geweer in ‘Hacksaw Ridge’ - Michele Matyn...2016/11/10 · Uit Braveheart bleek dat Mel Gibson...
1
11 DONDERDAG 10 EN VRIJDAG 11 NOVEMBER 2016 Gathering (2016) van Michèle Matyn. FOTO MUHKA Scène uit Hacksaw Ridge. FOTO AP Op safari door het cultuurlandschap spotten onze experten de beste activiteiten voor binnen- en buitenshuis Er zijn mensen die Mel Gibson nog steeds verwensen, maar de man kan regisseren. Uit Braveheart bleek dat Mel Gibson een verhaal vlot kan vertellen en als geen ander actiemomenten kan ensceneren. The Pas- sion of the Christ mocht dan een zeer mid- deleeuwse kijk zijn op de laatste dagen van Jezus, de prent zag er, hoe bloedig ook, ge- weldig uit. Met zijn Maya-western Apoca- lypto overtrof hij de stoutste verwachtin- gen. En nu is er Hacksaw Ridge, een Twee- de-Wereldoorlogsfilm over Medal of Honor-winnaar Desmond Doss (vertolkt door ex-Spider Man Andrew Garfield). Deze diepgelovige zevendedagadventist vindt dat hij niet thuis in Virginia kan blij- ven terwijl zijn leeftijdsgenoten vechten in de Stille Oceaan of in Europa. Tegen de wil van zijn vader in trekt hij naar het leger, maar hij wil nooit wapens dragen of afvu- ren. De voorwaarde wordt aanvaard, maar waarschijnlijk dachten ze bij de rekrutering dat Doss een grapje maakte. Om hem te dwingen een wapen op te nemen, wordt hij vernederd en gepest. Maar Doss haalt zijn slag thuis en mag als hospik naar het front op het eiland Okinawa. Gibson splitst Hacksaw Ridge in twee delen. In dat eerste deel krijg je de opleiding, in het tweede deel de hel van de oorlog. Het eerste uur is vrij conventioneel. Maar dan komt dat tweede, allesbehalve sentimente- le uur waarin hij de ongepolijste gruwel van de oorlog laat zien. Uiteraard is de situatie van een ongewapende man die in zijn eentje gewonden weghaalt van een slagveld al adembenemend. Maar als actie- regisseur trekt Gibson echt alle registers open. In dat tweede uur verheft Hacksaw Ridge zich plots van een degelijk, maar soft melodrama tot een aparte ervaring. Gibson toont de ongelofelijke kracht van geloof, maar ergens wil de film ook onvervalste propaganda zijn voor zijn (katholiek) ge- loof. Hoe dan ook heeft Gibson het lef ge- had om heel wat Amerikanen uit te dagen. Hij stelt hen immers de vraag: hoe kun je zweren bij de Bijbel én het geweer? 4 FILM DOOR ONZE FILMRECENSENT Chris Craps Mel Gibson stelt Bijbel tegenover geweer in ‘Hacksaw Ridge’ In 2007 stelde Michèle Matyn (38) haar fo- to’s tentoon in het FotoMuseum, nu pakt ze met succes de grote benedenzaal van het M HKA aan. In die tussentijd legde de Ant- werpse die vormgeving aan Sint-Lucas stu- deerde, een afwijkende weg af. Zelf zegt ze dat ze via performances van fotografie naar beeldhouwkunst evolueerde, maar in feite vormen de drie media een gezamenlijke strategie om verhalen te vertellen. Dat verhaal op zich is al merkwaardig. Ma- tyn is geïnteresseerd in het moment waar- op de mens een magische kracht toekent aan de natuur, het moment dus waarop fol- kloristische rituelen en scheppingsmythes ontstaan. Op dit gegeven stootte de artieste toen ze tien jaar geleden ging fotograferen op Nieuw Zuid, toen nog een verlaten, ver- vuild stuk Antwerpen. Daarna ondernam ze tochten naar afgele- gen wouden in Engeland en bizarre steen- formaties in Griekenland, Macedonië en Frankrijk. Ook in eigen land stootte ze op inspirerend materiaal. Zo kwam ze bij de techniek om dakpannen te vervaardigen met vrouwenbillen als