Artikel: Een verdronken land. Vernietiging van Koerdische identiteit ...
Transcript of Artikel: Een verdronken land. Vernietiging van Koerdische identiteit ...
Artikel: Een verdronken land. Vernietiging van Koerdische identiteit in Turkije Auteur: Joost Jongerden Verschenen in: Skript Historisch Tijdschrift, jaargang 22.2, 17-28. © 2014 Stichting Skript Historisch Tijdschrift, Amsterdam ISSN 0165-7518 Abstract: Not available. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd en/of vermenigvuldigd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever. Skript Historisch Tijdschrift is een onafhankelijk wetenschappelijk blad dat vier maal per jaar verschijnt. De redactie, bestaande uit studenten en pas afgestudeerden, wil bijdragen aan actuele historische debatten, en biedt getalenteerde studenten de kans om hun werk aan een breder publiek te presenteren. Een abonnement op Skript kost 20 euro per jaar. U kunt lid worden door het machtigingsformulier in te vullen op www.skript-ht.nl. Ook kunt u een e-mail sturen naar de redactie, dan krijgt u het machtigingsformulier thuisgestuurd. Losse nummers zijn verkrijgbaar bij de redactie. Artikelen ouder dan een jaar zijn gratis te downloaden op www.skript-ht.nl/archief.
Skript Historisch Tijdschrift • Spuistraat 134, kamer 558 • 1012 VB Amsterdam • www.skript-ht.nl • [email protected]
Joost Jongerden
Een Verdronken Land Vernietiging van Koerdisctie identiteit in Turldje
Turkije dreigt een goed bewaard juweel van Koerdische urba
ne architectuur onder water te laten verdwijnen door het aan
leggen van een immens dammenproject. Voor een staat die
openlijk neigt naar vernietiging van de Koerdische identiteit is
dat een welkome bonus.*
Na een wandeling omhoog langs de rotswoningen staan we stil bij
een gebouw uit de vroege middeleeuwen. De twaalf jaar oude Celal,
die de hete zon van de vroege voormiddag trotseert om met ons mee
te lopen, vertelt met de overtuigingskracht van een volwassen gids:
'Dit is het kleine mausoleum. Boven, naast de overblijfselen van de
oude moskee, die vroeger een kerk was, staat het grote mausoleum.'
Celal wijst ons verder het oude kerkhof, het paleis en de poort naar
de tunnel door de rotsen, die uitkomt bij restanten van de oude brug
over de Tigris. De meer dan duizend jaar oude pijlers van de brug
rijzen statig op uit de rustig stromende rivier. We bevinden ons in
Hasankeyf, een stadje dat een paar honderd kilometer ten zuidoos
ten van Diyarbakir ligt, de onofficiële hoofdstad van het even onof
ficiële Koerdistan, en nog geen honderd kilometer verwijderd van de
Syrische grens.
De naam Hasankeyf is afgeleid van Hisn Keyfa, 'kasteel van de grot'.
Smalle paden voeren langs steile rotswanden waarin ruime wonin
gen zijn uitgehakt, en brengen de bezoeker naar de overblijfselen
van de hoger gelegen oude stad. Volgens professor Merhdad Izady
·voornetcomment�a-=-----1 .... �P""'"��,...,.....������:---�:;:;:-;i(;:{.ii...::;-�---;;-�--,.-:,
riëren en meedenken
over eerdere versies
van dit artil<el is de
auteur veel dan/< ver
sctiuldigd aan Abdul
se am Youssef.
De pijlers van de brug over de Tigris in Hasankeyf.
van de vakgroep Near Eastem Languages and Civilizations van de
Harvard Universiteit is Hasankeyf 'een goed bewaard juweel van
Koerdische urbane architectuur', een 'levend museum'.' De meer
dan drieduizend jaar oude stad die rond 1400 onder het bewind van
Suleyman 1 en zijn zoon Suleyman II bloeide, is de enige historische
stad in de regio die de middeleeuwen ongeschonden is doorgeko
men. Koerden beschouwen Hasankeyf als deel van hun geschie
denis. In dit gebied speelt zich de grootste klassieker uit de Koer
dische literatuur af, het driehonderd jaar geleden door Ahmed Xani
geschreven Mem ü Zin, een variant op het Romeo en Julia-thema.
