Energ

iek uit U

den

ho

ut

Voor Hoppenbrouwers Elektrotechniek is 2008 een bijzonder jaar. Het van oudsher

in Udenhout gevestigde bedrijf bestaat 90 jaar. Daarnaast is het 40 jaar geleden dat

directeur Theo Hoppenbrouwers het roer overnam van dit familiebedrijf, dat daarvoor

onder leiding stond van zijn vader en oudoom. In de afgelopen decennia bouwde

Theo Hoppenbrouwers samen met zijn medewerkers een innovatief bedrijf op dat met

recht een specialistische allrounder in de elektrotechniek genoemd mag worden. In dit

jubileumjaar neemt Theo Hoppenbrouwers op 60-jarige leeftijd afscheid als directeur,

al blijft hij als adviseur en ambassadeur bij het bedrijf betrokken. Dat tekent zijn warme

relatie tot zijn opvolger Henny de Haas aan wie hij vol vertrouwen, na een intensieve

samenwerking van bijna 10 jaar, de leiding overgeeft. Het is al 90 jaar karakteristiek

voor Hoppenbrouwers dat het vizier altijd op de toekomst gericht is. Voor één keer

maakt het bedrijf een uitzondering en blikt in dit boek niet alleen vooruit, maar ook

terug op het rijke verleden van het Hoppenbrouwers. Energiek uit Udenhout

90 jaar

Hoppenbrouwers

Elektrotechniek

1918 - 2008

90 jaar Ho

pp

enb

rou

wers Elektro

techn

iek 1918 - 2008

Energiek uit Udenhout90 jaar Hoppenbrouwers Elektrotechniek 1918 - 2008

Dit boek is uitgegeven ter gelegenheid van het afscheid van Theo Hoppenbrouwers als directeur van

Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Udenhout, 3 oktober 2008

� �

Inhoud

Voorwoord Christ van Dijk: In het verleden ligt het heden... 4

Voorwoord Henny de Haas: ...in het nu wat worden zal 5

90 jaar Hoppenbrouwers in vogelvlucht 6

Het bijzondere DNA van Hoppenbrouwers 8

Hoppenbrouwers – een specialistische allrounder 30

Tevreden werknemers maken tevreden klanten 32

Udenhoutse Broeder 52

Colofon 64

�

‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal’ is al vele jaren een gevleugelde uitspraak binnen de familie Hoppenbrouwers, vrij naar de

woorden van de befaamde Nederlandse dichter Willem Bilderdijk (1756-1831). Vanzelfsprekend kan dit motto niet in deze speciale uitgave ontbreken.

� �

Inhoud

Voorwoord Christ van Dijk: In het verleden ligt het heden... 4

Voorwoord Henny de Haas: ...in het nu wat worden zal 5

90 jaar Hoppenbrouwers in vogelvlucht 6

Het bijzondere DNA van Hoppenbrouwers 8

Hoppenbrouwers – een specialistische allrounder 30

Tevreden werknemers maken tevreden klanten 32

Udenhoutse Broeder 52

Colofon 64

�

‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal’ is al vele jaren een gevleugelde uitspraak binnen de familie Hoppenbrouwers, vrij naar de

woorden van de befaamde Nederlandse dichter Willem Bilderdijk (1756-1831). Vanzelfsprekend kan dit motto niet in deze speciale uitgave ontbreken.

� �

Negentig jaar geleden werd de basis van het huidige Hoppenbrouwers Elektrotechniek gelegd.

Zestig jaar daarvan heb ik aan den lijve mogen meemaken. Als achttienjarige jongeman kwam ik in

1948, het geboortejaar van de latere directeur Theo, bij Hoppenbrouwers werken. Hard werken,

nooit ‘nee’ zeggen en altijd klaar staan voor de klant. Dat waren de gereedschappen waar Willy

Hoppenbrouwers – de opvolger van Jan Beekmans - zijn zaak mee opbouwde. Omdat het bedrijf

van oudsher aan huis gevestigd was, liepen privé en zaken naadloos in elkaar over. Het was hard

werken, maar er was ook alle tijd voor gemoedelijkheid.

Als eerste medewerker van Hoppenbrouwers was ik er kind aan huis, ook privé. Maar belangrijker

nog: ik voelde me vanaf het begin bij Hoppenbrouwers thuis. De familie betrok me overal bij. Zo

at ik tussen de middag in de keuken mijn boterhammen gezamenlijk met de familie op. Het bedrijf

groeide en bloeide gestaag. En ook Theo groeide en bloeide op tot een volwassene met een

passie voor elektrotechniek. En zoals elke jongeman vond hij dat hij zelf zijn weg moest zoeken

als opvolger in het familiebedrijf. Dat vond ik heel speciaal om mee te maken. Want als baby had

ik Theo op schoot, als kind maakte ik hem aan het lachen tijdens het eten, als puber zat hij bij mij

achter op de brommer en als volwassene was hij mijn dierbare baas. We hebben samen een lange

weg afgelegd: van ‘grote broer’ tot partners in het werk. Want ook al heb ik Theo als kind behandeld

toen hij klein was, ik heb hem met liefde later als baas geaccepteerd. Dat was beslist niet moeilijk,

want Theo heeft hart voor zijn mensen. Dat is, ook in moeilijke tijden, altijd zichtbaar gebleven.

Juist dat maakt Hoppenbrouwers zo bijzonder. Niet alleen het resultaat telt, maar zeker ook de

weg er naartoe én de mensen die die weg afleggen. Hart voor de zaak? Dat hoort gewoon bij een

familiebedrijf. Maar hart voor de mensen, dat maakt Hoppenbrouwers zo speciaal!

Warm, hartelijk en noeste werkers, zo herinner

ik me de familie Hoppenbrouwers. Altijd

het vizier op de toekomst gericht, maar met

respect voor het verleden. Niet voor niets was

de lijfspreuk van vader Willy ‘In het verleden

ligt het heden, in het nu wat worden zal’. Het

goede uit het verleden neemt Hoppenbrouwers

mee naar de toekomst. En zo hoort het ook. Het

doet me deugd dat Theo’s opvolger Henny de

Haas daarnaar handelt. Daardoor kan Theo vol

vertrouwen zijn zaak uit handen geven. Hij mag

gaan nagenieten van een prachtbedrijf waar zijn

voorvaderen het fundament van hebben gelegd,

maar dat Theo prachtig heeft opgebouwd!

Christ van Dijk,

eerste medewerker Hoppenbrouwers

… in het nu wat worden zal

Bewondering, dat is het eerste wat me te binnen schiet als ik aan mijn voorganger Theo denk. Hij

heeft in zijn loopbaan Hoppenbrouwers uitgebouwd tot een prachtig, bloeiend bedrijf. Moedig,

dat is een tweede term die in mijn ogen goed bij Theo past. Omdat hij problemen nooit uit de

weg is gegaan. Maar ook omdat hij radicale beslissingen niet schuwt. Je bedrijfsfilosofie 180

graden om durven draaien, dat is heel wat. En toch is dat voor Hoppenbrouwers én Theo zelf een

essentiële stap geweest. Vanaf eind jaren ’80 ging het roer bij dit bedrijf om. Mensen kregen meer

zeggenschap en eigen verantwoordelijkheid. Een cruciaal punt in de negentigjarige geschiedenis

van Hoppenbrouwers. Want het maakte verdere groei mogelijk zonder daarbij de menselijke maat

te verliezen. En juist die menselijke maat maakt dit bedrijf bijzonder. Mensen kunnen zich hier

ontwikkelen in hun eigen tempo en richting. Maar er is meer: mensen zijn hier letterlijk en figuurlijk

maatgevend. We hebben aandacht voor elkaar en dat maakt Hoppenbrouwers tot een (h)echt

familiebedrijf.

Het mooie is dat Theo en zijn medewerkers gezamenlijk een prachtbedrijf hebben opgebouwd. Niet

omdat groei prioriteit had, maar ‘gewoonweg’ omdat mensen hier hart voor de zaak hebben. ‘Hopjes’

willen laten zien wat ze in huis hebben en vinden het een uitdaging om met de nieuwste technieken

te werken. Juist die mentaliteit past bij een familiebedrijf en zeker ook bij mij. Ik voelde me vanaf mijn

aantreden in 1999 dan ook meteen thuis bij Hoppenbrouwers. Ik dacht meteen: dit is mijn bedrijf,

hier kan ik iets van maken. De keuze om het bedrijf gefaseerd van Theo over te nemen past bij ons

allebei. Ik kreeg de tijd om in het bedrijf te groeien. En niet onbelangrijk: Theo kreeg de tijd om ‘uit

het bedrijf te groeien’. Samen hebben we de afgelopen jaren gestalte gegeven aan de toekomst van

Hoppenbrouwers. Dat heeft onze verbondenheid versterkt en vertrouwen gegeven in de toekomst.

Die toekomst, daar heb ik – samen met mijn

medewerkers – ontzettend veel zin in. Want

Theo laat een bedrijf achter dat bol staat van

de mogelijkheden. De mooiste ‘erfenis’ is de

ploeg gemotiveerde, vakkundige medewerkers,

zij staan aan de basis van elk succes. Omdat

Theo in het verleden flink geïnvesteerd heeft

in de ontwikkeling van zijn medewerkers, ligt

er nu een stevige basis voor de toekomst. En

zo ontkom ik, met een glimlach, toch niet aan

het motto van de familie Hoppenbrouwers:

‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat

worden zal’. Voor mij staat daarbij vast dat

Hoppenbrouwers ook in de toekomst een

prachtbedrijf zal blijven.

Henny de Haas,

directeur Hoppenbrouwers Elektrotechniek

�

In het verleden ligt het heden …

� �

Negentig jaar geleden werd de basis van het huidige Hoppenbrouwers Elektrotechniek gelegd.

Zestig jaar daarvan heb ik aan den lijve mogen meemaken. Als achttienjarige jongeman kwam ik in

1948, het geboortejaar van de latere directeur Theo, bij Hoppenbrouwers werken. Hard werken,

nooit ‘nee’ zeggen en altijd klaar staan voor de klant. Dat waren de gereedschappen waar Willy

Hoppenbrouwers – de opvolger van Jan Beekmans - zijn zaak mee opbouwde. Omdat het bedrijf

van oudsher aan huis gevestigd was, liepen privé en zaken naadloos in elkaar over. Het was hard

werken, maar er was ook alle tijd voor gemoedelijkheid.

Als eerste medewerker van Hoppenbrouwers was ik er kind aan huis, ook privé. Maar belangrijker

nog: ik voelde me vanaf het begin bij Hoppenbrouwers thuis. De familie betrok me overal bij. Zo

at ik tussen de middag in de keuken mijn boterhammen gezamenlijk met de familie op. Het bedrijf

groeide en bloeide gestaag. En ook Theo groeide en bloeide op tot een volwassene met een

passie voor elektrotechniek. En zoals elke jongeman vond hij dat hij zelf zijn weg moest zoeken

als opvolger in het familiebedrijf. Dat vond ik heel speciaal om mee te maken. Want als baby had

ik Theo op schoot, als kind maakte ik hem aan het lachen tijdens het eten, als puber zat hij bij mij

achter op de brommer en als volwassene was hij mijn dierbare baas. We hebben samen een lange

weg afgelegd: van ‘grote broer’ tot partners in het werk. Want ook al heb ik Theo als kind behandeld

toen hij klein was, ik heb hem met liefde later als baas geaccepteerd. Dat was beslist niet moeilijk,

want Theo heeft hart voor zijn mensen. Dat is, ook in moeilijke tijden, altijd zichtbaar gebleven.

Juist dat maakt Hoppenbrouwers zo bijzonder. Niet alleen het resultaat telt, maar zeker ook de

weg er naartoe én de mensen die die weg afleggen. Hart voor de zaak? Dat hoort gewoon bij een

familiebedrijf. Maar hart voor de mensen, dat maakt Hoppenbrouwers zo speciaal!

Warm, hartelijk en noeste werkers, zo herinner

ik me de familie Hoppenbrouwers. Altijd

het vizier op de toekomst gericht, maar met

respect voor het verleden. Niet voor niets was

de lijfspreuk van vader Willy ‘In het verleden

ligt het heden, in het nu wat worden zal’. Het

goede uit het verleden neemt Hoppenbrouwers

mee naar de toekomst. En zo hoort het ook. Het

doet me deugd dat Theo’s opvolger Henny de

Haas daarnaar handelt. Daardoor kan Theo vol

vertrouwen zijn zaak uit handen geven. Hij mag

gaan nagenieten van een prachtbedrijf waar zijn

voorvaderen het fundament van hebben gelegd,

maar dat Theo prachtig heeft opgebouwd!

Christ van Dijk,

eerste medewerker Hoppenbrouwers

… in het nu wat worden zal

Bewondering, dat is het eerste wat me te binnen schiet als ik aan mijn voorganger Theo denk. Hij

heeft in zijn loopbaan Hoppenbrouwers uitgebouwd tot een prachtig, bloeiend bedrijf. Moedig,

dat is een tweede term die in mijn ogen goed bij Theo past. Omdat hij problemen nooit uit de

weg is gegaan. Maar ook omdat hij radicale beslissingen niet schuwt. Je bedrijfsfilosofie 180

graden om durven draaien, dat is heel wat. En toch is dat voor Hoppenbrouwers én Theo zelf een

essentiële stap geweest. Vanaf eind jaren ’80 ging het roer bij dit bedrijf om. Mensen kregen meer

zeggenschap en eigen verantwoordelijkheid. Een cruciaal punt in de negentigjarige geschiedenis

van Hoppenbrouwers. Want het maakte verdere groei mogelijk zonder daarbij de menselijke maat

te verliezen. En juist die menselijke maat maakt dit bedrijf bijzonder. Mensen kunnen zich hier

ontwikkelen in hun eigen tempo en richting. Maar er is meer: mensen zijn hier letterlijk en figuurlijk

maatgevend. We hebben aandacht voor elkaar en dat maakt Hoppenbrouwers tot een (h)echt

familiebedrijf.

Het mooie is dat Theo en zijn medewerkers gezamenlijk een prachtbedrijf hebben opgebouwd. Niet

omdat groei prioriteit had, maar ‘gewoonweg’ omdat mensen hier hart voor de zaak hebben. ‘Hopjes’

willen laten zien wat ze in huis hebben en vinden het een uitdaging om met de nieuwste technieken

te werken. Juist die mentaliteit past bij een familiebedrijf en zeker ook bij mij. Ik voelde me vanaf mijn

aantreden in 1999 dan ook meteen thuis bij Hoppenbrouwers. Ik dacht meteen: dit is mijn bedrijf,

hier kan ik iets van maken. De keuze om het bedrijf gefaseerd van Theo over te nemen past bij ons

allebei. Ik kreeg de tijd om in het bedrijf te groeien. En niet onbelangrijk: Theo kreeg de tijd om ‘uit

het bedrijf te groeien’. Samen hebben we de afgelopen jaren gestalte gegeven aan de toekomst van

Hoppenbrouwers. Dat heeft onze verbondenheid versterkt en vertrouwen gegeven in de toekomst.

Die toekomst, daar heb ik – samen met mijn

medewerkers – ontzettend veel zin in. Want

Theo laat een bedrijf achter dat bol staat van

de mogelijkheden. De mooiste ‘erfenis’ is de

ploeg gemotiveerde, vakkundige medewerkers,

zij staan aan de basis van elk succes. Omdat

Theo in het verleden flink geïnvesteerd heeft

in de ontwikkeling van zijn medewerkers, ligt

er nu een stevige basis voor de toekomst. En

zo ontkom ik, met een glimlach, toch niet aan

het motto van de familie Hoppenbrouwers:

‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat

worden zal’. Voor mij staat daarbij vast dat

Hoppenbrouwers ook in de toekomst een

prachtbedrijf zal blijven.

Henny de Haas,

directeur Hoppenbrouwers Elektrotechniek

�

In het verleden ligt het heden …

� �

1918Jan Beekmans start met zijn

vrouw Sjo Hoppenbrouwers in de

Kreitenmolenstraat een handel in

elektriciteitsartikelen. Na enkele

jaren verhuist het bedrijfje naar

het centrum van het dorp. Aan de

Kreitenmolenstraat 3 – de huidige

locatie van Hoppenbrouwers Audio

Video – vestigt Jan Beekmans zich als

elektricien, smid, fotograaf, taxichauffeur

en garagehouder met benzinepomp.

1932 Jan Beekmans en Sjo Hoppenbrouwers

hebben geen kinderen. Neefje Willy

Hoppenbrouwers uit Tilburg komt als

elfjarige jongen bij hen in huis wonen om

mee te helpen in de zaak. Hij is de beoogd

opvolger van Jan Beekmans.

1938Jan Beekmans opent een filiaal in

Berkel-Enschot.

1939Jan Beekmans draagt zijn zaak per

1 maart over aan zijn neven Jan en

Willy Hoppenbrouwers. De firma J.H.

Beekmans wordt omgedoopt in firma

Gebr. Hoppenbrouwers met een zaak

in Udenhout (Willy Hoppenbrouwers)

en een zaak in Berkel-Enschot (Jan

Hoppenbrouwers).

1945Per 28 augustus wordt de firma Gebr.

Hoppenbrouwers ontbonden. De

broers gaan zakelijk uit elkaar en verder

als twee eenmanszaken: firma Joh.

Hoppenbrouwers in Berkel-Enschot en

firma W. Hoppenbrouwers in Udenhout.

Jan Hoppenbrouwers stopt in 1947 met

zijn zaak. Willy Hoppenbrouwers breidt

samen met zijn vrouw Leny Wijnans

de bedrijfsactiviteiten in de naoorlogse

jaren uit en legt daarmee de basis voor

het hedendaagse Hoppenbrouwers

Elektrotechniek.

1959Willy Hoppenbrouwers start in juni een

filiaal in Berkel-Enschot. Het blijft slechts

enkele jaren geopend. In september 1962

valt het doek alweer en wordt het filiaal

gesloten.

1973 Wegens gezondheidsproblemen en omdat

beoogd opvolger Theo Hoppenbrouwers

nog niet klaar is om de zaak over te

nemen, geeft Willy Hoppenbrouwers

per 1 januari de leiding van zijn bedrijf in

handen van het Electro- en Radiotechnisch

Bureau ELEM van H. van den Heuvel uit

Waalwijk.

1978Zoon Theo Hoppenbrouwers neemt per

1 januari het roer van het familiebedrijf in

handen. Op dat moment werken er tien

mensen.

1980Het installatiebedrijf Hoppenbrouwers

groeit uit zijn jasje. Daarom betrekt het

bedrijf een pand aan de Spoorakkerweg

op het Udenhoutse industrieterrein.

De winkel blijft wel gevestigd aan de

Kreitenmolenstraat 3. Er werken ongeveer

20 mensen.

1991Hoppenbrouwers continueert zijn groei:

er werken inmiddels 25 mensen. Het

bedrijf betrekt een groter pand aan de

Brabantsehoek in Udenhout. Voorheen

was hier garagebedrijf Bertens gevestigd.

1993Op grootse wijze viert Hoppenbrouwers

het 75-jarig bestaan met diverse

feestelijkheden en een speciaal

jubileumlogo.

1997Het installatiebedrijf en de winkel gaan

verder als twee aparte bedrijven. Rob

Hoppenbrouwers neemt per 1 januari

de winkel over van zijn oudste broer

Theo. Anno 2008 is deze winkel in luxe

audiovisuele apparatuur en bruin- en

witgoed nog altijd gevestigd aan de

Kreitenmolenstraat 3.

1998Hoppenbrouwers Elektrotechniek keert

terug naar de Kreitenmolenstraat. Het

bedrijf betrekt op nummer 201 een

nieuwbouwpand, ontworpen naar de visie

van eigenaar Theo Hoppenbrouwers. Er

werken inmiddels ruim 70 mensen bij

Hoppenbrouwers.

1999 Henny de Haas treedt in dienst

bij Hoppenbrouwers als Manager

Installatietechniek.

2002Theo Hoppenbrouwers draagt 20% van

zijn aandelen over aan Henny de Haas.

Daarmee is de bedrijfsopvolging in gang

gezet. Henny de Haas wordt tevens

benoemd tot operationeel directeur.

2005Theo Hoppenbrouwers en Henny de Haas

bezitten vanaf 1 januari 2005 ieder 50%

van het aandelenkapitaal. Deze mijlpaal

wordt in april gevierd met een open dag.

2005Hoppenbrouwers Elektrotechniek krijgt de

BOV-trofee uitgereikt als winnaar van het

thema ‘De magie van de strategie’. Deze

prijs voor de Beste Ondernemers Visie

wordt elk jaar uitgereikt door de Tilburgse

Junior Kamer aan een onderneming uit de

regio Tilburg die er het beste in slaagt in

haar marktgebied inventief en succesvol te

opereren ten opzichte van haar concurrenten.

2007 Op 1 januari draagt Theo nog eens 25%

van zijn aandelen aan Henny over. De

verhouding tussen Theo en Henny is nu

dus 25/75.

2008Op 17 juni krijgt Hoppenbrouwers het

certificaat erkend praktijkcentrum van

Kenteq, het kenniscentrum voor technisch

vakmanschap. Een bekroning voor de

eigen praktijkschool.

2008Theo Hoppenbrouwers neemt, in het jaar

dat Hoppenbrouwers Elektrotechniek

zijn 90-jarig bestaan viert, afscheid

als directeur. Wel blijft hij aan het

bedrijf verbonden als ambassadeur en

adviseur. Henny de Haas blijft directeur

van het bedrijf, dat inmiddels bijna 200

medewerkers telt. Ter gelegenheid

van Theo’s afscheid én als dank voor

zijn enorme verdiensten neemt hij op

3 oktober het eerste exemplaar van

een speciale gelegenheidsuitgave over

Hoppenbrouwers Elektrotechniek in

ontvangst.

�

90 jaar Hoppenbrouwers in vogelvlucht

�

1918

1932

1945

1978

1980

1991 1997

1993 20051998

2005

2008

Energ

iek uit U

den

ho

ut

Voor Hoppenbrouwers Elektrotechniek is 2008 een bijzonder jaar. Het van oudsher

in Udenhout gevestigde bedrijf bestaat 90 jaar. Daarnaast is het 40 jaar geleden dat

directeur Theo Hoppenbrouwers het roer overnam van dit familiebedrijf, dat daarvoor

onder leiding stond van zijn vader en oudoom. In de afgelopen decennia bouwde

Theo Hoppenbrouwers samen met zijn medewerkers een innovatief bedrijf op dat met

recht een specialistische allrounder in de elektrotechniek genoemd mag worden. In dit

jubileumjaar neemt Theo Hoppenbrouwers op 60-jarige leeftijd afscheid als directeur,

al blijft hij als adviseur en ambassadeur bij het bedrijf betrokken. Dat tekent zijn warme

relatie tot zijn opvolger Henny de Haas aan wie hij vol vertrouwen, na een intensieve

samenwerking van bijna 10 jaar, de leiding overgeeft. Het is al 90 jaar karakteristiek

voor Hoppenbrouwers dat het vizier altijd op de toekomst gericht is. Voor één keer

maakt het bedrijf een uitzondering en blikt in dit boek niet alleen vooruit, maar ook

terug op het rijke verleden van het Hoppenbrouwers.

Energiekuit Udenhout

90 jaar HoppenbrouwersElektrotechniek1918 - 2008

90 jaar Ho

pp

enb

rou

wers Elektro

techn

iek 1918 - 2008

2008

� �

1918Jan Beekmans start met zijn

vrouw Sjo Hoppenbrouwers in de

Kreitenmolenstraat een handel in

elektriciteitsartikelen. Na enkele

jaren verhuist het bedrijfje naar

het centrum van het dorp. Aan de

Kreitenmolenstraat 3 – de huidige

locatie van Hoppenbrouwers Audio

Video – vestigt Jan Beekmans zich als

elektricien, smid, fotograaf, taxichauffeur

en garagehouder met benzinepomp.

1932 Jan Beekmans en Sjo Hoppenbrouwers

hebben geen kinderen. Neefje Willy

Hoppenbrouwers uit Tilburg komt als

elfjarige jongen bij hen in huis wonen om

mee te helpen in de zaak. Hij is de beoogd

opvolger van Jan Beekmans.

1938Jan Beekmans opent een filiaal in

Berkel-Enschot.

1939Jan Beekmans draagt zijn zaak per

1 maart over aan zijn neven Jan en

Willy Hoppenbrouwers. De firma J.H.

Beekmans wordt omgedoopt in firma

Gebr. Hoppenbrouwers met een zaak

in Udenhout (Willy Hoppenbrouwers)

en een zaak in Berkel-Enschot (Jan

Hoppenbrouwers).

1945Per 28 augustus wordt de firma Gebr.

Hoppenbrouwers ontbonden. De

broers gaan zakelijk uit elkaar en verder

als twee eenmanszaken: firma Joh.

Hoppenbrouwers in Berkel-Enschot en

firma W. Hoppenbrouwers in Udenhout.

Jan Hoppenbrouwers stopt in 1947 met

zijn zaak. Willy Hoppenbrouwers breidt

samen met zijn vrouw Leny Wijnans

de bedrijfsactiviteiten in de naoorlogse

jaren uit en legt daarmee de basis voor

het hedendaagse Hoppenbrouwers

Elektrotechniek.

1959Willy Hoppenbrouwers start in juni een

filiaal in Berkel-Enschot. Het blijft slechts

enkele jaren geopend. In september 1962

valt het doek alweer en wordt het filiaal

gesloten.

1973 Wegens gezondheidsproblemen en omdat

beoogd opvolger Theo Hoppenbrouwers

nog niet klaar is om de zaak over te

nemen, geeft Willy Hoppenbrouwers

per 1 januari de leiding van zijn bedrijf in

handen van het Electro- en Radiotechnisch

Bureau ELEM van H. van den Heuvel uit

Waalwijk.

1978Zoon Theo Hoppenbrouwers neemt per

1 januari het roer van het familiebedrijf in

handen. Op dat moment werken er tien

mensen.

1980Het installatiebedrijf Hoppenbrouwers

groeit uit zijn jasje. Daarom betrekt het

bedrijf een pand aan de Spoorakkerweg

op het Udenhoutse industrieterrein.

De winkel blijft wel gevestigd aan de

Kreitenmolenstraat 3. Er werken ongeveer

20 mensen.

1991Hoppenbrouwers continueert zijn groei:

er werken inmiddels 25 mensen. Het

bedrijf betrekt een groter pand aan de

Brabantsehoek in Udenhout. Voorheen

was hier garagebedrijf Bertens gevestigd.

1993Op grootse wijze viert Hoppenbrouwers

het 75-jarig bestaan met diverse

feestelijkheden en een speciaal

jubileumlogo.

1997Het installatiebedrijf en de winkel gaan

verder als twee aparte bedrijven. Rob

Hoppenbrouwers neemt per 1 januari

de winkel over van zijn oudste broer

Theo. Anno 2008 is deze winkel in luxe

audiovisuele apparatuur en bruin- en

witgoed nog altijd gevestigd aan de

Kreitenmolenstraat 3.

1998Hoppenbrouwers Elektrotechniek keert

terug naar de Kreitenmolenstraat. Het

bedrijf betrekt op nummer 201 een

nieuwbouwpand, ontworpen naar de visie

van eigenaar Theo Hoppenbrouwers. Er

werken inmiddels ruim 70 mensen bij

Hoppenbrouwers.

1999 Henny de Haas treedt in dienst

bij Hoppenbrouwers als Manager

Installatietechniek.

2002Theo Hoppenbrouwers draagt 20% van

zijn aandelen over aan Henny de Haas.

Daarmee is de bedrijfsopvolging in gang

gezet. Henny de Haas wordt tevens

benoemd tot operationeel directeur.

2005Theo Hoppenbrouwers en Henny de Haas

bezitten vanaf 1 januari 2005 ieder 50%

van het aandelenkapitaal. Deze mijlpaal

wordt in april gevierd met een open dag.

2005Hoppenbrouwers Elektrotechniek krijgt de

BOV-trofee uitgereikt als winnaar van het

thema ‘De magie van de strategie’. Deze

prijs voor de Beste Ondernemers Visie

wordt elk jaar uitgereikt door de Tilburgse

Junior Kamer aan een onderneming uit de

regio Tilburg die er het beste in slaagt in

haar marktgebied inventief en succesvol te

opereren ten opzichte van haar concurrenten.

2007 Op 1 januari draagt Theo nog eens 25%

van zijn aandelen aan Henny over. De

verhouding tussen Theo en Henny is nu

dus 25/75.

2008Op 17 juni krijgt Hoppenbrouwers het

certificaat erkend praktijkcentrum van

Kenteq, het kenniscentrum voor technisch

vakmanschap. Een bekroning voor de

eigen praktijkschool.

2008Theo Hoppenbrouwers neemt, in het jaar

dat Hoppenbrouwers Elektrotechniek

zijn 90-jarig bestaan viert, afscheid

als directeur. Wel blijft hij aan het

bedrijf verbonden als ambassadeur en

adviseur. Henny de Haas blijft directeur

van het bedrijf, dat inmiddels bijna 200

medewerkers telt. Ter gelegenheid

van Theo’s afscheid én als dank voor

zijn enorme verdiensten neemt hij op

3 oktober het eerste exemplaar van

een speciale gelegenheidsuitgave over

Hoppenbrouwers Elektrotechniek in

ontvangst.

�

90 jaar Hoppenbrouwers in vogelvlucht

�

1918

1932

1945

1978

1980

1991 1997

1993 20051998

2005

2008En

ergiek u

it Ud

enh

ou

t

Voor Hoppenbrouwers Elektrotechniek is 2008 een bijzonder jaar. Het van oudsher

in Udenhout gevestigde bedrijf bestaat 90 jaar. Daarnaast is het 40 jaar geleden dat

directeur Theo Hoppenbrouwers het roer overnam van dit familiebedrijf, dat daarvoor

onder leiding stond van zijn vader en oudoom. In de afgelopen decennia bouwde

Theo Hoppenbrouwers samen met zijn medewerkers een innovatief bedrijf op dat met

recht een specialistische allrounder in de elektrotechniek genoemd mag worden. In dit

jubileumjaar neemt Theo Hoppenbrouwers op 60-jarige leeftijd afscheid als directeur,

al blijft hij als adviseur en ambassadeur bij het bedrijf betrokken. Dat tekent zijn warme

relatie tot zijn opvolger Henny de Haas aan wie hij vol vertrouwen, na een intensieve

samenwerking van bijna 10 jaar, de leiding overgeeft. Het is al 90 jaar karakteristiek

voor Hoppenbrouwers dat het vizier altijd op de toekomst gericht is. Voor één keer

maakt het bedrijf een uitzondering en blikt in dit boek niet alleen vooruit, maar ook

terug op het rijke verleden van het Hoppenbrouwers.

