PB- PP BELGIE(N) - BELGIQUE

De CodaKrant

02Columndoor M. W.

01Voorwoord

03Coda Thuiszorg in een nieuwe bureauruimte

04Roparun en Coda

05Bouwen en goed werken kosten geld

Coda vzw wenst u prettige

eindejaarsdagen en een voor-

spoedig 2018 met het groot-

ste geschenk dat we u kunnen

wensen: een goede gezondheid

en warme vriendschap!

01Door: ChristineVan Ussel - Gonnissenvoorzitter CODA vzw.

Beste, lieve lezer,

Alweer een voorwoord voor de

kersteditie van de Codakrant

aan het schrijven! Een jaar

is opnieuw haast voorbij,

vooraleer je het beseft. Gelukkig

is de kerstperiode een tijd om

ook rustig stil te vallen en te

reflecteren. Het is voor Coda

een goed jaar geweest. Dus

alweer en opnieuw passen hier

woorden van oprechte dank voor

de warme inzet van al diegenen

die het hier dagdagelijks doen,

bescheiden maar toch zichtbaar.

Vorig jaar schreef ik rond deze

periode in de Codakrant: “Op

dat DNA van Coda willen we ook

in 2017, wanneer we eindelijk

van start zullen gaan met de

realisatie van ons pilootproject,

zwaar blijven inzetten”. Dat

hebben we gedaan. Inzetten op

dat DNA blijven we doen. En we

blijven ijveren voor die speciale

huiselijke sfeer die dit huis

maakt tot wat het is. Maar… in

tegenstelling tot wat we toen

dachten, hebben we de spade

nog niet in de grond gestoken

voor onze nieuwbouw. Allerlei

redenen, buiten onze wil om,

speelden daarbij. Maar nu durf

ik eindelijk met de hand op het

hart zeggen en schrijven dat in

2018 die spa echt zal gebruikt

worden: het wordt ‘showtime’.

Wat moest geregeld worden,

is nu gebeurd. Het ontwerp is

klaar. Een bouwvergunning

hebben we al langer op zak.

We zitten momenteel in de fase

van de openbare aanbesteding.

Het moet al erg tegenvallen,

wil er nu nog een kink in de

kabel komen. Wij zijn er hier

ook echt aan toe. Het is als bij

een zwangerschap. Die duurt

op het laatst ook altijd net te

lang, zeker als ze voorbij de

uitgerekende datum loopt. Het

‘kind’ mag geboren worden…

wij zijn er klaar voor. Onze oude

gebouwen kraken trouwens af

en toe flink in hun voegen, alsof

ze om vervanging vragen.

Wat er nu al concreet is: het

‘moodboard’ en de ‘mock up’

waarover in een vorige krant

werd geschreven, bewijzen

hun dienst. Het terrein

wordt voorbereid. Tijdelijke

vervangruimtes (zie ook verder

in deze krant) voor gebruik

tijdens het bouwproces worden

CODA NIEUWSBRIEF | 22ste jaargang nr. 4 | 18 december 2017 | afgiftekantoor ANTWERPEN Xdriemaandelijkse uitgave OKT-NOV-DEC | erkenningsnummer P409568verantwoordelijke uitgever - afzendadres : Christine Gonnissen - CODA vzw. - Bredabaan 743 te 2990 Wuustwezeltel. 03-633.20.11 | coda@coda.care | www.coda.care grafisch concept : www.perfectpixel.be - druk : www.drukkerijgoossens.be - verzending : www.boesenco.be

Coda vzw wenst u prettige feestdagen!

2

geïnstalleerd. Het beweegt!

En gelukkig weten we ons in

dat ganse proces gesteund

door velen onder jullie. We

weten het allemaal: ‘koken

kost geld’ en bouwen kost

heel veel geld. Ondanks de

toegekende overheidssteun,

moet een flink pak centen zelf

gevonden worden. En hier

heb ik, alweer en opnieuw,

heel mooi nieuws voor wie het

nog niet hoorde. Coda werd

als project geselecteerd door

‘Roparun’, een Nederlandse

organisatie die fondsen inzamelt

voor palliatieve zorg. Het is zo

bijzonder dat we er een apart

artikeltje over publiceren verder

in deze krant. Zeker lezen dus.