Het oude fort, dat de stad in betere tijden beschermde tegen vero
veraars en plunderaars, kan echter niet meer zijn oude functie ver
vullen. Het voortbestaan van Hasankeyf lijkt alleen gehandhaafd als
de buitenlandse consortia die als financiers van de Turkse plannen
optreden, onder (internationale) druk bakzeil halen.!
Hasankeyf ligt namelijk in het gebied waar Turkije een groot dam
menproject ontwikkelt. Op dit moment onderzoekt een team van
veertien personen van de Universiteit van Ankara Hasankeyf op
waardevolle objecten die uit het gebied meegenomen kunnen wor
den. Projectleider professor Olus Arik denkt op deze wijze circa vijf
tien procent van de culturele erfenis van Hasankeyf voor verdrin
king te kunnen behoeden. Hij en het Turkse Ministerie van Cultuur
in Ankara spreken van een 'evacuatie' van cultureel erfgoed.
Anderen, zoals Izady, spreken van culturele plundering en assimila
tie, want het culturele erfgoed van Koerdistan zal als Turkse cultuur
in musea tentoongesteld worden.
Gelukkig Turkije is de politieke erfgenaam van het Ottomaanse Rijk dat in de
zeventiende eeuw het toppunt van territoriale expansie had bereikt.
- �r hftpnikurdish.coml- Zwitserland, GrootA
kurdistanlhistoryldam.
htm
Brittannië en de Vere
nigde Staten, en Zwit-
2. De Wereld Bank is serse banken zijn in
terughoudend bij de het financiële gat ge
financiering van GAP sprongen en voorzien
en is in het geheel niet nu in geld en export
betrokken bij de bouw garanties,
van de //usu-dam.
Turkije is daarom aan-
gewezen op private
financiering. Verschil-
lende landen, waaron-
der Oostenrijk, Duits-
land, Italië, Japan,
Portugal, Zweden,
Grote delen van Noord-Afrika, het zuiden van Oost-Europa en het
Midden-Oosten vielen binnen de grenzen van het rijk. Tegen het
einde van de Eerste Wereldoorlog verkeerde de Turkse grootmacht
echter in staat van ontbinding. Nadat Duitsland en zijn bondgenoot
het Ottomaanse Rijk in 1918 de Eerste Wereldoorlog hadden verlo
ren, vielen grote delen van wat we nu als Turkije kennen in geal
lieerde handen.
Vanuit de militaire kaste in het Ottomaanse Rijk ontstond een poli
tieke tegenreactie. In Midden-Anatolië begonnen nationalisten on
der leiding van Mustafa Kemal Atatürk" in 1919 een oorlog tegen het
Sultanaat dat in Istanbul op de troon zat, en tegen de geallieerde
troepen. Deze oorlog, door Atatürk aangeduid als de Bevrijdingsoor
log, mondde uit in een overwinning van een nationalistische bewe
ging in Turkije en uiteindelijk in de vorming van de Republiek Tur
kije in 1923.
De Republiek Turkije kende een specifiek natiebegrip/' Deze vormt
tot op de dag van vandaag een bron voor talrijke conflicten, waarvan
de meest explosieve de Koerdische kwestie is gebleken.' Het begrip
natie heeft in Turkije niet alleen een staatsrechtelijke betekenis,
maar ook een etnische. 'Turks' is zodoende niet uitsluitend een
staatsrechtelijke aanduiding voor personen met het staatsburger
schap van de Repubhek Turkije, maar tevens een verwijzing naar de
etnische identiteit. In het moderne Turkije dient iedereen zich te
beschouwen als een etnische Turk. Ismet Inonu formuleerde het als
volgt: 'In het aangezicht van de Turkse meerderheid hebben andere
elementen geen enkele invloed. We moeten de inwoners van dit land
turkificeren tot iedere prijs en we zullen iedereen vernietigen die
hier tegen is.'