Energiekuit Udenhout

90 jaar HoppenbrouwersElektrotechniek1918 - 2008

90 jaar Ho

pp

enb

rou

wers Elektro

techn

iek 1918 - 2008

2008

� ���

Hoppenbrouwers heeft al sinds de oprichting in 1918 een heel bijzonder DNA. Het bedrijf

combineert de nieuwste technieken met ‘ouderwetse service’ en passie voor het vak. Dát is

van meet af aan de kracht van Hoppenbrouwers Elektrotechniek. En al is er sinds die tijd veel

veranderd, de basis van dit familiebedrijf is altijd hetzelfde gebleven. Vakkennis en persoonlijke

aandacht voor de klant lopen als een rode draad door de geschiedenis van Hoppenbrouwers

heen. Van oudsher zitten klantvriendelijkheid en enthousiasme ingebakken bij de medewerkers.

Het zijn stevige fundamenten voor dit hedendaagse bedrijf. Tekenend voor Hoppenbrouwers

is dat zij al 90 jaar lang de blik op de toekomst heeft gericht om zo aan te kunnen sluiten bij

ontwikkelingen in de elektrotechnische markt.

Het blijft in de familie De geschiedenis van Hoppenbrouwers Elektrotechniek start bij Jan Beekmans. Samen met

zijn vrouw Sjo Hoppenbrouwers vestigt hij zich in 1918 als handelaar in elektriciteitsartikelen

aan de Udenhoutse Kreitenmolenstraat – in die dagen nog Stationsstraat geheten – tegenover

het toenmalige nonnenklooster Huize St. Felix (waar nu het woonwijkje Felixhof is). Als kleine

zelfstandige pakt Jan Beekmans al het werk aan dat hij kan krijgen. Smid, fotograaf, elektricien:

hij is van alle markten thuis. Na enkele jaren verhuist het echtpaar Beekmans naar het voormalige

textielwinkeltje van Jan van Zon aan de Kreitenmolenstraat 3. Daar zetten ze hun winkel in

elektrische artikelen voort en breidt Jan Beekmans zijn activiteiten verder uit. Hij heeft een garage

aan huis, begint in 1927 met de verhuur van luxe auto’s en runt vanaf 1930 een benzinepomp voor

zijn deur. Ondertussen heeft hij ook nog volop werk als elektricien in Udenhout en omgeving.

Het bijzondere DNA van Hoppenbrouwers

De winkel met garage en benzinepomp in de Kreitenmolenstraat, circa 1940. De man op de motor is hoogstwaarschijnlijk

Jan Brekelmans, de zwager van Willy Hoppenbrouwers.

Vanaf het begin van de jaren ’20 start in Udenhout de aanleg van het bovengronds elektriciteitsnet.

Burgemeester H. van Heeswijk is een van de drijvende krachten achter de elektrificatie van

Udenhout. Hij probeert de Udenhouters van het nut en belang te overtuigen. Zo schrijft hij in een

brief in september 1918: “Electrisch licht is het licht der toekomst, dat is zeker: zoowel goed,

gemakkelijk, zindelijk en niet duur” en “dat de totstandkoming der electrische verlichting onzer

gemeente alleen mogelijk is, wanneer

de medewerking beslist algemeen is,

anders kan er zeker niets van komen, dus

niet de kat uit den boom willen kijken.”

Zijn boodschap komt over en Udenhout

gaat massaal ‘aan het licht’. De PNEM

(Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteits

Maatschappij) levert de elektriciteit, maar

de aanleg van de installaties besteedt

men uit aan diverse elektrotechnische

firma’s. Electro Technisch Bureau J.H.

Beekmans is een van de gegadigden

voor deze aanbestedingen. Zo krijgt

Het kruispunt Groenstraat - Kreitenmolenstraat in Udenhout, circa 1925. Het tweede huis aan de rechterkant is het winkel/woonhuis

van het echtpaar Beekmans-Hoppenbrouwers.

Briefkaart van de PNEM aan Jan Beekmans, gedateerd

14 oktober 1922.

� ���

Hoppenbrouwers heeft al sinds de oprichting in 1918 een heel bijzonder DNA. Het bedrijf

combineert de nieuwste technieken met ‘ouderwetse service’ en passie voor het vak. Dát is

van meet af aan de kracht van Hoppenbrouwers Elektrotechniek. En al is er sinds die tijd veel

veranderd, de basis van dit familiebedrijf is altijd hetzelfde gebleven. Vakkennis en persoonlijke

aandacht voor de klant lopen als een rode draad door de geschiedenis van Hoppenbrouwers

heen. Van oudsher zitten klantvriendelijkheid en enthousiasme ingebakken bij de medewerkers.

Het zijn stevige fundamenten voor dit hedendaagse bedrijf. Tekenend voor Hoppenbrouwers

is dat zij al 90 jaar lang de blik op de toekomst heeft gericht om zo aan te kunnen sluiten bij

ontwikkelingen in de elektrotechnische markt.

Het blijft in de familie De geschiedenis van Hoppenbrouwers Elektrotechniek start bij Jan Beekmans. Samen met

zijn vrouw Sjo Hoppenbrouwers vestigt hij zich in 1918 als handelaar in elektriciteitsartikelen

aan de Udenhoutse Kreitenmolenstraat – in die dagen nog Stationsstraat geheten – tegenover

het toenmalige nonnenklooster Huize St. Felix (waar nu het woonwijkje Felixhof is). Als kleine

zelfstandige pakt Jan Beekmans al het werk aan dat hij kan krijgen. Smid, fotograaf, elektricien:

hij is van alle markten thuis. Na enkele jaren verhuist het echtpaar Beekmans naar het voormalige

textielwinkeltje van Jan van Zon aan de Kreitenmolenstraat 3. Daar zetten ze hun winkel in

elektrische artikelen voort en breidt Jan Beekmans zijn activiteiten verder uit. Hij heeft een garage

aan huis, begint in 1927 met de verhuur van luxe auto’s en runt vanaf 1930 een benzinepomp voor

zijn deur. Ondertussen heeft hij ook nog volop werk als elektricien in Udenhout en omgeving.

Het bijzondere DNA van Hoppenbrouwers

De winkel met garage en benzinepomp in de Kreitenmolenstraat, circa 1940. De man op de motor is hoogstwaarschijnlijk

Jan Brekelmans, de zwager van Willy Hoppenbrouwers.

Vanaf het begin van de jaren ’20 start in Udenhout de aanleg van het bovengronds elektriciteitsnet.

Burgemeester H. van Heeswijk is een van de drijvende krachten achter de elektrificatie van

Udenhout. Hij probeert de Udenhouters van het nut en belang te overtuigen. Zo schrijft hij in een

brief in september 1918: “Electrisch licht is het licht der toekomst, dat is zeker: zoowel goed,

gemakkelijk, zindelijk en niet duur” en “dat de totstandkoming der electrische verlichting onzer

gemeente alleen mogelijk is, wanneer

de medewerking beslist algemeen is,

anders kan er zeker niets van komen, dus

niet de kat uit den boom willen kijken.”

Zijn boodschap komt over en Udenhout

gaat massaal ‘aan het licht’. De PNEM

(Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteits

Maatschappij) levert de elektriciteit, maar

de aanleg van de installaties besteedt

men uit aan diverse elektrotechnische

firma’s. Electro Technisch Bureau J.H.

Beekmans is een van de gegadigden

voor deze aanbestedingen. Zo krijgt

Het kruispunt Groenstraat - Kreitenmolenstraat in Udenhout, circa 1925. Het tweede huis aan de rechterkant is het winkel/woonhuis

van het echtpaar Beekmans-Hoppenbrouwers.

Briefkaart van de PNEM aan Jan Beekmans, gedateerd

14 oktober 1922.

10 11

het Udenhoutse bedrijf in 1922 de opdracht om de lichtinstallaties te maken voor de plaatselijke

katholieke jongensschool en het gemeentehuis. Jan Beekmans levert zijn werk blijkbaar naar

volle tevredenheid af, want hij wordt daarna agent voor de PNEM in Udenhout en omstreken. Dat

betekent dat hij verantwoordelijk is voor het onderhoud van het elektriciteitsnet. Hij moet daarvoor

niet alleen nieuwe aansluitingen in huizen aanleggen, maar ook verrotte of omgewaaide houten

palen vervangen. Met klimsporen aan de schoenen klautert Jan Beekmans de hoge, houten palen in

om gebroken elektriciteitsdraden te repareren

en aan de porseleinen isolatoren te bevestigen

of om nieuwe aftakkingen te maken vanaf de

bovengrondse leidingen naar de gevels van

de huizen. “Spannende klussen,” zo herinnert

Christ van Dijk – de eerste medewerker van

Hoppenbrouwers – zich nog uit later tijden,

“vooral omdat de spanning tijdens reparaties

op de palen moest blijven staan.” Met al deze

activiteiten legt Jan Beekmans de basis voor het

hedendaagse Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Jan Beekmans en zijn vrouw bouwen met

hard werken een goed lopend bedrijf op. Ze

zijn daar trots op, maar hebben helaas geen

nageslacht dat de zaak kan voortzetten. Daarom

komt in september 1932 het elfjarige neefje

Willy Hoppenbrouwers uit Tilburg in huis. Hij

maakt in Udenhout de lagere school af en

werkt daarnaast volop mee in de zaak van zijn

oom en tante. Voor Jan Beekmans is hij de

beoogd opvolger voor de zaak in Udenhout.

Jan bezit daarnaast sinds 1938 een filiaal in

Berkel-Enschot. Dat kan Jan Hoppenbrouwers

– de oudere broer van Willy – overnemen.

Zo blijven beide zaken in de familie. Voor

de bedrijfsopvolging moet de rechtbank

toestemming geven. Beide broers zijn nog

geen 21 en dus, volgens de toen geldende

wet, nog minderjarig. Nadat het papierwerk

is geregeld, nemen de broers per 1 maart

1939 officieel de zaken van hun oom en tante

over. Ze gaan verder onder de naam firma

Gebr. Hoppenbrouwers. De negentienjarige

Jan opereert vanuit de Molenstraat in

Berkel-Enschot en de achttienjarige Willy

Hoppenbrouwers vanuit de Kreitenmolenstraat

in Udenhout.

Willy Hoppenbrouwers met klimsporen aan de schoenen aan

het werk in een houten elektriciteitspaal, circa 1940.

Linksboven: Huurcontract van

Jan Beekmans voor Willy

Hoppenbrouwers voor het gebruik van

woonhuis, winkel en werkplaats.

Rechtsboven: Brief van Electro

Technisch Bureau J.H. Beekmans

aan het schoolbestuur over de

aanleg en kosten van de ‘electrische

licht installatie’ in de katholieke

jongensschool van Udenhout,

13 oktober 1923.

Rechts: Stuk betreffende de officiële

overname van de gereedschappen

van Jan Beekmans door de firma gebr.

Hoppenbrouwers, 6 november 1942.

10 11

het Udenhoutse bedrijf in 1922 de opdracht om de lichtinstallaties te maken voor de plaatselijke

katholieke jongensschool en het gemeentehuis. Jan Beekmans levert zijn werk blijkbaar naar

volle tevredenheid af, want hij wordt daarna agent voor de PNEM in Udenhout en omstreken. Dat

betekent dat hij verantwoordelijk is voor het onderhoud van het elektriciteitsnet. Hij moet daarvoor

niet alleen nieuwe aansluitingen in huizen aanleggen, maar ook verrotte of omgewaaide houten

palen vervangen. Met klimsporen aan de schoenen klautert Jan Beekmans de hoge, houten palen in

om gebroken elektriciteitsdraden te repareren

en aan de porseleinen isolatoren te bevestigen

of om nieuwe aftakkingen te maken vanaf de

bovengrondse leidingen naar de gevels van

de huizen. “Spannende klussen,” zo herinnert

Christ van Dijk – de eerste medewerker van

Hoppenbrouwers – zich nog uit later tijden,

“vooral omdat de spanning tijdens reparaties

op de palen moest blijven staan.” Met al deze

activiteiten legt Jan Beekmans de basis voor het

hedendaagse Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Jan Beekmans en zijn vrouw bouwen met

hard werken een goed lopend bedrijf op. Ze

zijn daar trots op, maar hebben helaas geen

nageslacht dat de zaak kan voortzetten. Daarom

komt in september 1932 het elfjarige neefje

Willy Hoppenbrouwers uit Tilburg in huis. Hij

maakt in Udenhout de lagere school af en

werkt daarnaast volop mee in de zaak van zijn

oom en tante. Voor Jan Beekmans is hij de

beoogd opvolger voor de zaak in Udenhout.

Jan bezit daarnaast sinds 1938 een filiaal in

Berkel-Enschot. Dat kan Jan Hoppenbrouwers

– de oudere broer van Willy – overnemen.

Zo blijven beide zaken in de familie. Voor

de bedrijfsopvolging moet de rechtbank

toestemming geven. Beide broers zijn nog

geen 21 en dus, volgens de toen geldende

wet, nog minderjarig. Nadat het papierwerk

is geregeld, nemen de broers per 1 maart

1939 officieel de zaken van hun oom en tante

over. Ze gaan verder onder de naam firma

Gebr. Hoppenbrouwers. De negentienjarige

Jan opereert vanuit de Molenstraat in

Berkel-Enschot en de achttienjarige Willy

Hoppenbrouwers vanuit de Kreitenmolenstraat

in Udenhout.

Willy Hoppenbrouwers met klimsporen aan de schoenen aan

het werk in een houten elektriciteitspaal, circa 1940.

Linksboven: Huurcontract van

Jan Beekmans voor Willy

Hoppenbrouwers voor het gebruik van

woonhuis, winkel en werkplaats.

Rechtsboven: Brief van Electro

Technisch Bureau J.H. Beekmans

aan het schoolbestuur over de

aanleg en kosten van de ‘electrische

licht installatie’ in de katholieke

jongensschool van Udenhout,

13 oktober 1923.

Rechts: Stuk betreffende de officiële

overname van de gereedschappen

van Jan Beekmans door de firma gebr.

Hoppenbrouwers, 6 november 1942.

1�

“Ik ken Theo en zijn vrouw Corrie van

de studieclub van de Brabants-Zeeuwse

Werkgeversvereniging. Ik heb Theo

leren kennen als een mensen-mens

met oprechte interesse in alles en

iedereen. Knap is dat hij geen blad voor

de mond neemt. Oók niet als het gaat

om zijn eigen, niet altijd even positieve,

ervaringen. Dat vind ik heel bijzonder:

dat je ook je kwetsbare kant durft te laten

zien. Theo is van nature nieuwsgierig,

in de positieve zin van het woord. In

een kort gesprek kan hij daadwerkelijk

diepgaand contact leggen met mensen.

Hij voelt zich bij veel mensen erg

betrokken. Dát is volgens mij enorm

belangrijk geweest voor de ontwikkeling

van het bedrijf. Je bouwt daardoor een

hechte band op met je medewerkers,

opdrachtgevers en leveranciers.”

Apetrots“Vraag aan een willekeurig persoon wat

hij van Theo vindt. Geheid dat die zijn

warme betrokkenheid noemt. Mensen

voelen aan dat hij gewoon zo in elkaar

zit. Hij is goudeerlijk en zegt wat hij vindt.

Netjes, maar duidelijk. Daarom is hij voor

mij een goede sparringpartner. We delen

1�

Roel van Eerd, directeur Van Eerd, Tilburg

‘Een mensen-mens in alle opzichten’

dezelfde ideeën over leidinggeven. En

de bezieling voor het familiebedrijf bindt

ons. Maar belangrijker nog: bindt Theo

met ‘zijn’ mensen. Toen ik enkele jaren

geleden uit ging breiden, schakelde ik

Hoppenbrouwers in voor alle technische

zaken. Simpelweg omdat ik één

deskundig aanspreekpunt wilde voor de

complete organisatie. Wat me opviel was

de passie en deskundigheid waarmee

de medewerkers van Hoppenbrouwers

aan de slag gingen. Een bijna natuurlijke

bescheidenheid siert het bedrijf: we zijn

‘gewoon’ wie we zijn. Maar ondertussen

is Hoppenbrouwers een van de meest

innovatieve, florerende bedrijven in de

elektrotechniek. Daar mogen ze apetrots

op zijn!”

Nadeel blijkt een voordeel“Theo heeft keihard gewerkt om

Hoppenbrouwers uit te bouwen.

Wat mijn respect afdwingt, is dat

hij zijn grootste nadeel in een

voordeel heeft omgebogen. Hij

noemt zichzelf gekscherend altijd

een slecht manager. Dat heeft hem

in de jaren ‘80 ‘gedwongen’ om de

verantwoordelijkheid zo laag mogelijk

in de organisatie te leggen. Zijn keuze

was in die tijd baanbrekend. Maar het

heeft gewerkt! Als klant merk je dat

Hoppenbrouwers doordrenkt is van

verantwoordelijkheidsgevoel. Een

‘Hopje’ loopt er nooit de kantjes vanaf,

houdt zich aan de afspraken en kan werk

doen dat hij prettig vindt. En natuurlijk

straal je het uit als je werk hebt dat je

ligt!”

Stille kracht“Het is Theo’s verdienste dat hij zichzelf

goed kent en daar ook naar handelt.

Maar hij zou zonder Corrie nooit zo

hebben kunnen schitteren. Zij is de

stille kracht op de achtergrond. Een

enorm stabiele factor, zowel thuis

als in de zaak. Theo is voor mij een

belangrijke sparringpartner. En zo is

Corrie ongetwijfeld een belangrijk

klankbord voor Theo. Samen hebben

ze een prachtige volwassen organisatie

neergezet. Net als kinderen, moet je

ook je bedrijf op een gegeven moment

loslaten. Ik weet dat Theo en Corrie dat

moeilijk vinden. Maar ze kunnen met

alle recht trots zijn op wat ze hebben

neergezet!”

Alles wa ge zelf kunt …Willy krijgt al op jonge leeftijd de grote verantwoordelijkheid voor de winkel, garage en benzinepomp

van oom Jan Beekmans in Udenhout. Hij zet de bedrijfsvoering vanaf 1939 op de hem vertrouwde

manier voort. Met alleen een schriftelijke middenstandsdiploma op zak moet hij vooral bogen op

zijn werkervaring. Hij handelt naar de middenstandsmentaliteit van Jan Beekmans. Die is samen

te vatten in twee gevleugelde uitspraken van Willy Hoppenbrouwers: “Alles wa ge zelf kunt doen,

hoefde niet aan anderen uit te besteden” en “Wa ge vandaag kunt doen, moette nie uitstellen.” Het

blijkt een goed advies om de magere oorlogsjaren door te komen, hoewel het zeker geen vetpot is.

Christ van Dijk vertelt daarover: “Willy was in de oorlog, denk ik, moederziel alleen. Er was niets:

geen materiaal, geen auto´s en nauwelijks werk. Hij kocht oude marinekabels op en installeerde

die bij de boeren. Het echte elektriciteitswerk kon pas na de oorlog weer beginnen.” 1945 wordt

een jaar van grote veranderingen. Niet alleen op wereldniveau, maar ook in het leven van Willy

Hoppenbrouwers. Op 5 mei komt er in Nederland een einde aan de Tweede Wereldoorlog. Er gloort

weer hoop op economisch

betere tijden. Op 28 augustus

1945 gaan de gebroeders

Hoppenbrouwers zakelijk uit

elkaar en opereren ze voortaan

als twee aparte eenmanszaken.

Willy Hoppenbrouwers

ontwikkelt zijn bedrijf op eigen

kracht en naar eigen inzichten.

Jan Hoppenbrouwers houdt

het zelfstandige bestaan na

enkele jaren voor gezien.

Hij gaat in 1947 werken bij

de dienst kijk- en luistergeld

van de toenmalige PTT. Willy

Hoppenbrouwers trouwt op 7

februari 1945 met de Tilburgse

Leny Wijnans. Naast de zorg

voor haar grote gezin (ze krijgen

zeven kinderen) wordt zij

Willy’s steun en toeverlaat in

de zaak. Voor klanten vormt zij

het vertrouwde gezicht in de

winkel en bij de benzinepomp.

Ook op de achtergrond speelt

ze een belangrijke rol, onder

andere bij de administratie van

het bedrijf.

Het diploma van Willy Hoppenbrouwers, dat jarenlang aan de

keukenmuur op de Kreitenmolenstraat heeft gehangen.

1�

“Ik ken Theo en zijn vrouw Corrie van

de studieclub van de Brabants-Zeeuwse

Werkgeversvereniging. Ik heb Theo

leren kennen als een mensen-mens

met oprechte interesse in alles en

iedereen. Knap is dat hij geen blad voor

de mond neemt. Oók niet als het gaat

om zijn eigen, niet altijd even positieve,

ervaringen. Dat vind ik heel bijzonder:

dat je ook je kwetsbare kant durft te laten

zien. Theo is van nature nieuwsgierig,

in de positieve zin van het woord. In

een kort gesprek kan hij daadwerkelijk

diepgaand contact leggen met mensen.

Hij voelt zich bij veel mensen erg

betrokken. Dát is volgens mij enorm

belangrijk geweest voor de ontwikkeling

van het bedrijf. Je bouwt daardoor een

hechte band op met je medewerkers,

opdrachtgevers en leveranciers.”

Apetrots“Vraag aan een willekeurig persoon wat

hij van Theo vindt. Geheid dat die zijn

warme betrokkenheid noemt. Mensen

voelen aan dat hij gewoon zo in elkaar

zit. Hij is goudeerlijk en zegt wat hij vindt.

Netjes, maar duidelijk. Daarom is hij voor

mij een goede sparringpartner. We delen

1�

Roel van Eerd, directeur Van Eerd, Tilburg

‘Een mensen-mens in alle opzichten’

dezelfde ideeën over leidinggeven. En

de bezieling voor het familiebedrijf bindt

ons. Maar belangrijker nog: bindt Theo

met ‘zijn’ mensen. Toen ik enkele jaren

geleden uit ging breiden, schakelde ik

Hoppenbrouwers in voor alle technische

zaken. Simpelweg omdat ik één

deskundig aanspreekpunt wilde voor de

complete organisatie. Wat me opviel was

de passie en deskundigheid waarmee

de medewerkers van Hoppenbrouwers

aan de slag gingen. Een bijna natuurlijke

bescheidenheid siert het bedrijf: we zijn

‘gewoon’ wie we zijn. Maar ondertussen

is Hoppenbrouwers een van de meest

innovatieve, florerende bedrijven in de

elektrotechniek. Daar mogen ze apetrots

op zijn!”

Nadeel blijkt een voordeel“Theo heeft keihard gewerkt om

Hoppenbrouwers uit te bouwen.

Wat mijn respect afdwingt, is dat

hij zijn grootste nadeel in een

voordeel heeft omgebogen. Hij

noemt zichzelf gekscherend altijd

een slecht manager. Dat heeft hem

in de jaren ‘80 ‘gedwongen’ om de

verantwoordelijkheid zo laag mogelijk

in de organisatie te leggen. Zijn keuze

was in die tijd baanbrekend. Maar het

heeft gewerkt! Als klant merk je dat

Hoppenbrouwers doordrenkt is van

verantwoordelijkheidsgevoel. Een

‘Hopje’ loopt er nooit de kantjes vanaf,

houdt zich aan de afspraken en kan werk

doen dat hij prettig vindt. En natuurlijk

straal je het uit als je werk hebt dat je

ligt!”

Stille kracht“Het is Theo’s verdienste dat hij zichzelf

goed kent en daar ook naar handelt.

Maar hij zou zonder Corrie nooit zo

hebben kunnen schitteren. Zij is de

stille kracht op de achtergrond. Een

enorm stabiele factor, zowel thuis

als in de zaak. Theo is voor mij een

belangrijke sparringpartner. En zo is

Corrie ongetwijfeld een belangrijk

klankbord voor Theo. Samen hebben

ze een prachtige volwassen organisatie

neergezet. Net als kinderen, moet je

ook je bedrijf op een gegeven moment

loslaten. Ik weet dat Theo en Corrie dat

moeilijk vinden. Maar ze kunnen met

alle recht trots zijn op wat ze hebben

neergezet!”

Alles wa ge zelf kunt …Willy krijgt al op jonge leeftijd de grote verantwoordelijkheid voor de winkel, garage en benzinepomp

van oom Jan Beekmans in Udenhout. Hij zet de bedrijfsvoering vanaf 1939 op de hem vertrouwde

manier voort. Met alleen een schriftelijke middenstandsdiploma op zak moet hij vooral bogen op

zijn werkervaring. Hij handelt naar de middenstandsmentaliteit van Jan Beekmans. Die is samen

te vatten in twee gevleugelde uitspraken van Willy Hoppenbrouwers: “Alles wa ge zelf kunt doen,

hoefde niet aan anderen uit te besteden” en “Wa ge vandaag kunt doen, moette nie uitstellen.” Het

blijkt een goed advies om de magere oorlogsjaren door te komen, hoewel het zeker geen vetpot is.

Christ van Dijk vertelt daarover: “Willy was in de oorlog, denk ik, moederziel alleen. Er was niets:

geen materiaal, geen auto´s en nauwelijks werk. Hij kocht oude marinekabels op en installeerde

die bij de boeren. Het echte elektriciteitswerk kon pas na de oorlog weer beginnen.” 1945 wordt

een jaar van grote veranderingen. Niet alleen op wereldniveau, maar ook in het leven van Willy

Hoppenbrouwers. Op 5 mei komt er in Nederland een einde aan de Tweede Wereldoorlog. Er gloort

weer hoop op economisch

betere tijden. Op 28 augustus

1945 gaan de gebroeders

Hoppenbrouwers zakelijk uit

elkaar en opereren ze voortaan

als twee aparte eenmanszaken.

Willy Hoppenbrouwers

ontwikkelt zijn bedrijf op eigen

kracht en naar eigen inzichten.

Jan Hoppenbrouwers houdt

het zelfstandige bestaan na

enkele jaren voor gezien.

Hij gaat in 1947 werken bij

de dienst kijk- en luistergeld

van de toenmalige PTT. Willy

Hoppenbrouwers trouwt op 7

februari 1945 met de Tilburgse

Leny Wijnans. Naast de zorg

voor haar grote gezin (ze krijgen

zeven kinderen) wordt zij

Willy’s steun en toeverlaat in

de zaak. Voor klanten vormt zij

het vertrouwde gezicht in de

winkel en bij de benzinepomp.

Ook op de achtergrond speelt

ze een belangrijke rol, onder

andere bij de administratie van

het bedrijf.

Het diploma van Willy Hoppenbrouwers, dat jarenlang aan de

keukenmuur op de Kreitenmolenstraat heeft gehangen.

1�

Nederland herstelt zich in het begin

van de jaren vijftig van de Tweede

Wereldoorlog. Er breken ook voor

Udenhout andere tijden aan. De lokale

infrastructuur wordt verbeterd, nieuwe

huizen worden gebouwd en in het

buitengebied breiden boeren hun

bedrijven uit. Dat vraagt om aanpassing

en uitbreiding van het elektriciteitsnet.

Werk aan de winkel dus voor Willy

Hoppenbrouwers, die nog steeds de

enige elektricien in het dorp is. Het

bovengronds netwerk verdwijnt en de

kabels gaan voortaan onder de grond. De

hoeveelheid werk groeit. Daarom neemt Willy Hoppenbrouwers in 1948 het eerste personeelslid

aan: de achttienjarige Christ van Dijk uit Oisterwijk. Hij raakt sterk verbonden met het bedrijf én

het gezin Hoppenbrouwers en zal dan ook tot aan zijn pensionering in 1990 bij Hoppenbrouwers

blijven werken. Al na enkele jaren heeft Willy acht personeelsleden op de loonlijst staan. Net als

zijn oom Jan Beekmans is Willy Hoppenbrouwers agent voor de PNEM in Udenhout, Biezenmortel,

Berkel-Enschot en Heukelom. Zo is zijn bedrijf verzekerd van een vaste basis. Totdat de PNEM in de

Loonzakje van Hoppenbrouwers. Zo werd tot in de jaren ’60 het

geld aan het eind van de week of de maand nog uitbetaald.

Legitimatiebewijs van Willy Hoppenbrouwers als PNEM-agent.

“Als broekie van ongeveer zestien

jaar heb ik nog bij Hoppenbrouwers

gewerkt. Theo was toen net klaar

met de mts en ik kwam onder

zijn vleugels. Samen gingen we

regelmatig op pad om bijvoorbeeld

straatlampen te repareren. Theo was

toen al ondernemend, altijd bezig met

vernieuwing. Dat herken ik nog steeds

in hem, maar zeker ook in het bedrijf.”

Huisinstallateur“Na wat omzwervingen ben ik in

1975 bij het Koning Willem II College

begonnen. Een baan die ik mede door

mijn elektrotechnische kennis heb

gekregen. Inmiddels ben ik Facility

Manager bij deze onderwijsinstelling.

Sinds begin jaren ’90 is het contact met

Hoppenbrouwers hernieuwd. Nu werk

ik met ze samen voor elektrotechniek,

telematica, beveiliging, utiliteit,

netwerkbekabelingen en keuringen.

Niet vanwege de oude relatie,

maar puur omdat Hoppenbrouwers

verstand van zaken heeft en werkt

met één aanspreekpunt. Dat is in mijn

hectische functie erg prettig. Ik bel mijn

contactpersoon en alles komt in orde.

Lex Stawicki, Facility Manager Koning Willem II College, Tilburg

‘Ze hebben wel eens last van me’

Een objectief en groot compliment

vind ik dat Hoppenbrouwers bij

diverse aanbestedingen als beste

uit de bus kwam. Ze bieden dus

goed werk tegen een heel faire prijs

aan. Al zeg ik gekscherend soms dat

de monteurs wel eens last van me

hebben. Ik weet immers meer dan de

gemiddelde klant van elektrotechniek!

Maar eerlijk gezegd valt het me op dat

Hoppenbrouwers altijd vakkrachten

in dienst heeft. De monteurs

onderscheiden zich met een behoorlijke

kwaliteit van hun werk, óók als het

jongere medewerkers zijn.”

Scholing als stokpaardje“Die kwaliteit heeft alles te maken

met Theo’s stokpaardje: onderwijs en

ontwikkeling. Een belangrijke kracht

van Hoppenbrouwers zit in de scholing.

Niet alleen vaktechnisch, maar ook

in communicatie en presentatie. Als

opdrachtgever merk je duidelijk het

verschil. Hoppenbrouwers valt ook

positief op door hun menselijkheid.

Medewerkers krijgen de kans om

zich te ontwikkelen. Het tekent de

cultuur van Hoppenbrouwers dat er

niet gedacht wordt in promotie of

stappen terugzetten. Het gaat erom dat

iemand zich thuis voelt in zijn werk.

Dat bindt niet alleen medewerkers,

maar zeker ook klanten aan het bedrijf.

