Disneyland Parijs 2014 – Zomertrip

Disneyland Parijs 2014Disneyland Parijs 2014

Zomertrip: 20-23 juliZomertrip: 20-23 juli

Geert BonteGeert Bonte

© 2014 Geert Bonte

Op dit werk is een Creative Commons-licentie (cc by-nc-nd 3.0) van toepassing. Je mag dit werk doorsturen naar anderen, maar er geen ver-anderingen in aanbrengen en het niet commercieel exploiteren.

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/nl

Zomertrip: 20-23 juli

Inleiding

Vorig jaar zijn we niet naar Disneyland Parijs geweest, en daar-om hebben we dit jaar iets goed te maken. Ons vorige bezoekje dateert ondertussen alweer van Halloween 2012. Annelies weet voorlopig enkel dat we deze zomer weer naar Parijs gaan. Wat ze nog niet weet, is dat we deze keer van plan zijn een jaarpas aan te schaffen en in het komende jaar nog een paar keer terug te komen.

Van de drie soorten jaarkaarten die Disneyland Parijs aan-biedt (Francilien, Fantasy en Dream), kiezen we voor de Dream-pass. Dat is de duurste kaart, maar ze biedt ook de meeste voor-delen. De Francilien-pass is eigenlijk voornamelijk bedoeld voor de lokale bevolking, en heeft net als de Fantasy-pass het nadeel dat hij niet elke dag geldig is. In tegenstelling tot de andere jaar-kaarten is de Dream-pass wel het hele jaar door geldig, ook op speciale dagen zoals Halloween. Met deze pas krijgen we ook een grotere korting in de shops, bij het boeken van een Disney-hotel en op speciale avondhappenings zoals de halloweenavon-den.

Als we het een beetje handig aan boord leggen, kunnen we ook nog eens 10 % korting krijgen op de aanschaf van onze jaar-kaarten. Dat kan via het zogenaamde ‘parrainage’-systeem. Hiermee doen bestaande jaarkaarthouders voordeel wanneer ze nieuwe jaarkaarthouders aanbrengen. De nieuwe jaarkaarthou-der krijgt dan 10 % korting op de aanschafprijs, terwijl de be-staande jaarkaarthouder een stempel krijgt op het speciale ‘Bon Parrainage’-formulier. Met drie stempels kan de bestaande jaar-kaarthouder dan een jaar lang gratis verlenging krijgen. Beide partijen doen dus voordeel met het systeem, en we hebben met

3

D I S N E Y L A N D P A R I J S 2 0 1 4

Filip en Sophie afgesproken dat we samen van dit systeem ge-bruik zullen maken. (Die afspraak moest natuurlijk wel in het geheim gebeuren, want voor Annelies moesten de jaarpassen een verrassing blijven.)

We kiezen deze keer voor het eerst voor een van de partner-hotels, namelijk het Magic Circus Hotel, dat net buiten de ring ligt en net als de Disney-hotels een gratis shuttlebusverbinding heeft met de parken. We hebben het Magic Circus Hotel verras-send voordelig kunnen boeken via hotels.com (booking.com bleek maar liefst 80 % duurder!).

Het wordt een vierdaagse trip, waarvan we drie dagen in de parken en een dag in Parijs willen doorbrengen.

Waar we het meest naar uitkijken is het gloednieuwe Rata-touille-gedeelte in de Walt Disney Studios, met een nieuwe ride en een nieuw restaurant. Later dit jaar wordt er ook een nieuwe shop geopend, dus daarvoor zullen we nog eens moeten terug-komen (maar met onze jaarkaarten kan dat natuurlijk geen pro-bleem zijn).

Mijn gezinsleden beginnen ondertussen wellicht stilaan de tel kwijt te raken, maar ik houd de data van al onze Disney-trips netjes bij. Dit wordt onze 14e trip naar Disneyland Parijs en

4

http://www.booking.com/

http://www.hotels.com/

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

onze 18e trip naar een Disney-resort. Na deze trip zal de teller van het aantal Disney-parkdagen op 62 staan (waarvan 25 in Or-lando en 37 in Parijs). Dat begint aardig te tellen …

Wie 62 dagen in een Disney-park schromelijk overdreven vindt, moet zich natuurlijk wel realiseren dat het hier ondertus-sen om een periode van meer dan 22 jaar gaat, dus dat is gemid-deld genomen nog geen 3 dagen per jaar. Dat kun je bezwaarlijk overdreven noemen, niet? En die parkdagen zijn verdeeld over de twee parken in Parijs, de vier grote parken in Orlando en de drie waterparken in Orlando (waarvan eentje ondertussen niet meer bestaat).

Dag 1 – zondag 20 juli 2014

We hebben er bewust voor gekozen om op een zondagochtend te vertrekken, zo hebben we alvast geen last van ochtendspits-problemen. Gisteravond ben ik vroeg (nou ja) onder de wol ge-kropen, want doordat we vandaag al voor dag en dauw (om half zes!) willen vertrekken en we misschien wel tot sluitingstijd in het park zullen blijven, zal het een vermoeiende dag worden.

5


Na een vlotte, probleemloze rit met ongeveer halfweg een korte stop om bij te tanken – zo moeten we niet meer tanken op de terugweg – komen we aan bij het Magic Circus Hotel, waar we inchecken en onze bagage achterlaten. Onderweg hebben we maar een klein beetje regen gehad. Gisteren was het een bijzon-der warme zomerdag, maar na het stevige onweer van de voor-bije nacht lijkt het vandaag (gelukkig) wat afgekoeld.

Na het inchecken rijden we meteen door naar het Disneyland Park, waar we afgesproken hebben om Filip en Sophie te ont-moeten bij City Hall. Met onze dagtickets, die ik via het internet heb besteld zodat we niet bij de kassa moeten aanschuiven, gaan we het park in.

Miche heeft Filip via sms laten weten dat we er zijn, en even later kunnen we elkaar begroeten. Het is nog niet zo lang gele-den dat we elkaar gezien hebben: van de opening van het zand-sculptuurfestival in Oostende, dat dit jaar helemaal in het teken van Disneyland Parijs staat.

We lopen samen naar het Bureau Passeport Annuel (tegen-over de Royal Castle Stage), waar we een klein half uurtje moe-ten aanschuiven vooraleer we aan de beurt zijn. Even later stap-pen we trots buiten met onze Dream-passen en ons eerste issue

6

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

van Envie de +, het magazine voor jaarpashouders. Filip en Sop-hie hebben nu een formulier met drie stempels, waarmee ze een van hun eigen jaarpassen gratis een jaar kunnen verlengen.

Filip heeft gereserveerd in het Restaurant des Stars voor 12.30 uur. We hebben dus nog ruim de tijd om een attractie te doen en ons dan naar het Walt Disney Studios Park te begeven. We gaan even kijken bij Pirates of the Caribbean. Filip loodst ons erheen via een overdekte galerij die van bij de grote poort van Adventu-reland tot aan de ingang van de piratenattractie leidt. Moeten we onthouden voor als het regent. Onderweg komen we de lamp van Aladdin tegen. Wanneer Annelies erover wrijft, horen we de stem van de geest, maar we kunnen niet goed begrijpen wat hij zegt. Wanneer we nog eens proberen, blijft het stil.

Aangekomen bij de piraten merken we dat de wachtrij toch net iets te lang is. Filip heeft een ander voorstel: Phantom Manor. Daar valt de wachttijd reuze mee. Na amper één minuutje mo-gen we al naar binnen.

Na Phantom Manor gaan we naar het andere park. We gebrui-ken nu voor het eerst onze gloednieuwe jaarpassen om de Walt Disney Studios binnen te gaan. Het besef dat we met dit pasje een jaar lang onbeperkt beide parken in en uit kunnen, geeft een bijzonder leuk gevoel. Op Front Lot raden Filip en Sophie ons aan meteen bij Studio Services te reserveren voor ons restau-rantbezoek van morgen. Morgen willen we immers het nieuwe Ratatouille-restaurant Bistrot Chez Rémy uitproberen. Reserve-ren houdt verder geen enkele verplichting in, legt Filip nog uit. Mochten we toch nog van gedachten veranderen en ergens an-ders of op een ander moment willen eten, dan kan dat altijd nog. Ik overleg even met Miche en maak een reservatie voor 14.00 uur.

