Verschijnt om de veertien dagen. Niet in de 2e helft van augustus. Afgiftekantoor : Antwerpen X P309832

DONDERDAG 7 februari 2008 - 22e jaargang N°3

Multivitaminen Gervit-W

RöhnfriedTel. 056/41.24.07

Gestolen duif van Lucien Delchambre duikt op in RoemeniëHalf juni 2006 werden er bij Lucien Delchambre uit het West-Vlaamse Ingelmunster een 60-tal duiven gestolen. Ook 4 duiven van zijn goede vriend Geert Desimpel, die bij Delchambre gehuisvest waren, werden meegenomen. Niks meer van gehoord of gezien… Tot Lucien net voor Nieuwjaar een bizar telefoontje krijgt. Vanuit Roemenië, en in perfect Engels, vertelt de man aan Delchambre dat hij een duif van hem heeft opgevangen. Met een gebroken vleugel. En of het niet even mogelijk zou zijn het kaartje en de pedigree op te sturen… Lucien noteert netjes het ringnummer en vraagt de Roemeen hem later terug te bellen. Lucien gaat met de ringnummer uit 2005 naar zijn hokken en snuffelt wat rond. “Hoe kan dat nu? Die duif zit nog op mijn hok!”, aldus een verraste Delchambre. “Waarschijnlijk een vergissing, aangezien ik elk jaar dezelfde ringnummerreeks bestel. Van 001 tot 100…” So far, so good…Twee weken geleden rinkelt de telefoon in Ingelmunster opnieuw. Diezelfde Roemeen aan de lijn. Hoe het nu zit, of hij het kaartje nog wil opsturen… “Ja maar”, zegt Lucien, “herhaalt die ringnummer nog eens.” “3-1-8-5-0-4-6 from ‘06”, zegt de vriendelijke

Roemeen. Lucien noteert alles netjes, en ze hebben nog een leuke babbel. “De Roemeen heeft in Leuven nog management gestudeerd, vandaar zijn ‘proper’ Engels. Maar het rare van het verhaal is dat hij enorm geïnteresseerd was in mijn huidige ‘duiventoestand’. Hij vroeg me hoeveel kwekers ik zitten had. Hoeveel jongen ik al had gekweekt van de 1ste ronde. Hoe het zat met de 2de ronde, hou oud die 2de ronde al was, enz… Het gaf me een beetje een ongemakkelijk gevoel. Wat moet een Roemeen daar mee? Met al die precieze informatie? Nog groter was mijn verbijstering, toen

ik na het telefoontje die ringnummer ging nakijken. Het was toch wel een gestolen jonge duif van 2006 zeker! Ik moest er even van gaan zitten…”, aldus een verbijsterde Delchambre. Lucien lichtte de politie in en die beloofde wat meer nachtelijke patrouilles te sturen. En Lucien wacht nu verder af tot de Roemeen terug contact opneemt, want het kaartje en de pedigree heeft hij nog niet opgestuurd. Bizar verhaal, maar je kan hier toch uit afleiden, dat die gestolen duiven niet echt dicht bij huis zitten. We kunnen helemaal niet zeggen dat de Roemeen in kwestie ter kwader trouw is. Hij kan inderdaad perfect dat duifje hebben opgevangen. Maar met een gebroken vleugel gaat dat heus geen honderden kilometers vliegen… We volgen het voor u op de voet!Ondertussen komt er maar geen eind aan de inbrakenplaag. Opnieuw is een Nederlandse liefhebber het slachtoffer geworden van dieven. Bij A.P. Overwater zijn ze aan de haal gegaan met enkele 10-tallen duiven. Dieven gaan alsmaar wilder tekeer, ze hebben op zijn hok duivenpoten achtergelaten, of kan het nog wreder…? Aan de schandpaal ermee!

IW

Lucien Delchambre, één van zijn gestolen

duiven duikt op in Roemenië.

A.P. Overwater uit Strijen, ook hij werd slachtoffer van een

diefstal.

Ook bij Leo Heremans komt een gestolen duif terug!Op zaterdag 2 februari landde op de hokken van Leo Heremans (tandem Heremans-Ceusters) een duifje. Leo riep het binnen. Hij herkende direct zijn duifje. Het was de “Blauwe As”, 6192634-03, 2de nationale asduif HF jaarlingen in 2004 Ave Regina. De ring was afgedaan en hij had een rode knijpring aan met nummer 3 opgedrukt. De “Blauwe As” is bij één van de diefstallen gestolen. Regelmatig keren er toch duiven terug op de hokken van bestolen liefhebbers. Het duifje was in perfecte conditie, in dit geval kunnen we moeilijk geloven dat de duif ergens in Oost-Europa zou gezeten hebben. Waarschijnlijk moeten we het bij Heremans niet te ver gaan zoeken…

IWLeo Heremans, zijne “Blauwe As” zit terug waar hij

thuishoort. Zonder ring, maar een favoriet herken je direct!

KBDB handhaaft 6 jaar schorsing Vanherle-ReyskensIn mei 2006 werd Eddy Vanherle door de KBDB

veroordeeld tot 6 jaar schorsing. Het ganse verhaal kon u lezen in de Duivenkrant van 5 oktober 2006. U kan het ook nalezen op www.pitts.be. Vanherle was uitslagenmaker in de duivenbond van Munsterbilzen. Hij hield de uitslagen maar 2 weken bij. Bovendien zou hij ook nog gesjoemeld hebben met gummi’s. Voor beide feiten werd Vanherle in 2de aanleg veroordeeld tot 6 jaar schorsing. Vanherle trok naar

de burgerrechtbank en die besliste dat de KBDB de zaak terug moest behandelen, omdat er volgens de burgerrechtbank te weinig bewijzen waren. De KBDB behandelde enkele weken geleden het dossier opnieuw en bleef bij zijn standpunt. Vanherle gaat nu in Cassatie tegen dit vonnis. Doordat de burgerrechtbank de zaak terugstuurde naar de KBDB werd de schorsing opgeschort. Hierdoor konden Eddy Vanherle en zijn vrouw Rita Reyskens blijven verder spelen met de duiven. En hoe? Keihard presteerden ze vorig jaar. Nu is het dus bang afwachten wat de uiteindelijk uitspraak in Cassatie zal zijn. We houden u op de hoogte!

IW

Eddy Vanherle werd opnieuw veroordeeld tot 6 jaar schorsing, maar zet zijn strijd om zijn onschuld aan te

tonen verder en gaat in Cassatie.

2 DUIVENKRANT

SUZY’S HOEKJE

� � � � � � � � � � ���������������������

���������������

���������������������

����������������������

België

Veertiendaags magazine•

REDACTIE-ADRES :Stationstraat 182/1 - 3620 LANAKEN (België)

Fax : 089/73.13.40E-mail : duivenkrant@skynet.be

•REDACTIE : 089/76.00.53

Alle werkdagen van 12 tot 16 uur•

ABONNEMENTEN : 089/76.00.53Alle werkdagen van 12 tot 16 uur

•Abonnementsgelden storten op reknr. KBC 735-0068679-88

van «Duiven-Krant» Stationstraat 182/1, 3620 LanakenAbonnementen : – België ............................. 25,00 Euro – Europa ............................50,00 Euro – Andere landen .............. 65,00 Euro

Een abonnement begint te lopen met het eerste nummer vande maand volgend op de betaling.

Dit exemplaar van de «DUIVEN-KRANT» mag onder geenenkel voorwendsel als uitleenobjekt gebruikt worden tenzij

met de uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.Lid van de Unie van de Uitgevers

van de Periodieke Persv.u.: Rudi Hendrikx – Stationstraat 182/1 – 3620 Lanaken

DUIVEN-KWEEKCENTERStationstraat 182/1 - 3620 LANAKEN

Tel. (089) 76.00.53 - Fax (089) 73.13.40

Mijn GedachtRevelaties

Sport is in het algemeen genomen een schitterende ontspanning. Mensen, voor het grotendeel toch, beoefenen sport om zich te ontspannen, hun stress te verdrijven of fit te blijven. Door de commercie en het geld zijn er een aantal die hiervan hun beroep hebben kunnen maken. Het is toch merkwaardig op hoe een korte tijds-spanne dit fenomeen zich heeft ont-wikkelt. Ik kan me haast geen sport indenken of de top is er fulltime mee bezig. Wat houdt de sport boeiend, vraagt een mens zich af. Dan kom je terug op het woordje spanning. Ga je kijken naar sport of beoefen je sport,

een wedstrijd moet spanning inhou-den. Nu die spanning ontstaat voor een groot deel omdat er ieder jaar een aantal revelaties de kop op ste-ken. Mensen of ploegen die plots een zeer hoog niveau halen en boven alles gaan uitsteken komende, vaak maar niet altijd, vanuit het niets. Cercle is in het voetbal momenteel het school-voorbeeld ervan, Hoste 2 jaar geleden in het wielrennen, Lars Boom in het veldrijden en Jelle Roziers heden ten dagen in de duivensport. Want in de duivensport is het niet anders. Ook daar heb je profspelers en revelaties. Alleen is het mooie in de duivensport dat het niveauverschil tussen prof en amateurs (gelukkig) niet zo groot is.

Februari reeds en de vertrouwde visuele beelden en rituelen zijn er terug. Eigenlijk voelt het aan alsof ze nooit zijn weggeweest. En toch… De hemel bleef bijna de gehele winterperiode gevrijwaard van vliegduiven. Voor een duivenliefhebber was de lucht dus leeg en oninteressant. Met wat geluk zag je nu en dan eens een verloren bende. En toch bleef je blik de einder afspeuren, tegen beter weten in. Da’s beroepsmisvorming, hé! Ondertussen zie je hier en daar opnieuw weer wat vliegduiven vliegen. Straks wanneer de jongen anno 2008 beginnen trainen zullen massa’s de horizon kleuren. Eindelijk!Ook in mijn tuin ervaar ik precies dezelfde gevoelens. Kijk ik nu naar buiten, zie ik overal mijn duiven. Ook op de vlieghokken werd alles terug ‘normaal’, wat betekent dat de ‘bakkenbesmeurende’ jongen en hun mama’s verdwenen zijn. Wat heel wat minder stront-schrapen betekent. Oef! En de doffers voortaan fier blinkend en super hitsig hun eigen plaatsjes opeisen. Wanneer ik nu op de hokken van de weduwnaars vertoef, kan ik alle aandacht aan die duiven schenken, die dit hopelijk dit seizoen met mooie prijzen zullen verzilveren. Bij de jongen van hetzelfde laken een pak. Het is leuk vertoeven zo tussen hen. En zij verschaffen me misschien binnen enkele maanden veel plezier en weinig ergernis… Alhoewel…’t zal wel weer het omgekeerde zijn!Toch maak ik er mijn werk van, allez naar ‘onze normen’ toch.De hokken worden degelijk gepoetst en de duifjes worden geleerd om naar het fluitje te luisteren. Voor het eerst dit jaar. Ik wil namelijk de buren niet langer meer hinderen met al dat duivengeroep van mij. Ze moeten nu maar denken dat er bij ons altijd voetbal is! En, onvoorstelbaar maar waar: ik voeder de duifkens naar mijn normen echt gepast! Wat eigenlijk betekent dat ik de duiven echt niet te veel laat eten. Met alle positieve gevolgen daarvan. Ook de tuin krijgt een laatste opknapbeurt voor de lente start. Onvoorstelbaar veel snoeiwerk. De tuinhokken zullen weer wat meer zon ervaren. Altijd mooi meegenomen. Hebben de jongen raar gekeken zeg naar al die hopen takken die steeds hoger en de bomen die steeds kaler werden. Maar daar bleef het wel bij want… Een paar weken terug zaten we weer lekker gezellig te eten en te kletsen met een bende ‘duivenvrienden’! Plezier en leute alom en natuurlijk ook een hoop ‘tof gezever’. En doordat we over de duiven in de winterperiode snel uitgepraat waren, gooiden we het over een andere boeg. Niet voor we

ons wel nog eens hilarisch verkneukelden over het feit dat één van de aanwezige liefhebbers wel iets heel raars had meegemaakt. Zijn duiven vlogen niet zo best en dus besteedde hij meer tijd aan wachten op die prijsduiven dan wat anders. Heeft hij toch op een belangrijke vlucht eens een KNAL-vroege duif. Hij ziet deze aanvliegen en sprint naar het hok. Maar hij vergeet in zijn euforie dat op zijn weg een serieuze paal staat. Je kunt het al raden: Hij KNALT erop… bloedt als een rund… is versuft en moet naar de spoed! Had hij eens een vroege duif. Het heeft niet mogen zijn, dat hij mocht meemaken welke prestatie die duif neerzette. Wel, je hebt dan wel beter duiven die geen prijs vliegen, hé! Het snoeien van mijn bomen, daar bleef het bij kon je reeds lezen. Inderdaad, verder ga ik ook niet want weten jullie reeds hoe je voortaan weet waar er ergens een duivenmelker woont?*Het start met een voortuin die niet langer in de ‘englisch-cottage’-stijl is aangelegd. Neen, voortaan veel lekker lang gras met schrikdraad er rond. Met daarin een mooi, supervet schaap. Want duivenmelkers hebben blijkbaar schapenvet nodig als voedingssupplement voor hun duiven.*Daarnaast natuurlijk een moestuin maar niet voor worteltjes, sla of prei… Neen,er groeien wel kool-,raap-,kemp-,en weet-ik-veel-zaad… Want wil je de omega goed hebben bij je duifjes, kun je echt niet zonder. Duivenmelkers weten waarom er nog maar zo weinig auto’s op biobrandstof rijden. Ons landje met zoveel vliegduiven heeft er gewoon niet genoeg van.*Naast het huis staat natuurlijk ook een silo ondanks het feit dat de duivenmelker geen varkenshouder of zo is. Kan toch niet denk je dan. Toch wel! Duiven dienen allerlei uitgekiende mengelingen als kostje te krijgen. Dus mengt de brave duivenmelker voortaan

zelf zijn voeders!*En natuurlijk zie je in en naast de voortuin met schaap en allerlei oliehoudende zaden ook van die eiken wijnvaten. Maar daar zit geen Franse godendrank in… Voortaan kun je echt niet zonder verzuringsproducten allerlei, kwestie van een gezonde darmtransit en de nodige weerstand!*En tenslotte heb je een goede waakhond nodig om… je duiven te bewaken in deze tijden waarin er niet voor wordt teruggedeinsd om duiven te stelen!Wil ik echt nog wat betekenen in deze moderne duiventijden, moet ik dringend mijn voortuin heraanleggen! Ik heb dus nodig: Gras, een schaap, een duivenkruidentuin, wijnvaten, een silo en een hond. Het eerste en het laatste heb ik reeds… een schaap had ik (twee zelfs!),maar die heb ik gratis weggegeven. Vandaar dat het met de duiven niet meer lukt! Eindelijk ken ik de reden! Ik ben verdorie reeds verloren voor ik begin! Of juist net niet? Tot de volgende keer, Suzy

Al weet ik dat er mensen zijn die ijve-ren voor het instellen van 2 catego-rieën, toch moet je eerlijk bekennen dat de profspelers ons niet naar huis spelen. Er zijn mensen die ieder jaar gewoon al de beste duiven in België proberen te kopen maar toch spelen zij navenant niet zo. Je zou toch ver-wachten dat tegen dit soort tegen-standers niet te spelen valt maar niets is minder waar. En dat is en blijft het allermooiste van onze sport! Met een gekregen of opgevangen exemplaar kan je in onze sport ver komen. En ja ook de revelaties moeten zich ie-der jaar weer bewijzen. Van sommige revelaties hoor je enkele jaren later ook niks meer, anderen kunnen zich in de subtop of top nestelen. Niemand is in staat binnen onze sport om de boel te blijven domineren, toch niet in België. Misschien in tegenstelling met enkele van onze buurlanden waar dat

wel mogelijk is. In Duitsland staat er al jaren geen maat op Drappa en con-soorten, in België is dat nog altijd een utopie. Dit komt natuurlijk dat het al-gemeen niveau in ons land nog steeds enorm hoog is. Op meer dan 50% van ons hokken zit er heel wat kwaliteit. Potentiële winnaars, het is alleen aan de liefhebber om die kwaliteiten er-uit te halen. Iedereen, ook de toppers en de gewezen revelaties zullen zich moeten dubbel plooien om weer tus-sen de mensen te staan. Ik hoop dat het heel wat mensen kan geruststel-len en motiveren, maar als je nu tus-sen je jonge duiven zit en je bekijkt dat jong geweld dan weet je en voel je dat er enkele toppers tussen zitten. Hoop doet leven en misschien ben jij wel de revelatie van 2008 en staat één van onze reporters morgen bij jouw op de stoep.

