ze zouden echt talent niet herkennen al sloeg het hen in het gezicht.

Rijk: Wie?

Barb: Die hele verdomde theater-afdeling.

Rijk: Ze zijn allemaal waardeloos...

Barb: Precies!

Rijk: Behalve jij.

Barb: Precies.

Rijk: Oh Barb...

Barb: Euh?

Rijk: Soms droom ik over jou?

Barb: Dat zal wel?

Rijk: Vreemde dromen.

Barb: Echt.

Rijk: Rom pom pom...

Barb: Echt.

Rijk: Oh, ja. (Een stilte) Ah, het zijn de beste jaren van mijn leven, Barb.

Barb: Ah.

Rijk: Schitterend.

Barb: Binnen tien jaar zul je dat niet meer zeggen.

Rijk: Zal ik wel doen.

Barb: Je zult alles vergeten over dit kot.

Rijk: Ik zal niets vergeten zijn over Charlotte. Ik zal met haar getrouwd zijn.

(Een stilte)

Barb: Ja, ik dacht dat Paul Dillis zich zou dinges, verloven met mij, maar...

Rijk: Paul de dwerg?

Barb: Met zijn reus.

Rijk: Whatever.

Barb: Ik dacht dat hij na al die tijd... Maar nee... het gaat maar zo ver en niet verder. Och, het

onderwijs is een shitjob, weet je?

Rijk: Dat mag jij toch niet zeggen.

Barb: Het is veel achteruit gegaan. Je zou toch met het dinges… onderwijs een niveau moeten

bereiken dat beter is dan wat jezelf hebt gehaald op die leeftijd. Nu bereikt je het niveau

van impotentie.

Rijk: Ik heb het mijne nog niet bereikt. (Hij gaat dicht bij Barb staan)

Barb: Nee?

Rijk: Nee!


54

Barb: Goed zo.

Rijk: Ja hé?

Barb: Laat het me dan maar eens zien.

Rijk: Euh?

Barb: Laat het zien!

Rijk: Oh, erm...

Barb: Toon me je drift!

Rijk: Euh?

Barb: Ja.

Rijk: Nu?

Barb: Toon me je drang!

Rijk: Oh, God.

Barb: Nee?

Rijk: Wel, ik, euh? Ik zal naar je kot komen?

Barb: Ja?

Rijk: Ja?

Barb: Dat past niet... Ik ben een docent, jij bent een student.

Rijk: Ja, ik weet het.

Barb: Ik kan maar beter gaan.

Rijk: Nee, laat ons nog wat praten. Je gaat hier toch niet voor altijd blijven? Met al die drang

die jij hebt?

Barb: Ik wilde dansen, maar...

Rijk: Wat?

Barb: Niet genoeg... rom pom pom!

Rijk: Ja.

Barb: Ik zou echt ‘ach’ en ‘heu’ gehad kunnen hebben! Hoe-heet-het ook weer?

Rijk: Dinges?

Barb: Aanzet en adem en euh... en…

Rijk: Rom Pom Pom dinges?

Barb: En bewegen en bevriezen en wachten en vasthouden.

Rijk: En neerliggen.

Barb: En bewegen.

Rijk: En shit-dinges?

Barb: Wat? (Een stilte) Ze vonden mijn ‘Caesar’ niet goed. En wij gaven hun nochtans ‘argh' en

pijn en energie.

Rijk: Ah en... rom pom pom...

(Een stilte)

Barb: Ze haatte het. Volgend jaar mag ik het tweedejaars-project niet meer meedoen, blijkbaar

ben ik niet goed genoeg voor de nieuwe academiestudenten Ik mag alleen de leraars

opleiden.


55

Rijk: Ik vind je een geweldige regisseur.

Barb: Kleine geesten, Rijkaard, geen ‘argh’. Geen ‘umph’!

Rijk: Nee.

(Een stilte)

Barb: Geen ritme. Heb je ze zien dansen?

Rijk: Houten klazen!

Barb: Ik kan maar beter gaan...

Rijk: Nee, nee.