Coda staat voor boeiende

uitdagingen in de nabije

toekomst. Nog maar enkele

dagen en we naderen het einde

van 2017. Bijzondere dagen

zullen we dankbaar herinneren

en koesteren. Andere dagen

zullen we liefst snel vergeten,

omdat ze ons en anderen geen

voordeel brachten of geluk.

Rond nieuwjaar voegen we

alweer een hoofdstuk toe aan

al onze herinneringen. Tegelijk

begint 2018 al te gloren, zoals

de zon langzaam opkomt achter

een nog duistere horizon. Op de

agenda van volgend jaar staan

voor Coda grote plannen.

Graag wens ik ieder van jullie een

bijzonder warme kerstperiode

met al wie je lief is en een rustige

overgang van oud naar nieuw.

Dat doe ik in mijn eigen naam

en heel bijzonder in naam van

Coda.

Christine Gonnissen

02Column door Martine Wolfaert,Verpleegkundige Coda Hospice

Een man zonder complimenten

Een week voor Kerst. Ik ben op

weg om postzegels te kopen,

mensen vliegen langs me heen

en de kou valt me aan met

venijnige naalden.

Zoals ieder jaar had ik me

deze kerstperiode anders

voorgesteld, vrolijker, rustiger.

Iets heeft me in deze tijd altijd

te grazen, een onrust, een

dozijn verplichtingen.

In het postkantoor is het

aangenaam warm, er klinkt

zachte kerstmuziek. Er staat een

ellenlange rij aan te schuiven

- toch houd ik er nog aan om

‘echte kaarten’ in plaats van

digitale wensen te versturen.

Een tijdje later haast ik me

naar een winkel om er een

smartphone te kopen voor mijn

oom die sinds een week in het

hospice ligt. Ook hier klinkt

kerstmuziek en staat er een

ellenlange rij voor de kassa.

Jos is mijn lievelingsoom, maar

hij is altijd een rare vogel

geweest. Zoals ook nu weer:

andere bejaarden kopen een

eenvoudige ouderlingen gsm,

maar nee, mijn 80 jarige oom

wil een echte IPhone. ‘Waarom

in godsnaam?’ vroeg ik hem.

‘Omdat daar zo’n inspreekding

in zit.’ ‘Een inspreekding?’ Ik

haalde mijn schouders op: zoals

zo vaak begreep ik hem niet

helemaal. Maar volgens de

dokter zal hij het nieuwe jaar

misschien niet meer halen, dus

waarom niet toegeven aan zijn

laatste wens? Het zijn trouwens

net die eigenaardigheden die

hem altijd al tot mijn favoriet

maakten. Voor telefoons heeft

hij al van jongsaf een zwak

gehad. Toen ik vroeger bij hem

en tante logeerde en van school

terugkwam, hoorde ik hem

soms met een vreemd accent

aan de telefoon praten. Hij deed

dan alsof hij Pipi Langkous aan

de lijn had. ‘Hé, Pipi,’ zei hij als

ik de woonkamer binnenkwam,

‘mijn petekind gelooft niet dat

jij echt kan vliegen.’ Ik keek dan

met grote ogen naar hem, mijn

muts nog op en mijn boekentas

tussen mijn benen. Hij gebaarde

naar me dat ik dichterbij moest

komen. ‘Wacht even,’ zei hij

door de telefoon, ‘ik vraag het

haar even.’ Hij hield zijn hand

over de hoorn en draaide zich

om naar mij: ‘Pipi vraagt of je

naar haar film in het sportpaleis

komt?’

Als tiener kon ik bij tante en

oom terecht met liefdesverdriet.

