Disneyland Parijs 2012Disneyland Parijs 201231 oktober – 2 november31 oktober – 2 november

Geert BonteGeert Bonte

© 2012 Geert Bonte

Op dit werk is een Creative Commons-licentie (CC BY-NC-ND 3.0) van toepassing. Je mag dit werk doorsturen naar anderen, maar er geen veranderingen in aanbrengen en het niet commercieel exploiteren.

Disneyland Parijs 2012

Inleiding

In 2012 hebben we een en ander te vieren. Dit jaar bestaat Dis­neyland Parijs twintig jaar, dus het park is in feeststemming, met een nieuwe parade en een nieuw avondspektakel. We vieren dit jaar ook onze twintigste huwelijksverjaardag. Alle reden dus om in 2012 naar Disneyland Parijs te trekken. Maar er is méér: Anne­lies wordt dit jaar achttien, toch ook een belangrijk gebeuren, en het was haar vurige wens om haar verjaardag (31 oktober, Hallo­ween) in haar favoriete pretpark te vieren.

Na ons dagtripje in de zomer van vorig jaar blijven we deze keer weer wat langer en overnachten we opnieuw in een Disney­hotel: Newport Bay Club. We blijven drie dagen. Deze trip wordt ons dertiende bezoek aan Disneyland Parijs, ons zesde verblijf in Newport Bay Club, en onze vierde halloweentrip. Het is de der­de keer dat Annelies haar verjaardag in Disneyland viert.

Eigenlijk was het de bedoeling dat ook nichtje Jolien met ons mee zou komen. We hadden maanden geleden al voor vier per­sonen geboekt, maar uiteindelijk kon Jolien niet mee en we heb­ben dus een kaartje over. Nichtje Inez kan haar niet vervangen, want zij is met haar ouders een weekje naar de kastelen van de Loire. Maar als afsluiter van hun cultuurvakantie willen ze best nog een dagje Disney meepikken, en op dag 3 hebben we met hen afgesproken. Dan kan Inez toch nog een dag met ons vierde kaartje het park in.

Dag 1 – woensdag 31 oktober 2012

Voor dag en dauw staan we op, want vandaag rijden we naar Marne­la­Vallée. We zijn gisteren alle drie op tijd gaan slapen,

3

G E E R T B O N T E

maar toch valt het opstaan ons zwaar. We zijn immers geen och­tendmensen (en zullen het wellicht ook nooit worden).

Even over vijf vertrekken we. We negeren de aanwijzingen van de gps, die ons bij Kortrijk de E17 op wil sturen, dwars door Lille, en blijven nog even de E403 volgen richting Tournai. Dat is weliswaar een paar minuutjes langer rijden, maar het is een heel stuk rustiger, weten we van een vorige trip. Geen gehannes bij Lille en na een stukje E42 meteen de A1 op, richting Parijs.

Even voor half negen komen we na een probleemloze rit ter bestemming en rijden we de vertrouwde parking van Newport Bay Club op, het grootste hotel van Disneyland Parijs. Terwijl ik zoals gewoonlijk de administratieve taak van het inchecken op mij neem, heeft Annelies, ook zoals gewoonlijk, al direct een Dis­ney­character gespot bij de fotolocatie: Minnie Mouse, meteen goed voor de eerste foto’s. Annelies heeft zich uitgedost in de halloweenkleuren: ze draagt een oranje rokje, en de oranje­zwar­te punthoed en boa die ze hier tijdens onze vorige halloweentrip heeft gekocht. Ook Miche heeft haar heksenhoed bij, maar die ligt nog in de auto.

Bij het inchecken moet ik het tijdstip kiezen waarop we de vol­gende dagen willen ontbijten. Veel keus krijg ik daarbij niet.

4

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

Morgen wordt het kwart over acht in het hotel, overmorgen kwart voor negen in het park.

De bagage laten we voorlopig in de auto zitten, want onze ka­mer (2297, op de begane grond in de oostelijke vleugel) komt pas in de namiddag vrij. We nemen dus enkel het nodige mee en trekken meteen via Lake Disney richting Disneyland Park. Een stralend herfstzonnetje lacht ons tegemoet. Vandaag moeten we daar zo veel mogelijk van genieten, want voor de komende da­gen wordt regen voorspeld. Bij de brug komen we een controle­post tegen. Dat is nieuw. Vroeger werden we enkel gecontroleerd aan het andere eind van de Disney Village, en bij de toegang tot de parken. De controle is evenwel nog steeds een lachertje. Ik moet even mijn fototas openmaken. De veiligheidsagent werpt er een snelle blik in en laat ons meteen doorlopen.

In de Village vinden we, in tegenstelling tot onze eerdere hal­loweentrips, zo goed als geen halloweenversieringen. Ook in het hotel was er overigens weinig halloweensfeer te merken, integen­deel: de ingang van Newport Bay Club was al versierd met groe­ne slingers en kerstballen! Toch wel een beetje vroeg, vinden we. Ze zouden op zijn minst met de kerstversiering moeten wachten tot ná Halloween. Aan het einde van de Village, naast het bios­

5

G E E R T B O N T E

coopcomplex, vinden we de nieuwe World of Disney. Hier moeten we later beslist een kijkje komen nemen.

Aangekomen bij het park haal ik de entreekaartjes en ons ho­telpasje boven, maar dat laatste blijkt al niet meer nodig. Het is exact negen uur, vandaag het officiële openingsuur van het Dis­neyland Park. Jaarpashouders en hotelgasten mochten er van­daag al een uurtje eerder in. Ook morgen mogen we vanaf 8 uur in het park en kunnen we gebruik maken van de EMH (Extra Magic Hours). Maar die extra magische uren zijn gemaakt op maat van de ochtendmensen. Langslapers als wij kunnen er niet of nauwelijks van genieten.

Vandaag is de uurregeling een beetje anders dan de volgende dagen. Dat heeft te maken met het feit dat het vandaag 31 okto­ber is, Halloween! Vanavond is er een speciale avondopening: Disney’s Halloween Party, met extra shows en entertainment, de lichtjesparade Fantillusion en ongetwijfeld heel veel verklede be­zoekers. Maar we hebben ons voorgenomen om de halloween­avond aan ons te laten voorbijgaan. We zijn vandaag al heel vroeg opgestaan en zien het niet zitten om tot na middernacht door te blijven gaan. We stellen ons dus tevreden met een ‘ge­

6

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

woon’ dagje Disneyland Parijs, en nemen ons voor daar ten volle van te genieten.

Op Town Square en in Main Street vallen ons meteen de over­al aanwezige spookjes op. Op onze eerste twee halloweentrips stond het hier vol pompoenmannen en zat alles onder de oranje verf. Nu wordt het park bevolkt door vriendelijke spookjes. Hun gelach schalt ook af en toe door de luidsprekers. Ze zijn er in al­lerlei varianten. De kiosk op Town Square is ingenomen door een fanfare van spookmuzikanten, en er hangen slingers met bloe­men, pompoenen en oranje lantaarntjes. In Main Street staan vriendelijke spookjes op het voetpad, en er zitten er ook heel wat op de gevels en op de balkonnetjes.

Central Plaza is weer toegankelijk voor bezoekers, merken we. Het podium dat hier vorige keer stond, is verdwenen. Op de grasperken liggen grote pompoenen, waaronder enkele grote exemplaren in de vorm van de hoofden van Mickey, Minnie, Do­nald en Goofy. Ik maak enkele foto’s, maar we blijven hier niet lang dralen, want we willen meteen enkele attracties doen. Onze eerste attractie wordt Buzz Lightyear Laser Blast, waar we ons weer kostelijk amuseren. Maar in de wachtrij missen we de grote animatronic van Buzz. Die is nergens te bespeuren!

