Beware!

Bewaren

Graduation p

ro-

ject F

leur a

uGus-

tinus,

den HaaG,

june 2009.

SynonymS

IntroductIon

PrInted medIa

objectS

FactS

artIcleSbookS

PreSentatIon

Content

be·wa·ren -waarde, -waard

1. Onder zijn hoede nemen; opbergen 2. In acht nemen: het stilzwijgen ~ 3. handhaven: het evenwicht ~a

DiD you ever notiCe that other peoples stuff is shit anD your shit is stuff...

GeorGe carlin

introDuCtion

Comming home after 4 months I was look-ing forward to have all my stuff back, I inme-diatly started to move all my things from the storage to my room.. but it didn’t end, Why do I have so much stuff I never use? Why is it so hard to throw away certain objects?

After some asking around I noticed that almost everybody I had spoken to had at least 1 or 2 objects

they couldn’t throw away because they could maybe use it sometime, it was too valuable, they didn’t know what it was or it contained a memory. The few other cases where people who knew a person with a hording problem. On the internet and in books I found more stories and facts about why people can’t discard their stuff.

All of my research is in this publication, in-cluding my graduation project where I pre-sented my own stuff in different cattegories.

I didn’t focus on the extreme cases where people eventually can’t live in their house anymore or loose their job and social life because of all the junk. My project is about the people who aren’t even aware of all the unused

objects they have in their house, they only notice when they have to move their stuff and find keys from their stolen bike, 3 shirts covered in paint or some ugly souvenir covered in dust....

Did you ever notice that other people’s stuff is shit and your shit is stuff?

Fleur Augustinus

Beschermen

Sparen

Behouden

Inmaken

73. verzamelt u altijD Dingen Die wel van pas kunnen komen?

persoonlijk-Heidstest.nl

gewrongen tussen weggooiDrang en bewaarDrift.

Misschien valt de mensheid uiteen in twee groepen: mensen die zich graag omringen met dingen, en mensen die van leegte houden. Een keuze voxor een dingrijk versus een dingloos bestaan. Of preciezer gesteld: mensen die dwangma-tig met de dingen om-gaan versus mensen die er nauwelijks door worden beroerd. Het dwangmatige uit zich óf in bewaardrift óf in weggooidrang, maar een ding is hoe dan ook nooit zomaar een ding. Het is een opdracht. Het laat zich niet negeren. Het moet worden gebruikt, bewaard, gekoesterd, vereerd, vernietigd, vervloekt.

Dingen kúnnen een bron van grote te-vredenheid zijn, van geborgenheid of zelfs van geluk, gevoelens die je eigenlijk aan de omgang met andere mensen zou moeten ontlenen, maar die

niets met andere mensen te maken hebben, zelfs niet bijvoorbeeld met de persoon die je het ding heeft gegeven, of die erbij was toen je het kocht, of

een dIng IS hoe dan ook nooIt zomaar een dIng.

in wiens gezelschap je er gebruik van hebt gemaakt. Het gevoel wordt louter opgewekt door het ding op zich. Omgekeerd kunnen dingen even irritant zijn als mensen en kan hun aanwezigheid een mens in diepe somberheid dompe-len.

En dan zijn er de din-gen die we bijhouden vanwege de mensen die ze hebben gedra-gen of gebruikt. We verwarren het ding met de mens. Ken-nen aan het ding een waarde toe die niets met dat ding te maken heeft, maar alles met de mens. We denken dat het voorwerp op zich bijzonder is omdat het aan een bij-

zonder iemand heeft toebe-hoord. We bewaren het zakje suiker dat we bij de koffie kregen die we dronken in het gezelschap van een grote liefde.

Sommige uitgelezen voorwerpen combine ren al die kwaliteiten: we houden van ze om wat ze zijn, én om de persoon naar wie ze verwijzen.

dIngen dIe we bIjhouden vanwege de herInnerIng. we verwarren het dIng met de menS. kennen aan het dIng een waarde toe dIe nIetS met dat dIng te maken heeFt, maar alleS met de menS...