Tante kookte stoofpotjes en

3

overlaadde me met troostende

woorden. Oom zei niets, maar

’s avonds gaf hij een kruisje op

mijn voorhoofd. Zijn duim was

hard en eeltig, zijn gebaar was

zacht en warm.

Toen ik als laatstejaarsstudent

naar een dansfeest ging en erg

onzeker was over de jurk die ik

aanhad en over mijn haar dat

te kort geknipt was, overlaadde

tante me met pluimen: ze had

nooit een mooier meisje gezien.

Haar reactie kon me niet echt

bekoren. ‘Zeg jij dan ook eens

iets,’ hoorde ik haar mopperen

tegen oom. ‘Waarom kan

jij nooit eens complimentjes

geven?’ Hij bromde iets terug

en gunde mij geen blik. Totdat

ik de deur opendeed om te

vertrekken en hij me wenkte

om nog even te wachten. ‘Dus

luister goed, prins,’ zei hij luid

aan de telefoon, ‘dit wordt de

avond en de kans van je leven.

Je zult er geen spijt van krijgen.’

Kerstavond. Tante blijft bij ons

gezin eten. Ze vertelt het voor

de tiende keer: hoe ze even

koffie ging halen in de keuken

en hoe ze Jos toen vond, dood

in bed. Hij stierf zoals hij leefde:

eigenzinnig, en op een moment

dat niemand het verwachtte. ‘Hij

is altijd goed voor me geweest,’

zegt tante, ‘maar hij was een

man zonder complimenten.

Simpele woorden als “ik zie je

graag”, kreeg hij niet over zijn

lippen.’

‘Vertelde hij wel eens over de

oorlog?’ vraag ik haar.

‘O nee, met geen woord. We

waren pas getrouwd toen hij

naar het leger moest, maar ik

heb in die periode nooit een

brief van hem gekregen. En als

ik hem er later iets over vroeg,

werd hij boos.’

Tante pakt de gloednieuwe

IPhone uit haar handtas. ‘Hier,

voor jou,’ zegt ze, ‘ik snap toch

niets van die dingen.’

Ik verbaas me er opnieuw over

dat oom persé deze telefoon

wilde. Ik bekijk het toestel, er

staan geen berichtjes op, er is

niet mee gebeld. Vreemd: de

dictafoon is wel gebruikt. Ik zet

hem aan. Geruis en gekraak.

Daarna de stem van oom, schor

en haperend, maar duidelijk te

verstaan.

‘Bericht één. Angèle, toen ik in

de oorlog lag te wachten op de

bom die een einde zou maken

aan mijn 22-jarige leven, zag ik

alleen maar jouw gezicht voor

me. En ik fluisterde “ik hou van

je,” steeds weer.

Bericht twee. Hallo? Dag

Kerstman, met Jos. Ik wil graag

zeggen dat ik blij ben met

mijn petekind. Hoe zal ik het

zeggen… Ze heeft mijn leven

mooier gemaakt.’

4

03Door: Rigo VerhaertAlgemeen coördinator Netwerk Palliatieve Zorg Noor-derkempen, Coda Th uiszorg, Coda Dagcentrum

Coda Thuiszorg in een nieuwe tijdelijke bureauruimte

Lang geleden, toen het aantal

bedden in Coda Hospice

uitgebreid werd van zes naar

acht, werd de thuiszorgequipe

van Coda ondergebracht in

een tijdelijke bureauruimte.

Dit was nodig omdat de

originele bureauruimte van

functie veranderde: zij werd de

woonkamer van het hospice. Die

tijdelijke bureauruimte werd

ondergebracht in aangekochte

tweedehands bureaucontainers.

En “lang geleden” kun je

letterlijk nemen: we spreken

over het jaar 2007. Intussen

huist de thuiszorgploeg nog

altijd in de ‘tijdelijke’ oplossing,

met meer personeelsleden en

in een nu (hopeloos) verouderd

gebouw.

