Een uitgave van het fotomuseum Amsterdamnummer 1, september 2012

xxx - xxx 2

3Inhoudsopgave - Foam+ nummer 1

Pagina 4:Eric Ryan AndersonInterview

Pagina 8:The impossible projectAchtergrond verhaal

Pagina 12:jaaroverzicht Foam

Pagina 16:Kort BrandpuntArtikel

Pagina 20:Je eigen camera makenJeugdpagina

Pagina 10:Foam Paul Huf Award 2012Fotografie Kort

Pagina 14:the new york times magazine photographesInfo exposities Foam

Pagina 18Anton CorbijnInterview

Pagina 22:Ingezonden stukkenReacties bezoekers

Colofon

UitgaveFoam+. september 2012, nummer 1

Concept & RealisatieShanika de Graaf

TekstenFoam redactie i.s.m Shanika de Graaf

FotografieAnnie Leibowitz, Inez van Lamsweerde, Eric Ryan Anderson, Anton Corbijn, Alex Prager, Ber-tien van Manen, Stéphanie Solinas, Natalia Skobeeva, Alexander Gronsky, & Koen wessing.

VormgevingShanika de Graaf

technische realisatieShanika de Graaf

Oplage50.000

ACHTER

Some people tell stories with words or music; Eric tells stories with images. Take a peek at his blog and you’ll see what we mean. This Texan turned New Yorker is not only talented, he’s friendly and humble to boot. Read on as Eric shares about making the move from a career in finance to photography, the risk he took in moving to New York, and why he wants to leave a legacy beyond photos. Oh, and the next time you’re in Brooklyn, request an invite to dinner to experience “The Anderson Bowl”—we hear it’s pretty good.

DE MANDE FOTO

5Interview - Eric Ryan Anderson

ACHTER

Describe your path to becoming a photographer.Sure. My path was not the traditional one. I was born and raised in Texas and went to Texas A&M University to study architecture and business. After school, I worked in finance for three or four years before moving to New York.

I had always been into photography, but not as a craft. I was just “the dude with the camera”. My father bought me my first “nice” camera for my 24th birthday, which was unexpected and, to be honest, not even something I thought I wanted. I had just graduated and was living in Dallas at the time. I started going out after work and walking around downtown Dallas shooting the architecture. It was a creative outlet to balance out the day job and it just kept blossoming. Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first. That was five years ago.

Was it a long process making the transition from your day job to photography?Yes and no. After realizing that photography was something I wan-ted to pursue, the day job quickly became a real drag. Luckily, I had saved some money before moving, so I was able to quit my job and spend about six to nine months as an intern for two very different photographers here in the city. Looking back, it wasn’t a particularly glamorous time in my life, but it was a vital experience to go through months of scraping by for rent and being so hungry to make images. After that, I spent about a year working as a photo assistant. I started shooting more and more and eventually the ratio grew to where I was able to shoot full-time.

What made you decide to do business to begin with as opposed to something more creative?Initially went to Texas A&M to study architecture. My father is an architect and I was planning to graduate and work for him to even-tually take over the family business. After a few years, I realized that architecture just wasn’t going to be my thing and decided I wanted to study to be a graphic designer. I had planted such roots at Texas A&M that I really didn’t want to leave. They didn’t have much in the world of art degrees, so I ended up switching over to business.

The business stuff has to come in handy now that you’re on your own.Yeah, for sure. Sometimes I get emails from high school students asking for advice on how to become a photographer, what art school they should go to, etcetera. I still feel very unqualified to answer these emails, but generally try to express that while there’s nothing wrong with art school, having a business background has been more useful than I could have imagined. I have many friends here that went to photography school and they’re probably much better photographers than I am, but I found that learning the business and marketing part of it was really helpful for me. It cultivated an entrepreneurial spirit in me that may have otherwise gone unused.

“Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first.”

DE FOTO

Fotografie: Amy Anderson ©

Was creativity a part of your childhood?Definitely. I was always a closet art nerd. I wanted to be an animator for Disney, an architect, a designer—I even tried to learn how to make holograms with my cousin for a hot second (laughing). It feels natural to be working and living in the creative world now, even if I took a slightly different path.

I was always super encouraged by my parents to be creative and pursue art, which was crucial.