Rudi Hendrikx

VERTROUWDE BEELDEN ...

Vertrouwde beelden; duifjes buiten!

3 DUIVENKRANT

‘Het dagelijks werk In deze elfde aflevering van ‘Het dagelijks werk van de toppers…’ vertellen onze kampioenen hoe het zit met de gespeende jonge duiven. Ze hebben in deze Duivenkrant vooral aandacht voor de medische begeleiding van het jonge volkje. En toegegeven of niet, het is een onderwerp dat iedere duivenliefhebber interesseert. Net zoals u al in de vorige edities kon lezen, houden ze er ook in dit geval een aparte werkwijze op na.

-Snelheid: Patrick Lismont uit het Vlaams-Brabantse Bekkevoort is 2de kampioen snelheid oude 2007 KBDB met 16 prijzen en een coëfficiënt van 43,6772.-Halve Fond: Dirk Van Dyck uit het Antwerpse Zandhoven won 22 eerste prijzen in 2007. De lijn uit de Kannibaal is ondertussen wereldberoemd. -Fond: Patrick en Dimitri Houfflijn uit het West-

Vlaamse Wortegem behaalde in 2006 onder meer zilver in het algemeen kampioenschap én in het kampioenschap lichte fond KBDB.Onze drie specialisten hebben werk gemaakt van de kweek, nu gaat de grootste zorg naar de begeleiding van de jonge duiven. En ja hoor, het betekent ook dat het echte sportieve seizoen almaar dichtbij komt.

Piet Aelberts

Het gaat goed, om niet te zeggen prima met de jonge duiven. Ze zien er gezond uit en dat is heel belangrijk. Ik heb er op dit moment 101 van de kwekers en de weduwnaars afzitten. Voor dat jonge geweld staan de snelheidsvluchten op het programma. Voor 25 andere jonge duiven, uit verlegde eieren wordt het de halve fond. Ze zijn nu 14 dagen oud.De gespeende piepers krijgen nog een tijdje kweekmengeling, tot ze aanstalten maken om de

lucht in te gaan. Dan schakel ik over op ruimengeling. Voorlopig krijgen ze geen kuur. Ik had de ouders gekuurd tegen trichomoniase, en die kuur werkt blijkbaar nog door in hun jongen. Zolang hun mest goed is, geef ik geen kuur. Die komt er pas als ze in groep beginnen te vliegen. Dan krijgen ze hun eerste tricho-kuur met Ronidazole in het drinken. Ik kuur zelden met poeder op het eten, ik vind dat ze daardoor minder eten dan anders. Ik heb bovendien altijd in het drinkwater gekuurd en met positief resultaat.

WeduwnaarsDe weduwnaars krijgen half februari een kuur tegen paratyfus, met het poeder van Rudi: Emdotrim, een wateroplosbaar middel. Vroeger gebruikte ik Paracolli, maar ik wissel nogal eens graag af. Begin maart wordt dan geënt tegen paramyxo, samen met de weduwnaars. En wat pokken betreft, hiervoor moet ik nog wat informatie opvragen bij dierenarts Rudi. Ik heb altijd gekuurd met het borsteltje, zo’n

10 tot 12 dagen na de paramixo-enting. Als het borsteltje nog verkrijgbaar is in de handel, zou ik het liefst opnieuw gebruiken. De weduwnaars beginnen overigens al goed op toerental te komen. Ze moeten het nu met een gerstrantsoen stellen, en ja hoor, de kleine pluimpjes beginnen al stevig te vallen. Binnen een dikke maand worden ze gekoppeld.

CommunieBedoeling is dat ze de laatste zondag van maart, meteen ook de eerste prijsvlucht, op eieren afwerken. Ik heb daar dit jaar een bijzondere, zeg maar familiale reden voor. Onze Michiel (12 jaar) doet immers die dag zijn plechtige communie en dat familiefeest gaat voor. Als de weduwnaars op eieren zitten, hoef ik er bovendien niet bij te zijn als ze thuiskomen. En geloof me of niet, ook op eieren vliegen ze hard. De dag daarop gaan duivinnen en eieren van het hok, en dan zit het echte spel met de weduwnaars op de wagen. Waren we al maar zover.”

Patrick en Sonja Lismont

“Zowel bij mij als bij Dimitri gaat het goed met de jonge duiven. Dimitri zal het met 35 stuks op zijn nieuwe hok in Kluisbergen moeten stellen, ikzelf hoop het seizoen te kunnen beginnen met een 60-tal jonge duiven, verspreid over 3 hokken. De jonge duiven krijgen nog altijd kweekmengeling tot ze twee maanden oud zijn. En vanaf dan maak ik de mengeling wat lichter, simpel door er voor de helft zuivering bij te voegen.

MedischDe jonge duiven heb ik nog niet gekuurd. Dat zal één van deze dagen gebeuren met Ronidazole, gedurende vijf dagen op het eten. Het voer wordt bevochtigd met mijn extract op basis van jenever en look. Ze krijgen de paramyxo- en pokkenkuur begin maart, samen met alle vliegduiven, zowel de jaarduiven als de oude duiven. De dierenarts komt daarvoor naar hier, dat kan niet anders omdat het veel te veel duiven zijn om weg te brengen. Ze krijgen een product ingespoten dat die twee ziekten moet voorkomen. Dat hebben we vorig jaar ook laten doen, alhoewel ik toch niet 100 procent overtuigd ben van de efficiëntie. Vorig jaar hadden we immers een tweejaarse met pokken, die nochtans ingeënt was. De methode van te enten tegen pokken via het trekken van enkele pluimpjes vond ik beter. Zolang we dat lieten doen, hebben we hier nooit pokken gehad. Als het product opnieuw te krijgen is, ga ik het ook gebruiken.Als de dierenarts hier komt voor de enting, neemt hij

ook enkele meststalen mee naar zijn praktijk. Mocht hij coccidiose of wormen vaststellen, dan wordt er gekuurd, maar anders niet.

SelectieIk heb al geschreven dat ik tegen de eigenlijke start van het seizoen een 60-tal jonge duiven hoop te hebben. Momenteel wordt er dan ook niet geselecteerd. Alles wat gezond is blijft zitten. Het duurt hier minstens drie maanden eer die jonge duiven echt “duif” zijn. Da’s wellicht eigen aan de soort. Ik neem op dit ogenblik praktisch geen piepers in de hand. Ik praat er wel wat tegen op het hok en blijf er bij als ze eten. Ze krijgen ’s avonds volle bak. Ik stop met voederen als ze wat gerst laten liggen. Na enkele dagen ken ik de maat die ik ze moet geven. ‘s Morgens krijgen ze minder, maar toch genoeg tot hun echte goesting om te eten weg is. Schuw mogen ze niet zijn. Pas als ze echt beginnen te vliegen, neem ik ze vaker in de hand.”

Patrick en Dimitri Houfflijn

“De 160 piepers hebben de eerste veertien dagen na het spenen half Luikse en half kweekmengeling gekregen. Daarna stap ik voor enkele weken over op half kweek en half rui. Nog drie weken later krijgen de jonge duiven nog uitsluitend ruimengeling. Ze krijgen maar één keer per dag eten, altijd genoeg, met dien verstande dat ze wel snel moeten leren luisteren. Samen met de jonge uit de kwekers zal dat in totaal 160 piepers opleveren voor de eerste ronde. De

verdere rondes interesseren me eigenlijk niet meer. Alhoewel, er komt hier nogal wat volk aankloppen voor bons. En ja, als ge mensen kunt helpen, waarom niet? Bij het spenen op een leeftijd van 23 tot 25 dagen gaan er enkele duivinnen mee, maar wel maar voor een paar dagen. Maar eigenlijk is dat niet nodig, vermits de jongen al goed kunnen zelfstandig eten. Dat is een gevolg van het feit dat ik pottekes met eten bijzet in de bakken. Als de piepers goed eten, geef ik ze een tricho-kuur, 7 dagen met Ridzol over het eten.

PokkenBinnen 14 dagen krijgen ze hun paramyxo-spuitje, met Colombovac. Dan volgt, nog iets later, de kuur tegen de pokken. Ik geef de voorkeur aan de folikkelmethode met Ovo-Peristerin, maar ik vraag me af of dat product nog in de handel is. Andere kuren worden hier niet aan de jonge duiven gegeven. Tegen paratyfus behandel ik de jonge duiven ook niet voorbehoedend. Mogelijk doe ik dat wel met de oude duiven voor het spel begint, met Emdotrim.

De eerste weken hou ik de jonge duiven in de volière. Zo wennen ze snel aan de omgeving. Ze komen pas binnen enkele weken los. Nu kunnen ze nog niet goed genoeg vliegen en als de klamper er dan tussen valt… Na enkele weken zijn ze vinniger en zijn de meeste sterk en slim genoeg om de weg terug te vinden als ze verschrikt worden. Ik heb verplaatsbare volières, het zijn trouwens deze die ik in de winter voor de weduwnaars gebruik.

VerduisterenDe jonge duiven worden nu al verduisterd van 18 uur ’s avonds tot 9 uur ’s morgens, tot zowat half mei of zelfs later. Tenslotte nog dit: de weduwnaars zitten op hun kapjes voor de bakken. Ze krijgen nu alleen gerst zoveel ze willen, met wat biergist. Ze komen 2 tot 3 keer per week los. De snelheidsmannen worden gekoppeld op 1 maart, de kadees van de halve fond half maart. Het begint te kriebelen, mensen, het spel mag stillekensaan beginnen.”

Dirk Van Dyck

Snelheid: Patrick en Sonja Lismont

Fond: Patrick en Dimitri Houfflijn

Halve fond: Dirk Van Dyck

4 DUIVENKRANT

Sint-Katelijne-Waver - Ook ik heb goede voornemens voor 2008. Eén ervan is, de vitessers wat meer in “the picture“ zetten. Ik kon gelijk naar Harry Van Bael, vitesser “pur sang“. Een gevestigde waarde uit onze regio, op zijn geliefkoosd Quiévrainspel.

KweekduivenEind oktober gaat Harry op controle bij dierenarts Dr. Lens te Hombeek. Van alle duiven worden meststalen onderzocht. Bij negatief resultaat wordt er niks ondernomen. Wel krijgen de duiven een 5-daagse kuur tegen trichomonase. Een 11-tal koppels zorgen voor 2 ronden jongen. De kwekers worden bijgelicht vanaf 14 dagen voor aanvang van de kweek en ook tijdens de opgroei van de jongen. Het licht brandt van 7u tot 21u. Eind november worden ze gekoppeld. De basis bestaat uit duiven van wijlen Marcel Jansens uit Beerzel. Nu wordt daar gespeeld op naam van Victor Goovaerts. Harry breidde zijn basis in de loop der jaren uit met duiven van, Van Leest-Peeters (Nijlen), Miel Van Dyck (Koningshooikt), Dirk Van Dijck (Zandhoven), Gebr. Van Den Brande (Berlaar) en Hubert Schroyens (Itegem). Ook worden er jaarlijks een aantal duiven gewisseld. In 2007 was dat o.m. met Frans Van Boeckel uit Heist o/d Berg en Willy Claes uit Duffel. Of wordt een bon aangekocht van een sterk spelend liefhebber. Inteeltjongen kweekt Harry niet, hij brengt liever “vers bloed” onder zijn duiven.

Weduwnaars9 Weduwnaars, 4 oude en 5 jaarlingen voor het seizoen 2008, werden eveneens gekoppeld eind november. Hier worden duivinnen tegen gekruist, die Harry ook op het kweekhok zou kunnen zetten. Om zo vlugger een goede kweekduif te kunnen ontdekken. Daar Harry de jongen afspeent aan de leeftijd van 25 dagen, hebben de duivinnen terug gelegd. De eitjes van de betere duivers worden dan onder de kweekkoppels gelegd die van hun 2de ronde een slecht ei hebben. Een herkoppeling voorziet Harry zodat hij de duivers, met een jong van 12 dagen oud, de 1ste Quiévrain kan laten vliegen. Vanaf hier zitten de weduwnaars 2 weken alleen met hun jong. Enkel bij thuiskomst zit de duivin hen op te wachten. Harry: “Op deze manier leren ze vlugger het weduwschap aan. En het hok waar de duivers huizen, is tijdens de maand april nog te koud en kil. En ik denk dat een duif op nest zich dan beter voelt t.o.v. dat ze al op weduwschap zou gespeeld worden. “Na de 2de Quiévrain worden, bij thuiskomst, het jong en duivin ‘s avonds weggenomen. Hier begint het weduwschap.

Jonge duivenOngeveer 40 jongen worden gespeend. De jongen zijn reeds bijgelicht tijdens de opgroei in het nest. Dit bijlichten houdt Harry aan tot maart. Harry: “Toen ik ging werken, deed ik dit ook. Waarom zou ik het veranderen? Ik ben er goed mee.”De geslachten blijven samen tot half juni, en werden tot dan op de schuifdeur gespeeld. De reeds gevormde jonge koppeltjes komen met een nestje. De jongen die dan nog geen partner vonden, worden gekoppeld aan een oude partner. Ze komen ook op nest, op een aanpalend hok. Er rest Harry dan nog genoeg tijd om ze op 2 nesten te spelen. Er wordt wel gekeken, dat de “gunstigste” neststanden wat gespreid worden.

Harry: “Anders is het alles of niks, ik wil elke week “bij de mensen staan”.” De jongen vliegen wekelijks Quiévrain, tot het eind van hun eerste nest. Blijven dan een weekendje thuis. Harry: “Met kampioenschappen houd ik geen rekening. Ik moet mijn vrouw ook tevreden stellen, door tijdens de zomer, met haar er is een weekendje op uit te trekken.” Tijdens dit thuisblijven krijgen de jongen dan een kuurtje tegen trichomonase en mogen vervolgens aan hun 2de nest beginnen. Er wordt gespeeld t.e.m. de laatste Quiévrain van het seizoen.

Tijdens het seizoen- Bij thuiskomst krijgen de duiven electrolyten in het drinkwater. Dit tot maandagmiddag.En 1 lepel vluchtmengeling per duif. - Op maandag en dinsdag wordt er karig vluchtmengeling gevoederd zodat alles dient opgegeten te worden.- Vanaf woensdag t.e.m. vrijdagavond wordt er royaler gevoederd, eveneens met vluchtmengeling.- Op zaterdagmorgen wat snoepzaad.- Op donderdag en vrijdag vitamines in het drinkwater.

- Let wel, als de duiven met een jong liggen, worden ze extra bijgevoederd in hun woonbak. Dit een paar keer per dag.

Kurt Van Praet

Beste jonge duiver, 6252603/2007. (V:Jansens X Van Leest-Peeters X M:Jansens). Vloog 14

prijzen van 18 inkorvingen.Won o.m. vanuit Quievrain, 85.900km: 1/309d,

2/387d ( na hokgenoot ), 3/224d, 1/629d, 19/704d, 29/745d, 55/833d, 47/706d,

46/892d.

HARRY VAN BAEL (SINT-KATELIJNE-WAVER):

Quiévrainist met in 2007 alweer schitterende resultaten!

Door Kurt Van Praet

Referenties op andere hokken:- Goovaerts – Van Eynde, Rijmenam.- Wijlen Dolf Verscheuren, Bonheiden.- Frans De Keyzer, Sint-Katelijne-Waver.- Willy Claes, Duffel.- Frans Van Boeckel, Heist o/d Berg.- Johny Heylen, Berlaar.- Maurice Heylen, Wiekevorst.

