15Twee jaar geleden, in 2008, was het feest op Gitok toen we de 50ste verjaardag van onze school vierden. Vandaag met het verschijnen van het eerste nummer van dit schooljaar bestaat G-WEB reeds 15 jaar! Tijd voor een kleine facelift en een korte terugblik op 15 jaar schoolkrantgeschiedenis.

In die vijftien jaar is er natuurlijk enorm veel veranderd. In eerste plaats denk ik daarbij aan de computertechnolo-gie en het internet die een enorme vlucht genomen heb-ben. Toen ik het eerste nummer van ons nieuwe school-krantje voorbereidde zat ik voor een 15” CRT monitor die zowat de helft van mijn bureau in beslag nam.

Foto’s van schoolactiviteiten moesten eerst ontwik-keld en daarna ingescand worden alvorens je er-mee aan de slag kon. Om een foto vervolgens te bewerken moest je vooral geduld hebben en braaf afwachten tot de bewerking uitgevoerd was. Je kon toen rekenen op een paar megabytes werkgeheu-gen en een harde schijf van enkele tientallen megabytes.

Nu zit ik te werken aan een 27” iMac met 4 processorker-nen, een terabyte harddisk en 4 gigabyte ramgeheugen. Vergelijk het gerust met een supersonische jet die het op-neemt tegen een tweedekker uit de eerste wereldoorlog.

Stel-l e n dat de digitale omwen-teling al-leen maar v o o r d e l e n biedt is de waarheid echter

onrecht aandoen. De foto’s genomen met digitale com-pactcamera’s missen vaak de scherpte van hun analoge voorgangers. Vooral in slechte lichtomstandigheden krijg je vaak bewogen, onscherpe beelden waardoor extra nabewerking nodig is om de scherpte op te krikken.

De digitale snelweg heeft intussen wel de workfl ow ver-eenvoudigd en versneld. Nu krijg ik alle teksten en foto’s doorgestuurd via Smartschool. Vijftien jaar geleden wer-den de meeste artikels nog geschreven, daarna ingetikt en op een diskette weggeschreven. De technologie heeft dan wel een revolutie doorgemaakt, het feit blijft dat je nog steeds moet kunnen rekenen op gemotiveerde collega’s en leerlingen die foto’s maken en een verslagje schrijven van een uitstap of bijzondere activiteit. Een schoolkrantje maken is en blijft teamwerk. Een verjaardag is de ideale gelegenheid om alle medewerkers eens extra in de bloe-metjes te zetten. Een welgemeend dank u voor de samen-werking is hier dus op zijn plaats.

Mijn gedrevenheid om u een kwaliteitsvol en aangenaam ogend schoolkrantje aan te bieden is in de voorbije 15 jaar allerminst getaand. In tegendeel. De nieuwe com-municatiemiddelen vormen een uitdaging. De krant en het tijdschrift zijn niet dood. Ze beginnen aan een nieuw leven in een andere vorm, op een nieuw medium. Ik ben bereid om die uitdaging aan te gaan.

Enkele weken scheiden ons nog van de over-gang naar een nieuw decennium. Blijft het g e d r u k t e krantje be- staan of publice-ren we

b i n n e n -kort ook op de

iPad? De toekomst zal het uitwijzen. We blijven

u in ieder geval op de hoogte houden van de bedrijvigheid op

Gitok. Op naar de volgende 15!

W. Van Mulders

Stel-l e n dat de digitale omwen-teling al-leen maar v o o r d e l e n biedt is de waarheid echter

leven in een andere vorm, op een nieuw medium. Ik ben bereid om die uitdaging aan te gaan.

Enkele weken scheiden ons nog van de over-gang naar een nieuw decennium. Blijft het g e d r u k t e krantje be- staan of publice-ren we

b i n n e n -kort ook op de

iPad? De toekomst zal het uitwijzen. We blijven

u in ieder geval op de hoogte houden van de bedrijvigheid op

Gitok. Op naar de volgende 15!

W. Van Mulders

1983: het jaar dat Studio Brussel opgestart werd, de eerste pc’s op de markt kwamen en de eerste mobiele telefoons geïntroduceerd werden. 9 april datzelfde jaar zag ik het levenslicht en ik kreeg de naam Marijke Peeters.Al heel jong begon ik te tekenen. Toen ik een jaar of 7 was, startte ik in mijn vrije tijd met kunstonderwijs in het IKO in Hoog-straten. Overdag ging in naar school, eerst in Sint-Lenaarts en later ruilde ik die school in voor het Spijker in Hoogstraten waar ik economie-wiskunde ging volgen. Naast teke-nen hield ik ook van boeken lezen, iets wat ik nu nog steeds graag doe.

Op mijn 18de behaalde ik mijn diploma van de middel-bare school en van het kunst-onderwijs. Na 18 jaar in Sint-Lenaarts te hebben ver-toefd, vond ik dat het tijd was om m’n vleugels uit te slaan: dus besloot ik op kot te gaan in Antwerpen. Ik studeerde er Bedrijfsbeheer / Marketing. Na 3 fantastische studentenjaren begon ik te werken in de privésector. Zo werkte ik in verschillende bedrijven, waaronder een aantal jaren in een chocoladefabriek. Zalig is dat voor een chocoladefan!

Ondertussen vond ik de juiste man en de tijd om een huisje mee te bouwen en in het huwe-lijksbootje te stappen.In mijn werk kon ik mijn creativiteit niet echt kwijt en ik miste er afwisseling. Daarom be-sloot ik de lerarenopleiding te volgen en met succes… Ik sta nu voor het 3de schooljaar voor de klas, eerst in Vito Hoogstraten, nu hier in Gitok. Ik geef wiskunde in het 3de jaar TSO. Elke dag brengt weer wat nieuws... genoeg afwisseling en ruimte voor creativiteit dus.Om te ontstressen probeer ik wat te sporten, op stap te gaan met vrienden of een wandeling

te maken met mijn hond. Hoewel ik nieuw ben in Gitok voel ik me al goed thuis. Ik hoop dat we er samen een leuk en creatief schooljaar van zullen maken.

