Arcus magazine no4 birgit

INHOUD 2 Birgit-der-wijs / 3 Favorites by Birgit / 4 De passie van Birgit5 Ik ben Arcus / 7 24 uur met Birgit / 8 De focus op vakmanschap9 Bij Birgit op de kamer / 10 Columns / 11 Wens verklapt! 12 Retourtje Arcus / 14 Birgit versus het College / 15 Flitz / 16 Oor te luister 17 Columns / 18 Mail & Win / 19 Het stokje / 19 Uitagenda

Arcus Magazine / Jaargang 2 / Nummer 4 / Maart 2014

KLAARSTAAN

VOOR ANDEREN

Birgit-der-wijsColumn

Birgit-der-wijsColumn

Arcus Magazine No.4 /Birgit 2

Fluitend naar het werk

Fluitend naar het werk, wat een rijkdom! Zo voelt het iedere werkdag. Om mij heen hoor ik vaak zeggen: ‘morgen alweer maandag, ik moet er niet aan denken om weer te gaan werken.’ Dat gevoel ken ik bijna niet…

Tuurlijk, ik vind het ook heerlijk om verlof te hebben. Lekker lang weekend, dingen voor mezelf doen of op vakantie gaan… Maar als ik op zomervakantie ben, stuur ik altijd wel een keer een mailtje naar het werk. Niet zo zeer om te laten weten hoe mijn vakantie is, maar meer met de vraag: ‘Hoe is het bij jullie? Druk of valt het wel mee?’ Goed, als ik dan toch mail, vermeld ik natuurlijk wel dat ik heerlijk genietend van mijn vakantie aan hen denk (haha).

Zijn de vakantiedagen eenmaal verstreken, dan is mijn eerste gedachte: ‘Heerlijk, ik kan weer beginnen!’ Even bijkletsen met collega’s, mails doorspitten, vragen of er nog belangrijke veranderingen zijn. En dan weer helemaal up-to-date aan de slag om iedereen van dienst te zijn…

Hoe dit zo komt? Ik zou het jullie niet precies kunnen zeggen. Misschien door mijn tevredenheid met alles wat ik heb. Dat ‘alles’ is voor mij een dak boven mijn hoofd, een gezond gezin, vrienden en uiteraard een leuke baan. Met andere woorden: heel veel om van te genieten!

Dat wil niet zeggen dat mijn huisje geen kruisje heeft. NEE, ook wij hebben er een. Maar ik denk altijd: ‘Er zijn mensen met kleinere en mensen met grotere kruizen, het belangrijkste is dat wij het onze kunnen dragen’. Van huis uit heb ik het ‘chipje’ meegekregen dat het mogelijk maakt om te genieten van wat ik heb en gehad heb. Los van verdriet om verloren ouders, familie en vrienden, zou ik zeggen: ‘Haal energie uit de herinneringen en leef je leven nu zoals je je dat later wilt herinneren…’

Zo sta ik in het leven en loop - of beter gezegd zit – ik hier al 32 jaar rond. Met nog heel wat jaartjes te gaan gezien onze wetgeving. Uiteindelijk hoop ik de 50 jaar fluitend vol te maken. Misschien wel een reden dat ik een taart aangeboden krijg van ons koningshuis (haha, ik droom maar verder)… Morgen weer een nieuwe werkdag. Ik heb er zin in!

Birgit van de Bult - König

BirgitFavorites

BirgitFavorites

Birgit 3

Rennen in rozeMocht je deze zomer vier dames in fluorroze shirtjes voorbij zien rennen, kijk dan even of Birgit erbij zit. Want hardlopen is met stip haar favoriete hobby. “Het geeft me veel eigenwaarde. Eén van de weinige keren dat ik echt voor mezelf koos, was toen ik ging rennen. Ik ga altijd. Weer of geen weer. Twee keer in de week rennen we vijf tot acht kilo-meter. Het kopje koffie daarna mag natuurlijk niet ontbreken. En iedere keer zijn we weer zó gezellig aan het kletsen dat we op een gegeven moment moeten zeggen: nú gaan we echt naar huis!” Birgit vindt het belangrijker om te blijven lo-pen, dan om hard te rennen. “Ik wil niet té veel van mijn lichaam vergen. Toch doen we af en toe wel mee aan een wedstrijd, zoals de Parelloop of Stap loop Brunssum. Altijd de vijf kilometer. Ongeacht de tijd ben ik dan zo trots als een pauw.”

Vakantie vierenAl achtentwintig jaar gaat Birgit met haar gezin en een heleboel andere familieleden en vrienden op wintersportvakantie. “Inmiddels zijn we met méér jeugd dan ouderen”, lacht ze. “De kunst is om het zo goedkoop mogelijk te maken, zodat iedereen mee kan.” Want dan wordt het gegarandeerd weer heel gezellig. “Het is net carnaval op de wintersport- bestemming. Ieder jaar slepen we alle stoelen en ta-fels naar één appartement, zodat we allemaal samen kunnen ontbijten en dineren.” Vakantie is gezel-ligheid voor Birgit. Ze gaat minimaal twee keer per jaar. Binnenkort vertrekt ze met een vriendin naar Bali. En in de zomermaanden trekt het gezin van der Bult er weer met de caravan op uit.

“Op de camping geniet ik van de rust, vrijheid en toevallige ontmoetingen met mensen. Het liefst zoeken we een zonzekere plek aan de zee of een meer, zodat mijn man kan surfen, met de bergen in de buurt om te wandelen. De Marken, in mijn lievelingsland Italië, is zo’n droomplek. Een echte aanrader!”

Meeleven langs de lijnBirgit heeft een voetbalgezin. Manlief, zoon, dochter en schoonzoon: ze voetballen allemaal. Het logische gevolg is dat Birgit al jaren langs de lijn staat. Met liefde, want ze vindt het heerlijk om het spelletje te volgen. “Als het aan mij ligt, sla ik geen wedstrijd over”, vertelt ze. “Alleen naar de vetera-nen ga ik niet meer kijken. Die staan na vijf minuten vaak al met de handen op de knieën te roepen dat ze gewisseld willen worden… Tijdens wedstrijden van mijn kinderen en schoonzoon ben ik wel een trouwe supporter. Na al die jaren ken ik natuurlijk de spel-regels wel. Toch zul je mij geen aanwijzingen horen geven vanaf de zijlijn. Dat laat ik aan de trainer over. Maar ik leef wel helemaal mee.”