Have you had an “aha” moment when you knew photo-graphy was what you really wanted to do?I think I’ve had a few of those. One was when I was living in Dallas and still working in finance. I was starting to dive into taking photos and, like a million other photographers, I emailed Jeremy Cowart. It just so hap-pened that he was in Dallas for a photo shoot the next day and needed a third assistant. Despite my extreme lack of experience or knowledge (and the fact I couldn’t be there the first few hours!), he brought me on board for what was his first big commercial gig. I was so inexperienced and I felt guilty even invoicing anyone for the shoot, which I never did do!

Even if I was just holding a light stand or two, it was extremely eye-opening to be on that set. I had never considered the idea of photography being a profession. I honestly feel like that day started a chain of events that led me to where I am today.

Did you go to NY with photography in mind or did you move there for your day job?I totally went with photography in mind. Despite a newfound streak of risk-taking, I still couldn’t move to NY without a plan. I was able to find and secure the finance job as a safety net, which I needed to get me up here and ensure my family and friends that I wasn’t crazy.

I had a couple months in cold, dark Manhattan with no friends and a job I hated. It really enabled me to do a lot of soul-searching; I kept coming back to the idea of story and how important that was. I realized that this [finance] job was clearly not why I came to New York and knew I needed to take a leap and start a new story.

Are your family and friends supportive of what you do?Absolutely. I had lived in Texas my whole life and all my family and friends were there. They could have discouraged me from moving, but they didn’t. That was pretty powerful. When you do something that feels like such a big risk, it’s good to know that if all else fails, you have this network of people back home. It’s good to have that in the back of your mind.

Looking back now, I realize that the risk wasn’t necessarily in the action of moving or changing careers—New York is different, but it isn’t such a scary place. I think it was more about confronting some things I had always believed about my life and breaking out of these pre-conceived ideas about who I was going to be. Realizing that I had freedom to pursue something that had never even been on my radar… that was pretty freeing.

Who has been the most encouraging over the years?My family because they’ve always been 100% behind me. And my wife, because she knew the crazy uncertainties surrounding freelance life, and still wanted to spend her life with me. +

7Interview - Eric Ryan Anderson

“Moving to New York really led me to be more reckless—in a good way—and I quickly decided that this was the time to pursue a different story. I quit my day job and dove in head first.”

Fotografie: Eric Ryan Anderson ©

In 2008 begon het project in de laatste Polaroid fabriek te Enschede met als doel om de Instant Fotografie te redden. Na 17 maanden van onderzoek en ontwikkeling is er dan eindelijk een nieuwe analoge Instant Film uitgebracht voor de traditionele Polaroid camera’s. De nieuwe film bevat meer dan 30 nieuw ontwikkelde componenten.

PolaroidDe instantfotografie van Polaroid sneuvelde in de revolutie van de digitale fotografie. Maar bij kunstenaars wordt de instantfoto met de dag populairder. The Impossible Project, ‘erfgenaam’ van Polaroid in Enschede, ziet er toekomst in.

Tot 2007, een jaar voordat Polaroid aankondigde zich geheel uit de instantfotografie terug te zullen trekken, werden in de Polaroidfabriek 30 miljoen pakjes film voor de Polaroidcamera gemaakt. Na het faillissement zijn er van de honderden werknemers van de fabriek tien overgegaan naar Impossible.

SC-70Impossible heeft de handen vol aan de productie van zogeheten ‘integraalfilm’: de SX-70, een pakketje foto’s met onderaan een dikke rand waarin zich het batterijtje bevindt. Zo’n pakketje bevat alles: het negatief dat in de camera belicht wordt, de ontwik-kelvloeistof en bovenop de positieve foto.

Voor het promoten van de films zoekt Impossible nu vooral zijn heil in de kunst. In het kader van het project ‘Impossible Works’ geeft het bedrijf kunstenaars gratis films. Dat deed de Polaroid-

Fotografie: The impossible project ©

9Artikel - The impossible project

fabriek vroeger ook en het vormde de basis van een imposante kunstcollectie op instantfilm. Die is vorig jaar bij de lang slepende faillissementsafwikke-ling geveild. Zo’n 10.000 polaroids gingen naar een anonieme Amerikaanse verzamelaar, slechts 4.000 exemplaren zijn in handen gekomen van een bij Impossible betrokken handelaar in camera’s.

