Jaargang 24 - nummer 1 - januari 2013

2

3

Fanfare Sint Martinus

Secretariaat Jacqueline Kiggen, Maalsteenstraat 7, 6129 JH, Urmond Telefoon 046-4338310 E-mail: j.kiggen@planet.nl Banknummer: 14.92.67.835 (Rabobank) Website: www.martinusurmond.nl Stichting Vrienden van Fanfare Sint Martinus Secretariaat: Marktschip 49, 6129 NB, Urmond E-mail: jacobs28@ziggo.nl Banknummer: 14.92.49.888 (Rabobank)

Redactie Christie Brüls, Jacqueline Kiggen, Huub Kiggen, Jan Mennen, Felix Reinartz en Hub Vaessen. Vormgeving en lay-out Christie Brüls Druk Geleen Kopie Advertenties, bezorging, opmerkingen Huub Kiggen, telefoon 4338310, E-mail: h.kiggen@planet.nl Bijdragen aan dit nummer Christie Brüls, Huub Kiggen, Jan Mennen, Wil Meulenberg, Math Smeets en Hub Vaessen

http://www.martinusurmond.nl/

4

Ten geleide Wat is 2012 weer snel omgegaan. Enkele weken terug hadden we het traditionele Ceciliafeest, hierna maakten we ons op voor de diverse Kerstoptredens waarna de Jeugdfanfare het jaar afsloot met het Filmconcert. Nu ik dit schrijf zitten we al in 2013 en hebben we al samen het glas geheven op het nieuwe jaar. Dit Muzikrantje staat weer bol van veel leuke verhalen van enkele van onze begenadigde schrijvers, waarvoor dank. Jan verzorgde de rubieken “Omslagfoto” en de nagedachtenis aan Michel Wijnands. Christie schreef een heel mooi en boeiend kerstverhaal en verzorgde de middenpagina met foto’s van het Ceciliafeest. Hub maakte hier een kort verslag van en Math maakte weer een leuk verslag van het Filmconcert van de Jeugdfanfare, voorafgegaan door een eigen verslag over twee concerten die hieraan vooraf gingen. Inzenders bedankt en lezers veel leesplezier toegewenst. Bijdragen voor het volgende nummer graag voor half maart bij de redactie inleveren.

Agenda Zondag 27 januari Zeswekendienst Michel Wijnands

Zondag 3 februari Inhalen prins

Zondag 10 februari Carnaval Sittard

Maandag 11 februari Carnaval Urmond

Dinsdag 12 februari Pleejbeksjoo

Bedankt Vrienden voor gulle gift tijdens het Filmconcert.

De mensen die ook dit jaar weer zorgden voor de prachtige kerstversiering van onze zaal.

De organisatoren van het Ceciliafeest.

De dames van de Vrouwenbond en enkele mensen van de voetbalclub voor hun hulp tijdens ons Ceciliafeest.

Nic Janssen voor het bakken van de wafels.

We danken iedereen die zich op welke wijze dan ook in 2012 heeft ingezet voor onze vereniging en wensen u allen een gelukkig en voorspoedig 2013 toe. Bestuur Fanfare St. Martinus Urmond

5

Omslagfoto

Hij heeft er even op moeten wachten, maar nu is zijn geduld toch beloond. Onze baritonsax Bert Boermans haalde de voorpagina. Hij heeft er zelfs niet voor hoeven te betalen. Hij is een van onze oudere muzikanten, die naast het musiceren, zitting heeft in de Muziekcommissie en vaak eigen composities schrijft en bewerkt. Bert ga zo door !!

6

7

In memoriam Michel Wijnands

Op 2 december jongstleden overleed ons ondersteunend lid Michel Wijnands, in de leeftijd van 76 jaar. Hij was actief op tal van terreinen in en buiten onze gemeenschap. Meer dan 10 jaar was hij als vrijwilliger werkzaam in onze zaalcommissie. Michel vond dat hij een goed en mooi leven heeft gehad. Wij wensen Michel de eeuwige rust toe en Annie, Ellen, Tom, Minou en Koen veel sterkte om hun verlies te kunnen dragen.