De diverse etnische groepen in Turkije dienden zich te beschouwen
als Turken. Een schooldag begint daarom ook met de woorden 'ne
-·A. �Pfafürk oetekent�Trankrifk, maar ook het pöWieke autonomie. Jweè -----;'iii/joen naar
letterlijk 'vader der Italië van Mussolini, Zurcher, E.J. 'Een ge- 120.000, en de beval-
Turken', een erenaam
waarmee het parle
ment Mustafa Kemal
in 1934 tooide.
4. Atatürk en zijn rech
terhand /smet lnonu
waren daarbij voor- schiedenis van het king was voor 98 pro
beelden. Het Kemal- moderne Turkije', cent islamitisch tegen
isme (of Atatürkisme), 1993, 37, 208. over 80 procent voor
de nationalistische 5. De etnisch-culturele de oorlog. Turken en
staatsideologie die samenstelling van de Koerden waren in
verwijst naar Atatürk, bevolking in Anatolië 1923 de grootste etni-
grondvestten Turkije vormde een breuk met was in 1923 ten op- sche groepen. Het lag
als een natie-staat de Ottomaanse perio- zichte van 1913 sterk daarmee voor de hand
waarbij zij onder in- de, dat het grootste veranderd. De Ar- dat een Turks-nationa
vloed stonden van het deel van zijn bestaan meense gemeenschap listische koers tot het
nationalisme dat zich georganiseerd was was, na de pogroms in grootste connict met
in West-Europa tot rond 'mi/Iets', religieu- 1915, sterk geslonken, de Koerdische bevol
een sterke politieke ze gemeenschappen de Griekse bevolking king zou leiden.
kracht ontwikkelde. met een relatief grote was afgenomen van
"
mutlum Turkum diyene' (gelukking is degene die zich Turk kan
noemen), ledere expressie van een cultureel of etnisch verschil
wordt beschouwd als een bedreiging van de nationale en culturele
identiteit en integriteit van de Turkse natie en is verboden. Het uit
drukken van een Koerdische identiteit wordt door de Turkse staat al
snel gezien als strijdig met de eenheid van Turkije en daarom als
separatistische propaganda.
Onderwerp van assimilatie was niet alleen het persoonlijke leven.
Koerdische namen zijn niet geoorloofd en nog steeds is de
Koerdische taal verboden." Tevens werd de toponomie van de regio
herschreven. Koerdische plaatsnamen zijn na de oprichting van de
Republiek veranderd in Turkse. Zo werd Dersim, Koerdisch voor 'zil
veren poort', na de opstand tegen het centrale gezag in de jaren der
tig omgedoopt tot Tunceli, Turks voor 'bronzen vuist'. Sommigen
zien hierin de ijzeren vuist waarmee de Turkse autoriteiten de
Koerdische bevolking tegemoet treedt." Vanuit opstandige
Koerdische regio's werden burgers gedeporteerd naar overwegend
Turkse gebieden, mede met de gedachte dat de Koerden zullen assi
mileren als sociale verbanden uit elkaar worden getrokken. Tegen
deze achtergrond van assimilatie is de Arbeiderspartij van
Koerdistan, de PKK, ontstaan.**
De versmelting van staatsburgerschap met etniciteit, zoals die in de
nationale ideologie in Turkije heeft plaatsgevonden, leidde in de
jaren dertig tot de creatie van nationale mythen voor de nieuw
gevormde Turkse natie-staat. De Günes DU Teoresi (Zon-Taal The
orie) en de Tark Tarihi Tezi (Turkse Geschiedenis These) zijn voor
beelden hiervan. In de Günes-Dil Teoresi is de centrale stelling dat
alle wereldtalen een gemeenschappelijke oertaal als bron hebben.
