GREAT RUSSIAN CLASSICS

The Royal Symphonic Band of the Belgian Guides

Yves Segers, ConductorLiebrecht Vanbeckevoort, piano

In Concert at Bozar Brussels

• 2 • • 3 •

voor de pianist, wat de fi nale aankondigt. Het derde deel “Finale; Alla breve” herneemt beide hoofdthema’s uit het eerste deel en laat de solist toe zijn uitzonder-lijke technische kwaliteiten, zijn virtuositeit en zijn bewonderenswaardig uithoudingsvermogen ten toon te spreiden. Een echt huzarenstukje.

SPAANS CAPRICCIO opus 34 Nicolaï Rimsky-KorsakovIn dit in 1887 gecomponeerde werk slaagde Nicolaï Rimsky-Korsakov (Tikhvin, 1844 - Lyubensk, 1908) er wonderwel in om de geest van het Iberische schiereiland op te roepen. Op schitterende wijze creëert hij een muzikaal portret van het exotische Spanje met zijn zigeuners en hun typische ritmische dansen, begeleid door tamboerijnen en castagnetten.

Het capriccio bestaat uit vijf delen. Deel 1 Alborada (aubade) kondigt met opzwepend ritme het feest aan. Deel 2 Variazioni bestaat uit variaties op een vurig thema, ingeleid door de hoorns. Deel 3 Alborada bestaat uit een herhaling van het hoofd-thema van het eerste deel in een totaal andere orkes-tratie. Deel 4 Scena e canto gitano is het muzikale portret van een aanlokkelijke Spaanse danseres. De cadensen van de solo-instrumenten herinneren aan de improvisaties van de zigeunermuzikanten. Deel 5 Fandango Asturiano beeldt een Spaans volksfeest uit en er duiken nieuwe muzikale thema’s op, naast al gehoorde melodieën, zoals de Alborada die op het einde nog eens herhaald wordt.

LIEBRECHT VANBECKEVOORT LIEBRECHT VANBECKEVOORT (°1984) is reeds enkele jaren voortrekker van een nieuwe generatie Belgische pianisten. Hij vervolmaakte zich tussen 2002 en 2009 bij befaamde pianopedagogen Jan Michiels, Ton Demmers, Menahem Pressler, Russell Sherman en Elissó Wirssaladze. Momenteel is hij zelf als gastprofessor piano verbonden aan de LUCA School of Arts in Leuven (B).

In 2007 werd Liebrecht Vanbeckevoort laureaat van de prestigieuze Koningin Elisabethwedstrijd; sindsdien concerteert hij als offi cieel ‘Steinway Artist’ wereldwijd op vooraanstaande podia in de Benelux, Frankrijk, Spanje, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Zwitserland, Polen, Ierland, Italië, Israël, China, Zuid-Afrika, Canada en de Verenigde Staten. Hij was te gast op talrijke muziekfestivals in binnen- en buitenland en was exclusief klassiek artiest tijdens de ‘Night of the Proms’ 2007 in het Sportpaleis van Antwerpen.

FEESTOUVERTURE opus 96 Dmitri ShostakovitchDe Russische componist Dmitri Shostakovitch (Sint Petersburg 1906 - Moskou 1975) schreef zijn eerste symfonie op negentienjarige leeftijd. Zij bezorgde hem internationale faam en zou door een hele reeks belangrijke composities gevolgd worden. Zijn hele leven lang heeft Shostakovitch geleden onder de zware druk die het Sovjetregime, meer bekommerd om de sociale en morele aspecten van de muziek dan om de esthetische, op de kunstenaars uitoefende. In 1928 maakte hij een orkestratie voor harmonieorkest van “Twee Stukken van Scarlatti”. Later schreef hij twee militaire marsen en in 1967 een “Prelude ter Nagedachtenis van de Helden van de Slag om Stalingrad” opus 130 eveneens voor harmonieorkest. De Feestouverture opus 96 werd geschreven in 1954, ter gelegenheid van de 37ste verjaardag van de Oktoberrevolutie. De componist maakte zelf een versie voor harmonieorkest, bedoeld voor de Russische militaire kapellen. Donald Hunsberger, dirigent van het befaamde Eastman Wind Ensemble, schreef een bewerking voor Westerse harmonieor-kesten. Deze schitterende en plechtige ouverture wordt geopend met, en onderbroken door, schelle en luisterrijke fanfares en is een prachtige uiting van een echte feeststemming.

CONCERTO VOOR PIANO EN ORKEST NR.3 opus 30 Sergej Rachmaninov Sergej Rachmaninov (Semyonovo, Staroussky, 1873 - Beverly Hills, Californië, 1943) heeft tussen 1891 en 1926 vier concerti voor piano en orkest geschreven. Dit Derde Pianoconcerto in D

klein opus 30, gewoonlijk als het beste van de vier beschouwd, werd geschreven tijdens de zomer van 1909 die Rachmaninov op het domein Ivanovka, ten Zuidoosten van Moskou doorbracht. De creatie ervan vond plaats tijdens de eerste Amerikaanse concert-tournee van Rachmaninov op 28 november 1909 in het “New Th eatre” te New York met de componist als solist en Walter Damrosch als dirigent. Op 16 januari 1910 speelde Rachmaninov dit concerto opnieuw, ditmaal met de New York Philharmonic onder de leiding van niemand minder dan Gustav Mahler. Rachmaninov droeg deze partituur op aan de pianist Josef Hoff mann die het werk echter nooit uitvoerde. Dit concerto geeft een indruk van eenheid doordat de componist in het eerste en het derde deel hetzelfde thematisch materiaal gebruikt.