Barb: Toch maar beter wel... (Ze staat op)

Rijk: Blijf je dan echt niet?

Barb: Je hebt geprobeerd, je had ervoor kunnen gaan en rijden, met stuwkracht en bewegingen

van kracht en ‘ach’ en doorzetting, maar neen... Je had moet proberen. Me vastnemen,

me vasthouden en aanvallen met ‘urgh’! Je bent net als ze allemaal. Geen ‘argh’, geen

ballen!

Rijk: Ik zou het met je geprobeerd hebben, Barb, maar ik kon geen woord begrijpen van wat je

zei.

(Barb gaat af. Helen komt op)

Helen: Hier ben je dan?

Rijk: Euh?

Helen: Dus mensen als stront behandelen is oké voor jou, hé? Ik dacht dat je nog naar boven

zou komen, deze namiddag?

Rijk: Luister even.

Helen: Wat zat je hier te doen, proberen om in het turnpakje van Barb te geraken?

Rijk: Ik denk dat het andersom was, om eerlijk te zijn.

Helen: Ze sliep al met elke student van de afdeling.

Rijk: Is dat zo?

Helen: Pas op, jij ook.

Rijk: Ja. Als het beweegt, slaap er dan mee, zo niet, laat ze begraven.

Helen: Ze vroeg zelfs al twee keer om met mij te slapen!

Rijk: Euh?

Helen: Waarom ben je niet gekomen?

Rijk: Wel, ik heb examens, of zit je daar niets mee in?

Helen: Dat heb je voordien niet gezegd.

Rijk: Wow, wacht even, begin niet bezitterig te worden, ik heb dat al van Charlotte.

Helen: Ik bezitterig? Ik laat jou en Charlotte aan elkaar plakken, recht voor mijn ogen, komaan

zeg.

Rijk: Hey, wacht even, geen verplichtingen, zei je, geef maar een knipoog, zei je. Eenvoudige

ongecompliceerde seks, dat is wat je zei. Altijd en op eender welke plaats, probeer de

smaak van mijn Martini eens. Dat is wat je zei. Zolang Charlotte er maar nooit achter zou

komen, was dat goed.


56

Helen: Wordt volwassen.

Rijk: Dat is wat je zei.

Helen: Ik weet wat ik zei, Rijk, maar ik dacht dat het anders zou uitdraaien.

Rijk: Wat bedoel je?

Helen: Wel, ik had nooit gedacht dat jullie bij elkaar zouden blijven. Ik bedoel maar, jullie zijn als

water en vuur.

Rijk: Ik ben nu eenmaal vurig.

Helen: Ik dacht dat je haar zou dumpen. Ik had een soort van actie van je verwacht, maar je eet

liever van twee walletjes, niet?

Rijk: Wel ja.

Helen: Dus wat gaat er gebeuren?

Rijk: Ik kan er hier niet over praten.

Helen: Wel, je zou er beter over nadenken. Kom je morgen naar boven?

Rijk: Het ligt wat moeilijk.

Helen: Zeg dat niet, het is al twee jaar gaande. Kom je straks nog naar boven?

Rijk: Dat zou ik kunnen doen.

Helen: Ik heb je alles gegeven, weet je?

Rijk: Ik weet het, en dank u.

Helen: Kom je straks naar boven?

Rijk: Ja.

Helen: Zeker?

Rijk: Ja, ja, zeker!

(Helen gaat af. Rijk valt terug op het bed. Dan komt op met een brief)

Dan: He, kijk eens wat een duif op mijn hoofd heeft gedropt, man.

Rijk: Wat, man?

Dan: Mijn weg naar buiten, man, mijn ontsnappingsroute.

Rijk: Heel goed, man.

Dan: Een moderne speetch en een klassieke. Twee weken na het eindexamen, man. In Studio

Herman Teirlinck, man.

Rijk: Ze verliezen een goede leraar, man.

Dan: Bijlange niet. (Charlotte komt op) Kijk eens wie hier is... Geef me een kus... (Charlotte

kust Dan) Hey, ik heb juist je vrouw gekust, man.

Rijk: Laat haar met rust, man, ze is van mij.