Mijn naam is Jelle Van Loon en ik woon in Brecht. Ik sta momenteel mijn derde jaar in het onderwijs. Sinds 1 september 2010 geef ik Engels, Nederlands, PAV, geschiedenis en godsdienst in 2e en 3e graad BSO en 2e graad TSO. Een hele mond vol!

Mijn eerste ervaringen met GITOK zijn uitslui-tend positief. Hulpvaardige, leuke collega’s, enthousiaste leerlingen, een toffe werkomge-ving… Meer kan een beginnende leerkracht zich niet wensen.

Nu misschien iets meer over mezelf. Echte hobby’s heb ik niet, maar als ik eens wat tijd over heb, pik ik graag eens een fi lmpje mee,

lees ik een boek of ga ik op stap met vrienden. Ik hoop dat jullie op deze manier iets meer te weten zijn gekomen over mij, zo niet mag je me natuurlijk ook al-tijd aanspreken als je me tegenkomt op GITOK…

Mijn naam is Dries Vissers en sinds dit jaar ben ik de nieuwe leraar LO (5e en 6e jaar TSO) en informatica (3e jaar TSO). Ik ben 23 jaar en ben net afgestudeerd als Master in de Bewe-gingswetenschappen en de Lichamelijke Op-voeding. Na 5 fantastische kotjaren in Leuven ben ik opnieuw ingetrokken bij Hotel Mama in Wuustwezel, wat nog net dicht genoeg is om met de fi ets naar Gitok te rijden.

Na een sportieve vakantie kwam ik eerder toevallig in contact met deze school en kon ik beginnen als leraar LO. Vanaf begin oktober kreeg ik ook enkele uren informatica waardoor ik nu voltijds leraar ben in Gitok2. Ik ben zeer enthousiast en opgetogen en probeer er samen met de leerlingen een leuk (sportief) jaar van te maken.

In mijn vrije tijd kan je me vooral op het voetbalveld vinden. Ik speel zelf competitie bij de provinciale reserven van Wuustwezel en daarnaast geef ik ook training aan 11-jarige deugnieten. Tussendoor probeer ik wat te zwemmen en fi etsen om tegen de zomer topfi t te starten in enkele recreatieve triatlons. Tot op Gitok!

op stap te gaan met vrienden of een wandeling

Marijke’s eerste schoolfoto

je me tegenkomt op

Jelle toen ze zelf nog op school zat.

Donderdag 25 november wer-den de leerlingen van 6 BSO op GITOK in de show ‘Ecolab XL’ op een magische en leer-zame manier geïnformeerd over de mogelijkheden en voordelen van afvalpreventie en energiebesparing.

‘ E c o l a b X L’ i s e e n goochelshow, gemaakt voor een ‘volwassen’ publiek en gebracht door niemand minder dan goochelaar Guinelli – onder meer bekend van het

wekelijkse televisieprogramma ‘de Magische 4’ op VT4. Het project werd mogelijk gemaakt door ‘Umicore Precious Metals Refining’ en wordt gesteund door weervrouw Jill Peeters. De goochelaar slaagde erin de leer-lingen in vervoering te brengen met zijn knappe goocheltrucs die een duidelijke educatieve knipoog bevatten. Opwarming van de aarde, afvalpreventie, sorteren van afval, recyclage, isoleren en energiebesparen, haast alles kwam aan bod.

December 2010

Een leerlingenraad is een belangrijk onderdeel om de invloed van leerlingen op het schoolge-beuren te bepalen. De sinterklaasactie is daar een uitstekend voorbeeld van. Er zijn echter nog wel meer dingen die door toedoen van de leerlingenraad de voorbije jaren zijn verwezenlijkt op school (bvb het plaatsen van banken op de speelplaats van de 3de graad).Dit jaar is er besloten om de leerlingenraad een ander leven in te blazen. Waarom geen nieuw? De leerlingenraad was er nog steeds maar er is besloten om de aanpak een beetje te veranderen. Een aantal enthousiaste medewerkers van het schoolteam hebben zich hier achter gezet en een aantal keer afgesproken om tot een degelijk plan te komen. Er is getracht te streven naar het Amerikaans model waar leerlingenvertegenwoordigers worden gekozen door de andere leerlingen (denk maar aan de feuilletons die draaien rond grote kiescampagnes). Omdat het allemaal erg snel moest gaan is dit er echter niet voor de volle 100% doorgekomen.

We mogen wel tevreden zijn met het resultaat. Uit elke klas werd een vertegenwoordiger ge-kozen die zijn of haar klas mocht vertegen-woordigen op een grote vergadering. De opkomst was massaal. Een 66tal leerlingen werd genoteerd (dus bijna elke klas had een vertegenwoordiger) en uiteindelijk kwam er een 60tal opdagen (zij werden beloond met een drankje en een hapje). Zij kozen uitein-delijk voor het kiessysteem per studiegebied en graad (leerlingen 2de graad BSO konden stemmen op vertegenwoordigers uit 2de graad BSO, en dit zo voor elke graad). Al moet gezegd, het had niet veel gescheeld of er had een ander kiessysteem geweest waarbij ie-dereen op iedereen kon stemmen.