Favorites by Birgit

BirgitDe passie van…

Arcus Magazine No.4 / Birgit 4

De passie van…

BirgitDe passie van…

Een luisterend oor, een helpende hand, een stevige schouder. Het zal niet als een verrassing komen dat de grote passie van Birgit van der Bult ‘klaarstaan voor anderen’ is. Vandaar dat ze iedere dag met veel plezier visitekaartje zit te zijn achter de Centrale Service Desk. En dat ze als ‘rode-loper-moeder’ voor haar kinderen de weg naar volwas-senheid zoveel mogelijk effent. “Ik krijg energie van het zorgen voor de mensen om mij heen”, verklaart ze.

Af en toe probeert Birgit het wel eens: aan zichzelfdenken. Of zoals ze dat zelf noemt: op de troon zitten. Het lukt nooit lang. “Er gebeurt altijd wel weer iets waardoor ik eraf moet. Iemand in mijn omgeving die de aandacht harder nodig heeft dan ik, bijvoorbeeld.” Dan maar geen troon, denkt Birgit dan. “Ik vind het fijner om te kunnen helpen. Écht helpen. Je zult mij nooit iemand met een kluitje het riet in horen sturen op het werk. Al moet ik tien keer bellen om een antwoord te krijgen waar iemand mee verder kan…

Wat ze ervoor terug wil? Niets eigenlijk. “Het geeft gewoon een voldaan gevoel om iets te kunnen doen. Maar uiteindelijk krijg je er toch altijd iets voor terug, is mijn ervaring. Gewoon een bedankje. Of een mailtje: je hebt me zo goed geholpen. Toen ik nog op de receptie werkte, heeft iemand me zelfs een keer een taart gebracht. Dat is weer genoeg dankbaarheid om vijf jaar op te teren.”

Thuis is Birgit ook vaak letterlijk een helpende hand. “Op het moment help ik mijn zoon (23) en dochter (21) met verhuizen en behangen. Hun rondslingerende spullen opruimen kost minder energie dan erover schelden, was meestal mijn devies toen ze nog thuis woonden. En natuurlijk leg je dan ook uit dat het heel normaal is om je jas even op te hangen. Maar ik vind het minstens zo belang-rijk om ze te leren dat het van belang is om iets voor een ander over te hebben.” “Ik krijg energie

van het zorgen voor de mensen om mij heen”

Ik ben Arcus

@ your service(desk)!

BirgitIk ben Arcus

BirgitIk ben Arcus

Birgit 5

lees verder op pagina 6 >>>>

Het eerste aanspreekpunt. Het kloppende hart van Arcus, met talloze lijntjes naar binnen en buiten. Dat is de Centrale Service Desk (CSD). Maar wie zijn eigenlijk de mensen achter die bekende stemmen? Nicole Linssen en Tanja Lang, directe collega’s van Birgit, doen er alles aan om een goede eerste indruk te maken.

Professioneel “Als ik het tijdens een eerste contact goed doe, hebben mensen een positief beeld van Arcus”, weet Nicole. “Professionaliteit is belangrijk. We proberen mensen zo goed mogelijk te helpen en tegelijk efficiënt te zijn. Dat is een uitdaging. Een klus die we samen, als team, klaren. Er zijn dagen dat we ons echt de blaren op de tong praten. Helaas begint die eerste indruk met de bereikbaarheid. Bij grote drukte hangen mensen wel eens tien minuten in de wacht. Daar kunnen wij niets aan doen, maar we krijgen het soms wel op ons brood…”

DoorbijtersTanja: “Collega’s hebben soms geen idee van de hoeveelheid telefoontjes en vragen die wij afhandelen. Meteen om acht uur ’s morgens staat de telefoon hier meestal roodgloeiend. Ziek- meldingen, studenten of ouders met vragen over opleidingen of financiële zaken, klachten, collega’s die iets geregeld willen hebben, noem maar op… Het is niet zomaar ‘telefoontjes beantwoorden’. We geven telefonisch heel veel informatie. En bellen regelmatig de halve organisatie rond om een vraag beantwoord te krijgen.”

Mooi vakmanschap“Die zoektocht kun je een student niet aan doen”, vindt ook Nicole. Net als haar collega’s stelt ze de studenten voorop. “Zij zijn degenen die ons draai-ende houden.” Dat realiseren Nicole en Tanja zich des te meer omdat ze jarenlang op de units gewerkt hebben. Met respectievelijk ruim 40 en 25 dienst-jaren bij Techniek en Zorg voelen Tanja en Nicole zich echte ‘Arcusianen’. “Zorgstudenten zag je als giechelende meisjes binnenkomen en door stage-ervaringen veranderen in echt mooie mensen”, kijkt Nicole terug.

Een hele stap verder“Arcus brengt een bepaalde doelgroep, tieners en volwassenen, een hele stap verder. Wat we heel goed doen, is het onderwijs. We doen er veel aan om iemand op de juiste plek te krijgen en bij problemen niet te laten vallen. Daar kunnen wij als CSD ook zeker aan bijdragen. Bijvoorbeeld door mensen een ‘weggetje’ te geven: aanwijzingen of tips waardoor ze verder kunnen.”

We proberen mensen zo goed mogelijk te helpen en tegelijkertijd efficiënt te zijn. Dat is een uitdaging.

BirgitIk ben Arcus


BirgitIk ben Arcus

Inleven“Regelmatig bellen ons mensen die verder willen leren, maar niet weten wat ze willen”, legt Tanja uit. “Wij vertellen ze dan over de verschillende opleidingsmogelijkheden, stimuleren ze de stap te zetten of maken een afspraak met een opleidings-coördinator. Buitenlanders helpen we ook in andere talen. Toch gebeurt het wel eens dat ze opstandig worden, omdat we ze niet begrijpen. Dan tel je soms even tot tien.” Nicole: “En probeer je je toch in iemand te verplaatsen. Ben zelf maar eens op vakantie en je weet niet hoe je iets moet vragen. Hier gaat het niet om het bestellen van een broodje, maar om een stap verder komen in de maatschappij.”

Niet alles in de handSoms lopen Nicole en Tanja tegen problemen aan die ze niet kunnen oplossen. Zoals de regelmatige computerstoringen en het feit dat de financiële administratie nog steeds niet goed op orde is. “Dat is

heel vervelend, vooral voor studenten”, vindt Tanja. Nicole: “Passie en vakmanschap vind je niet overal binnen Arcus terug. Er zijn bijvoorbeeld docenten die nooit terugbellen als er iets met een student is. Dan kunnen wij een mooi verhaal vertellen, maar als er geen goed vervolg is houdt het op.”

Echt centraalGelukkig zijn er ook veel collega’s die de studenten en CSD wél serieus nemen. Tanja: “We verheugen ons allemaal ontzettend op de nieuwbouw: méér contacten, méér gevoel voor wat er speelt, weer tussen de studenten. Eindelijk niet alleen een centrale functie, maar ook écht centraal. Daar gaan we zeker de vruchten van plukken.”

