19 TROUW tijd18

LEVENSLESSEN Jessica Mendels

‘Mensen

Tv-presentatrice Jessica Mendels (38) heeft een missie. Ze wildat dit jaar op elke ijskaart een suikervrij ijsje staat, ook voorhaar dochters. Vorige maand riepen drie grote steden al op toteen suikertaks op frisdrank. ‘Leven zonder suiker is niet zielig.’TEKST DANA PLOEGER FOTO’S MERLIJN DOOMERNIK

ZATERDAG 4 JANUARI 2020

vinden mij soms

extreem’

018_NLV1QU_20200104_TRN21_00_basis Magazine 19-12-2019 15:50 Pagina 18

21 TROUW tijd20

‘Ik was betrokkenbij een auto-ongeluk waarbijeen jongenverongelukte’

1 Ieder kind verdient eenwereldje voor zichzelf

“Toen mijn dochter werd geboren, wist ikwaarom ikzelf op de wereld ben gezet. Hetmoederschap is echt mijn bestemming. Daarinwil ik de beste versie van mezelf zijn. Natuur-lijk is mijn carrière als presentatrice superleuk,maar die komt niet op de eerste plaats. Mijnmoeder is hierin mijn voorbeeld; echt zo’n pit-tig Haags wijffie met het hart op de tong. Zijoverleed toen ik 22 was. Ook zij zette ons opnummer één. Zij was de spil in ons gezin en re-gelde alles.

Ik woon nog steeds in het huis in Den Haagwaar ik zelf ben opgegroeid, mijn kinderen zit-ten op dezelfde school als ik vroeger. Daar bijhet raam stond onze bank waar ik uren zat tespelen met de barbies. Grootse en meeslependedrama’s beleefde ik met ze. Toen ik bij jeugd-theater Rabarber begon, kon ik dat drama hele-maal uitspelen. Ik bleek er goed in. Tot datmoment was ik altijd het zusje van Mandy ge-weest, mijn twee jaar oudere zus, met wie ikonwijs goed kan opschieten. Zij was superknapen overal goed in; we zaten samen op turnen,maar zij werd derde bij het Nederlands kampi-oenschap en ik achttiende in de c-klasse. Bij to-neel stond ik ineens in de schijnwerpers, daarwerd mijn eigen talent gezien. Ik kreeg er veelzelfvertrouwen van. Ieder kind heeft een eigenwereldje nodig.”

2 Het leven loopt zoals het moet lopen

“Mijn ambitie voor het artiestenvak heb ik vanmijn vader John, hij was zanger bij de Haagseband Lava en trad daarnaast op als clown. Helegeneraties kinderen hebben Johnny Mendolazien optreden, hij was echt heel goed en ik wasaltijd trots op hem. Hij is helaas een paar jaargeleden overleden aan meerook-kanker – hijhad nooit gerookt, maar wel zijn leven lang inrokerige kroegen opgetreden.

Omdat we familie in Amerika hadden, gin-gen we daar zomers vaak naartoe. Heerlijk bui-ten in de natuur. En dan bakte hij op zo’ngasstelletje stapels pannekoeken. Hij zette detoon, zorgde dat ons leven één groot feest was.Daarom bak ik nu elke dag pannekoeken voorhet ontbijt. Heel gezonde hoor: met haver-melk, speltmeel en een eitje. Ik wil graag dat dedag van mijn kinderen ook vrolijk begint.

Mijn vader stimuleerde me om verder tegaan in het vak, vanaf mijn dertiende deed ik alaudities voor films en series. Ik kreeg rollen in‘Costa’, ‘Westenwind’ en in ‘GTST’. Toch ging ikniet naar de toneelschool, ik was te jong, kwamnet van de havo. Dus koos ik voor de pabo, hetgrappige was dat ik het daar zo naar mijn zinkreeg dat ik uiteindelijk voor de klas kwam.Daar kon ik al mijn creativiteit kwijt en bleekik gevoel voor onderwijs te hebben. Het levenloopt zoals het moet lopen.”