Het Turks zou het dichts bij deze oertaal in de buurt komen. Dit
impliceert dat de andere wereldtalen op het Turks zijn terug te voe-
�-6:-0eönlkenning van since 1980' in: Olson,
tiet bestaan van tiet R. (red) The Kurdish
Koerdiscti resulteert er National Movement in
bijvoorbeeld in dat in the Nineties' (1996),
rechtzaken tolken no- 10.
dig zijn voor het verta-
len van een 'niet be-
staande' taal.
7. Soeterik, R.M. e.a.
'Turkije en Koerdistan,
Koerdistan en Turkije'
(1993)9-10.
8. Gurbey, G. 'The
development of the
Kurdish National
Movement in TurkeyMustafa Kemal Atatürk.
ren." De Turk Tarihi Tezi komt erop neer dat alle grote beschavingen
die de wereld gekend heeft van oorsprong Turks zijn, aangezien de
Turkse volkeren zich vanuit Centraal-Azië over de aarde hebben ver
spreidt.
Indamming De opbouw van nieuwe identiteiten gaat hand in hand met vernie
tiging van oude. Het Güneydogu Anadolu Projesi (Zuidoost-Anatolië
Project) of kortweg GAP, zoals het immense dammenproject heet dat
de Turkse overheid ontwikkelt, zal belangrijke delen van het cultu
rele erfgoed in Koerdistan vernietigen. Het gaat in totaal om tweeën
twintig dammen en negentien waterkrachtcentrales, waarvan veer
tien dammen en elf waterkrachtcentrales in de Eufraat en acht dam
men en acht waterkrachtcentrales in de Tigris geplaatst zijn. Het
project strekt zich uit over negen Koerdische provincies en zet
belangrijke historische plaatsen onder water. De door de dammen
opgewekte energie zal hoofdzakelijk geëxporteerd worden naar ste
delijke en industriële centra in het westen van Turkije.
Voor de bewoners van Koerdistan is GAP een ramp. Alleen al voor
de bouw van de Atatürkdam en de Karakayadam zijn honderdui
zend mensen gedeporteerd. Voor de dit jaar te starten bouw van de
Ilusudam worden tientallen dorpen en kleine steden ontruimd
(waaronder Hasankeyf) en moeten duizenden mensen hun leefge
bied verlaten. De verdreven landarbeiders, pachters, en kleine boe
ren zullen naar verwachting naar de grote steden trekken, waarheen
de afgelopen jaren door de oorlog al ruim drie miljoen Koerden zijn
gevlucht. Degenen die door GAP van hun land verdreven worden
krijgen geen compensatie voor hun verhuizing.
Wel compensatie krijgen de machtige Agha's, de traditionele Koer
dische stamhoofden, die zich aan de zijde van de Turkse staat heb-
U7 AtatQrkwas in hevi- dat resulteerde in eerT
ge mate gecharmeerd kunstmatige en onbe
van deze tiieorie en grilpeliil< soort Turks,
gaf opdracht het theo- Indien echter alle talen
rema aandachtig te zijn terug te voeren op
bestuderen. De reden het Turks als moeder
hiervoor was praktisch taal, is er geen drin
van aard. Onder Ata- gende noodzaak meer
turk werd het oude voor een totale taalzui
Ottomaans-Arabisch vering, aangezien de
vervangen door een leenwoorden ge
Turks-Latijnse schrift, claimd kunnen worden
Atatürk trachtte de taal als 'Turks',
in zijn geheel te zuive-
ren van Arabische
leenwoorden, maar
Il
ben opgesteld in de oorlog tegen de PKK, Niet alleen krijgen zij een
geldelijke vergoeding voor het verlies van hun land, ook profiteren
zij van de door irrigatievoorzieningen gestegen waarde daarvan.
