______________________________________________________________________________

Goed voorbeeld reflectie 5G-model Hoofdstuk 2 Ik, de zender Paragraaf 2.2.4 Hoe reflecteer ik?

Deze persoon heeft als barmedewerker in een situatie met een klant anders gereageerd dan hij zou willen. Om er achter te komen wat er precies speelde, blikt hij terug met het 5G-model.

Gebeurtenis In het café waarin ik achter de bar sta, speelde een voorval waar ik niet tevreden over ben. Het was tegen sluitingstijd, bijna 04.00 uur ’s nachts en ik was bezig de bar op te ruimen. Aan de bar stond een groepje veertigers, die het erg gezellig met elkaar hadden. Het leken mij sympathieke lui. De bar was gesloten, de tap afgesloten en er stond nog een tweetal volle glazen op de bar in de buurt van het clubje mensen. Ik maakte een grapje door met een lach te zeggen dat ze nog één kans hadden om de glazen leeg te drinken, anders was ik genoodzaakt ze in de spoelbak te werpen. Een man uit het groepje reageerde ineens heel agressief op mij. Hij zei dat ik bijdehand deed en dat ik niet moest denken dat ik grappig was. Ik reageerde door niets te zeggen en de andere kant op te kijken. Hierdoor werd hij nog agressiever: ‘ga je nou lekker bijdehand de andere kant uitkijken? Kom anders maar even meer naar buiten, dan zien we hoe bijdehand jij eigenlijk wel bent’. Toen ben ik weggelopen. Ik voelde me heel rot achteraf en vraag me af waarom ik zo handelde en hoe het anders had gekund.

Gedachten Ik dacht eerst: ‘wat een leuke mensen, ik werk toch maar in een leuke tent’. Ik dacht ook: ‘dadelijk lekker naar huis’. Toen de man agressief reageerde, dacht ik: ‘hij maakt een grapje’, daarna dacht ik ‘hij meent het echt, huh?’ en ‘oh shit, wat nu?’ Ik zag al beelden dat hij mij in elkaar zou slaan of me op zou wachten als ik afgewerkt was.

Gevoelens Eerst voelde ik me heel vrolijk, daarna verward: ik schrok van zijn reactie en werd bang. Mijn hart ging te keer en ik voelde mijn benen slap worden.

Gedrag Ik reageerde niet op de opmerking die de man maakte en keek weg. Toen hij me uitnodigde mee naar buiten te gaan , ben ik weggelopen. Gevolgen Door de schrik kon ik niet meer goed nadenken en het weglopen was eigenlijk een onbewuste keuze. Mijn benen gingen gewoon.. De man riep me nog iets na, maar liet het er verder ook bij.

Na deze reflectie volgt er een schets van wat hij in een volgende soortgelijke situatie wil weten, kunnen en doen.