3 Doe iets waar je jezelf in kunt zijn

“Naast mijn werk als juf werkte ik nog als dan-seres en actrice, ik werd gevraagd voor kleinerollen of ik sprak stemmen in voor commerci-als. Op een dag deed ik een presentatieklus enop dat moment kwam alles samen. Bij presen-teren kan ik helemaal mezelf zijn. Heerlijkvind ik dat. Bij een rol moet je je helemaal inle-ven, maar bij presenteren breng je vooral jezelfmee. Dat bleek het beste bij me te passen.

Nadat ik dat had ontdekt, stopte ik met les-geven en heb ik jarenlang allerlei tv-program-ma’s gepresenteerd, waaronder ‘Campinglife’ –te gekke jaren. Ik stopte ermee toen ik zwangerwerd; wekenlang weg van huis met een babythuis, dat ging niet samen. Nu mijn dochters

wat groter zijn, pak ik weer meer werk op. Na-tuurlijk ben ik weleens teleurgesteld geweest,zeker als ik ontdekte dat mensen die destijdssamen met mij auditie deden nu doorgebrokenzijn. Maar ik sta er zo in: wees niet te lang te-leurgesteld. Schud het van je af. Heb vertrou-wen dat jouw pad zo moet zijn.”

4 Pak rouw met beidehanden aan

“Ik doe alleen klussen die goed voelen. Ik volgaltijd mijn hart. Dat klinkt misschien pathe-tisch, maar zo voel ik het. Dat heeft te makenmet het verdriet en verlies dat ik al op jongeleeftijd meemaakte. Ik was net twintig toen ikbetrokken raakte bij een auto-ongeluk waarbijeen jongen van veertien verongelukte. Het wasniet mijn schuld, ik had niets gedronken, ikhad voorrang, maar de andere bestuurder en ikhadden elkaar gewoon niet gezien. Het was re-genachtig en glad. Vreselijk om mee te maken.Ik ben toen met mijn ouders op bezoek ge-weest bij zijn ouders en ben ook naar zijn be-grafenis geweest. Zo verdrietig allemaal, zointens.

Ik heb toen geleerd dat het beter is verdrietaan te kijken. Na de dood van mijn moederstortte ik me dan ook volledig in mijn verdriet.Ik pakte het rouwproces met beide handen aan.Ik ging naar een psycholoog, deed acupunc-tuur, ik kon er echt in zwelgen. Ik dacht dat iker door alles te voelen aardig doorheen was ge-fietst. Al bleef er een gat in mijn hart zitten. Pastoen ik zelf moeder werd, toen ik dat mooie ba-bymeisje naast me zag liggen, werd dat gatweer gevuld.”

5 Leven zonder suiker is niet zielig

“Wat ik aan dat auto-ongeluk heb overgehou-den, is dat ik alles doe wat in mijn macht ligtom erger te voorkomen. Ik wil altijd kunnen

LEVENSLESSEN Jessica Mendels

ZATERDAG 4 JANUARI 2020

018_NLV1QU_20200104_TRN21_00_basis Magazine 19-12-2019 15:50 Pagina 20

23 TROUW tijd

Het is Dry January. Eenaantal mensen laat eenmaand lang de drankstaan, ieder om z’n ei-gen redenen, varië-

rend van wat bewuster omgaan metalcohol tot toch eens checken ofstoppen met drinken wel of niet tottrillende handjes leidt.Als ik ‘Dry January’ googel is het eer-ste zoekresultaat ikpas.nl en hettweede de website van Gall & Gall.Een slijter die onthouding aanprijst,het is alsof de slager aan je kindvraagt: “En wil jij misschien een lek-ker plakje tofu?” Daarbij komt dat ikdie merknaam, Gall & Gall, blijf asso-ciëren met wat er na een avondjestappen nog uit je keelgat komt als jeer alles al hebt uitgekotst.