Hiermee koopt de Turkse staat de loyaliteit van Koerdische stam
hoofden en reproduceert het feodale structuren in een moderne
staat.
Het GAP-programma betekent een vernietiging van het culturele
erfgoed van Koerdistan. De Atatürkdam heeft de oude stad Nevali
Cori onder water gezet. Kort voor de aanvang van de bouw van deze
dam in 1983 werd hier nog een prehistorische tempel met tal van
beelden opgegraven. Ten westen van Urfa heeft de dam het antieke
Samsate onder de water gezet. Deze stad werd in 130 voor Chr.
gebouwd door Sames II, koning van het Koerdische koninkrijk
Commagere. Samsate is ook de geboorteplaats van Lucianus, die
later faam maakte als 'Griekse schrijver'.
Stroomafwaarts van de Atatürkdam bevindt zich de Birecikdam,
die overblijfselen van de klassieke tweelingsteden Apamea en
Selaucia onder water zal doen zetten. De tweelingsteden stonden bij
de oude Grieken bekend als Zeugma (brug), vanwege de indruk
wekkende brug over de Eufraat die de twee steden verbond. De ste
den bloeiden op onder de regeerperiode van Seleucius I, stichter van
het Seleucidische Rijk in de vierde eeuw voor Chr. Deze vernoemde
de bestaande stad aan de westoever naar zijn Koerdische vrouw
Apamea en bouwde een nieuwe stad aan de oostoever, die hij naar
zichzelf vernoemde.
De lijst van historische en archeologische plaatsen in Koerdistan
die verdronken zijn of op de nominatie staan door Turkije onder
water gezet te worden lijkt geen einde te hebben. Het menselijk
drama is dientengevolge groot. 'Maar', zo zegt professor Izady, 'voor
een staat die openlijk neigt naar vernietiging van de Koerdische
De Atatürkdam.
ATD-:- Andere voorbeel
den van deze taalzui
vering zijn: 'Koerdi
sche opstand' is 'ter
roristische acties',
'PKK' is de 'terroristi
sche organisatie PKK',
'Koerden' is 'Turkse
burgers'.
11. Bruinessen, M. van
'APO in Italië' (1998)
4-8.
identiteit is dat een welkome bonus; geen verlies.' Onder de Koerdische bevolking is grote onrust over de voorgeno
men vernietiging van Hasankeyf. In Diyarbakir is een comité voor de redding van Hasankeyf opgericht. Binnen de onderwijsvakbond Egitim Sen, de grootste vakbond in de Koerdische regio, circuleren plannen voor een bijeenkomst in Hasankeyf die tot doel heeft het Koerdische culturele erfgoed op de agenda te plaatsen en de publieke opinie te mobiliseren voor de redding van de stad. In de regio heerst echter nog steeds de noodtoestand en Turkije laat zich weinig gelegen aan protesten, als die al zijn toegestaan. De Turkse staat erkent bovendien nog steeds geen Koerdische identiteit. Na de ontvoering van PKK-leider Abdullah Öcalan uit Kenia, en de hoop op een versoepeling in de opstelling van de Turkse staat over de Koerdische kwestie, haalde de regering Ecevit de teugels aan. Op 6 juni 1999 ging van het Ministerie van Binnenlandse Zaken een circulaire uit naar de media voor het hanteren van een 'uniforme terminologie'. In deze taalzuivering diende bijvoorbeeld de Koerdische vlag voortaan aangeduid te worden als 'symbool van de terreurorganisatie'.'"