PublicatieEr is ook een boek, From Polaroid to Impossible, met werk op alle formaten en types film die Polaroid sinds de oprichting in 1938 heeft geproduceerd. Alleen al de oogst op de in 1972 geïntroduceerde SX-70-film is indrukwekkend. Een naakt van Helmut Newton. Een landschap van Ansel Adams. Zelfportretten van Andy Warhol, waarvan er eentje de kaft van het boek siert: Warhol die zichzelf fotografeert met tussen zijn vingers een polaroidtoestel waaruit een zelfportret glijdt.

Menig kunstenaar maakt ook gebruik van het gegeven dat de SX-70-foto zo duidelijk een voorwerp met een venstertje is door ze tot een soort collage te monteren. Het leidt tot collages met verschillende

motieven of als één gefragmenteerde afbeelding, zoals David Hockney deed. De Duitse fotograaf James Nitsch stak er een scheermesje in – de fascinatie met het chemische trucje binnenin is onuitroeibaar. Onder de kunstenaars die zich al aan Impossible’s silver shade hebben gewaagd, is de Japanse coryfee Nobuyoshi Araki, specialist in vastgebonden meisjes.

ToekomstMaar directeur Florian Kaps wil meer dan een afzet die zich beperkt tot de kunstwereld. Dat zou ook niet lonend zijn. Het bedrijf probeert per jaar drie miljoen films te produceren en af te zetten, een tiende van wat Polaroid in 2007 fabriceerde. Impossible maakt nu ook films als ‘gadget’ voor bedrijven. Daarom treft binnenkort iedere gast van de Amerikaanse hotelketen Ace naast de minibar een camera met film aan. Kaps heeft ervaring met marketing: hij zette in de jaren negentig met succes de Lomographic Society op, rond de verkoop van de plastic Lomo-camera’s, massaal geproduceerd in de Sovjet-Unie. Maar die bleven voor hem op den duur “toch te veel speelgoed”, zegt hij.

Impossible handelt ook in oude Polaroid-camera’s die het heeft opgeknapt. Het is de bedoeling dat er nieuwe Impossible-camera’s komen. Maar dat kan even duren: “Er zijn naar schatting in de wereld zo’n 300 miljoen Polaroid-camera’s die het nog doen.” +

Fotografie: The impossible project ©

Een paar daagjes later dan gepland ging de nieuwe World Press Photo-website vandaag in de lucht. En het was het wachten meer dan waard, want de nieuwe site is een stuk overzichtelijker en breder van opzet dan de oude. Zo zijn de winnaars van de 54e World Press Photo Contest van dit jaar in volle glorie te zien.Ook de World Press Photo Academy en de Joop Swart Masterclass voor veelbelovend fotojournalistiek talent hebben hun eigen stek gekregen. Verder een agenda (onder het kopje Events), en een webwinkel (Store) waarin onder andere de jaarboeken met alle highlights te koop zijn. Uiteraard ontbreken evenmin links naar de accounts van World Press Photo op Facebook en op Twitter. +

Op dinsdagavond 13 maart is Alex Prager (US, 1979) door een internationale jury als winnaar gekozen van de Foam Paul Huf Award 2012. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan een internationaal fotografietalent tot 35 jaar.

Prager wint een tentoonstelling in Foam van 31 augustus t/m 14 oktober 2012. Alex Prager is ge-kozen uit 100 genomineerden afkomstig uit de hele wereld. Dit jaar kwamen 49 genomineerden verspreid over heel de wereld.

“Graag onderstrepen wij de ongelofelijke variëteit en rijkdom van de genomineerde fotografen, afkomstig uit alle delen van de wereld. Onze shortlist vertegenwoordigde het beste dat hedendaagse documentaire, autonome en conceptuele fotografie te bieden heeft.”, aldus de jury. “Ten aanzien van het werk van de winnaar merkt Simon Baker (voorzitter van de jury) op: “Het werk van Alex Prager is origineel, intelligent en verleidelijk. Zij verdient zonder twijfel een plek op de lijst van voormalige winnaars van de Foam Paul Huf Award die snel is uitgegroeid tot een ‘hotlist’ van de hedendaagse fotografie.” +

FOTOGRAFIE KORTKorte nieuwtjes uit de fotografie wereld. Die wellicht je kennis niet drastish vergroten, maar ook zeker je intelligentie niet verkleinen.

