BIJSTANDSVROUWEN ‘Het is vreselijk tips: Jamaica Vink ... · BREDA – Stel je voor: je raakt van...
1
BREDA – Stel je voor: je raakt van de ene op de andere dag je baan in een snoepfabriek kwijt door een reorganisatie. Je solliciteert je suf, werkt zelfs voor nulurencon- tracten, maar nergens kun je echt lang blijven. En dan, plotseling, zit je in de bijstand. Het overkwam Mala Sewlal (43). Zij is een van de veertien deel- neemsters aan het leertraject van vrouwenrechtenorganisatie Brood en Rozen. Begin 2011 werd de organisatie opgericht door No- ra Kasrioui (zie kader). „Voor laag opgeleide vrouwen is het moeilijk iets nieuws te vinden als ze, veel- al door pech, hun baan hebben verloren. Bij Brood en Rozen le- ren ze netwerken, een plan B ach- ter de hand te hebben.” Boven alles leren de vrouwen weer in zichzelf te geloven. „Het is verschrikkelijk om zonder baan thuis te zitten en je hand te moe- ten ophouden”, vertelt Sewlal. „Ik wilde wel werken, maar kwam nergens aan de bak. Op het laatst zat ik gewoon depressief thuis.” Nu zit Sewlal, vol zelfvertrouwen, in twee commissies van Brood en Rozen. Dankzij de workshops van de vrouwenrechtenorganisatie, zo- als stemgebruik, presentatie en de naderende netwerkstage. En dank- zij de sturing van Kasrioui. „Zij is echt de moeder van de groep. Je kunt alles bij haar kwijt.” Dankzij Kasrioui heeft ze het ge- voel er weer te mogen zijn, vindt ook Marijke Buitelaar (55). Door de scheiding van haar man, in wiens zaak ze werkte, kwam ze op straat te staan. „Iets nieuws vond ik niet. Ik mocht me niet eens inschrijven bij uitzendbu- reaus. Misschien vanwege mijn leeftijd. Of het vooroordeel dat al- leenstaande moeders elk moment het werk voor hun kinderen kun- nen verlaten. Alsof alleenstaande vaders dat niet zouden doen.” Dat vooroordeel kent Ellen Emme- rik (54) maar al te goed. „Vrou- wen hebben het gewoon net wat moeilijker dan mannen. Toen ik jaren geleden zwanger raakte, werd ik voor de keus gesteld: full- time doorwerken bij de bank of vertrekken. Parttime werken zat er vroeger gewoon niet in.” Net als Buitelaar raakte Emmerik na een scheiding haar vaste baan kwijt. Ze vond wel werk in de thuiszorg en werkte een tijdje bij een drogisterij, maar ook voor haar hield het op een gegeven mo- ment op. „Vreselijk dat je dan op een feestje voor de zoveelste keer moet vertellen dat je nog geen nieuwe baan hebt gevonden.” Alsof alleen moeders wel eens eerder naar huis moeten voor de kinderen Marijke Buitelaar “ De Stichting Brood en Rozen helpt in Breda vrouwen in de bijstand weer op weg. door Martine Huijbregts [email protected] BIJSTANDSVROUWEN ‘Het is vreselijk BN DESTEM WOENSDAG 18 DECEMBER 2013 STAD EN STREEK 23 BREDA – „Ik komt letterlijk en fi- guurlijk van ver”, vertelt Kasrioui. Geboren in Marokko, in een so- ciaal kwetsbare positie met onge- schoolde ouders, wist Kasrioui het tot de Erasmus Universiteit van Rotterdam te schoppen, waar ze nu ook promotieonderzoek doet. „Ik ben op de juiste momen- ten de juiste mensen tegengeko- men.” Door de crisis raakte Kasrioui ‘werkzoekend’, zoals ze het zelf noemt. „Ik dacht toen: ik heb mijn hele leven zo hard gewerkt, en toch zit ik zonder baan.” Het was tijdens een gesprek met andere werkzoekende vrouwen bij de V&D, onder het genot van een kopje rooibosthee, dat Kas- rioui besefte dat er mensen waren die het nog veel moeilijker had- den dan zij. „Ik heb een netwerk, iets om op terug te vallen. Er zijn talloze laagopgeleide vrouwen die dat niet hebben. Die door pech hun baan zijn kwijtgeraakt. Die in de bijstand zaten. Hoe moesten die zich wel niet voelen?” Daar, bij