2016 02 19 - Babel Sulvaran Gerrit Schotte Cicely Van Der Dijs Dupliek

1 schotte-om.dupliek190216

Gerecht in Eerste Aanleg van Curaçao

Wilhelminaplein 4

Zittingsdatum: 19 februari 2016

Zaaknummers: 500.00086/14 en 500.00087/14

DUPLIEK

Van mrs. E.F. Sulvaran en P.C Janssen

inzake

GERRIT FRANSISCO SCHOTTE

CICELY VAN DER DIJS


Formele gedeelte

Niet-ontvankelijkheid

De actuele jurisprudentiële stand van zaken met betrekking tot de sanctie van

niet ontvankelijkheid van het OM bestaat uit drie componenten. Deze vloeien in

elkaar over:

a. Het Zwolsman-criterium: doelbewuste benadeling van de verdachte.1

b. (On)redelijk handelende officier van justitie: beginselen van behoorlijk

procesorde;

c. Karman-criterium HR 01-06-1995, NJ 1999, 567 m.nt. Schalken, strijd met

een wettelijk strafvorderlijk systeem.

Het Zwolsman-criterium biedt nog steeds mogelijkheden. In deze zaak is sprake

van doelbewuste benadeling van de verdachte.

Het criterium van de (on)redelijk handelende officier van justitie biedt ook

dezelfde uitkomst, indien duidelijk is dat op grove wijze een of meer

rechtsbeginselen zijn geschonden en dat hierdoor schade voor de verdachte is

ontstaan. Te denken valt hierbij aan misbruik van macht, het beginsel van

zuiverheid van oogmerk en het vertrouwensbeginsel. Duidelijk is dat het OM in

strijd met deze beginselen heeft gehandeld.

Het Karman-criterium komt in beeld nu meer dan aannemelijk is dat de

Curaçaose wetgeving opzettelijk is miskend en het legaliteitsbeginsel opzettelijk

is geschonden. De verdediging heeft aangetoond dat het OM zich in deze

strafzaak hieraan heeft schuldig gemaakt.

Bovendien zijn rechters en verdediging in deze strafzaak bij herhaling door het

OM misleid. Deze misleiding tast het strafvorderlijke systeem in de kern aan.

Dit systeem is immers gebaseerd op de premisse dat de rechter het OM moet

kunnen vertrouwen. Dat vertrouwen wordt ernstig beschaamd, indien op grond

van misleiding duidelijk wordt dat het OM haar eigen aandeel in het op

1 Dat ook na HR 19 februari 2013, NJ 2013, 308 nog steeds geldt.


onwettige wijze opereren heeft getracht te verhullen en te verdoezelen door U -

bochten te creëren.

Valse start

Volgens het bewijsmiddelenoverzicht zou de aanleiding van het onderzoek

(mede) zijn gelegen in een proces-verbaal van AG Van der Schans en meer nog

in ontvangst van twee facturen uit Italië.2

De verdediging heeft echter

aangetoond dat deze bewering feitelijk onmogelijk is en dus een drogredenering

is.3

Uit het proces-dossier blijkt dat de oorsprong van het verzoek ligt in de Mot-

melding en dat pas begin 2013 een (door of her)start heeft plaatsgevonden, op

basis van de aangiften van Verstappen (18.09.2012), inhoudende de brief van de

FAS (16.07.2012), en de aangifte van de anonieme aangever (20/22.10.2012)

Het bovenstaande is in verband met het hiernavolgende van groot belang.