Wanneer we Studio 1 buiten komen, lopen we enkele beken-den tegen het lijf: Peter De Ruddere en zijn vrouw, wiens naam ons ontsnapt is. Deze mensen wonen bij ons in de buurt, weten we, op amper enkele straten bij ons vandaan, maar we zijn ze in Brugge nog nooit ergens tegengekomen. Als we ze tegenkomen, is dat altijd in het buitenland. Vorig jaar nog bleken ze in het-zelfde hotel te logeren als wij toen we in Orlando verbleven.

7


Wat is de wereld toch klein, nietwaar? Ze worden vergezeld door Matthias Degryse (webmaster van de Disney-fansite pixiedust.be), die we ook al ontmoet hadden op het zandsculp-tuurfestival.

Er is nog net wat tijd om even bij te praten (o.a. over de Dis-ney-cruise die Peter en zijn vrouw onlangs gedaan hebben en waar ze – hoe kan het ook anders? – vol lof over zijn), maar daarna moeten we ons naar het restaurant begeven.

Alle verwijzingen naar Ratatouille zijn ondertussen weer uit dit buffetrestaurant verdwenen. Logisch, want Rémy en Émile hebben nu hun eigen restaurant aan de andere kant van het park, waar we straks even een kijkje gaan nemen.

Aangezien we vandaag erg vroeg ontbeten hebben, hebben we heel veel honger. We passeren dus meermaals langs het uit-gebreide buffet, waar iedereen iets naar zijn of haar smaak vindt. Aan de kassa krijgen we een tegoedbon waarmee we in de na-middag een gratis drankje kunnen halen. Voor zover we ons her-inneren, is dit voor het eerst. Filip legt ons uit dat hij dit al vaker meegemaakt heeft.

Na de lunch wandelen we naar het nieuwe deel van het park: de Place de Rémy, een plein dat heel erg aan Parijs doet denken.

8

http://www.pixiedust.be/

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

Bij het benaderen van het plein worden we begroet door twee muzikanten die voor de nodige sfeer zorgen. De een speelt viool, de andere accordeon. Sophie gaat even bij hen staan voor een foto, en daarna ook Annelies. Filip en ik leggen het geheel vast op video. De muzikanten spreken gebroken Engels met een erg sterk Frans accent. Ik weet niet of dat accent gespeeld is of niet, maar in ieder geval brengt het ons in de juiste stemming.

Het plein is bijzonder mooi gemaakt. Het wordt aan drie kan-ten omgeven door gebouwen. Een van de gebouwen huisvest de nieuwe attractie, die de naam Ratatouille: L’Aventure Totalement Toquée de Rémy heeft meegekregen. Een hele mond vol, maar in het Engels is het gelukkig een stuk korter: Ratatouille: The Ad-venture. In de praktijk zegt iedereen natuurlijk gewoon Rata-touille. Links daarvan bevindt zich het nieuwe restaurant: Bistrot Chez Rémy, en rechts de nieuwe shop Chez Marianne – Souvenirs de Paris, die echter pas later dit jaar open gaat. Op het plein staat wel al een kraampje met merchandising, dat ook de naam Chez Marianne draagt.

Langs de toegangsweg vind ik een straatnaambordje: ‘Rue Auguste Gusteau’. De beeltenis van Gusteau, de fictieve meester-kok naar wie het restaurant uit de film genoemd is, vinden we

9


ook aan de onbebouwde kant van het plein, boven de tunnel die naar Toy Story Playland leidt.

De nieuwe attractie heeft drie ingangen: rechts de gewone in-gang, met een aangekondigde wachttijd van 70 minuten. Links de fastpass-ingang, en in het midden de single riders-ingang, met een wachttijd van 10 minuten. De keuze is snel gemaakt, en we gaan binnen als single riders. Hierdoor zullen we elk apart zitten, weten we, maar dat deert ons niet. Ons geduld wordt ge-lukkig niet al te lang op de proef gesteld.

Ratatouille: L’Aventure Totalement Toquée de Rémy is uniek in zijn soort. Het is een dark ride gecombineerd met een 3d-film. Je krijgt een 3d-brilletje van het soort dat ook bij Kinepolis ge-bruikt wordt, dus niet zoals de brilletjes van bij Captain eo. De voertuigjes bieden plaats aan zes personen: drie vooraan en drie achteraan. Ze rijden niet op tracks maar bewegen zich autonoom en maken daarbij gebruik van een lokaal plaatsbepalingssys-teem, enigszins vergelijkbaar met gps.

Er vertrekken telkens drie wagentjes. Bij aankomst en vertrek lijken de voertuigen een beetje chaotisch en kriskras door elkaar te bewegen, maar vergis je niet: dit is een minutieus georches-treerd ballet, zonder enig gevaar voor onderlinge botsingen. Al

10

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

gauw rijden we de wereld van Ratatouille binnen. Een zwevende 3d Gusteau nodigt ons uit om verder te gaan. De drie wagentjes houden halt voor een reuzegroot projectiescherm, waarop we een glazen dak zien waarop de ratten heen en weer lopen. Plots klapt het glas naar binnen en we vallen omlaag in de keuken van Gusteau’s. En dan begint een helse tocht over de keukenvloer, gebaseerd op een van de meest actievolle scènes uit de film. We komen terecht in de koelkast, gaan even schuilen onder de oven en voelen de warmte boven onze hoofden wanneer het vuur plots opflakkert. Alles is erg groot, want als toeschouwer bekij-ken we de wereld nu vanuit het standpunt van de ratten.

Even later ontsnappen we maar net aan het paniekerige ge-graai van Skinner en worden we door Linguini geholpen om te ontsnappen. Dit is een totaalbeleving: we bewegen door een echt decor, krijgen daarbij 3d-beelden te zien die zowat ons hele ge-zichtsveld vullen, voelen de warmte van de oven, snuiven de geuren op van het eten dat in de keuken bereid wordt en voelen de spetters in ons gezicht wanneer een champagnefles ontkurkt wordt. De voertuigjes rijden door een echt decor van de ene scè-ne naar de andere. Nu eens houden de drie voertuigjes samen halt om gezamenlijk een filmscène op een groot scherm te bekij-

11


ken, dan weer gaat ieder voertuigje in een eigen nis en wordt het 3d-beeld op een kleiner scherm geprojecteerd.

Deze attractie werd pas op 10 juli officieel geopend en is dus nog gloednieuw. Wanneer het wat kalmer is en de wachtrijen wat minder lang zijn, moeten we beslist ook eens via de gewone wachtrij naar binnen, want die is op zich erg mooi om te zien, aldus Sophie en Filip. Ze raden ons aan om een half uur voor openingstijd al naar het park te komen en meteen naar hier te komen. Of dat ons ook lukt, valt nog te bezien. We zijn namelijk niet zo’n vroege opstaanders …

We hebben erg van de dolle rit genoten en besluiten ’m met-een nog een keer te doen. Met de relatief korte wachttijd bij de single riders-rij kunnen we ons dat gemakkelijk permitteren. We zijn erg tevreden dat we de nieuwste attractie op dag 1 van ons verblijf al meteen twee keer hebben kunnen beleven. Bij het ver-laten van de attractie kun je overigens door een glazen wand even een blik werpen in het interieur van Bistrot Chez Rémy, het nieuwe restaurant.

Na ons rattenavontuur blijven we nog even nagenieten van de sfeer op de Place de Rémy en bekijken we nog eens alle leuke details die hier verwerkt zijn. Zowat alle elementen van de fon-

12

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

tein op het plein zijn gebaseerd op ratten. Je vindt de ratten ook afgebeeld op de riooldeksels, de bovenkant van kleine groene paaltjes die er staan is een witte koksmuts, en in een aantal van de lantaarns op het plein zijn de silhouetten van ratten te zien.

Filip stelt voor om nu terug naar het Disneyland Park te gaan, waar even na drieën nog iets te beleven valt op Main Street. Zo gezegd, zo gedaan, en even later zijn we er. We hebben onder-tussen wel dorst gekregen en gaan drankjes halen bij Market House Delicatessen. Wanneer we buitenkomen, is het zomer-showtje Main Street, usa Welcomes Summertime! net begonnen: in belle époquestijl geklede dansers en danseressen brengen en-kele nummertjes die ons enigszins bekend in de oren klinken. Een van de melodietjes staat op een van de cd’s die we in 2006 uit Walt Disney World in Florida meegebracht hebben.

Na de danspasjes flaneren de dansers per twee door Main Street en stellen ze zich beschikbaar voor meet and greets. Daar-na doen ze het showtje nog eens over.