MediuM: silk screen on GarbaGe baGs objectS that I had Forgotten about, whIch have become uSe-leSS. objectS that PIle uP beFore I eventually throw them away...

uselessobjeCts I

elk wIllekeurIg object IS een bevroren vracht SocIale verhoudIngen, groePen gebruIkerS, SocIale verwachtIngen, de wet, de economIe, oPvattIngen over moralIteIt,

bruce sterlinG

Dat alles bepaalt het lot van een voorwerp.

MediuM: silk screen print on price stickers

valuableobjeCts

objectS that I can Sell or gIve to Someone elSe...

Onderhouden

Zorgen voor

Handhaven

Houden

you ever notIced that when you’re In Somebody elSe hIS houSe you never Feel 100% at home... you know why? no room For your StuFF! Somebody elSe hIS StuFF IS all over the Place...

anD what an awfull stuff it is!

MediuM: pHotoGrapHs FroM junk on tHe street, turned into a stopMotion FilM

uselessobjeCts II

objectS that I had Forgotten about, whIch have become uSeleSS. the bIgger objectS that PIle uP In the baSement beFore I eventually throw them away...

burIed In treaSureS.by randy Frost

comPulSIve hoardIng and acquIrIng

by randy Frost

It’S all too much. an eaSy Plan For lIvIng a rIcher lIFe wIth leSS StuFF.by peter WalsH

the lIFe laundry.how to de-junk your lIFe.by daWna Walter & Mark Franks

boeken

books are Different. it’s not espeCially inConvenient to own several thousanD books, whereas if you owneD several thousanD ranDom possessions you’D be a loCal Celebrity.

afval?

Zo staat er een lange rij shampooflessen in mijn kamer, met elk nog een restje erin. Ergens vind ik het de-cadent de flessen weg te gooien, maar ik ben tegelijkertijd te weinig gemotiveerd om ze nou eens echt leeg te maken. Hetzelfde geldt voor tandpasta-tubes en deorollers, dan kom je tenminste nooit zonder te zitten is het idee daarachter. Ook onderbroeken met gaten koester ik

mIjn collectIeS hebben met bewaren te maken, het moeIlIjk aFStand doen van zaken.

onderin mijn kast, je weet tenslotte maar nooit of iemand be-neden je was uit de droger steelt, dan heb je altijd nog die ver-sleten onderbroeken waar je op aan kunt. En dan heb ik het nog niet gehad over mijn verzameling afge- dankte, maar toch be-waarde sokken. Oude tandenborstels, ook zo iets, die verdwijnen bij mij onder de was-bak, voor het geval ik schoenen ga poetsen. Poets ik dan zo vaak schoenen? Nee hoor, maar dat kan zomaar veranderen.

Waarom omgeef ik me dan met dingen die objectief gezien onder afval vallen?

Laten we het erop houden dat mijn verzamedrift gene-tisch bepaald is. Mijn grootmoeder legde de boterverpakkin-gen standaard in een keukenlade, zodat ze daar op een goede dag haar bakblikken mee in kon vetten. Mijn grootvader kreeg altijd jassen cadeau als hij een bestelling deed bij een post-orderbedrijf, deze gingen rechtstreeks

naar de garage voor als hij in de tuin ging werken. Ah, had hij groene vingers? Nou nee, mijn grootouders hadden een tuinman. Op een gegeven moment hingen er zoveel on-gebruikte jassen in de garage, dat half Afrika voorzien had kunnen worden.

PoetS Ik dan zo vaak Schoenen? nee hoor, maar dat kan zomaar veranderen.

waarom omgeef ik me Dan met Dingen Die objeCtief gezien onDer afval vallen?

Medium: A5 User manuals

praCtiCalobjeCts

objectS that I don’t dIScard becauSe they mIght come In handy SometIme...

faCt...