Bijlage 148, waarnaar het OM verwijst, is een proces-verbaal opgemaakt door

AG Van der Schans op 20 februari 2014. Hij zou medio 2012 een bericht van de

Italiaanse autoriteiten hebben ontvangen.

a. Het startsein voor het feitenonderzoek is de brief van PG Piar van 28

januari 2013.4 Daarin wordt alleen melding gemaakt van ongebruikelijke

transacties als reden voor de start van het onderzoek. Er dient volgens de

PG onderzoek te worden gedaan naar de ongebruikelijke transacties, als

gevraagd door de FAS en diverse burgers (?). De landsrecherche is enkel

opdracht gegeven tot het instellen van een feitenonderzoek naar de MOT-

medingen in relatie tot Schotte.5

b. De Landsrecherche geeft zelf ook te kennen dat: „Naar aanleiding van

deze aangiften verstrekte de Procureur-generaal mr. D. Piar op 28 januari

2013 aan de Landsrecherche een opdracht tot het instellen van een

feitenonderzoek naar ongebruikelijke transacties, die gerelateerd kunnen

2 Bewijsmiddelenoverzicht Babel bij requisitoir.

3 P. 41 t/m 44 pleidooi 17.02.2016.

4 Zie o.a. zaaksdossier bijlage 1 en bijlage 52.

5 Zaaksdossier p. 16.


worden aan Gerrit Francisco Schotte...‟. Het gaat hier om de aangiften van

Verstappen van 18 september 2012 en de anonieme aangever van 20/22

oktober 2012.6

c. Het proces-verbaal bevindingen feitenonderzoek maakt geen melding van

andere redenen voor onderzoek. Nog erger: het maakt in het geheel geen

melding van facturen, laat staan van een proces-verbaal van de AG als

reden voor de start van of aanleiding tot het onderzoek.7

d. Ook de opdracht tot het instellen van een strafrechtelijk onderzoek van 6

juni 2013 rept met geen woord over facturen en ook niet over een proces-

verbaal van de AG: „op basis van de onderzoeksbevindingen zou een

verdenking zijn gerezen dat Schotte zich zou hebben schuldig gemaakt

aan een of meer feiten als verwoord in het proces-verbaal van de

landsrecherche van 21 mei 2013‟.8

In dat proces-verbaal van de

landsrecherche van 21 mei 2013 wordt met geen woord gerept over

facturen, laat staan valse facturen of een proces-verbaal van de AG.9

e. Het is lang nadat het onderzoek gestart was en pas gaande het onderzoek

dat de verdenking van valsheid in geschrifte in het kader van de facturen

is opgekomen. Het proces-verbaal is daar heel duidelijk in. 10

Wij worden dus voor de gek gehouden. Op het moment dat zowel het

feitenonderzoek (januari 2013) als het strafrechtelijk onderzoek (juni 2013) al

was gestart, had de AG niet eens gedroomd van het opmaken van een proces-

verbaal. Dat deed hij pas op 20 februari 2014 en dan nog na een verzoek van de

zaaksofficier van justitie.11

In een duidelijke poging om deze strafzaak te redden

en de begane onrechtmatigheden te verdonkermanen.

De facturen zijn na de start van zowel het feitenonderzoek (januari 2013) als het

strafrechtelijk onderzoek (juni 2013) ontvangen. Op 10 en 11 september 2013

hebben de Italiaanse autoriteiten voor het eerst uitvoering gegeven aan het eerste

rechtshulpverzoek (ITA-01).12

Pas in december 2013 zijn de vertaalde

6 Bijlage 56 p. 176.

7 Bijlage 56

8 Bijlage 3 Algemeen dossier.

9 Bijlage 56.

10 Zaaksdossier p. 16(onderaan) en 17 (bovenaan).

11 Verhoor AG Van der Schans (RC 29.07.2015).

12 Zaaksdossier p. 48, Index dossier Italië, bijlage 86 bij het zaaksdossier.


uitvoeringsdocumenten inclusief de facturen 91210 en 91213 als gevolg van het

eerste rechtshulpverzoek van 11 juni 2013 ontvangen.13

Toen pas is volgens het

proces-verbaal gebleken dat op 10 november 2011, tijdens een huiszoeking in

Italië, twee invoices zouden zijn aangetroffen. Anders gezegd, lijkt het erop dat

het OM de duistere start van dit onderzoek wil witwassen.