Tot nu toe hebben we de hele dag mooi weer gehad. Niet te warm, niet te koud, meestal bewolkt maar af en toe toch met een streepje zon. Nu zien we echter dreigende, donkergrijze wolken op ons afkomen. We overleggen even wat we gaan doen en be-sluiten, op verzoek van Annelies, naar het Disneyland Hotel te gaan. Daar komen om vier uur de Disney-figuren, heeft Filip ons verteld. Gezien de redelijk grote kans op een plensbui lijkt het ons een prima keuze om nu ergens naar binnen te gaan. Onder-weg naar de uitgang maak ik op Town Square een foto van het torentje van City Hall. Het gebouw contrasteert mooi met de donkere wolk die erachter zit.

Aangekomen in het Disneyland Hotel merken we dat er nog meer mensen zijn die hetzelfde idee hebben als wij (en die ook weten dat hier straks iets te beleven valt): er heeft zich al be-hoorlijk veel volk verzameld onderaan de grote trap. Om vier uur stipt begint Kids Animation – zo heet dit dagelijkse gebeuren – en verschijnen de eerste figuren: Pinocchio en Gepetto. Al gauw duiken ook Minnie Mouse, Timon, Rafiki, Genie en Tigger op. Ze schrijden de trap af en zoeken dan verspreid in de lobby een plekje op waar kleine en grote kinderen hen om handteke-

13


ningen en foto’s kunnen vragen. Annelies gaat poseren bij een aantal van de figuren, en ik maak de obligate foto’s. Net voordat Annelies aan de beurt is bij Minnie, verdwijnen alle figuren ech-ter weer. Jammer, maar Annelies is eraan voor de moeite. Niet getreurd echter, ik heb mooie foto’s van Annelies bij Gepetto, Pi-nocchio, Rafiki en Tigger.

Nu de drukte in de lobby een beetje begint af te nemen, mer-ken we dat het ondertussen buiten flink aan het regenen is. We kunnen dus nog maar beter even hier blijven, en Filip en Sophie stellen voor om in de bar, waar voortreffelijke cocktails op de kaart staan, iets te gaan drinken. In de gang, bij de shop, houden we nog even halt bij de vitrine waar een groot, kleurrijk, meta-len Mickey Mouse-beeld staat. Het kleinood, waarvan Filip een poosje geleden al een foto op Facebook heeft gepost, is nog steeds te koop voor de ronde prijs van € 15 000.

Daarna nemen we afscheid. Sophie en Filip, die hier al sinds gisteren zijn, gaan alweer naar huis. We maken nog een groeps-foto op de trap van het hotel. Een bereidwillige cast member fungeert daarbij als fotografe. We danken hen nogmaals voor de parrainage en de leuke dag, en gaan vervolgens elk onze eigen weg. Wanneer we buiten komen, merken we tot onze vreugde

14

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

dat het niet meer regent. Maar overal staan er nu plassen en er lopen heel wat mensen met regencapejes rond. Hopelijk blijft het de rest van de dag een beetje droog.

Voor ons zit de dag er natuurlijk nog lang niet op. We gaan terug het Disneyland Park in en komen nog net op tijd om er vanaf Main Street Station de parade te bekijken. Disney Magic on Parade is net weer iets anders dan bij ons vorige bezoek. We weten dat een van de floats nu gewijd is aan Frozen, de nieuwste Disney-animatiefilm die eind vorig jaar is uitgekomen en die on-dertussen deel uitmaakt van onze blu-rayverzameling. Op de float staan Elsa (de sneeuwkoningin), Anna (Elsa’s jongere zusje), en natuurlijk Olaf (de sneeuwman die droomt van de zo-mer). Het is een erg mooie wagen. Elsa en Anna zijn face charac-ters; Olaf is een animatronic. Sedert ik Frozen in de bioscoop heb gezien, is het een van mijn favoriete Disney-films, en vooral de soundtrack vind ik bijzonder knap.

Na de parade gaan we richting Discoveryland, waar Miche dolgraag haar favoriete attractie, Autopia, wil doen. Onderweg halen we fastpasses voor Buzz Lightyear Laser Blast. We vrezen wel dat Autopia wegens de regen misschien gesloten is, maar we gaan toch even kijken. Daar aangekomen zien we dat de attrac-

15


tie inderdaad dicht is, maar enkele cast members zijn zo te zien druk in de weer om spoedig weer te kunnen openen. Er staat een handjevol mensen te wachten, en Miche gaat aanschuiven. Annelies en ik gaan ons ondertussen eens door elkaar laten schudden in Space Mountain, waar het maar vijf minuutjes wachten is. De rit is inderdaad weer behoorlijk schokkerig. Hoog tijd dat deze attractie weer eens onder handen genomen wordt om hem terug soepel te laten rijden.

Bij het buitenkomen merken we dat de rij bij Autopia flink is aangegroeid. De attractie kan nu ieder moment opengaan. We gaan aanschuiven bij Miche en even later mogen we naar bin-nen. We zijn snel aan de beurt. Annelies rijdt solo, en ik rijd als passagier mee met Miche. We genieten van het ritje, en Anne-lies, die vóór ons rijdt, houdt af en toe kort halt om een foto van ons te maken.

Daarna kunnen we onze fastpasses voor Buzz al gebruiken, maar de attractie kampt met een technisch probleem en is tijde-lijk dicht. We mogen straks terugkomen, ook al zijn onze fast-passes dan verlopen. In afwachting lopen we dus maar even bin-nen bij Constellations, ons eerste bezoekje aan een van de shops vandaag. We zien er een leuke nieuwigheid: een vliegende Buzz Lightyear! Een cast member demonstreert het speeltje en laat Annelies ook even proberen. Deze Buzz is uitgerust met twee kleine rotors, en zit met een kabeltje vast aan het besturingsele-ment. De speelgoedastronaut in de lucht houden is niet zo een-voudig, maar na enkele pogingen lijkt het Annelies aardig te lukken.

Een klein kwartiertje later blijken de technische problemen alweer verholpen en mogen we naar binnen. Hij blijft leuk, deze interactieve ride.

Na onze laser shoot hebben Miche en Annelies zin gekregen in popcorn, en aan een van de kraampjes op Central Plaza kopen we een ‘popcornmenu’: een grote doos popcorn met een cola. De cola is voor mij; Miche en Annelies delen de popcorn.

Vervolgens gaan we naar het doolhof: Alice’s Curious Laby-rinth. Hier beleven we dolle pret met de fonteintjes. De sprin-gende fonteinen, die het water boven onze hoofden van de ene

16

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

kant naar de andere lanceren, blijken niet helemaal meer goed afgesteld. Daardoor komt het water frequent op de wandelpaden terecht, en blijkt het niet zo eenvoudig om er droog doorheen te komen. Ik krijg wat water over me heen, maar erg is het niet. Nog meer pret met de fonteintjes even verderop, in de spiraal. Af en toe spuit er een straaltje water omhoog, dat Annelies en Miche proberen te vangen. We herinneren ons levendig de eer-ste keer dat we hier kwamen, dankzij de video die we toen ge-maakt hebben. Annelies was toen tweeënhalf jaar en gierde het uit van plezier. Nu, zeventien jaar later, beleven we er weer evenveel pret aan. Vanaf het Qeen of Hearts Castle maken we nog enkele foto’s.

Van het doolhof trekken we naar It’s A Small World, en we maken onderweg nog enkele foto’s bij de tafel en de stoelen uit Alice in Wonderland, waar Annelies even onder Mad Hatters hoge hoed plaatsneemt. In Small World, waar de wachttijd nul bedraagt, herkent Annelies nu nog meer locaties dan bij ons vo-rige bezoek. Ondertussen is ze immers naar Londen geweest, dus de Big Ben en de Tower Bridge, met de dubbeldekbus en de Beefeaters aan het begin van deze reis rond de wereld roepen al meteen herinneringen op. In dit wonderlijke landschap zijn ove-

17


rigens al heel wat scènes die we – of toch minstens één van ons drieën – ook in de echte wereld met eigen ogen hebben mogen aanschouwen: onder andere de gondel en de Rialtobrug in Vene-tië, de scheve toren van Pisa, het Vrijheidsbeeld en de wolken-krabbers in New York, de Franse can-can-meisjes, de Eiffeltoren in Parijs, de Zwitserse jodeler, de Griekse tempels en natuurlijk de tulpenvelden in Nederland.