Dan: Hé, man. Eigendom is diefstal.

(Dan gaat af)

Charlotte: Ga ik je ooit vanavond nog zien?

Rijk: Argh...

Charlotte: Rijk?

Rijk: Waar ben je geweest?

Charlotte: Ervoor gezorgd dat onze kamer niet werd gesloopt.


57

Rijk: Waarom hou je van mij?

Charlotte: Oh, begin daar weer niet over.

Rijk: Ik ben toch maar een klootzak voor jou.

Charlotte: Rijkaard?

Rijk: Ik ben van plan om het uit te maken.

Charlotte: Wat is er nieuw?

(Rijk staat op en struikelt naar Charlotte)

Rijk: Ik ben een klootzak.

Charlotte: Is dat zo?

Rijk: Ik hou van je, Charlotte. Ik hou van je, ik zal dat altijd blijven doen, man.

Charlotte: Ja.

Rijk: Hou je van mij?

Charlotte: Natuurlijk.

Rijk: Zeg het dan.

Charlotte: Waarom?

Rijk: Zeg het!

Charlotte: Ik hou van je...

Rijk: Geef me een kus.

(Ze kussen. Charlotte trekt zich weg)

Charlotte: Oh Rijk!

Rijk: Ik dacht dat je zei dat je van me hield!

Charlotte: Ik vind dit verschrikkelijk. (Ze loopt van hem weg. Hij stopt haar en knuffelt haar)

Rijk: He, luister, laten we nooit geen ruzie meer maken, hè? Laten we altijd bij elkaar zijn,

altijd.

(Rijkaard knuffelt Charlotte als de muziek aanzwelt. Lichten. Rijk verlaat de scéne. Barb

wordt gevangen door een spot. Ze is nu heel mooi gekleed, ze doet de ondervragingen

op het exame. Het is misschien wel de eerste keer dat ze nuchter is.)

Barb: Alle academiestudenten mogen nu hun plaats innemen in de aula, dank u. Je hebt drie

uur voor de geschiedenis van het onderwijs tussen 1640 en 1660. Eerste blad, u mag uw

blad nu omdraaien! En niet praten, alsjeblief! (Tina draait haar papier om. Als ze dat doet

pikt een schijnwerper Charlotte op die viool speelt, goed) Je hebt drie uur voor de

geschiedenis van het onderwijs, in pre-industrieel België. Blad twee, u mag uw blad nu

omdraaien! Je hebt drie uur voor hedendaags Nederlandstalig theater, u mag uw blad nu

omdraaien, alstublieft!

(Dan komt binnen en wordt gekaderd in een spotlight. Een viool speelt een deuntje. Tina

doet haar examen)

Dan: “Ah, Faustus nu hebt gij amper maar een uur te leven.”

Tina: Ik kan dit niet doen.

Dan: “En dan zal je voor eeuwig verdoemd worden.”

Tina: Ik heb dit niet gestudeerd.


58

Dan: “Sta stil, jullie altijd in beweging zijnde kringen...”

Tina: Ik heb alleen dictielessen in het schoolsysteem geleerd.

Dan: Sorry, sorry. Ik weet het weer. “Sta stil, jullie altijd in beweging zijnde kringen van de

hemel.”

Tina: Ik heb dit nooit gezien...

Dan: “Die de tijd kan doen stoppen. En middernacht nooit doet komen.”

Tina: Het spijt me, het spijt me.

Dan: Het spijt me, ik verloor het daar op het einde.

Tina: Ik heb voor het verkeerde examen gestudeerd!

Dan: Zal ik het moderne nu doen, kan dat?

Tina: Ik moet hier gewoon blijven zitten, zeker?

Dan: Moet ik nu het moderne doen...

Barb: Stoppen met schrijven, alstublieft. Rijkaard Nols, nu stoppen met schrijven, alstublieft.

Nu! Dank je wel! Gelieve te blijven zitten, terwijl de papieren worden verzameld. Kan ik

mijn groep eraan herinneren dat morgen hun groepsdinges en een demonstratie-lezing

plaats vindt. Mag ik deze gelegenheid aangrijpen om u allen veel geluk in de toekomst

toe te wensen. U mag nu de zaal verlaten.