De kern van dit werk is ongetwijfeld het prachtige beginthema waarover Rachmaninov het volgende schreef: Het werd noch aan volksliederen noch aan reli-gieuze bronnen ontleend. Het thema werd eenvoudigweg vanzelf geschreven! … Indien ik mij aan een bepaald plan gehouden heb bij het componeren van dit thema, dan dacht ik uitsluitend aan de klank. Ik wilde de melodie “zingen” op de piano, net als een zanger ze zou zingen, en een aangepaste orkestbegeleiding vinden, of eerder een begeleiding die de zang niet verstikte. Het tweede thema van het eerste deel “Allegro ma non tanto” is van de ritmische fi guur en van het aanvangsthema afgeleid. De ontwikkeling leidt tot een briljante cadens. Het tweede deel “Intermezzo; Adagio” heeft een eenvoudigere vorm, die echter toch in de details zeer uitgewerkt blijkt. Eigenlijk gaat het om een onon-derbroken reeks van variaties op de melancholische melodie die de hobo aanbrengt. Dit deel met zijn echt somber karakter eindigt met een waar bravourestuk

NL

• 5 •

Nederland en Oostenrijk hebben het indrukwek-kend palmares van Belgiës meest vooraanstaande militaire kapel verrijkt. In november 2007 verleent de “Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique” de Prijs van de klas voor Kunsten en Letteren aan de Muziekkapel van de Gidsen. Sinds maart 2008 is Yves Segers kapelmeester van de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen. Hij zet de traditie die door zijn illustere voorgangers werd opgebouwd met brio verder. Getuige hiervan zijn al diverse spraakmakende CD opnames en meerdere prestigieuze concerten in binnen- en buitenland met vooraanstaande solisten. In augustus 2011 viel het orkest de eer te beurt om in het Paleis van het Kremlin in Moskou op te treden. Op 8 juni 2012, in het kader van de 75ste verjaardag van het Nationaal Orkest van België, voerde de Muziekkapel van de Gidsen samen met het Nationaal Orkest van België de “Grande Symphonie

Funèbre et Triomphale” van Hector Berlioz uit. In september 2013 had het orkest de eer om het eerste concert dat Koning Filip bijwoonde te spelen.

KAPELMEESTER YVES SEGERSYves Segers (Temse, 1978) begint op 7-jarige leeftijd aan zijn muzikale opleiding te Sint-Niklaas. Na zijn humaniora, in 1996, studeert hij gedurende tien jaar aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel en behaalt er vier diploma’s, waaronder “Master in Music” voor dwarsfl uit, Hafabra-directie en symfonische orkestdirectie bij respectievelijk Carlos Bruneel, Norbert Nozy en Silveer Van den Broeck. Tijdens deze studies, volgt hij ook meestercursussen bij o.a. Emmanuel Pahud, Patrick Gallois, Jonathan Snowden, Philippe Boucly en Catherine Ransom. Zijn opleiding aan het conservatorium omvat

Als solist trad Liebrecht Vanbeckevoort op met voortreff elijke orkesten als het Nationaal Orkest van België, Brussels Philharmonic, de Koninklijke Filharmonie van Vlaanderen, het Symfonieorkest van Vlaanderen, het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen, de Kölner Akademie, het European Union Chamber Orchestra, het Kraków Philharmonic Orchestra, de Anhaltische Philharmonie Dessau, het KZN Philharmonic Orchestra Durban, l ’Orchestre National d’Ile de France e.a. onder leiding van vooraanstaande dirigenten als Goodwin, Herreweghe, Hrůša, Judd, Levi, Mazzola, Segers, Tabachnik, Varga, Weller en Zollman.

Daarnaast deelt Liebrecht Vanbeckevoort op regelmatige basis het podium met internationaal gereputeerde artiesten als Jef Neve, Severin von Eckardstein, Th omas Blondelle, Ning Kam, France Springuel, ... en maakt hij deel uit van het Roeland Hendrikx Ensemble.Liebrecht Vanbeckevoort heeft reeds 4 cd-opnames gerealiseerd rond componisten als Schubert, Mendelssohn, Schumann, Liszt en Wagner. Voor Canvas maakte hij in 2011 een televisie-opname met pianomuziek van Franz Liszt. Deze opnames zijn vaak te beluisteren op radio en televisie in binnen-en buitenland.

www.liebrechtvanbeckevoort.comwww.steinway.com

VAN PARTICULIERE MUZIEKKAPEL VAN DE KONING TOT KONINKLIJKE MUZIEKKAPEL VAN DE GIDSEN.De Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen bestaat uit een groot harmonieorkest van 84 streng geselecteerde musici, allen afgestudeerd aan één van de Koninklijke Conservatoria van het land, en een trompetterkorps van 19 trompetters. Sinds haar ontstaan in 1832 heeft deze Muziekkapel door haar uitzonderlijke kwaliteiten zowel specialisten, onder wie talloze grote componisten - gaande van Berlioz tot Stravinsky, als het grote publiek in binnen- en buitenland weten te boeien. Dit eliteharmonieorkest heeft zich altijd in de eerste plaats geroepen gevoeld om door concertreizen, radio-uitzendingen en plaat-opnames muziek van eigen bodem te propageren. Geregeld verkiezen ook grote buitenlandse compo-nisten, zoals Roger Boutry en Derek Bourgeois, evenals Belgische componisten zoals Frederic Devreese, François Glorieux en Robert Groslot, hun werken door het Groot Harmonieorkest van de Gidsen te laten creëren of op compact disc te laten opnemen.