8

Kille Kerst Met een klap sloeg Marianne de deur achter zich dicht en liep naar buiten. “Genoeg is genoeg”, dacht ze na de zoveelste ruzie met haar ouders. Ze had best een plezierige jeugd gehad. Ze had altijd goed kunnen leren en was populair bij haar klasgenoten. Ook had ze altijd wel een paar vriendinnen gehad met wie ze gezellig had kunnen kletsen en haar dromen en idealen had kunnen delen. Toch hielp haar dat nu niet. Ze zat in de laatste klas van het gymnasium en moest een vervolgstudie kiezen. Daar was de ellende mee begonnen. Haar vader was directeur bij een groot bedrijf en had liefst een zoon gehad om in zijn voetsporen te treden. Helaas was zij enig kind en werd van haar verwacht dat ze ging studeren en een hoge functie in het bedrijfsleven zou krijgen. Een wetenschappelijke studie of artsenopleiding was ook acceptabel. Dat was echter niet haar ambitie. Al vanaf haar jeugd werd ze gefascineerd door muziek. Zodra ze oud genoeg was geweest had ze zich aangemeld bij de plaatselijke fanfare en had ze muziekonderwijs gekregen. Ze kon zich nog de verrukking herinneren toen ze een instrument kreeg en de eerste noten blies. Ze wist het zeker; dit was haar droom, dit was haar toekomst. Nadat ze een jaar op bugel gespeeld had mocht ze overstappen op altsaxofoon. Ze hield meteen van de warme klank van dit instrument en oefende nog enthousiaster. Na twee jaar had ze haar C-diploma en het duurde niet lang voordat ze ook solopartijen kon blazen. De fanfare was erg blij met haar en zij genoot ervan in het orkest te spelen. Al heel snel had ze besloten dat ze naar het conservatorium wilde om van muziek haar beroep te maken. Helaas strookte dit niet met de wensen van haar ouders. Die hadden haar muzikale ontwikkeling met welwillende onverschilligheid gadegeslagen en geen moment serieus genomen. Muziek was een leuke hobby, maar meer niet. En toen waren de ruzies begonnen. Beide partijen hadden in eerste instantie gedacht de ander wel te kunnen overtuigen. Haar ouders konden niet begrijpen dat iemand die zo goed kon leren niet naar een Hbo-opleiding of Universiteit zou willen gaan. Zij kon niet begrijpen waarom ze niet haar eigen toekomst mocht bepalen. Voor haar was er niets mooiers dan muziek maken en ze weigerde haar leven te verspillen aan een stressvolle baan in het bedrijfsleven die haar geen moment zou kunnen boeien en de rest van haar leven ongelukkig zou maken. Dus waren de ruzies in de loop der jaren frequenter en venijniger geworden en het afgelopen jaar was de situatie in huis voor haar steeds ondragelijker geworden. Na de zoveelste ruzie was de bom gebarsten. Ze had haar weinige bezittingen gepakt en was vertrokken. Haar ouders waren te kwaad geweest om haar tegen te houden. Ze ging de deur uit met om haar ene schouder een weekendtas met kleren en toiletartikelen en om haar andere een draagtas met haar saxofoon. Veel geld had ze niet, maar ze had een vaag idee om met muziek in haar levensonderhoud te voorzien. Ze zou liftend naar het zuiden gaan en in een toeristenplaats met muziek de kost verdienen.

9

10

Ze liep stug door terwijl de boze woorden van hun laatste ruzie nog steeds door haar hoofd spookten. Ze had nog een lange weg te gaan voordat ze bij de liftersplaats langs de autoweg zou komen en een redelijk kans op een lift zou hebben. De middag ging over in de avond en het begon zachtjes te regenen. Het liep tegen de avond. De regen viel gestaag naar beneden. "Weer geen witte kerst", dacht Paul toen hij uit zijn kantoor kwam en naar zijn auto holde. Hij huiverde in zijn dunne regenjas. Ook in zijn auto was het koud. Hij zette de verwarming aan en probeerde op de radio een zender te vinden die behalve gekraak ook nog wat muziek liet horen. Er werd een kerstprogramma uitgezonden. Hoe kon het ook anders, de dag voor Kerstmis. Na enkele vergeefse pogingen lukte het hem zijn auto te starten en hij begon aan de lange weg naar Maastricht. Ruim tweehonderd kilometer scheidde hem van zijn ouderlijke woning. Hij was nog niet getrouwd en woonde op kamers niet ver van zijn werk. Een paar keer per jaar ging hij naar huis en logeerde bij zijn ouders. Vooral met Kerstmis verheugde hij zich daarop. Dan heerste thuis een gezellige drukte; de hele familie kwam dan bij elkaar om de kerstdagen op een sfeervolle manier door te brengen. Er werden nieuwtjes uitgewisseld, glazen wijn gedronken en ze genoten met zijn allen van het voortreffelijke kerstdiner dat hun moeder zou bereiden. Hij had een broer en een zus die hij veel te weinig zag. Meestal alleen met verjaardagen en feestdagen en zelfs dat lukte niet altijd. Iedereen had het tegenwoordig druk, druk, druk. Gelukkig hadden ze dit jaar toegezegd te zullen komen en hij verheugde zich erop te kunnen zien hoeveel zijn neefjes en nichtjes weer waren gegroeid sinds de laatste keer dat hij hun had gezien. Hij was de enige zonder gezin en werd er dan ook regelmatig mee geplaagd dat het toch wel zo onderhand tijd werd dat hij een partner zocht. Maar op de een of andere manier was het er nog niet van gekomen. Eigenlijk hield hij ook wel van zijn rust en onafhankelijkheid. Een paar dagen per jaar gezelligheid en drukte om hem heen vond hij wel leuk, maar dat hoefde niet zo nodig iedere dag. Voorlopig vond hij het wel goed zo. Zachtjes neuriede hij een bekend kerstdeuntje mee op de radio terwijl hij in een rustig tempo naar het zuiden reed. Marianne was doorweekt. Hoe lang ze door de regen had gelopen wist ze niet meer; haar handen waren verkleumd en haar voeten doorweekt. Haar schoenen bleken niet zo geschikt voor een lange wandeling en haar voeten deden pijn. Het interesseerde haar niet, ze liep stug door. In de verte naderde een auto. Automatisch stak ze haar hand op. De auto reed door. Ze keek hem na. Er zat slechts één persoon in. Hij is zeker bang dat ik zijn interieur nat maak, dacht zij schamper en liep door. Paul zag in een flits iemand langs de weg lopen. De dag ervoor had hij in de krant een artikel over iemand gelezen die een lifter had meegenomen. Deze lifter had in plaats van de man te bedanken hem een pistool onder de neus geduwd, hem zijn geld afgenomen en daarna uit de auto gezet. Dat zou hem niet gebeuren, dacht Paul en hij reed door. De radio waarschuwde voor gladde wegen. Paul luisterde maar half. Hij was moe en verlangde naar huis.