Wekelijks vanuit Quievrain, 85.900km :99 oude: 1, 2 ( 2 op 3 ).47 oude: 3, 4, 5 ( 3 op 3 ).75 jaarse: 2, 3 ( 2 op 3 ).833 jonge: 2, 8, 10, 11, 12,... ( 8 op 12).704 jonge: 1, 19, 28, ...( 4 op 6 ).629 jonge: 1, 4, 7, 42,... ( 6 op 8 ).387 jonge: 1, 2, 11, 73 ( 4 op 4 ).309 jonge: 1, 2, 3, 8 ( 4 op 4 ).224 jonge: 1, 3, 24 ( 3 op 3).

LETALOOK EN ENERGY-OIL

beide producten op de markt. Heel wat vragen en ongeruste melkers gehad i.v.m. de oliën. Enery-oil is nieuw in het gamma naast Letalook. Energy-oil is ontwikkeld

om tijdens het seizoen in te zetten. Het is alom bekend dat duiven extra vetten nodig hebben bij het leveren van zware inspanningen, nu Energy-oil bevat deze extra vetten. Gemaakt van super krachtige oliehoudende zaden, bevat het heel goede vetten en o.a. de levensnoodzakelijke omega 3. Dat zeker zijn nut zal bewijzen tijdens het vliegseizoen.Letalook bewees zijn functie al jaren als een gezond natuurproduct. Levertraan, lookolie en tarwekiemolie, blijven de componenten en kan door het hele jaar, zowel tijdens de kweek als in de ruiperiode ingezet worden. Beide zijn dus kwaliteitsvolle producten maar met een andere werking en andere inzetbare periode. Succes! Duivensport België

Te verkrijgen bij uw Vanrobaeys-verdeler of op 056/41.24.07 DUIVENSPORT

BE LGI Ë

5 DUIVENKRANT

Jean-Pierre Diepenrijkx (Schakkebroek): “Jonge duiven met hun voeten rammelen”

Door Piet Aelberts

“Ja, ik heb een traan gelaten, het is het mooiste dat me tot nu toe in de duivensport is overkomen. Die Bourges van vorig jaar zal ik nooit vergeten.” Bij Jean-Pierre Diepenrijkx (58) uit Schakkebroek, een deelgemeente van Herk-de-Stad zagen die dag 12 supporters drie duiven tegelijk om 17 uur arriveren. Eentje duikelde meteen binnen: de 5099155/05, goed voor 4de prov. van 1565 duiven en 8ste nationaal van 12.549 duiven. Eén van de twee andere was een vreemd, het derde (5077139/07) zette zich even terug op het dak, en dook toen binnen: 1ste prov. van 3.878 jonge duiven en 11de nat. van 31.824 duiven. Meteen de eerste provinciale overwinning voor Jean-Pierre. En die zege heeft de ambitie van deze specialist met de jonge duiven meteen ook zo fors aangewakkerd dat er ook steile ambities zijn voor de oude en jaarduiven in 2008.

Danny SendenHet voorbije jaar bracht eigenlijk al de bevestiging dat Diepenrijkx zeker moet doorgaan met de oude en jaarduiven: 3de asduif halve fond oude, 4de met 1ste en 2de getekende prov. oude, 9de halve 1ste en 2de prov. jaarduiven, met de uitslagen op Bourges als slagroom op de taart. Maar Jean-Pierre zal zijn imago van specialist jonge duiven ook zeker eer aandoen. In 2005 won hij immers al de Superprestige beste jonge van de Duivenkrant. En zoals wel meer bij kampioenen gebeurt: het geluk zit in een klein hoekje. Twee van de drie stamvaders zijn afkomstig van zijn vriend Danny Senden: ze zaten er in de… slachtmand. “Ja, den Danny selecteert er nogal lichtjes overheen, hij gaat er nogal los over. Maar ik kan mij geen betere maat wensen. Daarom doen we ook alles in samenkweek. Dit jaar gaan de 50 jonge duiven van de eerste ronde naar Danny, de tweede ronde is voor mij en de derde delen we netjes in twee.”Jean-Pierre heeft het vakmanschap in de duivensport meegekregen van zijn vader Mathieu, een echte snelheidscrack maar ook een ongenadig harde selectieheer. In 1990 werd hij ziek, maar tot aan zijn dood in 1995 stond Jean-Pierre zijn pa bij in lief (duivensport) en leed.

Jonge duivenOok in Schakkebroek wordt streng geselecteerd. De jonge duiven moeten er minimaal 6 keer per tiental prijsvliegen. Het nieuwe seizoen wordt aangevat met 8 oude en evenveel jaarling weduwnaars, en 50 jonge duiven. De piepers zijn gespeend, op de vloer ligt karton, met daarop een verwarmingsplaat en erwtenstro. Dat blijft zo tot de piepers de plankjes opzoeken. Ze krijgen eerst kweek- en daarna ruimengeling. Op een ouderdom van 5 weken krijgen ze hun enting tegen paramyxo en pokken, drie weken later tegen paratyphus, en tenslotte drie weken voor het opleren een 7-daagse kuur tegen tricho. Tegen coccidiose, kopziekten en wormen wordt nooit gekuurd.Het opleren van de verduisterde jonge garde gebeurt zeer intens: minstens 1 maal per dag als het weer het toelaat, voorzichtig beginnend op 10 kilometer en telkens verder. Duivers en duivinnen worden vanaf het begin gescheiden, ze mogen in juni 10 dagen allemaal bij elkaar, krijgen dan broedpannen en kartonnen dozen. En dan kan het eigenlijke spel beginnen, 2 uur voor de inkorving gaat de schuifdeur open. En de schuif tussen de in twee gedeelde weduwnaarsbakken gaat eveneens open. Gevolg: veel

herrie tussen de koppels die als buren nu ineens in dezelfde bak wonen. Als het te erg wordt, neemt Jean-Pierre één van de duivers weg. “Ja, ik rammel het jonge volk nogal eens duchtig met de voeten, ze hebben dat precies graag. Ik kan dan ook uren op een stoel in het hok van de piepers, gewoon observeren en… genieten.”

Hok in hokDe hokken van Diepenrijkx zijn van eenvoudige makelij. Belangrijkste kenmerk is de hygiëne en de

enorme toevloed aan zuurstof. Eigenlijk zijn het stuk voor stuk hokken in een groot hok, zeg maar een schuur. En achter de hokken, in diezelfde grote ruimte heeft hij zijn geheime duivenkeuken geïnstalleerd. Hoe dat in elkaar zit, kan u bekijken op onze duivensite Pitts.be. Verder staan er honing, vlierbessensiroop, biergist, hier wordt gezworen bij natuurproducten.

Of het een opnieuw een super seizoen wordt, zal veel afhangen van de conditie van de baas. Jean-Pierre heeft al 7 rugoperaties ondergaan en lijdt erg veel pijn. “Gelukkig krijg ik hulp van de duivenvrienden van Het Vrije Spel Nieuwerkerken. Daar staat altijd iemand klaar om mijn korf te dragen. Ik ben hen daar dankbaar voor. En uiteraard is er nog Danny Senden, mijn vriend en toeverlaat. We vertrouwen elkaar blindelings, en dat wil toch wat zeggen in onze liefhebberij.”, zegt hij.

Piet Aelberts

Jean-Pierre Diepenrijkx in zijn geheime keuken: vooral in de ruitijd smaakt de soep van eigen tuingroenten de

duiven opperbest.

Eenvoud siert: in deze mini-volière genieten de weduwnaars volop van de buitenlucht.

Door het kennersoog van Jean-Pierre ontsnapte deze klepper aan de slachtmand. Hij is nu één van de

stamvaders in Schakkebroek.

Het duivinnetje 5077139/07 dat vorig jaar als pieper provinciaal Bourges van 3.878 duiven won, heeft veel bloed van Benaets en Monette in de aders. Vader is 5117244/06 (Clerinx via Senden x BenaetsxMonette) en Moeder is 5035586/02 (Benaets x Monette). Naast die provinciale overwinning op Bourges (11 nat. van 31.824 d.) vloog het onder meer ook 76/511 uit Silenrieux, 64/780 uit Villers, 4/1.053 uit Villers en tenslotte 14/753 uit Villers.

Bij de oude vloog de 5099186/05 15 keer in de prijzen. Zijn vader is 5078345/03, een zoon uit de Witte Hen van Clerinx (via Senden). Zijn moeder 5132428/99 is een Benaets x Monette. Hij vliegt bijna altijd per tiental, zowel op een snelheidsvlucht als op de halve fond. Zijn palmares:Chimay 5/237; Chimay 20/265; Laon 18/396; Nanteuil 11/316; Melun 13/246;Vierzon 14/183; Nanteuil 24/267; Chateauroux prov. 18/3.312 ; Villers 23/103 ; Villers 16/878 ; Bourges prov. 67/1.565 (nat. 188/12.549) ; Nanteuil prov. 103/2.187 ; Chimay 53/506 ; Chimay 21/371.

Te koop:alle jonge van de vliegers bij Penne Bert dit jaar 29X1ste prijs en 27x1ste kampioen voor meer info: 0476/744551 of 054/337064

Te koop: 2de en 3de ronde uit rechtstr. kwekers met stamboom van Vervoort, Verbruggen, Vandenabeele, Engels, Lam/Lis, Grondelaers. In ’06 28x1ste, 27x2de, 1ste prov. Vierzon. In ’07 27x1ste, 26x2de, 1ste prov. Minden, 1ste Le Mans, Bourges 12549d., 66 nr.1, 88 nr.2. Uitslagen ter inzage. Kampioenschap snelheid Grazen 6x1, 4x2, 3x3, 2 asduiven. Klaar 20 à 25/2/08. Uit te kiezen. Tel. 011/58.83.63. Roger Lismont

6 DUIVENKRANT

Verschillende liefhebbers stelden vragen in verband met het overwennen van jonge duivers naar het hok van de weduwnaars. Zo stelt o.a. Jef Geuns vast dat zijn oude duivers zich meester maken van meerdere woonbakken en de overgewende jonge duivers, de toekomstige jaarlingen, naar de vloer verdrijven. Als er dan al jonge duivers zijn, die een woonbak bemachtigd hebben, durven de oude rakkers tijdens het broeden nog op bezoek komen; met vernielde nesten en gebroken eieren tot gevolg.

Hoe doen enkele kampioenen het ? Vooreerst is iedereen het erover eens dat een vrijgekomen woonbak, van een achterblijver of een verwijderde duiver, onmiddellijk dient te worden afgesloten. Dit om te vermijden dat een andere duiver zijn territorium uitbreidt en de vrijgekomen bak als zijn eigendom gaat beschouwen. Ook het volgende seizoen zal hij deze veroverde extra-woonbak nog als zijn territorium gaan beschouwen en de nieuwe bewoner te lijf gaan.De meeste liefhebbers beginnen reeds in september/oktober met het overzetten van de jonge duivers naar hun weduwnaarshok. De overtollige oude weduwnaars zijn dan reeds verwijderd; enkelen naar het kweekhok en de overigen naar de soeppot. De jonge duivers worden gekoppeld met de duivinnen van de opgeruimde weduwnaars. De duivinnen zijn

het ganse seizoen weduwe geweest en koppelen vlot. Zij kennen hun nestbak en lokken de jonge duivers met plezier mee. Er wordt een nestje gebouwd, en bij sommigen zelfs een jong gekweekt. Als de duivinnen en de eventuele jongen zijn verwijderd, is de jonge duiver voldoende bakvast om zich te verdedigen tegen de oude weduwnaars. Wie aan winterkweek wil doen kan in november probleemloos alles koppelen.

Op eigen hokIkzelf doe het reeds enkele jaren met een variant van dit systeem. Ik verhuis na het vliegseizoen al de weduwnaars en jonge duivers, die ik wil houden, naar een hok met volière. De duiven vliegen niet meer uit, maar kunnen tijdens de rui genieten van licht en lucht. Op 25 november plaats ik mijn oude weduwnaars terug op het vlieghok en kweek een ronde vroege jongen. De leegstaande nestbakken, bestemd voor de jaarlingen, blijven dicht. Rond 20 januari worden de jongen gespeend en gaan de oude weduwnaars terug naar de volière. Ik sluit nu de bakken van de oude weduwnaars, open de lege nestbakken en plaats de jaarlingen op het vlieghok. Er zijn net voldoende nestbakken geopend voor de aanwezige duivers. Er is geen enkele andere zitmogelijk op het hok gelaten; alle zitplankjes, e.d. zijn weggenomen. Begin februari worden de toekomstige jaarlingen gekoppeld. Tijdens het broeden worden zij uitgelaten van op hun nieuwe hok. Ik doe dit ’s morgens en vooraleer er gevoederd is. De duivinnen zitten op dat ogenblik

op het nest en blijven meestal binnen. Tegen de middag gaan de jaarling duivers wel op zoek naar hun nest en naar voeder. De enkele koppigaards, die op de valplank van de jongen blijven zitten, laat ik tegen de avond binnen op hun oude hok en zij gaan, zonder eten, terug naar het weduwnaarshok. De volgende dagen leren ze snel de weg naar hun nieuwe woonst kennen. Vanaf de jaarlingen 10 à 15 dagen broeden, haal ik de oude weduwnaars terug vanuit de volière naar het vlieghok. Om verwarring te vermijden haal ik ze niet allemaal tegelijk, maar enkele per dag. De oude weduwnaars krijgen nu terug hun duivin en zijn zo druk bezig dat ze geen aandacht hebben voor de aanwezige jaarlingen. Als de jaarlingen jongen hebben van een tiental dagen, zijn de oude duiven enkele dagen aan het broeden. Op een avond neem ik alle duivinnen weg. De jaarlingen blijven achter met één jong; de oude zitten op weduwschap. De volgende weken, we zijn dan rond 15 maart, beginnen we de oude en jaarlingen op te leren. De eerste zondag van april nemen ze deel aan de eerste wedstrijd. Bij de thuiskomst zijn de jongen van de jaarlingen gespeend en krijgt iedereen zijn duivin. Daarna zijn we vertrokken voor vier maanden weduwschap…Als er liefhebbers zijn, die nog andere methodes met succes hanteren, laat het mij weten. Ik zal de tips verzamelen en na het volgende seizoen bundelen in een artikeltje.

Jos Pellens

Heeft u een prangende vraag en heeft het iets met duiven te maken, dan is deze rubriek iets voor u. Kruip in uw pen en schrijf, mail of fax ons. Onze reporter Jos Pellens gaat dan voor u op zoek naar het juiste antwoord.Vragen kunnen opgestuurd worden naar: Duiven-Krant ”Vraag van de week” - Stationstraat 182/1 -

3620 Lanaken - Fax 089-731340 - e-mail duivenkrant@skynet.be Vergeet niet uw naam en adres te vermelden, Jos doet de rest!