Nieuwe website World Press Photo

Winnaar Foam Paul Huf

Award 2012

Fotografie: Yuri Kozyrev ©

Fotografie: Eric Prager ©

11Rubriek - Fotografie Kort

Door onze redactie

Camerafabrikant Nikon heeft zich de woede van talloze fotografen op de hals gehaald. Een woord-voerder van het bedrijf plaatste op Facebook het bericht ‘Een fotograaf is maar zo goed als zijn uitrusting’ en dat werd hem of haar niet in dank afgenomen. De uitspraak was het vonkje dat het vuur deed oplaaien en binnen 10 uur na plaatsing hadden bijna 2.200 mensen al gereageerd. Het overgrote deel van de reacties is negatief: “Dit is simpelweg idioot. Jullie zijn veel beter dan dit,” aldus één reageerder. “Wat een domme status. Waarschijnlijk het idee van een marketing manager,” zo stelt een ander. Een derde: “Dus Nikon denkt dat onze ervaring en vakmanschap niks waard is?” De Nikon-profielpagina staat inmiddels vol met berichten van woedende fotografen. Het bedrijf zelf heeft nog niet gereageerd op de uitspraak en de reacties van boze fans. +

Door Nikita Berends

Lindsay Lohan houdt niet van fotografen en dat heeft ze donderdag weer eens duidelijk gemaakt. Lohan gooide een glas naar een Nederlandse fotograaf die een kiekje van de actrice wilde maken.

De Nederlandse fotograaf, Jasper Rischen, was op een feestje toen hij Lindsay Lohan tussen de gasten spotte. Hij wilde een foto van haar maken voor V Magazine, maar mevrouw stelde dit niet op prijs en smeet haar glas in zijn richting. Gelukkig voor Rischen werd hij niet geraakt, maar een meisje van de bediening kreeg het drankje over zich heen. Problemen ‘Ik vond haar altijd leuk, zonder haar ooit te hebben ontmoet. Ik dacht dat de pers altijd overdreef. Maar ze zoekt zelf de problemen op’, twitterde de fotograaf. +

op Nikon

Fotografen boos

Winnaar Foam Paul Huf

Award 2012

Lohan gooit glas naar

Nederlandse fotograaf

Fotografie: Yuri Kozyrev ©

Fotografie: Muse magazine ©

Sept. ‘12

The New York Times Magazine photographes

21 sept./9 okt.Stéphanie Solinas

Sans Titre (Monsieur Bertillon)28 dec./22 feb.

Kinderworkshop +rondleiding

14 dec t/m 18 dec.Dagelijks van 13:00 tot 16:00 uur

Eric Ryan anderson5 okt./21 dec.

Anton Corbijn19 feb,/17 mei

Fotografie Workshop19&20 feb, 19:00/21:00 uur

Bertien van Manen Let’s sit down before we go

29 sept./21 dec..

inez van lamsweerde4 feb./6 mei

JaaroverzichtExposities, Lezingen en activiteiten in Foam

Fotografie: Inez van Lamsweerde ©

Fotografie: Stephanie Solinas ©

Fotografie: Bertien van Manen ©

13Foam+ - Jaaroverzicht

Aug. ‘13

Lezing door Bertien van manen

19/21/23 juli

Alex Prager Winnaar Paul Huf Award ‘12

7 mei/15 juli

Jeugd Rondleiding12/15/17 mrt.

Koen Wessing11 mrt./6 mei

Alexander Gronsky15 jul./9 sept.

Kees Tabak20 mei/20 juli

Natalia Skobeeva20 mei/20 juli

Stephan Vanfleteren15 mei/16 juli

Fotografie: Alex Prager ©

Fotografie: Natalia Skobeeva ©

Fotografie: Koen Wessing ©

Fotografie: Alexander Gronsky ©

Binnenkort tebewonderenin Foam..