11

Na de verkeersinformatie speelde de radio weer rustige muziek. Paul leunde ontspannen achterover. De kilometers vlogen voorbij. Nog een half uur dan zou hij in Maastricht zijn. Het was niet druk op de weg. Hij drukte het gaspedaal wat verder in. Plotseling zag hij iets midden op de weg, de schittering van ogen en een donkere vorm. Hij remde hard en probeerde uit te wijken. De wagen slipte en reed onbestuurbaar de berm in, die na een paar meter steil omlaag ging. Onderaan de helling bleef hij gekanteld liggen. Een jonge kat zat in elkaar gedoken op de weg. Hij bleef nog even verschrikt zitten en rende toen snel naar de overkant van de weg en verdween in het struikgewas. Paul kwam langzaam weer bij. Hij lag op zijn zij tegen het portiek. Hij probeerde zich op te richten om het rechterportier te openen. Het lukte niet. Zijn rechtervoet zat ergens tussen geklemd. Zijn verwoede pogingen om los te komen liepen op niets uit. Uitgeput bleef hij liggen. De radio speelde nog. Dat was ook zo wat het enige dat nog werkte. De lampen en alle ruiten waren gesneuveld, het dak was ingedeukt, de motorkap was nergens te bekennen. Het was donker en koud. De regen viel gestaag door de kapotte ramen naar binnen. Paul voelde zich ellendig en door en door koud. In de verte klonk het geronk van een auto. Hij zette de radio uit om beter te kunnen luisteren. Het geluid zwol aan, bereikte zijn hoogtepunt en werd weer zwakker. Paul schreeuwde om hulp maar er was niemand die hem hoorde. Moeizaam viste hij zijn mobieltje uit zijn jaszak.

12

Het lcd-schermpje was gebarsten en er gebeurde niets toen hij met een trillende vinger op het knopje duwde. Geërgerd liet hij het mobieltje naast zich vallen en hervatte zijn pogingen om zijn voet los te krijgen. Zonder resultaat. Er gingen enkele uren voorbij, af en toe kwamen er auto's langs maar niemand stopte, om de doodeenvoudige reden dat niemand hem zag of hoorde. Marianne liep nog steeds langs de rand van de weg. Het was niet druk op de weg. De meeste mensen zaten thuis. Alleen zij liep eenzaam door de stille nacht. Het regende niet meer, en de natte grond begon te bevriezen. Het werd erg glad, een paar keer gleed ze bijna uit. Het werd tijd dat ze ergens onderdak vond, maar de dichtstbijzijnde stad was nog ver weg en er was niemand die haar een lift gaf. Ze bleef staan. Voor haar waren duidelijk slipsporen te zien. Er moest een auto van de weg geraakt zijn. Ze volgde de sporen een stukje het struikgewas in. Na een paar meter bleef ze staan en keek de helling af, de pikzwarte duisternis in. Er was niets te zien. Het is zeker al een poosje geleden gebeurd, dacht ze; wat kon haar het trouwens schelen, er was immers ook niemand die zich om haar bekommerde, ze draaide zich om en wilde teruglopen. Op dat moment gleed ze uit en rolde de helling af. Ze bleef even geschrokken liggen, maar krabbelde spoedig weer overeind. Ze had gelukkig alleen maar een paar schrammen opgelopen, maar haar weekendtas en de saxofoon was ze onderweg verloren. Geschrokken wilde ze snel weer naar boven klimmen om haar bezittingen te pakken en op beschadigingen te inspecteren. Maar toen zag ze het donkere gevaarte dat enkele meters verderop lag. Ze liep er heen en zag dat het een auto was. Door de gebroken voorruit keek ze naar binnen. Op dat moment deed Paul zijn ogen open. "God zij dank", fluisterde hij, toen hij haar zag. "Wat is er gebeurd", vroeg Marianne, terwijl ze verwoede pogingen deed het portier te openen. Paul antwoordde niet, hij had het bewustzijn verloren. Het portier zat muurvast. Marianne klauterde moeizaam de gladde helling weer op en pakte onderweg haar weekendtas en draagtas van de saxofoon. Ze waren vuil maar leken niet beschadigd. Ze zocht in haar tas voor haar mobieltje en belde met trillende vingers het alarmnummer. Helaas was ze op een afgelegen plek en was er geen bereik. Even bleef ze besluiteloos staan. Ze kon deze man niet zomaar aan zijn lot overlaten. Ze zette haar tassen op de grond en ging in midden op de weg staan. Na tien minuten kwam er een auto aan. Marianne zwaaide met haar armen en de auto kwam slippend tot stilstand. "Er is een ongeluk gebeurd, en mijn mobieltje doet het niet", hakkelde ze, en wees in de richting waar de auto lag. De inzittende stapte uit en pakte zijn mobieltje uit zijn zak. Maar die deed het ook niet. Even bleef hij besluiteloos staan. “Ik kan hier niets doen”, zei hij toen: ”Blijf jij bij het slachtoffer dan haal ik hulp.” Terwijl de man weer in de auto stapte en wegreed klauterde Marianne voorzichtig de helling weer af. Paul keek haar hoopvol aan. “Er komt hulp”, verzekerde ze hem: “Hou het nog even vol.”