Door het op til staande Piloot-

Project Zorg dat Coda aan het

uitrollen is, wordt nagedacht

over hoe we de werking van

Coda kunnen continueren tij-

dens de bouwwerken van het

nieuwe gebouw.

Het eerste bestaande gebouw

dat tegen de vlakte zal

gaan om de bouw te kunnen

starten zal de ‘orangerie’

zijn. De andere gebouwen

blijven functioneel gedurende

het hele bouwproject. Maar

de orangerie moet dus

verdwijnen. Dat gebouw vervult

verschillende functies: vergader-

en opleidingsruimte, de plaats

waar herdenkingsmomenten

georganiseerd worden, lezingen

over rouw en rouwbegeleiding

worden er georganiseerd,

enzovoort.

Bij het verdwijnen van

dit charmante gebouw is

een tijdelijke vervanging

onontbeerlijk. Daarom werd

er gewikt en gewogen en

waren de plannen al in het

stadium van ‘uitvoerbaarheid’.

Tot de thuiszorgequipe een

kreet slaakte: “wij werken in

omstandigheden die effi ciënt

werken zeker niet bevorderen,

kan daar iets aan gedaan

worden alsjeblief?” En dan

is alsnog het geweer van

schouder gewisseld en werd

er eerst gezorgd voor een

nieuwe tijdelijke vergader-/

bureauruimte. Op het moment

dat u dit leest zal het tijdelijke,

vergunde gebouw operationeel

zijn.

5

In het verlengde van de reali-

satie van het gebouw werd er

gekozen om goede bureaumeu-

belen te voorzien. Bureaumeu-

belen die zó gekozen werden

dat ze kunnen meegenomen

worden naar de toekomstige

defi nitieve bureauruimten bin-

nen het nieuwe gebouw, én die

op dat moment kunnen aange-

vuld worden met extra meubilair

van dezelfde ‘lijn’. Zo kon er nu

al goed materiaal aangekocht

worden dat dan niet verloren

gaat maar meegenomen wordt

bij een defi nitieve verhuis.

En voor de tijdelijke vervanging

van de orangerie tijdens de

bouwwerken wordt nog

naarstig naar een duurzame,

haalbare oplossing gezocht.

04Door: Christine Van Ussel - Gonnissenvoorzitter CODA vzw.

Roparun en Coda

Zoals al in het voorwoord van

de krant aangegeven, kunnen

jullie hier meer lezen over het

‘Roparun-verhaal’ van Coda.

Wie of wat is Roparun en wat

heeft dat met Coda te maken?

Roparun voorstellen in een

paar woorden of zelfs met

enkele zinnen, is niet alleen

onbegonnen werk maar het

zou dit grootse initiatief altijd

tekortdoen. Daarom wil ik

vooraleer ik toch een poging

zal wagen al vragen, voor al

wie dat kan en wil doen: google

Roparun eens en lees dan verder.

De Roparun is een Nederlands

initiatief. Men organiseert alle

jaren een estafetteloop met

startlocaties in Parijs en Hamburg

en met een gezamenlijke fi nish

in Rotterdam. Estafetteloop,

dat woord impliceert dat het

om een ‘run’ gaat en dat er

meerdere lopers bij betrokken

zijn, een team dus. Een Roparun-

team bestaat uit maximaal acht

lopers die ieder gemiddeld zo’n

65 kilometer lopen oftewel meer

dan anderhalve marathon(!).

Daarnaast bestaat een team

uit minimaal twee fi etsers en

nog een aantal mensen in de

begeleiding. Denk hierbij aan

chauffeurs, verzorgers, cateraars

en wegkapiteins. Teams zijn

zelf verantwoordelijk voor de

invulling van al die taken en

gemiddeld bestaat zo’n groep

al snel uit 25 personen. Naast

de sportieve inspanning, moet

er echt ook een inspanning

geleverd worden om geld op

te halen voor het doel. Teams

doen dit door het organiseren

van allerlei acties. Denk

hierbij aan het inpakken van

boodschappen, het wassen van

auto’s, het houden van collectes

en het zoeken naar sponsors.