de V&D, raakte Kasrioui geïnspireerd, en Brood en Rozen was geboren. Eerst een stichting met activiteiten door het hele land, nu ook een leergang voor veertien bijstandsvrouwen uit de gemeente Breda. „Brood en rozen is eigenlijk een kreet van de femi- nisten uit Amerika”, vertelt Kas- rioui. „Begin 20e eeuw protesteer- den zij tegen de slechte werkom- standigheden in de sweatshops. Ze wilden het werk, het brood, maar ook de rozen.” Brood en Rozen bestaat dan ook uit twee leergangen. Bij de Brood- leergang leren vrouwen zichzelf te presenteren als merk. „Netwer- ken, verbindingen leggen, is heel belangrijk”, aldus Kasrioui. Min- stens zo belangrijk is bewustwor- ding: de Rozenleergang. „Daar leerden de vrouwen hun talenten en valkuilen kennen. Voordat je echt op zoek kunt naar een baan, om economisch onafhankelijk te worden, moet je de regie over je eigen leven nemen.” Met een moeilijk woord: intrinsiek leider- schap. „We houden vrouwen een spiegel voor. Dat is soms confron- terend, maar wel nodig.” Zo wilde een van de vrouwen niet op de foto voor de agenda van Brood en Rozen. Kasrioui: „Ik heb haar toen uitgelegd dat foto’s tegenwoordig heel normaal zijn op de arbeidsmarkt. Is het niet op LinkedIn of andere sociale media, dan is het wel op de website van het kinderdagverblijf waar je werkt. Haar cultuur stond haar in de weg. Uiteindelijk ging ze toch op de foto.” De veertien vrouwen van Brood en Rozen zijn echte rolmodellen, vindt Kasrioui. „Hun kinderen ne- men daar ook een voorbeeld aan. Zo help je meerdere generaties.” Brood en Rozen moet vrouwen niet alleen aan een netwerk hel- pen, ze moeten ook een vangnet leren creëren, vertelt Kasrioui. „Zoals een vriend van me eens zei: ‘Je kunt niet barbecuen op al- leen aanmaakblokjes, ook de ko- len moeten aan.’” Nu zijn alle drie de vrouwen bijna fulltime bezig met Brood en Rozen. „Op dinsdag en vrijdag hebben we trainingsdagen”, zegt Sewlal. „De andere dagen besteed ik natuurlijk aan solliciteren, maar ik werk ook veel voor de commissies waar ik in zit.” Een van die commissies houdt zich bezig met de speciale agen- da, die Brood en Rozen gisteren heeft gelanceerd. Bijstandsvrou- wen, de leadin ladies staat vol erva- ringsverhalen van de vrouwen. „Om te laten zien dat de vooroor- delen over bijstandsvrouwen niet kloppen”, aldus Kasrioui. De agenda wordt uitgedeeld bij verschillende Bredase en landelij- ke bedrijven, in de hoop dat zij werkzoekende vrouwen willen ondersteunen. „Wij zoeken ver- bindingen en compassie”, zegt Kasrioui. „Compassie met de vrouwen, die zo hard werken, en verbindingen om ze weer aan de slag te krijgen.” Buitelaar, Emmerik en Sewlal zijn in elk geval positief over hun toe- komst. Ze hebben weer zin om te solliciteren, kennen nu hun talen- ten en valkuilen. „Ik neem later gewoon Brood en Rozen over”, grapt Sewlal. „Dan hang ik Nora’s foto in de hal. Zonder haar had ik hier niet gezeten.” Ik kwam nergens aan de bak, op het laatst zat ik gewoon depressief thuis Vreselijk dat je weer moet vertellen dat je nog geen nieuwe baan hebt Ik mocht me niet eens inschrijven bij uitzendbureaus Mala Sewlal Ellen Emmerik Marijke Buitelaar ‘De vrouwen moeten eerst leren zelf de regie te nemen’ “ “ Van links naar rechts: Mala Sewlal, Nora Kasrioui, Marijke Buitelaar en El- len Emmerik bij Brood en Rozen. foto Ramon Mangold/het fotoburo “ Bijstandsvrouwen zijn bijeen op de feestmiddag bij Brood en Rozen in Bre- da. foto Edwin Wiekens/het fotoburo je handje op te houden’
Transcript of BIJSTANDSVROUWEN ‘Het is vreselijk tips: Jamaica Vink ... · BREDA – Stel je voor: je raakt van...