7

G E E R T B O N T E

Na onze lasershoot merken we dat Autopia open is. Mooi zo, meteen daarheen, want dit is de favoriete attractie van Miche. Als het de komende dagen te veel regent, gaat Autopia misschien dicht, dus moeten we er nu van profiteren.

Daarna trekken we van Discoveryland helemaal naar de ande­re kant van het park: Frontierland. Hier heerst traditioneel veel halloweensfeer. We lopen het parkdeel binnen via Fort Comstock en worden begroet door vriendelijk ogende pompoenmannen. Behalve pompoenen zijn er dit jaar ook veel bloemen gebruikt, waardoor alles er erg mooi uitziet.

We willen graag meerijden met de Big Thunder Mountain Rail-road, maar worden een beetje ontmoedigd door de lange wacht­tijd. Zelfs voor een fastpass moet je hier in een lange rij staan aanschuiven. We willen daar nu geen tijd mee verliezen, en be­sluiten door te lopen.

Aan het eind van Frontierland hebben we vorige keer heel wat leuke foto’s kunnen schieten in een deel van het park dat voor de gelegenheid was omgedoopt tot Halloweenland, maar Miche en Annelies zijn zichtbaar ontgoocheld wanneer blijkt dat daar dit jaar helemaal niets te bespeuren valt. Zelf vond ik dat Disney vroeger eigenlijk een beetje overdreef met het grote aantal pom­

8

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

poenen, pompoenmannen en vogelverschrikkers, maar het con­trast met dit jaar is toch wel erg groot. Nu zijn er eigenlijk nau­welijks pompoenmannen te bespeuren: hier zijn er helemaal geen en in Main Street zijn ze vervangen door spookjes. Enkel in de buurt van Fort Comstock staat er nog een handjevol pompoenfi­guren…

Bij Indiana Jones hebben we meer geluk dan bij Big Thunder Mountain. Deze superleuke achtbaan, mét looping en in een mys­terieus decor, behoort tot mijn favoriete attracties, en de wacht­tijd bedraagt hier amper tien minuten! De attractie zit een beetje verborgen in een uithoek van het park, en dat is ongetwijfeld de oorzaak van de veel kortere wachttijd hier. Heel wat mensen vin­den wellicht gewoon niet de weg naar hier, toch zeker niet zo vroeg op de dag…

Na onze helse rit doorheen de Temple of Doom stappen we naar de andere grote Adventureland­attractie: de Pirates of the Carib-bean. We lopen voorbij het piratenschip en Skull Rock, die als ach­tergrond dienen voor nog enkele foto’s van Annelies. Ook bij de ingang van de piraten gaat ze poseren voor een foto, samen met een van de cast members in piratenoutfit. Bij deze attractie is het wel even wachten.

9

G E E R T B O N T E

Wanneer we buiten komen, zijn we het erover eens dat het hoog tijd is om een hapje te gaan eten, want ondertussen hebben we alle drie een hongerig gevoel in onze maag gekregen. We be­sluiten om het buffet in Plaza Gardens uit te proberen. We zijn nog nooit eerder in dit grote restaurant bij Central Plaza geweest. Vroeger was dit een restaurant met bediening aan tafel, maar se­dert enige tijd is Plaza Gardens omgevormd tot een buffetrestau­rant. Bij de ingang zijn aparte wachtrijen voor mensen die wel of niet gereserveerd hebben. We hebben geen reservatie, maar ge­lukkig blijkt dat geen probleem. Er is nog plaats zat, en we kun­nen snel aan tafel.

Het restaurant biedt gerechten uit de internationale keuken. Er is dus voor elk wat wils, en keuze te over. Dit is een beetje ver­gelijkbaar met het buffet van de Rendez-vous des Stars in de Walt Disney Studios. De sfeer is hier natuurlijk helemaal anders. Ren-dez-vous des Stars heeft een modern interieur, en je kunt er Rémy uit Ratatouille tegenkomen. Het interieur van Plaza Gardens is veel chiquer en in Victoriaanse stijl. Miche is bijzonder tevreden dat er ook heerlijke soep te krijgen is.

Zo’n anderhalf uur later staan we weer buiten. Op naar Phantom Manor, want het ‘spookhuis’ mogen we op Halloween

10

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

natuurlijk in geen geval overslaan. Volgens het infobord be­draagt de wachttijd er twintig minuutjes, dus dat valt wel mee.

Bij het buitenkomen merken we dat Jack Skellington er staat voor foto’s en handtekeningen. We blijven even staan kijken, maar lopen vervolgens door. De tijd dat we bij ieder character dat we tegenkwamen in de rij moesten gaan staan voor een foto en een handtekening om Annelies te plezieren, is (gelukkig) voorbij.

We gaan terug naar Central Plaza, waar we een dixieland­bandje tegenkomen. Het zijn professionele muzikanten, ze spe­len erg goed. We genieten van de halloweendeuntjes die ze spe­len, en ik leg een stukje vast op video: een vrolijke en upbeat ver­sie van het kenwijsje van Bewitched, de sitcom uit de jaren ’60 en ’70. Jeugdherinneringen!

Maar we zijn eigenlijk op weg naar het openluchttheater bij het kasteel, waar ongeveer rond hetzelfde moment een optreden van The Disney’s Octoween Brass Band begint, in afwachting van het showtje Mickey’s Halloween Treat in the Street. Ook de muzi­kanten van de brassband – die allemaal als vogelverschrikkers gekleed zijn – zijn duidelijk geen amateurs.

Na hun entertainende optreden begint het showtje: eerst ko­

11

G E E R T B O N T E

men enkele dansers het podium op, maar dan verschijnen al gauw Mickey, Minnie, Donald, Daisy, Goofy, Knabbel en Babbel. Mickey’s Halloween Treat is duidelijk op de kinderen gericht, maar we vinden het wel leuk. Vooral Miche geniet van dit soort optre­dens. Het publiek wordt bij het gebeuren betrokken. Eerst mogen de kinderen hoelahoepen, en dan worden er spoken in het pu­bliek gelanceerd. De spoken zijn grote ballen met witte stof er­omheen en een vriendelijk gezichtje erop getekend. Wie de grote ballen vangt, geeft ze een zetje. En zo stuiteren de spookjes over onze hoofden heen. Best leuk. Na afloop is er gelegenheid om met de figuurtjes op de foto te gaan, en er worden ook snoepjes uitgedeeld. Annelies kan op de foto met Mickey.

We blijven in de buurt wanneer het showtje afgelopen is, want het wordt nu stilaan tijd voor de parade. Ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van het park is er dit jaar een gloednieuwe parade: Disney Magic On Parade. We vinden nog een plekje op de stoeprand aan de westkant van Central Plaza, met de zon in de rug. Na enige tijd wordt ons wachten beloond en zien we de eer­ste wagen vanuit Main Street onze richting uitkomen.

Hoewel het een nieuwe parade is, zien we behalve een aantal nieuwe elementen toch ook wel voornamelijk bekende floats uit

12

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

eerdere parades voorbijkomen. De wagens zijn wat opgefrist en hebben vlaggetjes met ‘20’ erop. Of ze hebben een behoorlijke ge­daanteverandering ondergaan en zijn zo goed als onherkenbaar, zoals de eerste float, met een mini­versie van het kasteel erop, een groot sprookjesboek, een pompoen en twee blauwe feeën (die uit Pinocchio en die uit Assepoester). Weinig mensen zullen het merken, maar dit is wel degelijk de openingsfloat uit de Once Upon A Dream Parade, maar dan ontdaan van de reusachtige zon, maan en luchtballon. Voor de wagen uit schrijden de drie goede feeën uit Doornroosje. Hun lange gewaden reiken tot bijna op de grond, en we kunnen hun voeten niet zien. Daardoor lijkt het of ze enkele centimeters boven de grond zweven, maar ze rijden vast op wielen die aan ons oog onttrokken zijn. Vermoedelijk een soort handenvrije segway. Een erg leuk effect! Wanneer de eerste paradewagen aan ons voorbijtrekt, zien we dat Merlijn achterop staat.