13

14

Paul knikte opgelucht. Ze praatten nog wat terwijl ze wachtten op hulp. Niet lang daarna hoorden ze de sirenes van de ambulance, politieauto en een brandweerauto. Marianne ging weer de helling op om aan te geven waar ze moesten zijn. Het werd meteen een drukte van belang. De brandweerlieden bevrijdden Paul vakkundig uit zijn auto terwijl het ambulancepersoneel zijn wonden verzorgden. Een politieagent vroeg Marianne om een paar vragen te beantwoorden. Hij keek verbaasd toen bleek dat zij geen inzittende van deze auto was maar te voet onderweg was geweest. “Niet echt een mooie dag voor een wandeling”, merkte hij op: “Maar wel een geluk voor deze onfortuinlijke automobilist. Ik heb begrepen dat hij flink onderkoeld is en waarschijnlijk de ochtend niet gehaald zou hebben. Het is onwaarschijnlijk dat iemand anders hem op tijd gevonden zou hebben. Hij heeft dus zijn leven aan jou te danken.” Marianne zuchtte en vertelde van de ruzie met haar ouders en dat ze van huis was weggelopen. Ze besefte dat ze weer naar huis terug moest, ze was immers nog minderjarig. Het kon haar niets meer schelen. Ze was blij dat ze zoveel voor iemand had kunnen betekenen en stiekem was ze ook wel opgelucht dat ze weer naar huis kon. Weglopen was misschien toch niet de beste oplossing voor haar probleem. Ze was moe, hongerig en koud en verlangde naar een warme douche, een warme maaltijd en een warm bed. Even later zat ze in de warme politiewagen op weg naar huis. Ze maakte zich zorgen over hoe haar ouders zouden reageren op haar terugkomst en vroeg zich af of ze nog steeds kwaad op haar zouden zijn. Ze dacht terug aan de laatste ruzie en schaamde zich over wat ze had gezegd. Maar ook haar ouders hadden tijd gehad om na te denken en zich zorgen te maken. Dus toen de politieauto voor haar ouderlijk huis stopte vloog de voordeur open en stormden beide ouders naar buiten. Ze waren immens opgelucht dat hun dochter weer veilig thuis was en omhelsden haar enthousiast. Ze hadden besloten haar de vrijheid te geven haar eigen toekomst te laten bepalen. Ze kon immers altijd nog een serieuze opleiding gaan volgen als het met de muziek niets werd. Niet veel later zaten ze aan een uitgebreid kerstdiner en werd het toch nog een prettig kerstfeest. Christie Brüls