THE NEW YORK TIMES MAGAZINE PHOTOGRAPHES

Al meer dan dertig jaar geeft The New York Times Magazine fotografie een prominente rol. Opvallend in de wijze waarop dit vermaarde magazine gebruik maakt van fotografie is dat beeld vaak allesbehalve ondergeschikt is aan tekst. Daarnaast wordt het medium vaak in al z’n diversiteit getoond. Het magazine vindt toepassingen of invalshoeken die keer op keer een verrassend en uitzonderlijk sterk resultaat opleveren. De tentoonstelling The New York Times Magazine Photographs onderzoekt de kern van zowel de fotografie als het geprinte tijdschrift op het moment dat de rol van deze beide media zeer aan verandering onderhevig is. +

21 september 2012 - 9 oktober 2012

Fotografie: Kathy Ryan ©

15Rubriek - Info komende exposities

ERIC RYAN ANDERSON

BERTIEN VAN MANEN LET’S SIT DOWN BEFORE WE GO

Eric Ryan Anderson is een freelanche fotograaf gevestigd in Brooklyn, New York. Hij staat vooral bekend om zijn band en modefotografie. En hoewel die al honderden opdrachten heeft gehad van onder andere; Viacom/MTV, Atlantic Records, Ernest Alexander New York, Desiron|Frank Carfaro, Tamara Magel Design, EMI Records, Capitol Virgin, Razor & Tie, Paste Magazine, Harwood International en Trivate Music, en zijn foto’s te zien zijn geweest in bijvoorbeeld: Italian Vanity Fair, Vogue Hommes, T:New York Times Style, Pollstar, D Magazine en National Geographic Traveler. Blijven zijn foto’s herkenbaar en vooral ook vernieuwend. +

Voordat Russische mensen op reis gaan, nemen ze een moment voor zichzelf waarin ze bedenken waar ze naar toe gaan en om wat voor een reden. Deze sfeer komt terug in de foto’s van Bertien van Manen. Samen met fotograaf Stephen Gill maakte Bertien een selectie van nog nooit eerder vertoonde foto’s die ze heeft gemaakt in Rusland tussen 1991 en 2009. +

5 oktober 2012 - 21 december 2012

29 september 2012 - 21 december 2012

Fotografie: Eric Ryan Anderson ©

Fotografie: Bertien van Manen ©

Soms zie je een opmerkelijke, mooie of technisch interessante foto waarvan je graag zou willen weten hoe deze tot stand is gekomen. In deze rubriek geven fotografen uitleg over een foto. Deze keer is dat Bert de Leeuw die met een kort brandpunt werkt.

Instellingen

Omdat het erg licht was kon Bert met diafragma f/8, iso 200 en een sluitertijd van 1/800 seconde uit de hand fotograferen. Hij gebruikte hiervoor een Canon EOS 400D. ‘Omdat zo’n kort brandpunt veel scherptediepte geeft is in dit geval met F/8 alles van voor tot achter scherp.’

‘Om een wat overdreven perspectief te krijgen en de tulpen in de voorgrond groot op de foto te krijgen heb ik gebruik gemaakt van een brandpunt van 10mm en ben ik dicht bij de bloemen gaan zitten. Ook heb ik gekozen voor een laag standpunt. Een dergelijk kort brandpunt en een korte afstand tot het onderwerp zorgt ervoor dat de voorgrond groot wordt weergeven en daardoor diepte creëert.’

Bert fotografeert altijd in raw. ‘Daarom kan ik in Lightroom nog van alles aanpassen. Ook bij deze foto is de lucht achteraf in Lightroom donkerder gemaakt om een wat dramatischer effect te krijgen. Ook heb ik rechtsonder de ondergrond wat lichter gemaakt, zodat daar ook de bloemstelen zichtbaar werden en is de verzadiging van de bloemen wat opgeschroefd. Ook moet je als je in raw fotografeert de foto altijd nog wat verscherpen.’

Kort brandpunt

Fotografie: Bert de Leeuw ©

Fotografie: Unknown ©

17Artikel - Kort Brandpunt

Tips

Zijn advies is om altijd in raw te fotograferen. ‘Je kunt dan veel meer in de nabewerking achteraf nog regelen en heb je zelf in de hand hoe de foto er achteraf uit komt te zien. Bij jpg-formaat is dat allemaal wat minder.’

‘Een flinke groothoeklens geeft voor landschaps-foto’s veel creatieve mogelijkheden. Door vanaf lage standpunten te fotograferen en een voorwerp, zoals een steen of waterplas, in de voorgrond mee te nemen, krijg je een enorme diepte in je foto. Zoek ook naar lijnen in het landschap en probeer deze in je compositie te betrekken. Ook met een standaard kitlens op het kortste brandpunt van 17 of 18 mm zijn al goede resultaten te behalen. Voor het maken van foto’s met lage standpunten is een hoekzoeker of kantelbaar scherm heel handig.’