?Overwennen

DE GARANTIE VOOR TOPDUIVENSPORTVANROBAEYS “EXCLUSIEF” GAMMA

KWEEK “EXCLUSIEF”DE MEEST COMPLETE KWEEKMENGELING OP DE MARKT

Mobiel +32 473 48 35 51

BORDEAU MAIS CRIBBSCRIBS MAIS GELE

TARWE WITTEMILO CORN

DARI WITGEPELDE HAVER

PADDY RIJSTCARDY CHINA

ZONNE PIT GESTREEPTLIJNZAAD

RAAPZAADKEMPZAADRONDZAADPLATZAAD

VITSENKATYA IDJOE

SOJABONEN GETOASTE SPLIT.ENGELSE ERWTEN

LINZENGROENE ERWTEN

GELE ERWTENBOEKWEITKOOLZAAD

POPCORN MAIS

IngrediëntenKWEEK EXCLUSIEF

7 DUIVENKRANT

Een mens moet tegenwoordig niet veel

meer doen om een zekere bekendheid onder zijn medemensen te verwerven. Loop ik onlangs op een “duiven-eetfestijn“ een collega-melker tegen het lijf, die er zich over verwonderde dat ik kon schrijven. “Goed“ kon schrijven, zei hij letterlijk. Zijn spitsbroeder, ik zal hem Firmin noemen, deed ook zijn duit in het zakje: “Hij kan niet alleen goed schrijven, hij kan ook goed kaarten, en vooral goed eten…”, zei hij met een scheef oog op mijn met warme beenhesp overladen bord. “Maar werken, en met de duivenspelen, daarentegen…” Bij Firmin zit het venijn altijd in zijn staart …Ik ben het niet gewend zo met eer te worden overladen, dus bestelde ik meteen een “tournée générale”. Verblind als ik was, besefte ik niet dat de zaal afgeladen vol zat, zo een 120 man… Kun je nagaan.Toen de Firmin zijn portie warme beenhesp achter de kiezen had gewerkt en bezig was zijn derde Pale-Ale..ken te degusteren, kon ik me toch niet meer inhouden. Weet ge wel dat “schrijven” ook wel een “WERK-woord is, overviel ik hem..” Ge moest eens weten hoeveel uren ik, in slapeloze nachten, lig te dubben om toch maar een geschikt onderwerp te vinden, waarover ook nog iets zinnigs kan worden verteld.. Zoals over “schrijven” bijvoorbeeld…”. Echt waar, ik heb altijd, van in het kleuterklasje bijna, geschreven. Elk stukje papier dat ik maar kon vinden, krabbelde ik vol met allerlei onzin. Over Eric de Noorman bijvoorbeeld, één van mijn eerste helden. Het tekenverhaal stond in onze krant, Het Laatste Nieuws, en ik verzon allerlei “dialogen” bij de prentjes. In de lagere school dan had ik als beste vriendje Mieleken. Een braaf manneken daar niet van, maar niet van de allerrapste. Met “opstellen” had hij het moeilijk . Meester Bogaert was niet van de gemakkelijkste, en Mieleken zag de wekelijkse opstel-oefening met angst tegemoet. Hij besefte algauw dat de redding bij mij, zijn beste vriend lag. Dus schreef ik wekelijks niet één, maar twee epistels, waarbij ik er wel voor zorgde dat in Mielekes werk wel een paar dt-fouten voorkwamen. Lepen Dré zullen we maar zeggen. De moeder van mijn vriendje had een snoepwinkeltje , een “spekkenwinkel” op een boogscheut van het dorpsschooltje. Hoeveel kilo’s zwarte rekkers, babeluten, oudewijvenvlees, kallekes en muilentrekkers ik daar gratis en voor niets in mijn kas gedraaid heb…Op ’t College hadden mijn medeleerlingen ook rap door dat ik graag schreef. In alle andere vakken kwam ik nauwelijks met de hakken over de sloot, maar in het hoofdvak Nederlands was ik de onbetwiste kampioen. Dus schreef ik vol overgave, voor Pier en Pol, en algauw voor Jan en Alleman, korte samenvattingen voor aartsmoeilijke verhandelingen, die ze dan zelf maar wat moesten opsmukken . “Het geknakte riet zult ge niet breken ! Dankbaarheid is een bloempje dat in weinig tuinen bloeit ! Er zou me weinig overblijven , moest ik alles wegschenken wat ik aan anderen te danken heb !“ En meer van dergelijke draken. Stuk voor stuk doordenkertjes waarbij de meeste van mijn klasgenoten een helpende hand best konden gebruiken. Eén en ander liet me toe, ook eens een paar pinten te drinken, sigaretten moest ik me nooit kopen, en een enkele keer was een klojo zelf bereid om zijn lief eventjes in bruikleen af te staan. Voor wat, hoort wat, zullen we maar zeggen zeker….En toen moesten we bij den Troep. Naar Stockem-Heinz, een Waals boerengat op enkele kilometers

van Arlon. Een poëtische ziel had er ooit in een troosteloze bui een gedicht over geschreven, waarvan ik me nog enkel de eerste woorden herinner: “Gegeseld door de regenvlagen, Ons hart nog bloedend van ’t vaarwel, Togen we Stockemwaarts en zagen, Het voorgeborchte van de hel. “ En het was een hel ! Veel woorden wil ik er niet aan vuil maken, maar het oefenplein Lagland was één groot stuk woestenij, waarin de tanks verraderlijke grachten hadden geploegd. Dagelijks, zes maanden aan één stuk, weer of geen weer, werden we om zes uur ’s morgens de modder ingejaagd, voor onze dagelijkse cross van zowat tien kilometertjes. We moesten immers MAN worden toentertijd. Onze voorman, zeg maar geboren leider, heette Bert. Hij was een paar jaar ouder dan de rest (had eerst zijn diploma van Laborant A1 gehaald) en zeker een hoofd groter dan de gemiddelde troepsoldaat. Een leider ook in de douchezaal, waar we, meestal met ijskoud water, de smeerlapperij van Lagland konden wegspoelen. Ook in het uitgangsleven van het provinciestadje Arlon, was Bert de vedette. Terwijl het schriele krielhaantje dat ik was, meestal hopeloos op zoek was naar een loslopend kippetje, genoot hij schaamteloos van de aandacht van de veelkleurige nachtvlinders, die rond hem heen fladderden. Maar àl te opdringerige exemplaren wees hij hooghartig af. “Non, non, merci.. J’ai une fiancée moi, je ne suis plus libre…“ De meiden zo te kakken zetten verdomme ! Schoon was het niet. Afin, soit. Het moet worden gezegd, hij hàd een schoon lief. Haar foto hing tegen de wand van de ijzeren kleerkast achter zijn bed. Een beeldig meisje met massa’s blond haar en mooie, grote ogen. “ Hemelsblauwe ogen”, ... maar dat was minder goed te zien op de zwart-wit foto... Om de tweede dag ontving hij een brief van zijn verloofde, die hij las, en herlas, en tussen de lessen theorie en drill door beantwoordde, mag ik hopen...Na zes maanden, werden we, beladen met sterren en strepen, naar onze ”Eenheid“ gestuurd, zoals dat toen heette. Bert en ikzelf vlogen naar Kassel. Een garnizoenstad op een steenworp van de rivier de Fulda , waar we geacht werden de onafwendbare inval van de legers van het Warchaupact te pareren. Voor alle zekerheid had men ons geleerd hoe we ons moesten beschermen tegen een atoomaanval. Je weet maar nooit. Je graaft dus een gat, waar je inkruipt met uw gezicht naar beneden en met de voeten naar de vijand gericht. Dan zet je uw gasmasker op en blijf je enkele dagen doodstil liggen, tot de meeste fall-out is weggeëbt en dan kun je uw rantsoen “C “ aanspreken. Voila, ’t is maar dat je het weet... Zo geflikt ! En toen, als een donderslag bij heldere hemel, zo plotseling, zo onverwachts, zo brutaal, gebeurde een drama. Berts lief had het afgemaakt. “Afgeschreven“ zeg maar. Huilend en jankend als een klein kind liep Bert dagen lang bedremmeld rond. De fiere “leider” was in enkele dagen tijd verschrompeld tot een onooglijk hoopje ellende. Hij verzette wel hemel en aarde om enkele dagen spoedverlof los te peuteren, maar ook dit werd hem niet gegund.In onze hedendaagse moderne tijden zijn dergelijke drama’s nauwelijks voorstelbaar, maar zeg maar, een halve eeuw geleden, waren Gsm, Sms, E-mails en “Stalking” begrippen die slechts decennia later zouden worden uitgevonden. Ons verdriet verdrinken, zeg

Bompa Dré vertelt…Een beetje verliefd

maar, was het enige alternatief; drinken en zuipen tot je alle ellende van deze aardkloot kunt vergeten... In één van deze buien had Bertje de foto van zijn Camilla in honderdduizend snippers gescheurd en haar beduimelde en verfrommelde brief met de onheilsmelding in de vuilbak gekieperd. Ikzelf, even ladderzat, had hem achter zijn rug terug opgevist en was, buiten zijn weten om, aan een epistel begonnen dat Camilla onmogelijk kon negeren. Een liefdesbrief, in de naam van... zeg maar, maar dan geschreven in een staat van dronkenschap, met liefdesbetuigingen en woorden waarover ik me, in normale toestand, diep zou schamen.En toch, nauwelijks acht dagen later kwam haar antwoord. In een keurig handschrift liet ze me weten dat ook zij had geleden onder de scheiding van haar Bertje, maar dat de eenzaamheid haar tenslotte teveel was geworden. Ze had op haar dagelijkse treinreis naar Brussel een toffe gast leren kennen die een job had aan den ijzeren spoorweg en haar moeder had gezegd: “… zeker, zeker, mijn kind, vergeet gij Bertje maar en begint gij met die gast van de Ijzeren weg, een vaste plek aan de route, hout en kolen voor niets, en later een schoon pensioen ! En bovendien “had ze gezegd,” ge weet hoe ze zijn bij den Bert thuis. Duivenmelkers, potverdikke, gasten die meer in de café’s rondhangen en op hun duivenkoten zitten dan bij hun vrouw. Nee, nee mijn kind, kiest gij maar voor zekerheid, neem die gast met zijn groot pensioen !”In een allerlaatste poging had ik nogmaals het onrecht aangeklaagd dat de arme Bert moest ondergaan, zijn wanhoop uitgeschreeuwd, zijn liefde, zijn trouw, zijn oneindig verlangen en zijn eindeloos verdriet dik in de verf gezet. “En binnen veertien dagen, de vierentwintigste juni, zwaaien we af.“, had ik geschreven, “na vijftien maanden lijden en afzien en dan... dan staat er niemand aan de trein… Het enige wat ons rest, is eindeloze droefheid en pijn, hier van binnen.. Camilla, hier diep in ons hart !”De militaire verlofgangerstrein, die ons naar het vaderland moest brengen, zat afgeladen vol, volgestouwd met soldaten die hun plicht voor Volk, Koning en Vaderland trouw hadden volbracht. Ook het perron in Brussel-Noord zag zwart van het volk. Ouders, broers, lieven van de moegestreden helden ! En toen zag ik haar staan. De mooiste vrouw die ik ooit in mijn leven had gezien. Rank, slank, een stralend gezicht omrand door een ongelooflijke bos blonde krullen. Ogen als meren zo diep, stralend van liefde en verlangen. Een beeldje ! Ook Bertje had haar opgemerkt, en stormde als een razende stier, tussen de “permissionairs” door op haar af. Er volgde een stormachtige begroeting, een oneindige reeks van tomeloze kussen, van tranen ook, van gestamelde woorden van liefde en geluk…

Innig elkaar omarmend, verdwenen ze tussen de uitzinnige massa. Zonder een groet, zonder nog een blik, zonder een afscheidswoord, zodanig vervuld van liefde en geluk voor elkaar dat de rest van de wereld kon stikken. En ik bleef verweesd achter, ontgoocheld, gekwetst, en een tikkeltje jaloers, nou ja , een tikkeltje ? Stikjaloers zeg maar… Later hoorde ik, via, via, dat ze waren getrouwd . Een tijdje geleden zit ik met Samantha op schoot, bij de dierenarts, om haar zesmaandelijkse prikpil. Op het tafeltje voor mij, ligt onze geliefde Duivenkrant, En wat zie ik ? Een bladgrote reportage over de Grote Duivenkampioen die hij is geworden, ons Bertje. Ze staat mee op de foto, Camilla, een rijzige dame met nog steeds een mooie bos blonde krullen en haar stralende ogen vrankweg in de lens. Nog steeds een beeld van een vrouw... Ik kàn het niet helpen, Camilla,… nog steeds een beetje verliefd !

André Bulté

8 DUIVENKRANT

1ste nationale asduif snelheid NPOAf en toe gaan we in onze Duivenkrant eens over de grens kijken. Hoe spelen onze Noorderburen bijvoorbeeld met de duiven? Je leest daar soms onwaarschijnlijke kettinguitslagen tegen enkele duizenden duiven. Wij gingen voor u op zoek naar het geheim achter zoveel sterk spel. Hebben de Hollanders betere duiven, ligt het aan hun systeem of is Belgisch en Hollands spel niet met elkaar te vergelijken? Wie zal het zeggen? Feit is dat we enkele Nederlandse liefhebbers op de rooster hebben gelegd. En zij voor ons het achterste van hun tong durfden te laten zien. De eerste in het rijtje is Jan Pijpers uit Hellevoetsluis. Hij won in 2007 de 1ste nationale asduif NPO op de snelheid. Jan is een 40-jarige zelfstandige en baat samen met zijn vrouwtje Angelique de Hubo doe-het-zelf zaak uit in Hellevoetsluis.

Jan, proficiat met je nationale asduif, een druk zelfstandigenbestaan is nochtans moeilijk te combineren met duivensport op niveau…Het is inderdaad niet evident. Vroeger waren mijn hokken gelegen aan mijn woning, hier enkele km vandaan. Dat was altijd over en weer crossen om die beestjes te verzorgen. Het werd me allemaal te hectisch en ik besliste om er in 2001 mee te kappen. Ik deed al mijn duifjes, op uitzondering van mijn 3 beste kweekkoppels, weg. Maar het begon toch te kriebelen, tot een kennis me erop attent maakte om mijn duivenhokken achter mijn zaak te bouwen. Zo geschiedde en startte ik in 2004 terug. Dat eerste jaar speelde ik 9 vluchten en ik kon er 7 van winnen. Van een goede start gesproken!

Hoeveel duiven heb je zitten?Hier zitten zo’n 10 kweekkoppels en ik heb 17 vliegkoppels die ik speel op totaal weduwschap. Verder worden er jaarlijks een 50 jonge duiven gekweekt. Ik korf mijn duiven in in de PV De Blauwe Doffer in Hellevoetsluis. Die vereniging speelt mee in het samenspel Rijnmond 2000 en Rijnmond SGO. Dat zijn 2 grote samenspelen waar je toch tegen enkele duizenden duiven speelt. In de Rijnmond 2000 ben ik Keizer-Generaal en Dagfondkampioen geworden in 2007. In de Rijnmond SGO speelde ik 8 eerste prijzen vorig jaar. In totaal stond ik 23 keer op het hoogste schavotje in 2007.

Met welke rassen haal je zo’n successen?Vooral de gebroeders Van den Heuvel uit Gouderak hebben me fantastisch geholpen. Ik haalde er 3 koppel eieren. Die mannen hebben echt superduiven! De vader van de nationale asduif is trouwens een Van den Heuvel-product. Verder heb ik nog enkele duifjes zitten van John De Winter uit Schipluiden en de gebroeders Sanders uit Millingen aan de Rijn.

Stel je nationale asduif eens voor, Jan…Wel, het is een duivin. Ze noemt Ashley, 1990861-04, de naam is door onze dochter Sämantha gekozen. Met volgende uitslagen werd ze de beste snelheidsduif

van Nederland:M o e s k r o e n (134km), 1/4024; O u d e n a a r d e (116km), 2/2666; O u d e n a a r d e , 3 / 3 4 8 0 ; O u d e n a a r d e , 4/3885; Peronne (228km), 6/4090 en Menen (133km), 6/2236. In haar ganse carrière vloog ze in het grote Rijnmond 2000-samenspel maar liefst 25 keer per tiental! Een echt toppertje hoor! Ze heeft bovendien de

goede afstamming mee. Haar ouders hebben al 25 keer een eerste prijs voortgebracht. En zijn de ouders van minstens 10 asduiven sinds 2004! Je kan de pedigree terugvinden op www.pitts.be.

Je oude duiven worden dus gespeeld op totaal weduwschap, leg eens uit.Ik heb ze rond kerstmis gekoppeld. Ze mochten 2 jongen groot brengen. Als de jongen 14 dagen oud zijn gaat de duivin weg. De jongen blijven tot ze gespeend worden bij de doffers. Dan zitten ze op weduwschap en komen ze niet meer samen. De doffers mogen vrij op het hok vliegen, de duivinnen worden opgesloten. Ze krijgen zowel ’s morgens als ’s avonds een training van een uurtje. Afhankelijk van de tijd die ik heb toon ik de partners of niet. Bij thuiskomst mogen ze een kwartier tot 20 min. bij elkaar blijven. Later op het seizoen durft dat al eens gans de dag zijn. Zo wordt er gespeeld tot half augustus. Voor de natoervluchten komen ze hier op nest.