Het OM heeft mededelingen gedaan, terwijl is gebleken dat de mededelingen

niet op waarheid berusten. Aldus heeft het OM het vertrouwen beschaamd dat

niet alleen de verdediging, maar ook de rechter in de juistheid van deze

mededelingen van het OM moet kunnen stellen.14

Opmerkelijk is dat de AG in zijn proces-verbaal van 20 februari 2014 in de

laatste regel nog schrijft: „Deze facturen kunnen door het Italiaanse OM ter

beschikking worden gesteld van het Curaçaose OM na een rechtshulpverzoek‟.15

Ook hier zijn de volgende verdedigingsconclusies van belang:

Nu is het volstrekt duidelijk waarom de officier van justitie voor zeer geruime

tijd de grondslag van het opsporingsonderzoek niet heeft willen prijsgeven en

deze voor lange tijd is blijven versluieren.

De verdediging wil niets aan toeval overlaten. In het pleidooi heeft de

verdediging op basis van het dossier16

en de formulering daarin, de conclusie

getrokken dat de Italianen in verband met de internetpublicaties huiszoeking

hebben verricht en de twee facturen hebben aangetroffen.

Op basis van de rechtshulpdossiers (ITA-01 en 0-5) is echter ook een andere

lezing mogelijk. Namelijk dat de Italianen in het kader van een huiszoeking de

facturen hebben aangetroffen en vervolgens op basis van de publicaties op

internet gebaseerd op de strafbaar uitgelekte Mot gegevens de verbinding met de

facturen hebben kunnen leggen.

Het probleem is echter dat ook dit verhaal van geen kant klopt.

13

Zaaksdossier p. 8 en bijlage 86 p. 389. 14

Hof Arnhem 5 februari 2010, NJFS 2010, 138. 15

Bijlage 148 p. 1502. 16

Bijlage 51 p. 151-152.


De Italiaanse autoriteiten hebben de facturen op 10 november 2011 tijdens een

huiszoeking aangetroffen.17

Volgens het eigen proces-verbaal van de AG, op

ambtseed opgemaakt, zouden de Italianen hem half 2012 hebben bericht dat zij

stukken hebben aangetroffen die voor het OM op Curaçao van belang zouden

kunnen zijn.18

Maar half 2012 hadden de Italianen op basis van documenten tussen B-plus en

Vanddis de relatie Corallo – Schotte nog niet vastgesteld. Immers volgens de

Italiaanse stukken baseren zij zich op kranten artikelen van 27 oktober 2012 van

de Sint Maartense krant „Today‟ over de strafbaar uitgelekte stukken als

gepubliceerd door Curaleaks een dag daarvoor. De krant verwijst met zoveel

woorden naar de eerder gelekte MOT data.19

De Italianen hebben dus zelf de

connectie pas kunnen vaststellen op zijn vroegst, eind 2012 – begin 2013 en

konden de AG dan ook nooit Medio 2012 hebben bericht. De gelekte MOT

meldingen zijn eerst op 27 november 2010 op de Knipselkrant gepubliceerd en

vervolgens weer op 16 oktober 2012 door dezelfde bende op Cura-leaks, maar

nu ook met bankafschriften van Van der Dijs, net drie dagen voor de

verkiezingen op Curaçao. De Italianen refereren echter alleen naar de publicaties

van 27 oktober 2012.

De AG heeft het geheel nog proberen te reden door in zijn verhoor van 29 juli

2015 ten overstaan van de RC te zeggen dat hij medio 2012 volgens hen de

tweede helft van 2012 zou betekenen. Nou dan loopt hij rond met een

woordenboek die niemand anders heeft.

En als het zo was, dan zou hij op grond van bovenstaande bevindingen in zijn

proces-verbaal van 20 februari 2012 hebben geschreven, dat hij direct na

ontvangst van het bericht in december 2012 naar Italië is gereisd. En niet dat hij

medio 2012 het bericht heeft ontvangen en dat hij pas in december 2012 naar

Italië heeft gereisd.

