DRS. HANNEKE HOEKSTRA, HO-EXTRA DR. BERNO VAN MEIJEL, HOGESCHOOL INHOLLAND Zelfverwonding als bron...
-
Upload
annemie-devos -
Category
Documents
-
view
219 -
download
1
Transcript of DRS. HANNEKE HOEKSTRA, HO-EXTRA DR. BERNO VAN MEIJEL, HOGESCHOOL INHOLLAND Zelfverwonding als bron...
DRS. HANNEKE HOEKSTRA, HO-EXTRA
DR. BERNO VAN MEIJEL, HOGESCHOOL INHOLLAND
Zelfverwonding als bron van ontwrichting
Kaartspel
Discussie
Leidt zelfverwonding tot ontwrichting binnen behandelrelaties?
Wanneer wel en wanneer niet? Wat is het aandeel van de patiënt? Wat is het aandeel van de hulpverlener?Hoe spelen teamopvattingen een rol?Resultaten van de discussie worden in
verband gebracht met de beschikbare literatuur hierover.
Patiënt Patiënt Hulpverlener Hulpverlener
ZB is een stap naar herstel
ZB is een overlevingsstrategie en een hulpvraag
ZB geeft stressvermindering bij de patiënt
ZB is ziek gedrag
ZB moet worden gestopt
ZB levert stress op bij hulpverleners
Verschillende perspectieven
Van belang in de relatie
Helpen bij uiten van emoties
Taal is slechts 1 vorm en veelal voor patiënten de moeilijkste vorm
Positieve relatie Niet gericht op stoppen van ZB Respectvolle en onvoorwaardelijke zorg
Overzicht
Jenny Kramer
Lisette Verkerk
5 T’s voor effectieve communicatie
TijdTimingTaalTechniekenTaboes
Tijd
Helderheid over de beschikbaarheid van de hulpverlener
Vervanging bij afwezigheid van de vaste hulpverlener
Patiënt verwoordt de behoefte aan de hoeveelheid van contact en onderhandelt hierover
Timing
Volgen van therapie-onderdelen wordt afgestemd om de mogelijkheden van de patiënt (stress-regulatie)
Aard van de therapie wordt afgestemd op de mogelijkheden van de patiënt (bijvoorbeeld fysiek contact / toenadering)
Tempo waarmee de hulpverlener de patiënt benadert wordt afgestemd op de mogelijkheden van de patiënt.
Taal
Hulpverlener heeft kennis van de specifieke woorden en gedragingen van de patiënt die aangeven of het al of niet goed gaat met de patiënt
Acceptatie van alle communicatie-uitingen die uitdrukking geven aan stress en emoties (dus ook zelfverwonding)
Patiënt wordt ondersteund in de communicatie van gedachten en emoties (al dan niet verbaal)
Herdefiniëring en normalisering van zelfverwonding als ‘functioneel’ gedrag
Vermijding van ‘pathologiserend jargon’
Technieken
‘Peilen van de onmiddellijke behoeften’ : wat helpt je wel en wat niet als je het moeilijk hebt?
Activiteiten in het kader van het signaleringsplan: alledaagse activiteiten die bijdragen aan stress- en emotieregulatie
Taboes
Open communicatie over zelfverwonding
Waar wil de patiënt wel/niet over praten? (lijst met ‘moeilijke onderwerpen’ )
Levenslijn: gebeurtenissen in je leven waarover je wilt praten.
- VROEGTIJDIG INGRIJPEN IN HET
PROCES VAN ZELFVERWONDING -
Vroegsignalering en vroege interventie
Proces van zelfverwonden
stress
tijdF0 F2 F3
drempel10
0
zelfverwonden
F1
UitlokkersUitlokkers VoortekenenVoortekenen
Alleen zijn Conflicten Afgewezen worden Herinneringen en herbelevingen Verveling Aandachttekort Naar bed gaan Bepaalde activiteiten op een dag Beëindiging contact Confrontatie met gedrag van
anderen
Boosheid Machteloosheid Onrust Leegheid Vervreemding Robotachtige bewegingen ‘ik doe nooit iets goed’ Stil worden Verbreken van contact Oninvoelbaar lachen
Vroegsignalering