Hoe speel je de jonge duiven?Vrij simpel. Ik laat ze gewoon bij elkaar zitten op schabjes. Zonder nest of een andere motivatie. Toch haal ik hier resultaten mee. In 2006 was ik 10de nat. kampioen bij de jongen en 10de bij de snelheid. In 2007 26ste nat. kampioen jongen en 8ste bij de snelheid. Je ziet simpel kan ook! Hun bakken zijn zo geplaatst in het hok dat ze recht over mekaar zitten, misschien is dat een vorm van motivatie… Ik verduister de jongen wel. Van half maart tot half juni en dit van 18u tot 8u. Ook de oude duiven verduister ik. Dit tot eind april. Op die manier kan ik pieken op de dagfondvluchten.

En de medische begeleiding?Ik probeer ze op een natuurlijke manier gezond te houden. Zo wordt er in het seizoen humusthee van D.H.P gegeven. Om de 3 à 4 weken staat er een geelpil met Belgamagix op het menu, samen met Belgatai tegen de luchtwegeninfecties. Belgasol wordt er ook regelmatig toegediend. En van De Patagoon komen er regelmatig grit en mineralen op het menu. Qua voeding hou ik me gans het jaar aan dezelfde mengeling A.S. (Ad Schaerlakens)-mengeling van Teurlings. Ik voeder zowel ’s morgens als ’s avonds een handvol voor 3 duiven.

Ivan Willockx

Het hok van de oude duivers die op totaal weduwschap worden gespeeld

Enkele uitslagen van 2007:Oudenaarde (116km) 3885 duiven: 4-7-8-12-19-37-51-55-59-66-68-102-104-113-159-… (30/36)Moeskroen (134km) 4024 duiven: 1-7-11-12-46-47-48-61-63-116-118-138-155-160-185-… (30/30)Moeskroen (134km) 1507 duiven: 2-3-4-5-6-7-8-9-10-15-17-42-55-56-58-61-74-… (28/40)Peronne (228km) 1467 duiven: 1-3-8-14-24-39-54-57-58-61-71-72-80-85-86-92-… (28/30)Oudenaarde (116km) 2149 duiven: 1-2-3-4-5-12-13-14-52-54-59-74-75-… (32/49)Breisach (488km) 596 duiven: 1-5-8-21-33-46-92-123-147 (9/10)

Bekijk ook het filmpje op www.pitts.be!

Het kweekhok, met in de deuropening een gordijn van kettingen, zo kan er geen duif

plots ontsnappen. Niet voor niets heeft Pijpers een doe-het-zelf

zaak…Het hok van de oude duivinnen, die worden

opgesloten

Ivan Willockx sprak met…

JAN PIJPERS (HELLEVOETSLUIS)SCHOLEKSTERSTRAAT 11 - 3222 BL HELLEVOETSLUIS0031 652005337

Straffe Hollandse kost!

9 DUIVENKRANT

Onze jonge duiven zijn steeds een wissel op de toekomst. Het goed lukken van de kweek daarvan bepaalt de kwaliteit van onze jongen, vervolgens jaarlingen, oude duiven en uiteindelijk het totaal evolueren van onze duivenkolonie. Een goede start is dus onontbeerlijk. Het spreekt voor zich dat de ouderdieren in optimale conditie moeten zijn en zo moeten we ze ook houden.

Zonder mankementenMet tussendoor wat lecithine-olie over het voer, te pas en te onpas wat probiotica door het drinkwater en zowat 5 à 6 voederbeurten per dag zorgen we er voor dat ze zonder noemenswaardige problemen uitgroeien tot gezonde jonge duifje. Eens geringd wordt het voer verstrekt in potjes in de woonbakken. Ze zien dan de ouders eten en eens wat groter hebben ze al vlug de neiging zelf wat te gaan pikken hier en daar. Jong geleerd is oud gedaan, zegt het spreekwoord en als het echt niet kouder wordt, komt dat nog goed uit ook. De ouderdieren zijn al vlug geneigd aan een nieuw nest te gaan beginnen en niet dat ze de jongen dan uit het oog zouden verliezen, maar het scheelt toch. Jongen die al flink mee eten, hebben bovendien ook minder last van het “dipje” waar ze toch in terechtkomen nadat ze gespeend zijn.

SpenenWe spenen dat jong grut op een dikke laag houtkrullen. Zitten ze lekker warm en droog op. We moeten er alleen nog over waken dat ze de drinkpan leren kennen en gebruiken en dus op tijd en stond gaan drinken. We zetten er twee op het hok plus nog hier en daar een open potje waar we drinken in gieten en er eveneens wat graantje in kieperen. ´t Moet misschien niet persé allemaal maar kom, ze zijn nog flink in de opgroei en elk mankementje daarin willen we voorkomen. Zit er dan echt een domoor tussen die het niet snappen wil, mag die al rustig vertrekken. De meeste van die jonge vogels zullen het immers nooit tot echte toppers schoppen en als het dan net die zou moeten zijn....

VoerHet voer blijft onveranderd het premium kweekvoer van Matador gemengd met Turbo Energie. Waarom? In korte woorden komt het er op neer dat het voer zo is samengesteld dat het erg veel benutbare eiwitstoffen bevat en daar uitvolgend dus veel minder ballaststoffen wat zowel voor de jongen als de ouderdieren merkelijk beter is. Ook nadat ze gespeend zijn blijven ze dat eten en dat steeds in die hoeveelheid dat er ten allen tijde voer beschikbaar is. Hoeft het zo? Uitgroeien moeten ze doen, dat is zeker en daarvoor hebben ze de benodigde bouwstoffen nodig, doch eens ze in de bakjes zitten en hun eerste pasje op de plank en het dak maken worden ze al gauw eerder wat aan de te vette kant door zoveel “goed” voer. Op dat ogenblik hangt het er van af wat je wil gaan spelen en hoe je het seizoen voor die jonge garde in wil gaan delen om je strategie verder te bepalen.

De cyclusJonge duiven volgen een welbepaalde cyclus en daar maken of proberen we “gebruik” van te maken, net zodanig dat ze volop graag vliegen en trainen en trekken op het ogenblik dat de vluchten er aan komen die we voor hen op het oog hebben. Vanaf het ogenblik dat we het voer lichter maken door er bijvoorbeeld gerst of paddy, m.a.w. er meer ruwe celstof aan toevoegen, gaan die jongen makkelijker op de vleugels. Doen ze dat voor zowat een uurtje zorgen we er voor dat we terug het vetgehalte in het voer omhoog brengen, wat er dan weer voor gaat zorgen dat het uurtje er makkelijk twee of meer worden. We maken dus gebruik van de wisselwerking koolhydraten-vetzuren-vetten en op die manier

kunnen we makkelijk de trainingen sturen.

De juiste tijdDe jongen worden gespeend tegen zowat eind januari en als we er van uitgaan dat de eerste vitessevluchten er begin mei aankomen is het totaal zinloos ze eind februari al een uur in de lucht te hebben staan. Tegen de tijd van opleren en spelen zal de cyclus van omgeving verkennen en “trekken” al grotendeels voorbij zijn en heel vaak zullen de jonkies tegen dan met geen stokken meer van het dak te branden zijn. Niet vliegen en trainen betekent geen goede prestaties en aangezien we met onze duifjes competitie vliegen komt het net daar op aan.

Euh?? Trainen we niet vandaag dan??

De training en de opbouw ervan. In gelijk welke sport heden ten dage wordt getraind volgens een weluitgekiend plan om net in de voorzien periode of voor een bepaalde wedstrijd een piek te kunnen inbouwen. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Een allereerste vereiste is een meer dan degelijke basisconditie. Het is een fabeltje te geloven dat de kracht van een atleet verscholen zit in de spieren en dat is al zeker niet zo voor duursporten. Formule 1-wagens hebben een zeer lichte carrosserie maar daar zit wel een zware motor in verscholen. Die motor bij atleten is het hart. Het hart pompt het bloed rond en zorgt op die manier voor voldoende zuurstof en voedingstoffen in de spieren. Net dat, en alleen dat, bepaalt hoe lang en snel een duif kan vliegen. Hoe beter de zuurstof en voedingstoevoer, des te beter het gehele fabriekje werken kan.

BasisconditieHet hart is een spier en spieren hebben de eigenschap dat ze getraind kunnen worden. Hoe beter getraind een spier is, hoe meer rendement je er van kan verwachten. Duurtraining bij geleidelijke opbouw zorgt er voor dat het hart minder gaat pompen bij een idem belasting en bovendien per keer dat het pompt een groter bloedvolume rond zal gaan sturen. Dat groter volume zorgt dan op zijn beurt weer voor meer zuurstof en energietoevoer naar de organen en spieren toe. Dat zorgt eveneens voor een verbeterde afvoer van afvalstoffen en dan hebben we wat dat betreft het cirkeltje rond. Hoe beter de basisconditie, dus hoe meer rendement voor minder inspanning we van dat motortje verkrijgen Dan pas kunnen we verder.

GeduldSpieren, dus inclusief het hart hebben de eigenschap in rust of bij minder intensief gebruik terug aan rendement in te boeten. Concreet komt het er dus op neer dat je onder normale omstandigheden met duiven die niet of nauwelijks trainen nooit hoge toppen zal scheren en al zeker niet als er niet een voldoende basisconditie onder zit. Jonge duiven die al in februari - maart uren in de lucht hangen bouwen dan wel aan die basisconditie en ontwikkeling van het motortje maar zijn die tegen de tijd dat voor hen de opleervluchten en competitie er aan komt terug grotendeels kwijt. Dat terwijl die nu net tegen die tijd top zou moeten zijn om de verdere training uit te bouwen en in de competitie te kunnen “scoren”. Ze blijven immers niet weken aan een stuk uren en uren vliegen. Het moment van ontdekken, vliegen en wegtrekken

proberen we dus door middel van de wisselwerking koolhydraten-vetten zodanig te sturen dat die periode in hun cyclus net dan valt, zowat twee maand voor de competitieperiode er aan komt die we aangestipt hebben voor hen.

De opbouwIn grote lijnen komt het er dus op neer dat we jonkies eens gespeend zo lang mogelijk op het dak houden door ze voldoende goed te voederen. Te vette (nou ja) of zware duiven vliegen wel eens wat rond maar echt vaart en gedrevenheid kan je daar niet in terugvinden. Vanaf het ogenblik dat we de tijd rijp achten om ze hun conditie langzamerhand op te laten bouwen en het motortje te ontwikkelen voegen we geleidelijk aan meer ruwe celstof toe aan het voer en verminderen we ook de hoeveelheid voer. Meer ruwe celstof impliceert minder vetten en meer koolhydraten en daarop gaan ze makkelijker en vlotter op de vleugels.

En nog meerZitten we bijna aan het uur, voegen we geleidelijk aan weer meer vetrijke granen en zaden aan het voer toe en dat zal er voor gaan zorgen dat ze de trainingskwantiteit nog op zullen gaan bouwen. Eens daar goed in het ritme gaan we van start met de opleervluchten wat ons dan weer ruimte geeft hun oriëntatiesysteem wat extra te gaan trainen. Dat kunnen we makkelijk doen door ze in kleinere groepjes of zelfs alleen te gaan lossen. Hebben we daar een welbepaald niveau bereikt, kunnen ze mee de grote mand in om te wennen aan alle rompslomp daaromheen maar vooral aan het wedstrijdritme. Eens ze daar belanden, hebben ze een zeer goede basisconditie en daaraan vasthangend een goed getraind oriëntatievermogen. Tegen dan is de tijd rijp om de competitie aan te vatten en zullen ze ook minder lang maar wel intenser gaan trainen. Dat komt goed uit want dat is ongeveer ook gemiddeld genomen het ogenblik dat beide geslachten meer en meer oog voor elkaar gaan hebben. Dat zorgt voor extra motivatie en dat alles samen zorgt er voor dat ze goed en degelijk voorbereid op de door ons uitgepikte vluchten zouden moeten kunnen schitteren. Het hoeft niet gezegd dat de gezondheid ok moet zijn en de diertjes wat in hun mars moeten hebben...

Na de opbouwKomt het er op aan de basisconditie te onderhouden, het oriënteringsvermogen op scherp te houden en de gulden middenweg aan te voelen tussen inspanning rust, voeding en training voor onze atleten om in de beste omstandigheden het einde van het seizoen of “hun” periode te kunnen halen. Je kan ze zes tot maximaal acht weken top houden en dat op zich is al geen sinecure. In die zes tot acht weken zit een stukje “opbouw”, zal er een top komen te zitten en is er een deeltje “weg terug”. Ze moeten in die tijd de basisconditie kunnen behouden, gezond kunnen blijven zonder er veel aan te moeten gaan prutsen, niet overtraind raken door ze te vaak te gaan oplaten of ze te zware wedstrijden te kort op elkaar te laten vliegen enz. Ook de voeding zal moeten aangepast worden aan de intensiteit van het vliegprogramma, daarbij rekening houdend met voldoende recuperatie, ontslakking en het terug opbouwen naar de volgende vlucht toe. De minste hapering daarin betekent telkens een stukje op weg naar “af” en op het allerhoogste niveau tegen de allerbeste liefhebbers op die nationaals, betaal je dat gewoonweg cash!Het cirkeltje moet gewoon op alle mogelijke manieren rond zijn en dat is nu net de uitdaging of niet dan?Succes ermee!

Eddy Noel

U als trainer van uw jonge duiven Door Eddy Noel

10 DUIVENKRANT

Winterkweek… welke ‘no-good’ is daar toch ooit als eerste mee aangekomen? Een loopje nemen met de natuur lijkt zowat de tweede natuur van de duivenliefhebberij te worden. En voor al wie niet zo in is voor al de ‘hightech’ van dimmers, timers en lampen, is er hoop… blijft dat zo’n onnatuurlijk manoeuvre als winterkweek ook perfect kan slagen zonder al te veel knopjes allerhande… Wel met duiven die verder tip-top zitten, kweekconditie. Ben ik tegen winterkweek? Welnee, we spelen liefst in de champions-league van de duivensport, het vitessespel dus. En daarvoor heb je toch wel vroege jongen nodig of je kan vaak net zo goed je geld zonder meer gaan afgeven in het duivenlokaal. Wij zitten echter om te koppelen eind november niet echt op hete kolen, op een paar dagen zal het bij ons nooit aankomen, maar met Nieuwjaar wil ik toch ook wel al wat lege halve eischalen zien liggen op de hokken. We kweken maar twee volle rondes waaruit we de oude vliegduiven willen selecteren en die kweken we dan liefst zo vroeg mogelijk, kwestie van ze een gedegen opleiding te kunnen geven als vliegduif, en sportief toch een mondje te kunnen meespreken op die jonge duivenvluchten. Het nodige van het nuttige en onnodige scheiden… Een mooi gegeven en snel toegepast op de winterkweek kom ik alvast bij volgende analyse :Voorkoppelen ? Och ja, waarom niet ? Maar weet dat: “Waarom wel?” evengoed af te vragen valt. Op eigen hok krijgen ze grotendeels bij het koppelen hun partners voor de eerste keer te zien, en neem het maar van mij aan… Als het goed zit, is de liefde er echt niet minder om. Als het fout zit wil een nachtje ‘halfbaks’ bedenktijd ook wel meestal helpen. En voor de echte “die-hards” staan er nog wel een aantal hokken leeg om in alle rust van elkaars gezelschap te leren genieten. Allemaal niet echt onoverkomelijk dus. Het maakt het voorkoppelen niet meer noodzakelijk dan louter dat het nuttig is. Voor de kweek enkel leuk om de eieren nog net iets meer op zowat dezelfde tijd gelegd te krijgen.Bijlichten ? Ook weer nuttig om voorgaande reden, maar nodig? Men kan erdoor de duiven wel doen geloven zich in een andere tijd van het jaar te bevinden… En iedereen weet ‘in mei legt elke… enzovoorts’… Maar duiven die niet in een kweekconditie zitten komen daar ook niet in, louter door ze bij te lichten. Oké, de eieren vallen door al dat licht doorgaans toch wel een dag eerder te rapen… Maar al ooit iemand daardoor een prijs meer weten pakken in het vliegseizoen ? Eenmaal jongen in de nest is bijlichten wellicht wel nodig of op z’n minst nuttiger, want het scheelt al gauw een voederbeurt… en het daaropvolgend azen van de jongen… Waarom zouden zomerjongen ook weer doorgaans ‘mooier’ gekweekt liggen ? Enkel het verschil in de omgevingstemperatuur ? Ikzelf alvast zoek het eerder in het aantal voederbeurten wat de oudjes hun jongen toebedelen.Bakvastheid ? Moeten de (vooral) duivers reeds bakvast zijn voor het koppelen ? Ik weet alleen dat onze toekomstige jaarlingduivers pas op de dag van het koppelen voor de eerste maal hun weduwnaarsbak vanaf de binnenkant te zien krijgen. Volledigheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat ze wel al sinds half augustus op hun weduwnaarshok toeven… op de gekende ‘schapjes’, gehangen voor de gesloten bakken. Hokvast zijn ze tegen het koppelen wel al enigszins. Bakvast worden ze binnen de 5 dagen door het idyllische van de, voor de meeste vaak, eerste liefde. Na het spenen van de jongen komen de eerder vermelde ‘schapjes’ echter wel terug op het hok. Want dat is de kwaadste periode waarin die bullebakken van een oude duiven op zoek gaan naar het uitbreiden van hun territorium.Voeren in de kweekbakken ? Een echte aanrader… Persoonlijk vind ik, als je het op de moeite ervan steekt, dat men gewoonweg beter minder duiven zou houden. De relatie melker/duif krijgt er een ware ‘boost’ door. En zeker in de kweek, speen je er zelfstandiger jongen door.

