Download - SBF moet eerlijk : Samen uit, samen thuis...2013/08/01 · SBFmoeteerlijk ambtenaren strijden voor een rechtvaardige SBF-regeling 1 SBF moet eerlijk : Samen uit, samen thuis Een terugrapportage

SBFmoeteerlijk ambtenaren strijden voor een rechtvaardige SBF-regeling

1

SBF moet eerlijk : Samen uit, samen thuis

Een terugrapportage over / bloemlezing uit de reacties van (toekomstige) SBF-ers n.a.v. de ledenraadpleging (van 19 juli 2013) door de SBF-kerngoep

Aan : Alle 3324 leden van de groep “SBF moet eerlijk”

Datum : 1 augustus 2013

Beste vrienden,

Op 19 juli jl. hebben ondergetekenden (leden van de SBF-kerngroep) onder jullie

allen (de 3324 leden van de SBF-groep) een ledenraadpleging gehouden, waarbij de

onderstaande vraag centraal stond :

Willen de leden, dat wij als SBF-groep in deze fase (onderhandelingen tussen vakbonden en minister Blok over de SBF-regeling) gaan streven naar een soort van “verbond” cq. samenwerking met de vakbonden, met als beoogd doel om “samen sterker” te staan? Of willen de leden, dat wij als SBF-groep geheel onafhankelijk moeten blijven, om aldus onze strijd op onze manier te kunnen voortzetten in volledige onafhankelijkheid?

De SBF-kerngroep heeft – na verkennend overleg met de vakbonden en na rijp

intern beraad – zelf het standpunt ingenomen, dat onafhankelijk blijven onze

voorkeur heeft.

Wij hebben aan jullie gevraagd of jullie akkoord zijn met dit standpunt :

dat wij, nu de bonden met minister Blok gaan onderhandelen over de SBF-

regeling, toch onze onafhankelijkheid bewaren, dat we ons niet bij voorbaat

willen committeren aan een eventueel minder resultaat, dat wij onze handen

vrij willen houden om voluit te strijden en dat we om die reden dan ook

vooralsnog niet een verbintenis met de bonden zullen aangaan, indien die

gelegenheid zich zou voordoen.


2

Onze vraag heeft tot dusverre 351 reacties opgeleverd. Dat is ruim 10% van ons

ledenbestand.

Wij willen jullie allen hiervoor hartelijk bedanken. Onze vraag

hebben jullie overduidelijk beantwoord :

VOOR ons standpunt : 326 leden

TEGEN ons standpunt : 17 leden *)

Neutraal : 8 leden

*) De reacties van deze 17 leden zijn niet zozeer gericht tegen de waarde die gehecht wordt aan

onafhankelijkheid , maar weerspiegelen de hoop en verwachting, dat enigerlei verbintenis met bonden wellicht toch meerwaarde zou kunnen opleveren. Dit was aanvankelijk ook de zienswijze van de kerngroep zélf.

In vrijwel alle reacties, die wij van jullie hebben ontvangen, werden door jullie nog

inhoudelijke opmerkingen gemaakt. Een aantal daarvan hebben we hierbij in een

soort “bloemlezing” ter informatie voor jullie bij elkaar gebracht. Wij vinden, dat wij in

deze terugrapportage niet mogen volstaan met 3 getalletjes, maar dat wij jullie ook

over de aard en de inhoud van de reacties moeten informeren.

Thema’s als de rechtvaardigheid van terugwerkende kracht, het niet op voorhand

uitgaan van compromissen en daarnaast de door veel leden ervaren onbetrouw-

baarheid en ongeïnteresseerdheid van de bonden kwamen in bijna alle reacties aan

de orde.

Met name dit laatste vinden wij een zorgwekkend fenomeen; wij zouden in principe

best wel met de bonden willen samenwerken (samen sterk), maar er zit klaarblijkelijk

een spanningsveld tussen de rol en verantwoordelijkheid van de bonden, zoals zij die

zélf zien enerzijds en hoe een aantal leden dat zien en ervaren anderzijds. Wij

vinden dit bijzonder jammer en wij betreuren, dat wij zóveel van dit soort reacties

krijgen. Het sterkt ons in elk geval in ons standpunt, dat wij beter onafhankelijk

kunnen blijven. Wij kunnen als SBF-groep rekenen op steun en vertrouwen van onze

eigen achterban, jullie dus.

Ook waren er weer indringende verhalen over de persoonlijke desastreuze financiële

situatie van SBF-ers. Jullie zijn via de notitie “Woede en verdriet” van 17 januari

2013 al eerder aan het woord geweest en jullie hebben een inkijk gegeven in de

desolate situatie, waarin veel SBF-ers zich bevinden. Onlangs hebben we de cijfers

laten zien van 110 SBF-ers, waaruit blijkt dat menigeen zelfs onder het bijstands-


3

niveau uitkomt. Tot op heden hebben deze indringende boodschappen de straks

onderhandelende partijen niet mogen vermurwen. Hieronder nog zo’n voorbeeld van

een recente persoonlijke ontboezeming van 20 juli 2013 :

“Graag wil ik mijn hart eens bij u uitstorten. Mijn man is ook van de SBF-

lichting 2011 en we hebben dus ook grote zorgen. Hij heeft in totaal 41 jaar

gewerkt en hard gewerkt, waarvan 16 jaren bij Justitie als werkmeester. Zelf

kan ik niet werken wegens medische omstandigheden, dus we moeten van

één inkomen leven. Per maand krijgt hij € 1371,- netto. We krijgen maar € 69,-

euro huurtoeslag en € 103,- zorgtoeslag omdat de belasting van het bruto

inkomen uitgaat. De huur is rond de € 600,- euro. Als dan alle vaste kosten er

nog vanaf gaan blijft er dus niet veel meer over om van te leven. Volgend jaar

mei is zijn ontslagdatum; dan is hij 62 jaar en 10 maanden. Dan wordt het dus

nog minder. Wij wonen in een seniorenwoning, dus we horen vaak van andere

mensen die met pensioen gaan hoe zij ervoor staan. Zelf vertel ik maar niks,

want ik weet dat ze het toch niet kunnen begrijpen hoe dit allemaal voor ons

geregeld is. Het is al jaren een grote ergernis die onze gezondheid niet ten

goede komt. Als ik dan de heer Rutte op TV hoor zeggen dat hij nog niet heeft

hoeven bezuinigen omdat hij een riant inkomen heeft, wordt ik er alleen maar

verdrietiger van. Zouden ze één maand met ons willen ruilen? Ik hoop dat u het

niet erg vind dat ik dit aan schrijf, maar u bent de enigste samen met Joost,

Johan en Joop die naar ons luisteren en ons begrijpen. En als antwoord op uw

brief willen we zeggen, dat wat u ook beslist, we zullen altijd achter u staan”.

Als buitenstaanders aan ons vragen of we niet zo langzamerhand de moed verliezen,

dan is het antwoord van ons overduidelijk en steevast het zelfde :

“NEE, en zolang we dit soort noodkreten ontvangen zullen we actief blijven”. Veel SBF-ers, die inderdaad jaren hebben gebuffeld voor een veiliger Nederland,

verkeren in acute nood. Niemand die zich er echt druk over lijkt te maken. Ook de

onderhandelende partijen niet; zij die – beoogd of niet – rechtstreeks

verantwoordelijk zijn voor de ontstane situatie. En op wie dus ook minstens de

morele plicht rust om de veroorzaakte schade te herstellen. En dan kan de minister

wel zeggen dat terugwerkende kracht waarschijnlijk niet aan de orde zal kunnen zijn,

maar volgens onze rechtsorde moet degene die schade veroorzaakt heeft, deze

normaliter ook vergoeden. En dan hebben we het nog niet eens over de psychische

schade onder onze leden.


4

Zolang de minister niet zijn verantwoordelijkheid (ook als werkgever) neemt, mogen

jullie je door ons vertegenwoordigd weten; de SBF-groep gaat net zo lang door totdat

er recht geschiedt.

