Home sweet home staat er op het bordje naast devoordeur. Voor de 54-jarige Angelique geen lozekreet. Een paar jaar woonde ze niet zelfstandig,maar in beschermde woonvoorzieningen van RIBWBrabant. Nu heeft ze weer haar eigen stekkie. “Ditwilde ik zó graag.” Haar voormalige begeleidsterMartine de Meijer: “Het was het eerste dat zetegen me zei.”

Martine was de persoonlijk begeleidster van Ange-lique vanaf het moment dat ze in het voorjaar van2014 terecht kon in een appartement van RIBWBrabant in de Tilburgse binnenstad. Angeliquewoonde daarvoor in een beschermde woon-voorziening waar ze alleen een slaapkamer haden andere ruimtes moest delen.

OPGENOMEN IN DIVERSE INSTELLINGENVoordat Angelique cliënt werd bij RIBW Brabant,verbleef ze in instellingen voor geestelijke gezond-heidszorg. “Ik was psychotisch”, vertelt ze. “Doorde vele meningsverschillen die ik in die tijd had metmijn man, werd ik onzeker en onrustig. Onrustigvanbinnen vooral.”

“Het is begonnen met een postnatale depressie”,zegt Angelique. “Sinds de geboorte van mijnjongste zoon, die nu 28 jaar is, was ik regelmatigonder behandeling van de GGZ. Ik ben drie keerpsychotisch geweest.”

Aan de tijd in de instellingen heeft Angelique geenfijne herinneringen. Ze wilde daar niet zijn. “Ikging zoveel mogelijk naar buiten. Om maar bij degewone wereld te horen.” Ook aan de eerste tijd bijRIBW Brabant denkt ze niet graag terug. Haar manzette de echtscheiding door die Angelique niet hadgewild. “Ik heb een jaar lang elke dag gehuild.”

KIJKEN WAT IEMAND WÉL KANMartine kreeg op basis van het dossier van Ange-lique een beeld van een vrouw die nog een langeweg te gaan had. Maar de begeleidster besloot zoblanco mogelijk het eerste gesprek met haar aante gaan. Het klikte en Angelique is in korte tijdenorm vooruit gegaan. “Mijn collega’s en ik hebbenvooral veel geluisterd en we hebben samen geke-ken wat je wél kan”, verklaart Martine het bereikteresultaat.

Angelique had haar zinnen gezet op een eigen huisin het dorp waar ze opgroeide. Ze wilde ook hetcontact met haar kinderen herstellen. “En ik wildeeen leuke vent”, lacht ze.

Haar wensen vormden het uitgangspunt voor debegeleiding die Martine bood. Resultaatsturingheet dat: uitgaan van wat cliënten zelf belangrijkvinden en hen stapje voor stapje ondersteunen inhet realiseren van die doelen. “Op de punten diewe er samen uitlichten, gaan mensen écht vooruit.Dus het werkt!”, zegt Martine enthousiast.

CONTACT MET FAMILIE HERSTELDAngelique heeft drie kinderen, vier kleinkinderen,twee broers en drie zussen. Het contact met defamilie is inmiddels grotendeels hersteld. Haarjongste broer, die liever wegbleef bij RIBW Brabant,is nu al twee weken aan het klussen in haar nieuwehuis. Haar zoon en dochter ziet ze regelmatig enAngelique past meerdere dagen per week op haarkleinkinderen.

Aanvankelijk stonden familieleden huiverig tegen-over het idee van een eigen huis voor Angelique.“Ze vonden het te vroeg”, zegt Martine, “maar ikhad er vertrouwen in dat ze het kon.” Dat gaf An-gelique hoop en ze waagde de stap. “Ze heeft alles,maar dan ook alles zelf geregeld”, zegt Martinetrots. “Een uitkering aanvragen, naar de woning-bouwvereniging enzovoorts.” De begeleidster hielphaar het overzicht te behouden: welke stappeneerst, welke daarna? Ook ging ze soms mee opgesprek. Maar Angelique voerde het woord.

Eind vorig jaar kreeg ze een huurwoning toegewe-zen en nam ze afscheid van Martine. Haar nieuweambulante begeleider spreekt ze alleen als datnodig is. Intussen geniet Angelique volop van haarnieuwe woning, die knus is ingericht met spulletjesdie ze overal op de kop tikte. “Als ik zo rondkijk,dan heb ik het toch goed gedaan”, stelt ze tevredenvast.

*Op verzoek van de geïnterviewde wordt niet haarechte naam gebruikt.

Voor mensen met psychische problemen, eenpsychiatrische aandoening of een geestelijkedan wel lichamelijke beperking is zelfstandigwonen soms geen optie. Beschermd wonen kandan een (tijdelijke) oplossing zijn. Voor mensendie nu al beschermd wonen, verandert er dekomende tijd niets, zij hebben op basis van hetovergangsrecht, recht op continuïteit van zorg.Wie dit jaar voor het eerst een beroep doet opbeschermd wonen gaat hierover in gesprek metde gemeente. Samen wordt gekeken welke on-dersteuning iemand nodig heeft. Mensen gevenzelf aan welke richting ze op willen en wordendaarin ondersteund. Hierbij wordt ook gekekenwat mensen in de directe omgeving (partner,familie, vrienden, buren) kunnen betekenen.

NA BESCHERMD WONEN NU EIGEN HUISVOOR ANGELIQUESinds 1 januari heeft de gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. Wat betekentdat voor inwoners van Tilburg? Wordt het allemaal minder of maken ze zich onnodig zorgen? In dezeserie aandacht voor deze veranderingen en hoe mensen ermee omgaan. Dit keer Angelique* (54) diena een moeilijke periode in haar leven weer zelfstandig woont.

“ANGELIQUE HEEFTALLES, MAAR DAN OOKALLES ZELF GEREGELD.”

WWW.TILBURG.NL/ZORGVANAF2015

Martine op bezoek bij Angelique