Je hoort het wel vaker: avonturiers die de fiets nemen om ‘de wereld’ te ontdekken. Wereldrei-zen maken met de fiets lijkt wel ‘in’ te zijn. Ook exotische bestemmingen zitten in de lift. Niet zo onlogisch want wie nieuwsgierig is, heeft aan zijn of haar tweewieler een geknipte gezel om andere oorden te verkennen en te ontdekken. Is je fiets klaar voor jouw Expeditie Robinson?

Expeditie Robinson

avonturiers |

58 | Grinta! Special

Van augustus 2009 tot juli 2010 fietsten Steven Geirnaert en Heidi Renwa 20.000 kilometer dwars door Azië. Die fietsreis bracht hen van de Balkan en Turkije naar Iran, Pakistan, India, Nepal en China. Een jaar fietsen door on-bekende landen is veel meer dan een fysieke inspanning. “Reizen met de fiets is verslavend. Telkens weer ontdek je, buiten de platgetreden paden, het echte land,” zegt Steven. Een poging om in tien beelden die authenticiteit van Azië op de fiets te vatten.

› SAmENSTEllING Steven Geirnaert

Dwars door

avonturiers |

Emoties uitvergrootTranen rollen over mijn wangen, tranen van ontroe-ring. Mijn longen schreeuwen om zuurstof maar voor mijn ogen ontrolt zich de machtige Himalaya. De bit-tere koude en de uitputting van het klimmen op grote hoogte verzinken bij het onbeschrijfelijke gevoel van nietigheid tussen deze reuzen der aarde. Al je emoties worden uitvergroot: woede en frustratie, maar vooral geluk, je één voelen met je gebreken en realisaties. Het absolute plezier van de dagelijkse vrijheid, het gevoel van je lichaam dat alsmaar sterker wordt, de wind door je haren, de onvergetelijke ontmoetingen, de onaardse landschappen ...

Azië

Grinta! Special | 59

Hotel TentWeg van huis proberen we altijd te kamperen. De eerste vier maanden sliepen we welgeteld drie keer op hotel. Akkoord, af en toe gaat er eens iets mis: een nachtelijk onweer, je blijkt je tent naast een trouwfeest te hebben gezet, je wordt gestoken door een schorpioen … Maar zo’n tegenslagen zijn eerder zeldzaam. Uiteindelijk gaat het ons om het vinden van de ultieme kampeerplek: een zonsondergang op een bergtop in de Karpaten, volle maan op een zoutmeer, zelfgemaakte koffie met zicht op de ontwakende Himalaya.

Vlucht naar de bergenIn Iran is de auto koning. Wat wil je, een liter benzine kost er 7 cent! Bovendien zijn de wegen op de golvende hoogvlaktes kaarsrecht en voorzien van een uitstekende laag asfalt. Er rijden dan ook geen fietsers en dat maakt de Iraanse wegen voor ons tot de gevaarlijkste van heel Azië. Het landschap is door de afwezigheid van begroeiing wel spectaculair, maar de monochrome monotonie drijft ons – zoals altijd – naar de steeds verrassende bergen.

Azië

>

60 | Grinta! Special

Spiegeltje, spiegeltje aan het stuurMaanden vooraf hebben we nagedacht over welke reserveon-derdelen en accessoires we zouden meenemen. Een reserve-ketting was nuttig, reservebanden ook. Een hoofdlamp bleek het meest effectief als verlichting. Maar het meest praktische accessoire op onze fietsen was het spiegeltje. Zeker op een drukke weg. Je ziet de aanstormende wagens beter aankomen en je kunt elkaar in de gaten houden. En soms bewezen ze ook voor de plaatselijke bevolking hun praktische nut.

Hello, my friend“Wil je bij mijn familie overnachten?” “Kan ik je een maal-tijd aanbieden?” Iraniërs zijn de koningen van de gastvrij-heid. Toch hoeden we ons voor mensen die zich bij de eerste ontmoeting voorstellen als je vriend. Ofwel probeert iemand je iets te verkopen wat je niet hoeft, ofwel is het de arm der wet. In dat laatste geval moet je je paspoort bovenhalen, of je ‘krijgt’ een escorte of je wordt ´s nachts meegenomen naar het politiekantoor. Na drie controles vlak na elkaar liep de emmer over. Op de vraag om onze paspoorten alweer te laten zien, barst Heidi in een tirade uit. We laten de patrouille verbouwereerd achter en negeren hun stoptekens. De politie, niet gewend om tegengesproken te worden, en zeker niet door een vrouw, stond met de mond vol tanden.