Enfin, voor de partijen die zo meteen aan de onderhandelingstafel zitten geldt, dat

“de handen wassen in onschuld” – als men stelt niets van deze casuïstiek te hebben

geweten – niet meer mogelijk is. Die vluchtweg is afgesloten. Onder de mensen die

nu al met SBF-verlof en pensioen zijn gestuurd, heerst bij grote groepen armoede,

paniek en uitzichtloosheid. Wij blijven de onderhandelende partijen oproepen, om

jullie belangen niet te verkwanselen. Het eventueel niet komen tot een vorm van

terugwerkende kracht, betekent dat veel SBF-ers nooit zullen weten wat een

onbezorgde oude dag is. Een dergelijk lot hebben jullie waarachtig niet verdiend !

Hierbij nóg een mail van een SBF-er, die wat ons betreft boekdelen spreekt :

“We blijven gaan voor de "totale oplossing" van de SBF-problematiek, dus ook

compensatie voor de SBF-slachtoffers van het eerste uur. Het is toch On-

Nederlands om wel de "opvarenden van een zinkend SBF-schip te redden en

de reeds overboord geslagen mensen maar te laten verdrinken?"

Kortom, vakbonden en minister kunnen bij de onderhandelingen niet om deze

realiteit heen. Wij zullen ze keer-op-keer laten weten, dat er 3324 direct betrokkenen,

maar ook maatschappelijke organisaties en de politiek, met argusogen volgen wat er

in het kader van de onderhandelingen allemaal gaat gebeuren. We zullen als SBF-

groep blijven komen, als onverhoopt mocht blijken dat de rechten van hen die nu een

uitzichtloos bestaan leiden (en lijden) definitief worden genegeerd of

verontachtzaamd.

Hieronder volgt een aantal van jullie reacties, gerubriceerd naar onderwerp waarop

die reacties zijn toegespitst. Zoals hierboven reeds aangegeven, moge op voorhand

duidelijk zijn dat velen van jullie (vaak ook lid van een vakbond) niet erg te spreken

zijn over de rol die de bonden vervullen. Gelet op de wijze waarop de bonden de

SBF-problematiek behandeld hebben, waren deze reacties te verwachten. We

mogen hopen dat de bonden met deze kritiek iets doen : nu echt en volledig voor

de doelgroep op de barricaden staan. Dat kan uiteindelijk alleen maar gunstig voor

diezelfde bonden uitpakken.


5

Terugwerkende kracht

“Beste mensen, ik ga voor de rechtvaardigheid. Het kan niet zo zijn dat de

mensen die nu met SBF-verlof zijn, in de steek gelaten worden. Tenslotte is

het door hun dat wij (de toekomstige SBF-ers) er op zijn gewezen hoe

slecht en onrechtvaardig onze werkgever met ons omgaat. En ons na (vele)

jaren werken voor de overheid een trap na geeft en ons in de financiële

ellende stort”.

“Jullie kracht moet juist die onafhankelijkheid zijn.

Nu gaan marchanderen is niet fair t.o.v. de leden die dan buiten de boot

dreigen te vallen.

Ik steun jullie standpunten voor 100% ongeacht de gevolgen”.

“Het zou wel heel erg zuur zijn als na een jarenlange strijd de collegae, die

na 2010 gedwongen met SBF moesten, buiten iedere regeling komen te

vallen. Daar hebben jullie niet voor gestreden!

Als er een nieuwe regeling komt, moet er ook een soort overgangsregeling

komen voor hen die al die ellende is overkomen. Dat is ook de reden

geweest waarom ik mij heb aangemeld bij de SBF-groep. Ik sta dus volledig

achter het standpunt dat de SBF-groep heeft ingenomen en zal, als de

bonden hierom vragen, dit standpunt naar hen uitdragen”.

“Het is niet zo moeilijk om mijn steun aan jullie te geven; laten we het

noemen : samen uit samen thuis. Verder is het toch belachelijk dat de

minister een probleem zou hebben met de eerdere lichtingen; om hoeveel

mensen gaat dat nou uiteindelijk?

Het gaat mij erom dat de regeling zelf van geen kant deugt en dat had al

jaren eerder gezien moeten worden; dan was er niet zoveel strijd nodig

geweest”.

“Het zou te gek zijn om de rekening neer te leggen bij de mensen die in

2010, 11 en 12 uit dienst zijn gegaan. Ik zelf sta enkele weken voor mijn

einddatum (per 1/8 sbf) en kan dankzij jullie 208 uur door werken. Ben hier

natuurlijk blij mee, maar eigenlijk is het te gek voor woorden na bijna 42

jaar in dienst te zijn geweest bij het rijk”.

http://t.o.v.de/


6

“De regeling moet dus ingaan per 1 januari 2010 omdat toen het grote

dwalen is begonnen.

Laat de huidige bondsleden maar rustig verder slapen, want waarschijnlijk

zullen er maar een paar leden reageren en kunnen de bonden dus weer hun

eigen zin doen.

Dan is het goed dat er een SBF- groep is. Want vroeg of laat moet het

geweten van de bondsbestuurders gaan spreken? Of blijft dat op het

nachtkastje liggen als ze gaan netwerken?”

“Natuurlijk sta ik achter jullie besluit om geen verbintenis met de bonden

aan te gaan.

Of alles of niets en niet eventueel alleen een betere regeling voor

toekomstige SBF-ers, hoewel ik daar wel onder val. Ik moet er niet aan

denken dat ik in 2010, 2011 of 2012 met SBF verlof zou zijn gegaan en alles

bij het oude blijft.

Jullie zijn zelf van die lichting en het zou wel bijzonder zuur zijn als jullie,

na 2 ½ jaar of langer strijden als SBF-vertegenwoordigers voor ons, er zelf

niet beter van worden.

Voor jullie zelf zou dan al het werk voor niks zijn geweest en daar moet ik

niet aan denken”.

“Ik mag toch hopen dat het inmiddels bij vakbonden en minister toch wel

duidelijk is dat de hele SBF-regeling niet deugt. Je hoeft er geen hoge

school voor te hebben gevolgd om dat te begrijpen. Als de aanpassing van

ons SBF-verlof er eindelijk is, mag niemand van de gedupeerden worden

overgeslagen. Dus rechtvaardigheid vanaf de eerste SBF-verlofganger in

2010”.

“Hierbij laat ik je weten dat ik volledig achter je standpunt sta. Het kan toch

niet zo zijn dat er straks twee SBF-regelingen bestaan: de oude en de

nieuwe.

Het zal toch niet zo zijn dat dit idee straks als onderhandelingspunt serieus

genomen wordt.

Wij de SBF-ers van 2010 en 2011 hadden tenslotte geen keus, wij moesten

eruit en zijn dus straks als dit onzalige plan door zou gaan weer de pineut”.


7

“Recht is recht en krom is krom en de SBF is zo mogelijk nog krommer en

doet geen Recht aan al die mensen/collega's welke met hart en ziel alles

hebben gegeven voor een veiligere maatschappij.

Wat zij enkel vragen is: geef ons ook een veilige toekomst !!!”

“Als erkend wordt dat de regeling aangepast dient te worden, omdat de huidige regeling niet voldoet (of gewoon slecht is, dan lijkt het mij niet meer dan logisch dat de regeling aangepast wordt met terugwerkende kracht. Men erkent dan toch dat de regeling niet goed is !!!! Of tellen deze mensen niet mee !!!!????”

“Dit hele gedonder is begonnen met het compromis van de bonden toentertijd. Ik wil geen nieuwe regeling maar een goede regeling vanaf de start!!!!”