De leden van een team zijn

ook verplicht Roparun-loten te

verkopen waarvan de opbrengst

ten goede komt aan het doel.

Wat is hun doel dan? Het

doel van Roparun is palliatieve

zorg. En laat dat nu net de

kernactiviteit van Coda zijn.

Coda had Roparun al langer

op de radar. Een van onze

bestuurders, Gerda Lindekens,

was er al langer door

begeesterd. En toen Roparun

langs een initiatief van een

schoonzoon van één van de

vrijwilligers bij Coda opnieuw in

beeld kwam, hebben wij onze

stoute schoenen aangetrokken

met het idee ‘wie niet waagt,

niet wint’, want als Vlaamse

organisatie steun vragen aan

zo’n Nederlandse stichting, leek

ons niet evident. De voorzitter

6

en algemeen directeur van

Roparun werden uitgenodigd

voor een bezoek.

Beide heren kwamen op 31

augustus naar Coda en wer-

den met de gebruikelijke

Coda-gastvrijheid onthaald

(vrijwilligers hadden zelfs heer-

lijke, zelfgemaakte dessertjes

klaargezet).

Wij kregen de kans om onze

werking toe te lichten en over

ons project te vertellen. En

vanaf die dag ging het snel. We

bezorgden nog jaarrekeningen,

teksten en documenten over

het pilootproject, bouwplannen,

enzovoort.

Al na een week kregen we be-

richt dat onze bezoekers bijzon-

der gecharmeerd waren (wie

had anders verwacht?) en ook

geïnteresseerd in het werkmo-

del palliatieve zorg, dat Coda

concreet verder wil uitrollen.

Waarop Alex, onze projectregis-

seur een heel ambitieus dossier

indiende voor de inrichting van

onze nieuwbouw. Want, dat wis-

ten we, Roparaun komt niet tus-

sen in de structurele werking of

fi nanciert geen gebouwen. Men

ondersteunt goed afgelijnde

projecten en dat hielden we dus

voor ogen. Coda vroeg om on-

dersteuning bij de inrichting van

de nieuwbouw voor het inloop-

huis (compleet nieuw initiatief)

en de twee dagcentra (waar-

van 1 bijkomend ook helemaal

nieuw): meubilair allerhande

zoals kleerkasten, tafels, stoe-

len, kasten, gordijnen, zetels,

muziekinstallaties, burelen, ter-

rasmeubilair, massagetafels, me-

dicijnkasten, enzovoort enzo-

verder. Ik moet de huismoeders

en -vaders onder jullie niet ver-

tellen wat er allemaal bij komt

kijken.

Volgend bericht uit Rotterdam

was dat men alles goed had

nagekeken: men kijkt naar de

bestuurlijke kwaliteiten van

je organisatie, naar je visie en

inhoudelijke boodschap, de

fi nanciële transparantie en

werking, de haalbaarheid van je

project, enzovoort. Coda werd

al goed bevonden want ons

dossier zou worden voorgelegd

aan de Raad Van Bestuur van de

stichting.

En toen werd het spannend

afwachten. En dan, einde

september al, kwam de

uitnodiging of Alex en ik

naar Rotterdam wilden

komen om aanwezig te zijn

op de doelenavond 2017 van

Roparun? Natuurlijk zouden we

gaan en dat lieten we prompt

weten. En of we daar nog iets

zouden moeten presenteren

over Coda? Een powerpoint

zouden meebrengen? Nee, dat

was allemaal niet nodig, we

zouden in een soort interview

gewoon op wat vragen

moeten antwoorden over

Coda. Wie ons van dichterbij

wat kent, weet dat Alex en

ik al glunderen als we zoiets

horen: dat is na zoveel tijd en

energie ‘gepilootproject’ voor

ons een makkie. Dat varkentje

zouden we wel wassen. Wij dus

opgekleed (want gala-gebeuren

die doelenavond) toch wat

curieus naar Rotterdam, maar

niet zonder dat we aan het

thuisfront hadden gevraagd

om dikke kaarsen voor Coda te

branden.

