1

De bouw van de LILLA DAN was een geheel niet voorziene ge-

beurtenis die zomaar uit het niets opdook. Het begon heel

eenvoudig, gewoon een kopje koffie drinken bij een collega

van de cursus Spaans, waarbij natuurlijk ook na enige tijd

de modelbouw ter sprake komt en er met een: “Oh ja, dat is

waar ook!” een bouwdoos van een mini viooltje op tafel

komt, nou ja mini, toch nog 23 cm lang!

Vervolg is dat “meneer” op zolder uit een kast een

“vergeten” bouwdoos van de LILLA DAN tevoorschijn tovert.

Beide ongerepte bouwdoosjes zijn zo verleidelijk, jullie

voelen hem alweer aankomen, dat ik ze maar meegenomen heb,

om er (zoals je dan heel flink zegt) er wel eens een keer

naar te zullen kijken.

Maar ook die kriebel kennen jullie als geen ander, dus al

gauw was het viooltje in elkaar gelijmd en gevernist. Pro-

bleem was dat het bijgeleverde, bijbehorende stukje hars zo

oud, droog en hard was, dat er in dit geval letterlijk

niets aan de strijkstok bleef hangen. Nu zullen jullie zeg-

gen: dat maakt toch . . . . . .uh, oh ja, niets uit!

Jawel, in dit geval wel, want geloof het of niet, toen ik

een nieuw, vers stukje hars gekocht had en de strijkstok

daarmee stroef gemaakt had, kwam er bij het strijken over

de snaren zowaar muziek uit.

Geweldig! Dit is hem!

2

Nu kon ik tenminste met een gerust hart aan de schoener beginnen: de bekende houtbouwdoos van Billing boats Nr.

578, maar zonder de beslagdoos Nr. 579.

De standaard procedure volgend was er al gauw een zaathout

met 13 spanten, waarop ik vrolijk de latjes op aan het

lijmen en met kleine spijkertje vast aan het timmeren was.

Toen de romp klaas was is het dek erin gelijmd en zijn de

boorden afgewerkt. Daarna het wat lastige, maar naar mijn

mening noodzakelijke karwij, om alle spijkertjes die nu

overbodig zijn omdat de lijm inmiddels droog is, er weer

uit te peuteren. Dan volgt het geduldwerkje in de steeds

herhaalde serie schuren – plamuren - schuren, schuren –

plamuren – schuren, enz. enz. Tenslotte het dankbare werk

om de romp de eerste keer in de lak te zetten.

3

De volgende stap is het monteren van de “opstallen” welke

later aan boord horen en die vervolgens te vernissen en te

lakken.

Als de eerste onderdelen hun plaats aan boord ingenomen

hebben en relingen en boegspriet, patrijspoortjes en de

bies op de romp zijn aangebracht en het geheel op een

stevig voetstuk is geplaatst, begint het al aardig op een

schoener te lijken.

Ook zijn op de spiegel de twee davits voor de

sloep gemonteerd, waarbij ook het heklicht natuurlijk niet

is vergeten.

4

Buiten beeld zijn ondertussen, tijdens het gedwongen maar

noodzakelijke wachten tot de verf droog is, de masten en de

raas gemonteerd. Daarna volgt het vastzetten van de masten

met stag, want en pardoen in forse hoeveelheden, waarbij

zelfs een “Voorbramezelshoofdpardoen” is waargenomen.

Vervolgens dienen, zoals hieronder te zien is, de

weeflijnen met een mastworp aan de hoofdtouwen vast te

worden gemaakt.

Als de masten vast staan, kunnen de gemonteerde raas met

rakken aan de masten worden bevestigd. In masten en raas

zijn dan doorvoeringen, oogbouten en de tientallen blokken

al in grote getale voor gemonteerd. De blokken zijn 3x4x7

mm en hebben gaten van 1 mm rond, waar de touwen door

moeten.

5

En dat is hem dan geworden!

Uiteindelijk zit alles wat er op hoort er ook zo’n beetje

op en aan en kan het schip, vanzelfsprekend nadat de naam

LILA DAN op verschillende plaatsen duidelijk is

aangebracht, terug naar de eigenaar.

Ger