22 STAD EN STREEK
door René van der Velden
BREDA – Het Orion Lyceum, denieuwste loot aan de Bredasevoortgezet onderwijsstam, fu-seert per 1 januari 2014 met deStichting Katholiek VoortgezetOnderwijs Breda e.o. De Medezeg-genschapsraad heeft daar maan-dagavond mee ingestemd.Hetzelfde Orion Lyceum wordt inaugustus 2015 onderdeel van eennieuwe campus met ‘innovatiefonderwijs’. De school betrekt daneen nieuw gebouw bij Markenha-ge aan de Emerweg, evenals het
‘V orig jaar studeerde ikaf aan de Hogeschoolin Den Bosch, de op-leiding international
Business and Languages. Ik hadmijn toekomst helemaal uitgestip-peld: eerst ging ik een paar maan-den backpacken. Daarna stond ereen master aan de universiteit opde planning.Het liep alleen net even iets an-ders. Ik vertrok januari 2013 naarBolivia. Het land waar ik tweejaar eerder stage had gelopen. Ikkende er veel mensen en wildegraag mijn Spaans ophalen. Ikvond een baan in La Paz als ser-
veerster bij een restaurant en hadleuk contact met collega’s. Hetland en goede leventje bevielenme wel. Ik wilde er al snel nietmeer weg.La Paz is een van de grootste ste-den van Bolivia en ligt in een val-lei in het Andesgebergte. Het ver-keer kan heel chaotisch zijn. Menloopt of fietst niet; alles gaat perauto of taxi.Daarnaast is het de politiekehoofdstad van het land. De presi-dent woont er. Zeker twee keerper week zijn er protesten en isde hele stad afgesloten. Dit heeftmet name te maken met de ar-moede.
De verdeling tussen arm enrijk is hier pijnlijk duidelijk tezien.Natuurlijk heeft de stad ook he-le mooie kanten. Zo is La Pazomringd door besneeuwdebergtoppen van meer dan zes-duizend meter hoog. En op el-ke straathoek vind je kleurrij-ke markten, waar je werkelijkalles kunt kopen. Van vers fruittot een zitbank.Inmiddels run ik hier samenmet mijn vriend Daniel ons ei-gen Mexicaanse restaurant enbar: Kalakitas. Het begon alseen grap, maar werd een se-rieus project.We vonden een leeg pand vooreen schappelijke prijs - in hethart van het toeristische cen-trum - en gingen er gewoonvoor. We zijn nu zes maandenopen.Het is geweldig om een eigenzaak te hebben, zeker op dezeleeftijd. Toegegeven: soms ishet pittig. We werken zes da-gen in de week en zo’n twaalfuur per dag. Maar als je de te-vreden klanten ziet, is het hetallemaal waard. En het looptgoed: op de wereldwijde websi-te TripAdvisor staan we nu,van de bijna tweehonderd res-taurants in La Paz, bovenaande lijst.Ik heb het hier goed naar mijnzijn en wil niet meer terugnaar Nederland. Mijn hartheeft daar ook eerlijk gezegdnooit echt gelegen. Daniel enik hebben plannen om uit tebreiden op horecagebied. Waarwe dan terechtkomen, zien wewel. Het is immers Zuid-Ame-rika, alles is hier mogelijk!’