“De SBF-groep timmert al vanaf begin 2011 aan de weg. De bonden hebben toegegeven dat ze, ondanks het aandringen van de SBF-groep, toch nog weer twee jaar niets met de problematiek hebben gedaan. Ook de minister - vroeger van BZK en nu van W&R - heeft meer dan twee jaar niets van zich laten horen. Dat er zo laat pas over de materie wordt onderhandeld, kan dus niet aan de SBF-groep verweten worden, maar alleen aan de onderhandelende partijen. Het is hun schuld dat er pas na tweeëneenhalf jaar schot in de zaak komt; als dat al zo is. Ze moeten het dus niet in hun hoofd halen om hen die inmiddels al gedwongen met SBF-verlof zijn gegaan, te laten stikken”.

“Het is inderdaad een lastige vraag maar ik vind wel, ondanks dat ik niet in de groep van 2010-2011 val en dan misschien nergens voor in aanmerking kom met terugwerkende kracht, je voor de gehele groep op moet komen”.

“Ik ben ook van mening dat je alle mensen die vanaf het eerste uur met SBF te maken kregen en dus veel te kort is gedaan en nog steeds gedaan wordt ook moet meenemen in de besprekingen en dus tegemoet moet komen”.

“Ikzelf sta kort voor SBF en hoop dat deze regeling op een positieve manier veranderd wordt”.

“Hallo medewerkers van de kerngroep,

Al vanaf het allereerste begin van de SBF-problematiek ben ik van mening dat het een uiterst oneerlijk systeem is waar we mee te maken krijgen. We worden extra gepakt op diverse gebieden en iedereen die je er over spreekt vindt het onbegrijpelijk, dat onze regering op deze asociale manier met zijn werknemers of ex- werknemers omgaat.


8

Nederland begint steeds meer op een bananenrepubliek te lijken en steeds vaker hoor ik anarchistische geluiden. Het vertrouwen van het justitie-personeel is nog nooit zo laag geweest als momenteel en het begint langzamerhand gevaar op te leveren voor de veiligheid, lijkt mij. Het personeel heeft momenteel bijna meer vertrouwen in de gedetineerden-populatie dan in onze ambtenaren, dus dat moet snel worden rechtgezet.

De integriteit van het personeel was vanaf mijn begin bij justitie (1978) altijd erg goed en dit was altijd een vertrouwde basis over en weer. Nadat de voormalige FLO-regeling is veranderd in de huidige regeling hoor ik steeds vaker uitspraken van het personeel dat onze regering eigenlijk gewoon diefstal pleegt en lijkt het er op dat het vertrouwen een enorme knauw heeft gekregen. Mensen zijn bang voor de toekomst, omdat is gebleken dat al die jaren trouwe dienst bij Justitie worden beloond met een ordinaire ondermaatse fooi en men mist elke waardering voor de geleverde prestaties en inzet”.

“Het SBF-systeem moet veranderen. We hebben recht op een goede oudedagsvoorziening en dat geldt voor iedereen die nu al met pensioen is en die nog komen”.

“Ik heb bijna 40 jaar gewerkt in een substantieel bezwarende functie en wil hier gewoon een goed pensioen voor terug en niet het gevoel krijgen dat ik ben uitgebuit”.

“HET HERSTEL VOOR DEZE REGELING MOET ER KOMEN VANAF DAG 1”.

“Ik ben van menig dat we voor “een heel ei” moeten gaan. De collega’s van 2010 hebben ook recht op een normale regeling. Of was het beroep een paar jaar geleden niet zo stressvol? Ik werk vanaf 1989 bij het RIJK als piw-er en vanaf dag 1 is het aanpoten, wil je niet kopje ondergaan.

Ik ga zelf in maart 2014 met SBF en hoop op een eerlijke regeling, maar vrees het ergste; dat ook ik met mijn gezin behoorlijk de riem moet aantrekken. Volgens mij is het RIJK geen sociale werkgever maar een …..asociale. Als een normaal bedrijf zo met het personeel omgaat, krijgt men boete op boete maar het RIJK doet maar wat met zijn medewerkers.

Ik hoop dat wij als SBF-groep zelfstandig blijven en voor een eerlijk en verdiend pensioen gaan en geen regelingen treffen met een oneerlijke aanbieder; die steeds de spelregels verandert in eigen voordeel, zoals het RIJK aan het doen is”.

“IK STEUN JULLIE STANDPUNT VOLLEDIG

Ben van mening dat als "men, de verantwoordelijken" nu geconstateerd hebben dat de SBF-regeling niet goed is (zonder daar alle argumenten en


9

onderbouwingen bij te benoemen, want dat heeft u al vele malen gedaan) en dus gaat besluiten om deze regeling aan te passen en vooral te verbeteren, het volstrekt logisch is dat deze nieuwe aangepaste regeling ook geldt voor de gedupeerden die al met SBF-verlof zijn; de eerste lichtingen”.

“Het zou "SCHANDALIG" zijn als we straks over 2 generaties SBF-ers moeten spreken. Hoewel ik van de 1e lichting ben, pleit ik toch voor het gelijkheidsprincipe, iets wat binnen de SBF-groep m.i. de basis is. Ik wens jullie heel veel sterkte met de Eindsprint, want soms kan een eindsprint een hele lange zijn”.

“Het stuk dat jullie hebben opgesteld heb ik een aantal keren goed gelezen

en op me laten inwerken. Ik steun het ingenomen standpunt voor de volle

100%.

Ik ben een nieuwe lichting SBF-er, geboren in 1952. Maar ik vind het niet

reëel dat mijn collega's van een eerder bouwjaar nog steeds in de kou

staan.

Strijden voor een rechtvaardiger regeling voor alle SBF-ers, SBF moet

eerlijk, dat was het standpunt, dat is het standpunt en mag wat mij betreft

het standpunt blijven.

Onafhankelijk blijven van de bond, geen concessies wat deze standpunten

betreft. De eigen stem moet gehoord blijven!”

Niet bij voorbaat committeren aan eventueel minder resultaat

“Geen water bij de wijn.

Als je dit doet krijg je een wrange smaak vroeg of laat.”

“Wij steunen sowieso het plan om niet met de bonden mee te gaan. Het

heet : SBF moet eerlijk en vooral dat laatste (eerlijk) moet het blijven.

Volgens ons zal de inspraak zeer beperkt zijn en het resultaat is dan

bindend en dat is m.i. voor de SBF-ers van 2010/2011 waarschijnlijk zeer

teleurstellend. En we moeten niet vergeten dat we het aan de laksheid van

de bonden te danken hebben dat deze regeling tot stand is gekomen”.

“Ik begrijp het dilemma, maar na al het negatieve van de bonden, kunnen

jullie er niet van op aan dat de bonden voor het hele pakket gaan. Het is


10

veel makkelijker om met minder genoegen te nemen. Dus wat mij betreft :

ga geen verbond aan met welke bond dan ook. We doen het op eigen

kracht. 3300 man/vrouw op het Malieveld of op het Binnenhof kan ook altijd

nog !!!”

“Blijf bij jullie standpunt, en blijf onafhankelijk van de bonden, deze hebben

ons al eerder in de steek gelaten. Het waren de bonden die indertijd

akkoord zijn gegaan met de huidige SBF-regeling. Mocht er wat bereikt

worden met de onderhandelingen die op stapel staan, dan zullen ze

wederom maar al te graag concessies doen om met zo weinig mogelijk

resultaat akkoord te gaan; om daarna zichzelf geweldig op de borst te slaan

met hetgeen ze bereikt hebben”.

“Blijkbaar willen de bonden niet met ons samenwerken, want zij weten dat wij het hart op de tong hebben. Want wij hebben steeds op alles direct gereageerd en nu stellen zij de eis dat wij ons committeren aan hen. Dat zou nog kunnen tot op zekere hoogte, maar waar leg je dan de grens en wie bepaalt die grens. Wij willen de bonden best steunen als onze strijd ook de hunne is, maar niet andersom. We hebben de bonden nodig, maar we kunnen en moeten als wij dat nodig vinden, over de hoofden van de bonden heen Blok aan kunnen spreken op zijn verantwoordelijkheden als werkgever. Dus wel streven naar contact en waar mogelijk invloed, maar niet ten koste van onze vrijheid”.