DePKK
De politieke wortels van de in 1978 opgerichte PKK zijn divers. De PKK komt voort uit drie politieke stromingen: de beweging rond de Arbeiderspartij van Turkije TIP (Turkiye Jsciler Partisi), de radicale studentenbeweging rond Dev Gene (Revolutionaire Jeugd) en de Koerdisch-nationalistische stroming, met de (oude) Iraaks-Koerdische KDP (Democratische Partij van Koerdistan) als belangrijkste exponent. Ook de poging van linksextremisten om in Turkije een guerrilla te beginnen, zal van invloed zijn geweest op de revolutionaire verbeelding." Ideologisch geldt dat ook voor de geschriften
Het rood, wit, groene 'symbool van een terreurorganisatie'.
van Frantz Fanon over de bevrijdende rol van revolutionair geweld
en de ideeën van Che Guevara over guerrillaoorlogsvoering. De
praktische ervaringen met de guerrillaoorlogsvoering in drie conti
nenten, met name de Vietnamoorlog, de Algerijnse bevrijdingsoor
log en de Cubaanse revolutie zal de PKK gesterkt hebben in de
opvatting dat een succesvolle guerilla, mits zorgvuldig voorbereid,
mogelijk was. Men dient hierbij niet te vergeten dat in de periode
1974-1979, het tijdvak waarin de PKK werd opgericht sprake was
van een wereldwijde revolutiegolf.
De aanvankelijke doelstelling van de PKK was een verenigd, onaf
hankelijk en socialistisch Koerdistan. De PKK zag de geschiedenis
van Koerdistan als die van eeuwenlange kolonisatie. 'A Eerst de heer
schappij onder de Arabieren, toen de Perzische en Ottomaanse over
heersing en na de Eerste Wereldoorlog (door de PKK aangeduid als
de Eerste Imperialistische Verdelingsoorlog) de nieuwe verdeling
van Koerdistan. De bevrijding van de Koerdische staat was in de
ogen van de PKK een nationale bevrijdingsstrijd tegen de kolonisa
toren Turkije, Irak, Iran en Syrië. De dekolonisatie van Koerdistan
kon volgens de PKK niet anders gerealiseerd worden dan door een
langdurige volksoorlog.
Als socialistische partij streefde de PKK ook naar een maatschap
pelijke verandering van de Koerdische samenleving. Het zag zichzelf
als de voorhoede van de (land)arbeidersklasse, het revolutionaire
subject van revolutie in Koerdistan.
Aan de vestiging van het socialisme in Koerdistan zou volgens de
PKK een nationaal-democratische fase voorafgaan. Daarin zouden
de revolutionairen een coalitie aangaan met de delen van de samen
leving die zich weliswaar niet op de socialistische revolutie oriën
teerden, maar zich wel wilden inzetten voor nationale onafhanke
lijkheid." Overeenkomstig deze marxistische analyse zag de PKK de
--12-. - D�ocioloog en respectievelijR TurA
lsmail Beikgi spreekt kije, Iran, /raken Syrië,
van een sub-kolonie,
omdat Koerdistan
zelfs geen 'koloniale
Koerdistan is dus een
internationale kolonie',
13. Deze analyse deel-
status' heeft, maar op- de de PKK met andere
gedeeld werd 'om uit revolutionaire bevile
de gescheidenis (. . .) gingen in de jaren'60,
te verdvilijnen'. 'Het '70 en '80, zoals de
begrip sub-kolonie Communistische Partij
biedt de mogelijkheid van de Filippijnen
om een verschil aan te (PCP) en haar Nieuwe
geven tussen de klas- Volksleger(NPA).
sieke koloniale ver-
houdingen en de rela-
tie tussen Koerdistan
oer ,sran.