15

Ceciliafeest 2013 Het thema van deze avond was “Musicals”. Bij aankomst in de zaal lag de rode loper al uit. Bij de ingang naar de grote zaal kreeg iedereen een glas met mousserend vocht aangeboden. Na een klein half uur ging de avond echt van start met diverse sketches uit musicals zoals: Miss Saigon, Ciske de Rat, Miss Eva Perón, The Wizard of Oz, Mary Poppins en de afsluiter “The Lion King” in een iets te klein pakje of een iets te lange Lion. Ook was er nog een jarige. Mark heeft de leeftijd van 30 bereikt. Na deze spectaculaire opening was het tijd om te eten. Alles was weer zeer goed verzorgd door de dames van de vrouwenbond. Na het eten was het de beurt aan onze voorzitter Wil voor een korte toespraak. Tijdens deze toespraak kwamen enkele jeugdige leden naar voren op de bühne en presenteerden de nieuwe polo shirts van de jeugdfanfare. Deze polo’s werden geschonken door Felix Tuin en Klus. Ik kan jullie vertellen dat het tijdens de laatste twee uitvoeringen van de jeugdfanfare het er perfect uitzag. Na deze presentatie was het tijd voor het traditionele huldigen van onze jubilarissen. Dit jaar waren het er drie. Als eerste Math Cremers die 12 ½ jaar lid is, gevolgd door Simone Thissen-Hendrix met haar 25 jarig lidmaatschap en als laatste Jacqueline Kiggen-Bergevoet, liefst 40 jaar lid van onze vereniging. Alle jubilarissen van harte proficiat. Na de jubilarissen en receptie uiteraard kreeg de avond een vervolg. Er werden twee groepen gemaakt. Een dames- en een herengroep. Deze moesten vragen beantwoorden over, ja je raadt het al, “Musicals”. Het ging vrijwel gelijk op. Een bonusvraag moest uiteindelijk de doorslag geven. Er was grote hilariteit en opschudding over de uitslag, maar de mannen hebben zich er maar bij neergelegd. Doorgestoken kaart is het vermoeden. Na alle commotie en een glaasje gerstenat was er een optreden van leden van de drumband. De diverse vertolkingen van musicals waren een superspektakel: o.a. “The Wicked Witch” was een prachtige creatie en vertolking. Na deze prachtige optredens was het zover. De verkoop van de lootjes voor de loterij. Er was weer heel veel te winnen en de prijzen waren weer geweldig. De loten waren in een mum van tijd uitverkocht. Er liepen verkopers rond, dat is mijn vermoeden, die mensen echt omkopen en een garantie geven dat ze wat winnen. Tijdens de trekking viel het wel op dat een bepaalde hoek van de zaal wel erg veel prijzen hadden staan. Is die verkoper dan toch……..? We kunnen terugkijken op een zeer geslaagd en heel leuk Ceciliafeest 2012. Voor iedereen die hieraan heeft meegewerkt heel, heel hartelijk dank en tot het volgende feest. Hub Vaessen

CECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEESTCECILEAFEEST2012

Presentatie van de nieuwe poloshirts van de jeugdfanfare, gesponsord door Felix Tuin en Klus.

Jong en oud vermaakten zich prima.

Zoals ieder jaar, heel veel leuke optredens.

18

Van de voorzitter..... Beste collega’s, Het nieuwe jaar is begonnen en net voor de jaarwisseling vroeg ik me af: waar ging het eigenlijk om, afgelopen jaar? Ging het om de serenades, om de vrijwilligers die onze vereniging zo geweldig ondersteunen, ging het om de inspanningen van de muzikanten van drumband en fanfare of om de inzet van bestuursleden en commissieleden, ging het om de optochten of om de repetities, ging het om het wel en wee van de dirigent of de instructeur, ging het om de financiën of om de concerten en het prima

concoursresultaat van de fanfare, ging het om de Cecilia-avond, het Muzikrantje, de opleidingen of om onze jeugdfanfare, ging het om de jubilarissen of onze vrienden, sponsoren en sympathisanten?

Als je dan nadenkt, kom je er achter dat eigenlijk alles even belangrijk is, maar dat het vooral gaat om het plezier in de muziek en het plezier in onze vereniging. Het plezier dat we anderen doen en het plezier dat we ons zelf doen. Dit plezier is volgens mij de enige echte reden waarom we bij deze vereniging zijn of waarom mensen onze vereniging helpen en ondersteunen.

Ik hoop dan ook dat het plezier komend jaar gaat zegevieren en dat we er met zijn allen weer het beste van gaan maken!

Komend jaar staan we voor een aantal uitdagingen. Allereerst het concours van de drumband maar ook de broodnodige aanvulling van onze fanfare en ons bestuur. Ook onze vrijwilligers kunnen wat versterking gebruiken. Misschien moet links of rechts een nieuwe taakverdeling komen. We zullen het zien.

Tot slot wil ik met plezier grote waardering uitspreken voor iedereen die zich op welke manier dan ook heeft ingezet voor St. Martinus en jullie een muzikaal en plezierig 2013 toewensen!