Bert vindt het belangrijk dat bloemen er op een foto fris opstaan. ‘Zorg daarom voor de goede kleurentemperatuur en speel wat met de verzadiging en helderheid.

Bert de Leeuw

Deze fotograaf is 57 jaar en woont in Houten. Eind jaren zeventig begon hij met fotograferen. Hij begon met zwart-witfoto’s die hij zelf ontwikkelde in de donkere kamer. Daarna volgde een pauze van vijftien jaar, maar inmiddels heeft hij de fotografische draad weer opgepakt. ‘In 2008 heb ik een digitale spiegelreflex gekocht en ben ik in kleur gaan fotograferen.’

Een kort brandpunt

Een korte brandpuntsafstand (bijvoorbeeld 18mm) zorgt voor een groothoek opname. Dat wil zeggen dat er een groot gebied op de foto vastgelegd wordt. Een voorbeeld hiervan is een landschap. Met een korte brandpuntsafstand zul je een heel landschap kunnen vastleggen. Wanneer de brandpuntsaftstand langer (bijvoorbeeld 180mm) is dan zal er slechts een klein gebied vastgelegd worden. Waar je bij een korte brandpuntsafstand het hele landschap ziet, zie je bij een lange brandpuntsafstand slechts een klein gebied uit datzelfde landschap. +

Fotografie: Unknown ©

Fotografie: Unknown ©

Anton Corbijn had het liefst kunstschilder

willen zijn.

Fotografie: Anton Corbijn ©

19Interview - Anton Corbijn

Hoe is het om een Nederlandse kunstenaar /fotogr aaf te zijn?‘Ik begon mijn carrière in Engeland. Daar ben ik toen groot geworden. Maar Nederland heeft een duidelijke voorsprong genomen als het gaat om fotografie. In de laatste paar jaar alleen al, zijn er een dozijn belangrijke Nederlandse fotografen groot geworden en zijn er vele nieuwe fotomusea, waarvan FOAM misschien wel de belangrijkste is.’

Wat voor rol heeft muziek gespeeld bij het maken van deze serie foto’s? ‘Ik ben begonnen als muziekfotograaf. Mijn passie en liefde voor muziek is er nog steeds en ik ben ook nog graag in het gezelschap van muzikanten. Maar de laatste tijd kijk ik ook verder dan alleen maar muziek. Ik had zelf eigenlijk het liefst schilder willen zijn, net als mijn grootvader. Je bent dan volledig eigen baas en je hoeft niet te reizen. Het creatieve proces van kunstenaars, het worstelen, van niets iets kunnen maken vind ik bijzonder boeiend. Muzikanten zijn dat in dat opzicht ook kunstenaars.’

Welke foto in deze serie is het meest bijzonder voor je?‘Inwards en onwards gaat dus over mensen die iets creëren. De mensen die ik heb gefotografeerd zijn kunstenaars zoals Damian Hirst en Karel Appel. Maar ook modeontwerpers als Alexander McQueen en muzikanten als Bruce Springsteen. Er zijn echter drie mensen in dit rijtje die er niet zo goed tussen passen. Dat zijn de portretten van Nelson Mandela, Kate Moss en Lance Armstrong. Toch wilde ik hen per se erbij hebben. Waarom? Omdat deze drie mensen allemaal een enorme kracht in zich hebben om door te zetten.’ +

Je bent Nederlands; check. Je hebt een dominee als vader; check. Je leven staat in het teken van popmuziek; check. Je bent geïnteresseerd in het creatieve proces; check. Over wie we het hebben? Anton Corbijn en Ruud de Wild. De e een fotografeert en ander de schildert, van beide opent dit weekend een expositie. Wij zien de overeenkomsten en leggen beiden heren precies dezelfde vragen voor. Om te beginnen met Anton Corbijn over expo Inwards and onwards in FOAM.