machtige agha 's, een kruising tussen grootgrondbezitters en traditio
nele stamleiders, als een feodale erfenis en een belemmering voor de
ontwikkeling van Koerdistan. Delen van deze feodale stand ontwik
kelden zich weliswaar tot een progressieve bourgeoisklasse, maar
die verbond haar lot met het 'Turkse kolonialisme'. De PKK noemde
haar een compradorbourgeoisie, wat letterlijk 'opgekochte bourgeoi
sie' betekende, een term die vooral door dekolonisatiebewegingen in
de Derde Wereld gebruikt werd. De PKK zag zich in eerste instantie
als een Koerdische bevrijdingsorganisatie en achtte vanuit dat oog
punt Koerdische relaties met links Turkije als secundair. Dat blijkt
ook uit het schema van de bondgenoten, zoals de PKK dat uiteen
zette. Als zelfverklaarde voorhoede van de landarbeiders en arbei
ders in Koerdistan maakte de PKK een onderscheid tussen primaire
en secundaire bondgenoten. De primaire bondgenoten waren vol
gens het manifest de intelligentsia en de jeugd. Deze lagen van de
bevolking zouden in de eerste fase van de bevrijdingsstrijd een
belangrijke rol spelen. Ook de kleinburgerij zou in de bevrijdings
strijd een nationalistisch-revolutionaire kracht vormen. In de secun
daire bondgenootschappen maakte de PKK een driedeling: ten eer
ste bevrijdingsorganisaties in de andere delen van Koerdistan; ten
tweede andere revolutionaire organisaties in Syrië, Irak en Iran en
Turkije; en tenslotte de toenmalige socialistische landen. De PKK
deelde met links Turkije dus niet de toekomst, aangezien zij streef
de naar de vestiging van de onafhankelijke staat Koerdistan, maar
alleen de vijand: het (militaire) regime dat in Turkije aan de macht
was. In het huidige project 'de Democratische Republiek' zijn deze
bondgenootschappen omgedraaid. Niet een onafhankelijk Koerdi
stan is het streven van de PKK, maar een democratisch Turkije. In
dit project deelt de PKK met links Turkije niet alleen de vijand, maar
ook de toekomst.
Geen onafhankelijkheid Sinds het begin van de jaren negentig heeft de PKK een dubbele
ideologische metamorfose ondergaan. Ten eerste veranderde de PKK haar opvatting over het socialisme. Het socialisme van de PKK is nooit sterk gearticuleerd geweest. Het richtpunt van de PKK was het 'reëel bestaande socialisme', zonder daarbij, zoals de meeste socialistische partijen, een keuze te maken tussen de Sovjet-Unie of China. De partij hield zich verre van deze sektarische richtingenstrijd die andere linkse organisaties over de gehele wereld wel verdeelde. In een speciale uitgave van Kurdistan Report ter gelegenheid van het dertienjarig bestaan van de PKK in 1991 gafÖcalan blijk van een nieuwe invulling van het socialisme, namelijk als een cultureel begrip. Öcalan zei hierin dat 'ons socialisme (. .. ) niet veel met het klassieke socialisme te maken heeft. Mijn bewerking van het socialisme is vaak tegenstrijdig en geenszins afgesloten. Ik analyseer vooral het vrijheidsvraagstuk. De liefde voor de vrijheid ontwikkelt zich heel sterk. Het Koerdische volk is niet zo bekend met of gevoelig voor het consumptiedenken, daarnaast staat het opener voor het socialisme. Ik zal bijvoorbeeld niet te veel over de arbeidersklasse spreken. Bij ons is de arbeidersklasse een van de opportunistische delen van de bevolking. Dogmatische klassenmaatstaven zijn gevaarlijk.'
Ten tweede veranderde het idee over onafhankelijkheid. In een interview in 1993" verklaarde Öcalan: 'Natuurlijk willen wij, zoals elk volk een eigen onafhankelijke staat. Maar wij leven in 1993. En het begrip onafhankelijkheid is zeer relatief. Ik zal u de opsomming besparen, maar ik ken veel onafhankelijke staten waar het volk allesbehalve soeverein is. Wij willen op de eerste plaats onze Koerdische identiteit, ons bestaansrecht. We willen in Turkije een woordje kunnen meespreken. Wij hebben dit jaar zelfs de Turkse regering dui-
- -14--: Interview met Wim
de Neuter van de Bel
gische krant 'de Mor
gen' van 16 oktober
1993.