Met vriendelijke groet, Wil Meulenberg

19

Jeugdfanfare in concert Ik, als oudgediende, mocht naast die andere “ouwe”, Hub je weet wel, het jeugdorkest begeleiden in hun concertreeks van drie concerten. U leest het goed drie concerten. Eerst moesten de repetities gepland worden. We kregen een planning genaamd “doodle” van Mike met bijna alle mogelijke data in de maanden november en december. Ik heb nog nooit zoveel data doorgekregen voor het kiezen van een repetitie. Het is en blijkt een bijna onmogelijke opgave voor Mike om zijn discipelen bij elkaar te krijgen. Concerten plannen is leuk maar de voorbereiding een nog veel grotere uitdaging. Zodoende werd uitweken naar onchristelijke tijdstippen, zoals bijvoorbeeld repeteren op de zaterdagmorgen om 9:00 uur. Knap dat de jeugd toch aardig bij elkaar was. Het eerste concert was op de vrijwilligersavond van de Gemeente Stein in Elsloo. In deze fraai aangeklede zaal met een wel erg klein podium speelden wij in kerstsfeer een groot gedeelte van ons filmconcert. We werden aangekondigd door twee vreemde heren met een alpinopetje en een werkjas, de “Wearknöppele”. De oudjes Huub en Hub, werden ook voorgesteld en de bas van Hub leek op het toilet van een van de Knöppele. Het licht werd dusdanig gedimd, dat je er zenuwachtig van werd. Op verzoek van Mike kregen we beter licht, alleen het was meer een lichtcarrousel, zo had je goed zicht, zo had je nachtclublicht, roze, rood, lichtblauw. Het concert was een mooi voorproefje voor de andere concerten en zeker voor onze solist Rim. Al met al een geslaagd evenement voor veel publiek. De Vrouwenbondavond was van heel ander kaliber. Bij binnenkomst schrok je van het aantal vrouwen, 170 in totaal. We vielen in het begin eigenlijk niet op want de dames hadden alleen maar oog voor het heerlijke diner. Het gaf ons wel de rust om alles op te zetten en af te stemmen. Wij begonnen het programma met een vijftal kerstliederen om de dames in de juiste kerststemming te brengen. Hierna werd wat meer leven gemaakt door een gedeelte van het programma voor het filmconcert te spelen. Rim speelde een geweldige solo. Zou hij deze opgedragen hebben aan zijn mam??!! Hij kreeg een enorm applaus. P.s. Het is nog nooit in de historie van de vrouwenbond voorgekomen dat alle dames muisstil luisterden, plat gezegd “de moel helen”. Een groot compliment, namens de jeugdfanfare voor de dames, indrukwekkend, volhouden!! Huub Kiggen

20

21

Filmconcert 28-12-2012

Na de nachtmis, het kerstdiner en de uitbuikdag is het traditiegetrouw tijd voor de voorspeelavond van onze Fanfare & Drumband St Martinus, echter dit jaar is besloten om van de voorspeelavond een filmconcertavond te maken. Nou hoor ik u denken: ‘Verleden jaar hadden we toch en een voorspeelavond en een filmconcertavond.’ Dat klopt maar omdat de belangstelling voor de voorspeelavond zowel bij publiek alsook leerlingen tanende was hebben we als vereniging dit jaar gekozen voor alleen een filmconcertavond.

Gezien de publieke belangstelling en de enthousiaste jeugdfanfare een uitstekende keuze.

Enfin, hier een verslag van deze avond.

De muzikanten lopen een beetje zenuwachtig rond en gaan na de inspeelrepetitie naar de kleine zaal van waaruit zij via de rode loper de bühne zullen betreden. De iets oudere jeugd (zeg maar de ondersteunende leden) hangt aan de bar of heeft al plaatsgenomen op de bühne. Zij willen graag meedoen als steun voor de jeugd maar willen niet zo graag via de rode loper voor het voetlicht treden. Kort maak ik een praatje met vader en zoon Kiggen. De vader spreekt over trombonisten, onder andere over onze reserve solo trombonist tijdens het afgelopen concours (vader van Vince). Net op dat moment wandelt Jean Vaessen de zaal binnen. Leuk om hem weer te zien!

Tim (de zoon) mist bier en een polo, maar schijnt beter te presteren onder stress. Zo’n mooie polo (gesponsord door Felix Reinartz, Tuin en Klus) wordt hem door onze voorzitter Wil aangereikt en op het biertje moet hij toch nog even wachten. Eerst maar eens de bühne op!

Onze voorzitter zoekt even een microfoon en heet de massaal toegestroomden hartelijk welkom.

Daarna overhandigt hij de microfoon aan voice-over van deze avond Inge Mertens.

Na de filmreclame, Ohra, 4 uur Cup a soep en nog twee mooie filmtrailers, Skyfall en Hotel Transylvania wordt het tijd dat de muzikanten de bühne betreden. Na ietwat technische problemen worden de jeugdige muzikanten een voor een aan ons voorgesteld en bijten de slagwerkers enthousiast de spits af.

22

Als iedereen zit kan het feest beginnen. Het licht dimt, de film start en meteen spettert het enthousiasme van de bühne af. Met een schitterende uitvoering van het nummer “Back to the Future” ondersteund door voor menigeen nostalgische beelden uit de gelijknamige film, zorgt de jeugdfanfare voor een grootse opening van deze avond. Dat belooft wat!

Inge neemt weer kort het woord en legt uit dat de jeugdleden zelf voor deze avond hebben gekozen en ook zelf grotendeels voor de invulling van deze avond hebben gezorgd. Zowel film als muziek is hun keuze. Op deze avond zal er behalve filmmuziek dan ook bekende hedendaagse popmuziek worden gespeeld, uiteraard ondersteund door de bijpassende videoclip.