grondvorm. Van al die tochten en rituelen werden her- inneringen opgenomen in de huidige ten- toonstelling Ademgaten. De titel verwijst vooral naar haar twee recentste reizen naar Noord-Ossetië en China die resulteerden in haar grootste installaties tot nu toe. In Ga- thering worden uitvergrote polaroidfoto’s tegen een muur bevestigd met boomstam- men. Peperdure fotoprints worden in After laughter tot woeste rotsformatie gekneed. Bij de opening van de expo voerde Matyn een performance uit met een masker van brood, een verwijzing naar de heilige status van dit voedsel in Ossetië. Met rondedans- jes zocht ze contact met het publiek. De verhalen die Matyn vertelt, zijn steeds rijk qua stof en vorm. Zelfs wie geen voor- kennis heeft, geraakt in de ban van deze moderne stadssjamaan. i www.muhka.be 3 KUNST DOOR ONZE KUNSTRECENSENT Frank Heirman Michèle Matyn vangt de adem van de natuur op in China en Ossetië REEKS American Crime Story Sarah Paulson, John Travolta ¨¨¨¨ “Wie heeft het gedaan?” De basisvraag van veel goede thrillers is zinloos in American Crime Sto- ry, The People v. O.J. Simpson, een tiendelige dramatisering van de meest beruchte rechts- zaak van de 20ste eeuw. Zo ongeveer iedereen weet wel dat de Amerikaanse sporter/acteur vrijgesproken werd van de moord op zijn ex en een man die bij haar was. Deze tiendelige reeks mag dus best een krachttoer worden genoemd, want gebiologeerd blijf je kijken naar een nauw- gezette reconstructie die toont hoe niet bewijs- last, maar manipulatie voor een volksjury kan doorwegen in het eindoordeel. The People v. O.J. Simpson laat ook zien hoe gena- deloos het Openbaar Ministerie wordt afgestraft voor een opeen- stapeling van kleine en grote fou- ten. Op één punt winnen de aanklagers wel: Sa- rah Paulson, Bruce Greenwood en Sterling K. Brown spelen hun rollen sterk, terwijl aan de overkant overacting regeert. Moeten Cuba Gooding Jr. als de beklaagde, David Schwimmer als diens beste vriend en John Travolta als ijdele topadvocaat met hun theatrale spel bewijzen dat een overdosis drama wérkt in de rechtbank? Dan is ook hun opdracht geslaagd. (sv) ROCK Sting 57th & 9th ¨¨¨ Al decennia verbergt Sting een writer’s block achter concerten met oud repertoire, kunstzin- nige projecten of een Police-reünie. De baanbre- ker die bij die groep geschiedenis schreef met een felle mix van punk en reggae, zoek je al ruim twintig jaar vergeefs op nieuw werk. Op zijn 65ste redt Gordon Sumner de potten een beetje op 57th & 9th. Vooruitgeschoven single I can’t stop thinking about you verwijst resoluut naar de doorbraakjaren, maar bedriegt ook. Sting tekent immers niet voor een nostalgietrip Police 2.0, maar integreert zijn hele verle- den op een album dat in kleinere liedjes ruimte laat voor flarden jazz en folk. De wereldverbete- raar is er ook, in teksten over de klimaatverandering en vluchte- lingen. Had hij alleen het trio Sting/Copeland/ Summers willen doen heropleven, dan had Sting wel voor andere muzikanten gekozen dan drum- mer Vinnie Colaiuta en gitarist Dominic Miller, oude getrouwen die ook in het verleden bewezen dat ze met elke koerswijziging mee konden. 57th & 9th is geen rockklassieker. Een vergelijking met Stings verre verleden kan deze cd niet aan, maar dit gevarieerde album springt vaak vlot over het materiaal dat hij sindsdien leverde. (sv) TOT 7 FEBRUARI
Transcript of geweer in ‘Hacksaw Ridge’ - Michele Matyn...2016/11/10 · Uit Braveheart bleek dat Mel Gibson...