Bovendien blijkt deze AG over een gave te beschikken welke niemand anders

bezit. Na verloop van tijd neemt bij de meeste zo niet alle mensen de

herinnering af. Alleen bij deze AG neemt zijn herinnering na verloop van meer

dan 3 jaren toe.

17

RHV- dossier Italie 05 p. 000115. 18

Bijlage 148. 19

Uitvoeringsdocument 1 RHV-dossier 05 p. 100530/100531.


Dit heb je als je bijna twee jaar na een bepaald gebeuren een proces-verbaal gaat

opmaken met een niet erg duidelijk doel. Want wat was de reden dat de

zaaksofficier van justitie hem na meer dan een jaar na de start van het onderzoek

heeft gevraagd om een proces-verbaal op te maken? De reden daarvoor is in het

proces-verbaal niet te vinden.

Het is lood om oud ijzer, nu in beide gevallen alleen dankzij de strafbaar gelekte

Mot gegevens het verband met de facturen kon worden gelegd.

Zoals al aangegeven, heeft de officier van justitie er alles aan gedaan om de start

van het onderzoek te versluieren. Uit de processtukken blijkt echter dat het

verhaal niet klopt. De stelling in het bewijsmiddelenoverzicht als boven

aangegeven, spoort niet met het proces-dossier.

De verdediging heeft rekening gehouden met de strikte grenzen waarbinnen een

verweer tot niet ontvankelijkheid kans van slagen heeft20

. Naar onze vaste

overtuiging is er in deze zaak sprake van methoden “that offend a sense of

justice”. Het recht op een eerlijk proces is verziekt.

Het OM heeft in zoverre gelijk, dat het hier gaat om meer dan alleen Schotte. De

integriteit van opsporing en vervolging staat hier centraal.

De niet ontvankelijkheid is ook op zijn plaats om normconform gedrag bij het

openbaar ministerie te bevorderen daar waar het betreft de structuur van een

behoorlijke strafprocedure, ook in die gevallen waarin bewijsgaring niet aan de

orde is.21

Soms overlappen de genoemde gronden voor niet–ontvankelijkheid elkaar.

Indien geoordeeld wordt dat zij elk afzonderlijk ontoereikend zijn om tot niet –

ontvankelijkheid van het OM te leiden, geven zij, in ieder geval in onderlinge

samenhang, wel aanleiding voor het oordeel dat het OM niet–ontvankelijk moet

worden verklaard.

20

HR 19.12.1995, NJ 1996, 249 m.nt. Sch. en HR 01.06.1999, NJ 1999, 567 m.nt. Sch. 21

R. Kuiper, Vormfouten, Kluwer 2014 p. 410.


Er is sprake geweest van een opeenstapeling van (vorm)verzuimen. Door deze

grove veronachtzaming van belangen is tekort gedaan aan het recht op een

eerlijke behandeling.22

Niet kan daarom worden volstaan met een van de minder ingrijpende sancties,

de niet ontvankelijkheid van de officier van justitie in de vervolging dient te

volgen.23

Het gaat om handelingen, die de integriteit en daarmee de kern van de opsporing

en vervolging raakt.

Niet ontvankelijkheid van het openbaar ministerie voorkomt dat de overheid

profijt trekt uit ernstig vormverzuim. Door aan de ernstige vormverzuimen dit

rechtsgevolg te verbinden wordt iets goed gemaakt.

Materiële gedeelte

Omkoping en valsheid in geschrifte

Het door het Openbaar Ministerie gepresenteerde relaas én de daarbij

geformuleerde strafeis stoelt op twee - zachts gezegd - opmerkelijke gedachten,

die om de navolgende redenen niet kunnen worden aanvaard.