“Het gaat hier niet om het bestellen van een broodje, maar om een stap verder komen in de maatschappij.”

Birgit24 uur met…

Birgit 7

Birgit24 uur met…

24 uur met Birgit

De wekker gaat: tijd om op te staan.

Even een wasje ophangen. De was moet hangen voordat ik ga werken.

Dagelijks samen ontbijten met iedereen die op dat moment thuis is. Een goed begin van de dag.

Mijn werkdag (08.00-17.30 uur) is van start. Gezellig samen hard werken.

Op de dagen dat ik tot 17.30 uur werk, kunnen we bij thuiskomst aanschuiven. Wat een luxe: een door mijn vader gekookt diner!

Momenteel zijn we aan het klussen bij dochter Debbie en vriend Reggie.

Bijna dagelijks rond 22.00 uur een heerlijke voetmassage van mijn man Johan, onder het genot van een glaasje rode wijn. Dat is pas echte ontspanning!

Rond de klok van 23.00 uur is het bedtijd. Om de volgende dag weer fris en energiek te kunnen beginnen.

BirgitDe focus op vakmanschap



De mensen maken het verschil?!

Als medewerkster van de Centrale Service Desk zit Birgit een klein beetje op ieders stoel. Op het puntje van de stoel van de directeur, van de collega van financiën, van docenten, maar ook van ouders en studenten. “Om ons werk goed te kunnen doen, moeten wij van alles een beetje weten en ons een beetje in iedereen verplaatsen”, verklaart ze. En omdat Birgit op al die stoelen zit, ziet ze ook heel duidelijk de verschillen binnen Arcus. Verschil-len tussen mensen, hun manier van denken en hun aanpak. “Een enkele keer ben ik echt van mijn stoel gevallen van verbazing daarover.”

StandsverschillenVerbazingwekkend vond Birgit bijvoorbeeld het verschil in behandeling tussen mannen en vrouwen, toen ze pas bij Arcus begon. “Vrouwelijke collega’s mochten we bij de voornaam aanspreken, maar mannelijke collega’s niet”, vertelt ze. Ook mochten wij als administratief medewerkers niet pauzeren in de ruimte waar de docenten zaten. Het ging zelfs zó ver dat ik een tweede baantje als kantine- medewerkster niet kon krijgen, omdat ze me anders op de administratie niet meer serieus zouden nemen.”

SubculturenDat soort verschillen op basis van functie of positie kunnen er bij Birgit niet in. “Ik krijg betaald om iets anders te doen dan de directeur, maar we zijn allemaal even belangrijk”, vindt ze. Gelukkig is er in 32 jaar wel één en ander veranderd. Maar één Arcus-identiteit? Die ziet Birgit nog niet. “Het is natuurlijk ook logisch dat er veel verschillen zijn, met al die afdelingen op verschillende locaties en uiteenlopende karakters van mensen. Vroeger, toen ik nog achter de balie zat bij Techniek, kon ik vaak al aan het rumoer horen welke afdeling eraan kwam. Vooral de studenten Werktuigbouw waren verbaal heel aanwezig. Wat ook opviel, waren de uiterlijke overeenkomsten tussen studenten van een bepaalde afdeling. De jongens van de schildersopleiding droegen bijvoorbeeld bijna allemaal een pet. En de studenten procestechniek waren heel verzorgd…”

Niet één Arcus-identiteitMaar de verwachting die je hebt, klopt niet altijd met de werkelijkheid, heeft Birgit ervaren. “De docenten SPW, waar mijn zoon studeerde, waren bijvoorbeeld veel minder zorgzaam dan ik had gedacht.” Die verschillende culturen binnen één onderwijsinstelling zijn leuk, vindt Birgit. “Het is vanzelfsprekend dat iemand die aan het bed staat in de zorg een heel ander type is dan een bouwvakker. Dat móet ook. Maar er zou wat mij betreft wel méér lijn mogen komen in de aanpak. Als je het over een Arcus-identiteit hebt, dan moet de kern daarvan de focus op de student zijn. Daarvoor zitten we allemaal hier.”

“We moeten gebruik blijven maken van al die verschillende karakters en kwaliteiten die we in huis hebben”



Birgit 9

Bij Birgit op de kamerKLAAR

STAANVOOR

ANDERENUit je hokMet Birgit en haar collega’s, als visitekaartjes, voorop. “Ik ben er trots op Arcusiaan te zijn. “Als mensen een negatief beeld van Arcus hebben, probeer ik dat altijd naar het positieve te kantelen.” Meer eenheid binnen Arcus en bereidheid om elkaar te helpen zou het werk voor Birgit zeker eenvoudiger maken. “Ik denk dat we in de loop der jaren allemaal in hokjes zijn geplaatst. De afdelingen functioneren als eilandjes, die deels ook hun eigen lijnen uit- zetten. Terwijl wij, als iemand belt, eigenlijk het-zelfde verhaal zouden moeten kunnen vertellen ongeacht de afdeling. Het zou goed zijn als die hokjes verdwijnen. Ik verwacht dat de nieuwbouw, waarin we weer grotendeels bij elkaar zitten, ervoor zorgt dat we weer meer één worden. Waarbij we natuurlijk gebruik moeten blijven maken van al die verschillende karakters en kwaliteiten die we in huis hebben.”

Iemand die als passie ‘klaarstaan voor anderen’ heeft, wil je graag als collega hebben. Toch? We vragen het haar leidinggevende Wilma Flier, die net als Birgit sinds 2007 tot de vaste kern van het Centrale Service Desk-team behoort.