“Ik heb er erg veel moeite mee dat wij het vanaf het eerste uur geprobeerd hebben om rechtvaardigheid te krijgen en het risico lopen dat wij, de lichtingen 2010 en 2011 (en straks misschien ook 2012 en 2013) dus wel de dupe van het SBF-beleid worden. Dus ik zou voor mezelf zeggen: Nu hebben we niets, maar met name jullie hebben vanaf het eerst uur voor rechtvaardigheid gestreden en uitgerekend wij zouden gewoon pech hebben? Dit voelt beslist niet als eerlijk! Dus doe wat jullie denken dat jullie moeten doen, om deze groepen onder de aandacht blijven brengen, zodat het geen verloren groepen worden. Succes, en lukt het op de een of andere manier niet, dan hebben we ons niet als een lam naar de slachtbank laten brengen! Dus heel veel sterkte en mijn steun hebben jullie”.


11

Laat de leden hun bonden aanspreken

“Jullie ingenomen standpunt is ook het mijne. In de ledenraadpleging van

de ABVAKABO FNV zal ik dit standpunt als vakbondslid (inmiddels 40 jaar

lang) naar voren brengen. Anderen kunnen dat ook doen”.

“De bonden zullen hun leden raadplegen c.q. informeren over de stand van

zaken. Het is heel belangrijk dat de leden die ook lid van een bond zijn, hun

stem laten horen. Uiteindelijk zijn de bonden verplicht aan hun leden om

hun standpunt uit te dragen”.

“Ik steun de SBF-kerngroep in het standpunt op dit moment geen

verbintenis met de bonden aan te gaan. Op de bonden kan door leden 'van

binnenuit' druk worden uitgeoefend. Daarnaast, het komt mij als

onverstandig over om de SBF-kerngroep schatplichtig te maken aan de

bonden (die in dit dossier nu niet bepaald een oeuvre-prijs verdienen)”.

“Ik sta volledig achter jullie standpunt en bewonder jullie strijdvaardigheid.

Jullie hebben volgens mij gelijk door te stellen dat een convenant met de

bonden waarschijnlijk tot een compromis zal leiden, wat teveel zal lijken

op een "beter een half ei dan een lege dop"-resultaat, waarvan jullie terecht

zeggen dat de SBF-groep daar juist tegen gestreden heeft! Daar komt bij

dat zo'n strijdvaardige onafhankelijke opstelling hopelijk de bonden zal

stimuleren tot het uiterste te gaan, omdat ze bij slecht resultaat zich

verzekerd weten van de weerstand van hun eigen achterban”.

“Om als wisselgeld voor de bonden te dienen zou jullie jarenlange werk teniet doen en worden de SBF-ers van het eerste uur de kinderen van de rekening. Ook al val ik niet in deze categorie, jullie dienen wel degelijk gelijk behandeld te worden en blijf ik jullie - ook financieel - steunen. Al de andere SBF-ers zijn jullie dank verschuldigd, daar jullie het waren en nog steeds zijn die de SBF-problematiek helder en indringend aan de orde hebben gesteld en dit nog steeds doen. Overigens zal ik dit ook tijdens de ABVA/KABO-bijeenkomst in september aan de orde stellen. Eens zien wat 38 jaren lidmaatschap van deze bond voorstelt. Mijn steun hebben jullie. Ga er voor…! “


12

Niet samenwerken met de bonden

“Wat mij betreft geldt voor de bonden : too little, too late! Ze hebben in het

begin amper notitie van ons genomen en het proces onnodig vertraagd.

Sterker nog, we werden als een lastige vlieg van de (onderhandelings)tafel

geslagen.

Hierdoor is kostbare tijd verloren gegaan en is de huidige groep SBF-ers

gegroeid en hun financiële problemen ook.

Ik denk niet dat we ons monddood moeten laten maken voor een

”mogelijke” invloed bij het proces als we samenwerken met de bonden.

Dan zullen we elke uitkomst van de onderhandelingen moeten slikken. Mijn

vertrouwen hebben ze jaren geleden al verloren en weinig gedaan om het

terug te winnen.

Ga voor het maximale voor alle SBF-ers is mijn mening”.

“Ik kies ervoor om géén verbintenis te zoeken met de vakbonden.

Die keus heb ik niet zómaar gemaakt; daar heb ik lang over nagedacht en

alle ervaringen met de vakbonden tot dusverre spelen daarin een rol.

Natuurlijk ben ik er in principe voorstander van om te streven naar “samen

sterk” door coalities te zoeken met medestrijders.

Maar mijn twijfel zit ‘m – wat de vakbonden betreft – nou juist in dat laatste

woordje : medestrijders.

Ik heb domweg niet het vertrouwen in de vakbonden, om hen als

“medestrijders” te omarmen. Waarom niet? Omdat de vakbonden niet

transparant zijn over hun drijfveren, hun intenties, hun belangen, hun

streefpunten en hun strategie. Of ze dat nou niet kunnen, niet mogen of niet

willen, maakt voor het uiteindelijke plaatje niet zo veel verschil.

Het maakt in ieder geval, dat ik daardoor niet kan vertrouwen op wat een

verbintenis met de vakbonden mij als SBF-er in positieve zin oplevert en

zelfs weet ik niet of de bonden dezelfde belangen nastreven als ik/wij.

Ik begrijp, dat de vakbonden deel uitmaken van een “systeem”. En dat ze

zich daardoor niet vrij voelen, om anderen deelgenoot te maken van hun

overwegingen. De onderhandelingsstrategie, die moet worden ingezet in

“het onderhandelingsspel” gaat over een zodanig andere werkelijkheid,

waarin zodanig andere belangen spelen dan de belangen van de leden, dat


13

het hele onderhandelingsproces een proces is, dat niet meer aansluit bij de

belangen en de realiteit van de leden.

Het “spel” lijkt belangrijker te zijn geworden dan de “knikkers”.

Van die “werkelijkheid” wil ik geen deel uitmaken; ik vrees dat ik mij dan

tegen mijn wil moet committeren aan “spelregels”, waar ik mij niet in kan

vinden. Ik heb geen enkele garantie, dat een “samen strijden met de

bonden” meerwaarde zal opleveren voor ons SBF-dossier.

De enige garantie die ik heb is, dat – indien wij ons met de bonden zouden

verbinden – wij geen bewegingsvrijheid meer zullen hebben, wanneer de

onderhandelingen zijn afgerond en de resultaten ons niet bevallen.

Bij onafhankelijkheid voel ik mij in deze context toch ‘t best”.

“Het is goed om zelfstandig te blijven en niet afhankelijk te zijn of te

worden van de bonden, want zo ik nu kan opmaken zijn zij niet openhartig

naar jullie toe over wat zij nu echt willen. Als je met hun gaat samenwerken,

ben je de regie kwijt, want ze zien onze groep liever niet dan wel, dit kun je

uit alles opmaken. Conclusie : Blijf zelfstandig, en ga niet in zee met de

bonden, want dan kun je ook geen druk meer op hen uitoefenen. En de

eigen invloed van de SBF-groep zal miniem zijn bij de bonden”.

“Jullie, wij, oudjes, de lichting van 2010, hebben dit hele probleem als

eerste aangezwengeld, werden als eerste geconfronteerd met die shit SBF.

Net als met zoveel andere dingen, zoals met het pensioen, worden we aan

alle kanten genaaid. Denk je nu echt dat we dit aan de bonden over moeten

laten? Bonden stellen weinig of niets meer voor in deze tijd. Met het mes op

de keel zeggen ze dat ze het maximale eruit gesleept hebben en kloppen

zichzelf ook nog op de borst; mannetjes die alleen voor zichzelf bezig zijn.

Zonder de lichtingen van 2010 en 2011 was het probleem nooit aan de orde

gekomen.