Op de eerste plaats gaat het OM uit van de veronderstelling dat Schotte door het

ontvangen van grote geldbedragen onder flinke invloed van Corallo is komen te

staan en dat Corallo een vinger in de pap heeft kunnen krijgen in het politieke

bedrijf van Curaçao.24

De tegenprestaties zouden wel degelijk zijn gevolgd,

aldus het OM.

Op de tweede plaats wordt bij de ernst van de strafbare feiten én bij de hoogte

van de geformuleerde strafeis (!) sterk geleund op het procesdossier dat (naast

de betaalde Vandiss facturen) in de kantlijn andere overboekingen noemt van te

weten de geldbedragen: USD 800.000 van “International Planning Services

Ltd.” en USD 200.000 betrekking hebbend op een factuur van Enersource.25

22

Rb Zutphen 7 oktober 2009, NJFS 2009, 275. 23

Rb Den Haag 18 januari 2013, NJFS 2013/57. 24

Pag. 4 requisitoir Babel 25

Pag. 41 requisitoir Babel


De verdediging verzet zich met klem tegen deze bewijsconstructie én de

onderbouwing van de strafeis. Het is vloeken in de strafvorderlijke kerk.

Waarom? Allereerst omdat de beweringen simpelweg onjuist zijn. Zij vinden

geen steun in het omvangrijke dossier Babel, noch in de tenlastelegging dat

uitgaat van toekomstige beïnvloeding. De volgende omstandigheden zijn

beslissend:

Corallo heeft nooit invloed gehad of gekregen in de politieke partij

MFK. Dat is unaniem bevestigd door de bestuursleden van de

partij. En daar zijn verder geen concrete aanwijzingen voor

gevonden. Corallo had om verschillende redenen geen interesse om

deel te nemen in de partij, zo volgt met zoveel woorden uit zijn e-

mail van 19 juli 2010.26

Corallo en/of één van de personen behorend tot zijn concern is

nooit op een belangrijke post terecht gekomen. Ook dat staat vast.

Dat Schotte oneigenlijke wegen heeft bewandeld bij de

voorgestelde benoeming van Baetsen blijkt evenmin. Kandidaat

Baetsen is gewoonweg voorgelegd en goedgekeurd door de

minsterraad.

Corallo en zijn bedrijf zijn nooit en te nimmer - al dan niet via

Schotte – op duistere wijze aan een bepaalde (commerciële)

aanbesteding op Curaçao gekomen. Sterker nog: Corallo heeft in de

periode 2010 tot heden in het geheel niet geïnvesteerd in dit eiland.

Er zijn na 2010 geen nieuwe casino‟s van Corallo op Curaçao

gebouwd. Ook van een samenwerking met Italiaans energieconcern

ENI met betrekking tot olie- en gasvelden is het niet gekomen. Niet

blijkt van oriënterende gesprekken, laat staan van voorbereidende

handelingen voor de exploratie. Er is kennelijk door Corallo - en

dus niet door Schotte - slechts één informatieve e-mail27

verstuurd

naar Schotte. Niets minder, maar vooral niets meer dan dat.

Kortom, er is niet één project aan Corallo vergund.

Ja, het dossier toont een e-mail uit februari 2012 waarin Corallo aan

Schotte vraagt of hij een aanbevelingsbrief voor Corallo wil

schrijven ten behoeve van diens visumaanvraag voor de VS, maar

uit het dossier volgt niet dat die brief ook echt verzonden is. Uit het

26

Bijlage 117 27

Bijlage 55, pag 1647


dossier volgt evenmin dat Corallo sinds de tenlastegelegde feiten in

de VS geweest. Het visum heeft hij klaarblijkelijk dan ook niet

gekregen.

Hoezo heeft Corallo dan een bepalende vinger in de politieke pap gehad?

Vanwege deze twee mislukte aanbevelingen? Vanwege een samenwerking die

niet van de grond is gekomen? Vanwege een niet-ondertekende overeenkomst,

waaraan geen uitvoering is gegeven?