Verkiezingsfolders werden ingeleverd en op-gehangen in aanloop naar de grote verkiezing op 6 december. In combinatie met de sinter-klaasactie, waarbij 4 teams van een sint plus een aantal pieten (allemaal kandidaten voor de leerlingenraad), konden alle leerlingen op hun favoriete kandidaten stemmen. Het is nu met spanning afwachten wie het zal halen. Als de verkozenen met evenveel overtuiging als bij de sinterklaasactie hun taak zullen opnemen staan er nog leuke tijden te wachten voor Gitok 2! De uitslagen volgen snel.

Mochten er nog mensen zijn met ideeën voor de leerlin-genraad, laat het dan niet na deze in te leveren bij de ver-tegenwoordigers of aan het secretariaat. Via Smartschool kan je terecht bij meneer J. Demeyer.J. Demeyer in naam van de leerlingenraad

Woensdag 16 september behaalden twee pas afgestudeerde leerlingen van GITOK Kalmt-hout een derde plaats tijdens de fi nale-avond van de Heidelandprijs, in het Stella Matutina Instituut in Wuustwezel. De Heidelandprijs wordt naar jaarlijkse ge-woonte door Rotary Club Antwerpen uitgereikt aan leerlingen van de laatste jaren secundair onderwijs. De deelnemende leerlingen van GITOK, Gijs Bloemen en Marlon Kool, brach-ten onder begeleiding van klassenleraar Louis Delcroix, een mooie presentatie van de Geïn-tegreerde Proef (GIP) rond kernfusie (Running out of energy) waar ze vorig schooljaar hard aan hadden gewerkt.

Wie vandaag op GITOK rondloopt, doorheen de verschillende werkhuizen, krijgt een heel ander beeld voor zich. De leerlingen zijn in een gloednieuw werkpak gestoken, en dat mag gezien worden. Het is een moderne en stijlvolle outfi t die mooie kleuren combineert. Bovendien – en daar draait het tenslotte nog steeds om – voldoet het aan alle veiligheidsregels en is het aanpasbaar voor alle seizoenen. De leerlingen reageerden reeds enthousiast, “ Het is zo mooi, dat ik het zelfs op zaterdagavond zou dragen.”

In het kader van het project “ELIA Challenge” hebben wij besloten om deel te nemen met twee leerlingen van 6TET. Daar deze leerlingen hun eindwerk in de hoogspanningsdistributie gaan uitvoeren was de eerste stap een omschrijving maken van hun project. Na de goedkeuring van deze beschrijving zijn we in de tweede fase beland, een bezoek aan een hoogspanningspost.

In deze spanningsloze opstelling van een reële 150 kV installatie werd de vol-ledige opstelling van aankomst tot vertrek klant toegelicht. Verder werden we na de lunch rondgeleid in één van de drie dispatchcen-tra van het hoogspan-ningsnetbeheer. Ten-slotte hebben we nog een bezoek gebracht aan het opleidingslo-kaal voor techniekers. De volgende fase bestaat in een stageperiode van twee weken bij Elia Merksem. Door de deskundige rondleiding van onze projectbegeleider, heeft dit bezoek een positieve indruk nagelaten. De leerlingen hebben ervaren dat niet alleen de technische vakken maar ook de talen hun toepassing vinden in praktijk.

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

5TIW en nieuwe media

in de Senaatin de Senaatin de Senaatin de Senaatin de Senaatin de Senaat

Woensdag 27 oktober zijn de leer-lingen van het 5de jaar Industriële Wetenschappen door het platform De-mocratie en Burgerzin uitgenodigd in de Senaat. Na een themawandeling ge-richt op “Repressie en verzet in Brus-sel tijdens de Tweede Wereldoorlog” hebben ze een boeiend debat gehouden over “cyberhate” (haatmails) met de senatoren Piet De Bruyn, Güler Turan en Freya Piryns.

Donderdag 2 december 2010, zijn de leerlingen van 6 TEM op bezoek ge-weest bij “VAN BOUWEL-Kranen” in het industriegebied Bosduin, te Kalmthout.Voor de GP bestuderen ze dit schooljaar een aantal onderdelen van een kraan die door Van Bouwel gemaakt wordt.De leerlingen kregen naast een theore-tische uitleg over de opbouw - werking

De volgende fase bestaat in een stageperiode van twee weken bij Elia Merksem.

De waarnemend burgemeester en manager sociale en economische ontwikkeling van de Zuid-Afrikaanse gemeente Witzenberg brachten op 30 september 2010 een bezoek aan de technische school Gitok in Kalmthout.De komst van de Zuid-Afrikanen kaderde in een werkbezoek aan haar partnerge-meente Essen, die al sinds 2002 een stedenband heeft met Witzenberg. Witzenberg is een zeer uitgestrekte fusiegemeente in de West-Kaapprovincie, twee uurtjes rijden boven Kaapstad. In Witzenberg is de kloof tussen arm en rijk zeer groot. Achter de prachtige wijn- en fruitgaarden gaat enorme armoede schuil. Uit alle hoeken van zuidelijk Afrika komen immigranten op zoek naar werk. Zij belanden in informal settlements, krottenwijken onder heel slechte levensomstandigheden.Dat leidt indirect tot een hoog cijfer schoolverlaters. De meeste jongeren verlaten

de schoolbanken als ze 14 jaar zijn, zonder enige vorm van beroepsopleiding. Enkel de jongeren met voldoende mogelijkhe-den, zowel fi nancieel als intellectueel, doen hun schooltijd uit. Het Zuid-Afri-kaanse onderwijs kent weinig technische of beroepsopleidingen.Wat een technische school zoals Gitok aan de jongeren uit de streek kan bieden,

is voor het Zuid-Afrikaanse bezoek buitengewoon. De verschillende beroeps-opleidingen met de specifi eke werkplaatsen sloegen hen met verstomming: Automechanica, Houttechnieken, Scheeps- en Haventechnieken, Lassen, Sanitair, Computergestuurde Werktuigmachines en ga zo maar door.Een beroep leren op school zou voor veel Zuid-Afrikaanse jongeren een uitweg kunnen betekenen.