In de heenreis hebben we nog

willen wedden over wat ons te

wachten stond en over ‘of’

en dan over de ‘grootheid’

van het bedrag dat Coda

7

misschien te beurt zou kunnen

vallen, maar we hebben het

(gelukkig) niet gedaan omdat

we het gewoon niet wisten

en ook echt niet konden

inschatten. We kwamen toe in

Rotterdam en werden plechtig

ontvangen als “De heer en

mevrouw Kind” wat we

gezien onze missie, vrolijk als

onbelangrijk aan ons lieten

voorbijgaan. Na een verzorgde

receptie in een prachtige

locatie met uitzicht op het

water, kregen we plaatsen

toegewezen aan een tafel in

een mooi versierde zaal met

orkest en alles erop en eraan.

De hele avond was erg

professioneel georkestreerd en

werd keurig aaneengepraat

door een echte beroeps. Het

diner was opgevat met een

rotatiesysteem, zodanig dat

iedereen drie keer van tafel

wisselde en met zoveel mogelijk

mensen kennis kon maken.

Bij het voorgerecht zat de

voorzitter van Roparun aan

onze tafel, die mee over van

alles en nog wat babbelde,

behalve over Coda. Toen de

eerste wissel eraan kwam,

werden we beleefd verzocht om

van tafel te gaan en ons naar

het podium te begeven. Daar

werden een paar projecten naar

voor gevraagd en werden de

eerste cheques uitgedeeld. Coda

viel niet in de prijzen, dus hop

naar het hoofdgerecht en met

nieuwe gasten kennis gemaakt.

Weer een wissel en het scenario

herhaalde zich. Ook de

Roparunstad van het jaar werd

bekend gemaakt. Dat werd

toch wel Zele uit België zeker?

Wat in 2005 kleinschalig begon

in Zele is uitgegroeid tot een

niet te missen volksfeest tijdens

het pinksterweekend. Door

de teams werd Zele al 7 keer

verkozen tot ’Roparunstad‘,

de gezelligste gemeente of

stad op het parcours. Aan deze

titel is een geldprijs (50.000€!)

verbonden die

lokaal aan goede

doelen besteed

mag worden.

Omdat Zele al

enkele keren

‘Roparunstad’ werd, mogen

de wisselbekers, de ‘dodo’s’,

definitief in Zele blijven. Deze

wisseltrofee is een bronzen

beeld van om en bij de 15

kg en stelt een loopvogel

voor, een dodo. Deze vogel

leefde op de Nederlandse

Antillen. Het beestje, dat reeds

uitgestorven is, staat symbool

voor alle uitgestorven dieren

in de wereld. De dodo is de

officiële mascotte van Roparun

en draagt sportschoenen, een

teken om de strijd niet op te

geven. Hartverwarmend…maar

niks voor Coda… Mijnheer en

mevrouw Kind (Alex en ik dus)

keken elkaar al eens vragend

aan, maar we bleven er rustig

onder.

Dan kwam de laatste wissel:

het orkest werd stil, de lichten

werden gedoofd en de

spreker van dienst kondigde

een intiem moment aan. En

voor wij het goed beseften,

werd het winnende gedicht

uit de poëziebundel van Coda

van bij het 15-jarig bestaan,

voorgedragen. Zo mooi! En

toen werden er gasten van

Coda uit België aangekondigd

en werden wij op het podium

gevraagd. De rest van de avond

heb ik zowat op een roze wolk

meegemaakt.

Alex heeft des-

kundig dat aan-

g e k o n d i g d e

interview afge-

werkt en ik ben

ongeveer stilge-

vallen – wat echt niet van de ge-

woonte is - toen met grote bra-

voure de cheque voor het project

van het jaar werd overhandigd.

Coda ontving die avond 355.000€

voor de inrichting van het inloop-

huis en de dagcentra. Een mens

zou voor minder zijn à propos

verliezen, toch?

