Donker zijn soms mensendagen

als de onmacht hoop weerspreekt.

Nergens sporen van een teken

dat de ban de wanhoop breekt.

In de diepte het verlangen

om die stem weer te verstaan,

aangeraakt, gewenkt te worden

en opnieuw op weg te gaan.

Uitgezworven, vastgelopen,

een vaag heimwee naar het licht.

Speurend naar het kleinste teken

van een droom, een vergezicht.

Uit het dode hout geboren

al aanwezig in de nacht

groeit een twijg de angst te boven,

groene bron van levenskracht.

Eert God die onze Vader is;

weest allen welgemoed.

Looft Hem, gij zult in vrede zijn.

Aanbidt al wat Hij doet.

U, Heer, komt alle leven toe

en wie of waar Gij zijt,

U is de macht, U zingen wij

dank voor uw heerlijkheid.

Lam Gods dat onze zonden draagt,

neem deze lofzang aan.

Gedenk ons in uw koninkrijk,

want Jezus is uw naam.

Gij die voor ons ten beste spreekt,

Messias, onze Heer.

O, ééngeboren Zoon van God,

kom haastig tot ons weer.

Jij die verrezen bent, Heer, in het licht van Jouw luister;

Gij moet geprezen zijn,

stralende ster in het duister.

Heer, op Jouw licht

zijn onze ogen gericht,

voer ons omhoog uit het duister.

Jij die ontkomen bent, Heer, aan de machten der aarde,

Jij die vernomen zijt, Woord van de eeuwige vader.

Jij spreekt ons vrij,

teken van leven ben Jij.

Voer ons omhoog naar Jouw Vader.

Pr. Ik geloof in de God van het Verbond,

wiens naam is, 'Ik ben er voor jou'.

Al. Ik geloof in de God van Jezus,

als een Vader met ons op weg,

naast ons in goede momenten, ons dragend als het moeilijk wordt.

Pr. Ik geloof in Jezus, die van zichzelf kon en

mocht zeggen: 'Ik ben de Weg'.

Al. Hij was de reisgezel op weg naar Emmaüs

en op weg terug naar Jeruzalem.

Hij is onze reisgezel,

een vriend onderweg,

de betrouwbare gids op de weg ten leven.

Hij is verrezen,

Hij leeft voorgoed!

Pr. Ik geloof in de Geest, de stille, ongeziene

kracht op onze levensweg.

Hij houdt Gods licht in ons brandend.

Al. Ik geloof in deze gemeenschap

samen op weg,

die blijft geloven in breken en delen.

Ik geloof dat de weg terug

van Emmaüs naar Jeruzalem,

een weg ten leven is.

Gezegend die de wereld schept,

de dag uit nacht tot leven wekt,

het licht der zon roept en de maan,

de sterren om op wacht te staan.

Gezegend die een woonplaats maakt

voor wat beweegt en ademhaalt,

de dieren in het vrije veld,

de vogels in hun zingend spel.

Gezegend die de mensen roept

tot liefde, vruchtbaarheid en moed

om voor elkander te bestaan

in eerbied voor zijn grote Naam.

Gezegend zijt Gij om uw Woord

dat ons tot vrede heeft bekoord,

tot leven dat van lijden weet,

tot liefde die geen einde heeft.

Pr. Ja, wij willen onze hemelse Vader danken,

nu de steen die op het leven lag, is weggerold.

Van alle dagen deze nieuwe morgen,

van alle plaatsen deze bloeiende tuin,

van alle gaven dit brood en deze beker,

van alle mensen wij hier samen.

Al. Wij danken Jou

om het licht en het lied van de morgen,

de geur van de lente,

de smaak van het leven, om de stem die ons van liefde doet zingen

Pr. Gezegend is Hij die mensen tot zegen was,

Jezus de Christus, onze verlosser.

Al. Hij heeft het land doorkruist en ons geroepen,

om met Hem mee te gaan en mensen te helpen.

Onderweg heeft Hij onze ogen en oren

geopend, kinderen gezegend

en duizend verhalen verteld van zijn Vader,

die mateloos goed is en heel dichtbij.

Hij beurde ons op en gaf ons weer hoop;

Hij leerde ons bidden, en kiezen en delen.[rechtstaan]

Pr. Zo heeft het voorgedaan met zijn manier van leven,

en op die laatste avond in het bijzonder:

Hij heeft het brood gebroken en gedeeld met de woorden;

‘Dit is mijn lichaam. Dit ben Ik zelf.’

Boordevol schonk Hij de beker

en liet die rondgaan bij zijn leerlingen met de woorden:

‘Dit is mijn bloed.

Als je van deze beker drinkt, deel je in mijn dood en leven.

Deel je in een nieuw verbond.

Eet en drink en denk aan Mij.’

Pr. Daarom verkondigen wij het mysterie van ons geloof:

Al.

Pr. Geest van God, help ons te leven in het teken van dit

brood, in het teken van zijn leven.

Al. Roep ons weg

uit de woestijn van onze twijfel en ongeloof.

Neem ons mee over onze grenzen heen,

liefst vandaag nog,

naar dat land waarvan Jij droomt,

waar wij vrij en voor elkaar zijn,

en met Jou en met elkaar in vrede zijn.

Wij gaan weer verder, vol van hoop

op ongebaande wegen

met onze droom op hinderloop

de meeste feiten tegen.

De onrust houdt ons op de been

en doet ons verder reizen,

een stem die klinkt door alles heen

een God niet weg te prijzen.

Zijn woord houdt aan in ons gemis

dat alles kan verkeren,

dat vrede hier bestaanbaar is

en onrecht om te keren

Hij doet ons kiezen voor de mens

bedreigd, verarmd, vergeten.

Hij voert ons naar de laatste grens

om van elkaar te weten.

Sjaloom, geluk op deze reis.

Het duurt misschien nog eeuwen

maar twijfel niet meer aan de wijs:

'het lam huist bij de leeuwen !'