De bonden kijken alleen maar tegenwoordig dat er zo weinig mogelijk

ontslagen vallen en dat er oudere mensen met een hongerloontje uitgegaan

zijn interesseert ze geen ene malle moer”.

“Wat mijzelf betreft ben ik zwaar teleurgesteld in mijn bond. Ik heb mijn

lidmaatschap na 43 jaar !!! opgezegd en in een brief alles uitgelegd, hoe ik

mij in de steek gelaten voel. Wat dacht je? Niets meer gehoord !!! Dus wat

mij betreft zelfstandig doorgaan, en laat de vakbonden maar lekker slapen

( doen ze al 10 jaar )”.


14

“De bonden hebben ons bij de totstandkoming van het SBF-akkoord,

tijdens de voorlichting en tijdens de daadwerkelijke uitvoering, op een

verschrikkelijke wijze in de steek gelaten en nog steeds ontkennen ze de

realiteit. Zij hebben uitsluitend hun eigen belang voor ogen.

Ik wijs dus elke samenwerking (of zij stellen zich onverkort achter ons op)

met de bonden af”.

“Bij deze steun ik jullie. Ben zelf na 32 jaar uit de bond gestapt. Heb ook het

vermoeden dat dit er zeker meer zijn die dat hebben gedaan. Dus ik denk

dat de bonden eigenlijk geen onderhandelingsbevoegdheid meer hebben.

Zou misschien handig zijn om dit te inventariseren”.

“Uiteraard ben ik het helemaal eens met jullie standpunt om onafhankelijk

te blijven.

Ook met als reden dat de zelfde vakbonden ons belang in het overleg in +/-

2006 waarschijnlijk gewoon hebben ingeruild voor de eindejaarsuitkering /

13e maand voor iedereen.

Cadeautje uit eigen zak heet dat. Erg slim van de werkgever. Alleen hebben

de bonden dat toen niet in de gaten gehad waarschijnlijk”.

“Ik onderschrijf van harte jullie eindconclusie om ons lot niet zo maar in

handen te leggen van de vakbonden. De bonden zijn pas wakker geworden

nadat leden hebben opgezegd. Ik heb dat enige tijd geleden ook gedaan en

werd nog dezelfde week door een landelijk bestuurder gebeld met de vraag:

“Waarom heeft u opgezegd?” Uit het toen gevoerde gesprek bleek zelfs op

dat moment bij de bestuurder geen kennis (belangstelling?) te bestaan over

(voor) de SBF-problematiek. Ik wist meteen dat opzeggen de juiste stap

was. Dus niet tegen die mannen aanschurken en onze eigen koers blijven

varen”.

“Met nog werkende ex-collega's heb ik laatst over de problematiek

gesproken en het leeft binnen de DJI-inrichtingen. Mensen maken zich

grote zorgen en zijn bereid zich te verenigen. Ik hoop dat ze de daad bij het

woord voegen en zich bij jullie aanmelden”.

“Mijns inziens kunnen we het beste onafhankelijk verder gaan. Kort

geleden ben ik bij een Juvox-vergadering geweest in Heerenveen.... de

neerbuigende houding van de daar aanwezige hoofdbestuurder richting de

SBF-groep deed mij het ergste vrezen i.v.m de belangenbehartiging van de


15

SBF-ers 2010/2011. Sinds die vergadering ben ik geen vakbondslid meer”.

“Toen de bonden heel wat jaren geleden aan de onderhandelingstafel

zaten, sleepten ze er een dertiende maand uit en loonsverhoging. Hosanna,

zei iedereen. Maar we hebben er wel een slechtere regeling (SBF) voor in de

plaats gekregen. Het vertrouwen was voor mij, toen dit aan het licht kwam,

volledig weg. Moeten wij nu weer het risico lopen dat er niet goed

onderhandeld wordt. Nee dus”.

“Ik ben 47 jaar lid geweest van (…) en heb mijn lidmaatschap opgezegd uit

onvrede over hun houding bij de SBF. Na vele contacten bleef de bond

volhouden dat het wel mee zou vallen; het resultaat is nu duidelijk. In mijn

brief waarin ik het lidmaatschap heb opgezegd heb ik aangegeven dat ik

graag mijn zaak wilde toelichten. Hun reactie was twee zinnen: "jammer

dat u stopt en de tweede zin was: wij zullen u uitschrijven". Dus mijn

vertrouwen in de bond is er niet meer, ik steun jullie voorstel om er niet

mee in zee te gaan. Een ander nadeel is dat als er een regeling komt er voor

de SBF-er niet op terug te komen is. Ze zullen dan zeggen dat wij er bij

voorbaat akkoord mee zijn gegaan”.

“Ik ben het met jullie visie volledig eens. De vakbonden zijn naar mijn

mening nog nooit voor "hun" leden opgekomen, anders waren ze in 2006

wel op tijd wakker geworden, toen Rooie Guusje hun met een CAO van

+10% in vier jaar inclusief een 13e maand zand in de ogen strooide”.

“Niet een verbintenis met de vakbonden aangaan. Toen ik nog in het

arbeidsproces zat, ruim een jaar geleden, deden sommige leden van de

vakbonden een beetje lacherig over hetgeen waar wij ons druk over

maakten. Later zullen ze zich gerealiseerd hebben dat het serieus was. Heb

nog steeds het idee dat de vakbonden de regeling goed vinden omdat ze

dat destijds zo afgesproken hebben”.

“In 2005 hebben de verzamelde deelnemers van het GO DJI naast een

fantastische CAO - de beste in jaren- ook afspraken gemaakt over de

substantieel bezwarende functie.

Het gegeven dat de groep medewerkers in deze functies in financiële zin

een forse aanslag betekent voor het DJI-budget en andere budgetten, is

kennelijk aanleiding geweest voor de gezamenlijke vakbonden om


16

tegenover die fantastische CAO, afspraken te maken die invloed hebben op

het door DJI te betalen deel van de uitkeringen vanaf het zestigste jaar.

Geen van de partijen - vakbonden, DJI en ABP - informeren hun leden,

werknemers en klanten over de aanstaande wijzigingen en gevolgen. Zo

zoeken medewerkers het maar lekker zelf uit, zo lijkt de boodschap.

Dat is ook precies wat gebeurt en wanneer vakbonden, DJI en het ABP nog

ingenomen dromen over een toekomst waarin de medewerkers het

verplicht eerder stoppen met werken lekker voor het grootste gedeelte zelf

financieren, rijst dit besef in het werkveld.

Vakbonden spelen een dubieuze rol; zij wisten vanaf dag 1 wat er zou gaan

spelen voor de SBF-er en hebben de leden niet geïnformeerd en ook DJI

kan zijn handen niet in onschuld wassen. Het ABP kon pas na ruim een jaar

individuele medewerkers informeren over mogelijkheden onder de

gewijzigde omstandigheden.

De SBF groep is tot aan vandaag de enige groep die vertrouwd wordt door

medewerkers en dat komt uitsluitend door de kennis binnen deze groep en

het lef en doorzettingsvermogen van deze groep om voor alle SBF-ers op te

blijven komen. De vraag of deze groep onafhankelijk moet blijven of zich

zou moeten aansluiten bij de regie van de vakbonden is dan ook een

makkelijke.

Nooit aansluiten bij die groep die grote onderwerpen niet behandelt en

verdedigt, maar uitruilt om maar vriendjes te blijven aan die mooie GO DJI

tafel. Onafhankelijk blijven om jezelf uiteindelijk altijd in de spiegel te

durven aankijken, dat kunnen de overige partijen niet”.

