ik wil het laten zinkenen zakken

bij de tijdevenstilstaanen onderduiken

als een theezakjein een glas

waar we gingenzagen we waar we net nog niet waren

in de snelheidvan het razenvan het constanteals een zeeen golvenwaaronder, somsbedolvenwil ik bevriezenstilstaanen daar overevenlopen

je ogen in mijn spiegelje handen op mijn huidzodat ik verlegen wordzodra ik in de spiegel kijk