091124_Kees-Marcelis
1
Kees Marcelis in zijn Arnhemse studio op een zelfontworpen bank. Hij wil zowel architect als interieurontwerper zijn. Foto: Rob Voss Kees Marcelis ontwerpt zowel interieur als buitenkant gebouw Paul Baeten ............................................................ Arnhem ............................................................... De prijzen die Kees Marcelis (49) tot nu toe won, kreeg hij altijd voor zijn interieurontwerpen. Maar met het binnenslepen van de jong- ste trofee, de Architectuurprijs Achterhoek 2009, wordt de Arn- hemse vormgever nu ook gelau- werd voor het ontwerp van de bui- tenkant van een gebouw. Deze prijs kreeg Marcelis voor de nieuw- bouw van een paviljoen en een showroom van bakstenenfabri- kant Daas. Voor de van oorsprong interi- eurontwerper Marcelis is het niet minder dan een doorbraak: ‘Ook al is dit een regionale prijs, voor mij is dit mijn grootste onder- scheiding tot nu toe. Dit is waar ik al die jaren naartoe heb gewerkt: dat ik het complete ontwerp kan maken voor een gebouw, binnen en buiten.’ Het had ook heel anders kun- nen lopen. Marcelis gold de afgelo- pen jaren als een rijzende ster in de wereld van de interieurarchitec- tuur. Zeker na zijn nominatie voor de Dutch Design Award 2004 en vooral na het winnen van de Bad- kamer Award 2006 werd ‘laatbloei- er’ Marcelis, die pas op zijn 30ste definitief besloot voor dit vak te kiezen, de lieveling van de interi- eurbladen en lifestylemagazines. De opdrachten voor zijn in Arn- hem gevestigde studio stroomden steeds makkelijker binnen. Er was veel ‘nieuw geld’ beschikbaar bij bedrijven en particulieren die graag een interieurontwerp van zijn hand wilden hebben. Hier en daar werd hij al voorzichtig be- stempeld als de ‘Jan des Bouvrie’ van Oost-Nederland. ‘Ik ga mezelf niet vergelijken met andere namen in het vak, maar er schuilt wel een gevaar in dat je na zo’n succes vooral ge- vraagd wordt om je naamsbekend- heid, dat je uitgroeit tot een soort icoon of merk. En dat wil ik abso- luut niet, ik wil niet dat opdracht- gevers tevoren precies weten wat voor een ontwerp ze gaan krijgen. Ik heb geen zin om een succesvol trucje steeds weer te herhalen. Commercieel is dat misschien wel aantrekkelijk, maar als creatief ontwerper niet.’ Drie jaar geleden kreeg Kees Marcelis grote twijfels over de toe- komst van zijn, inmiddels tot acht medewerkers uitgegroeide ont- werpbedrijf. ‘Ik was meer dan wel- kom bij de — zeg maar — vermo- gende particulieren. Die willen vooral imponeren met hun interi- eurs, meer dan dat ze er echt ach- ter staan. Ik werd bovendien steeds meer manager dan ontwer- per en dan ligt de herhaling op de loer.’ ‘Onder leiding van een coach heb ik het roer omgegooid. Ik weet nu dat ik geen heel groot bureau hoef te hebben of dat m’n naam steeds weer in de bladen moet staan. Het is veel belangrijker dat er een goede chemie is met de op- drachtgever en dat ik een opdracht durf te weigeren als die chemie ontbreekt. Iedere dag moet weer anders zijn. Ik wil blijven vernieu- wen, niet herhalen. Ik heb een kri- tisch team om me heen verzameld dat ik aanmoedig mij terug te flui- ten als ik dreig door te schieten in m’n ontwerpen. En dat doen ze ge- lukkig ook.’ Bovendien wilde Kees Marcelis ook een andere droom realiseren; het ontwerpen van complete ge- bouwen, inclusief de ‘buitenkant’. ‘Ik ben op een gegeven moment gestopt met al die interviews aan al die sanitairvakbladen. Die prijs- winnende badkamer ging me wel een beetje achtervolgen. Interieur- ontwerp blijft erg leuk, maar ik ben altijd bezig geweest met de overgang van interieur naar archi- tectuur, van binnenkant naar bui- tenkant.’ ‘Architecten houden daar vaak niet van’, ondervond Kees Marce- lis. ‘Die vinden dat ik me maar moet beperken tot de aankleding van de binnenkant. Maar ik be- schouw het exterieur en het interi- eur als een samenhangend geheel. En het is voor mij natuurlijk een enorme aanmoediging dat ik al met mijn tweede complete ont- werp voor een gebouw een echte architectuurprijs heb gewonnen. Ook al was de reactie van een aan- tal architecten daarop wel wat koeltjes.’ Ondanks de economische re- cessie is het aantal architectuurop- drachten van de Arnhemse ont- werper het afgelopen jaar gestaag blijven groeien. De eerste voor- zichtige stappen in het buitenland zijn al gezet: een grote villa in Luxemburg, een tandartspraktijk in Duitsland en een aantal winkels in de Syrische hoofdstad Damas- cus. ‘Werken in het buitenland geeft me alleen maar extra inspira- tie. In Damascus is het bijvoor- beeld heel normaal dat er in iedere kamer van de woning een waskom hangt om de handen te kunnen wassen. Die mensen daar vinden ons maar een onhygiënisch volk- je.’ Hij noemt de interactie met zijn opdrachtgevers, zakelijk of parti- culier, een van de meest aantrek- kelijke onderdelen van zijn vak. ‘Ik hou van kritische opdrachtgevers. Particulieren zijn vaak al heel be- trokken en bellen je soms ’s avonds laat op omdat ze toch twij- felen over de kleur van een wand. Zakelijke opdrachtgevers moet ik soms wat meer aanmoedigen om kritisch mee te praten over het ont- werp. Maar ook tegen hen zeg ik: het wordt jullie bedrijf, waar jullie je zelf goed in moeten kunnen voe- len.’ Architectuur, interieurontwerp en productvormgeving van bij- voorbeeld meubels, haarden en sanitair, blijven de drie pijlers van Marcelis’ bedrijf. In alle drie de sectoren is de concurrentie hevig. ‘Architecten hebben het nu moei- lijk en worden behoorlijk tegen el- kaar uitgespeeld’, zegt de Gelderse vormgever. Hij vervolgt: ‘Interieurontwer- per is een erg gewild vak geworden en krijgt bovendien concurrentie van allerlei decorateurs en stylis- ten. Productvormgeving is nog nooit erg lucratief geweest en steeds zegt de accountant weer dat ik daarmee maar beter op kan hou- den. Maar juist de combinatie van al die disciplines biedt mij plezier en continuïteit in het werk. Dan maar geen grote naam of reputa- tie.’ Loopbaan Van sanitair tot skybox Paul Baeten ............................................................ Arnhem ............................................................... Kees Marcelis (Elst, 1960) is ruim twintig jaar interieurarchitect, maar was eigenlijk voorbestemd de doe-het-zelfzaak van zijn ou- ders in het Gelderse Elst over te ne- men. De eerste prijsvraag, die hij won voor de inrichting van de nieuw foyer van Schouwburg Arn- hem in 1989, deed hem definitief besluiten zich als interieurarchi- tect te vestigen. Zijn bekroonde ontwerpen voor de meldkamer van de politie in Heerlen (2004) en een badkamer in een particulier woonhuis in Arn- hem in 2006 leverden Marcelis al snel veel publiciteit en naamsbe- kendheid op. Hij legt zich toe op interieurontwerp (onder andere van het hoofdkantoor van Weh- kamp in Zwolle en de nieuwe Sky- box van Ten Cate in het stadion van FC Twente) architectuur en vormgeving van diverse seriepro- ducten als servies, sanitair, haar- den en meubels. Zijn eerste ‘complete’ bouw- werk betrof een villa in zijn geboor- teplaats Elst (2008). Deze maand ontving hij uit handen van Nout Wellink de Architectuurprijs Ach- terhoek voor de nieuwbouw van Daas Baksteen in Zeddam. Hij doorliep in Arnhem een opleiding tot interieurontwerper en in Utrecht de Hoge School voor de Kunsten. Studiokeesmarcelis is gevestigd in Arnhem en realiseert met acht medewerkers een jaar- omzet van circa ¤ 1 mln. Kees Mar- celis woont afwisselend in Arn- hem en Amsterdam. pagina 12, 24-11-2009 © Het Financieele Dagblad
-
Upload
baeten-journalistiek-communicatie -
Category
Documents
-
view
214 -
download
0
description
Arnhem Arnhem Kees Marcelis (Elst, 1960) is ruim twintig jaar interieurarchitect, maar was eigenlijk voorbestemd de doe-het-zelfzaak van zijn ou- ders in het Gelderse Elst over te ne- men. De eerste prijsvraag, die hij won voor de inrichting van de nieuw foyer van Schouwburg Arn- hem in 1989, deed hem definitief besluiten zich als interieurarchi- tect te vestigen. Zijn bekroonde ontwerpen voor Paul Baeten Paul Baeten Foto: Rob Voss ............................................................