door Jamaica Vink tips:[email protected]
BREDA – Stel je voor: je raakt vande ene op de andere dag je baanin een snoepfabriek kwijt dooreen reorganisatie. Je solliciteert jesuf, werkt zelfs voor nulurencon-tracten, maar nergens kun je echtlang blijven. En dan, plotseling,zit je in de bijstand.Het overkwam Mala Sewlal (43).Zij is een van de veertien deel-neemsters aan het leertraject vanvrouwenrechtenorganisatieBrood en Rozen. Begin 2011 werdde organisatie opgericht door No-ra Kasrioui (zie kader). „Voor laagopgeleide vrouwen is het moeilijkiets nieuws te vinden als ze, veel-al door pech, hun baan hebbenverloren. Bij Brood en Rozen le-ren ze netwerken, een plan B ach-ter de hand te hebben.”Boven alles leren de vrouwenweer in zichzelf te geloven. „Hetis verschrikkelijk om zonder baanthuis te zitten en je hand te moe-ten ophouden”, vertelt Sewlal. „Ikwilde wel werken, maar kwamnergens aan de bak. Op het laatstzat ik gewoon depressief thuis.”Nu zit Sewlal, vol zelfvertrouwen,in twee commissies van Brood enRozen. Dankzij de workshops vande vrouwenrechtenorganisatie, zo-als stemgebruik, presentatie en denaderende netwerkstage. En dank-zij de sturing van Kasrioui. „Zij isecht de moeder van de groep. Jekunt alles bij haar kwijt.”
Dankzij Kasrioui heeft ze het ge-voel er weer te mogen zijn, vindtook Marijke Buitelaar (55). Doorde scheiding van haar man, inwiens zaak ze werkte, kwam zeop straat te staan. „Iets nieuwsvond ik niet. Ik mocht me nieteens inschrijven bij uitzendbu-reaus. Misschien vanwege mijnleeftijd. Of het vooroordeel dat al-leenstaande moeders elk momenthet werk voor hun kinderen kun-
nen verlaten. Alsof alleenstaandevaders dat niet zouden doen.”Dat vooroordeel kent Ellen Emme-rik (54) maar al te goed. „Vrou-wen hebben het gewoon net watmoeilijker dan mannen. Toen ikjaren geleden zwanger raakte,werd ik voor de keus gesteld: full-time doorwerken bij de bank ofvertrekken. Parttime werken zater vroeger gewoon niet in.”Net als Buitelaar raakte Emmerikna een scheiding haar vaste baankwijt. Ze vond wel werk in dethuiszorg en werkte een tijdje bijeen drogisterij, maar ook voorhaar hield het op een gegeven mo-ment op. „Vreselijk dat je dan opeen feestje voor de zoveelste keermoet vertellen dat je nog geennieuwe baan hebt gevonden.”
‘We zien wel waarwe terechtkomen.Het isZuid-Amerika, allesis hier mogelijk!’
Markten op elke straathoek
Krant niet ontvangen?Onze excuses. Meld het viabndestem.nl/service. De krant wordt niet meernabezorgd. U ontvangt restitutie. Abonnees heb-ben gratis toegang tot de E-paper via bnde-stem.nl/epaper (eenmalig aanmelden).Vragen? Bel: 088 01 39920
Informatie over advertentiemogelijkhedenT 088 - 013 99 94E [email protected] www.bndestemadverteren.nlRubrieksadvertentiesT 0900 674 3836
W www.kleintjesmarkt.nl
FamilieberichtenT 088 0139 999W www.familieberichten.nl
Redactie BredaSpinveld 55, 4815 HV Bredae-mail: [email protected]. 076-5 312 311fax 076-5 312 162
Wie: Lise Wittebrood (22)Huidige woonplaats: La PazVorige woonplaats: BredaWerk: eigenaar restaurant en bar KalakitasDatum verhuizing: 2013
DE EMIGRANT
Alsof alleen moeders weleens eerder naar huismoeten voor de kinderenMarijke Buitelaar
� Leerlingen aan het werk in de me-diatheek van het Orion Lyceum inBreda.foto Ramon Mangold/het fotoburo
� Lise Wittebrood is op zondag na elke dag in haar restaurant te vinden.
“
Orion fuseert met SKVOB, in 2015
De StichtingBrood en Rozenhelpt in Bredavrouwen in debijstand weer opweg.