En dan is het nu de hoogste tijd voor Pirates of the Caribbean. Hier moeten we maar vijf minuutjes aanschuiven. Daarna trek-ken we van Adventureland naar Frontierland. De wachttijd bij de Big Thunder Mountain Railroad staat aangekondigd als 15 mi-nuten, en dat zal voor de meeste bezoekers wel ongeveer klop-pen, maar wij slagen erin om in zowat 5 minuten al in een trein-tje te zitten. Hoe we dat aan boord gelegd hebben? Gewoon: lo-gica en toegepaste psychologie. Het grootste stuk van de wacht-lus bij btm kun je namelijk gewoon ongehinderd doorlopen. Op een bepaald moment splitst het pad zich in twee, en met een beetje elementaire psychologie kun je voorspellen dat de meeste mensen in zo’n geval gewoon de eerste mogelijkheid kiezen. Een klein beetje logica zegt dus dat we beter het tweede pad nemen. En inderdaad: wanneer we het treinstation en de rijen wachten-den naderen, kunnen we op die manier een hoop mensen ge-woon voorbij lopen. Ze kijken ons ietwat vreemd aan en denken wellicht dat we fastpassen hebben of zo, maar neen hoor, we hebben gewoon ons gezond verstand gebruikt. Annelies vind het allemaal best leuk.

Na de wilde rit hebben we een beetje honger gekregen en we gaan iets te eten halen bij Casey’s Corner in Main Street. Alle ta-feltjes binnen en buiten zijn al bezet, maar we vinden nog een plekje vlakbij, in de Liberty Arcade.

Terug in Main Street komen we weer de De Rudderes en Mat-thias tegen. Zij gaan vanavond alweer naar huis, laten ze ons weten.

Onze eerste dag in Disneyland Parijs wordt waardig afgeslo-ten met Disney Dreams, het avondspektakel met projecties op het kasteel, vuurwerk, fonteinen, vuur, muziek, laserlicht en wa-terschermen. De rook van het vuurwerk waait een beetje onze

18

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

kant uit, maar dat geeft wel een mooi effect wanneer het laser-licht erop schijnt. Het is een erg mooie show, maar hij duurt naar mijn bescheiden mening toch een beetje te lang. Maar het kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat ik nu misschien toch wel een beetje moe begin te worden en mijn bed in het Magic Circus Hotel wil opzoeken …

Het is rond middernacht wanneer we in het hotel zijn. Nu lekker slapen, morgen weer een nieuwe dag.

Dag 2 – maandag 21 juli 2014

In het Magic Circus Hotel wanen we ons in een groot circus. Onze ruime familiekamer heeft een dubbel bed en een stapelbed, dat via een gordijn afgescheiden kan worden van de rest van de kamer. Het gordijn doet wat aan een circustent denken, net als onze kleerkast. Ook de lampjes, de vloerbekleding, de overgor-dijnen en twee extra zitjes volgen hetzelfde thema.

Wanneer we rond half negen gaan ontbijten, merken we dat er in het restaurant grote circusaffiches en -foto’s hangen. De obers zijn uitgedost in een uniform dat doet denken aan dat van

19


een circusorkest. Vanaf ons tafeltje hebben we zicht op het uit-gebreide buffet waar zowat alles te krijgen is wat je maar kunt bedenken (behalve zalm, ommeletjes en champagne).

Nog even naar de kamer om onze tanden te poetsen, en daar-na vertrekken we weer naar de parken. Op verzoek van Miche proberen we deze keer de gratis shuttlebus uit. Lang moeten we er niet op wachten. De bus zit wel behoorlijk vol en stopt onder-weg nog één keer bij het Explorers Hotel. Bij de ingang staan twee grote stenen beelden, die erg doen denken aan de beroem-de Moai op Paaseiland.

Wanneer we de tassencontrole gepasseerd zijn, gaan we rich-ting Walt Disney Studios. Het is kwart over tien. Met onze jaar-passen hadden we ook gebruik kunnen maken van de Extra Ma-gic Hours, waarbij we het Disneyland Park (niet de Studios!) al twee uur vóór de andere bezoekers binnen kunnen. Maar het is ons snel duidelijk dat dit voordeel van de jaarpas niet echt weg-gelegd is voor avondmensen als wij. Als we pas na middernacht kunnen gaan slapen, mag je niet van ons verwachten dat we hier ’s anderendaags om acht uur al aan de poort staan.

Vandaag zien we uit naar onze lunch in Bistrot Chez Rémy. Daar worden we pas rond twee uur verwacht. Dat is eerder aan

20

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

de late kant, maar we hebben rijkelijk ontbeten en houden het zonder problemen zo lang uit. We mogen daar komen opdagen vanaf een kwartier voor tot een kwartier na het afgesproken tijdstip, liet Filip ons gisteren nog weten.

Na een blik op het infobord met de wachttijden besluiten we eerst fastpasses te halen voor de Tower of Terror en daarna rc Racer te doen. Bij de attractie staat zowel boven de gewone in-gang als boven de single riders-ingang 15 minuten wachttijd aangeduid, dus we besluiten deze keer via de gewone wachtrij te gaan. Maar al gauw merken we dat die informatie toch niet hele-maal klopt. We wachten minstens 20 minuten, en de single ri-ders gaan duidelijk een heel stuk vlotter. Maar al bij al mogen we niet klagen, want bij het buitenkomen staan beide tijden al op 45 minuten. Ik vermoed echter dat ze bij Disney soms opzet-telijk te hoge tijden aangeven bij de single riders-lijnen, om op die manier een te grote toeloop te vermijden. De bordjes met de wachttijden zijn dus niet louter informatief, maar ze dienen vol-gens mij ook om de bezoekersstromen te reguleren: is de aange-kondigde tijd kort (ongeacht de reële tijd), dan wordt de toeloop vanzelf groter; is de aangekondigde tijd lang (idem dito), dan schrikt dat mensen af en wordt de toeloop vanzelf weer kleiner.

21


Rc Racer is uiteraard weer erg leuk. Wanneer we helemaal boven zitten in de halfpipe om daarna naar beneden te zoeven, krijgen we er een leuk, kriebelend gevoel in de buik van. Erg lang duurt het allemaal niet, maar het is ongetwijfeld het wach-ten waard.

Na deze opkikker gaan we naar de Rock’n’Roller Coaster star-ring Aerosmith, aan de andere kant van het park. Wachttijd: 25 minuten. Moet kunnen, dan zijn we bij het buitenkomen nog net op tijd om onze fastpasses voor de Tower of Terror te gebruiken. Rock’n’Roller Coaster lijkt eigenlijk heel erg op Space Mountain, met dat verschil dat de wagentjes toch een heel stuk soepeler rij-den en dat je onderweg ook nog iets ziet. In Space Mountain is het meestal zo donker, dat je geen steek voor je ogen ziet.

Na Rock’n’Roller Coaster dus meteen naar het Hollywood To-wer Hotel, waar we ondanks de fastpasses toch nog een heel stuk binnen moeten wachten. Ook hier weer een leuk kriebelge-voel in de buik wanneer de lift ongenadig naar beneden valt. Als je deze attractie voor het eerst doet, is het even schrikken, maar wij hebben ’m gelukkig al zo vaak gedaan dat we er het volste vertrouwen in hebben dat we straks weer veilig met beide voe-ten op de begane grond staan.

Wanneer we buitenkomen, merken we dat Stars’n’Cars net begonnen is bij de Production Courtyard Stage. Het concept van Stars’n’Cars is een beetje gewijzigd in vergelijking met vroeger: geen parade annex meet’n’greet meer, maar alleen nog een meet’n’greet. We moeten niet drummen om een plekje te vin-den, en krijgen al gauw Dale (Babbel) op bezoek, en daarna ook Stitch. Echte Disney-fans kunnen Chip and Dale (Knabbel en Babbel, in het Nederlands) zonder problemen uit elkaar houden: de ene (Chip) heeft een kleine zwarte neus en zijn twee grote snijtanden staan netjes tegen elkaar, de andere (Dale) heeft een grote rode neus en zijn tanden staan wat uit elkaar.

Daarna gaan we even op het infobord kijken, maar we zien niet meteen een attractie die we nog kunnen doen voordat we in het restaurant verwacht worden. Het is half twee. We kijken even bij een merchandising-kraampje naar alle nieuwe Rata-touille-spulletjes die ze hebben, en daarna gaan we via de uit-

22

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

gang nog even binnen bij Art of Disney Animation. Een animator is net bezig te demonstreren hoe je het hoofd van Winnie The Pooh tekent, en een aantal leerlingen doen vlijtig hun best om hun eigen Pooh op papier te zetten.