Marktplaats.nl

an average houSehold haS 26 unuSed objectS. that’S 8% oF the lIvIng area.

janis joplin

freeDom is just another worD for nothing left to loose.

over de oorzaken IS weInIg bekend. er IS enIg bewIjS dat er een erFelIjke comPonent In zIt. wat nu wordt gedacht, IS dat er toch IetS mIS zou kunnen zIjn met de herSenFunctIeS dIe vooral met PlannIng te maken hebben.

soCialebezigheiD

We houden ons voort-durend bezig met op-slaan’. Zoals foto’s in een album, herinnerin-gen in een dagboek, aantekeningen in schriften uit het huma-niora en waarom niet, enkele recepten in de computer. Er zijn twee redenen om te bewaren: ofwel om ons geheu-gen - letterlijk - te verruimen, om het voortdurend te kunnen ‘updaten’ en onder-steunen. Bewaren wordt dan een middel om te herinneren hoe het vroeger ook al-weer was (foto’s), om ons te herinneren hoe iets precies in elkaar zat. We willen een persoonlijke geschie-denis ‘redden’.

doMMy.be

Een tweede reden om dingen bij te houden is als bewijsmate-riaal, aktes die de rest ervan moeten overtuigen dat we iets gedaan hebben zoals diploma’s, getuig-schriften, enzovoort.

Bewaren is hoofdza-kelijk een sociale be-zigheid. We bewaren op het eerste zicht misschien voor ons-zelf, maar vooral om te kunnen tonen aan de anderen.

Objecten worden op dat moment weer ‘levend gemaakt’, er wordt een verhaal rond verteld, ze wor-den terug ingevuld met betekenis.

...aktes die de rest ervan Moet over-tuiGen dat We iets Gedaan Hebben.

objecten Worden Weer ‘levend GeMaakt’

de dwangmatIge gedachte dIn-gen te moeten bewaren IS onS allemaal wel eenS overkomen. (het SchIjnt vooral een man-nenaangelegenheId te zIjn.)

Hamsteren

Inslaan

Opbergen

Oplaan

Reserveren

the worst stuff in this respeCt may be the stuff you Don’t use muCh beCause it’s too gooD. nothing owns you like fragile stuff. for example, the “gooD China” so many householDs have...

faCt...

uIt onderzoek blIjkt dat er 4,7 mIljoen euro In nedeland oP zolder lIgt.

Marktplaats.nl

onnodige gedachte bij bezittingen. Ze hechten er een sen-timentele waarde die veel andere niet zien. Andere ideeen over bruibaarheid, afval en verantwoordelijkheid. Wat andere mensen als afval zien, zien zij als mogelijkheden.

Ook geheu-genproblemen zoals dementie kunnen ervoor zorgen dat de spullen zich opstape-len in huis.Het is een normale handeling om dingen zichtbaar neer te zetten zodat je ze niet vergeet. Het pro-bleem begint wanneer er teveel visuele ge-heugensteuntjes door het huis verspreid staan.

Het is ook zo dat veel mensen zich identificeren met het aantal spullen dat ze hebben.

burieD in treasures.IF you have a Problem reSIStIng the urge to acquIre and you FInd your home FIlled to a caPacIty wIth ItemS many PeoPle would FInd uSeleSS and unneceSSary.

Uit praktische overwegingen.

“Dit kan ik in de toe-komst nog gebruiken. “Dit kan ik in de toe-komst herstellen en opnieuw gebruiken. “Dit kan ik verkopen. “Dit kan ik aan iemand geven

Er hangt een herinnering aan vast.

Omdat ze er de plaats voor hebben.

Bewaardrang is een emotioneel, mentaal gedragsprobleem. Mensen geven een andere waarde aan de spullen. Problemen met informatie verwer-ken, Aandachtspro-bleem; moeite om de aandacht bij bij 1 ding te houden.

Problemen met cate-goriseren; problemen met het verdelen van hun spullen over verschillende grote categorien zoals: etenswaren in de keu-ken, oud papier in de papierbak... voor hun is elk item een aparte categorie.