Dat leidt indirect tot een hoog cijfer schoolverlaters. De meeste jongeren verlaten Dat leidt indirect tot een hoog cijfer schoolverlaters. De meeste jongeren verlaten

is voor het Zuid-Afrikaanse bezoek buitengewoon. De verschillende beroeps-is voor het Zuid-Afrikaanse bezoek buitengewoon. De verschillende beroeps-

Met 7BSO trokken we naar de ten-toonstelling van Anselm Kiefer in het KMSKA (Het is een uitzonderlijke tentoonstelling met werken van een der grootste nog levende Duitse kunstenaars. De werken zelf zijn ook immens van afmeting).Dat de tocht naar het Ko-ninklijk Muse-um voor Schone Kunsten niet zo vlot zou verlo-pen als anders, stond vast. De dappere gemo-tiveerden gin-gen samen met hun moedige leerkrachten per trein en tram op tocht. De reis met de auto maken was totaal onverantwoord en trouwens, de ring was dichtgesneeuwd. We baanden ons een weg door de witte Antwerpse chaos. Rust trad echter dadelijk in van zodra we het museum betraden. De gidsen verdeelden de leerlingen in drie groepen. Ze kregen, na een korte kennismaking met één van de schilderijen van Kiefer, een opdracht in hun handen. Kleine groepjes van drie à vier nestelden zich voor een gigantisch schilderij en losten ijverig de vragen op. Vervolgens presenteerde elke groep onder begeleiding van de gids de onderzoeksresultaten bij hun kunstwerk. De gids vulde dan achteraf de bespreking aan met filosofische en treffende vragen. Zo ontdekten de leerlingen dus het verhaal achter de

werken van Kiefer, waarbij terecht de link gelegd werd met hun eigen interpretatie. En toen begon het weer. De mannen waren met hun uitleg bezig in dit indrukwekkende museum en rondom ons liep het andere publiek. Kwamen er toch weer drie dames vragen wat voor leerlingen dat waren en toen we antwoordden dat het Gitokkers van het zevende beroeps waren, felici-teerden ze ons, leerkrachten, met die bekwame leerlingen. Maar het werd nog erger.

Toen Günther Staes van 7BIE het werk Schwarze Flocken aan een kri-

tische analyse onderwierp en ons opmerk-zaam maakte o p w a t h i j dacht dat een a l fabet van r u n e t e k e n s was (een héél oud Keltisch alfabet), werd de gids even

onwel. Ze was zo geëmotioneerd dat ze uitriep: ‘Dit heb ik nu nog niet meegemaakt! Al weken lang leid ik hier groepen volwassenen rond en zelfs kunstkenners. Niemand heeft ooit gezien dat het runetekens zijn en jullie komen hier binnen, en …. ‘ Tranen van emotie en ontroering verpinkend volgde ze het groepje.

Op het einde van de rondleiding waar Martijn de Vries van 7BFL een laatste schilderij eventjes snel ontleedde, stond er ook al een tweede gids te kijken. De twee gidsen barstten los in een spontaan applaus: ‘ Zoiets hebben we nog nooit gezien. Jullie mogen zeker nog eens terugkomen’.Je begrijpt dat een uitstap met zo’n mannen helemaal niet plezant is. We moeten immers steeds terugkomen.

immens van afmeting).

leerkrachten per trein en tram op

tische analyse onderwierp en ons opmerk-zaam maakte o p w a t h i j dacht dat een a l fabet van r u n e t e k e n s was (een héél oud Keltisch alfabet), werd de gids even

onwel. Ze was zo geëmotioneerd

Met 7BSO trokken we naar de ten-

- beveiliging - sturing - ... , een korte rondleiding in het bedrijf en een de-monstratie van een kraan in werking.Er was ook tijd voor het stellen van vragen. Zo hebben de leerlingen een duidelijk zicht op de werking van de kraan en kunnen ze verder met de uitwerking van hun GP.

H. Vanhees

Dit debat vormde een item in het avondjournaal van ATV (Link) en daarover verscheen ook een artikel in de Gazet van Antwerpen van 27 oktober. Meer sfeerbeelden zijn versche-nen op de website van de Senaat.

December 2010

Vorig jaar werd beslist om het CNC-lokaal C114 2de graad te verhuizen naar het D-blokMede dankzij de hulp van de metsers van de ge-meente werd, na het krokusverlof, op zeer korte tijd een lokaal gecreëerd. Na de metselwerken werden de verschillende afdelingen zoals de afdeling Hout en Elektriciteit ingeschakeld.Zo konden we in september het lokaal in ge-bruik nemen. Door de nieuwe inplanting kan het lokaal ook door de derde graad gebruikt worden en komt het hele CNC gebeuren veel dichter bij de leerlingen. Weer een prachtlokaal verwezenlijkt door een samenwerking van velen binnen het Gitok. Namens de afdeling Mechanica van harte bedankt.

Woensdag 20 oktober vertrokken we met 3 technieken op meerdaagse naar Bütgenbach.Tijdens de heenreis maakten we een stop aan het fort van Eben Emael. Na het middageten moesten we onze sportkledij aantrekken. We gingen allerlei sporten beoefenen zoals o.a. tsjoukbal en kinbal.