Hoppenbrouwers heeft extra oog voor

de dienstverlening. Daarin springen ze

er voor mij echt uit.”

Mooie erfenis“Theo en Corrie laten een mooie

erfenis na. Ze hebben een prachtig

bedrijf opgebouwd met goede mensen

op de juiste plek. Als klant merk je dat.

Ik denk dat Theo goede accenten in

zijn loopbaan heeft gelegd. Knap is dat

Theo en Henny de groeistuipen van het

bedrijf goed hebben opgevangen. In het

licht van de krapte op de arbeidsmarkt

is dat een topprestatie. Minstens

zo’n prestatie is het dat klanten

geen last hebben gehad van deze

groeispurt. Ik kon en kan op mijn vaste

contactpersoon rekenen. Ik heb het hier

dan wel over een erfenis, maar ik kan

me niet indenken dat Theo en Corrie

ooit de binding met Hoppenbrouwers

verliezen. Dat ze helemaal afscheid

nemen, dat kan ik me niet voorstellen.”

1�

1�

Nederland herstelt zich in het begin

van de jaren vijftig van de Tweede

Wereldoorlog. Er breken ook voor

Udenhout andere tijden aan. De lokale

infrastructuur wordt verbeterd, nieuwe

huizen worden gebouwd en in het

buitengebied breiden boeren hun

bedrijven uit. Dat vraagt om aanpassing

en uitbreiding van het elektriciteitsnet.

Werk aan de winkel dus voor Willy

Hoppenbrouwers, die nog steeds de

enige elektricien in het dorp is. Het

bovengronds netwerk verdwijnt en de

kabels gaan voortaan onder de grond. De

hoeveelheid werk groeit. Daarom neemt Willy Hoppenbrouwers in 1948 het eerste personeelslid

aan: de achttienjarige Christ van Dijk uit Oisterwijk. Hij raakt sterk verbonden met het bedrijf én

het gezin Hoppenbrouwers en zal dan ook tot aan zijn pensionering in 1990 bij Hoppenbrouwers

blijven werken. Al na enkele jaren heeft Willy acht personeelsleden op de loonlijst staan. Net als

zijn oom Jan Beekmans is Willy Hoppenbrouwers agent voor de PNEM in Udenhout, Biezenmortel,

Berkel-Enschot en Heukelom. Zo is zijn bedrijf verzekerd van een vaste basis. Totdat de PNEM in de

Loonzakje van Hoppenbrouwers. Zo werd tot in de jaren ’60 het

geld aan het eind van de week of de maand nog uitbetaald.

Legitimatiebewijs van Willy Hoppenbrouwers als PNEM-agent.

“Als broekie van ongeveer zestien

jaar heb ik nog bij Hoppenbrouwers

gewerkt. Theo was toen net klaar

met de mts en ik kwam onder

zijn vleugels. Samen gingen we

regelmatig op pad om bijvoorbeeld

straatlampen te repareren. Theo was

toen al ondernemend, altijd bezig met

vernieuwing. Dat herken ik nog steeds

in hem, maar zeker ook in het bedrijf.”

Huisinstallateur“Na wat omzwervingen ben ik in

1975 bij het Koning Willem II College

begonnen. Een baan die ik mede door

mijn elektrotechnische kennis heb

gekregen. Inmiddels ben ik Facility

Manager bij deze onderwijsinstelling.

Sinds begin jaren ’90 is het contact met

Hoppenbrouwers hernieuwd. Nu werk

ik met ze samen voor elektrotechniek,

telematica, beveiliging, utiliteit,

netwerkbekabelingen en keuringen.

Niet vanwege de oude relatie,

maar puur omdat Hoppenbrouwers

verstand van zaken heeft en werkt

met één aanspreekpunt. Dat is in mijn

hectische functie erg prettig. Ik bel mijn

contactpersoon en alles komt in orde.

Lex Stawicki, Facility Manager Koning Willem II College, Tilburg

‘Ze hebben wel eens last van me’

Een objectief en groot compliment

vind ik dat Hoppenbrouwers bij

diverse aanbestedingen als beste

uit de bus kwam. Ze bieden dus

goed werk tegen een heel faire prijs

aan. Al zeg ik gekscherend soms dat

de monteurs wel eens last van me

hebben. Ik weet immers meer dan de

gemiddelde klant van elektrotechniek!

Maar eerlijk gezegd valt het me op dat

Hoppenbrouwers altijd vakkrachten

in dienst heeft. De monteurs

onderscheiden zich met een behoorlijke

kwaliteit van hun werk, óók als het

jongere medewerkers zijn.”

Scholing als stokpaardje“Die kwaliteit heeft alles te maken

met Theo’s stokpaardje: onderwijs en

ontwikkeling. Een belangrijke kracht

van Hoppenbrouwers zit in de scholing.

Niet alleen vaktechnisch, maar ook

in communicatie en presentatie. Als

opdrachtgever merk je duidelijk het

verschil. Hoppenbrouwers valt ook

positief op door hun menselijkheid.

Medewerkers krijgen de kans om

zich te ontwikkelen. Het tekent de

cultuur van Hoppenbrouwers dat er

niet gedacht wordt in promotie of

stappen terugzetten. Het gaat erom dat

iemand zich thuis voelt in zijn werk.

Dat bindt niet alleen medewerkers,

maar zeker ook klanten aan het bedrijf.

Hoppenbrouwers heeft extra oog voor

de dienstverlening. Daarin springen ze

er voor mij echt uit.”

Mooie erfenis“Theo en Corrie laten een mooie

erfenis na. Ze hebben een prachtig

bedrijf opgebouwd met goede mensen

op de juiste plek. Als klant merk je dat.

Ik denk dat Theo goede accenten in

zijn loopbaan heeft gelegd. Knap is dat

Theo en Henny de groeistuipen van het

bedrijf goed hebben opgevangen. In het

licht van de krapte op de arbeidsmarkt

is dat een topprestatie. Minstens

zo’n prestatie is het dat klanten

geen last hebben gehad van deze

groeispurt. Ik kon en kan op mijn vaste

contactpersoon rekenen. Ik heb het hier

dan wel over een erfenis, maar ik kan

me niet indenken dat Theo en Corrie

ooit de binding met Hoppenbrouwers

verliezen. Dat ze helemaal afscheid

nemen, dat kan ik me niet voorstellen.”

1�

1� 1�

jaren ’60 zelf monteurs gaat opleiden en deze vaste omzet wegvalt. Pragmatisch, zakelijk en handig

als Willy is, pakt hij alles aan. Zo koopt hij bijvoorbeeld een ladderwagen om de straatverlichting in

Udenhout te onderhouden. En ook voor de kermis – hét jaarlijkse evenement in het dorp – installeert

Willy licht en elektriciteit. Vrijwel alle particulieren en bedrijven – waarvan het merendeel agrariërs –

in Udenhout en omgeving zijn bij hem klant. Men kan bij de firma W. Hoppenbrouwers-Wijnans

voor van alles terecht: aanschaf van elektrische apparaten, levering van onderdelen, reparaties en

elektrotechnisch installatiewerk. En dan is er ook nog de benzinepomp: dag in, dag uit van

’s morgens vroeg tot ’s avonds laat geopend. Willy en zijn vrouw Leny hebben het er maar druk mee.

De betere tijden in de jaren ‘50 zijn ook merkbaar in de winkel. Dankzij de toenemende welvaart

kunnen steeds meer mensen zich elektrische apparaten veroorloven. De winkel groeit en er is meer

ruimte nodig. Daarom koopt Willy in 1950 het buurhuis – waar tot dan toe de familie Sweens woonde

– en trekt deze ruimte bij de winkel. Oudste dochter Anneke de Boer-Hoppenbrouwers kan zich dat

nog goed herinneren: “Het onderste gedeelte van het huis naast ons kwam bij de winkel; vanuit de

bestaande winkel werd een gat in de muur gemaakt. De huiskamerramen bleven gewoon zitten; er

kwamen geen speciale etalageramen. In dit nieuwe gedeelte kwamen vier wasmachines te staan,

want daar was in de winkel geen plaats voor.

De winkel van Hoppenbrouwers in de jaren ’50 – na de uitbreiding met het buurhuis. De garage is dan al verdwenen, maar

de benzinepomp staat nog altijd voor de deur.

Een speciale advertentiekrant van Hoppenbrouwers met daarin diverse producten uit hun winkel, begin jaren ’60.

1� 1�

jaren ’60 zelf monteurs gaat opleiden en deze vaste omzet wegvalt. Pragmatisch, zakelijk en handig

als Willy is, pakt hij alles aan. Zo koopt hij bijvoorbeeld een ladderwagen om de straatverlichting in

Udenhout te onderhouden. En ook voor de kermis – hét jaarlijkse evenement in het dorp – installeert

Willy licht en elektriciteit. Vrijwel alle particulieren en bedrijven – waarvan het merendeel agrariërs –

in Udenhout en omgeving zijn bij hem klant. Men kan bij de firma W. Hoppenbrouwers-Wijnans

voor van alles terecht: aanschaf van elektrische apparaten, levering van onderdelen, reparaties en

elektrotechnisch installatiewerk. En dan is er ook nog de benzinepomp: dag in, dag uit van

’s morgens vroeg tot ’s avonds laat geopend. Willy en zijn vrouw Leny hebben het er maar druk mee.

De betere tijden in de jaren ‘50 zijn ook merkbaar in de winkel. Dankzij de toenemende welvaart

kunnen steeds meer mensen zich elektrische apparaten veroorloven. De winkel groeit en er is meer

ruimte nodig. Daarom koopt Willy in 1950 het buurhuis – waar tot dan toe de familie Sweens woonde

– en trekt deze ruimte bij de winkel. Oudste dochter Anneke de Boer-Hoppenbrouwers kan zich dat

nog goed herinneren: “Het onderste gedeelte van het huis naast ons kwam bij de winkel; vanuit de

bestaande winkel werd een gat in de muur gemaakt. De huiskamerramen bleven gewoon zitten; er

kwamen geen speciale etalageramen. In dit nieuwe gedeelte kwamen vier wasmachines te staan,

want daar was in de winkel geen plaats voor.

De winkel van Hoppenbrouwers in de jaren ’50 – na de uitbreiding met het buurhuis. De garage is dan al verdwenen, maar

de benzinepomp staat nog altijd voor de deur.

Een speciale advertentiekrant van Hoppenbrouwers met daarin diverse producten uit hun winkel, begin jaren ’60.

1� 1�

Als reclame stond er een beweegbare

pop met een wasbord bij om aan te

geven dat deze manier van wassen

dankzij een wasmachine verleden

tijd was.” In 1959 opent Willy

Hoppenbrouwers een tweede winkel

in de Kerkstraat in Berkel-Enschot.

Personeelslid Christ van Dijk en zijn

vrouw runnen dit filiaal. Dit loopt

echter niet naar wens en daarom

wordt deze zaak in 1962 gesloten.

Ondertussen blijft het in de winkel aan

de Kreitenmolenstraat 3 woekeren

met de spaarzame ruimte. Door

de vele nieuwe producten barst de

winkel uit zijn voegen. Daarom volgt

er begin jaren ‘60 een grootscheepse uitbreiding en verbouwing. De huiskamer wordt winkel, net

als de zolder, die tot dan dienst doet als slaapkamer van de kinderen, magazijn en badkamer. Via

de wenteltrap kunnen de klanten hier voortaan bekijken wat Hoppenbrouwers op het gebied van

verlichting in huis heeft. De eerder doorgebroken muur naar het buurhuis gaat dicht. Deze ruimte

wordt de woonkamer van het nieuwe woonhuis van het gezin. Traditiegetrouw zegent in juni 1963

pastoor Prinsen de nieuwe, grondig verbouwde winkel in. De firma Hoppenbrouwers heeft weer

alle ruimte én vertrouwen in de toekomst.

Moeder Leny tussen het winkelassortiment, begin jaren ’50.

Pastoor Prinsen zegent in 1963 de nieuwe winkel van Hoppenbrouwers in.

Moeder Leny wordt gefeliciteerd tijdens de officiële opening van de nieuwe winkel, 1963.

De nieuwe winkel van Hoppenbrouwers met moderne glazen pui en een uitnodigende tweede verdieping, 1963.

1� 1�

Als reclame stond er een beweegbare

pop met een wasbord bij om aan te

geven dat deze manier van wassen

dankzij een wasmachine verleden

tijd was.” In 1959 opent Willy

Hoppenbrouwers een tweede winkel

in de Kerkstraat in Berkel-Enschot.

Personeelslid Christ van Dijk en zijn

vrouw runnen dit filiaal. Dit loopt

echter niet naar wens en daarom

wordt deze zaak in 1962 gesloten.

Ondertussen blijft het in de winkel aan

de Kreitenmolenstraat 3 woekeren

met de spaarzame ruimte. Door

de vele nieuwe producten barst de

winkel uit zijn voegen. Daarom volgt

er begin jaren ‘60 een grootscheepse uitbreiding en verbouwing. De huiskamer wordt winkel, net

als de zolder, die tot dan dienst doet als slaapkamer van de kinderen, magazijn en badkamer. Via

de wenteltrap kunnen de klanten hier voortaan bekijken wat Hoppenbrouwers op het gebied van

verlichting in huis heeft. De eerder doorgebroken muur naar het buurhuis gaat dicht. Deze ruimte

wordt de woonkamer van het nieuwe woonhuis van het gezin. Traditiegetrouw zegent in juni 1963

pastoor Prinsen de nieuwe, grondig verbouwde winkel in. De firma Hoppenbrouwers heeft weer

alle ruimte én vertrouwen in de toekomst.

Moeder Leny tussen het winkelassortiment, begin jaren ’50.

Pastoor Prinsen zegent in 1963 de nieuwe winkel van Hoppenbrouwers in.

Moeder Leny wordt gefeliciteerd tijdens de officiële opening van de nieuwe winkel, 1963.

De nieuwe winkel van Hoppenbrouwers met moderne glazen pui en een uitnodigende tweede verdieping, 1963.

�0

Tóch van vader op zoonHet leven van Willy Hoppenbrouwers staat in het teken van veel en hard werken. De zaak komt

altijd op de eerste plaats. Dag en nacht klaarstaan voor klanten is doodnormaal, zo herinnert Christ

van Dijk zich nog goed.“Familie, huishoudelijke hulpen of medewerkers: iedereen moest de pomp

kunnen bedienen. De benzinepomp ging altijd voor: ‘geef eens gauw benzine’. De pomp was altijd

open. Nee verkopen was er echt niet bij. Ook werden we bij nacht en ontij uit ons bed gehaald

als er elektriciteitspalen omgewaaid waren of als er een breuk in de kabels was. We moesten

dat meteen maken, anders had niemand licht. Zo ging dat toen gewoon.” Het past ook niet in de

bedrijfsfilosofie van Willy Hoppenbrouwers om werkzaamheden uit handen te geven. Zoon Theo

zegt hierover later: “Mijn vader was zeer klantgericht en stond altijd voor iedereen klaar. Afspraak

was afspraak bij hem. Hij had één zwak punt: hij wilde overal grip op hebben en kon maar moeilijk

delegeren.” Eind jaren zestig wordt Willy ziek en moet hij het roer noodgedwongen uit handen gaan

geven. Zoon Theo heeft interesse in de zaak, maar is nog niet klaar om het bedrijf over te nemen.

Hij ziet het, zo verklaart hij later, “als een morele plicht ten opzichte van mijn vader en moeder om

de zaak voort te zetten”. Het is een moeilijke keus voor het echtpaar Hoppenbrouwers: de leiding

overgeven aan een ‘buitenstaander’ of wachten tot Theo de zaak kan voortzetten. Uiteindelijk

kiezen zij er in 1972 voor om de leiding in handen te geven van een collega-ondernemer: Electro- en

Radiotechnische Bureau Elem van H. van den Heuvel in Waalwijk, onder de voorwaarde dat Theo

na vijf jaar het roer kan overnemen. Theo treedt in dienst bij de nieuwe baas. Het zijn vijf harde jaren

voor hem, waarin hij zichzelf bewijst als aankomend eigenaar van de firma Hoppenbrouwers. Op

1 januari 1978 is het zover: Theo Hoppenbrouwers neemt, weliswaar met een omweg, alsnog de

zaak van zijn ouders over.

2

Het winkelassortiment in het begin van de jaren ’80.

2

“Meco en Hoppenbrouwers kennen

elkaar al heel lang. We zijn al vanaf

1978 in deze regio geworteld, zoals

Hoppenbrouwers al 90 jaar geworteld

is in Udenhout. Toen we elkaar pas

ontmoetten waren we allebei nog

kleine ondernemingen. Inmiddels zijn

we allebei uitgegroeid tot grote spelers

in onze markten.”

Vaste ploeg“In onze branche is het hollen

of stilstaan. Onze afzet is erg

conjunctuurgevoelig, vooral omdat

elke machine die we produceren

speciaal voor de klant gebouwd

wordt. Omdat bij ons – net als bij

Hoppenbrouwers – vooral de lange

termijn centraal staat, zochten we naar

een goede manier om bij het hanteren

van de orders flexibel met personeel

om te gaan. Dat betekent dat je niet

teveel medewerkers in dienst moet

nemen. Maar ook dat je in drukke

tijden snel voldoende vakbekwaam

personeel moet kunnen inzetten dat

vertrouwd is met onze bedrijfscultuur.

Sinds jaar en dag doen we dan een

beroep op Hoppenbrouwers. Inmiddels

Managing Director Meco Equipment Engineers, Drunen

‘We zijn een beetje met Hoppenbrouwers getrouwd’

beschouwen wij de ‘Hopjes’ als een

vaste ploeg die we ‘zorgeloos’ kunnen

inschakelen om te ondersteunen

bij het opbouwen van onze plating

machines. Daarnaast worden in de

werkplaats van Hoppenbrouwers

al onze besturingskasten gebouwd.

En dat zijn er per machine heel wat!

Ook in dat geval kunnen we blind

vertrouwen op een goede, vakkundige

afwerking van onze opdracht. Want

‘Hopjes’ weten precies wat er van hen

verwacht wordt en ze voeren hun werk

kundig en enthousiast uit. Ik bewonder

de manier waarop Theo en Henny

met hun medewerkers omgaan. Ze

geven hun mensen bewegingsruimte.

Tegelijkertijd kaderen ze die

ruimte in, zodat mensen hun

verantwoordelijkheid ook aankunnen.

Je merkt dat mede daardoor het bedrijf

de explosieve groei van de laatste

jaren goed kan beheersen. Dat vind ik

knap.”

Half woord is genoeg“We zijn al jarenlang tevreden over

het werk dat Hoppenbrouwers levert.

Misschien heeft dat ook te maken

met het feit dat we verwante zielen

zijn. Ook wij vinden het belangrijk dat

medewerkers de ruimte krijgen om hun

werk goed te doen. Je moet mensen

niet alleen verantwoordelijkheden

geven, maar zeker óók de

bijbehorende bevoegdheden! Alleen

dan kunnen ze hun werk zelfstandig

doen. Net als Hoppenbrouwers

beseffen we dat de mensen het bedrijf

maken. Dus zorg je goed voor ze en

ga je een relatie voor de lange termijn

met ze aan. Dat trekken we graag door

naar onze toeleveranciers. Het werkt

gewoon prettig als je elkaar van haver

tot gort kent. Na zoveel jaar zijn we dan

ook een beetje met Hoppenbrouwers

getrouwd! In elk goed huwelijk is er

wel eens wat. Dat is ook gezond, want

dat houdt de spanning erin. Ook tussen

Meco en Hoppenbrouwers is er wel

eens wat voorgevallen. Maar zoals

het hoort in een goede relatie: je praat

dat uit en gaat op goede voet verder.

Belangrijk is dat Hoppenbrouwers

gewoon begrijpt wat we bedoelen. Na

al die jaren hebben ze aan een half

woord meer dan genoeg. En dat werkt

wel zo prettig!”

�1

Frans Jonckheere,

�0

Tóch van vader op zoonHet leven van Willy Hoppenbrouwers staat in het teken van veel en hard werken. De zaak komt

altijd op de eerste plaats. Dag en nacht klaarstaan voor klanten is doodnormaal, zo herinnert Christ

van Dijk zich nog goed.“Familie, huishoudelijke hulpen of medewerkers: iedereen moest de pomp

kunnen bedienen. De benzinepomp ging altijd voor: ‘geef eens gauw benzine’. De pomp was altijd

open. Nee verkopen was er echt niet bij. Ook werden we bij nacht en ontij uit ons bed gehaald

als er elektriciteitspalen omgewaaid waren of als er een breuk in de kabels was. We moesten

dat meteen maken, anders had niemand licht. Zo ging dat toen gewoon.” Het past ook niet in de

bedrijfsfilosofie van Willy Hoppenbrouwers om werkzaamheden uit handen te geven. Zoon Theo

zegt hierover later: “Mijn vader was zeer klantgericht en stond altijd voor iedereen klaar. Afspraak

was afspraak bij hem. Hij had één zwak punt: hij wilde overal grip op hebben en kon maar moeilijk

delegeren.” Eind jaren zestig wordt Willy ziek en moet hij het roer noodgedwongen uit handen gaan

geven. Zoon Theo heeft interesse in de zaak, maar is nog niet klaar om het bedrijf over te nemen.

Hij ziet het, zo verklaart hij later, “als een morele plicht ten opzichte van mijn vader en moeder om

de zaak voort te zetten”. Het is een moeilijke keus voor het echtpaar Hoppenbrouwers: de leiding

overgeven aan een ‘buitenstaander’ of wachten tot Theo de zaak kan voortzetten. Uiteindelijk

kiezen zij er in 1972 voor om de leiding in handen te geven van een collega-ondernemer: Electro- en

Radiotechnische Bureau Elem van H. van den Heuvel in Waalwijk, onder de voorwaarde dat Theo

na vijf jaar het roer kan overnemen. Theo treedt in dienst bij de nieuwe baas. Het zijn vijf harde jaren

voor hem, waarin hij zichzelf bewijst als aankomend eigenaar van de firma Hoppenbrouwers. Op

1 januari 1978 is het zover: Theo Hoppenbrouwers neemt, weliswaar met een omweg, alsnog de

zaak van zijn ouders over.

2

Het winkelassortiment in het begin van de jaren ’80.

2

“Meco en Hoppenbrouwers kennen

elkaar al heel lang. We zijn al vanaf

1978 in deze regio geworteld, zoals

Hoppenbrouwers al 90 jaar geworteld

is in Udenhout. Toen we elkaar pas

ontmoetten waren we allebei nog

kleine ondernemingen. Inmiddels zijn

we allebei uitgegroeid tot grote spelers

in onze markten.”

Vaste ploeg“In onze branche is het hollen

of stilstaan. Onze afzet is erg

conjunctuurgevoelig, vooral omdat

elke machine die we produceren

speciaal voor de klant gebouwd

wordt. Omdat bij ons – net als bij

Hoppenbrouwers – vooral de lange

termijn centraal staat, zochten we naar

een goede manier om bij het hanteren

van de orders flexibel met personeel

om te gaan. Dat betekent dat je niet

teveel medewerkers in dienst moet

nemen. Maar ook dat je in drukke

tijden snel voldoende vakbekwaam

personeel moet kunnen inzetten dat

vertrouwd is met onze bedrijfscultuur.

Sinds jaar en dag doen we dan een

beroep op Hoppenbrouwers. Inmiddels

Managing Director Meco Equipment Engineers, Drunen

‘We zijn een beetje met Hoppenbrouwers getrouwd’

beschouwen wij de ‘Hopjes’ als een

vaste ploeg die we ‘zorgeloos’ kunnen

inschakelen om te ondersteunen

bij het opbouwen van onze plating

machines. Daarnaast worden in de

werkplaats van Hoppenbrouwers

al onze besturingskasten gebouwd.

En dat zijn er per machine heel wat!

Ook in dat geval kunnen we blind

vertrouwen op een goede, vakkundige

afwerking van onze opdracht. Want

‘Hopjes’ weten precies wat er van hen

verwacht wordt en ze voeren hun werk

kundig en enthousiast uit. Ik bewonder

de manier waarop Theo en Henny

met hun medewerkers omgaan. Ze

geven hun mensen bewegingsruimte.

Tegelijkertijd kaderen ze die

ruimte in, zodat mensen hun

verantwoordelijkheid ook aankunnen.

Je merkt dat mede daardoor het bedrijf

de explosieve groei van de laatste

jaren goed kan beheersen. Dat vind ik

knap.”

Half woord is genoeg“We zijn al jarenlang tevreden over

het werk dat Hoppenbrouwers levert.

Misschien heeft dat ook te maken

met het feit dat we verwante zielen

zijn. Ook wij vinden het belangrijk dat

medewerkers de ruimte krijgen om hun

werk goed te doen. Je moet mensen

niet alleen verantwoordelijkheden

geven, maar zeker óók de

bijbehorende bevoegdheden! Alleen

dan kunnen ze hun werk zelfstandig

doen. Net als Hoppenbrouwers

beseffen we dat de mensen het bedrijf

maken. Dus zorg je goed voor ze en

ga je een relatie voor de lange termijn

met ze aan. Dat trekken we graag door

naar onze toeleveranciers. Het werkt

gewoon prettig als je elkaar van haver

tot gort kent. Na zoveel jaar zijn we dan

ook een beetje met Hoppenbrouwers

getrouwd! In elk goed huwelijk is er

wel eens wat. Dat is ook gezond, want

dat houdt de spanning erin. Ook tussen

Meco en Hoppenbrouwers is er wel

eens wat voorgevallen. Maar zoals

het hoort in een goede relatie: je praat

dat uit en gaat op goede voet verder.

Belangrijk is dat Hoppenbrouwers

gewoon begrijpt wat we bedoelen. Na

al die jaren hebben ze aan een half

woord meer dan genoeg. En dat werkt

wel zo prettig!”

�1

Frans Jonckheere,

�� ��

Theo erft een hele ‘bundel’ aan

activiteiten: een winkel in bruin- en

witgoed, een benzinepomp en een

elektrotechnisch installatiebureau.

Theo’s hart ligt vooral bij de

installatie- en elektrotechniek. Dat

werd al duidelijk uit zijn keuze om

na de middelbare school op de mts

elektrotechniek te studeren. Theo

focust in zijn werk dan ook op dit

bedrijfsonderdeel. Zijn vrouw Corrie

en zus Olga bestieren de winkel en

benzinepomp. Ook jongere broer Rob

heeft interesse in de detailhandel. Hij volgt de opleiding elektronica op de mts. Zo zijn beide takken

die vader Willy opgezet heeft in goede handen. Theo zet de zaak jarenlang voort in de lijn van zijn

vader. Hij zegt hierover:“Het lijkt een prachtige kans om het bedrijf van je vader over te nemen.

Maar het betekent ook veel en hard werken. Ik was jong en onzeker en had enorme behoefte aan

advies, steun en vertrouwen. Maar mijn vader dacht totaal anders over ondernemen dan ik. Uit

onzekerheid en door gebrek aan ervaring heb ik zijn visie gekopieerd. Ook al paste die wijze van

ondernemen eigenlijk niet bij me.” Toch legt deze aanpak Theo zakelijk geen windeieren. Het aantal

activiteiten groeit gestaag, evenals het aantal klanten. Daarom neemt Theo de rigoureuze beslissing

het installatiebureau en de winkel fysiek te scheiden, zodat hij de installatieactiviteiten verder kan

uitbouwen. In 1980 betrekt het installatiebureau een eigen pand aan de Spoorakkerweg op het

industrieterrein van Udenhout. De winkel blijft onveranderd gevestigd aan de Kreitenmolenstraat 3.

De winkel van Hoppenbrouwers, begin jaren ’80.

De bus van Hoppenbrouwers voor het winkelpand met daarachter

Christ van Dijk, circa 1975.

Enkele advertenties van Hoppenbrouwers in het lokale weekblad De Wegwijzer voor Udenhout en Biezenmortel, 1965 - 1985.

�� ��

Theo erft een hele ‘bundel’ aan

activiteiten: een winkel in bruin- en

witgoed, een benzinepomp en een

elektrotechnisch installatiebureau.

Theo’s hart ligt vooral bij de

installatie- en elektrotechniek. Dat

werd al duidelijk uit zijn keuze om

na de middelbare school op de mts

elektrotechniek te studeren. Theo

focust in zijn werk dan ook op dit

bedrijfsonderdeel. Zijn vrouw Corrie

en zus Olga bestieren de winkel en

benzinepomp. Ook jongere broer Rob

heeft interesse in de detailhandel. Hij volgt de opleiding elektronica op de mts. Zo zijn beide takken

die vader Willy opgezet heeft in goede handen. Theo zet de zaak jarenlang voort in de lijn van zijn

vader. Hij zegt hierover:“Het lijkt een prachtige kans om het bedrijf van je vader over te nemen.

Maar het betekent ook veel en hard werken. Ik was jong en onzeker en had enorme behoefte aan

advies, steun en vertrouwen. Maar mijn vader dacht totaal anders over ondernemen dan ik. Uit

onzekerheid en door gebrek aan ervaring heb ik zijn visie gekopieerd. Ook al paste die wijze van

ondernemen eigenlijk niet bij me.” Toch legt deze aanpak Theo zakelijk geen windeieren. Het aantal

activiteiten groeit gestaag, evenals het aantal klanten. Daarom neemt Theo de rigoureuze beslissing

het installatiebureau en de winkel fysiek te scheiden, zodat hij de installatieactiviteiten verder kan

uitbouwen. In 1980 betrekt het installatiebureau een eigen pand aan de Spoorakkerweg op het

industrieterrein van Udenhout. De winkel blijft onveranderd gevestigd aan de Kreitenmolenstraat 3.

De winkel van Hoppenbrouwers, begin jaren ’80.

De bus van Hoppenbrouwers voor het winkelpand met daarachter

Christ van Dijk, circa 1975.

Enkele advertenties van Hoppenbrouwers in het lokale weekblad De Wegwijzer voor Udenhout en Biezenmortel, 1965 - 1985.

�� ��

Het roer gaat omTheo is zich bewust van het feit dat specialisatie onontkoombaar is voor de verdere ontwikkeling

van zijn installatiebureau. Dit wordt bevestigd als begin jaren ’80 het bedrijf in zwaar weer belandt

tijdens de economische crisis. Theo zegt hierover: “Ik moest iets doen om het bedrijf uit het

dal te laten opkrabbelen. Ik dacht: misschien gaat het mis, maar ik ga het op mijn eigen manier

doen. Ik stootte de benzinepomp en een aantal andere activiteiten af en concentreerde me op

de winkel en het uitbouwen van het installatiebedrijf. Daarnaast ben ik meer gaan luisteren naar

mijn eigen medewerkers. Mijn angst dat ze slimmer zouden kunnen zijn dan ikzelf heb ik laten

varen. Het is de beste beslissing in mijn leven geweest.” Deze nieuwe bedrijfsvisie staat lijnrecht

tegenover de zakelijke opvattingen van Theo’s vader: “Alles wa ge zelf kunt doen, hoefde niet

aan anderen uit te besteden”. Vooral het besluit in 1984 om de benzinepomp te sluiten – in ruim

50 jaar uitgegroeid tot de sociale ontmoetingsplaats van het dorp – is tegen de zin van Willy

Hoppenbrouwers. Maar volgens Theo werkt deze activiteit eerder verstorend – tanken gaat altijd

“In 2001 leerden we Hoppenbrouwers

kennen. We zochten naar een vakkundig

bedrijf dat bij kan springen als onze

technische dienst handen tekort komt.

