Gen. 18,1-10 — "Over een jaar kom ik weer bij u terug..."In die dagen verscheen de Heer aan Abraham bij de eik van Mamre, terwijl hij op het heetst van de dag bij de ingang van zijn tent zat. Hij sloeg zijn ogen op en zag plotseling drie mannen voor zich staan. Meteen liep hij van de ingang van zijn tent naar hen toe. Hij boog diep voor hen en zei: “Wees zo welwillend, heer, uw dienaar niet voorbij te gaan. Ik zal water brengen; was uw voeten en rust hier onder de boom. Ik zal brood voor u halen om u te sterken voor uw verdere reis; gij zijt niet voor niets bij uw dienaar langs gekomen.” Zij zeiden: “Heel graag.” Abraham ging haastig de tent in naar Sara en zei: “Neem gauw drie maten fijn meel, kneed het en bak er koeken van.” Daarna liep Abraham naar de kudde, zocht een lekker mals kalf uit en gaf het aan zijn knecht om het snel klaar te maken. Toen bracht hij hun kaas en melk, en het kalf dat hij had laten toebereiden, en zette hun dat alles voor. Terwijl zij aten, bleef hij bij hen staan, onder de boom. Toen vroegen ze hem: “Waar is Sara, uw vrouw?” Abraham antwoordde: “Daar in de tent.” Toen zei de bezoeker: “Over een jaar kom ik weer bij u terug; dan zal Sara, uw vrouw een zoon. hebben.”

Kol. 1,24-28 — "Allen, zonder onderscheid..."Broeders en zusters, ik verheug mij dat ik voor u mag lijden, en in mijn lijdend lichaam aanvullen wat nog ontbreekt aan de beproevingen van de Christus, ten bate van zijn lichaam dat de kerk is. Ik ben haar dienaar geworden krachtens de opdracht, die God mij gegeven heeft; namelijk om u het woord Gods te brengen in heel zijn volheid: om het geheim te verkondigen dat verborgen was voor alle eeuwen en alle generaties, maar dat nu is geopenbaard aan zijn gelovigen. Hen heeft God bekend willen maken hoe machtig en hoe wonderbaar dit geheim is onder de heidenvolken. En dit geheim bestaat hierin: “Christus in u” en ook: “hoop op de eeuwige heerlijkheid”. Hem verkondigen wij dus, wanneer wij allen, zonder onderscheid, vermanen en onderrichten met alle wijsheid, die ons gegeven is om ook allen, zonder onderscheid, in Christus tot volmaaktheid te brengen.

Lc. 10,38-42 — "Maria heeft het beste deel gekozen"In die tijd kwam Jezus in een dorp, en een vrouw die Marta heette, ontving Hem in haar woning. Ze had een zuster, Maria die - gezeten aan de voeten van de Heer - luisterde naar zijn woorden. Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: “Heer, laat het u onverschillig dat mijn zuster mij alleen laat bedienen? Zeg haar dan, dat ze mij moet helpen.” De Heer gaf haar ten antwoord: “Marta, Marta, wat maak je je bezorgd en druk over veel dingen. Slechts één ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen en het zal haar niet ontnomen worden.”

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.be16de zondag door het jaar – C-jaar 2016

"Zorgen en luisteren" 

Gen. 18,1-10  -  Kol. 1,24-28  -  Lc. 10,38-42

Preek van de week"Zorgen en luisteren"