Na het avondmaal gingen we nog zwemmen. Later die avond heb-ben we nog een avondwandeling gemaakt met een kleine verrassing op de terugweg.De volgende morgen moesten we om 7 uur opstaan om te gaan joggen. Na het ontbijt maakten we ons klaar voor een moun- tainbike-tocht van bijna 40 kilo- meter naar Eupen. Toen we daar aankwamen gingen we klimmen en rappellen van een klimtoren die 25 meter hoog was. Deze vermoeiende dag eindigde met

een fuif waar me-neer Aerts muziek draaide.Vrijdagvoor-m i d d a g hebben we

nog een death ride over het

water gedaan en een touwen-

parcours afgelegd. Op het middaguur vertrokken we terug richting Kalmthout.

Onderweg maakten we nog een tus-senstop voor een bezoek aan de mijn van Blégny.

Het waren 3 reuzetoffe dagen. Het leukste vond ik mijn angst overwinnen met het touwenparcours en de rappel.

Geschreven door Julie van 3 TMT

Op donderdag 30 september brachten we met de eindjaren van de houtafdeling een bezoek aan de vakbeurs Hout 2010 in Rotterdam. Een beurs die je als houtbewerker niet mag missen om verschillende redenen: het is een grote beurs en vlak bij. Een interessante beurs omdat er heel wat nieuwe technologie te zien is en onze leerlingen worden er aanzien als potentiële klanten zodat ze degelijke informatie kregen. Informatie waar ze naar op zoek waren voor hun eindwerk of geïntegreerde proef. Na 4,5 uur rondlopen op de beurs keerden we moe en met een hele hoop documentatie terug naar GITOK.

Op woensdag 27 oktober jongstleden kon de bedrijvigheid in onze A-refter maar één ding betekenen: die dag gingen de verkiezingen voor Gitok Solidariteit door. Ook dit jaar brachten al onze leerlingen en het voltallige personeel opnieuw hun stem uit op de twee projecten die onze school met de soli-dariteitsactie zal steunen.

Al was die keuze wellicht niet evi-dent, maar liefst negen projecten dienden in de loop van september hun kandida- tuur in. Leerlingen konden kiezen uit een schare van nationale en internationale vzw’s en organi- saties. De buitenlandse o r g a n i - saties waren het sterkst v e r t e - genwoordigd met projecten v o o r de lokale bevolking op bijna e l k continent van de wereld. Viët-

nam, Congo, Guatemala, Togo, ... dat zijn maar enkele van de landen

waar men Gitok’s hulp goed kan gebruiken. Zoals altijd bracht ook ie-

dereen van Gitok 1 zijn stem uit, het zijn trouwens hun favorieten die uiteindelijk

ook bij ons de overwinning binnenhaalden.

Wat het binnenland be-treft, haalde vzw Dyadis de begeerde titel binnen met 569 stemmen, exact 100 stemmen meer dan Zelfhulpgroep MS Brasschaat. vzw Dyadis is een oude bekende voor Gitok solidariteit, wederom kozen de leerlingen massaal voor dit project waarbij hulphonden worden opgeleid om motorisch beperkte personen bij te staan in het dagelijks leven.

In de categorie buitenlandse projecten, waar maar liefst zeven kandidaten meedongen naar de prijs, haalde SOS Kinderdorpen – eveneens met een grote meerderheid van minstens 70 stemmen – onze beloofde steun binnen. SOS Kinderdorpen is die grote en bekende organi-satie die met de nodige ervaring en expertise de kwetsbaarheid van (wees)kinderen over de

hele wereld bestrijdt, dit jaar in het bijzonder op het vlak van ondervoeding in het Afrikaanse land Togo.

De beproefde formule verliep vlot en leerlingen brachten bewust hun stem uit in een daarvoor aangepast stemlokaal. We mogen dan ook met trots terugkijken op een geslaagde verkiezing en duimen met zijn allen dat we onze verko-zenen met een fors bedrag later dit schooljaar kunnen belonen. Die fondsen hopen we met een groot opgezette wandeltocht, waar de gehele school aan zal deelnemen op de dag voor de paasvakantie, binnen te halen. Mocht u er nog aan twijfelen ... Gitok is én blijft een solidaire school wiens hulp voor onze winnaars zeker een groot verschil zal maken.

Mr. Meire.

569 stemmen, exact 100 stemmen meer dan 569 stemmen, exact 100 stemmen meer dan

aangepast stemlokaal. We mogen dan ook met trots terugkijken op een geslaagde verkiezing en duimen met zijn allen dat we onze verko-zenen met een fors bedrag later dit schooljaar kunnen belonen. Die fondsen hopen we met een

Kinderdorpen is die grote en bekende organi-satie die met de nodige ervaring en expertise de kwetsbaarheid van (wees)kinderen over de

6

Wat kun je zoal met een grote bal, een plank met een buisje eronder, een fi ets met één wiel, even-wicht, behendigheid en diabolo’s? Laten zien dat je circustalent hebt, potverdorie! Goesting hebben, goed kijken en dan veel oefenen. Je verschiet ervan hoe snel we kunnen beginnen met een cir-cusschool op Gitok! Het lukt niet altijd direct, het brengt spanning mee, maar de doorzetters kunnen dan weer fi er zijn. Het ene leer je natuurlijk al beter dan het andere, dat is altijd zo. Hetzelfde telt voor de breakdance. Goesting hebben, goed kijken en dan veel oefenen. Het is toch iets moeilijker dan het lijkt, maar de ervaring blijft wel bij.

Tijdens de cultuurdag op school werd als afsluiter het djembé-spelen beoefend. Ritmisch spelen is niet voor iedereen zo eenvoudig. Maar door dit met een grote groep samen te doen, leerden we dit snel. Het begon allemaal zo eenvoudig mogelijk en op een toffe manier. Dan werd het steeds een beetje moeilijker en soms ook wel een tikkeltje (te) snel. Zo met velen samen spelen geeft wel een boost. Je voelt de energie in de groep en in jezelf. Dit is zeker voor herhaling vatbaar!