“Om maar met de deur in huis te vallen, ik ben tegen een e.v.t.

samenwerking met de bonden. De onafhankelijkheid van de SBF-groep

moet ten allen tijde gewaarborgd blijven. De bonden hebben hun kansen

om voor ons in de bres te springen te lang achterwege gelaten. Op mijn

klacht in 2010 bij de FNV over de manier waarop ik geïnformeerd ben over

de SBF-regeling (15 A4-tjes) kreeg ik als antwoord een standaardformulier

toegestuurd met een uiteenzetting van de regeling. Ook mijn lidmaatschap

heb ik mede door de reacties van de bond beëindigd. Dus blijft a.u.b.

onafhankelijk, mijn vertrouwen in jullie is 300% groter dan in die van de

bonden. Per 1 januari 2014 moet ik gebruik gaan maken van mijn

meerkeuze pensioen, dat betekent weer een terugval van 400 euro boven

op de 600 euro die ik in moest leveren door de SBF-regeling. Dus tel uit je


17

winst. Ik hoop dat jullie de strijd volhouden en ben jullie zeer dankbaar voor

jullie tomeloze inzet”.

“Niet in zee gaan met de bonden, want zij hebben toen al zitten slapen.

SVP doorgaan voor een goede regeling”.

“Ik had het begrijpelijk maar heel teleurstellend gevonden als de eindsprint

overgelaten was aan de vakbonden en deze dan ook met een eventuele eer

zouden strijken, mede omdat bij eventueel verlies zij natuurlijk niet thuis

zijn. Dit waarschijnlijk met het excuus van “het maximaal haalbare”.

Vandaar dat, zolang als jullie deze tomeloze inzet hebben, ik meer

vertrouwen in jullie heb dan in alle andere partijen”.

“Gisteren heb ook ik gelezen over de perikelen van de SBF en het geeft wat

na te denken over hoe nu verder. Zelf ben ik 30 jaar lid van de FNV geweest

en was tevens 12 jaar fractievoorzitter, maar dat terzijde. Ik heb het idee dat

de FNV weinig doet voor ons; zeker de laatste 2 jaar. Ik ben 2 keer naar

Utrecht geweest en wat heeft het opgeleverd?? Helemaal niets tot nu toe,

niet voor de mensen die tussen 2010 en 2012 in de SBF zijn gekomen.

Overigens heb ik inmiddels mijn lidmaatschap opgezegd om de reden dat

ik zo weinig inkomen heb in de SBF dat ik het niet meer kan betalen”.

“M.i. is het ‘t beste om zelfstandig te blijven opereren. De bonden verliezen

nl. steeds meer leden en willen toch de vinger aan de pols houden. Zij

vertegenwoordigen de leden niet echt meer (Sorry, dat ik dit moet

melden)”.

“Ik ondersteun jullie ingenomen standpunt. Dit om dat ik er van overtuigd

ben dat er geen enkele collega is die de huidige regeling verdient en kan

accepteren na een werkzaam leven met een aalmoes te worden

“weggestuurd ”.

Wat betreft de vakbonden ben ik van mening dat men destijds de regeling

met alle gevolgen onvoldoende heeft onderzocht en het belang van de

leden ondergeschikt heeft gemaakt .

Door de ontkennende en arrogante houding van de vakbonden in deze

heb ik er nu ook weinig vertrouwen in dat het goed komt. Ondanks dat ik al

jaren vakbondslid ben. Ik heb er nu dan ook geen goed gevoel bij dat de

vakbonden de enige onderhandelingspartner van de minister zijn”.


18

“Ik ben geen lid meer van een bond, sinds vorig jaar, omdat ik vond dat ze te weinig doen voor haar leden. Vooral bij het SBF-gebeuren hebben ze grote steken laten vallen en ze willen niet erkennen dat ze dat gedaan hebben”.

“Mijn mening is ook dat de SBF-groep onafhankelijk moet blijven. Als vakbondslid van de ABVA/KABO ben ik van mening dat de bonden in het verleden (2006) de grootste fout hebben gemaakt en dit nooit openlijk zullen toegeven”.

“Samenwerking met de bonden is niet waar ik direct aan denk. Zij zijn mede de oorzaak dat deze regeling is ontstaan. Mijn vertrouwen in de huidige bonden is minimaal. Ik heb meer vertrouwen in jullie, begrijp wel dat er enige samenwerking nodig is. Graag laat ik het aan jullie inschatting over hoe nauw de samenwerking zal moeten zijn”.

“Blijf strijden tegen het grote onrecht (hoezo werk ik bij justitie!) Gestraft worden omdat we een SBF-functie uitoefenen, vraagt na een jarenlange nette strijd mijn inziens om hardere acties”.

“In de bonden heb ik uit ervaring totaal geen vertrouwen meer.

NB: Nog meer inspiratie nodig? Even het boek van Nelson Mandela lezen”.

“Ik denk dat jullie het goede besluit hebben genomen. Zelf ben ik lid van

JUVOX en ben op 29 mei aanwezig geweest op de ledenraadvergadering.

Tijdens de lunch heb ik samen met enige andere aanwezigen een gesprek

gehad met een van de bestuursleden. Deze was toen nog steeds van

mening dat wij na ons ontslag een ABP-salaris van 80% konden genereren.

Stap je in de club dan loop je het risico monddood te worden gemaakt.

Bovenstaande bewijst echter dat ze het nog steeds niet helemaal snappen.

Vanaf de zijlijn kun je ze misschien "wakker" houden”.

“Na voor mij bijna 4 jaar trekken aan informatie met moeizame contacten waarbij ik op het verkeerde been gezet ben door de bonden, waarbij ik op grond van deze verkeerde informatie wel mijn ontslag heb aangevraagd, ben ik van mening dat we onze zelfstandigheid t.o.v de bonden moeten bewaren. De hoofdreden is, dat ik tot nu toe op geen enkele wijze heb kunnen vernemen dat de bonden zich echt betrokken voelen bij ons probleem”.

“Mijn voorstel is om NIET samen te werken met de bonden.


19

In het verleden heeft de vakbond al negatief gereageerd op voorstellen

vanuit de SBF-groep en zelfs geweigerd om de problematiek te bespreken.

Een samenwerking heeft geen enkele zin; de vakbonden moeten met de

minister nog langer door een deur en zullen ten alle tijden water bij de wijn

moeten doen. De SBF-groep is dan wederom de dupe.

In die tijd heb ik ook mijn lidmaatschap van de vakbond per direct

opgezegd”.

“Ik ben het eens met het door jullie geformuleerde standpunt : Als SBF-

groep (proberen) er nog wat uit te slepen. Bij de bonden wordt het

“handel”. Je krijgt wat en ergens anders lever je het weer in. Persoonlijk

heb geen enkel vertrouwen in de bonden”.

“Hierbij deel ik mee dat ik mij volledig achter het standpunt van de SBF-groep schaar. De bonden hebben een zeer slecht compromis gesloten en hebben zich nooit afgevraagd hoe dat in de praktijk ging uitpakken. Daarom heb ik er geen vertrouwen meer in.

Misschien moeten we maar een eigen vakbond oprichten!”

“Laat ik mij aansluiten bij jullie advies. Ik heb niet zoveel vertrouwen in de

vakbonden (ben zo'n veertig jaar lid geweest, ook als kaderlid) en betwijfel

ook of het ministerie daadwerkelijke toezeggingen zal doen die echt geld

kosten. En om dat geld gaat het uiteindelijk toch...

Kortom, ik kijk niet met vertrouwen naar het "eindspel". Ik verwacht

toezeggingen die nauwelijks geld kosten en waar de minister later altijd

naar kan verwijzen : "Ik heb mijn uiterste best gedaan".

Door je opties open te houden kan je, als de omstandigheden wijzigen (bv.

als de regering valt) altijd weer een nieuwe poging wagen. Ik sluit me om

deze reden aan bij jullie standpunt.

Als het achteraf lijkt alsof we toch het andere standpunt hadden moeten

kiezen, dan zou ik mij daar niets van aantrekken. Dit is nu eenmaal een

'strijd de berg op' ....”

“Blijf onafhankelijk van de BONDEN opereren. De bonden vertrouw ik al

jaren niet en als jullie je hieraan liëren, ben je je vrijheid van spreken kwijt.