De geschiedenis van dit prestigieuze orkest gaat terug tot in 1832 toen Koning Leopold  I de opdracht gaf aan Jean Valentin Bender om een muziekkapel op te richten die verbonden zou zijn aan de Koninklijke Wacht. Een reeks illustere dirigenten zorgden ervoor dat de kwaliteit van deze muziekkapel steeds op een uniek peil bleef en tot de beste ter wereld gerekend werd. Succesrijke concert-tournees in Canada, Hongarije, Spanje, Th ailand, Turkije en de USA evenals talrijke optredens in o.m. Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Luxemburg,

• 4 •

• 6 • • 7 •

cursussen zoals notenleer, muziekgeschiedenis, harmonie, praktische harmonie, orkeststudie, dirigeertechniek, contrapunt, fuga, instrumen-tenleer en orkestratie. Yves Segers is als fl uitist laureaat van verschillende wedstrijden waaronder Axion Classics (1996) en Tenuto (2000). Verder ontvangt hij in 2001 de beurs van de Artistieke Stichting Horlait-Dapsens voor zijn uitzonderlijke prestaties aan het Koninklijke Conservatorium van Brussel en in juni 2002 wordt hij geselecteerd voor deelname aan de 2nd Carl Nielsen International Flute Competition in Denemarken. Op zeventien-jarige leeftijd wordt hij lid van het “Filharmonisch Jeugdorkest van Vlaanderen” waarmee hij diverse opnames en concertreizen (Rusland, Zuid-Afrika, Canada) maakt en meermaals als solist optreedt. In 2001 neemt hij afscheid van dit orkest om zich na audities te verbinden als professioneel fl uitist aan de “Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen” en dit tot 2006. Ondertussen speelt hij ook regelmatig in beroemde ensembles en orkesten, waaronder het “Prometheus-ensemble”, het “Symfonieorkest van de Munt”, “Boeykens-ensemble”, “Il Novecento” en werkt hij met dirigenten zoals Antonio Pappano, Kazushi Ono, Lucas Vis, Robert Groslot, Frank Shipway, Muhai Tang, enz. Als solist, maar ook met kamermuziekensembles treedt hij vaak op in binnen- en buitenland. Yves neemt ondertussen ook het dirigeerstokje op en volgt orkestdirectie bij Norbert Nozy, Lucas Vis, Bart Bouckaert en Silveer Van den Broeck. In 2006 neemt hij deel aan de audities voor de rekrutering van drie nieuwe chef-dirigenten voor de Koninklijke Muziekkapellen van de Belgische Defensie en slaagt met brio; sinds maart 2008 staat hij als chef-dirigent aan het hoofd van de gerenommeerde “Koninklijke Muziekkapel

van de Belgische Gidsen”. Met dit orkest heeft Kapelmeester Yves Segers talrijke concerten en cd-opnames op zijn palmares, samen met internati-onaal bekende solisten, zoals de pianisten Liebrecht Vanbeckevoort, Jan Michiels, Jean-Claude Vanden Eynden, Eliane Rodrigues en François Glorieux, de violisten Jenny Spanoghe en Lorenzo Gatto, de klarinettisten Walter Boeykens en Eddie Daniels, cellist Th ibault Lavrenov en diverse bekende vocale solisten. Yves Segers is al uitgenodigd als gastdiri-gent bij tal van orkesten en ensembles, waaronder het Brussels Philharmonic, het Nationaal Orkest van België, de Choral Arts Society van Washington en het Symfonisch Orkest van de Central Military Band van Rusland met wie hij een concert verzorgde in het Kremlin te Moskou. Onder zijn artistieke leiding zijn nieuwe werken gecreëerd van o.a. Jacqueline Fontyn, Jan Van Landeghem, Frédéric Devreese, Johan Hoogewijs, Robert Groslot, enz. Sinds 2013 doceert hij ook aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel.