In één klap kregen we zo bijna

een vijfde van de euro’s die Coda

zelf moet bijeenzoeken voor de

realisatie van het pilootproject.

We ontvingen heel wat

felicitaties en hebben zelf ook

veel bedankingen geuit. Heel

erg dankbaar en met een gevoel

alsof we voor Coda zowat de

lotto gewonnen hadden, zijn

we ’s avonds laat terug naar

België gereden. En dan heeft

het echt wel even geduurd voor

ik gewoon de slaap kon vatten.

Codahospice

Codadagcentrum

Codapalliatieve zorg

Codathuiszorg

Codahospice

Codadagcentrum

Codapalliatieve zorg

Codathuiszorg

05Bouwen en goed werken kosten geld

U hebt voordien in deze krant

kunnen lezen hoe ver we staan

in onze bouwplannen en in ons

doel om onze dienstverlening

uit te breiden.

De geplande nieuwbouw speelt

een cruciale rol in onze vernieu-

wende aanpak van levenseinde-

en palliatieve zorg. Uit de ge-

sprekken die wij de afgelopen

weken en maanden over het

pilootproject hebben gevoerd,

blijkt dat de overheid een 40%

van de geplande bouwkost zal

subsidiëren. Dan spreken we

nog niet over de werkelijke

kost. Het zijn giften van mensen

zoals u die vaste grond onder

ons bouwdossier geven. We ho-

pen dat we op u kunnen blijven

rekenen.

Ook de diverse werkingstoela-

gen dekken de werkelijke kos-

ten slechts gedeeltelijk. CODA

zal voor een zéér belangrijk

deel van de financiële middelen

aangewezen blijven op eigen

middelen.

Hartelijk dank weerom voor uw

financiële bijdrage in 2017, en

al de voorbije jaren.

Wij hopen ook in 2018 op uw

gewaardeerde steun te mogen

blijven rekenen.

Voor alle informatie over

giften, sponsoring, legaten,

fiscale attesten, organisatie

sponsorevents, raadpleging

jaarrekeningen, e.d. contac-

teer a.u.b. Coda via e-mail:

giften@coda.care

08 BOUWEN KOST VEEL GELD : DANK VOOR UW STEUN !

Bericht van doorlopende opdracht om in te vullen en naar uw bank te sturen Ik ondergetekende, naam: ....................................................................................... voornaam: ............................................... straat: ............................................................................................................... nr. .................. bus ............ postcode: ............................... woonplaats: ................................................................................................ geef hierbij aan mijn bank de opdracht tot overschrijving van mijn rekening

uw rekeningnumer: BE . . . . . . . . . . . . . . Schrappen wat niet past: maandelijks - 6-maandelijks - jaarlijks

het bedrag van: € uw handtekening

als gi op rekening BE40 7331 2621 0063 - BIC KREDBEBB van CODA vzw, Bredabaan 743 te 2990 Wuustwezel.

datum eerste periodieke betaling ....... / ...... / 2016.

De plannen voor onze nieuwbouw beginnen steeds vastere vorm aan te nemen. Het Zorgstrategisch Plan en het Technisch Financieel Plan werden inmiddels goedgekeurd. Zo ontvingen we alle nodige vergunningen. En als deze CODAkrant bij u in de brievenbus valt, zullen ook de kleine aanpassingen van het ‘RUP Klooster-domein Zusters Franciscanessen’ inzake de bouwlocatie volledig goedgekeurd zijn. Het werk voor het Technisch Financieel Plan was niet eenvoudig. Zoals reeds meermaals vastgesteld : CODA is voor de wetgeving in ons land nu eenmaal een buitenbeentje. Wij vallen onder twee verschillende beleidsdomeinen: ziekenhuiszorg en thuiszorg (ouderenzorg). Ondertussen voldoet ons project aan alle eisen voor subsidiëring en kan er kortelings gewerkt worden aan de indiening van een bouwvergunningsaanvraag. Meer hierover kan u lezen op blz. 6 van deze CODAkrant.