avonturiers |

Grinta! Special | 61

Karakorum HighwayDe Karakoram Highway is de moeder aller wegen: 1300 km dwars door de Himalaya, van Pakistan naar China. De aanleg ervan startte in 1959, nam 20 jaar in beslag en eiste honderden mensenlevens. Anno 2010 zijn er duizenden ingehuurde Chinezen met schop en hamer in de weer. Hun ijdele doel: de KKH vlot berijdbaar maken. 300 kilometer weg ligt volledig opge-broken, waardoor we de laatste dagen op grind, aarde en stenen fietsen. Zelf ontsnappen we ternauwernood aan een ongeluk: wanneer we in een smalle ravijn fietsen, komen eerst kleine steentjes maar al vlug ook volledige rotsblokken naar beneden. Schuilend onder een overhangende rots spatten zware stenen uiteen op het wegdek.

Eindelijk: de tropenDe zuidelijke kustprovincie Kerala, in India, is een paradijs na de woestijnge-bieden van Pakistan en Iran. We genie-ten van de tropen: verse kokosnoten, slapen tussen de palmbomen op het strand, eten geserveerd op bananenbla-deren, ‘s avonds douchen – net zoals in de reclame – in een tropisch onweer, de jungle, olifanten en apen. De bergrug-gen die parallel met de kust lopen zijn begroeid met thee- , kardemom- en kof-fieplantages en zorgen voor onvergete-lijke panorama’s.

>

62 | Grinta! Special62 | Grinta! Special

Naar de Himalaya Gekleurde gebedsvlaggen en boed-dhistische gebedstrommels versieren de weg en de Tibetaanse witte huizen zien eruit als forten: hele dikke muren, nauwelijks ramen en meters stro op het dak, om de bijtende winterkou bui-ten te houden. Fietsen in de Himalaya in februari is toch wat hoog gegrepen: de kou en vooral de dichtgesneeuwde bergpas verder op onze route dwingen ons met een bus hetzelfde traject terug te nemen.

Ongelijke race In Nepal zie je amper auto’s, maar wel een enkele bus en duizenden fietsers op de weg. De Nepalezen zijn blij verrast andere zeulende fietsers te mogen ver-welkomen. Altijd is er wel een enkeling

die zin heeft in een hopeloze race. Het begint altijd als volgt: wij halen een fietser in, hij probeert aan te klampen en schiet ons dan onverwacht als een pijl voorbij. Maar de strijd is ongelijk:

avonturiers |

goede fietsen, een fietsconditie van maanden en - vooral - versnellingen. Eens we de fietser bijgehaald hebben, veinst hij een probleem aan de ketting en laat hij zich snel afzakken.

Een jaar fietsen: iets voor mij?Steven en Heidi raden aan er niet aan te beginnen zonder:

✔ twee goede fietsen

✔ een dosis hygiënische nonchalance

✔ een plan in je hoofd en kaarten om dat plan uit te voeren

✔ een bankkaart – wij spendeerden ter plekke 7.500 euro voor twee personen

✔ gemiddeld 80 km per dag te kunnen fietsen

✔ een stevige relatie met je fietspartner met wie je lief en leed kunt delen

✔ een goede weerstand tegen alle mogelijke weerselemen-ten

5 kilo kaartenIn totaal hebben we op 12 maanden meer dan 5 kilo kaarten verslonden. Dat is geen overbodige luxe: we zoeken altijd naar de landelijke wegen omdat die de beste panorama’s en rust verzekeren. Reizen met de fiets heeft weinig te maken met het transport tussen twee punten: op de fiets wil je genieten en de mooiste weggetjes en streken ontdekken. Dus nee, ik ben geen voorstander van een gps. Het is misschien makkelijk, maar je hebt minder gevoel voor afstand, richting en ruimte. Een kaart geeft je een mooi overzicht en je kunt de interessante plaatsen of wegen altijd wel netjes aan elkaar rijgen. n

Foto Vélo : het boekDeze beelden en verhalen komen uit het prachtige boek Foto Vélo. Daarin ver-werken Steven Geirnaert

en Heidi Renwa de meest beklijvende foto’s (meer dan 200), ervaringen en ontmoetingen van hun fietsavon-tuur. Je kunt het boek rechtstreeks bij de auteur kopen en bestellen, via www.foto-velo.be. Op deze website lees je nog meer interessante wetenswaardigheden over de reis, de landen en de mensen onderweg en over de praktische beslommeringen van zo’n onderneming.

Grinta! Special | 63