Teksten: Francis Pieters

OUVERTURE DE FÊTE opus 96Dimitri ChostakovitchLe compositeur russe Dimitri Chostakovitch (Saint-Pétersbourg 1906 - Moscou 1975) compose sa première symphonie à peine âgé de 19 ans. Elle lui procure une gloire internationale et sera suivie de nombreuses œuvres importantes. Durant toute sa vie, Chostakovitch souff re des pressions exercées sur les artistes par le régime de l ’Union Soviétique, davantage soucieux de l ’aspect social et moral que de l ’esthétique de la musique. En 1928, il fait une orchestration de Deux Pièces de Scarlatti pour orchestre d’harmonie. Plus tard, il écrit également deux marches militaires et, en 1967, un “Prélude en Souvenir des Héros de la Bataille de Stalingrad” opus 130 pour orchestre d’harmonie. L’Ouverture de Fête opus 96 a été terminée en 1954 à l ’occasion du 37e anniversaire de la Révolution d’Octobre. Le compositeur en fera lui-même une version pour orchestre d’harmonie, destinée aux orchestres mili-taires russes. Donald Hunsberger, chef d’orchestre du célèbre Eastman Wind Ensemble de Rochester depuis 1965, a écrit l ’arrangement pour orchestre d’harmonie moderne. Cette œuvre brillante et solennelle, introduite et interrompue par des fanfares éclatantes, souligne l ’ambiance de fête .

CONCERTO POUR PIANO ET ORCHESTRE No 3 opus 30Serge RachmaninovSerge Rachmaninov (Semyonovo, Staroussky, 1873 - Beverly Hills, Californie, 1943) a composé quatre concertos pour piano et orchestre entre 1891 et 1926. Ce Troisième Concerto en ré mineur opus 30, généra-lement considéré comme le meilleur des quatre, a été

composé durant l’été de 1909 que Rachmaninov passa à Ivanovka, un domaine situé au sud-est de Moscou. La première audition eut lieu au cours de la première tournée américaine de Rachmaninov le 28 novembre 1909 au “New Th eatre” de New York, le compositeur jouant la partie soliste tandis que Walter Damrosch dirigeait l’orchestre. Le 16 janvier 1910, Rachmaninov interprète à nouveau ce concerto, cette fois-ci avec le New York Philharmonic dirigé par Gustav Mahler. Rachmaninov dédie la partition au pianiste Josef Hoff mann qui ne l’interprétera jamais. Ce concerto donne une impression d’unité due au fait que le compositeur utilise le même matériau thématique dans le premier et le troisième mouvement.

Le germe de l’œuvre est sans nul doute le magnifi que thème initial au sujet duquel Rachmaninov écrivit  : ‘‘Il n’est emprunté ni à des formes de chant populaire ni à des sources religieuses. Il s’est simplement écrit tout seul ! Si j’ai obéi à un plan quelconque en composant ce thème, je ne songeais à rien d’autre qu’au son. Je voulais “chanter” la mélodie au piano, tout comme un chanteur la chanterait, et trouver un accompagnement orchestral approprié, ou plutôt un accompagnement qui n’étouff ait pas le chant.’’ Le deuxième thème du premier mouvement “Allegro ma non tanto” dérive de la fi gure rythmique du début ainsi que du thème principal. Le développement conduit à une brillante cadence. Le deuxième mouvement “Intermezzo - Adagio” adopte une forme plus simple, quoique élaborée dans son détail. En fait, il s’agit d’une série ininterrompue de variations sur la mélodie mélancolique introduite par le hautbois. Ce mouvement d’une atmosphère très sombre, se termine par un morceau de bravoure pour le piano, annonçant le Final. Ce troisième mouvement “Finale - Alla breve”, reprend les deux

FR

• 8 • • 9 •

National de Belgique, le Brussels Philharmonic, la Philharmonie Royale de Flandre, l ’Orchestre Symphonique de Flandre, l ’Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, la Musique Royale des Guides, la Kölner Akademie, l ’European Union Chamber Orchestra, l ’Orchestre Philharmonique de Cracovie, l ’Anhaltische Philharmonie Dessau, le KZN Philharmonic Orchestra Durban, l ’Orchestre National d’Ile de France et bien d’autres et ce sous la direction d’éminents chefs tels Goodwin, Herreweghe, Hrůša, Judd, Levi, Mazzola, Segers, Tabachnik, Varga, Weller et Zollman.

Liebrecht Vanbeckevoort s’investit également pleinement dans quelques coopérations de grande qualité avec le pianiste de jazz Jef Neve, le pianiste Severin von Eckardstein, le ténor Th omas Blondelle, la violoniste Ning Kam et la violoncelliste France Springuel. Il est également pianiste de l ’Ensemble Roeland Hendrikx.Liebrecht Vanbeckevoort a réalisé quatre enre-gistrements sur disque compact avec des œuvres de Schubert, Mendelssohn, Schumann, Liszt et Wagner. En 2011, il a enregistré des œuvres pour piano de Franz Liszt pour un programme de télévision de la chaîne fl amande Canvas. Tous ses enregistrements sont régulièrement diff usés sur les ondes de radio et de télévision tant en Belgique qu’à l ’étranger.

www.liebrechtvanbeckevoort.comwww.steinway.com

DE LA MUSIQUE PARTICULIÈRE DU ROI À LA MUSIQUE ROYALE DES GUIDES.La Musique Royale des Guides comprend un grand orchestre d’harmonie composé de 84 artistes musiciens sélectionnés, tous titulaires de plusieurs Premiers Prix de nos Conservatoires Royaux, et d’un corps de 19 trompettes. Depuis sa création en 1832, cette phalange a toujours su envoûter tant les spécialistes - parmi lesquels de nombreux grands compositeurs allant de Berlioz à Stravinsky - que le grand public en Belgique et à l’étranger, et ceci grâce à ses qualités exceptionnelles. Cet orchestre d’harmonie d’élite a depuis longtemps comme vocation primor-diale la défense de la musique belge et surtout de la musique belge originale pour orchestre d’harmonie. Elle poursuit ce but par de nombreux concerts en Belgique et à l’étranger, par des concerts radiopho-niques et par des enregistrements sur disque compact.