Vele evangelieverhalen zijn zwart-wit gekleurd. Ze laten een schril contrast zien. Een verschil van dag en nacht . De bedoeling is duidelijk. De evangelist wil iets dik in de verf zetten. Dat is nu ook weer het geval. We moeten dan wel de eerste zin goed lezen. Er staat: “op hun tocht” of “op hun reis”. 'Hun', dat gaat om 'Jezus en de twaalf'. Ze kwamen dus met dertien binnenvallen in het huis van Martha. Als je iets weet van oosterse gastvrijheid dan kan dit tellen! Dan is Martha inderdaad heel druk in de weer. En haar zus Maria zit met de handen in de schoot aan de voeten van Jezus te luisteren. Het contrast is groot. Het protest van Martha ligt ook in onze mond. En de reactie van Jezus vinden we op zijn minst onredelijk. Hij had Maria moeten aanmanen een hand toe te steken. Maar neen, hij vindt dat ze nog gelijk heeft ook! Zij heeft 'het beste deel gekozen, …het enige wat noodzakelijk is!' Eens te meer is ook dit evangelie choquerend. Het daagt ons uit. Het roept op tot discussie. Er zijn dan ook hele boeken over geschreven! Eigenlijk is de kern, of de pointe, zoals men dat noemt, duidelijk. Het 'enig noodzakelijke' en het 'beste deel', dat is luisteren naar het woord van Jezus Christus. Voor de evangelist Lucas en voor de gelovige christenen is het woord van Jezus Gods woord. Jezus spreekt namens God. Daar gaat dus niets boven. Maar wij mensen hebben het druk. We hebben geen tijd om dat woord te beluisteren. We zijn bezig met allerlei materiële praktische dingen. We hebben zorgen tot over onze oren. Niet alleen zakelijke zorgen of financiële of commerciële. Maar ook zorgen en drukte omwille van de zgn. naastenliefde. Om kinderen, om het gezin, zieken, gehandicapten, ouderen, of zelfs alleen maar onverwachte gasten te bedienen. Een levensnoodzakelijke drukte. En dikwijls een drukte uit belangeloze onbaatzuchtige liefde. Het is precies het evangelie dat Godsliefde en naastenliefde op één lijn zet. Men kan God niet beminnen en de naaste voorbijzien. En er staat: ”Wat je aan de minste der mensen doet heb je aan Mij gedaan”.Het is dus niet kiezen tussen Martha of Maria. Tussen bidden of werken. Tussen actie of contemplatie. Het is niet ‘of-of’ maar wèl ‘en-en’. Jezus zegt niet tot Martha dat ze moet ophouden met bedienen. Hij heeft het erover dat ze zich zo 'druk' maakt. Voor haar is het bezoek belangrijker dan de bezoeker. Voor Maria is Jezus de schenker. Martha wil zelf de schenkende zijn. Maar de echte gastvrijheid laat de ander toe in mijn eigen leefwereld. Ik stel mezelf, mijn huis, open voor het hart van de ander. Ik wil vooral luisteren. Als de ander dit ook toelaat is er wederzijdse gastvrijheid en weet men niet meer wie bij wie te gast is. Dan is er echte ‘ont-moeting’ waarbij het 'moeten' wegvalt en waarbij men zich wederzijds vrij ongedwongen aan elkaar geeft. Woord en daad, zorgen en luisteren gaan dan samen. Het is dan een wederzijds geven en ontvangen waarbij het ene niet belangrijker is dan het andere. Wederzijds geven en ontvangen, is dat niet het wezen van de liefde? Als je de hele dag voor je kinderen gezorgd hebt vinden ze dat vanzelfsprekend. Maar ze vinden het zalig als je nog wat tijd maakt om aan bed naar hun verhalen te luisteren. Is het niet de klacht van zovele vrouwen over hun hard werkende man dat hij geen tijd maakt om naar hen te luisteren? Hoe dikwijls horen we niet dat zieken zeggen dat het verplegend personeel zich uitslooft en het heel goed 'doet' maar geen paar minuutjes heeft om eens te luisteren naar wat er in hen omgaat aan angst en onzekerheid? Wat Martha verweten wordt is die drukte die ons opvreet. Die ons opjaagt en ons zodanig beneemt dat de ander geen aandacht krijgt. Ja,… zoals men het zo juist zegt, 'in de kou blijft'. Warme liefde mist. Die 'warmte' is de ervaring van 'ik mag er zijn', 'ik mag zijn wie ik ben', 'ik ben belangrijk voor iemand', 'ik ben iemand voor iemand'. Door die luisterende ontvankelijkheid voor de ander kom je op het spoor van die uniciteit, van het wonder ,het geheim van de ander. Van zijn of haar

levensmysterie. Er is vertrouwensvolle overgave. Geloof in de ander als mysterie van God. Vroom uitgedrukt: als 'kind van God'. Als we Martha’s worden met een Maria-hart kan werken en bidden samen gaan. Dan is de actieve zorg geen hinder voor die verbondenheid met het mysterie van mijn en andermans leven. Dan kan je ook in dankbaarheid en lofprijzing uitdrukkelijk bidden tot God die we de 'algoede' noemen, de 'Liefde', want dan heb je die mysterieuze God ervaren in het wonder van de mensenliefde. Als het dan gaat over ons geloofsleven kunnen we Martha en Maria zien als twee wijzen van geloven. Ze wonen in hetzelfde huis. Ze leven in ieder mens. Ze horen bij elkaar. Ze zijn van alle tijden. Martha is dan de behoedster van het actieve geloof. Bij alle drukte en ook in alle ellende houdt ze het geloof overeind. Maria luistert naar het nieuwe. Naar de altijd nieuwe kansen die God aan mensen geeft. Geloven kan niet bestaan zonder Martha’s, vrouwen of mannen die met taaie volharding doorgaan met de dingen die gedaan moeten worden, naar ieders verantwoordelijkheid, thuis en in de parochies of andere gemeenschappen. Maar het geloofsleven zal de vurige vonk van het leven missen als er geen mensen zijn die als Maria durven zien met nieuwe ogen, durven luisteren naar wat nog niemand hoorde, durven doen wat nog niemand deed. Gezegend de mensen, de gelovigen, die elkaar aanvullen, corrigeren en helpen! Gezegend zij die op die manier 'het beste deel', 'het enig noodzakelijke' vinden bij en met en door elkaar, samen voor God.

@preekvdw.