Want echt álles in ons park moet

onderhouden en gerepareerd worden.

Niet alleen onze attracties, maar

ook koffieautomaten, lampen in de

toiletten en toegangssystemen voor het

personeel. Wij gebruiken dagelijks alle

facetten van elektrotechniek. Daarom

werken we graag samen met een

bedrijf dat al die facetten uit en te na

beheerst...”

Chemie“We stellen behoorlijk wat eisen

aan onze leveranciers. Aan hun

vakkundigheid, maar ook aan hun

werkwijze. Natuurlijk moet al het werk

snel en flexibel geklaard worden, maar

daarnaast moet alles er ook picobello

uitzien en piekfijn in orde zijn. Zeker

bij de Efteling telt elk detail mee om

een fantastische indruk te maken

op onze gasten. De werkwijze van

Hoppenbrouwers sluit daarbij aan: elke

medewerker is beleefd en hartelijk,

Hans Haens, Strategisch Inkoper Efteling, Kaatsheuvel

‘Bij Hoppenbrouwers vertellen ze geen sprookjes’

werkt netjes, ruimt alles keurig op,

ziet er representatief uit en past zich

aan het bedrijf waar hij opdrachten

uitvoert aan. Ook prijstechnisch kwam

Hoppenbrouwers goed uit de bus. Maar

er was meer. Hoppenbrouwers snapt

onze bedrijfscultuur en dat maakt de

samenwerking zo prettig.”

Altijd pieken “In ons park zijn er pieken en dalen in

het werk. Dat betekent dat we snel en

flexibel extra menskracht moeten kunnen

inroepen. En dat die aan een half woord

genoeg moet hebben. We verlangen

daarbij ook nog eens dat iedereen ‘piekt’

in zijn werk in kwaliteit, betrouwbaarheid

en vakkundigheid. Bij Hoppenbrouwers

gebeurt dat gewoon, simpelweg omdat

ze zelf graag ‘pieken’. Ze blijven altijd

goed presteren, ook bij vaste klanten.

Het was een van de redenen om een co-

makership aan te gaan. Hoppenbrouwers

kwam namelijk bij het offreren vaak

met de beste prijs-kwaliteitverhouding

uit de bus. De energie die we in het

offertetraject stopten, konden we beter

in een duurzame relatie investeren.

Overigens zijn er nog voldoende

projecten waarvoor Hoppenbrouwers

wel inschrijft met een offerte. Het is het

altijd weer prettig om te merken dat ze

ook dan kwaliteit en prijs in balans weten

te brengen. Ze blijven bij elk project hun

best doen.”

Gezond eigenwijs“Hoppenbrouwers verstaat onze taal.

Ze begrijpen exact wat we willen. Maar

ze denken ook mee en zijn ‘gezond’

eigenwijs. Wij nemen graag wat van

ze aan. Omdat ze hun vak verstaan,

op de hoogte zijn van de nieuwste

ontwikkelingen en omdat ze doen

wat ze beloven. Bovendien neemt

Hoppenbrouwers opbouwende kritiek

ter harte en handelt daarnaar. Je merkt

aan alles dat het bedrijf graag zichzelf

wil blijven verbeteren en dat het gezond

ambitieus is. Dat past helemaal bij ons.

Samengevat: Hoppenbrouwers vertelt

geen sprookjes. Afspraak is afspraak! En

juist daar hebben we in ons attractiepark

achter de schermen grote behoefte aan:

een betrouwbare, innovatieve en vooral

enthousiaste samenwerking!”

��

Het nieuwe pand van Hoppenbrouwers aan de Brabantsehoek, jaren ’90.

Officiële uitnodiging voor de opening van het nieuwe bedrijfspand aan de Brabantsehoek, 22 november 1991.

�� ��

Het roer gaat omTheo is zich bewust van het feit dat specialisatie onontkoombaar is voor de verdere ontwikkeling

van zijn installatiebureau. Dit wordt bevestigd als begin jaren ’80 het bedrijf in zwaar weer belandt

tijdens de economische crisis. Theo zegt hierover: “Ik moest iets doen om het bedrijf uit het

dal te laten opkrabbelen. Ik dacht: misschien gaat het mis, maar ik ga het op mijn eigen manier

doen. Ik stootte de benzinepomp en een aantal andere activiteiten af en concentreerde me op

de winkel en het uitbouwen van het installatiebedrijf. Daarnaast ben ik meer gaan luisteren naar

mijn eigen medewerkers. Mijn angst dat ze slimmer zouden kunnen zijn dan ikzelf heb ik laten

varen. Het is de beste beslissing in mijn leven geweest.” Deze nieuwe bedrijfsvisie staat lijnrecht

tegenover de zakelijke opvattingen van Theo’s vader: “Alles wa ge zelf kunt doen, hoefde niet

aan anderen uit te besteden”. Vooral het besluit in 1984 om de benzinepomp te sluiten – in ruim

50 jaar uitgegroeid tot de sociale ontmoetingsplaats van het dorp – is tegen de zin van Willy

Hoppenbrouwers. Maar volgens Theo werkt deze activiteit eerder verstorend – tanken gaat altijd

“In 2001 leerden we Hoppenbrouwers

kennen. We zochten naar een vakkundig

bedrijf dat bij kan springen als onze

technische dienst handen tekort komt.

Want echt álles in ons park moet

onderhouden en gerepareerd worden.

Niet alleen onze attracties, maar

ook koffieautomaten, lampen in de

toiletten en toegangssystemen voor het

personeel. Wij gebruiken dagelijks alle

facetten van elektrotechniek. Daarom

werken we graag samen met een

bedrijf dat al die facetten uit en te na

beheerst...”

Chemie“We stellen behoorlijk wat eisen

aan onze leveranciers. Aan hun

vakkundigheid, maar ook aan hun

werkwijze. Natuurlijk moet al het werk

snel en flexibel geklaard worden, maar

daarnaast moet alles er ook picobello

uitzien en piekfijn in orde zijn. Zeker

bij de Efteling telt elk detail mee om

een fantastische indruk te maken

op onze gasten. De werkwijze van

Hoppenbrouwers sluit daarbij aan: elke

medewerker is beleefd en hartelijk,

Hans Haens, Strategisch Inkoper Efteling, Kaatsheuvel

‘Bij Hoppenbrouwers vertellen ze geen sprookjes’

werkt netjes, ruimt alles keurig op,

ziet er representatief uit en past zich

aan het bedrijf waar hij opdrachten

uitvoert aan. Ook prijstechnisch kwam

Hoppenbrouwers goed uit de bus. Maar

er was meer. Hoppenbrouwers snapt

onze bedrijfscultuur en dat maakt de

samenwerking zo prettig.”

Altijd pieken “In ons park zijn er pieken en dalen in

het werk. Dat betekent dat we snel en

flexibel extra menskracht moeten kunnen

inroepen. En dat die aan een half woord

genoeg moet hebben. We verlangen

daarbij ook nog eens dat iedereen ‘piekt’

in zijn werk in kwaliteit, betrouwbaarheid

en vakkundigheid. Bij Hoppenbrouwers

gebeurt dat gewoon, simpelweg omdat

ze zelf graag ‘pieken’. Ze blijven altijd

goed presteren, ook bij vaste klanten.

Het was een van de redenen om een co-

makership aan te gaan. Hoppenbrouwers

kwam namelijk bij het offreren vaak

met de beste prijs-kwaliteitverhouding

uit de bus. De energie die we in het

offertetraject stopten, konden we beter

in een duurzame relatie investeren.

Overigens zijn er nog voldoende

projecten waarvoor Hoppenbrouwers

wel inschrijft met een offerte. Het is het

altijd weer prettig om te merken dat ze

ook dan kwaliteit en prijs in balans weten

te brengen. Ze blijven bij elk project hun

best doen.”

Gezond eigenwijs“Hoppenbrouwers verstaat onze taal.

Ze begrijpen exact wat we willen. Maar

ze denken ook mee en zijn ‘gezond’

eigenwijs. Wij nemen graag wat van

ze aan. Omdat ze hun vak verstaan,

op de hoogte zijn van de nieuwste

ontwikkelingen en omdat ze doen

wat ze beloven. Bovendien neemt

Hoppenbrouwers opbouwende kritiek

ter harte en handelt daarnaar. Je merkt

aan alles dat het bedrijf graag zichzelf

wil blijven verbeteren en dat het gezond

ambitieus is. Dat past helemaal bij ons.

Samengevat: Hoppenbrouwers vertelt

geen sprookjes. Afspraak is afspraak! En

juist daar hebben we in ons attractiepark

achter de schermen grote behoefte aan:

een betrouwbare, innovatieve en vooral

enthousiaste samenwerking!”

��

Het nieuwe pand van Hoppenbrouwers aan de Brabantsehoek, jaren ’90.

Officiële uitnodiging voor de opening van het nieuwe bedrijfspand aan de Brabantsehoek, 22 november 1991.

�� ��

voor, ook al staan er klanten in de winkel – dan dat het zakelijk iets toevoegt. Vader Willy houdt

meer van risico’s spreiden en niet alles op een of twee kaarten zetten: “Als ge alles weg doet,

dan houde straks niks over”. Er is sprake van botsende visies en karakters. Theo houdt vast

aan zijn nieuwe ondernemersvisie. Omdat hij vooral geïnteresseerd is in elektro- en (industriële)

installatietechniek, specialiseert het bedrijf zich langzaam maar zeker in deze diensten. Overigens

zet Theo niet al zijn kaarten op één dienst. Want binnen de brede branche van installatietechniek

ontwikkelt Hoppenbrouwers zich tot een specialistische allrounder. Tekenend voor Theo’s karakter is

zijn interesse in innovatie. Door nieuwe wegen in te slaan, breidt de kennis van het bedrijf zich snel

uit. De techniek maakt steeds meer mogelijk. Klanten willen die mogelijkheden ook benutten en

hebben behoefte aan een installatiebureau dat meegroeit met de technische ontwikkelingen. Daar

speelt Theo op in.

Zakelijk gezien werpt Theo’s nieuwe aanpak zijn vruchten af. Hoppenbrouwers klimt uit het dal.

Het bedrijf ontwikkelt zich van een hoofdzakelijk lokale leverancier naar een regionaal gewaardeerd

bedrijf. Maar de managementstijl van Theo blijkt onvoldoende mee te kunnen groeien. Hij wil wel

taken delegeren, maar vindt het moeilijk om de controle en verantwoordelijkheid uit handen te

geven. Uiteindelijk wordt Theo eind jaren ’80 ziek en moet hij noodgedwongen langere tijd afstand

nemen van zijn bedrijf. In die tijd houdt zijn vrouw, samen met enkele medewerkers, het roer

recht. Zijn afwezigheid bevestigt Theo’s nieuwe aanpak: “Tijdens mijn afwezigheid bleken mijn

medewerkers hun verantwoordelijkheid te nemen en zich enorm betrokken te voelen bij de zaak.

Het is hét omslagpunt geweest in mijn loopbaan. Van baas ben ik een ‘matchmaker’ geworden.

Ik vraag mijn mensen wat ze het liefste willen en koppel personeel aan klanten en opdrachten die

daar bij passen.” Het is in die tijd revolutionair om zo met medewerkers en klanten om te gaan.

Maar het is vooral een keuze die helemaal past bij Theo en zijn bedrijf. Kwaliteit en kennis zijn

belangrijke pijlers om klanten van dienst te kunnen zijn. Theo realiseert zich dat en speelt daar met

zijn bedrijfsfilosofie op in. Tegelijkertijd houdt hij de ‘ouderwetse’ service van Hoppenbrouwers

in ere: doen wat je belooft en wat je doet, doe je goed! Langzaamaan verandert Theo’s rol als

ondernemer. Hij wordt steeds meer een ‘collega’ van een klant. Dat past naadloos in Theo’s visie:

“Natuurlijk hebben we de rol van specialist. Wij moeten een project technisch perfect opleveren.

Maar minstens zo belangrijk is het gevoel dat wij achterlaten: dat we met onze specifieke kennis de

klant een dienst bewezen hebben. Maar ook dat hij een prettig gevoel heeft over de samenwerking.

De klant vindt het heel gewoon als de lamp brandt als wij vertrekken. We zijn niet voor niets

dienstverleners. Maar we willen de klant meerwaarde bieden door mee te denken, betrokken te

zijn en verzorgd werk te leveren. Dat kan alleen als we een gelijkwaardige gesprekspartner zijn van

de klant. En als we ons soms wat eigenwijsheid permitteren om zo met een slimmere oplossing te

kunnen komen. Zo vergroot je niet alleen de betrokkenheid bij je klant, maar ook bij je werknemers.

Dat werkt echt. Want tevreden werknemers maken tevreden klanten en dragen nieuwe klanten

aan. En tevreden klanten vertellen hun goede ervaringen door.”

De bedrijfsfilosofie van Theo werkt. Dat blijkt niet alleen uit de waardering van klanten en

medewerkers, maar ook uit de groei vanaf de jaren ’90. Eind jaren ‘80 werken er 25 mensen

bij het bedrijf. Tien jaar later zijn er dat al ruim 70. En weer 10 jaar later, anno 2008, bijna 200.

Ook de bedrijfshuisvesting groeit mee. In 1991 verhuist het bedrijf naar een groter pand aan

de Brabantsehoek, waar voorheen garagebedrijf Bertens gevestigd was. Daar ontstaat door de

voortdurende groei van het bedrijf ook al snel plaatsgebrek. Er komen extra bedrijfsunits op en bij

het pand. Chronisch ruimtegebrek noopt in 1998 tot verhuizing naar een nieuwbouwpand aan de

Kreitenmolenstraat. Architect Wolfs ontwerpt het pand naar de visie van Theo Hoppenbrouwers en

houdt daarbij rekening met toekomstige groei. Dat blijkt geen overbodige luxe, want inmiddels is

het pand al op diverse manieren uitgebreid.

Ook de winkel aan de Kreitenmolenstraat – min of meer de ‘geboortegrond’ van het bedrijf – maakt in

de jaren ’80 en ’90 eenzelfde ontwikkeling door. Beide bedrijfsonderdelen floreren, maar specialiseren

zich ook steeds meer in hun eigen branche. Ze staan allebei bekend als betrouwbare, professionele

leveranciers. Maar hun doelgroepen lopen steeds verder uiteen. De bruin- en witgoedhandel

specialiseert zich onder leiding van jongere broer Rob meer en meer in luxe consumentenelektronica,

zoals audio en video. Terwijl Hoppenbrouwers Elektrotechniek steeds meer zakelijke klanten

krijgt, verkoopt de winkel voornamelijk aan particulieren. Het is daarom uiteindelijk een logische

stap om de winkel en het bedrijf te splitsen. In 1997 scheiden de wegen van de winkel en het

installatiebureau officieel. Rob Hoppenbrouwers, die sinds 1987 in het bedrijf werkzaam is, gaat aan

de Kreitenmolenstraat 3 zelfstandig verder met Hoppenbrouwers Audio Video.

Een deel van de bijna 200 medewerkers in 2008.

Het voltallige personeel van Hoppenbrouwers in 1994.

�� ��

voor, ook al staan er klanten in de winkel – dan dat het zakelijk iets toevoegt. Vader Willy houdt

meer van risico’s spreiden en niet alles op een of twee kaarten zetten: “Als ge alles weg doet,

dan houde straks niks over”. Er is sprake van botsende visies en karakters. Theo houdt vast

aan zijn nieuwe ondernemersvisie. Omdat hij vooral geïnteresseerd is in elektro- en (industriële)

installatietechniek, specialiseert het bedrijf zich langzaam maar zeker in deze diensten. Overigens

zet Theo niet al zijn kaarten op één dienst. Want binnen de brede branche van installatietechniek

ontwikkelt Hoppenbrouwers zich tot een specialistische allrounder. Tekenend voor Theo’s karakter is

zijn interesse in innovatie. Door nieuwe wegen in te slaan, breidt de kennis van het bedrijf zich snel

uit. De techniek maakt steeds meer mogelijk. Klanten willen die mogelijkheden ook benutten en

hebben behoefte aan een installatiebureau dat meegroeit met de technische ontwikkelingen. Daar

speelt Theo op in.

Zakelijk gezien werpt Theo’s nieuwe aanpak zijn vruchten af. Hoppenbrouwers klimt uit het dal.

Het bedrijf ontwikkelt zich van een hoofdzakelijk lokale leverancier naar een regionaal gewaardeerd

bedrijf. Maar de managementstijl van Theo blijkt onvoldoende mee te kunnen groeien. Hij wil wel

taken delegeren, maar vindt het moeilijk om de controle en verantwoordelijkheid uit handen te

geven. Uiteindelijk wordt Theo eind jaren ’80 ziek en moet hij noodgedwongen langere tijd afstand

nemen van zijn bedrijf. In die tijd houdt zijn vrouw, samen met enkele medewerkers, het roer

recht. Zijn afwezigheid bevestigt Theo’s nieuwe aanpak: “Tijdens mijn afwezigheid bleken mijn

medewerkers hun verantwoordelijkheid te nemen en zich enorm betrokken te voelen bij de zaak.

Het is hét omslagpunt geweest in mijn loopbaan. Van baas ben ik een ‘matchmaker’ geworden.

Ik vraag mijn mensen wat ze het liefste willen en koppel personeel aan klanten en opdrachten die

daar bij passen.” Het is in die tijd revolutionair om zo met medewerkers en klanten om te gaan.

Maar het is vooral een keuze die helemaal past bij Theo en zijn bedrijf. Kwaliteit en kennis zijn

belangrijke pijlers om klanten van dienst te kunnen zijn. Theo realiseert zich dat en speelt daar met

zijn bedrijfsfilosofie op in. Tegelijkertijd houdt hij de ‘ouderwetse’ service van Hoppenbrouwers

in ere: doen wat je belooft en wat je doet, doe je goed! Langzaamaan verandert Theo’s rol als

ondernemer. Hij wordt steeds meer een ‘collega’ van een klant. Dat past naadloos in Theo’s visie:

“Natuurlijk hebben we de rol van specialist. Wij moeten een project technisch perfect opleveren.

Maar minstens zo belangrijk is het gevoel dat wij achterlaten: dat we met onze specifieke kennis de

klant een dienst bewezen hebben. Maar ook dat hij een prettig gevoel heeft over de samenwerking.

De klant vindt het heel gewoon als de lamp brandt als wij vertrekken. We zijn niet voor niets

dienstverleners. Maar we willen de klant meerwaarde bieden door mee te denken, betrokken te

zijn en verzorgd werk te leveren. Dat kan alleen als we een gelijkwaardige gesprekspartner zijn van

de klant. En als we ons soms wat eigenwijsheid permitteren om zo met een slimmere oplossing te

kunnen komen. Zo vergroot je niet alleen de betrokkenheid bij je klant, maar ook bij je werknemers.

Dat werkt echt. Want tevreden werknemers maken tevreden klanten en dragen nieuwe klanten

aan. En tevreden klanten vertellen hun goede ervaringen door.”

De bedrijfsfilosofie van Theo werkt. Dat blijkt niet alleen uit de waardering van klanten en

medewerkers, maar ook uit de groei vanaf de jaren ’90. Eind jaren ‘80 werken er 25 mensen

bij het bedrijf. Tien jaar later zijn er dat al ruim 70. En weer 10 jaar later, anno 2008, bijna 200.

Ook de bedrijfshuisvesting groeit mee. In 1991 verhuist het bedrijf naar een groter pand aan

de Brabantsehoek, waar voorheen garagebedrijf Bertens gevestigd was. Daar ontstaat door de

voortdurende groei van het bedrijf ook al snel plaatsgebrek. Er komen extra bedrijfsunits op en bij

het pand. Chronisch ruimtegebrek noopt in 1998 tot verhuizing naar een nieuwbouwpand aan de

Kreitenmolenstraat. Architect Wolfs ontwerpt het pand naar de visie van Theo Hoppenbrouwers en

houdt daarbij rekening met toekomstige groei. Dat blijkt geen overbodige luxe, want inmiddels is

het pand al op diverse manieren uitgebreid.

Ook de winkel aan de Kreitenmolenstraat – min of meer de ‘geboortegrond’ van het bedrijf – maakt in

de jaren ’80 en ’90 eenzelfde ontwikkeling door. Beide bedrijfsonderdelen floreren, maar specialiseren

zich ook steeds meer in hun eigen branche. Ze staan allebei bekend als betrouwbare, professionele

leveranciers. Maar hun doelgroepen lopen steeds verder uiteen. De bruin- en witgoedhandel

specialiseert zich onder leiding van jongere broer Rob meer en meer in luxe consumentenelektronica,

zoals audio en video. Terwijl Hoppenbrouwers Elektrotechniek steeds meer zakelijke klanten

krijgt, verkoopt de winkel voornamelijk aan particulieren. Het is daarom uiteindelijk een logische

stap om de winkel en het bedrijf te splitsen. In 1997 scheiden de wegen van de winkel en het

installatiebureau officieel. Rob Hoppenbrouwers, die sinds 1987 in het bedrijf werkzaam is, gaat aan

de Kreitenmolenstraat 3 zelfstandig verder met Hoppenbrouwers Audio Video.

Een deel van de bijna 200 medewerkers in 2008.

Het voltallige personeel van Hoppenbrouwers in 1994.

��

Blik op de toekomstBegin jaren ‘90 is het voor Theo duidelijk dat er geen opvolging vanuit de familiekring komt. Dus

gaat hij op zoek naar iemand met hetzelfde ‘DNA’ als hij: iemand met een hart voor elektrotechniek,

een ‘mensen-mens’ die het beste uit zijn medewerkers kan halen en tot ambassadeurs van

het vak maakt. Die vindt hij in de persoon van Henny de Haas, die in 1999 in dienst treedt bij

Hoppenbrouwers. Henny heeft zijn sporen verdiend in het elektrotechnische vak, zowel op de

werkvloer als in het aansturen van projecten en bedrijven. Henny en Theo blijken een goede match

en vullen elkaar goed aan. Beiden hebben ze een passie voor hun vak en stellen ze persoonlijk

contact met medewerkers en klanten voorop. En allebei willen ze het familiebedrijf in ere houden.

Gezamenlijk stellen zij een plan op voor een gefaseerde overname.

Op 3 oktober 2008 legt Theo Hoppebrouwers zijn directeursfunctie neer. Daarmee start een

nieuw tijdperk voor Hoppenbrouwers, waarbij de rijke negentigjarige geschiedenis ook in de

toekomst een memorabele basis zal blijven. Want Henny deelt inmiddels de familiespreuk van de

Hoppenbrouwers: ‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal’.

Interieur en exterieur van het pand van Hoppenbrouwers aan de Kreitenmolenstraat, 2008.

��

Theo Hoppenbrouwers (links) en Henny de Haas, samen voor hun bedrijf, 2008.

��

Blik op de toekomstBegin jaren ‘90 is het voor Theo duidelijk dat er geen opvolging vanuit de familiekring komt. Dus

gaat hij op zoek naar iemand met hetzelfde ‘DNA’ als hij: iemand met een hart voor elektrotechniek,

een ‘mensen-mens’ die het beste uit zijn medewerkers kan halen en tot ambassadeurs van

het vak maakt. Die vindt hij in de persoon van Henny de Haas, die in 1999 in dienst treedt bij

Hoppenbrouwers. Henny heeft zijn sporen verdiend in het elektrotechnische vak, zowel op de

werkvloer als in het aansturen van projecten en bedrijven. Henny en Theo blijken een goede match

en vullen elkaar goed aan. Beiden hebben ze een passie voor hun vak en stellen ze persoonlijk

contact met medewerkers en klanten voorop. En allebei willen ze het familiebedrijf in ere houden.

Gezamenlijk stellen zij een plan op voor een gefaseerde overname.

Op 3 oktober 2008 legt Theo Hoppebrouwers zijn directeursfunctie neer. Daarmee start een

nieuw tijdperk voor Hoppenbrouwers, waarbij de rijke negentigjarige geschiedenis ook in de

toekomst een memorabele basis zal blijven. Want Henny deelt inmiddels de familiespreuk van de

Hoppenbrouwers: ‘In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal’.

Interieur en exterieur van het pand van Hoppenbrouwers aan de Kreitenmolenstraat, 2008.

��

Theo Hoppenbrouwers (links) en Henny de Haas, samen voor hun bedrijf, 2008.

�0 �1

De hedendaagse elektrotechniek is een veelomvattende branche met specialistische vakmensen. Hoppenbrouwers Elektrotechniek

heeft zich ontwikkeld tot een specialistisch bedrijf met goed opgeleide medewerkers die graag de beste totaaloplossing aanreiken

aan hun klanten.

Industriële automatiseringIn de industrie speelt automatisering

een steeds grotere rol. Daarbij zijn

efficiency, kostenreductie en veiligheid

van essentieel belang. Hoppenbrouwers

heeft ruime ervaring in alle aspecten van

industriële automatisering: consultancy,

projectmanagement, hardware-

engineering, software-engineering,

panelenbouw, installatiewerk, testen,

inbedrijfstelling en nazorg. Desgewenst

neemt Hoppenbrouwers alle werkzaam-

heden voor haar rekening in een turnkey-

project.

Utiliteit en woningbouwHoppenbrouwers heeft ervaring

in het ontwerpen en realiseren

van licht- en krachtinstallaties,

gebouwbeheerssystemen,

noodverlichting, beveiliging,

telematica en domotica in onder andere

kantoorpanden, productiehallen en

distributiecentra. Bij nieuwbouw, maar ook

bij verbouwingen staat Hoppenbrouwers

de klant met raad en daad bij.

TelecommunicatieHoppenbrouwers volgt de technische

ontwikkelingen op de voet en verzorgt

de perfecte infrastructuur voor en

installatie van telefoonsystemen,

randapparatuur en openbare infrastructuur,

zoals glasvezel. Ook na de aanleg biedt

Hoppenbrouwers zijn kennis aan in

de vorm van onderhoudscontracten

en service-op-afstand.

NetwerkenNetwerken worden niet alleen gebruikt

voor opslag van informatie, maar ook

telefoon- en beveiligingssystemen

maken gebruik van een netwerk.

Capaciteit en stabiliteit zijn dus belangrijk.

Hoppenbrouwers heeft ervaring in advies,

installatie en onderhoud van alle mogelijke

netwerksystemen, waaronder glasvezel en

ethernet.

BeveiligingHoppenbrouwers is een ervaren

beveiligingsbedrijf en is dienstverlener

in inbraakbeveiliging, camera-

en ontruimingssystemen en

toegangscontrole. Het bedrijf is ook

specialist in brandbeveiliging.

�0

Hoppenbrouwers - een specialistische allrounder

�1

Industriële automatisering

Telecommunicatie Utiliteit en woningbouw

Netwerken

Inspectie en onderhoud

Beveiliging

Service

Inspectie en onderhoudWetgever en verzekeraars vereisen

goede zorg en onderhoud van

installaties. Hoppenbrouwers kan de

benodigde inspecties uitvoeren en biedt

onderhoudsovereenkomsten om de klant

deze zorg uit handen te nemen.

Service Hoppenbrouwers is 24 uur per dag

bereikbaar om storingen op te lossen.

�0 �1

De hedendaagse elektrotechniek is een veelomvattende branche met specialistische vakmensen. Hoppenbrouwers Elektrotechniek

heeft zich ontwikkeld tot een specialistisch bedrijf met goed opgeleide medewerkers die graag de beste totaaloplossing aanreiken

aan hun klanten.

Industriële automatiseringIn de industrie speelt automatisering

een steeds grotere rol. Daarbij zijn

efficiency, kostenreductie en veiligheid

van essentieel belang. Hoppenbrouwers

heeft ruime ervaring in alle aspecten van

industriële automatisering: consultancy,

projectmanagement, hardware-

engineering, software-engineering,

panelenbouw, installatiewerk, testen,

inbedrijfstelling en nazorg. Desgewenst

neemt Hoppenbrouwers alle werkzaam-

heden voor haar rekening in een turnkey-

project.

Utiliteit en woningbouwHoppenbrouwers heeft ervaring

in het ontwerpen en realiseren

van licht- en krachtinstallaties,

gebouwbeheerssystemen,

noodverlichting, beveiliging,

telematica en domotica in onder andere

kantoorpanden, productiehallen en

distributiecentra. Bij nieuwbouw, maar ook

bij verbouwingen staat Hoppenbrouwers

de klant met raad en daad bij.

TelecommunicatieHoppenbrouwers volgt de technische

ontwikkelingen op de voet en verzorgt

de perfecte infrastructuur voor en

installatie van telefoonsystemen,

randapparatuur en openbare infrastructuur,

zoals glasvezel. Ook na de aanleg biedt

Hoppenbrouwers zijn kennis aan in

de vorm van onderhoudscontracten

en service-op-afstand.

NetwerkenNetwerken worden niet alleen gebruikt

voor opslag van informatie, maar ook

telefoon- en beveiligingssystemen

maken gebruik van een netwerk.

Capaciteit en stabiliteit zijn dus belangrijk.

Hoppenbrouwers heeft ervaring in advies,

installatie en onderhoud van alle mogelijke

netwerksystemen, waaronder glasvezel en

ethernet.

BeveiligingHoppenbrouwers is een ervaren

beveiligingsbedrijf en is dienstverlener

in inbraakbeveiliging, camera-

en ontruimingssystemen en

toegangscontrole. Het bedrijf is ook

specialist in brandbeveiliging.

�0

Hoppenbrouwers - een specialistische allrounder

�1

Industriële automatisering

Telecommunicatie Utiliteit en woningbouw

Netwerken

Inspectie en onderhoud

Beveiliging

Service

Inspectie en onderhoudWetgever en verzekeraars vereisen

goede zorg en onderhoud van

installaties. Hoppenbrouwers kan de

benodigde inspecties uitvoeren en biedt

onderhoudsovereenkomsten om de klant

deze zorg uit handen te nemen.

Service Hoppenbrouwers is 24 uur per dag

bereikbaar om storingen op te lossen.