doorMartine Huijbregts
BIJSTANDSVROUWEN
COLOFON BREDA
‘Het is vreselijk
BN DESTEM WOENSDAG 18 DECEMBER 2013 STAD EN STREEK 23
BREDA – „Ik komt letterlijk en fi-guurlijk van ver”, vertelt Kasrioui.Geboren in Marokko, in een so-ciaal kwetsbare positie met onge-schoolde ouders, wist Kasriouihet tot de Erasmus Universiteitvan Rotterdam te schoppen, waarze nu ook promotieonderzoekdoet. „Ik ben op de juiste momen-ten de juiste mensen tegengeko-men.”Door de crisis raakte Kasrioui‘werkzoekend’, zoals ze het zelfnoemt. „Ik dacht toen: ik hebmijn hele leven zo hard gewerkt,en toch zit ik zonder baan.”Het was tijdens een gesprek metandere werkzoekende vrouwenbij de V&D, onder het genot vaneen kopje rooibosthee, dat Kas-rioui besefte dat er mensen warendie het nog veel moeilijker had-den dan zij. „Ik heb een netwerk,iets om op terug te vallen. Er zijntalloze laagopgeleide vrouwen diedat niet hebben. Die door pechhun baan zijn kwijtgeraakt. Diein de bijstand zaten. Hoe moestendie zich wel niet voelen?”Daar, bij de V&D, raakte Kasriouigeïnspireerd, en Brood en Rozenwas geboren. Eerst een stichtingmet activiteiten door het heleland, nu ook een leergang voorveertien bijstandsvrouwen uit degemeente Breda. „Brood en rozenis eigenlijk een kreet van de femi-nisten uit Amerika”, vertelt Kas-rioui. „Begin 20e eeuw protesteer-den zij tegen de slechte werkom-standigheden in de sweatshops.Ze wilden het werk, het brood,maar ook de rozen.”Brood en Rozen bestaat dan ook
uit twee leergangen. Bij de Brood-leergang leren vrouwen zichzelfte presenteren als merk. „Netwer-ken, verbindingen leggen, is heelbelangrijk”, aldus Kasrioui. Min-stens zo belangrijk is bewustwor-ding: de Rozenleergang. „Daarleerden de vrouwen hun talentenen valkuilen kennen. Voordat jeecht op zoek kunt naar een baan,om economisch onafhankelijk teworden, moet je de regie over jeeigen leven nemen.” Met eenmoeilijk woord: intrinsiek leider-schap. „We houden vrouwen eenspiegel voor. Dat is soms confron-terend, maar wel nodig.”Zo wilde een van de vrouwenniet op de foto voor de agendavan Brood en Rozen. Kasrioui: „Ikheb haar toen uitgelegd dat foto’s
tegenwoordig heel normaal zijnop de arbeidsmarkt. Is het niet opLinkedIn of andere sociale media,dan is het wel op de website vanhet kinderdagverblijf waar jewerkt. Haar cultuur stond haar inde weg. Uiteindelijk ging ze tochop de foto.”De veertien vrouwen van Brooden Rozen zijn echte rolmodellen,vindt Kasrioui. „Hun kinderen ne-men daar ook een voorbeeld aan.Zo help je meerdere generaties.”Brood en Rozen moet vrouwenniet alleen aan een netwerk hel-pen, ze moeten ook een vangnetleren creëren, vertelt Kasrioui.„Zoals een vriend van me eenszei: ‘Je kunt niet barbecuen op al-leen aanmaakblokjes, ook de ko-len moeten aan.’”
Michael College uit Prinsenbeek,beter bekend als de Vrije Schoolof Rudolf Steinerschool.„Een heuglijk moment. Het is be-langrijk om van een grote familiedeel uit te maken”, zegt rector Ru-dy Schipperen van het Orion Ly-ceum. „Zonder deze fusie zoudenwe uiteindelijk in de problemenzijn gekomen.”Cor Clarijs, voorzitter van het Col-lege van Bestuur van de SKVOB,spreekt van ‘maatschappelijke ver-antwoordelijkheid’. „Het voortbe-staan zou op termijn twijfelachtigkunnen zijn. Orion is een helemooie nieuwe kleur in het Breda-se palet. Het is een school die din-gen uitprobeert en een voorloperop het gebied van IT; dat staat bijde rest nog in de kinderschoenen.
Met sanering doe je Breda geenplezier. Orion is een verrijking.”Het Orion Lyceum begon zevenjaar geleden in Breda (aan de Bies-donkweg) met vijf leerlingen. In-middels telt de school 107 leerlin-gen. De nieuwbouwplannen gaanuit van een groei tot 150 leerlin-gen. De school biedt onderwijsop havo- en vwo-niveau. De der-de examenklas bestond dit jaaruit twaalf leerlingen die allenslaagden.