Vul aan: met Birgit als collega…“…ben ik ontzettend blij! Birgit is een enorme team-speler. Iemand met wie je heel prettig kunt samen-werken en die heel gedreven is in haar werk. Je kunt haar altijd alle vragen stellen en ze heeft heel snel in de gaten als er iets aan de hand is. Heeft een collega het erg druk, dan neemt ze automatisch werkzaam-heden over. Birgit kan niet rustig achterover zitten en niets doen. Als dat nodig is kan ze ook mij vervangen. Zonder veel aansturing. Ja, Birgit is echt een duizend-poot.”Wat kun/wil je nog van Birgit leren?“Ze heeft een enorme doe-drang. Vanuit de wil om mensen goed te helpen, bijt ze zich echt in een vraag of probleem vast. Ze gaat net zo lang dóór tot ze een antwoord heeft. Al moet ze stad en land afbellen. Birgit zal ook nooit iemand laten bungelen. Als ze belooft terug te bellen, belt ze ook terug. Met andere woorden: ze regelt het ‘tot in de puntjes’. Daar kunnen we allemaal nog wat van leren, denk ik.” Lacht: “En wat ik ook nog wel zou willen leren, is typen zoals Birgit. Zoals zij op die toetsen rammelt, met haar lange nagels en die enorme snelheid, dat is echt uniek.”Hoe is de sfeer in het team?“Ik heb een team dat voor elkaar door het vuur gaat als het nodig is. Acht vrouwen met heel verschillende karakters die natuurlijk wel eens botsen maar er ook altijd samen uitkomen. Ik heb nooit problemen met vervanging als er onverwacht iemand uitvalt. Echt een heel fijn en bijzonder team om mee te mogen werken!”Wat zou je anders doen als je Birgit of Arcus was?“Birgit zou hoogstens soms duidelijker grenzen voor zichzelf zou mogen stellen. Ze doet vaak zoveel méér dan ze moet doen. Maar ik ben daar altijd wel heel blij mee. En Birgit zelf heb ik ook nog nooit chagrijnig of negatief gezien.Binnen Arcus zou ik wel graag iets willen veranderen. Wij lopen als CSD wel eens tegen verschillen aan tussen wat op managementniveau bedacht wordt en wat zich op de werkvloer daad-werkelijk afspeelt. Tegen sommige managers zou ik willen zeggen: kom eens een paar dagen met ons meelopen, dan begrijp je wat we bedoelen.”

BirgitColumn(s)

BirgitColumn(s)


Herfst in de winter?!?

Als ik dit schrijf is het 8 maart en 19°C buiten. Ik zit in een rokje en topje op een bankje in het park. Morgen wordt het 22°, zeggen ze…(De Piet Paulusma’s van deze wereld). Maar ondanks het feit dat het pas begin maart is, bepalen blote armen en benen en spelende kinderen al twee dagen het straatbeeld. Hoe anders was dit in 2013 en de jaren ervoor? Vorig jaar was het maximaal 8°C, met kans op regen, hagel, ijzel en sneeuw. In de week erna bleef het kwik zelfs steken bij gemiddeld maar 1°. Zoals we nog wel weten was er toen veel sneeuw en zou het nog wel even vriezen…

De afgelopen winter, ik noem het liever herfst, was er nauwelijks sneeuw. Maar drie keer heb ik in de morgen de autoruiten moeten krabben. Het heeft wel één keer gesneeuwd, tien minuten lang, maar dat was op 26 november. Toen was de meteorologische winter nog niet eens begonnen. Nou zul je denken: “Wat zeur je nou?” Om te beginnen was ik voor-bereid op opnieuw een zeer koude winter. Dus ik had extra dikke sokken, nieuwe leggings, truien en gewatteerde schoenen gekocht. Die heb ik amper nodig gehad. Ik had beter leuke jurkjes en topjes kunnen aanschaffen…

Wel hadden we regelmatig een paraplu nodig. Want het regende veel deze winter. Ook een muts was praktisch. Niet omdat het zo koud was, maar omdat anders je haar wegwaaide en de wind ook koud aanvoelde aan je oren. Dit jaar was het met een gemiddelde temperatuur van 6°C in heel Nederland en géén ijsdagen eigenlijk herfst. Zo richting carnaval maakte ik me nog een beetje zorgen, want ik dacht dat dan de winter nog wel zou komen. Maar ik geloof dat de dikke truien en skibroeken voorlopig wel weer naar zolder kunnen.

Ik denk dat het lente is. Of moeten we zeggen zomer? Als er allemaal berichten op Facebook verschijnen zoals “Lekker op het terras met een ijskoud biertje” en “De eerste BBQ van 2014 is morgen een feit”… Ik sluit me aan bij de spreuk van Loesje: “Als die sneeuw toch niet meer komt, zet de klok dan ook maar gelijk een uur vooruit”. Aan de andere kant denk ik: als het nu al bijna zomer is en hopelijk blijft, dan is het in juli en augustus winter en in december weer zomer. Dus beste College van Bestuur en OR: mogen wij dit jaar twee weken zomervakantie en zeven weken kerstvakantie? Ik heb namelijk sterk het gevoel dat we kerst gaan vieren in de bikini, met 25°C. Is ook eens wat anders: in plaats van bij de haard met konijn in het zuur en rollade dit keer buiten in het zwembad en BBQ als kerstdiner. Klinkt goed toch?!?

Kirstin Custers

Column(s)

“Als die sneeuw toch niet meer komt, zet de klok dan ook maar gelijk een uur vooruit”.

BirgitWens verklapt

BirgitWens verklapt

Birgit 11

Wens verklapt

Birgit is één van de visitekaartjes van Arcus. Dat voelt ze ook zo. “Ik kan het verschil maken wat betreft de keuze voor Arcus, houd ik mezelf altijd voor.” De Centrale Service Desk is voor heel Arcus het eerste aanspreekpunt, maar zit fysiek zeker niet middenin de organisatie. “Onze werkplek bevindt zich op de eerste verdieping van Educatie, ergens achteraan”, vertelt Birgit. Vandaar haar wens met betrekking tot de nieuwbouw: “Dat we straks weer allemaal bij elkaar zitten en één worden.” Birgit verheugt zich er enorm op om weer middenin de bedrijvigheid te zitten, tussen de studenten, docenten en andere collega’s. “Dan is er weer persoonlijk contact en kun je bij een urgent probleem ook daadwerkelijk op iemand afstappen. Ik hoop dat de nieuwbouw mensen, afdelingen en units in de praktijk dichter bij elkaar gaat brengen. Dat we, omdat de afstand een stuk kleiner is, méér met elkaar gaan communiceren en beter naar elkaar gaan luisteren. Dan ga je elkaar vanzelf ook beter begrijpen en ontstaat er meer één Arcus.”

RetourtjeArcus

Procestechniek zien“Omdat procestechniek geen keuzerichting op vmbo en havo is, gebeurde dat voorheen totaal niet”, legt Paula uit. “Wat procestechniek is, is bovendien moeilijk uit te leggen. Je moet het zien. De Week van de Procestechniek was wat dat betreft een door-braak.” Jaarlijks maken zo’n 1400 vmbo- en havoleerlingen in die week gedurende een halve dag kennis met een compleet productieproces in het klein, op een locatie in Zuid-Limburg (Chemelot) of Noord-Limburg (dit jaar Océ). “Leerlingen krijgen zo een veel beter beeld van het vak. Ook door de kans die de bedrijven bieden om een dag mee te lopen met een operator.”

