Naam: Besha Mahmood

Studentnummer: 0883915

Samen met mijn zus Bayshan gingen we 6 juli naar het Nederlandse Fotomuseum in Rotterdam. Hier gingen wij naar een tentoonstelling van Mark Cohen. Het was een heel interessante ervaring voor mijn zus was het niet de eerste keer dat ze naar zo een tentoonstelling ging maar voor mij was het allemaal nieuw om zo veel mooie dingen en fotos te zien van professionele fotografen. We hebben zeker veel fotos gezien en ze waren heel interessant en ook heel verschillend van elkaar. Bij de meeste dacht ik vaak hoe kwam de fotograaf op dit idee om het zo te fotograferen maar ook wat inspireerde hem/haar. Het was super leuk en zal wel nog een keer willen gaan. We gingen naar De Collectie Belicht door Vincent Mentzel. Vincent Mentzel is een Nederlandse fotograaf die heeft als eerst beelden geselecteerd die hem inspireerde en waar een verhaal achter zat. Mentzel had gestudeerd aan de Rotterdamse kunstacademie waardoor hij later als assistent bij de Amsterdamse theaterfotografe Maria Austria. De tentoonstelling was echt een collectie die Vincent Mentzel zelf heeft geselecteerd zo zag je tijdens de tentoonstelling iconen zoals Ed van der Elsken en Peter Martens. Bij elke foto was ook een persoonlijke toelichting erbij gezet was heel duidelijk liet zien wie het had gemaakt, waar het was gemaakt en wanneer die foto gemaakt was. Peter Martens had best wel aparte fotos de meeste waren zwart/wit en je kon duidelijk zien wat er in die fotos gebeurt was. Hij heeft zo fotos van het leven op straat en hoe sommige mensen leven in armoede dit zijn onderwerpen die regelmatig ook terug te zien is in zijn werk. Verder heeft hij fotos van heel vreemd uitziende mensen en soms waren het best wel verstorende beelden.

Dit beeld vond ik best wel verstorend uitzien en toen ik het zag waren er zoveel vragen dat ik zou stellen aan de fotograaf. Maar ook het verhaal achter dit beeld wou ik weten.

We gingen verder ook naar fotos van Mark Cohen bekijken. Mark Cohen is een Amerikaanse straatfotograaf en hij fotografeert handelingen die heel makkelijk lijken en wat ook iedereen kan doen, maar iedere foto heeft een verhaal of detail waardoor je anders naar die foto gaat kijken. Wat Mark Cohen zijn straatfotografie zo eigenzinnig maakt is de focus in zijn beelden. De meeste fotos van hem zijn close-ups door de close-up manier van fotograferen is er veel aandacht voor de textuur van huid en kleding.

Mark Cohen woont en werkt al zijn hele leven in het stadje Wilkes-Barre in Pennsylvania. Hij richt zich op de fotografie. In de jaren zeventig werd zijn werk geerd in het Museum of Modern Art in New York. Cohen ontving twee keer een Guggenheim Fellowship en n keer een beurs van de National Endownment for the Arts.

Mark Cohen fotografeert al veertig jaar in de straten van zijn woonplaats Wilkes-Barre. Hij heeft een eigen stijl van fotograferen. De close-ups die daardoor ontstaan vallen op door de textuur van de kleding of de huid van de gefotografeerde persoon. Cohen komt vaak z dicht bij zijn onderwerp, dat de fotos een ongemakkelijk gevoel geven. De fotograaf, en dus ook de kijker, dringen het privdomein van de gefotografeerde persoon binnen. De betekenis en het waarom van de foto wordt nooit helemaal duidelijk.

Ik hou van de filmische karakter van deze strak bijgesneden beelden die te dichtbij voor comfort lijken, maar toch fascinerend is. Deze zijn dwangmatige beelden, in plaats van mededogen. Maar ze hebben de intensiteit van het daadwerkelijk zien door andermans ogen - je ziet wat hij ziet, merk je wat hij herhaaldelijk ziet. Er is een belangrijke factor in het succes van deze beelden.

Ten slot gingen we als laatst naar de donkere kamer hier werd allemaal fotos laten zien over die een soort verhaal vertelde over de Nederlandse fotografiegeschiedenis. Korte filmpjes in combinatie met vintage afdrukken of originele fotoalbums vertelde over bepaalde fototechnieken, een thema uit de fotografie of het leven van een fotograaf. Je kreeg ook te zien hoe de eerste fotos gemaakt werden. De filmpjes worden vertoond in ontwikkelbakken, badend in rood licht. Je kon zelf de filmpjes bekijken door een plaat in een ontwikkelbak te leggen. Het was best leuk en interessant want iedereen deed die fotos in die ontwikkelbakjes maar ik vroeg me opgegeven moment af hoe zo een foto niet verpest wordt. In de verhalen werd de geschiedenis van de fotografie verteld met fotos, films en muziek. De verhalen waren ingesproken door fotografen, vrienden, familieleden. Het was echt een leuke ervaring we hebben zo de leukste maar ook de vreemde vorm van fotografie gezien.