Bij Sara! <3

Rustig maakte Sara haar bed op, ze voelde zich wel alleen, maar wel ijzersterk. Ze was van hem af en dat deed haar goed, haar lichaam dat achteruitging door mishandeling en verkrachting, sterkte aan.

Het was rond 4 uur s’nachts. Maarja, wat moest je doen. Ze maakte een onbijtje klaar, en gooide ook nog een cakeje in de oven. Dubbel ontbijt!

Ze at zich lekker vol, en dat was maar goed ook, want ze ad voor twee. Haar lange bruine haren, voelde vettig aan. Mmm.. Straks even douchen, dacht ze.

Eerst ruimde ze wat troep op en zette het vuilnis buiten.

Ze maakte het aanrecht schoon en deed de afwas. Het was saai, maar het dode de tijd en dat was belangrijk. Ze zou blij zijn als haar kindje er snel was, want dan kon ze zich bezig houden met hem, en hem al haar liefde geven.

Mmm, Saar genoot van het douchen, haar buikje viel dan lekker op, en ze kon er uren naar staren. Ze was er trots op, en kon amper beseffen dat er een kindje in haar groeide. Iets wat ze binnekort vast zou kunnen houden!

Háár buikje, háár kindje. Het zou haar alles worden, dat wist ze nu al. Want er zou nooit meer een andere man in haar leven komen, wie wil er nou een vrouw met een kind? Ja haar oma, die was het gelukt. Rebecca! Maar die was dan ook niet lelijk.

Daarna schrobde ze het bad, mmm. Ze was lekker fris nu. Even niet denken aan mannen, maar aan haar kindje. En getver, wat zat dit pakkie vervelend.

Ze liep naar de slaapkamer, en deed haar pyama weer aan. Mmm, stukken beter!

En dan haar plantjes! Ze had ze wel een beetje verwaarloost, snel verzorgde, besproeide en gaf ze ze water. Hopen dat het toch nog wat werd!

Daarna nog wat gymmen aan de balletstang, maar dat deed wel een beetje pijn. Trouwens, haar buik deed sowieso meer pijn als normaal, even liggen dan maar.

Het was inmiddels 5 uur, en ze keek lui een filmpje op de bank, ze zou eens een deken moeten aanschaffen, want god wat was het hier koud!

Ze liep naar de keuken voor warme chocomel, maar keek opeens naar haar buik, wat was dat? Een schop? Nee, dit deed absoluut meer pijn, wat dan, zou ze, oh god wat een pijn! Ze moest bevallen!

Snel greep ze naar haar buik. O mijn god! Dit doet pijn. ‘Aaaaah! Helpp!’ ze schreeuwde het uit! Ze probeerde rustig aan te doen, om de hele buurt niet wakker te maken, maar deze pijn was hels!

Ze schreeuwde het uit van de pijn en beet op haar lip tot ze bloed proefde. Ze probeerde niet te schreeuwen, want ze wist waar ze het voor deed. Kom op Saar, je kan het! Doe het voor het kindje!

‘Ze pufte een paar keer, en perste of het leven van haar én het kindje er van af hing.

En nog geen vijf minuten later, hield ze een prachtige zoon in haar handen! ‘Dag ventje!’ zei ze met betraande wangen.

‘Ik noem je Nathan.’ zei ze glimlachend. Het lieve kleine jongetje prbeerde aan haar lange bruine haren te trekken. Hij keek haar lief aan, en Sara smolt gewoon! Hij kirde van de pret, en keek haar recht aan.

Sara wist waarvoor ze het had gedaan, en het jongetje, dat haar al die tijd met die griezel had bijgestaan, was nu op de wereld. Het was haar ventje, haar kleine mannetje. Dat het van goofy was, vergat ze. Het kindje, zou het ook nooit mogen weten. Alleen als het er zelf naar vroeg.

Het kamertje, was deels door klusjesmannen gemaakt, maar ook deels door haarzelf. Dat wou ze. Het bedje, en de andere meubels had ze zelf gedaan, de accecoires moesten nog komen, maar ze had nu nog niet zoveel geld.

Al snel verschoonde ze de luier van haar zoontje. ‘Weet je manneke, dit vind ik niet erg om te doen. Ik doe dit met alle liefde voor jou. En jou naam, weetje wat jou naam betekent? God heeft gegeven. Want jij bent een geschenk in mijn leven, lieve Nathan.’

Vertederd van zijn lachje, aslof hij haar begreep, gaf ze hem de fles. ‘Is het lekker schatje? Je wilt niet weten hoelang ik naar dit moment heb verlangd.’ op dit moment besefte ze echt dat ze een goede keuze had gemaakt. Goofy, hij had anders Nathan misschien ook wel mishandeld, en dat wou Sara écht niet hebben, dan had ze hem desnoods vermoord.

‘Nou jongen, nu lekker slapen. Kusje. Weltrusten! Mama gaat ook even slapen, ik lig vlak bij je.’ ze streelde zijn bolletje en drukte een kus op zijn kleine mondje.

Sara nam een vlugge douche en viel op de bank in slaap, ze was uitgeput, maar ook zo blij met haar lieve Nathan.

Terwijl ze sliep, dumpte een oude vrouw een olielamp voor de deur. Raar vrouwtje, en trouwens, ze had Sara wakker gemaakt.

Sara wou het optillen, maar deinsde angstig terug. Een paarse glitterende gloed kwam uit de lamp.