-
11DONDERDAG 10 EN VRIJDAG 11 NOVEMBER 2016
Gathering (2016) van Michèle Matyn. FOTO MUHKA
Scène uit Hacksaw Ridge. FOTO AP
Op safari door het cultuurlandschap spotten onze experten de beste activiteiten voor binnen en buitenshuis
Er zijn mensen die Mel Gibson nog steedsverwensen, maar de man kan regisseren.Uit Braveheart bleek dat Mel Gibson een verhaal vlot kan vertellen en als geen anderactiemomenten kan ensceneren. The Pas-sion of the Christ mocht dan een zeer mid-deleeuwse kijk zijn op de laatste dagen vanJezus, de prent zag er, hoe bloedig ook, ge-weldig uit. Met zijn Maya-western Apoca-lypto overtrof hij de stoutste verwachtin-gen. En nu is er Hacksaw Ridge, een Twee-de-Wereldoorlogsfilm over Medal ofHonor-winnaar Desmond Doss (vertolkt door ex-Spider Man Andrew Garfield). Deze diepgelovige zevendedagadventistvindt dat hij niet thuis in Virginia kan blij-ven terwijl zijn leeftijdsgenoten vechten inde Stille Oceaan of in Europa. Tegen de wilvan zijn vader in trekt hij naar het leger, maar hij wil nooit wapens dragen of afvu-ren. De voorwaarde wordt aanvaard, maarwaarschijnlijk dachten ze bij de rekruteringdat Doss een grapje maakte. Om hem tedwingen een wapen op te nemen, wordt hij
vernederd en gepest. Maar Doss haalt zijnslag thuis en mag als hospik naar het frontop het eiland Okinawa. Gibson splitst Hacksaw Ridge in twee delen.In dat eerste deel krijg je de opleiding, inhet tweede deel de hel van de oorlog. Heteerste uur is vrij conventioneel. Maar dan komt dat tweede, allesbehalve sentimente-le uur waarin hij de ongepolijste gruwelvan de oorlog laat zien. Uiteraard is de situatie van een ongewapende man die inzijn eentje gewonden weghaalt van eenslagveld al adembenemend. Maar als actie-regisseur trekt Gibson echt alle registersopen. In dat tweede uur verheft HacksawRidge zich plots van een degelijk, maar softmelodrama tot een aparte ervaring. Gibsontoont de ongelofelijke kracht van geloof,maar ergens wil de film ook onvervalstepropaganda zijn voor zijn (katholiek) ge-loof. Hoe dan ook heeft Gibson het lef ge-had om heel wat Amerikanen uit te dagen.Hij stelt hen immers de vraag: hoe kun jezweren bij de Bijbel én het geweer?