��

Dát is in een notendop de bedrijfsfilosofie van Theo Hoppenbrouwers. Het klinkt eenvoudig,

maar het is in de huidige krappe arbeidsmarkt een hele uitdaging om werknemers te

vinden èn te behouden. Zeker omdat de ‘buitenwacht’ nog vaak bij technische beroepen

het onterechte beeld heeft van saai, zwaar of vies werk. Toch weet Hoppenbrouwers

Elektrotechniek medewerkers aan zich te binden. Met uitdagende opdrachten, goede scholing

en vooral: werk dat bij iemand past.

Wat doe je het liefst? Die vraag heeft elke sollicitant of medewerker van Hoppenbrouwers minstens één keer

beantwoord. Simpelweg omdat Hoppenbrouwers wil dat medewerkers plezier hebben in hun

werk. Niet alleen omdat ze dan beter functioneren, maar ook omdat ze dat plezier uitstralen bij

klanten. Medewerkers krijgen daarom de kans zich te ontplooien en te scholen in werkzaamheden

die ze graag doen. Dat betekent dat ze kunnen groeien, maar dat het ook prima is als ze het in

hun functie naar de zin hebben. Promotie mag, maar is zeker geen vereiste. Die vrijheid betekent

trouwens niet dat er geen eisen aan medewerkers gesteld worden. Theo Hoppenbrouwers zegt

daarover: “Door mensen werk te laten doen waar ze plezier in hebben, krijg je een ploeg goed

gemotiveerde medewerkers. Zij stellen er dan eer in om hun werk goed te doen. Daar profiteert de

klant van. Tevreden medewerkers dragen nieuwe klanten aan. Daarom zijn klanten en personeel

even belangrijk voor een bedrijf. Mijn belangrijkste taak is het om mijn medewerkers te bieden wat

ik zelf ook graag krijg: vertrouwen, veiligheid, begrip en interesse. Onze filosofie is dan ook dat

Tevreden werknemers maken tevreden klanten

��

��

Dát is in een notendop de bedrijfsfilosofie van Theo Hoppenbrouwers. Het klinkt eenvoudig,

maar het is in de huidige krappe arbeidsmarkt een hele uitdaging om werknemers te

vinden èn te behouden. Zeker omdat de ‘buitenwacht’ nog vaak bij technische beroepen

het onterechte beeld heeft van saai, zwaar of vies werk. Toch weet Hoppenbrouwers

Elektrotechniek medewerkers aan zich te binden. Met uitdagende opdrachten, goede scholing

en vooral: werk dat bij iemand past.

Wat doe je het liefst? Die vraag heeft elke sollicitant of medewerker van Hoppenbrouwers minstens één keer

beantwoord. Simpelweg omdat Hoppenbrouwers wil dat medewerkers plezier hebben in hun

werk. Niet alleen omdat ze dan beter functioneren, maar ook omdat ze dat plezier uitstralen bij

klanten. Medewerkers krijgen daarom de kans zich te ontplooien en te scholen in werkzaamheden

die ze graag doen. Dat betekent dat ze kunnen groeien, maar dat het ook prima is als ze het in

hun functie naar de zin hebben. Promotie mag, maar is zeker geen vereiste. Die vrijheid betekent

trouwens niet dat er geen eisen aan medewerkers gesteld worden. Theo Hoppenbrouwers zegt

daarover: “Door mensen werk te laten doen waar ze plezier in hebben, krijg je een ploeg goed

gemotiveerde medewerkers. Zij stellen er dan eer in om hun werk goed te doen. Daar profiteert de

klant van. Tevreden medewerkers dragen nieuwe klanten aan. Daarom zijn klanten en personeel

even belangrijk voor een bedrijf. Mijn belangrijkste taak is het om mijn medewerkers te bieden wat

ik zelf ook graag krijg: vertrouwen, veiligheid, begrip en interesse. Onze filosofie is dan ook dat

Tevreden werknemers maken tevreden klanten

��

��

tevreden medewerkers tevreden klanten maken. Dat vereist wel dat onze mensen vakbekwaam

én handelingsbekwaam – dus ook goed in communiceren en samenwerken – zijn. Het is de

verantwoordelijkheid van de directie om mensen kennis en kunde bij te brengen. Dat is het

gereedschap waarmee onze medewerkers aan de slag gaan. Maar ze moeten zelf bepalen hoe ze

dat gereedschap goed gebruiken. Die verantwoordelijkheid leggen we duidelijk bij henzelf.”

Vrijheid leidt tot verantwoordelijkheidsgevoel. Dat is de basis van de bedrijfsfilosofie van

Hoppenbrouwers Elektrotechniek. Een gedachte die bij Theo eind jaren ’80 post vatte nadat hij

door langdurige ziekte terug moest treden uit de dagelijkse leiding van het bedrijf. Het betekende

een breuk met het verleden. Vader Willy Hoppenbrouwers pakte alles aan om bedrijfsrisico’s te

spreiden. Hard werken, niet zeuren en vooral de klant op zijn wenken bedienen. Dat was in die

tijd de heersende middenstandsmoraal. Willy was daarin geen uitzondering. Nagenoeg zonder

vakopleiding en met veel doorzettingsvermogen bouwde hij na de oorlog een bedrijf op van acht

medewerkers. In drukke tijden werd de vaste ploeg aangevuld met tijdelijke krachten. Theo groeide

op met deze middenstandsmentaliteit van Willy Hoppenbrouwers en nam die als vanzelfsprekend

over. Dankzij de inzet en het vakmanschap van de eigenaar én medewerkers van Hoppenbrouwers

groeit het bedrijf gestaag uit tot 25 medewerkers, een punt waarop het onmogelijk blijkt om als

directeur alle touwtjes in eigen hand te houden. Theo beseft dat. Het siert hem dat hij het lef heeft

om het roer radicaal om te gooien. Zeker omdat op dat moment het bedrijf in zwaar weer verkeert

vanwege de economische crisis in de jaren ’80: “Mijn manier van ondernemen heb ik veranderd.

Samen met enkele personeelsleden heb ik een kwaliteitstraject bij het kwaliteitszorgprogramma

“Ik werk al vanaf 1971 voor

Hoppenbrouwers. Ik was officieel in

dienst bij Van den Heuvel in Waalwijk,

die toen ook de officiële leiding had

over Hoppenbrouwers in Udenhout.

Toen Theo in 1978 de leiding overnam,

ben ik bij hem in dienst gekomen. Ik

kan me nog goed herinneren dat zijn

moeder Leny vroeger het zakelijke

brein was in de zaak. Dat heeft Theo

dus niet van een vreemde!”

Mooie herinneringen“Theo was een baas van mijn eigen

leeftijd. Ik neem mijn petje er voor af

hoe hij de zaak heeft overgenomen en

opgebouwd. Zeker in de beginjaren

had Theo veel aan zijn kop. Gelukkig

kon hij bouwen op een goed team,

met onder andere Jacques Donders,

Ad van Esch en Christ van Dijk. Zij

zijn belangrijke sparringpartners voor

Theo geweest. Zeker aan de tijd waarin

Theo de zaak opbouwde heb ik goede

herinneringen. Zo weet ik nog dat

Theo een keer vast kwam te zitten in

een hoogwerker. Wij konden er wel

om lachen, maar hij had haast en zag

er de humor wat minder van in. Dat

Ad van Dongen, medewerker Hoppenbrouwers

‘Theo en Henny staan pal voor hun mensen’

is Theo ook ten voeten uit: altijd druk

en met veel dingen tegelijk bezig.

Daarom moeten we ook zelfstandig

kunnen werken. Maar als er iets is,

staat Theo pal voor zijn mensen. Ik

weet nog dat ik op een barre winterdag

’s morgens vroeg met de bus naar

een klus reed op een spekgladde weg.

Mijn collega had het ijskoud en was

moe. Hij zat onderuitgezakt naast

me. Dat is zijn redding geweest, want

ik slipte en de scherpe materialen

vlogen op ooghoogte door de voorruit

naar buiten! Theo was er snel bij om

poolshoogte te nemen. Het typeert

hem dat die kapotte bus hem niet zo

interesseerde. Het eerste wat hij vroeg

was hoe het met ons ging. Dat doet

je op zo’n moment heel wat. Zo vond

ik het ook heel prettig dat Theo me

persoonlijk belde om te vertellen dat

hij ging stoppen met werken.”

Familiebedrijf“Bij Henny zie ik de oprechte interesse

voor zijn medewerkers terug. Dat hoort

echt bij Hoppenbrouwers. Iedereen

heeft interesse voor elkaar, ook nu het

bedrijf groter is geworden. Natuurlijk

moet je hard werken, maar er is ook

tijd voor een feestje. En die zijn op en

top, want feesten kunnen ze wel bij

Hoppenbrouwers! Dan merk je ook

dat iedereen er echt bij hoort. Want

naast hun schoenen lopen, dat doet

de familie Hoppenbrouwers niet.

Dat zie ik ook bij Henny. Al is hij een

heel ander type dan Theo, in wezen

lijken ze erg op elkaar. Allebei houden

ze bijvoorbeeld hun medewerkers

in ere. Dat is ook de reden waarom

er zoveel ´blijvertjes´ werken bij

Hoppenbrouwers. Ikzelf ben de enige

die voor vier generaties van het bedrijf

heeft gewerkt: vader Willy, Van den

Heuvel, zoon Theo en nu Henny. En

eerlijk is eerlijk: ik werk er nu al 37 jaar

met veel plezier!”

��

��

tevreden medewerkers tevreden klanten maken. Dat vereist wel dat onze mensen vakbekwaam

én handelingsbekwaam – dus ook goed in communiceren en samenwerken – zijn. Het is de

verantwoordelijkheid van de directie om mensen kennis en kunde bij te brengen. Dat is het

gereedschap waarmee onze medewerkers aan de slag gaan. Maar ze moeten zelf bepalen hoe ze

dat gereedschap goed gebruiken. Die verantwoordelijkheid leggen we duidelijk bij henzelf.”

Vrijheid leidt tot verantwoordelijkheidsgevoel. Dat is de basis van de bedrijfsfilosofie van

Hoppenbrouwers Elektrotechniek. Een gedachte die bij Theo eind jaren ’80 post vatte nadat hij

door langdurige ziekte terug moest treden uit de dagelijkse leiding van het bedrijf. Het betekende

een breuk met het verleden. Vader Willy Hoppenbrouwers pakte alles aan om bedrijfsrisico’s te

spreiden. Hard werken, niet zeuren en vooral de klant op zijn wenken bedienen. Dat was in die

tijd de heersende middenstandsmoraal. Willy was daarin geen uitzondering. Nagenoeg zonder

vakopleiding en met veel doorzettingsvermogen bouwde hij na de oorlog een bedrijf op van acht

medewerkers. In drukke tijden werd de vaste ploeg aangevuld met tijdelijke krachten. Theo groeide

op met deze middenstandsmentaliteit van Willy Hoppenbrouwers en nam die als vanzelfsprekend

over. Dankzij de inzet en het vakmanschap van de eigenaar én medewerkers van Hoppenbrouwers

groeit het bedrijf gestaag uit tot 25 medewerkers, een punt waarop het onmogelijk blijkt om als

directeur alle touwtjes in eigen hand te houden. Theo beseft dat. Het siert hem dat hij het lef heeft

om het roer radicaal om te gooien. Zeker omdat op dat moment het bedrijf in zwaar weer verkeert

vanwege de economische crisis in de jaren ’80: “Mijn manier van ondernemen heb ik veranderd.

Samen met enkele personeelsleden heb ik een kwaliteitstraject bij het kwaliteitszorgprogramma

“Ik werk al vanaf 1971 voor

Hoppenbrouwers. Ik was officieel in

dienst bij Van den Heuvel in Waalwijk,

die toen ook de officiële leiding had

over Hoppenbrouwers in Udenhout.

Toen Theo in 1978 de leiding overnam,

ben ik bij hem in dienst gekomen. Ik

kan me nog goed herinneren dat zijn

moeder Leny vroeger het zakelijke

brein was in de zaak. Dat heeft Theo

dus niet van een vreemde!”

Mooie herinneringen“Theo was een baas van mijn eigen

leeftijd. Ik neem mijn petje er voor af

hoe hij de zaak heeft overgenomen en

opgebouwd. Zeker in de beginjaren

had Theo veel aan zijn kop. Gelukkig

kon hij bouwen op een goed team,

met onder andere Jacques Donders,

Ad van Esch en Christ van Dijk. Zij

zijn belangrijke sparringpartners voor

Theo geweest. Zeker aan de tijd waarin

Theo de zaak opbouwde heb ik goede

herinneringen. Zo weet ik nog dat

Theo een keer vast kwam te zitten in

een hoogwerker. Wij konden er wel

om lachen, maar hij had haast en zag

er de humor wat minder van in. Dat

Ad van Dongen, medewerker Hoppenbrouwers

‘Theo en Henny staan pal voor hun mensen’

is Theo ook ten voeten uit: altijd druk

en met veel dingen tegelijk bezig.

Daarom moeten we ook zelfstandig

kunnen werken. Maar als er iets is,

staat Theo pal voor zijn mensen. Ik

weet nog dat ik op een barre winterdag

’s morgens vroeg met de bus naar

een klus reed op een spekgladde weg.

Mijn collega had het ijskoud en was

moe. Hij zat onderuitgezakt naast

me. Dat is zijn redding geweest, want

ik slipte en de scherpe materialen

vlogen op ooghoogte door de voorruit

naar buiten! Theo was er snel bij om

poolshoogte te nemen. Het typeert

hem dat die kapotte bus hem niet zo

interesseerde. Het eerste wat hij vroeg

was hoe het met ons ging. Dat doet

je op zo’n moment heel wat. Zo vond

ik het ook heel prettig dat Theo me

persoonlijk belde om te vertellen dat

hij ging stoppen met werken.”

Familiebedrijf“Bij Henny zie ik de oprechte interesse

voor zijn medewerkers terug. Dat hoort

echt bij Hoppenbrouwers. Iedereen

heeft interesse voor elkaar, ook nu het

bedrijf groter is geworden. Natuurlijk

moet je hard werken, maar er is ook

tijd voor een feestje. En die zijn op en

top, want feesten kunnen ze wel bij

Hoppenbrouwers! Dan merk je ook

dat iedereen er echt bij hoort. Want

naast hun schoenen lopen, dat doet

de familie Hoppenbrouwers niet.

Dat zie ik ook bij Henny. Al is hij een

heel ander type dan Theo, in wezen

lijken ze erg op elkaar. Allebei houden

ze bijvoorbeeld hun medewerkers

in ere. Dat is ook de reden waarom

er zoveel ´blijvertjes´ werken bij

Hoppenbrouwers. Ikzelf ben de enige

die voor vier generaties van het bedrijf

heeft gewerkt: vader Willy, Van den

Heuvel, zoon Theo en nu Henny. En

eerlijk is eerlijk: ik werk er nu al 37 jaar

met veel plezier!”

��

�� ��

�� ��

��

van de brancheorganisatie UNETO gevolgd. Ik ben veel meer gaan luisteren naar mijn eigen

medewerkers. De angst voor medewerkers die misschien wel slimmer dan ik zouden zijn, heb

ik laten varen omdat ik besefte dat ik met die houding de groei van mijn eigen bedrijf in de weg

zou staan. Achteraf kun je zeggen dat de crisis in de jaren tachtig me gedwongen heeft te breken

met het verleden.” Een spannende stap voor Theo, zeker ook omdat zijn medewerkers de kans

aangrijpen om hun mening over de bedrijfsvoering te geven. Zij vinden overduidelijk dat een aantal

zaken veel beter kan. Theo pakt de uitdaging op en maakt een prioriteitenlijst met verbeteringen:

“Er kwamen nieuwe auto’s, andere bedrijfskleding en beter gereedschap. De betrokkenheid

die daaruit voortkwam leverde direct betere resultaten op, maar zelf raakte ik overspannen.”

Noodgedwongen neemt Theo afstand van zijn bedrijf. Daardoor raakt zijn nieuwe aanpak in een

stroomversnelling. Medewerkers krijgen nog meer verantwoordelijkheid. Het blijkt achteraf een

positieve impuls te geven aan de verbondenheid tussen medewerkers en het bedrijf. Theo ziet dat

zijn nieuwe bedrijfsfilosofie werkt en zal er de rest van zijn carrière naar blijven handelen.

Leren werken en werkend lerenBij Hoppenbrouwers leren medewerkers tijdens opleidingen, trainingen en kwaliteitsprojecten

hoe ze hun werk moeten doen. Maar ze leren ook constant tijdens hun werk. Juist de kennis

die ze bij klanten en op de werkvloer opdoen is van onschatbare waarde voor hun ontwikkeling.

Het daagt ze uit om praktische oplossingen te zoeken en zich te ontwikkelen. Dat betekent ook

dat medewerkers fouten mogen maken. Natuurlijk moeten die hersteld worden, maar zulke

‘leermomenten’ zijn waardevol voor de ontwikkeling van de medewerkers én het bedrijf. Klanten

voelen zich overduidelijk thuis bij deze aanpak. Keer op keer vertellen opdrachtgevers dat ze

inhoudelijk meer dan tevreden zijn over de kwaliteit van het werk. Maar ook dat ze de opstelling

van Hoppenbrouwers kunnen waarderen: duidelijk, no-nonsense en met één aanspreekpunt. En

het allerbelangrijkste: iedereen weet waar hij over praat. Ook dat is een bewuste keuze van Theo

Hoppenbrouwers: “Ik heb er bewust voor gekozen om geen ‘verkopers’ in dienst te nemen.

Iedereen die bij de klant over de vloer komt heeft een technische achtergrond en weet waarover hij

“Theo is een kameraad in het werk. Hij

geeft ruiterlijk toe dat keihard zaken

doen niet aan hem besteed is. Onder-

tussen heeft hij wel een flinke groei tot

stand gebracht. Hij was zo verstandig

om te gaan denken in divisies, waar-

door hij risico´s spreidt. En hij kent op

vele terreinen van de elektrotechniek

de ontwikkelingen. In feite was de zo-

veelste doorstart van Hoppenbrouwers

naar een groter pand voor Theo een

zeer spannende beslissing. Theo is

zeker geen keiharde zakenman, maar hij

geeft wel goed leiding aan zijn bedrijf.

Innovatie heeft bij hem ook wezenlijke

betekenis. Daarom is een loftuiting voor

de ondernemer op zijn plaats.”

Ontmoetingen“Theo vindt ontmoetingen zeer

waardevol. Dat betekent dat hij veel

respect heeft voor zijn gesprekspartner.

Dat is een goede basis voor

vernieuwing. Hij heeft daarbij de gave

om door zaken heen te prikken. Die

karaktereigenschap hebben we gemeen.

En Theo zoekt naar betrouwbare,

vernieuwende zakenpartners. Dat

Marinus Wolfs, Wolfs Architecten Moergestel

‘Theo’s kracht is dat hij andere mensen mee laat doen’

doen wij ook. Daarom komen we

elkaar regelmatig tegen in het werk.

Naar aanleiding van ons goede

contact in het werk wisten we wat

we aan elkaar hadden. Dat was een

prettig uitgangspunt om het huidige

pand van Hoppenbrouwers te mogen

ontwerpen.”

Openheid “Theo houdt van openheid en

transparante structuren. Dat wilde

hij dan ook terug laten komen in de

nieuwbouw. Hij vond en vindt dat

het bedrijfspand ontmoetingen wil

stimuleren en ruimte moet bieden

aan ontplooiing en coaching. Aan ons

de taak om dat in het ontwerp en de

bouw terug te laten komen. Al kon

hij tijdens de besprekingen wel eens

kritisch zijn, hij heeft alle vertrouwen

in iemands vakmanschap. Dat werkt

bijzonder prettig en leidt tot een goed

eindresultaat. Het is prettig om te

merken dat het pand goed functioneert.

Het gebouw heeft als het ware een ‘spin

off’-effect gehad, gezien de groei van

het bedrijf.”

Hardop denken“Theo denkt vaak hardop. Hij ‘spart’ met

zijn gesprekspartners. Deze vorm van

communiceren leidt tot een beter plan

van eisen. Eigenlijk laat Theo mensen al

vanaf zijn eerste gedachten meedenken

en meedoen. Dat is heel bijzonder. Door

mensen los te laten en te vertrouwen,

krijgt hij ook zoveel terug. Zijn visie is

dat je mensen vertrouwen en kansen

moet geven om nieuwe dingen te laten

ontstaan. En als je terugkijkt op zijn

carrière, zie je dat zijn filosofie klopt.

Hij heeft samen met zijn mensen een

prachtbedrijf opgebouwd.”

��

��

van de brancheorganisatie UNETO gevolgd. Ik ben veel meer gaan luisteren naar mijn eigen

medewerkers. De angst voor medewerkers die misschien wel slimmer dan ik zouden zijn, heb

ik laten varen omdat ik besefte dat ik met die houding de groei van mijn eigen bedrijf in de weg

zou staan. Achteraf kun je zeggen dat de crisis in de jaren tachtig me gedwongen heeft te breken

met het verleden.” Een spannende stap voor Theo, zeker ook omdat zijn medewerkers de kans

aangrijpen om hun mening over de bedrijfsvoering te geven. Zij vinden overduidelijk dat een aantal

zaken veel beter kan. Theo pakt de uitdaging op en maakt een prioriteitenlijst met verbeteringen:

“Er kwamen nieuwe auto’s, andere bedrijfskleding en beter gereedschap. De betrokkenheid

die daaruit voortkwam leverde direct betere resultaten op, maar zelf raakte ik overspannen.”

Noodgedwongen neemt Theo afstand van zijn bedrijf. Daardoor raakt zijn nieuwe aanpak in een

stroomversnelling. Medewerkers krijgen nog meer verantwoordelijkheid. Het blijkt achteraf een

positieve impuls te geven aan de verbondenheid tussen medewerkers en het bedrijf. Theo ziet dat

zijn nieuwe bedrijfsfilosofie werkt en zal er de rest van zijn carrière naar blijven handelen.

Leren werken en werkend lerenBij Hoppenbrouwers leren medewerkers tijdens opleidingen, trainingen en kwaliteitsprojecten

hoe ze hun werk moeten doen. Maar ze leren ook constant tijdens hun werk. Juist de kennis

die ze bij klanten en op de werkvloer opdoen is van onschatbare waarde voor hun ontwikkeling.

Het daagt ze uit om praktische oplossingen te zoeken en zich te ontwikkelen. Dat betekent ook

dat medewerkers fouten mogen maken. Natuurlijk moeten die hersteld worden, maar zulke

‘leermomenten’ zijn waardevol voor de ontwikkeling van de medewerkers én het bedrijf. Klanten

voelen zich overduidelijk thuis bij deze aanpak. Keer op keer vertellen opdrachtgevers dat ze

inhoudelijk meer dan tevreden zijn over de kwaliteit van het werk. Maar ook dat ze de opstelling

van Hoppenbrouwers kunnen waarderen: duidelijk, no-nonsense en met één aanspreekpunt. En

het allerbelangrijkste: iedereen weet waar hij over praat. Ook dat is een bewuste keuze van Theo

Hoppenbrouwers: “Ik heb er bewust voor gekozen om geen ‘verkopers’ in dienst te nemen.

Iedereen die bij de klant over de vloer komt heeft een technische achtergrond en weet waarover hij

“Theo is een kameraad in het werk. Hij

geeft ruiterlijk toe dat keihard zaken

doen niet aan hem besteed is. Onder-

tussen heeft hij wel een flinke groei tot

stand gebracht. Hij was zo verstandig

om te gaan denken in divisies, waar-

door hij risico´s spreidt. En hij kent op

vele terreinen van de elektrotechniek

de ontwikkelingen. In feite was de zo-

veelste doorstart van Hoppenbrouwers

naar een groter pand voor Theo een

zeer spannende beslissing. Theo is

zeker geen keiharde zakenman, maar hij

geeft wel goed leiding aan zijn bedrijf.

Innovatie heeft bij hem ook wezenlijke

betekenis. Daarom is een loftuiting voor

de ondernemer op zijn plaats.”

Ontmoetingen“Theo vindt ontmoetingen zeer

waardevol. Dat betekent dat hij veel

respect heeft voor zijn gesprekspartner.

Dat is een goede basis voor

vernieuwing. Hij heeft daarbij de gave

om door zaken heen te prikken. Die

karaktereigenschap hebben we gemeen.

En Theo zoekt naar betrouwbare,

vernieuwende zakenpartners. Dat

Marinus Wolfs, Wolfs Architecten Moergestel

‘Theo’s kracht is dat hij andere mensen mee laat doen’

doen wij ook. Daarom komen we

elkaar regelmatig tegen in het werk.

Naar aanleiding van ons goede

contact in het werk wisten we wat

we aan elkaar hadden. Dat was een

prettig uitgangspunt om het huidige

pand van Hoppenbrouwers te mogen

ontwerpen.”

Openheid “Theo houdt van openheid en

transparante structuren. Dat wilde

hij dan ook terug laten komen in de

nieuwbouw. Hij vond en vindt dat

het bedrijfspand ontmoetingen wil

stimuleren en ruimte moet bieden

aan ontplooiing en coaching. Aan ons

de taak om dat in het ontwerp en de

bouw terug te laten komen. Al kon

hij tijdens de besprekingen wel eens

kritisch zijn, hij heeft alle vertrouwen

in iemands vakmanschap. Dat werkt

bijzonder prettig en leidt tot een goed

eindresultaat. Het is prettig om te

merken dat het pand goed functioneert.

Het gebouw heeft als het ware een ‘spin

off’-effect gehad, gezien de groei van

het bedrijf.”

Hardop denken“Theo denkt vaak hardop. Hij ‘spart’ met

zijn gesprekspartners. Deze vorm van

communiceren leidt tot een beter plan

van eisen. Eigenlijk laat Theo mensen al

vanaf zijn eerste gedachten meedenken

en meedoen. Dat is heel bijzonder. Door

mensen los te laten en te vertrouwen,

krijgt hij ook zoveel terug. Zijn visie is

dat je mensen vertrouwen en kansen

moet geven om nieuwe dingen te laten

ontstaan. En als je terugkijkt op zijn

carrière, zie je dat zijn filosofie klopt.

Hij heeft samen met zijn mensen een

prachtbedrijf opgebouwd.”

��

�0 �1

praat. Onze monteurs zijn breed geschoold. Ze zijn meestal geen specialist in één discipline, maar in

meerdere vakgebieden. Bovendien hebben ze geleerd om altijd door te denken bij problemen. Een

uitdrukking als ‘daar ga ik niet over’ wordt door onze werknemers niet gebruikt. En iedereen moet

van aanpakken weten. Zo kunnen bijvoorbeeld onze projectleiders dankzij hun praktijkervaring ook

op de werkvloer bijspringen als dat nodig is.”

Hoewel Theo vanaf de jaren ’80 nadrukkelijk zijn eigen koers gaat varen, komt hij toch niet

helemaal los van de waarden die zijn vader Willy hoog hield. Logisch, omdat klantvriendelijkheid en

‘ouderwetse’ service – in de goede zin van het woord – ook nu nog belangrijke waarden zijn in de

zakenwereld. Daarom besteedt Hoppenbrouwers Elektrotechniek ook veel aandacht aan training

van sociale vaardigheden en communicatie- en vergadertechnieken. “Je respecteert als werknemer

van Hoppenbrouwers een klant. Daar horen bepaalde omgangsvormen bij. Ook je werkplek, je bus

en je kleding moeten er representatief uitzien” is het devies van Theo en zijn opvolger Henny de

Haas. Het is een constant aandachtspunt vanuit het management. Een mooi voorbeeld daarvan zijn

de acties ‘Blik op…’ uit 2003 en 2008. Medewerkers worden uitgedaagd om kritisch naar hun eigen

bureau, auto en gereedschapskist te kijken en om na te denken over hoe ze met elkaar en hun

klanten communiceren. Juist die reflectie op het eigen handelen heeft een meerwaarde. Door te

weten wat je kunt, maar vooral ook wat je wilt, kun je gericht werken aan de toekomst.

Vanaf de jaren ‘90 werpt de nieuwe bedrijfsfilosofie van Hoppenbrouwers Elektrotechniek vruchten

af. Het bedrijf groeit als kool. Net als veel andere ondernemers wordt ook Hoppenbrouwers

geconfronteerd met een krappe arbeidsmarkt. Hoe los je het gebrek aan menskracht op als je

weigert sier te maken met gouden bergen en exorbitante beloningen? Trouw blijvend aan zijn

bedrijfs- en levensfilosofie zoekt Theo samen met zijn mededirecteur Henny de Haas opnieuw

het antwoord in scholing en uitdaging. Hij wil zijn medewerkers aan het bedrijf binden met goede

arbeidsvoorwaarden, een prettige bedrijfscultuur en interessante doorgroeimogelijkheden.

Maar Theo en Henny kijken ook verder. Want ze signaleren dat techniek weinig aantrekkingskracht

heeft op jongeren: “Er wordt over technische beroepen onterecht nogal laatdunkend gedaan.

De vreemde opvatting heerst dat een technische opleiding voor mensen is die niet goed kunnen

leren. Door kinderen al in een vroeg stadium met techniek in aanraking te brengen, denk ik dat het

aanzien van technische beroepen weer zal worden opgeschroefd. De keuze voor een technische

opleiding zal minder snel als een ‘spijtoptie’ worden gezien. Jongeren hebben een beeld van het

elektrotechnische vak dat absoluut niet overeenkomt met de realiteit. Elektrotechniek is ongelooflijk

spannend en uitdagend door toepassing van computertechnologie en automatiseringsprocessen.

Met een vak als elektrotechniek sta je met beide benen in de toekomst”, stelt Theo.

Omdat Theo handelt naar zijn denkbeelden, maakt hij zich sterk om technische beroepen concreter

in beeld te brengen. Zo krijgt het credo ‘werkend leren’ een tweede invulling binnen het bedrijf.

Eenvoudig gezegd: er heerst bij Hoppenbrouwers bijna een verbod op het weigeren van een

stagiair. Leerlingen van alle niveaus krijgen op alle mogelijke manieren de kans om stage te lopen

of afstudeerprojecten uit te voeren. Tegelijkertijd gaat het bedrijf ook naar scholen toe. Zo geeft

directeur Henny de Haas gastcolleges bij Avans Hogeschool in Breda. Theo en Henny zijn beiden

overtuigd van het nut van stagiairs. “Leren kost geen geld, maar levert uiteindelijk geld op. Omdat

we met kundig personeel klanten kunnen behouden én werven.” Onderwijs is in de loop der jaren

een belangrijke pijler geworden binnen én buiten het bedrijf en dat zal ook het ook in de toekomst

zeker blijven. Het is een onderwerp waar Theo Hoppenbrouwers en Henny de Haas zich beiden

enorm bij betrokken voelen. Dat uit zich op allerlei manieren. Van het leveren van materiaal voor

de techniekkisten van de plaatselijke basisschool tot een maatjesproject van het ROC, waarin

Theo als extra steun en toeverlaat wordt gekoppeld aan een scholier. Theo’s inzet om techniek te

promoten blijft niet onopgemerkt. Zo is hij jarenlang ROBO-lid (Regionaal Overleg Bedrijfsleven

en Onderwijs). Daarnaast kan hij zijn pleidooi voor techniek in het onderwijs kracht bijzetten in het

Platform Promotie Techniek. Binnen dit samenwerkingsverband houdt hij zich bezig met vragen als:

hoe kunnen wij het imago van het vak techniek verbeteren en is het lesprogramma zodanig dat het

goede mensen oplevert?