Steeds opnieuwArcus staat samen met de bedrijven op open dagen en voorlichtingsavonden. “Ook organiseren we meeloopdagen en informatiebijeenkomsten bij onze afdeling Procestechniek. Bovendien heeft Proces-techniek Limburg op een aantal vmbo-scholen proefopstellingen staan, waaraan doe-activiteiten verbonden zijn. Onze ‘ketenbenadering’ is uniek: vanaf leerjaar twee komt procestechniek ieder jaar terug met een programma. Bovendien hebben we een inhoudelijk goede opleiding neergezet, ook dat spreekt zich rond.”

Paula vertelt je graag méér: [email protected].

BirgitRetourtje Arcus


Activiteiten procestechniek werpen vruchten af

“Tot zeven jaar geleden waren we blij als we één eerstejaars operatorklas konden opstarten met twintig leerlingen”, vertelt onderwijsmanager Paula Boekhorst van Arcus Techniek. “Vanaf toen gingen de activiteiten van Procestechniek Limburg, een samenwerking van bedrijven en onderwijsinstellingen, hun vruchten afwerpen. Het aantal aanmeldingen groeide gestaag. Dit schooljaar zijn er 150 nieuwe deelnemers gestart. Geweldig om te zien dat onze aanpak uiteindelijk het gewenste resultaat oplevert!”

Gedragen door de bedrijvenDe kracht van het programma zit niet alleen in het grote aantal activiteiten dat Procestechniek Limburg organiseert om vmbo- en havoleerlingen te interes-seren. “Heel belangrijk is de samenwerking met het bedrijfsleven”, benadrukt Paula Boekhorst. “Wij kunnen wel heel hard roepen dat er operators nodig zijn, maar als het bedrijfsleven dat uitstraalt en daar ook langdurig in investeert is dat véél krachtiger.”

Investeren in de toekomstTien jaar geleden ging Procestechniek Limburg van start met drie bedrijven. Er was grote behoefte aan operators en vanwege de vergrijzing binnen de bedrijven dreigden nog grotere tekorten in de toe-komst. Inmiddels doen er 42 bedrijven mee en staat er een uitgebreid programma, waarin leerlingen vanaf het tweede leerjaar regelmatig met proces-techniek in aanraking komen.

Retourtje Arcus gaat over nieuwsfeiten binnen Arcus in de afgelopen tijd.


“Heel belangrijk is de samenwerking

met het bedrijfsleven”



Birgit 13

Naar Rotterdam voor een facilitair kijkje backstage

Facilitaire Dienstverlening werkt met drie leerwerkbedrijven. In het leerwerkbedrijf Hospitality & Events draait het om alle kerntaken rond hospitality en de facilitering van evenemen-ten. Van Melick, partner in het leerwerkbedrijf, zorgt voor uitdagende externe projecten. Zo gaan studenten binnenkort de garderobe, entree, ticketing, (snack)bar, backstageondersteuning en schoonmaak voor het concert van Marco Borsato in de Rodahal verzorgen. Om iets terug te doen, trakteert Van Melick ze enkele keren per jaar op een extraatje. Zoals een horecatraining, een bezoek aan alle Van Melick-locaties, een eindactiviteit en een excursie. Dit jaar trok een bus vol facilitaire Arcus-studenten naar Rotterdam. Het doel: een leerzaam kijkje achter de schermen bij De vrienden van Amstel LIVE! in Ahoy en evenementenlocatie Het Westelijk Handelsterrein.

Idee van de studenten“De toenmalige leden van het studentenmanage-mentteam – Danique Ruwette van KTM en vierde-jaars studente Facilitair Leidinggevende Jessy Mingelers – hebben deze activiteit bedacht en er alles voor uitgezocht en geregeld, na akkoord van ons.”, vertelt docent Ivo den Brok. Samen met Edwin de Vries van Van Melick vormt hij de bedrijfs-leiding van het leerwerkbedrijf. “Ik ben er trots op dat de studenten de juiste ingangen hebben weten te vinden bij de evenementenlocaties. Ze lieten zien goed uit de voeten te kunnen met een opdracht, voelden zich enorm verantwoordelijk, dachten aan details en stemden alles keurig met ons af.”

Vrienden stellen teleurToch leidde het bezoek aan Ahoy tot een teleur- stelling. “We zouden er een rondleiding en uitleg krijgen over wat er op facilitair gebied backstage allemaal bij een concertreeks als De Vrienden van Amstel komt kijken”, vertelt Ivo.

“Waar komt alles binnen, hoe is de barindeling, wat doen ze om de vloer schoon of de rommel weg te krijgen? Dat soort dingen zijn voor onze studenten interessant. Maar die informatie bleken De Vrienden van Amstel, die volop bezig waren met voorberei-dingen en soundchecks voor het volgende concert, liever niet prijs te geven. De afspraken die onze studenten met medewerkers van Ahoy hadden gemaakt, waren niet kortgesloten met het externe productiebedrijf van De Vrienden. Onze rondleiding werd daardoor korter dan gepland. Jammer, maar ook een belangrijke les voor de studenten. Ze hebben geleerd dat in een groot bedrijf als Ahoy veel schakeltjes het geheel maken. Als er één schakeltje niet communiceert, kan er in de organisatie al iets mis gaan.”

Rondleiding door Arcus-stagiaireTijdens het volgende bezoek, aan de stageplek van KTM-studente Puck Boelaars, liep gelukkig wel alles als gepland. “Ze heeft ons uitstekend rondgeleid en verteld over de mogelijkheden van de kleinschalige evenementenlocatie en alles wat daar logistiek en beveiligingstechnisch bij komt kijken.” Het was een leuke en leerzame dag, vindt Ivo. “Ik ben heel blij dat Van Melick dit voor de studenten mogelijk heeft gemaakt.”

..over gezag en respect

BirgitBirgit versus het College

BirgitBirgit versus het College

Arcus Magazine No.4 /Birgit 14

KLAARSTAAN

VOOR ANDEREN

“Als je een directeurs- of bestuursfunctie hebt, krijg je automatisch respect”, merkt Birgit vaak. Ze ziet het zowel op haar werk als in haar privé-leven. “Mensen behandelen je naar de functie die je hebt.” Een vreemd fenomeen, vindt Birgit. Hoe ervaart het College van Bestuur dat? Ze durft het Jos Jongen op de man af te vragen.