Spenen met duivinnen ? Vaak enkel voor de gemoedsrust van de melker, want jongen die rond hun 25ste levensdag nog aan de rokken van hun moeder moeten hangen om niet te verkommeren, zullen op het einde van het seizoen toch niet meer op je hok zitten. Dus kan men ze er beter vroeger dan later al van tussenuit halen. Wanneer we om de tweede leg te vermijden, de jongen voor die 25ste dag (in de winter bij ons zowat de streefleeftijd) reeds speent, is het natuurlijk wel nodig om nog wat ouderdieren bij te plaatsen. Zeker in de winter zijn wij alvast niet heiliger dan de paus en laten we de verhalen van het bvb. spenen op 20 dagen zonder duivinnen, graag over aan de winterkampioenen. Echter oudere jongen spenen dan die van 25 dagen is ons alvast in het verleden ook niet zo goed bevallen want die kregen sneller een beduidende terugval dan die van de traditionele 5x5-ers. U ziet, niet alles aan tradities moet omver gegooid worden. Verder zijn er dit jaar weer een paar zaken die ik terug op een vlotter bereikbare plaats in mijn persoonlijke computer geplaatst heb… Wat was dat ook alweer van die ezel en die steen?Nu weet ik het wel weer… Te jong of te oud… gegarandeerd ‘prutsen’ in de winterkweek. Ja, een mens moet er zich om de paar jaar toch nog eens aan wagen om steeds bij hetzelfde uit te komen… Zomerjongduivinnen moet men niet ‘forceren’ in hun eerste winter, men wint daar echt niet veel mee. En echt oude rakkers geven een abominabel gemiddelde qua bevruchte eieren in de winterkweek. Niets nieuws eigenlijk, weer maar eens met de kop tegen de muur… Ziende blind…En na al die perikelen is het dan zover… net als bij zovele confraters is ook onze eerste ronde nu volledig gespeend van hun ouderdieren en de felste onder hen gaan zowat hun eerste flinke frisse neus halen. Bij het verschijnen van dit stukje zullen ook de jongen van de verlegde ‘ronde’ wel al gespeend zijn. Nee, vooraleer ik misbegrepen word, wij verleggen niet echt veel eieren van een eerste ronde. Heb in het verleden eens een boekje bijgehouden over die ‘verlegde’ jongen. En mijn slotsom was dat er niets echt pro te vertellen was… Dus laten we de natuur maar zijn gang gaan. Enkel maar wanneer na zo’n 10 dagen blijkt dat er koppels bij zijn die geen bevruchte eieren hebben, krijgen deze (als het enigszins past natuurlijk) eieren van wat in onze ogen onze betere kweekkoppels zijn, ondergeschoven. Dit jaar zijn zo van twee koppels hun eieren onder pleegouders gegaan… en nu maar afwachten of het effectief van onze beste kwekers zal blijken te zijn.Maar even niet te ver vooruitlopen, het duurt nog

wel even voor we gaan wedstrijdvliegen met deze jonge spruiten. Eerst ze nog even de vervelendste (toch voor mij) periode laten doorkomen. Het begint bij het dagelijkse buiten laten om, alvast toch de eerste tijd, hen ogenschijnlijk verveeld op het dak te zien rondslenteren… Geen grotere uitnodiging voor een snelle hap aan het adres van meneer of mevrouw roofvogel dan deze nog vrij hulpeloze supers in spé… Anderzijds is het niet echt die dreiging die me met een wrang gevoel over wat eerst nog komen gaat, doet zitten. Die roofvogels zijn soms wel een ware plaag. Maar het is iets waar we jaarlijks door moeten. En zolang ikzelf op het einde van het seizoen nog veel meer, dan die rovers van het luchtruim, duiven naar de ‘eeuwige vliegvelden’ verwijs… vind ik dat ik daarover niet moet zeuren. Daarenboven zijn die roofvogels vaak ook niet veel meer dan de zwarte schapen van de duivenliefhebbers… Elk jong dat durft achterblijven is ‘gepakt’, en ook de oude duiven die in winters geweld achterblijven kennen maar één enkele boosdoener… Ik hou niet zo van dat diaboliseren van die prachtige vogels, en al helemaal niet van het borstgeklop van sommige liefhebbers wanneer ze slinks meedelen hoe ze komaf met het ‘probleem’ willen maken. Erger heb ik het dus met wanneer onze jongen dan werkelijk goed gaan vliegen. Zijn ze dan al zo ver gekomen dat ook hun baasjes ze doorgaans tegen die tijd ook wel al wat beter kennen… Komen ze van hun trektochten in kleine groepjes of alleen terug en valt er al één met beide vleugels open op de valplank… pootjes gebroken en borst open… wonden die geen enkele mens ooit zou overleven… Tja, wie kent ze niet, de slachtoffers van de hoogspanningskabels. Wanneer mijn vader meedeelt dat “ze er nog maar eens ingezeten hebben”, is het altijd bang kijken naar wie er nu weer in de gewondenboeg zit, en wie er finaal niet meer op het appel verscheen. Het is bang het hok oplopen op zoek naar die waar ik ‘het’ in zag, … de favorieten … En ja hoor, ik heb ook nu al een favoriet op het oog… Schrijf maar op, het is de 822. Gekozen puur op voorkomen, want geboren uit een ‘probeerkoppel’ heeft hij natuurlijk geen broers of zussen met adelbrieven.Bang afwachten of hij het haalt. Of hij zijn favorietenstatus ooit waar kan maken op de vluchten. Hij heeft het wel niet getroffen, want net mijn favorieten breken makkelijkst hun vleugel of poten op die hoogspanning… of althans zo lijkt het toch.Och, eigenlijk is het met die duiven altijd wat…

Luc Lippens

Eigenlijk is het met die duiven altijd wat... Door Luc Lippens

SPAARACTIE

ACTION EPARGNE

25 €

9 stickers van 1L of 3 stickers van 5L geven recht op een Bongo-waardebon (Vino) van 25 €.

Meerdere (volledige) kaarten geven recht op een veelvoud.

9 autocollants de 1L ou 3 autocollants de 5L donnent droit à un bon Bongo (Vino) d'une valeur de 25 €.

Plusieurs cartes (complètes) donnent droit à un multiple.Priester Coulonstraat 100 / B-8930 Rekkem / T +32 56 41 24 07 www.vanrobaeysnv.be

in samenwerking met / en collaboration avec

Actie geldig van 23/11/2007 t.e.m. 31/10/2008 - Action valable à partir du 23/11/2007 jusqu’au 31/10/2008

11 DUIVENKRANT

Een tijdje geleden hebben we beloofd om u het verhaal te vertellen over het jaar dat ons vader zaliger de titel van Limburgs kampioen met de jonge duiven binnenhaalde. Het is een story die we u eigenlijk al jaren geleden wilden uit de doeken doen. Maar het is zo een onwaarschijnlijk gegeven dat we het steeds maar zijn blijven uitstellen. Geen mens zou dit geloven! En helaas! Ondertussen hebben we een beetje de reputatie opgebouwd dat u al onze stukjes maar best met een korreltje zout kunt nemen.Hetgeen volgt is, wij zweren het, echt gebeurd! Alles speelt zich af in de beginjaren 80. Pa was al enkele jaren sterk bezig. In de winter kweekte hij uit zijn 9 koppels oude en jaarduiven 16 jongen. Meer duiven had hij zelden of nooit. Een kweekhok? Dat was iets voor rijke melkers. Een gans jaar een kweekhok voederen om er een paar jongen uit te trekken? Dat zie je van hier! Hij had een erg simpele regel. Ofwel vloog een duif dikke prijzen, ofwel vloog ze buiten! Op het einde van het seizoen moest het financiële plaatje steeds een positieve balans vertonen. En er werd niet met de pet naar gegooid! Elk pakje piksteen of potje badzout stond in zijn boekhouding. De zeer weinige keren dat de eindafrekening een negatief saldo vertoonde, volgde er op de hokken steeds een ware ravage. Geduld of medelijden stonden op zulke momenten niet in zijn woordenboek! Twee van zijn zestien gekweekte jongen gingen verloren tijdens het eerste opleerproces. Toen de overigen al een tijdje goed aan het wegtrekken waren, liep het plots mis! Nadat de ouden hun dagelijkse ochtendtraining hadden afgewerkt, mochten de jongen het luchtruim in. Uren verstreken zonder dat er maar één pluim opdaagde. Heel laat in de namiddag kwam er een soort berusting dat waarschijnlijk de hele bende zou verloren gaan. Toen hij alle hoop al had laten varen, dook het hele pelotonnetje toch nog op! Het was ondertussen al aan het schemeren. De duifjes streken neer op de nok van het stalletje waar ze hun onderkomen hadden. De taferelen die zich daar afspeelden, deden je de haren overeind komen! De duifjes begonnen te kokhalzen. Het was net of er iemand een zakje knikkers over de pannen had uitgeschud. Het bleken heel dikke pitten te zijn. Met veel moeite werden de jongen binnen gelokt. Maar eten was er niet bij. Een enkeling kwam een paar kleine zaadjes pikken, maar het merendeel ging heel dik opgeblazen op zijn zitplankje postvatten. W a a r s c h i j n l i j k vergiftigd was het eerste vermoeden. s’Morgens ging hij met schrik in het hart kijken naar het resultaat. Tot zijn grote verwondering zagen de duifjes er goed uit.

Maar de mest die ze gedurende de nacht hadden geproduceerd, was niet om aan te zien. Als u ooit het Adenovirus in zijn ergste graad hebt meegemaakt, kunt u zich misschien een kleine voorstelling maken. Grote plassen met daar bovenop een blauwachtig soort mistlaagje. Na het ochtendrantsoen werd zonder veel hoop de slag opengezet. Maar de jongen stoven naar buiten en na een paar rondjes trokken ze weg! Doch weer met hetzelfde resultaat als daags voordien. Heel laat terug thuis en met weer dezelfde misselijk makende ceremonie van overgeven. Vader was ten einde raad! De duiven werden een drietal dagen binnen gehouden in de hoop dat ze van gedachten zouden veranderen. Helaas! De eerste keer dat de slag terug open ging, was het weer van dat. Als u ons vader zou gekend hebben zou u weten dat dit vreselijk op zijn systeem werkte. Hij was het gewoon dat de duiven zich hielden aan de regels die hij in gedachten had. We hebben zijn hakbijl een hele tijd in de koffer van onze auto verstopt, uit angst dat hij de hele bende naar het hiernamaals zou zenden! De felle discussies die we hierover gevoerd hebben, staan ons na al die jaren nog duidelijk voor de geest. We hebben zelfs getracht te achterhalen waar de duifjes naar toe trokken. We kenden de richting die ze namen en we gingen elke dag iets verder staan om de juiste vluchtroute te kunnen bepalen. In die tijd niet zo simpel. GSM bestond nog niet en dus moet de hele operatie bijna met een militaire precisie worden gepland. Tot 20 km ver hebben we het spoor kunnen volgen. Maar daar kwam de groep op grote hoogte en met een zodanige grote snelheid voorbij gevlogen dat het ons al snel duidelijk werd dat de beestjes nog lang niet op hun bestemming waren. De miserie bleef en bleef maar aanslepen! Het was ondertussen al veertien dagen voor de eerste leervlucht geworden. En plots viel alles terug in de plooi. Waren de bomen

of struiken leeg geroofd? Wie zal het zeggen? De duifjes begonnen nu aan een normaal vliegpatroon te trainen. Het seizoen dat die beestjes hebben neergezet, houdt u niet voor mogelijk. We hopen dat u ooit zulk een periode mag mee maken. Vanaf de eerste vlucht stonden ze bijna altijd allemaal op het resultaat. In Limburg eindigt het vluchtseizoen met de jongen voor de meeste melkers met de provinciale autovlucht uit Orléans. Pa korfde daar dertien duifjes op in. Binnen de kortste keren zat de klok vol! Toen we in de auto stapten om met de klok naar het lokaal te rijden viel de nummer dertien. Ons eerste gedacht was natuurlijk dat de vlucht een heel gemakkelijk verloop had gekend. Niet dus! We hadden in het lokaal al halvelings een stuk in ons voeten vooraleer de eerste melkers kwamen binnen gestrompeld! Het was een keiharde wedstrijd geworden. Pa begon met de elfde prijs, en zijn twaalfde duif eindigde nog net in de top 700 tegen ruim 13.000 duiven! Hij werd meteen ook Limburgs kampioen met de jongen 1ste en 2de inzet. Dat was niet zo moeilijk, gezien het feit dat zo goed als al zijn jongen elke week hun prijs vlogen. De pitten hebben nog jaren in een potje op het hok gestaan. Aan tientallen mensen is gevraagd of die dingen hun niet bekend voorkwamen. We zijn er nooit in geslaagd om te achterhalen waar die beestjes zo verzot op waren geweest. Waarschijnlijk moet het een uitheemse plant geweest zijn, gezien het tijdstip van vruchten dragen. Het kan natuurlijk ook heel goed zijn dat die bessen totaal geen invloed gehad hebben op het uitzonderlijk sterk presteren van die jongen. Het zal voor altijd een onopgelost mysterie blijven.

www.demoedelozemelker.be

DE MOEDELOZE MELKER

Echt gebeurd!

�����������������������������������������������

������������������������

���������������������������������������������������������������������������������������������������������

�������������������������������������������������������������������������

���������������������������������������������������

�����������������������������������������������������������������������������������������������

12 DUIVENKRANT

De combinatie André & Jenny Dierick –Desmet uit Rumbeke - fusiegemeente van de prachtige inkoopstad Roeselare in hartje West-Vlaanderen – vormt een naam als een klok in de kustprovincie als het op halve fond aankomt….Wat deze kolonie in de loop der jaren uit haar mouwen schudde is duivensport op topniveau. Na een superieur seizoen 2007 mochten André en Jenny zich andermaal verheugen in een 1ste provinciale asduif en dit voor de 7de maal in een tot op heden “briljanten” loopbaan als duivenliefhebber.