De subsidieregeling waaronder het pilootproject van CODA valt, is de zogenaamde alternatieve financiering. Die voorziet in een gebruikstoelage voor een periode van 20 jaar. Die gebruikstoelage zal slechts een gedeel-te van het totale budget bedragen. Ook de diverse werkingstoelagen dekken de werkelijke kosten slechts gedeeltelijk. CODA zal voor een zéér belangrijk deel van de financiële middelen aangewezen blijven op eigen middelen.

Hartelijk dank weerom voor uw financiële bijdrage in 2015, en al de voorbije jaren.

Wij hopen ook in 2016 op uw gewaardeerde steun te mogen blijven rekenen.

Voor alle informatie over giften, sponsoring, legaten, fiscale attesten, organisatie sponsorevents, raadpleging jaarrekeningen, e.d. …

contacteer a.u.b. Paul Theeuws, penningmeester van CODA vzw.

gsm. 0475.425.425 of e-mail : giften@coda.care (zie ook blz.5) INFO

2015-4 2017-4

08 BOUWEN KOST VEEL GELD : DANK VOOR UW STEUN !

Bericht van doorlopende opdracht om in te vullen en naar uw bank te sturen Ik ondergetekende, naam: ....................................................................................... voornaam: ............................................... straat: ............................................................................................................... nr. .................. bus ............ postcode: ............................... woonplaats: ................................................................................................ geef hierbij aan mijn bank de opdracht tot overschrijving van mijn rekening

uw rekeningnumer: BE . . . . . . . . . . . . . . Schrappen wat niet past: maandelijks - 6-maandelijks - jaarlijks

het bedrag van: € uw handtekening

als gi op rekening BE40 7331 2621 0063 - BIC KREDBEBB van CODA vzw, Bredabaan 743 te 2990 Wuustwezel.

datum eerste periodieke betaling ....... / ...... / 2016.

De plannen voor onze nieuwbouw beginnen steeds vastere vorm aan te nemen. Het Zorgstrategisch Plan en het Technisch Financieel Plan werden inmiddels goedgekeurd. Zo ontvingen we alle nodige vergunningen. En als deze CODAkrant bij u in de brievenbus valt, zullen ook de kleine aanpassingen van het ‘RUP Klooster-domein Zusters Franciscanessen’ inzake de bouwlocatie volledig goedgekeurd zijn. Het werk voor het Technisch Financieel Plan was niet eenvoudig. Zoals reeds meermaals vastgesteld : CODA is voor de wetgeving in ons land nu eenmaal een buitenbeentje. Wij vallen onder twee verschillende beleidsdomeinen: ziekenhuiszorg en thuiszorg (ouderenzorg). Ondertussen voldoet ons project aan alle eisen voor subsidiëring en kan er kortelings gewerkt worden aan de indiening van een bouwvergunningsaanvraag. Meer hierover kan u lezen op blz. 6 van deze CODAkrant.

De subsidieregeling waaronder het pilootproject van CODA valt, is de zogenaamde alternatieve financiering. Die voorziet in een gebruikstoelage voor een periode van 20 jaar. Die gebruikstoelage zal slechts een gedeel-te van het totale budget bedragen. Ook de diverse werkingstoelagen dekken de werkelijke kosten slechts gedeeltelijk. CODA zal voor een zéér belangrijk deel van de financiële middelen aangewezen blijven op eigen middelen.

Hartelijk dank weerom voor uw financiële bijdrage in 2015, en al de voorbije jaren.

Wij hopen ook in 2016 op uw gewaardeerde steun te mogen blijven rekenen.

Voor alle informatie over giften, sponsoring, legaten, fiscale attesten, organisatie sponsorevents, raadpleging jaarrekeningen, e.d. …

contacteer a.u.b. Paul Theeuws, penningmeester van CODA vzw.

gsm. 0475.425.425 of e-mail : giften@coda.care (zie ook blz.5) INFO

2015-4

8.