Mensen hebben dit probleem alleen met hun eigen spullen, wanneer ze spullen

van iemand anders moeten indelen kun-nen ze het wel.

De mogelijkheid andere functies in een product te ontdek-ken; wanneer een bepaald persoon een object in zijn handen houd komen er allerlei prachtige ideeen bij hem op.

“ Ik zou hier prachtige dingen mee kunnen maken!

Het brein is in staat om ontelbare moge-lijkheden te verzinnen voor het object zodat het veel moeilijker wordt om er afstand van te doen.

Ze zijn emotioneel verbonden en hebben

by randy Frost

waarom bewaren menSen?

over vluChtigheiD en bewaarDrift

Anders dan een boek wordt een publicatie op internet geken-merkt door eenonver-mijdbare vluchtigheid. Het medium is immers “virtueel”. En het medium herbergt naast degelijke publi-caties allerlei mede-delingen, reclame-boodschappen of persoonlijke ontboe-zemingen, om nog maar te zwijgen van de veelheid aan com-mercie. Het internet

biedt een oceaan aan informatie, van waar-deloos tot waardevol, en is vluchtig: morgen kan informatie ver-dwenen zijn, bewust weer verwijderd door de eigenaar of omdat de site geblokkeerd is of de server ge-crasht. Of de infor-matie is aangepast en geactualiseerd, en dus inhoudelijk ver-schillend van dat wat gisteren of eergisteren langs dezelfde weg en op dezelfde site werd gepresenteerd.

niet alles behoeft bewaard te blijven. Extreem gezegd: we behoeven geen vol-ledige digitale kopie van het heden voor morgen te bewaren.

door jacob van sluis

Als sinds 1992 ben ik gebruiker van elektro-nische berichten via netwerken, en van-daag de dag heb ik ongeveer 9 accounts die ik serieus gebruik (Hotmail en SPAM

afvangende troep niet meegerekend).Desondanks bestaat mijn inbox momenteel uit slechts 24 berich-ten waarvan 0 onge-lezen. Ik heb namelijk geen last van bewaar-drift, en de rest van de wereld kennelijk wel.

inbox

er wordt tegenwoordIg veel geïnveSteerd In het bewaren van hIS-torISche koPIeën van webSIteS. loont zIch dat wel? IS dat wel naar de aard van het medIum?

vandaaG de daG Heb ik onGeveer 9 accounts die ik serieus Gebruik

Het internet bied een oceaan aan inForMatie, van Waardeloos tot Waardevol.

waarom bewaren we in goDsnaam onze eigen naaktheiD of privaCy zo graag alsof het iets is wat we kunnen verliezen Door het prijs te geven.

MediuM: silkscreen and pHotoGrapHy MeMory GaMe

memorable objeCts

objectS that I can’t dIScard becauSe they are lInked to a memory...

5. you have to Store It.

1. you have to clean It. you have to PIck It uP every tIme you clean. or, you don’t clean becauSe oF It and develoP allergIeS.

4. you uSe everythIng a lIttle bIt, but nothIng reacheS ItS Full caPacIty For uSage.

3. you have IncreaSed heatIng and coolIng coStS For a larger houSe.

2. It gIveS your mom a chance to nag you.

8. It ageS FaSter than you.

7. It makeS you Feel guIlty that you don’t love It aS much aS you’re SuPPoSed to.

6. you alIenate other PeoPle who are IntImIdated by your StuFF.

eight hiDDen ways your stuff sCrews you over.

MediuM: aniMation WitH MovinG objects

uniDentifieDobjeCts

objectS that I am aFraId to dIScard becauSe I don’t know what they are, and they could turn out to be uSeFul...

faCt...

alS men aFStand van SPullen doet dan Probeert het grootSe deel er geld aan te verdIenen.

van het gelD Dat verDienD worDt koopt 20% er nieuwe spullen van.