De nos jours encore, de grands compositeurs étrangers, comme récemment Roger Boutry et Derek Bourgeois, et des compositeurs belges tels Frédéric Devreese, François Glorieux et Robert Groslot font appel au Grand Orchestre d’Harmonie des Guides pour créer leurs nouvelles œuvres et les enregistrer sur disques compacts. L’histoire de cette phalange prestigieuse remonte à 1832 lorsque le Roi Léopold Ier demande au chef de musique Jean-Valentin Bender de constituer une musique militaire qui sera attachée à l ’Escorte Royale. Cette formation ne tarde pas à être citée parmi les meilleures formations du monde. Une succession d’illustres chefs de musique assure l ’accroissement continu de la qualité de cette musique militaire qui maintient

thèmes principaux du premier mouvement et permet un déploiement des qualités techniques, de la haute virtuosité et de l’admirable endurance du soliste. Un véritable morceau de bravoure.

CAPRICCIO ESPAGNOL opus 34 Nicolaï Rimski-KorsakovDans cette œuvre, composée en 1887, Nicolaï Rimski-Korsakov (Tikhvin, 1844 - Lyubensk, 1908) a fort bien réussi à évoquer l ’esprit de la péninsule ibérique. D’une façon toute remarquable, il peint un portrait musical de l ’Espagne exotique avec ses Tziganes et leurs danses rythmiques accompagnées de tambourins et de castagnettes.

Le Caprice comprend cinq parties. La première partie, Alborada (aubade), annonce la fête au moyen d’un rythme excitant. La deuxième partie, Variazioni, est composée de plusieurs variations sur un thème ardent, introduit par les cors. La troisième partie, Alborada, répète le thème principal initial, cette fois-ci dans une orchestration totalement diff érente. La quatrième partie, Scena e canto gitano (scène et chant gitan), esquisse le portrait d’une charmante danseuse espagnole. Les interludes des solistes évoquent les improvisations des musiciens tziganes. La cinquième partie, Fandango Asturiano (fandango des Asturies), décrit une fête populaire espagnole au moyen de plusieurs nouveaux thèmes ainsi que des thèmes déjà entendus, tel l ’Alborada répétée une fois de plus à la fi n.

LIEBRECHT VANBECKEVOORT Liebrecht Vanbeckevoort (1984) est depuis quelques années le pionnier d’une nouvelle génération de pianistes belges. De 2002 à 2009, il a étudié avec des professeurs de pianos réputés tels Jan Michiels, Ton Demmers, Menahem Pressler, Russell Sherman et Elissó Wirssaladze. Il est actuellement professeur de piano invité à la LUCA School of Arts à Louvain (Leuven) (B). En 2007, Liebrecht Vanbeckevoort fut lauréat du prestigieux Concours International Reine Élisabeth; depuis il joue dans le monde entier comme concertiste en tant que : « Steinway Artist » offi ciel et se produit dans de grandes salles de concerts prestigieuses au Benelux, en France, en Espagne, au Royaume-Uni, en Allemagne, en Suisse, en Pologne, en Irlande, en Italie, en Israël, en Chine, en Afrique du Sud, au Canada et aux États-Unis. Invité à de nombreux festivals en Belgique et à l ’étranger, il a également été l ’artiste classique exclusif des Night of the Proms’ 2007 au Palais des Sports à Anvers. Liebrecht Vanbeckevoort s’est produit en soliste avec de grands orchestres réputés tels l ’Orchestre

• 10 • • 11 •

En 2001, il obtient une bourse de la Fondation Artistique Horlait-Dapsens pour ses prestations exceptionnelles au Conservatoire de Bruxelles et, en juin 2002, il est sélectionné pour participer au 2éme Concours International de Flûte Carl Nielsen au Danemark. Entre 1995 et 2000, Yves Segers fait partie de l ’Orchestre Philharmonique des Jeunes de Flandres, avec lequel il participe à plusieurs tournées (Russie, Afrique du Sud, Canada...) et se produit également en soliste. En mai 2001, il devient fl ûtiste au sein de la Musique Royale des Guides. En parallèle, il joue avec de nombreux ensembles et orchestres, tels l ’Ensemble Prometheus, l ’Orchestre Symphonique de la Monnaie, l ’Ensemble Walter Boeykens et Il Novecento, sous la direction des chefs d’orchestre Antonio Pappano, Kazushi Ono, Lucas Vis, Robert Groslot, Frank Shipway, Michel Tilkin, Muhai Tang, Walter Boeykens et Etienne Siebens. Comme soliste, il ne se produit pas exclu-sivement en Belgique, mais également à l ’étranger, où il donne des récitals avec diff érents ensembles de musique de chambre. En 2006, il participe aux examens pour chef de musique militaire et après de sévères épreuves de sélection, de nombreuses auditions et stages, Yves Segers est nommé Offi cier Chef de Musique de la célèbre «  Musique Royale des Guides  » en octobre 2008. Sous sa direction, cet orchestre a déjà donné de nombreux concerts et enregistré plusieurs disques compacts avec des solistes de renommée internationale tels les pianistes Liebrecht Vanbeckevoort, Jan Michiels, Jean-Claude Vanden Eynden, Eliane Rodrigues et François Glorieux, les violonistes Jenny Spanoghe et Lorenzo Gatto, les clarinettistes Walter Boeykens et Eddie Daniels, le violoncelliste Th ibault Lavrenov, et plusieurs solistes vocaux. Yves Segers a dirigé en tant

