10G Robeyn1.7

“School was super!”, is het eerste wat Danaë roept wanneer ze van de bus stapt. Van het briefje dat de juf hen meegaf, snapte ze nog niet veel. Maar dat maakt toch niet uit, want het was voor mama en papa.

Dan haalt ze trots een schriftje tevoorschijn: “Eindelijk kan ik ook huiswerk maken, net als Elena! Het ziet er echt altijd zo leuk uit, en ik wil ook graag leren schrijven en rekenen!”

Maar voordat ze aan haar huiswerk begint, kruipt ze toch maar eerst even in bed. Ze wist niet dat school zo vermoeiend kon zijn!

Elena daarentegen is het schoolgaan al helemaal gewoon. Maar ook zijn heeft nog helemaal geen zin om aan haar huiswerk te beginnen, en dus gaat ze maar aan het schaakbord zitten.“Nu niet dat schaken tegen jezelf zo leuk is, maar het is beter dan huiswerk maken…”, mompelt ze tegen zichzelf.

Even later komt Noa thuis van haar werk, en ze heeft nog een collega meegebracht…

“Isabel!”Blij loopt Elena de beste vriendin van haar moeder tegemoet, en ze begint meteen te ratelen: “Wist je dat ik binnenkort jarig ben? Dan wordt ik al een tiener, en mag ik naar de grote school!”

“Dat weet ik…”, zucht Isabel, “Je wordt al zo snel groot… weet je, ik ken jou van toen je pas geboren was.“Dat weet ik!”, valt Elena haar meteen in de rede, “Ik toen was ik veel te klein en ook een beetje ziek en daarom moest ik in een glazen kistje, net zoals Sneeuwwitje!”

“Een glazen kistje…”, grinnikt Isabel stilletjes bij zichzelf.Maar Elena haalt haar meteen weer uit haar gedachten: “En kijk, dit hebben we vandaag op school geleerd!”

“Tadaa!”, roept ze trots uit, wanneer ze weer op de grond staat.“Heel knap!”, zegt Isabel, “Maar volgens mij moet jij ook huiswerk maken voor je school, niet? En ik moet naar huis, eten gaan maken voor mijn man, mijn kindjes… en Nikè!”

Elena haast zich naar binnen om aan haar huiswerk te beginnen, net op het moment dat Danaë opstaat: “Dat van mij is al klaar, en ik vond het echt leuk om te maken!”

Elena steekt even haar duim op, en gaat dan weer verder met haar eigen werk. Haar zusje mag het dan wel zo leuk vinden, zij snapt er weer eens niks van.

En op zo’n moment is er gelukkig nog mama om te helpen.“Mama, ik begrijp er echt niks van! Kan jij het me nog eens uitleggen, ik blijf het moeilijk vinden!”

Wanneer het huiswerk af is, geeft Elena haar moeder nog een dikke knuffel. Noa zucht. Ook al wordt Elena morgen al een tiener, ze zal altijd haar kleine meisje blijven.

Elena gaat naar haar kamer en trekt voor de laatste keer haar kinderpyjama aan. Dan hoort ze opeens het zachte, vertwijfelde stemmetje van haar zusje achter zich: “Elena?”

“Danaë?”Bezorgd kijkt Elena naar het vertrokken gezichtje van haar zusje, “Wat scheelt er?”

Danaë zucht, voordat ze de vraag durft te stellen: “Elena, morgen wordt je tiener, en dat ben je zoveel groter dan ik… wil je dan nog wel met mij spelen? Want je bent dan misschien wel liever bij de grotere kinderen…”

Elena zucht opgelucht, als het dat maar was! Ze geeft haar zusje een dikke knuffel: “Daan, wat er ook gebeurt, jij blijft altijd mijn kleine zusje! Of ik nu groot ben en jij klein of omgekeerd!”Allebei schieten ze in de lach.“Ga nu maar naar je bed, je moet morgen toch uitgeslapen zijn voor mijn verjaardagsfeest!”

Met kriebels in haar buik van de spanning kruipt ook Elena in bed. Ze kan niet wachten tot ze morgen tiener wordt!

De volgende ochtend zitten de twee zusjes aan het schaakbord. Elena kijkt haar ogen uit: ze dacht dat zij goed kon schaken, maar Danaë lijkt haar moeiteloos te overtreffen!

