http://www.tangali.net

Publicatie 120

Alhaaj Mohamed Juzoef Tangali Qadri

Copyright © M.J. TangaliAmsterdam, 15 augustus 2008

1e drukUitgever: Stichting Noorani Islamic Research Institute

E-mail: info@tangali.netWebsite: www.tangali.net

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaargemaakt door druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijzedan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uit-gever.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means without written permissionfrom the publisher.

Imam Abu Hanifah en de atheïst

Vooraf

Lang geleden in de stad van Bagdad, was er een islamitischrijk. Aan de ene kant van de rivier de Tigris stonden deKoninklijke paleizen en aan de andere kant was de stad. Demoesliems werden bijeengebracht in het Koninklijk Paleistoen een Atheïst hen benaderde. De atheïst zei tegen hen:“Ik geloof niet in God, er kan geen God bestaan, je kuntHem niet horen of zien, je verspilt je tijd! Breng me bij uwbeste debater en ik zal deze kwestie met hem discussiëren.”

De beste debater op dat moment was Imam Abu Hanifah(radi Allaho anho). Een boodschapper onder de moesliemswerd gestuurd naar de stad, die aan de andere kant van derivier de Tigris was, waar Imam Abu Hanifah (radi Allahoanho) was, om hem te vertellen over de atheïst die op hemwachtte. Bij de oever van de rivier de Tigris vertelde deboodschapper aan Imam Abu Hanifah (radi Allaho anho): “OImam Abu Hanifah, een atheïst wacht op u, om met u tedebatteren, kom!” Imam Abu Hanifah (radi Allaho anho)vertelde de boodschapper dat hij zou komen.

De boodschapper ging over de rivier de Tigris terug naar deKoninklijke paleizen, waar iedereen met inbegrip van deatheïst op de komst van Imam Abu Hanifa (radi Allaho anho)wachtten. Het was al een uur verder na zonsondergang,

maar Imam Abu Hanifa (radi Allaho anho) was nog steedsniet aangekomen. Nog een uur ging wachtend voorbij,maar nog steeds was er geen teken van hem te bespeuren.De moesliems begonnen zenuwachtig te worden en be-zorgd over zijn late aankomst. Ze wilden niet dat de atheïstzou denken, dat ze bang waren om hem te debatteren, maarze wilden niet de uitdaging zelf aan, omdat Imam AbuHanifah (radi Allaho anho) de beste debater onder demoesliems was. Nog een uur ging voorbij en plotselingbegon de atheïst te lachen en zei: “Uw beste debater is bang!Hij weet dat hij fout is, is hij te bang om te komen en met mijte discussiëren. Ik garandeer dat hij vandaag niet zal komenopdagen.”

De moesliems werden angstiger en uiteindelijk was hetvoorbij middernacht en de atheïst had een glimlach op zijngezicht. De klok tikte door en eindelijk was Imam AbuHanifah (radi Allaho anho) aangekomen. De moesliems in-formeerden naar de reden van zijn te late aankomst: “OAbu Hanifah, een boodschapper werd uren geleden naar ugestuurd en u komt nu, leg ons uw vertraging uit.”

De boot

am Abu Hanifah (radi Allaho anho) verontschuldigde zichvoor zijn te late aankomst en begon uitleg te geven van dereden, terwijl de atheïst naar zijn verhaal luisterde: “Toende boodschapper de boodschap voor mij had gebracht,

begon ik mijn weg te bannen naar de rivier de Tigris en bijhet bereiken van de oever van de rivier besefte ik dat ergeen boot was om de rivier over te steken. Het was donkeren ik keek om me heen, er was nergens een boot noch waser een stuurman of een matroos om mij te helpen de rivierover te steken naar de Koninklijke paleizen. Ik bleef rondkijken voor een boot, want ik wilde niet dat de atheïst zoudenken dat ik wegrende en niet met hem wilde debatteren.Ik stond op de oever van de rivier op zoek naar een stuur-man of een boot toen iets mijn aandacht trok in het middenvan de rivier. Ik keek ernaar en tot mijn verbazing zag ikhouten planken op de rivierbodem. Ik was geschokt, ver-baasd, ik kon niet geloven wat ik zag. Kant en klare houtenplanken werden dreven naar de oppervlakte van de rivieren begonnen samen te voegen. Ze waren allemaal vandezelfde breedte en lengte, ik was verbaasd over wat ik zag.Ik bleef kijken naar het midden van de rivier, en toen zag ikspijkers komen van de rivierbedding. Ze positioneerdenzich op de boot en hielden de planken bij elkaar, zonder datze worden geslagen. Ik stond in verbazing en dacht bijmezelf: ‘O Allah, hoe kan dit gebeuren, houten planken aande rivierbedding die uit zichzelf naar boven drijven envervolgens spijkers die zich positioneren op de boot zonderte zijn geslagen?’ Ik kon niet begrijpen wat er voor mijnogen gebeurde.”