Daarna komen drie witte, mooi gedecoreerde koetsen, telkens voortgetrokken door een wit paard (geen echt, maar een nep­paard met een wiel eronder). In de koetsen zitten telkens een Disney­prinses met bijbehorende prins: Sneeuwwitje, Doornroos­je en Assepoester. Ze worden gevolgd door een float met nog

13

G E E R T B O N T E

drie prins­en­prinsessenparen: vooraan Ariël en prins Eric, in het midden Tiana en prins Naveen, en tenslotte Rapunzel en Flynn. Geen Aladdin en Jasmine, ook geen Belle en het Beest.

Wat volgt, komt erg bekend voor: de speelkaarten en de boze koningin uit Alice in Wonderland, en het witte konijn, gevolgd door de float met een reuzegrote Alice die gevangen zit in een huis met een strooien dak. Aan de achterkant van de float han­gen marionetten uit Pinocchio aan de trapeze, gevolgd door Pi­nocchio zelf en dansende poppen.

Een andere bekende float is de paradewagen van Toy Story, met de groene speelgoedsoldaatjes, Woody, Buzz Lightyear en Jessie. Aan de achterkant vinden we Winnie de Poeh. Knorretje, Iejoor en Teigetje lopen er achteraan, vergezeld van enkele bijtjes.

Daarna leiden enkele dansers met vogels op lange stokken het jungle­thema in, met vooraan op de float de helden uit The Lion King en achteraan een tafereel uit The Jungle Book.

Mr. Smee en enkele piraten kondigen de volgende float aan, met Peter Pan en kapitein Haak, en de Londense Big Ben, en daarna Mary Poppins.

De parade wordt afgesloten door een groep danseressen uit­gedost als tovenaars. Net als de drie feeën aan het begin lijken ze

14

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

in hun lange gewaden over de grond te zweven. Ze gaan de al­lerlaatste float vooraf, met Mickey, Minnie, Donald, Goofy, Knab­bel en Babbel, en de nieuwe Disney­mascotte Duffy. Achterop zit Tinkerbell.

Wanneer de parade afgelopen is, wurmen we ons door de mensenmassa richting Big Thunder Mountain. Wellicht is de wachtrij daar tijdens de parade wat geslonken, hopen we. Op het bordje bij de ingang staat een wachttijd van 60 minuten aange­kondigd, maar we wagen het erop. We kunnen het hele buitenge­deelte van de lange wachtlus gewoon doorlopen en moeten pas bij het overdekte gedeelte gaan aanschuiven. Uiteindelijk wach­ten we hier drie kwartier. We genieten weer volop van de snelle rit door het onherbergzame westernlandschap.

We verlaten Frontierland weer, maar maken eerst nog wat foto’s van Annelies bij de pompoenmannen op Fort Comstock.

Wanneer we terug op Central Plaza komen, merken we dat er al wat volk staat te wachten op het avondspektakel, De doorgang door het kasteel is al dicht. Het park sluit vandaag om 19.00 uur en op ons programma staat dat Disney Dreams – zo heet het avondspektakel – op sluitingstijd begint, maar uiteindelijk blijkt dat al om 18.30 uur te zijn. We hebben geen tijd meer om nu nog

15

G E E R T B O N T E

te gaan aanschuiven voor attracties, en we zoeken een plaatsje met een goed zicht op het kasteel.

Ineens komen een man en een vrouw onze kant op. Ze zien er Indisch uit en spreken Engels. De man heeft een fototoestel in de hand. Eerst denken we dat ze willen dat we een foto van hen ma­ken met het kasteel op de achtergrond, maar neen, de vrouw wil gewoon met Annelies op de foto. Blijkbaar vindt ze haar oranje­zwarte boa en haar heksenpunthoed de max. We stemmen toe en raken daarna met hen aan de praat. Ze zijn inderdaad Indisch en blijkbaar een grote reis aan het maken, want ze zijn net in Dubai geweest en daarna in Zwitserland. Vandaag zijn ze voor één dag­je in Disneyland Parijs. Jammer genoeg kunnen ze niet blijven voor Disney Dreams, want over een kwartier moeten ze alweer naar hun autobus. Jammer voor hen. Maar ik geef de man een kaartje met mijn e­mailadres erop. Dan kan hij ons de foto sturen die hij zonet van Annelies gemaakt heeft, en ik beloof dat ik hem dan een link zal sturen naar mijn online fotoalbum van deze trip, zodat ze kunnen zien wat ze gemist hebben…

We zijn erg benieuwd naar Disney Dreams. Wanneer het be­gint, zijn we meteen behoorlijk onder de indruk. In tegenstelling tot vroeger wordt er eerder met mondjesmaat gebruik gemaakt

16

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

van vuurwerk. De hoofdbrok bestaat uit projecties op het kasteel, aangevuld met watereffecten. In de slotgracht voor het kasteel zijn fonteinen aangebracht die erg hoog kunnen spuiten en ver­licht worden door gekleurde spots. Er staan ook twee systemen die een watergordijn produceren, een links en een rechts van de toegangsbrug. Op de watergordijnen worden animaties geprojec­teerd. Maar ook het kasteel zelf, en de gras­ en rotspartijen er­naast, fungeren als projectiescherm. Boven in de toren zit nu een grote ster op de plaats van het ovalen brandraam. Er zitten lam­pen in en er komt groen laserlicht uit.

Het spektakel duurt langer dan we verwachten. Een paar keer denken we dat het gedaan is, maar dan blijkt het toch door te gaan. Het is een totaalgebeuren met licht, muziek, water en vuur, en er zit een verhaal aan vast: de schaduw van Peter Pan gaat er weer in z’n eentje vandoor en laat al de magie ontsnappen uit de ster boven in het kasteel. Het gevolg is dat een hele resem Dis­ney­figuren de revue passeren, eerst de ‘goeien’, later de slechte­riken. Maar aan het eind komt alles natuurlijk weer goed, gaat alle magie weer netjes in de ster zoals het hoort, en krijgt Peter Pan zijn schaduw terug.

De projecties en de watergordijnen doen ons meteen denken

17

G E E R T B O N T E

aan Fantasmic, het fantastische avondspektakel dat we meer­maals gezien hebben in de Disney Hollywood Studios in Orlan­do – toen we eer laatst waren in 2006, heette dat park nog de Dis-ney-MGM Studios. De lichteffecten op het kasteel doen ons dan weer denken aan het Lichtfestival dat we eerder dit jaar in Gent hebben bezocht. Dezelfde technieken worden hier ook gebruikt: op een gebouw (hier: het sprookjeskasteel) wordt een afbeelding van datzelfde gebouw geprojecteerd, en vervolgens wordt die projectie geanimeerd, waardoor het lijkt of het gebouw zelf be­weegt! Zo laten ze hier meermaals de kasteeltorens kantelen en het gebouw schudden en trillen. Het kasteel wordt ook in de mooiste kleuren ondergedompeld en wanneer de schoorsteenve­gers uit Mary Poppins of Quasimodo uit The Hunchback of Notre Dame over de daken van het kasteel bewegen, lijkt het alsof ze echt achter de torentjes en schoorstenen verdwijnen.

We zijn bijzonder onder de indruk van deze prachtige voor­stelling. Dit is weer een bijzonder knap staaltje van erg professio­nele Disney­engineering.

Het park gaat nu sluiten (maar blijft wel open voor wie een polsbandje heeft voor Disney’s Halloween Party. In Main Street staan cast members die ervoor moeten zorgen dat er niet te veel

18

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

mensen in de winkeltjes blijven hangen, en ze wijzen ons vrien­delijk de weg naar de uitgang van het park. Maar via de Liberty Arcade slagen we er natuurlijk toch in om in het Emporium bin­nen te geraken. Maar het blijkt er bijzonder druk, en we blijven dan ook niet lang.