(Muziek. De lichten faden, dan komen ze op in Rijk’s kamer. Rijk is een koffer aan het

pakken. We hebben hem voordien nog nooit zo goed gekleed gezien. Dan komt de

kamer binnen, pakt zijn gitaar, probeert er op te tokkelen.)

Dan: Zover is het dus gekomen?

Rijk: Oh ja!

Dan: Wat een dag. Dillis vertelt me dat ik er goed aan zou doen om een derde leerjaar te

nemen. Ze willen me niet in Antwerpen en om het allemaal te overtreffen ga jij al

vertrekken. Briljante timing. Als er een God is, weet hij hoe hij het er dik op moet leggen.

Rijk: Dat is zo, we vliegen hier buiten, maak uw kamers leeg, dank u en goeie nacht! Ik was

juist gewoon geraakt aan deze kamer.

(Dan zet de gitaar neer)

Dan: Ik zal nooit leren spelen op dit klote ding. (Een stilte) Ik kan niet geloven dat ik daar

afgewezen word. Ik bedoel, wat zoeken ze dan?

Rijk: Acteurs, Dan.

Dan: Dank je wel, lieverd.

Rijk: Waarom hebben ze je niet genomen, hebben ze het niet gezegd?

Dan: Nee, het is gewoon een gekopieerde brief, ze hebben niet eens het fatsoen om je te

vertellen waarom.

Rijk: Dat is toch een beetje moeilijk, nietwaar? "Geachte heer Maes, we vinden het jammer

maar zijn niet in staat om u een plaats aan te bieden. Je bent shit, je kan jezelf beter van

kant maken. Met vriendelijke groeten. Hoogachtend.

Dan: Kun je het geloven?

Rijk: Misschien kan je toch maar beter les geven, Dan?


59

Dan: In geen miljoen jaar. Ik zal het vreemdelingenlegioen eens proberen, dat is mijn volgende

optie.

Rijk: We hebben toch een diploma, maat. Wie had dat gedacht? Een onderscheiding.

Dan: Onderscheiding? Het had erger gekund, het had een onderschijting kunnen zijn, dan zou

ik me pas echt boos hebben gemaakt. Wanneer moet je beginnen?

Rijk: September.

Dan: Het is een ruige school, hé?

Rijk: Het zal er één zijn als ik er ben.

Dan: O, daar gaan we weer. (Als Rijk) "Als ik gewoon het verschil kon te maken! Als ik gewoon

één kind in de literatuur geïnteresseerd kan krijgen, ben ik tevreden! Verdorie, als ik dat

zou weten was het allemaal de moeite waard.” Ik denk dat ik maar beter kan gaan

inpakken. Is Charlotte al terug?

Rijk: Nog niet. Ze is al ingepakt, dat wel, ik hielp haar dat gisterenmorgen doen.

Dan: Waar gaat ze naartoe?

Rijk: Schoten. Het is een privé-school.

Dan: Heeft Dillis je vertelt wat ze had gekregen?

Rijk: Absoluut niet. Ik had al moeite om mijn resultaten van hem te krijgen, maar ik hoorde

Barb aan klootzak-Janssens vertellen dat het een vreemd jaar was.

Dan: Dat kon ik hem ook wel vertellen.

Rijk: Ja, kijk maar naar ons!

Dan: Precies. (Hij staat op in stilte) Tot ziens, kamer. Vier jaar. Jezus, man, wat vliegt de tijd.

Een vierjarige fantasie, dat is wat het geweest is. Geen verantwoordelijkheden. De beste

jaren van ons leven, man.

Rijk: Ik hoop van niet.

Dan: Je zal wel zien, waarom denk je dat ik zo lang student wilde blijven? Ach ja.

Rijk: Hmmm.

Dan: Ik ga je missen, man!

Rijk: Hmmm.

Dan: Ja.

Rijk: Hmmm. Goed.