que chef invité de nombreux orchestres et ensembles dont le Brussels Philharmonic, l ’Orchestre National de Belgique, la Choral Arts Society de Washington et La Musique Militaire Centrale de Russie lors d’un concert au Kremlin à Moscou. Il a dirigé des créations mondiales d’œuvres de Jacqueline Fontyn, Jan Van Landeghem, Frédéric Devreese, Johan Hoogewijs et Robert Groslot. Depuis 2013, il enseigne au Conservatoire Royal de Bruxelles.

Textes : Francis Pieters

sa place parmi l ’élite mondiale des grands orchestres à vent professionnels. Des tournées couronnées de succès au Canada, en Espagne, en Hongrie, en Th aïlande, en Turquie et aux États-Unis, ainsi que de nombreux concerts een Allemagne, en Autriche, au Danemark, en France, en Grande-Bretagne,en Grèce, en Hongrie, en Italie, au Luxembourg et aux Pays-Bas ont enrichi l ’impressionnant palmarès du premier orchestre militaire belge. En novembre 2007, l ’Académie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-arts de Belgique décerne le Prix de la Classe des Arts et des Lettres à la Musique Royale des Guides pour l ’ensemble de son œuvre. Depuis mars 2008, Yves Segers est à la tête de la Musique Royale des Guides. Il continue avec brio la tradition perpétuée par ses illustres prédécesseurs comme en témoignent déjà plusieurs CD remarquables et de nombreux concerts de prestige dont beaucoup avec des solistes renommés. En août 2011, la Musique Royale des Guides a eu le grand privilège de pouvoir se produire au Palais du Kremlin à Moscou. Le 8 juin 2012, le Grand Orchestre d’Harmonie des Guides s’est joint à Orchestre National de Belgique pour l ’interprétation de la “Grande Symphonie Funèbre et Triomphale” d’Hector Berlioz. En septembre 2013, la Musique Royale des Guides a eu l ’honneur de jouer le premier concert auquel assistaient leurs Majestés le Roi Philippe et la Reine Mathilde à l ’occasion de l ’accession au trône de S.M. le Roi Philippe.

YVES SEGERSYves Segers (Temse, 1978) achève ses études de fl ûte avec la plus grande distinction à l ’Académie de Musique de Sint-Niklaas. Après ses études secon-daires, il étudie le solfège, l ’histoire de la musique, l ’harmonie, le contrepoint, la fugue, l ’orchestration et la direction d’orchestre au Conservatoire Royal de Bruxelles (Koninklijk Conservatorium) et y obtient 4 diplômes  dont un Master en Musique, option fl ûte traversière avec la plus grande distinction chez Carlos Bruneel, un Master en Musique, option direction d’orchestre à vent chez Norbert Nozy  et un Master en Musique, option direction d’orchestre symphonique chez Silveer Van de Broeck. Il suit également des cours de maîtrise avec Emmanuel Pahud, Patrick Gallois, Jonathan Snowden, Philippe Boucly et Catherine Ransom. En tant que fl ûtiste, Yves Segers est lauréat de diff érents concours dont Axion Classics (1996) et Tenuto (2000).

• 13 • • 12 •

Th is third movement “Finale - Alla breve” resumes both principal themes of the fi rst movement and allows a display of the technical qualities, the great virtuosity and the admirable endurance of the soloist. Th is is a real bravura piece.

CAPRICE ESPAGNOL opus 34 Nicolai Rimski-KorsakovIn this piece, composed in 1887, Nicolai Rimski-Korsakov (Tikhvin, 1844 - Lyubensk, 1908) succeeded marvelously to evoke the real spirit of the Iberian Peninsula. He creates in a most remark-able way a musical portrait of exotic Spain with its Gypsies and their rhythmical dances accompanied by tambourines and castanets.