�0 �1

praat. Onze monteurs zijn breed geschoold. Ze zijn meestal geen specialist in één discipline, maar in

meerdere vakgebieden. Bovendien hebben ze geleerd om altijd door te denken bij problemen. Een

uitdrukking als ‘daar ga ik niet over’ wordt door onze werknemers niet gebruikt. En iedereen moet

van aanpakken weten. Zo kunnen bijvoorbeeld onze projectleiders dankzij hun praktijkervaring ook

op de werkvloer bijspringen als dat nodig is.”

Hoewel Theo vanaf de jaren ’80 nadrukkelijk zijn eigen koers gaat varen, komt hij toch niet

helemaal los van de waarden die zijn vader Willy hoog hield. Logisch, omdat klantvriendelijkheid en

‘ouderwetse’ service – in de goede zin van het woord – ook nu nog belangrijke waarden zijn in de

zakenwereld. Daarom besteedt Hoppenbrouwers Elektrotechniek ook veel aandacht aan training

van sociale vaardigheden en communicatie- en vergadertechnieken. “Je respecteert als werknemer

van Hoppenbrouwers een klant. Daar horen bepaalde omgangsvormen bij. Ook je werkplek, je bus

en je kleding moeten er representatief uitzien” is het devies van Theo en zijn opvolger Henny de

Haas. Het is een constant aandachtspunt vanuit het management. Een mooi voorbeeld daarvan zijn

de acties ‘Blik op…’ uit 2003 en 2008. Medewerkers worden uitgedaagd om kritisch naar hun eigen

bureau, auto en gereedschapskist te kijken en om na te denken over hoe ze met elkaar en hun

klanten communiceren. Juist die reflectie op het eigen handelen heeft een meerwaarde. Door te

weten wat je kunt, maar vooral ook wat je wilt, kun je gericht werken aan de toekomst.

Vanaf de jaren ‘90 werpt de nieuwe bedrijfsfilosofie van Hoppenbrouwers Elektrotechniek vruchten

af. Het bedrijf groeit als kool. Net als veel andere ondernemers wordt ook Hoppenbrouwers

geconfronteerd met een krappe arbeidsmarkt. Hoe los je het gebrek aan menskracht op als je

weigert sier te maken met gouden bergen en exorbitante beloningen? Trouw blijvend aan zijn

bedrijfs- en levensfilosofie zoekt Theo samen met zijn mededirecteur Henny de Haas opnieuw

het antwoord in scholing en uitdaging. Hij wil zijn medewerkers aan het bedrijf binden met goede

arbeidsvoorwaarden, een prettige bedrijfscultuur en interessante doorgroeimogelijkheden.

Maar Theo en Henny kijken ook verder. Want ze signaleren dat techniek weinig aantrekkingskracht

heeft op jongeren: “Er wordt over technische beroepen onterecht nogal laatdunkend gedaan.

De vreemde opvatting heerst dat een technische opleiding voor mensen is die niet goed kunnen

leren. Door kinderen al in een vroeg stadium met techniek in aanraking te brengen, denk ik dat het

aanzien van technische beroepen weer zal worden opgeschroefd. De keuze voor een technische

opleiding zal minder snel als een ‘spijtoptie’ worden gezien. Jongeren hebben een beeld van het

elektrotechnische vak dat absoluut niet overeenkomt met de realiteit. Elektrotechniek is ongelooflijk

spannend en uitdagend door toepassing van computertechnologie en automatiseringsprocessen.

Met een vak als elektrotechniek sta je met beide benen in de toekomst”, stelt Theo.

Omdat Theo handelt naar zijn denkbeelden, maakt hij zich sterk om technische beroepen concreter

in beeld te brengen. Zo krijgt het credo ‘werkend leren’ een tweede invulling binnen het bedrijf.

Eenvoudig gezegd: er heerst bij Hoppenbrouwers bijna een verbod op het weigeren van een

stagiair. Leerlingen van alle niveaus krijgen op alle mogelijke manieren de kans om stage te lopen

of afstudeerprojecten uit te voeren. Tegelijkertijd gaat het bedrijf ook naar scholen toe. Zo geeft

directeur Henny de Haas gastcolleges bij Avans Hogeschool in Breda. Theo en Henny zijn beiden

overtuigd van het nut van stagiairs. “Leren kost geen geld, maar levert uiteindelijk geld op. Omdat

we met kundig personeel klanten kunnen behouden én werven.” Onderwijs is in de loop der jaren

een belangrijke pijler geworden binnen én buiten het bedrijf en dat zal ook het ook in de toekomst

zeker blijven. Het is een onderwerp waar Theo Hoppenbrouwers en Henny de Haas zich beiden

enorm bij betrokken voelen. Dat uit zich op allerlei manieren. Van het leveren van materiaal voor

de techniekkisten van de plaatselijke basisschool tot een maatjesproject van het ROC, waarin

Theo als extra steun en toeverlaat wordt gekoppeld aan een scholier. Theo’s inzet om techniek te

promoten blijft niet onopgemerkt. Zo is hij jarenlang ROBO-lid (Regionaal Overleg Bedrijfsleven

en Onderwijs). Daarnaast kan hij zijn pleidooi voor techniek in het onderwijs kracht bijzetten in het

Platform Promotie Techniek. Binnen dit samenwerkingsverband houdt hij zich bezig met vragen als:

hoe kunnen wij het imago van het vak techniek verbeteren en is het lesprogramma zodanig dat het

goede mensen oplevert?

�� ��

�� ��

�� ��

Laten zien wat we in huis hebbenHoppenbrouwers toont jongeren graag wat het in huis heeft, om hen te interesseren voor

techniek. Tegelijkertijd biedt het bedrijf stageplekken en afstudeerprojecten, zodat de jongeren

op hun beurt kunnen laten zien wat ze in huis hebben. Die wisselwerking houdt Hoppenbrouwers

jong van geest en helpt het om enthousiast, geïnteresseerd personeel te vinden in een steeds

krapper wordende arbeidsmarkt. De wisselwerking tussen onderwijs en praktijk werpt haar

vruchten af. Het geeft jongeren een reëel beeld van de mogelijkheden van het vak. Maar

ook van de dagelijkse zaken op de werkvloer. “Scholieren en duale studenten die een tijdje

met ons meelopen, verbazen zich altijd over het verschil in mentaliteit en werktempo tussen

onze werknemers en hun klasgenoten. Er wordt hier hard gewerkt,” memoreert Theo. Ook

leerkrachten zijn van harte welkom om kennis en inspiratie op te doen bij Hoppenbrouwers,

net als iedereen trouwens. Daarom organiseert Hoppenbrouwers regelmatig open dagen waar

iedereen kan kennismaken met de ‘wondere wereld’ van de techniek. Ook klanten kunnen tijdens

bedrijfsevenementen het bedrijf nóg beter leren kennen. Het blijkt een gewaardeerde manier

om de banden tussen medewerkers en klanten in een informele sfeer aan te halen. Zo krijgt

Hoppenbrouwers in de loop der jaren een geheel eigen gezicht. Dat gezicht staat centraal in

advertenties van het bedrijf waarin klanten en medewerkers hun persoonlijke ervaringen vertellen.

Hoppenbrouwers daagt jongeren uit om te laten zien wat ze kunnen. Dat heeft alles te maken

met de betrokkenheid die Theo heeft met alle mogelijke vormen van onderwijs. Hij signaleert

al jaren knelpunten in het huidige onderwijssysteem: “De afgelopen jaren heeft het onderwijs

vooral in het teken gestaan van de persoonlijke ontplooiing van de leerling. De bal wordt dus

bij de leerling gelegd. Maar in mijn visie kan die ontplooiing alleen maar plaatsvinden als die

leerling zich weet te verhouden tot de praktijk waarin hij of zij straks een boterham moet

verdienen. De kennismaking met die praktijk moet dus structureel onderdeel uitmaken van het

onderwijsaanbod!” Daarom onderneemt Hoppenbrouwers zelf actie. In 2006 wordt een deel

van de werkplaats vrijgemaakt voor de eigen praktijkschool. Leerlingen doen er vakkennis op,

leren er om zelfstandig te werken en om problemen praktisch op te lossen. Jongeren die de

beroepsbegeleidende leerweg (BBL) op een ROC volgen, gaan een dag per week naar school

en werken vier dagen per week bij hun werkgever. Bij Hoppenbrouwers volgen deze leerlingen

ook nog eens een avond per week praktijklessen bij het bedrijf. In 2008 wordt Hoppenbrouwers

door Kenteq, het kenniscentrum voor technisch vakmanschap, erkend als praktijkcentrum.

Een mooie prestatie omdat de eisen die Kenteq aan een praktijkcentrum stelt hoog zijn: “Een

goede en veilige leerplaats en voldoende mogelijkheden voor het aanleren en inoefenen van

vaardigheden, relevant voor het beroep waarvoor de onderwijsdeelnemer wordt opgeleid;

Voldoende en deskundige begeleiding gericht op de deelnemer; Bereidheid tot overleg met de

onderwijsinstelling en het kenniscentrum.”

De aandacht voor onderwijs blijkt effect te hebben. Hoppenbrouwers bouwt de naam op dat

het beschikt over goed gekwalificeerd, enthousiast personeel. Dat draagt wezenlijk bij aan de

groei van het bedrijf. Theo geeft dan wel figuurlijk alle ruimte aan zijn personeel, letterlijk gezien

zitten de medewerkers in het pand aan de Brabantsehoek als haringen in een ton. Uitbreiding

kan dan ook niet uitblijven. Theo besluit tot nieuwbouw aan de Kreitenmolenstraat 201. Hij grijpt

de kans aan om in een gloednieuwe ‘thuisbasis’ letterlijk te laten zien wat het bedrijf allemaal

��

“Al op de basisschool was ik bezig met

zwakstroom. Mijn oom is directeur van

een transformatorfabriek en hij gaf me

wat spullen cadeau. Zo kon ik veilig met

elektriciteit ‘knutselen’, want met 220

volt werken durfde ik natuurlijk niet.

Voor mij was dus al vroeg duidelijk dat

mijn hart bij de techniek lag. Toen ik op

de middelbare school zat, fietste ik vaak

langs het pand van Hoppenbrouwers.

Op een keer zag ik een aankondiging

voor een open avond. Daar ging ik met

een vriend naar toe. Bij de deur kwamen

we Theo tegen. Het bleek om een open

avond voor bedrijven te gaan. Toch

heette Theo ons hartelijk welkom en gaf

hij ons een rondleiding door het pand.

Hij nam de tijd om ons met zijn bedrijf

kennis te laten maken. We vonden het

wel gaaf, dat wij ook gewoon welkom

waren. Na die avond wist ik het zeker:

voor zo’n baas en bedrijf wil ik later

gaan werken.”

Van niks naar vakman“In het laatste jaar van de middelbare

school ben ik gaan informeren of ik

Rob Heijmans, medewerker Hoppenbrouwers

‘Van niks naar vakman’

bij ‘d’n Hop’ aan de slag kon. Ik ben

geen studiebol en wilde graag met

mijn handen werken. Ik mocht op

sollicitatiegesprek komen en nog

voor mijn eindexamen heeft Henny

de Haas me aangenomen. Ik kreeg

een contract op basis van een leer/

werkovereenkomst. Dus ging ik vier

dagen werken en één dag naar school.

Na anderhalf jaar had ik mijn diploma

monteuropleiding elektrotechniek,

terwijl er twee jaar voor stond. Het

studeren ging erg goed. Vooral omdat

je in de praktijk allerlei dingen leert.

Die opgedane kennis kun je gebruiken

in je lessen. Dat motiveerde me enorm.

Meteen daarna ben ik doorgegaan met

de eerste monteuropleiding. Ook die

heb ik versneld afgemaakt. Ik dacht

toen klaar te zijn, maar in het laatste

jaar van de mts kwam ik in aanraking

met PLC-programmeren, een belangrijk

aspect van industriële automatisering.

Dit vond ik zo interessant dat ik toch

door wilde studeren. Nu volg ik een

deeltijdopleiding aan de hts, richting

industriële automatisering. Ik ben er dan

ook best trots op hoe ik me in zes jaar

ontwikkeld heb: van niks naar vakman.”

Vertrouwen“Het fijne is dat je bij Hoppenbrouwers

alle vertrouwen krijgt. En dat werkt

wederzijds. Als je vertrouwen krijgt,

beschaam je dat niet. Niet naar je

baas, niet naar je collega’s en zeker

niet naar je klant. Dat vertrouwen is de

basis van alles: de mogelijkheden voor

scholing, het zelfstandig werken en de

mogelijkheid om je op verschillende

vakgebieden te ontwikkelen. Zo ben

ik er werkenderwijs achtergekomen

dat speciaal werk me beter ligt dan

seriematig werk. Als ik daarbij de goede

sfeer en het persoonlijke contact met

collega’s en klanten optel, is voor mij de

uitkomst dat Hoppenbrouwers een erg

fijn bedrijf is om voor te werken. Hier

wil ik voorlopig nog wel blijven, want ik

voel me een echt ‘Hopje’!”

�� ��

Laten zien wat we in huis hebbenHoppenbrouwers toont jongeren graag wat het in huis heeft, om hen te interesseren voor

techniek. Tegelijkertijd biedt het bedrijf stageplekken en afstudeerprojecten, zodat de jongeren

op hun beurt kunnen laten zien wat ze in huis hebben. Die wisselwerking houdt Hoppenbrouwers

jong van geest en helpt het om enthousiast, geïnteresseerd personeel te vinden in een steeds

krapper wordende arbeidsmarkt. De wisselwerking tussen onderwijs en praktijk werpt haar

vruchten af. Het geeft jongeren een reëel beeld van de mogelijkheden van het vak. Maar

ook van de dagelijkse zaken op de werkvloer. “Scholieren en duale studenten die een tijdje

met ons meelopen, verbazen zich altijd over het verschil in mentaliteit en werktempo tussen

onze werknemers en hun klasgenoten. Er wordt hier hard gewerkt,” memoreert Theo. Ook

leerkrachten zijn van harte welkom om kennis en inspiratie op te doen bij Hoppenbrouwers,

net als iedereen trouwens. Daarom organiseert Hoppenbrouwers regelmatig open dagen waar

iedereen kan kennismaken met de ‘wondere wereld’ van de techniek. Ook klanten kunnen tijdens

bedrijfsevenementen het bedrijf nóg beter leren kennen. Het blijkt een gewaardeerde manier

om de banden tussen medewerkers en klanten in een informele sfeer aan te halen. Zo krijgt

Hoppenbrouwers in de loop der jaren een geheel eigen gezicht. Dat gezicht staat centraal in

advertenties van het bedrijf waarin klanten en medewerkers hun persoonlijke ervaringen vertellen.

Hoppenbrouwers daagt jongeren uit om te laten zien wat ze kunnen. Dat heeft alles te maken

met de betrokkenheid die Theo heeft met alle mogelijke vormen van onderwijs. Hij signaleert

al jaren knelpunten in het huidige onderwijssysteem: “De afgelopen jaren heeft het onderwijs

vooral in het teken gestaan van de persoonlijke ontplooiing van de leerling. De bal wordt dus

bij de leerling gelegd. Maar in mijn visie kan die ontplooiing alleen maar plaatsvinden als die

leerling zich weet te verhouden tot de praktijk waarin hij of zij straks een boterham moet

verdienen. De kennismaking met die praktijk moet dus structureel onderdeel uitmaken van het

onderwijsaanbod!” Daarom onderneemt Hoppenbrouwers zelf actie. In 2006 wordt een deel

van de werkplaats vrijgemaakt voor de eigen praktijkschool. Leerlingen doen er vakkennis op,

leren er om zelfstandig te werken en om problemen praktisch op te lossen. Jongeren die de

beroepsbegeleidende leerweg (BBL) op een ROC volgen, gaan een dag per week naar school

en werken vier dagen per week bij hun werkgever. Bij Hoppenbrouwers volgen deze leerlingen

ook nog eens een avond per week praktijklessen bij het bedrijf. In 2008 wordt Hoppenbrouwers

door Kenteq, het kenniscentrum voor technisch vakmanschap, erkend als praktijkcentrum.

Een mooie prestatie omdat de eisen die Kenteq aan een praktijkcentrum stelt hoog zijn: “Een

goede en veilige leerplaats en voldoende mogelijkheden voor het aanleren en inoefenen van

vaardigheden, relevant voor het beroep waarvoor de onderwijsdeelnemer wordt opgeleid;

Voldoende en deskundige begeleiding gericht op de deelnemer; Bereidheid tot overleg met de

onderwijsinstelling en het kenniscentrum.”

De aandacht voor onderwijs blijkt effect te hebben. Hoppenbrouwers bouwt de naam op dat

het beschikt over goed gekwalificeerd, enthousiast personeel. Dat draagt wezenlijk bij aan de

groei van het bedrijf. Theo geeft dan wel figuurlijk alle ruimte aan zijn personeel, letterlijk gezien

zitten de medewerkers in het pand aan de Brabantsehoek als haringen in een ton. Uitbreiding

kan dan ook niet uitblijven. Theo besluit tot nieuwbouw aan de Kreitenmolenstraat 201. Hij grijpt

de kans aan om in een gloednieuwe ‘thuisbasis’ letterlijk te laten zien wat het bedrijf allemaal

��

“Al op de basisschool was ik bezig met

zwakstroom. Mijn oom is directeur van

een transformatorfabriek en hij gaf me

wat spullen cadeau. Zo kon ik veilig met

elektriciteit ‘knutselen’, want met 220

volt werken durfde ik natuurlijk niet.

Voor mij was dus al vroeg duidelijk dat

mijn hart bij de techniek lag. Toen ik op

de middelbare school zat, fietste ik vaak

langs het pand van Hoppenbrouwers.

Op een keer zag ik een aankondiging

voor een open avond. Daar ging ik met

een vriend naar toe. Bij de deur kwamen

we Theo tegen. Het bleek om een open

avond voor bedrijven te gaan. Toch

heette Theo ons hartelijk welkom en gaf

hij ons een rondleiding door het pand.

Hij nam de tijd om ons met zijn bedrijf

kennis te laten maken. We vonden het

wel gaaf, dat wij ook gewoon welkom

waren. Na die avond wist ik het zeker:

voor zo’n baas en bedrijf wil ik later

gaan werken.”

Van niks naar vakman“In het laatste jaar van de middelbare

school ben ik gaan informeren of ik

Rob Heijmans, medewerker Hoppenbrouwers

‘Van niks naar vakman’

bij ‘d’n Hop’ aan de slag kon. Ik ben

geen studiebol en wilde graag met

mijn handen werken. Ik mocht op

sollicitatiegesprek komen en nog

voor mijn eindexamen heeft Henny

de Haas me aangenomen. Ik kreeg

een contract op basis van een leer/

werkovereenkomst. Dus ging ik vier

dagen werken en één dag naar school.

Na anderhalf jaar had ik mijn diploma

monteuropleiding elektrotechniek,

terwijl er twee jaar voor stond. Het

studeren ging erg goed. Vooral omdat

je in de praktijk allerlei dingen leert.

Die opgedane kennis kun je gebruiken

in je lessen. Dat motiveerde me enorm.

Meteen daarna ben ik doorgegaan met

de eerste monteuropleiding. Ook die

heb ik versneld afgemaakt. Ik dacht

toen klaar te zijn, maar in het laatste

jaar van de mts kwam ik in aanraking

met PLC-programmeren, een belangrijk

aspect van industriële automatisering.

Dit vond ik zo interessant dat ik toch

door wilde studeren. Nu volg ik een

deeltijdopleiding aan de hts, richting

industriële automatisering. Ik ben er dan

ook best trots op hoe ik me in zes jaar

ontwikkeld heb: van niks naar vakman.”

Vertrouwen“Het fijne is dat je bij Hoppenbrouwers

alle vertrouwen krijgt. En dat werkt

wederzijds. Als je vertrouwen krijgt,

beschaam je dat niet. Niet naar je

baas, niet naar je collega’s en zeker

niet naar je klant. Dat vertrouwen is de

basis van alles: de mogelijkheden voor

scholing, het zelfstandig werken en de

mogelijkheid om je op verschillende

vakgebieden te ontwikkelen. Zo ben

ik er werkenderwijs achtergekomen

dat speciaal werk me beter ligt dan

seriematig werk. Als ik daarbij de goede

sfeer en het persoonlijke contact met

collega’s en klanten optel, is voor mij de

uitkomst dat Hoppenbrouwers een erg

fijn bedrijf is om voor te werken. Hier

wil ik voorlopig nog wel blijven, want ik

voel me een echt ‘Hopje’!”

�� ��

�� ��

�� ��

kan. Transparantie en openheid, dat zijn de belangrijkste uitgangspunten die Theo meegeeft aan

de Moergestelse architect Wolfs. De transparantie is duidelijk zichtbaar in het gebouw: split-level,

gebogen wanden, overal glas en een grote, open hal die een verbinding legt met alle verdiepingen

in het gebouw. Vanuit de hal kunnen bezoekers meteen zien wat er allemaal in het pand te doen

is. Ook de techniek is zichtbaar: zo zijn niet overal de kabelgoten weggewerkt. Bijzonder is de

ligging en de vormgeving van het magazijn. Direct achter de hal en duidelijk zichtbaar door de

glaswand. Want, zo is de redenatie van Theo, in mijn magazijn moeten mijn mensen aangenaam

kunnen ‘winkelen’. Daarom heeft het magazijn ook een lichte uitstraling en zijn de artikelen

uitgestald. Door de vormgeving, die bijzonder goed gestalte geeft aan de visie van Theo, is het

bedrijfspand een showroom én ontmoetingsplek voor medewerkers onderling en zeker ook voor

klanten en medewerkers. Vanzelfsprekend zijn in het pand de modernste technieken toegepast.

Hoppenbrouwers had de Nederlandse primeur van de toepassing van het LONWorkssysteem.

Dit decentrale besturingssysteem regelt onder andere de verlichting, zonwering, verwarming,

geluidsregeling en beveiliging. Het pand is de eerste tijd dan ook regelmatig voor demonstraties

van dit systeem ingezet. Bij de opening in 1998 wekt het hypermoderne pand vooral bewondering.

Ruim tien jaar later staat het pand nog steeds als een huis. Theo: “Het pand stimuleert mensen

om nog beter te presteren. Het prikkelt nog steeds de nieuwsgierigheid van iedereen die het ziet.

Bovendien dwingt het je om er iets mee te doen.”

De kroon op het werkWat een andere bedrijfsfilosofie al niet voor gevolgen heeft! Door een omslag in denken en doen

van Theo Hoppenbrouwers zijn scholing en zelfstandigheid twee belangrijke pijlers van het bedrijf

geworden. Het legt Hoppenbrouwers geen windeieren. Klanten roemen de professionaliteit en

bedrijfscultuur. Medewerkers waarderen hun werkgever met een goed rapportcijfer. Het succes van

de bedrijfsfilosofie blijft niet onopgemerkt. In 2005 krijgt Hoppenbrouwers Elektrotechniek de BOV-

trofee uitgereikt als winnaar van het thema ‘De magie van de strategie’. Deze prijs voor de Beste

Ondernemers Visie wordt elk jaar uitgereikt door de Tilburgse Junior Kamer aan een onderneming

uit de regio Tilburg die er het beste in slaagt in haar marktgebied inventief en succesvol te zijn

ten opzichte van haar concurrenten. Het is voor Theo en Henny een kroon op het werk. Ondanks

de bescheidenheid, die de bedrijfscultuur van Hoppenbrouwers siert, citeren wij uit het lovende

juryrapport: “De winnaar van de BOV trofee 2005 is in de jaren ’90 overgeschakeld van een

traditioneel hiërarchisch geleid bedrijf naar een modern, welhaast Schumpeteriaans opgezet bedrijf.

Dit is heel bijzonder omdat de kern van de medewerkers in dit bedrijf min of meer zelfstandige

ondernemers zijn of zijn geworden. Zij hebben grote bevoegdheden om bijvoorbeeld zelf orders te

accepteren. De magie van de strategie van dit bedrijf schuilt in belangrijke mate in deze benadering

en met bewezen succes. De kern van de werknemers in dit bedrijf zijn ondernemers: zij vernieuwen

binnen de onderneming, op basis van in hoge mate eigen verantwoordelijkheid, voortdurend

de portefeuille van activiteiten van complexe geïntegreerde projecten. De organisatie doet qua

verantwoordelijkheid denken aan een aantal samenwerkende vennoten in een vennootschap

onder firma: de directie fungeert daarbij als adviseur in last resort. Het is een sterk bottom-up

�� ��

kan. Transparantie en openheid, dat zijn de belangrijkste uitgangspunten die Theo meegeeft aan

de Moergestelse architect Wolfs. De transparantie is duidelijk zichtbaar in het gebouw: split-level,

gebogen wanden, overal glas en een grote, open hal die een verbinding legt met alle verdiepingen

in het gebouw. Vanuit de hal kunnen bezoekers meteen zien wat er allemaal in het pand te doen

is. Ook de techniek is zichtbaar: zo zijn niet overal de kabelgoten weggewerkt. Bijzonder is de

ligging en de vormgeving van het magazijn. Direct achter de hal en duidelijk zichtbaar door de

glaswand. Want, zo is de redenatie van Theo, in mijn magazijn moeten mijn mensen aangenaam

kunnen ‘winkelen’. Daarom heeft het magazijn ook een lichte uitstraling en zijn de artikelen

uitgestald. Door de vormgeving, die bijzonder goed gestalte geeft aan de visie van Theo, is het

bedrijfspand een showroom én ontmoetingsplek voor medewerkers onderling en zeker ook voor

klanten en medewerkers. Vanzelfsprekend zijn in het pand de modernste technieken toegepast.

Hoppenbrouwers had de Nederlandse primeur van de toepassing van het LONWorkssysteem.

Dit decentrale besturingssysteem regelt onder andere de verlichting, zonwering, verwarming,

geluidsregeling en beveiliging. Het pand is de eerste tijd dan ook regelmatig voor demonstraties

van dit systeem ingezet. Bij de opening in 1998 wekt het hypermoderne pand vooral bewondering.

Ruim tien jaar later staat het pand nog steeds als een huis. Theo: “Het pand stimuleert mensen

om nog beter te presteren. Het prikkelt nog steeds de nieuwsgierigheid van iedereen die het ziet.

Bovendien dwingt het je om er iets mee te doen.”

De kroon op het werkWat een andere bedrijfsfilosofie al niet voor gevolgen heeft! Door een omslag in denken en doen

van Theo Hoppenbrouwers zijn scholing en zelfstandigheid twee belangrijke pijlers van het bedrijf

geworden. Het legt Hoppenbrouwers geen windeieren. Klanten roemen de professionaliteit en

bedrijfscultuur. Medewerkers waarderen hun werkgever met een goed rapportcijfer. Het succes van

de bedrijfsfilosofie blijft niet onopgemerkt. In 2005 krijgt Hoppenbrouwers Elektrotechniek de BOV-

trofee uitgereikt als winnaar van het thema ‘De magie van de strategie’. Deze prijs voor de Beste

Ondernemers Visie wordt elk jaar uitgereikt door de Tilburgse Junior Kamer aan een onderneming

uit de regio Tilburg die er het beste in slaagt in haar marktgebied inventief en succesvol te zijn

ten opzichte van haar concurrenten. Het is voor Theo en Henny een kroon op het werk. Ondanks

de bescheidenheid, die de bedrijfscultuur van Hoppenbrouwers siert, citeren wij uit het lovende

juryrapport: “De winnaar van de BOV trofee 2005 is in de jaren ’90 overgeschakeld van een

traditioneel hiërarchisch geleid bedrijf naar een modern, welhaast Schumpeteriaans opgezet bedrijf.

Dit is heel bijzonder omdat de kern van de medewerkers in dit bedrijf min of meer zelfstandige

ondernemers zijn of zijn geworden. Zij hebben grote bevoegdheden om bijvoorbeeld zelf orders te

accepteren. De magie van de strategie van dit bedrijf schuilt in belangrijke mate in deze benadering

en met bewezen succes. De kern van de werknemers in dit bedrijf zijn ondernemers: zij vernieuwen

binnen de onderneming, op basis van in hoge mate eigen verantwoordelijkheid, voortdurend

de portefeuille van activiteiten van complexe geïntegreerde projecten. De organisatie doet qua

verantwoordelijkheid denken aan een aantal samenwerkende vennoten in een vennootschap

onder firma: de directie fungeert daarbij als adviseur in last resort. Het is een sterk bottom-up

�0 �1

gedreven onderneming die in deze sterk afwijkt van hiërarchisch geleide collega-bedrijven. Aan

nieuwe ontwikkelingen wordt ruim baan gegeven, hetgeen ook blijkt uit het ruimhartige beleid ten

aanzien van het binnenhalen van stagiairs. Het bedrijf is bij de realisatie van deze strategie maximaal

zorgvuldig met de belangen van het personeel omgegaan, ook als ontslagen (medewerkers bleken

geen ondernemers) onvermijdelijk waren. Indien sprake was van ontslagen werd nazorg verleend

tot ver voorbij het ontslagtijdstip. De jury stelt vast dat het bedrijf met zijn strategie-magie twee

doelen tegelijk bereikt, te weten: het ontwikkelen van een veelbelovend ondernemingsperspectief

en het optimaal ruimte geven aan ondernemerstalent onder de medewerkers.” Het zijn mooie

woorden, die samengevat kunnen worden in: tevreden werknemers maken tevreden klanten!

Tevreden medewerkers voelen zich thuis in ‘hun’ bedrijf. Dat betekent dat bedrijf en personeelslid

bij elkaar moeten passen. Anno 2008 werken er bijna 200 ‘Hopjes’ bij Hoppenbrouwers. Natuurlijk

hebben ze allemaal hun eigen persoonlijkheid. Maar toch hebben ze een aantal gemene delers:

techniek heeft hun interesse en ze zijn leergierig. Hopjes vinden het een uitdaging om hun kennis

praktisch toe te passen. Ze hebben een open mentaliteit. Hopjes verstoppen zich niet als dingen

even niet gaan zoals de bedoeling is. Ze zijn verantwoordelijk en enthousiast in hun werk. Dat

enthousiasme stralen ze, soms onbewust, uit naar collega’s en klanten. En Hopjes houden van

uitdagingen in hun werk. De vraag om een onalledaagse of ingewikkelde oplossing gaan ze beslist

niet uit de weg! Daarvoor hebben Hopjes een ‘gezonde’ dosis eigenzinnigheid nodig. Juist dat

maakt ze tot bijzondere ambassadeurs van een bijzonder bedrijf!