Het is al met al pure stemmingmakerij of “wishfull thinking” van het OM en het

veronderstelde omkoopdoel wordt door de feiten niet gestaafd.

Tussenconclusie: onder deze omstandigheden kan met recht worden gesteld dat

Corallo juist geen invloed heeft gekregen en bovendien niet heeft gewild. De

bewijsvoering van het OM leunt sterk op veronderstelde scenario‟s, die niet zijn

gevolgd. Hoe valt dit te rijmen met de betalingen van ruim 213.00 USD (de

Vandiss facturen)? Laat staan met de betaling van een totale som van 1 miljoen

USD, zoals het OM ons ten onrechte heeft voorspiegeld? Zijn die betalingen

allemaal gedaan in het kader van de beoogde begunstiging die niet van de grond

is gekomen en tot geen enkel voordeel voor Corallo heeft geleid?

Dat brengt de verdediging op het tweede punt. Aan het OM moet worden

tegengeworpen dat zij haar stellingen én strafeis nadrukkelijk baseert op deze

aantijging dat Schotte in de loop der jaren veel meer geldbedragen heeft

aangenomen. Het OM noemt de twee Vandiss facturen nog maar het „topje van

de ijsberg‟ en stelt onder de koptekst “ernst van de feiten” doodleuk dat

Schotte een bedrag van 1 miljoen USD van Corallo en/of zijn bedrijven heeft

aangenomen.28

Tegelijkertijd erkent het OM zonder blikken of blozen dat de

recherche naar dat aannemen van meer of andere geldbedragen en de daaraan

ten grondslag liggende valsheid en fraudedelicten geen onderzoek heeft gedaan

c.q. het onderzoek heeft gestaakt.

Voornoemde aantijgingen door en vanwege de officieren van justitie geuit

dienen dan ook krachtig bestreden te worden. Zij zijn niet alleen ongefundeerd

en onjuist, maar bovendien in strijd met art. 381 en 394 CSv. Daarin is bepaald

dat het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, door de rechter

slechts kan worden aangenomen, indien hij (of zij) daarvan uit het onderzoek op

28

zie onder meer pag. 41 onder de koptekst: “ernst van de feiten”


de terechtzitting door de inhoud van wettige bewijsmiddelen de overtuiging

heeft bekomen. De grondslag (en tirannie) van de tenlastelegging is leidend en

bepalend. En op grond daarvan dient u recht te spreken en recht te doen. In dit

verband valt nog te noteren dat de Hoge Raad bepaaldelijk eisen stelt aan een

nadere bewijsoverweging voorzover sprake is van feiten of omstandigheden die

niet uit de bewijsmiddelen blijken. De rechter die zich op bepaalde niet in de

bewijsmiddelen vermelde gegevens beroept, dient met voldoende mate van

nauwkeurigheid in zijn overweging (a) die feiten of omstandigheden aan te

duiden, en (b) het wettige bewijsmiddel aan te geven waaraan die feiten of

omstandigheden zijn ontleend (HR 24 juni 2003, NJ 2004/165, m.nt. Reijntjes).

De Hoge Raad toetst de motivering van de feitenrechter streng en dit arrest

bevestigt dat alle feiten en omstandigheden, die redengevend worden geacht

voor de bewezenverklaring, moeten worden verantwoord. Die voorgestane

nauwkeurige rechterlijke verantwoording is onmogelijk met deze door het OM

gepresenteerde stemmingmakerij. Met niet nader onderzochte stellingen en niet

uitgerechecheerde verdachtmakingen is uw gerecht én de justitiabele

gewoonweg niet gediend!