Met een nummer van Coldplay, een van de meest spraakmakende bands van het afgelopen decennium, wordt het concert vervolgd. Een dynamische uitvoering van Viva La Vida door dit volwaardige orkest wordt beloond met een daverend applaus. 1e Kerstdag heb ik ‘s avonds nog een concertregistratie van Coldplay op TV gezien, een gedeelte van het “kippenvel” bij het zien van die beelden voelde ik weer opkomen bij de uitvoering van Viva La Vida. Mooi! Hierna werden we getrakteerd op een herhaling van verleden jaar. De film Dirty Dancing met het nummer Time of My Life. Deze film met Patrick Swayze en Jennifer Grey (Baby) deed in de 1987 menig hart sneller kloppen. Met de uitvoering van het nummer Time of my Life, waarbij de solo door een van onze “baby’s” Natalie wordt verzorgd, gaat ook nu de hartslag bij menigeen omhoog. Zelfs Inge raakt geëmotioneerd. Prima uitvoering! En dit jaar zonder de zenuwen van verleden jaar! Even lijkt het alsof we bij de neus worden genomen door de jeugdige muzikanten en hun dirigent. Weer een nummer op herhaling, Gabriella’s Song uit de film As It is in Heaven, maar nu in een andere uitvoering. Verleden jaar werd de solo gespeeld door Carola op bugel maar nu word de solo uitgevoerd door een van onze jeugdige tubaspelers, Rim. Andere beelden, andere solospeler, ook nu net als verleden jaar mooie uitvoering. Afgelopen jaar had ik mij al voorgenomen om deze film eens in zijn geheel te zien maar ik wacht op volgend jaar, wellicht wordt dit nummer dan met de rest van de beelden nog eens op het repertoire gezet. En dan over spraakmakende artiesten gesproken. Adele, wie kent haar niet met nummers als Rolling in the Deep, Rumour has It, Turning Tables, Someone Like You en de titelsong van Skyfall van de laatste James Bond film, laat zien dat zij

23

24

een van de grootste Engelse popsterren van de laatste jaren is. Set Fire to the Rain was de meest gedraaide popsong op de Nederlandse radio in 2011. Dit nummer wordt door onze jeugdfanfare, met een mooie solo van Kelly op saxofoon alt, prachtig vertolkt met sfeervolle beelden van een van Adele’s concerten. De bugels en trompetten vormen een mooi “strijkersensemble” vergelijkbaar met de violisten op het filmdoek. Met een aantal solo’s op rij wordt het toch ook een beetje voorspeelavond, maar dan in een ander jasje.

Dan is het tijd voor popcorn, cola, koffie en wafels (gebakken door Nic Janssen) PAUZE!!

In de pauze maakt Joop Jacobs als voorzitter van de Vrienden van de Fanfare ons weer blij met een donatie, waarvoor dank! Tevens maakt hij van de gelegenheid gebruik om een ledenwerving voor de vrienden van de fanfare te promoten. Voor slechts 25 euro per jaar kunt u sponsor worden van deze fanfare-vriendenclub om op die wijze de fanfare steunen. Nog meer spektakel na de pauze. Hadden we als begin de trailer Skyfall, Bond’s laatste film, nu dan Goldfinger uit 1964. Skyfall met een knipoog naar Goldfinger (Aston Martin DB5 die in Skyfall in gruzelementen wordt geschoten en in Goldfinger door Sean Connery wordt gebruikt om zijn belagers op snelle wijze af te schudden) Veel critici beschouwen Goldfinger als de beste film uit de James-Bond reeks. Ook zien veel filmkenners Goldfinger als de meest invloedrijke film uit de hele reeks. Veel typische Bondelementen werden hier geïntroduceerd en zouden later eindeloos vaak in andere Bondfilms herhaald worden. Ook commercieel vormde Goldfinger het hoogtepunt uit de serie: de film brak destijds alle bioscooprecords en zorgde voor een ware Bondmania. De wereldwijde hysterie rondom het personage van James Bond zou de hele jaren 60 duren en werd slechts overtroffen door de rage van The Beatles. Talloze scènes uit Goldfinger werden legendarisch, net als de filmmuziek van John Barry, waaronder de titelsong Goldfinger door Shirley Bassey. En nu dan in de uitvoering van onze jeugdfanfare, Goldfinger lijkt helemaal op het lijf geschreven van onze jeugdfanfare, spetterende trompetten en heerlijke bastrombone glissando (ook de oudere jeugd voelt zich in haar element). Uiteraard ontbreken bij de filmbeelden de typische Bond (bed)scenes niet.

http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Beatleshttp://nl.wikipedia.org/wiki/John_Barryhttp://nl.wikipedia.org/wiki/Goldfinger_(nummer)http://nl.wikipedia.org/wiki/Shirley_Bassey

25

In dit filmconcert mag natuurlijk de filmmuziek van Zorro niet ontbreken, samen met de Pirates of the Carribean vormde dit stuk verleden jaar nog de finale van het filmconcert, nu wordt dit in een spetterend optreden zomaar even ingelast om te laten horen welke groei de jeugdfanfare heeft doorgemaakt. Prima uitvoering! En dan la grande finale, dit jaar in een Zuid Amerikaans jasje. Niet alleen filmmuziek spelen onze jonge fanfareleden met volle overgave ook de mooiste en beste zomerhits, in dit geval Ai se Eu te pego (you tube: IF I CATCH YOU - OFFICIAL-MICHEL TELÓ) en Balada (Gusttavo Lima–Balada) worden met veel enthousiasme over de bühne geblazen. Spectaculaire muziek met veel dynamiek en stevig zwaar werk, spetterende trompetten, mooie sax solo (Kelly) en opzwepende tempo’s. Met veel plezier geven zich onze jeugdige muzikanten en ook de iets oudere jeugd over aan deze muziek. Het enthousiasme slaat over naar het publiek en de mooie filmbeelden met schaars geklede Braziliaanse schonen in combinatie met de heerlijke fanfareklanken zorgen voor een grootste finale van deze avond. Na een daverend applaus vraagt de voorzitter of we nog een toegift willen, het antwoord moge duidelijk zijn. Nogmaals het nummer van Coldplay Viva La Vida! GENIETEN DUS!