Factsheet over Anton Corbijn - Corbijn heeft negen jaar gewacht met een nieuwe expositie in Nederland. ‘Ik wilde me vernieuwen, een nieuwe weg in slaan. Daarbij was het wachten ook op een expositieruimte als het FOAM.’ - Een gedeelte van Inwards and onwards was in het najaar al in New York te zien. - Corbijn fotografeert het liefst mensen van zijn eigen generatie. ‘Het is niet zo dat jonge, nieuwe bands niet goed en interessant kunnen zijn. Het punt is dat ik niet forever young ben en dan voel ik me ‘de oudere fotograaf’. - Corbijn gaat zich na deze expositie voorlopig weer richten op het maken van films. Fotografie: Anton Corbijn ©

Doe je zo..je eigen camera maken

wat heb je nodig:1 lege toiletrol1 lege keukenpapierrol

stukje aluminiumpapier 10 x 10 cm

velletje overtrekpapier

1 elastiekjeeen naaldplakbandeen schaareen potlood

hoe werkt ons oogWat doet ons oog eigenlijk van binnen, of hoe werkt een

camera van binnen? Met een paar eenvoudige knutselspullen

en een halfuurtje tijd maak je je eigen camera obscura.

Probeer hem buiten uit, daar werkt hij het best.

stap 1Zet het uiteinde van de keukenrol over het overtrekpapier en

trek er met potlood een cirkel omheen. Zet er nog een cirkel

omheen, maar dan ruimer. Knip de ruime cirkel uit en knip

punten, zoals op de afbeelding.

stap 2Plak met plakband het overtrekpapier op het uiteinde van

de keukenrol. Vouw het aluminiumfolie om het uiteinde van

de toiletrol en zet het vast met het elastiekje. Prik met een

naald een gaatje precies in het midden van het aluminiumfolie.

stap 3schuif de keukenrol een stukje in de toiletrol.

Je camera is nu klaar, kijk door de keukenrol naar binnen. Als

het beeld niet scherp is kan je de rollen verder of minder ver

in elkaar schuiven.

Wat doet ons oog eigenlijk van binnen, of hoe werkt een

camera van binnen? Met een paar eenvoudige knutselspullen

en een halfuurtje tijd maak je je eigen camera obscura.

Zet het uiteinde van de keukenrol over het overtrekpapier en

trek er met potlood een cirkel omheen. Zet er nog een cirkel

omheen, maar dan ruimer. Knip de ruime cirkel uit en knip

Plak met plakband het overtrekpapier op het uiteinde van

de keukenrol. Vouw het aluminiumfolie om het uiteinde van

21Rubriek - Jeugdpagina

Geef je dan op voor een van de workshops!

Wil jij net zo goed worden

als Annie Leibovitz?

Ben jij gek op fotograferen en wil je leren hoe je

een goed portret maakt?

In de meivakantie kun je meedoen aan een portret-

workshop in Foam in de stijl van de The New York

Times Magazine Photographs tentoonstelling.

Je maakt een bijzonder portret en vult dit aan

met je eigen verhaal. Net als de wereldberoemde

fotografen in de tentoonstelling!

Deze middag ben jij model én fotograaf en leer

je hoe tekst en beeld elkaar aanvullen. Je krijgt

ook nog eens je eigen foto als cadeau mee naar

huis.

Fotografie: Ann

ie Leibovitz ©

22Rubriek - Reacties bezoekers

Hands down het beste museum van Amsterdam. Het is een van de weinige musea die volledig gewijd zijn aan fotografie en is gevestigd in een prachtig pand aan de Keizersgracht.

Foam organiseert niet alleen interessante tentoonstellingen, maar ook events voor jong en oud. Filmavonden, kinderworkshops en gratis rondleidingen zijn maar een paar van de activiteiten die georganiseerd worden. En wat een indrukwekkende voorstelling van Inez van Lamsweerde afgelopen maand! - Laura Hansen

De TIP voor een dagactiviteit in Amsterdam!

Variatie in tentoonstellingen, verschillende zalen met ook verschillende tentoonstellingen, uren rondhangen in het winkeltje en álle fotoboeken doorbladeren, dat is FOAM.

Van Anton Corbijn, via Annie Leibovitz naar jong Europees talent. Take my word for it, als je even niet weet wat je moet doen.... ga naar FOAM. - Philippine W.

Ingezonden stukkenbezoekers Foam

Beste museum

Als j e niet weet wat j e moet doen . . Ga naar Foam .

Fotografie: Annie Leibovitz ©

Fotografie: Inez van Lamsweerde ©

xxx - xxx 23

bezoekers Foam