We verlaten het park en zien al van ver de mooi verlichte hal­ve wereldbol van de World of Disney, de nieuwe winkel in de Dis­ney Village, die nog maar een goeie drie maand open is. Hier moeten we natuurlijk nog een kijkje nemen alvorens naar ons ho­tel terug te keren. Het is een groot, rond gebouw, en ze hebben fantastisch veel spullen. Gelukkig is het hier minder druk dan in het Emporium.

In de Disney Village maken we nog enkele foto’s van Annelies op het podium dat er staat. Hier moet ongetwijfeld op bepaalde tijdstippen iets te doen zijn, maar momenteel zijn er alleen maar mensen die, net als wij, enkele foto’s in het halloweendecor wil­len maken.

Maar voor we naar Newport Bay Club gaan, maken we eerst nog een omweg langs hotel New York. We willen eens kijken of er geschaatst wordt en of er in dit hotel, waar we op eerdere trips ook al een paar keer verbleven hebben, iets van halloweenversie­

19

G E E R T B O N T E

ring te merken is. De schaatspiste blijkt inderdaad open. Er zijn enkele schaatsers rondjes aan het draaien. In het hotel is de aan­kleding dubbel: wanneer we de gangen links en rechts naast de ingang in kijken, zien we grote kerstbomen staan. Ook in de hoek van de lobby staat een grote kerstboom, waarbij Annelies even gaat poseren. Maar in het midden van de lobby staat een hallo­weentafereel: de grote heksenketel die we tijdens een eerdere halloweentrip in Frontierland hebben zien staan, met twee hek­sen ernaast en een arme vogelverschrikker in de ketel, klaar om in de soep te worden verwerkt. Ook aan de grote ronde klok in de lobby hangt een vogelverschrikker als versiering. (Nu weten we meteen wat er bedoeld wordt met het gezegde ‘aan de grote klok hangen’…)

Aangekomen bij het hotel halen we onze bagage uit de auto en lopen we naar onze kamer. We willen de batterijen van al onze apparaatjes opladen (twee camera’s en twee smartphones) en we­ten dat we daarvoor voldoende stopcontacten vinden in de tele­visiekast. We hebben een verdeelstekker meegebracht en kunnen alles probleemloos aansluiten.

Voor het slapengaan willen we nog even iets gaan drinken in de Fishermen’s Wharf, de bar van het hotel. Annelies kan nog op de foto met Donald Duck, die ter gelegenheid van Halloween verkleed is als duiveltje. De bar is ‘versierd’ voor Halloween: overal hangen grote (nep)spinnenwebben. Wanneer ons drankje op is, gaan we slapen.

Dag 2 – donderdag 1 november 2012

Wanneer we de gordijnen openschuiven en naar buiten kijken, zien we grijze wolken, en regen. Wat een verschil met gisteren! Hopelijk blijft het niet de hele dag nat…

Voor het ontbijt hebben we de keuze uit Cape Cod en de Yaght Club. Omdat we al erg vaak in het eerste restaurant geweest zijn, kiezen we deze keer voor het laatste. We krijgen een tafel toege­wezen bij een patrijspoort. Dat doet ons meteen weer terugden­ken aan onze cruise van de voorbije zomer.

20

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

Het ontbijt smaakt ons uitstekend. De nog warme chocolade­broodjes en croissantjes smelten in de mond, en Miche kan maar niet genoeg krijgen van de Petit Gervaitjes.

Na het ontbijt terug naar de kamer. Tanden poetsen, jassen en camera’s en paraplu meenemen, en dan richting parken. In de Disney Village proberen we bij Café Mickey te reserveren voor het avondmaal, maar alles is al volgeboekt, tenminste als we het niet al te laat willen maken. Dan maar reserveren voor morgen mis­schien? Gaat ook niet. Vol. Goed, dan eten we wel ergens anders.

Het is al bijna tien uur, en we besluiten vandaag eerst naar de Walt Disney Studios te gaan. Van zodra we binnen zijn, halen we fastpasses voor de Tower of Terror en spoeden we ons vervolgens naar de Aerosmith Rock’n’Roller Coaster, waar de wachttijd onge­veer tien minuten bedraagt. Deze keer werkt de attractie zoals het hoort. Vorige keer verliep de rit zonder muziek, en dat is na­tuurlijk niet helemaal de bedoeling bij een attractie die het van rock­’n­roll moet hebben.

Wanneer we buiten komen, regent het nog een beetje, maar gelukkig niet te erg. We zijn nog net op tijd om de Animagique­voorstelling van kwart voor elf mee te pikken.

Daarna wagen we ons aan een vlucht op een van de Flying

21

G E E R T B O N T E

Carpets Over Agrabah. Eigenlijk onbegrijpelijk dat dit een fast­pass­attractie is, want hier staat bijna geen wachtrij. Amper vijf minuutjes wachten, terwijl er een héél lange rij staat bij Crush’s Coaster, en daar kun je dan weer geen fastpass voor nemen. Toch een beetje jammer…

Het is nog wat te vroeg om onze fastpasses voor de Tower of Terror te gebruiken, en we besluiten de tijd te overbruggen met een bezoekje aan het winkeltje en de interactieve ruimte bij de uitgang van Art of Disney Animation. Terwijl Miche en ik de con­cept art bekijken van Beauty and the Beast en Ursula, de zeeheks uit The Little Mermaid, tekent en animeert Annelies een bouncing Mickey.

Om tien voor twaalf, het tijdstip dat op onze fastpasses staat aangegeven, melden we ons aan bij het Hollywood Tower Hotel. We mogen meteen naar binnen en moeten gelukkig niet, zoals de bezoekers zonder fastpass, in de regen staan wachten. We wor­den meteen naar de bibliotheek geleid en mogen na het in­trofilmpje doorlopen naar de serviceliften op de benedenverdie­ping. Even later zitten we in de lift, op weg naar de vierde di­mensie. We gaan een paar keer op en neer, voelen ons eventjes gewichtloos en zien op een bepaald moment een wit pluimpje

22

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

voorbij zweven, dat uit de donsjas van Miche was losgekomen. Wat blijft dit toch een heerlijke attractie! Altijd een must als we naar de Studios komen.

Daarna gaan we naar Cinémagique. Ik kan maar niet genoeg krijgen van deze briljante ode aan de film. We hebben ’m al vaak gezien, en ik blijf er iedere keer weer van genieten. Deze keer heeft Cinémagique een paar verrassingen voor ons. Als filmkenner valt het me meteen op dat er enkele nieuwe fragmenten in zitten, of beter: enkele shots zijn vervangen door fragmenten uit recen­tere films. Dat gebeurt drie keer: eerst in de scène waarin George – zo heet ons hoofdpersonage – een voor een een reeks deuren opent van kajuiten in de Titanic. Achter iedere deur zit een shot uit een andere film verborgen. Nieuw zijn fragmenten uit Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (Jack Sparrow), The In-credibles (een huiselijk tafereel) en The Lord of the Rings (Gollum). Ook in de middeleeuwse gevechtsscènes zijn er enkele wijzigin­gen: hier vinden we shots uit The Chronicles of Narnia en The Lord of the Rings. Een derde reeks vinden we bij de afscheids­ en kus­scènes aan het einde van de film. Nieuw hier zijn Black Swan, Slumdog Millionaire, Ratatouille, Toy Story, Avatar en The Lord of the Rings.

23

G E E R T B O N T E

Na ons romantische filmavontuur gaan we terug naar Art of Disney Animation, deze keer om de attractie écht te bezoeken. Deze attractie heeft niet zo’n hoge herhalingsfactor, maar het was ondertussen alweer een tijdje geleden dat we ’m nog eens gedaan hadden.