�1

“In 1979 ben ik bij Hoppenbrouwers

begonnen. In de loop der jaren heb ik

alle functies wel bekleed, waaronder 20

jaar die van bedrijfsleider. En al hebben

Theo en ik soms flinke botsingen gehad,

over het praktijkonderwijs zijn we het

altijd roerend eens geweest. Onderwijs

is echt Theo’s stokpaardje. Hij wil de

kloof tussen school en praktijk dichten

omdat hij vindt dat technische beroepen

ten onrechte een slecht imago hebben.

Ik vind het lovenswaardig dat hij allerlei

initiatieven op dat gebied ondersteunt.

In de praktijk leren werken en op school

de bijbehorende theorie leren, dat is

daarbij onze filosofie. Daarom zei ik ook

volmondig ja toen me gevraagd werd

om na mij pensionering praktijkopleider

te blijven. Dat houdt me trouwens ook

nog jong!”

Leerlingen zijn een lust, geen last“Dat is altijd het uitgangspunt bij

Hoppenbrouwers geweest. Leerlingen,

stagiairs en afstudeerders krijgen de kans

om bij ons te leren en wij krijgen de kans

om van hen te leren! Een frisse blik doet

Jacques Donders, praktijkopleider Hoppenbrouwers

‘Je ziet je leerlingen groeien’

je bedrijf altijd goed. Het enthousiasme

van aankomende vakmensen is heel

aanstekelijk. Het mooie is dat je als

praktijkopleider je leerlingen ziet groeien.

Nieuwe werknemers die vanuit het vmbo

in dienst komen, moeten bij de basis

beginnen. Ze gaan vier dagen werken en

een dag naar school. Daarnaast volgen

ze nog een avond per week les in ons

praktijkcentrum in onze werkplaats. Die

extra praktijklessen zijn broodnodig

om er flexibele, breed geschoolde

vakmensen van te maken. Als leerlingen

hier beginnen kunnen ze bij wijze

van spreken, en soms zelfs letterlijk,

nog geen buis buigen. In twee jaar

ontwikkelen ze zich tot een vakman op

niveau 2, waarbij ze steeds zelfstandiger

functioneren en door scholing kunnen

doorstromen naar een hoger niveau. Dat

groeiproces is elke keer weer mooi om

mee te maken.”

Betrokkenheid”In 2007 ben ik door leerlingen en het

bedrijf opgegeven om mee te dingen

naar de titel van Praktijkopleider van

het jaar. Tot mijn verrassing, en het

genoegen van de leerlingen, ging ik

met de titel aan de haal. Naderhand is

me vaak gevraagd wat mijn geheim is.

Volgens mij is dat het feit dat we ons bij

Hoppenbrouwers niet puur beperken tot

het opleiden. We hebben ook aandacht

voor normen en waarden, een positieve

werkhouding en de thuissituatie van

leerlingen. We betrekken de school én

de ouders bij de opleiding. Dat laatste is

uitzonderlijk, maar erg belangrijk. Als het

niet goed gaat, zoeken we samen naar

een manier om uit het dal te kruipen.

Juist zo’n gezamenlijk vangnet is voor

een jongere belangrijk. Daardoor werkt

hij in een veilige omgeving waarin hij

het vak kan leren en snel zelfstandig

kan werken. Fouten mogen bij ons

gemaakt worden, als je er maar van

leert! Ook dat is een belangrijke pijler

in ons praktijkonderwijs. We geven

jongeren veel, maar vragen er ook heel

wat voor terug: doorzettingsvermogen,

zelfstandigheid en gedrevenheid. Dat is

niet niks en toch slaagt 100% van onze

leerlingen. Daar zijn we trots op!”

�0 �1

gedreven onderneming die in deze sterk afwijkt van hiërarchisch geleide collega-bedrijven. Aan

nieuwe ontwikkelingen wordt ruim baan gegeven, hetgeen ook blijkt uit het ruimhartige beleid ten

aanzien van het binnenhalen van stagiairs. Het bedrijf is bij de realisatie van deze strategie maximaal

zorgvuldig met de belangen van het personeel omgegaan, ook als ontslagen (medewerkers bleken

geen ondernemers) onvermijdelijk waren. Indien sprake was van ontslagen werd nazorg verleend

tot ver voorbij het ontslagtijdstip. De jury stelt vast dat het bedrijf met zijn strategie-magie twee

doelen tegelijk bereikt, te weten: het ontwikkelen van een veelbelovend ondernemingsperspectief

en het optimaal ruimte geven aan ondernemerstalent onder de medewerkers.” Het zijn mooie

woorden, die samengevat kunnen worden in: tevreden werknemers maken tevreden klanten!

Tevreden medewerkers voelen zich thuis in ‘hun’ bedrijf. Dat betekent dat bedrijf en personeelslid

bij elkaar moeten passen. Anno 2008 werken er bijna 200 ‘Hopjes’ bij Hoppenbrouwers. Natuurlijk

hebben ze allemaal hun eigen persoonlijkheid. Maar toch hebben ze een aantal gemene delers:

techniek heeft hun interesse en ze zijn leergierig. Hopjes vinden het een uitdaging om hun kennis

praktisch toe te passen. Ze hebben een open mentaliteit. Hopjes verstoppen zich niet als dingen

even niet gaan zoals de bedoeling is. Ze zijn verantwoordelijk en enthousiast in hun werk. Dat

enthousiasme stralen ze, soms onbewust, uit naar collega’s en klanten. En Hopjes houden van

uitdagingen in hun werk. De vraag om een onalledaagse of ingewikkelde oplossing gaan ze beslist

niet uit de weg! Daarvoor hebben Hopjes een ‘gezonde’ dosis eigenzinnigheid nodig. Juist dat

maakt ze tot bijzondere ambassadeurs van een bijzonder bedrijf!

�1

“In 1979 ben ik bij Hoppenbrouwers

begonnen. In de loop der jaren heb ik

alle functies wel bekleed, waaronder 20

jaar die van bedrijfsleider. En al hebben

Theo en ik soms flinke botsingen gehad,

over het praktijkonderwijs zijn we het

altijd roerend eens geweest. Onderwijs

is echt Theo’s stokpaardje. Hij wil de

kloof tussen school en praktijk dichten

omdat hij vindt dat technische beroepen

ten onrechte een slecht imago hebben.

Ik vind het lovenswaardig dat hij allerlei

initiatieven op dat gebied ondersteunt.

In de praktijk leren werken en op school

de bijbehorende theorie leren, dat is

daarbij onze filosofie. Daarom zei ik ook

volmondig ja toen me gevraagd werd

om na mij pensionering praktijkopleider

te blijven. Dat houdt me trouwens ook

nog jong!”

Leerlingen zijn een lust, geen last“Dat is altijd het uitgangspunt bij

Hoppenbrouwers geweest. Leerlingen,

stagiairs en afstudeerders krijgen de kans

om bij ons te leren en wij krijgen de kans

om van hen te leren! Een frisse blik doet

Jacques Donders, praktijkopleider Hoppenbrouwers

‘Je ziet je leerlingen groeien’

je bedrijf altijd goed. Het enthousiasme

van aankomende vakmensen is heel

aanstekelijk. Het mooie is dat je als

praktijkopleider je leerlingen ziet groeien.

Nieuwe werknemers die vanuit het vmbo

in dienst komen, moeten bij de basis

beginnen. Ze gaan vier dagen werken en

een dag naar school. Daarnaast volgen

ze nog een avond per week les in ons

praktijkcentrum in onze werkplaats. Die

extra praktijklessen zijn broodnodig

om er flexibele, breed geschoolde

vakmensen van te maken. Als leerlingen

hier beginnen kunnen ze bij wijze

van spreken, en soms zelfs letterlijk,

nog geen buis buigen. In twee jaar

ontwikkelen ze zich tot een vakman op

niveau 2, waarbij ze steeds zelfstandiger

functioneren en door scholing kunnen

doorstromen naar een hoger niveau. Dat

groeiproces is elke keer weer mooi om

mee te maken.”

Betrokkenheid”In 2007 ben ik door leerlingen en het

bedrijf opgegeven om mee te dingen

naar de titel van Praktijkopleider van

het jaar. Tot mijn verrassing, en het

genoegen van de leerlingen, ging ik

met de titel aan de haal. Naderhand is

me vaak gevraagd wat mijn geheim is.

Volgens mij is dat het feit dat we ons bij

Hoppenbrouwers niet puur beperken tot

het opleiden. We hebben ook aandacht

voor normen en waarden, een positieve

werkhouding en de thuissituatie van

leerlingen. We betrekken de school én

de ouders bij de opleiding. Dat laatste is

uitzonderlijk, maar erg belangrijk. Als het

niet goed gaat, zoeken we samen naar

een manier om uit het dal te kruipen.

Juist zo’n gezamenlijk vangnet is voor

een jongere belangrijk. Daardoor werkt

hij in een veilige omgeving waarin hij

het vak kan leren en snel zelfstandig

kan werken. Fouten mogen bij ons

gemaakt worden, als je er maar van

leert! Ook dat is een belangrijke pijler

in ons praktijkonderwijs. We geven

jongeren veel, maar vragen er ook heel

wat voor terug: doorzettingsvermogen,

zelfstandigheid en gedrevenheid. Dat is

niet niks en toch slaagt 100% van onze

leerlingen. Daar zijn we trots op!”

�� ��

Udenhout en Hoppenbrouwers zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In 1918 start het

bedrijf in het hart van dit Brabantse boerendorp. Zoals in die tijd gebruikelijk is, woont en

werkt de familie op één plek. Dat zal bij de volgende generaties zo blijven. Daardoor is niet

alleen het bedrijf Hoppenbrouwers diep geworteld in Udenhout, maar zeker ook de familie

Hoppenbrouwers. Ze voelen zich nauw verbonden met Udenhout. Of zoals ze zelf zeggen:

“We zijn echte Udenhoutse Broeders!”

Energiek uit Udenhout Aan het begin van de twintigste eeuw is

Udenhout een agrarische gemeenschap,

voornamelijk bestaande uit kleine boeren

en een goed ontwikkelde middenstand.

De kruidenier, bakker, slager, melkboer,

schoenmaker; allerhande winkeliers zijn er

gevestigd. De meeste winkels liggen aan de

huidige Kreitenmolenstraat – de belangrijkste

straat van het dorp – waar ook het Felix-

complex, de boerenbond en zuivelfabriek te

vinden zijn. De notabelen en welgestelde

boeren wonen in de Groenstraat. De kerk,

pastorie, jongensschool en het gemeentehuis liggen aan de Slimstraat. Langs de Schoorstraat staan

een aantal boerderijen, Huize Vincentius en het kasteel. Vier straten, dat is heel Udenhout in deze

tijd. Op het kruispunt van deze wegen vestigt Jan Beekmans – geboren en getogen in dit dorp –

Udenhoutse Broeder

zijn zaak, aan de Kreitenmolenstraat 3. Hij is de zoon van de Udenhoutse smid Willem Beekmans

uit de Slimstraat. Zoon Jan heeft net als zijn vader twee rechterhanden en een zakelijk instinct.

Naast smid is hij ook taxichauffeur, pomphouder, fotograaf, handelaar in elektrische artikelen en

elektrisch installateur. Hij speelt in op de plaatselijke behoeften en bouwt samen met zijn vrouw Sjo

Hoppenbrouwers een bloeiende dorpszaak op.

Het huwelijk van Jan Beekmans en Sjo Hoppenbrouwers blijft kinderloos. Daarom komt het elfjarige

neefje Willy Hoppenbrouwers in 1932 bij hen wonen. Willy is het tweede kind van Henricus

Hoppenbrouwers – hoofd van de katholieke school in de Heikant in Tilburg (nu Tilburg-Noord) – en

Anna van Spaendonk. Zij krijgen dertien kinderen. Willy is zeker niet de gemakkelijkste van het

Sjo Hoppenbrouwers Jan Beekmans

Familiefoto ter gelegenheid van het zilveren huwelijksfeest van Henricus Hoppenbrouwers en Anna van Spaendonk, de

ouders van Willy Hoppenbrouwers, oktober 1943. Willy staat 5 e van rechts op de achterste rij, zijn oom Jan Beekmans en

tante Sjo helemaal links op de achterste rij.

Familiefoto met Willy, vader Henricus Hoppenbrouwers, Jan, Cor, Henk, moeder Anna, Roos en op de voorgrond Agnes en

Marietje, circa 1930.

De broers Willy en Jan Hoppenbrouwers, ongeveer 10 en

11 jaar oud, op de fiets, circa 1930.

Willy Hoppenbrouwers op de motor in de

Kreitenmolenstraat, circa 1950.

�� ��

Udenhout en Hoppenbrouwers zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In 1918 start het

bedrijf in het hart van dit Brabantse boerendorp. Zoals in die tijd gebruikelijk is, woont en

werkt de familie op één plek. Dat zal bij de volgende generaties zo blijven. Daardoor is niet

alleen het bedrijf Hoppenbrouwers diep geworteld in Udenhout, maar zeker ook de familie

Hoppenbrouwers. Ze voelen zich nauw verbonden met Udenhout. Of zoals ze zelf zeggen:

“We zijn echte Udenhoutse Broeders!”

Energiek uit Udenhout Aan het begin van de twintigste eeuw is

Udenhout een agrarische gemeenschap,

voornamelijk bestaande uit kleine boeren

en een goed ontwikkelde middenstand.

De kruidenier, bakker, slager, melkboer,

schoenmaker; allerhande winkeliers zijn er

gevestigd. De meeste winkels liggen aan de

huidige Kreitenmolenstraat – de belangrijkste

straat van het dorp – waar ook het Felix-

complex, de boerenbond en zuivelfabriek te

vinden zijn. De notabelen en welgestelde

boeren wonen in de Groenstraat. De kerk,

pastorie, jongensschool en het gemeentehuis liggen aan de Slimstraat. Langs de Schoorstraat staan

een aantal boerderijen, Huize Vincentius en het kasteel. Vier straten, dat is heel Udenhout in deze

tijd. Op het kruispunt van deze wegen vestigt Jan Beekmans – geboren en getogen in dit dorp –

Udenhoutse Broeder

zijn zaak, aan de Kreitenmolenstraat 3. Hij is de zoon van de Udenhoutse smid Willem Beekmans

uit de Slimstraat. Zoon Jan heeft net als zijn vader twee rechterhanden en een zakelijk instinct.

Naast smid is hij ook taxichauffeur, pomphouder, fotograaf, handelaar in elektrische artikelen en

elektrisch installateur. Hij speelt in op de plaatselijke behoeften en bouwt samen met zijn vrouw Sjo

Hoppenbrouwers een bloeiende dorpszaak op.

Het huwelijk van Jan Beekmans en Sjo Hoppenbrouwers blijft kinderloos. Daarom komt het elfjarige

neefje Willy Hoppenbrouwers in 1932 bij hen wonen. Willy is het tweede kind van Henricus

Hoppenbrouwers – hoofd van de katholieke school in de Heikant in Tilburg (nu Tilburg-Noord) – en

Anna van Spaendonk. Zij krijgen dertien kinderen. Willy is zeker niet de gemakkelijkste van het

Sjo Hoppenbrouwers Jan Beekmans

Familiefoto ter gelegenheid van het zilveren huwelijksfeest van Henricus Hoppenbrouwers en Anna van Spaendonk, de

ouders van Willy Hoppenbrouwers, oktober 1943. Willy staat 5 e van rechts op de achterste rij, zijn oom Jan Beekmans en

tante Sjo helemaal links op de achterste rij.

Familiefoto met Willy, vader Henricus Hoppenbrouwers, Jan, Cor, Henk, moeder Anna, Roos en op de voorgrond Agnes en

Marietje, circa 1930.

De broers Willy en Jan Hoppenbrouwers, ongeveer 10 en

11 jaar oud, op de fiets, circa 1930.

Willy Hoppenbrouwers op de motor in de

Kreitenmolenstraat, circa 1950.

�� ��

stel, maar wel een van de

handigste. In die tijd gebeurt

het wel vaker dat kinderloze

echtparen neefjes en nichtjes

in huis nemen. Voor de zus of

broer die ‘gezegend’ is met

een kinderrijk gezin, betekent

het een mond minder te

voeden. Van meet af aan

werkt Willy mee in de zaak.

Hard werken wordt hem met

de paplepel ingegoten. In 1939

neemt Willy op achttienjarige

leeftijd de zaak van zijn oom

en tante over. Hij gaat op

dezelfde voet verder als Jan

Beekmans. Tijdens de oorlogsjaren leert hij tijdens dansavonden in zijn vaders school de Tilburgse

Leny Wijnans kennen, waarmee hij op 7 februari 1945 trouwt. Zij gaat een belangrijke rol in het

bedrijf vervullen. Als dochter van een huisjesmelker is ze zich terdege bewust van het belang van

een goede administratie en facturering. Ze neemt die taken meteen voor haar rekening. En dat is

hard nodig, zo blijkt uit de familieoverlevering:

“Mijn moeder trok na haar trouwen in het

kantoor de bureaulades open. Die puilden uit

van de werk- en leverbonnen. Omdat haar vader

invalide was en daardoor in zijn inkomsten

voorzag door huizen te verhuren, was ze erg

doordrongen van het feit dat er hoe dan ook

brood op de plank moest komen. Ze zette

een gestructureerde administratie op, zodat

facturen en betalingen overzichtelijk werden”,

vertelt dochter Olga. Moeder Leny stippelt

gaandeweg het financiële beleid uit. Door haar

gestructureerde aanpak én zakeninstinct groeit

de zaak verder. Ook privé houdt ze de financiën

goed in de gaten. Daarnaast staat Leny in de

winkel, bedient ze de benzinepomp en bestiert

ze haar gezin, al heeft ze daarvoor broodnodige

hulp in de huishouding.

Willy en Leny krijgen zeven kinderen die, zoals

ze zelf zeggen “onder de toonbank worden

geboren”. Ze worden al jong ingeschakeld

in het huishouden of het bedrijf: rekeningen

rondbrengen, de benzinepomp bedienen of

bestellingen afleveren. De dochters Anneke en Olga werken na school en voor hun huwelijk volop

mee in de winkel. Olga helpt daarnaast haar moeder mee met de administratie en wordt hier

later alleen verantwoordelijk voor. Na haar trouwen blijft Olga in de zaak werken, al bouwt ze haar

activiteiten langzaam af. Ook oudste zoon Theo werkt tijdens en na zijn studie thuis mee. Een echt

familiebedrijf dus, waarin zaken en privéleven naadloos in elkaar overlopen. Als de gezondheid van

vader Willy eind jaren ‘60 verslechtert en hij niet meer kan werken, komt de continuïteit van het

bedrijf in gevaar. Olga kan het zich allemaal nog goed herinneren.“De vraag was of mijn ouders

de zaak moesten verkopen of dat er opvolging vanuit de kinderen zou komen. Ze vonden Theo

toen nog te jong om de grote verantwoordelijkheid voor het bedrijf te dragen. Maar ze hebben

Verlovingsfoto van Willy Hoppenbrouwers en Leny

Wijnans, Tilburg 1944.

De stand van de firma Hoppenbrouwers op de Tentoonstelling Udenhoutse Middenstand (T.U.M.) van 1960. Op de foto

links staat Leny Hoppenbrouwers tussen het witgoed, op de foto rechts is haar man Willy (links) in gesprek met een

vertegenwoordiger.

Willy Hoppenbrouwers op 18-jarige

leeftijd, 1939.

Leny Wijnans op 23-jarige leeftijd,

1944

Willy en Leny Hoppenbrouwers bij het afscheid van Toontje van den Bersselaar als kassier van de Boerenleenbank van

Udenhout, 25 februari 1967.

�� ��

stel, maar wel een van de

handigste. In die tijd gebeurt

het wel vaker dat kinderloze

echtparen neefjes en nichtjes

in huis nemen. Voor de zus of

broer die ‘gezegend’ is met

een kinderrijk gezin, betekent

het een mond minder te

voeden. Van meet af aan

werkt Willy mee in de zaak.

Hard werken wordt hem met

de paplepel ingegoten. In 1939

neemt Willy op achttienjarige

leeftijd de zaak van zijn oom

en tante over. Hij gaat op

dezelfde voet verder als Jan

Beekmans. Tijdens de oorlogsjaren leert hij tijdens dansavonden in zijn vaders school de Tilburgse

Leny Wijnans kennen, waarmee hij op 7 februari 1945 trouwt. Zij gaat een belangrijke rol in het

bedrijf vervullen. Als dochter van een huisjesmelker is ze zich terdege bewust van het belang van

een goede administratie en facturering. Ze neemt die taken meteen voor haar rekening. En dat is

hard nodig, zo blijkt uit de familieoverlevering:

“Mijn moeder trok na haar trouwen in het

kantoor de bureaulades open. Die puilden uit

van de werk- en leverbonnen. Omdat haar vader

invalide was en daardoor in zijn inkomsten

voorzag door huizen te verhuren, was ze erg

doordrongen van het feit dat er hoe dan ook

brood op de plank moest komen. Ze zette

een gestructureerde administratie op, zodat

facturen en betalingen overzichtelijk werden”,

vertelt dochter Olga. Moeder Leny stippelt

gaandeweg het financiële beleid uit. Door haar

gestructureerde aanpak én zakeninstinct groeit

de zaak verder. Ook privé houdt ze de financiën

goed in de gaten. Daarnaast staat Leny in de

winkel, bedient ze de benzinepomp en bestiert

ze haar gezin, al heeft ze daarvoor broodnodige

hulp in de huishouding.

Willy en Leny krijgen zeven kinderen die, zoals

ze zelf zeggen “onder de toonbank worden

geboren”. Ze worden al jong ingeschakeld

in het huishouden of het bedrijf: rekeningen

rondbrengen, de benzinepomp bedienen of

bestellingen afleveren. De dochters Anneke en Olga werken na school en voor hun huwelijk volop

mee in de winkel. Olga helpt daarnaast haar moeder mee met de administratie en wordt hier

later alleen verantwoordelijk voor. Na haar trouwen blijft Olga in de zaak werken, al bouwt ze haar

activiteiten langzaam af. Ook oudste zoon Theo werkt tijdens en na zijn studie thuis mee. Een echt

familiebedrijf dus, waarin zaken en privéleven naadloos in elkaar overlopen. Als de gezondheid van

vader Willy eind jaren ‘60 verslechtert en hij niet meer kan werken, komt de continuïteit van het

bedrijf in gevaar. Olga kan het zich allemaal nog goed herinneren.“De vraag was of mijn ouders

de zaak moesten verkopen of dat er opvolging vanuit de kinderen zou komen. Ze vonden Theo

toen nog te jong om de grote verantwoordelijkheid voor het bedrijf te dragen. Maar ze hebben

Verlovingsfoto van Willy Hoppenbrouwers en Leny

Wijnans, Tilburg 1944.

De stand van de firma Hoppenbrouwers op de Tentoonstelling Udenhoutse Middenstand (T.U.M.) van 1960. Op de foto

links staat Leny Hoppenbrouwers tussen het witgoed, op de foto rechts is haar man Willy (links) in gesprek met een

vertegenwoordiger.

Willy Hoppenbrouwers op 18-jarige

leeftijd, 1939.

Leny Wijnans op 23-jarige leeftijd,

1944

Willy en Leny Hoppenbrouwers bij het afscheid van Toontje van den Bersselaar als kassier van de Boerenleenbank van

Udenhout, 25 februari 1967.

�� ��

hem toen duidelijk de vraag gesteld of hij interesse had om de zaak over te nemen. Hij zei ‘ja’. Dat

betekende dat mijn ouders een partij gingen zoeken die de zaak na vijf jaar weer over wilde dragen

aan Theo. Dat bleek niet zo gemakkelijk en diverse gesprekken liepen op niets uit. Er waren genoeg

geïnteresseerden, maar die wilden de zaak kopen. Uiteindelijk kwam Van den Heuvel uit Waalwijk

praten. Hij ging akkoord met een overdracht na vijf jaar aan Theo. Dat vind ik nog steeds bijzonder,

want daardoor kon Theo zich goed ontwikkelen en bleef de zaak uiteindelijk toch in de familie. In de

praktijk veranderde er niet zo heel veel. Theo en ik runden de zaak zoals we altijd gedaan hadden.”

Als Theo in 1978 de zaak officieel overneemt van Van den Heuvel is hij inmiddels al zeven jaar

getrouwd met Corrie van Esch. Geheel in lijn met de familietraditie werkt ook zij mee in de

winkel, al heeft ze geen ervaring in de detailhandel. Naarmate het bedrijf groeit, concentreert

Theo zich meer en meer op het installatiebedrijf. Corrie krijgt de volledige verantwoordelijkheid

voor de winkel, die mede dankzij haar floreert. Vanaf 1987 vormt ze een team met haar zwager

Rob Hoppenbrouwers, de jongste broer van Theo. Samen met hem en enkele medewerkers

(onder andere Jacques Donders, Ad van Esch, Nel van Kasteren, Christ van Dijk en Ad van

Dongen) houdt ze het totale bedrijf op koers als Theo eind jaren ‘80 door ziekte noodgedwongen

afstand moet nemen van de zaak. Het zijn zeker geen gemakkelijke jaren, maar het is tekenend

voor Corries doorzettingsvermogen dat ze als moeder van een jong gezin de zaken recht

overeind houdt. Na de overname van de winkel door Rob Hoppenbrouwers in 1997 blijft Corrie

als medewerker aan de winkel verbonden. De winkel en het installatiebureau gaan door deze

overname ook organisatorisch uit elkaar. Maar als vanzelfsprekend blijven beide onderdelen in

Udenhout gevestigd. Want zoals het bedrijf vervlochten is met de familie Hoppenbrouwers, zo is

het bedrijf ook vergroeid met Udenhout. Niet voor niets luidt al jarenlang het motto van de firma

Hoppenbrouwers: Energiek uit Udenhout!

Theo bij zijn plechtige communie, 1960. Theo op 9-jarige leeftijd, 1957.

“Het mooie van Theo is dat hij leeft naar

zijn visie. Dat vind ik knap, zeker omdat

hij in zijn persoonlijke en zakelijke leven

een grote omslag heeft gemaakt. Hij is

daarbij nooit teruggevallen in zijn oude

patronen. Dat getuigt van een bijzonder

karakter. Theo is gewoon zoals hij is en

doet zich niet mooier voor dan hij is.

Hij heeft oprechte belangstelling voor

zijn woonomgeving én speciaal voor de

jeugd, die de toekomst heeft. Juist onze

visies over de ontwikkeling van de jeugd

liggen heel dicht bij elkaar. We zoeken

allebei naar talenten van mensen en

naar de ‘bronnen’ van de mensen om

ons heen om zo het beste uit iemand te

halen.”

Leren met hoofd, hart en handen“We zijn ook eensgezind over de manier

waarop mensen moeten kunnen leren.

Niet alleen met het hoofd, maar ook

met hart en handen. Op onze school

staat daarbij een oude Chinese spreuk

centraal:

Wanneer ik hoor, vergeet ik

Wanneer ik zie, onthoud ik

Wanneer ik doe, begrijp ik

��

Piet Lagarde, directeur Basisschool De Wichelroede, Udenhout

‘Techniek biedt zoveel méér’

Dus komt in ons onderwijs ook het

‘doen’ nadrukkelijk en gestructureerd

aan bod. Een goed voorbeeld daarvan

zijn onze techniekkisten. Daarmee

ontdekken kinderen spelenderwijs allerlei

aspecten van techniek. Tegelijkertijd

leren ze door de opdrachten allerlei

andere vaardigheden, zoals zelfstandig

werken en samenwerken, woordenschat,

rekenen en taalvaardigheid. Juist door

praktische toepassingen kun je veel

leren. Of zoals Theo het zegt: ‘Je moet

mensen raken door ze iets moois te laten

maken’. Dat zie je ook terug in de manier

waarop Theo met zijn medewerkers

omgaat. Hij inspireert en motiveert

ze en geeft ze alle ruimte om zich te

ontwikkelen. Dat kan alleen als je open

en transparant je bedrijf leidt.”

Aanstekelijk enthousiasme“Theo wil techniek op alle mogelijke

manieren promoten en geeft materialen

voor onze techniekkisten. Ook gaan

we jaarlijks bij Hoppenbrouwers

op excursie. Daar besteden ze veel

aandacht aan. Onze leerlingen mogen

bijvoorbeeld een etalage inrichten.

Zo maken jonge kinderen op een

aansprekende manier al vroeg kennis

met de mooie mogelijkheden van een

technisch beroep. Want techniek biedt

zoveel méér! Juist Theo is een goede

ambassadeur omdat in zijn bedrijf alle

aspecten van techniek verzameld zijn en

omdat zijn enthousiasme voor techniek

zo aanstekelijk werkt. Dat draagt hij goed

over op de leerlingen van onze school.

Daarbij valt me altijd weer op dat Theo

mensen ontmoet mensen in de ware

betekenis van het woord.“

Persoonlijke klik“Theo en ik hebben een persoonlijke klik.

Omdat we het allebei belangrijk vinden

om een dynamische, inspirerende

omgeving te scheppen waarin mensen

kunnen werken. Het mooie is dat wij ook

elkaar weer inspireren. Bijvoorbeeld over

wat kinderen nodig hebben om later

goed te kunnen functioneren of over

het aantrekkelijk maken van technische

beroepen. En ook daarin zijn we het

roerend eens: als je iets leuk vindt, dan

leer je het vanzelf. Samen hebben we er

hard aan gewerkt om te laten zien hoe

leuk techniek is. Dat vind ik bijzonder

waardevol!”

�� ��

hem toen duidelijk de vraag gesteld of hij interesse had om de zaak over te nemen. Hij zei ‘ja’. Dat

betekende dat mijn ouders een partij gingen zoeken die de zaak na vijf jaar weer over wilde dragen

aan Theo. Dat bleek niet zo gemakkelijk en diverse gesprekken liepen op niets uit. Er waren genoeg

geïnteresseerden, maar die wilden de zaak kopen. Uiteindelijk kwam Van den Heuvel uit Waalwijk

praten. Hij ging akkoord met een overdracht na vijf jaar aan Theo. Dat vind ik nog steeds bijzonder,

want daardoor kon Theo zich goed ontwikkelen en bleef de zaak uiteindelijk toch in de familie. In de

praktijk veranderde er niet zo heel veel. Theo en ik runden de zaak zoals we altijd gedaan hadden.”