De atheïst luisterde ondertussen met een glimlach op zijngezicht. Imam Abu Hanifah (radi Allaho anho) vervolgde:

“Ik stond nog steeds op de oever van de rivier te kijken naarde houtenplanken en spijkers die de planken aaneengeslo-ten vasthielden. Ik kon zien dat het water door de gaten inhet hout binnenstroomde en plotseling zag ik een kit uit derivier tevoorschijn komen die de gaten begon af te dichtenwaarop ik dacht: ‘Ya Allah, hoe is dit mogelijk, hoe kan kitverschijnen en de gaten dichten zonder dat iemand er vante pas komt, en spijkers die verschijnen zonder dat iemandze heeft geslagen in de planken. Ik keek dichterbij en ik koneen boot voor mijn ogen tevoorschijn zie komen terwijl ikmet verbazing stond te kijken en aangeslagen was. Ineensverscheen een zeil en ik dacht bij mezelf: ‘Hoe is dit moge-lijk, een boot is voor mijn ogen uit zichzelf verschenen vanhoutenplank met spijkers, kit en nu een zeil, maar hoegebruik ik deze boot om de rivier over te steken naar deKoninklijke paleizen?’ Ik stond van verwondering te starentoen plotseling de boot begon te bewegen. Het kwam op meaf tegen de stroom in. Het bleef naast me drijven terwijl ikop de oever van de rivier stond en alsof het mij vertelde mein de boot te stappen. Ik stapte in de boot en het begon weerte bewegen. Er was geen stuurman of matroos aan boord ende boot begon te varen in de richting van de Koninklijkepaleizen. Ik kon niet begrijpen wat er gebeurde, en hoe dezeboot gevormd was en mij meenam naar mijn bestemmingtegen de stroming van de rivier in. De boot bereikte uitein-delijk de andere kant van de rivier de Tigris en ik stapte uit.Ik draaide me om en de boot was verdwenen, en dat is dereden waarom ik te laat ben.”

Op dat moment barste de atheïst in lachen uit en merkte op:“O Abu Hanifah, ik hoorde dat je de beste debater onder demoesliems bent, ik hoorde dat je de wijste, de meest goedgeïnformeerde onder uw mensen bent. Sinds uw aankomstvandaag, kan ik zeggen dat u geen van deze kwaliteitenbezit. U spreekt over een boot dat uit het niets verscheen,zonder door iemand te zijn gebouwd. Spijkers positionerenzichzelf zonder door iemand te zijn geslagen en kit spuit degaten dicht zonder dat iemand van pas is gekomen, de bootdie u naar uw bestemming bracht is zonder een stuurmanen tegen de stroom in gebeurd, u maakt uzelf met kinder-achtig gepraat belachelijk, ik zweer dat ik geen enkelewoord erover geloof!”

Imam Abu Hanifah (radi Allaho anho) wendde zich tot deatheïst en zei: “U hoeft geen woord van te geloven? U hoeftniet te geloven dat spijkers uit zichzelf kunnen verschijnen?U hoeft niet te geloven dat kit uit zichzelf kan spuiten in degaten? U hoeft niet te geloven dat een boot kan bewegenzonder een stuurman, dus u gelooft niet dat een boot kanverschijnen zonder een botenbouwer?”

De atheïst reageerde uitdagend: “Ja, kan geen woord vangeloven!”

Imam Abu Hanifah (radi Allaho anho) antwoordde: “Als uniet kunt geloven dat een boot ontstond zonder een boten-bouwer, dan is dit alleen maar een boot, hoe kunt u geloven

dat de hele wereld, het universum, de sterren, de oceanenen de planeten tot stand kwamen zonder een Schepper?”

De atheïst verbaasde zich over zijn antwoord, stond op envluchtte.

Bron: Boek "Geloof in Allah", Mohammed Hasan Al-Humusi, p.21-22