Wanneer we terug buiten komen, stellen we tot onze vreugde vast dat de zon er is. We trekken richting Toy Story Playland, waar het erg druk is. We willen het park nog eens vanuit de hoogte bekijken met Toy Soldiers Parachute Drop, maar dat blijkt helaas niet te kunnen. De attractie is tijdelijk gesloten wegens te veel wind. Jammer. Bij RC Racer bedraagt de wachttijd in de ge­wone rij 50 minuten, die in de single rider line zelfs 60 minuten. Dat vinden we een beetje de omgekeerde wereld. Of zouden ze misschien met opzet foute informatie geven om single riders te ontmoedigen? In ieder geval, als we straks Stars ’n’ Cars willen zien, kunnen we ons niet veroorloven om zo lang in de rij te gaan staan.

In afwachting dat de parade begint, gaan we nog even shop­pen in Legends of Hollywood (Studio 1). Behalve merchandising voor Frankenweenie (de nieuwe film van Tim Burton) vind ik er tot mijn grote vreugde heel wat Star Wars­spullen. De avond

24

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

vóór we naar hier vertrokken vernam ik nog het nieuws dat Dis­ney zopas Lucasfilm heeft opgekocht, de filmmaatschappij van Star Wars­maker George Lucas. En dat Disney meteen van plan is om in 2015 Star Wars: Episode VII in de zalen te brengen! Als dat geen goed nieuws is! Nou ja, we moeten natuurlijk afwachten, want het zou ook kunnen tegenvallen, maar ik hoop uiteraard dat ze de fans niet zullen teleurstellen.

Disney en Lucasfilm werkten al langer samen, getuige de Star Wars Weekends in de Disney Hollywood Studios in Orlando, en de Star Wars­ en Indiana Jones­attracties in verscheidene Disney­parken. Wat mij betreft is Disney/Lucasfilm een prima combina­tie. In de shops waren vroeger ook al veel Star Wars­spulletjes te koop, maar ik heb de indruk dat het er nu meer zijn. Er zijn ook een aantal Disney/Star Wars­crossover­figuurtjes, zoals bv. Mic­key verkleed als Jedi, met lichtsabel, Minnie als Prinses Leia, of Goofy als Jar Jar Binks. Best grappig.

Ongeveer een kwartiertje voordat de parade begint, vinden we nog een mooi plekje in de buurt van La Terrasse. Even later rijden de paradewagens aan ons voorbij. We kennen deze parade natuurlijk al uit ons hoofd. Vóór Stars ’n’ Cars naar Parijs kwam, hadden we hem al gezien in Orlando, zij het in een iets andere

25

G E E R T B O N T E

vorm en onder de naam Disney’s Stars And Motor Cars Parade, maar met dezelfde open Chevrolets.

Na de parade verhuizen we van de Walt Disney Studios naar het Disneyland Park, want we willen vandaag ook nog eens Dis-ney Magic On Parade zien. Maar eerst maken we nog enkele foto’s bij de grote ‘20’ bij het binnenkomen van het park. Miche stelt voor om te wachten met eten tot wanneer het park sluit, maar op die beslissing zal ze snel terugkomen.

Om twintig voor vier staan we in de wachtrij (!) bij Alice’s Cu-rious Labyrinth. We kunnen ons de tijd niet meer herinneren dat er bij deze attractie nog een wachtrij stond. De mensen worden met mondjesmaat naar binnen gelaten. Maar goed, beter zo dan dat het binnen krioelt van het volk, dan is het ook niet leuk meer. Voor we in de rij zijn gaan staan, hebben we eerst nog een paar foto’s gemaakt bij de tafel en de stoelen. Eenmaal in het doolhof valt het nu reuze mee: het is niet overdreven druk en we botsen niet tegen andere bezoekers aan. Bij het Queen of Hearts Castle gaat Annelies alleen naar boven, terwijl Miche en ik wachten bij de spiegel. We hebben de toren vroeger al vaak genoeg beklom­men.

Onze volgende attractie is een boottochtje doorheen Le Pays

26

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

des Contes de Fées, waar we na een korte wachttijd van iets meer dan vijf minuten moeten vaststellen dat er een beetje water in ons bootje staat.

En dan is het weer tijd voor de parade. We staan ietsje dichter bij het kasteel dan gisteren, en stellen vast dat de parade vandaag uit de andere richting komt. Gisteren kwamen de wagens uit Main Street richting It’s A Small World, vandaag leggen ze het omgekeerde parcours af. Ik heb gisteren voldoende foto’s ge­maakt. Ik besluit dus om vandaag mijn camera in mijn tas te la­ten zitten en gewoon van de parade te genieten. Ik kan je verze­keren dat het een compleet andere ervaring is! Gisteren was ik vooral druk bezig om goede foto’s te maken, alles zo goed moge­lijk in beeld te krijgen en vooral niets te missen. Vandaag kijk ik zonder oculair naar de floats, de dansers en de figuren die voor­bij komen. Ik heb een veel ruimer blikveld en zie veel meer din­gen tegelijk. Misschien moet ik maar eens vaker mijn camera op­zij leggen…

Tijdens het wachten op de parade hebben we besloten dat we toch niet tot vanavond zullen wachten met eten. We zijn overeen­gekomen om vandaag voor een tweede keer naar Plaza Gardens te gaan. Het eten is ons daar gisteren bijzonder goed bevallen, en

27

G E E R T B O N T E

het buffet bevat nog heel wat spijzen waar we gisteren niet van geproefd hebben, dus wat afwisseling betreft is het geen pro­bleem. Wanneer de laatste paradewagen ons gepasseerd is, stap­pen we er mee achteraan, rond Central Plaza, tot aan Plaza Gar­dens. Van zodra er wat beweging komt in de mensenmassa, spoeden we ons naar de ingang van het restaurant. We zijn blijk­baar niet de enigen met dat idee, want er komt nog meer volk in de rij staan. Maar net als gisteren is het geen probleem om een ta­feltje te bemachtigen. Even later doen we ons weer tegoed aan een overheerlijke maaltijd. We beginnen met een lekker soepje.

Na het eten kijken we op het infobord en zien dat het maar vijf minuutjes wachten is bij It’s A Small World, maar daar aange­komen blijkt de attractie net gesloten. Er staan nog enkele men­sen aan te schuiven, maar er mogen geen nieuwe bezoekers meer in. Jammer. We zien de theekopjes nog draaien, maar daar aange­komen blijkt dat dat het laatste ritje was en dat we er niet meer in mogen. Blijkbaar wordt alles hier vroeg gesloten om de voorbe­reidingen voor Disney Dreams te kunnen treffen. We willen terug naar Central Plaza, maar de doorgang door het kasteel is afgeslo­ten. Ook langs het kasteel kunnen we niet meer. Via Adventure­land dan maar en meteen linksaf? Neen, dat mag niet. Daar staan

28

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

cast members de weg te versperren. Uiteindelijk moeten we het halve park rond lopen, via Skull Rock en La Cabane des Robinson, tot we uiteindelijk via de Adventureland Bazar weer op Town Square uitkomen. Uiteindelijk hebben we niets meer kunnen doen, hebben we een behoorlijk eind gelopen en zijn we weer uitgekomen waar we vertrokken waren. Ondertussen staat er na­tuurlijk al heel wat volk te wachten op het avondspektakel, en we besluiten aan deze kant van het centrale plein te blijven, dicht bij de hoofdingang van Adventureland. We hebben hier een goed uitzicht op het kasteel. Ondertussen is in het oosten de net niet meer volle Maan opgekomen boven Space Mountain – hoe toepas­selijk! De Maan wordt vergezeld van een bijzonder helder licht­puntje: de planeet Jupiter.

Maar erg lang kunnen we niet van een heldere hemel genie­ten. Er komen grijze wolken opzetten en enkele minuten later be­gint het lichtjes te regenen. Ik haal mijn paraplu boven, en hoop dat de regen straks overgaat.