Als Theo in 1978 de zaak officieel overneemt van Van den Heuvel is hij inmiddels al zeven jaar

getrouwd met Corrie van Esch. Geheel in lijn met de familietraditie werkt ook zij mee in de

winkel, al heeft ze geen ervaring in de detailhandel. Naarmate het bedrijf groeit, concentreert

Theo zich meer en meer op het installatiebedrijf. Corrie krijgt de volledige verantwoordelijkheid

voor de winkel, die mede dankzij haar floreert. Vanaf 1987 vormt ze een team met haar zwager

Rob Hoppenbrouwers, de jongste broer van Theo. Samen met hem en enkele medewerkers

(onder andere Jacques Donders, Ad van Esch, Nel van Kasteren, Christ van Dijk en Ad van

Dongen) houdt ze het totale bedrijf op koers als Theo eind jaren ‘80 door ziekte noodgedwongen

afstand moet nemen van de zaak. Het zijn zeker geen gemakkelijke jaren, maar het is tekenend

voor Corries doorzettingsvermogen dat ze als moeder van een jong gezin de zaken recht

overeind houdt. Na de overname van de winkel door Rob Hoppenbrouwers in 1997 blijft Corrie

als medewerker aan de winkel verbonden. De winkel en het installatiebureau gaan door deze

overname ook organisatorisch uit elkaar. Maar als vanzelfsprekend blijven beide onderdelen in

Udenhout gevestigd. Want zoals het bedrijf vervlochten is met de familie Hoppenbrouwers, zo is

het bedrijf ook vergroeid met Udenhout. Niet voor niets luidt al jarenlang het motto van de firma

Hoppenbrouwers: Energiek uit Udenhout!

Theo bij zijn plechtige communie, 1960. Theo op 9-jarige leeftijd, 1957.

“Het mooie van Theo is dat hij leeft naar

zijn visie. Dat vind ik knap, zeker omdat

hij in zijn persoonlijke en zakelijke leven

een grote omslag heeft gemaakt. Hij is

daarbij nooit teruggevallen in zijn oude

patronen. Dat getuigt van een bijzonder

karakter. Theo is gewoon zoals hij is en

doet zich niet mooier voor dan hij is.

Hij heeft oprechte belangstelling voor

zijn woonomgeving én speciaal voor de

jeugd, die de toekomst heeft. Juist onze

visies over de ontwikkeling van de jeugd

liggen heel dicht bij elkaar. We zoeken

allebei naar talenten van mensen en

naar de ‘bronnen’ van de mensen om

ons heen om zo het beste uit iemand te

halen.”

Leren met hoofd, hart en handen“We zijn ook eensgezind over de manier

waarop mensen moeten kunnen leren.

Niet alleen met het hoofd, maar ook

met hart en handen. Op onze school

staat daarbij een oude Chinese spreuk

centraal:

Wanneer ik hoor, vergeet ik

Wanneer ik zie, onthoud ik

Wanneer ik doe, begrijp ik

��

Piet Lagarde, directeur Basisschool De Wichelroede, Udenhout

‘Techniek biedt zoveel méér’

Dus komt in ons onderwijs ook het

‘doen’ nadrukkelijk en gestructureerd

aan bod. Een goed voorbeeld daarvan

zijn onze techniekkisten. Daarmee

ontdekken kinderen spelenderwijs allerlei

aspecten van techniek. Tegelijkertijd

leren ze door de opdrachten allerlei

andere vaardigheden, zoals zelfstandig

werken en samenwerken, woordenschat,

rekenen en taalvaardigheid. Juist door

praktische toepassingen kun je veel

leren. Of zoals Theo het zegt: ‘Je moet

mensen raken door ze iets moois te laten

maken’. Dat zie je ook terug in de manier

waarop Theo met zijn medewerkers

omgaat. Hij inspireert en motiveert

ze en geeft ze alle ruimte om zich te

ontwikkelen. Dat kan alleen als je open

en transparant je bedrijf leidt.”

Aanstekelijk enthousiasme“Theo wil techniek op alle mogelijke

manieren promoten en geeft materialen

voor onze techniekkisten. Ook gaan

we jaarlijks bij Hoppenbrouwers

op excursie. Daar besteden ze veel

aandacht aan. Onze leerlingen mogen

bijvoorbeeld een etalage inrichten.

Zo maken jonge kinderen op een

aansprekende manier al vroeg kennis

met de mooie mogelijkheden van een

technisch beroep. Want techniek biedt

zoveel méér! Juist Theo is een goede

ambassadeur omdat in zijn bedrijf alle

aspecten van techniek verzameld zijn en

omdat zijn enthousiasme voor techniek

zo aanstekelijk werkt. Dat draagt hij goed

over op de leerlingen van onze school.

Daarbij valt me altijd weer op dat Theo

mensen ontmoet mensen in de ware

betekenis van het woord.“

Persoonlijke klik“Theo en ik hebben een persoonlijke klik.

Omdat we het allebei belangrijk vinden

om een dynamische, inspirerende

omgeving te scheppen waarin mensen

kunnen werken. Het mooie is dat wij ook

elkaar weer inspireren. Bijvoorbeeld over

wat kinderen nodig hebben om later

goed te kunnen functioneren of over

het aantrekkelijk maken van technische

beroepen. En ook daarin zijn we het

roerend eens: als je iets leuk vindt, dan

leer je het vanzelf. Samen hebben we er

hard aan gewerkt om te laten zien hoe

leuk techniek is. Dat vind ik bijzonder

waardevol!”

��

DorpshartHoppenbrouwers Elektrotechniek is van 1918 tot 1980 in het dorpshart van Udenhout gevestigd,

de winkel zit er nog altijd. Maar ook letterlijk heeft de familie van oudsher een waar dorpshart.

Vader Willy is bijzonder actief in de plaatselijk middenstandsvereniging. Zo is hij in 1938 een van de

initiatiefnemers van de T.U.M. (Tentoonstelling Udenhoutse Middenstand), een soort huishoudbeurs

van plaatselijke winkeliers die van heinde

en verre belangstelling trekt. Een belangrijk

evenement voor Udenhout “waarbij de

dorpsclientèle kan zien wat de eigen winkeliers

vermogen te leveren”. Wegens het grote

succes wordt de tentoonstelling in 1955 en

1960 geprolongeerd. Het ondernemersgezin

Hoppenbrouwers is volop betrokken bij de

voorbereiding en uitvoering, zo blijkt ook uit

een artikel in de Nieuwe Tilburgse Courant van

maandag 15 april 1955: “Alvorens mevrouw

Verhoeven (red: vrouw van de toenmalige

burgemeester) het lint doorknipte werden

haar door de kleine Agnes Hoppenbrouwers

bloemen aangeboden, waarbij de kleine een

mooie declamatie ten beste gaf.” Maar ook in

de beursstand laat de firma Hoppenbrouwers

zich van haar beste kant zien!

2

Theo Hoppenbrouwers ongeveer 14 jaar oud (4 e van links op de achterste rij) op de lts in Oudenbosch.

“Theo en ik schelen zeventien jaar.

Dat is voor een kind een wereld van

verschil. Toch hebben we wel wat

dingen gemeen. We waren bijvoorbeeld

allebei geen studiebollen. Dat gold

overigens voor alle jongens in ons

gezin. Onze moeder had goed gezien

dat we op de lts beter floreerden dan

in een theoretische studie. Dankzij haar

– en een gewonde wielrenner die bij ons

in de winkel verzorgd werd en leraar

op de lts in Vught bleek te zijn – ging ik

daar naar school. Ondanks het feit dat

Theo en ik binnen de techniek andere

interesses hebben, zoeken we allebei

naar de nieuwste technieken om toe te

passen. En we vinden allebei dat je in

je werk mensen moet vertrouwen en

kansen moet geven. Dat hebben we van

onze moeder meegekregen. Ook haar

zakeninstinct hebben we geërfd.”

Winkel“Theo was al getrouwd en had

kinderen toen ik als jonge twintiger bij

hem in de zaak begon. Na mijn mts

zou ik eerst bij een andere werkgever

ervaring opdoen. Maar net voordat ik

examen deed, stierf onze vader. Theo

Rob Hoppenbrouwers, eigenaar Hoppenbrouwers Audio Video, Udenhout

‘Nieuwe technieken, dat interesseert ons wel’

deed al vrij snel daarna een beroep op

me om in de winkel te gaan werken.

Van jongs af aan had ik daar interesse

in. Ik weet nog dat ik op de lagere

school zat en toen al zeker wist dat

ik in de winkel wilde werken. Vooral

audiovisuele technieken hebben mijn

belangstelling en dat past goed bij het

assortiment van onze winkel. Ik vond

het dan ook een uitdaging om juist

daar te gaan werken. Wat dat betreft

kwam het mooi uit dat Theo juist meer

feeling had met het elektrotechnisch

bureau en daarop focuste.”

Nieuwe technieken“We kijken ook allebei graag vooruit.

Dus introduceerden we allerlei nieuwe

technieken in het bedrijf. Niet alleen

omdat we dachten dat er markt

voor was, maar vooral ook omdat

we zelf geïnteresseerd zijn in zulke

vernieuwingen. Wat dat betreft zijn we

wel uit hetzelfde hout gesneden. Zo

introduceerde ik in 1991 de computer

in de zaak en konden we in de winkel

meteen de klantaankopen en voorraden

goed bijhouden. Nu heel normaal, toen

een noviteit.”

Betrokkenheid“Betrokkenheid loopt als een rode draad

door onze familie. Niet alleen onderling,

maar zeker ook bij medewerkers en

klanten. Onze interesse houdt niet op

bij de voordeur. Tegelijkertijd zijn we

als familie altijd goed in staat geweest

om zaken niet onze onderlinge relatie te

laten verstoren. Natuurlijk hebben Theo

en ik zakelijk wel eens gebotst. Maar dat

heeft nooit gevolgen gehad voor onze

persoonlijke relatie. Dat hebben we ook

van huis uit meegekregen. Conflicten

los je op en voor meningsverschillen

heb je begrip. Theo heeft minder goede

herinneringen aan de periode dat het

bedrijf werd geleid door Van den Heuvel

uit Waalwijk. Ik was te klein om alles

goed te beseffen. Maar ik weet wel dat

Van den Heuvel als eerste apparatuur

van Bang & Olufsen in onze winkel

aanbood. Dat was het begin van ons

dealerschap van dit merk. En daar ben

ik nog elke dag trots op!”

��

Theo (14 jaar) aan het werk op de lts, 1962.

��

DorpshartHoppenbrouwers Elektrotechniek is van 1918 tot 1980 in het dorpshart van Udenhout gevestigd,

de winkel zit er nog altijd. Maar ook letterlijk heeft de familie van oudsher een waar dorpshart.

Vader Willy is bijzonder actief in de plaatselijk middenstandsvereniging. Zo is hij in 1938 een van de

initiatiefnemers van de T.U.M. (Tentoonstelling Udenhoutse Middenstand), een soort huishoudbeurs

van plaatselijke winkeliers die van heinde

en verre belangstelling trekt. Een belangrijk

evenement voor Udenhout “waarbij de

dorpsclientèle kan zien wat de eigen winkeliers

vermogen te leveren”. Wegens het grote

succes wordt de tentoonstelling in 1955 en

1960 geprolongeerd. Het ondernemersgezin

Hoppenbrouwers is volop betrokken bij de

voorbereiding en uitvoering, zo blijkt ook uit

een artikel in de Nieuwe Tilburgse Courant van

maandag 15 april 1955: “Alvorens mevrouw

Verhoeven (red: vrouw van de toenmalige

burgemeester) het lint doorknipte werden

haar door de kleine Agnes Hoppenbrouwers

bloemen aangeboden, waarbij de kleine een

mooie declamatie ten beste gaf.” Maar ook in

de beursstand laat de firma Hoppenbrouwers

zich van haar beste kant zien!

2

Theo Hoppenbrouwers ongeveer 14 jaar oud (4 e van links op de achterste rij) op de lts in Oudenbosch.

“Theo en ik schelen zeventien jaar.

Dat is voor een kind een wereld van

verschil. Toch hebben we wel wat

dingen gemeen. We waren bijvoorbeeld

allebei geen studiebollen. Dat gold

overigens voor alle jongens in ons

gezin. Onze moeder had goed gezien

dat we op de lts beter floreerden dan

in een theoretische studie. Dankzij haar

– en een gewonde wielrenner die bij ons

in de winkel verzorgd werd en leraar

op de lts in Vught bleek te zijn – ging ik

daar naar school. Ondanks het feit dat

Theo en ik binnen de techniek andere

interesses hebben, zoeken we allebei

naar de nieuwste technieken om toe te

passen. En we vinden allebei dat je in

je werk mensen moet vertrouwen en

kansen moet geven. Dat hebben we van

onze moeder meegekregen. Ook haar

zakeninstinct hebben we geërfd.”

Winkel“Theo was al getrouwd en had

kinderen toen ik als jonge twintiger bij

hem in de zaak begon. Na mijn mts

zou ik eerst bij een andere werkgever

ervaring opdoen. Maar net voordat ik

examen deed, stierf onze vader. Theo

Rob Hoppenbrouwers, eigenaar Hoppenbrouwers Audio Video, Udenhout

‘Nieuwe technieken, dat interesseert ons wel’

deed al vrij snel daarna een beroep op

me om in de winkel te gaan werken.

Van jongs af aan had ik daar interesse

in. Ik weet nog dat ik op de lagere

school zat en toen al zeker wist dat

ik in de winkel wilde werken. Vooral

audiovisuele technieken hebben mijn

belangstelling en dat past goed bij het

assortiment van onze winkel. Ik vond

het dan ook een uitdaging om juist

daar te gaan werken. Wat dat betreft

kwam het mooi uit dat Theo juist meer

feeling had met het elektrotechnisch

bureau en daarop focuste.”

Nieuwe technieken“We kijken ook allebei graag vooruit.

Dus introduceerden we allerlei nieuwe

technieken in het bedrijf. Niet alleen

omdat we dachten dat er markt

voor was, maar vooral ook omdat

we zelf geïnteresseerd zijn in zulke

vernieuwingen. Wat dat betreft zijn we

wel uit hetzelfde hout gesneden. Zo

introduceerde ik in 1991 de computer

in de zaak en konden we in de winkel

meteen de klantaankopen en voorraden

goed bijhouden. Nu heel normaal, toen

een noviteit.”

Betrokkenheid“Betrokkenheid loopt als een rode draad

door onze familie. Niet alleen onderling,

maar zeker ook bij medewerkers en

klanten. Onze interesse houdt niet op

bij de voordeur. Tegelijkertijd zijn we

als familie altijd goed in staat geweest

om zaken niet onze onderlinge relatie te

laten verstoren. Natuurlijk hebben Theo

en ik zakelijk wel eens gebotst. Maar dat

heeft nooit gevolgen gehad voor onze

persoonlijke relatie. Dat hebben we ook

van huis uit meegekregen. Conflicten

los je op en voor meningsverschillen

heb je begrip. Theo heeft minder goede

herinneringen aan de periode dat het

bedrijf werd geleid door Van den Heuvel

uit Waalwijk. Ik was te klein om alles

goed te beseffen. Maar ik weet wel dat

Van den Heuvel als eerste apparatuur

van Bang & Olufsen in onze winkel

aanbood. Dat was het begin van ons

dealerschap van dit merk. En daar ben

ik nog elke dag trots op!”

��

Theo (14 jaar) aan het werk op de lts, 1962.

�1

Moeder Leny is een vrouw met een bijzonder sociaal hart. Naast de eigen zaak en haar drukke

gezin, steekt ze ook veel tijd in diverse dorpsactiviteiten. Zij is in Udenhout jarenlang bestuurslid

van het Wit-Gele Kruis en is medeoprichtster van de Hulpdienst en gezinszorg in het dorp. Ook

zit zij namens de middenstandspartij enkele jaren in de gemeenteraad van Udenhout, waarin ze

met voorkeurstemmen is gekozen. Voor de dorpsbewoners is Leny een échte Udenhoutse, al

is ze pas op haar drieëntwintigste in het dorp komen wonen. Theo treedt in haar voetsporen als

hij in 2002 lid wordt van de dorpsraad, die na de annexatie van Udenhout door Tilburg in 1999

officieel is ingesteld. Theo zal tot 2007 hier lid van blijven, waarbij hij de portefeuille jeugd- en

jongerenbeleid beheert. Dit thema heeft immers zijn speciale belangstelling. Zo vraagt hij bij de

officiële opening van het nieuwe bedrijfspand aan de Kreitenmolenstraat 201 op 2 oktober 1998

aan de genodigden een envelop met inhoud als cadeau. Het levert 7.000 gulden op, die het bedrijf

schenkt aan basisschool De Wichelroede ten bate van het project ‘Techniek biedt zoveel méér’.

Binnen dit project heeft de school in de loop der jaren 150 leskisten ontwikkeld waarin techniek in

allerlei facetten zit besloten. Deze lesmaterialen maken structureel onderdeel uit van het lesaanbod,

waardoor wekelijks 200 leerlingen op deze school aan de slag gaan met techniek. Overigens krijgt

de Udenhoutse basisschool landelijke aandacht voor én navolging van dit initiatief. Nog steeds

onderhoudt deze basisschool een goede band met Hoppenbrouwers, zoals blijkt uit een jaarlijkse

excursie naar het bedrijf. Als Theo in 2005 50% van zijn aandelen overdraagt aan Henny de Haas,

wordt de genodigden van dit feestelijke moment weer verzocht om een bijdrage in een envelop te

doen. Het totale bedrag komt ten goede aan de openbare speeltuin Vincentius in Udenhout.

Van oudsher ondersteunt Hoppenbrouwers ook het verenigingsleven in het dorp. Zo sponsort het

bedrijf de plaatselijke hockeyvereniging en wielerclub. “Geen enkele vereniging klopt tevergeefs

bij ons aan,” zeggen verschillende medewerkers van het bedrijf. Het maakt Hoppenbrouwers goed

zichtbaar in het dorp en de regio en dat past bij een ondernemend bedrijf, zoals ook vader Willy vele

jaren geleden al vond. Dochter Olga vertelt hierover: “Mijn vader was heel creatief en verzon altijd

ludieke acties om publiek naar de winkel te trekken. Bij elke opening na een verbouwing was er wel

een bijzondere actie. Zoals een grote houten wand met kastjes. Elke woning kreeg een sleutel en zo

kon men proberen of de sleutel op een van de deurtjes paste. En achter elk deurtje zat een mooie

prijs, vanzelfsprekend afkomstig uit ons assortiment. Maar ook in kleine dingen was hij creatief.

Zo maakte hij een omslag voor de televisiegids. Zijn redenatie was: zo zien mensen elke dag onze

naam en komen ze vanzelf een keer naar de winkel.”

Het zit in de familieHoppenbrouwers is letterlijk en figuurlijk een écht familiebedrijf. Alle kinderen van Leny en Willy

hebben in het bedrijf gewerkt. Medewerkers voelen zich verwant met het bedrijf en sommigen

werken er al meer dan 30 jaar. De bedrijfscultuur is ook karakteristiek voor een familiebedrijf: hard

werken, maar zeker ook op zijn tijd de teugels laten vieren. Daarom organiseert Hoppenbrouwers

allerlei activiteiten voor medewerkers en gezinsleden, zoals Sinterklaas, Kerstmis, het Hopcafé en

een jaarlijkse barbecue. Daarnaast houdt de belangstelling voor elkaar niet op bij de voordeur.

�0

Theo aan het werk, circa 1968. Theo in de winkel op de Kreitenmolenstraat, circa 1978.

�1

Moeder Leny is een vrouw met een bijzonder sociaal hart. Naast de eigen zaak en haar drukke

gezin, steekt ze ook veel tijd in diverse dorpsactiviteiten. Zij is in Udenhout jarenlang bestuurslid

van het Wit-Gele Kruis en is medeoprichtster van de Hulpdienst en gezinszorg in het dorp. Ook

zit zij namens de middenstandspartij enkele jaren in de gemeenteraad van Udenhout, waarin ze

met voorkeurstemmen is gekozen. Voor de dorpsbewoners is Leny een échte Udenhoutse, al

is ze pas op haar drieëntwintigste in het dorp komen wonen. Theo treedt in haar voetsporen als

hij in 2002 lid wordt van de dorpsraad, die na de annexatie van Udenhout door Tilburg in 1999

officieel is ingesteld. Theo zal tot 2007 hier lid van blijven, waarbij hij de portefeuille jeugd- en

jongerenbeleid beheert. Dit thema heeft immers zijn speciale belangstelling. Zo vraagt hij bij de

officiële opening van het nieuwe bedrijfspand aan de Kreitenmolenstraat 201 op 2 oktober 1998

aan de genodigden een envelop met inhoud als cadeau. Het levert 7.000 gulden op, die het bedrijf

schenkt aan basisschool De Wichelroede ten bate van het project ‘Techniek biedt zoveel méér’.

Binnen dit project heeft de school in de loop der jaren 150 leskisten ontwikkeld waarin techniek in

allerlei facetten zit besloten. Deze lesmaterialen maken structureel onderdeel uit van het lesaanbod,

waardoor wekelijks 200 leerlingen op deze school aan de slag gaan met techniek. Overigens krijgt

de Udenhoutse basisschool landelijke aandacht voor én navolging van dit initiatief. Nog steeds

onderhoudt deze basisschool een goede band met Hoppenbrouwers, zoals blijkt uit een jaarlijkse

excursie naar het bedrijf. Als Theo in 2005 50% van zijn aandelen overdraagt aan Henny de Haas,

wordt de genodigden van dit feestelijke moment weer verzocht om een bijdrage in een envelop te

doen. Het totale bedrag komt ten goede aan de openbare speeltuin Vincentius in Udenhout.

Van oudsher ondersteunt Hoppenbrouwers ook het verenigingsleven in het dorp. Zo sponsort het

bedrijf de plaatselijke hockeyvereniging en wielerclub. “Geen enkele vereniging klopt tevergeefs

bij ons aan,” zeggen verschillende medewerkers van het bedrijf. Het maakt Hoppenbrouwers goed

zichtbaar in het dorp en de regio en dat past bij een ondernemend bedrijf, zoals ook vader Willy vele

jaren geleden al vond. Dochter Olga vertelt hierover: “Mijn vader was heel creatief en verzon altijd

ludieke acties om publiek naar de winkel te trekken. Bij elke opening na een verbouwing was er wel

een bijzondere actie. Zoals een grote houten wand met kastjes. Elke woning kreeg een sleutel en zo

kon men proberen of de sleutel op een van de deurtjes paste. En achter elk deurtje zat een mooie

prijs, vanzelfsprekend afkomstig uit ons assortiment. Maar ook in kleine dingen was hij creatief.

Zo maakte hij een omslag voor de televisiegids. Zijn redenatie was: zo zien mensen elke dag onze

naam en komen ze vanzelf een keer naar de winkel.”

Het zit in de familieHoppenbrouwers is letterlijk en figuurlijk een écht familiebedrijf. Alle kinderen van Leny en Willy

hebben in het bedrijf gewerkt. Medewerkers voelen zich verwant met het bedrijf en sommigen

werken er al meer dan 30 jaar. De bedrijfscultuur is ook karakteristiek voor een familiebedrijf: hard

werken, maar zeker ook op zijn tijd de teugels laten vieren. Daarom organiseert Hoppenbrouwers

allerlei activiteiten voor medewerkers en gezinsleden, zoals Sinterklaas, Kerstmis, het Hopcafé en

een jaarlijkse barbecue. Daarnaast houdt de belangstelling voor elkaar niet op bij de voordeur.

�0

Theo aan het werk, circa 1968. Theo in de winkel op de Kreitenmolenstraat, circa 1978.

��

Medewerkers zijn op de hoogte van elkaars wel en wee en tonen oprechte wederzijdse

belangstelling. Het is een van de geheimen van het succes van Hoppenbrouwers. Door samen op

te trekken, kun je immers meer bereiken. En dat blijkt te werken!

Als begin jaren ’90 blijkt dat zijn kinderen Bas, Wieneke en Willem geen interesse hebben in een

bedrijfsopvolging, start Theo een zoektocht naar een geschikte opvolger. Het is geen sinecure

om iemand te vinden die drager is van het ‘Hoppenbrouwers-DNA’. Uiteindelijk vindt Theo een

gelijkgestemde in Henny de Haas. Theo is bij zijn komst in 1999 eerlijk over zijn verwachtingen:

“Ik houd hier de pannetjes op het vuur, maar het is net iets te groot voor mij. Mijn opvolger moet

met zijn hoofd de zaak leiden, maar in de bedrijfsvoering zijn hart volgen.” Henny is meteen

enthousiast over Hoppenbrouwers: “Ik dacht, dit is mijn bedrijf, hier kan ik iets van maken.

Maar ik wilde wel graag gefaseerd het bedrijf overnemen. Dan kon ik er op een gedegen en

rustige manier ingroeien en zou ik tijd en ruimte hebben om het vertrouwen van het personeel te

verdienen. Theo had dan ook genoeg tijd om het los te laten. Theo deelde deze visie gelukkig.”

Theo en Henny blijken een uitstekende match te zijn. Beiden houden ze de cultuur van het

familiebedrijf in ere: concentreren op de lange termijn, respect voor de medewerkers en daarnaar

handelen. Die eigenschappen zijn ingebakken bij de familie Hoppenbrouwers. Maar zeker ook

in het karakter van Henny de Haas. Of zoals Theo het zegt: “Mijn opvolger heeft hart voor de

elektrotechniek en hetzelfde DNA als ik. Dat geeft me alle vertrouwen voor de toekomst!”

��

Theo en zijn vrouw Corrie voor hun huis in de Kreitenmolenstraat, 2008.

Theo in 2006 tijdens een familiedag.

��

Medewerkers zijn op de hoogte van elkaars wel en wee en tonen oprechte wederzijdse

belangstelling. Het is een van de geheimen van het succes van Hoppenbrouwers. Door samen op

te trekken, kun je immers meer bereiken. En dat blijkt te werken!

Als begin jaren ’90 blijkt dat zijn kinderen Bas, Wieneke en Willem geen interesse hebben in een

bedrijfsopvolging, start Theo een zoektocht naar een geschikte opvolger. Het is geen sinecure

om iemand te vinden die drager is van het ‘Hoppenbrouwers-DNA’. Uiteindelijk vindt Theo een

gelijkgestemde in Henny de Haas. Theo is bij zijn komst in 1999 eerlijk over zijn verwachtingen:

“Ik houd hier de pannetjes op het vuur, maar het is net iets te groot voor mij. Mijn opvolger moet

met zijn hoofd de zaak leiden, maar in de bedrijfsvoering zijn hart volgen.” Henny is meteen

enthousiast over Hoppenbrouwers: “Ik dacht, dit is mijn bedrijf, hier kan ik iets van maken.

Maar ik wilde wel graag gefaseerd het bedrijf overnemen. Dan kon ik er op een gedegen en

rustige manier ingroeien en zou ik tijd en ruimte hebben om het vertrouwen van het personeel te

verdienen. Theo had dan ook genoeg tijd om het los te laten. Theo deelde deze visie gelukkig.”

Theo en Henny blijken een uitstekende match te zijn. Beiden houden ze de cultuur van het

familiebedrijf in ere: concentreren op de lange termijn, respect voor de medewerkers en daarnaar

handelen. Die eigenschappen zijn ingebakken bij de familie Hoppenbrouwers. Maar zeker ook

in het karakter van Henny de Haas. Of zoals Theo het zegt: “Mijn opvolger heeft hart voor de

elektrotechniek en hetzelfde DNA als ik. Dat geeft me alle vertrouwen voor de toekomst!”

��

Theo en zijn vrouw Corrie voor hun huis in de Kreitenmolenstraat, 2008.

Theo in 2006 tijdens een familiedag.

��

Colofon

Dit boek is mede tot stand gekomen dankzij de welwillende medewerking van:Familie Hoppenbrouwers, Kees van den Bersselaar (Heemcentrum ’t Schoor), Christ van Dijk, Roel van

Eerd (Van Eerd), Hans Haens (Efteling), Frans Jonckheere (Meco Equipment Engineers), Piet Lagarde

(basisschool De Wichelroede), Lex Stawicki (Koning Willem II College), Marinus Wolfs (Wolfs Architecten)

en medewerkers van Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Idee, ontwikkeling en productie:Anno’04, Best

Onderzoek, interviews en tekst: Hubertine van den Biggelaar, Wim Maas

Ontwerp en opmaak: René van der Horst, Mike Twilhaar

Grafische begeleiding: Joop Kemper

Eindredactie:Maryvon Putman, Hoppenbrouwers Elektrotechniek

Fotografie:Familie Hoppenbrouwers, Dion de Bakker, Ruth Besselink, James van der Borght, Harrie van Breugel,

Heemcentrum ’t Schoor en Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Druk:Drukkerij Verhagen, Veldhoven

Boekbinderij Van Mierlo, Nijmegen

Hoppenbrouwers Elektrotechniek heeft er naar gestreefd de auteursrechten van de illustraties volgens

wettelijke bepalingen te regelen. Zij die menen nog zekere rechten te kunnen doen gelden, kunnen zich

tot Hoppenbrouwers Elektrotechniek wenden.

© 2008 Hoppenbrouwers Elektrotechniek / Anno’04

ISBN 978-90-70295-31-8

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar worden gemaakt door middel van druk,

fotokopie, microfilm of op andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van

Hoppenbrouwers Elektrotechniek.

Energ

iek uit U

den

ho

ut

Voor Hoppenbrouwers Elektrotechniek is 2008 een bijzonder jaar. Het van oudsher

in Udenhout gevestigde bedrijf bestaat 90 jaar. Daarnaast is het 40 jaar geleden dat

directeur Theo Hoppenbrouwers het roer overnam van dit familiebedrijf, dat daarvoor

onder leiding stond van zijn vader en oudoom. In de afgelopen decennia bouwde

Theo Hoppenbrouwers samen met zijn medewerkers een innovatief bedrijf op dat met

recht een specialistische allrounder in de elektrotechniek genoemd mag worden. In dit

jubileumjaar neemt Theo Hoppenbrouwers op 60-jarige leeftijd afscheid als directeur,

al blijft hij als adviseur en ambassadeur bij het bedrijf betrokken. Dat tekent zijn warme

relatie tot zijn opvolger Henny de Haas aan wie hij vol vertrouwen, na een intensieve

samenwerking van bijna 10 jaar, de leiding overgeeft. Het is al 90 jaar karakteristiek

voor Hoppenbrouwers dat het vizier altijd op de toekomst gericht is. Voor één keer

maakt het bedrijf een uitzondering en blikt in dit boek niet alleen vooruit, maar ook

terug op het rijke verleden van het Hoppenbrouwers. Energiek uit Udenhout

90 jaar

Hoppenbrouwers

Elektrotechniek

1918 - 2008

90 jaar Ho

pp

enb

rou

wers Elektro

techn

iek 1918 - 2008