Th e Capriccio consists of fi ve parts. Th e fi rst part Alborada (aubade) announces the festival by means of a stirring rhythm. Th en second part Variazioni boasts several variations on an ardent theme introduced by the French horns. Th e third part Alborada repeats the initial principal theme in a quite diff erent orchestration. Th e fourth part Scena e canto Gitano (scene and gipsy song) sketches the portrait of a charming Spanish dancer. Several solo interludes evoke the improvisations by the gipsy musicians. Th e fi fth part Fandango Asturiano (fandango from Asturias) describes a popular Spanish festival by means of both several new and some previously heard themes, such as the Alborada which is repeated at the end

LIEBRECHT VANBECKEVOORT LIEBRECHT VANBECKEVOORT (°1984) has been the protagonist of a new generation of Belgian pianists for several years. From 2002 to 2009 he studied with renowned pianists and pedagogues such as Jan Michiels, Ton Demmers, Menahem Pressler, Russell Sherman and Elissó Wirssaladze. In October 2014, he was appointed guest professor at the LUCA School of Arts in Leuven (B). Liebrecht made his international breakthrough in 2007, when he became a laureate at the prestigious Queen Elisabeth International Music Competition. As an offi cial ‘Steinway Artist’, he has performed worldwide in major concert venues in the Benelux, France, Spain, the United Kingdom, Germany, Switzerland, Poland, Ireland, Italy, Israel, China, South Africa, Canada and the United States. He played at various music festivals in Belgium and abroad and he was the exclusive ‘classical star’ at the ‘Night of the Proms’ concert tour 2007 in Belgium. As a soloist, Vanbeckevoort has performed with fi rst-class orchestras, such as the Belgian National Orchestra, the Brussels Philharmonic, the Royal

FESTIVE OVERTURE opus 96Dmitri Shostakovitch Th e Russian composer Dmitri Shostakovitch (St. Petersburg 1906 - Moscow 1975) wrote his fi rst symphony when he was only 19 years old. Th is symphony which gave him an international fame was to be followed by numerous important compositions. During his whole life, Shostakovitch suff ered from the pressures that were exerted on the artists by the Soviet Regime which cared more about social and moral than about esthetic aspects of music. In 1928 Shostakovitch made a wind band orchestration of Two Pieces by Domenico Scarlatti; later he also wrote two military marches and in 1967 a “Prelude in Memory of the Heroes of the Battle of Stalingrad” opus 130 for symphonic band. Th e Festive Overture opus 96 was fi nished in 1954 on the occasion of the 37th anniversary of the October Revolution.

Th e composer himself made a version for symphonic band, intended for Russian military bands. Donald Hunsberger, conductor of the famous Eastman Wind Ensemble in Rochester since 1965, wrote this modern wind band arrangement. Th is brilliant and solemn composition, introduced and interrupted by some sparkling fanfares illustrates the festive atmosphere of this overture.

CONCERTO FOR PIANO AND ORCHESTRA Nr. 3 opus 30 Sergej RachmaninovSergej Rachmaninov (Semyonovo, Staroussky, 1873 - Beverly Hills, California, 1943) composed four concertos for piano and orchestra between 1891 and 1926. Th is Th ird Concerto in D minor

Opus 30, generally considered as the best these four concertos, was composed during the summer of 1909 which Rachmaninov spent at Ivanovka, southeast of Moscow. Th e composer himself played the premiere performance, conducted by Walter Damrosch, at the ‘New Th eatre’ in New York on November 28, 1909 during his fi rst American concert tour. He performed the concerto once more on January 16, 1910, with the New York Philharmonic under the baton of Gustav Mahler. Rachmaninov dedicated the concerto to the pianist Josef Hoff man who never played it. Th is concerto gives an impression of unity as the composer uses the same thematic material in the fi rst and third movements.

Th e core of the composition is, no doubt, the splendid initial theme about which Rachmaninov wrote: “It has neither been borrowed from any folksong nor from religious sources. Th e theme has been written quite spontaneously! If while composing this theme I stuck to any scheme, I only cared about the sound. I wanted to “sing” the melody on the piano, in the same way as a singer would sing it, and to fi nd an appropriate orchestral accompaniment that did not stifl e the song.” Th e second theme of the fi rst movement “Allegro ma non tanto” is derived from the rhythmical fi gure of the beginning and the principal theme. Th e develop-ment leads to a brilliant cadenza.

Th e second movement “Intermezzo - Adagio” has a simpler form, though it is elaborate in its details. In fact it is an uninterrupted series of variations on the melancholic melody introduced by the oboe. Th is movement which boasts a rather gloomy atmosphere ends with a bravura part for the piano announcing the fi nale.

ENG

• 14 • • 15 •

As part of the celebrations of the 75th anniversary of the National Orchestra of Belgium, the Guides Band was invited to join this orchestra for a perfor-mance of the Triumphal and Funeral Symphony of Hector Berlioz on June 8, 2012. In September 2013, the band had the privilege to perform the very first concert attended by the new King, H.M. King Philip and H.M. Queen Mathilde.

YVES SEGERSYves Segers (Temse, 1978) graduated with the greatest honors for flute at the music academy of Sint Niklaas. He consecutively obtained four degrees at the Royal Brussels Conservatory of Music. In 2001, he got a Master of Music degree option flute with greatest distinction with Carlos Bruneel, as well as a pedagogical degree. In 2004, he obtained a Master of Music degree option wind band conducting with Norbert Nozy and in 2006 a Master of Music degree option orchestra conducting with Silveer Van de Broeck. He also attended master classes with Emmanuel Pahud, Patrick Gallois, Jonathan Snowden, Philippe Boucly and Catherine Ransom. As a flutist, Yves Segers won several contests. He was ranked first for both flute and chamber music performance at the 1996 “Axion Classics” contest and in 2000 he won the prestigious Tenuto Contest. In 2001, he obtained a scholarship from the Horlait-Dapsens Foundation for his excep-tional performances at the Brussels Conservatory and in 2002 he was selected to participate in the International Carl Nielsen Flute Contest in Denmark. Between 1995 and 2000, Yves Segers was a member and soloist of the Philharmonic Youth Orchestra of Flanders and toured in Russia, Canada