De eerstejaars technisch gingen tijdens de cul-tuurdag in Antwerpen het Middelheim verkennen. In het park stonden verschillende beelden. Soms kon je de fi guur duidelijk herkennen, soms ook niet. Kunst noemen we dat. Of wat is kunst nu eigenlijk? Dat werd ons uitgelegd door enkele gidsen van het Middelheimpark. Zo goed zelfs dat we daarna in het atelier onze eigen kunst konden maken en laten bewonderen.

Wat kun je zoal met een grote bal, een plank met

De eerstejaars beroeps trokken dan weer naar de haven. Met zijn allen de bus op en weg-wezen naar Antwerpen. In de

haven deed de koude wind ons naar mutsen en handschoenen grijpen. We kregen een haven-rondvaart en intussen vertelde de gids over het leven en het werk in de haven.

Er is veel veranderd tegen vroeger. Vele ma-chines maken het werk nu lichter en veiliger. Nadien hebben we het Sint-Annekestrand op Linkeroever verkend en een tocht gemaakt door de voetgangerstunnel. Die is best wel lang. Weer een ervaring om niet te vergeten.

OPGELET: In de buurt van de school hebben we vreemde fi guren zien ronddwalen. Aan het uiter-lijk te zien, komen ze niet uit de buurt. Er schijnt geen veiligheidsprobleem te zijn. Hebt u meer informatie, gelieve dan het leerlingensecretariaat van de school te verwittigen.

Er is veel veranderd tegen vroeger. Vele ma-

Op 25 november had 5 TBH een leerrijke uitstap naar de Artesis Hogeschool op de Paardenmarkt in Antwerpen. Het doel van deze uitstap was kennis maken met de eigenschappen en toepas-singen van beton.Eerst kregen we een theoretisch woordje uitleg waarbij onder andere de watercementfactor ver-der werd toegelicht. Aan de hand van deze factor moesten we de hoeveelheden van de bestanddelen van beton berekenen.

Na deze inleiding begon het praktische werk, namelijk zelf beton maken met behulp van de be-rekeningen. Het gefabriceerde beton werd nadien gebruikt als basis voor enkele proeven, waarin het verschil werd getoond tussen twee staaltjes beton met elk een andere watercementfactor.Deze leerrijke voormiddag werd afgesloten met het bekijken van verschillende bouwstijlen tijdens een stadswandeling naar het Museum Aan de Stroom en het Sint-Felixpakhuis.

Gillian Lembrechts, leerling 5 TBH

December 20107

Op vrijdag 1 oktober was er op Gitok 1 heel wat te beleven voor onze eerstejaars.

Er werd een toneelstuk gebracht over pesten op school en het moet gezegd: onze leerlingen waren erg onder de indruk. Het was een interactief stuk waarin ze zelf een mogelijk einde mochten bepalen en waarin hun daden ook zichtbare gevolgen hadden. Dit is toch heel anders als je er zelf tussenzit hé mannen!Na een toch wel confronterende verwerking met de acteurs maakten ze nog een creatieve slogan en dan was het tijd om te gaan eten.

Niet getreuzeld want om 13.00 uur vertrokken we dan met de trein naar Antwerpen. Daar gingen we op zoek naar de verschillende culturen die in deze stad samenleven. We vergaapten ons aan de nieuwe, prachtige Chinese poort aan de Chinese wijk, de vele prachtige kleuren en de vreemde producten in de Sun-Wah supermarkt. Jongens, eten ze dit echt?

In de Joodse wijk was het erg rustig, het was een Joodse feestdag maar gelukkig konden een paar klassen deze mensen wel, helemaal opgekleed, uit de synagoge zien komen. Indrukwekkend! En wat zijn er veel verschillende restaurants in Antwerpen. Je kan er in de hele wereld gaan eten. Tof zeg!

Tijdens de treinrit terug naar het bekende Kalmthout werd er nog heel wat nagepraat over deze speciale dag. We hebben weer heel wat bijgeleerd vandaag.

Enkele uitspraken van leerlingen over onze uitstap naar Antwerpen

De orthodoxe Joden dra-gen van die lange donkere kleren en hebben pijpen-krullen in hun haar. Er zijn Joden die je niet ziet. Het zijn moderne Joden. (Lander Vermeiren) 1 AB

Zaterdag is de sabbat dan mogen de Joden niets doen! (Kilian Roeykens)

Bij de Chinezen is wit de kleur van de dood. 8 is het geluksgetal. Dus als ze een nieuwe auto kopen vragen ze of ze een nummer-plaat met een 8 mogen hebben. (Robbe Kenis)

Als het Loofhuttenfeest is bij de Joden , kopen ze bamboestokken. Daarvan maken ze een hut.Een mezoeza is een kistje dat bij de Joden aan de deur hangt. (Jens Van den Elsacker) 1 AD

Afrikanen eten vooral gedroogd vlees. (Thomas De Jonckheer)

Afrikanen gebruiken veel haarproducten om hun haar te laten ont-krullen. Ze maken ook chips van bananen. (Seppe Van Looveren)

Ze wilden in de straat van de Chi-nezen een grote poort met een

draak erop maken. Maar het ging niet

door omdat de draden van de tram in de weg stonden. (Jens Raats)

I. Cantraine & I. Spooren

15/11/2010 – 19/11/2010

Die ochtend werden er megagrote valiezen, koffers en rug-zakken aangesleept. De mama’s pinkten een traantje weg en wij waren weer klaar voor de jaarlijkse expeditie naar Sy.Er was een fl inke dubbeldekbus met aanhangwagen nodig om ons te vervoeren. We zouden 2,5 uur onderweg zijn. Gelukkig zorgde mijnheer Costermans voor een ‘superfi lm’ om de tijd te doden en weigerde de chauffeur zijn GPS te volgen wat ons een extra ritje van een half uur opleverde.Eenmaal aangekomen troffen we een sfeervol gebouw aan met heel veel krakende vloeren en trap-pen. De kamerverdeling kenden we al van thuis, dus stonden we snel klaar om in actie te schieten.