Marktplaats.nl

CreativeobjeCts

objectS that I don’t dIScard becauSe I could uSe them In a creatIve way...

MediuM: HarMonica art book 21/21 cM WitH pHotoGrapHs.

anD when someboDy is Comming to steal your stuff they always take the gooD stuff... ain’t noboDy interesteD in your fourth gra-De papers.

GeorGe carlin

In 1968, als ik op de lagere school zit, merk ik dat mijn tafeltje een beetje een bende is. Vanaf mijn plaats kan ik de tafel van het meisje voor me zien: vrijwel leeg, een keu-rig stapeltje karton,

een doosje kleurpot-loden en een paar potloden naast elkaar. Mijn tafel ligt bezaaid met verfrommelde vel-len papier van reken-toetsen en dictees, potloden, poppetjes, een van een wc-rol

gemaakte kalkoen. Als ik in het opbergvak een liniaal zoek, zit er opeens lijm aan mijn hand.

Zesendertig jaar later zit ik op de grond van mijn werkkamer

rekeningen te schrij-ven. Mijn bureau ligt bezaaid met papier: onbetaalde rekenin-gen, onbeantwoorde brieven, oude kassa-bonnetjes, papieren servetjes, openge-scheurde enveloppen met aantekeningen erop. Ik zit er dus nooit aan te werken, maar spreid mijn papieren uit op het tapijt en schrijf op mijn laptop, zittend op de bank, omringd door boeken en mappen.

En het is niet alleen mijn bureau, overal waar ik kijk, ligt troep. Op de stoel van mijn auto: drie lege pakken

sinaasappelsap, een pen zonder dop, een dop, de broodtrom-mel van mijn zoon, de bonnetjes van een fotowinkel. In de keuken: elleboogjes die uit de macaroni-verpakking zijn ge-rold, potjes zonder etiket met onbekende

IS uw huIS een oaSe van ruSt? oF kan het nog wat beter oPgeruImd? journalISte anne cuShman werd moedelooS van de rommel om haar heen en wenSte een grote Schoonmaak. hoe doe je dat? ze kocht twee zelFhulPboeken om je beter te organISeren, maar raakte ze allebeI kwIjt... en toen zocht ze Pro-FeSSIonele hulP. en zo ontdekte ze hoe het oPruImen je leven kan verrIjken.

zo sorteer je een potlooD en een Duikbril...

door anne cusHMan

alS Ik In het oP-bergvak een lInIaal zoek, zIt er oPeenS lIjm aan mIjn hand.

pannen, afgedankte kookboeken die ik in geen tien jaar heb opengeslagen (maar heb gehouden in de vage hoop dat ik ooit het type zou worden dat zelf stokbrood bakt).

De dingen die ik slecht kan weg doen, zijn de dingen die me aan het verleden binden, die bij me oproepen wie ik vroeger was en waar ik ben geweest.

kruiden die ik nooit gebruik, zes potjes salsa, een doos gin-sengthee die mijn va-der ooit had gekregen. In de kast: blouses die van de kleerhaakjes zijn gegleden, truien die ik niet meer draag, een la vol sokken zon-der wederhelft, een rode strapless feest-jurk die ik tien jaar geleden twee keer en met groot succes ‚Äì heb gedragen, een wirwar van voedings-bh’s (voor het geval ik nog een kind krijg), een wetsuit (voor het geval ik ooit nog eens ga surfen).

Ik wil helemaal niet dat mijn leven zo is. Ik wil een huis als een zen-centrum: rustig, ordelijk, getuigend van aandacht, met een plaats voor alles. En alles op zijn plaats, van de wierookstokjes tot de hard gekookte eieren.

Om te beginnen, bestel ik enkele boeken over oprui-men bij Amazon.com. Het probleem is dat mijn hersens gewoon niet werken zoals de schrijvers het zouden willen. Stop gelijk-soortige voorwerpen bij elkaar, luidt het opgewekte advies.

...een la vol Sokken zonder wederhelFt.