Half monddood aan een onderhandelingstafel zou in mijn ogen al de

inspanningen van de afgelopen jaren teniet doen. Zouden de bonden onze

belangen hebben behartigd, dan waren jullie niet nodig geweest”.


20

“Naar mijn mening dient de SBF-groep zijn onafhankelijkheid te bewaren en te koesteren en dient alles in het werk gesteld te worden ter voorkoming dat wij ons moeten overleveren aan de nukken en grillen van de bonden. Het waren tenslotte de bonden die in 2006 hebben zitten slapen aan de onderhandelingstafel en lijdzaam hebben toegezien waar het de totstandkoming van de door ons zo verfoeide SBF-regeling betrof.

Tot op heden hebben de bonden m.i. van aanvang aan geen enkele structurele bijdrage geleverd aan een verbetering van de situatie van de DJI-medewerkers die gefolterd zijn of worden door de SBF-regeling. Sterker nog : de bonden hebben in beginsel nauwelijks enige belangstelling voor de slachtoffers getoond en reageerden pas op het moment dat e.e.a. in de publiciteit kwam en zij, uit angst voor imagoschade, alsnog zich met het onderwerp gingen bemoeien.

Die handelwijze heb ik als zeer stuitend en overlopend van incompetentie ervaren, waarbij van de nodige minachting van de leden door de bonden blijk werd gegeven.

Persoonlijk heb ik al jaren geleden het vertrouwen in de bonden opgezegd omdat ik van mening was dat zij de belangen van hun leden verkwanselden. Dit door voor eigen eer en glorie zich te warmen aan de verkregen veilige positie ver weg van de werkvloer, waarbij alleen nog eigen belangen werden behartigd. En men bereid is en was om diepgaand anaal weg te kruipen bij hen waar zij van afhankelijk zijn en waren onder het motto “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt”.

Uit deze bijdrage mag blijken dat ik van mening ben, dat wij ons niet moeten laten gijzelen door de vakbonden en onze onafhankelijkheid moeten bewaren tot de laatste snik, wat uiteindelijk het resultaat ook moge zijn”.

“Het lijkt mij niet meer dan logisch, dat er voor de eerste gedupeerden

alles in het werk gesteld wordt om op een redelijk uitkeringsniveau te

komen. Kortom, wie zijn ze dan die bonden dat ze niet voor individuele

gevallen willen opkomen. Volgens mij slaan ze de plank finaal mis door te

veronderstellen dat ze zonder voldoende kennis van zaken ( in SBF-zaken )

voor een ieder de juiste beslissing nemen. Dit riekt naar arrogantie van de

macht en het verleden heeft al meerdere malen uitgewezen waar dat toe

kan leiden”.

“De SBF-groep moet de eigen doelen nastreven. De gezamenlijke bonden

hebben andere doelen en naar verwachting zullen ze een deal willen sluiten

met de minister.


21

Daarbij zullen ze snel geneigd zijn, om de mensen die reeds met SBF zijn te

laten vallen. Ze rekenen ze immers al niet eens tot de leden, waarmee ze

communiceren. Nee, de SBF-ers hoeven ze niet meer af te schrijven, dat

hebben ze al gedaan.

De SBF-groep heeft bereikt, dat doorwerken een recht is geworden in

plaats van de plicht tot stoppen. De SBF-groep heeft bereikt, dat een

tweede aanstelling mag worden gevraagd voor 208 uur per jaar voor

degenen die vanaf 01-01-2012 met SBF zijn gegaan.

Het voorstel van minister Blok behelst een verdere verslechtering van de

SBF-regeling. De bonden zijn er als de dood voor, dat de SBF andere zaken

doorkruist. En van gepensioneerden moeten de bonden het kennelijk niet

hebben.

De SBF-groep moet blijven streven naar de integrale oplossing. Uiteraard

moeten ook SBF-ers langer doorwerken, evenals niet SBF-ers die ook tot

twee jaar langer moeten werken.

Veel medewerkers gaan op dit moment met een conflict met hun bevoegd

gezag de pensioenregeling in. SBF-ers voelen zich op hun werk als

illegalen, die het land uit moeten (daar passen we ook op), ongewenste

vreemdelingen die zo snel mogelijk weg moeten.

En dat na soms meer dan veertig jaar "trouwe dienst" als dienaar van de

rijksoverheid.

De minister van BZK, de minister van V&J, de staatssecretaris van V&J, de

hoofddirecteur van DJI, ze moeten zich diep schamen voor de wijze waarop

zij hun ambtenaren bij het grof vuil zetten.

Succes met de SBF-strijd, ik blijf ondersteunen.

Een nog doorwerkende SBF er”.

“Hebben de bonden nog recht van spreken??? Naar mijn mening niet; zij

zijn degenen die deze ellende niet hebben zien aankomen, maar ook niet

wilden luisteren toen de zaak nog vers was. Wat de SBF-groep volgens hen

deed, was appels en peren vergelijken. Arrogantie van de macht in al zijn

hevigheid en daarnaast eigen belangen veilig stellen”.

“Ik ben het met jullie eens, dat het een verrekt moeilijk dilemma is om

buiten de steun van de bonden door te gaan. Maar gezien het feit dat met

de bondssteun waarschijnlijk de groep van 2010/2011 buiten spel wordt

gezet, kies ik voor zelfstandig doorgaan. Mede, omdat ik zelf een "2010-

SBF-er" ben en al zwaar heb moeten inleveren....maar liefst zo`n 450 euro

netto (!!!!) per maand !! En dat, terwijl mij bij "vertrek" iets heel anders werd


22

voorberekend. Bruto klopt het aardig, maar netto ??....schandalig. Ik voel

me bestolen, bedrogen en ben hevig teleurgesteld in de overheid. En dat,

terwijl ik meer dan 32 jaar met volle inzet heb gewerkt in zo`n SBF-functie.

Pfff...dat lucht effe op....sorry, dat ik jullie daarmee opzadel, maar ik moest

m’n “ei” effe kwijt.

Nogmaals, ik ben voor zelfstandig doorgaan en wens jullie alle kracht en

succes toe in deze zo moeizame strijd tegen onrechtvaardigheid”.

“Ik sluit me bij jullie voorkeur aan:

De bonden hebben over het algemeen last van tunnelvisie en de sterke

neiging om aan de onderhandelingstafel wel heel erg veel water bij de wijn

te doen. Als ik tevens kijk naar hoe respectloos ze in de afgelopen jaren

met jullie zijn omgesprongen, tegenstrijdige informatie verstrekken,

besluiten nemen zonder raadplegen van de achterban ...

Laat ik het netjes houden en gewoon zeggen dat ik het vooruitzicht om de

bonden als samenwerkingspartner te hebben, bijzonder onaantrekkelijk

vind. Dan maar niet aan tafel met Blok.

Ik heb het volste vertrouwen in jullie; de praktijk heeft uitgewezen dat jullie

zelfgebouwde Tomtom meerdere wegen naar Rome weet te vinden”.

“Wat mij betreft een goed idee om onafhankelijk te blijven, anders krijgen

we misschien dezelfde zaken als in 2005 en 2006, waar we zijn weggegooid

als SBF-ers.

Ik ben het dus met jullie stelling eens, en ga AUB zo door als jullie tot nu

toe gedaan hebben”.

“Op mijn 15de jaar ben ik lid geworden van de FNV-bond. De bonden, zo

was mij verteld, komen op voor hun werknemers, de arbeidersklasse, dus

de laagstbetaalden, zeg maar.

Er was solidariteit en door een sterke bond kon je een vuist maken bij evt.

loonsverbeteringen, arbeidsomstandigheden en onrecht. Daar geloofde je

min of meer ook in als werknemer.

Zo’n 2 jaar terug heb ik bedankt voor de bond. Reden : het SBF-gebeuren

en hun laksheid daarin. Dit heb ik middels een brief ook aan de ABVA

duidelijk gemaakt. Ik heb toen nooit een reactie gekregen, dus kappen met

die bond. Ik geef dit geld dan liever aan mijn studerende kinderen.