Onze eerste activiteit was rotsklimmen. Onder de kundige leiding van Wim en zijn hond Jef klauterden we de steile rotswand op. Sommigen slaagden er zelfs in om de vijf klimparkoersen af te leggen. Van al dat geklim hadden we ondertussen flink honger gekregen. Nu maar hopen dat de kok zijn stiel kent. En ja, de mens kon koken. Pasta met cordon bleu en een lekker sausje, dat smaakte!

Nu de batterijen terug opgeladen waren, stonden we klaar voor de oriëntatietocht. Een stafkaart, enkele foto’s en een wegbeschrijving waren onze wapens. Eerst ging het vlot. Zelfs op dit on-bekende terrein en in het stikkedonker vonden we al de referentiepunten. Maar toen moesten we volgens de routebeschrijving de wei recht oversteken. Hier liep het mis. Voor we het wisten ploeterden we kniediep in de modder. Een enkeling verspeelde zijn schoenen, de ander zat ho-peloos weggezakt in de modder en enkele wakkere burgers gebruikten de voederbakken van de dieren om het modderbad te overbruggen. Jammer dat ook de boer wakker was en hierop stond te kijken… Gelukkig hadden we mevrouw Francken bij om alles uit te leggen.In ieder geval zaten we te laat in bed en hebben we die nacht fl ink slaapkes gedaan.

Na een stevig ontbijt waren we weer helemaal klaar voor het touwenparcours. In een mum van tijd bungelden we meters boven de grond tussen de touwen en beleefden we zelfs een echte fi le. We moesten behalve over wiebelende trapezes, schommelende balken en lussen, ook door olievaten kruipen. Als ingeblikte worstjes zaten, lagen en hingen we te wachten op de volgende overstap. Echt een ‘top’moment.

We hadden zo goed ons best gedaan dat de monitoren besloten om een stevige avonturenwande-ling te maken door een droge rivierbedding. De hevige neerslag van de laatste weken was ook in de Ardennen niet onopgemerkt voorbij gegaan. Droog was dus een relatieve zaak.Wim en Jefke zetten er fl ink de pas in. We stapten en klommen van rots naar rots voorzichtig langs het water. Dat ging goed tot er ie- mand op het idee kwam dat door het water stappen korter was. Ook de sprong naar de overkant van de rivier liep goed tot aan de fotoshoot. Is er een mooiere actiefoto denkbaar dan een foto van een landing midden in de rivier? Nee dus! Onze ingebouwde baro- meter begon al wat nattigheid te voelen en bij de volgende hindernis was het raak. Door een (on)gelukkige schuiver ging de eerste plat te water. Dat verdiende navolging. Het ene ‘bom-meke’ na het ander ging te water. Letterlijk en fi guurlijk ‘cool’. De redactie wil wel even vermelden dat er twee leerkrachten door hun klasgenoten over de hindernis werden gedragen…watjes!Ziepenat, koud en hongerig waren we bij onze thuiskomst. Blij dat we waren met die warme douche, droge kleren en…FRIETEN!!! Op deze manier wilden we hier nog wel even blijven. Morgen speleo en death ride.

Voor de speleo terug even ons regenbroekje aan, helmpje op en een zaklamp mee. Als voorbereiding moesten we onze snuiten met modder insmeren ‘tegen de muggen’. Een zeer oude remedie die werkt! Geen mug gezien in die grot. Plat op onze buik door het water in de grot, door onmogelijke kleine rotsopeningen klimmen, echt wel showkes. Terug buiten zagen we eruit als de verschrikkelijke modderman.

En dan de death ride. Super gewoon! Met een rotvaart van een torenhoge rots, los over de Ourthe. Hier waren we voor gekomen. Supertof maar veel te kort. Voor we het goed en wel beseften stonden we weer gepakt en gezakt in een klein stationneke, terug naar huis.

Een superdriedaagse! Verslag 2IWB - 2BHA - 2BHB; verslaggever L. Cassiers.

zorgde mijnheer Costermans voor een ‘superfi lm’ om de tijd te doden en weigerde de chauffeur zorgde mijnheer Costermans voor een ‘superfi lm’ om de tijd te doden en weigerde de chauffeur

een (on)gelukkige schuiver ging de eerste plat te water. Dat verdiende navolging. Het ene ‘bom-een (on)gelukkige schuiver ging de eerste plat te water. Dat verdiende navolging. Het ene ‘bom-

De reis rond de wereld was dan wel een onderdeel van de omnisport, maar toch was het keitof voor Kevin Leysen, Jari en andere deelnemers. In de turnzaal bleek de Gitok sportdag sportief, spannend en ontspannend zoals een sportdag moet zijn! Bij deze sportdag hoorden ook matchbal en superleuke superbal, aangename herinneringen ondanks het slechte weer buiten.

D e t a f e l -t enn i s se r s sportten ook in de school zelf. Som-migen speel-den als vol-leerde snelle jongens en

anderen ...? Die ze zagen vliegen, maar veel te laat. Alle begin is natuurlijk moeilijk. Daarna wende het wel en zagen we de talenten groeien.Op dezelfde donderdag 5 november reden klasgeno-ten van 1BA naar een subtropisch zwembad. Dit jaar stopte de bus in “Vossemeren” te Lommel. We zagen er onder andere Roy met zijn vrienden Thibaut, Levy, Seppe Danckers, en ah ja Sam Van der Staay met Rinaldo, Jenthe, Toby hun gangen gaan. Wat vonden zij nu bijzonder leuk? “De vrijheid om er gewoon rond te kunnen lopen samen met je vrienden”. In de wildwaterbaan waren ze met een hele groep gezellig aan het zingen van “Waar is dat feestje? ... Hier is dat feestje!” Volop feest dus!