Transcript of 091124_Kees-Marcelis
Kees Marcelis in zijn Arnhemse studio op een zelfontworpen bank. Hij wil zowel architect als interieurontwerper zijn. Foto: Rob Voss
Kees Marcelis ontwerpt zowelinterieur als buitenkant gebouwPaul Baeten............................................................Arnhem...............................................................
De prijzen die Kees Marcelis (49)tot nu toe won, kreeg hij altijd voorzijn interieurontwerpen. Maarmet het binnenslepen van de jong-ste trofee, de ArchitectuurprijsAchterhoek 2009, wordt de Arn-hemse vormgever nu ook gelau-werd voor het ontwerp van de bui-tenkant van een gebouw. Dezeprijs kreeg Marcelis voor de nieuw-bouw van een paviljoen en eenshowroom van bakstenenfabri-kant Daas.
Voor de van oorsprong interi-eurontwerper Marcelis is het nietminder dan een doorbraak: ‘Ookal is dit een regionale prijs, voormij is dit mijn grootste onder-scheiding tot nu toe. Dit is waar ikal die jaren naartoe heb gewerkt:dat ik het complete ontwerp kanmaken voor een gebouw, binnenen buiten.’
Het had ook heel anders kun-nen lopen. Marcelis gold de afgelo-pen jaren als een rijzende ster in dewereld van de interieurarchitec-tuur. Zeker na zijn nominatie voorde Dutch Design Award 2004 envooral na het winnen van de Bad-kamer Award 2006 werd ‘laatbloei-er’ Marcelis, die pas op zijn 30stedefinitief besloot voor dit vak tekiezen, de lieveling van de interi-eurbladen en lifestylemagazines.De opdrachten voor zijn in Arn-hem gevestigde studio stroomdensteeds makkelijker binnen. Er wasveel ‘nieuw geld’ beschikbaar bijbedrijven en particulieren diegraag een interieurontwerp vanzijn hand wilden hebben. Hier endaar werd hij al voorzichtig be-stempeld als de ‘Jan des Bouvrie’van Oost-Nederland.
‘Ik ga mezelf niet vergelijkenmet andere namen in het vak,maar er schuilt wel een gevaar indat je na zo’n succes vooral ge-vraagd wordt om je naamsbekend-heid, dat je uitgroeit tot een soorticoon of merk. En dat wil ik abso-luut niet, ik wil niet dat opdracht-gevers tevoren precies weten watvoor een ontwerp ze gaan krijgen.Ik heb geen zin om een succesvoltrucje steeds weer te herhalen.Commercieel is dat misschien welaantrekkelijk, maar als creatiefontwerper niet.’
Drie jaar geleden kreeg KeesMarcelis grote twijfels over de toe-komst van zijn, inmiddels tot achtmedewerkers uitgegroeide ont-werpbedrijf. ‘Ik was meer dan wel-kom bij de — zeg maar — vermo-gende particulieren. Die willenvooral imponeren met hun interi-eurs, meer dan dat ze er echt ach-ter staan. Ik werd bovendiensteeds meer manager dan ontwer-per en dan ligt de herhaling op deloer.’
‘Onder leiding van een coachheb ik het roer omgegooid. Ik weetnu dat ik geen heel groot bureauhoef te hebben of dat m’n naamsteeds weer in de bladen moet
staan. Het is veel belangrijker dater een goede chemie is met de op-drachtgever en dat ik een opdrachtdurf te weigeren als die chemieontbreekt. Iedere dag moet weeranders zijn. Ik wil blijven vernieu-wen, niet herhalen. Ik heb een kri-tisch team om me heen verzamelddat ik aanmoedig mij terug te flui-ten als ik dreig door te schieten inm’n ontwerpen. En dat doen ze ge-lukkig ook.’
Bovendien wilde Kees Marcelisook een andere droom realiseren;het ontwerpen van complete ge-bouwen, inclusief de ‘buitenkant’.‘Ik ben op een gegeven momentgestopt met al die interviews aan aldie sanitairvakbladen. Die prijs-
winnende badkamer ging me weleen beetje achtervolgen. Interieur-ontwerp blijft erg leuk, maar ikben altijd bezig geweest met deovergang van interieur naar archi-tectuur, van binnenkant naar bui-tenkant.’