Gisteren sloot het park om 19.00 uur en begon Disney Dreams om 18.30 uur. Vandaag sluit het park om 20.30 uur, dus we den­ken dat Disney Dreams ook weer een half uurtje eerder gaat be­ginnen, om 20.00 uur dus. Maar we ondervinden al snel dat ze bij

29

G E E R T B O N T E

Disney toch een andere logica hanteren dan wij. Wanneer we rond acht uur nog altijd geen aankondiging via de luidsprekers gehoord hebben, vrezen we dat er wat uitstel komt omwille van de regen, maar later blijkt dat toch niet de reden. Om tien voor half negen komt de aankondiging dat de show over tien minuten begint.

Gelukkig is het ondertussen opgehouden met regenen, en kunnen we onder een droge hemel genieten van licht, muziek, water, lasers en vuur. Het is alweer een fantastische beleving, en we prijzen ons gelukkig dat we meerdere dagen in het resort ver­blijven, waardoor we dit meer dan een keer kunnen zien. Sommi­ge dagjesmensen zijn ondertussen alweer naar huis, wellicht zon­der goed te beseffen wat ze eigenlijk allemaal moeten missen!

Wanneer het feest gedaan is, verlaten we het park en gaan we weer richting hotel. Maar in de Disney Village blijven we even staan kijken naar het showtje dat daar opgevoerd wordt op het podium dat we eerder hebben gezien. Een jongleur haalt ontzag­wekkende kunsten uit met de diabolo. Wanneer het showtje afge­lopen is, gaan we nog wat shoppen. Niet in de World of Disney deze keer, maar in de oude vertrouwde Disney Store.

Terwijl Miche en Annelies op zoek gaan naar enkele souvenir­

30

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

tjes, wordt mijn aandacht getrokken door een groot display met de tekst ‘Build your own lightsaber’. Inderdaad: daar hebben we de alom aanwezige Star Wars­merchandizing weer. Wie een licht­sabel wil, kan er hier zelf een bouwen. In verscheidene vakken liggen allerlei onderdelen, en er staan instructies hoe je het re­kwisiet in elkaar kunt steken. Het lijkt een beetje op het systeem van Meneer Aardappelhoofd: je zoekt allerlei onderdelen bij elkaar en bouwt je ding. Maar bij een lichtsabel is er natuurlijk minder ruimte voor improvisatie. Voor 29,99 euro heb je al een single blade lightsaber, en voor amper drie euri meer zelfs een double blade exemplaar! Maar ik laat me er niet toe verleiden om er een te bouwen, laat staan te kopen. Ik mag dan wel een Star Wars­fan zijn, ik verzamel geen speelgoed en bovendien zijn wapens hele­maal mijn ding niet, ook niet als ze nep zijn. Maar ik vind het na­tuurlijk wel leuk om even te staan kijken naar de mensen die er wel een bouwen. Een cast member houdt de stand in het oog en zorgt ervoor dat er geen al te grote chaos ontstaat. Verloren ge­legde of achtergelaten onderdelen legt hij weer keurig op hun plaats. In de winkel zijn natuurlijk nog meer Star Wars­dingen te koop, en ik neus er graag eens in rond.

Wanneer Miche en Annelies hun aankopen gedaan hebben, wandelen we via Lake Disney weer naar hotel Newport Bay Club. We hebben een sms’je van Geert en Gina gekregen, en Mi­che belt hen op om af te spreken voor morgen. Na hun bezoek aan de kastelen van de Loire verblijven ze vannacht in een hotel ergens ten zuiden van Parijs, in de buurt van Versailles. Ze ko­men morgen naar Disneyland en hopen hier tussen half elf en elf uur te arriveren. Ze zullen ons een sms’je sturen wanneer ze de parking oprijden.

Dag 3 – vrijdag 2 november 2012

Vandaag ontbijten we in het Disneyland Park. Maar eerst moeten we helaas nog koffers pakken – dat hebben we voor een groot deel gisteravond al gedaan, en maken de vervelende klus nu af. Daarna brengen we onze bagage naar de auto. Wanneer we bij de

31

G E E R T B O N T E

restaurants passeren, merken we dat er lange rijen mensen staan aan te schuiven. Gelukkig hoeven we hier niet te wachten.

Het is voorlopig nog zonnig en droog weer, maar er is regen voorspeld en ik neem dus voor de zekerheid mijn paraplu mee.

Op vertoon van ons hotelpasje (en onze tickets natuurlijk) mo­gen we het park in. Maar veel attracties zullen we tijdens deze Extra Magic Hours niet doen. Om exact kwart voor negen gaan we binnen bij Au Chalet de la Marionnette. Het is er behoorlijk druk, maar we vinden snel een vrije tafel. Het ontbijt is hier van vergelijkbare kwaliteit als in ons hotel, maar vandaag moeten we wel met plastic bestek eten uit kartonnen bordjes, en koffie en fruitsap drinken uit kartonnen bekertjes. Maar dat is natuurlijk geen enkel bezwaar om het ons weer lekker te laten smaken. De heerlijke broodjes gaan hier even goed naar binnen als in de Yaght Club. Miche doet zich weer tegoed aan de Petit Gervaitjes, en we sluiten de maaltijd af met een kommetje vers fruit. Zo kun­nen we er weer enkele uren tegenaan.

Na ons ontbijt kunnen we nog welgeteld een kwartiertje ge­nieten van de Extra Magic Hours. Er staat een korte wachtrij bij Mad Hatters Tea Cups, dus we gaan aanschuiven. Daarna gaan we eens kijken bij It’s A Small World. Ook hier is de wachtrij niet erg

32

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

lang. Wanneer ons bootje naar binnen vaart, valt ons meteen de muziek op. Het is niet de gewone muziek, maar de kerstversie. Al gauw zien we de Rialtobrug van Venetië, met een Venetiaanse gondel erbij. Dat brengt natuurlijk bij ons alle drie meteen herin­neringen naar boven aan onze vakantie van de voorbije zomer. Bij de Taj Mahal blijken op één na alle poppetjes aan de rechter­kant verdwenen.

Ondertussen hebben we een sms’je van Geert gekregen. Gina, Geert en Inez zijn aangekomen op de parking. We hebben afge­sproken dat ze naar de uitgang van het Disneyland Park zullen komen en daar op ons wachten. Gina en Geert hebben al een toe­gangsticket, maar Inez nog niet. Geen probleem, want wij hebben toch een kaartje over.

We verlaten Fantasyland, en terwijl ik me naar de uitgang be­geef, blijven Miche en Annelies bij het Théâtre du Château, want hier begint straks weer Mickey’s Halloween Treat in the Street, en Annelies wil dat showtje dolgraag nog een keer zien.

Bij de uitgang zie ik Gina, Geert en Inez meteen staan. Ik geef hen het kaartje voor Inez, en we gaan samen terug het park bin­nen. Gina heeft een document bij dat ze eerst in City Hall mag in­wisselen tegen een VIP­fastpass. We prijzen ons gelukkig dat

33

G E E R T B O N T E

Gina connecties heeft bij Disney. Op die manier heeft ze een VIP­fastpass voor ons zessen kunnen regelen. Hiermee kunnen we om het even wanneer bij iedere fastpass­attractie meteen via de fastpass­ingang naar binnen, zonder eerst te moeten aanschuiven en zonder dat we rekening moeten houden met terugkomtijden. Bijzonder handig, als je ’t mij vraagt…

Wanneer we klaar zijn bij City Hall, regent het. We lopen via de Liberty Arcade naar Central Plaza en zo verder naar het Théâ-tre du Château. Maar daar is van het showtje niets meer te mer­ken. Is het al afgelopen? We lopen even het kasteel binnen om er te schuilen voor de regen en even de smartphone te checken om te zien of Miche en Annelies een sms’je gestuurd hebben, maar dat laatste is al niet meer nodig. Wanneer we het kasteel naderen, zien we hen onder de poort staan. Ze begroeten Gina, Geert en Inez. Vooral Inez is blij dat ze Annelies terugziet, en de twee trek­ken meteen met elkaar op. Ondanks het grote leeftijdsverschil – Annelies is 18, Inez 8 – kunnen ze het prima met elkaar vinden.