4 FILM DOOR ONZE FILMRECENSENTChris Craps
Mel Gibson stelt Bijbel tegenover geweer in ‘Hacksaw Ridge’
In 2007 stelde Michèle Matyn (38) haar fo-to’s tentoon in het FotoMuseum, nu pakt zemet succes de grote benedenzaal van hetM HKA aan. In die tussentijd legde de Ant-werpse die vormgeving aan Sint-Lucas stu-deerde, een afwijkende weg af. Zelf zegt zedat ze via performances van fotografie naarbeeldhouwkunst evolueerde, maar in feite vormen de drie media een gezamenlijkestrategie om verhalen te vertellen.Dat verhaal op zich is al merkwaardig. Ma-tyn is geïnteresseerd in het moment waar-op de mens een magische kracht toekentaan de natuur, het moment dus waarop fol-kloristische rituelen en scheppingsmythesontstaan. Op dit gegeven stootte de artiestetoen ze tien jaar geleden ging fotograferenop Nieuw Zuid, toen nog een verlaten, ver-vuild stuk Antwerpen.Daarna ondernam ze tochten naar afgele-gen wouden in Engeland en bizarre steen-formaties in Griekenland, Macedonië enFrankrijk. Ook in eigen land stootte ze op
inspirerend materiaal. Zo kwam ze bij detechniek om dakpannen te vervaardigenmet vrouwenbillen als grondvorm. Van al die tochten en rituelen werden her-inneringen opgenomen in de huidige ten-toonstelling Ademgaten. De titel verwijstvooral naar haar twee recentste reizen naarNoord-Ossetië en China die resulteerden inhaar grootste installaties tot nu toe. In Ga-thering worden uitvergrote polaroidfoto’s tegen een muur bevestigd met boomstam-men. Peperdure fotoprints worden in Afterlaughter tot woeste rotsformatie gekneed.Bij de opening van de expo voerde Matyneen performance uit met een masker vanbrood, een verwijzing naar de heilige statusvan dit voedsel in Ossetië. Met rondedans-jes zocht ze contact met het publiek.De verhalen die Matyn vertelt, zijn steedsrijk qua stof en vorm. Zelfs wie geen voor-kennis heeft, geraakt in de ban van dezemoderne stadssjamaan. i www.muhka.be
3 KUNST DOOR ONZE KUNSTRECENSENTFrank Heirman
Michèle Matyn vangt de adem van de natuur op in China en Ossetië
REEKS
American Crime StorySarah Paulson, John Travolta
¨ ¨ ¨ ¨“Wie heeft het gedaan?” De basisvraag van veel goede thrillers is zinloos in American Crime Story, The People v. O.J. Simpson, een tiendelige dramatisering van de meest beruchte rechtszaak van de 20ste eeuw. Zo ongeveer iedereen weet wel dat de Amerikaanse sporter/acteur vrijgesproken werd van de moord op zijn ex en een man die bij haar was. Deze tiendelige reeks mag dus best een krachttoer worden genoemd, want gebiologeerd blijf je kijken naar een nauwgezette reconstructie die toont hoe niet bewijs
last, maar manipulatie voor een volksjury kan doorwegen in het eindoordeel. The People v. O.J. Simpson laat ook zien hoe genadeloos het Openbaar Ministerie wordt afgestraft voor een opeenstapeling van kleine en grote fouten. Op één punt winnen de aanklagers wel: Sarah Paulson, Bruce Greenwood en Sterling K. Brown spelen hun rollen sterk, terwijl aan de overkant overacting regeert. Moeten Cuba Gooding Jr. als de beklaagde, David Schwimmer als diens beste vriend en John Travolta als ijdele topadvocaat met hun theatrale spel bewijzen dat een overdosis drama wérkt in de rechtbank? Danis ook hun opdracht geslaagd. (sv)
ROCK
Sting57th & 9th
¨ ¨ ¨Al decennia verbergt Sting een writer’s block achter concerten met oud repertoire, kunstzinnige projecten of een Policereünie. De baanbreker die bij die groep geschiedenis schreef met een felle mix van punk en reggae, zoek je al ruim twintig jaar vergeefs op nieuw werk. Op zijn 65ste redt Gordon Sumner de potten een beetje op 57th & 9th. Vooruitgeschoven single I can’t stop thinking about you verwijst resoluut naar de doorbraakjaren, maar bedriegt ook. Sting tekent immers niet voor een nostalgietrip Police 2.0,
maar integreert zijn hele verleden op een album dat in kleinere liedjes ruimte laat voor flarden jazz en folk. De wereldverbeteraar is er ook, in teksten over de klimaatverandering en vluchtelingen. Had hij alleen het trio Sting/Copeland/Summers willen doen heropleven, dan had Sting wel voor andere muzikanten gekozen dan drummer Vinnie Colaiuta en gitarist Dominic Miller, oude getrouwen die ook in het verleden bewezen dat ze met elke koerswijziging mee konden. 57th & 9th is geen rockklassieker. Een vergelijking met Stings verre verleden kan deze cd niet aan, maar dit gevarieerde album springt vaak vlot over het materiaal dat hij sindsdien leverde. (sv)
TOT 7 FEBRUARI