‘Hallo ik ben een geest. Wat wil je wensen Sara?’ zie hij op een neutrale toon. ‘Hé? Wat zeg jij nou? En hoe weet je mijn naam? Als dit zo’n domme streek van Goofy is, dan zal ik hem!’ zei ze.

‘Meissie, niet zo bang nou. Wens gewoon, je hebt 3 wensen. Echt.’ antwoordde hij. ‘Oke. Uhm, doe dan maar Schoonheid. Die kan ik wel gebruiken. En, doe maar uhh..wijsheid. =) Voor mijn zoontje, ik wil de wijze keuzes maken in mijn leven met hem. ‘U wens is mijn bevel.’ een glinsterende laag gleed over Sara’s huid en dat waren twee wensen. ‘Dag hé!’ zei Sara en liep snel naar binnen.

‘Hee manneke, ik hoorde je buiten schreeuwen. Geeft niet hoor, daar ben je kindje voor. Ik bedoel baby, maar nu even een schone luier.’

Het ging nu bijna vanzelf, en ze poederde zijn kontje goed in. ‘Haha, al dat witte poeder op je blote kontje, hé Nathan.’ Nathan kirde en sloeg hard op zijn billetjes.

‘En nu eventjes de fles..Weetje, ik vind het heerlijk zo samen met jou. Ik heb alle tijd, en ik hou van je als van geen ander.’ zei ze uit haar hart.

‘Nou Nathan, ik ga gauw je oma en je oom en tante bellen! Dan kunnen ze je komen bewonderen. Mijn mannetje. Hé? Lieverdje.’ zei ze vol moederliefde tegen haar lieffie.

‘Even lief liggen schat. Mama komt je zo halen!’

Even later stonden Roos, Nick & Sophie voor de deur. ‘Mama! Ik heb een zoon! Mam, ik voel me zo geweldig.’ omhelsde Sara haar moeder.

‘Hee Sophie! Wat was het een gave bruiloft zeg. En leuk dat je mee bent gekomen.’ zei ze met een knipoog.

‘Broertje, ik wil zo graag Nathan aan jullie laten zien. Jij bent gewoon zijn oom! Kom op, naar je neefje.’

Al snel waren ze in de kinderkamer, en showde Sara trots haar zoontje. ‘Jeetje wat een leuke kleurtjes allemaal!’ zei Sophie enthousiast. ‘Haha dankjewel. Zelf uitgekozen.’ zei ze blozend. ‘Jeetje Saar, wat een mooi kereltje.’ zei Roos met vochtige ogen. Nathan pruttelde wat met zijn mondje.

‘Kom mam, geef jij hem maar de fles.’ lachte Sara. Roos genoot. ‘Wat heerlijk dat ik oma ben! En wat een prachtknul.’ zei ze weer emotioneel. Sara werd er ook emotioneel van en keek naar haar trots.

‘Hé moppie, vind jij oma zo lief dan? Já hé? En je hebt een vieze luier! Kom mama verschoont hem wel even.’ zei ze op een lieve toon, en nam hem over van Roos.

Sara verschoonde zijn luier. Nick was apetrots op zijn zus. ‘Zusje zusje, wat een lieve zoon, en wat heb je het goed voor elkaar in je eentje!’ zei hij lief. ‘Dankje broertje, wil jij hem ook even vasthouden, en jij Sophie?’ zei ze aardig.

Nadat iedereen Nathan had vastgehouden en geknuffeld, gingen ze weer naar huis. ‘Dag mam, leg deze even op het graf van papa alsjeblieft.’ zei ze, en drukte een ketting met haar zoontjes naam er in en de naam van haar vader in haar handen. ‘En ook een geboortekaartje, deze heb ik geplastificeerd.’

Toen iedereen nét weg was, verscheen de deurwaarder. Néé hé!

Gelukkig nam hij alleen een schilderij mee. Maar die arme Nathan was wel geschrokken!

‘Stt maar lieverd, Stt.. Mama is er. Dat was gewoon mama’s schuld. Stil maar lieverd.’ Sara voelde zich enorm schuldig tegenover Nathan.

‘Even lief liggen, mama is moe. Ik ga ook slapen, en lig in de kamer naast je. Welterusten!’ ze kietelde hem op zijn buikje en gaf hem een kus.

Ze douchte en deed haar pyama aan, ze keek snel nog even bij Nathan. Ze aaide hem over zijn bol. Wat een was hij een heerlijke baby!

Snel dook Sara in haar bed. Helemaal moe, van een dag vol nieuwe dingen.

De volgende dag, haalde ze kleine Nathan uit z’n bedje. ‘Goedemorgen! Nieuwe dag lieveling! Lekker geslapen?’ zei ze , terwijl ze zijn hoofdje naar haar gezicht bracht voor een kusje.

Buiten konden de tomaten worden geplukt en, nadat ze Nathan in zijn bed had gelegd, ging Sara er mee aan de slag.

Ze plukte alle rijpe tomaten. ‘Hé. Hallo. Uhh..kunt u me even helpen?’ hoorde ze een vreemde persoon stamelen.

‘Sorry, ik zal me even voorstellen, Bruce Rozenboom.’ lachte de vreemdeling. ‘Oh, hallo. Ik ben Sara Diaz.’ zei Sara blozend. God, wat had die man mooie ogen!