Onderweg naar de Place de Rémy blijven we nog even staan kijken bij Crush’s Coaster, waar de track eventjes buiten het ge-bouw rijdt.

Even voor twee gaan we Bistrot Chez Rémy binnen. Ondanks het toch al wat late lunchuur zijn we niet de enigen en moeten we nog een kleine tien minuutjes wachten alvorens een ober ons naar een tafeltje leidt. Net als in de attractie voelen we ons ook hier zo klein als een rat. De stoelen lijken gemaakt van de meta-len capsules en ijzerdraadjes die een champagnekurk op zijn plaats houden. Hier en daar vinden we grote messen, vorken en lepels, en enkele grote borden zijn verticaal in het restaurant ge-plaatst.

Onze ober laat ons plaatsnemen aan een tafeltje tussen twee reuzegrote borden en geeft ons alle drie een menukaart. Enigs-zins tot onze verbazing worden de gerechten ook in het Neder-lands vermeld. We beginnen met het bestellen van onze aperi-tief. Als Dream-passhouders hebben we recht op een gratis alco-holvrije cocktail, zo weten we. Miche en ik laten vervolgens onze keuze vallen op steak met frietjes, en Annelies kiest de ge-bakken zalm, ook met frietjes en met de saus apart. Eigenlijk staat haar keuze niet zo op het menu, maar we leggen uit dat ze wegens haar voedselallergie niet alles mag eten en de ober ziet er geen enkel probleem in dat we de zalm van het kindermenu combineren met frietjes (in plaats van aardappelpuree). Uiter-aard hoort bij het hoofdgerecht ook een potje huisgemaakte ra-tatouille, specialiteit van het huis. Als voorgerecht is er een slaatje (voor ons een mix van groenten en kaas, voor Annelies met meloen en watermeloen), en bij het dessert ruilt Annelies haar eclair met chocolade voor een van onze fruitcoupes.

De kwaliteit van het eten is hier vrij behoorlijk, maar in de steak horen geen pezen te zitten. Miche vindt de frietjes wat te dik en te slap, maar Annelies en ik vinden ze oké. De eclair blijkt dan weer de beste die Miche ooit gegeten heeft (Miche en ik de-

23


len ’m). Dit toetje, met zowel chocolade erop als erin en verge-zeld door een stukje witte chocolade met Rémy erop, is inder-daad bijzonder lekker.

Het restaurant is erg leuk gethematiseerd. We lopen even rond om alles goed te bekijken. We vinden nog enkele cham-pagnekurken die als stoeltjes dienst deden, en een reuzegroot exemplaar van Gusteau’s bestseller Anyone Can Cook. Even ver-derop staan enkele tafels met een reuzegrote parasol (van het type dat je op desserts aantreft) en enkele flink uit de kluiten ge-wassen wijnflessen.

Bij de afrekening krijgen we 10 % korting met onze Dream-pass.

Na de maaltijd weer tijd voor iets anders. We blijven nog even rondhangen en genieten van de Place de Rémy en gaan vervolgens naar de stunt show van kwart voor vijf. Terwijl we in het restaurant zaten, is er blijkbaar een flinke regenbui gevallen. Gelukkig hadden wij er geen last van. Nu zijn er weer veel plas-sen en bezoekers met capejes te zien, maar ondertussen is er weer volop zonneschijn. Voor de volgende twee dagen wordt droog weer voorspeld, dus dat zit wel goed.

De stunt show – voluit Moteurs … Action! Stunt Show Specta-

24

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

cular – lijkt enigszins aangepast: de rode auto maakt geen sprong over de vrachtwagen, zoals we bij vroegere bezoeken al-tijd gezien hebben, en maakt ook geen sprong aan het einde van de show. Voor de rest natuurlijk weer heel veel spektakel, en wat Miche betreft te veel luide knallen.

Na de show houden we nog even halt bij Les Parapluies de Cherbourg voor een fotomoment. De vorm van de paraplu doet ons aan parachutes denken, waardoor Annelies zin krijgt om straks eens Toy Soldiers Parachute Drop te doen. Maar eerst gaan we nog even de nieuwe attractie, Ratatouille, overdoen. Vandaag zijn de wachttijden vergelijkbaar met die van gisteren. We doen de attractie één keer via de single riders-wachtrij.

Bij Parachute Drop is de gewone wachtrij 40 minuten en de single riders-rij slechts 10, dus we kiezen uiteraard voor die laat-ste mogelijkheid. We hangen alle drie onder een andere para-chute, maar we doen wel samen dezelfde drop. Echt spectaculair is dit niet – en ook geen 40 minuten wachten waard, vinden we –, maar van hierboven heb je wel een mooi uitzicht over het park.

Daarna gaan we naar de Flying Carpets Over Agrabah. Terwijl Miche en Annelies over Agrabah vliegen, maak ik enkele foto’s

25


en video-opnamen vanaf de stellage. Het levert leuke, kleurrijke beelden op.

Wanneer we alle drie weer op de begane grond staan, begint het te regenen. We gaan even shoppen in Legends of Hollywood, de grote winkel in Studio 1. Daar wordt het al snel druk, want vele mensen komen hier net als wij schuilen voor de neerslag.

Even later verlaten we het park. Het is opgehouden met rege-nen. Voor we naar het Disneyland Park gaan, zetten we onze shoppingervaring nog even verder in World of Disney, de nieuwe winkel die we bij ons vorige bezoek (eind 2012) voor het eerst bezocht hebben. Dit is een erg mooie winkel. Het is hier aange-naam vertoeven en er zijn heel veel spulletjes te koop.

Op naar het Disneyland Park. De lage wachttijd op het info-bord op Central Plaza nodigt ons uit om naar Indiana Jones te gaan, een leuke rollercoaster in een mooi decor. Wachttijd nul, we kunnen meteen instappen. Vroeger zou ik deze coaster in deze omstandigheden wellicht twee keer na elkaar gedaan heb-ben, maar nu ik een vijftiger ben, vind ik één keer toch al welle-tjes.

Van Adventureland gaan we naar Fantasyland. Uit ervaring weten we dat de wachttijden hier tegen de avond behoorlijk

26

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

slinken. We doen de drie dark rides: Snow White, Pinocchio en Peter Pan. Bij de eerste twee moeten we iets minder, bij de laat-ste iets meer dan 10 minuten wachten.

Annelies probeert nog even tevergeefs het magische zwaard Excalibur uit het aambeeld los te wrikken en daarna lopen we via de kerstshop in het kasteel terug naar Main Street en zo naar de uitgang van het park. Vanavond willen we iets vroeger kun-nen gaan slapen, en we blijven dus niet tot sluitingstijd.

In het busstation moeten we even zoeken voor we de juiste bus gevonden hebben, die ons even later netjes terug voor de in-gang van het Magic Circus Hotel aflevert. Uiteindelijk is het toch weer kwart over elf wanneer we kunnen gaan slapen.

Dag 3 – dinsdag 22 juli 2014

Vandaag gaan we met de trein naar Parijs. De auto laten we vei-lig op de parking van het hotel staan. We nemen de shuttle naar het station en kopen aan de automaat drie kaartjes voor de rer en de metro. We hebben een overzichtelijk plannetje van het Pa-rijse rer- en metronet, waarmee we moeiteloos overal de weg zullen vinden. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat we naar Parijs gaan. We bezochten deze stad al tijdens onze Disney-zomertrips van 2003 en 2009 en natuurlijk ook in 2011, tijdens het Intersteno-congres. Inclusief vandaag vielen al die bezoekjes in de zomermaanden. Wanneer we later dit jaar nog eens naar Disneyland komen in de kerstvakantie, wil Miche voor de veran-dering ook nog eens de kerstsfeer in Parijs komen opsnuiven. Ze heeft zich laten vertellen dat Parijs ontzettend mooi is in de kerstperiode.

Met rer a van 10.45 uur rijden we naar Parijs. We blijven zit-ten tot Charles de Gaulle – Étoile (het metrostation onder de Arc de Triomphe) en stappen daar over op lijn 6 naar Trocadéro. Wanneer we daar bovengronds komen, zien we al gauw de Eiffeltoren opduiken. Hier willen we enkele foto’s maken. Het weerbericht heeft voor vandaag een warme, zonnige dag be-loofd, maar het blijft vooralsnog bewolkt en grijs. Bijgevolg geen

27


foto’s met blauwe hemel. Een andere hinderpaal voor goede foto’s zijn de metalen dranghekkens die hier het mooie uitzicht behoorlijk verstoren. We gaan niet tot bij de Eiffeltoren zelf en willen ’m ook niet bestijgen, dat hebben we vroeger al eens ge-daan en daar willen we vandaag geen tijd aan verspillen.

