Zuchtend zet Suzan haar koffers neer. Daar staat ze dan, in haar gloednieuwe huis. Het is niet veel, maar meer heeft ze ook niet nodig. Ze kijkt eens goed rond en knikt tevreden. ‘Ik wen hier gauw genoeg aan.’

Ze loopt naar de boekenkast en pakt een boek, ze blaast het stof eraf en slaat het open. Ze ploft neer op een stoel en begint te lezen. Na een tijdje is Suzan het al weer zat, ze begint honger te krijgen.

Ze loopt naar de keuken en kijkt wat ze daar kan voorbereiden. Na even rond te hebben gekeken, maakt ze een kommetje havermoutpap voor zichzelf. Ze gaat aan tafel zitten en eet het kommetje rustig leeg, terwijl ze naar de geluiden om zich heen luistert.

Opeens hoort ze een stem. Ze zet haar kom op het aanrecht en loopt naar buiten. Er staat een man op de stoep. De man geeft haar een hand en stelt zich voor als Arthur. ‘Welkom in Laren. Wat leuk dat u hier bent komen wonen!’ Suzan glimlacht.

Na een tijdje te hebben gepraat, nemen ze alweer afscheid. Als Suzan zich omdraait, valt haar oog op de krant. Ze neemt de krant mee naar binnen en bladert het door. Suzan kijkt of ze een baan kan vinden.

Maar helaas, ze vindt niks interessants. Ze gooit de krant in de prullenbak en bedenkt wat ze nu zal doen. Ze besluit om lekker in bad te gaan. Terwijl ze het bad vol laat lopen, trekt ze haar kleren uit. Even later geniet ze van een heerlijk warm bad.

Na het bad, werpt ze een blik op de klok, het is pas negen uur. Maar ze is zó moe van het verhuizen, dat ze maar gaat slapen. Ze trekt haar pyjama aan en gaat in bed liggen. Nooit eerder is ze zo snel in slaap gevallen.

De volgende morgen wordt ze wakker van de fluitende vogels. Ze rekt zich uit, ze heeft heerlijk geslapen. Ze gaat naar de wc en wast haar handen. Ze maakt een stuk vruchtengebak, maar jammer genoeg brandt het aan.

Na haar ontbijt trekt ze haar gewone kleren aan en doet wat make-up op. Ze pakt buiten de krant van de stoep en kijkt weer of ze een baan kan vinden. Maar helaas, er staat weer geen interessante baan voor haar in. Ze gooit de krant in de prullenbak.

Ze besluit om te leren koken, want je kan niet leven op alleen verbrand vruchtengebak en havermoutpap. Ze pakt een kookboek uit de kast en begint te lezen.

Na een tijdje leren, heeft Suzan al drie nieuwe maaltijden geleerd. Ze bergt het boek op, zet wat koffie en maakt een tosti. Ze loopt naar de brievenbus, haalt de post eruit en betaalt de rekeningen.

Nadat ze de rekeningen betaald heeft, gaat ze even relaxen in bad. Ze geniet van het warme water over haar hele lichaam. Na het bad neemt ze nog een beker koffie, maakt een vuurtje in de open haard en gaat tv kijken.

Als de aftiteling van haar lievelingsserie in het beeld verschijnt, zet ze de tv uit. Ze gaat nog vlug naar de wc, schiet in haar pyjama en stapt in bed. Een kwartiertje later ligt ze in een diepe slaap.

De volgende morgen staat Suzan vroeg op. Ze wil iets doen vandaag, maar ze weet niet wat. Ze begint maar eens met een lekker ontbijtje; pannenkoeken! Daarna gaat ze naar de wc en trekt haar gewone kleren weer aan, ze doet wat make-up op en loopt naar buiten.

Ze ziet de postbode staan en begroet hem. ‘Goedemorgen!’, zegt ze vrolijk. ‘Hallo, mevrouw’, zegt hij. Ze kijkt in de brievenbus wat hij heeft achtergelaten. ‘O, rekeningen.’,zucht ze. Ze betaalt ze gelijk.

Ze loopt naar haar achtertuintje en gaat op het gras zitten. Ze blijft een paar minutenlang een beetje zitten dagdromen en ze kijkt naar de lucht. Na een tijdje gaat ze maar weer aan haar kookskills werken. Ze pakt het boek en ploft neer op de stoel.

Na een tijdje, begint het haar te vervelen en legt ze het boek weg. Ze zucht. Het is wel saai zo in haar eentje. Ze besluit om Arthur uit te nodigen. Gelukkig heeft Arthur zin om langs te komen, ze frist zich nog even wat op en hoort de bel al.

‘Hai, hoe is het? ,vraagt Suzan. ‘Goed hoor, met jou?’ ‘Prima, kom binnen!’ ,ze wijst naar de deur. Achter elkaar aan lopen ze naar binnen. ‘Ga zitten.’ zegt Suzan. ‘Wil je koffie?’ ‘Ja, lekker.’ antwoordt Arthur instemmend.