Dan: O ja, zijn we terug bij 'hmmm’?. Ik dacht dat je geleerd had om te spreken, man. Al die

logopedielessen en je klinkt nog steeds als een zeehond.

Rijk: Er zijn een aantal dingen die je niet gemakkelijk verliest.

Dan: Ja, zoals je maagdelijkheid, hé.

Rijk: Ja, maar dat heb ik goed ingehaald.

Dan: Zie je, dat is wat ik bedoel, het is allemaal een droom geweest, man.

(Een stilte)

Rijk: Hmmm.

Dan: Geen bloemen of een afscheidgeschenk?

Rijk: Nee.


60

Dan: Fantastisch.

Rijk: Sorry.

Dan: Ik veronderstel dat er geen kus van af kan?

Rijk: Hmmm.

Dan: Oké.

Rijk: (bijna in tranen) Ik ben, euh...

Dan: Wat?

Rijk: Ik, euh...

Dan: Hey, man?

Rijk: Ik ben niet goed in afscheid nemen, Dan.

Dan: Nee, dat zie ik.

Rijk: Hoe dan ook.

Dan: Ja, ja.

Rijk: Oh, God, man.

Dan: Niet huilen, in godsnaam, of ik ga ook nog beginnen.

Rijk: Hmmm.

Dan: Je zal harder moeten worden dan dit, man! Of ze eten je levend op.

Rijk: Sorry, man. We hebben toch een paar keer goed gelachen, hé?

Dan: Oh, ja. We hebben een paar keer goed gelachen.

(Een stilte)

Rijk: Dus denk je nu dat ik grappig ben, man?

Dan: Wat?

Rijk: Denk je nu dat ik grappig ben?

Dan: Oh, ja, man. Jij bent grappig.

Rijk: Dank je, man.

Dan: Je bent een achterlijke idioot, maar je bent grappig.

Rijk: Fantastisch.

Dan: Maar dat is juist het probleem, hé?

Rijk: Wat dan?

Dan: Je verspild je gaven aan het onderwijs, man.

Rijk: Hmmm?

Dan: Hmmm, hmmm.

Rijk: Ik weet niet, ik denk dat ze daar komedianten nodig hebben, man.

Dan: Die zullen ze met jou nu zeker krijgen!

(Een stilte)

Rijk: Ga jij niet inpakken?

Dan: Nee, ik ga gewoon al mijn spullen in een plastic zak dumpen en in brand steken.

Rijk: Een kunstenaar tot de laatste snik, hé?

Dan: Zo ben ik.

(Charlotte komt. Ze is elegant gekleed)


61

Rijk: Hoi.

Dan: Hier is ze, zie.

Rijk: Hoe was het?

Charlotte: Een lange weg.

Dan: En, heb je de baan of niet?

Charlotte: Wel, het is ingewikkeld.

Dan: Hoezo? Je hebt ze of je hebt ze niet.

Charlotte: Ze boden ze mij aan.

Rijk: Oh, ja!

Charlotte: Maar ik ben zojuist even naar Paul Dillis geweest.

Dan: En?

Charlotte: Ik heb een grote onderscheiding.

Rijk: Wat?

Charlotte: Met twee eervolle vermeldingen.

Rijk: Grote onderscheiding?

Dan: Dat is prachtig, vind je niet, geweldig man.

Charlotte: Ben jij niet blij?

Rijk: Ja, natuurlijk ben ik dat.

Charlotte: Oh, ik kan het niet geloven. Ik kwam direct naar hier, ik heb zelfs mijn moeder nog niet

eens gebeld.

Rijk: Dat is euh...

Dan: Wat is het probleem met die baan, dan?

Charlotte: Dillis zegt dat ik moet nadenken om een doctoraat te gaan doen in Engeland, in de

universiteit van Birmingham. Daar is het Shakespeare Institute en een deel van de

leerlingen gaan werken in Stratford.

Dan: Waarom heb ik geen grote onderscheiding? Ik wist dat ik meer had moeten studeren.

Charlotte: Ben je niet blij, Rijk?

Rijk: En hoe!

Charlotte: Ja?