Een brokje nostalgie !!In de 80-er en... tot halverwege de 90-er jaren speelden zij op Clermont - Dourdan – Orléans… de concurrentie op een hoopje. Overwinningen, kettingreeksen aan topprijzen én provinciale asduiven waren er het merk van het huis. Zo behaalden zij in die periode volgende provinciale asduiftitels:

- in ’84: met de “Schicht”- in ’87 : met de “Sultan” (later een uitzonderlijke

vererver)- in ’90 : met “den As”- in ’92 : met de “Straaloge”- in ’93 : met de “Provinciaal” (op snelheid)- in ’95: met de “Provinciaal” (op halve fond)

Bij deze spreken we dan nog niet over de vele dichte ereplaatsen die zij in de provinciale asduifcompetitie behaalden !Het was ook de periode waarbij bepaalde Dierick-duiven een begrip vormden in de streek. Echte cracks als de “Van Impe”, de “Bijter”, de “Schicht”, de “Sultan”spraken tot éénieders verbeelding ! Het waren niet alleen stuk voor stuk grote kampioenenduiven maar eveneens uitzonderlijke verervers die de “kroon” van deze topkolonie hoog hielden via hun afstammelingen. Niet alleen op eigen hok zorgden deze uitzonderlijke vlieg- en kweekduiven voor excellente nakomelingen, ook op andere hokken werd met de Dierick-duiven bijzonder succesvol gespeeld. Vooral de lijn van de wondere “Sultan” is op meerdere kolonies “the top of the bill” geworden.Een paar jaar vóór de eeuwwisseling kwam er aan al dat duivengeweld plots een abrupt einde.Een haast mysterieuze ziekte stak bij André de kop op met af en toe lang verblijf in het ziekenhuis en het machteloos gevoel dat de duiven door deze ziekte meer en meer op de tweede plaats kwamen te staan… Toen werd er besloten om het hokbestand drastisch in te krimpen en werden veel goeie vlieg- en kweekduiven van de hand gedaan. Puur uit noodzaak… omdat er voor Jenny onvoldoende tijd overbleef om de duiven te verzorgen, naast de tijd die zij bij de verzorging aan André moest spenderen. De duivensport van André beperkte zich alleen nog om vanuit zijn zetel in de keuken wat naar de duiven te kijken die op de tuinhokken zaten. Op de zolderhokken zat geen pluim meer. Alles weg ! Een handvol jaren bleef André sukkelen met de gezondheid… het ging van kwaad naar erger... Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, altijd maar “onderzoeken” en nog eens “onderzoeken” en uiteindelijk… Wat velen toen niet meer verwacht hadden, gebeurde dan toch ! Na veel zoek– en denkwerk vonden de artsen de gepaste medicatie voor deze geheimzinnige ziekte. André voelde zich dag na dag beter worden…de drang naar de duiven was er opnieuw ! Duiven van de oude soort werden teruggehaald en een nieuwe start bleef niet lang uit ! Zo zijn André en Jenny sinds een handvol seizoenen terug van een (noodgedwongen) tijdje weggeweest.We schrijven 2005 ! Ten huize A & J Dierick worden 12 x 1ste gewonnen….

We schrijven 2006 ! Ten huize A & J Dierick worden 13 x 1ste gewonnen…Nu schrijven we 2007 ! Ten huize A & J Dierick worden 19 x 1ste gewonnen…Het spreekwoord: “Dierick kwam, zag en won…” lijkt weer “in” te zijn, juist zoals het was in de 80-er en 90-er jaren.

Afstammelingen uit de lijn van de “Sultan” komen in meerdere generaties nog steeds op het voorplan !Opmerkelijk is wel dat de lijn van de “Sultan” niet enkel op eigen hok, maar ook op andere hokken wonderwel voortzet. Het is een feit dat André en Jenny bij de zogenaamde “heropstart” vooral “hun” oude soort uit de “Sultan” zijn gaan terughalen, goed wetende dat deze superduif een enorme vererver was. Het heeft hen uiteraard geen windeieren gelegd… De aanvulling van hun hokbestand kwam er via liefhebbers uit de regio die bijzonder sterk presteren met ondermeer duiven van hun oude soort (daarvoor niet allemaal , maar toch een groot deel ervan): vooral met duiven van Eric Vermander uit Oekene en A & R Oosterlinck uit Rumbeke (o.a. de lijn van de provinciaal kampioen van Adh. Verscheure uit Kachtem) wordt enorm gelukt . Verder duiven van de Gebrs. Lesage uit Rumbeke, van Ant. en Daniël Vanrobaeys uit Rumbeke, van bij Michel Vandemaele uit Moorsele, en nog meer van dat… met duiven via o.a. Rob. Depotter, Gevaert-Van Schorisse, Georges Maertens, A. Kindt.

Het systeemEr wordt gestart met plusminus 30 weduwnaars (oude en jaarse samen) op 2 tuinhokken en één zolderhok. Vóór het koppelen wordt een 6 daagse

kuur met “Tricho-Plus” toegepast. Op 27 november wordt alles gekoppeld voor winterkweek, éénmaal de duivers opnieuw naar hun duivin “kijken” worden alle weduwnaars gescheiden. In februari wordt geënt tegen paramyxo (zowel oude als vroege jongen). Op 6 maart gaan de weduwnaars terug samen om plusminus 5 dagen te broeden, daarna gaan ze op weduwschap. Ondertussen werd er licht gevoederd. Eénmaal de weersomstandigheden het toelaten begint men de duiven op te dragen. De eerste vlucht is Arras, maar er wordt pas gestart bij mooi weer. Vóór de start is er nog een 6-daagse kuur met Tricho-Plus op het voeder. Iedere week 1 dag vitamines. Verder regelmatig biergist en lookolie. Iedere week ook 1 dag electrolyten. Bij de jonge duiven is het systeem hetzelfde. Zij worden verduisterd vanaf begin maart tot einde mei. Steeds lichte voeding en vanaf de halve fondvluchten wordt gespeeld op het systeem van de schuifdeur.

Tot zover onze blik op het schitterend seizoen 2007 bij André en Jenny Dierick-Desmet uit het Westvlaamse Rumbeke bij Roeselare. Een kolonie die sinds een handvol seizoenen opnieuw “brokken” maakt op de halve fondvluchten in het midden van de provincie West-Vlaanderen …….Wij wensen hen van harte te feliciteren met deze schitterende prestaties.Meer uitslagen én topduiven van deze supertandem vindt u op www.pitts.be.

J. Mestdagh

André & Jenny Dierick-Desmet uit Rumbeke-Roeselare:

Vanrobaeys Melker Halve Fond Ouden en Jaarsen 20071ste prov. asduif Halve Fond Oude KBDB

André en Jenny, apetrots na het in ontvangst nemen van hun reis op ons Duivenkrantfeest. Zo blij dat ze na persoonlijke ellende terug aan de top staan in de

duivensport! Wat moet een mens nog meer hebben…

Een échte topper, Tom, 1ste provinciale asduif halve fond. PICHÓNESDe oplossing voor

jonge duiven!

De problemen met de jonge duiven zijn een jaarlijks terugkerend fenomeen. Jonge leeftijd, stress, wedstrijden, hitte en extreme weersomstandigheden zorgen ervoor dat heel wat hokken grote problemen kennen met hun jonge

duiven. Pichónes biedt hierbij de oplossing! Pichónes is een 100% natuurproduct en biedt ondersteuning aan de jonge garde gedurende opgroei en vliegseizoen. Vanaf de leeftijd van 6 weken best dagelijks toedienen via drinkwater of voer aan de dosering van 5ml/liter of 5ml/ 1.5 kg voer.

Meer info: www.pichones.beof Vanrobaeys nv

Tel: 056/41.24.07 - Fax: 056/42.22.22info@vanrobaeysnv.be

DUIVENSPORTBE LGI Ë

13 DUIVENKRANT

Zedelgem,in de volksmond “Zillegem” genoemd is de bakermat van een duivenminnend volk. In de Diksmuidseheirweg speelden vroeger bijna evenveel gezinnen met duiven in vergelijking met het huidige duivenmelkersbestand in heel de gemeente !Grootvader Remi, zoon Dirk en kleinzoon Dieter houden de traditie van de familie in ere. Ze kregen de duivenmicrobe van de overgrootvaders met de paplepel ingegoten. Er is ondertussen natuurlijk wel veel veranderd. De duivensport is nu meer een beroepssport geworden en alles is veel beter uitgekiend. Aldus Dirk.

FamiliesportRemi heeft het geluk, of het ongeluk, op de plaats te wonen waar de hokken gevestigd zijn. Dit betekent dat hij de meeste zorgen op zich dient te nemen. Hij is dus de hoofdsoigneur.Met als gevolg dat hij dan wel de boter opgegeten heeft wanneer het soms eens wat minder gaat! We kennen dit allemaal, we zoeken in dergelijke situaties dan snel een zondebok. Omgekeerd is dan natuurlijk het feit dat Remi zichzelf een medaille mag opspelden bij positieve resultaten. Ere wie ere toekomt, hé!Kleinzoon Dieter helpt na zijn dagtaak en in het weekend indien nodig. Hij koppelt op papier en houdt alle afstammingen bij ! Hij is de man van de administratie. En hij kent foutloos alle duiven.Zoon Dirk heeft als bankdirecteur een uiterst druk agenda op te volgen en maakt zich zoveel als mogelijk vrij om te helpen met o.a. het reinigen van de hokken. Hij is de man van de spelbeslissingen, hij mandt in en houdt de uitslagen bij. En samen met zijn sympathieke vrouwtje Francine onderhoudt hij de ‘public-relations’… en dit zijn er heel wat! Zaterdag is steeds een superdrukke ‘duivenmelkersdag’. Duiven inmanden, duiven opwachten, duiventelefoontjes plegen en beantwoorden, met het elektronisch constateersysteem naar de lokalen rijden… Gelukkig is het trio flink op elkaar afgestemd en zorgt Francine getrouw voor de weekend–catering. Van een familiegebeuren gesproken.

VisieDirk vindt de duivensport niet langer meer een hobby voor de gewone man in de straat, al hoopt hij dat zoiets terug mogelijk moet kunnen worden mits enkele inspanningen van de betrokkenen. Er moet broodnodig een ondersteuning komen voor diegenen die starten in de vorm van een hok, constateerinstallatie (mogelijkheid tot huren…) en lukkende duiven. Zo zijn de middelen en de motivatie er onmiddellijk en dient er niet afgehaakt te worden. Zo wordt de duivensport heel wat aantrekkelijker voor de starter. Ook politici moeten aangesproken worden voor onder andere de reglementering van de hokkenbouw. Er zijn nu reeds verkavelingen waar we verdorie geen huisdieren mogen houden… waar eindigt dit ?Dirk heeft heel wat positieve accenten gezien in Portugal waar de duivensport echt leeft en ook uiterst aantrekkelijk is. Onder meer door een beperkt aantal vluchten en heel weinig administratieve rompslomp. Verder stelt de gemeente grond ter beschikking om er één lokaal per gemeente op te richten. Er zijn verder geen lasten. Dit lokaal wordt verhuurd aan

een gerant en zo zijn er geen kosten want de huur bekostigt deze. Er wordt in Portugal ook telkens evenveel grond vrijgehouden met bestemming groen en dieren als er grond gebruikt wordt bij de bouw… Kunnen we hier in ons Belgenlandje nog iets van leren. Arras, Clermont en Ablis de vrijdag of donderdag inkorven en de zaterdag de vlucht, laat toe dat het gezin de zondag vrij is, aldus Dirk. Indien er de zaterdag niet kan gelost worden, is er de zondag nog een tweede kans. Lukt dit ook niet, dan de duiven terugbrengen.

DuivenbestandDe familie Schreel huisvest een 30-tal koppels kwekers en ze bezitten een groep van een 70-tal weduwnaars. Verder kweken ze jaarlijks zo’n 150 jongen, maar zijn wat blij wanneer ze er een 90-tal

kunnen overhouden. Reden: Ze wonen bijna net onder een hoogspanningsleiding. Hun duiven verblijven in 2 volières, 12 hokken en 6 kweekboxen. Ze bezitten volgende rassen : Patrick Gilles, Lionel Debusschere, Marc Pollin en Ferdinand Denduyver…

VerzorgingDuivensport zonder medicatie kan natuurlijk niet, maar Dirk is er niet kwistig mee, hij houdt de bewuste duif of duiven desnoods liever eens thuis. In de winter wordt bijna geen beroep op een veearts gedaan, doch in de zomer is er een veertiendaagse controle. Tijdens het seizoen is ‘stiptheid’ de regel. Stiptheid bij de voedingsbeurten en stipheid bij de trainingsmomenten. Aan het begin van het seizoen wordt licht gevoederd en een dag of drie voor de verre vlucht wordt zwaardere kost voorgeschoteld. Er wordt verduisterd en dit jaar zal geëxperimenteerd worden met het behouden van een constante temperatuur op het hok.

PrestatiesDirk houdt van de ééndaagse fondvluchten (Bourges-Cahors-Montauban…). Hij kickt op vroege aanmeldingen en het regelmatig arriveren van duiven van verre vluchten.

HerinneringenSpetterende herinneringen worden overgehouden aan het feit dat in 2001 op de verjaardag van Dieter door een tweejaarse doffer de eerste prijs Barcelona werd veroverd. Minder leuk was echter het feit dat in 2007 een duif werd doodgevonden in Ardooie. Hij had al een eerste provinciaal Poitiers gevlogen en was de derde asduif op de Brugse kampioenschappen!

DopingDopingcontrole bij alle provinciale kampioenen zou de regel moeten zijn. Hier moet de beslissing steeds bij de bond liggen. Dopingcontroles voor het seizoen of voor de inkorvingen ware ook opportuun.

Tot Slot“Er MOET verandering komen. Niet langer meer beloven en niks doen. Het is nu aan de durvers.”, aldus een gemotiveerde Dirk Schreel. Maar het heeft niet mogen zijn. De vlucht Soulliac te Gistel was één brug te ver. Het durven moet hij aldus overlaten aan anderen. Eén troost voor de familie Schreel:Dirk zal zo wel meer tijd hebben om aan zijn duiven te besteden. En ik hoop dan ook dat één van zijn dromen bewaarheid wordt. Een nationaal in 2008 ! Is dit niet een keitof gedacht? Het is de familie Schreel van harte gegund !

Enkele uitslagen van hun topduiven leest u op www.pitts.be.

Suzy en Fredje

SATELLIET SUZY: TELKENS ALS IK EEN LIEFHEBBER ZIE...

DUIVENSPORT = FAMILIESPORT

Bij Remi, Dirk en Dieter Schreel

Hoofdsoigneur Remi Schreel

De hokken ten huize Schreel

Familie Schreel

De schitterende kweekboxen

14 DUIVENKRANT

Alles wat u moet weten over uw provincie

PROVINCIALE WEETJES

ANTWERPENMonick Nijs0476/54 24 80 monicknijs@telenet.be

Reacties van lezers

Onze provinciale weetjes worden door vele liefhebbers gelezen en regelmatig mogen wij van lezers positieve reacties hierop ontvangen. Reacties zijn trouwens steeds welkom. De provinciale weetjes zijn voor een groot stuk bedoeld om kenbaar te maken wat er leeft onder de liefhebbers. We mochten een schrijven ontvangen van Paul Bal uit Aartselaar. Hij wilde reageren op een artikel in de Duivenkrant van 10/01/08 waar werd aangehaald dat op snelheid door bepaalde verbonden wordt beslist om jongen en oude duiven samen te lossen. Dit is nadelig voor de liefhebbers vooral voor diegenen die manueel

klokken. Dit onderwerp leeft nog steeds heftig onder de

liefhebbers. Paul Bal richtte in het verleden reeds een brief aan Dhr Vermeulen met de vraag om de liefhebbers die manueel klokken toe te laten om geen potje te gebruiken. Dit zou tijd besparen vooral voor de oudere generatie die niet meer geneigd is een elektronisch systeem aan te schaffen maar eerder geneigd is te stoppen. De vraag van Paul Bal was zeer duidelijk en terecht. Vanuit Brussel kreeg hij een antwoord dat we u niet willen onthouden.

Mijnheer,We melden u ontvangst van uw schrijven van 29/11/07

dat werd voorgelegd aan Dhr Wauthy. Niettegenstaande hij begrip betoont voor uw situatie, en deze van alle liefhebbers die nog manueel constateren, kan hij geen bonificatie toestaan…Bij de KBDB in Brussel hebben ze de vraag van Paul Bal blijkbaar niet goed begrepen. Dhr Bal vraagt om de liefhebbers die manueel klokken toe te staan om geen potje te gebruiken, hierop geeft Brussel antwoord dat een bonificatie niet wordt toegestaan. Het antwoord heeft niets te maken met de vraag. In Nederland hoefden de liefhebbers vele jaren geleden reeds geen potje te gebruiken om manueel te klokken. In Frankrijk werd in een bepaald departement bonificatie toegestaan door enkele seconden voorsprong te geven aan de liefhebbers die manueel klokken. Wanneer gaat België volgen met de vooruitgang? Monick Nijs

75-jarige Entente brengt in een ver-zorgd en sfeervol feest hulde aan zijn kampioenen uit 2007.