Jos Jongen: “Ik stond op 21-jarige leeftijd voor de klas. Dan moet je eerst je positie verwerven. Maar als je het goed doet, krijg je als docent ook een soort gezags- positie. Dat merkte ik bijvoor-beeld tijdens ouderavonden. Ik werd er door ouders heel anders benaderd dan wanneer ik diezelfde mensen bij wijze van spreken in de kroeg zou tegen-komen. Later, toen ik leidinggevende werd in een stevige positie bij de Provincie, werd het fenomeen waar jij het over hebt nog duidelijker herkenbaar. Je merkt dat er drempels ontstaan voor mensen, vanwege je positie.”

Birgit: “Ik zie regelmatig dat mensen in het gareel springen als de leidinggevende binnen-komt…”Jos Jongen: “Doordat je een bepaalde functie hebt, verande-ren er dingen. Maar je kunt er wel zelf een heleboel aan doen om de drempel voor mensen te verlagen. Ik heb bijvoorbeeld altijd geprobeerd om me te laten tutoyeren. Bij Arcus is dat nog steeds voor veel mensen moei-lijk, maar tien jaar geleden was het nog veel erger.

Ik stond versteld van de grote afstand die er was tussen College van Bestuur en medewerkers. Dat wij in de kantine ons boter-hammetje gingen opeten, was heel vreemd.”

Birgit: “Zoals wij, in mijn begintijd bij Techniek, niet in de personeelskamer van de docenten mochten komen. De docent stond dertig jaar geleden echt nog op een voet-stuk. Gelukkig is dat wel veran-derd. Ik vind dat ik net zo veel respect verdien als een docent, of directeur. We worden allemaal betaald voor wat we doen, de één is niet méér dan de ander.”Jos Jongen: “Daarover hoeven we geen discussie te hebben. Dat een bepaalde functie maatschap-pelijk gezien gevolgen heeft voor je netwerk, is logisch. Maar daar-om hoef je je nog niet verheven te voelen boven anderen. ‘Geen spatjes’, heb ik altijd van mijn ouders meegekregen. Om die reden vind ik het belangrijk om elkaar binnen een organisatie te tutoyeren. Dat geeft het gevoel: we zijn gelijk, ondanks het feit dat ik andere verantwoordelijk-heden heb dan jij.”

Birgit: “Toch merk ik nog steeds dat veel collega’s opkijken naar het College van Bestuur.”Jos Jongen: “Maar de drempel is een stuk minder hoog dan tien jaar geleden. Toen ik bij Arcus begon, was het secretariaat een bastion. Als je daar langs was, had je de oorlog bij wijze van spreken gewonnen. Ik vond dat vreselijk: als mensen mij nodig

hebben en ik heb geen afspraak, kunnen ze gewoon binnenlopen. Net zoals de unitdirecteuren me kunnen bellen of mailen als dat nodig is, ook thuis en in de avon-duren.”

Birgit: “Als we het over gelijk-heid hebben: docenten moeten niet alleen respect krijgen, maar het ook terug geven aan hun leerlingen.”Jos Jongen: “Ik ben er heilig van overtuigd dat de relatie in de klas gebaseerd moet zijn op weder-zijds respect. Leerlingen maken fouten, maar ook als leraar schiet je wel eens uit je slof. Ik vroeg mijn klas altijd in de laatste les: wat was goed en wat was slecht dit schooljaar? Op een gegeven moment kreeg ik terug dat ik het jaar daarvóór op vrijdag altijd zo chagrijnig was geweest. Ik werkte toen naast mijn werk aan mijn doctoraalscriptie en was kapot aan het einde van de week. Dat heb ik ze verteld, omdat ik vind dat ze recht hebben op die uitleg. Een leraar is ook maar een mens…”

Birgit: “Hier boven tafel hangt de poster ‘Wederzijds respect’. Heel toepasselijk. Niet alleen omdat dit het gespreksonder-werp is, maar omdat ik het nu en in eerdere gesprekken met Toon Theunissen ook echt ervaren heb. Zal de nieuwbouw de drempel nog verder verlagen?”Jos Jongen: “Ik hoop het wel. Ken je de DOLA: Docent op loopaf-stand? We krijgen nu een COLA: College op loopafstand!”

BirgitFlitz

BirgitFlitz

Birgit 15

Flitz-berichten zijn korte nieuwsfeiten binnen Arcus in de afgelopen tijd.

KLAARSTAAN

VOOR ANDEREN

Flitz De toekomst van zorgtechniek LimburgZorgtechniek Limburg, de naam impliceert het al, is een samenwerkingsverband van meerdere onder-wijsinstellingen. Arcus is één partij. Maar ook zorg-aanbieders en het bedrijfsleven hebben er een aandeel in. Dit platform zorgt ervoor dat nieuwe (zorg)technologie sneller en beter ingevoerd wordt in het onderwijs en op de werkvloer. Daardoor kunnen we zorgopleidingen en zorg verbeteren en betaalbaar houden in de toekomst. Vanuit dit initiatief is er een nieuwe opleiding in de markt gezet: zorgtechnicus niveau 4. Deze fulltime opleiding duurt vier jaar en toekomstige studenten kunnen deze op twee plaatsen in Limburg volgen.

Vakbeurs ‘wonen’ Köln “Het is altijd inspirerend en gezellig zo’n dag naar een vakbeurs”, vertelt Wilma Lautenbach (docent opleiding Interieur Adviseur). Dinsdag 14 januari ging iedereen, echt iedereen, van de opleiding richting Duitsland voor de vakbeurs ‘imm cologne - feel the pulse of the furnishing world!’. Het was puur genieten voor studenten en vakdocenten. Alle nieuwste trends en ontwikkelingen kwamen voorbij. Zó veel raakvlakken met de opleiding en kerntaken. “De studenten vonden vooral de star-tende ontwerpen en grote bedrijven zoals van Kare, Cobra en Leolux erg interessant en vernieuwend.”

Bezoek aan het Parlement“Na uitleg door een gids en een speurtocht mochten we een kijkje nemen in de ridderzaal. We zagen de troon van de koning en koningin en nog veel meer. Vooral het plafond, als de onderkant van een schip, was erg mooi. Daarna liepen we naar de Tweede Kamer. In de vergaderzaal van de politici namen we plaats op de plekken van de journalisten. Het was er groter dan ik had gedacht. We kregen heel veel informatie en mochten ook nog vragen stellen.”

Op 21 februari gingen twee klassen van Administra-tie en Handel (niveau 2) met de trein naar het parle-ment in Den Haag. Eerstejaars Nessrin Gaidi kijkt enthousiast terug op het bezoek. “In een quiz kregen we allemaal vragen over de Tweede Kamer en poli-tieke partijen. Ook gingen we debatteren, precies zoals ze het in de Tweede Kamer doen. Het was erg leuk om alles in het echt te zien in plaats van op tv. En erg leerzaam. Ik heb veel dingen gezien die interes-sant waren en waarvan ik niet wist dat ze zo gingen.”