Rijk: Ja. Ik denk niet dat je het verdient, maar ik ben blij voor je.

(Stilte)

Charlotte: Begin niet, Rijk, niet vandaag,

Rijk: Het spijt me, maar dat is hoe ik me voel.

Charlotte: Ik kan het niet verdragen. Ik wist dat je zo zou doen. Ik was niet van plan het je te

vertellen.

Dan: Man?

Rijk: Grote onderscheiding?

Dan: Wees blij, man.

Rijk: Hoe komt het dat jij alles in orde krijgt?

Charlotte: Dit is niet te geloven.


62

Rijk: Ik heb moeten vechten om alles voor mekaar te krijgen, ik heb ‘k-weet-niet-wat moeten

doen om hier te geraken en jij walst binnen met een grote onderscheiding. Jezus, Dan jij

heb zelf gezegd dat die stage haar kapot maakte, ze zal niet in staat zijn om met kinderen

te communiceren zo lang ze een gat in haar kont heeft.

Charlotte: Dat zal ik nu ook niet meer moeten, dus…

Dan: Nee, ze vond een vluchtweg.

Rijk: Een grote onderscheiding?

Dan: Ja, liefde doet soms pijn, man.

Rijk: Een doctoraat in Engeland?

Charlotte: Waarom doe je over alles zo negatief?

Rijk: Het is mijn achtergrond.

Charlotte: Ja, natuurlijk!

Rijk: Ik dacht dat we hier gekomen waren om leraar te worden?

Dan: Spreek voor jezelf, man.

Rijk: Als je dat gaat doen, is dat vier jaar tijdsverlies!

Dan: Je doet toch ook wat jij wilt doen, man. Je gaat de wereld in om iets terug te geven, laat

haar doen wat zij wil, dat is toch geen probleem.

Rijk: Een grote onderscheiding?

Dan: Je bent jaloers, Rijk man!

Rijk: Ik ben niet jaloers op die verwaande koe.

Charlotte: Dank je wel. Ik ga mijn moeder bellen. (af)

Dan: Ja, je bent wel jaloers, omdat je diep in jezelf niet wil gaan lesgeven, is het niet? Diep van

binnen wil je iets voor jezelf doen. Je wil eigenlijk niet echt de kinderen onderwijzen over

‘Het meisje met de zwavelstokjes’ en ‘Pietje Bell’, hé? Je hebt een voorproefje van kennis

gekregen, man, en het smaakt naar meer. Onderwijs is een offer, man, en je hoeft het

niet leuk te vinden.

Rijk: Een grote onderscheiding, verdomme? Ik zou het niet erg gevonden hebben, als ik haar

verdomme niet met haar studie zou geholpen hebben!

(Muziek. Lichten. Rijkaard en Dan af. Barb, Tina en Helen zetten de set op het podium.

De mobiele wanden worden apart gezet en wij zijn in de aula. Drie maanden later,

diploma-uitreiking. Helen en Tina komen op)

Helen: Ik kan niet geloven dat je onderscheiding haalt. Daar is toch iets raar mee.

Tina: Ik weet het.

Helen: Ik denk dat je wat hulp moet gehad hebben.

Tina: Van wie?

Helen: Van hem daarboven!

Tina: Tja, je weet maar nooit, hé?

Helen: Nee, dat is het hele probleem, hé?

(Barb komt op. Ze is elegant gekleed in een kleurrijke jurk)

Barb: (naar hen roepend) Zijn we allemaal dinges!


63

Tina: Ja.

Helen: Kijk me dat eens aan? (Ze wijst naar Barb's jurk)

Barb: Is iedereen in de grote dinges.

Helen: Waarom ben ik zo zenuwachtig?

Barb: Het is een grote dag, iedereen is nerveus, zelfs het personeel.

Helen: Ik heb diarree, om eerlijk te zijn.

Barb: Zo zenuwachtig nu misschien ook weer niet.

Helen: Ik zal waarschijnlijk naar boven gaan, Baetens de hand schudden, op mijn jurk trappen

en zijn pruik aftrekken.