Strafmaat

Dat Corallo niet daadwerkelijk is begunstigd, dat hij geen politieke invloed heeft

gekregen en geen macht heeft uitgeoefend in de Curaçaose overheid, dient in de

visie van de verdediging minstgenomen in het voordeel van cliënten

meegewogen te worden in de strafmaat. Immers, vaststaat dat MFK niet

daadwerkelijk is gecorrumpeerd, noch de Curaçaose politiek/overheid. De

gewenste tegenprestaties zijn ofwel niet gevolgd, ofwel - in de visie van het OM

- mislukt.29

De gevolgen van het tenlastegelegde strafbare handelen zijn onder

voornoemde omstandigheden aldus aanzienlijk beperkt gebleven. De

tenlastegelegde gedragingen gaan in wezen – ook onder de door het OM

geschetste omstandigheden - niet verder dan een strafbare poging,30

hetgeen

doorgaans een strafvermindering met tenminste één derde tot gevolg heeft (art.

1:119, lid 2 SrC). De vraag of de gift daadwerkelijk heeft geleid tot het gedrag

waartoe de gever de ambtenaar wilde bewegen, is voor de strafwaardigheid in

dit wetstechnisch opzicht dus van groot belang. Kortom, ook hierom is een forse

strafvermindering op z‟n plaats.

29

pag. 34 requisitoir 30

in zekere zin bedreigen de omkopingsbepalingen straf tegen de poging een ambtenaar iets te laten doen of

nalaten, zie Doorenbos, DD 28 (1998), afl. 4, p. 350


Verder toont strafmaatvergelijkend onderzoek aan dat de geformuleerde

strafeisen van 3 jaren en 18 maanden (vw 9 vwd) zeer fors zijn en niet in

verhouding staan tot de ernst van de tenlastegelegde feiten en de gevolgen die

het voor de betrokken heeft gehad. Sterker nog, er is in deze zaak geen concreet

benadeeld persoon of slachtoffer aanwijsbaar, zodat daarmee in het nadeel van

cliënten ook geen rekening behoeft te worden gehouden. De verdediging

verwijst naar de volgende relatief recente uitspraken in vergelijkbare of zelfs

zwaardere gevallen, waarin aanmerkelijke lagere straffen zijn opgelegd:

Hof Den Haag, 30 juni 2015, ECLI:NL:GHDHA:2015:1752

(Joep v.d. Nieuwenhuis) Art. 177 en 225 Sr. Omkoping van een ambtenaar en medeplegen

van valsheid in geschrift. Het hof veroordeelt de verdachte tot een

gevangenisstraf voor de duur van 365 dagen, waarvan 285 dagen

voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren, met aftrek van

voorarrest, alsmede tot een geldboete van € 150.000,00, subsidiair

365 dagen hechtenis. De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan

omkoping van zijn medeverdachte. De verdachte heeft zijn

medeverdachte gebruik laten maken van een appartement in

Antwerpen, zonder dat daar een wezenlijke tegenprestatie

tegenover stond. Daarnaast heeft de verdachte via een aan hem

gelieerde vennootschap een bedrag van in totaal ongeveer 1,2

miljoen euro overgemaakt aan zijn medeverdachte. Op die manier

heeft de verdachte een ambtenaar ertoe bewogen in strijd met diens

plicht – kort samengevat– de aan de verdachte gelieerde

vennootschappen te bevoordelen.

Gerecht in eerste aanleg van Sint Maarten, 06-03-2015,

ECLI:NL:OGEAM:2015:2 (niet-onheroepelijk) Voormalig parlementslid Patrick Illidge veroordeeld wegens

ambtelijke omkoping. Hij werd voor 5 jaar ontzet zowel van het

recht om ambten te bekleden als van het passieve kiesrecht en

tevens veroordeeld tot 18 mnd GS, wv 6 vwd, met pftd van 2 jaar.

Hof Amsterdam, 27 februari 2015,

ECLI:NL:GHAMS:2015:657 Vastgoedfraude. Klimop. Veroordeling oud directeur Philips

Pensioenfonds tot een gevangenisstraf voor de duur van twee jaar.