Orion is een van de vijftien scho-len in Nederland die samen hetPlatform voor Eigentijds Onder-wijs vormen. „Hier gaat het omvragen als ‘Wie ben je?’ en ‘Watwil je doen?’ Leerlingen onderzoe-ken en presenteren vanuit hun in-teresses en passies. Dat wordt ver-bonden met de leerstof”, verteltSchipperen. „Wij zijn er voor leer-lingen die zelfstandigheid aankun-nen en ruimte voor zichzelf no-dig hebben. Bij ons kun je buitende getreden paden je weg afleg-gen. Onze leerlingen weten navier jaar heel goed wie ze zijn enwat ze willen”, aldus rector Schip-peren.Voor de SKVOB is Orion detwaalfde locatie in Breda en omge-ving.
door Corné [email protected]
BREDA – Horecazaak BED keertniet meer terug op de oude loca-tie in de Vismarktstraat in Breda.De uitbater gaat een ander con-cept lanceren in het markantepand. BED wordt Denovo: een(wijn)bar, restaurant en club in-een. Wanneer Denovo wordt geo-pend, is nog niet bekend. Voorhet succesvolle BED-conceptwordt een nieuwe locatie gezochtin Brabant.BED sloot 14 oktober de deurenin Breda nadat de gemeente bijherhaling een overschrijding van
de toegestane geluidsnorm heeftvastgesteld bij de woningen bo-ven het etablissement. Volgens degemeente is de geluidsoverlast af-komstig uit de horecazaak. BEDheeft dit altijd bestreden en wijsterop dat het uitgaansgebied inzijn geheel een zekere mate vanrumoer veroorzaakt.BED heeft 20.000 euro aan dwang-sommen ontvangen voor de ge-luidsoverlast. De zaak sloot dedeuren in afwachting van het oor-deel van de commissie Bezwaar-schriften. Deze liet in novemberweten dat de gemeente terechtheeft ingegrepen, waarop de deurin het slot bleef.
Nu zijn alle drie de vrouwenbijna fulltime bezig met Brood enRozen. „Op dinsdag en vrijdaghebben we trainingsdagen”, zegtSewlal. „De andere dagen besteedik natuurlijk aan solliciteren,maar ik werk ook veel voor decommissies waar ik in zit.”Een van die commissies houdtzich bezig met de speciale agen-da, die Brood en Rozen gisterenheeft gelanceerd. Bijstandsvrou-wen, de leadin ladies staat vol erva-ringsverhalen van de vrouwen.„Om te laten zien dat de vooroor-delen over bijstandsvrouwen nietkloppen”, aldus Kasrioui.De agenda wordt uitgedeeld bij
verschillende Bredase en landelij-ke bedrijven, in de hoop dat zijwerkzoekende vrouwen willenondersteunen. „Wij zoeken ver-bindingen en compassie”, zegtKasrioui. „Compassie met devrouwen, die zo hard werken, enverbindingen om ze weer aan deslag te krijgen.”Buitelaar, Emmerik en Sewlal zijnin elk geval positief over hun toe-komst. Ze hebben weer zin om tesolliciteren, kennen nu hun talen-ten en valkuilen. „Ik neem latergewoon Brood en Rozen over”,grapt Sewlal. „Dan hang ik Nora’sfoto in de hal. Zonder haar had ikhier niet gezeten.”
Ik kwam nergens aan debak, op het laatst zat ikgewoon depressief thuis
Vreselijk dat je weer moetvertellen dat je nog geennieuwe baan hebt
Ik mocht me niet eensinschrijven bijuitzendbureaus
Orion Lyceum verhuist naarcampus voor ‘innovatief on-derwijs’ met Markenhageen Michael College
Mala Sewlal Ellen Emmerik Marijke Buitelaar
‘De vrouwen moeten eerstleren zelf de regie te nemen’
�
naar nieuwe campus bij Markenhage
“ “
� Van links naar rechts: Mala Sewlal, Nora Kasrioui, Marijke Buitelaar en El-len Emmerik bij Brood en Rozen. foto Ramon Mangold/het fotoburo
“
� Bijstandsvrouwen zijn bijeen op de feestmiddag bij Brood en Rozen in Bre-da. foto Edwin Wiekens/het fotoburo
BED gaat niet meeropen in Vismarktstraat
je handje op te houden’