Maar als ik naar mijn bureaula staar, is me niet direct duidelijk hoe je drie oordoppen, paperclips, een nagel-knipper, visitekaartjes van een acupuncturist en een dierenwinkel, een potlood zonder punt, een keelpas-tille en een duikbril moet sorteren. Ben ik echt van plan om de hele ochtend te besteden met al deze voorwerpen, een voor een, een eigen plek te geven? Ik staar hulpeloos naar de la, besluit het kaartje van de dierenwinkel weg te gooien, zoek ver-geefs naar een pun-tenslijper, stop in elk oor een oordop... en ga achter de computer zitten werken aan het artikel dat volgende week af moet zijn.

Uiteindelijke besluit ik elke week een klein hoekje van mijn huis op te ruimen: een keu-kenkastje, een kleer-kast, desnoods alleen een la. Ik begin eraan als aan een oefening, het moet binnen een bepaalde tijd af zijn en bij elk voorwerp stel ik een aantal vragen: ‚Ben je erop gesteld? Gebruik je het vaak? Word je er vrolijk van als je ernaar kijkt? Als je geen van deze

vragen met ja kunt beantwoorden, laat het dan los.

Een keer per maand breng ik spullen naar de kringloopwinkel: vazen en zoutvaatjes, cadeautjes die ik niet leuk vond, kleren die ik nooit draag.

Terwijl ik kasten, lades en de garage opruim, ontdek ik dat het niet zozeer de spullen zelf zijn waaraan ik hecht, maar de herinneringen die eromheen gespon-nen zijn.

Als het moet, kan ik best afstand doen van truien die ik al sinds mijn studietijd heb, geverfde potten en

boeddhISme

hIj beSloot dat lIjden bIj het leven hoort en dat we kunnen leren begrIjPen dat onze bezItterIgheId daarvan oorzaak IS. onthechtIng brengt onS dIchter bIj geluk.

on tHis paGe; a3 beWare!n Flyer/poster

“do you Have unused objects in your House?”

...and IF you leave your StuFF you lock It uP.. wouldn’t want anybody to take your StuFF.

and whIle your StuFF IS locked uP, you’re out gettIng more StuFF.

GeorGe carlin

faCt...

1. Meubels en interieur-accessoires

158 euro

Marktplaats.nl

2. baby- en kinderspullen

126 euro

meeSt bewaarde

SPullen en hun waarde.

3. boeken

148 euro

it wasn’t always this way, stuff useD

to be rare anD valu-able. when you look baCk at photos from

the 70s, you’ll be surpriseD how empty

houses lookeD

stuff useD to be rare anD valuable

by paul GraHaM

It wasn’t always this way. Stuff used to be rare and valuable. You can still see evidence of that if you look for it. For example, in my house in Cambridge, which was built in 1876, the bedrooms don’t have closets. In those days people’s stuff fit in a chest of drawers. Even as re-cently as a few deca-des ago there was a lot less stuff. When I look back at photos

from the 1970s, I’m surprised how empty houses look. As a kid I had what I thought was a huge fleet of toy cars, but they’d be dwarfed by the number of toys my nephews have. All together my Match-boxes and Corgis took up about a third of the surface of my bed. In my nephews’ rooms the bed is the only clear space.

Stuff has gotten a lot

cheaper, but our atti-tudes toward it haven’t changed correspon-dingly. We overvalue stuff.

That was a big problem for me when I had no money. I felt poor, and stuff seemed valua-ble, so almost instinc-tively I accumulated it. Friends would lea-ve something behind when they moved, or I’d see something as I was walking down the

street on trash night (beware of anything you find yourself des-cribing as “perfectly good”), or I’d find so-mething in almost new condition for a tenth its retail price at a garage sale. And pow, more stuff.

In fact these free or ne-arly free things weren’t bargains, because they were worth even less than they cost. Most of the stuff I ac-cumulated was worth-less, because I didn’t need it.