Geen verjaring omkoping ex. Art. 328ter Sr (omkoping).

Veroordeling voor omkoping en witwassen.


Hof Den Bosch, 27-12-2012, ECLI:NL:GHSHE:2012:BY7460

Regiomanager/projectleider bouwbedrijf veroordeeld tot

gevangenisstraf van 24 maanden waarvan 10 maanden

voorwaardelijk in verband met omkoping van ambtenaren. Het ging

om 8 gevallen van omgekochte ambtenaren. Fraudebedrag = drie

jaar giften heeft gedaan met een waarde van minstens € 145.000,=.

Gemeenschappelijk HvJ, 11-02-2010,

ECLI:NL:OGHNAA:2010:BL5009 Ambtenaar heeft zich tweemaal schuldig gemaakt aan ambtelijke

omkoping. Dit schaadt het door de overheid te dienen algemeen

belang en kan eveneens leiden tot aantasting van de openbare orde.

Observaties van verdachte levert een normschending op die niet

vatbaar is voor herstel, daarom past het Hof strafvermindering toe.

5.000 geldboete, 6 maanden gs vw, 3 jaar ontzetting van recht om

ambt te bekleden

Gerecht in eerste aanleg van Curaçao, 22-12-2003 (R.R.C/OM)

Een gedeputeerde van het eiland Curaçao heeft zich zesmaal

schuldig gemaakt aan passieve omkoping (het aannemen van

giften) en is veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van

twee maanden, zonder ontzetting.

Gemeenschappelijk HvJ, 16 juli 2004 (H.J.M.A/OM). De verdachte is voor passieve omkoping veroordeeld, nu hij als

gedeputeerde van het eilandgebied Curaçao, het bedrag van NAF.

40.000, - van een aannemer heeft aangenomen en hem bovendien

een bedrag van NAF. 150.000, - is toegezegd. Naast deze twee

feiten is hij ook nog veroordeeld voor illegaal vuurwapenbezit. De

opgelegde straf was 12 maanden waarvan 3 voorwaardelijk zonder

ontzetting van recht.

Zeven relatief recente zaken van personen met een belangrijke (politieke!)

voorbeeldfunctie en toch allemaal een aanzienlijk lagere straf dan in

voorliggende zaken door het OM wordt geëist. Het kan niet zo zijn dat aan een

omgekocht parlementslid op Sint Maarten 18 maanden gevangenisstraf wordt

opgelegd en een omgekocht Eilandsraadslid op Curaçao het dubbele voor de

kiezen krijgt. Dat zou een ongewenste rechtsongelijkheid binnen het Koninkrijk

met zich brengen en daar zou u dus niet in mee moeten gaan.


Tot slot moet worden opgemerkt dat het OM bij de strafeis ter zake Van der Dijs

geen, althans onvoldoende rekening heeft gehouden met de omstandigheid dat

zij een jonge moeder is en de zorg draagt voor een 2-jarig kind. Het requisitoir

maakt geen melding van die persoonlijke omstandigheid.31

Als het aan het OM

ligt krijgt dit jonge meisje straks de rekening gepresenteerd vanwege strafbare

feiten van haar ouders van ongeveer 5 jaren terug. Als beide ouders een

langdurige vrijheidsstraf moeten ondergaan, blijft het kind gedurende tenminste

9 maanden van de noodzakelijk zorg en opvoeding van haar ouders verstoken.

Dochter Sophia staat er zo bezien dan maandenlang moederziel alleen voor!

Ook daarom wordt ten aanzien van Van der Dijs verzocht een geheel

voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen, al dan niet in combinatie met een

aanzienlijke taakstraf.

31

pag. 43

2016 02 19 - Babel Sulvaran Gerrit Schotte Cicely Van Der Dijs Dupliek

Documents

Transcript of 2016 02 19 - Babel Sulvaran Gerrit Schotte Cicely Van Der Dijs Dupliek