Barb: Dat kunnen we best missen.

Tina: (Over het kleed) Dit is zeer kleurrijk, Barb. Wat is het?

Barb: Een prijsuitreiking.

Tina: Oh, dat zou ik nooit gedacht hebben.

Helen: Ik zou ook nooit gedacht hebben dat jij een diploma zou gehaald hebben, om eerlijk te

zijn!

Tina: Oh, bedankt!

(Dan komt op achteraan in maatpak en das. Hij is wakkerder dan voorheen)

Dan: Schatjes!

Tina: Hoi.

Helen: Ik dacht dat je niet meer zou komen?

Dan: Je weet wat gedachten kunnen doen, hé liefje?

Tina: Ik kan beter mijn camera gaan halen, ik wil een foto van dit alles. Je ziet er zo anders uit,

Dan. Wacht daar, ik ben direct terug! (af)

Dan: Wat ga jij doen?

Helen: Ik ben nog steeds aan het solliciteren voor een verdomde baan.

Barb: Ik hoorde dat je een job hebt, Dan?

Dan: Kan je het geloven?

Helen: Niet onderwijzen?

Dan: Ik ben bang van wel.

Helen: Waar?

Barb: De Muide, hé?

Dan: De school waar ik op stage was. Het voorgeborchte van de hel.

Helen: Oh, mijn God!

Dan: Ik weet het!

Helen: Ik dacht dat je er een hekel aan had?

Dan: Dat is ook zo.

Helen: O, nee.

Dan: Blijkbaar was de directeur onder de indruk van mij. Nu wil hij dat ik er een theater-afdeling

opzet.

Helen: Oh, nee!


64

Dan: Ik ben er al bijna een maand en ik ben nog in leven.

Helen: Ik kan het niet geloven!

Dan: Ik evenmin, kan ik je vertellen, mijn hele leven wordt steeds gekker!

Barb: We kunnen beter gaan. Ze zijn er bijna allemaal.

(Charlotte komt op, ze ziet er verrukkelijk uit)

Charlotte: Hoi.

Helen: Hoi.

Dan: Hoi.

(Iedereen kust iedereen)

Barb: Hoe is het in Engeland? (Ze gaat naar de uitgang)

Charlotte: Veel intellectuelen.

Barb: Het zou toch moeten. (af)

Dan: Je ziet er fantastisch uit. Vind je ook niet?

Helen: Blijf je? We hebben geboekt in het Witte Paard, we gaan het nachtje-door doen!

Charlotte: Klinkt goed, ja.

Helen: Tof, kunnen we een feestje bouwen.

Charlotte: Oh, nee.

Helen: Oh, ja. Oh, shit. Ik heb mijn hoed nog in de kleedkamer liggen. (rent weg)

Charlotte: Typisch.

Dan: Je ziet er geweldig uit.

Charlotte: Oh Dan, het is geweldig om je te zien.

Dan: Hoe is het met Rijk?

Charlotte: Goed, ja. Hij lijkt het goed te doen.

Dan: Heb je hem nog gezien?

Charlotte: We schrijven elkaar.

Dan: Ja, natuurlijk.

Charlotte: Maar Engeland is een andere wereld, kan ik wel zeggen.

Dan: Dat zal wel.

Charlotte: Nee, eerlijk. Je wordt er door overweldigd.

Dan: Dat is toch goed.

Charlotte: Ja. Ja, het is geweldig.

Dan: Zijn de mensen op de cursus tof?

Charlotte: Outstanding.

Dan: Het klinkt alsof ze allemaal grandioos zijn.

Charlotte: Dat zijn ze ook.

Dan: Oh, ik ben erg blij voor je.

Charlotte: Er is daar een kerel, die is echt overal geweest.

Dan: Echt waar?

Charlotte: Ja.

Dan: Ik begrijp het al.


65

Charlotte: Ik weet niet wat ik met Rijk moet doen, om eerlijk te zijn. Ik bedoel deze kerel is gewoon...

ja... outstanding.

Dan: In alle afdelingen?

Charlotte: Wel ja...

Dan: Oh, goed.