Companies that sell stuff have spent huge sums training us to think stuff is still valua-ble. But it would be clo-ser to the truth to treat stuff as worthless.

In fact, worse than worthless, because once you’ve accumu-lated a certain amount of stuff, it starts to own you rather than the other way around. I know of one couple

It StartS to own you rather than the other way around.

I have too much StuFF. moSt PeoPle In amerIca do. In Fact, the Poorer PeoPle are, the more StuFF they Seem to have. hardly anyone IS So Poor that they can’t aFFord a Front yard Full oF old carS.

who couldn’t retire to the town they pre-ferred because they couldn’t afford a place there big enough for all their stuff. Their house isn’t theirs; it’s their stuff’s.

And unless you’re ex-tremely organized, a house full of stuff can be very depressing. A cluttered room saps one’s spirits. One rea-son, obviously, is that there’s less room for people in a room full of stuff. But there’s more going on than that. I think humans constantly scan their environment to build a mental model of what’s around them. And the harder a scene is to parse, the less energy you have left for con-scious thoughts. A cluttered room is liter-ally exhausting.

I first realized the worthlessness of stuff when I lived in Italy for a year. All I took with me was one large

backpack of stuff. The rest of my stuff I left in my landlady’s attic back in the US. And you know what? All I missed were some of the books. By the end of the year I couldn’t even remember what else I had stored in that attic.

And yet when I got back I didn’t discard so much as a box of it. Throw away a per-fectly good rotary te-lephone? I might need that one day.

The really painful thing to recall is not just that I accumulated all this useless stuff, but that I often spent money I desperately needed on stuff that I didn’t.Why would I do that? Because the people whose job is to sell you stuff are really, really good at it. The avera-ge 25 year old is no match for companies that have spent years figuring out how to get you to spend money on stuff.

They make the experi-ence of buying stuff so pleasant that “shop-ping” becomes a lei-sure activity.

How do you protect yourself from these people? It can’t be easy. I’m a fairly skep-tical person, and their tricks worked on me well into my thirties. But one thing that might work is to ask yourself, before buy-ing something, “is this going to make my life noticeably better?”

I’m not claiming this is because I’ve achieved some kind of zenlike detachment from ma-terial things.

I’m talking about so-mething more munda-ne. A historical change has taken place, and I’ve now realized it. Stuff used to be valu-able, and now it’s not.

In industrialized coun-tries the same thing happened with food in the middle of the twen-tieth century. As food got cheaper (or we got richer; they’re indistin-guishable), eating too

much started to be a bigger danger than eating too little. We’ve now reached that point with stuff. For most people, rich or poor, stuff has become a burden.

The good news is, if you’re carrying a bur-den without knowing it, your life could be better than you re-alize. Imagine wal-king around for years with five pound ankle weights, then suddenly having them removed.

the bed IS the only clear SPace.

rId yourSelF oF the deSIreS oF materIal PoSSeSSIonS to not let any oF It aFFect your haPPIneSS, or have any PoSSeSSIonS to worry about...

buddHisM

waarom bewaren we in goDsnaam onze eigen naaktheiD of privaCy zo graag alsof het iets is wat we kunnen verliezen Door het prijs te geven.

on tHis paGe; postcards “reMeMber Me”

invitation

Graduation project.

moSt amerIcanS only uSe 20% oF the thIngS they PoSSeSS.

faCt...

there is a bilion Dollar storage inDustry where you Can store your stuff for the rest of your life without ever looking at it again.

presentationMediuM: 16 M2 closetH. Wood and WHite paint.

tegen de wegwerPmaatSchaPPIj!

coloFon

Graduation project Fleur auGustinus june 2009royal acadeMy oF arts, tHe HaGue

print

den HaaG, septeMber 2009

concept en desiGn

Fleur auGustinus

inFo

inFo@FleurauGustinus.nl

Graduation project Fleur au-Gustinus, june 2009, royal acadeMy oF arts, tHe HaGue

inFo@FleurauGustinus.nl