We nemen de metro terug naar Charles de Gaulle – Étoile en stappen daar over op lijn 2. We stappen af in Anvers, en gaan van daar te voet richting Sacré-Cœur. Aan de voet van de heuvel nemen we de Funiculaire, de kabeltrein die ons naar boven brengt (kan allemaal met hetzelfde vervoersbewijs). Daar maken we enkele foto’s en wandelen verder naar de Place du Tertre, waar we even kijken naar alle artiesten die er aan het werk zijn of hun kunstwerken te koop aanbieden. Dan gaan we terug naar de Sacré-Cœur en dalen de meer dan 200 treden af naar bene-den, richting metro.

Vanaf het metrostation Anvers rijden we één halte verder met lijn 2 tot Barbès Rochechouart en stappen daar over op lijn 4, die ons naar het centrum brengt. In Les Halles stappen we uit, en we wandelen naar het Louvre. Ook daar maken we natuurlijk enkele foto’s bij de piramiden. Vervolgens wandelen we langs de Seine in de richting van de Notre Dame. Onderweg komen we

28

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

langs de Pont des Arts, de brug die een tijdje geleden het nieuws heeft gehaald in verband met de vele slotjes die er hangen. De leuningen van de brug hangen vol hangslotjes, een nieuwe rage. Voornamelijk geliefden kopen zo’n slotje, schrijven er hun na-men en de datum op, haken het slotje vast aan de reling van de brug en gooien de sleutel in de Seine. Een bizar ritueel, als je ’t mij vraagt. Ik kan me niet voorstellen waar dat nou goed voor is. Zeker niet voor de Seine. Ook niet voor de brug, want een deel van de leuning is onder het gewicht van de slotjes bezweken. Het is natuurlijk wel goed voor de verkopers van hangslotjes. Voorlopig toch nog, want de stad Parijs heeft na het incident met de bezweken leuning besloten dat de slotjes volgend jaar weg moeten. Het hangen van nieuwe slotjes, op gelijk welke brug, is ook niet langer toegestaan.

Langs de scène vinden we ook een kunstmatig stukje strand. Er zitten of liggen wat mensen, maar erg veel zonnekloppers zijn er niet vandaag, want het is ondertussen al duidelijk dat het de hele dag grijs blijft.

Vóór we tot bij de Notre Dame gaan, blijven we voorlopig op de rechteroever van de Seine en willen we naar de fontein bij het Centre Pompidou. We beginnen ondertussen ook wat hon-

29


ger te krijgen, maar daar heeft Annelies een oplossing voor. Een paar jaar geleden is ze hier gedurende enkele dagen op school-reis geweest, en toen heeft ze een – naar haar zeggen – uitste-kend zelfbedieningsrestaurant ontdekt. Het is in de buurt van het Centre Pompidou, weet ze nog, maar Annelies moet toch even zoeken waar het precies is. Die zoektocht levert gelukkig al snel resultaat op. Wanneer je op het plein voor het Centre Pompidou staat, met je gezicht naar het gebouw toe, dan bevindt het restaurant zich links achter het gebouw, op de hoek van de straat: de Flunch.

We gaan binnen en ontdekken wat er te krijgen is. Van een erg hoog culinair niveau is het hier wellicht niet, maar voor een zelfbedieningsrestaurant ziet het er vrij behoorlijk uit. We heb-ben de keuze uit slaatjes, vlees of vis, en eenmaal de kassa ge-passeerd kunnen we ons naar believen bedienen van aardappe-len, frietjes, rijst, groenten en soep. Annelies vindt het natuurlijk helemaal top dat ze nog eens terug kan voor extra frietjes.

Na de maaltijd gaan we nog even zitten genieten van de Stra-winsky-fontein en dan wandelen we naar de Notre Dame. On-derweg komen we een winkel tegen waar we in de vitrine een beeldje zien staan dat ons bekend voorkomt: het is de lachende engel Gabriël, die in het portiek van de Notre Dame van Reims prijkt. We hebben er in 2011 nog veel plezier aan beleefd bij ons bezoek aan Reims, waar ook onze goede vriend Gabriël mee was.

Na de nodige foto’s bij de Notre Dame zetten we onze tocht door Parijs verder. Bij het vlakbij gelegen metrostation Cité dui-ken we weer onder de grond en nemen we lijn 4 terug naar Les Halles, waar we overstappen op de rer naar Charles de Gaulle – Étoile. Hier willen we nog even de Arc de Triomphe bekijken en een eindje op de Avenue des Champs-Élysées flaneren om ons dagje Parijs in stijl af te sluiten.

Ik leg Miche en Annelies uit dat het metrostation zijn naam dankt aan het grote ronde plein erboven. Dat plein, waar in het midden de beroemde Arc de Triomphe staat, heet tegenwoordig Place Charles de Gaulle (naar de vroegere Franse president), maar heette vroeger Place de l’Étoile. Die oude naam had te ma-ken met de vorm van het plein. Op het plein komen straten uit

30

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

alle richtingen uit. Vanuit de hoogte gezien doet het daardoor denken aan een ster, met stralen die alle kanten uit wijzen. En vandaar de naam, want ‘étoile’ is natuurlijk het Franse woord voor ster.

Wanneer Annelies geposeerd heeft voor enkele foto’s bij de Arc de Triomphe, gaan we wandelen op de Champs-Élysées. We lopen even binnen in de showroom van Mercedes-Benz, waar heel wat dure, nieuwe modellen tentoongesteld staan. Op hun nummerplaten staat telkens ‘amg’, en daar maken we een grapje over:

‘Kijk, die zijn allemaal van ons, want onze initialen staan erop: amg, Annelies – Miche – Geert.’

Rond half negen nemen we de rer terug naar Marne-la-Val-lée, waar we zo’n drie kwartier later aankomen. We gaan nog niet meteen terug naar het hotel, want we hebben vandaag onze portie Disney nog niet gehad. We besluiten even doorheen de Disney Village te wandelen en er even binnen te lopen in de shops. Na ons vorige bezoek is hier een nieuwe lego Store ge-opend, en die willen we natuurlijk even gaan bekijken.

Ons laatste bezoekje aan een lego Store dateert van april vo-rig jaar, in Downtown Disney. Ik ben blij dat er nu ook hier in

31


Parijs een lego Store is, want het zien van al die lego-blokjes is toch altijd weer een beetje een terugkeer naar mijn kindertijd. Het valt overigens op dat er in deze winkel behalve kinderen ook erg veel volwassenen rondlopen. Wellicht hebben heel wat van deze mensen, net als ik, als kind urenlang plezier beleefd aan het bouwen met lego. Het feit dat dit Deense speelgoed al zo lang bestaat en nog steeds bijzonder populair is, bewijst dat het heel wat kwaliteiten heeft. Bezig zijn met lego stimuleert ongetwijfeld de creativiteit, niet alleen bij jonge, maar ook bij oudere kinderen.

Sedert mijn kindertijd zijn er natuurlijk heel wat lego-ver-nieuwingen gekomen, en er zijn ondertussen tal van nieuwe bouwdozen uitgebracht. Wanneer ik in een speelgoedwinkel ben, ga ik altijd even kijken bij de Star Wars-lego-sets. Ook in deze store zijn er natuurlijk heel wat Star Wars-modellen te vin-den.

Behalve rekken vol kleurige bouwsteentjes en aantrekkelijke bouwdozen, staan in de winkel ook enkele grote lego-construc-ties opgesteld. In het uitstalraam vinden we een grote tovenaar Mickey, met de bezems uit Fantasia. Binnen staat een bijna le-vensgrote r2-d2 en ontdekken we ook Woody en Buzz van Toy

32

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

Story. Ergens hoog aan de muur en het plafond vinden we de vriendelijke groene draak terug, die in Downtown Disney in het meer voor de lego-winkel staat.

Misschien moeten we toch maar eens een bezoekje aan een of ander Legoland-park in onze planning opnemen. In 2011 is er een nieuw Legoland-park geopend in Florida, weet ik ondertus-sen. Dus wie weet, misschien op onze eerstvolgende Florida-trip?