Suzan zet koffie en ondertussen maakt ze wat te eten. ‘Waarom ben je eigenlijk in deze stad komen wonen? Er is hier bijna niemand.’ vraagt Arthur. Suzan zucht. Ze zet de koffie en de tosti’s op tafel en aarzelend begint ze te vertellen.

‘Nou…mijn jeugd was niet zo fijn. Ik woonde in een grote stad. Ik had verschrikkelijke ouders, ze sloegen mij en ze trokken mijn broertje altijd voor. Voor de buitenwereld leken mijn ouders, mijn broertje en ik, het perfecte gezinnetje. Maar het was juist het tegendeel.’

Ze probeert haar tranen tegen te houden. ‘Ik was het zat en ben uiteindelijk weggelopen. Ik zocht een rustig plekje en dat heb ik hier gevonden. Ik wil die mensen nooit meer zien!’

‘O, wat rot voor je!’ reageert Arthur meelevend. Suzan glimlacht. ‘Ik wil er niet meer aan denken, ik ben hier een nieuw leven ingestapt en ik hoop hier een gelukkig leven op te bouwen, met een man en kinderen.’

‘Misschien is een 10G. dan een goed idee.’ zegt Arthur. ‘Een 10 watte?’ vraagt Susan. ‘Een 10g., 10 generaties.’ ‘En wat houdt dat in?’ vraagt Susan. ‘Nou dan begin je met één persoon, jij dus in dit geval, je moet dan een man vinden en dan tenminste één kind krijgen, dat kind moet dan weer een man of vrouw vinden en tenminste één kind krijgen en dat dan 10 keer.’ antwoord Arthur.

’Maar je moet wel in het zelfde huis blijven wonen.’ ‘Klinkt interessant.’ zegt Susan. ‘Hier is een boek met regels, lees dat maar eens rustig door voordat je een besluit neemt.’ zegt Arthur. ‘O en hier een contract, die moet je tekenen als je de 10G. aangaat.’ ‘Dank je.’ zegt Suzan. ‘Maar waarom heb jij eigenlijk een boek en een contract bij je?’ vraagt ze terwijl ze het boek doorbladert.

‘Nou, het is mijn werk om er voor te zorgen dat andere mensen challenges aangaan.’ zegt Arthur. ‘Is dat niet een beetje een vreemde baan?’ vraagt Suzan. ‘Het maakt mij niet uit, ik vind het leuk om te doen, maar ik heb nog andere dingen te doen, dus ik ga, doei!’ ‘O, doei.’ stamelt Suzan.

Nadat Suzan Arthur heeft uitgezwaaid, loopt ze weer naar binnen. Ze ploft neer op de bank en denkt eens goed na over wat Arthur nou heeft gezegd. Ze besluit om eerst de regels door te lezen. En het contract te bekijken.

Als ze alle regels heeft gelezen en gekeken heeft of het contract waterdicht is, besluit ze om de 10G. te doen. Ze kijkt op de klok en schrikt. Het is al twaalf uur, morgen belt ze Arthur op. Ze gaat nog gauw naar de wc, trekt haar pyjama aan en springt in bed. Met een goed gevoel valt ze in slaap.

De volgende morgen wordt Suzan vrolijk wakker. Ze kleedt zich om en gaat ontbijten. Na het ontbijt ondertekent ze het contract en belt Arthur. ‘Ik neem de 10G aan.’ zegt ze zonder ook maar één twijfel. ‘Fijn! De taxi komt er zo aan om je te halen.’ ‘Welke taxi, waarheen?’ vraagt Suzan. ‘Dat staat in het contract, je ziet het vanzelf wel. Pak nou maar je koffers in, want over een paar minuten is hij er al.’ zegt Arthur. ‘Maar w…’ Te laat, Arthur heeft al opgehangen.

Met een zucht legt Suzan de telefoon neer. ‘Ik heb het contract toch goed bekeken? Nou ja, het zal wel goed zijn.’ Ze loopt naar haar slaapkamer om haar spulletjes in te pakken. Met haar koffers gaat ze op de bank zitten. Een paar minuten later hoort ze een claxon, dat zal vast de taxi zijn!

‘Goedemorgen.’ zegt de taxichauffeur vrolijk. ‘Goedemorgen.’ antwoordt ze. Ze stapt in en legt haar koffers op de stoel naast zich. Langzaam rijden ze de straat uit, naar een onbekende bestemming.

Na een halfuurtje rijden, stopt de taxi bij een klein huisje. Suzan stapt uit en kijkt om zich heen. Waar zou ze zijn? Ze loopt naar het huisje, toe, ze ziet dat er een briefje op de deur hangt.Lieve Suzan,Dit is je nieuwe huis, hier moet je beginnen met je 10G.Groetjes Arthur.

Tot de volgende update!<3