EMERITIFORUMCHINA EN EUROPA

29 maart 2012

ONTROERD DOOR DE LENTEHAN YU (768 – 824)

Ik zit hier onder de wisteria,De laatste week weer van de late lente:Het lover biedt je al voldoende schaduwEn bloesems vallen nog in overvloed. Gestaag, gestaag groeien de nieuwe blarenEn bleek zo bleek verdorren avondbloemen.Onder de klare hemel, hoog en leeg,Vliegen twee vlinders fladderend voorbij. Dit jaargetijde hoort ook zo te zijn -De droefheid in mijn hart is zonder reden.

BIJ HET HOREN VAN DE FLUIT TIJDENS EEN LENTENACHT LI BAI (701 – 762)

Een jade fluit - vanwaar komen

die klanken aangedreven?

Gedragen door de lentebries

vervullen ze de stad.

Om zo in deze nacht het lied te horen

van een afscheid –

Wie is er dan die niet wordt overmand

door heimwee?

STORMLIED CHEN LI (°1954- )

Dertig jaar. De bedeesde blik van een kind.Weer om vijf uur wakker van een nachtmerrie.Nog altijd zijn er leraren om je te examineren.Nog altijd zijn er verklikkers om je aan te geven.Nog altijd zijn er drilmeesters, instructeurs,patrouilles om je in te tomen,je rechtschapenheid te controleren.Gezicht wassen, tanden poetsenen voor je naar de wc gaat dat gedicht uitlezenvan gisteravond.Ontbijttafel. Scooter.Vlag hijsen. Goedemorgen meester.Bij zon hardlopen.Bij regen een paraplu open en dicht klappen.

STORMLIED CHEN LI (°1954- )

Er waait een stormwindover de mist van een eeuw neerslachtigheidover het opgestapelde stof op de bureausover het vuil in de hoeken van de plaatselijke krantover de gemeenplaatsenover de hypocrisieover de boekentassenover de helm van het hoofd personeelszaken.

STORMLIED CHEN LI

Er waait een stormwindover de tranen van duizend jaar onrustover de reizigers die over doornen struikelenover het peinzende sterrenlicht in de donkere nachtover de opgebrande schrijvers met ogen vol woedeover de weduwen met dromen vol haat, bloedige haatover de mestgierover het grasgroenover de wilde rozen in zusjes haar.

STORMLIED CHEN LI

Dertig jaar. De zware stap van een schildpad.Blijkbaar nog steeds even trots.Blijkbaar nog steeds in staat te schaterlachen.Koude thee. Warm zweet.Naar boven. Einde les.Onderweg constant knipperende verkeerslichten. Leuzen.Geschiedenis. Zwarte mist.‘Er waait een stormwind, waarover waait hij dan?’Over alle mensen met liefde en tranen.

Uit: Wolkbreuk (oktober 1982)