Wanneer we alle hoekjes van de nieuwe shop hebben gezien, lopen we ook nog even binnen in de shop van het Rainforest Café. Hier is het ook altijd leuk vertoeven.

Daarna maken we nog enkele foto’s in de Disney Village en wandelen we richting station. Miche en ik willen vandaag weer op tijd slapen, maar Annelies wil dolgraag nog een keer naar Disney Dreams gaan kijken. Geen probleem, ze is oud genoeg en we laten haar naar het Disneyland Park gaan. Na afloop kan ze bus 54 naar het hotel nemen. Ze kent de weg en weet welke bus ze moet nemen, dus we zijn niet bang dat ze hier verloren loopt.

Zo gezegd, zo gedaan: Miche en ik nemen de shuttle terug naar het Magic Circus Hotel, en Annelies gaat naar Disney Dreams. Ze is nog mooi op tijd.

33


Dag 4 – woensdag 23 juli 2014

De laatste dag van ons verblijf alweer. Na het ontbijt doen we onze laatste spullen in de koffers, ik inspecteer de kamer nog even om te zien of we niets vergeten zijn, en dan dragen we de bagage naar de auto en vertrekken we naar de parken.

Vandaag parkeren we op de Disney Village-parking. Dit is een bewaakte vinci-parkeergarage, heel dicht bij de parken (veel dichter dan de grote parking waar we op dag 1 stonden). Van Fi-lip weten we dat we hier als jaarpashouders heel voordelig kun-nen parkeren. Normaal betaal je hier per uur: € 2,50 voor het eerste uur, € 10,– voor een hele dag. Maar als je bij aankomst met je parkeerkaartje en je jaarpas naar het kantoortje gaat, dan zorgen ze ervoor dat je straks bij het verlaten van de parking slechts € 2,50 moet betalen (behalve op zondag, dan betaal je de volle prijs).

Met onze jaarpassen mogen we nu weliswaar gratis parkeren op de grote parking, maar hier staan biedt toch een aantal voor-delen. Om te beginnen is dit een bewaakte parkeergarage en dus veiliger. We hebben al verhalen gehoord van mensen die op de grote parking met een auto-inbraak geconfronteerd werden, en de kans dat dat hier gebeurt is heel wat kleiner, hopen we. Maar het grote voordeel is natuurlijk dat deze parking veel dichter bij de parken ligt. Van de grote parking ben je een heel eind onder-weg, maar hier ben je bij het buitenkomen al meteen vlakbij de World of Disney en dus vlakbij de parken. Niet alleen handig wanneer je aankomt of weggaat, maar ook bijzonder handig wanneer je in de loop van de dag even snel naar je auto zou wil-len (bv. om aankopen weg te brengen, of wanneer je je paraplu vergeten bent). En al gauw ontdekken we nóg een voordeel: wanneer je langs hier komt, passeer je via een aparte tassencon-trole, die bijzonder vlot en snel verloopt aangezien hier bijna niemand komt. Alles bij elkaar dus zeker zijn € 2,50 waard, vin-den we.

We beginnen de dag in het Disneyland Park. Toen we van-morgen de gordijnen opentrokken was het wat mistig, maar dat blijkt de voorbode te zijn geweest van wat een zonnige zomer-

34

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

dag belooft te worden. Vandaag heb ik dus mijn zonnepetje mee; het zal zeker van pas komen.

Op Town Square maken we enkele foto’s bij een van de old-timers die er staan, en dan ontdekken we bij het Emporium een vitrine met Frozen-poppen: Elsa, Anna en Olaf. De vitrines van de winkels in Main Street zijn altijd bijzonder mooi gedecoreerd, en dat geldt natuurlijk ook voor deze.

Op het infobord zien we dat de wachttijd voor Peter Pan 20 minuten bedraagt, en dat lijkt ons doenbaar. Terwijl Miche en Annelies alvast die kant uitgaan, haal ik eerst snel nog fastpas-ses voor Buzz Lightyear. Ondertussen voel ik dat het merkbaar warmer wordt, naarmate de zon hoger aan de hemel klimt.

Na Peter Pan kunnen we al meteen onze fastpass voor Buzz gebruiken. Eenmaal binnen maak ik nog maar eens enkele foto’s van de Buzz-audio-animatronic in de wachtrij. Ik vind ’m erg knap gemaakt. Oudere animatronics hebben een vrij statisch aangezicht, waar hooguit de mond, de ogen en de wenkbrauwen een beetje kunnen bewegen Maar deze heeft een volledig geani-meerd gelaat, dat er van binnenuit op geprojecteerd wordt. Dat maakt van deze Buzz een erg realistisch ogende animatronic. De mond beweegt synchroon met de woorden die hij uitspreekt, en zijn gezicht vertoont verschillende uitdrukkingen. Kinderen den-ken vast dat dit de échte Buzz is!

De naam van deze speelgoedastronaut uit Toy Story, ‘Buzz’, is overigens ontleend aan een échte astronaut, zo weet ik, en ik vertel dit fait divers nog maar eens aan Miche en Annelies. Deze Pixar-figuur is namelijk genoemd naar Buzz Aldrin, een van de twee astronauten die op 20 juli 1969 – deze week exact 45 jaar geleden – als eerste mensen op de maan landden. Aldrin, onder-tussen een erg actieve en kwieke tachtiger die ik volg op Face-book en Twitter, is mijn favoriete astronaut. Ik heb net zijn boek Magnificent Desolation uit. Eigenlijk heette hij Edwin Aldrin en was Buzz zijn bijnaam, omdat zijn zus het woord broer (brother) niet kon uitspreken en hem altijd aansprak met ‘buzzer’. In 1988 liet Aldrin zijn voornaam officieel veranderen in Buzz, omdat ie-dereen hem onder die naam kende.

En heb ik al verteld dat een Buzz Lightyear action figure in

35


2008 ook écht in de ruimte geweest is? In het kader van het edu-catieve ‘Toys in Space’-programma liet de nasa Buzz Lightyear meevliegen aan boord van spaceshuttle Discovery naar het Inter-national Space Station. Deze Buzz bleef een half jaar aan boord van het iss.

Na ons ruimteavontuur gaan we naar een uithoek van Fanta-syland, waar zich de attracties Le Pays des Contes de Fées en Ca-sey Jr. bevinden. We doen ze allebei, eerst Le Pays des Contes de Fées en vervolgens tweemaal na elkaar Casey Jr. Bij Le Pays des Contes de Fées staat op het bordje een wachttijd van 5 minuten aangekondigd, maar je kunt zo zien dat het toch wel iets langer zal worden. Het duurt een klein kwartiertje alvorens we in de bootjes kunnen stappen. Bij Casey Jr. is het andersom: het bordje vermeldt 25 minuten wachten, maar het blijken er slechts 5 te zijn. We maken dus meteen van de gelegenheid gebruik om twee keer achter elkaar te gaan.

Het boottochtje doorheen het sprookjeslandschap is bijzonder sereen. Terwijl we genieten van dit rustpuntje in onze dag – en terwijl we de zon steeds meer op onze huid voelen branden – maakt Annelies foto’s van de taferelen op de oevers. De Dumbo-circustrein Casey Jr. is een eenvoudige roller coaster op kinder-

36

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

maat, maar we vinden dit als volwassenen toch ook telkens weer een bijzonder leuk ritje. Het treintje rijdt door hetzelfde decor dat we eerder vanaf de bootjes konden bewonderen. Ik denk niet dat het pareidolia is: als je goed luistert, kun je in het getoeter bij het vertrek van het treintje de woorden ‘All aboard!’ herkennen.

Van Fantasyland keren we terug naar Discoveryland. Omdat het onze laatste dag is, wil Miche toch graag nog even een ritje in Autopia maken. We moeten er 25 minuten wachten voor over hebben, en dan kunnen we rijden. Er is veel volk, maar in tegen-stelling tot dag 1 wordt nu van beide perrons gebruik gemaakt. Deze keer rijd ik mee met Annelies en mag Miche solo.

Hierna wisselen we van park. We zullen mooi op tijd zijn voor de Animagique-voorstelling van kwart voor drie. We zijn zelfs nog wat te vroeg, en we lopen nog eens binnen bij Art of Disney Animation. Annelies heeft geluk. Er gaat net een nieuwe tekenles beginnen, en Annelies weet nog een plaatsje aan een van de tekentafels te bemachtigen. Even later steekt ze trots het blad omhoog waarop ze Winnie The Pooh heel behoorlijk heeft getekend.