Omdat het regent, besluiten we eerst enkele binnenattracties te doen. Inez heeft al te kennen gegeven dat ze dolgraag naar Space Mountain wil. Na de bijzonder heftige rit in Space Mountain vorig jaar heb ik me voorgenomen om de attractie deze keer over te slaan. Ik was toen helemaal door elkaar geschud. Geert wil er ook niet in, maar enigszins tot mijn verbazing zijn de dames alle vier heel enthousiast over hun nakende ruimtevlucht. En ik dacht dat Gina niet van heftige attracties hield?

Ondertussen ga ik met Geert naar Les Mystères du Nautilus. Niet meteen een topattractie, maar wel goed om de tijd mee te vullen, en droog, want het ziet er niet meteen naar uit dat het snel zal ophouden met regenen. De meeste bezoekers lopen deze attractie achteloos voorbij, en ook Geert is hier nooit eerder ge­weest. Een wachtrij is er natuurlijk niet, we kunnen meteen naar binnen lopen. Eerst moeten we een lange gang door, die meer weg heeft van een mijngang dan van een onderzeeër, maar dan komen we aan bij het legendarische schip van de al even legen­darische kapitein Nemo. Bij het bezoek aan Nemo’s slaap­ en werkkamer bekijken we de kaarten, de boeken en de vele andere rekwisieten die hier aanwezig zijn. Op een bepaald moment zien

34

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

we door een glazen koepel in de wand van het schip een reusach­tige octopus op ons afkomen. Hij lijkt in het water te zitten, maar dat is maar schijn. Ik wijs Geert erop dat de koepel bestaat uit een dubbele glazen wand, met water en opborrelende luchtbellen ertussen. De animatronic zelf zit volledig in het droge.

Na ons bezoek aan de Nautilus zijn de dames natuurlijk nog niet terug van hun ruimtereis, en we brengen de resterende tijd door in Star Traders, de vlakbij gelegen shop met een ruim assor­timent aan Star Wars­merchandizing.

Even later zijn de anderen terug. Enigszins tot mijn verbazing beweren ze allemaal dat de rit met de indoorachtbaan bijzonder soepel verlopen is. Hmmm… Wellicht heeft de rollercoaster dan toch een grondige onderhoudsbeurt gekregen.

We lopen terug en besluiten om bij Buzz Lightyear Laser Blast langs te gaan. Er staat een lange rij, en ook bij de fastpass­ingang staan mensen te wachten tot het moment van hun terugkomtijd aangebroken is, maar wij mogen meteen binnen. Dat is de max, zo’n VIP­fastpass. Ik moet onthouden dat we eens wat vaker met Geert en Gina naar Disneyland moeten komen.

Maar een fastpass, zelfs een VIP­fastpass, betekent natuurlijk niet dat je meteen aan de beurt bent. Zelfs al mogen we via de

35

G E E R T B O N T E

fastpass­ingang naar binnen, we moeten toch nog een (weliswaar veel kortere) wachtlus volgen. Op een bepaald moment komen we bij de plek waar anders de Buzz­animatronic staat, maar hij is onopvallend en compleet aan het oog onttrokken. Er hangt een strak gordijn voor – het lijkt wel een flink uit de kluiten gewassen douchegordijn – dat bedrukt is met hetzelfde soort illustraties dat je hier op de wanden aantreft. Daardoor valt het eigenlijk nauwelijks op dat hier iets weggestopt wordt. Ik slaag erin om door een kier in het gordijn heel even naar binnen gluren, waar ik het binnenwerk van de audio­animatronic bewegingloos kan zien staan. Buzz is dus eventjes ‘out’ voor onderhoud. Zoals hij daar staat, doet hij me wat denken aan de ‘naakte’ C­3PO uit Star Wars: Episode I.

Na Buzz overleggen we wat we nog meer met onze fastpass kunnen doen. Peter Pan’s Flight! We willen door het kasteel naar Fantasyland lopen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In het kasteel blijkt het ontzettend druk te zijn, we komen er nau­welijks doorheen. Zijn al die mensen hier misschien voor de re­gen aan het schuilen? Maar neen, al gauw zien we wat de oor­zaak van deze samenscholing is: hier staan twee characters bij wie je kunt aanschuiven voor een foto of een handtekening: Dr.

36

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

Facilier uit The Princess and the Frog, en even verder Cruella Devil uit 101 Dalmatians. Ik wou Inez nog de draak laten zien, die on­der het kasteel woont, maar door de drukte hebben we de trap naar beneden gewoon gemist. We staan al buiten aan de andere kant van het kasteel, en besluiten eerst naar Peter Pan te gaan. De draak doen we dan wel op de terugweg.

Bij Peter Pan staat ook weer een heel lange rij wachtenden. De rij is zo lang, dat het niet meteen duidelijk is waar de fastpass­rij begint en waar de gewone rij is. We gaan eerst aanschuiven bij wat de denken dat de fastpass­rij is, maar dat blijkt de gewone rij te zijn. Met onze fastpass mogen we toch meteen naar binnen, en luttele ogenblikken later zitten we met ons zessen in een van de zeilscheepjes en vliegen we door het raam de Londense nacht te­gemoet.

Wanneer we buiten komen, besluiten we dat het ogenblik aan­gebroken is om de inwendige mens te versterken. De enige over­gebleven fastpass­attracties in dit park zijn twee openluchtcoas­ters (Big Thunder Mountain Railroad en Indiana Jones et le Temple du Péril), die we niet echt zien zitten in de striemende regen, en Star Tours, die Gina en Geert misschien misselijk maken. Omdat het maar blijft regenen, willen we naar de Walt Disney Studios. Daar zijn heel wat binnenattracties, weten we, en dat park leent zich dan ook beter voor een bezoek op een regendag. Geert stelt voor dat we onderweg halt houden bij Planet Hollywood voor de lunch.

Wanneer we van Peter Pan’s Flight terug richting uitgang lo­pen, gaan we niet door het kasteel, maar erlangs. Al gauw komen we bij de ingang van de Dragon’s Lair. Ook een verborgen attrac­tie, die niet veel mensen weten te vinden. Gina, Geert en vooral Inez zijn erg onder de indruk van deze grote, groene, grollende, rood­ogige en rook­uit­zijn­neusgaten­verspreidende animatro­nic. We verlaten de grot langs de andere kant en blijken uit te ko­men onder de kasteelbrug. We lopen verder via het Théâtre du Château, waar Inez erg opkijkt naar de reuzegrote pompoen die er op het podium staat. Via de Discovery Arcade gaan we naar de uitgang van het Disneyland Park.

Via de buitentrap gaan we binnen in de bol van Planet Holly-wood. Zoals verwacht zijn we niet de enigen die op dit moment

37

G E E R T B O N T E

willen eten – het is nu half twee – en we worden verzocht even in de bar te wachten tot we aan de beurt zijn. Dertig tot veertig mi­nuutjes wachten, wordt ons gezegd. We maken van de gelegen­heid gebruik om in de bar alvast ons aperitiefje te bestellen. Hier staan veel cocktails op de kaart, die allemaal namen van films hebben. Ik kies voor een Terminator, en vind dat bij nader inzien een uitstekende keus.

Uiteindelijk is er toch een uurtje verstreken wanneer we een ronde tafel krijgen toegewezen, waar plaats is voor zes. Miche is blij, want ze zit graag aan ronde tafels. Dan moet er niemand op een hoek zitten en kan iedereen iedereen zien.