De jeugdfanfare onder bezielende leiding van Mike heeft weer voor een avondvullend/spectaculair concert gezorgd. Goed om te zien dat de jeugd deze uitdaging weer voor 100 % heeft aangegrepen om de fanfaremuziek met een modern eigentijds repertoire te promoten! Chapeau hiervoor! Het mag nog maar eens gezegd: Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst! Met onze fanfare zit het wel goed voor de toekomst! Ga zo door! Rest onze voorzitter Wil enkel nog iedereen die deze avond heeft doen slagen te bedanken, uiteraard ook het publiek uit vrijwel de gehele Westelijke Mijnstreek (Het filmconcert wordt langzaam wereldberoemd in Limburg)

In het dankwoordje van onze voorzitter wordt Joop Jacobs vergeleken met Goldfinger omdat hij met James Bond-achtige snelheid het bedrag van de donatie zomaar verdubbelde.

Iedereen die dit concert heeft gezien: Zeg het voort! En zij die er niet waren: jullie hebben iets gemist! Volgend jaar toch maar eens in je agenda zetten:

FILMCONCERT 2013!!- December 2013!!! Math Smeets

http://www.youtube.com/artist/gusttavo-lima?feature=watch_video_title

26

27

Gefeliciteerd

Onze jarigen in januari, februari en maart: 03 januari Huub Kiggen 12 januari Felix Reinartz 22 januari Simone Thissen-Hendrix 28 januari Babette Bloemberg 03 februari Jan Mennen 13 februari Piet Janssen 15 februari Emilie Klinkers 20 februari Piet Tholen 21 februari Thieu Cosemans 23 februari Roy van Wersch 24 februari Jos Demandt 08 maart Mieke Drenthen 12 maart Ralf Reinartz 16 maart Thieu Hendrix, Tim Kiggen, Harry Wetzels 20 maart Ellen van der Werf 21 maart Kelly Cremers 26 maart August Thissen, Manuela Janssen-Wenmaekers, Frans Bergers 28 maart Hub Cosemans Onze jubilarissen Math Cremers met zijn 12,5 jarig lidmaatschap, Simone Thissen-Hendrix met haar 25 jarig lidmaatschap en Jacqueline Kiggen-Bergevoet met haar 40 jarig lidmaatschap Vince Vaessen met zijn eerste prijs op het solistenconcours van Artamuse

28

29

Wist je dat......

We dit jaar voor het kerstconcert zelfs twee keer in de kerk mogen repeteren?

Er een actiecomité onder leiding van Wim V. is opgericht om een stille tocht te houden voor een warme kerk?

Huub K. voorstelde om in plaats van een stille tocht uit protest een uur geluidloos warm te blazen?

Het eten tijdens het Ceciliafeest erg lekker was?

Er ook veel musicaltalent aanwezig was?

De loterij wel erg laat gehouden werd?

Er toen al mensen naar huis waren gegaan?

Dit onder andere de mensen uit Obbicht waren?

Dat zij wel de meeste prijzen hadden?

Er in het tweede kerstmarktgroepje maar liefst vier tuba’s meespeelden?

Er slechts twee ingedeeld waren?

Ze blijkbaar erg graag vrijwillig meededen?

Leden van de drumband ondertussen hamburgers maakten?

Nic bekend staat als voortreffelijke hamburgerkok?

Hij ook erg bedreven is achter het barbecuerooster?

Nic nu – door de nood gedwongen – heeft leren koken?

Hij nu nog moet leren boodschappen doen?

Inmiddels gebleken is dat hij uitstekend wafels kan bakken?

Dit alles komt omdat Tiny tijdelijk niet mag lopen?

Mieke nu ook weet hoe ze een vat bier moet aanslaan?

Er een nieuwe alcoholwet staat aan te komen?

Sommige leden (onder 18 jaar) dan geen alcohol meer mogen consumeren?

Helaas deze wet nog niet definitief is?

Boze tongen beweren dat dat ook gaat gelden voor tachtigers?

De penningen dringend aan een wasbeurt toe zijn?

Sommigen bang zijn dat daarmee ook de prijs omhoog gaat?

Er in de pauze ongeveer tien kopjes koffie worden gedronken?

Desondanks per repetitie ruim 20 koekjes verdwijnen?

30

Advertentietarieven

Het Muzikrantje verschijnt elke twee maanden

Jaaradvertentie-abonnement:

kwart pagina € 25

halve pagina € 43

hele pagina € 65

omslag achter € 120

31

32