Ondertussen is het buiten behoorlijk heet, maar we gaan wat afkoelen in het Animagique-theater in Studio 3. Ook Animagi-

37


que hebben we vroeger al erg vaak gezien, maar het blijft een leuke show, vooral door de vele bekende liedjes uit Disney-films. En van het kenwijsje van Animagique wordt iedereen natuurlijk vanzelf vrolijk. We merken wel een kleine verandering met vori-ge bezoeken: bij de meertalige aankondigingen in het begin zijn de kinderstemmen nu vervangen door volwassen sprekers. Jam-mer, want de kinderstemmetjes vond ik toch leuker. Geen idee waarom ze dit zo nodig moesten veranderen.

Na de voorstelling gaan we, nu we toch in de buurt zijn, even kijken hoe het met de wachtrijen bij Ratatouille is gesteld. Het wordt snel duidelijk dat we net als de voorbije dagen best kiezen om als single riders te gaan; op die manier is het heel goed te doen.

Daarna besluiten we een hapje te gaan eten in de Disney Vil-lage, bij Annette’s Diner. Midden in de namiddag verwachten we daar geen wachtrijen – dat kan ’s avonds wel even anders zijn, zo weten we uit ervaring – en inderdaad: we kunnen meteen aan tafel. Ook hier krijgen we weer korting en gratis aperitief met onze Dream-pass.

Met onze magen weer gevuld gaan we terug naar het Disney-land Park, want we willen nog eens de parade bekijken. We be-

38

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

kijken de parade weer vanaf Town Square, maar nu staan we op de begane grond. Nog steeds volop zon, we hebben echt wel ge-luk met het mooie weer vandaag. Deze keer besluit ik niet te fil-men en geen foto’s te maken, zodat ik ten volle van het spekta-kel kan genieten.

Na de Disney Magic on Parade gaan we verder het park in. Terwijl we het infobord op Central Plaza bestuderen, vallen de eerste grote spetters. Al snel begint het steeds harder te regenen, en de mensen stuiven nu alle kanten op, op zoek naar een droog plekje om te schuilen. Wij staan goed. Het infobord bevindt zich onder een afdakje, en er komen nog enkele mensen bij ons staan.

We hopen, en zijn er bijna zeker van, dat dit onverwachte buitje van korte duur zal zijn. Het weerbericht vermeldde voor vandaag nochtans de hele dag 0 % kans op regen. Maar ja, je weet hoe ik denk over die weersvoorspellingen. Gisteren zaten ze er ook naast, toen hadden ze volop zon voorspeld en is het de hele dag grijs gebleven.

Hier en daar trekken enkele moedige bezoekers zich niets aan van de regenbui en lopen ze gewoon verder alsof er niets aan de hand is, maar de meeste mensen wachten toch liever wat.

39


Na enige tijd begint de neerslag wat te minderen, en ik heb een idee. We willen naar de Pirates of the Caribbean. Een be-hoorlijk eindje van hier, maar ik weet hoe we er quasi helemaal droog kunnen geraken. Ik vraag Miche en Annelies om me te volgen, en ik zet het op een bescheiden loopje naar de ingang van de Liberty Arcade. We gaan de arcade echter niet binnen, maar nemen rechts de overdekte gaanderij die naar Frontierland leidt. Dat is een weg die weinig mensen kennen, maar wij heb-ben er op vorige trips al vaak gebruik van gemaakt. Langs hier geraken we droog tot bij Fort Comstock, bij de ingang van Fron-tierland. We steken de weg over en volgen de gang, die achter Fort Comstock gewoon doorloopt tot bij de ingang van Adven-tureland. Daar steken we weer de weg over, en vinden aanslui-ting op de overdekte galerij die Filip ons zondag heeft getoond, en die, jawel, tot bij Pirates leidt. We moeten nu nog slechts en-kele meters zonder dak boven ons hoofd afleggen, maar de regen is ondertussen erg geminderd en we geraken relatief droog bin-nen in de piratenattractie.

Onderweg zijn we veel mensen tegengekomen die gewoon bleven staan of zitten wachten tot het op zou houden met rege-nen. Tijdverlies natuurlijk, want als je het een beetje slim aan

40

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

boord legt, zoals wij, dan kun je je zelfs bij regen toch droog over een relatief grote afstand doorheen het park verplaatsen. Wie niet moedig is, moet slim zijn.

Bij de piraten nog meer water, maar nu natuurlijk onder onze voeten in plaats van boven onze hoofden. Het boottochtje in deze attractie, zo weten we, brengt op warme zomerdagen altijd wat verkoeling. We moeten maar 5 minuten wachten alvorens we mogen varen.

Wanneer we buitenkomen, is het gedaan met regenen. We wandelen naar Frontierland, waar we getrakteerd worden op een optreden van de Dixieland Band. Na enkele nummers lopen we verder naar Big Thunder Mountain, waar we de wachttijd voor onze ogen zien verspringen van 30 naar 45 minuten. Iets te lang naar onze zin. We besluiten de andere kant op te gaan, naar Phantom Manor. Onderweg zien we dat de Molly Brown voor an-ker ligt, maar daarvoor zijn we net te laat, en we mogen er niet meer op. We lopen dus door naar Phantom Manor en gaan voor de tweede keer tijdens deze trip het spookhuis binnen. Ook hier amper 5 minuten wachten.

Maar de spoken zijn de kwaadsten niet, en we geraken heel-huids weer buiten. De raderstoomboot heeft ondertussen een

41


rondje gemaakt over de Rivers of the Far West en ligt weer voor anker bij Thunder Mesa Riverboat Landing. We proberen het nog een keer, maar net wanneer we aan boord willen gaan, wordt ie-dereen weer weggestuurd. Blijkbaar is er een technisch pro-bleem en kan het schip voorlopig niet meer uitvaren.

Terug naar Fantasyland dan maar. Als we nog een boot-tocht(je) willen maken, dan kan dat evengoed bij It’s A Small World. Hier moeten we iets langer aanschuiven, maar al gauw varen we weer door vreemde landen en continenten.

En dat is meteen onze laatste attractie voor deze trip. We wil-len op tijd naar huis vertrekken, zodat we op een aanvaardbaar uur weer in Brugge zijn. Nadat we het park uit zijn, gaan we nog even binnen bij World of Disney voor enkele lastminuteaanko-pen, en dan vatten we de terugtocht aan.

Het is een vlotte rit, grotendeels bij daglicht; dat was lang ge-leden. Ik wil jullie dit stukje dialoog van tijdens de autorit niet onthouden:

‘We zijn net weer de grens met België over gereden’, zegt Geert.

‘Ik voel het’, antwoordt Miche.

42

Z O M E R T R I P : 2 0 - 2 3 J U L I

Slotbeschouwingen

We hadden weer dringend nood aan enkele dagen Disney, want zoals je in de inleiding al kon lezen, zijn we vorig jaar niet naar Parijs gekomen en hebben we slechts één dagje in een Disney-park (Epcot) doorgebracht. Maar onze honger is voorlopig weer wat gestild.

Het feit dat we nu jaarpassen op zak hebben, biedt aangena-me vooruitzichten. Annelies was heel erg blij toen ze dat ont-dekte, en ziet nu al halsreikend uit naar ons volgende bezoek met Halloween. En Miche kan niet wachten tot het Kerst is.

De jaarpassen blijken heel wat voordelen te hebben. De voor-naamste zijn:

• 20 % korting in alle Disney-shops;• 10 % korting in alle Disney-restaurants (parken, hotels)

en in de meeste restaurants van de Disney Village;• 30 % korting op alle speciale avondhappenings (zoals de

Halloween Party waar we dit jaar naartoe willen);• 35 % korting op boekingen in (bepaalde) Disney-hotels

(op bepaalde dagen);• 20 % korting op dagtickets voor niet-jaarkaarthouders;• gratis parkeren op de grote parking;• voordelig parkeren in de vinci-parking (behalve op zon-

dag);• Extra Magic Hours;• uitnodigingen voor speciale evenementen in de parken,

zoals premières van nieuwe shows of de opening van nieuwe attracties;

• gratis aperitief in alle restaurants met tafelbediening;• viermaal per jaar het magazine Envie de + met acties, pri-

vileges en andere voordelen.En het grootste voordeel is natuurlijk dat we nu vaker naar

hier zullen komen! Neem het van mij aan: het aanschaffen van jaarpassen was een prima idee!

43

Disneyland Parijs 2014 – Zomertrip

Documents

Transcript of Disneyland Parijs 2014 – Zomertrip