Mijn standpunt:

Als collega's nu afgescheept worden (sommigen onder de 1000 euro per

maand) dan mag het gevangenispersoneel best in actie komen. En dan niet


23

middels brieven, vergaderen en onderhandelen, want dat heeft 2½ jaar al

niets opgeleverd en Blok en consorten hebben daar schijt aan.

Maar als ons onrecht wordt aangedaan mogen wij ook in het verweer

komen. Er is dan ook maar 1 remedie en dat is nu harde actie voeren tegen

dit SBF-beleid, tegen dit onrecht. Bijvoorbeeld te beginnen met een

bewaarders "occupy" tentenkamp voor een PI.

De media erbij en onze grieven spuien. Daarna acties uitbreiden, desnoods

staken. Niks mis mee bij onrecht. Ik zie geen andere mogelijkheid”.

“Ik wil nog even reageren op de voorgaande mail met betrekking tot de

samenwerking met de bonden. Het lijkt mij geen goed idee om met de

vakbonden samen te werken. We worden dan toch maar in een hoekje

gedreven. Mijn mening is dat de vakbonden op moeten komen voor het

belang van de SBF-ers. We hebben ons gegeven voor een behoorlijk zwaar

beroep en worden nu afgescheept met een aalmoes. Ik was een 40 uren

werker met 35 dienstjaren en ben op 1 jan. 2012 met verlof gegaan. Ik had

niet de mogelijkheid om door te werken en kan eigenlijk maar net het hoofd

boven water houden. Het is zeer triest dat de overheid zo met zijn mensen

omgaat. Daarom moeten we de strijd blijven voeren via de mail en het

overleg voeren met de Kamerleden zoals we dat tot nu toe gedaan hebben”.

“Ben loyaal aan het standpunt van de kerngroep, ook als het verkeerd

uitvalt.

Met onafhankelijk zijn doen we de groep 2014, wanneer de nieuwe regeling

in gaat, geen schade.

We hebben dit al aangegeven bij Blok met de brief dat we ook staan voor

de groep SBF-ers (diegenen waar het mee begon) van 2010 en 2011.

Mee gaan met de bonden is een blinde machtiging geven over het resultaat

wat zij gaan / willen bereiken.

De kaarten lijken al geschud tussen de bonden en Blok dat de regeling in-

gaat in 2014.

De bonden zetten in op niet langer werken (ben er niet op tegen om langer

te werken; tijden veranderen; het moet gewoon; had het zelf ook gewild)

Blok moet bezuinigen.

Met de bonden meegaan betekent dat je je overgeeft aan een groep die je

niet zag staan, onbetrouwbaar was in overleg en alle standpunten nog

steeds niet met je deelt.

De bonden en Blok erkennen de SBF-groep als mede-onderhandelaars niet,

dus sta je al geparkeerd langs de lijn en is de keuze niet zo moeilijk”.


24

“Ik kan me vinden in de strekking van het verhaal zoals ik dat hieronder

aantref. Echter, alles met terugwerkende kracht tot en met 2010. Ik werk nu

bijna veertig jaar bij het Rijk en vind dat we de tijd van "on speaking terms"

zo langzamerhand wel hebben gehad. Ik vind, net als vele anderen, dat we

als grof vuil worden weggezet na een niet onaanzienlijke bijdrage aan het

veilig houden van de maatschappij. Dat vakbonden een aantal jaren

geleden niet bij de les zijn geweest bij de toenmalige onderhandelingen

vind ik ten hemel schreiend. En tot nu toe is het angstig stil bij diezelfde

vakbonden.

Op de werkplek hoor ik steeds meer signalen dat we ons harder moeten

opstellen, dat SBF van tafel moet en dat er een nieuwe regeling moet

komen met terugwerkende kracht. Ik vind het prima dat Blok zich zo

onverzettelijk opstelt, maar ben niet te beroerd om eenzelfde houding aan

te nemen. En met mij zijn er honderden die er zo over denken. En ik denk

ook te kunnen waarmaken dat de actiebereidheid groter en groter wordt.

Een bij-effect van het SBF-verhaal is, dat het werk en de werksfeer eronder

gaan lijden; de motivatie is bij tijd en wijle ver te zoeken, maar we moeten

nog wel steeds door. Ik hou collegae veelvuldig voor om de negatieve

energie die het begrip SBF oproept, om te zetten in positieve energie om

zodoende nog een beetje werkplezier over te houden.

Natuurlijk heb ik veel waardering voor hetgeen de SBF-groep onder jullie

aanvoering heeft bewerkstelligd. Alleen denk ik, dat als september niet

voldoende oplevert, de tijd van praten wel voorbij is en dat we de strijd op

een hardere wijze aan moeten gaan. Ik werk niet zolang bij een eens goede

baas om met een bescheiden fooi te worden afgescheept als het zover is.

Dat verdien ik niet, dat verdienen mijn collegae niet en dat verdienen mijn

ex-collegae niet die vanaf 2010 met de SBF-regeling zitten

opgescheept. Dus wat mij betreft mag de toonzetting beduidend harder

worden, zo ook het eisenpakket. Tot zo ver mijn mening. Ik wens jullie

succes in september en volg een en ander op de voet”.

“Door gaan. Laat niet alles aan de bonden over. Zij zitten er meer voor zichzelf dan voor ons. Althans dat is mijn indruk. Als SBF-groep zou ik meer naar buiten treden. Zoek meer publiciteit. Kranten, radio en TV”.

“Ik ben van mening dat het goed is om onze eigen koers te varen i.p.v. ons over te geven aan de bonden. Ik ben jaren lang lid geweest van de ABVA KABO, maar heb weinig steun gezien bij de hele SBF-regeling. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik deze maand ben overgenomen door het ABP en mijn uitkering op tijd ontvangen heb; ik ben er zelfs 70 euro op vooruit gegaan. Maar ik heb van mijn vorige baas (het MVJ) nog niet een berichtje en of bedankje mogen ontvangen, de Boeven!!”


25

“We zijn nu al een tijdje bezig met onze “SBFmoet eerlijk”groep en die tijd is niet in ons voordeel geweest. De economie staat er een stuk slechter voor dan toen we begonnen. De diplomatie is vaak een kwestie van lange adem maar we dreigen nu te “stikken”, mede door de hautaine houding van de bonden, met “mijn” bond Juvox voorop, een bond waar ik 39 jaar lid van ben. In het bondsblad van deze maand komt de afkorting SBF in zijn geheel niet voor en wordt er met geen woord gerept over deze voor ons belangrijke zaak. Je zou direct op willen zeggen, maar dan verlies je het contact en heb je helemaal niets meer in te brengen, voor zover ik dat al had. Ik heb het gevoel dat ik totaal wordt genegeerd! Mij is 30 jaar voorgehouden dat ik met 60 jaar moet stoppen met werken en tot mijn AOW een goed inkomen zou hebben. Hier komt door de verslechtering van de regeling in mijn nadeel, niets van terecht en ik voel mij dus genoodzaakt om door te werken. Ik zie dit als “contractbreuk” van mijn werkgever DJI! Ik zelf heb eerst voor 1 jaar bijgetekend; juli dit jaar was de eerste maand van doorwerken. Ik zou nog veel meer “gal” kunnen spuwen, maar dat zou er niet toe doen en zou gefrustreerd overkomen en je weet het: naar gefrustreerde mensen wordt niet geluisterd!”

Tot zover deze terugrapportage vanuit de SBF-kerngroep.

Wij voelen ons wederom gesterkt door jullie reacties en jullie duidelijke antwoord.

Wij zullen als SBF-groep onafhankelijk blijven opereren en we zullen op korte termijn

de vakbonden over deze ledenraadpleging en ons besluit berichten.

Met hartelijke groet, de SBF-kerngroep,

Gert Jan Groeneveld

Joost Hattinga Verschure

Joop Oosting

Johan van Maaren