‘Hou je wel van een borreltje, maarwil je het na de feestdagen even watrustiger aan doen, dan is Dry Januarymisschien wel wat voor jou’, luidt detekst op de website, waarbij ik de na-druk voel op dat woord ‘even’. Ik be-denk dat het natuurlijk niet in hetbelang van Gall & Gall is als mensenhet blijvend ‘wat rustiger aan doen’met drank, maar een maand is tedoen. Bovendien adverteren ze meteen uitgebreid assortiment alcohol-vrije bieren en wijnen, dus rinkelt dekassa alsnog.Hooghoudt heeft intussen een alco-

holvrije jenever op de markt ge-bracht: ‘Hooghoudt Zero Zero 24 iseen ode aan de momenten waarop al-cohol even geen plaats heeft aantafel.’ Los van dat deze tekst onbegrij-pelijk is, valt opnieuw die nadruk ophet tijdelijke op: het even niet drin-ken. Opdat we niet vergeten dat alco-hol op de meeste andere momentenwél een plaats heeft aan tafel.

Acht jaar geleden dronk ik nog enroken deed ik ook nog. Ik beslootmet het laatste te stoppen, via eentherapeut. Die zei dat de kans op sla-gen groter werd als ik zes maandenniet zou drinken, omdat tabak en al-cohol voor mij onlosmakelijk met el-kaar verbonden waren. De pogingwas succesvol, ik heb geen sigaretmeer aangeraakt. Na vijf maanden eneen week besloot ik echter wel dathet halfjaar erop zat en dronk ik ineen café in een mum van tijd achtglazen Duvel leeg. Daarna werd ik geraakt door eensloopkogel. Even was er voor alcoholgeen plaats aan tafel geweest, evenhad ik het wat rustiger aan gedaan,maar even was voorbij en nu mochtik weer verder gaan met op de grondvallen, opgeraapt worden, opnieuwineenzakken als een plumpudding.

COLUMN Erik Jan Harmens

Onthouding

Schrijver en dichter Erik Jan Harmens over de prikkels die het druk maken in zijn hoofd.

Alsof de slageraan je kind een

plakje tofuuitdeelt

22

LEVENSLESSEN Jessica Mendels

Jessica Mendels (Den Haag, 1981)is vooral bekend als presentatrice,maar begon haar carrière als ac-trice. Ze speelde in 2003 in‘Goede tijden, slechte tijden’ enlater in ‘Pauwen en reigers’. Ver-der had ze een rol in ‘Kees&Co’,‘Westenwind’ en ‘Costa!’ Na zesjaar in het onderwijs brak ze doormet het programma ‘Campinglife’dat ze met Sander Janson presen-teerde. De zeldzame vorm van diabetesdie zij en haar oudste dochterhebben, inspireerde haar om zichin te zetten voor een gezondleven voor ieder kind: zonder toe-gevoegde suikers. Dat doet ze viahaar forum Jessicaonline.nl. Hier-over schreef ze een kinderboek:‘Illie Billie is jarig’, over een kever-tje dat geen suiker eet en haarvriendjes die bijna allemaal ‘an-ders eten’. Vanaf volgende week zaterdagpresenteert ze het RTL-pro-gramma ‘Da’s goed geregeld’. Zeis getrouwd met Paul Bom enheeft twee dochters: Ilse (7) enEva (4).

zeggen dat ik er alles aan heb gedaan, dat mijniets te verwijten valt, dat ik nergens schuldaan heb. Ik denk dat daar de kiem is gelegd voormijn fanatisme bij het gezond en bewust op-voeden van mijn dochters.

Ik geef mijn kinderen geen suiker, omdat ikgeen schuld wil hebben aan dat zij ongezondopgroeien. Daarnaast hebben mijn oudstedochter en ik beiden de aandoening Mody. Datstaat voor ‘Maturity-Onset Diabetes of theYoung’, een zeldzame erfelijke vorm van diabe-tes, die je als kind kunt krijgen. Voor onstweeën is het dus nog belangrijker om gezondte eten.

