Mevensburg is een rustig dorpje waar vele dingen nog volgens oude tradities gedaan worden. De familie Tavelle woont al eeuwen in het dorpje en is een

gerespecteerde familie. Als Haileys broer in een vreselijk ongeluk sterft wordt er verwacht dat Hailey de familiestamboom zal voortzetten. Bang voor de

verantwoordelijkheid loopt Hailey loopt weg van de rijkdommen die haar eigendom zijn en zoekt ze naar echt geluk.

Langzaam wordt het gezicht van de bestuurder van de auto steeds witter. Ze blijft maar op de rem trappen maar de auto mindert geen vaart. Bang sluit ze haar ogen en hoort een harde klap, het laatste wat zij, en de persoon op de grond horen.

Overal komen mensen aanrennen, alsof het afgesproken was dat ze allemaal op dat moment daar zouden zijn. Een persoon duwt iedereen hardhandig opzij. Ze krijgt een krijtwit gezicht als ze haar broer zit liggen.

Langzaam begint ze te huilen, ondertussen worden de mensen weggewerkt door Meneer Tavelle. Hij legt een hand op de schouder van Hailey maar deze duwt ze ruw weer weg. ‘Rustig maar schat, de ambulance is al onderweg.’ Troost de man zijn dochter, maar ondertussen is hij met iets heel anders bezig. Zijn zoon had een levensverzekering, een groot geldbedrag.

Hailey kijkt haar vader aan. ‘Je maakt me misselijk. Ik zie het in je ogen, je denkt alleen aan het geld. Denk maar niet dat ik ooit nog van je zou houden, nooit!’ De laatste mensen die er nog staan kijken het tweetal verbaasd aan. Huilend rent Hailey naar haar kamer.

Er wordt geklopt op haar deur, Hailey kijkt naar de sleutel in het slot en hoort hoe iemand aan de andere kant van de deur binnen probeert te komen. Ze laat haar hoofd in haar kussen zakken en kijkt naar buiten naar het prachtige bos, het bos waar zij en haar broer vaak hadden gespeeld als kinderen. Haar broer was de enige uit haar familie die niet alleen maar om geld gaf, maar nu was hij er niet meer.

Een briefje wordt onder de deur doorgeschoven, ze hoort de trap kraken. Ze weet al dat het briefje geen troostend briefje zal zijn. Eerder een constatering dat zij nu verantwoordelijk zal zijn voor de erfenis. Snel pakt ze het briefje van de grond en gooit het in de prullenbak.

Ze weet wat ze zal moeten doen om eindelijk gelukkig te zijn, ze wist het al lang maar deed het nooit voor haar broer. Maar in de jaren dat het idee in haar hoofd had rondgespookt had ze het perfecte plan bedacht. Ze loopt snel naar haar kast en pakt een tas van de bodem, een voor een land een setje kleren in de tas maar al snel wordt de tas weer teruggezet.

Hailey pakt een simpel setje kleren uit de kast en wat geld van de bodem, 300 euro. Niet veel maar genoeg om tijdelijk te overleven en wat kleren in het dorp te kopen. Ze zou wel een baan nemen teveel geld meenemen was geen goed idee.Snel pakt ze een schaartje uit een lade en in een knip ligt haar paardenstaart op de grond. Wanneer de dikke lagen make-up van haar gezicht zijn geveegd worden de sproetjes op haar gezicht zichtbaar.

Snel pakt ze een papiertje en krabbelt wat erop. ‘Ik ben weg, ik ga mijn eigen geluk maken.’ Leest ze hardop. Tevreden vouwt ze het blaadje dubbel en legt het op het bed. Ze draait haar deur van het slot en klimt van het kleine balkon naar beneden.