“Puur genieten voor studenten en vakdocenten.”

BirgitOor te luister


BirgitOor te luister

Oor te luister… bij KTM-student en stagiair Marvin Eerkes: “Ik heb een te gekke tijd gehad bij Arcus”

Vierdejaars student Medewerker Evenementen-organisatie (KTM) Marvin Eerkes kijkt met veel plezier en trots terug op zijn Arcus-tijd. “Negatieve ervaringen? Ik zou niet weten welke! Bij KTM zijn we heel close met elkaar. Het is een prettige oplei-ding waar ik heel veel geleerd heb. Vooral van mijn docenten en mentoren. Dat zijn allemaal mensen uit het bedrijfsleven, met veel kennis die ze met passie overbrengen. Zij hebben mij gevormd tot wat ik nu ben en gebracht tot waar ik nu sta.” Stage tussen de ‘hoge piefen’Sinds kort mag Marvin meekijken achter de scher-men van Arcus. Hij loopt stage op het hoofdkantoor, bij de afdeling Marketing & Communicatie. “Binnen twee dagen was het ijs gebroken”, lacht Marvin. “Het is een leuk team. Iedereen spreekt elkaar daar gewoon met je en jij aan. Je hebt totaal niet het gevoel dat je tussen de ‘hoge piefen’ zit. We werken heel prettig samen. Ik ben vooral een doener, een organisator. Maar ook alle PR en communicatie rond een evenement, bijvoorbeeld het maken van uitnodigingen en afspraken met de drukker, horen bij het vak. Op dat gebied kan ik van de ervaren communicatiemensen hier veel leren.”

Onder de indruk van de nieuwbouw“Één van de dingen waar ik me tijdens mijn stage mee bezighoud, is de open dag in de nieuwbouw. Ik onderzoek hoe we die kunnen gaan organiseren. Onder andere door ideeën te verzamelen binnen het netwerk van onze school: hoe doen andere ROC’s iets dergelijks? Toen ik de eerste keer in de nieuw-bouw kwam, stond ik perplex van de grootte en vele mogelijkheden van het gebouw. De muren zijn nu natuurlijk nog kaal, maar het is héél mooi. Zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Ik ben erg benieuwd hoe het is om daar les te krijgen. Echt jammer dat ik dat niet nog een jaartje kan meemaken…”

Sfeer van samen aanpakkenToch speelde het gebouw voor Marvin tijdens zijn studie niet echt een rol. “Het waren vooral de mensen die mijn tijd bij Arcus gemaakt hebben. Leuke leerlingen en geweldige mentoren, die mij altijd gesteund hebben, ook als er in de privésituatie iets speelde. Dankzij Arcus en mijn stages ben ik goed voorbereid op een toekomst in het vak. Onze opleiding is heel praktijkgericht. Je bent meer bezig dan dat je uit boekjes leert. Zo organiseren wij onze eigen evenementen, zoals de open dag en ouder-avond. Daar steek je heel veel van op.”

Alles voor de heroesVorig jaar heeft Marvin al geholpen bij de organisa-tie van Arcus Heroes. “Dat beviel zo goed, dat ik er nu vanaf het begin bij betrokken ben. Binnenkort ga ik met andere KTM-studenten brainstormen over het concept. Het moet geen kopie van vorig jaar worden. Naast de organisatie van het event en ondersteuning bij de lokale Hero-verkiezingen ga ik ook de landelijke campagne voorbereiden. Kijken hoe we voor onze kandidaten de meeste stemmen kunnen genereren… Eigenlijk is mijn stage tegen die tijd al afgelopen. Maar misschien blijf ik toch bij het project betrokken. Uit eigen interesse. Het is zo’n mooie uitdaging..” Marvin had een te gekke tijd bij Arcus. Hij maakt het graag goed af.

Column(s)

BirgitColumn(s)

Birgit 17

BirgitColumn(s)

Over zweten en weten Bij een inspectiecontrole werd me gevraagd naar de kwaliteit van het docentschap. Het was niet de enige vraag, maar het was er wel een die bleef hangen. Zeker toen ik de uitslag zag van het onderzoek medewerkerstevredenheid. Het werd me duidelijk dat de uitdaging er nog meer op gericht moet zijn om docenten te faciliteren in hun bevlogenheid.

Om dat te kunnen doen, zul je het zweet in de klas wel moeten ruiken. Zeker als je, zoals in mijn geval, nooit zelf voor de klas hebt gestaan. De enkele keren dat ik wel voor de klas stond, was dat achterstevoren en met mijn gezicht naar een hoek gekeerd. Meestal gevolgd door een gesprek met mijn ouders…

In overleg met docenten ben ik begonnen met het bij-wonen van méér lessen. Niet alleen praktijkles-sen, maar ook lessen taal en rekenen. Deze bezoeken in de klas leveren heel veel op. Mij vooral veel waar-dering en inzicht en de bezochte docenten een schriftelijke feedback. Die rapportage begin ik steevast met de woorden: ‘Dank, dat ik je les bij mocht wonen. Uiteraard geef ik feedback. Kijk wat je ermee kunt. Hou er rekening mee dat ik niet pedagogisch-didactisch bekwaam ben. De uitspraken die ik doe, doe ik op basis van mijn gevoel en gezond boerenverstand”. De docenten tonen veel vermogen tot reflectie en gaan de discussie aan over mijn bevindingen. Ze leggen me uit waarom ze welke aanpak kiezen, agenderen vragen van me in hun team of geven blijk van verandervermogen. Mijn feedback wordt op geen enkele manier als bedreigend ervaren.

In deze column wil ik dan ook oproepen tot een beweging om dit veel vaker te doen. Niet alleen voor opleidingsmanagers, maar ook voor medewerkers bij Arcus die werkzaam zijn in de ondersteuning. Ik vraag collega’s dit in hun teams bespreekbaar te maken en bij elkaar in de keuken te gaan kijken. Liefst ook nog over teams, afdelingen of units heen. Hoe verder je ergens vanaf staat, hoe meer zicht je hebt. Het zal zeker wennen zijn als je de grenzen van veiligheid of kritiek bij elkaar opzoekt. Maar de meerwaarde is onbetaalbaar. Wie durft? Thijs VossenReacties zijn welkom via [email protected]

“Het zal zeker wennen zijn als je de grenzen van veiligheid of kritiek bij elkaar opzoekt”.

Wij houden

je op de hoogte!