Charlotte: Ik voel me er zo slecht over, dat wel.

Dan: Niet doen.

Charlotte: Waarom niet?

Dan: Gewoon niet doen, je moet gewoon doen wat je wil. Het leven is te kort.

Rijk: (komt op) Jullie twee jongens daar, kom onmiddellijk naar mijn bureau. Ik wil dat jullie

beiden over mijn bureau gaan liggen. Broek uit en over de tafel.

Dan: Hier is hij, zie!

Rijk: Hallo, Mijnheer Devos!

Dan: Saluut, mijnheer Lemmens!

(Rijk komt erbij en knuffelt Charlotte)

Charlotte: Hoi.

Rijk: Ik keek al lang uit naar deze dag. Hoe gaat het?

Charlotte: Ik ben...

Dan: Ze is oké, man, denk je ook niet?

Rijk: Oh, man. Helen zegt dat we allemaal geboekt zijn in het Witte Paard, fantastisch, hé?

Charlotte: Nee, ik ben euh...

Dan: Ze moet teruggaan, een outstanding business afhandelen.

Rijk: Oh.

Charlotte: Sorry.

Dan: Leven is voor de snellen, Rijk man.

Rijk: Oh, nu ja, geen probleem.

Charlotte: Sorry, Rijk. (Ze kust hem. Een beleefde zoen)

Rijk: Dat is geen kus.

Dan: Het leek wel op een kus voor mij.

Rijk: Er is een conferentie in Birmingham volgende maand, dus ik ben daar dan toch.

Dan: Het klinkt alsof het er daar hectisch aan toe gaat!

Rijk: Ja? Hey, ik hoop dat dit niet te lang duurt. Ik heb een puppy voor de rector in de auto, ik

wil niet dat hij sterft of zo.

Charlotte: Dat meen je niet?

Rijk: Je kent me. Eén en al hart.

Charlotte: Dat klopt.

Rijk: Hey, luister, ik denk dat we al maar eens een reüniedatum moeten vastleggen.

Charlotte: Nu al?

(Tina komt op, zwaaiend met haar camera)

Tina: Een foto-shoot, alle aandacht van de media. Foto, alsjeblieft!


66

Rijk: Ze kreeg een onderscheiding. Ik kan het niet geloven.

Tina: Foto!

(Barb komt op van achteraan)

Barb: We staan allemaal te wachten in de dinges.

Tina: Foto, Barb.

(Helen komt aangelopen)

Helen: Ze hebben die van mij weggegeven. Ik heb er nu één die te klein voor mij is.

Tina: Wil jij de foto nemen, Barb...?

Dan: Ja, komaan, Barb, dinges dinges dinges.

(Ze staan samen als een groep. Rijk heeft zijn arm rond Charlotte. Ze is er niet blij mee)

Rijk: Komaan, Barb, bewegen en aanvallen en argh.

Charlotte: Pak me niet zo hard vast, Rijk.

Rijk: Wat is er met u, vandaag, kom hier, vrouw!

Dan: Komaan, Barb... Het is een camera, Barb, je neemt er foto's mee.

Helen: Kom op, Barb, wij zijn de toekomst. Leg ons vast op dit moment van de waarheid.

Dan: Ja, God sta ons bij...

Tina: De klas van '78.

(Barb gaat vooraan)

Barb: Iedereen glimlachen.

Charlotte: Dat is niet makkelijk op dit moment.

Rijk: Zeg ‘cheese’.

Dan: Zeg vrijheid.

Charlotte: Absoluut.

Barb: Oké, blijven staan iedereen. En freeze!

(Ze staan allemaal stokstijf. Een flash gaat af. Muziek. Allen, behalve Rijk, gaan af. Rijk

blijft heel even onhandig rondhangen en dan volgt hij ze ook af)

Black-out

HET BEGON MET EEN KUS - WordPress.com...Dan: Ik denk dat ik het beetje dat ik nog over heb ga...

Documents

Transcript of HET BEGON MET EEN KUS - WordPress.com...Dan: Ik denk dat ik het beetje dat ik nog over heb ga...