“Dames, tijd om naar school te gaan!”, zegt Noa in het voorbijlopen.Haastig staan de meisjes op, waardoor alle schaakstukken op de grond vallen.“Ik ruim het straks op mama, beloofd!”, zegt Elena nog, voordat ze de deur uitlopen.

“Hallo Amber!”, begroet Danaë de buschauffeur vrolijk, “Vanavond is het feest bij ons, want mijn zus is jarig!”“Dat kon ik zelf ook wel vertellen hoor, Daan!”, lacht Elena, die vlak na haar zusje instapt.

Verder gebeurt er die ochtend niet al te veel bij de familie De Haes. Noa vertrekt voor de zoveelste keer in een clownspak naar haar werk…

Kristian oefent wat voor zijn Lichaamsskills, want hij wil volgende keer écht wel promotie maken…

… en de honden groeien op! Kristian geeft hen maar meteen op voor adoptie, want hij vermoedt dat er binnenkort wel weer enkele kleintjes zullen bijkomen.

Klik op het pictogram als u een afbeelding wilt toevoegen

Glimlachend neemt hij even later een hap van zijn bord spinazie. Het lijkt nog maar gisteren dat hij Elena het verhaaltje van de kabouter vertelde om ervoor te zorgen dat ze haar bordje leeg at. En vanavond wordt ze alweer tiener…

Een half uurtje later komt het onderwerp van zijn gedachten thuis, samen met haar zusje.“Daag, morgen ben ik veel groter!”, hoort hij haar nog roepen naar de buschauffeur, “Maar nu ga ik eerst feesten!”

Maar voordat Elena de kaarsjes mag uitblazen, is er eerst een klein kinderfeestje. Ze heeft de vierling uitgenodigd, en al snel lopen alle kinderen doorheen de hele tuin tikkertje te spelen.

Elena geniet, maar toch heeft ze er een dubbel gevoel bij: na vandaag zal ze nooit meer op deze manier kunnen spelen met haar vriendjes en vriendinnetjes, want zij zijn allemaal veel jonger dan zij…

Snel verdringt ze die gedachten, en loopt enthousiast op Isabel af, die speciaal voor het feest weer met haar moeder mee naar huis is gekomen. En wanneer ze Noa door het raam de taart ziet klaarzetten, weet ze niet hoe snel ze naar binnen moet lopen.

“Waar blijven jullie nu allemaal? Straks zijn de kaarsjes helemaal opgebrand, en ik lust echt geen taart met kaarsvet hoor!”, roept ze ongeduldig naar haar spelende zusje en vriendjes.

In het voorbijgaan kijkt Danaë haar zus nog even recht in de ogen, maar die stelt haar meteen gerust: “Daan, je weet wat ik gezegd heb: wij blijven altijd de beste vriendinnen!”

Dan is het voor Elena eindelijk tijd om de kaarsjes uit te blazen en een wens te doen. En Danaë staat om het luidst mee te zingen en te ratelen.

Dan draait Elena zich om naar de rest van het gezin: “Mama, papa… mag ik nu springen en groter worden?”

En als haar ouders goedkeurend knikken, draait ze een rond je en springt in de lucht, terwijl de vlinders van spanning door haar buik gieren. Stiekem vindt ze het toch wel een beetje eng…

“Dat viel best nog mee!”, zegt ze wanneer ze even later weer op de grond staat. En vervolgens wendt ze zich tot haar zusje: “Echt waar Daan, tiener worden is geweldig! En ik kan niet wachten tot jij er ook één bent!”

Primaire wens: PopulariteitSecundaire wens: FamilieLevenswens: Generaal worden

Stralend staat ze even later voor de spiegel. Er hoort zoveel meer bij groot zijn: een nieuwe kamer, nieuwe kleren, make-up, zelf je kapsel mogen kiezen, uitgaan met haar vriendinnen, en… misschien wel een vriendje!

Ze trekt haar nieuwe pyjama aan, gaat op haar bed zitten, en staart dromerig voor zich uit.Stiekem vindt ze het toch wel jammer dat het morgen zaterdag is, en ze niet naar school kan om te zien hoe haar vrienden zijn opgegroeid. Maar ze heeft vandaag ook haar huiswerk niet kunnen maken, dus gelukkig heeft ze daar morgen nog wel tijd voor.

Ze onderdrukt een geeuw, maar besluit uiteindelijk toch maar om in bed te kruipen. Morgen zal haar nieuwe leven als tiener pas echt beginnen!

Tot de volgende keer!!!