‘Architecten houden daar vaakniet van’, ondervond Kees Marce-lis. ‘Die vinden dat ik me maarmoet beperken tot de aankledingvan de binnenkant. Maar ik be-schouw het exterieur en het interi-eur als een samenhangend geheel.En het is voor mij natuurlijk eenenorme aanmoediging dat ik almet mijn tweede complete ont-werp voor een gebouw een echtearchitectuurprijs heb gewonnen.
Ook al was de reactie van een aan-tal architecten daarop wel watkoeltjes.’
Ondanks de economische re-cessie is het aantal architectuurop-drachten van de Arnhemse ont-werper het afgelopen jaar gestaagblijven groeien. De eerste voor-zichtige stappen in het buitenlandzijn al gezet: een grote villa inLuxemburg, een tandartspraktijkin Duitsland en een aantal winkelsin de Syrische hoofdstad Damas-cus. ‘Werken in het buitenlandgeeft me alleen maar extra inspira-tie. In Damascus is het bijvoor-beeld heel normaal dat er in iederekamer van de woning een waskomhangt om de handen te kunnen
wassen. Die mensen daar vindenons maar een onhygiënisch volk-je.’
Hij noemt de interactie met zijnopdrachtgevers, zakelijk of parti-culier, een van de meest aantrek-kelijke onderdelen van zijn vak. ‘Ikhou van kritische opdrachtgevers.Particulieren zijn vaak al heel be-trokken en bellen je soms ’savonds laat op omdat ze toch twij-felen over de kleur van een wand.Zakelijke opdrachtgevers moet iksoms wat meer aanmoedigen omkritisch mee te praten over het ont-werp. Maar ook tegen hen zeg ik:het wordt jullie bedrijf, waar jullieje zelf goed in moeten kunnen voe-len.’
Architectuur, interieurontwerpen productvormgeving van bij-voorbeeld meubels, haarden ensanitair, blijven de drie pijlers vanMarcelis’ bedrijf. In alle drie desectoren is de concurrentie hevig.‘Architecten hebben het nu moei-lijk en worden behoorlijk tegen el-kaar uitgespeeld’, zegt de Geldersevormgever.
Hij vervolgt: ‘Interieurontwer-per is een erg gewild vak gewordenen krijgt bovendien concurrentievan allerlei decorateurs en stylis-ten. Productvormgeving is nognooit erg lucratief geweest ensteeds zegt de accountant weer datik daarmee maar beter op kan hou-den. Maar juist de combinatie vanal die disciplines biedt mij plezieren continuïteit in het werk. Danmaar geen grote naam of reputa-tie.’
Loopbaan
Van sanitair tot skyboxPaul Baeten............................................................Arnhem...............................................................
Kees Marcelis (Elst, 1960) is ruimtwintig jaar interieurarchitect,maar was eigenlijk voorbestemdde doe-het-zelfzaak van zijn ou-ders in het Gelderse Elst over te ne-men. De eerste prijsvraag, die hijwon voor de inrichting van denieuw foyer van Schouwburg Arn-hem in 1989, deed hem definitiefbesluiten zich als interieurarchi-tect te vestigen.
Zijn bekroonde ontwerpen voor
de meldkamer van de politie inHeerlen (2004) en een badkamerin een particulier woonhuis in Arn-hem in 2006 leverden Marcelis alsnel veel publiciteit en naamsbe-kendheid op. Hij legt zich toe opinterieurontwerp (onder anderevan het hoofdkantoor van Weh-kamp in Zwolle en de nieuwe Sky-box van Ten Cate in het stadionvan FC Twente) architectuur envormgeving van diverse seriepro-ducten als servies, sanitair, haar-den en meubels.
Zijn eerste ‘complete’ bouw-
werk betrof een villa in zijn geboor-teplaats Elst (2008). Deze maandontving hij uit handen van NoutWellink de Architectuurprijs Ach-terhoek voor de nieuwbouw vanDaas Baksteen in Zeddam. Hijdoorliep in Arnhem een opleidingtot interieurontwerper en inUtrecht de Hoge School voor deKunsten. Studiokeesmarcelis isgevestigd in Arnhem en realiseertmet acht medewerkers een jaar-omzet van circa ¤1 mln. Kees Mar-celis woont afwisselend in Arn-hem en Amsterdam.
pagina 12, 24-11-2009 © Het Financieele Dagblad