Robbe Bastiaensen (1AC) werd dit jaar kampioen bij de 85cc-debutanten. Dit resultaat behaalde hij reeds in zijn eerste jaar bij deze categorie, wat toch wel knap is. Robbe rijdt eveneens in een Waalse jeugdbond en ook daar kwam hij met een verdiende 2de plaats aan de eindmeet.

Vanuit een bekend thuisfront de stap zet-ten om dan te fi etsen, te bussen, te treinen naar een volgend hoofdstuk in je leven. Alle ingrediënten za-

ten er in om naar de nieuwe toekomst uit te kijken. Jongeren met dezelfde gevoelens, dezelfde vragen, dezelfde verwachtingen. We hebben er op die onthaaldagen heel veel ontspannen zien lachen en vonden dat het goed was.

Vanuit een bekend thuisfront de stap zet-thuisfront de stap zet-ten om dan te fi etsen, ten om dan te fi etsen, te bussen, te treinen naar een volgend hoofdstuk in je leven. Alle ingrediënten za-Alle ingrediënten za-

Ook een deel van de leerlingen van 1AE trok naar het subtropische zwemparadijs. De wildwaterbaan was superleuk en megasnel, net zoals de brede glijbaan. Ze konden er ook snorkelen (jaja) en zagen zodoende allerlei vissen onder water. Die zaten weliswaar (in aquaria) achter glas. Er zat zelfs een haai tussen.De “berenput” was enkel voor echte Gitokberen (dus ook voor meneer Bauwens). Dit kleine bui-ten - “zwembad” was echt wel berekoud want onverwarmd.

Bij het muurklimmen moesten Sören en Björn leren vertrouwen hebben in elkaar want ze hingen aan elkaar met een levenslijn. Ze begonnen eraan met een klein hartje. De eerste maal liet Sören Björn een beetje te snel zakken …een pijnlijke zaak. Maar vanaf toen ging het alsmaar beter.

In 1AE zitten er ook echte voetbaltalenten. Zo heeft Arnaut 2 strafschoppen gestopt (de volgende Michel Preud’homme) en leidde kapitein Gilles al-les in goede banen. Ook Mitch wist te scoren. Het zaalvoetbal was veel te kort volgens hen.

Kortom: het was weer een leuke dag.

Pascale Vleugels

jongens en anderen ...? Die ze zagen vliegen, maar veel te laat.

Een bos is zo veelzijdig! Het herbergt een schat aan leven van planten en dieren, wat best boeiend is. Het is ook een fi lter tegen onzuivere stoffen waarbij het de zuivere zuurstof terug de lucht in laat. Vooral in de herfst kunnen we dan bovendien nog genieten van kastanjes, beukennootjes, hazelnoten en voor de kenners paddenstoelen. Jeugdbewegingen zoals scouts, Chiro weten ook best de mogelijkheden van een bos te gebruiken voor hun activiteiten.

In de week van het bos waren onze leerlingen van 1A en 1B op stap in de schoolomgeving. Spelenderwijs herontdekten zij de leuke kanten aan de natuur. In bomen klimmen was er zo eentje van. Blijkbaar zit het nog in onze genen. Maar ook aandacht voor de natuur in zijn geheel en soms fi jne details: hoe zit het eigenlijk met die rare paddenstoelen. De rode vliegenzwam blijft toch nog de mooiste. Tussendoor nog wat ravotten en dan weer zien op tijd in de school te raken. Leuk én leerzaam.

De week van het bos

Dit is geen alledaagse titel. Een korte uitleg: Dinsdag 5 oktober gingen de leerlingen van heel de eerste graad naar een theatervoorstelling. Te voet naar de Zonnedauw en terug was voor een aantal eerstejaars al een verkenning van de omgeving. Het toneel zelf was opgebouwd rond de thema’s zakgeld, gokken, schulden, cyberpesten. Zonder dat je het eerst zo aanvoelde kwam je in een detectiveverhaal met een verrassend einde. De hoofdfi guur speelde een heel andere rol dan we dachten en verborg haar eigen geheim. Het waren zo’n goede acteerprestaties dat de tijd voorbij vloog. Dit was cultuur op zijn best en heel toegankelijk. We kijken uit naar meer.

Diezelfde dag was het de “Internationale dag van de leerkracht”. En mijnheer Mous, directeur van de eerste graad had de leerkrachten getrakteerd op een gezonde versnapering in de leerkrachtenkamer. Al-lerlei soorten fruit werden door bereidwillige medewerkers geschikt en uitgestald.

Maar een leerkrachtendag is meer dan alleen dat. Het laat ons eens stilstaan bij de belangrijke taak van het onderwijs. Onderwijs zorgt ervoor dat zoveel mogelijk mensenrechten worden behaald. Onderwijs is een hefboom om mensen die economisch en sociaal minder begoed zijn een betere toekomst te geven, wat telt voor alle mensen natuurlijk. Het heeft tot doel mensen uit de armoede te houden of te halen door een goede vorming en ontplooiing van de eigen talenten, het gezond kritisch openstaan van de geest voor de wereld rondom ons. Onderwijs is essentieel om kinderen te beschermen tegen allerlei uitbuiting, gevaarlijk werk. Onderwijs doet ook vrouwen opkomen voor zichzelf, actief deelnemen aan de samenleving. Onderwijs brengt mensen de waarde van democratie en milieuaanpak bij. Kortom, het onderwijs is een van de beste inves-teringen die een overheid kan doen.