Mensen vinden mij soms extreem dat zehoren dat mijn beide dochters echt geen suikerkrijgen, maar ik denk dan: je verft de babyka-mer toch ook niet met kankerverwekkendeverf? Dus waarom zou je je kinderen dan ietsgeven waarvan je weet dat het niet gezondvoor ze is? Leven zonder suiker is niet zielig.Mijn dochters hebben echt een heerlijk be-staan. Op hun verjaardagen maak ik een ver-rukkelijke taart met kwark, fruit en suikervrijeslagroom.

Mijn missie is nu dat ieder kind in Nederlandeen suikervrij alternatief heeft. In veel produc-ten zitten verborgen suikers, zo’n hazelnoot-wafel van Knoppers ligt in het zuivelvak, nouja zeg! Dan denken mensen dat het een gezondtussendoortje is. Het is een en al marketing.Dat rookgordijn probeer ik op te trekken, men-sen moeten daarvan weten. Ik maak ook zelfsuikervrije producten, er bestaat al ketchup enchilisaus onder mijn eigen label ‘Illiebillie’ – dekoosnaam van Ilse, mijn oudste. En ik wil datkomend jaar op elke ijskaart een suikervrij ijsjestaat. Zodat ieder kind bij een familie-uitje ofschoolreisje mee kan doen.”

6 Zie Instagram als een etalage

“Ik post geregeld berichten op Instagram omveel mensen te bereiken. Daar zet ik mezelf enmijn gezin soms voor in. Alleen als mijn mei-den dat zelf willen. Mijn man is tegen socialemedia, dus daar hebben we wel even een rob-bertje over gevochten. Maar hij snapt ook datik als bekende Nederlander kan profiteren van

mijn bekendheid; ik zie het als mijn reclame-kanaal. Ik post alles heel bewust, ik ben nietzo’n moeder die alle bed- en badrituelen op In-stagram zet. Mijn kinderen komen zeker inmijn tijdlijn voor, daar ontkom ik niet aan,maar altijd vlekkeloos en prachtig gefotogra-feerd.

Foto’s met snotterbellen horen in het fami-liealbum thuis, vind ik. Die zijn privé en post ikniet. Ook niet van mezelf trouwens, als hetmet mij even niet lekker gaat, dan zie je datniet op Insta, maar moet je me bellen of appen.Ik zie Instagram als marketingtool, als etalage,en daarin staan nu eenmaal de goed gelukte,mooie dingen.”

7 Een diagnose kan ook een zegen zijn

“Ik kom er eerlijk voor uit dat ik Mody heb, datleer ik Ilse ook. Je moet trots zijn op wie jebent, wat voor vervelends daar ook bij hoort.We hebben die ziekte nu eenmaal. Gek genoegwas die diagnose voor mij een zegen. Mijn heleleven was ik al ziek, zwak en misselijk; als kindwas ik vaak moe en niet lekker. Toen ik kort nade geboorte van mijn dochter hoorde dat ikMody had, snapte ik het ineens. Daarom kosthet mij geen moeite om tarwe en suikers telaten staan.

Ik voel me nu fitter dan ooit. Ik sport veel,heb een gezond lijf met maar 17,3 procent vet.Daar ben ik heel blij mee. Het enige nare is datik mijn ziekte heb doorgegeven aan mijn kind,maar ja, dat wist ik toen nog niet. Die kaartenzijn ver voor onze geboortes geschud en daarhebben we het mee te doen. Maar dan wel opeen vrolijke manier. Ik mag dan een erfelijkeziekte hebben, maar ik heb ook een aangebo-ren talent om gelukkig te zijn.”

‘Mijn man istegen socialemedia, dat waswel even eenkwestie’

ZATERDAG 4 JANUARI 2020

018_NLV1QU_20200104_TRN21_00_basis Magazine 19-12-2019 15:50 Pagina 22