Chris Hebberecht uit Evergem voor de 2e maal in drie seizoenen : 1e Algemeen Kampioen.De ruime feestzaal van Hotel-Restaurant “Cortina “ te Wevelgem zat op zondag 9 december overladen vol met nationale en internationale fondtoppers ,hun familie en veel schoon volk. Reden van dit samenzijn was de “Dag van de Belgische Verstandhouding” die in 2007 haar 75-jarig bestaan vierde. Als nabeschouwing mogen wij jullie meegeven dat de “Entente” op verre na nog niet aan haar einde is….integendeel we zagen er niets anders dan tevreden en blije en gelukkig mensen …..Meer nog …..alles verliep in een uitzonderlijk goeie sfeer met telkens een daverend applaus aan het adres van de diverse winnaars. Nu echt eens een bijeenkomst waar de aanwezigen vol enthousiasme de laureaten gaven waarop ze recht hadden, namelijk

een warm applaus…iets dat we hélaas op meerdere feesten in de Vlaanders toch nog zo weinig mogen meemaken, hoe spijtig het ook is !!

Voor de tweede maal in drie seizoenen wist Chris zich als 1e algemeen kampioen van de Entente te plaatsen. Dit moest gebeuren met 1e + 2e ingetekende op Brive – Montauban – Irun (14/7) – Irun (21/7) – Narbonne en Perpignan. Met 11 punten op de maximale 12 klaarde Chris deze klus . In totaal waren er 4 liefhebbers die 11 punten behaalden. Naast Chris waren dat in volgorde Maurice Delbar uit Oeudeghien , Luc Van Coppenolle uit Ouwegem en Marcel Vanden Abeele uit Ronse. Dan volgden er 7 liefhebbers met 10 punten. U merkt dat zelfs in een turbulent seizoen als 2007 de strijd bikkelhard was. We geven hen in volgorde volgens de coëfficiënten: Sylvère Toye , P & S Saeytijdt, Van Damme – Boddaert, P & D Houfflijn, R & M Denolf, Roger Vereecke en Simon & Chr Neuckermans.

De sterkspelende tandem Paul en Sven Saeytijdt uit Nederbrakel wonnen het Kampioenschap Grote Fond.

Paul en Sven moesten hiervoor met 1e + 2e ingetekende duif in de “strijd” tegen de concurrentie op Montauban, 2 x Irun, Narbonne en Perpignan waarzeggen. Zij behaalden 8 prijzen en wonnen op coëfficiënten. In deze competitie waren er 6 liefhebbers met 8 prijzen :

1. P & S Saeytijdt 2. Ivon Deneufbourg3. Luc Vancoppenolle4. Roger Vereecke5. Fernand De Waele 6. Maurice Delbar

Sylvère Toye wint met de “Zatopek” , de 1e Asduif 2007 van de Entente en de Ereprijs Voorzitter Filip Norman.Om deze titel in de wacht te kunnen slepen plaatste de 3114300/03 van Sylvère zich als volgt:

83e nat Brive 16007d10e nat Irun op 5846d8e nat Perpignan 5547 d en dat was amper 1,25%

Andere winnaars én foto’s vind je terug op www.pitts.be! Jacques Mestdagh

WEST-VLAANDEREN

Als een donderslag bij heldere hemel!

Firmin Schleininger uit Gros-Rederching kapt definitief met de duivensport!

Één van de beste Franse kolonies en zeker de meest markante figuur op het gebied van de zware fond in Frankrijk.

2 internationale overwinningen5 nationale zeges1ste Europese asduif zware fond in ‘98

Een kolonie gebaseerd op de beste afstammingen voor de zware fond, door rechtstreekse aankopen bij toppers als:Van der Wegen, Kipp und Söhne en Werner Bölting

De totale verkoop van zijn kolonie zal doorgaan op 15 en 16 maart e.k. in zaal Le Ramier in Lessen/Lessines.Deze verkoop wordt georganiseerd en valt onder de verantwoordelijkheid van La Vie Colombophile. Verkoopprogramma’s kunnen aangevraagd worden op 0478/43.50.57 of via la@vie-colombophile.be. U vindt ook meer informatie op

www.pitts.be!

Top 10 internationaal duivinnen1e internationaal Narbonne 20071e internationaal Barcelona 19982e internationaal Marseille 19982e internationaal Marseille 19954e internationaal Marseille 20035e internationaal Carcassonne 2006

Top 100 internationaal sinds 19942e internationaal Barcelona 98

5e internationaal Narbonne 075e internationaal Pau 969e internationaal Perpignan 0412e internationaal Pau 9818e internationaal Perpignan 0021e internationaal Marseille 9825e internationaal Marseille 9931e internationaal Marseille 9833e internationaal Marseille 9434e internationaal Carcassonne 0638e internationaal Pau 9938e internationaal Marseille 9542e internationaal Perpignan 9842e internationaal Perpignan 0543e internationaal Perpignan 0552e internationaal Marseille 9454e internationaal Marseille 0059e internationaal Marseille 9861e internationaal Marseille 9761e internationaal Marseille 0469e internationaal Carcassonne 0676e internationaal Marseille 0381e internationaal Barcelona 0792e internationaal Pau 0794e internationaal Marseille 9895e internationaal Marseille 9699e internationaal Marseille 9799e internationaal Marseille 98

99e internationaal Marseille 99

Top 10 nationaal sinds 19971e nationaal Narbonne 071e nationaal Barcelona 981e nationaal Pau 981e nationaal Pau 991e nationaal Perpignan 002e nationaal Marseille 973e nationaal Marseille 983e nationaal Perpignan 045e nationaal Narbonne 075e nationaal Marseille 976e nationaal Barcelona 076e nationaal Marseille 986e nationaal Marseille 026e nationaal Perpignan 017e nationaal Carcassonne 067e nationaal Perpignan 987e nationaal Marseille 978e nationaal Marseille 059e nationaal Marseille 9910e nationaal Perpignan 0010e nationaal Marseille 0511e nationaal Narbonne 0711e nationaal Barcelona 0311e nationaal Barcelona 0411e nationaal Marseille 03

15 DUIVENKRANT

Levensblij Oudenaarde dankt dui-venminnend Zuid Oost-Vlaanderen

De steunactie ten voordele van Levensblij Oudenaarde, een school voor kleuters met een matige tot ernstige mentale handicap, kende een onverhoopt succes. Op zaterdag 26 januari werd met belangstelling uitgekeken naar de respons op een nieuw initiatief. De voortekens waren gunstig: een enthousiaste ploeg aan het roer, alle duivenkampioenen uit de ruime regio die bereid waren iets te schenken en een onverdroten inzet vanuit de school zelf. Louis Declercq, voortrekker binnen de ploeg Vermeersch, kan drie dagen later het resultaat nog steeds niet geloven. “Wij hebben met een heel gedreven team onze schouders gezet onder deze actie. Wij vonden het heel belangrijk dat het opzet – steun verlenen aan deze bijzondere school - voldoende in de picture bleef. Met veel plezier hebben wij vastgesteld dat de opendeurdag massaal bezocht werd, meer bezoekers konden wij echt niet aan. Tenslotte draaide het allemaal rondom de toekomst van een vijftigtal kinderen.”“Vandaag ben ik nog steeds geëmotioneerd over de spontane reacties van onze duivenliefhebbers.

Dankzij de brede media-aandacht in de laatste weken van januari oversteeg ons initiatief de toch wel beperkte wereld van de duivenmelkers en kregen wij vanuit diverse maatschappelijke hoeken vragen over dit gebeuren. Kortom, het gebeuren leefde hier in Oudenaarde.”De opsplitsing om een steunbonactie uit te bouwen naast de duivenverkoop bleek een voltreffer van formaat. Louis Declercq beleeft deze zaterdagnamiddag opnieuw: “Nog voor de eigenlijke verkoping waren alle steunbonnen – toch zo’n 130 in totaal - verkocht. Aan een democratische prijs van 25 euro bleef na een halfuurtje niets meer over. Bovendien behaalden wij voor de 75 aanbiedingen een gemiddelde prijs van 150 euro. De giften van de plaatselijke kampioen Charles Vanlancker en fondman Chris Hebberecht uit Evergem werden het meest geapprecieerd. Na aftrek van de kosten kunnen wij een bedrag van ruim 13.500 euro schenken aan deze school. Dit bedrag overtreft de meest optimistische ramingen.”

Op de agenda in februariVia deze provinciale weetjes schenken wij in

OOST-VLAANDERENEtienne De Mûelenaere

etienne.demuelenaere@telenet.be

februari aandacht aan de zilveren editie van de kampioenenhuldiging van de Vriendenkring der Meetjeslandse duivenliefhebbers. Deze feestviering staat geprogrammeerd nu zondag 10 februari om 14 uur in het André Trensonstadion, Ringbaan 23 te Adegem. Hoogste eer hierbij is voor Marijn Laureyns, algemeen kampioen 2007 van het Meetjesland. Voor het programma en meer details verwijzen we graag naar www.pitts.be.

Volgende week zaterdag, 16 februari, openen de Oktoberhallen in Wieze hun deuren voor de provinciale kampioenendag Oost-Vlaanderen. Deze 62ste editie wordt een bisuitgave voor Marijn Laureyns: na het Meetjesland veroverde hij in het voorbije jaar ook de hoogste onderscheiding binnen de ganse provincie.

Op de vooravond van het nieuwe seizoen kijken we tenslotte nog even terug op 2007. Oost-Vlaanderen is de provincie met het meest aantal duivenmelkers en wellicht ook maatschappijen, doch de algemene neerwaartse trend van onze hobby is ook hier niet tegen te houden. Wat verwachten wij voor de volgende jaren? Cijfers en prognoses, u verneemt het allemaal via deze weetjes!

Etienne De Mûelenaere

LIMBURGPiet Aelberts

piet.aelberts@gmail.comZes maatschappijen haken af

De jongste twintig jaar is het aantal duivenmelkers in Limburg gehalveerd tot minder dan 4.000 en ook het aantal maatschappijen – dit jaar alleen al zes - gaat er verder op achteruit. Uit een onderzoek, dat in 2005 werd uitgevoerd, blijkt dat Nieuwerkerken nog het duivendorp bij uitstek is, met 12 melkers per 1000 inwoners. Ter vergelijking: als Genk met zijn 65.000 inwoners ook 12 melkers per 1.000 inwoners zou tellen, dan zouden er in deze mijngemeente 780 duivenmelkers zijn. Welnu, in plaats van 780 zijn het er welgeteld 106. Herk-de-Stad, Wellen, Heers en Hoeselt scoren nog redelijk. Het zijn allemaal landelijke gemeenten in het zuidwesten van de provincie. In 1985 telde Limburg nog 8.103 liefhebbers, 10 jaar later nog 6.502 en in 2005, nog eens tien jaar later, nog amper 4.123. Nu ligt dat aantal een heel eind beneden die 4.000. Bijkomende verbijsterende vaststelling: 20 procent van de liefhebbers is ouder dan 70 jaar. In Nieuwerkerken mogen ze zich zowel qua ledenaantal

als sportieve prestaties nog verheugen op positieve klanken.

Van voorzitter Edgard Bamps vernamen we dat Het Vrije Spel 79 hoklijsten heeft, maar twee minder dan in 2007 en nog eens twee minder dan in 2006. “We boeren hier erg goed, er zijn enkele hoklijsten van liefhebbers uit buurgemeenten bijgekomen. En in ons lokaal Het Vrije Spel aan de Kerkstraat is gezelligheid troef.”

Teloorgang

Van KBDB-secretaris Eric Dubois kregen we - snel en nauwkeurig - de gevraagde inlichtingen in verband met de Limburgse maatschappijen. Er zijn nog 97 maatschappijen in onze provincie (tegenover 118 in 1990). Dat betekent dat er de jongste 20 jaar 21 maatschappijen verdwenen zijn. Maar wat vooral opvalt, is dat de neerwaartse tendens de laatste jaren veel sterker is dan in de eerste jaren. Grosso modo mag je stellen dat tot in 2000 5 zijn weggevallen en

daarna 16. Bijkomend pijnpunt: van de 97 resterende verenigingen zijn er 12 die minder dan 20 leden hebben. Zes maatschappijen stuurden voor 2008 geen hoklijsten meer binnen: De Hoop Lanaken (28 hoklijsten in 2007) en gesticht in 1888;De Reisduif Valmeer (14 hoklijsten in 2007), gesticht in 1912; Runkstvereniging Hasselt (19 hoklijsten in 2007), gesticht in 1947; De Heideduif Borlo (17 hoklijsten in 2007), gesticht in 1959 ; De Vrijheid Velm (25 hoklijsten in 2007) en gesticht in 1910; De Toekomst Riemst (31 hoklijsten in 2007), gesticht in 1923.Eric Dubois: “Naast het probleem van de veroudering van het ledenbestand, worden we tevens geconfronteerd met het probleem om personeel te vinden, alsook het vinden van een geschikt lokaal.

De Toekomst Riemst bijvoorbeeld met toch nog 31 leden, is teloorgegaan door gebrek aan een lokaal. De meeste cafés van vroeger werken nu ook met snacks waardoor er met het oog op hygiëne voor de duivenvrienden geen plaats meer is”.

Piet Aelberts

Kampioenschap halve fond Obrafo – Tienen…

Op vrijdag 22 februari viert men in het duivenlokaal te Tienen–Kumtich de kampioenen van de halve fond. Klinkende namen als Lambrechts-lismont, Omer Coeckelberghs, Paul Beckers, René & Patrick Draye, Leon Kemerlinckx… wisten zich in het verleden te klasseren in de nationale en provinciale kampioenschappen mede dank zij het groot aantal duiven dat men wekelijks bij elkaar krijgt in dit schitterend samenspel. Neem daarbij de automatisch dubbeling in Petit Club Fleurus en men krijgt een coëfficiënt om achterover te vallen tenminste… indien u goede duiven bezit want daar begint alles mee.

Vanaf 19.00 u bent u welkom in de St. Barbarastraat 3 te Kumtich.

Beste hok oude: 1 Jean Rucguoy 2 Lambrechts-Lismont 3 Paul Beckers 1+2 oude: 1 Lambrechts-Lismont 2 Paul Beckers 3 Frans Nijns & zoon

Asduif oude: 1 Frans Nijns & zoon 2 Paul Beckers 3 J&O Perilleux

Beste hok jaarse: 1 Eric Eyletten 2 Willy Christiaens 3 Daniël Mauroy

1+2 jaarse: 1 Paul Beckers, Willy Christiaens 3 Leon Kemerlinckx, Sabrina Brugmans, Willy Secretin, Eric Eyletten

Asduif jaarse: 1 André Monette 2 Paul Beckers 3 Eric Eyletten

Beste hok jongen: 1 Lambrechts-Lismont 2 Willy Christiaens 3 Jos Surkijn 1+2 jongen: 1 André Clemens 2 Eric Eyletten 3 Lambrechts-Lismont

Asduif jongen: 1 Lambrechts-Lismont 2 André Clemens 3 Roger Vanderstukken

Algemeen hafokampioen Obrafo 1 Lambrechts-Lismont2 Willy Christiaens 3 Paul Beckers

Toon Veulemans

BRABANTToon Veulemans0494/81 63 53toon.veulemans@skynet.be

16 DUIVENKRANT

Dr. Hesse TierpharmaGmbH & Co KG

Kieler Straße 36aD-25551 Hohenlockstedt

Tel.: 0049 /48 26/86 10-0Fax: 0049 /48 26/86 10-10

E-Mail: info@roehnfried.dewww.roehnfried.de

Anz Aufbau.qxp:Layout 1 09.01.2007 13:24 Uhr Seite 1

EEN NIEUW TIJDPERK IN DE VERZORGING VAN DUIVEN!

Te verkrijgen vanaf midden februari 2007 bij Vanrobaeys. Tel. 0032/56.42.33.50 - Praktisch verpakt in een emmer van 5 kg.