BirgitDe verhuizing


BirgitDe verhuizing

De verhuizing. Ben jij er klaar voor?Het lijkt misschien nog ver weg, maar de verhuizing naar de Arcus Campus zit er nu toch echt aan te komen. Op 6 mei krijgen we het nieuwe gebouw in beheer. Dan moet er nog van alles gebeuren. Van het plaatsen van digitale onderwijsborden, bureaus en kasten tot het ophangen van gordijnen en lampen. Voor het gebruiksklaar maken van het gebouw zijn twee maanden uitgetrokken. Zodat we op 7 juli - één week voor de zomervakantie – daadwerkelijk met de verhuizing kunnen beginnen.

75% voor en in de zomervakantieOmdat het gebouw van Administratie & Handel verkocht is en per 14 juli leeg moet zijn, gaat deze unit als eerste over naar de nieuwbouw. In de zes weken (zomervakantie) daarna volgen de overige units. Met uitzondering van Educatie en Welzijn: deze verhuizing staat gepland voor de kerstvakantie. Er is bewust voor gekozen om het gebouw niet meteen volledig in gebruik te nemen. Want er zijn meer studenten dan aanvankelijk verwacht. En meer lesuren door Focus op Vakmanschap. Door in twee stappen te verhuizen hopen we knelpunten door de grotere drukte zoveel mogelijk te voorkomen.

Klaar voor de start…Een verhuizing is altijd een mooi moment om schoon schip te maken. Wat moet er echt mee? En wat kan weg? In dit geval is het uitzoeken van persoonlijke spullen en onderwijsmaterialen ook een must. Want in de nieuwbouw hebben we straks 10.000 m² minder ruimte. Er zullen voornamelijk flexibele werkplekken zijn en dus ook minder kasten opslag-ruimte. Voor persoonlijke administratie en spullen heeft iedereen – van docent tot onderwijsmanager – straks één meter plank (twee verhuisdozen) ter beschikking. Onderwijsmaterialen en andere materialen die specifiek voor jouw werk nodig zijn vallen hierbuiten. Maar ook daarvoor geldt: kijk eens kritisch naar wat er allemaal in de kast staat of ligt.

Do’s en don’ts:• Wees selectief: wat moet écht mee? • Informatie die al jaren niet gebruikt is, zal waar-

schijnlijk ook in de komende jaren ongebruikt stof vangen. Weg gooien dus! Er komen hiervoor extra papiercontainers op de units te staan.

• Wat niet weg kan, kan mogelijk digitaal opgeslagen worden. We hebben verschillende mogelijkheden op dit gebied binnen Arcus, zoals N@tschool. Zo creëer je een beter overzicht én heb je minder te verhuizen.

• Begin op tijd met het uitzoeken van je spullen en/of het digitaliseren van informatie. Hoe eerder je begint, hoe beter je de klus kunt spreiden en hoe sneller je straks klaar bent met inpakken.

Zelf in- en uitpakkenHet is de bedoeling dat iedereen zelf zijn spullen inpakt en ook weer uitpakt. Niet alleen de persoon-lijke spullen, maar ook alles uit de praktijkruimtes en keukens bijvoorbeeld. Een maand voor de ver-huizing ontvang je de verhuisdozen. Die moeten in de laatste week vóór de zomervakantie ingepakt klaar staan, voorzien van je naam en de werkplek waar de doos heen moet (volgens de aanwijzingen in het verhuisplan dat jullie nog krijgen). De verhuis-firma zorgt er dan voor dat alles vóór 22 augustus op de juiste plek staat. Zodat iedereen in de laatste week van de zomervakantie de tijd heeft om de nieuwbouw en nieuwe werkplek te verkennen, alles uit te pakken en klaar te zetten voor de start van het nieuwe schooljaar.

Nog vragen? Daarmee kun je altijd binnenlopen in het informatie-centrum Nieuwbouw op de Benzenraderweg. Maar je kunt ze ook stellen aan je eigen onderwijsmanager of directeur. In tweewekelijkse Management Update Sessies (MUS) worden zij op de hoogte gehouden van de meest recente ontwikkelingen rond de nieuwbouw, het facilitair bedrijf (FAB) en STIP. Hierover lees je ook in de maandelijkse nieuwsbrief Arcus Campus. Verder ontvang je nog informatie over de mogelijkheden om bijvoorbeeld onderwijs- en archiefmateriaal te (laten) digitalise-ren. Tot slot staat er een Q&A op intranet, waar je antwoorden kunt vinden op de meest gestelde vragen. Hier kun je ook zelf vragen stellen en beantwoord krijgen. Eind maart zal de definitieve verhuisplanning bekend zijn. Als we er in de komende maanden allemaal de schouders onder zetten, moet het lukken om op tijd klaar te zijn. Succes met de voorbereidingen!

Anders dan anders deze keer. Even geen overdracht van het stokje. Al hebben we stiekem wel al iemand op het oog.

Maar we maken eerst even een pas op de plaats. Omdat we nu een jaar verder zijn. Na Leon en Floor, zijn nu André en Birgit aan het woord geweest. Daar willen we bij stil blijven staan. Op Mijn Arcus vind je een pol over de afgelopen vier nummers van het personeelsmagazine en de bladformule. Jouw mening telt. We hebben bewust voor een pol gekozen. Aansluitend zullen we een ‘dwarsdoor-snede’ van de organisatie (kwalitatief) ondervragen. Zodat het nieuwe nummer in juni helemaal up-to-date afgestemd is op jullie, onze medewerkers.

BirgitHet stokje

Birgit 19

Het stokje

BirgitHet stokje

Uitagenda

Het festivalseizoen gaat langzaam weer van start. Ook staan er weer een aantal wielerklassiekers op de planning.

26 maart 2014Nieuwe honden, KTM

5 april 2014Volta Limburg Classic

19 en 20 april 2014Amstel Gold Race weekendKennedy mars

10 en 11 mei 2014Mama’s pride, Geleen

17 en 18 mei 2014Groove garden, Sittard

24 en 25 mei 2014Pop on top, Valkenburg

7,8 en 9 juni 2014Pinkpop, Landgraaf

Arcus Magazine / Jaargang 2 / Nummer 4 / Maart 2014

ColofonAndré – magazine voor alle Arcus-medewerkers

GastredacteurBirgit van de Bult-König

RedactieMartine Boutz, PIEK Tekst & PR, Maastricht

EindredactieNicole Hayen, dienst Marketing & Communicatie

FotografieYvette Joosten

OpmaakGroenergras, Heerlen

DrukwerkDe Digitale Drukkerij, Eindhoven

Met dank aanBuro Marcel van der Heyden, Heerlen How, Eindhoven

Arcus magazine no4 birgit

Documents

Transcript of Arcus magazine no4 birgit