Misschien zul je het een beetje zonde vinden dat we midden op de dag zo veel tijd verliezen met tafelen, maar deze ‘verloren’ tijd is ondertussen natuurlijk al ruimschoots gecompenseerd door het gebruik van onze VIP­fastpass, dus we kunnen ons dit extraatje best permitteren. En we hopen stilletjes dat het straks, wanneer we weer buiten komen, misschien over zal zijn met re­genen.

Gina bestelt een slaatje, Miche een steak, Inez een croque, An­nelies en Geert ribbetjes, en ik laat mijn keuze vallen op een heer­lijke pizza Queen met een glaasje witte wijn erbij.

Het is al vier uur in de namiddag wanneer we het restaurant via de shop verlaten en naar de Studios wandelen. Jammer ge­noeg regent het nog steeds, en nog heviger dan voorheen. We stappen recht op de Tower of Terror af, waar we met onze fastpass meteen naar binnen mogen. Gelukkig moeten we niet in de regen staan aanschuiven in de wachtrij. Even later worden we al bin­nengelaten in de bibliotheek, en krijgen we op de oude beeld­buis­tv het zwart­witfilmpje te zien van wat er met Halloween 1939 in het Hollywood Tower Hotel is gebeurd.

Wanneer we uiteindelijk in de lift zitten, worden we weer meegevoerd naar de vierde dimensie. Misschien zijn we een beetje gek, maar we vinden een vallende lift bijzonder leuk! Zo­lang we weten dat we straks weer veilig en wel met onze twee voeten op de grond zullen staan, uiteraard.

Na een kort oponthoud in de gift shop bij de uitgang van de attractie, zien we bij het buitenkomen warempel dat het grijze

38

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

wolkendek plaats gemaakt heeft voor onschuldige witte wolkjes, met hier en daar zelfs enkele stukjes blauwe hemel ertussen. Het is opgehouden met regenen, eindelijk! Hopelijk wil het nu droog blijven voor de rest van de dag.

We overleggen even en besluiten dat onze volgende fastpass­attractie de Aerosmith Rock’n’Roller Coaster wordt. Op het laatste moment besluit Geert om niet met ons mee te gaan, hij wil on­dertussen naar Cinémagique. We gaan dus met ons vijven naar onze favoriete indoorachtbaan van de Walt Disney Studios. Ook via de fastpass­rij duurt het eventjes eer we aan de beurt zijn, maar al snel zoeven we weer ondersteboven door het donker. Ik mag dan wel een late veertiger zijn (volgend jaar vijftiger!), ik voel me nog steeds jong genoeg om hier ten volle van te kunnen genieten.

Wanneer we buiten komen, staat Geert ons op te wachten. Hij was net te laat voor Cinémagique en mocht er jammer genoeg niet meer in, maar we kunnen samen nog naar de voorstelling van half zes. Ondertussen gaat Miche alleen op stap: zij wil dolgraag RC Racer doen en zal haar kans wagen via de single rider line.

Ook al heb ik gisteren Cinémagique al gezien, ik geniet er van­daag weer even veel van, en de anderen ook, heb ik de indruk.

39

G E E R T B O N T E

Alleen Inez is wellicht een klein beetje bang bij de enge scènes uit The Exorcist en The Lord of the Rings, maar gelukkig zitten er niet te veel dergelijke scènes in de film en zijn ze ook snel voorbij.

Na afloop van Cinémagique lopen we een eindje in de richting van RC Racer, en al gauw zie ik Miche op me afkomen. Ze had geluk: ze is twee keer via de single rider line in de attractie kun­nen gaan.

Terwijl de dames gaan shoppen in Legends of Hollywood, ga ik met Geert een kopje koffie drinken in Studio 1. Daarna willen we terug naar het Disneyland Park, want we willen uiteraard ook vandaag Disney Dreams niet missen. Ook Gina, Geert en Inez moeten dit fantastische spektakel beslist met hun eigen ogen aan­schouwen. Het lijkt er heel sterk op dat het nu droog blijft, dus we hoeven niet bang te zijn dat Disney Dreams afgelast wordt om­wille van het weer.

Maar dan stelt Geert ineens vast dat hij zijn entreekaartje ner­gens meer kan vinden. Dat heeft hij natuurlijk wel nodig, als hij het andere park nog binnen wil komen. We gaan naar Studio Ser-vices op Front Lot om het probleem te melden. We worden er ge­holpen door de Nederlandse cast member Tamara, die Geert niet ‘zomaar’ een nieuw kaartje kan geven, maar eerst het nummer

40

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 2

van het verloren gegane ticket moet zien te achterhalen. Het blijkt wat voeten in de aarde te hebben en het duurt even, maar uiteindelijk komt ze met een vervangticket aandraven. Aan de hand van de ticketnummers van de overige leden van ons gezel­schap heeft ze kunnen zien op welk moment we de Studios wa­ren binnengekomen, en aangezien Geert en Gina allebei kaartjes hadden die in België aangeschaft waren, heeft Tamara zo het nummer kunnen achterhalen.

Zo, dat probleem is van de baan. Nu op naar het Disneyland Park. We laten Main Street weer links liggen – neen, rechts eigen­lijk – en lopen via de Liberty Arcade. Ik maak van de gelegen­heid gebruik om Inez, Gina en Geert nog een van de verborgen plekjes van Disneyland te laten zien: het Statue of Liberty Tableau, het tafereel van de inhuldiging van het Vrijheidsbeeld in New York op 28 oktober 1886.

Het is nog te vroeg om een plekje voor Disney Dreams op te zoeken, dus trekken we naar Frontierland. We zetten een laatste keer onze fastpass als joker in voor een wilde rit met de Big Thunder Mountain Railroad, in het donker.

Daarna maken we nog enkele foto’s bij de pompoenmannen en ­vrouwen die in de buurt van Fort Comstock staan. Wanneer een groepje landgenoten ons vraagt om hun hele groep op de foto te zetten, vragen we natuurlijk een wederdienst, zodat we zelf ook een groepsfoto van ons zessen hebben.

En dan begint het stilaan tijd te worden voor Disney Dreams. Het is al behoorlijk druk op Central Plaza en we vinden een plek­je wat verder van het kasteel, maar we kunnen alles goed zien. Alleen moet Geert Inez af en toe een beetje de hoogte in tillen.

En dan is onze laatste dagje in de Disney­parken ten einde. We lopen samen naar de uitgang, en aangekomen bij de Disney Village nemen we afscheid. Gina, Geert en Inez gaan richting parking; wij gaan terug naar ons hotel, waar onze auto nog altijd op ons staat te wachten. Onderweg komen we in de Village nog drie vreemde wezens tegen op bokkenpoten: het zijn faunen, die de mensen een beetje aan het schrikken maken.

We drinken nog iets in de Fishermen’s Wharf, en daarna rijden we naar huis. Ik heb op de heenrit al bijgetankt, dus de terugrit

41

G E E R T B O N T E

kunnen we in één keer doen zonder tanken. Het duurt niet lang of Annelies verzinkt in een diepe slaap. Het is al een stuk na mid­dernacht wanneer we weer thuis zijn. Morgen lekker uitslapen.

Slotbeschouwingen

Ondanks het minder goede weer van de tweede en vooral de derde dag, is ook deze dertiende DLP­trip weer bijzonder goed meegevallen. Ik ken mezelf en weet de combinatie veel volk plus regen na een tijdje onvermijdelijk op mijn humeur gaat werken, maar dankzij de VIP­fastpass van Gina en Geert hebben we nooit ergens in de regen moeten staan aanschuiven en hebben we on­danks de drukte toch veel kunnen doen. Op die manier is het na­tuurlijk wel weer leuk. Dank je wel, Gina, Geert en Inez, dat we van jullie gezelschap konden genieten en dat we van jullie VIP­fastpass konden meeprofiteren.

issuu.com/gebo007/docs/dlp2012

42