and South Africa. In May 2001, he joined the Royal Symphonic Band of the Guides. Simultaneously he also performed with numerous orchestras and ensembles such as the Prometheus Ensemble, the “Monnaie” Opera Orchestra, the Walter Boeykens Ensemble and Il Novecento. As a soloist Yves Segers often performs in Belgium and abroad with several chamber music ensembles. He studied conducting with Norbert Nozy, Lucas Vis, Bart Bouckaert and Silveer Van den Broeck. He was invited as guest conductor by the Brussels Philharmonic Orchestra, the National Orchestra of Belgium, the Royal Thorn Band (The Netherlands) and the Brussels Conservatory Symphonic Band. After close exami-nations, numerous auditions and training periods, Yves Segers was appointed Officer Bandmaster and conductor of the famous Royal Symphonic Band of the Belgian Guides in October 2008. He has conducted the band in numerous concerts in Belgium and abroad often with prestigious and internationally renowned soloists such as the pianists Jean-Claude Vanden Eynden, Jan Michiels, Liebrecht Vanbeckevoort, Eliane Rodrigues and François Glorieux, the violinists Jenny Spanoghe and Lorenzo Gatto, the clarinetists Eddy Daniels and Walter Boeykens, the cellist Thibault Lavrenov and several vocal soloists. He was invited to conduct the Orchestra of the Central Military Band of Russia at the Kremlin. Yves Segers conducted world premiere performances of compositions by many composers including Jacqueline Fontyn, Jan Van Landeghem, Frédéric Devreese, Johan Hoogewijs and Robert Groslot. Since 2013 he teaches at the Brussels Royal Conservatory of Music.

Texts: Francis Pieters

Flemish Philharmonic, the Royal Chamber Orchestra of Wallonia, the Royal Symphonic Band of the Belgian Guides, the Cologne Academy, the European Union Chamber Orchestra, the Cracow Philharmonic, the Anhaltische Philharmonie Dessau, the KZN Philharmonic Orchestra Durban, l ’Orchestre National d’Ile de France a.o. under the baton of distinguished conductors such as Goodwin, Herreweghe, Hrůša, Judd, Levi, Mazzola, Segers, Tabachnik, Varga, Weller en Zollman.Liebrecht Vanbeckevoort is a passionate chamber musician. He regularly shares the concert stage with internationally renowned artists such as Jef Neve, Severin von Eckardstein, Thomas Blondelle, Ning Kam and France Springuel. He is also a member of the Roeland Hendrikx Ensemble.Up to now, Liebrecht has recorded four albums, featuring composers such as Schubert, Mendelssohn, Schumann, Liszt and Wagner. Furthermore, he was invited to record a Liszt piano recital for the Belgian television channel ‘Canvas’ in the ‘Liszt year’ 2011. His recordings were internationally critically acclaimed and are broadcasted by radio and televi-sion channels both in Belgium and abroad.

www.liebrechtvanbeckevoort.comwww.steinway.com

THE ROYAL SYMPHONIC BAND OF THE BELGIAN GUIDES.The Royal Band of the Belgian Guides Regiment consists of a Symphonic Band composed of 84 strictly selected artists and a Trumpeter Corps of 19 first class musicians. Due to its exceptional qualities, the band

has incessantly fascinated many composers, ranging from Berlioz to Stravinsky, as well as large audiences in Belgium and abroad, since its foundation in 1832. This excellent symphonic band has always had as its principal vocation the defense of Belgian music and, especially of original Belgian wind band music. It pursuits this object by means of numerous concerts in Belgium and abroad as well as radio concerts and compact disc recordings. Still today, famous foreign composers such as Roger Boutry and Derek Bourgeois and Belgian composers such as Frederic Devreese, François Glorieux and Robert Groslot call on the Symphonic Band of the Belgian Guides to create their new compositions and record them on compact disc. The band’s origin dates back to 1832 when King Leopold I invited the conductor of the Band of the 1st Regiment of the Line, Jean Valentin Bender, to form a band, ‘The King’s Own’, attached to his personal guard. The successive illustrious conduc-tors managed to increase constantly the quality of this band that soon was to be considered as one of the world’s foremost wind bands. Successful concert tours in Canada, Spain, the USA, Thailand and Turkey, as well as numerous concerts in Denmark, France, Germany, Great Britain, Hungary, Italy, Luxembourg and The Netherlands enlarged the band’s long list of achievements. In November 2007 the ‘Royal Academy of Sciences, Literature and Arts of Belgium’ awarded the Arts Prize to the band. Yves Segers is the conductor of the Guides Band since March 2008. He fervently continues the tradition perpetuated by his illustrious predecessors as is already illustrated by several remarkable recordings and numerous prestigious concerts often with renowned soloists.In August 2011, the band had the privilege to be invited to perform at the Kremlin Palace in Moscow.

wwm 500.197

For a complete list:www.worldwindmusic.nl