Abdulfah öcalan.
delijk gemaakt dat we zelfs een federatie met Turkije willen. Daarover willen wij gerust onderhandelen. Maar voor het zover is, eisen wij wel dat er een einde wordt gemaakt aan de brutale repressie tegen het Koerdische volk en dat onze gevangenen worden vrijgelaten. Wij willen onderhandelen, ook over een Koerdisch-Turkse federatie. U weet dat er dertig miljoen Koerden leven in Turkije, Irak en Iran. De PKK is niet van plan zich te mengen in die andere delen van Koerdistan. De Koerden in Irak en Iran moeten zelf uitmaken wat ze willen.'
Sinds het begin van de jaren negentig is Öcalan actief op zoek naar een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie, waarbij hij moest opboksen tegen de militaire oplossing die de Turkse regering voor ogen stond, alsmede tegen het slechte imago dat aan de PKK kleefde. De toenadering tot Turkije onder president Özal in 1993 is hiervan een duidelijk voorbeeld. Aan deze toenadering kwam een einde door de vroegtijdige dood van Özal die nog steeds met raadsels en complottheorieën is omgeven. Het eenzijdige bestand dat de PKK als gebaar van goede wil afkondigde op 17 maart 1993, maakte indruk op de publieke opinie van Turkije, maar werd niet door iedereen in de PKK ondersteund. Het bestand werd aan flarden geschoten met een aanslag op een bus met (ongewapende) militairen door een gewapende PKK-eenheid onder commando van Semdin Sakik, een dissident die op 13 april 1998 door Turkse speciale eenheden uit Iraaks Koerdistan werd ontvoerd. Hier stond tegenover dat het Turkse leger vierenveertig dorpen verwoestte, meer dan honderd mensen doodde en duizenden arresteerde in de periode van het eenzijdige bestand dat de PKK in acht hield.
De guerrilla van de PKK zette de Koerdische kwestie op de politieke agenda, hoewel de Turkse elite haar nog steeds niet erkent. De PKK kreeg in de periode 1990-1991 controle over het platteland en
poogde in een stedelijke opstand te ontketenen. Analoog aan de
Palestijnse inüjadah riep de PKK op tot serhildan ( opstand). Het doel
was het politieke bestuur van Turkije in de Koerdische steden te ont
wrichten en de controle van de PKK over de steden uit te breiden.
Hiervan was inderdaad sprake. Er deden zich tal van demonstraties
en winkelsluitingsacties voor, onder andere rond de viering van het
Koerdische nieuwjaar, Newwz, op 21 maart 1992, maar deze werden
door Turkije hardhandig onderdrukt." Amnesty International
schrijft: 'Repressie was lange tijd het antwoord op veiligheidsproble
men in Turkije, maar in 1991 gingen bepaalde elementen in de vei
ligheidskrachten een stap verder. Zij stapten buiten de wet en
begonnen een grootschalige smerige oorlog. Een golf van poHtieke
moorden ging door het zuidoosten tot aan de straten van Ankara en
Istanbul.' Het effect hiervan was dat de civiele structuren van de
PKK in de steden grotendeels vernietigd werden en de PKK tegen
wil en dank een militaire organisatie werd.
We komen terug bij Celal. Op de vraag of Hasankeyf onder water
wordt gezet ontkent hij met een nauwlijks zichtbare hoofdbeweging
en een volmondig 'olmaz'; onmogelijk. Maar het onmogelijke zal
toch gebeuren. Zonder internationale hulp verdwijnt de sprookjes
achtige rotsstad Hasankeyf onder water.
- �75-:- DèNewroz viering
van 1992 eiste naar
scliatting Honderd
mensenlevens, toen
veiliglieidstroepen op
de bevoliting sciioten.
Hasanl<eyf: voorlopig nog droog.